Surah Sad - Persian Translation by Mohsen Gharaati

صٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ذِي ٱلذِّكۡرِ

صاد. سوگند به قرآن پندآموز [که تو از پیامبرانى]
Surah Sad, Verse 1

بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي عِزَّةٖ وَشِقَاقٖ

آرى! کسانى که کفر ورزیدند، سخت در سرکشى و ستیزند
Surah Sad, Verse 2

كَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِن قَبۡلِهِم مِّن قَرۡنٖ فَنَادَواْ وَّلَاتَ حِينَ مَنَاصٖ

چه بسیار اقوام پیش از اینان که [به خاطر کفر و نفاق] نابودشان کردیم، پس فریاد کمک‌خواهى سردادند، امّا دیگر زمان فرار نبود
Surah Sad, Verse 3

وَعَجِبُوٓاْ أَن جَآءَهُم مُّنذِرٞ مِّنۡهُمۡۖ وَقَالَ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا سَٰحِرٞ كَذَّابٌ

و کافران تعجب کردند که هشداردهنده‌اى از خودشان به سراغشان آمده و گفتند: «این، جادوگرى دروغگوست
Surah Sad, Verse 4

أَجَعَلَ ٱلۡأٓلِهَةَ إِلَٰهٗا وَٰحِدًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٌ عُجَابٞ

آیا او به جاى معبودهاى گوناگون، یک معبود قرار داده است؟ البتّه که این، چیزى بسیار عجیب است!»
Surah Sad, Verse 5

وَٱنطَلَقَ ٱلۡمَلَأُ مِنۡهُمۡ أَنِ ٱمۡشُواْ وَٱصۡبِرُواْ عَلَىٰٓ ءَالِهَتِكُمۡۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٞ يُرَادُ

سردمداران کفر، [از مجلس پیامبر] بیرون آمدند [و گفتند]: «بروید و بر پرستش خدایان خود پایدار بمانید، که این چیزى است که [از شما] خواسته شده است
Surah Sad, Verse 6

مَا سَمِعۡنَا بِهَٰذَا فِي ٱلۡمِلَّةِ ٱلۡأٓخِرَةِ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا ٱخۡتِلَٰقٌ

ما این چیزها را [که محمّد می‌گوید،] در آخرین آیین نشنیده‌ایم. این آیین، آیینى ساختگى است
Surah Sad, Verse 7

أَءُنزِلَ عَلَيۡهِ ٱلذِّكۡرُ مِنۢ بَيۡنِنَاۚ بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ مِّن ذِكۡرِيۚ بَل لَّمَّا يَذُوقُواْ عَذَابِ

آیا از میان همه ما، قرآن بر او نازل شده است؟» [این حرف‌ها بهانه‌اى بیش نیست؛] بلکه آنان نسبت به قرآن، در شک هستند. آرى، آنان هنوز عذاب مرا نچشیده‌اند
Surah Sad, Verse 8

أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَحۡمَةِ رَبِّكَ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡوَهَّابِ

مگر گنجینه‌هاى رحمت پروردگار عزیز و بخشنده‌ات در اختیار آنهاست؟ [تا وحى بر کسانی که آنان مى‌خواهند، نازل شود]
Surah Sad, Verse 9

أَمۡ لَهُم مُّلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۖ فَلۡيَرۡتَقُواْ فِي ٱلۡأَسۡبَٰبِ

یا فرمانروایی آسمان‌ها و زمین، و آنچه میان آنهاست، از آنِ ایشان است؟ [اگر چنین است‌] پس با امکاناتى که دارند، بالا بروند [و از نزول وحى بر کسى که ما مى‌خواهیم، جلوگیرى کنند]
Surah Sad, Verse 10

جُندٞ مَّا هُنَالِكَ مَهۡزُومٞ مِّنَ ٱلۡأَحۡزَابِ

آنان لشکر کوچکى از احزابِ شکست‌خورده‌اند
Surah Sad, Verse 11

كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَعَادٞ وَفِرۡعَوۡنُ ذُو ٱلۡأَوۡتَادِ

