Surah Al-Anaam - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَجَعَلَ ٱلظُّلُمَٰتِ وَٱلنُّورَۖ ثُمَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ يَعۡدِلُونَ
samasta stutiyuṁ allāhuvin. avanāṇ ākāśabhūmikaḷe sr̥ṣṭiccavan. iruṭṭukaḷuṁ veḷiccavuṁ uṇṭākkiyavanuṁ. enniṭṭuṁ satyaniṣēdhikaḷitā taṅṅaḷuṭe nāthann tulyare kalpikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 1
هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن طِينٖ ثُمَّ قَضَىٰٓ أَجَلٗاۖ وَأَجَلٞ مُّسَمًّى عِندَهُۥۖ ثُمَّ أَنتُمۡ تَمۡتَرُونَ
avanāṇ kaḷimaṇṇilninn niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccat. enniṭṭ avan oravadhi niścayiccu. avanṟe aṭukkal nirṇitamāya maṟṟeāravadhi kūṭiyuṇṭ. enniṭṭuṁ niṅṅaḷ sanśayiccukeāṇṭirikkukayāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 2
وَهُوَ ٱللَّهُ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَفِي ٱلۡأَرۡضِ يَعۡلَمُ سِرَّكُمۡ وَجَهۡرَكُمۡ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡسِبُونَ
avan tanneyāṇ ākāśa bhūmikaḷile sākṣāl daivaṁ. niṅṅaḷuṭe rahasyavuṁ parasyavumellāṁ avanaṟiyunnu. niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirikkunnatentennuṁ avan nannāyaṟiyāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 3
وَمَا تَأۡتِيهِم مِّنۡ ءَايَةٖ مِّنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِمۡ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِينَ
taṅṅaḷuṭe nāthanilninn entu teḷiv vannettiyāluṁ atine avagaṇikkukayāṇavar
Surah Al-Anaam, Verse 4
فَقَدۡ كَذَّبُواْ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ فَسَوۡفَ يَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَـٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
aṅṅane avarkkippēāḷ vannettiya ī satyatteyuṁ avar taḷḷippaṟaññirikkunnu. ennāl ēteānnineyāṇēā avar parihasiccukeāṇṭirunnat atinṟe yathārtha vivaraṁ vaḻiye avarkk vannettuṁ; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 5
أَلَمۡ يَرَوۡاْ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِن قَبۡلِهِم مِّن قَرۡنٖ مَّكَّنَّـٰهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَا لَمۡ نُمَكِّن لَّكُمۡ وَأَرۡسَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡهِم مِّدۡرَارٗا وَجَعَلۡنَا ٱلۡأَنۡهَٰرَ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمۡ فَأَهۡلَكۡنَٰهُم بِذُنُوبِهِمۡ وَأَنشَأۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِمۡ قَرۡنًا ءَاخَرِينَ
avaraṟiññiṭṭillē? avarkkumump etra talamuṟakaḷeyāṇ nāṁ naśippiccat. niṅṅaḷkku nāṁ ceytutanniṭṭillātta sekaryaṁ bhūmiyil nāmavarkk ceytukeāṭuttirunnu. avarkku nāṁ mānattuninn dhārāḷamāyi maḻa varṣiccu. avaruṭe tāḻbhāgattūṭe puḻakaḷeāḻukkukayuṁ ceytu. pinne avaruṭe pāpaṅṅaḷuṭe phalamāyi nāmavare naśippiccu. avarkkupiṟake maṟṟu talamuṟakaḷe vaḷarttikkeāṇṭuvarikayuṁ ceytu
Surah Al-Anaam, Verse 6
وَلَوۡ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ كِتَٰبٗا فِي قِرۡطَاسٖ فَلَمَسُوهُ بِأَيۡدِيهِمۡ لَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٞ
ninakku nāṁ kaṭalāsileḻutiya granthaṁ iṟakkittannuvenn vekkuka. aṅṅane avarat taṅṅaḷuṭe kaikaḷ keāṇṭ teāṭṭunēākki. ennāluṁ satyaniṣēdhikaḷ paṟayuṁ: "it vyaktamāya māyājālamallāteānnumalla.”
Surah Al-Anaam, Verse 7
وَقَالُواْ لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡهِ مَلَكٞۖ وَلَوۡ أَنزَلۡنَا مَلَكٗا لَّقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ ثُمَّ لَا يُنظَرُونَ
avar cēādikkunnu: "ī pravācakan oru malakkine iṟakkikkeāṭukkāttatent?” nāṁ oru malakkine iṟakkikkeāṭuttirunnuveṅkil kāryaṁ itinumumpē tīrumānikkappeṭumāyirunnu. pinnīṭ avarkkeāṭṭuṁ avasaraṁ kiṭṭumāyirunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 8
وَلَوۡ جَعَلۡنَٰهُ مَلَكٗا لَّجَعَلۡنَٰهُ رَجُلٗا وَلَلَبَسۡنَا عَلَيۡهِم مَّا يَلۡبِسُونَ
nāṁ malakkine niyēāgikkukayāṇeṅkil tanne manuṣyarūpattilāṇayakkuka. aṅṅane avarippēāḻuḷḷa āśayakkuḻappaṁ appēāḻuṁ nāmavariluṇṭākkumāyirunnu
Surah Al-Anaam, Verse 9
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
ninakkumumpuṁ niravadhi daivadūtanmār parihasikkappeṭṭiṭṭuṇṭ. enniṭṭēā, avare parihasiccirunnavarkk avar parihasiccirunnatutanne vannubhaviccu
Surah Al-Anaam, Verse 10
قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ ثُمَّ ٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
paṟayuka: niṅṅaḷ bhūmiyilūṭe sañcarikkuka; enniṭṭ satyaniṣēdhikaḷuṭe antyaṁ evvidhamāyirunnuvenn nēākkikkāṇuka
Surah Al-Anaam, Verse 11
قُل لِّمَن مَّا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ قُل لِّلَّهِۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفۡسِهِ ٱلرَّحۡمَةَۚ لَيَجۡمَعَنَّكُمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا رَيۡبَ فِيهِۚ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
cēādikkuka: ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ āruṭētāṇ? paṟayuka: ellāṁ allāhuvinṟētumātraṁ. kāruṇyatte avan svantaṁ bādhyatayāyi niścayiccirikkunnu. uyirtteḻunnēlpunāḷil avan niṅṅaḷeyeākke orumiccukūṭṭuka tanne ceyyuṁ. atileāṭṭuṁ sanśayamilla. ennāl svantatte naṣṭattilakappeṭuttiyavarat viśvasikkukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 12
۞وَلَهُۥ مَا سَكَنَ فِي ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
rāviluṁ pakaliluṁ nilanilkkunnavayellāṁ avanṟētāṇ.avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumallēā
Surah Al-Anaam, Verse 13
قُلۡ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيّٗا فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَهُوَ يُطۡعِمُ وَلَا يُطۡعَمُۗ قُلۡ إِنِّيٓ أُمِرۡتُ أَنۡ أَكُونَ أَوَّلَ مَنۡ أَسۡلَمَۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
cēādikkuka: allāhuveyallāte maṟṟāreyeṅkiluṁ ñān rakṣakanāyi svīkarikkukayēā? avanāṇ ākāśabhūmikaḷuṭe sraṣṭāv. avan annaṁ nalkunnu. ennāl āruṁ avann annaṁ nalkunnumilla. paṟayuka: "allāhuvine anusaricc jīvikkunnavaril onnāmanākānāṇ ennēāṭ kalpiccirikkunnat. orikkaluṁ bahudaiva viśvāsikaḷil peṭṭupēākātirikkānuṁ.”
Surah Al-Anaam, Verse 14
قُلۡ إِنِّيٓ أَخَافُ إِنۡ عَصَيۡتُ رَبِّي عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
paṟayuka: ñānenṟe nāthane dhikkariccāl bhayaṅkaramāyeāru nāḷinṟe śikṣayanubhavikkēṇṭivarumenn ñān bhayappeṭunnu
Surah Al-Anaam, Verse 15
مَّن يُصۡرَفۡ عَنۡهُ يَوۡمَئِذٖ فَقَدۡ رَحِمَهُۥۚ وَذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡمُبِينُ
ann ā śikṣayil ninn oḻivākunnavane uṟappāyuṁ allāhu anugrahiccirikkunnu. atutanneyāṇ vyaktamāya vijayaṁ
Surah Al-Anaam, Verse 16
وَإِن يَمۡسَسۡكَ ٱللَّهُ بِضُرّٖ فَلَا كَاشِفَ لَهُۥٓ إِلَّا هُوَۖ وَإِن يَمۡسَسۡكَ بِخَيۡرٖ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
allāhu ninakku valla vipattuṁ varuttukayāṇeṅkil ateāḻivākkān avannallāte ārkkuṁ sādhyamalla. avan ninakku valla nanmayumāṇ varuttunnateṅkilēā? aṟiyuka: avan ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 17
وَهُوَ ٱلۡقَاهِرُ فَوۡقَ عِبَادِهِۦۚ وَهُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡخَبِيرُ
allāhu tanṟe aṭimakaḷuṭemēl paramādhikāramuḷḷavanāṇ. avan yuktimānāṇ. sūkṣmajñanuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 18
قُلۡ أَيُّ شَيۡءٍ أَكۡبَرُ شَهَٰدَةٗۖ قُلِ ٱللَّهُۖ شَهِيدُۢ بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡۚ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانُ لِأُنذِرَكُم بِهِۦ وَمَنۢ بَلَغَۚ أَئِنَّكُمۡ لَتَشۡهَدُونَ أَنَّ مَعَ ٱللَّهِ ءَالِهَةً أُخۡرَىٰۚ قُل لَّآ أَشۡهَدُۚ قُلۡ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ وَإِنَّنِي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تُشۡرِكُونَ
cēādikkuka: ētu sākṣyamāṇ ēṟe mahattaraṁ? paṟayuka: allāhuvāṇ enikkuṁ niṅṅaḷkkumiṭayil sākṣi. ī khur'ān enikku bēādhanamāyi labhiccat niṅṅaḷkkuṁ it cennettunna maṟṟellāvarkkuṁ ituvaḻi munnaṟiyippu nalkānāṇ. allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe daivaṅṅaḷuṇṭenn niṅṅaḷkk sākṣyaṁ vahikkānākumēā? paṟayuka: ñānatin sākṣyaṁ vahikkukayilla. paṟayuka: avan orēyeāru daivaṁ mātraṁ. niṅṅaḷ avann paṅkāḷikaḷe saṅkalpikkunnatumāyi enikkeāru bandhavumilla
Surah Al-Anaam, Verse 19
ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡرِفُونَهُۥ كَمَا يَعۡرِفُونَ أَبۡنَآءَهُمُۘ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
nāṁ vēdaṁ nalkiyavarēā, svantaṁ makkaḷe aṟiyumpēāle avarkk itaṟiyāṁ. ennāl svayaṁ naṣṭaṁ varuttiveccavar viśvasikkukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 20
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ كَذَّبَ بِـَٔايَٰتِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamakkukayēā avanṟe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟayukayēā ceyyunnavanekkāḷ akramiyāyi āruṇṭ? akramikaḷ vijayikkilla; uṟapp
Surah Al-Anaam, Verse 21
وَيَوۡمَ نَحۡشُرُهُمۡ جَمِيعٗا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشۡرَكُوٓاْ أَيۡنَ شُرَكَآؤُكُمُ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ
nāṁ avareyeākkeyuṁ orumiccukūṭṭuṁ dinaṁ; bahudaiva viśvāsikaḷēāṭu nāṁ cēādikkuṁ: niṅṅaḷuṭe daivaṅṅaḷenn niṅṅaḷ vādiccirunna ā paṅkāḷikaḷ ippēāḷ eviṭe
Surah Al-Anaam, Verse 22
ثُمَّ لَمۡ تَكُن فِتۡنَتُهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ وَٱللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشۡرِكِينَ
appēāḷ avarkkeāru kuḻappavuṁ uṇṭākkānāvilla; “ñaṅṅaḷuṭe nāthanāya allāhuvāṇ satyaṁ! ñaṅṅaḷ bahudaiva viśvāsikaḷāyirunnilla” ennu paṟayānallāte
Surah Al-Anaam, Verse 23
ٱنظُرۡ كَيۡفَ كَذَبُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡۚ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
nēākkū, avar taṅṅaḷekkuṟiccutanne kaḷḷaṁ paṟayunnateṅṅaneyenn! avar keṭṭiccamaccateākkeyuṁ avare viṭṭ apratyakṣamāyirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 24
وَمِنۡهُم مَّن يَسۡتَمِعُ إِلَيۡكَۖ وَجَعَلۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ أَكِنَّةً أَن يَفۡقَهُوهُ وَفِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٗاۚ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوكَ يُجَٰدِلُونَكَ يَقُولُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
nī paṟayunnat śrad'dhiccukēḷkkunnavaruṁ avariluṇṭ. eṅkiluṁ nāṁ avaruṭe manas'sukaḷkk maṟayiṭṭirikkunnu. atināl avarat manas'silākkunnilla. avaruṭe kātukaḷkk nāṁ aṭappiṭṭirikkunnu. enteākke teḷivukaḷ kaṇṭāluṁ avar viśvasikkukayilla. etrattēāḷamennāl avar ninṟeyaṭutt ninnēāṭ tarkkikkān vannāl avarile satyaniṣēdhikaḷ paṟayuṁ: "it pūrvikaruṭe keṭṭukathakaḷallāteānnumalla.”
