وَٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ
و سوگند به صبح بدان گاه که میدمد (و با طلوع سپیده، چهرهی نورانی و پرفروغ خود را به جهانیان مینمایاند، و با نسیم حیاتبخش خویش خفتگان را به حرکت و تلاش میکشاند، و از بیخبری به بیداری و هوشیاری میرساند)
Author: Mostafa Khorramdel