Surah Taha - Persian Translation by Mohsen Gharaati

طه

طاها
Surah Taha, Verse 1

مَآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ لِتَشۡقَىٰٓ

ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که به زحمت و مشقّت بیفتى
Surah Taha, Verse 2

إِلَّا تَذۡكِرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰ

[بلکه آن را نازل کردیم‌] تا براى کسى که [از خدا] مى‌ترسد، مایه‌ى تذکر و یادآورى باشد
Surah Taha, Verse 3

تَنزِيلٗا مِّمَّنۡ خَلَقَ ٱلۡأَرۡضَ وَٱلسَّمَٰوَٰتِ ٱلۡعُلَى

[این قرآن‌] از سوی کسى نازل شده که زمین و آسمان‌هاى بلند را آفریده است
Surah Taha, Verse 4

ٱلرَّحۡمَٰنُ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ ٱسۡتَوَىٰ

[خداوند] رحمان بر عرش (تخت فرمانروایى هستى) چیره است
Surah Taha, Verse 5

لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَمَا تَحۡتَ ٱلثَّرَىٰ

آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین، و آنچه در میان آنها و آنچه در زیر زمین است، براى اوست
Surah Taha, Verse 6

وَإِن تَجۡهَرۡ بِٱلۡقَوۡلِ فَإِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلسِّرَّ وَأَخۡفَى

و اگر سخنت را آشکار بگویى [یا پنهان کنى]، او اسرار [شما] و پنهان‌تر [از آن] را مى‌داند
Surah Taha, Verse 7

ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ لَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ

خدایى که معبودى جز او نیست. نیکوترینِ نام‌ها مخصوص اوست
Surah Taha, Verse 8

وَهَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ

و آیا خبر موسى به تو رسیده است؟
Surah Taha, Verse 9

إِذۡ رَءَا نَارٗا فَقَالَ لِأَهۡلِهِ ٱمۡكُثُوٓاْ إِنِّيٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا لَّعَلِّيٓ ءَاتِيكُم مِّنۡهَا بِقَبَسٍ أَوۡ أَجِدُ عَلَى ٱلنَّارِ هُدٗى

آنگاه که [در سفر از مَدین به مصر،] آتشى را دید، پس به خانواده‌ى خود گفت: «قدرى درنگ کنید، من آتشى دیدم، شاید شعله‌اى از آن را براى شما بیاورم، یا نزد آتش راهنمایى بیابم.»
Surah Taha, Verse 10

فَلَمَّآ أَتَىٰهَا نُودِيَ يَٰمُوسَىٰٓ

پس همین که نزد آتش آمد، ندا داده شد: «اى موسى
Surah Taha, Verse 11

إِنِّيٓ أَنَا۠ رَبُّكَ فَٱخۡلَعۡ نَعۡلَيۡكَ إِنَّكَ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوٗى

من پروردگار توام! پس کفش‌های خود را از پای بیرون آر! به درستى که تو در سرزمین مقدّس طُوى هستى
Surah Taha, Verse 12

وَأَنَا ٱخۡتَرۡتُكَ فَٱسۡتَمِعۡ لِمَا يُوحَىٰٓ

و من تو را [به پیامبرى] برگزیده‌ام، پس به آنچه وحى مى‌شود، گوش فراده
Surah Taha, Verse 13

إِنَّنِيٓ أَنَا ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدۡنِي وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ لِذِكۡرِيٓ

همانا منم اللّه، جز من خدایى نیست، پس مرا بندگى کن و نماز را به پای دار تا به یاد من باشى
Surah Taha, Verse 14

إِنَّ ٱلسَّاعَةَ ءَاتِيَةٌ أَكَادُ أُخۡفِيهَا لِتُجۡزَىٰ كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا تَسۡعَىٰ

همانا قیامت خواهد آمد، [ولى] من مى‌خواهم [زمان] آن را پنهان دارم، تا هر کس برابر سعى و تلاش خود، جزا داده شود
Surah Taha, Verse 15

فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنۡهَا مَن لَّا يُؤۡمِنُ بِهَا وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ فَتَرۡدَىٰ

پس مبادا کسى که به قیامت ایمان ندارد و پیرو هواى نفس خویش است، تو را از توجّه به قیامت بازدارد که نابود مى‌شوى
Surah Taha, Verse 16

وَمَا تِلۡكَ بِيَمِينِكَ يَٰمُوسَىٰ

و اى موسى! آنچه به دست راست تو، چیست؟»
Surah Taha, Verse 17

قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّؤُاْ عَلَيۡهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَـَٔارِبُ أُخۡرَىٰ

گفت: «این، عصاى من است که بر آن تکیه مى‌دهم، و با آن براى گوسفندانم برگ مى‌ریزم، و کارهاى دیگرى هم براى من از آن برمى‌آید.»
Surah Taha, Verse 18

قَالَ أَلۡقِهَا يَٰمُوسَىٰ

[خداوند] فرمود: «اى موسى! عصا را بیفکن!»
Surah Taha, Verse 19

فَأَلۡقَىٰهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٞ تَسۡعَىٰ

پس آن را افکند، ناگهان مارى شد که مى‌شتافت
Surah Taha, Verse 20

قَالَ خُذۡهَا وَلَا تَخَفۡۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا ٱلۡأُولَىٰ

[خداوند] فرمود: «آن را بگیر و نترس، ما به زودى آن را به حال نخستینش برمى‌گردانیم
Surah Taha, Verse 21

وَٱضۡمُمۡ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوٓءٍ ءَايَةً أُخۡرَىٰ

و دستت را در گریبانت فرو ببر تا بدون هیچ عیبى، سپید و درخشان بیرون آید، [که این نیز‌] معجزه‌اى دیگر است
Surah Taha, Verse 22

لِنُرِيَكَ مِنۡ ءَايَٰتِنَا ٱلۡكُبۡرَى

تا برخی از نشانه‌هاى بزرگ خویش را به تو نشان دهیم
Surah Taha, Verse 23

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

[اى موسى! اکنون] به سوى فرعون برو، که او سرکشى کرده است
Surah Taha, Verse 24

قَالَ رَبِّ ٱشۡرَحۡ لِي صَدۡرِي

[موسى] گفت: «پروردگارا! سینه‌ام را گشاده گردان [و بر صبر و حوصله‌ام بیافزا]
Surah Taha, Verse 25