Surah Al-Anaam, Verse 25
وَهُمۡ يَنۡهَوۡنَ عَنۡهُ وَيَنۡـَٔوۡنَ عَنۡهُۖ وَإِن يُهۡلِكُونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ
avar vēdavākyaṅṅaḷil ninn maṟṟuḷḷavare taṭayunnu. svayaṁ avayilninn akannunilkkukayuṁ ceyyunnu. yathārthattilavar taṅṅaḷkkutanneyāṇ vipattu varuttunnat. avar atēkkuṟicc bēādhavānmārallennu mātraṁ
Surah Al-Anaam, Verse 26
وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذۡ وُقِفُواْ عَلَى ٱلنَّارِ فَقَالُواْ يَٰلَيۡتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِـَٔايَٰتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
avare narakattinu munnil keāṇṭuvann nirttunnat nī kaṇṭirunneṅkil! appēāḻavar kēṇukeāṇṭirikkuṁ: "ñaṅṅaḷ bhūmiyilēkk tiriccayakkappeṭukayuṁ aṅṅane ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe nāthanṟe teḷivukaḷe taḷḷikkaḷayāte satyaviśvāsikaḷāyittīrukayuṁ ceytirunneṅkil!”
Surah Al-Anaam, Verse 27
بَلۡ بَدَا لَهُم مَّا كَانُواْ يُخۡفُونَ مِن قَبۡلُۖ وَلَوۡ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنۡهُ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ
ennāl, avar nēratte maṟaccuveccirunnat avarkkippēāḷ veḷippeṭṭirikkukayāṇ. avare bhūmiyilēkku maṭakkiyayaccāluṁ vilakkappeṭṭa kāryaṅṅaḷilēkkutanne avar tiriccucelluṁ. avar kaḷḷaṁ paṟayunnavarāṇ; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 28
وَقَالُوٓاْ إِنۡ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا ٱلدُّنۡيَا وَمَا نَحۡنُ بِمَبۡعُوثِينَ
avar paṟaññukeāṇṭirikkunnu: "nam'muṭe ī aihika jīvitamallāte vēṟeāru jīvitamilla. nāmeārikkaluṁ uyirtteḻunnēlkkukayilla.”
Surah Al-Anaam, Verse 29
وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذۡ وُقِفُواْ عَلَىٰ رَبِّهِمۡۚ قَالَ أَلَيۡسَ هَٰذَا بِٱلۡحَقِّۚ قَالُواْ بَلَىٰ وَرَبِّنَاۚ قَالَ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡفُرُونَ
avar taṅṅaḷuṭe nāthanṟe mumpil nirttappeṭunna raṅgaṁ nī kaṇṭirunneṅkil! appēāḷ avan avarēāṭu cēādikkuṁ: "it yathārthaṁ tanneyallē?” avar paṟayuṁ: "ate; ñaṅṅaḷuṭe nāthan tanne satyaṁ!” avan paṟayuṁ: "eṅkil niṅṅaḷ satyatte taḷḷippaṟaññatinuḷḷa śikṣa anubhaviccukeāḷḷuka.”
Surah Al-Anaam, Verse 30
قَدۡ خَسِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَآءِ ٱللَّهِۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَتۡهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغۡتَةٗ قَالُواْ يَٰحَسۡرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطۡنَا فِيهَا وَهُمۡ يَحۡمِلُونَ أَوۡزَارَهُمۡ عَلَىٰ ظُهُورِهِمۡۚ أَلَا سَآءَ مَا يَزِرُونَ
allāhuvumāyi kaṇṭumuṭṭumenna kāryaṁ kaḷḷamākkittaḷḷiyavar tīrccayāyuṁ tulaññatutanne. aṅṅane peṭṭenn avarkk ā samayaṁ vannettumpēāḷ avar vilapikkuṁ: "kaṣṭaṁ! aihikajīvitattil enteāru vīḻcayāṇ nāṁ kāṇiccat.” appēāḻavar taṅṅaḷuṭe pāpabhāraṁ svantaṁ mutukukaḷil vahikkunnavarāyirikkuṁ. avar pēṟunna bhāraṁ etra cītta
Surah Al-Anaam, Verse 31
وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا لَعِبٞ وَلَهۡوٞۖ وَلَلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
aihikajīvitamennat kaḷitamāśayallāteānnumalla. bhaktipularttunnavarkk uttamaṁ paralēākamāṇ. niṅṅaḷ ālēāciccaṟiyunnillē
Surah Al-Anaam, Verse 32
قَدۡ نَعۡلَمُ إِنَّهُۥ لَيَحۡزُنُكَ ٱلَّذِي يَقُولُونَۖ فَإِنَّهُمۡ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ يَجۡحَدُونَ
tīrccayāyuṁ avar paṟaññukeāṇṭirikkunnat ninne duḥkhippikkunnuṇṭenn nāmaṟiyunnu. yathārthattil avar taḷḷippaṟayunnat ninneyalla. maṟicc ā akramikaḷ taḷḷippaṟaññukeāṇṭirikkunnat allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷeyāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 33
وَلَقَدۡ كُذِّبَتۡ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَىٰ مَا كُذِّبُواْ وَأُوذُواْ حَتَّىٰٓ أَتَىٰهُمۡ نَصۡرُنَاۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِ ٱللَّهِۚ وَلَقَدۡ جَآءَكَ مِن نَّبَإِيْ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
ninakkumumpuṁ niravadhi daivadūtanmāre avaruṭe janaṁ taḷḷippaṟaññiṭṭuṇṭ. ennāl nam'muṭe sahāyaṁ vannettunvare taṅṅaḷe taḷḷippaṟaññatuṁ pīḍippiccatumeākke avar kṣamikkukayāyirunnu. allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷe māṟṟimaṟikkān pēārunna ārumilla. daivadūtanmāruṭe kathakaḷil cilateākke ninakku vannukiṭṭiyiṭṭuṇṭallēā
Surah Al-Anaam, Verse 34
وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيۡكَ إِعۡرَاضُهُمۡ فَإِنِ ٱسۡتَطَعۡتَ أَن تَبۡتَغِيَ نَفَقٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ أَوۡ سُلَّمٗا فِي ٱلسَّمَآءِ فَتَأۡتِيَهُم بِـَٔايَةٖۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَمَعَهُمۡ عَلَى ٱلۡهُدَىٰۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ
enniṭṭuṁ ī janattinṟe avagaṇana ninakk asahyamākunnuveṅkil bhūmiyil oru turaṅkamuṇṭākkiyēā ākāśattēkk kēāṇiveccēā avarkk enteṅkiluṁ dr̥ṣṭāntaṁ etticcukeāṭukkān ninakk kaḻiyumeṅkil aṅṅane ceytukeāḷḷuka. allāhu icchiccirunneṅkil avareyeākke avan sanmārgattil orumiccukūṭṭumāyirunnu. atināl nī orikkaluṁ avivēkikaḷuṭe kūṭṭattil peṭṭupēākarut
Surah Al-Anaam, Verse 35
۞إِنَّمَا يَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ يَسۡمَعُونَۘ وَٱلۡمَوۡتَىٰ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ ثُمَّ إِلَيۡهِ يُرۡجَعُونَ
kēṭṭumanas'silākkunnavarē uttaramēkukayuḷḷū. mariccavare allāhu uyirtteḻunnēlpikkuṁ. enniṭṭ avare tanṟe'arikilēkk tiriccukeāṇṭupēākuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 36
وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ عَلَيۡهِ ءَايَةٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن يُنَزِّلَ ءَايَةٗ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
avar cēādikkunnu: "ī pravācakan tanṟe nāthanil ninn oru dr̥ṣṭāntavuṁ avatarikkāttatent?” paṟayuka: dr̥ṣṭāntaṁ iṟakkān kaḻivuṟṟavan tanneyāṇ allāhu; ennāl avarilēṟe pēruṁ ataṟiyunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 37
وَمَا مِن دَآبَّةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا طَـٰٓئِرٖ يَطِيرُ بِجَنَاحَيۡهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمۡثَالُكُمۚ مَّا فَرَّطۡنَا فِي ٱلۡكِتَٰبِ مِن شَيۡءٖۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ يُحۡشَرُونَ
bhūmiyil carikkunna ēt jīviyuṁ iruciṟakukaḷil paṟakkunna ētu paṟavayuṁ niṅṅaḷeppēāluḷḷa cila samūhaṅṅaḷāṇ. mūlapramāṇattil nāmeānnuṁ viṭṭukaḷaññiṭṭilla. pinnīṭ avarellāṁ taṅṅaḷuṭe nāthaṅkal orumiccucērkkappeṭuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 38
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا صُمّٞ وَبُكۡمٞ فِي ٱلظُّلُمَٰتِۗ مَن يَشَإِ ٱللَّهُ يُضۡلِلۡهُ وَمَن يَشَأۡ يَجۡعَلۡهُ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
nam'muṭe teḷivukaḷe taḷḷikkaḷaññavar iruḷilakappeṭṭa badhiraruṁ mūkarumākunnu. allāhu avanicchikkunnavare durmārgattilākkunnu. avanicchikkunnavare nērvaḻiyilumākkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 39
قُلۡ أَرَءَيۡتَكُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ أَوۡ أَتَتۡكُمُ ٱلسَّاعَةُ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَدۡعُونَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
paṟayuka: allāhuvinṟe śikṣa niṅṅaḷe bādhikkukayēā alleṅkil antyanāḷ vannettukayēā ceytāl allāhu allātta āreyeṅkiluṁ niṅṅaḷ viḷiccu prārthikkumēā? niṅṅaḷ satyasandhareṅkil cinticc paṟayū
Surah Al-Anaam, Verse 40
بَلۡ إِيَّاهُ تَدۡعُونَ فَيَكۡشِفُ مَا تَدۡعُونَ إِلَيۡهِ إِن شَآءَ وَتَنسَوۡنَ مَا تُشۡرِكُونَ
illa. uṟappāyuṁ appēāḷ avane mātramē niṅṅaḷ viḷiccu prārthikkukayuḷḷū. aṅṅane avanicchikkunnuveṅkil niṅṅaḷ kēṇukeāṇṭirikkunnat ēteāru vipattinṟe pērilāṇēā atine avan taṭṭimāṟṟiyēkkuṁ. annēraṁ allāhuvil paṅkucērkkunnavaye niṅṅaḷ maṟakkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 41
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٖ مِّن قَبۡلِكَ فَأَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَتَضَرَّعُونَ
ninakkumumpuṁ niravadhi samudāyaṅṅaḷilēkk nāṁ dūtanmāre niyēāgicciṭṭuṇṭ. pinne ā samudāyaṅṅaḷe nāṁ pīḍanaṅṅaḷāluṁ prayāsaṅṅaḷāluṁ piṭikūṭi. avar vinītarākān
Surah Al-Anaam, Verse 42
فَلَوۡلَآ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَٰكِن قَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
aṅṅane nam'muṭe duritaṁ avare bādhiccappēāḷ avar vinītarāvātirunnatent? ennalla, avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ kūṭutal kaṭuttupēāvukayāṇuṇṭāyat. avar ceytukeāṇṭirikkunnatellāṁ vaḷare nalla kāryaṅṅaḷāṇenn piśāc avare tēānnippikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Anaam, Verse 43
فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَبۡوَٰبَ كُلِّ شَيۡءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُواْ بِمَآ أُوتُوٓاْ أَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ فَإِذَا هُم مُّبۡلِسُونَ
avarkku nāṁ nalkiya udbēādhanaṁ avar maṟannappēāḷ sakala sebhāgyaṅṅaḷuṭeyuṁ kavāṭaṅṅaḷ nāmavarkk tuṟannukeāṭuttu. aṅṅane taṅṅaḷkku nalkappeṭṭavayil avar atiraṟṟu santēāṣiccu keāṇṭirikke peāṭunnane nāmavare piṭikūṭi. appēāḻatā avar nirāśarāyittīrunnu
Surah Al-Anaam, Verse 44
فَقُطِعَ دَابِرُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْۚ وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
akramikaḷāya ā janata aṅṅane niśśēṣaṁ naśippikkappeṭṭu. sarvalēākasanrakṣakanāya allāhuvin stuti
Surah Al-Anaam, Verse 45
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَخَذَ ٱللَّهُ سَمۡعَكُمۡ وَأَبۡصَٰرَكُمۡ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُم مَّنۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَأۡتِيكُم بِهِۗ ٱنظُرۡ كَيۡفَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ ثُمَّ هُمۡ يَصۡدِفُونَ
cēādikkuka: niṅṅaḷ cinticcunēākkiyiṭṭuṇṭēā? allāhu niṅṅaḷuṭe kēḷviyuṁ kāḻcayuṁ naṣṭappeṭuttukayuṁ niṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷkk mudravekkukayuṁ ceytāl allāhu allāte ētu daivamāṇ niṅṅaḷkkava vīṇṭeṭutt tarika? nēākkū, nāṁ eṅṅaneyeākkeyāṇavarkk teḷivukaḷ vivariccukeāṭukkunnatenn. enniṭṭuṁ avar pintiriññupēāvukayāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 46
قُلۡ أَرَءَيۡتَكُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ بَغۡتَةً أَوۡ جَهۡرَةً هَلۡ يُهۡلَكُ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
cēādikkuka: niṅṅaḷ cinticciṭṭuṇṭēā? peṭṭennēā pratyakṣattilēā valla daivaśikṣayuṁ niṅṅaḷkku vannettiyāl entāyirikkuṁ sthiti? akramikaḷāya janatayallāte naśippikkappeṭumēā
Surah Al-Anaam, Verse 47
وَمَا نُرۡسِلُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَۖ فَمَنۡ ءَامَنَ وَأَصۡلَحَ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
śubhavārtta aṟiyikkunnavaruṁ tākkīt nalkunnavarumāyallāte nāṁ dūtanmāre ayakkāṟilla. atināl satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ karmaṅṅaḷ kuṟṟamaṟṟatākkukayuṁ ceyyunnavarkk onnuṁ pēṭikkānilla. avar duḥkhikkēṇṭivarikayumilla
Surah Al-Anaam, Verse 48
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَمَسُّهُمُ ٱلۡعَذَابُ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ
ennāl nam'muṭe teḷivukaḷe taḷḷippaṟaññavare, taṅṅaḷuṭe dhikkāraṁ kāraṇamāyi śikṣa bādhikkuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 49
قُل لَّآ أَقُولُ لَكُمۡ عِندِي خَزَآئِنُ ٱللَّهِ وَلَآ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ وَلَآ أَقُولُ لَكُمۡ إِنِّي مَلَكٌۖ إِنۡ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّۚ قُلۡ هَلۡ يَسۡتَوِي ٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡبَصِيرُۚ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ
paṟayuka: enṟe vaśaṁ allāhuvinṟe khajanāvukaḷuṇṭenn ñān niṅṅaḷēāṭ avakāśappeṭunnilla. abhetika kāryaṅṅaḷ ñān aṟiyunnumilla. ñāneāru malakkāṇennuṁ niṅṅaḷēāṭu paṟayunnilla. enikku allāhuvil ninn bēādhanamāyi labhikkunnavayallāteānnuṁ ñān pinpaṟṟunnilla. cēādikkuka: kuruṭanuṁ kāḻcayuḷḷavanuṁ orupēāleyāṇēā? niṅṅaḷ cintikkunnillē
Surah Al-Anaam, Verse 50
وَأَنذِرۡ بِهِ ٱلَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحۡشَرُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ لَيۡسَ لَهُم مِّن دُونِهِۦ وَلِيّٞ وَلَا شَفِيعٞ لَّعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ
taṅṅaḷuṭe nāthanṟe sannidhiyil orunāḷ orumiccukūṭṭappeṭumenn bhayappeṭunnavarkk itu vaḻi nī munnaṟiyippu nalkuka: avanekkūṭāte oru rakṣakanuṁ śipārśakanuṁ avarkkillenn. avar bhaktarāyēkkāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 51
وَلَا تَطۡرُدِ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجۡهَهُۥۖ مَا عَلَيۡكَ مِنۡ حِسَابِهِم مِّن شَيۡءٖ وَمَا مِنۡ حِسَابِكَ عَلَيۡهِم مِّن شَيۡءٖ فَتَطۡرُدَهُمۡ فَتَكُونَ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
taṅṅaḷuṭe nāthanṟe prīti pratīkṣicc rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ avanēāṭu prārthiccukeāṇṭirikkunnavare nī āṭṭiyakaṟṟarut. avaruṭe kaṇakkilpeṭṭa onninṟeyuṁ bādhyata ninakkilla. ninṟe kaṇakkiluḷḷa onninṟeyuṁ bādhyata avarkkumilla. enniṭṭuṁ avare āṭṭiyakaṟṟiyāl nī akramikaḷil peṭṭupēākuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 52
وَكَذَٰلِكَ فَتَنَّا بَعۡضَهُم بِبَعۡضٖ لِّيَقُولُوٓاْ أَهَـٰٓؤُلَآءِ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنۢ بَيۡنِنَآۗ أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِٱلشَّـٰكِرِينَ
avvidhaṁ avaril cilare nāṁ maṟṟucilarāl parīkṣaṇattilakappeṭuttiyirikkunnu. "ñaṅṅaḷuṭe iṭayilninn ivareyāṇēā allāhu anugrahiccat” enn avar paṟayānāṇit. nandiyuḷḷavare nannāyaṟiyunnavan allāhuvallayēā
Surah Al-Anaam, Verse 53
وَإِذَا جَآءَكَ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِـَٔايَٰتِنَا فَقُلۡ سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۖ كَتَبَ رَبُّكُمۡ عَلَىٰ نَفۡسِهِ ٱلرَّحۡمَةَ أَنَّهُۥ مَنۡ عَمِلَ مِنكُمۡ سُوٓءَۢا بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابَ مِنۢ بَعۡدِهِۦ وَأَصۡلَحَ فَأَنَّهُۥ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷil viśvasikkunnavar ninne samīpiccāl nī paṟayaṇaṁ: niṅṅaḷkku samādhānaṁ. niṅṅaḷuṭe nāthan kāruṇyatte tanṟe bādhyatayākkiyirikkunnu. atināl niṅṅaḷilāreṅkiluṁ aṟivillāyma kāraṇaṁ valla teṟṟuṁ ceyyukayuṁ pinnīṭ paścāttapicc karmaṅṅaḷ nannākkukayumāṇeṅkil, aṟiyuka: tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 54
وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلِتَسۡتَبِينَ سَبِيلُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
ivvidhaṁ nāṁ teḷivukaḷ vivariccutarunnu. pāpikaḷuṭe vaḻi vyaktamāyi vērtiriññu kāṇānāṇit
Surah Al-Anaam, Verse 55
قُلۡ إِنِّي نُهِيتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ قُل لَّآ أَتَّبِعُ أَهۡوَآءَكُمۡ قَدۡ ضَلَلۡتُ إِذٗا وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُهۡتَدِينَ
paṟayuka: “allāhuvekkūṭāte niṅṅaḷ viḷiccu prārthikkunnavaye pūjikkunnat enikku tīrttuṁ vilakkappeṭṭirikkunnu.” paṟayuka: “niṅṅaḷuṭe tanniṣṭaṅṅaḷe ñān pinpaṟṟukayilla. aṅṅane ceytāl ñān vaḻipiḻaccavanākuṁ. ñāneārikkaluṁ nērvaḻi prāpiccavaril peṭukayumilla.”
Surah Al-Anaam, Verse 56
قُلۡ إِنِّي عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّي وَكَذَّبۡتُم بِهِۦۚ مَا عِندِي مَا تَسۡتَعۡجِلُونَ بِهِۦٓۚ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِۖ يَقُصُّ ٱلۡحَقَّۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡفَٰصِلِينَ
paṟayuka: “uṟappāyuṁ ñānenṟe nāthanil ninnuḷḷa vyaktamāya pramāṇaṁ muṟukeppiṭikkunnavanāṇ. niṅṅaḷēā atine taḷḷippaṟaññavaruṁ. niṅṅaḷ tirakkukūṭṭikkeāṇṭirikkunna akkāryaṁ enṟe vaśamilla. vidhittīrppinuḷḷa samastādhikāravuṁ allāhuvinu mātramāṇ. avan satyāvastha vivariccutaruṁ. tīrumānameṭukkunnavaril atyuttaman avanatre.”
Surah Al-Anaam, Verse 57
قُل لَّوۡ أَنَّ عِندِي مَا تَسۡتَعۡجِلُونَ بِهِۦ لَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡۗ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِٱلظَّـٰلِمِينَ
paṟayuka: niṅṅaḷ dhr̥tikūṭṭikkeāṇṭirikkunna akkāryaṁ enṟe vaśamuṇṭāyirunneṅkil enikkuṁ niṅṅaḷkkumiṭayil peṭṭenn kāryaṁ tīrumānikkappeṭumāyirunnu. akramikaḷekkuṟicc nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Anaam, Verse 58
۞وَعِندَهُۥ مَفَاتِحُ ٱلۡغَيۡبِ لَا يَعۡلَمُهَآ إِلَّا هُوَۚ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِۚ وَمَا تَسۡقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا يَعۡلَمُهَا وَلَا حَبَّةٖ فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡأَرۡضِ وَلَا رَطۡبٖ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مُّبِينٖ
abhetika kāryaṅṅaḷuṭe tākkēālukaḷ allāhuvinṟe vaśamāṇ. avanallāte ataṟiyukayilla. karayiluṁ kaṭalilumuḷḷatellāṁ avanaṟiyunnu. avanaṟiyāte orilapēāluṁ peāḻiyunnilla. bhūmiyuṭe uḷbhāgatt oru dhān'yamaṇiyēā paccayuṁ uṇaṅṅiyatumāya ēteṅkiluṁ vastuvēā onnuṁ tanne vyaktamāya mūlapramāṇattil rēkhappeṭuttāttatāyi illa
Surah Al-Anaam, Verse 59
وَهُوَ ٱلَّذِي يَتَوَفَّىٰكُم بِٱلَّيۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا جَرَحۡتُم بِٱلنَّهَارِ ثُمَّ يَبۡعَثُكُمۡ فِيهِ لِيُقۡضَىٰٓ أَجَلٞ مُّسَمّٗىۖ ثُمَّ إِلَيۡهِ مَرۡجِعُكُمۡ ثُمَّ يُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
rātriyil niṅṅaḷuṭe jīvane piṭiccuvekkunnat avanāṇ. pakalil niṅṅaḷ ceyyunnatellāṁ avanaṟiyukayuṁ ceyyunnu. pinnīṭ niścita jīvitāvadhi pūrttīkarikkānāyi avan niṅṅaḷe pakalil eḻunnēlpikkunnu. atinuśēṣaṁ avaṅkalēkkutanneyāṇ niṅṅaḷ tiriccucellunnat. appēāḷ, avan niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirunnatineppaṟṟiyellāṁ niṅṅaḷe vivaramaṟiyikkuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 60
وَهُوَ ٱلۡقَاهِرُ فَوۡقَ عِبَادِهِۦۖ وَيُرۡسِلُ عَلَيۡكُمۡ حَفَظَةً حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ تَوَفَّتۡهُ رُسُلُنَا وَهُمۡ لَا يُفَرِّطُونَ
allāhu tanṟe dāsanmāruṭemēl pūrṇādhikāramuḷḷavanāṇ. niṅṅaḷuṭemēl avan kāvalkkāre niyēāgikkunnu. aṅṅane niṅṅaḷilārkkeṅkiluṁ maraṇasamayamāyāl nam'muṭe dūtanmār ayāḷuṭe āyus'savasānippikkunnu. atilavar oru vīḻcayuṁ varuttukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 61
ثُمَّ رُدُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ مَوۡلَىٰهُمُ ٱلۡحَقِّۚ أَلَا لَهُ ٱلۡحُكۡمُ وَهُوَ أَسۡرَعُ ٱلۡحَٰسِبِينَ
pinne avare taṅṅaḷuṭe sākṣāl yajamānanāya allāhuvinṟe sannidhiyilēkk maṭakkiyayakkuṁ. aṟiyuka: vidhittīrppinuḷḷa adhikāraṁ allāhuvināṇ. avan ativēgaṁ vicāraṇa ceyyunnavanākunnu
Surah Al-Anaam, Verse 62
قُلۡ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَٰتِ ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ تَدۡعُونَهُۥ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةٗ لَّئِنۡ أَنجَىٰنَا مِنۡ هَٰذِهِۦ لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ
cēādikkuka: “ī vipattil ninn ñaṅṅaḷe rakṣiccāl uṟappāyuṁ ñaṅṅaḷ nandiyuḷḷavarāku”menn niṅṅaḷ vinayattēāṭuṁ svakāryamāyuṁ prārthikkumpēāḷ ārāṇ karayuṭeyuṁ kaṭalinṟeyuṁ kūriruḷil ninn niṅṅaḷe rakṣikkunnat
Surah Al-Anaam, Verse 63
قُلِ ٱللَّهُ يُنَجِّيكُم مِّنۡهَا وَمِن كُلِّ كَرۡبٖ ثُمَّ أَنتُمۡ تُشۡرِكُونَ
paṟayuka: allāhuvāṇ avayil ninnuṁ maṟṟellā vipattukaḷil ninnuṁ niṅṅaḷe rakṣikkunnat. enniṭṭuṁ niṅṅaḷavan paṅkukāre saṅkalpikkukayāṇallēā
Surah Al-Anaam, Verse 64
قُلۡ هُوَ ٱلۡقَادِرُ عَلَىٰٓ أَن يَبۡعَثَ عَلَيۡكُمۡ عَذَابٗا مِّن فَوۡقِكُمۡ أَوۡ مِن تَحۡتِ أَرۡجُلِكُمۡ أَوۡ يَلۡبِسَكُمۡ شِيَعٗا وَيُذِيقَ بَعۡضَكُم بَأۡسَ بَعۡضٍۗ ٱنظُرۡ كَيۡفَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَفۡقَهُونَ
paṟayuka: niṅṅaḷuṭe mukaḷbhāgattuninnēā kālccuvaṭṭil ninnēā niṅṅaḷuṭemēl śikṣa varuttān kaḻivuṟṟavanāṇavan. alleṅkil niṅṅaḷe pala kakṣikaḷākki āśayakkuḻappattilakappeṭutti parasparaṁ pīḍanamēlpikkānuṁ avanu kaḻiyuṁ. nēākkū, avar kāryaṁ manas'silākkānāyi evvidhamāṇ nāṁ teḷivukaḷ vivariccukeāṭukkunnat
Surah Al-Anaam, Verse 65
وَكَذَّبَ بِهِۦ قَوۡمُكَ وَهُوَ ٱلۡحَقُّۚ قُل لَّسۡتُ عَلَيۡكُم بِوَكِيلٖ
ninṟe janata atine taḷḷikkaḷaññirikkunnu. atākaṭṭe satyavumāṇ. paṟayuka: “ñān niṅṅaḷuṭe kaikāryakarttāveānnumalla.”
