Surah Al-Anaam - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَجَعَلَ ٱلظُّلُمَٰتِ وَٱلنُّورَۖ ثُمَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ يَعۡدِلُونَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭikkukayuṁ, iruṭṭukaḷuṁ veḷiccavuṁ uṇṭākkukayuṁ ceyta allāhuvinnākunnu stuti. enniṭṭumatā satyaniṣēdhikaḷ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvin samanmāre vekkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 1
هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن طِينٖ ثُمَّ قَضَىٰٓ أَجَلٗاۖ وَأَجَلٞ مُّسَمًّى عِندَهُۥۖ ثُمَّ أَنتُمۡ تَمۡتَرُونَ
avanatre kaḷimaṇṇil ninnuṁ niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccat. enniṭṭavan oru avadhi niścayiccirikkunnu. avaṅkal nirṇitamāya maṟṟeāravadhiyumuṇṭ. enniṭṭuṁ niṅṅaḷ sanśayiccu keāṇṭirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 2
وَهُوَ ٱللَّهُ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَفِي ٱلۡأَرۡضِ يَعۡلَمُ سِرَّكُمۡ وَجَهۡرَكُمۡ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡسِبُونَ
avan tanneyāṇ ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyiluṁ sākṣāl daivaṁ. niṅṅaḷuṭe rahasyavuṁ niṅṅaḷuṭe parasyavuṁ avan aṟiyunnu. niṅṅaḷ nēṭiyeṭukkunnatuṁ avan aṟiyunnu
Surah Al-Anaam, Verse 3
وَمَا تَأۡتِيهِم مِّنۡ ءَايَةٖ مِّنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِمۡ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِينَ
avaruṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa ēteāru dr̥ṣṭāntaṁ avarkk vannukiṭṭumpēāḻuṁ avaratine avagaṇicc kaḷayuka tanneyākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 4
فَقَدۡ كَذَّبُواْ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ فَسَوۡفَ يَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَـٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
aṅṅane ī satyaṁ avarkk vann kiṭṭiyappēāḻuṁ avaratine niṣēdhiccu kaḷaññu. ennāl avar ēteānnine parihasicc keāṇṭirunnuvēā atinṟe vr̥ttāntaṅṅaḷ vaḻiye avarkk vannettunnatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 5
أَلَمۡ يَرَوۡاْ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِن قَبۡلِهِم مِّن قَرۡنٖ مَّكَّنَّـٰهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَا لَمۡ نُمَكِّن لَّكُمۡ وَأَرۡسَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡهِم مِّدۡرَارٗا وَجَعَلۡنَا ٱلۡأَنۡهَٰرَ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمۡ فَأَهۡلَكۡنَٰهُم بِذُنُوبِهِمۡ وَأَنشَأۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِمۡ قَرۡنًا ءَاخَرِينَ
avar kaṇṭillē; avarkk mump nāṁ etra talamuṟakaḷe naśippicciṭṭuṇṭenn? niṅṅaḷkk nāṁ ceyt tanniṭṭillātta sekaryaṁ bhūmiyil avarkk nāṁ ceyt keāṭuttirunnu. nāṁ avarkk dhārāḷamāyi maḻa varṣippicc keāṭukkukayuṁ, avaruṭe tāḻbhāgatt kūṭi nadikaḷ oḻukkukayuṁ ceytirunnu. enniṭṭ avaruṭe pāpaṅṅaḷ kāraṇaṁ nāṁ avare naśippikkukayuṁ, avarkk śēṣaṁ nāṁ vēṟe talamuṟakaḷe uṇṭākkukayuṁ ceytu
Surah Al-Anaam, Verse 6
وَلَوۡ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ كِتَٰبٗا فِي قِرۡطَاسٖ فَلَمَسُوهُ بِأَيۡدِيهِمۡ لَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٞ
(nabiyē,) ninakk nāṁ kaṭalāsil eḻutiya oru granthaṁ iṟakkittarikayuṁ, enniṭṭavarat svantaṁ kaikaḷkeāṇṭ teāṭṭunēākkukayuṁ ceytāl pēāluṁ it vyaktamāya māyājālamallāte maṟṟeānnumalla ennāyirikkuṁ satyaniṣēdhikaḷ paṟayuka
Surah Al-Anaam, Verse 7
وَقَالُواْ لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡهِ مَلَكٞۖ وَلَوۡ أَنزَلۡنَا مَلَكٗا لَّقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ ثُمَّ لَا يُنظَرُونَ
iyāḷuṭe (nabi (sa) yuṭe) mēl oru malakk iṟakkappeṭāttat entāṇ ennuṁ avar paṟayukayuṇṭāyi. ennāl nāṁ malakkine iṟakkiyirunneṅkil kāryaṁ (antimamāyi) tīrumānikkappeṭumāyirunnu. pinnīṭavarkk samayaṁ nīṭṭikkiṭṭumāyirunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 8
وَلَوۡ جَعَلۡنَٰهُ مَلَكٗا لَّجَعَلۡنَٰهُ رَجُلٗا وَلَلَبَسۡنَا عَلَيۡهِم مَّا يَلۡبِسُونَ
ini nāṁ oru malakkine (dūtanāyi) niścayikkukayāṇeṅkil tanne ā malakkineyuṁ nāṁ puruṣarūpattilākkumāyirunnu. aṅṅane (inn) avar āśayakkuḻappamuṇṭākkunna viṣayattil (appēāḻuṁ) nāṁ avarkk sanśayamuṇṭākkunnatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 9
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
ninakk mump pala dūtanmāruṁ parihasikkappeṭṭiṭṭuṇṭ. enniṭṭ avare kaḷiyākkiyirunnavarkk avar parihasiccu keāṇṭirunnatentēā at vannubhavikkuka tanne ceytu
Surah Al-Anaam, Verse 10
قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ ثُمَّ ٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷ bhūmiyilūṭe sañcarikkū. enniṭṭ satyaniṣēdhikaḷuṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnuvenn nēākkū
Surah Al-Anaam, Verse 11
قُل لِّمَن مَّا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ قُل لِّلَّهِۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفۡسِهِ ٱلرَّحۡمَةَۚ لَيَجۡمَعَنَّكُمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا رَيۡبَ فِيهِۚ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
cēādikkuka: ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷatellāṁ āruṭetākunnu? paṟayuka: allāhuvinṟetatre. avan kāruṇyatte svantaṁ pēril (bādhyatayāyi) rēkhappeṭuttiyirikkunnu. uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷilēkk niṅṅaḷe avan orumiccukūṭṭuka tanne ceyyuṁ. atil yāteāru sanśayavumilla. ennāl svadēhaṅṅaḷettanne naṣṭattilākkiyavaratre avar. atināl avar viśvasikkukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 12
۞وَلَهُۥ مَا سَكَنَ فِي ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
avanṟetākunnu rātriyiluṁ pakaliluṁ aṭaṅṅiyatellāṁ. avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumatre
Surah Al-Anaam, Verse 13
قُلۡ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيّٗا فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَهُوَ يُطۡعِمُ وَلَا يُطۡعَمُۗ قُلۡ إِنِّيٓ أُمِرۡتُ أَنۡ أَكُونَ أَوَّلَ مَنۡ أَسۡلَمَۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
paṟayuka: ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ sraṣṭāvāya allāhuveyallāte ñān rakṣādhikāriyāyi svīkarikkukayēā? avanākaṭṭe āhāraṁ nalkunnu. avann āhāraṁ nalkappeṭukayilla. paṟayuka: tīrccayāyuṁ allāhuvin kīḻpeṭṭavaril onnāmanāyirikkuvānāṇ ñān kalpikkappeṭṭiṭṭuḷḷat. nī orikkaluṁ bahudaivārādhakaril peṭṭupēākarut
Surah Al-Anaam, Verse 14
قُلۡ إِنِّيٓ أَخَافُ إِنۡ عَصَيۡتُ رَبِّي عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
paṟayuka: ñān enṟe rakṣitāvinēāṭ anusaraṇakkēṭ kāṇikkunna pakṣaṁ bhayaṅkaramāya oru divasatte śikṣayeppaṟṟi tīrccayāyuṁ ñān bhayappeṭunnu
Surah Al-Anaam, Verse 15
مَّن يُصۡرَفۡ عَنۡهُ يَوۡمَئِذٖ فَقَدۡ رَحِمَهُۥۚ وَذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡمُبِينُ
annē divasaṁ āril ninn at (śikṣa) oḻivākkappeṭunnuvēā avane allāhu tīrccayāyuṁ anugrahiccirikkunnu. atatre vyaktamāya vijayaṁ
Surah Al-Anaam, Verse 16
وَإِن يَمۡسَسۡكَ ٱللَّهُ بِضُرّٖ فَلَا كَاشِفَ لَهُۥٓ إِلَّا هُوَۖ وَإِن يَمۡسَسۡكَ بِخَيۡرٖ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
(nabiyē,) ninakk allāhu valla dēāṣavuṁ varuttivekkukayāṇeṅkil at nīkkaṁ ceyyuvān avanallāte maṟṟārumilla. ninakk avan valla guṇavuṁ varuttukayāṇeṅkilēā avan ēteāru kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanatre
Surah Al-Anaam, Verse 17
وَهُوَ ٱلۡقَاهِرُ فَوۡقَ عِبَادِهِۦۚ وَهُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡخَبِيرُ
avan tanṟe dāsanmāruṭe mēl paramādhikāramuḷḷavanāṇ. yuktimānuṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanumatre avan
Surah Al-Anaam, Verse 18
قُلۡ أَيُّ شَيۡءٍ أَكۡبَرُ شَهَٰدَةٗۖ قُلِ ٱللَّهُۖ شَهِيدُۢ بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡۚ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانُ لِأُنذِرَكُم بِهِۦ وَمَنۢ بَلَغَۚ أَئِنَّكُمۡ لَتَشۡهَدُونَ أَنَّ مَعَ ٱللَّهِ ءَالِهَةً أُخۡرَىٰۚ قُل لَّآ أَشۡهَدُۚ قُلۡ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ وَإِنَّنِي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تُشۡرِكُونَ
(nabiyē,) cēādikkuka: sākṣyattil vecc ēṟṟavuṁ valiyat ētākunnu? paṟayuka: allāhuvāṇ enikkuṁ niṅṅaḷkkuṁ iṭayil sākṣi. ī khur'ān enikk divyabēādhanamāyi nalkappeṭṭiṭṭuḷḷat, at mukhēna niṅṅaḷkkuṁ at (atinṟe sandēśaṁ) cennettunna ellāvarkkuṁ ñān munnaṟiyipp nalkunnatin vēṇṭiyākunnu. allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe daivaṅṅaḷuṇṭennatin yathārt'thattil niṅṅaḷ sākṣyaṁ vahikkumēā? paṟayuka: ñān sākṣyaṁ vahikkukayilla. paṟayuka: avan ēkadaivaṁ mātramākunnu. niṅṅaḷ avanēāṭ paṅkucērkkunnatumāyi enikk yāteāru bandhavumilla
Surah Al-Anaam, Verse 19
ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡرِفُونَهُۥ كَمَا يَعۡرِفُونَ أَبۡنَآءَهُمُۘ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
nāṁ vēdagranthaṁ nalkiyiṭṭuḷḷavar svantaṁ makkaḷe aṟiyunnat pēāle at aṟiyunnuṇṭ. svadēhaṅṅaḷe naṣṭattilākkiyavaratre avar. atināl avar viśvasikkukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 20
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ كَذَّبَ بِـَٔايَٰتِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkukayēā, avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ taḷḷikkaḷayukayēā ceytavanēkkāḷ kaṭutta akrami āruṇṭ? akramikaḷ vijayaṁ varikkukayilla; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 21
وَيَوۡمَ نَحۡشُرُهُمۡ جَمِيعٗا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشۡرَكُوٓاْ أَيۡنَ شُرَكَآؤُكُمُ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ
nāṁ avare muḻuvan orumiccukūṭṭukayuṁ, pinnīṭ bahudaivārādhakarēāṭ niṅṅaḷ jalpicc keāṇṭirunna niṅṅaḷuṭe vakayāyuḷḷa ā paṅkāḷikaḷ eviṭeyenn nāṁ cēādikkukayuṁ ceyyunna divasaṁ (ōrkkuka)
Surah Al-Anaam, Verse 22
ثُمَّ لَمۡ تَكُن فِتۡنَتُهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ وَٱللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشۡرِكِينَ
anantaraṁ, avaruṭe gatikēṭ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvāya allāhuvinettanneyāṇa satyaṁ, ñaṅṅaḷ paṅkucērkkunnavarāyirunnilla enn paṟayunnatallāte maṟṟeānnumāyirikkilla
Surah Al-Anaam, Verse 23
ٱنظُرۡ كَيۡفَ كَذَبُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡۚ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
nēākkū; avar svantaṁ pēril tanne eṅṅane kaḷḷaṁ paṟaññu enn. avar enteānn keṭṭiccamaccirunnuvēā atavarkk upakarikkāte pēāyirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 24
وَمِنۡهُم مَّن يَسۡتَمِعُ إِلَيۡكَۖ وَجَعَلۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ أَكِنَّةً أَن يَفۡقَهُوهُ وَفِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٗاۚ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوكَ يُجَٰدِلُونَكَ يَقُولُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
nī paṟayunnat śrad'dhicc kēḷkkunna cilaruṁ avaruṭe kūṭṭattiluṇṭ. ennāl at avar grahikkātta vidhaṁ avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷinmēl nāṁ mūṭikaḷ iṭukayuṁ, avaruṭe kātukaḷil aṭapp vekkukayuṁ ceytirikkunnu. entellāṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ kaṇṭāluṁ avaratil viśvasikkukayilla. aṅṅane avar ninṟe aṭukkal ninnēāṭ tarkkikkuvānāyi vannāl ā satyaniṣēdhikaḷ paṟayuṁ; it pūrvvikanmāruṭe keṭṭukathakaḷallāte maṟṟeānnumalla enn