وَيَسِّرۡ لِيٓ أَمۡرِي

و کارم را برایم آسان فرما
Surah Taha, Verse 26

وَٱحۡلُلۡ عُقۡدَةٗ مِّن لِّسَانِي

و گرهى را [که مانع روان سخن گفتن من است،‌] از زبانم باز کن
Surah Taha, Verse 27

يَفۡقَهُواْ قَوۡلِي

تا سخنان مرا [خوب] بفهمند
Surah Taha, Verse 28

وَٱجۡعَل لِّي وَزِيرٗا مِّنۡ أَهۡلِي

و از خاندانم دستیارى برایم قرار بده،
Surah Taha, Verse 29

هَٰرُونَ أَخِي

برادرم هارون را
Surah Taha, Verse 30

ٱشۡدُدۡ بِهِۦٓ أَزۡرِي

با او پشتوانه‌ام را محکم ساز
Surah Taha, Verse 31

وَأَشۡرِكۡهُ فِيٓ أَمۡرِي

و او را در کارم شریک گردان
Surah Taha, Verse 32

كَيۡ نُسَبِّحَكَ كَثِيرٗا

تا ما تو را بسیار به پاکى بستاییم
Surah Taha, Verse 33

وَنَذۡكُرَكَ كَثِيرًا

و تو را بسیار یاد کنیم
Surah Taha, Verse 34

إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرٗا

[پروردگارا!] همانا تو همواره به کار و حال ما آگاه و بینایى!»
Surah Taha, Verse 35

قَالَ قَدۡ أُوتِيتَ سُؤۡلَكَ يَٰمُوسَىٰ

[خداوند] فرمود: «اى موسى! آنچه را درخواست کردى، به تو داده شد
Surah Taha, Verse 36

وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَيۡكَ مَرَّةً أُخۡرَىٰٓ

و ما بار دیگر بر تو منّت گذاشتیم [و تو را مشمول نعمت‌هاى خویش ساختیم]
Surah Taha, Verse 37

إِذۡ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰٓ

آن‌گاه که به مادرت آنچه را باید الهام کرد، وحى کردیم
Surah Taha, Verse 38

أَنِ ٱقۡذِفِيهِ فِي ٱلتَّابُوتِ فَٱقۡذِفِيهِ فِي ٱلۡيَمِّ فَلۡيُلۡقِهِ ٱلۡيَمُّ بِٱلسَّاحِلِ يَأۡخُذۡهُ عَدُوّٞ لِّي وَعَدُوّٞ لَّهُۥۚ وَأَلۡقَيۡتُ عَلَيۡكَ مَحَبَّةٗ مِّنِّي وَلِتُصۡنَعَ عَلَىٰ عَيۡنِيٓ

که کودک خود را در صندوقى بگذار و آن را به دریا بینداز، تا دریا آن را به ساحل افکند و دشمن من و دشمن او آن را برگیرد و من محبّتى از جانب خویش بر تو افکندم [تا تو را دوست بدارند] و تا زیر نظر من ساخته شوى [و پرورش یابى]
Surah Taha, Verse 39

إِذۡ تَمۡشِيٓ أُخۡتُكَ فَتَقُولُ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰ مَن يَكۡفُلُهُۥۖ فَرَجَعۡنَٰكَ إِلَىٰٓ أُمِّكَ كَيۡ تَقَرَّ عَيۡنُهَا وَلَا تَحۡزَنَۚ وَقَتَلۡتَ نَفۡسٗا فَنَجَّيۡنَٰكَ مِنَ ٱلۡغَمِّ وَفَتَنَّـٰكَ فُتُونٗاۚ فَلَبِثۡتَ سِنِينَ فِيٓ أَهۡلِ مَدۡيَنَ ثُمَّ جِئۡتَ عَلَىٰ قَدَرٖ يَٰمُوسَىٰ

آن‌گاه که خواهرت [نزد آنان] مى‌رفت تا بگوید: «آیا مى‌خواهید کسى را به شما نشان دهم که او را سرپرستى کند؟» [و آنان پذیرفتند.] پس [این‌گونه] ما تو را به سوى مادرت بازگرداندیم تا چشم او روشن شود و اندوهگین نگردد و تو شخصى [از فرعونیان] را به قتل رساندى، پس تو را از غم نجات دادیم و تو را در آزمون‌هاى مختلف آزمودیم. پس چند سالى را در میان مردم مَدین درنگ کردى، [اینک] در زمان مقدّر [براى پذیرش رسالت به اینجا] آمدى
Surah Taha, Verse 40

وَٱصۡطَنَعۡتُكَ لِنَفۡسِي

[اى موسى!] من تو را براى خودم ساختم [و پروردم]
Surah Taha, Verse 41

ٱذۡهَبۡ أَنتَ وَأَخُوكَ بِـَٔايَٰتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكۡرِي

[اکنون] تو و برادرت [هارون] با [معجزات و] نشانه‌هایى که من به شما داده‌ام، بروید و درباره ذکر من [که ابلاغ وحی است،] من سستى نکنید
Surah Taha, Verse 42

ٱذۡهَبَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

به سوى فرعون بروید که او سرکشى کرده است
Surah Taha, Verse 43

فَقُولَا لَهُۥ قَوۡلٗا لَّيِّنٗا لَّعَلَّهُۥ يَتَذَكَّرُ أَوۡ يَخۡشَىٰ

پس به نرمى با او سخن بگویید، شاید پند پذیرد، یا [از خدا] بهراسد
Surah Taha, Verse 44

قَالَا رَبَّنَآ إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفۡرُطَ عَلَيۡنَآ أَوۡ أَن يَطۡغَىٰ

[موسى و هارون] گفتند: «پروردگارا! مى‌ترسیم که بر ما پیشى گیرد [و ما را بیازارد]، یا [نپذیرد و] بر سرکشى خود بیافزاید.»
Surah Taha, Verse 45

