وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ كَانَ يَـُٔوسٗا
Biz, insana (saglık ve genislik gibi) nimet verdigimiz zaman, Allah’ı anmaktan yuz cevirip yan cizer. Ona fenalık dokununca da pek umitsiz olur, (Allah’ın ihsanından umidini keser)
Author: Ali Fikri Yavuz