Surah Al-Mumenoon - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
قَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ
satyaviśvāsikaḷ vijayaṁ prāpiccirikkunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 1
ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي صَلَاتِهِمۡ خَٰشِعُونَ
taṅṅaḷuṭe namaskārattil bhaktiyuḷḷavarāya
Surah Al-Mumenoon, Verse 2
وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَنِ ٱللَّغۡوِ مُعۡرِضُونَ
anāvaśyakāryattil ninn tiriññukaḷayunnavarumāya
Surah Al-Mumenoon, Verse 3
وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِلزَّكَوٰةِ فَٰعِلُونَ
sakātt nirvahikkunnavarumāya
Surah Al-Mumenoon, Verse 4
وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ
taṅṅaḷuṭe guhyāvayavaṅṅaḷe kāttusūkṣikkunnavarumatre avar
Surah Al-Mumenoon, Verse 5
إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ
taṅṅaḷuṭe bhāryamārumāyēā, taṅṅaḷuṭe adhīnattiluḷḷa aṭimastrīkaḷumāyēā uḷḷa bandhaṁ oḻike. appēāḷ avar ākṣēpārharalla
Surah Al-Mumenoon, Verse 6
فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ
ennāl atinnappuṟaṁ āreṅkiluṁ āgrahikkunna pakṣaṁ avar tanneyāṇ atikramakārikaḷ
Surah Al-Mumenoon, Verse 7
وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ
taṅṅaḷuṭe anāmattukaḷuṁ karāṟukaḷuṁ pālikkunnavaruṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 8
وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَوَٰتِهِمۡ يُحَافِظُونَ
taṅṅaḷuṭe namaskāraṅṅaḷ kr̥tyamāyi anuṣṭhiccu pēārunnavarumatre (ā viśvāsikaḷ)
Surah Al-Mumenoon, Verse 9
أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡوَٰرِثُونَ
avar tanneyākunnu anantarāvakāśikaḷ
Surah Al-Mumenoon, Verse 10
ٱلَّذِينَ يَرِثُونَ ٱلۡفِرۡدَوۡسَ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
atāyat unnatamāya svargaṁ anantarāvakāśamāyi nēṭunnavar. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 11
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن سُلَٰلَةٖ مِّن طِينٖ
tīrccayāyuṁ manuṣyane kaḷimaṇṇinṟe sattil ninn nāṁ sr̥ṣṭiccirikkunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 12
ثُمَّ جَعَلۡنَٰهُ نُطۡفَةٗ فِي قَرَارٖ مَّكِينٖ
pinnīṭ oru bījamāyikkeāṇṭ avane nāṁ bhadramāya oru sthānatt veccu
Surah Al-Mumenoon, Verse 13
ثُمَّ خَلَقۡنَا ٱلنُّطۡفَةَ عَلَقَةٗ فَخَلَقۡنَا ٱلۡعَلَقَةَ مُضۡغَةٗ فَخَلَقۡنَا ٱلۡمُضۡغَةَ عِظَٰمٗا فَكَسَوۡنَا ٱلۡعِظَٰمَ لَحۡمٗا ثُمَّ أَنشَأۡنَٰهُ خَلۡقًا ءَاخَرَۚ فَتَبَارَكَ ٱللَّهُ أَحۡسَنُ ٱلۡخَٰلِقِينَ
pinne ā bījatte nāṁ oru bhrūṇamāyi rūpappeṭutti. anantaraṁ ā bhrūṇatte nāṁ oru mānsapiṇḍamāyi rūpappeṭutti. tuṭarnn naṁ ā mānsapiṇḍatte asthikūṭamāyi rūpappeṭutti. enniṭṭ nāṁ asthikūṭatte mānsaṁ keāṇṭ peātiññu. pinnīṭ maṟṟeāru sr̥ṣṭiyāyi nāṁ avane vaḷarttiyeṭuttu. appēāḷ ēṟṟavuṁ nalla sr̥ṣṭikarttāvāya allāhu anugrahapūrṇṇanāyirikkunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 14
ثُمَّ إِنَّكُم بَعۡدَ ذَٰلِكَ لَمَيِّتُونَ
pinnīṭ tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ atinu śēṣaṁ marikkunnavarākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 15
ثُمَّ إِنَّكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ تُبۡعَثُونَ
pinnīṭ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ eḻunnēlpikkappeṭunnatāṇ
Surah Al-Mumenoon, Verse 16
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعَ طَرَآئِقَ وَمَا كُنَّا عَنِ ٱلۡخَلۡقِ غَٰفِلِينَ
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk mīte nāṁ ēḻupathaṅṅaḷ sr̥ṣṭicciṭṭuṇṭ. sr̥ṣṭiyeppaṟṟi nāṁ aśrad'dhanāyirunniṭṭilla
Surah Al-Mumenoon, Verse 17
وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءَۢ بِقَدَرٖ فَأَسۡكَنَّـٰهُ فِي ٱلۡأَرۡضِۖ وَإِنَّا عَلَىٰ ذَهَابِۭ بِهِۦ لَقَٰدِرُونَ
ākāśattu ninn nāṁ oru niścita aḷavil veḷḷaṁ ceāriyukayuṁ, enniṭṭ nāṁ atine bhūmiyil taṅṅinilkkunnatākkukayuṁ ceytirikkunnu. at vaṟṟiccu kaḷayān tīrccayāyuṁ nāṁ śaktanākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 18
فَأَنشَأۡنَا لَكُم بِهِۦ جَنَّـٰتٖ مِّن نَّخِيلٖ وَأَعۡنَٰبٖ لَّكُمۡ فِيهَا فَوَٰكِهُ كَثِيرَةٞ وَمِنۡهَا تَأۡكُلُونَ
aṅṅane at (veḷḷaṁ) keāṇṭ nāṁ niṅṅaḷkk īntappanakaḷuṭeyuṁ, muntirivaḷḷikaḷuṭeyuṁ tēāṭṭaṅṅaḷ vaḷarttittannu. . avayil niṅṅaḷkk dhārāḷaṁ paḻaṅṅaḷuṇṭ. avayil ninn niṅṅaḷ tinnu keāṇṭirikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 19