قَالَ لَا تَخَافَآۖ إِنَّنِي مَعَكُمَآ أَسۡمَعُ وَأَرَىٰ

[خداوند] فرمود: نترسید! من با شما هستم [و همه چیز را] مى‌شنوم و مى‌بینم
Surah Taha, Verse 46

فَأۡتِيَاهُ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَلَا تُعَذِّبۡهُمۡۖ قَدۡ جِئۡنَٰكَ بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّكَۖ وَٱلسَّلَٰمُ عَلَىٰ مَنِ ٱتَّبَعَ ٱلۡهُدَىٰٓ

پس به سراغ او بروید و بگویید: ما دو فرستاده‌ى پروردگار توایم، بنى‌اسرائیل را به همراه ما بفرست [و بیش از این] آنها را آزار مده! البتّه ما با معجزه‌اى از جانب پروردگارت به سوى تو آمده‌ایم، و درود بر کسى که هدایت را پیروى کند
Surah Taha, Verse 47

إِنَّا قَدۡ أُوحِيَ إِلَيۡنَآ أَنَّ ٱلۡعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

به ما وحى گردیده که عذاب بر کسى است که [آیات الهى را] تکذیب کند و سرپیچى نماید.»
Surah Taha, Verse 48

قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَٰمُوسَىٰ

[فرعون] گفت: «اى موسى! پروردگار شما دو نفر کیست؟!»
Surah Taha, Verse 49

قَالَ رَبُّنَا ٱلَّذِيٓ أَعۡطَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ خَلۡقَهُۥ ثُمَّ هَدَىٰ

[موسى] گفت: «پروردگار ما کسى است که هر چیزى را، آفرینشی که درخور اوست، عطا کرد و آن‌گاه [آن را به راه کمال] هدایت فرمود.»
Surah Taha, Verse 50

قَالَ فَمَا بَالُ ٱلۡقُرُونِ ٱلۡأُولَىٰ

[فرعون] گفت: «پس حال مردمان دوره‌هاى نخستین چه مى‌شود [که به اینها ایمان نداشتند]؟!»
Surah Taha, Verse 51

قَالَ عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَٰبٖۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى

[موسى] گفت: «علم آن در کتابى نزد پروردگار من است. پروردگارم نه اشتباه مى‌کند، و نه از یاد مى‌برد.»
Surah Taha, Verse 52

ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ مَهۡدٗا وَسَلَكَ لَكُمۡ فِيهَا سُبُلٗا وَأَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّن نَّبَاتٖ شَتَّىٰ

خدایى که زمین را براى شما بستر آسایش قرار داد، و راه‌هایى را در آن براى شما پدید آورد و از آسمان آبى فرستاد. پس با آن، انواعى از گیاهان گوناگون را [از خاک] بیرون آوردیم
Surah Taha, Verse 53

كُلُواْ وَٱرۡعَوۡاْ أَنۡعَٰمَكُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلنُّهَىٰ

[هم خودتان از آن] بخورید، و [هم] چهارپایانتان را [در آن] بچرانید. البتّه در این [امور] نشانه‌هایى براى خردمندان است
Surah Taha, Verse 54

۞مِنۡهَا خَلَقۡنَٰكُمۡ وَفِيهَا نُعِيدُكُمۡ وَمِنۡهَا نُخۡرِجُكُمۡ تَارَةً أُخۡرَىٰ

ما شما را از آن [زمین] آفریدیم، و در آن بازمى‌گردانیم و بار دیگر شما را از همان برمى‌آوریم
Surah Taha, Verse 55

وَلَقَدۡ أَرَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ

و بى‌گمان ما تمام آیات و معجزات خویش را به فرعون نشان دادیم، ولى او تکذیب و خودداری کرد
Surah Taha, Verse 56

قَالَ أَجِئۡتَنَا لِتُخۡرِجَنَا مِنۡ أَرۡضِنَا بِسِحۡرِكَ يَٰمُوسَىٰ

[فرعون]گفت: «اى موسى! آیا تو آمده‌اى تا با جادوی خود، ما را از سرزمینمان بیرون کنى؟
Surah Taha, Verse 57

فَلَنَأۡتِيَنَّكَ بِسِحۡرٖ مِّثۡلِهِۦ فَٱجۡعَلۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكَ مَوۡعِدٗا لَّا نُخۡلِفُهُۥ نَحۡنُ وَلَآ أَنتَ مَكَانٗا سُوٗى

پس ما [هم] حتماً جادویى همانند آن را براى تو خواهیم آورد. پس [اکنون] میان ما و خود زمانى را قرار بده که هیچ کدام از آن تخلّف نکنیم، [آن هم در] سرزمینى هموار، و با فاصله‌اى که نسبت به همه یکسان باشد.»
Surah Taha, Verse 58

قَالَ مَوۡعِدُكُمۡ يَوۡمُ ٱلزِّينَةِ وَأَن يُحۡشَرَ ٱلنَّاسُ ضُحٗى

[موسى]گفت: «وعده‌گاه [ما و] شما، روز زینت، [روز عید،] و در وقت نیمروز، که همه‌ى مردم جمع شده باشند.»
Surah Taha, Verse 59

فَتَوَلَّىٰ فِرۡعَوۡنُ فَجَمَعَ كَيۡدَهُۥ ثُمَّ أَتَىٰ

پس فرعون بازگشت و [تمام] مکر و حیله‌ى خود را فراهم آورد، سپس [در روز موعود] بازآمد
Surah Taha, Verse 60

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَيۡلَكُمۡ لَا تَفۡتَرُواْ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا فَيُسۡحِتَكُم بِعَذَابٖۖ وَقَدۡ خَابَ مَنِ ٱفۡتَرَىٰ

موسى به آنان گفت: «واى بر شما! بر خدا دروغ نبندید، که شما را با عذابى [سخت] هلاک و ریشه‌کن خواهد کرد و آن کس که [به خدا] دروغ ببندد، بی‌تردید ناکام و زیانکار می‌گردد.»
Surah Taha, Verse 61

فَتَنَٰزَعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَىٰ

پس آنان در کارشان به کشمکش پرداختند و رازگویى [خود] را پنهان داشتند
Surah Taha, Verse 62

قَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَٰنِ لَسَٰحِرَٰنِ يُرِيدَانِ أَن يُخۡرِجَاكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِمَا وَيَذۡهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ ٱلۡمُثۡلَىٰ

[فرعونیان] گفتند: «همانا این دو، (موسى و هارون) قطعاً جادوگرند و مى‌خواهند با سحرشان شما را از سرزمینتان بیرون کنند و آیین برتر شما را براندازند
Surah Taha, Verse 63

فَأَجۡمِعُواْ كَيۡدَكُمۡ ثُمَّ ٱئۡتُواْ صَفّٗاۚ وَقَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡيَوۡمَ مَنِ ٱسۡتَعۡلَىٰ

پس [اینک تمام] حیله و نیرنگ خود را گرد آورید، سپس در یک صف [و منظّم] بیایید. که بی‌تردید امروز پیروزى از آنِ کسى است که برترى یابد [و سحر او غالب شود].»
Surah Taha, Verse 64

قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلۡقِيَ وَإِمَّآ أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنۡ أَلۡقَىٰ

[ساحران] گفتند: «اى موسى! آیا تو [عصاى خود را] مى‌افکنى، یا ما اوّل کسى باشیم که بیافکند؟!»
Surah Taha, Verse 65

قَالَ بَلۡ أَلۡقُواْۖ فَإِذَا حِبَالُهُمۡ وَعِصِيُّهُمۡ يُخَيَّلُ إِلَيۡهِ مِن سِحۡرِهِمۡ أَنَّهَا تَسۡعَىٰ

[موسى] گفت: «بلکه شما بیفکنید.» پس از جادوى آنان چنان به نظرش آمد که ریسمان‌ها و چوبدست‌هایشان مى‌شتابد
Surah Taha, Verse 66

فَأَوۡجَسَ فِي نَفۡسِهِۦ خِيفَةٗ مُّوسَىٰ

پس موسى در دل خود احساس ترسی کرد [که مبادا مردم فریب بخورند]
Surah Taha, Verse 67

قُلۡنَا لَا تَخَفۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡأَعۡلَىٰ

ما گفتیم: نترس! که تو خود برترى
Surah Taha, Verse 68

وَأَلۡقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلۡقَفۡ مَا صَنَعُوٓاْۖ إِنَّمَا صَنَعُواْ كَيۡدُ سَٰحِرٖۖ وَلَا يُفۡلِحُ ٱلسَّاحِرُ حَيۡثُ أَتَىٰ

و آنچه را در دست راستت دارى، بیفکن تا هر چه را آنان ساخته‌اند، در کام خود فروبرد. آنچه آنان ساخته‌اند، نیرنگ جادوگر است و جادوگر هر جا رود، [پیروز و] رستگار نگردد
Surah Taha, Verse 69

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سُجَّدٗا قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ هَٰرُونَ وَمُوسَىٰ

[چون موسی عصایش را افکند، دریافتند که کار موسی معجزه است، نه جادو، پس تمام] ساحران به سجده افتادند و گفتند: «ما به پروردگار هارون و موسى ایمان آوردیم.»
Surah Taha, Verse 70

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ فِي جُذُوعِ ٱلنَّخۡلِ وَلَتَعۡلَمُنَّ أَيُّنَآ أَشَدُّ عَذَابٗا وَأَبۡقَىٰ

[فرعون] گفت: «آیا پیش از آنکه به شما اجازه دهم، به او ایمان آوردید؟! بى‌گمان او سردسته‌ی شماست که به شما جادو آموخته است. پس دست‌ها و پاهاى شما را یکى از راست و یکى از چپ می‌برم و شما را بر شاخه‌هاى نخل به دار خواهم آویخت و به زودى خواهید دانست که شکنجه و مجازات کدام یک از ما سخت‌تر و پایدارتر است؟ [من یا خداى موسى‌؟]»
Surah Taha, Verse 71

قَالُواْ لَن نُّؤۡثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَآءَنَا مِنَ ٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلَّذِي فَطَرَنَاۖ فَٱقۡضِ مَآ أَنتَ قَاضٍۖ إِنَّمَا تَقۡضِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَآ

[ساحران] گفتند: «ما هرگز تو را بر دلایل روشنى که برای ما آمده، و بر کسى که ما را آفریده، ترجیح نخواهیم داد. پس تو هر حکم و قضاوتى که مى‌خواهى بکن، تو فقط در این زندگانىِ دنیا حکم مى‌کنى
Surah Taha, Verse 72

إِنَّآ ءَامَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغۡفِرَ لَنَا خَطَٰيَٰنَا وَمَآ أَكۡرَهۡتَنَا عَلَيۡهِ مِنَ ٱلسِّحۡرِۗ وَٱللَّهُ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓ

ما به پروردگارمان ایمان آورده‌ایم تا خطاهاى ما، و آن جادویى که ما را به آن واداشتى، بر ما بیامرزد و خداوند بهتر و پاینده‌تر است.»
Surah Taha, Verse 73

إِنَّهُۥ مَن يَأۡتِ رَبَّهُۥ مُجۡرِمٗا فَإِنَّ لَهُۥ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحۡيَىٰ

چنین است که هرکس گناهکار و مجرم نزد پروردگار خود بیاید، دوزخ براى اوست، نه در آن مى‌میرد و نه [با خوشى] زندگى مى‌کند
Surah Taha, Verse 74

وَمَن يَأۡتِهِۦ مُؤۡمِنٗا قَدۡ عَمِلَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلدَّرَجَٰتُ ٱلۡعُلَىٰ

و کسانى که مؤمن نزد او بیایند، در حالى که کارهاى شایسته کرده‌اند، پس براى آنان درجات عالى و برتر است
Surah Taha, Verse 75

جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ جَزَآءُ مَن تَزَكَّىٰ

باغ‌هاى جاویدانى که درزیر [درختان] آنها نهرها جارى است، همیشه در آنجا خواهند بود و این پاداش کسى است که [خود را از کفر و گناه] پاکیزه گرداند
Surah Taha, Verse 76