پیش از این کافران، قوم نوح، و عاد، و فرعونِ قدرتمند [نیز]، پیامبران را تکذیب کردند
Surah Sad, Verse 12

وَثَمُودُ وَقَوۡمُ لُوطٖ وَأَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلۡأَحۡزَابُ

قوم ثمود، و قوم لوط، و مردم ایکه [قوم شعیب،] آنان نیز گروه‌هایی بودند
Surah Sad, Verse 13

إِن كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ ٱلرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ

هر یک از آن گروه‌ها، پیامبران را تکذیب کردند و عذاب الهى در مورد آنان تحقّق یافت
Surah Sad, Verse 14

وَمَا يَنظُرُ هَـٰٓؤُلَآءِ إِلَّا صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ مَّا لَهَا مِن فَوَاقٖ

گویا این کافران تنها چشم به راه صیحه‌اى مرگبارند، که به دنبالش بازگشتى براى آنان نیست،
Surah Sad, Verse 15

وَقَالُواْ رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبۡلَ يَوۡمِ ٱلۡحِسَابِ

و [با تمسخر و غرور] گفتند: «پروردگارا! پیش از [فرارسیدن] روز حساب، سهم ما را [از عذاب] هرچه زودتر به ما بده!»
Surah Sad, Verse 16

ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَا دَاوُۥدَ ذَا ٱلۡأَيۡدِۖ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ

[اى پیامبر!] بر آنچه مى‌گویند شکیبا باش و بنده ما داود را یاد کن که نیرومند بود، امّا همواره روى به سوى درگاه ما داشت
Surah Sad, Verse 17

إِنَّا سَخَّرۡنَا ٱلۡجِبَالَ مَعَهُۥ يُسَبِّحۡنَ بِٱلۡعَشِيِّ وَٱلۡإِشۡرَاقِ

همانا ما کوه‌ها را رام کردیم که در شامگاهان و بامدادان، همراه او تسبیح گویند
Surah Sad, Verse 18

وَٱلطَّيۡرَ مَحۡشُورَةٗۖ كُلّٞ لَّهُۥٓ أَوَّابٞ

و پرندگان را [نیز] گرد آوردیم، و [همگى با داود تسبیح خدا میگفتند و] به سوی خدا بازمى‌گشتند
Surah Sad, Verse 19

وَشَدَدۡنَا مُلۡكَهُۥ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡحِكۡمَةَ وَفَصۡلَ ٱلۡخِطَابِ

و فرمانروایى و حکومت او را استوار داشتیم، و به او حکمت، و گفتار پایان‌بخش [در داورى] دادیم
Surah Sad, Verse 20

۞وَهَلۡ أَتَىٰكَ نَبَؤُاْ ٱلۡخَصۡمِ إِذۡ تَسَوَّرُواْ ٱلۡمِحۡرَابَ

و آیا خبر آن دادخواهان به تو رسیده است که از دیوار محراب [داود] بالا رفتند؟
Surah Sad, Verse 21

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَىٰ دَاوُۥدَ فَفَزِعَ مِنۡهُمۡۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ خَصۡمَانِ بَغَىٰ بَعۡضُنَا عَلَىٰ بَعۡضٖ فَٱحۡكُم بَيۡنَنَا بِٱلۡحَقِّ وَلَا تُشۡطِطۡ وَٱهۡدِنَآ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلصِّرَٰطِ

آن‌گاه که [ناگهان] بر او وارد شدند، و [داود] از [مشاهده‌ى] آنان به هراس افتاد. شاکیان گفتند: «نترس! ما دو نفر درگیر شده‌ایم و یکى از ما بر دیگرى ستم کرده است، پس میان ما به حقّ داورى کن و ستم روا مدار! و ما را به راه راست راهنمایى فرما
Surah Sad, Verse 22