وَشَجَرَةٗ تَخۡرُجُ مِن طُورِ سَيۡنَآءَ تَنۢبُتُ بِٱلدُّهۡنِ وَصِبۡغٖ لِّلۡأٓكِلِينَ
sīnāparvvatattil muḷaccu varunna oru maravuṁ (nāṁ sr̥ṣṭiccu tannirikkunnu.) eṇṇayuṁ, bhakṣaṇaṁ kaḻikkunnavarkk kaṟiyuṁ at ulpādippikkunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 20
وَإِنَّ لَكُمۡ فِي ٱلۡأَنۡعَٰمِ لَعِبۡرَةٗۖ نُّسۡقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهَا وَلَكُمۡ فِيهَا مَنَٰفِعُ كَثِيرَةٞ وَمِنۡهَا تَأۡكُلُونَ
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk kannukālikaḷil oru guṇapāṭhamuṇṭ. avayuṭe udaraṅṅaḷiluḷḷatil ninn niṅṅaḷkk nāṁ kuṭikkān tarunnu. niṅṅaḷkk avayil dhārāḷaṁ prayēājanaṅṅaḷuṇṭ. avayil ninn (mānsaṁ) niṅṅaḷ bhakṣikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 21
وَعَلَيۡهَا وَعَلَى ٱلۡفُلۡكِ تُحۡمَلُونَ
avayuṭe puṟattuṁ kappalukaḷiluṁ niṅṅaḷ vahikkappeṭukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 22
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَقَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ
nūhine nāṁ addēhattinṟe janatayilēkk dūtanāyi ayakkukayuṇṭāyi. enniṭṭ addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkuka. niṅṅaḷkk avanallāte yāteāru daivavumilla. atināl niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnillē
Surah Al-Mumenoon, Verse 23
فَقَالَ ٱلۡمَلَؤُاْ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ مَا هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُرِيدُ أَن يَتَفَضَّلَ عَلَيۡكُمۡ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَأَنزَلَ مَلَـٰٓئِكَةٗ مَّا سَمِعۡنَا بِهَٰذَا فِيٓ ءَابَآئِنَا ٱلۡأَوَّلِينَ
appēāḷ addēhattinṟe janatayile satyaniṣēdhikaḷāya pramāṇimār paṟaññu: ivan niṅṅaḷeppēāleyuḷḷa oru manuṣyan mātramākunnu. niṅṅaḷēkkāḷupariyāyi avan mahatvaṁ nēṭiyeṭukkān āgrahikkunnu. allāhu uddēśiccirunneṅkil avan (dūtanmārāyi) malakkukaḷe tanne iṟakkumāyirunnu. ñaṅṅaḷuṭe pūrvvapitākkaḷkkiṭayil iṅṅaneyeānn ñaṅṅaḷ kēṭṭiṭṭilla
Surah Al-Mumenoon, Verse 24
إِنۡ هُوَ إِلَّا رَجُلُۢ بِهِۦ جِنَّةٞ فَتَرَبَّصُواْ بِهِۦ حَتَّىٰ حِينٖ
ivan bhrānt bādhicca oru manuṣyan mātramākunnu. atināl kuṟaccukālaṁ vare ivanṟe kāryattil niṅṅaḷ kāttirikkuvin
Surah Al-Mumenoon, Verse 25
قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِي بِمَا كَذَّبُونِ
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, ivarenne niṣēdhiccu taḷḷiyirikkayāl nī enne sahāyikkēṇamē
Surah Al-Mumenoon, Verse 26
فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِ أَنِ ٱصۡنَعِ ٱلۡفُلۡكَ بِأَعۡيُنِنَا وَوَحۡيِنَا فَإِذَا جَآءَ أَمۡرُنَا وَفَارَ ٱلتَّنُّورُ فَٱسۡلُكۡ فِيهَا مِن كُلّٖ زَوۡجَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِ وَأَهۡلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيۡهِ ٱلۡقَوۡلُ مِنۡهُمۡۖ وَلَا تُخَٰطِبۡنِي فِي ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ إِنَّهُم مُّغۡرَقُونَ
appēāḷ nāṁ addēhattin iprakāraṁ bēādhanaṁ nalki: nam'muṭe mēlnēāṭṭattiluṁ, nam'muṭe nirdēśamanusariccuṁ nī kappal nirmiccu keāḷḷuka. aṅṅane nam'muṭe kalpana varukayuṁ, aṭuppil ninn uṟav peāṭṭukayuṁ ceytāl ellā vastukkaḷil ninnuṁ raṇṭ iṇakaḷeyuṁ, ninṟe kuṭumbatteyuṁ nī atil kayaṟṟikeāḷḷuka. avaruṭe kūṭṭattil ārkketiril (śikṣayuṭe) vacanaṁ munkūṭṭi uṇṭāyiṭṭuṇṭēā avareāḻike. akramaṁ ceytavaruṭe kāryattil nī ennēāṭ sansāriccu pēākarut. tīrccayāyuṁ avar mukki naśippikkappeṭunnatāṇ
Surah Al-Mumenoon, Verse 27
فَإِذَا ٱسۡتَوَيۡتَ أَنتَ وَمَن مَّعَكَ عَلَى ٱلۡفُلۡكِ فَقُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي نَجَّىٰنَا مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
aṅṅane nīyuṁ ninṟe kūṭeyuḷḷavaruṁ kappalil kayaṟikkaḻiññāl nī paṟayuka: akramakārikaḷil ninn ñaṅṅaḷe rakṣicca allāhuvin stuti
Surah Al-Mumenoon, Verse 28
وَقُل رَّبِّ أَنزِلۡنِي مُنزَلٗا مُّبَارَكٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡمُنزِلِينَ
enṟe rakṣitāvē, anugr̥hītamāya oru tāvaḷattil nī enne iṟakkittarēṇamē. nīyāṇallēā iṟakkittarunnavaril ēṟṟavuṁ uttaman ennuṁ paṟayuka
Surah Al-Mumenoon, Verse 29
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ وَإِن كُنَّا لَمُبۡتَلِينَ