وَلَقَدۡ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِي فَٱضۡرِبۡ لَهُمۡ طَرِيقٗا فِي ٱلۡبَحۡرِ يَبَسٗا لَّا تَخَٰفُ دَرَكٗا وَلَا تَخۡشَىٰ

و ما به موسى وحى کردیم که بندگان مرا شبانه [از مصر] کوچ بده و براى آنان راهى خشک در میان دریا بگشا، [چنان که] نه از تعقیب [فرعونیان] بترسى و نه [از غرق شدن،] بیمناک باشى
Surah Taha, Verse 77

فَأَتۡبَعَهُمۡ فِرۡعَوۡنُ بِجُنُودِهِۦ فَغَشِيَهُم مِّنَ ٱلۡيَمِّ مَا غَشِيَهُمۡ

پس فرعون با سپاهیانش آنان را دنبال کرد، اما [موجى] از دریا آنان را گرفت، و به طور کامل غرق کرد
Surah Taha, Verse 78

وَأَضَلَّ فِرۡعَوۡنُ قَوۡمَهُۥ وَمَا هَدَىٰ

و فرعون قوم خود را به گمراهی برد و هیچ هدایت نکرد
Surah Taha, Verse 79

يَٰبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ قَدۡ أَنجَيۡنَٰكُم مِّنۡ عَدُوِّكُمۡ وَوَٰعَدۡنَٰكُمۡ جَانِبَ ٱلطُّورِ ٱلۡأَيۡمَنَ وَنَزَّلۡنَا عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰ

اى بنى‌اسرائیل! ما شما را از دشمنانتان نجات دادیم و با شما در سمت راست کوه طور، وعده گذاردیم، و بر شما [غذاهاى آماده‌اى چون] مَنّ و سَلوى نازل کردیم
Surah Taha, Verse 80

كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡ وَلَا تَطۡغَوۡاْ فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيۡكُمۡ غَضَبِيۖ وَمَن يَحۡلِلۡ عَلَيۡهِ غَضَبِي فَقَدۡ هَوَىٰ

[اینک] از چیزهاى پاکیزه‌اى که روزى شما کرده‌ایم، بخورید، و در آن طغیان نکنید که خشم من شما را فراگیرد و هر کس که خشم من او را فراگیرد، بى‌گمان نابود خواهد شد
Surah Taha, Verse 81

وَإِنِّي لَغَفَّارٞ لِّمَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا ثُمَّ ٱهۡتَدَىٰ

و البتّه من آمرزنده‌ی آن کسم که توبه کند و ایمان آورد و کارى شایسته کند، سپس هدایت شود
Surah Taha, Verse 82

۞وَمَآ أَعۡجَلَكَ عَن قَوۡمِكَ يَٰمُوسَىٰ

و [چون موسى با برگزیدگان قومش به کوه طور آمدند، موسى پیش‌تر رسید، به او گفتیم:] اى موسى! چه چیز تو را به شتاب واداشت که پیش از قوم خود آمدى؟»
Surah Taha, Verse 83

قَالَ هُمۡ أُوْلَآءِ عَلَىٰٓ أَثَرِي وَعَجِلۡتُ إِلَيۡكَ رَبِّ لِتَرۡضَىٰ

[موسى] گفت: «آنها به دنبال من می‌آیند و پروردگارا! من براى خشنودى تو به سویت شتاب کردم.»
Surah Taha, Verse 84

قَالَ فَإِنَّا قَدۡ فَتَنَّا قَوۡمَكَ مِنۢ بَعۡدِكَ وَأَضَلَّهُمُ ٱلسَّامِرِيُّ

[خدا] فرمود: «ما قوم تو را بعد از [آمدن] تو آزمایش کردیم، و سامرى آنها را گمراه کرد.»
Surah Taha, Verse 85

فَرَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ أَلَمۡ يَعِدۡكُمۡ رَبُّكُمۡ وَعۡدًا حَسَنًاۚ أَفَطَالَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡعَهۡدُ أَمۡ أَرَدتُّمۡ أَن يَحِلَّ عَلَيۡكُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّكُمۡ فَأَخۡلَفۡتُم مَّوۡعِدِي

پس موسى خشگمین و اندوهناک به سوى قوم خود بازگشت [و] گفت: «اى قوم من! آیا پروردگارتان به شما وعده‌اى نیکو نداد [که تورات را بر شما فروفرستد]؟ آیا مدّت [رفتن من] بر شما طولانى شد؟ یا اینکه مى‌خواستید خشمى از پروردگارتان بر شما فرود آید، که از وعده‌ی من تخلّف کردید؟!»
Surah Taha, Verse 86

قَالُواْ مَآ أَخۡلَفۡنَا مَوۡعِدَكَ بِمَلۡكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلۡنَآ أَوۡزَارٗا مِّن زِينَةِ ٱلۡقَوۡمِ فَقَذَفۡنَٰهَا فَكَذَٰلِكَ أَلۡقَى ٱلسَّامِرِيُّ

[مردم به موسى] گفتند: «ما به میل و اراده‌ى خود با وعده‌ی تو مخالفت نکردیم، بلکه بارهایى [گران] از زیورآلات قومِ [فرعون] بر دوش ما نهادند، پس ما آنها را [در آتش] افکندیم، آن‌گاه سامِرى [نیز] این چنین [طرح] افکند.»
Surah Taha, Verse 87

فَأَخۡرَجَ لَهُمۡ عِجۡلٗا جَسَدٗا لَّهُۥ خُوَارٞ فَقَالُواْ هَٰذَآ إِلَٰهُكُمۡ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ

پس [سامرى] براى آنها پیکر گوساله‌اى پدید آورد که بانگ گاو داشت. آن‌گاه [با پیروانش] گفتند: «این خداى شما و خداى موسى است!» پس سامرى [پیمان خدا و همه تعلیمات موسى را] فراموش کرد
Surah Taha, Verse 88

أَفَلَا يَرَوۡنَ أَلَّا يَرۡجِعُ إِلَيۡهِمۡ قَوۡلٗا وَلَا يَمۡلِكُ لَهُمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗا

آیا نمى‌بینند که [این گوساله، هنگامى که آن را مى‌خوانند،] برایشان پاسخى ندارد، و مالک سود و زیانى براى آنها نیست؟
Surah Taha, Verse 89