إِنَّ هَٰذَآ أَخِي لَهُۥ تِسۡعٞ وَتِسۡعُونَ نَعۡجَةٗ وَلِيَ نَعۡجَةٞ وَٰحِدَةٞ فَقَالَ أَكۡفِلۡنِيهَا وَعَزَّنِي فِي ٱلۡخِطَابِ

این برادر من است که نود و نُه میش دارد و من تنها یک میش دارم؛ امّا [با آن همه سرمایه، به من] مى‌گوید: آن یک میش را هم به من واگذار! و در گفتگو بر من چیره شده است.»
Surah Sad, Verse 23

قَالَ لَقَدۡ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعۡجَتِكَ إِلَىٰ نِعَاجِهِۦۖ وَإِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡخُلَطَآءِ لَيَبۡغِي بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٍ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَقَلِيلٞ مَّا هُمۡۗ وَظَنَّ دَاوُۥدُ أَنَّمَا فَتَنَّـٰهُ فَٱسۡتَغۡفَرَ رَبَّهُۥ وَخَرَّۤ رَاكِعٗاۤ وَأَنَابَ۩

[داود] گفت: «بی‌تردید او با درخواست افزودن میش تو به میش‌هاى خودش، به تو ستم کرده است. و البتّه بسیارى از شریکان، بر یکدیگر ستم مى‌کنند، مگر کسانى که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند. و آنان اندکند.» و [داود] متوجّه شد که ما او را [با این ماجرا] آزمایش کرده‌ایم، پس از پروردگارش آمرزش خواست و به رکوع افتاد و توبه کرد
Surah Sad, Verse 24

فَغَفَرۡنَا لَهُۥ ذَٰلِكَۖ وَإِنَّ لَهُۥ عِندَنَا لَزُلۡفَىٰ وَحُسۡنَ مَـَٔابٖ

پس ما آن [قضاوت] را بر او بخشیدیم. و البتّه او نزد ما مقامی والا و سرانجامى نیک دارد
Surah Sad, Verse 25

يَٰدَاوُۥدُ إِنَّا جَعَلۡنَٰكَ خَلِيفَةٗ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱحۡكُم بَيۡنَ ٱلنَّاسِ بِٱلۡحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ ٱلۡهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا نَسُواْ يَوۡمَ ٱلۡحِسَابِ

اى داود! ما تو را در زمین جانشین قرار دادیم، پس میان مردم به حقّ داورى کن. و از هوا و هوس‌ها پیروى مکن که تو را از راه خدا منحرف مى‌کند. البتّه کسانى که از راه خدا منحرف مى‌شوند، برایشان عذاب سختى است، برای آن که روز حساب را فراموش کردند
Surah Sad, Verse 26

وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا بَٰطِلٗاۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنَ ٱلنَّارِ

و ما آسمان و زمین، و آنچه را میان آنهاست، بیهوده نیافریدیم. این، پندار کسانى است که کفر ورزیدند. پس واى بر کافران از آتش [دوزخ]
Surah Sad, Verse 27

أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ كَٱلۡمُفۡسِدِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلۡمُتَّقِينَ كَٱلۡفُجَّارِ

آیا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند، همانند فسادگرانِ در زمین قرار مى‌دهیم؟ یا پرهیزکاران را مانند بدکاران قرار مى‌دهیم؟
Surah Sad, Verse 28

كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ إِلَيۡكَ مُبَٰرَكٞ لِّيَدَّبَّرُوٓاْ ءَايَٰتِهِۦ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ

[این] کتاب مبارکى است که به سوى تو فروفرستادیم، تا در آیات آن تدبّر کنند. و خردمندان پند گیرند
Surah Sad, Verse 29

وَوَهَبۡنَا لِدَاوُۥدَ سُلَيۡمَٰنَۚ نِعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ

و ما به داود سلیمان را بخشیدیم. او بنده‌ى خوبى بود، زیرا بسیار به درگاه ما روى مى‌آورد
Surah Sad, Verse 30