tīrccayāyuṁ atil (praḷayattil) pala dr̥ṣṭāntaṅṅaḷumuṇṭ. tīrccayāyuṁ nāṁ parīkṣaṇaṁ naṭattunnavan tanneyākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 30
ثُمَّ أَنشَأۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِمۡ قَرۡنًا ءَاخَرِينَ
pinnīṭ avarkk śēṣaṁ nāṁ maṟṟeāru talamuṟaye vaḷarttiyeṭuttu
Surah Al-Mumenoon, Verse 31
فَأَرۡسَلۡنَا فِيهِمۡ رَسُولٗا مِّنۡهُمۡ أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ
appēāḷ avaril ninn tanneyuḷḷa oru dūtane avarilēkk nāṁ ayaccu. (addēhaṁ paṟaññu:) niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkuka. niṅṅaḷkk avanallāte oru daivavumilla. atināl niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnillē
Surah Al-Mumenoon, Verse 32
وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِهِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِلِقَآءِ ٱلۡأٓخِرَةِ وَأَتۡرَفۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا مَا هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يَأۡكُلُ مِمَّا تَأۡكُلُونَ مِنۡهُ وَيَشۡرَبُ مِمَّا تَشۡرَبُونَ
addēhattinṟe janatayil ninn aviśvasiccavaruṁ, paralēākatte kaṇṭumuṭṭunnatine niṣēdhiccu kaḷaññavaruṁ, aihikajīvitattil nāṁ sukhāḍambaraṅṅaḷ nalkiyavarumāya pramāṇimār paṟaññu: ivan niṅṅaḷeppēāleyuḷḷa oru manuṣyan mātramākunnu. niṅṅaḷ tinnunna tarattiluḷḷat tanneyāṇ avan tinnunnat. niṅṅaḷ kuṭikkunna tarattiluḷḷat tanneyāṇ avanuṁ kuṭikkunnat
Surah Al-Mumenoon, Verse 33
وَلَئِنۡ أَطَعۡتُم بَشَرٗا مِّثۡلَكُمۡ إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ
niṅṅaḷeppēāleyuḷḷa oru manuṣyane niṅṅaḷ anusarikkukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ niṅṅaḷappēāḷ naṣṭakkār tanneyākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 34
أَيَعِدُكُمۡ أَنَّكُمۡ إِذَا مِتُّمۡ وَكُنتُمۡ تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَنَّكُم مُّخۡرَجُونَ
niṅṅaḷ marikkukayuṁ, maṇṇuṁ asthiśakalaṅṅaḷumāyittīrukayuṁ ceytāl niṅṅaḷ (vīṇṭuṁ jīvanēāṭe) puṟatt keāṇṭu varappeṭuṁ ennāṇēā avan niṅṅaḷkk vāgdānaṁ nalkunnat
Surah Al-Mumenoon, Verse 35
۞هَيۡهَاتَ هَيۡهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ
niṅṅaḷkk nalkappeṭunna ā vāgdānaṁ etrayetra vidūraṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 36
إِنۡ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا ٱلدُّنۡيَا نَمُوتُ وَنَحۡيَا وَمَا نَحۡنُ بِمَبۡعُوثِينَ
jīvitamennat nam'muṭe ī aihikajīvitaṁ mātramākunnu. nāṁ marikkunnu. nāṁ janikkunnu. nāṁ uyirtteḻunnēlpikkappeṭunnavaralla tanne
Surah Al-Mumenoon, Verse 37
إِنۡ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا وَمَا نَحۡنُ لَهُۥ بِمُؤۡمِنِينَ
ivan allāhuvinṟe mēl kaḷḷaṁ keṭṭiccamacca oru puruṣan mātramākunnu. ñaṅṅaḷ avane viśvasikkunnavarē alla
Surah Al-Mumenoon, Verse 38
قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِي بِمَا كَذَّبُونِ
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, ivar enne niṣēdhiccu taḷḷiyirikkayāl nī enne sahāyikkēṇamē
Surah Al-Mumenoon, Verse 39
قَالَ عَمَّا قَلِيلٖ لَّيُصۡبِحُنَّ نَٰدِمِينَ
avan (allāhu) paṟaññu: aṭuttu tanne avar khēdikkunnavarāyittīruṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 40
فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ بِٱلۡحَقِّ فَجَعَلۡنَٰهُمۡ غُثَآءٗۚ فَبُعۡدٗا لِّلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
aṅṅane oru kaṭhēāra śabdaṁ yathārt'thamāyuṁ avare piṭikūṭi. enniṭṭ nāṁ avare veṟuṁ cavaṟākkikkaḷaññu. appēāḷ akramikaḷāya janaṅṅaḷkk nāśaṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 41
ثُمَّ أَنشَأۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِمۡ قُرُونًا ءَاخَرِينَ
pinne avarkk śēṣaṁ vēṟe talamuṟakaḷe nāṁ vaḷarttiyeṭuttu
Surah Al-Mumenoon, Verse 42
مَا تَسۡبِقُ مِنۡ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسۡتَـٔۡخِرُونَ
oru samudāyavuṁ atinṟe avadhi viṭṭ munnēāṭṭ pēākukayēā pinnēāṭṭ pēākukayēā illa
Surah Al-Mumenoon, Verse 43
ثُمَّ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا تَتۡرَاۖ كُلَّ مَا جَآءَ أُمَّةٗ رَّسُولُهَا كَذَّبُوهُۖ فَأَتۡبَعۡنَا بَعۡضَهُم بَعۡضٗا وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَحَادِيثَۚ فَبُعۡدٗا لِّقَوۡمٖ لَّا يُؤۡمِنُونَ