Surah Al-Anaam, Verse 66
لِّكُلِّ نَبَإٖ مُّسۡتَقَرّٞۚ وَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
ōrēā vārttakkuṁ at pularunna sandarbhamuṇṭ. at pinnīṭ niṅṅaḷ aṟiyuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 67
وَإِذَا رَأَيۡتَ ٱلَّذِينَ يَخُوضُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا فَأَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيۡرِهِۦۚ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَلَا تَقۡعُدۡ بَعۡدَ ٱلذِّكۡرَىٰ مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷe āreṅkiluṁ parihasikkunnatu ninṟe śrad'dhayilppeṭṭāl avar maṟṟu valla sansārattiluṁ vyāpr̥tamāvuṁ vare nī avarilninn akannu nilkkuka. vallappēāḻuṁ piśāc ninne maṟappiccāl ōrma vanna śēṣaṁ nī ā atikramikaḷēāṭeāppamirikkarut
Surah Al-Anaam, Verse 68
وَمَا عَلَى ٱلَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنۡ حِسَابِهِم مِّن شَيۡءٖ وَلَٰكِن ذِكۡرَىٰ لَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ
avaruṭe vicāraṇayil varunna onninṟeyuṁ bādhyata bhaktanmārkkilla. ennāl avare ōrmippikkēṇṭa uttaravāditvamuṇṭ. atuvaḻi avar bhakti pularttunnavarāyēkkāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 69
وَذَرِ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَعِبٗا وَلَهۡوٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ وَذَكِّرۡ بِهِۦٓ أَن تُبۡسَلَ نَفۡسُۢ بِمَا كَسَبَتۡ لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٞ وَلَا شَفِيعٞ وَإِن تَعۡدِلۡ كُلَّ عَدۡلٖ لَّا يُؤۡخَذۡ مِنۡهَآۗ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أُبۡسِلُواْ بِمَا كَسَبُواْۖ لَهُمۡ شَرَابٞ مِّنۡ حَمِيمٖ وَعَذَابٌ أَلِيمُۢ بِمَا كَانُواْ يَكۡفُرُونَ
taṅṅaḷuṭe matatte kaḷiyuṁ tamāśayumākkukayuṁ lekikajīvitattil vañcitarāvukayuṁ ceytavare viṭṭēkkuka. atēāṭeāppaṁ ī khur'ānupayēāgicc avare udbēādhippikkuka. āruṁ taṅṅaḷ ceytukūṭṭiyatinṟe pēril nāśattilakappeṭātirikkānāṇit. ārkkuṁ allāhuvekkūṭāte oru rakṣakanēā śipārśakanēā illa. entu tanne prāyaścittaṁ nalkiyāluṁ avaril ninn at svīkarikkappeṭunnatalla. taṅṅaḷ ceytukūṭṭiyatināl nāśattilakappeṭṭavarāṇavar. taṅṅaḷuṭe satyaniṣēdhaṁ kāraṇamāyi, cuṭṭupeāḷḷunna kuṭinīrāṇ avarkkuṇṭāvuka. nēāvēṟiya śikṣayuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 70
قُلۡ أَنَدۡعُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰٓ أَعۡقَابِنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُ كَٱلَّذِي ٱسۡتَهۡوَتۡهُ ٱلشَّيَٰطِينُ فِي ٱلۡأَرۡضِ حَيۡرَانَ لَهُۥٓ أَصۡحَٰبٞ يَدۡعُونَهُۥٓ إِلَى ٱلۡهُدَى ٱئۡتِنَاۗ قُلۡ إِنَّ هُدَى ٱللَّهِ هُوَ ٱلۡهُدَىٰۖ وَأُمِرۡنَا لِنُسۡلِمَ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
cēādikkuka: allāhuvekkūṭāte, ñaṅṅaḷkku guṇamēā dēāṣamēā varuttānāvāttavaye ñaṅṅaḷ viḷiccu prārthikkukayēā? aṅṅane, allāhu ñaṅṅaḷe nērvaḻiyilākkiya śēṣaṁ vīṇṭuṁ piṟakēāṭṭ tiriccupēāvukayēā? piśācināl vaḻipiḻacc bhūmiyil paribhrāntanāyi alayunnavaneppēāle āvukayēā? avan cila kūṭṭukāruṇṭ. avar “iṅṅēāṭṭuvarū” ennu paṟaññ nērvaḻiyilēkk avane kṣaṇikkunnu. paṟayuka: tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe mārgadarśanamāṇ yathārtha vaḻikāṭṭi. prapañcanāthann vaḻippeṭān ñaṅṅaḷēāṭ kalpiccirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 71
وَأَنۡ أَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَٱتَّقُوهُۚ وَهُوَ ٱلَّذِيٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkānuṁ allāhuvēāṭ bhaktipularttānuṁ ñaṅṅaḷēāṭ ājñāpiccirikkunnu. avanṟe sannidhiyilāṇ niṅṅaḷeyellāṁ orumiccukūṭṭuka
Surah Al-Anaam, Verse 72
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۖ وَيَوۡمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُۚ قَوۡلُهُ ٱلۡحَقُّۚ وَلَهُ ٱلۡمُلۡكُ يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِۚ عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِۚ وَهُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡخَبِيرُ
avanāṇ ākāśabhūmikaḷe yāthārthya niṣṭhamāyi sr̥ṣṭiccavan. avan “uṇṭāvuka” ennu paṟayunnāḷ atu sambhavikkuka tanne ceyyuṁ. avanṟe vacanaṁ satyamākunnu. kāhaḷattil ūtunnāḷ sarvādhipatyaṁ avanumātramāyirikkuṁ. dr̥śyavuṁ adr̥śyavuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇavan. avan yuktimānuṁ sūkṣmajñanumāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 73
۞وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ ءَازَرَ أَتَتَّخِذُ أَصۡنَامًا ءَالِهَةً إِنِّيٓ أَرَىٰكَ وَقَوۡمَكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
ōrkkuka: ibṟāhīṁ tanṟe pitāv āsaṟinēāṭu paṟañña sandarbhaṁ: "vigrahaṅṅaḷeyāṇēā tāṅkaḷ daivaṅṅaḷākkiyirikkunnat? tīrccayāyuṁ tāṅkaḷuṁ tāṅkaḷuṭe janatayuṁ vyaktamāya vaḻikēṭilāṇenn ñān manas'silākkunnu.”
Surah Al-Anaam, Verse 74
وَكَذَٰلِكَ نُرِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ مَلَكُوتَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلِيَكُونَ مِنَ ٱلۡمُوقِنِينَ
avvidhaṁ tanneyāṇ ibṟāhīminu nāṁ ākāśabhūmikaḷile nam'muṭe ādhipatyavyavastha kāṇiccukeāṭuttat. addēhaṁ aṭiyuṟacca satyaviśvāsiyākān
Surah Al-Anaam, Verse 75
فَلَمَّا جَنَّ عَلَيۡهِ ٱلَّيۡلُ رَءَا كَوۡكَبٗاۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّيۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَآ أُحِبُّ ٱلۡأٓفِلِينَ
aṅṅane rāv addēhatte āvaraṇaṁ ceytappēāḷ addēhaṁ oru nakṣatratte kaṇṭu. appēāḷ paṟaññu: "itāṇenṟe daivaṁ.” pinne atastamiccappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "astamiccupēākunnavaye ñān iṣṭappeṭunnilla.”
Surah Al-Anaam, Verse 76
فَلَمَّا رَءَا ٱلۡقَمَرَ بَازِغٗا قَالَ هَٰذَا رَبِّيۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمۡ يَهۡدِنِي رَبِّي لَأَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلضَّآلِّينَ
pinnīṭ candran udiccuyarunnat kaṇṭappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "itā; itāṇenṟe daivaṁ.” atuṁ astamiccappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "enṟe daivaṁ enikk nērvaḻi kāṇiccu tarunnilleṅkil tīrccayāyuṁ ñān vaḻi piḻaccavaril peṭṭupēākuṁ.”
Surah Al-Anaam, Verse 77
فَلَمَّا رَءَا ٱلشَّمۡسَ بَازِغَةٗ قَالَ هَٰذَا رَبِّي هَٰذَآ أَكۡبَرُۖ فَلَمَّآ أَفَلَتۡ قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تُشۡرِكُونَ
pinnīṭ sūryan udiccuvarunnatukaṇṭappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "itāṇenṟe daivaṁ! it maṟṟellāṟṟinekkāḷuṁ valutāṇ.” aṅṅane atuṁ astamiccappēāḷ addēhaṁ prakhyāpiccu: "enṟe janamē, niṅṅaḷ allāhuvil paṅkucērkkunnatil ninneākkeyuṁ ñānitā muktanāyirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 78
إِنِّي وَجَّهۡتُ وَجۡهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ حَنِيفٗاۖ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
tīrccayāyuṁ ñān nērvaḻiyiluṟaccuninnukeāṇṭ enṟe mukhaṁ ākāśabhūmikaḷe sr̥ṣṭiccavanilēkk tiriccirikkunnu. ñāneārikkaluṁ bahudaiva viśvāsikaḷil peṭṭavanalla; tīrcca.”
Surah Al-Anaam, Verse 79
وَحَآجَّهُۥ قَوۡمُهُۥۚ قَالَ أَتُحَـٰٓجُّوٓنِّي فِي ٱللَّهِ وَقَدۡ هَدَىٰنِۚ وَلَآ أَخَافُ مَا تُشۡرِكُونَ بِهِۦٓ إِلَّآ أَن يَشَآءَ رَبِّي شَيۡـٔٗاۚ وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ
tanṟe janaṁ addēhattēāṭ tarkkattilērppeṭṭu. appēāḷ addēhaṁ cēādiccu: "allāhuvinṟe kāryattilāṇēā niṅṅaḷennēāṭu tarkkikkunnat? avanenne nērvaḻiyilākkiyirikkunnu. niṅṅaḷ avanṟe paṅkāḷikaḷākkunna onnineyuṁ ñān pēṭikkunnilla. enṟe nāthan icchikkunnatallāte onnuṁ iviṭe sambhavikkukayilla. enṟe nāthanṟe aṟiv ellāṟṟineyuṁ uḷkkeāḷḷunnu. enniṭṭuṁ niṅṅaḷ cinticcu manas'silākkunnillē
Surah Al-Anaam, Verse 80
وَكَيۡفَ أَخَافُ مَآ أَشۡرَكۡتُمۡ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمۡ أَشۡرَكۡتُم بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ عَلَيۡكُمۡ سُلۡطَٰنٗاۚ فَأَيُّ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ أَحَقُّ بِٱلۡأَمۡنِۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
niṅṅaḷ allāhuvin paṅkāḷikaḷākkunnavaye ñāneṅṅane pēṭikkuṁ? niṅṅaḷākaṭṭe, allāhu niṅṅaḷkkeāru teḷivuṁ tanniṭṭillāttavaye avanil paṅkāḷikaḷākkunnatinekkuṟicc bhayappeṭunnumilla. nāṁ iruvibhāgaṅṅaḷil ārāṇ nirbhayarāyirikkān kūṭutal arhar? niṅṅaḷkk tiriccaṟivuṇṭeṅkil paṟayū.”