إِذۡ عُرِضَ عَلَيۡهِ بِٱلۡعَشِيِّ ٱلصَّـٰفِنَٰتُ ٱلۡجِيَادُ

[یاد کن] آن‌گاه که در پایان روز، اسبان چابک تندرو بر سلیمان عرضه شد [و او مشغول سان دیدن بود]
Surah Sad, Verse 31

فَقَالَ إِنِّيٓ أَحۡبَبۡتُ حُبَّ ٱلۡخَيۡرِ عَن ذِكۡرِ رَبِّي حَتَّىٰ تَوَارَتۡ بِٱلۡحِجَابِ

پس گفت: «من دوستی این اسبان را به خاطر یاد پروردگارم دوست دارم» [و فرمان داد آنها را دواندند] تا [از دیدگانش] پنهان شدند
Surah Sad, Verse 32

رُدُّوهَا عَلَيَّۖ فَطَفِقَ مَسۡحَۢا بِٱلسُّوقِ وَٱلۡأَعۡنَاقِ

[سپس دستور داد:] آنها را نزد من بازگردانید، پس ساقها و گردنهای اسبان را دست کشید
Surah Sad, Verse 33

وَلَقَدۡ فَتَنَّا سُلَيۡمَٰنَ وَأَلۡقَيۡنَا عَلَىٰ كُرۡسِيِّهِۦ جَسَدٗا ثُمَّ أَنَابَ

و به راستى ما سلیمان را آزمودیم. و بر تخت او جسدى [بى‌جان از فرزندش‌] افکندیم، پس به درگاه خدا توبه کرد
Surah Sad, Verse 34

قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَهَبۡ لِي مُلۡكٗا لَّا يَنۢبَغِي لِأَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِيٓۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ

و گفت: «پروردگارا! مرا بیامرز و به من فرمانروایى و ملکى عطا کن که پس از من سزاوار هیچ کس نباشد. البتّه تو بسیار بخشنده‌اى.»
Surah Sad, Verse 35

فَسَخَّرۡنَا لَهُ ٱلرِّيحَ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦ رُخَآءً حَيۡثُ أَصَابَ

پس ما باد را مسخّر او ساختیم که به فرمان او هر جا بخواهد، به نرمى و آرامى حرکت کند
Surah Sad, Verse 36

وَٱلشَّيَٰطِينَ كُلَّ بَنَّآءٖ وَغَوَّاصٖ

و جنّ‌هاى سرکش را [رامِ او ساختیم،] هر [کدام] بنّایی [مى‌دانند، برایش بسازند،] و [هر کدام] غوّاصى [مى‌دانند، جواهرات استخراج کنند]
Surah Sad, Verse 37

وَءَاخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي ٱلۡأَصۡفَادِ

و گروه دیگرى از جنّ‌ها با غل و زنجیر به هم بسته بودند. [تا نتوانند در حکومت او فتنه و آشوب کنند]
Surah Sad, Verse 38

هَٰذَا عَطَآؤُنَا فَٱمۡنُنۡ أَوۡ أَمۡسِكۡ بِغَيۡرِ حِسَابٖ

«[ای سلیمان!] این بخشش بى‌حساب ماست. به هرکس مى‌خواهى ببخش، یا دریغ کن.»
Surah Sad, Verse 39

وَإِنَّ لَهُۥ عِندَنَا لَزُلۡفَىٰ وَحُسۡنَ مَـَٔابٖ

و او نزد ما مقامی والا و سرانجامى نیک دارد
Surah Sad, Verse 40

وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَآ أَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بِنُصۡبٖ وَعَذَابٍ

و بنده‌ى ما ایوب را یاد کن، آن‌گاه که پروردگارش را ندا داد: «[پروردگارا!] شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است!»
Surah Sad, Verse 41

ٱرۡكُضۡ بِرِجۡلِكَۖ هَٰذَا مُغۡتَسَلُۢ بَارِدٞ وَشَرَابٞ

[به او گفتیم:] «پاى خود را بر زمین بزن [تا از زیر پاى تو چشمه‌اى جارى کنیم]. این چشمه‌ى آبى خنک براى شستشو و نوشیدن است.»
Surah Sad, Verse 42

وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنَّا وَذِكۡرَىٰ لِأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ

و ما بر اساس رحمت خویش، خانواده‌اش را [که در اثر بیمارى سخت و طولانى، از او جدا شده بودند،] به او بخشیدیم و برگرداندیم، و همانند آنها را به آنان افزودیم، تا براى خردمندان پندى باشد
Surah Sad, Verse 43

وَخُذۡ بِيَدِكَ ضِغۡثٗا فَٱضۡرِب بِّهِۦ وَلَا تَحۡنَثۡۗ إِنَّا وَجَدۡنَٰهُ صَابِرٗاۚ نِّعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٞ

[او سوگند یاد کرده بود که به خاطر تخلّف همسرش، او را تنبیه کند؛ امّا چون همسرش وفادار بود به او گفتیم:] «دسته‌اى از شاخه‌هاى نازک گیاه به دست خود بگیر و با آن بزن، [تا بدن همسرت آزرده نشود.] و سوگند را مشکن!» ما ایوب را صابر یافتیم. او بنده‌ى خوبى بود، زیرا بسیار به درگاه ما روی میآورد
Surah Sad, Verse 44

وَٱذۡكُرۡ عِبَٰدَنَآ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ أُوْلِي ٱلۡأَيۡدِي وَٱلۡأَبۡصَٰرِ

و بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را یاد کن که داراى قوّت و بصیرت بودند
Surah Sad, Verse 45

إِنَّآ أَخۡلَصۡنَٰهُم بِخَالِصَةٖ ذِكۡرَى ٱلدَّارِ

ما آنان را با خلوص ویژه‌اى که یادآور سراى قیامت بود، خالص کردیم
Surah Sad, Verse 46

وَإِنَّهُمۡ عِندَنَا لَمِنَ ٱلۡمُصۡطَفَيۡنَ ٱلۡأَخۡيَارِ

و آنان در پیشگاه ما از برگزیدگان و نیکانند
Surah Sad, Verse 47

وَٱذۡكُرۡ إِسۡمَٰعِيلَ وَٱلۡيَسَعَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ وَكُلّٞ مِّنَ ٱلۡأَخۡيَارِ

و اسماعیل و یسع و ذوالکفل را یاد کن که همه از نیکانند
Surah Sad, Verse 48

هَٰذَا ذِكۡرٞۚ وَإِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ لَحُسۡنَ مَـَٔابٖ

این، یاد [ما از آنان در دنیا] است. و البتّه براى پرهیزکاران بازگشت‌گاهى نیکو خواهد بود
Surah Sad, Verse 49

جَنَّـٰتِ عَدۡنٖ مُّفَتَّحَةٗ لَّهُمُ ٱلۡأَبۡوَٰبُ

باغ‌هاى جاودانه‌اى که درهایش به روى آنان گشوده است
Surah Sad, Verse 50

مُتَّكِـِٔينَ فِيهَا يَدۡعُونَ فِيهَا بِفَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ وَشَرَابٖ

در آنجا [بر تخت‌ها] تکیه مى‌زنند. [و] میوه‌هاى فراوان و نوشیدنى در آنجا مى‌طلبند
Surah Sad, Verse 51

۞وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ أَتۡرَابٌ

و نزدشان همسرانى است [زیبا] که چشم از غیر فرومی‌بندند، و همتا و هم‌سال آنها هستند
Surah Sad, Verse 52

هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوۡمِ ٱلۡحِسَابِ

این است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى‌شود
Surah Sad, Verse 53

إِنَّ هَٰذَا لَرِزۡقُنَا مَا لَهُۥ مِن نَّفَادٍ

این روزی ماست که براى آن پایانى نیست
Surah Sad, Verse 54

هَٰذَاۚ وَإِنَّ لِلطَّـٰغِينَ لَشَرَّ مَـَٔابٖ

این [است پاداش بهشتیان]! و البتّه سرکشان بازگشت‌گاه بدى دارند
Surah Sad, Verse 55