pinne nāṁ nam'muṭe dūtanmāre tuṭarettuṭare ayaccu keāṇṭirunnu. ōrēā samudāyattinṟe aṭukkaluṁ avarilēkkuḷḷa dūtan cellumpēāḻeākke avar addēhatte niṣēdhiccu taḷḷukayāṇ ceytat. appēāḷ avare onninupuṟake maṟṟeānnāyi nāṁ naśippiccu. avare nāṁ sansāraviṣayamākkittīrkkukayuṁ ceytu. ākayāl viśvasikkātta janaṅṅaḷkk nāśaṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 44
ثُمَّ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَٰرُونَ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ
pinnīṭ mūsāyeyuṁ addēhattinṟe sahēādaran hāṟūneyuṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷēāṭuṁ, vyaktamāya pramāṇattēāṭuṁ kūṭi nāṁ ayakkukayuṇṭāyi
Surah Al-Mumenoon, Verse 45
إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ وَكَانُواْ قَوۡمًا عَالِينَ
phir'aunṟeyuṁ, avanṟe pramāṇisaṅghattinṟeyuṁ aṭuttēkk. appēāḷ avar ahambhāvaṁ naṭikkukayāṇ ceytat. avar peāṅṅaccakkārāya oru janatayāyirunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 46
فَقَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لِبَشَرَيۡنِ مِثۡلِنَا وَقَوۡمُهُمَا لَنَا عَٰبِدُونَ
atināl avar paṟaññu: nam'maḷeppēāleyuḷḷa raṇṭumanuṣyanmāre nāṁ viśvasikkukayēā? avaruṭe janatayākaṭṭe namukk kīḻvaṇakkaṁ ceyyunnavarāṇ tānuṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 47
فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُواْ مِنَ ٱلۡمُهۡلَكِينَ
aṅṅane avare raṇṭupēreyuṁ avar niṣēdhiccu taḷḷikkaḷaññu. tannimittaṁ avar naśippikkappeṭṭavaruṭe kūṭṭattilāyittīrnnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 48
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ لَعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
avar (janaṅṅaḷ) sanmārgaṁ kaṇṭettunnatin vēṇṭi mūsāykk nāṁ vēdagranthaṁ nalkukayuṇṭāyi
Surah Al-Mumenoon, Verse 49
وَجَعَلۡنَا ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَأُمَّهُۥٓ ءَايَةٗ وَءَاوَيۡنَٰهُمَآ إِلَىٰ رَبۡوَةٖ ذَاتِ قَرَارٖ وَمَعِينٖ
maryaminṟe putraneyuṁ avanṟe mātāvineyuṁ nāṁ oru dr̥ṣṭāntamākkiyirikkunnu. nivāsayēāgyamāyatuṁ oru nīruṟavuḷḷatumāya oru uyarnna pradēśatt avar iruvarkkuṁ nāṁ abhayaṁ nalkukayuṁ ceytu
Surah Al-Mumenoon, Verse 50
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلرُّسُلُ كُلُواْ مِنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَٱعۡمَلُواْ صَٰلِحًاۖ إِنِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ عَلِيمٞ
hē; dūtanmārē, viśiṣṭavastukkaḷil ninn niṅṅaḷ bhakṣikkukayuṁ, salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ ceyyuvin. tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟi aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 51
وَإِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱتَّقُونِ
tīrccayāyuṁ itāṇ niṅṅaḷuṭe samudāyaṁ. ēkasamudāyaṁ. ñānāṇ niṅṅaḷuṭe rakṣitāv. atināl niṅṅaḷ enne sūkṣiccu jīvikkuvin
Surah Al-Mumenoon, Verse 52
فَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡ زُبُرٗاۖ كُلُّ حِزۡبِۭ بِمَا لَدَيۡهِمۡ فَرِحُونَ
ennāl avar (janaṅṅaḷ) kakṣikaḷāyipiriññu keāṇṭ taṅṅaḷuṭe kāryattil parasparaṁ bhinnikkukayāṇuṇṭāyat. ōrēā kakṣiyuṁ taṅṅaḷuṭe pakkaluḷḷatu keāṇṭ santr̥pti aṭayunnavarākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 53
فَذَرۡهُمۡ فِي غَمۡرَتِهِمۡ حَتَّىٰ حِينٍ
(nabiyē,) atināl oru samayaṁ vare avare avaruṭe vaḻikēṭilāyikkeāṇṭ viṭṭēkkuka
Surah Al-Mumenoon, Verse 54
أَيَحۡسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِۦ مِن مَّالٖ وَبَنِينَ
avar vicārikkunnuṇṭēā; svattuṁ santānaṅṅaḷuṁ nalki nāṁ avare sahāyiccu keāṇṭirikkunnat
Surah Al-Mumenoon, Verse 55
نُسَارِعُ لَهُمۡ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِۚ بَل لَّا يَشۡعُرُونَ
nāṁ avarkk nanmakaḷ nalkān dhr̥ti kāṇikkunnatāṇenn ? avar (yāthārt'thyaṁ) grahikkunnilla
Surah Al-Mumenoon, Verse 56
إِنَّ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ خَشۡيَةِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ
tīrccayāyuṁ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvineppaṟṟiyuḷḷa bhayattāl naṭuṅṅunnavar
Surah Al-Mumenoon, Verse 57
وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ يُؤۡمِنُونَ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil viśvasikkunnavaruṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 58