Surah Al-Anaam, Verse 81
ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ
viśvasikkukayuṁ taṅṅaḷuṭe viśvāsatte vikaladhāraṇakaḷāl vikr̥tamākkātirikkukayuṁ ceytavarkk onnuṁ pēṭikkēṇṭatilla. nērvaḻi prāpiccavaruṁ avar tanne
Surah Al-Anaam, Verse 82
وَتِلۡكَ حُجَّتُنَآ ءَاتَيۡنَٰهَآ إِبۡرَٰهِيمَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦۚ نَرۡفَعُ دَرَجَٰتٖ مَّن نَّشَآءُۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٞ
ibṟāhīmin tanṟe janatakketire nāṁ nalkiya n'yāyaṁ atāyirunnu: nāmicchikkunnavarkku nāṁ padavikaḷ uyarttikkeāṭukkunnu. ninṟe nāthan yuktimānuṁ abhijñanuṁ tanne; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 83
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۚ كُلًّا هَدَيۡنَاۚ وَنُوحًا هَدَيۡنَا مِن قَبۡلُۖ وَمِن ذُرِّيَّتِهِۦ دَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَٰرُونَۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
addēhattinu nāṁ is'hākhineyuṁ ya'akhūbineyuṁ sam'māniccu. avareyeākke nāṁ nērvaḻiyilākki. atinumump nūhinu nāṁ satyamārgaṁ kāṇiccukeāṭuttirunnu. addēhattinṟe santānaṅṅaḷilppeṭṭa dāvūdineyuṁ sulaimāneyuṁ ayyūbineyuṁ yūsuphineyuṁ mūsāyeyuṁ hāṟūneyuṁ nāṁ nērvaḻiyilākki. avvidhaṁ nāṁ salkkarmikaḷkk pratiphalaṁ nalkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 84
وَزَكَرِيَّا وَيَحۡيَىٰ وَعِيسَىٰ وَإِلۡيَاسَۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
sakariyyā, yahyā, īsā, ilyās ennivarkkuṁ nāṁ sanmārgamaruḷi. avareākkeyuṁ saccaritarāyirunnu
Surah Al-Anaam, Verse 85
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَٱلۡيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطٗاۚ وَكُلّٗا فَضَّلۡنَا عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
avvidhaṁ ismā'īl, alyasa'a, yūnus, lūttv ennivarkkuṁ nāṁ sanmārgamēki. avareyellāṁ nāṁ lēākattuḷḷa maṟṟārekkāḷuṁ śrēṣṭharākkiyirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 86
وَمِنۡ ءَابَآئِهِمۡ وَذُرِّيَّـٰتِهِمۡ وَإِخۡوَٰنِهِمۡۖ وَٱجۡتَبَيۡنَٰهُمۡ وَهَدَيۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
avvidhaṁ avaruṭe pitākkaḷil ninnuṁ makkaḷil ninnuṁ sahēādaraṅṅaḷil ninnuṁ cilare nāṁ mahānmārākkiyiṭṭuṇṭ. avare nāṁ pratyēkaṁ teraññeṭukkukayuṁ nērvaḻiyil nayikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Anaam, Verse 87
ذَٰلِكَ هُدَى ٱللَّهِ يَهۡدِي بِهِۦ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۚ وَلَوۡ أَشۡرَكُواْ لَحَبِطَ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
atāṇ allāhuvinṟe sanmārgaṁ. tanṟe dāsanmāril tānicchikkunnavare avan nērvaḻiyilākkunnu. avar allāhuvil paṅkukāre saṅkalpiccirunnuveṅkil avarkk taṅṅaḷuṭe pravarttikaḷeākke pāḻāyippēākumāyirunnu
Surah Al-Anaam, Verse 88
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَۚ فَإِن يَكۡفُرۡ بِهَا هَـٰٓؤُلَآءِ فَقَدۡ وَكَّلۡنَا بِهَا قَوۡمٗا لَّيۡسُواْ بِهَا بِكَٰفِرِينَ
nāṁ vēdavuṁ vijñānavuṁ pravācakatvavuṁ nalkiyavarāṇavar. ippēāḷivar atine taḷḷippaṟayunnuveṅkil ivar aṟiññirikkaṭṭe: atine taḷḷikkaḷayātta maṟṟeāru janatayeyāṇ nāṁ at ēlpiccukeāṭuttiṭṭuḷḷat
Surah Al-Anaam, Verse 89
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ هَدَى ٱللَّهُۖ فَبِهُدَىٰهُمُ ٱقۡتَدِهۡۗ قُل لَّآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًاۖ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰلَمِينَ
avaretanneyāṇ allāhu nērvaḻiyilākkiyat. atināl avaruṭe satyapāta nīyuṁ pintuṭaruka. paṟayuka: “itinṟe pērileāru pratiphalavuṁ ñān niṅṅaḷēāṭāvaśyappeṭunnilla. it lēākarkkākamānamuḷḷa udbēādhanamallāteānnumalla.”
Surah Al-Anaam, Verse 90
وَمَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ حَقَّ قَدۡرِهِۦٓ إِذۡ قَالُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ عَلَىٰ بَشَرٖ مِّن شَيۡءٖۗ قُلۡ مَنۡ أَنزَلَ ٱلۡكِتَٰبَ ٱلَّذِي جَآءَ بِهِۦ مُوسَىٰ نُورٗا وَهُدٗى لِّلنَّاسِۖ تَجۡعَلُونَهُۥ قَرَاطِيسَ تُبۡدُونَهَا وَتُخۡفُونَ كَثِيرٗاۖ وَعُلِّمۡتُم مَّا لَمۡ تَعۡلَمُوٓاْ أَنتُمۡ وَلَآ ءَابَآؤُكُمۡۖ قُلِ ٱللَّهُۖ ثُمَّ ذَرۡهُمۡ فِي خَوۡضِهِمۡ يَلۡعَبُونَ
“allāhu orāḷkkuṁ onnuṁ iṟakkikkeāṭuttiṭṭille”nn avar vādiccat allāhuvinṟe mahatvaṁ yathāvidhi vilayiruttikkeāṇṭalla. cēādikkuka: janaṅṅaḷkk vaḻikāṭṭiyuṁ veḷiccavumāyi mūsā keāṇṭuvanna vēdapustakaṁ ārāṇ iṟakkittannat? niṅṅaḷatine kēvalaṁ kaṭalāsutuṇṭukaḷākki. aṅṅane cilat veḷippeṭuttukayuṁ maṟṟu palatuṁ maṟaccuvekkukayuṁ ceyyunnu. niṅṅaḷkkuṁ niṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷkkuṁ aṟivillātirunna palatuṁ atilūṭe niṅṅaḷe paṭhippicciṭṭuṇṭ. paṟayuka: "allāhuvāṇ atiṟakkittannat.” enniṭṭ avare taṅṅaḷuṭe viṭuvāyattaṅṅaḷil tanne viharikkān viṭṭēkkuka
Surah Al-Anaam, Verse 91
وَهَٰذَا كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ مُبَارَكٞ مُّصَدِّقُ ٱلَّذِي بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَلِتُنذِرَ أُمَّ ٱلۡقُرَىٰ وَمَنۡ حَوۡلَهَاۚ وَٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۖ وَهُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ
nāṁ iṟakkiya anugr̥hīta granthaṁ itā? itinu mumpuḷḷavaye śarivekkunnatāṇit. mātr̥nagara ttiluṁ parisaraṅṅaḷilumuḷḷavarkk munnaṟiyipp nalkānuḷḷatuṁ. paralēākattil viśvasikkunnavarellāṁ ī vēdattiluṁ viśvasikkunnu. avar taṅṅaḷuṭe namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 92
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمۡ يُوحَ إِلَيۡهِ شَيۡءٞ وَمَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثۡلَ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُۗ وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذِ ٱلظَّـٰلِمُونَ فِي غَمَرَٰتِ ٱلۡمَوۡتِ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ بَاسِطُوٓاْ أَيۡدِيهِمۡ أَخۡرِجُوٓاْ أَنفُسَكُمُۖ ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَوۡنَ عَذَابَ ٱلۡهُونِ بِمَا كُنتُمۡ تَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ وَكُنتُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهِۦ تَسۡتَكۡبِرُونَ
allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiyuṇṭākkukayēā; oru divyasandēśavuṁ labhikkāte, tanikk divyabēādhanaṁ labhiccirikkunnuvenn vādikkukayēā, allāhu avatarippiccatupēāluḷḷat tānuṁ avatarippikkumenn vīmp paṟayukayēā ceytavanekkāḷ valiya akrami āruṇṭ? ā akramikaḷ maraṇaveprāḷattilakappeṭumpēāḷ malakkukaḷ kainīṭṭikkeāṇṭ iṅṅane paṟayunnu: "niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe ātmākkaḷe puṟattēkk taḷḷuka; niṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril satyavirud'dhamāyat pracarippiccu. avanṟe pramāṇaṅṅaḷe ahaṅkārattēāṭe taḷḷikkaḷaññu. atināl niṅṅaḷkku nanne nindyamāya śikṣayuṇṭ.” iteākkeyuṁ ninakk kāṇān kaḻiññirunneṅkil
Surah Al-Anaam, Verse 93
وَلَقَدۡ جِئۡتُمُونَا فُرَٰدَىٰ كَمَا خَلَقۡنَٰكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَتَرَكۡتُم مَّا خَوَّلۡنَٰكُمۡ وَرَآءَ ظُهُورِكُمۡۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمۡ شُفَعَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُمۡ أَنَّهُمۡ فِيكُمۡ شُرَكَـٰٓؤُاْۚ لَقَد تَّقَطَّعَ بَيۡنَكُمۡ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ
avarēāṭ paṟayuṁ: niṅṅaḷe nāṁ ādyatavaṇa sr̥ṣṭiccapēāle niṅṅaḷitā nam'muṭe aṭukkal oṟṟayeāṟṟayāyi vannettiyirikkunnu. nāṁ niṅṅaḷkk adhīnappeṭuttittannirunnatellāṁ pinnil viṭṭēccukeāṇṭāṇ niṅṅaḷ vannirikkunnat. niṅṅaḷuṭe kāryattil allāhuvinṟe paṅkukārenn niṅṅaḷ avakāśappeṭṭirunna śipārśakareyeānnuṁ ippēāḷ nāṁ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ kāṇunnillallēā. niṅṅaḷkkiṭayile bandhaṅṅaḷeākke aṟṟupēāyirikkunnu. niṅṅaḷuṭe avakāśavādaṅṅaḷellāṁ niṅṅaḷkk kaimēāśaṁ vannirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 94
۞إِنَّ ٱللَّهَ فَالِقُ ٱلۡحَبِّ وَٱلنَّوَىٰۖ يُخۡرِجُ ٱلۡحَيَّ مِنَ ٱلۡمَيِّتِ وَمُخۡرِجُ ٱلۡمَيِّتِ مِنَ ٱلۡحَيِّۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ تُؤۡفَكُونَ
dhān'yamaṇikaḷeyuṁ paḻakkurukaḷeyuṁ piḷarkkunnavan allāhuvāṇ. jīvanillāttatil ninn jīvanuḷḷatine ulpādippikkunnatuṁ jīvanuḷḷatil ninn jīvanillāttatine puṟatteṭukkunnatuṁ avanāṇ. iteākke ceyyunnavanāṇ allāhu. enniṭṭuṁ niṅṅaḷeṅṅēāṭṭāṇ vaḻiteṟṟippēākunnat
Surah Al-Anaam, Verse 95
فَالِقُ ٱلۡإِصۡبَاحِ وَجَعَلَ ٱلَّيۡلَ سَكَنٗا وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ حُسۡبَانٗاۚ ذَٰلِكَ تَقۡدِيرُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ
prabhātatte viṭarttunnatavanāṇ. rāvine avan viśramavēḷayākki; sūryacandranmāre samayanirṇayattinuḷḷa aṭisthānavuṁ. pratāpiyuṁ ellāṁ aṟiyunnavanumāya allāhuvinṟe kramīkaraṇamāṇitellāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 96
وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلنُّجُومَ لِتَهۡتَدُواْ بِهَا فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِۗ قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