Surah Al-Anaam, Verse 25
وَهُمۡ يَنۡهَوۡنَ عَنۡهُ وَيَنۡـَٔوۡنَ عَنۡهُۖ وَإِن يُهۡلِكُونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ
avar atil ninn maṟṟuḷḷavare taṭayukayuṁ, atil ninn (svayaṁ) akannu nilkkukayuṁ ceyyunnu. (vāstavattil) avar svadēhaṅṅaḷkk tanne nāśamuṇṭākkuka mātramāṇ ceyyunnat. avar (atineppaṟṟi) bēādhavānmārākunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 26
وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذۡ وُقِفُواْ عَلَى ٱلنَّارِ فَقَالُواْ يَٰلَيۡتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِـَٔايَٰتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
avar narakattiṅkal nirttappeṭunna raṅgaṁ nī kaṇṭirunnuveṅkil! appēāḷ avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷ (ihalēākattēkk) onnu tiriccayakkappeṭṭirunnuveṅkil etra nannāyirunnēne. eṅkil ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ taḷḷikkaḷayātirikkukayuṁ, ñaṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷuṭe kūṭṭattilāvukayuṁ ceyyumāyirunnu
Surah Al-Anaam, Verse 27
بَلۡ بَدَا لَهُم مَّا كَانُواْ يُخۡفُونَ مِن قَبۡلُۖ وَلَوۡ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنۡهُ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ
alla; avar mump maṟaccuveccukeāṇṭirunnat (ippēāḷ) avarkk veḷippeṭṭirikkunnu. tiriccayakkappeṭṭāl tanneyuṁ avar entil ninneākke vilakkappeṭṭuvēā atilēkk tanne avar maṭaṅṅippēākunnatāṇ. tīrccayāyuṁ avar kaḷḷaṁ paṟayunnavarākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 28
وَقَالُوٓاْ إِنۡ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا ٱلدُّنۡيَا وَمَا نَحۡنُ بِمَبۡعُوثِينَ
avar paṟaññirunnu; ñaṅṅaḷuṭe aihikajīvitamallāte yāteānnumilla. ñaṅṅaḷ uyirtteḻunnēlpikkappeṭunnavarumalla enn
Surah Al-Anaam, Verse 29
وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذۡ وُقِفُواْ عَلَىٰ رَبِّهِمۡۚ قَالَ أَلَيۡسَ هَٰذَا بِٱلۡحَقِّۚ قَالُواْ بَلَىٰ وَرَبِّنَاۚ قَالَ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡفُرُونَ
avar avaruṭe rakṣitāvinṟe mumpil nirttappeṭunna raṅgaṁ nī kaṇṭirunneṅkil! avan cēādikkuṁ.: it yathārt'thaṁ tanneyallē? avar paṟayuṁ: ate; ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvine tanneyāṇa satyaṁ. avan paṟayuṁ: ennāl niṅṅaḷ aviśvasiccu keāṇṭirunnat nimittaṁ śikṣa āsvadicc keāḷḷuka
Surah Al-Anaam, Verse 30
قَدۡ خَسِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَآءِ ٱللَّهِۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَتۡهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغۡتَةٗ قَالُواْ يَٰحَسۡرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطۡنَا فِيهَا وَهُمۡ يَحۡمِلُونَ أَوۡزَارَهُمۡ عَلَىٰ ظُهُورِهِمۡۚ أَلَا سَآءَ مَا يَزِرُونَ
allāhuvumāyuḷḷa kūṭikkāḻcaye niṣēdhiccu taḷḷiyavar tīrccayāyuṁ naṣṭattil peṭṭirikkunnu. aṅṅane peṭṭenn ā samayaṁ vannettumpēāḷ avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷ it sambandhicca kāryattil vīḻca varuttiyatināl hēā! ñaṅṅaḷkk kaṣṭaṁ! avar avaruṭe pāpabhāraṅṅaḷ avaruṭe mutukukaḷil vahikkunnuṇṭāyirikkuṁ. avar pēṟunna bhāraṁ etrayēā cītta
Surah Al-Anaam, Verse 31
وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا لَعِبٞ وَلَهۡوٞۖ وَلَلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
aihikajīvitamennat kaḷiyuṁ vinēādavumallāte maṟṟeānnumalla. pāratrika lēākamāṇ sūkṣmata pālikkunnavarkk uttamamāyiṭṭuḷḷat. niṅṅaḷentāṇ cintikkāttat
Surah Al-Anaam, Verse 32
قَدۡ نَعۡلَمُ إِنَّهُۥ لَيَحۡزُنُكَ ٱلَّذِي يَقُولُونَۖ فَإِنَّهُمۡ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ يَجۡحَدُونَ
(nabiyē,) avar paṟayunnat ninakk vyasanamuṇṭākkunnuṇṭ enn tīrccayāyuṁ namukk aṟiyāṁ. ennāl (yathārt'thattil) ninneyalla avar niṣēdhiccu taḷḷunnat, pratyuta,allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷeyāṇ ā akramikaḷ niṣēdhikkunnat
Surah Al-Anaam, Verse 33
وَلَقَدۡ كُذِّبَتۡ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَىٰ مَا كُذِّبُواْ وَأُوذُواْ حَتَّىٰٓ أَتَىٰهُمۡ نَصۡرُنَاۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِ ٱللَّهِۚ وَلَقَدۡ جَآءَكَ مِن نَّبَإِيْ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
ninakk mumpuṁ dūtanmār niṣēdhikkappeṭṭiṭṭuṇṭ. enniṭṭ taṅṅaḷ niṣēdhikkappeṭukayuṁ, marddikkappeṭukayuṁ ceytat nam'muṭe sahāyaṁ avarkk vannettunnat vare avar sahiccu. allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷkk (kalpanakaḷkk) māṟṟaṁ varuttān āruṁ tanneyilla. daivadūtanmāruṭe vr̥ttāntaṅṅaḷil cilat ninakk vannukiṭṭiyiṭṭuṇṭallēā
Surah Al-Anaam, Verse 34
وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيۡكَ إِعۡرَاضُهُمۡ فَإِنِ ٱسۡتَطَعۡتَ أَن تَبۡتَغِيَ نَفَقٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ أَوۡ سُلَّمٗا فِي ٱلسَّمَآءِ فَتَأۡتِيَهُم بِـَٔايَةٖۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَمَعَهُمۡ عَلَى ٱلۡهُدَىٰۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ
avar pintiriññ kaḷayunnat ninakk dus'sahamāyi tēānnunnuveṅkil bhūmiyil (iṟaṅṅippēākuvān) oru turaṅkamēā, ākāśatt (kayaṟippēākuvān) oru kēāṇiyēā tēṭippiṭicciṭṭ avarkkeāru dr̥ṣṭāntaṁ keāṇṭu vannukeāṭukkān ninakk sādhikkunna pakṣaṁ (ataṅṅ ceytēkkuka.) allāhu uddēśiccirunnuveṅkil avareyeākke avan sanmārgattil orumiccukūṭṭuka tanne ceyyumāyirunnu. atināl nī orikkaluṁ avivēkikaḷil peṭṭupēākarut
Surah Al-Anaam, Verse 35
۞إِنَّمَا يَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ يَسۡمَعُونَۘ وَٱلۡمَوۡتَىٰ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ ثُمَّ إِلَيۡهِ يُرۡجَعُونَ
kēḷkkunnavar mātramē uttaraṁ nalkukayuḷḷū. mariccavareyākaṭṭe allāhu uyirtteḻunnēlpikkunnatāṇ. enniṭṭ avaṅkalēkk avar maṭakkappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 36
وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ عَلَيۡهِ ءَايَةٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن يُنَزِّلَ ءَايَةٗ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
ivanṟe mēl ivanṟe rakṣitāviṅkal ninn ēteṅkiluṁ dr̥ṣṭāntaṁ iṟakkappeṭāttatentāṇ ennavar cēādikkunnu. paṟayuka: tīrccayāyuṁ allāhu dr̥ṣṭāntaṁ iṟakkuvān kaḻivuḷḷavanāṇ. pakṣe, avaril adhikapēruṁ (yāthārt'thyaṁ) aṟiyunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 37
وَمَا مِن دَآبَّةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا طَـٰٓئِرٖ يَطِيرُ بِجَنَاحَيۡهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمۡثَالُكُمۚ مَّا فَرَّطۡنَا فِي ٱلۡكِتَٰبِ مِن شَيۡءٖۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ يُحۡشَرُونَ
bhūmiyiluḷḷa ēteāru jantuvuṁ, raṇṭ ciṟakukaḷ keāṇṭ paṟakkunna ēteāru pakṣiyuṁ niṅṅaḷeppēāleyuḷḷa cila samūhaṅṅaḷ mātramākunnu. granthattil nāṁ yāteānnuṁ vīḻca varuttiyiṭṭilla. pinnīṭ taṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkk avar orumiccukūṭṭappeṭunnatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 38
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا صُمّٞ وَبُكۡمٞ فِي ٱلظُّلُمَٰتِۗ مَن يَشَإِ ٱللَّهُ يُضۡلِلۡهُ وَمَن يَشَأۡ يَجۡعَلۡهُ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhiccavar badhiraruṁ ūmakaḷuṁ iruṭṭukaḷil akappeṭṭavarumatre. tān uddēśikkunnavare allāhu vaḻikēṭilākkuṁ. tān uddēśikkunnavare avan nērmārgattilākkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 39
قُلۡ أَرَءَيۡتَكُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ أَوۡ أَتَتۡكُمُ ٱلسَّاعَةُ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَدۡعُونَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷeānn paṟaññutarū; allāhuvinṟe śikṣa niṅṅaḷkk vannubhaviccāl, alleṅkil antyasamayaṁ niṅṅaḷkk vannettiyāl allāhuvallāttavare niṅṅaḷ viḷicc prārt'thikkumēā? (paṟayū;) niṅṅaḷ satyasandharāṇeṅkil
Surah Al-Anaam, Verse 40
بَلۡ إِيَّاهُ تَدۡعُونَ فَيَكۡشِفُ مَا تَدۡعُونَ إِلَيۡهِ إِن شَآءَ وَتَنسَوۡنَ مَا تُشۡرِكُونَ
illa, avane mātramē niṅṅaḷ viḷicc prārt'thikkukayuḷḷū. appēāḷ avan uddēśikkunna pakṣaṁ ēteāru viṣamattinṟe pēril niṅṅaḷavane viḷicc prārt'thikkunnuvēā atavan dūrīkaricc tarunnatāṇ. niṅṅaḷ (avanēāṭ) paṅkucērkkunnavaye niṅṅaḷ (appēāḷ) maṟannukaḷayuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 41
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٖ مِّن قَبۡلِكَ فَأَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَتَضَرَّعُونَ
ninakk mump nāṁ pala samūhaṅṅaḷilēkkuṁ (dūtanmāre) ayacciṭṭuṇṭ. anantaraṁ avare (ā samūhaṅṅaḷe) kaṣṭappāṭuṁ duritavuṁ keāṇṭ nāṁ piṭikūṭi; avar vinayaśīlarāyittīruvān vēṇṭi
Surah Al-Anaam, Verse 42
فَلَوۡلَآ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَٰكِن قَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
aṅṅane avarkk nam'muṭe śikṣa vannettiyappēāḷ avarentāṇ tāḻmayuḷḷavarākātirunnat ? ennāl avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ kaṭuttupēākukayāṇuṇṭāyat. avar ceyt keāṇṭirunnat piśāc avarkk bhaṅgiyāyi tēānnikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Anaam, Verse 43
فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَبۡوَٰبَ كُلِّ شَيۡءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُواْ بِمَآ أُوتُوٓاْ أَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ فَإِذَا هُم مُّبۡلِسُونَ
aṅṅane avarēāṭ ulbēādhippikkappeṭṭa kāryaṅṅaḷ avar maṟannukaḷaññappēāḷ ellā kāryaṅṅaḷuṭeyuṁ vātilukaḷ nāṁ avarkk tuṟannukeāṭuttu. aṅṅane avarkk nalkappeṭṭatil avar āhlādaṁ keāṇṭappēāḷ peṭṭenn nāṁ avare piṭikūṭi. appēāḷ avaratā nirāśappeṭṭavarāyittīrunnu
Surah Al-Anaam, Verse 44
فَقُطِعَ دَابِرُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْۚ وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
aṅṅane ā akramikaḷāya janata niśśēṣaṁ naśippikkappeṭṭu. lēākarakṣitāvāya allāhuvinn stuti
Surah Al-Anaam, Verse 45
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَخَذَ ٱللَّهُ سَمۡعَكُمۡ وَأَبۡصَٰرَكُمۡ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُم مَّنۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَأۡتِيكُم بِهِۗ ٱنظُرۡ كَيۡفَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ ثُمَّ هُمۡ يَصۡدِفُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷ cinticc nēākkiyēā? allāhu niṅṅaḷuṭe kēḷviyuṁ kāḻcakaḷuṁ piṭicceṭukkukayuṁ, niṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷinmēl avan mudravekkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ allāhuvallāte ēteāru daivamāṇ niṅṅaḷkkat keāṇṭuvann tarānuḷḷat? nēākkū: ētellāṁ vidhattil nāṁ teḷivukaḷ vivariccukeāṭukkunnu. enniṭṭuṁ avar pintiriññ kaḷayunnu
Surah Al-Anaam, Verse 46
قُلۡ أَرَءَيۡتَكُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ بَغۡتَةً أَوۡ جَهۡرَةً هَلۡ يُهۡلَكُ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷeānn paṟaññutarū; niṅṅaḷkk avicāritamāyiṭṭēā pratyakṣamāyiṭṭēā allāhuvinṟe śikṣa vannettunna pakṣaṁ akramikaḷāya janavibhāgamallāte naśippikkappeṭumēā
Surah Al-Anaam, Verse 47
وَمَا نُرۡسِلُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَۖ فَمَنۡ ءَامَنَ وَأَصۡلَحَ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