وَٱلَّذِينَ هُم بِرَبِّهِمۡ لَا يُشۡرِكُونَ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinēāṭ paṅkucērkkāttavaruṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 59
وَٱلَّذِينَ يُؤۡتُونَ مَآ ءَاتَواْ وَّقُلُوبُهُمۡ وَجِلَةٌ أَنَّهُمۡ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ رَٰجِعُونَ
rakṣitāviṅkalēkk taṅṅaḷ maṭaṅṅiccellēṇṭavarāṇallēā enn manas'sil bhayamuḷḷatēāṭu kūṭi taṅṅaḷ dānaṁ ceyyunnatellāṁ dānaṁ ceyyunnavaruṁ ārēā
Surah Al-Mumenoon, Verse 60
أُوْلَـٰٓئِكَ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَهُمۡ لَهَا سَٰبِقُونَ
avaratre nanmakaḷil dhr̥tippeṭṭ munnēṟunnavar. avaratre avayil mumpē cennettunnavaruṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 61
وَلَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ وَلَدَيۡنَا كِتَٰبٞ يَنطِقُ بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
orāḷēāṭuṁ ayāḷuṭe kaḻivil peṭṭatallāte nāṁ śāsikkukayilla. satyaṁ tuṟannupaṟayunna oru rēkha nam'muṭe pakkaluṇṭ. avarēāṭ anīti kāṇikkappeṭunnatalla
Surah Al-Mumenoon, Verse 62
بَلۡ قُلُوبُهُمۡ فِي غَمۡرَةٖ مِّنۡ هَٰذَا وَلَهُمۡ أَعۡمَٰلٞ مِّن دُونِ ذَٰلِكَ هُمۡ لَهَا عَٰمِلُونَ
pakṣe, avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ ī kāryatteppaṟṟi aśrad'dhayilākunnu. avarkk at kūṭāteyuḷḷa cila pravr̥ttikaḷāṇuḷḷat. avar at ceytukeāṇṭirikkukayākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 63
حَتَّىٰٓ إِذَآ أَخَذۡنَا مُتۡرَفِيهِم بِٱلۡعَذَابِ إِذَا هُمۡ يَجۡـَٔرُونَ
aṅṅane avarile sukhalēālupanmāre śikṣayilūṭe nāṁ piṭikūṭiyappēāḷ avaratā nilaviḷikūṭṭunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 64
لَا تَجۡـَٔرُواْ ٱلۡيَوۡمَۖ إِنَّكُم مِّنَّا لَا تُنصَرُونَ
(nāṁ paṟayuṁ:) niṅṅaḷinn nilaviḷi kūṭṭēṇṭa. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk nam'muṭe pakkal ninn sahāyaṁ nalkappeṭukayilla
Surah Al-Mumenoon, Verse 65
قَدۡ كَانَتۡ ءَايَٰتِي تُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ فَكُنتُمۡ عَلَىٰٓ أَعۡقَٰبِكُمۡ تَنكِصُونَ
enṟe teḷivukaḷ niṅṅaḷkk ōtikēḷpikkappeṭāṟuṇṭāyirunnu. appēāḷ niṅṅaḷ puṟaṁ tiriññupēākukayāyirunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 66
مُسۡتَكۡبِرِينَ بِهِۦ سَٰمِرٗا تَهۡجُرُونَ
peāṅṅaccaṁ naṭiccukeāṇṭ, oru rākkathayennēāṇaṁ niṅṅaḷ atineppaṟṟi (khur'āneppaṟṟi) asambandhaṅṅaḷ pulampukayāyirunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 67
أَفَلَمۡ يَدَّبَّرُواْ ٱلۡقَوۡلَ أَمۡ جَآءَهُم مَّا لَمۡ يَأۡتِ ءَابَآءَهُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ
ī vākkine (khur'ānine) ppaṟṟi avar ālēācicc nēākkiyiṭṭillē? atalla, avaruṭe pūrvvapitākkaḷkk vanniṭṭillātta oru kāryamāṇēā avarkk vannukiṭṭiyirikkunnat
Surah Al-Mumenoon, Verse 68
أَمۡ لَمۡ يَعۡرِفُواْ رَسُولَهُمۡ فَهُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
atalla avaruṭe dūtane avarkk paricayamillāññiṭṭāṇēā avar addēhatte niṣēdhikkunnat
Surah Al-Mumenoon, Verse 69
أَمۡ يَقُولُونَ بِهِۦ جِنَّةُۢۚ بَلۡ جَآءَهُم بِٱلۡحَقِّ وَأَكۡثَرُهُمۡ لِلۡحَقِّ كَٰرِهُونَ
atalla, addēhattin bhrāntuṇṭennāṇēā avar paṟayunnat? alla, addēhaṁ avaruṭeyaṭukkal satyavuṁ keāṇṭ vannirikkayāṇ. ennāl avaril adhikapēruṁ satyatte veṟukkunnavaratre
Surah Al-Mumenoon, Verse 70
وَلَوِ ٱتَّبَعَ ٱلۡحَقُّ أَهۡوَآءَهُمۡ لَفَسَدَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَن فِيهِنَّۚ بَلۡ أَتَيۡنَٰهُم بِذِكۡرِهِمۡ فَهُمۡ عَن ذِكۡرِهِم مُّعۡرِضُونَ
satyaṁ avaruṭe tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟiyirunneṅkil ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ avayiluḷḷavarumellāṁ kuḻappattilākumāyirunnu. alla, avarkkuḷḷa ulbēādhanavuṁ keāṇṭāṇ nāṁ avaruṭe aṭutt cennirikkunnat. enniṭṭ avar taṅṅaḷkkuḷḷa ulbēādhanattil ninn tiriññukaḷayukayākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 71
أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ خَرۡجٗا فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَيۡرٞۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلرَّـٰزِقِينَ
atalla, nī avarēāṭ valla pratiphalavuṁ cēādikkunnuṇṭēā? ennāl ninṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa pratiphalamākunnu ēṟṟavuṁ uttamamāyiṭṭuḷḷat. avan upajīvanaṁ nalkunnavaruṭe kūṭṭattil uttamanākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 72
