Surah At-Taubah Verse 122 - Filipino Translation by Abdullatif Eduardo M. Arceo
Surah At-Taubah۞وَمَا كَانَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةٗۚ فَلَوۡلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرۡقَةٖ مِّنۡهُمۡ طَآئِفَةٞ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي ٱلدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوۡمَهُمۡ إِذَا رَجَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَحۡذَرُونَ
At hindi isang (katampatan) para sa mga sumasampalataya na sama-samang lahat na humayo upang makipaglaban (Jihad, banal na pakikidigma). Sa bawat pulutong nila, isang pangkat lamang ang marapat na magpauna, upang sila (na naiwan) ay magkaroon ng katuruan (aral sa Islamikong) panananampalataya, at upang kanilang mabigyang babala ang kanilang mga tao kung sila ay magbalik na sa kanila, upang sila ay maging maingat (na makagawa ng kasamaan)