karayileyuṁ kaṭalileyuṁ kūriruḷil niṅṅaḷkk vaḻi kāṇān nakṣatraṅṅaḷe sr̥ṣṭiccatuṁ avan tanne. kāryamaṟiyān kaḻiyunnavarkk nāmitā teḷivukaḷ viśadīkariccutarunnu
Surah Al-Anaam, Verse 97
وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ فَمُسۡتَقَرّٞ وَمُسۡتَوۡدَعٞۗ قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَفۡقَهُونَ
orēyeāru sattayil ninn niṅṅaḷeyeākke sr̥ṣṭiccuṇṭākkiyatuṁ avanāṇ. pinne niṅṅaḷkkāvaśyamāya vāsasthalavuṁ ēlpikkappeṭunna iṭavumuṇṭ. ī teḷivukaḷeākkeyuṁ nāṁ vivariccutarunnat kāryaṁ manas'silākkunna janattinuvēṇṭiyāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 98
وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦ نَبَاتَ كُلِّ شَيۡءٖ فَأَخۡرَجۡنَا مِنۡهُ خَضِرٗا نُّخۡرِجُ مِنۡهُ حَبّٗا مُّتَرَاكِبٗا وَمِنَ ٱلنَّخۡلِ مِن طَلۡعِهَا قِنۡوَانٞ دَانِيَةٞ وَجَنَّـٰتٖ مِّنۡ أَعۡنَابٖ وَٱلزَّيۡتُونَ وَٱلرُّمَّانَ مُشۡتَبِهٗا وَغَيۡرَ مُتَشَٰبِهٍۗ ٱنظُرُوٓاْ إِلَىٰ ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثۡمَرَ وَيَنۡعِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكُمۡ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
avan tanneyāṇ mānattuninn veḷḷaṁ vīḻttunnat. aṅṅane atuvaḻi nāṁ sakala vastukkaḷuṭeyuṁ muḷakaḷ kiḷirppiccu. pinne nāṁ avayil ninn paccappuḷḷa ceṭikaḷ vaḷartti. avayil ninn iṭatūrnna dhān'yakkatirukaḷuṁ. nāṁ īntappanayuṭe kūmpēāḷakaḷil tūṅṅikkiṭakkunna kulakaḷ ulpādippiccu. muntirittēāṭṭaṅṅaḷuṁ olīvuṁ ṟum'mānuṁ uṇṭākki. oru pēāleyuḷḷatuṁ ennāl vyatyastaṅṅaḷumāyava. ava kāykkumpēāḷ avayil kanikaḷuṇṭākunnatuṁ ava pākamākunnatuṁ nannāyi nirīkṣikkuka. viśvasikkunna janattin itilellāṁ teḷivukaḷuṇṭ
Surah Al-Anaam, Verse 99
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ شُرَكَآءَ ٱلۡجِنَّ وَخَلَقَهُمۡۖ وَخَرَقُواْ لَهُۥ بَنِينَ وَبَنَٰتِۭ بِغَيۡرِ عِلۡمٖۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يَصِفُونَ
enniṭṭuṁ avar jinnukaḷe allāhuvinṟe paṅkāḷikaḷākkunnu. ennāl avanāṇ jinnukaḷe sr̥ṣṭiccat. oru vivaravumillāte avaravan putranmāreyuṁ putrimāreyuṁ saṅkalpikkunnu. avanākaṭṭe avaruṭe vivaraṇaṅṅaḷkkellāṁ atītanuṁ pariśud'dhanumatre
Surah Al-Anaam, Verse 100
بَدِيعُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُۥ وَلَدٞ وَلَمۡ تَكُن لَّهُۥ صَٰحِبَةٞۖ وَخَلَقَ كُلَّ شَيۡءٖۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
ākāśabhūmikaḷe munmātr̥kakaḷillāte sr̥ṣṭiccavanāṇ allāhu. avanneṅṅane makkaḷuṇṭākuṁ? avann iṇapēāluṁ illallēā. avan sakala vastukkaḷeyuṁ sr̥ṣṭiccu. avan ellā kāryaṅṅaḷuṁ aṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 101
ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖ فَٱعۡبُدُوهُۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ وَكِيلٞ
avanāṇ allāhu; niṅṅaḷuṭe nāthan. avanallāte daivamilla. sakala vastukkaḷeyuṁ sr̥ṣṭiccavanāṇavan. atināl niṅṅaḷ avanumātraṁ vaḻippeṭuka. avan ellā kāryaṅṅaḷuṭeyuṁ kaikāryakarttāvāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 102
لَّا تُدۡرِكُهُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَهُوَ يُدۡرِكُ ٱلۡأَبۡصَٰرَۖ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ
kaṇṇukaḷkk avane kāṇānāvilla. ennāl avan kaṇṇukaḷe kāṇunnu. avan sūkṣmajñanāṇ. ellāṁ aṟiyunnavanuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 103
قَدۡ جَآءَكُم بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمۡۖ فَمَنۡ أَبۡصَرَ فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ عَمِيَ فَعَلَيۡهَاۚ وَمَآ أَنَا۠ عَلَيۡكُم بِحَفِيظٖ
niṅṅaḷuṭe nāthanil ninn niṅṅaḷkkitā uḷkkāḻcatarunna teḷivukaḷ vannettiyirikkunnu. āreṅkiluṁ at kaṇṭaṟiyunnuveṅkil atinṟe guṇaṁ avannutanneyāṇ. āreṅkiluṁ andhata naṭiccāl atinṟe dēāṣavuṁ avannu tanne. ñān niṅṅaḷuṭe sanrakṣaṇaccumatala ēṟṟeṭuttavaneānnumalla
Surah Al-Anaam, Verse 104
وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلِيَقُولُواْ دَرَسۡتَ وَلِنُبَيِّنَهُۥ لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
avvidhaṁ vividha rūpēṇa nāṁ nam'muṭe vacanaṅṅaḷ viśadīkariccutarunnu. nī āril ninneākkeyēā paṭhiccuvannatāṇenn satyaniṣēdhikaḷekkeāṇṭ paṟayikkānāṇit. kāryaṁ manas'silākkunnavarkk vastuta vyaktamākkikkeāṭukkānuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 105
ٱتَّبِعۡ مَآ أُوحِيَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
ninakku ninṟe nāthanil ninn bēādhanamāyi labhiccat pinpaṟṟuka. avanallāte daivamilla. ī bahudaivaviśvāsikaḷe avagaṇikkuka
Surah Al-Anaam, Verse 106
وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَآ أَشۡرَكُواْۗ وَمَا جَعَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظٗاۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِوَكِيلٖ
allāhu icchiccirunneṅkil avaravan paṅkāḷikaḷe saṅkalpikkumāyirunnilla. ninne nāṁ avaruṭe rakṣākarttr̥tvaṁ ēlpicciṭṭilla. nī avaruṭe cumatalakaḷ ēlpikkappeṭṭavanumalla
Surah Al-Anaam, Verse 107
وَلَا تَسُبُّواْ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَيَسُبُّواْ ٱللَّهَ عَدۡوَۢا بِغَيۡرِ عِلۡمٖۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمۡ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِم مَّرۡجِعُهُمۡ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
allāhuvekkūṭāte avar viḷiccu prārthikkunnavaye niṅṅaḷ śakārikkarut. aṅṅane ceytāl avar taṅṅaḷuṭe aṟivillāymayāl allāhuveyuṁ an'yāyamāyi śakārikkuṁ. avvidhaṁ ōrēā vibhāgattinuṁ avaruṭe ceytikaḷe nāṁ cētēāharaṅṅaḷāyi tēānnippiccirikkunnu. pinnīṭ taṅṅaḷuṭe nāthanṟe aṭuttēkkāṇ avaruṭe maṭakkaṁ. appēāḷ, avar ceytukeāṇṭirunnatineppaṟṟiyellāṁ avan avare vivaramaṟiyikkuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 108
وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَئِن جَآءَتۡهُمۡ ءَايَةٞ لَّيُؤۡمِنُنَّ بِهَاۚ قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡأٓيَٰتُ عِندَ ٱللَّهِۖ وَمَا يُشۡعِرُكُمۡ أَنَّهَآ إِذَا جَآءَتۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
avar allāhuvinṟe pēril satyaṁ ceytu taṟappiccu paṟayunnu, taṅṅaḷkk valla dr̥ṣṭāntavuṁ vannettiyāl atil viśvasikkuka tanne ceyyumenn. paṟayuka: "dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ allāhuvinṟe adhīnatayilāṇ.” dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vannu kiṭṭiyāluṁ avar viśvasikkukayillenn niṅṅaḷe eṅṅane dharippikkānāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 109
وَنُقَلِّبُ أَفۡـِٔدَتَهُمۡ وَأَبۡصَٰرَهُمۡ كَمَا لَمۡ يُؤۡمِنُواْ بِهِۦٓ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَنَذَرُهُمۡ فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ
avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷeyuṁ kaṇṇukaḷeyuṁ nāṁ māṟṟimaṟiccukeāṇṭirikkukayāṇ; ādyatavaṇa avaritil viśvasikkātirunnapēālettanne. taṅṅaḷuṭe atikramaṅṅaḷil tanne viharikkān nāmavare viṭukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Anaam, Verse 110
۞وَلَوۡ أَنَّنَا نَزَّلۡنَآ إِلَيۡهِمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَحَشَرۡنَا عَلَيۡهِمۡ كُلَّ شَيۡءٖ قُبُلٗا مَّا كَانُواْ لِيُؤۡمِنُوٓاْ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ يَجۡهَلُونَ
nāṁ malakkukaḷettanne avarilēkkiṟakkiyāluṁ mariccavar avarēāṭu sansāriccāluṁ sakala vastukkaḷeyuṁ nāṁ avaruṭe munnil orumiccukūṭṭiyāluṁ avar viśvasikkukayilla; daivēcchayuṇṭeṅkilallāte. enniṭṭuṁ avarilēṟeppēruṁ vivarakkēṭ paṟayukayāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 111
وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّٗا شَيَٰطِينَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ يُوحِي بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗاۚ وَلَوۡ شَآءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ
avvidhaṁ nāṁ ōrēā pravācakannuṁ manuṣyariluṁ jinnukaḷilumpeṭṭa piśācukkaḷe śatrukkaḷākkivecciṭṭuṇṭ. avar an'yēān'yaṁ vañcikkunna mēāhanavākkukaḷ vārivitaṟunnu. ninṟe nāthan icchiccirunneṅkil avaraṅṅane ceyyumāyirunnilla. atināl nī avareyuṁ avaruṭe peāymeāḻikaḷeyuṁ avagaṇikkuka
Surah Al-Anaam, Verse 112
وَلِتَصۡغَىٰٓ إِلَيۡهِ أَفۡـِٔدَةُ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ وَلِيَرۡضَوۡهُ وَلِيَقۡتَرِفُواْ مَا هُم مُّقۡتَرِفُونَ
paralēākattil viśvasikkāttavaruṭe manas'sukaḷ ā vañcanayilēkk cāyānāṇit. avaratil tr̥ptarākānuṁ. avar ceytukūṭṭunnateākke ivaruṁ kāṭṭikkūṭṭān vēṇṭiyuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 113
أَفَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡتَغِي حَكَمٗا وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡكِتَٰبَ مُفَصَّلٗاۚ وَٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡلَمُونَ أَنَّهُۥ مُنَزَّلٞ مِّن رَّبِّكَ بِٱلۡحَقِّۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُمۡتَرِينَ
“kāryaṁ itāyirikke ñān allāhu allātta maṟṟeāru vidhi karttāvine tēṭukayēā? avanēā, viśadavivaraṅṅaḷaṭaṅṅiya vēdapustakaṁ niṅṅaḷkk iṟakkittannavanāṇ.” nāṁ nēratte vēdaṁ nalkiyavarkkaṟiyāṁ, it ninṟe nāthanil ninn satyavumāyi avatīrṇamāyatāṇenn. atināl nī orikkaluṁ sanśayālukkaḷil peṭṭupēākarut