وَإِنَّكَ لَتَدۡعُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
tīrccayāyuṁ nī avare nērāya pātayilēkkākunnu kṣaṇikkunnat
Surah Al-Mumenoon, Verse 73
وَإِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ عَنِ ٱلصِّرَٰطِ لَنَٰكِبُونَ
paralēākattil viśvasikkāttavar ā pātayil ninn teṟṟippēākunnavarākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 74
۞وَلَوۡ رَحِمۡنَٰهُمۡ وَكَشَفۡنَا مَا بِهِم مِّن ضُرّٖ لَّلَجُّواْ فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ
nāṁ avarēāṭ karuṇa kāṇikkukayuṁ, avariluḷḷa kaṣṭata nīkkukayuṁ ceytirunnuveṅkil avar taṅṅaḷuṭe dhikkārattil viharikkunna avasthayil tanne śaṭhiccunilkkumāyirunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 75
وَلَقَدۡ أَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡعَذَابِ فَمَا ٱسۡتَكَانُواْ لِرَبِّهِمۡ وَمَا يَتَضَرَّعُونَ
nāṁ avare śikṣayumāyi piṭikūṭukayuṇṭāyi. enniṭṭavar taṅṅaḷuṭe rakṣitāvin kīḻeātuṅṅiyilla. avar tāḻma kāṇikkunnumilla
Surah Al-Mumenoon, Verse 76
حَتَّىٰٓ إِذَا فَتَحۡنَا عَلَيۡهِم بَابٗا ذَا عَذَابٖ شَدِيدٍ إِذَا هُمۡ فِيهِ مُبۡلِسُونَ
aṅṅane nāṁ avaruṭe nēre kaṭhinaśikṣayuṭe oru kavāṭamaṅṅ tuṟannāl avaratā atil nairāśyaṁ pūṇṭavarāyikkaḻiyunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 77
وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَٰرَ وَٱلۡأَفۡـِٔدَةَۚ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ
avanāṇ niṅṅaḷkk kēḷviyuṁ kāḻcakaḷuṁ hr̥dayaṅṅaḷuṁ uṇṭākkitanniṭṭuḷḷavan. kuṟaccu mātramē niṅṅaḷ nandikāṇikkunnuḷḷu
Surah Al-Mumenoon, Verse 78
وَهُوَ ٱلَّذِي ذَرَأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَإِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
avanākunnu bhūmiyil niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccu vyāpippiccavan. avanṟe aṭukkalēkkākunnu niṅṅaḷ orumiccukūṭṭappeṭunnatuṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 79
وَهُوَ ٱلَّذِي يُحۡيِۦ وَيُمِيتُ وَلَهُ ٱخۡتِلَٰفُ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
avan tanneyāṇ jīvippikkukayuṁ marippikkukayuṁ ceyyunnavan. rāpakalukaḷuṭe vyatyāsavuṁ avanṟe niyantraṇattil tanneyākunnu. atināl niṅṅaḷ cinticcu manas'silākkunnillē
Surah Al-Mumenoon, Verse 80
بَلۡ قَالُواْ مِثۡلَ مَا قَالَ ٱلۡأَوَّلُونَ
alla, pūrvvikanmār paṟaññatu pēāle ivaruṁ paṟaññirikkukayāṇ
Surah Al-Mumenoon, Verse 81
قَالُوٓاْ أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ
avar paṟaññu: ñaṅṅaḷ mariccu maṇṇuṁ asthiśakalaṅṅaḷuṁ āyikkaḻiññāl ñaṅṅaḷ uyirtteḻunnēlpikkappeṭumennēā
Surah Al-Mumenoon, Verse 82
لَقَدۡ وُعِدۡنَا نَحۡنُ وَءَابَآؤُنَا هَٰذَا مِن قَبۡلُ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
ñaṅṅaḷkkuṁ, mump ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷkkuṁ ī vāgdānaṁ nalkappeṭṭirunnu. it pūrvvikanmāruṭe keṭṭukathakaḷ mātramākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 83
قُل لِّمَنِ ٱلۡأَرۡضُ وَمَن فِيهَآ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
(nabiyē,) cēādikkuka: bhūmiyuṁ atiluḷḷatuṁ āruṭetāṇ? niṅṅaḷkkaṟiyāmeṅkil (paṟayū)
Surah Al-Mumenoon, Verse 84
سَيَقُولُونَ لِلَّهِۚ قُلۡ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
avar paṟayuṁ; allāhuvinṟētāṇenn. nī paṟayuka: ennāl niṅṅaḷ ālēācicc manas'silākkunnillē
Surah Al-Mumenoon, Verse 85
قُلۡ مَن رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ ٱلسَّبۡعِ وَرَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡعَظِيمِ
nī cēādikkuka: ēḻu'ākāśaṅṅaḷuṭe rakṣitāvuṁ mahattāya sinhāsanattinṟe rakṣitāvuṁ ārākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 86
سَيَقُولُونَ لِلَّهِۚ قُلۡ أَفَلَا تَتَّقُونَ
avar paṟayuṁ: allāhuvinnākunnu (rakṣākarttr̥tvaṁ). nī paṟayuka: ennāl niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnillē
Surah Al-Mumenoon, Verse 87
قُلۡ مَنۢ بِيَدِهِۦ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيۡءٖ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيۡهِ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
nī cēādikkuka: ellā vastukkaḷuṭeyuṁ ādhipatyaṁ oruvanṟe kaivaśattilāṇ. avan abhayaṁ nalkunnu. avannetirāyi (eviṭe ninnuṁ) abhayaṁ labhikkukayilla. aṅṅaneyuḷḷavan ārāṇ? niṅṅaḷkkaṟiyāmeṅkil (paṟayū)