جَهَنَّمَ يَصۡلَوۡنَهَا فَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ

دوزخ، که در آن وارد مى‌شوند. چه بد بستری است
Surah Sad, Verse 56

هَٰذَا فَلۡيَذُوقُوهُ حَمِيمٞ وَغَسَّاقٞ

این آب داغ و چرکابى است که باید آن را بچشند
Surah Sad, Verse 57

وَءَاخَرُ مِن شَكۡلِهِۦٓ أَزۡوَٰجٌ

و عذاب‌هاى دیگرى مانند آن دارند
Surah Sad, Verse 58

هَٰذَا فَوۡجٞ مُّقۡتَحِمٞ مَّعَكُمۡ لَا مَرۡحَبَۢا بِهِمۡۚ إِنَّهُمۡ صَالُواْ ٱلنَّارِ

[به پیشوایان گمراه گفته مى‌شود:] «این‌ها گروهى [از پیروان شما] هستند که همراهِ شما وارد [دوزخ] مى‌شوند.» [در پاسخ می‌گویند:] خوش آمدى براى آنان نیست، زیرا که به آتش درافتند.»
Surah Sad, Verse 59

قَالُواْ بَلۡ أَنتُمۡ لَا مَرۡحَبَۢا بِكُمۡۖ أَنتُمۡ قَدَّمۡتُمُوهُ لَنَاۖ فَبِئۡسَ ٱلۡقَرَارُ

[پیروان به رهبران] می‌گویند: «بلکه خوشآمد بر شما مباد، که شما این عذاب را براى ما پیش فرستادید. پس چه جایگاه بدى است!»
Surah Sad, Verse 60

قَالُواْ رَبَّنَا مَن قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدۡهُ عَذَابٗا ضِعۡفٗا فِي ٱلنَّارِ

می‌گویند: پروردگارا! هرکس این عذاب را براى ما فراهم ساخته است، بر عذابِ او در آتشِ [دوزخ] دو برابر بیافزا!»
Surah Sad, Verse 61

وَقَالُواْ مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالٗا كُنَّا نَعُدُّهُم مِّنَ ٱلۡأَشۡرَارِ

و می‌گویند: «چرا مردانى را که ما آنها را از اشرار مى‌شمردیم، نمى‌بینیم؟
Surah Sad, Verse 62

أَتَّخَذۡنَٰهُمۡ سِخۡرِيًّا أَمۡ زَاغَتۡ عَنۡهُمُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ

آیا ما [به ناحقّ] آنان را به مسخره مى‌گرفتیم؟ [و امروز اهل بهشتند؟ یا آن که در دوزخند،] و چشمان ما به آنها نمى‌افتد؟»
Surah Sad, Verse 63

إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقّٞ تَخَاصُمُ أَهۡلِ ٱلنَّارِ

همانا مجادله‌ى اهل آتش حتمى و واقع‌شدنى است
Surah Sad, Verse 64

قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ مُنذِرٞۖ وَمَا مِنۡ إِلَٰهٍ إِلَّا ٱللَّهُ ٱلۡوَٰحِدُ ٱلۡقَهَّارُ

بگو: «من فقط بیم‌دهنده‌ام. و هیچ معبودى جز خداوند یکتاى قهّار نیست
Surah Sad, Verse 65

رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفَّـٰرُ

پروردگار آسمان‌ها و زمین، و آنچه میان آن دو است. [خداوند] نفوذناپذیر و بسیار آمرزنده.»
Surah Sad, Verse 66

قُلۡ هُوَ نَبَؤٌاْ عَظِيمٌ

بگو: «این [قرآن] خبرى بزرگ است،
Surah Sad, Verse 67

أَنتُمۡ عَنۡهُ مُعۡرِضُونَ

که شما از آن روی‌گردانید
Surah Sad, Verse 68

مَا كَانَ لِيَ مِنۡ عِلۡمِۭ بِٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰٓ إِذۡ يَخۡتَصِمُونَ