وَلَقَدۡ قَالَ لَهُمۡ هَٰرُونُ مِن قَبۡلُ يَٰقَوۡمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِۦۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ فَٱتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوٓاْ أَمۡرِي

و البته هارون پیش از این به آنان گفته بود: «اى قوم من! شما قطعاً با آن [گوساله]، مورد آزمایش قرار گرفته‌اید و همانا پروردگار شما، [خداوند] رحمان است، پس از من پیروى کنید و دستور مرا اطاعت نمایید.»
Surah Taha, Verse 90

قَالُواْ لَن نَّبۡرَحَ عَلَيۡهِ عَٰكِفِينَ حَتَّىٰ يَرۡجِعَ إِلَيۡنَا مُوسَىٰ

[اما آنان به هارون] گفتند: «ما یکسره در پرستش آن [گوساله] خواهیم بود، تا موسى به سوى ما بازگردد.»
Surah Taha, Verse 91

قَالَ يَٰهَٰرُونُ مَا مَنَعَكَ إِذۡ رَأَيۡتَهُمۡ ضَلُّوٓاْ

[هنگامى که موسى بازگشت،‌] گفت: «اى هارون! زمانى که دیدى آنان گمراه شدند، چه چیز تو را بازداشت،
Surah Taha, Verse 92

أَلَّا تَتَّبِعَنِۖ أَفَعَصَيۡتَ أَمۡرِي

از اینکه مرا [در برخورد شدید با فتنه‌گران‌] پیروى کنى؟ آیا از فرمان من سرپیچى کردى؟»
Surah Taha, Verse 93

قَالَ يَبۡنَؤُمَّ لَا تَأۡخُذۡ بِلِحۡيَتِي وَلَا بِرَأۡسِيٓۖ إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقۡتَ بَيۡنَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَلَمۡ تَرۡقُبۡ قَوۡلِي

[هارون] گفت: «[برادرم!] اى فرزند مادرم! [موى] ریش و سر مرا [به بازخواست] مگیر! من ترسیدم [آنها پراکنده شوند و] تو بگویى میان بنى‌اسرائیل تفرقه انداختى و سفارش مرا [در حفظ وحدت‌] پاس نداشتى!»
Surah Taha, Verse 94

قَالَ فَمَا خَطۡبُكَ يَٰسَٰمِرِيُّ

[سپس موسى به سامرى] گفت: «اى سامرى! [منظور تو از] این کار خطرناک [و فتنه] بزرگ که کردى، چه بود؟»
Surah Taha, Verse 95

قَالَ بَصُرۡتُ بِمَا لَمۡ يَبۡصُرُواْ بِهِۦ فَقَبَضۡتُ قَبۡضَةٗ مِّنۡ أَثَرِ ٱلرَّسُولِ فَنَبَذۡتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتۡ لِي نَفۡسِي

[سامرى] گفت: «من به چیزى پى بردم که [دیگران] به آن پى نبردند، من مشتى از آثار رسول را برگرفتم، پس آن را افکندم و اینگونه نفسم این کار را در نظرم آراست [و فریب داد].»
Surah Taha, Verse 96

قَالَ فَٱذۡهَبۡ فَإِنَّ لَكَ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَۖ وَإِنَّ لَكَ مَوۡعِدٗا لَّن تُخۡلَفَهُۥۖ وَٱنظُرۡ إِلَىٰٓ إِلَٰهِكَ ٱلَّذِي ظَلۡتَ عَلَيۡهِ عَاكِفٗاۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُۥ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُۥ فِي ٱلۡيَمِّ نَسۡفًا

[موسى] گفت: «پس برو! [دور شو!] همانا بهره‌ى تو در دنیا این است که [به دردى مبتلا خواهى شد که پیوسته] مى‌گویى: «به من دست نزنید!» و براى تو [در آخرت] میعادگاهى است که هرگز از آن تخلّف نخواهد شد و [اکنون] به سوى معبودت که پیوسته آن را می‌پرستیدى، بنگر! ما آن را مى‌سوزانیم [و] خاکستر و ذرات آن را به دریا خواهیم پاشید
Surah Taha, Verse 97

إِنَّمَآ إِلَٰهُكُمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ وَسِعَ كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمٗا

[اى قوم من!] همانا معبود شما «اللّه» است که معبودى جز او نیست [و] علم او همه چیز را فرا‌گرفته است.»
Surah Taha, Verse 98

كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيۡكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ مَا قَدۡ سَبَقَۚ وَقَدۡ ءَاتَيۡنَٰكَ مِن لَّدُنَّا ذِكۡرٗا

[اى پیامبر!] ما اینگونه از اخبار گذشته بر تو حکایت مى‌کنیم و ما از جانب خویش به تو ذکری [چون قرآن] داده‌ایم
Surah Taha, Verse 99

مَّنۡ أَعۡرَضَ عَنۡهُ فَإِنَّهُۥ يَحۡمِلُ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وِزۡرًا

پس هرکس از آن روىبرگرداند، قطعاً در روز قیامت، بار سنگینى را بر دوش خواهد کشید
Surah Taha, Verse 100

خَٰلِدِينَ فِيهِۖ وَسَآءَ لَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ حِمۡلٗا

براى همیشه در آن خواهند ماند و چه بد بارى است براى آنها، در روز قیامت
Surah Taha, Verse 101

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِۚ وَنَحۡشُرُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ يَوۡمَئِذٖ زُرۡقٗا

روزى که در صور دمیده مى‌شود و ما در آن روز، مجرمان را با چشمان تیره محشور مى‌کنیم
Surah Taha, Verse 102

يَتَخَٰفَتُونَ بَيۡنَهُمۡ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا عَشۡرٗا

[آنها] میان خویش آهسته با یکدیگر مى‌گویند: «شما [در دنیا] ده روزى بیش درنگ نداشته‌اید.»
Surah Taha, Verse 103

نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذۡ يَقُولُ أَمۡثَلُهُمۡ طَرِيقَةً إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا يَوۡمٗا