Surah Al-Mumenoon, Verse 88
سَيَقُولُونَ لِلَّهِۚ قُلۡ فَأَنَّىٰ تُسۡحَرُونَ
avar paṟayuṁ: (atellāṁ) allāhuvinnuḷḷatāṇ. nī cēādikkuka: pinne eṅṅaneyāṇ niṅṅaḷ māyāvalayattil peṭṭupēākunnat
Surah Al-Mumenoon, Verse 89
بَلۡ أَتَيۡنَٰهُم بِٱلۡحَقِّ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ
alla. nāṁ avaruṭe aṭutt satyavuṁ keāṇṭ cennirikkukayāṇ. avarākaṭṭe vyājavādikaḷ tanneyākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 90
مَا ٱتَّخَذَ ٱللَّهُ مِن وَلَدٖ وَمَا كَانَ مَعَهُۥ مِنۡ إِلَٰهٍۚ إِذٗا لَّذَهَبَ كُلُّ إِلَٰهِۭ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
allāhu yāteāru santānatteyuṁ svīkaricciṭṭilla. avanēāṭeāppaṁ yāteāru daivavumuṇṭāyiṭṭilla. aṅṅaneyāyirunnuveṅkil ōrēā daivavuṁ tān sr̥ṣṭiccatumāyi pēāyikkaḷayukayuṁ, avaril cilar cilare aṭiccamarttukayuṁ ceyyumāyirunnu. avar paṟaññuṇṭākkunnatil ninnellāṁ allāhu etra pariśud'dhan
Surah Al-Mumenoon, Verse 91
عَٰلِمِ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ فَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
avan adr̥śyavuṁ dr̥śyavuṁ aṟiyunnavanākunnu. atināl avan avar paṅkucērkkunnatinellāṁ atītanāyirikkunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 92
قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: enṟe rakṣitāvē, ivarkk tākkīt nalkappeṭunna śikṣa nī enikk kāṇumāṟākkukayāṇeṅkil
Surah Al-Mumenoon, Verse 93
رَبِّ فَلَا تَجۡعَلۡنِي فِي ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
enṟe rakṣitāvē, nī enne akramikaḷāya janatayuṭe kūṭṭattil peṭuttarutē
Surah Al-Mumenoon, Verse 94
وَإِنَّا عَلَىٰٓ أَن نُّرِيَكَ مَا نَعِدُهُمۡ لَقَٰدِرُونَ
nāṁ avarkk tākkīt nalkunna śikṣa ninakk kāṇiccutaruvān tīrccayāyuṁ nāṁ kaḻivuḷḷavan tanneyākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 95
ٱدۡفَعۡ بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ ٱلسَّيِّئَةَۚ نَحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَصِفُونَ
ēṟṟavuṁ nallatētēā atukeāṇṭ nī tinmaye taṭuttu keāḷḷuka. avar paṟaññuṇṭākkunnatineppaṟṟi nāṁ nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 96
وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنۡ هَمَزَٰتِ ٱلشَّيَٰطِينِ
nī paṟayuka: enṟe rakṣitāvē, piśācukkaḷuṭe durbēādhanaṅṅaḷil ninn ñān ninnēāṭ rakṣatēṭunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 97
وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحۡضُرُونِ
avar (piśācukkaḷ) enṟe aṭutt sannihitarākunnatil ninnuṁ enṟe rakṣitāvē, ñān ninnēāṭ rakṣatēṭunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 98
حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَحَدَهُمُ ٱلۡمَوۡتُ قَالَ رَبِّ ٱرۡجِعُونِ
aṅṅane avaril orāḷkk maraṇaṁ vannettumpēāḷ avan paṟayuṁ: enṟe rakṣitāvē, enne (jīvitattilēkk) tiriccayakkēṇamē
Surah Al-Mumenoon, Verse 99
لَعَلِّيٓ أَعۡمَلُ صَٰلِحٗا فِيمَا تَرَكۡتُۚ كَلَّآۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَآئِلُهَاۖ وَمِن وَرَآئِهِم بَرۡزَخٌ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ
ñān upēkṣa varuttiyiṭṭuḷḷa kāryattil enikk nalla nilayil pravarttikkuvān kaḻiyattakkavidhaṁ. orikkalumilla! ateāru veṟuṁ vākkāṇ. atavan paṟaññu keāṇṭirikkuṁ. avaruṭe pinnil avar uyirtteḻunnēlpikkappeṭunna divasaṁ vare oru maṟayuṇṭāyirikkunnatāṇ
Surah Al-Mumenoon, Verse 100
فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ فَلَآ أَنسَابَ بَيۡنَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ وَلَا يَتَسَآءَلُونَ
enniṭṭ kāhaḷattil ūtappeṭṭāl ann avarkkiṭayil kuṭumbabandhaṅṅaḷeānnumuṇṭāyirikkukayilla. avar an'yēān'yaṁ anvēṣikkukayumilla
Surah Al-Mumenoon, Verse 101
فَمَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
appēāḷ āruṭe (salkarm'maṅṅaḷuṭe) tūkkaṅṅaḷ ghanamuḷḷatāyēā avar tanneyāṇ vijayikaḷ
Surah Al-Mumenoon, Verse 102
وَمَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فِي جَهَنَّمَ خَٰلِدُونَ
āruṭe (salkarm'maṅṅaḷuṭe) tūkkaṅṅaḷ laghuvāyippēāyēā avarāṇ ātmanaṣṭaṁ paṟṟiyavar, narakattil nityavāsikaḷ
Surah Al-Mumenoon, Verse 103
تَلۡفَحُ وُجُوهَهُمُ ٱلنَّارُ وَهُمۡ فِيهَا كَٰلِحُونَ
narakāgni avaruṭe mukhaṅṅaḷ kariccu kaḷayuṁ. avaratil palliḷiccavarāyirikkuṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 104