santēāṣavārtta aṟiyikkunnavaruṁ, tākkīt nalkunnavaruṁ āyiṭṭallāte nāṁ dūtanmāre ayakkunnilla. enniṭṭ ār viśvasikkukayuṁ, nilapāṭ nannākkittīrkkukayuṁ ceytuvēā avarkk yāteānnuṁ bhayappeṭānilla.avar duḥkhikkēṇṭi varikayumilla
Surah Al-Anaam, Verse 48
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَمَسُّهُمُ ٱلۡعَذَابُ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ
ennāl nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhicc kaḷaññavarārēā avarkk śikṣa bādhikkunnatāṇ; avar dhikkārikaḷāyatinṟe phalamāyiṭṭ
Surah Al-Anaam, Verse 49
قُل لَّآ أَقُولُ لَكُمۡ عِندِي خَزَآئِنُ ٱللَّهِ وَلَآ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ وَلَآ أَقُولُ لَكُمۡ إِنِّي مَلَكٌۖ إِنۡ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّۚ قُلۡ هَلۡ يَسۡتَوِي ٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡبَصِيرُۚ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ
paṟayuka: allāhuvinṟe khajanāvukaḷ enṟe pakkaluṇṭenn ñān niṅṅaḷēāṭ paṟayunnilla. adr̥śyakāryaṁ ñān aṟiyukayumilla. ñān oru malakkāṇ ennuṁ niṅṅaḷēāṭ paṟayunnilla. enikk bēādhanaṁ nalkappeṭunnatineyallāte ñān pintuṭarunnilla. paṟayuka: andhanuṁ kāḻcayuḷḷavanuṁ samamākumēā? niṅṅaḷentāṇ cinticc nēākkāttat
Surah Al-Anaam, Verse 50
وَأَنذِرۡ بِهِ ٱلَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحۡشَرُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ لَيۡسَ لَهُم مِّن دُونِهِۦ وَلِيّٞ وَلَا شَفِيعٞ لَّعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkk orumiccukūṭṭappeṭumenn bhayappeṭunnavarkk it (divyabēādhanaṁ) mukhēna nī tākkīt nalkuka. avannu puṟame yāteāru rakṣādhikāriyuṁ śupārśakanuṁ avarkkilla. avar sūkṣmata pālikkunnavarāyēkkāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 51
وَلَا تَطۡرُدِ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجۡهَهُۥۖ مَا عَلَيۡكَ مِنۡ حِسَابِهِم مِّن شَيۡءٖ وَمَا مِنۡ حِسَابِكَ عَلَيۡهِم مِّن شَيۡءٖ فَتَطۡرُدَهُمۡ فَتَكُونَ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe anugrahaṁ lakṣyamākkikkeāṇṭ rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ avanēāṭ prārt'thiccu keāṇṭirikkunnavare nī āṭṭiyakaṟṟarut. avaruṭe kaṇakk nēākkēṇṭa yāteāru bādhyatayuṁ ninakkilla. ninṟe kaṇakk nēākkēṇṭa yāteāru bādhyatayuṁ avarkkumilla. eṅkilallē nī avare āṭṭiyakaṟṟēṇṭi varunnat ? aṅṅane ceyyunna pakṣaṁ nī akramikaḷil peṭṭavanāyirikkuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 52
وَكَذَٰلِكَ فَتَنَّا بَعۡضَهُم بِبَعۡضٖ لِّيَقُولُوٓاْ أَهَـٰٓؤُلَآءِ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنۢ بَيۡنِنَآۗ أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِٱلشَّـٰكِرِينَ
aprakāraṁ avaril cilare maṟṟu cilarekkeāṇṭ nāṁ parīkṣaṇavidhēyarākkiyirikkunnu. ñaṅṅaḷuṭe iṭayil ninn allāhu anugrahicciṭṭuḷḷat ikkūṭṭareyāṇēā enn avar paṟayuvān vēṇṭiyatre at. nandikāṇikkunnavareppaṟṟi allāhu nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanallayēā
Surah Al-Anaam, Verse 53
وَإِذَا جَآءَكَ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِـَٔايَٰتِنَا فَقُلۡ سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۖ كَتَبَ رَبُّكُمۡ عَلَىٰ نَفۡسِهِ ٱلرَّحۡمَةَ أَنَّهُۥ مَنۡ عَمِلَ مِنكُمۡ سُوٓءَۢا بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابَ مِنۢ بَعۡدِهِۦ وَأَصۡلَحَ فَأَنَّهُۥ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil viśvasikkunnavar ninṟe aṭukkal vannāl nī paṟayuka: niṅṅaḷkk samādhānamuṇṭāyirikkaṭṭe. niṅṅaḷuṭe rakṣitāv kāruṇyatte tanṟe mēl (bādhyatayāyi) niścayiccirikkunnu. atāyat niṅṅaḷil ninnāreṅkiluṁ avivēkattāl valla tinmayuṁ ceytu pēākukayuṁ enniṭṭatin śēṣaṁ paścāttapikkukayuṁ, nilapāṭ nannākkittīrkkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 54
وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلِتَسۡتَبِينَ سَبِيلُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
aprakāraṁ nāṁ teḷivukaḷ viśadīkaricc tarunnu. kuṟṟavāḷikaḷuṭe mārgaṁ vyaktamāyi vēr tiriññ kāṇuvān vēṇṭiyumākunnu at
Surah Al-Anaam, Verse 55
قُلۡ إِنِّي نُهِيتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ قُل لَّآ أَتَّبِعُ أَهۡوَآءَكُمۡ قَدۡ ضَلَلۡتُ إِذٗا وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُهۡتَدِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: allāhuvin puṟame niṅṅaḷ viḷiccu prārt'thikkunnavare ārādhikkunnatil ninn tīrccayāyuṁ ñān vilakkappeṭṭirikkunnu. paṟayuka: niṅṅaḷuṭe tanniṣṭaṅṅaḷe ñān pintuṭarukayilla. aṅṅane ceyyunna pakṣaṁ ñān piḻaccu kaḻiññu; sanmārgaṁ prāpiccavaruṭe kūṭṭattil ñān āyirikkukayumilla
Surah Al-Anaam, Verse 56
قُلۡ إِنِّي عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّي وَكَذَّبۡتُم بِهِۦۚ مَا عِندِي مَا تَسۡتَعۡجِلُونَ بِهِۦٓۚ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِۖ يَقُصُّ ٱلۡحَقَّۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡفَٰصِلِينَ
paṟayuka: tīrccayāyuṁ enṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa vyaktamāya pramāṇattinmēlāṇ ñān. niṅṅaḷākaṭṭe, atine niṣēdhicc kaḷaññirikkunnu. niṅṅaḷ enteānnin vēṇṭi tiṭukkaṁ kūṭṭunnuvēā at (śikṣa) enṟe pakkalilla. (atinṟe) tīrumānādhikāraṁ allāhuvin mātramāṇ. avan satyaṁ vivariccutarunnu. avanatre tīrppukalpikkunnavaril uttaman
Surah Al-Anaam, Verse 57
قُل لَّوۡ أَنَّ عِندِي مَا تَسۡتَعۡجِلُونَ بِهِۦ لَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡۗ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِٱلظَّـٰلِمِينَ
paṟayuka: niṅṅaḷ tiṭukkaṁ kūṭṭikkeāṇṭirikkunna kāryaṁ enṟe pakkaluṇṭāyirunnuveṅkil enṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ iṭayil kāryaṁ tīrumānikkappeṭṭukaḻiññirunnu. allāhu akramikaḷeppaṟṟi nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanatre
Surah Al-Anaam, Verse 58
۞وَعِندَهُۥ مَفَاتِحُ ٱلۡغَيۡبِ لَا يَعۡلَمُهَآ إِلَّا هُوَۚ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِۚ وَمَا تَسۡقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا يَعۡلَمُهَا وَلَا حَبَّةٖ فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡأَرۡضِ وَلَا رَطۡبٖ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مُّبِينٖ
avanṟe pakkalākunnu adr̥śyakāryattinṟe khajanāvukaḷ. avanallāte ava aṟiyukayilla. karayiluṁ kaṭalilumuḷḷat avan aṟiyunnu. avanaṟiyāte oru ila pēāluṁ vīḻunnilla. bhūmiyile iruṭṭukaḷkkuḷḷilirikkunna oru dhān'yamaṇiyākaṭṭe, paccayēā, uṇaṅṅiyatēā āya ēteāru vastuvākaṭṭe, vyaktamāya oru rēkhayil eḻutappeṭṭatāyiṭṭallāte uṇṭāvilla
Surah Al-Anaam, Verse 59
وَهُوَ ٱلَّذِي يَتَوَفَّىٰكُم بِٱلَّيۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا جَرَحۡتُم بِٱلنَّهَارِ ثُمَّ يَبۡعَثُكُمۡ فِيهِ لِيُقۡضَىٰٓ أَجَلٞ مُّسَمّٗىۖ ثُمَّ إِلَيۡهِ مَرۡجِعُكُمۡ ثُمَّ يُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
avanatre rātriyil (uṟaṅṅumpēāḷ) niṅṅaḷe pūrṇṇamāyi ēṟṟeṭukkunnavan. pakalil niṅṅaḷ pravartticcatellāṁ avan aṟiyukayuṁ ceyyunnu. pinnīṭ nirṇitamāya jīvitāvadhi pūrttiyākkappeṭuvān vēṇṭi pakalil niṅṅaḷe avan eḻunnēlpikkunnu. pinnīṭ avaṅkalēkkāṇ niṅṅaḷuṭe maṭakkaṁ. anantaraṁ niṅṅaḷ ceytkeāṇṭirikkunnatineppaṟṟiyellāṁ avan niṅṅaḷe aṟiyikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 60
وَهُوَ ٱلۡقَاهِرُ فَوۡقَ عِبَادِهِۦۖ وَيُرۡسِلُ عَلَيۡكُمۡ حَفَظَةً حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ تَوَفَّتۡهُ رُسُلُنَا وَهُمۡ لَا يُفَرِّطُونَ
avanatre tanṟe dāsanmāruṭe mēl paramādhikāramuḷḷavan. niṅṅaḷuṭe mēlnēāṭṭattināyi avan kāvalkkāre ayakkukayuṁ ceyyunnu. aṅṅane avaril orāḷkk maraṇaṁ vannettumpēāḷ nam'muṭe dūtanmār (malakkukaḷ) avane pūrṇṇamāyi ēṟṟeṭukkunnu. (akkāryattil) avar oru vīḻcayuṁ varuttukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 61
ثُمَّ رُدُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ مَوۡلَىٰهُمُ ٱلۡحَقِّۚ أَلَا لَهُ ٱلۡحُكۡمُ وَهُوَ أَسۡرَعُ ٱلۡحَٰسِبِينَ
enniṭṭ avar yathārt'tha rakṣādhikāriyāya allāhuvilēkk tiriccayakkappeṭuṁ. aṟiyuka: avannatre tīrumānādhikāraṁ. avan ativēgaṁ kaṇakk nēākkunnavanatre
Surah Al-Anaam, Verse 62
قُلۡ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَٰتِ ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ تَدۡعُونَهُۥ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةٗ لَّئِنۡ أَنجَىٰنَا مِنۡ هَٰذِهِۦ لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ
paṟayuka: itil ninn (ī vipattukaḷil ninn) allāhu ñaṅṅaḷe rakṣappeṭuttukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ nandiyuḷḷavaruṭe kūṭṭattil āyikkeāḷḷāṁ. enn paṟaññukeāṇṭ avanēāṭ niṅṅaḷ tāḻmayēāṭeyuṁ rahasyamāyuṁ prārt'thikkunna samayatt karayileyuṁ kaṭalileyuṁ andhakāraṅṅaḷil ninn niṅṅaḷe rakṣikkunnat ārāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 63
قُلِ ٱللَّهُ يُنَجِّيكُم مِّنۡهَا وَمِن كُلِّ كَرۡبٖ ثُمَّ أَنتُمۡ تُشۡرِكُونَ
paṟayuka: allāhuvāṇ avayilninnuṁ maṟṟellā duritaṅṅaḷil ninnuṁ niṅṅaḷe rakṣikkunnat. enniṭṭuṁ niṅṅaḷavanēāṭ paṅkucērkkunnuvallēā
Surah Al-Anaam, Verse 64
قُلۡ هُوَ ٱلۡقَادِرُ عَلَىٰٓ أَن يَبۡعَثَ عَلَيۡكُمۡ عَذَابٗا مِّن فَوۡقِكُمۡ أَوۡ مِن تَحۡتِ أَرۡجُلِكُمۡ أَوۡ يَلۡبِسَكُمۡ شِيَعٗا وَيُذِيقَ بَعۡضَكُم بَأۡسَ بَعۡضٍۗ ٱنظُرۡ كَيۡفَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَفۡقَهُونَ
paṟayuka: niṅṅaḷuṭe mukaḷ bhāgatt ninnēā, niṅṅaḷuṭe kālukaḷuṭe cuvaṭṭil ninnēā niṅṅaḷuṭe mēl śikṣa ayakkuvān, alleṅkil niṅṅaḷe bhinnakakṣikaḷākki āśayakkuḻappattilākkukayuṁ, niṅṅaḷil cilarkk maṟṟu cilaruṭe pīḍanaṁ anubhavippikkukayuṁ ceyyān kaḻivuḷḷavanatre avan. nēākkū; avar grahikkuvān vēṇṭi nāṁ teḷivukaḷ vividha rūpattil vivariccukeāṭukkunnat eṅṅaneyāṇenn
Surah Al-Anaam, Verse 65
وَكَذَّبَ بِهِۦ قَوۡمُكَ وَهُوَ ٱلۡحَقُّۚ قُل لَّسۡتُ عَلَيۡكُم بِوَكِيلٖ
(nabiyē,) ninṟe janata it satyamāyirikke itine niṣēdhicc kaḷaññirikkunnu. paṟayuka: ñān niṅṅaḷuṭe mēl (uttaravādittaṁ) ēlpikkappeṭṭavaneānnumalla
Surah Al-Anaam, Verse 66
لِّكُلِّ نَبَإٖ مُّسۡتَقَرّٞۚ وَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
ōrēā vr̥ttāntattinuṁ at (satyamāyi) pularunna oru sandarbhamuṇṭ. vaḻiye niṅṅaḷ ataṟiññu keāḷḷuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 67
وَإِذَا رَأَيۡتَ ٱلَّذِينَ يَخُوضُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا فَأَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيۡرِهِۦۚ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَلَا تَقۡعُدۡ بَعۡدَ ٱلذِّكۡرَىٰ مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe apahasikkunnatil muḻukiyavare nī kaṇṭāl avar maṟṟu valla varttamānattiluṁ pravēśikkunnat vare nī avaril ninn tiriññukaḷayuka. ini vallappēāḻuṁ ninne piśāc maṟappicc kaḷayunna pakṣaṁ ōrma vannatin śēṣaṁ akramikaḷāya ā āḷukaḷuṭe kūṭe nī irikkarut
Surah Al-Anaam, Verse 68
وَمَا عَلَى ٱلَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنۡ حِسَابِهِم مِّن شَيۡءٖ وَلَٰكِن ذِكۡرَىٰ لَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ
sūkṣmata pālikkunnavarkk avaruṭe (akramikaḷuṭe) kaṇakk nēākkēṇṭa yāteāru bādhyatayumilla. pakṣe, ōrmippikkēṇṭatuṇṭ. avar sūkṣmatayuḷḷavarāyēkkāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 69
وَذَرِ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَعِبٗا وَلَهۡوٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ وَذَكِّرۡ بِهِۦٓ أَن تُبۡسَلَ نَفۡسُۢ بِمَا كَسَبَتۡ لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٞ وَلَا شَفِيعٞ وَإِن تَعۡدِلۡ كُلَّ عَدۡلٖ لَّا يُؤۡخَذۡ مِنۡهَآۗ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أُبۡسِلُواْ بِمَا كَسَبُواْۖ لَهُمۡ شَرَابٞ مِّنۡ حَمِيمٖ وَعَذَابٌ أَلِيمُۢ بِمَا كَانُواْ يَكۡفُرُونَ