[البتّه] ما به آنچه آنها می‌گویند، داناتریم، آن‌گاه که بهترینِ آنان در رفتار، مى‌گوید: «شما یک روز [بیشتر] درنگ نکردید!»
Surah Taha, Verse 104

وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡجِبَالِ فَقُلۡ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسۡفٗا

و از تو درباره‌ى کوه‌ها [در قیامت] مى‌پرسند، بگو: «پروردگار من آنها را از بن برکنده و متلاشى مى‌کند
Surah Taha, Verse 105

فَيَذَرُهَا قَاعٗا صَفۡصَفٗا

پس آنها را [همچون] کویرى صاف و هموار، رها مى‌سازد
Surah Taha, Verse 106

لَّا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجٗا وَلَآ أَمۡتٗا

که در آن هیچ پستى و بلندى مشاهده نمى‌کنى.»
Surah Taha, Verse 107

يَوۡمَئِذٖ يَتَّبِعُونَ ٱلدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُۥۖ وَخَشَعَتِ ٱلۡأَصۡوَاتُ لِلرَّحۡمَٰنِ فَلَا تَسۡمَعُ إِلَّا هَمۡسٗا

در آن روز، [مردم] از دعوت‌کننده‌اى که [هیچ] انحرافى ندارد، پیروى می‌کنند. [و گوش به صداى اسرافیل هستند.] و همه‌ی صداها در برابر [عظمت خدا] رحمان فرومی‌نشیند. پس جز صدایى آهسته [چیزى‌] نمی‌شنوی
Surah Taha, Verse 108

يَوۡمَئِذٖ لَّا تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُۥ قَوۡلٗا

در آن روز، شفاعت [هیچ‌کس] سودى ندارد، مگر کسى که [خداى] رحمان به او اجازه دهد و از گفتار او [در مورد شفاعت دیگران‌] راضى باشد
Surah Taha, Verse 109

يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِۦ عِلۡمٗا

[خداوند] به آنچه آنان در پیش روى دارند و آنچه [در دنیا] پشت سر گذاشته‌اند، آگاه است؛ ولى مردم بر او احاطه علمى ندارند
Surah Taha, Verse 110

۞وَعَنَتِ ٱلۡوُجُوهُ لِلۡحَيِّ ٱلۡقَيُّومِۖ وَقَدۡ خَابَ مَنۡ حَمَلَ ظُلۡمٗا

و [در آن روز] همه‌ى چهره‌ها در برابر خداوندِ زنده‌ى پاینده، خوار و فروتن مى‌شود و البتّه هر کس که بار ستم برداشت، نومید و زیانکار است
Surah Taha, Verse 111

وَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا يَخَافُ ظُلۡمٗا وَلَا هَضۡمٗا

و هر کس برخى [کارهاى‌] نیکو انجام دهد و مؤمن باشد، از هیچ ستم وکاستى [در پاداشش] نمى‌ترسد
Surah Taha, Verse 112

وَكَذَٰلِكَ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا وَصَرَّفۡنَا فِيهِ مِنَ ٱلۡوَعِيدِ لَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ أَوۡ يُحۡدِثُ لَهُمۡ ذِكۡرٗا

و بدین‌سان ما آن را قرآنى عربى نازل کردیم و در آن با انواع بیان‌ها، هشدار دادیم، شاید آنها پروا کنند یا برایشان پندى پدید آید
Surah Taha, Verse 113

فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡحَقُّۗ وَلَا تَعۡجَلۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مِن قَبۡلِ أَن يُقۡضَىٰٓ إِلَيۡكَ وَحۡيُهُۥۖ وَقُل رَّبِّ زِدۡنِي عِلۡمٗا

پس [بدان که] بلندمرتبه است خداى فرمانرواى بر حقّ! و تو [اى پیامبر!] بر خواندن قرآن، پیش از آنکه وحىِ آن بر تو پایان یابد، شتاب مکن و بگو: «پروردگارا! بر دانش من بیافزاى!»
Surah Taha, Verse 114

وَلَقَدۡ عَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ ءَادَمَ مِن قَبۡلُ فَنَسِيَ وَلَمۡ نَجِدۡ لَهُۥ عَزۡمٗا

و به یقین، پیش از این با آدم پیمان بستیم، امّا او فراموش کرد و ما عزم استوارى براى او نیافتیم
Surah Taha, Verse 115

وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ

و زمانى که به فرشتگان گفتیم: «براى آدم سجده کنید!» پس همگى سجده کردند، مگر ابلیس که سر باز زد
Surah Taha, Verse 116

فَقُلۡنَا يَـٰٓـَٔادَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوّٞ لَّكَ وَلِزَوۡجِكَ فَلَا يُخۡرِجَنَّكُمَا مِنَ ٱلۡجَنَّةِ فَتَشۡقَىٰٓ

پس گفتیم: «اى آدم! این [ابلیس] دشمن تو و همسر توست، پس [مراقب باش که] شما را از [این] باغ بیرون نکند که به رنج و مشقّت خواهى افتاد
Surah Taha, Verse 117

إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعۡرَىٰ

قطعاً تو در آن [باغ]، نه گرسنه مى‌شوى و نه برهنه مى‌مانى
Surah Taha, Verse 118

وَأَنَّكَ لَا تَظۡمَؤُاْ فِيهَا وَلَا تَضۡحَىٰ

و در آنجا، نه تشنه مى‌شوى، و نه از حرارت آفتاب آزار مى‌بینى.»
Surah Taha, Verse 119

فَوَسۡوَسَ إِلَيۡهِ ٱلشَّيۡطَٰنُ قَالَ يَـٰٓـَٔادَمُ هَلۡ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ ٱلۡخُلۡدِ وَمُلۡكٖ لَّا يَبۡلَىٰ

پس شیطان او را وسوسه کرد [و] گفت: «اى آدم! آیا تو را به درخت جاوِدانگى و فرمانرواییِ فناناپذیر راهنمایى کنم؟!»
Surah Taha, Verse 120

فَأَكَلَا مِنۡهَا فَبَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخۡصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۚ وَعَصَىٰٓ ءَادَمُ رَبَّهُۥ فَغَوَىٰ