أَلَمۡ تَكُنۡ ءَايَٰتِي تُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ فَكُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ
(avarēāṭ paṟayappeṭuṁ:) enṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṅṅaḷkk ōtikēḷpikkappeṭṭirunnillē? appēāḷ niṅṅaḷ avaye niṣēdhiccu taḷḷukayāyirunnuvallēā
Surah Al-Mumenoon, Verse 105
قَالُواْ رَبَّنَا غَلَبَتۡ عَلَيۡنَا شِقۡوَتُنَا وَكُنَّا قَوۡمٗا ضَآلِّينَ
avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷuṭe nirbhāgyaṁ ñaṅṅaḷe atijayiccu kaḷaññu. ñaṅṅaḷ vaḻipiḻacca oru janavibhāgamāyippēāyi
Surah Al-Mumenoon, Verse 106
رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا مِنۡهَا فَإِنۡ عُدۡنَا فَإِنَّا ظَٰلِمُونَ
ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷe nī itil ninn puṟattu keāṇṭ varēṇamē. ini ñaṅṅaḷ (durmārgattilēkk tanne) maṭaṅṅukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ akramikaḷ tanneyāyirikkuṁ
Surah Al-Mumenoon, Verse 107
قَالَ ٱخۡسَـُٔواْ فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ
avan (allāhu) paṟayuṁ: niṅṅaḷ aviṭettanne nindyarāyikkaḻiyuka. niṅṅaḷ ennēāṭ miṇṭippēākarut
Surah Al-Mumenoon, Verse 108
إِنَّهُۥ كَانَ فَرِيقٞ مِّنۡ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
tīrccayāyuṁ enṟe dāsanmāril oru vibhāgaṁ iprakāraṁ paṟayāṟuṇṭāyirunnu. ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. atināl ñaṅṅaḷkk nī peāṟuttutarikayuṁ, ñaṅṅaḷēāṭ karuṇa kāṇikkukayuṁ ceyyēṇamē. nī kāruṇikaril uttamanāṇallēā
Surah Al-Mumenoon, Verse 109
فَٱتَّخَذۡتُمُوهُمۡ سِخۡرِيًّا حَتَّىٰٓ أَنسَوۡكُمۡ ذِكۡرِي وَكُنتُم مِّنۡهُمۡ تَضۡحَكُونَ
appēāḷ niṅṅaḷ avare parihāsapātramākkukayāṇ ceytat. aṅṅane niṅṅaḷkk enneppaṟṟiyuḷḷa ōrma maṟannupēākān avar oru kāraṇamāyittīrnnu. niṅṅaḷ avare pucchiccu ciriccu keāṇṭirikkukayāyirunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 110
إِنِّي جَزَيۡتُهُمُ ٱلۡيَوۡمَ بِمَا صَبَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ
avar kṣamiccatu keāṇṭ innitā ñānavarkk pratiphalaṁ nalkiyirikkunnu. atentennāl avar tanneyākunnu bhāgyavānmār
Surah Al-Mumenoon, Verse 111
قَٰلَ كَمۡ لَبِثۡتُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ عَدَدَ سِنِينَ
avan (allāhu) cēādikkuṁ: bhūmiyil niṅṅaḷ tāmasicca keāllaṅṅaḷuṭe eṇṇaṁ etrayākunnu
Surah Al-Mumenoon, Verse 112
قَالُواْ لَبِثۡنَا يَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ يَوۡمٖ فَسۡـَٔلِ ٱلۡعَآدِّينَ
avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷ oru divasamēā, oru divasattinṟe alpabhāgamēā tāmasicciṭṭuṇṭākuṁ. eṇṇittiṭṭappeṭuttiyavarēāṭ nī cēādiccu nēākkuka
Surah Al-Mumenoon, Verse 113
قَٰلَ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا قَلِيلٗاۖ لَّوۡ أَنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
avan paṟayuṁ: niṅṅaḷ alpaṁ mātramē tāmasicciṭṭuḷḷū. niṅṅaḷat manas'silākkunnavarāyirunneṅkil(etra nannāyirunnēne)
Surah Al-Mumenoon, Verse 114
أَفَحَسِبۡتُمۡ أَنَّمَا خَلَقۡنَٰكُمۡ عَبَثٗا وَأَنَّكُمۡ إِلَيۡنَا لَا تُرۡجَعُونَ
appēāḷ nāṁ niṅṅaḷe vr̥thā sr̥ṣṭiccatāṇennuṁ, nam'muṭe aṭukkalēkk niṅṅaḷ maṭakkappeṭukayillennuṁ niṅṅaḷ kaṇakkākkiyirikkukayāṇēā
Surah Al-Mumenoon, Verse 115
فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡحَقُّۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡكَرِيمِ
ennāl yathārt'tha rājāvāya allāhu unnatanāyirikkunnu. avanallāte yāteāru daivavumilla. mahattāya sinhāsanattinṟe nāthanatre avan
Surah Al-Mumenoon, Verse 116
وَمَن يَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ لَا بُرۡهَٰنَ لَهُۥ بِهِۦ فَإِنَّمَا حِسَابُهُۥ عِندَ رَبِّهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
vallavanuṁ allāhuvēāṭeāppaṁ maṟṟ valla daivatteyuṁ viḷicc prārt'thikkunna pakṣaṁ- atin avanṟe pakkal yāteāru pramāṇavuṁ illa tanne - avanṟe vicāraṇa avanṟe rakṣitāvinṟe aṭukkal veccutanneyāyirikkuṁ. satyaniṣēdhikaḷ vijayaṁ prāpikkukayilla; tīrcca
Surah Al-Mumenoon, Verse 117
وَقُل رَّبِّ ٱغۡفِرۡ وَٱرۡحَمۡ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: enṟe rakṣitāvē, nī peāṟuttutarikayuṁ karuṇa kāṇikkukayuṁ ceyyēṇamē. nī kāruṇikaril ēṟṟavuṁ uttamanāṇallēā
Surah Al-Mumenoon, Verse 118