taṅṅaḷuṭe matatte kaḷiyuṁ vinēādavumākkittīrkkukayuṁ, aihikajīvitaṁ kaṇṭ vañcitarākukayuṁ ceytiṭṭuḷḷavare viṭṭēkkuka. ēteāru ātmāvuṁ svayaṁ ceytu veccatinṟe phalamāyi nāśattilēkk taḷḷappeṭumennatināl it (khur'ān) mukhēna nī ulbēādhanaṁ naṭattuka. allāhuvin puṟame ā ātmāvin yāteāru rakṣādhikāriyuṁ śupārśakanuṁ uṇṭāyirikkunnatalla. ellāvidha prāyaścittavuṁ nalkiyāluṁ ā ātmāvil ninnat svīkarikkappeṭukayilla. svayaṁ ceyt veccatinṟe phalamāyi nāśattilēkk taḷḷappeṭṭavaratre avar. avar niṣēdhiccirunnatinṟe phalamāyi cuṭṭupeāḷḷunna kuṭinīruṁ vēdanājanakamāya śikṣayumāṇ avarkkuṇṭāyirikkuka
Surah Al-Anaam, Verse 70
قُلۡ أَنَدۡعُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰٓ أَعۡقَابِنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُ كَٱلَّذِي ٱسۡتَهۡوَتۡهُ ٱلشَّيَٰطِينُ فِي ٱلۡأَرۡضِ حَيۡرَانَ لَهُۥٓ أَصۡحَٰبٞ يَدۡعُونَهُۥٓ إِلَى ٱلۡهُدَى ٱئۡتِنَاۗ قُلۡ إِنَّ هُدَى ٱللَّهِ هُوَ ٱلۡهُدَىٰۖ وَأُمِرۡنَا لِنُسۡلِمَ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
paṟayuka: allāhuvin puṟame ñaṅṅaḷkk upakāramēā, upadravamēā ceyyān kaḻivillāttatine ñaṅṅaḷ viḷicc prārt'thikkukayēā? allāhu ñaṅṅaḷe nērvaḻiyilākkiyatinu śēṣaṁ ñaṅṅaḷ puṟakēāṭṭ maṭakkappeṭukayēā? (enniṭṭ) piśācukkaḷ taṭṭittiriccu keāṇṭupēāyiṭṭ bhūmiyil andhāḷicc kaḻiyunna oruttaneppēāle (ñaṅṅaḷāvukayēā?) ñaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk varū ennu paṟaññukeāṇṭ avane nērvaḻiyilēkk kṣaṇiccu keāṇṭirikkunna cila kūṭṭukāruṇṭ avann. paṟayuka: tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe mārgadarśanamāṇ yathārt'tha mārgadarśanaṁ. lēākarakṣitāvin kīḻpeṭuvānāṇ ñaṅṅaḷ kalpikkappeṭṭirikkunnat
Surah Al-Anaam, Verse 71
وَأَنۡ أَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَٱتَّقُوهُۚ وَهُوَ ٱلَّذِيٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
niṅṅaḷ namaskāraṁ muṟaprakāraṁ nirvahikkaṇamennuṁ, avane sūkṣikkaṇamennuṁ kalpikkappeṭṭirikkunnu. avaṅkalēkkāyirikkuṁ niṅṅaḷellāṁ orumiccukūṭṭappeṭunnat
Surah Al-Anaam, Verse 72
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۖ وَيَوۡمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُۚ قَوۡلُهُ ٱلۡحَقُّۚ وَلَهُ ٱلۡمُلۡكُ يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِۚ عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِۚ وَهُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡخَبِيرُ
avanatre ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ muṟaprakāraṁ sr̥ṣṭiccavan. avan uṇṭākū enna paṟayunna divasaṁ atuṇṭākuka tanne ceyyunnu. avanṟe vacanaṁ satyamākunnu. kāhaḷattil ūtappeṭunna divasaṁ avann mātramākunnu ādhipatyaṁ. adr̥śyavuṁ dr̥śyavuṁ aṟiyunnavanāṇavan. avan yuktimānuṁ sūkṣmajñānamuḷḷavanumatre
Surah Al-Anaam, Verse 73
۞وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ ءَازَرَ أَتَتَّخِذُ أَصۡنَامًا ءَالِهَةً إِنِّيٓ أَرَىٰكَ وَقَوۡمَكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
ibrāhīṁ tanṟe pitāvāya āsaṟinēāṭ paṟañña sandarbhaṁ(ōrkkuka.) cila bimbaṅṅaḷeyāṇēā tāṅkaḷ daivaṅṅaḷāyi svīkarikkunnat? tīrccayāyuṁ tāṅkaḷuṁ tāṅkaḷuṭe janatayuṁ vyaktamāya vaḻikēṭilāṇenn ñān kāṇunnu
Surah Al-Anaam, Verse 74
وَكَذَٰلِكَ نُرِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ مَلَكُوتَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلِيَكُونَ مِنَ ٱلۡمُوقِنِينَ
aprakāraṁ ibrāhīmin nāṁ ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ ādhipatyarahasyaṅṅaḷ kāṇiccukeāṭukkunnu. addēhaṁ dr̥ḍhabēādhyamuḷḷavaruṭe kūṭṭattil āyirikkān vēṇṭiyuṁ kūṭiyāṇat
Surah Al-Anaam, Verse 75
فَلَمَّا جَنَّ عَلَيۡهِ ٱلَّيۡلُ رَءَا كَوۡكَبٗاۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّيۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَآ أُحِبُّ ٱلۡأٓفِلِينَ
aṅṅane rātri addēhatte (iruṭṭkeāṇṭ) mūṭiyappēāḷ addēhaṁ oru nakṣatraṁ kaṇṭu. addēhaṁ paṟaññu: itā, enṟe rakṣitāv! enniṭṭ at astamiccappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: astamicc pēākunnavare ñān iṣṭappeṭunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 76
فَلَمَّا رَءَا ٱلۡقَمَرَ بَازِغٗا قَالَ هَٰذَا رَبِّيۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمۡ يَهۡدِنِي رَبِّي لَأَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلضَّآلِّينَ
anantaraṁ candran udiccuyarunnat kaṇṭappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: itā enṟe rakṣitāv! enniṭṭ atuṁ astamiccappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāv enikk nērvaḻi kāṇiccutannilleṅkil tīrccayāyuṁ ñān vaḻipiḻacca janavibhāgattil peṭṭavanāyittīruṁ
Surah Al-Anaam, Verse 77
فَلَمَّا رَءَا ٱلشَّمۡسَ بَازِغَةٗ قَالَ هَٰذَا رَبِّي هَٰذَآ أَكۡبَرُۖ فَلَمَّآ أَفَلَتۡ قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تُشۡرِكُونَ
anantaraṁ sūryan udiccuyarunnatāyi kaṇṭappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: itā enṟe rakṣitāv! itāṇ ēṟṟavuṁ valut!! aṅṅane atuṁ astamiccu pēāyappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: enṟe samudāyamē, niṅṅaḷ (daivattēāṭ) paṅkucērkkunnatil ninnellāṁ tīrccayāyuṁ ñān oḻivākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 78
إِنِّي وَجَّهۡتُ وَجۡهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ حَنِيفٗاۖ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
tīrccayāyuṁ ñān nērmārgattil uṟaccuninnu keāṇṭ enṟe mukhaṁ ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭiccavanilēkk tiriccirikkunnu. ñān bahudaivavādikaḷil peṭṭavanē alla
Surah Al-Anaam, Verse 79
وَحَآجَّهُۥ قَوۡمُهُۥۚ قَالَ أَتُحَـٰٓجُّوٓنِّي فِي ٱللَّهِ وَقَدۡ هَدَىٰنِۚ وَلَآ أَخَافُ مَا تُشۡرِكُونَ بِهِۦٓ إِلَّآ أَن يَشَآءَ رَبِّي شَيۡـٔٗاۚ وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ
addēhattinṟe janata addēhavumāyi tarkkattil ērpeṭukayuṇṭāyi. addēhaṁ paṟaññu: allāhuvinṟe kāryattil niṅṅaḷennēāṭ tarkkikkukayāṇēā? avanākaṭṭe enne nērvaḻiyilākkiyirikkukayāṇ. niṅṅaḷ avanēāṭ paṅkucērkkunna yāteānnineyuṁ ñān bhayappeṭunnilla. enṟe rakṣitāv uddēśikkunnatentēā atallāte (sambhavikkukayilla.) enṟe rakṣitāvinṟe jñānaṁ sarvvakāryaṅṅaḷeyuṁ uḷkeāḷḷān mātraṁ vipulamāyirikkunnu. niṅṅaḷentāṇ ālēācicc nēākkāttat
Surah Al-Anaam, Verse 80
وَكَيۡفَ أَخَافُ مَآ أَشۡرَكۡتُمۡ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمۡ أَشۡرَكۡتُم بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ عَلَيۡكُمۡ سُلۡطَٰنٗاۚ فَأَيُّ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ أَحَقُّ بِٱلۡأَمۡنِۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
niṅṅaḷ allāhuvinēāṭ paṅkucērttatine ñān eṅṅane bhayappeṭuṁ? niṅṅaḷākaṭṭe, allāhu niṅṅaḷkk yāteāru pramāṇavuṁ nalkiyiṭṭillātta vastukkaḷe avanēāṭ paṅk cērkkunnatineppaṟṟi bhayappeṭunnumilla. appēāḷ raṇṭu kakṣikaḷil ārāṇ nirbhayarāyirikkān kūṭutal arhatayuḷḷavar? (paṟayū;) niṅṅaḷkkaṟiyāmeṅkil
Surah Al-Anaam, Verse 81
ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ
viśvasikkukayuṁ, taṅṅaḷuṭe viśvāsattil an'yāyaṁ kūṭṭikalarttātirikkukayuṁ ceytavarārēā avarkkāṇ nirbhayatvamuḷḷat. avar tanneyāṇ nērmārgaṁ prāpiccavar
Surah Al-Anaam, Verse 82
وَتِلۡكَ حُجَّتُنَآ ءَاتَيۡنَٰهَآ إِبۡرَٰهِيمَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦۚ نَرۡفَعُ دَرَجَٰتٖ مَّن نَّشَآءُۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٞ
ibrāhīmin tanṟe janataykketirāyi nāṁ nalkiya n'yāyapramāṇamatre at. nāṁ uddēśikkunnavarkk nāṁ padavikaḷ uyarttikeāṭukkunnu. tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv yuktimānuṁ sarvvajñanumatre
Surah Al-Anaam, Verse 83
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۚ كُلًّا هَدَيۡنَاۚ وَنُوحًا هَدَيۡنَا مِن قَبۡلُۖ وَمِن ذُرِّيَّتِهِۦ دَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَٰرُونَۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
addēhattin nāṁ isahākhineyuṁ ya'akhūbineyuṁ nalkukayuṁ ceytu. avareyellāṁ nāṁ nērvaḻiyilākkiyirikkunnu. addēhattin mump nūhineyuṁ nāṁ nērvaḻiyilākkiyiṭṭuṇṭ. addēhattinṟe santānaṅṅaḷil ninn dāvūdineyuṁ sulaimāneyuṁ ayyūbineyuṁ yūsuphineyuṁ mūsāyeyuṁ hāṟūneyuṁ (nāṁ nērvaḻiyilākki.) aprakāraṁ sadvr̥ttarkk nāṁ pratiphalaṁ nalkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 84
وَزَكَرِيَّا وَيَحۡيَىٰ وَعِيسَىٰ وَإِلۡيَاسَۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
sakariyyā, yahyā, īsā, ilyās ennivareyuṁ (nērvaḻiyilākki.) avarellāṁ sajjanaṅṅaḷil peṭṭavaratre
Surah Al-Anaam, Verse 85
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَٱلۡيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطٗاۚ وَكُلّٗا فَضَّلۡنَا عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
ismā'īl, alyasa'a, yūnus, lūtv ennivareyuṁ (nērvaḻiyilākki.) avarellāvareyuṁ nāṁ lēākaril vecc śrēṣṭharākkiyirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 86
وَمِنۡ ءَابَآئِهِمۡ وَذُرِّيَّـٰتِهِمۡ وَإِخۡوَٰنِهِمۡۖ وَٱجۡتَبَيۡنَٰهُمۡ وَهَدَيۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
avaruṭe pitākkaḷil ninnuṁ santatikaḷil ninnuṁ sahēādaraṅṅaḷil ninnuṁ (cilarkk nāṁ śrēṣṭhata nalkiyirikkunnu.) avare nāṁ viśiṣṭarāyi teraññeṭukkukayuṁ, nērmārgattilēkk avare nayikkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 87
ذَٰلِكَ هُدَى ٱللَّهِ يَهۡدِي بِهِۦ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۚ وَلَوۡ أَشۡرَكُواْ لَحَبِطَ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
atāṇ allāhuvinṟe mārgadarśanaṁ. at mukhēna tanṟe dāsanmāril ninn tān uddēśikkunnavare avan nērmārgattilēkk nayikkunnu. avar (allāhuvēāṭ) paṅkucērttirunnuveṅkil avar pravartticcirunnatellāṁ avare sambandhicciṭattēāḷaṁ niṣphalamāyippēākumāyirunnu
Surah Al-Anaam, Verse 88
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَۚ فَإِن يَكۡفُرۡ بِهَا هَـٰٓؤُلَآءِ فَقَدۡ وَكَّلۡنَا بِهَا قَوۡمٗا لَّيۡسُواْ بِهَا بِكَٰفِرِينَ
nāṁ vēdavuṁ vijñānavuṁ pravācakatvavuṁ nalkiyiṭṭuḷḷavaratre avar. ini ikkūṭṭar avayeākke niṣēdhikkukayāṇeṅkil avayil aviśvasikkunnavarallātta oru janavibhāgatte nāmat bharamēlpicciṭṭuṇṭ
Surah Al-Anaam, Verse 89
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ هَدَى ٱللَّهُۖ فَبِهُدَىٰهُمُ ٱقۡتَدِهۡۗ قُل لَّآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًاۖ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰلَمِينَ
avareyāṇ allāhu nērvaḻiyilākkiyiṭṭuḷḷat. atināl avaruṭe nērmārgatte nī pintuṭarnn keāḷḷuka. (nabiyē,) paṟayuka: itinṟe pēril yāteāru pratiphalavuṁ ñān niṅṅaḷēāṭ āvaśyappeṭunnilla. it lēākarkk vēṇṭiyuḷḷa oru ulbēādhanamallāte maṟṟeānnumalla
Surah Al-Anaam, Verse 90
وَمَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ حَقَّ قَدۡرِهِۦٓ إِذۡ قَالُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ عَلَىٰ بَشَرٖ مِّن شَيۡءٖۗ قُلۡ مَنۡ أَنزَلَ ٱلۡكِتَٰبَ ٱلَّذِي جَآءَ بِهِۦ مُوسَىٰ نُورٗا وَهُدٗى لِّلنَّاسِۖ تَجۡعَلُونَهُۥ قَرَاطِيسَ تُبۡدُونَهَا وَتُخۡفُونَ كَثِيرٗاۖ وَعُلِّمۡتُم مَّا لَمۡ تَعۡلَمُوٓاْ أَنتُمۡ وَلَآ ءَابَآؤُكُمۡۖ قُلِ ٱللَّهُۖ ثُمَّ ذَرۡهُمۡ فِي خَوۡضِهِمۡ يَلۡعَبُونَ