من دانشى به عالم بالا نداشتم، آن‌گاه که [فرشتگان درباره‌ی آفرینش آدم‌] مجادله مى‌کردند
Surah Sad, Verse 69

إِن يُوحَىٰٓ إِلَيَّ إِلَّآ أَنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٌ

به من چیزى وحى نمى‌شود، مگر از آن رو که من هشداردهنده‌اى آشکارم.»
Surah Sad, Verse 70

إِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ إِنِّي خَٰلِقُۢ بَشَرٗا مِّن طِينٖ

آن‌گاه که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشرى از گِل می‌آفرینم
Surah Sad, Verse 71

فَإِذَا سَوَّيۡتُهُۥ وَنَفَخۡتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُۥ سَٰجِدِينَ

پس همین که او را استوارش ساختم و از روح خود در او دمیدم، سجده‌کنان براى او به خاک بیافتید.»
Surah Sad, Verse 72

فَسَجَدَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ كُلُّهُمۡ أَجۡمَعُونَ

پس فرشتگان همه با هم سجده کردند
Surah Sad, Verse 73

إِلَّآ إِبۡلِيسَ ٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

مگر ابلیس که تکبّر ورزید و از کافران بود
Surah Sad, Verse 74

قَالَ يَـٰٓإِبۡلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَن تَسۡجُدَ لِمَا خَلَقۡتُ بِيَدَيَّۖ أَسۡتَكۡبَرۡتَ أَمۡ كُنتَ مِنَ ٱلۡعَالِينَ

[خداوند] فرمود: «اى ابلیس! چه چیز مانعِ تو شد که براى موجودى که به دستان [قدرت] خویش آفریدم، سجده کنى؟ تکبّر کردى یا از بلندمرتبه‌ها بودی؟!»
Surah Sad, Verse 75

قَالَ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِي مِن نَّارٖ وَخَلَقۡتَهُۥ مِن طِينٖ

ابلیس گفت: من از او بهترم! مرا از آتش آفریده‌اى، و او را از گِل!»
Surah Sad, Verse 76

قَالَ فَٱخۡرُجۡ مِنۡهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٞ

[خداوند] فرمود: «پس، از این درگاه بیرون شو که تو رانده شده‌اى
Surah Sad, Verse 77

وَإِنَّ عَلَيۡكَ لَعۡنَتِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلدِّينِ

و لعنت من تا روز رستاخیز بر تو خواهد بود.»
Surah Sad, Verse 78

قَالَ رَبِّ فَأَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

[ابلیس] گفت: «پروردگارا! پس مرا تا روزى که [خلایق] برانگیخته مى‌شوند، مهلت ده.»
Surah Sad, Verse 79

قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ

[خداوند] فرمود: «تو از مهلت داده‌شدگانى
Surah Sad, Verse 80

إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ

[اما] تا روز و زمانى معین.»
Surah Sad, Verse 81

قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغۡوِيَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ

[ابلیس] گفت: «به عزّتت سوگند که همه را گمراه خواهم کرد
Surah Sad, Verse 82

إِلَّا عِبَادَكَ مِنۡهُمُ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده‌ات را.»
Surah Sad, Verse 83

قَالَ فَٱلۡحَقُّ وَٱلۡحَقَّ أَقُولُ

[خداوند] فرمود: «به حقّ سوگند، و حقّ مى‌گویم،
Surah Sad, Verse 84

لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَمِمَّن تَبِعَكَ مِنۡهُمۡ أَجۡمَعِينَ

که دوزخ را از تو، و تمام کسانى که از تو پیروى کنند، پر خواهم کرد.»
Surah Sad, Verse 85

قُلۡ مَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٖ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُتَكَلِّفِينَ

[اى پیامبر! به مردم] بگو: «من از شما برای رسالتم پاداشى نمى‌طلبم، و از کسانى نیستم که چیزى را از نزد خود مى‌سازند [و ادّعاى باطل دارند]
Surah Sad, Verse 86