پس [آدم و همسرش فریفته شدند و] هر دو از آن [درخت ممنوعه] خوردند، پس شرمگاهشان براى آنان نمایان شد و [ناچار] هر دو شروع کردند به چسباندن برگ [درختان] بهشت بر خود و [این چنین] آدم پروردگارش را نافرمانى کرد و بیراهه رفت
Surah Taha, Verse 121

ثُمَّ ٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَتَابَ عَلَيۡهِ وَهَدَىٰ

سپس پروردگارش او را برگزید، پس [لطف خویش را] بر او بازگرداند و او را هدایت کرد
Surah Taha, Verse 122

قَالَ ٱهۡبِطَا مِنۡهَا جَمِيعَۢاۖ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ فَإِمَّا يَأۡتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدٗى فَمَنِ ٱتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشۡقَىٰ

[خداوند] فرمود: از آن [بهشت، و مقام والا] فرود آیید [که] برخى از شما دشمن برخى دیگر خواهند بود، پس اگر از سوى من رهنمودى براى شما آمد، هر کس از هدایت من پیروى کند، نه گمراه مى‌شود و نه در رنج مى‌افتد
Surah Taha, Verse 123

وَمَنۡ أَعۡرَضَ عَن ذِكۡرِي فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةٗ ضَنكٗا وَنَحۡشُرُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَعۡمَىٰ

و هر کس از یاد من روى گردانَد، بی‌گمان براى او زندگىِ [سخت و] تنگی خواهد بود و ما او را در قیامت نابینا محشور مى‌کنیم
Surah Taha, Verse 124

قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرۡتَنِيٓ أَعۡمَىٰ وَقَدۡ كُنتُ بَصِيرٗا

[او خواهد] گفت: «پروردگارا! چرا مرا نابینا محشور کردى؟ درحالى که من [در دنیا] بینا بودم!»
Surah Taha, Verse 125

قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتۡكَ ءَايَٰتُنَا فَنَسِيتَهَاۖ وَكَذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمَ تُنسَىٰ

[و خداوند خواهد] فرمود: «همان‌گونه که آیات ما به تو رسید و تو آنها را فراموش کردى، امروز هم همان‌طور فراموش گردیده‌اى.»
Surah Taha, Verse 126

وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَنۡ أَسۡرَفَ وَلَمۡ يُؤۡمِنۢ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِۦۚ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبۡقَىٰٓ

و ما این‌گونه هر کس را که اسراف کند، و به آیات پروردگارش ایمان نیاورد، کیفر مى‌دهیم و قطعاً عذاب آخرت سخت‌تر و پایدارتر است
Surah Taha, Verse 127

أَفَلَمۡ يَهۡدِ لَهُمۡ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ يَمۡشُونَ فِي مَسَٰكِنِهِمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلنُّهَىٰ

پس آیا براى هدایتشان کافى نیست که ملت‌هاى پیشین را [که سرکشی و فساد کردند،] نابود کردیم، و [اینان امروز] در خانه‌هاى آنان رفت و آمد مى‌کنند؟! همانا در آن [حوادث] براى خردمندان نشانه‌هاست
Surah Taha, Verse 128

وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامٗا وَأَجَلٞ مُّسَمّٗى

و اگر نبود سنّت سابق پروردگارت، و مدتى که [براى زندگى آنان‌] مشخص شده است، حتماً [عذاب الهى بی‌درنگ] لازم مى‌آمد
Surah Taha, Verse 129

فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ غُرُوبِهَاۖ وَمِنۡ ءَانَآيِٕ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡ وَأَطۡرَافَ ٱلنَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرۡضَىٰ

پس [ای پیامبر!] بر آنچه مى‌گویند، شکیبا باش و پیش از طلوع آفتاب و قبل از غروب آن، با ستایش پروردگارت [او را] تسبیح کن و [نیز] برخى از ساعات شب و حوالى روز را به نیایش بپرداز، باشد که خشنود شوى
Surah Taha, Verse 130

وَلَا تَمُدَّنَّ عَيۡنَيۡكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ زَهۡرَةَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا لِنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِۚ وَرِزۡقُ رَبِّكَ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰ

و به آنچه با آن گروه‌هایى از آنان را بهره‌مند گردانده‌ایم، چشم مدوز، که [این] شکوفه و جلوه‌ى زندگى دنیاست [و ما مى‌خواهیم] تا آنها را در آن بیازماییم و [به یقین] روزىِ پروردگارت بهتر و پایدارتر است
Surah Taha, Verse 131

وَأۡمُرۡ أَهۡلَكَ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱصۡطَبِرۡ عَلَيۡهَاۖ لَا نَسۡـَٔلُكَ رِزۡقٗاۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكَۗ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلتَّقۡوَىٰ

و خانواده‌ات را به نماز فرمان ده و بر آن شکیبا باش. ما از تو روزى نمى‌خواهیم، [بلکه] ما تو را روزى مى‌دهیم، و سرانجامِ [نیکو] براى [اهل] تقواست
Surah Taha, Verse 132

وَقَالُواْ لَوۡلَا يَأۡتِينَا بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّهِۦٓۚ أَوَلَمۡ تَأۡتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ

و [کافران] گفتند: «چرا [محمّد] از جانب پروردگارش، معجزه و نشانه‌اى براى ما نمى‌آورد؟» آیا دلیل و نشانه‌ى روشن در کتاب‌های [آسمانی] پیشین برایشان نیامده [تا ایمان بیاورند]؟
Surah Taha, Verse 133

وَلَوۡ أَنَّآ أَهۡلَكۡنَٰهُم بِعَذَابٖ مِّن قَبۡلِهِۦ لَقَالُواْ رَبَّنَا لَوۡلَآ أَرۡسَلۡتَ إِلَيۡنَا رَسُولٗا فَنَتَّبِعَ ءَايَٰتِكَ مِن قَبۡلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخۡزَىٰ

و اگر ما آنان را پیش از این با عذابى هلاک مى‌کردیم، مى‌گفتند: «پروردگارا! چرا پیامبرى براى ما نفرستادى تا ما از آیات تو پیروى کنیم، پیش از آنکه خوار و رسوا شویم.»
Surah Taha, Verse 134