oru manuṣyannuṁ allāhu yāteānnuṁ avatarippiccukeāṭuttiṭṭilla ennu paṟañña sandarbhattil allāhuve vilayiruttēṇṭa muṟaprakāraṁ vilayiruttātirikkukayāṇ avar ceytat. paṟayuka: ennāl satyaprakāśamāyikkeāṇṭuṁ, manuṣyarkk mārgadarśakamāyikkeāṇṭuṁ mūsā keāṇṭu vanna granthaṁ ārāṇ avatarippiccat ? niṅṅaḷ atine kaṭalās tuṇṭukaḷākki cila bhāgaṅṅaḷ veḷippeṭuttukayuṁ, (maṟṟu) palatuṁ oḷicc vekkukayuṁ ceyyunnuṇṭallēā. niṅṅaḷkkēā niṅṅaḷuṭe pitākkanmārkkēā aṟivillātirunna palatuṁ (ā granthattilūṭe) niṅṅaḷ paṭhippikkappeṭṭiṭṭumuṇṭ. allāhuvāṇ (at avatarippiccat) enn paṟayuka. pinnīṭ avaruṭe kutarkkaṅṅaḷumāyi viḷayāṭuvān avare viṭṭēkkuka
Surah Al-Anaam, Verse 91
وَهَٰذَا كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ مُبَارَكٞ مُّصَدِّقُ ٱلَّذِي بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَلِتُنذِرَ أُمَّ ٱلۡقُرَىٰ وَمَنۡ حَوۡلَهَاۚ وَٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۖ وَهُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ
itā, nāṁ avatarippicca, nanma niṟañña oru granthaṁ! atinṟe mumpuḷḷa vēdatte śarivekkunnatatre at. mātr̥nagari (makka) yiluṁ atinṟe cuṟṟubhāgattumuḷḷavarkk nī tākkīt nalkuvān vēṇṭi uḷḷatumāṇ at. paralēākattil viśvasikkunnavar ī granthattil viśvasikkunnatāṇ. taṅṅaḷuṭe prārt'thana avar muṟaprakāraṁ sūkṣicc pēārunnatumāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 92
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمۡ يُوحَ إِلَيۡهِ شَيۡءٞ وَمَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثۡلَ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُۗ وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذِ ٱلظَّـٰلِمُونَ فِي غَمَرَٰتِ ٱلۡمَوۡتِ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ بَاسِطُوٓاْ أَيۡدِيهِمۡ أَخۡرِجُوٓاْ أَنفُسَكُمُۖ ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَوۡنَ عَذَابَ ٱلۡهُونِ بِمَا كُنتُمۡ تَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ وَكُنتُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهِۦ تَسۡتَكۡبِرُونَ
allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkukayēā, tanikk yāteāru bēādhanavuṁ nalkappeṭāte enikk bēādhanaṁ labhiccirikkunnu enn paṟayukayēā ceytavanēkkāḷuṁ, allāhu avatarippiccat pēāleyuḷḷat ñānuṁ avatarippikkāmenn paṟaññavanekkāḷuṁ valiya akrami āruṇṭ ? ā akramikaḷ maraṇaveprāḷattilāyirikkunna raṅgaṁ nī kaṇṭirunnuveṅkil! niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe ātmākkaḷe puṟattiṟakkuvin enn paṟaññ keāṇṭ malakkukaḷ avaruṭe nēre taṅṅaḷuṭe kaikaḷ nīṭṭikeāṇṭirikkukayāṇ. niṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril satyamallāttat paṟaññukeāṇṭirunnatinṟeyuṁ, avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṅṅaḷ ahaṅkaricc taḷḷikkaḷaññirunnatinṟeyuṁ phalamāyi inn niṅṅaḷkk hīnamāya śikṣa nalkappeṭunnatāṇ. (enn malakkukaḷ paṟayuṁ)
Surah Al-Anaam, Verse 93
وَلَقَدۡ جِئۡتُمُونَا فُرَٰدَىٰ كَمَا خَلَقۡنَٰكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَتَرَكۡتُم مَّا خَوَّلۡنَٰكُمۡ وَرَآءَ ظُهُورِكُمۡۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمۡ شُفَعَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُمۡ أَنَّهُمۡ فِيكُمۡ شُرَكَـٰٓؤُاْۚ لَقَد تَّقَطَّعَ بَيۡنَكُمۡ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ
(avarēāṭ allāhu paṟayuṁ:) niṅṅaḷe nāṁ ādyaghaṭṭattil sr̥ṣṭiccat pēālettanne niṅṅaḷitā nam'muṭe aṭukkal oṟṟappeṭṭavarāyi vannettiyirikkunnu. niṅṅaḷkk nāṁ adhīnappeṭuttitannatellāṁ niṅṅaḷuṭe pinnil niṅṅaḷ viṭṭēcc pēānnirikkunnu. niṅṅaḷuṭe kāryattil (allāhuvinṟe) paṅkukārāṇenn niṅṅaḷ jalpiccirunna niṅṅaḷuṭe ā śupārśakkāre niṅṅaḷēāṭeāppaṁ nāṁ kāṇunnilla. niṅṅaḷ tam'miluḷḷa bandhaṁ aṟṟupēākukayuṁ niṅṅaḷ jalpiccirunnatellāṁ niṅṅaḷe viṭṭupēākukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 94
۞إِنَّ ٱللَّهَ فَالِقُ ٱلۡحَبِّ وَٱلنَّوَىٰۖ يُخۡرِجُ ٱلۡحَيَّ مِنَ ٱلۡمَيِّتِ وَمُخۡرِجُ ٱلۡمَيِّتِ مِنَ ٱلۡحَيِّۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ تُؤۡفَكُونَ
tīrccayāyuṁ dhān'yamaṇikaḷuṁ īntappaḻakkuruvuṁ piḷarkkunnavanākunnu allāhu nirjīvamāyatil ninn jīvanuḷḷatine avan puṟatt varuttunnu. jīvanuḷḷatil ninn nirjīvamāyatineyuṁ avan puṟatt varuttunnatāṇ. aṅṅaneyuḷḷavanatre allāhu
Surah Al-Anaam, Verse 95
فَالِقُ ٱلۡإِصۡبَاحِ وَجَعَلَ ٱلَّيۡلَ سَكَنٗا وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ حُسۡبَانٗاۚ ذَٰلِكَ تَقۡدِيرُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ
prabhātatte piḷarttikkeāṇṭ varunnavanāṇavan. rātriye avan śāntamāya viśramavēḷayākkiyirikkunnu. sūryaneyuṁ candraneyuṁ kaṇakkukaḷkk aṭisthānavuṁ (ākkiyirikkunnu.) pratāpiyuṁ sarvvajñanumāya allāhuvinṟe kramīkaraṇamatre at
Surah Al-Anaam, Verse 96
وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلنُّجُومَ لِتَهۡتَدُواْ بِهَا فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِۗ قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
avanāṇ niṅṅaḷkk vēṇṭi nakṣatraṅṅaḷe, karayileyuṁ kaṭalileyuṁ andhakāraṅṅaḷil niṅṅaḷkk ava mukhēna vaḻiyaṟiyān pākattilākkittannat. manas'silākkunna āḷukaḷkk vēṇṭi nāmitā dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ viśadīkariccirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 97
وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ فَمُسۡتَقَرّٞ وَمُسۡتَوۡدَعٞۗ قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَفۡقَهُونَ
avanāṇ orē ātmāvil ninnuṁ niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccuṇṭākkiyavan. pinne (niṅṅaḷkk) oru sthirasaṅkētavuṁ sūkṣipp kēndravumuṇṭ. (kāryaṁ) grahikkunna āḷukaḷkk vēṇṭi nāṁ itā dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ viśadīkariccirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 98
وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦ نَبَاتَ كُلِّ شَيۡءٖ فَأَخۡرَجۡنَا مِنۡهُ خَضِرٗا نُّخۡرِجُ مِنۡهُ حَبّٗا مُّتَرَاكِبٗا وَمِنَ ٱلنَّخۡلِ مِن طَلۡعِهَا قِنۡوَانٞ دَانِيَةٞ وَجَنَّـٰتٖ مِّنۡ أَعۡنَابٖ وَٱلزَّيۡتُونَ وَٱلرُّمَّانَ مُشۡتَبِهٗا وَغَيۡرَ مُتَشَٰبِهٍۗ ٱنظُرُوٓاْ إِلَىٰ ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثۡمَرَ وَيَنۡعِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكُمۡ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
avanāṇ ākāśatt ninn veḷḷaṁ ceāriññutannavan. enniṭṭ at mukhēna nāṁ ellā vastukkaḷuṭeyuṁ muḷakaḷ puṟatt keāṇṭuvarikayuṁ, anantaraṁ atil ninn paccapiṭicca ceṭikaḷ vaḷarttikkeāṇṭ varikayuṁ ceytu. ā ceṭikaḷil ninn nāṁ tiṅṅiniṟañña dhān'yaṁ puṟatt varuttunnu. īntappanayil ninn athavā atinṟe kūmpēāḷayil ninn tūṅṅi nilkkunna kulakaḷ puṟatt varunnu. (aprakāraṁ tanne) muntirittēāṭṭaṅṅaḷuṁ , parasparaṁ tulyata tēānnunnatuṁ, ennāl orupēāleyallāttatumāya olīvuṁ mātaḷavuṁ (nāṁ ulpādippiccu.) avayuṭe kāykaḷ kāycc varunnatuṁ mūppettunnatuṁ niṅṅaḷ nēākkū. viśvasikkunna janaṅṅaḷkk atilellāṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Al-Anaam, Verse 99
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ شُرَكَآءَ ٱلۡجِنَّ وَخَلَقَهُمۡۖ وَخَرَقُواْ لَهُۥ بَنِينَ وَبَنَٰتِۭ بِغَيۡرِ عِلۡمٖۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يَصِفُونَ
avar jinnukaḷe allāhuvin paṅkāḷikaḷākkiyirikkunnu. ennāl avare avan sr̥ṣṭiccatāṇ. oru vivaravuṁ kūṭāte avann putranmāreyuṁ putrimāreyuṁ avar ārēāpiccuṇṭākkiyirikkunnu. avar paṟaññuṇṭākkunnatil ninnellāṁ allāhu etrayēā pariśud'dhanuṁ unnatanumākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 100
بَدِيعُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُۥ وَلَدٞ وَلَمۡ تَكُن لَّهُۥ صَٰحِبَةٞۖ وَخَلَقَ كُلَّ شَيۡءٖۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ nirmātāvāṇavan. avann eṅṅane oru santānamuṇṭākuṁ? avanneāru kūṭṭukāriyumillallēā? ellā vastukkaḷeyuṁ avan sr̥ṣṭiccatāṇ. avan ellākāryatteppaṟṟiyuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 101
ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖ فَٱعۡبُدُوهُۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ وَكِيلٞ
aṅṅaneyuḷḷavanāṇ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvāya allāhu. avanallāte yāteāru daivavumilla. ellā vastukkaḷuṭeyuṁ sraṣṭāvāṇ avan. atināl avane niṅṅaḷ ārādhikkuka. avan sakalakāryaṅṅaḷuṭeyuṁ kaikāryakkāranākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 102
لَّا تُدۡرِكُهُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَهُوَ يُدۡرِكُ ٱلۡأَبۡصَٰرَۖ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ
kaṇṇukaḷ avane kaṇṭettukayilla. kaṇṇukaḷe avan kaṇṭettukayuṁ ceyyuṁ. avan sūkṣmajñāniyuṁ abhijñanumākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 103
قَدۡ جَآءَكُم بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمۡۖ فَمَنۡ أَبۡصَرَ فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ عَمِيَ فَعَلَيۡهَاۚ وَمَآ أَنَا۠ عَلَيۡكُم بِحَفِيظٖ
niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninn niṅṅaḷkkitā kaṇṇutuṟappikkunna teḷivukaḷ vannettiyirikkunnu. vallavanuṁ at kaṇṭaṟiññāl atinṟe guṇaṁ avann tanneyāṇ. vallavanuṁ andhata kaikkeāṇṭāl atinṟe dēāṣavuṁ avannu tanne. ñān niṅṅaḷuṭe mēl oru kāvalkkāraneānnumalla
Surah Al-Anaam, Verse 104
وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلِيَقُولُواْ دَرَسۡتَ وَلِنُبَيِّنَهُۥ لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
aprakāraṁ nāṁ vividha rūpattil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vivarikkunnu. nī (vallavaril ninnuṁ) paṭhiccuvannatāṇenn aviśvāsikaḷ paṟayuvānuṁ, ennāl manas'silākkunna āḷukaḷkk nāṁ kāryaṁ vyaktamākkikeāṭukkuvānuṁ vēṇṭiyāṇat
Surah Al-Anaam, Verse 105
ٱتَّبِعۡ مَآ أُوحِيَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
ninakk ninṟe rakṣitāviṅkal ninn bēādhanaṁ nalkappeṭṭatine nī pintuṭaruka. avanallāte oru daivavumilla. bahudaivavādikaḷil ninn nī tiriññukaḷayuka
Surah Al-Anaam, Verse 106
وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَآ أَشۡرَكُواْۗ وَمَا جَعَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظٗاۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِوَكِيلٖ
allāhu uddēśiccirunneṅkil avar (avanēāṭ) paṅkucērkkumāyirunnilla. ninne nāṁ avaruṭe mēl oru kāvalkkāranākkiyiṭṭumilla. nī avaruṭe mēl uttaravādittaṁ ēlpikkappeṭṭavanumalla
Surah Al-Anaam, Verse 107
وَلَا تَسُبُّواْ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَيَسُبُّواْ ٱللَّهَ عَدۡوَۢا بِغَيۡرِ عِلۡمٖۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمۡ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِم مَّرۡجِعُهُمۡ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
allāhuvinu puṟame avar viḷicc prārt'thikkunnavare niṅṅaḷ śakārikkarut. avar vivaramillāte atikramamāyi allāhuve śakārikkān at kāraṇamāyēkkuṁ. aprakāraṁ ōrēā vibhāgattinuṁ avaruṭe pravarttanaṁ nāṁ bhaṅgiyāyi tēānniccirikkunnu. pinnīṭ avaruṭe rakṣitāviṅkalēkkāṇ avaruṭe maṭakkaṁ. avar ceytukeāṇṭirunnatineppaṟṟiyellāṁ appēāḷ avan avare aṟiyikkunnatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 108
وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَئِن جَآءَتۡهُمۡ ءَايَةٞ لَّيُؤۡمِنُنَّ بِهَاۚ قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡأٓيَٰتُ عِندَ ٱللَّهِۖ وَمَا يُشۡعِرُكُمۡ أَنَّهَآ إِذَا جَآءَتۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