Surah Al-Anaam, Verse 114
وَتَمَّتۡ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدۡقٗا وَعَدۡلٗاۚ لَّا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِهِۦۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
ninṟe nāthanṟe vacanaṁ satyattāluṁ nītiyāluṁ samagramāyirikkunnu. avanṟe vacanaṅṅaḷil bhēdagati varuttunna ārumilla. avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 115
وَإِن تُطِعۡ أَكۡثَرَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنۡ هُمۡ إِلَّا يَخۡرُصُونَ
bhūmukhattuḷḷa bhūripakṣampēruṁ paṟayunnat nī anusarikkukayāṇeṅkil avar ninne allāhuvinṟe mārgattil ninn teṟṟiccukaḷayuṁ. kēvalaṁ ūhaṅṅaḷe mātramāṇ avar pinpaṟṟunnat. avar anumānaṅṅaḷil āṭiyulayukayāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 116
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ مَن يَضِلُّ عَن سَبِيلِهِۦۖ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
tanṟe vaḻiyil ninn teṟṟippēākunnavar āreākkeyenn ninṟe nāthan nannāyaṟiyāṁ. nērvaḻi prāpiccavareppaṟṟi sūkṣmamāyaṟiyunnavanuṁ avan tanne
Surah Al-Anaam, Verse 117
فَكُلُواْ مِمَّا ذُكِرَ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ إِن كُنتُم بِـَٔايَٰتِهِۦ مُؤۡمِنِينَ
atināl niṅṅaḷ allāhuvinṟe nāmattil aṟuttavayil ninnuṁ tinnuka. niṅṅaḷ avanṟe vacanaṅṅaḷil viśvasikkunnavareṅkil
Surah Al-Anaam, Verse 118
وَمَا لَكُمۡ أَلَّا تَأۡكُلُواْ مِمَّا ذُكِرَ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ وَقَدۡ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَيۡكُمۡ إِلَّا مَا ٱضۡطُرِرۡتُمۡ إِلَيۡهِۗ وَإِنَّ كَثِيرٗا لَّيُضِلُّونَ بِأَهۡوَآئِهِم بِغَيۡرِ عِلۡمٍۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُعۡتَدِينَ
daivanāmattil aṟuttatil ninn niṅṅaḷentinu tinnātirikkaṇaṁ? niṅṅaḷkku niṣid'dhamākkiyat ēteākkeyenn allāhu vivariccutanniṭṭuṇṭallēā. niṅṅaḷava tinnān nirbandhitamākumpēāḷeāḻike. palaruṁ oru vivaravumillāte tēānniyapēāle āḷukaḷe vaḻipiḻappiccukeāṇṭirikkukayāṇ. sanśayamilla; ninṟe nāthan atikramikaḷeppaṟṟi nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 119
وَذَرُواْ ظَٰهِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَبَاطِنَهُۥٓۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكۡسِبُونَ ٱلۡإِثۡمَ سَيُجۡزَوۡنَ بِمَا كَانُواْ يَقۡتَرِفُونَ
parasyavuṁ rahasyavumāya pāpaṅṅaḷ varjikkuka. kuṟṟaṁ sampādiccuvekkunnavarkk avar pravarttikkunnatinanusaricca śikṣa labhikkuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 120
وَلَا تَأۡكُلُواْ مِمَّا لَمۡ يُذۡكَرِ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ وَإِنَّهُۥ لَفِسۡقٞۗ وَإِنَّ ٱلشَّيَٰطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِهِمۡ لِيُجَٰدِلُوكُمۡۖ وَإِنۡ أَطَعۡتُمُوهُمۡ إِنَّكُمۡ لَمُشۡرِكُونَ
allāhuvinṟe nāmattil aṟukkātta mr̥gaṅṅaḷuṭe mānsaṁ niṅṅaḷ tinnarut. atu adharmamāṇ; tīrcca. niṅṅaḷēāṭ tarkkikkānāyi piśācukkaḷ taṅṅaḷuṭe kūṭṭāḷikaḷkk cila durbēādhanaṅṅaḷ nalkikkeāṇṭirikkuṁ. niṅṅaḷ avare anusarikkukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṁ daivattil paṅkucērttavarāyittīruṁ
Surah Al-Anaam, Verse 121
أَوَمَن كَانَ مَيۡتٗا فَأَحۡيَيۡنَٰهُ وَجَعَلۡنَا لَهُۥ نُورٗا يَمۡشِي بِهِۦ فِي ٱلنَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُۥ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ لَيۡسَ بِخَارِجٖ مِّنۡهَاۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلۡكَٰفِرِينَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
oruvanu nāṁ jīvanillātta avasthayil jīvan nalki. veḷiccamēkukayuṁ ceytu. atumāyi janaṅṅaḷkkiṭayilūṭe naṭannukeāṇṭirikkunna ayāḷ, puṟattu kaṭakkānāvāte kūriruṭṭilpeṭṭavaneppēāleyāṇēā? avvidhaṁ satyaniṣēdhikaḷkk taṅṅaḷuṭe ceytikaḷ cētēāharamāyittēānni
Surah Al-Anaam, Verse 122
وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا فِي كُلِّ قَرۡيَةٍ أَكَٰبِرَ مُجۡرِمِيهَا لِيَمۡكُرُواْ فِيهَاۖ وَمَا يَمۡكُرُونَ إِلَّا بِأَنفُسِهِمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ
aprakāraṁ tanne ellā nāṭṭiluṁ kutantraṅṅaḷ kuttippeākkān aviṭaṅṅaḷile tem'māṭikaḷuṭe talavanmāre nāṁ cumatalappeṭuttiyiṭṭuṇṭ. yathārthattil avar kutantraṁ prayēāgikkunnat taṅṅaḷkketire tanneyāṇ. ennāl atēkkuṟicc avareāṭṭuṁ bēādhavānmāralla
Surah Al-Anaam, Verse 123
وَإِذَا جَآءَتۡهُمۡ ءَايَةٞ قَالُواْ لَن نُّؤۡمِنَ حَتَّىٰ نُؤۡتَىٰ مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ رُسُلُ ٱللَّهِۘ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ حَيۡثُ يَجۡعَلُ رِسَالَتَهُۥۗ سَيُصِيبُ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ ٱللَّهِ وَعَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا كَانُواْ يَمۡكُرُونَ
avarkk valla pramāṇavuṁ vannettiyāl avar paṟayuṁ: "daivadūtanmārkk kiṭṭiyatupēāluḷḷat ñaṅṅaḷkkuṁ labhikkunvare ñaṅṅaḷ viśvasikkukayilla.” ennāl allāhuvin nannāyaṟiyāṁ; tanṟe sandēśaṁ eviṭe ēlpikkaṇamenn. adharmaṁ pravarttikkunnavarkk allāhuviṅkal nindyatayāṇuṇṭāvuka. kaṭhinaśikṣayuṁ. avar kāṭṭikkūṭṭiya kutantraṅṅaḷ kāraṇamāṇat
Surah Al-Anaam, Verse 124
فَمَن يُرِدِ ٱللَّهُ أَن يَهۡدِيَهُۥ يَشۡرَحۡ صَدۡرَهُۥ لِلۡإِسۡلَٰمِۖ وَمَن يُرِدۡ أَن يُضِلَّهُۥ يَجۡعَلۡ صَدۡرَهُۥ ضَيِّقًا حَرَجٗا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي ٱلسَّمَآءِۚ كَذَٰلِكَ يَجۡعَلُ ٱللَّهُ ٱلرِّجۡسَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ
allāhu āreyeṅkiluṁ nērvaḻiyilākkān uddēśikkunnuveṅkil ayāḷuṭe manas'sine avan islāmināyi tuṟannukeāṭukkunnu. āreyeṅkiluṁ durmārgattilākkānāṇ avanuddēśikkunnateṅkil ayāḷuṭe hr̥dayatte iṭuṅṅiyatuṁ saṅkucitavumākkunnu. appēāḷ tān ākāśattēkk kayaṟippēākumpēāle avanu tēānnunnu. viśvasikkāttavarkk allāhu ivvidhaṁ nīcamāya śikṣa nalkuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 125
وَهَٰذَا صِرَٰطُ رَبِّكَ مُسۡتَقِيمٗاۗ قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَذَّكَّرُونَ
itāṇ ninṟe nāthanṟe nērvaḻi. ālēāciccaṟiyunna janattin nāmitā teḷivukaḷ viśadīkariccirikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 126
۞لَهُمۡ دَارُ ٱلسَّلَٰمِ عِندَ رَبِّهِمۡۖ وَهُوَ وَلِيُّهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avarkk avaruṭe nāthanṟe aṭutt śāntimandiramuṇṭ. avanāṇ avaruṭe rakṣādhikāri. avar pravartticcatinuḷḷa pratiphalamāṇat
Surah Al-Anaam, Verse 127
وَيَوۡمَ يَحۡشُرُهُمۡ جَمِيعٗا يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ قَدِ ٱسۡتَكۡثَرۡتُم مِّنَ ٱلۡإِنسِۖ وَقَالَ أَوۡلِيَآؤُهُم مِّنَ ٱلۡإِنسِ رَبَّنَا ٱسۡتَمۡتَعَ بَعۡضُنَا بِبَعۡضٖ وَبَلَغۡنَآ أَجَلَنَا ٱلَّذِيٓ أَجَّلۡتَ لَنَاۚ قَالَ ٱلنَّارُ مَثۡوَىٰكُمۡ خَٰلِدِينَ فِيهَآ إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٞ
allāhu avareyellāṁ orumiccu cērkkundinaṁ avan paṟayuṁ: "jinnsamūhamē; manuṣyaril vaḷare pēre niṅṅaḷ vaḻipiḻappicciṭṭuṇṭ.” appēāḷ avaruṭe ātmamitraṅṅaḷāyirunna manuṣyar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ñaṅṅaḷ parasparaṁ sukhāsvādanaṅṅaḷkk upayēāgappeṭuttiyiṭṭuṇṭ. ippēāḷ nī ñaṅṅaḷkk anuvadicca avadhiyil ñaṅṅaḷettiyirikkunnu”. allāhu aṟiyikkuṁ: śari, ini narakattīyāṇ niṅṅaḷuṭe tāmasasthalaṁ. niṅṅaḷaviṭe sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. allāhu icchicca samayameāḻike. ninṟe nāthan yuktimānuṁ ellāṁ aṟiyunnavanuṁ tanne; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 128
وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّي بَعۡضَ ٱلظَّـٰلِمِينَ بَعۡضَۢا بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
ivvidhaṁ ā akramikaḷe nāṁ an'yēān'yaṁ kūṭṭāḷikaḷākkuṁ. avar sampādiccukeāṇṭirunnatinṟe phalamāṇat
Surah Al-Anaam, Verse 129
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ رُسُلٞ مِّنكُمۡ يَقُصُّونَ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِي وَيُنذِرُونَكُمۡ لِقَآءَ يَوۡمِكُمۡ هَٰذَاۚ قَالُواْ شَهِدۡنَا عَلَىٰٓ أَنفُسِنَاۖ وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَشَهِدُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰفِرِينَ
jinnukaḷuṭeyuṁ manuṣyaruṭeyuṁ samūhamē, enṟe pramāṇaṅṅaḷ vivariccutarikayuṁ ī dinatte nēriṭēṇṭivarumenn munnaṟiyipp nalkukayuṁ ceyyunna, niṅṅaḷil ninnutanneyuḷḷa daivadūtanmār niṅṅaḷuṭe aṭutt vannirunnillē?” avar paṟayuṁ: "ate; ñaṅṅaḷitā ñaṅṅaḷkketire tanne sākṣyaṁ vahikkunnu.” aihikajīvitaṁ avare vañcanayilakappeṭutti. taṅṅaḷ satyaniṣēdhikaḷāyirunnuvenn annēraṁ avar taṅṅaḷkketire tanne sākṣyaṁ vahikkunnu
Surah Al-Anaam, Verse 130
ذَٰلِكَ أَن لَّمۡ يَكُن رَّبُّكَ مُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا غَٰفِلُونَ
oru pradēśattukār sanmārgatteppaṟṟi onnumaṟiyāte kaḻiyumpēāḷ ninṟe nāthan an'yāyamāyi avare naśippikkukayillennatin teḷivāṇ ivaruṭe ī sākṣyaṁ
Surah Al-Anaam, Verse 131
وَلِكُلّٖ دَرَجَٰتٞ مِّمَّا عَمِلُواْۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَٰفِلٍ عَمَّا يَعۡمَلُونَ
