Surah Fussilat Verse 50 - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
Surah Fussilatوَلَئِنۡ أَذَقۡنَٰهُ رَحۡمَةٗ مِّنَّا مِنۢ بَعۡدِ ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةٗ وَلَئِن رُّجِعۡتُ إِلَىٰ رَبِّيٓ إِنَّ لِي عِندَهُۥ لَلۡحُسۡنَىٰۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِمَا عَمِلُواْ وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنۡ عَذَابٍ غَلِيظٖ
Manitanaip pitittirunta tunpattai nikkiya pinnar, nam arulai avan cuvaikkumpati nam ceytalo itu enakku varaventiyataka iruntate vantullatu. Marumai erpatum enru nan nampaveyillai. Avvare (marumai erpattu) enatu iraivanitam nan kontu pokappattalum, avanitattilum niccayamaka enakku nanmaiye kitaikkum enru kurukiran. Anal, evarkal nirakarikkirarkalo, avarkal ceyta (tiya) kariyankalai annalil nam niccayamaka avarkalukkut telivaka etuttuk kanpippom. Katinamana vetanaiyai avarkal cuvaikkumpatiyum niccayamaka nam ceyvom