taṅṅaḷkk valla dr̥ṣṭāntavuṁ vannukiṭṭunna pakṣaṁ atil viśvasikkuka tanne ceyyumenn avar allāhuvinṟe pēril taṅṅaḷekeāṇṭāvuṁ vidhaṁ uṟappicc satyaṁ ceyt paṟayunnu. paṟayuka: dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ allāhuvinṟe adhīnattil mātramāṇuḷḷat. niṅṅaḷkkentaṟiyāṁ? at vann kiṭṭiyāl tanne avar viśvasikkunnatalla
Surah Al-Anaam, Verse 109
وَنُقَلِّبُ أَفۡـِٔدَتَهُمۡ وَأَبۡصَٰرَهُمۡ كَمَا لَمۡ يُؤۡمِنُواْ بِهِۦٓ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَنَذَرُهُمۡ فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ
itil (khur'ānil) ādyatavaṇa avar viśvasikkātirunnat pēālettanne (ippēāḻuṁ) nāṁ avaruṭe manas'sukaḷeyuṁ kaṇṇukaḷeyuṁ maṟiccukeāṇṭirikkuṁ. avaruṭe dhikkāravumāyi vihariccukeāḷḷuvān nāṁ avare viṭṭēkkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 110
۞وَلَوۡ أَنَّنَا نَزَّلۡنَآ إِلَيۡهِمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَحَشَرۡنَا عَلَيۡهِمۡ كُلَّ شَيۡءٖ قُبُلٗا مَّا كَانُواْ لِيُؤۡمِنُوٓاْ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ يَجۡهَلُونَ
nāṁ avarilēkk malakkukaḷe iṟakkukayuṁ, mariccavar avarēāṭ sansārikkukayuṁ, sarvvavastukkaḷeyuṁ nāṁ avaruṭe mumpāke kūṭṭaṁ kūṭṭamāyi śēkharikkukayuṁ ceytāluṁ avar viśvasikkān pēākunnilla. allāhu uddēśicceṅkilallāte. ennāl avaril adhikapēruṁ vivarakkēṭ paṟayukayākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 111
وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّٗا شَيَٰطِينَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ يُوحِي بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗاۚ وَلَوۡ شَآءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ
aprakāraṁ ōrēā pravācakannuṁ manuṣyariluṁ jinnukaḷiluṁ peṭṭa piśācukkaḷe nāṁ śatrukkaḷākkiyiṭṭuṇṭ. kabaḷippikkunna bhaṅgivākkukaḷ avar an'yēān'yaṁ durbēādhanaṁ ceyyunnu. ninṟe rakṣitāv uddēśiccirunneṅkil avarat ceyyumāyirunnilla. at keāṇṭ avar keṭṭiccamaykkunna kāryaṅṅaḷumāyi avare nī viṭṭēkkuka
Surah Al-Anaam, Verse 112
وَلِتَصۡغَىٰٓ إِلَيۡهِ أَفۡـِٔدَةُ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ وَلِيَرۡضَوۡهُ وَلِيَقۡتَرِفُواْ مَا هُم مُّقۡتَرِفُونَ
paralēākattil viśvāsamillāttavaruṭe manas'sukaḷ atilēkk (ā bhaṅgivākkukaḷilēkk) cāyuvānuṁ, avar atil santr̥ptarākuvānuṁ, avar ceyt kūṭṭunnatellāṁ ceyt kūṭṭuvānuṁ vēṇṭiyatre at
Surah Al-Anaam, Verse 113
أَفَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡتَغِي حَكَمٗا وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡكِتَٰبَ مُفَصَّلٗاۚ وَٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡلَمُونَ أَنَّهُۥ مُنَزَّلٞ مِّن رَّبِّكَ بِٱلۡحَقِّۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُمۡتَرِينَ
(paṟayuka:) appēāḷ vidhikarttāvāyi ñān anvēṣikkēṇṭat allāhu allāttavareyāṇēā? avanākaṭṭe, viśadavivaraṅṅaḷuḷḷa vēdagranthaṁ niṅṅaḷkkiṟakkittannavanākunnu. at satyavumāyi ninṟe rakṣitāviṅkal ninn iṟakkappeṭṭatāṇenn nāṁ mump vēdagranthaṁ nalkiyiṭṭuḷḷavarkkaṟiyāṁ. atināl nī orikkaluṁ sanśayālukkaḷil peṭṭupēākarut
Surah Al-Anaam, Verse 114
وَتَمَّتۡ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدۡقٗا وَعَدۡلٗاۚ لَّا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِهِۦۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
ninṟe rakṣitāvinṟe vacanaṁ satyattiluṁ nītiyiluṁ paripūrṇṇamāyirikkunnu. avanṟe vacanaṅṅaḷkk māṟṟaṁ varuttānārumilla. avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumatre
Surah Al-Anaam, Verse 115
وَإِن تُطِعۡ أَكۡثَرَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنۡ هُمۡ إِلَّا يَخۡرُصُونَ
bhūmiyiluḷḷavaril adhikapēreyuṁ nī anusarikkunna pakṣaṁ allāhuvinṟe mārgattil ninnuṁ ninne avar teṟṟiccukaḷayunnatāṇ. ūhatte mātramāṇ avar pintuṭarunnat. avar anumānikkuka mātramāṇ ceyyunnat
Surah Al-Anaam, Verse 116
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ مَن يَضِلُّ عَن سَبِيلِهِۦۖ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
tanṟe mārgattil ninn teṟṟippēākunnavan ārāṇenn tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāvin aṟiyāṁ. nērvaḻiprāpiccavareppaṟṟi nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanuṁ avan tanneyāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 117
فَكُلُواْ مِمَّا ذُكِرَ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ إِن كُنتُم بِـَٔايَٰتِهِۦ مُؤۡمِنِينَ
atināl allāhuvinṟe nāmaṁ uccari(cc aṟu) kkappeṭṭatil ninnuṁ niṅṅaḷ tinnukeāḷḷuka. niṅṅaḷ avanṟe vacanaṅṅaḷil viśvasikkunnavarāṇeṅkil
Surah Al-Anaam, Verse 118
وَمَا لَكُمۡ أَلَّا تَأۡكُلُواْ مِمَّا ذُكِرَ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ وَقَدۡ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَيۡكُمۡ إِلَّا مَا ٱضۡطُرِرۡتُمۡ إِلَيۡهِۗ وَإِنَّ كَثِيرٗا لَّيُضِلُّونَ بِأَهۡوَآئِهِم بِغَيۡرِ عِلۡمٍۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُعۡتَدِينَ
allāhuvinṟe nāmaṁ uccari (cc aṟu) kkappeṭṭatil ninn niṅṅaḷ entin tinnātirikkaṇaṁ.? niṅṅaḷuṭe mēl niṣid'dhamākkiyat avan niṅṅaḷkk viśadamākkittanniṭṭuṇṭallēā. niṅṅaḷ (tinnuvān) nirbandhitarāyittīrunnateāḻike. dhārāḷaṁ pēr yāteāru vivaravumillāte tanniṣṭaṅṅaḷkkanusaricc (āḷukaḷe) piḻappiccu keāṇṭirikkukayāṇ. tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv atikramakārikaḷeppaṟṟi nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanatre
Surah Al-Anaam, Verse 119
وَذَرُواْ ظَٰهِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَبَاطِنَهُۥٓۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكۡسِبُونَ ٱلۡإِثۡمَ سَيُجۡزَوۡنَ بِمَا كَانُواْ يَقۡتَرِفُونَ
pāpattil ninn pratyakṣamāyatuṁ parēākṣamāyatuṁ niṅṅaḷ veṭiyuka. pāpaṁ sampādicc vekkunnavarārēā avar ceyt kūṭṭunnatin takka pratiphalaṁ tīrccayāyuṁ avarkk nalkappeṭunnatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 120
وَلَا تَأۡكُلُواْ مِمَّا لَمۡ يُذۡكَرِ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ وَإِنَّهُۥ لَفِسۡقٞۗ وَإِنَّ ٱلشَّيَٰطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِهِمۡ لِيُجَٰدِلُوكُمۡۖ وَإِنۡ أَطَعۡتُمُوهُمۡ إِنَّكُمۡ لَمُشۡرِكُونَ
allāhuvinṟe nāmaṁ uccarikkappeṭāttatil ninn niṅṅaḷ tinnarut. tīrccayāyuṁ at adharm'mamāṇ. niṅṅaḷēāṭ tarkkikkuvān vēṇṭi piśācukkaḷ avaruṭe mitraṅṅaḷkk tīrccayāyuṁ durbēādhanaṁ nalkikkeāṇṭirikkuṁ. niṅṅaḷ avare anusarikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ (allāhuvēāṭ) paṅkucērkkunnavarāyippēākuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 121
أَوَمَن كَانَ مَيۡتٗا فَأَحۡيَيۡنَٰهُ وَجَعَلۡنَا لَهُۥ نُورٗا يَمۡشِي بِهِۦ فِي ٱلنَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُۥ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ لَيۡسَ بِخَارِجٖ مِّنۡهَاۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلۡكَٰفِرِينَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
nirjīvāvasthayilāyirikke nāṁ jīvan nalkukayuṁ, nāṁ oru (satya) prakāśaṁ nalkiyiṭṭ atumāyi janaṅṅaḷkkiṭayilūṭe naṭann keāṇṭirikkukayuṁ ceyyunnavanṟe avastha, puṟatt kaṭakkānākātta vidhaṁ andhakāraṅṅaḷil akappeṭṭa avasthayil kaḻiyunnavanṟet pēāleyāṇēā? aṅṅane, satyaniṣēdhikaḷkk taṅṅaḷ ceyt keāṇṭirikkunnat bhaṅgiyāyi tēānnikkappeṭṭirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 122
وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا فِي كُلِّ قَرۡيَةٍ أَكَٰبِرَ مُجۡرِمِيهَا لِيَمۡكُرُواْ فِيهَاۖ وَمَا يَمۡكُرُونَ إِلَّا بِأَنفُسِهِمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ
atē prakāraṁ tanne ōrēā nāṭṭiluṁ kutantraṅṅaḷuṇṭākkuvān aviṭatte kuṟṟavāḷikaḷuṭe talavanmāre nāṁ ērpeṭuttiyiṭṭuṇṭ. ennāl avar kutantraṁ prayēāgikkunnat avarkketiril tanneyāṇ. avar (atineppaṟṟi) bēādhavānmārākunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 123
وَإِذَا جَآءَتۡهُمۡ ءَايَةٞ قَالُواْ لَن نُّؤۡمِنَ حَتَّىٰ نُؤۡتَىٰ مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ رُسُلُ ٱللَّهِۘ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ حَيۡثُ يَجۡعَلُ رِسَالَتَهُۥۗ سَيُصِيبُ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ ٱللَّهِ وَعَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا كَانُواْ يَمۡكُرُونَ
avarkk valla dr̥ṣṭāntavuṁ vannāl, allāhuvinṟe dūtanmārkk nalkappeṭṭat pēāluḷḷat ñaṅṅaḷkkuṁ labhikkunnat vare ñaṅṅaḷ viśvasikkukayē illa ennāyirikkuṁ avar paṟayuka. ennāl allāhuvinn nallavaṇṇamaṟiyāṁ; tanṟe detyaṁ eviṭeyāṇ ēlpikkēṇṭatenn. kuṟṟakr̥tyaṅṅaḷil ērpeṭṭavarkk taṅṅaḷ prayēāgiccirunna kutantrattinṟe phalamāyi allāhuviṅkal hīnatayuṁ kaṭhinamāya śikṣayuṁ vannubhavikkunnatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 124
فَمَن يُرِدِ ٱللَّهُ أَن يَهۡدِيَهُۥ يَشۡرَحۡ صَدۡرَهُۥ لِلۡإِسۡلَٰمِۖ وَمَن يُرِدۡ أَن يُضِلَّهُۥ يَجۡعَلۡ صَدۡرَهُۥ ضَيِّقًا حَرَجٗا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي ٱلسَّمَآءِۚ كَذَٰلِكَ يَجۡعَلُ ٱللَّهُ ٱلرِّجۡسَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ
ēteārāḷe nērvaḻiyilēkk nayikkuvān allāhu uddēśikkunnuvēā avanṟe hr̥dayatte islāmilēkk avan tuṟannukeāṭukkunnatāṇ. ēteārāḷe allāhu piḻavilākkān uddēśikkunnuvēā avanṟe hr̥dayatte iṭuṅṅiyatuṁ ñeruṅṅiyatumākkittīrkkunnatāṇ. avan ākāśattilūṭe kayaṟippēākunnat pēāle. viśvasikkāttavaruṭe mēl aprakāraṁ allāhu śikṣa ērpeṭuttunnu
Surah Al-Anaam, Verse 125
وَهَٰذَا صِرَٰطُ رَبِّكَ مُسۡتَقِيمٗاۗ قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَذَّكَّرُونَ
ninṟe rakṣitāvinṟe nērāya mārgamāṇit. śrad'dhicc manas'silākkunna janaṅṅaḷkk vēṇṭi nāmitā dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ viśadīkariccirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 126
۞لَهُمۡ دَارُ ٱلسَّلَٰمِ عِندَ رَبِّهِمۡۖ وَهُوَ وَلِيُّهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avarkk avaruṭe rakṣitāvinṟe aṭukkal samādhānattinṟe bhavanamuṇṭ. avan avaruṭe rakṣādhikāriyāyirikkuṁ. avar pravartticcirunnatinṟe phalamatre at
Surah Al-Anaam, Verse 127
وَيَوۡمَ يَحۡشُرُهُمۡ جَمِيعٗا يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ قَدِ ٱسۡتَكۡثَرۡتُم مِّنَ ٱلۡإِنسِۖ وَقَالَ أَوۡلِيَآؤُهُم مِّنَ ٱلۡإِنسِ رَبَّنَا ٱسۡتَمۡتَعَ بَعۡضُنَا بِبَعۡضٖ وَبَلَغۡنَآ أَجَلَنَا ٱلَّذِيٓ أَجَّلۡتَ لَنَاۚ قَالَ ٱلنَّارُ مَثۡوَىٰكُمۡ خَٰلِدِينَ فِيهَآ إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٞ
avareyellāṁ avan (allāhu) orumiccukūṭṭunna divasaṁ. (jinnukaḷēāṭ avan paṟayuṁ:) jinnukaḷuṭe samūhamē, manuṣyaril ninn dhārāḷaṁ pēre niṅṅaḷ piḻappicciṭṭuṇṭ. manuṣyaril ninnuḷḷa avaruṭe uṟṟamitraṅṅaḷ paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷil cilar maṟṟucilarekkeāṇṭ sukhamanubhavikkukayuṇṭāyi. nī ñaṅṅaḷkk niścayicca avadhiyil ñaṅṅaḷitā ettiyirikkunnu. avan paṟayuṁ: narakamāṇ niṅṅaḷuṭe pārppiṭaṁ. allāhu uddēśicca samayaṁ oḻike niṅṅaḷatil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv yuktimānuṁ sarvvajñanumākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 128
وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّي بَعۡضَ ٱلظَّـٰلِمِينَ بَعۡضَۢا بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
aprakāraṁ ā akramikaḷil cilare cilarkk nāṁ kūṭṭāḷikaḷākkunnu. avar sampādicc keāṇṭirunnatinṟe phalamatre at
Surah Al-Anaam, Verse 129
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ رُسُلٞ مِّنكُمۡ يَقُصُّونَ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِي وَيُنذِرُونَكُمۡ لِقَآءَ يَوۡمِكُمۡ هَٰذَاۚ قَالُواْ شَهِدۡنَا عَلَىٰٓ أَنفُسِنَاۖ وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَشَهِدُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰفِرِينَ
jinnukaḷuṭeyuṁ manuṣyaruṭeyuṁ samūhamē, enṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṅṅaḷkk vivariccutarikayuṁ ī divasatte niṅṅaḷ abhimukhīkarikkēṇṭi varumenn niṅṅaḷkk tākkīt nalkukayuṁ ceytukeāṇṭ niṅṅaḷil ninnutanneyuḷḷa dūtanmār niṅṅaḷuṭe aṭukkal varikayuṇṭāyillē? avar paṟaññu: ñaṅṅaḷitā ñaṅṅaḷkketirāyittanne sākṣyaṁ vahiccirikkunnu. aihikajīvitaṁ avare vañciccu kaḷaññu. taṅṅaḷ satyaniṣēdhikaḷāyirunnu venn svadēhaṅṅaḷkketirāyi tanne avar sākṣyaṁ vahiccu
Surah Al-Anaam, Verse 130
ذَٰلِكَ أَن لَّمۡ يَكُن رَّبُّكَ مُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا غَٰفِلُونَ
nāṭṭukār (satyatteppaṟṟi) bēādhavānmārallātirikke avar ceyta akramattinṟe pēril ninṟe rakṣitāv nāṭukaḷ naśippikkunnavanalla ennatinālatre at (dūtanmāre ayaccat)
Surah Al-Anaam, Verse 131
وَلِكُلّٖ دَرَجَٰتٞ مِّمَّا عَمِلُواْۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَٰفِلٍ عَمَّا يَعۡمَلُونَ
ōrēāruttarkkuṁ avaravar pravartticcatinṟe phalamāyi pala padavikaḷuṇṭ. avar pravarttikkunnatineppaṟṟi ninṟe rakṣitāv oṭṭuṁ aśrad'dhanalla
Surah Al-Anaam, Verse 132
وَرَبُّكَ ٱلۡغَنِيُّ ذُو ٱلرَّحۡمَةِۚ إِن يَشَأۡ يُذۡهِبۡكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفۡ مِنۢ بَعۡدِكُم مَّا يَشَآءُ كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوۡمٍ ءَاخَرِينَ
ninṟe rakṣitāv parāśrayamuktanuṁ kāruṇyavānumākunnu. avan uddēśikkukayāṇeṅkil niṅṅaḷe nīkkaṁ ceyyukayuṁ, niṅṅaḷkk śēṣaṁ avan uddēśikkunna maṟṟeāru janataye pakaraṁ keāṇṭuvarukayuṁ ceyyunnatāṇ. maṟṟeāru janatayuṭe vanśaparamparayil ninn niṅṅaḷe avan vaḷarttiyeṭuttat pēāle
Surah Al-Anaam, Verse 133
إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَأٓتٖۖ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk munnaṟiyipp nalkappeṭunna ā kāryaṁ varika tanne ceyyuṁ. (ā viṣayattil allāhuve) parājayappeṭuttān niṅṅaḷkk kaḻiyilla
Surah Al-Anaam, Verse 134
قُلۡ يَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنِّي عَامِلٞۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُۥ عَٰقِبَةُ ٱلدَّارِۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe nilapāṭanusaricc pravartticc keāḷḷuka. tīrccayāyuṁ ñānuṁ (aṅṅane) pravarttikkāṁ. lēākattinṟe paryavasānaṁ ārkk anukūlamāyirikkumenn vaḻiye niṅṅaḷkkaṟiyāṁ. akramikaḷ vijayaṁ varikkukayilla; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 135
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ ٱلۡحَرۡثِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ نَصِيبٗا فَقَالُواْ هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعۡمِهِمۡ وَهَٰذَا لِشُرَكَآئِنَاۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمۡ فَلَا يَصِلُ إِلَى ٱللَّهِۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَآئِهِمۡۗ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
allāhu sr̥ṣṭiccuṇṭākkiya kr̥ṣiyil ninnuṁ, kannukālikaḷil ninnuṁ avar avann oru ōhari niścayicc keāṭuttirikkukayāṇ. enniṭṭ avaruṭe jalpanamanusaricc it allāhuvinuḷḷatuṁ, maṟṟēt taṅṅaḷ paṅkāḷikaḷākkiya daivaṅṅaḷkkuḷḷatumāṇenn avar paṟaññu. ennāl avaruṭe paṅkāḷikaḷkkuḷḷat allāhuvinnettukayilla. allāhuvinnuḷḷatākaṭṭe avaruṭe paṅkāḷikaḷkkettukayuṁ ceyyuṁ. avar tīrppukalpikkunnat etramēāśaṁ
Surah Al-Anaam, Verse 136
وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٖ مِّنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ قَتۡلَ أَوۡلَٰدِهِمۡ شُرَكَآؤُهُمۡ لِيُرۡدُوهُمۡ وَلِيَلۡبِسُواْ عَلَيۡهِمۡ دِينَهُمۡۖ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ
atupēāle tanne bahudaivavādikaḷilpeṭṭa palarkkuṁ svantaṁ makkaḷe keāllunnat avar paṅkāḷikaḷākkiya daivaṅṅaḷ bhaṅgiyāyi tēānniccirikkunnu. avare nāśattil peṭuttukayuṁ, avarkk avaruṭe mataṁ tiriccaṟiyān paṟṟātākkukayumāṇ atukeāṇṭuṇṭāyittīrunnat. allāhu uddēśiccirunnuveṅkil avarat ceyyumāyirunnilla. atināl avar keṭṭiccamaccuṇṭākkunnatumāyi avare viṭṭēkkuka
Surah Al-Anaam, Verse 137
وَقَالُواْ هَٰذِهِۦٓ أَنۡعَٰمٞ وَحَرۡثٌ حِجۡرٞ لَّا يَطۡعَمُهَآ إِلَّا مَن نَّشَآءُ بِزَعۡمِهِمۡ وَأَنۡعَٰمٌ حُرِّمَتۡ ظُهُورُهَا وَأَنۡعَٰمٞ لَّا يَذۡكُرُونَ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَيۡهَا ٱفۡتِرَآءً عَلَيۡهِۚ سَيَجۡزِيهِم بِمَا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
avar paṟaññu: iva vilakkappeṭṭa kālikaḷuṁ kr̥ṣiyumākunnu. ñaṅṅaḷ uddēśikkunna cilarallāte ava bhakṣiccu kūṭā. atavaruṭe jalpanamatre. puṟatt savāriceyyunnat niṣid'dhamākkappeṭṭa cila kālikaḷumuṇṭ. vēṟe cila kālikaḷumuṇṭ; avayuṭe mēl avar allāhuvinṟe nāmaṁ uccarikkukayilla. itellāṁ avanṟe (allāhuvinṟe) pēril keṭṭiccamaccuṇṭākkiyatāṇ. avar keṭṭiccamacc keāṇṭirunnatin takka phalaṁ avan avarkk nalkikkeāḷḷuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 138
وَقَالُواْ مَا فِي بُطُونِ هَٰذِهِ ٱلۡأَنۡعَٰمِ خَالِصَةٞ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِنَاۖ وَإِن يَكُن مَّيۡتَةٗ فَهُمۡ فِيهِ شُرَكَآءُۚ سَيَجۡزِيهِمۡ وَصۡفَهُمۡۚ إِنَّهُۥ حَكِيمٌ عَلِيمٞ
avar paṟaññu: ī kālikaḷuṭe garbhāśayaṅṅaḷiluḷḷat ñaṅṅaḷile āṇuṅṅaḷkk mātramuḷḷatuṁ, ñaṅṅaḷuṭe bhāryamārkk niṣid'dhamākkappeṭṭatumāṇ. at cattatāṇeṅkilēā avarellāṁ atil paṅk paṟṟunnavarāyirikkuṁ. avaruṭe ī jalpanattin takka pratiphalaṁ avan (allāhu) vaḻiye avarkk nalkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ avan yuktimānuṁ sarvvajñanumākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 139
قَدۡ خَسِرَ ٱلَّذِينَ قَتَلُوٓاْ أَوۡلَٰدَهُمۡ سَفَهَۢا بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَحَرَّمُواْ مَا رَزَقَهُمُ ٱللَّهُ ٱفۡتِرَآءً عَلَى ٱللَّهِۚ قَدۡ ضَلُّواْ وَمَا كَانُواْ مُهۡتَدِينَ
bhēāṣatvaṁ kāraṇamāyi oru vivaravumillāte svantaṁ santānaṅṅaḷe keāllukayuṁ, taṅṅaḷkk allāhu nalkiyat allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaccukeāṇṭ niṣid'dhamākkukayuṁ ceytavar tīrccayāyuṁ naṣṭattil peṭṭirikkunnu. tīrccayāyuṁ avar piḻaccu pēāyi. avar nērmārgaṁ prāpikkunnavarāyilla
Surah Al-Anaam, Verse 140
۞وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَ جَنَّـٰتٖ مَّعۡرُوشَٰتٖ وَغَيۡرَ مَعۡرُوشَٰتٖ وَٱلنَّخۡلَ وَٱلزَّرۡعَ مُخۡتَلِفًا أُكُلُهُۥ وَٱلزَّيۡتُونَ وَٱلرُّمَّانَ مُتَشَٰبِهٗا وَغَيۡرَ مُتَشَٰبِهٖۚ كُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثۡمَرَ وَءَاتُواْ حَقَّهُۥ يَوۡمَ حَصَادِهِۦۖ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
pantalil paṭarttappeṭṭatuṁ allāttatumāya tēāṭṭaṅṅaḷuṁ, īntappanakaḷuṁ, vivadhataraṁ kanikaḷuḷḷa kr̥ṣikaḷuṁ, parasparaṁ tulyata tēānnunnatuṁ ennāl sādr̥śyamillāttatumāya nilayil olīvuṁ mātaḷavuṁ ellāṁ sr̥ṣṭiccuṇṭākkiyat avanākunnu. avayēārēānnuṁ kāykkumpēāḷ atinṟe phalaṅṅaḷil ninn niṅṅaḷ bhakṣicc keāḷḷuka. atinṟe viḷaveṭupp divasaṁ atiluḷḷa bādhyata niṅṅaḷ keāṭutt vīṭṭukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ durvyayaṁ ceyyarut. tīrccayāyuṁ durvyayaṁ ceyyunnavare allāhu iṣṭappeṭukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 141
وَمِنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ حَمُولَةٗ وَفَرۡشٗاۚ كُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ
kālikaḷil ninn bhāraṁ cumakkunnavayuṁ, aṟutt bhakṣikkānuḷḷavayuṁ (avan sr̥ṣṭiccirikkunnu.) niṅṅaḷkk allāhu nalkiyatil ninn niṅṅaḷ tinnukeāḷḷuka. piśācinṟe kālaṭikaḷe niṅṅaḷ pinpaṟṟipēākarut. tīrccayāyuṁ avan niṅṅaḷuṭe pratyakṣaśatruvākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 142
ثَمَٰنِيَةَ أَزۡوَٰجٖۖ مِّنَ ٱلضَّأۡنِ ٱثۡنَيۡنِ وَمِنَ ٱلۡمَعۡزِ ٱثۡنَيۡنِۗ قُلۡ ءَآلذَّكَرَيۡنِ حَرَّمَ أَمِ ٱلۡأُنثَيَيۡنِ أَمَّا ٱشۡتَمَلَتۡ عَلَيۡهِ أَرۡحَامُ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۖ نَبِّـُٔونِي بِعِلۡمٍ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
eṭṭu iṇakaḷe (avan sr̥ṣṭiccirikkunnu.) cem'mariyāṭil ninn raṇṭuṁ, kēālāṭil ninn raṇṭuṁ. paṟayuka: (ava raṇṭileyuṁ) āṇvargaṅṅaḷeyāṇēā, atalla, peṇvargaṅṅaḷeyāṇēā, atumalla peṇvargaṅṅaḷuṭe garbhāśayaṅṅaḷ uḷkeāṇṭatineyāṇēā allāhu niṣid'dhamākkiyiṭṭuḷḷat? aṟivinṟe aṭisthānattil niṅṅaḷ enikk paṟaññutarū; niṅṅaḷ satyavānmārāṇeṅkil
Surah Al-Anaam, Verse 143
وَمِنَ ٱلۡإِبِلِ ٱثۡنَيۡنِ وَمِنَ ٱلۡبَقَرِ ٱثۡنَيۡنِۗ قُلۡ ءَآلذَّكَرَيۡنِ حَرَّمَ أَمِ ٱلۡأُنثَيَيۡنِ أَمَّا ٱشۡتَمَلَتۡ عَلَيۡهِ أَرۡحَامُ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۖ أَمۡ كُنتُمۡ شُهَدَآءَ إِذۡ وَصَّىٰكُمُ ٱللَّهُ بِهَٰذَاۚ فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا لِّيُضِلَّ ٱلنَّاسَ بِغَيۡرِ عِلۡمٍۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
oṭṭakattil ninn raṇṭ iṇakaḷeyuṁ, paśuvargattil ninn raṇṭ iṇakaḷeyuṁ(avan sr̥ṣṭiccu.) paṟayuka: (ava raṇṭileyuṁ) āṇvargaṅṅaḷeyāṇēā, peṇvargaṅṅaḷeyāṇēā atumalla peṇvargaṅṅaḷuṭe garbhāśayaṅṅaḷ uḷkeāṇṭatineyāṇēā allāhu niṣid'dhamākkiyiṭṭuḷḷat? alla, allāhu niṅṅaḷēāṭ iteākke upadēśicca sandarbhattin niṅṅaḷ sākṣikaḷāyiṭṭuṇṭēā? appēāḷ oru aṟivumillāte janaṅṅaḷe piḻappikkān vēṇṭi allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaccavanekkāḷ valiya akrami āruṇṭ? akramikaḷāya āḷukaḷe allāhu nērvaḻiyilēkk nayikkukayilla; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 144
قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٖ يَطۡعَمُهُۥٓ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيۡتَةً أَوۡ دَمٗا مَّسۡفُوحًا أَوۡ لَحۡمَ خِنزِيرٖ فَإِنَّهُۥ رِجۡسٌ أَوۡ فِسۡقًا أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
(nabiyē,) paṟayuka: enikk bēādhanaṁ nalkappeṭṭiṭṭuḷḷatil oru bhakṣikkunnavann bhakṣikkuvān pāṭillāttatāyi yāteānnuṁ ñān kāṇunnilla; at śavamēā, oḻukkappeṭṭa raktamēā, pannimānsamēā āṇeṅkileāḻike. kāraṇaṁ at mlēcchamatre. alleṅkil allāhuvallāttavaruṭe pēril (nērccayāyi) prakhyāpikkappeṭṭatināl adhārm'mikamāyittīrnniṭṭuḷḷatuṁ oḻike. ennāl vallavanuṁ (iva bhakṣikkān) nirbandhitanākunna pakṣaṁ avan niyamalaṅghanaṁ āgrahikkāttavanuṁ atiruviṭṭupēākāttavanumāṇeṅkil ninṟe nāthan tīrccayāyuṁ ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 145
وَعَلَى ٱلَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمۡنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٖۖ وَمِنَ ٱلۡبَقَرِ وَٱلۡغَنَمِ حَرَّمۡنَا عَلَيۡهِمۡ شُحُومَهُمَآ إِلَّا مَا حَمَلَتۡ ظُهُورُهُمَآ أَوِ ٱلۡحَوَايَآ أَوۡ مَا ٱخۡتَلَطَ بِعَظۡمٖۚ ذَٰلِكَ جَزَيۡنَٰهُم بِبَغۡيِهِمۡۖ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ
nakhamuḷḷa ellā jīvikaḷeyuṁ jūtanmārkk nāṁ niṣid'dhamākkukayuṇṭāyi. paśu, āṭ ennī vargaṅṅaḷil ninn avayuṭe keāḻuppukaḷuṁ nāṁ avarkk niṣid'dhamākki. avayuṭe mutukinmēlēā kuṭalukaḷkk mīteyēā uḷḷatēā, ellumāyi oṭṭiccērnnatēā oḻike. avaruṭe dhikkārattinn nāmavarkk nalkiya pratiphalamatre at. tīrccayāyuṁ nāṁ satyaṁ paṟayukayākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 146
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمۡ ذُو رَحۡمَةٖ وَٰسِعَةٖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُهُۥ عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
ini avar ninne niṣēdhiccukaḷayukayāṇeṅkil nī paṟaññēkkuka: niṅṅaḷuṭe rakṣitāv viśālamāya kāruṇyamuḷḷavanākunnu. ennāl kuṟṟavāḷikaḷāya janaṅṅaḷil ninn avanṟe śikṣa oḻivākkappeṭunnatalla
Surah Al-Anaam, Verse 147
سَيَقُولُ ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْ لَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَآ أَشۡرَكۡنَا وَلَآ ءَابَآؤُنَا وَلَا حَرَّمۡنَا مِن شَيۡءٖۚ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ حَتَّىٰ ذَاقُواْ بَأۡسَنَاۗ قُلۡ هَلۡ عِندَكُم مِّنۡ عِلۡمٖ فَتُخۡرِجُوهُ لَنَآۖ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا تَخۡرُصُونَ
ā bahudaivārādhakar paṟaññēkkuṁ: allāhu uddēśiccirunneṅkil ñaṅṅaḷēā, ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷēā (allāhuvēāṭ) paṅkucērkkumāyirunnilla; ñaṅṅaḷ yāteānnuṁ niṣid'dhamākkumāyirunnumilla enn. itē prakāraṁ avaruṭe mungāmikaḷuṁ nam'muṭe śikṣa āsvadikkunnat vare niṣēdhiccu kaḷayukayuṇṭāyi. paṟayuka: niṅṅaḷuṭe pakkal valla vivaravumuṇṭēā? eṅkil ñaṅṅaḷkk niṅṅaḷ ateānn veḷippeṭuttittarū. ūhatte mātramāṇ niṅṅaḷ pintuṭarunnat. niṅṅaḷ anumānikkuka mātramāṇ ceyyunnat
Surah Al-Anaam, Verse 148
قُلۡ فَلِلَّهِ ٱلۡحُجَّةُ ٱلۡبَٰلِغَةُۖ فَلَوۡ شَآءَ لَهَدَىٰكُمۡ أَجۡمَعِينَ
paṟayuka: ākayāl allāhuvināṇ mikacca teḷivuḷḷat. avan uddēśiccirunneṅkil niṅṅaḷe muḻuvan avan nērvaḻiyilākkuka tanne ceyyumāyirunnu
Surah Al-Anaam, Verse 149
قُلۡ هَلُمَّ شُهَدَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ يَشۡهَدُونَ أَنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَ هَٰذَاۖ فَإِن شَهِدُواْ فَلَا تَشۡهَدۡ مَعَهُمۡۚ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ وَهُم بِرَبِّهِمۡ يَعۡدِلُونَ
paṟayuka: allāhu iteākke niṣid'dhamākkiyirikkunnu enn sākṣyappeṭuttunna niṅṅaḷuṭe sākṣikaḷe keāṇṭuvarika. ini avar (kaḷḷa) sākṣyaṁ vahikkukayāṇeṅkil nī avarēāṭeāppaṁ sākṣiyākarut. nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhicc taḷḷiyavaruṁ, paralēākattil viśvasikkāttavaruṁ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvin samanmārevekkunnavarumāya āḷukaḷuṭe tanniṣṭaṅṅaḷe nī pintuṭarnn pēākarut
Surah Al-Anaam, Verse 150
۞قُلۡ تَعَالَوۡاْ أَتۡلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمۡ عَلَيۡكُمۡۖ أَلَّا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡـٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗاۖ وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُم مِّنۡ إِمۡلَٰقٖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكُمۡ وَإِيَّاهُمۡۖ وَلَا تَقۡرَبُواْ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَۖ وَلَا تَقۡتُلُواْ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷ varū! niṅṅaḷuṭe rakṣitāv niṅṅaḷuṭe mēl niṣid'dhamākkiyat niṅṅaḷkk ñān paṟaññ kēḷpikkāṁ. avanēāṭ yāteānnineyuṁ niṅṅaḷ paṅkacērkkarut. mātāpitākkaḷkk nanmaceyyaṇaṁ. dāridryaṁ kāraṇamāyi svantaṁ makkaḷe niṅṅaḷ keānnukaḷayarut. nāmāṇ niṅṅaḷkkuṁ avarkkuṁ āhāraṁ tarunnat. pratyakṣavuṁ parēākṣavumāya nīcavr̥ttikaḷe niṅṅaḷ samīpicc pēākarut. allāhu paripāvanamākkiya jīvane n'yāyaprakāramallāte niṅṅaḷ haniccukaḷayarut. niṅṅaḷ cinticc manas'silākkuvān vēṇṭi. avan (allāhu) niṅṅaḷkk nalkiya upadēśamāṇat
Surah Al-Anaam, Verse 151
وَلَا تَقۡرَبُواْ مَالَ ٱلۡيَتِيمِ إِلَّا بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ أَشُدَّهُۥۚ وَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ بِٱلۡقِسۡطِۖ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۖ وَإِذَا قُلۡتُمۡ فَٱعۡدِلُواْ وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰۖ وَبِعَهۡدِ ٱللَّهِ أَوۡفُواْۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
ēṟṟavuṁ uttamamāya mārgattilūṭeyallāte niṅṅaḷ anāthayuṭe svattine samīpiccu pēākarut. avann kāryaprāpti ettunnat vare (niṅṅaḷ avanṟe rakṣākarttr̥tvaṁ ēṟṟeṭukkaṇaṁ.) niṅṅaḷ nītipūrvvaṁ aḷavuṁ tūkkavuṁ tikaccukeāṭukkaṇaṁ. orāḷkkuṁ ayāḷuṭe kaḻivilupariyāyi nāṁ bādhyata cumattunnatalla. niṅṅaḷ sansārikkukayāṇeṅkil nīti pālikkuka. ateāru bandhuvinṟe kāryattilāyirunnāl pēāluṁ. allāhuvēāṭuḷḷa karār niṅṅaḷ niṟavēṟṟuka. niṅṅaḷ śrad'dhicc manas'silākkuvān vēṇṭi allāhu niṅṅaḷkk nalkiya upadēśamāṇat
Surah Al-Anaam, Verse 152
وَأَنَّ هَٰذَا صِرَٰطِي مُسۡتَقِيمٗا فَٱتَّبِعُوهُۖ وَلَا تَتَّبِعُواْ ٱلسُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمۡ عَن سَبِيلِهِۦۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ
itatre enṟe nērāya pāta. niṅṅaḷ at pintuṭaruka. maṟṟumārgaṅṅaḷ pinpaṟṟarut. avayeākke avanṟe (allāhuvinṟe) mārgattil ninn niṅṅaḷe citaṟicc kaḷayuṁ. niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkān vēṇṭi avan niṅṅaḷkk nalkiya upadēśamāṇat
Surah Al-Anaam, Verse 153
ثُمَّ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ تَمَامًا عَلَى ٱلَّذِيٓ أَحۡسَنَ وَتَفۡصِيلٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لَّعَلَّهُم بِلِقَآءِ رَبِّهِمۡ يُؤۡمِنُونَ
nanmaceytavann (anugrahattinṟe) pūrttīkaraṇamāyikkeāṇṭuṁ, ellākāryattinumuḷḷa viśadīkaraṇavuṁ mārgadarśanavuṁ kāruṇyavumāyikkeāṇṭuṁ pinnīṭ mūsāykk nāṁ vēdagranthaṁ nalki. taṅṅaḷuṭe rakṣitāvumāyuḷḷa kūṭikkāḻcayil avar viśvasikkunnavarākān vēṇṭi
Surah Al-Anaam, Verse 154
وَهَٰذَا كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ مُبَارَكٞ فَٱتَّبِعُوهُ وَٱتَّقُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
itākaṭṭe nāṁ avatarippicca nanma niṟañña granthamatre. atine niṅṅaḷ pinpaṟṟukayuṁ sūkṣmata pālikkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷkk kāruṇyaṁ labhiccēkkāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 155
أَن تَقُولُوٓاْ إِنَّمَآ أُنزِلَ ٱلۡكِتَٰبُ عَلَىٰ طَآئِفَتَيۡنِ مِن قَبۡلِنَا وَإِن كُنَّا عَن دِرَاسَتِهِمۡ لَغَٰفِلِينَ
ñaṅṅaḷuṭe mumpuḷḷa raṇṭ vibhāgaṅṅaḷkk mātramē vēdagranthaṁ avatarippikkappeṭṭiṭṭuḷḷū. avar vāyiccupaṭhiccu keāṇṭirikkunnatineppaṟṟi ñaṅṅaḷ tīrttuṁ dhāraṇayillāttavarāyirunnu enn niṅṅaḷ paṟaññēkkāṁ ennatinālāṇ (itavatarippiccat)
Surah Al-Anaam, Verse 156
أَوۡ تَقُولُواْ لَوۡ أَنَّآ أُنزِلَ عَلَيۡنَا ٱلۡكِتَٰبُ لَكُنَّآ أَهۡدَىٰ مِنۡهُمۡۚ فَقَدۡ جَآءَكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞۚ فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَصَدَفَ عَنۡهَاۗ سَنَجۡزِي ٱلَّذِينَ يَصۡدِفُونَ عَنۡ ءَايَٰتِنَا سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يَصۡدِفُونَ
alleṅkil, ñaṅṅaḷkk oru vēdagranthaṁ avataricc kiṭṭiyirunneṅkil ñaṅṅaḷ avarekkāḷ sanmārgikaḷākumāyirunnu enn niṅṅaḷ paṟaññēkkāṁ ennatināl. aṅṅane niṅṅaḷkkitā niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninn vyaktamāya pramāṇavuṁ mārgadarśanavuṁ kāruṇyavuṁ vannukiṭṭiyirikkunnu. enniṭṭuṁ allāhuvinṟe teḷivukaḷe niṣēdhiccutaḷḷukayuṁ, avayil ninn tiriññukaḷayukayuṁ ceytavanekkāḷ kaṭutta akrami āruṇṭ? nam'muṭe teḷivukaḷil ninn tiriññ kaḷayunnavarkk avar tiriññ kaḷaññukeāṇṭirunnatin pratiphalamāyi nāṁ kaṭutta śikṣa nalkunnatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 157
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَوۡ يَأۡتِيَ رَبُّكَ أَوۡ يَأۡتِيَ بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَۗ يَوۡمَ يَأۡتِي بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفۡسًا إِيمَٰنُهَا لَمۡ تَكُنۡ ءَامَنَتۡ مِن قَبۡلُ أَوۡ كَسَبَتۡ فِيٓ إِيمَٰنِهَا خَيۡرٗاۗ قُلِ ٱنتَظِرُوٓاْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ
taṅṅaḷuṭe aṭukkal malakkukaḷ varunnatēā, ninṟe rakṣitāv tanne varunnatēā, ninṟe rakṣitāvinṟe ēteṅkilumeāru dr̥ṣṭāntaṁ varunnatēā allāte maṟṟentāṇavar kāttirikkunnat? ninṟe rakṣitāvinṟe ēteṅkilumeāru dr̥ṣṭāntaṁ varunna divasaṁ, mump tanne viśvasikkukayēā, viśvāsattēāṭ kūṭi valla nanmayuṁ ceyt vekkukayēā ceytiṭṭillātta yāteārāḷkkuṁ tanṟe viśvāsaṁ prayēājanappeṭunnatalla.paṟayuka: niṅṅaḷ kāttirikkū; ñaṅṅaḷuṁ kāttirikkukayāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 158
إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗا لَّسۡتَ مِنۡهُمۡ فِي شَيۡءٍۚ إِنَّمَآ أَمۡرُهُمۡ إِلَى ٱللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ
taṅṅaḷuṭe matattil bhinnatayuṇṭākkukayuṁ, kakṣikaḷāyittīrukayuṁ ceytavarārēā avarumāyi ninakk yāteāru bandhavumilla. avaruṭe kāryaṁ allāhuviṅkalēkk tanneyāṇ (maṭakkappeṭunnat.) avar ceytu keāṇṭirunnatineppaṟṟi avan avare aṟiyicc keāḷḷuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 159
مَن جَآءَ بِٱلۡحَسَنَةِ فَلَهُۥ عَشۡرُ أَمۡثَالِهَاۖ وَمَن جَآءَ بِٱلسَّيِّئَةِ فَلَا يُجۡزَىٰٓ إِلَّا مِثۡلَهَا وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
vallavanuṁ oru nanma keāṇṭu vannāl avann atinṟe patinmaṭaṅṅ labhikkunnatāṇ. vallavanuṁ oru tinmakeāṇṭu vannāl atin tulyamāya pratiphalaṁ mātramē avann nalkappeṭukayuḷḷū. avarēāṭ yāteāru anītiyuṁ kāṇikkappeṭukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 160
قُلۡ إِنَّنِي هَدَىٰنِي رَبِّيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ دِينٗا قِيَمٗا مِّلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۚ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
paṟayuka: tīrccayāyuṁ enṟe rakṣitāv enne nērāya pātayilēkk nayiccirikkunnu. vakratayillātta matattilēkk. nērmārgattil nilakeāṇṭa ibrāhīminṟe ādarśattilēkk. addēhaṁ bahudaivavādikaḷil peṭṭavanāyirunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 161
قُلۡ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحۡيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
paṟayuka: tīrccayāyuṁ enṟe prārt'thanayuṁ, enṟe ārādhanākarm'maṅṅaḷuṁ, enṟe jīvitavuṁ, enṟe maraṇavuṁ lēākarakṣitāvāya allāhuvinnuḷḷatākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 162
لَا شَرِيكَ لَهُۥۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرۡتُ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
avann paṅkukārēyilla. aprakāramāṇ ñān kalpikkappeṭṭirikkunnat. (avann) kīḻpeṭunnavaril ñān onnāmanāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 163
قُلۡ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡغِي رَبّٗا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيۡءٖۚ وَلَا تَكۡسِبُ كُلُّ نَفۡسٍ إِلَّا عَلَيۡهَاۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرۡجِعُكُمۡ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ
paṟayuka: rakṣitāvāyiṭṭ allāhuvallāttavare ñān tēṭukayēā? avanākaṭṭe muḻuvan vastukkaḷuṭeyuṁ rakṣitāvāṇ. ēteārāḷuṁ ceyt vekkunnatinṟe uttaravādittaṁ ayāḷkk mātramāyirikkuṁ. bhāraṁ cumakkunna yāteārāḷuṁ maṟṟeārāḷuṭe bhāraṁ cumakkunnatalla. anantaraṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkkāṇ niṅṅaḷuṭe maṭakkaṁ. ēteāru kāryattil niṅṅaḷ abhiprāyabhinnata pularttiyirunnuvēā atineppaṟṟi appēāḷ avan niṅṅaḷe aṟiyikkunnatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 164
وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَكُمۡ خَلَـٰٓئِفَ ٱلۡأَرۡضِ وَرَفَعَ بَعۡضَكُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ لِّيَبۡلُوَكُمۡ فِي مَآ ءَاتَىٰكُمۡۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمُۢ
avanāṇ niṅṅaḷe bhūmiyil pintuṭarccāvakāśikaḷākkiyat. niṅṅaḷil cilare cilarekkāḷ padavikaḷil avan uyarttukayuṁ ceytirikkunnu. niṅṅaḷkkavan nalkiyatil niṅṅaḷe parīkṣikkān vēṇṭiyatre at. tīrccayāyuṁ avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyuṁ kūṭiyākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 165