ōrēāruttarkkuṁ taṅṅaḷ pravartticcatinanusaricca padaviyuṇṭ. avar ceytukeāṇṭirikkunnatinekkuṟicc ninṟe nāthan oṭṭuṁ aśrad'dhanalla
Surah Al-Anaam, Verse 132
وَرَبُّكَ ٱلۡغَنِيُّ ذُو ٱلرَّحۡمَةِۚ إِن يَشَأۡ يُذۡهِبۡكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفۡ مِنۢ بَعۡدِكُم مَّا يَشَآءُ كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوۡمٍ ءَاخَرِينَ
ninṟe nāthan svayamparyāptanāṇ. ēṟe dayāparanuṁ. avanicchikkunnuveṅkil niṅṅaḷe nīkkan̄ceyyukayuṁ niṅṅaḷkkuśēṣaṁ tānicchikkunnavare pakaraṁ keāṇṭuvarikayuṁ ceyyuṁ. maṟṟeāru janatayuṭe vanśaparamparayilninn niṅṅaḷe avan uyarttikkeāṇṭuvannapēāle
Surah Al-Anaam, Verse 133
إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَأٓتٖۖ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ
niṅṅaḷēāṭ vāgdānaṁ ceyyunnat sambhavikkuka tanne ceyyuṁ; tīrcca. allāhuvine tēālpikkān niṅṅaḷkkāvilla
Surah Al-Anaam, Verse 134
قُلۡ يَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنِّي عَامِلٞۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُۥ عَٰقِبَةُ ٱلدَّارِۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
paṟayuka: enṟe janamē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe nilapāṭanusaricc pravartticcukeāḷḷuka; ñānuṁ pravarttikkāṁ. ī lēākattinṟe oṭukkaṁ ārkkanukūlamāyirikkumenn vaḻiye niṅṅaḷaṟiyuka tanne ceyyuṁ. onnu tīrcca; akramikaḷ vijayikkukayilla
Surah Al-Anaam, Verse 135
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ ٱلۡحَرۡثِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ نَصِيبٗا فَقَالُواْ هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعۡمِهِمۡ وَهَٰذَا لِشُرَكَآئِنَاۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمۡ فَلَا يَصِلُ إِلَى ٱللَّهِۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَآئِهِمۡۗ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
allāhutanne sr̥ṣṭiccuṇṭākkiya viḷakaḷilninnuṁ kālikaḷilninnuṁ oru vihitaṁ avaravan niścayiccukeāṭuttirikkunnu. enniṭṭavar keṭṭiccamacc paṟayunnu: "it allāhuvinuḷḷatāṇ. it taṅṅaḷ paṅkāḷikaḷākkivecca daivaṅṅaḷkkuṁ.” atēāṭeāppaṁ avaruṭe paṅkāḷikaḷkkuḷḷateānnuṁ allāhuvilēkketticcērukayilla. allāhuvinuḷḷatēā avaruṭe paṅkāḷikaḷkketticcērukayuṁ ceyyuṁ. avaruṭe tīrumānaṁ etra cītta
Surah Al-Anaam, Verse 136
وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٖ مِّنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ قَتۡلَ أَوۡلَٰدِهِمۡ شُرَكَآؤُهُمۡ لِيُرۡدُوهُمۡ وَلِيَلۡبِسُواْ عَلَيۡهِمۡ دِينَهُمۡۖ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ
atupēālettanne dhārāḷaṁ bahudaivaviśvāsikaḷkk taṅṅaḷuṭe makkaḷe keāllunnat avaruṭe paṅkāḷikaḷ bhūṣaṇamāyi tēānnippiccirikkunnu. avare vipattilpeṭuttaluṁ avarkk taṅṅaḷuṭe mataṁ tiriccaṟiyātākalumāṇ atukeāṇṭuṇṭāvunnat. allāhu icchiccirunneṅkil avaraṅṅane ceyyumāyirunnilla. avareyuṁ avar keṭṭiccamaccuṇṭākkunnavayeyuṁ avaruṭe pāṭṭin viṭṭēkkuka
Surah Al-Anaam, Verse 137
وَقَالُواْ هَٰذِهِۦٓ أَنۡعَٰمٞ وَحَرۡثٌ حِجۡرٞ لَّا يَطۡعَمُهَآ إِلَّا مَن نَّشَآءُ بِزَعۡمِهِمۡ وَأَنۡعَٰمٌ حُرِّمَتۡ ظُهُورُهَا وَأَنۡعَٰمٞ لَّا يَذۡكُرُونَ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَيۡهَا ٱفۡتِرَآءً عَلَيۡهِۚ سَيَجۡزِيهِم بِمَا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
avar paṟaññu: "iva vilakkappeṭṭa kālikaḷuṁ viḷakaḷumākunnu. ñaṅṅaḷuddēśikkunnavarallāte, ava tinnān pāṭilla.” avar svayaṁ keṭṭiccamacca vādamāṇit. avar savāri ceyyānuṁ carakku cumakkānuṁ puṟaṁ upayēāgikkunnat niṣid'dhamākkiya maṟṟu mr̥gaṅṅaḷuṇṭ. avar allāhuvinṟe nāmaṁ uccarikkātta mr̥gaṅṅaḷumuṇṭ. iteākkeyuṁ avar allāhuvinṟe pēril keṭṭiccamaccuṇṭākkiyavayāṇ. avar ivvidhaṁ keṭṭiccamaccuṇṭākkunnatin allāhu avarkk vaikāte matiyāya pratiphalaṁ nalkuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 138
وَقَالُواْ مَا فِي بُطُونِ هَٰذِهِ ٱلۡأَنۡعَٰمِ خَالِصَةٞ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِنَاۖ وَإِن يَكُن مَّيۡتَةٗ فَهُمۡ فِيهِ شُرَكَآءُۚ سَيَجۡزِيهِمۡ وَصۡفَهُمۡۚ إِنَّهُۥ حَكِيمٌ عَلِيمٞ
avar paṟayunnu: "ī kālikaḷuṭe vayaṟukaḷiluḷḷat ñaṅṅaḷile āṇuṅṅaḷkk mātramuḷḷatāṇ. ñaṅṅaḷuṭe bhāryamārkk at niṣid'dhamāṇ.” ennāl at śavamāṇeṅkil avarellāṁ atil paṅkāḷikaḷākuṁ. tīrccayāyuṁ avaruṭe ī keṭṭiccamakkalukaḷkk allāhu anuyēājyamāya pratiphalaṁ vaikāte nalkuṁ. sanśayamilla; avan yuktimānuṁ ellāṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 139
قَدۡ خَسِرَ ٱلَّذِينَ قَتَلُوٓاْ أَوۡلَٰدَهُمۡ سَفَهَۢا بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَحَرَّمُواْ مَا رَزَقَهُمُ ٱللَّهُ ٱفۡتِرَآءً عَلَى ٱللَّهِۚ قَدۡ ضَلُّواْ وَمَا كَانُواْ مُهۡتَدِينَ
oru vivaravumillāte, tikañña avivēkaṁ kāraṇaṁ svantaṁ makkaḷe keāllunnavaruṁ allāhu avarkkēkiya annaṁ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamacc svayaṁ niṣid'dhamākkunnavaruṁ naṣṭattilppeṭṭatutanne. sanśayamilla avar vaḻikēṭilāyirikkunnu. avar nērvaḻi prāpiccatumilla
Surah Al-Anaam, Verse 140
۞وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَ جَنَّـٰتٖ مَّعۡرُوشَٰتٖ وَغَيۡرَ مَعۡرُوشَٰتٖ وَٱلنَّخۡلَ وَٱلزَّرۡعَ مُخۡتَلِفًا أُكُلُهُۥ وَٱلزَّيۡتُونَ وَٱلرُّمَّانَ مُتَشَٰبِهٗا وَغَيۡرَ مُتَشَٰبِهٖۚ كُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثۡمَرَ وَءَاتُواْ حَقَّهُۥ يَوۡمَ حَصَادِهِۦۖ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
pantalil paṭarttunnatuṁ allāttatumāya udyānaṅṅaḷ; īttappanakaḷ; palataraṁ kāykanikaḷuḷḷa kr̥ṣikaḷ; parasparaṁ samānata tēānnunnatuṁ ennāl vyatyastaṅṅaḷumāya olīvuṁ ṟum'mānuṁ ellāṁ sr̥ṣṭiccuṇṭākkiyat allāhuvāṇ. ava kāykkumpēāḷ paḻaṅṅaḷ tinnukeāḷḷuka. viḷaveṭuppukālatt atinṟe bādhyata athavā sakātt keāṭuttutīrkkuka. ennāl amitavyayaṁ arut. atirukaviyunnavare allāhu iṣṭappeṭunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 141
وَمِنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ حَمُولَةٗ وَفَرۡشٗاۚ كُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ
kannukālikaḷil bhāraṁ cumakkunnavayeyuṁ aṟuttutinnānuḷḷavayeyuṁ avan sr̥ṣṭiccirikkunnu. allāhu niṅṅaḷkkēkiya vibhavaṅṅaḷilninn āhariccukeāḷḷuka. piśācinṟe kālppāṭukaḷ pinpaṟṟarut. sanśayanvēṇṭa; avan niṅṅaḷuṭe pratyakṣa śatruvāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 142
ثَمَٰنِيَةَ أَزۡوَٰجٖۖ مِّنَ ٱلضَّأۡنِ ٱثۡنَيۡنِ وَمِنَ ٱلۡمَعۡزِ ٱثۡنَيۡنِۗ قُلۡ ءَآلذَّكَرَيۡنِ حَرَّمَ أَمِ ٱلۡأُنثَيَيۡنِ أَمَّا ٱشۡتَمَلَتۡ عَلَيۡهِ أَرۡحَامُ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۖ نَبِّـُٔونِي بِعِلۡمٍ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
allāhu eṭṭu iṇakaḷe sr̥ṣṭiccu. cem'mariyāṭu vargattil ninn raṇṭuṁ kēālāṭu vargattil ninn raṇṭuṁ. cēādikkuka: allāhu avayil āṇvargatteyāṇēā niṣid'dhamākkiyat; atēā peṇvargatteyēā? atumalleṅkil irutaraṁ peṇṇāṭukaḷuṭeyuṁ garbhāśayaṅṅaḷiluḷḷa kuṭṭikaḷeyēā? aṟivinṟe aṭisthānattil enikku paṟaññutarika; niṅṅaḷ satyasandhareṅkil
Surah Al-Anaam, Verse 143
وَمِنَ ٱلۡإِبِلِ ٱثۡنَيۡنِ وَمِنَ ٱلۡبَقَرِ ٱثۡنَيۡنِۗ قُلۡ ءَآلذَّكَرَيۡنِ حَرَّمَ أَمِ ٱلۡأُنثَيَيۡنِ أَمَّا ٱشۡتَمَلَتۡ عَلَيۡهِ أَرۡحَامُ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۖ أَمۡ كُنتُمۡ شُهَدَآءَ إِذۡ وَصَّىٰكُمُ ٱللَّهُ بِهَٰذَاۚ فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا لِّيُضِلَّ ٱلنَّاسَ بِغَيۡرِ عِلۡمٍۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
ivvidhaṁ oṭṭakavargattil ninn raṇṭ iṇakaḷuṁ paśuvargattil ninn raṇṭ iṇakaḷuṁ itā. cēādikkuka: allāhu iruvibhāgattileyuṁ āṇvargatteyāṇēā niṣid'dhamākkiyat; atēā peṇvargatteyēā? atumalleṅkil irutaraṁ peṇvargaṅṅaḷuṭeyuṁ garbhāśayaṅṅaḷiluḷḷa kuṭṭikaḷeyēā? atalla; allāhu iteākkeyuṁ niṅṅaḷe upadēśikkumpēāḷ niṅṅaḷatin sākṣikaḷāyi uṇṭāyirunnēā? oru vivaravumillāte janaṅṅaḷe vaḻipiḻappikkān allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaccavanekkāḷ keāṭiya atikrami āruṇṭ? atikramikaḷe allāhu nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 144
قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٖ يَطۡعَمُهُۥٓ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيۡتَةً أَوۡ دَمٗا مَّسۡفُوحًا أَوۡ لَحۡمَ خِنزِيرٖ فَإِنَّهُۥ رِجۡسٌ أَوۡ فِسۡقًا أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
paṟayuka: enikku bēādhanamāyi labhiccavayil, bhakṣikkunnavan tinnān pāṭillāttatāyi onnuṁ ñān kāṇunnilla; śavavuṁ oḻukkappeṭṭa raktavuṁ pannimānsavuṁ oḻike. avayeākke mḷēccha vastukkaḷāṇ. allāhu allāttavaruṭe pēril aṟukkappeṭṭ adhārmikamāyatuṁ vilakkappeṭṭatu tanne. athavā, āreṅkiluṁ nirbandhitamāyuṁ dhikkāraṁ uddēśikkāteyuṁ atyāvaśya paridhi laṅghikkāteyumāṇeṅkil vilakkappeṭṭava tinnunnatinu virēādhamilla. ninṟe nāthan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanuṁ tanne; tīrcca
Surah Al-Anaam, Verse 145
وَعَلَى ٱلَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمۡنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٖۖ وَمِنَ ٱلۡبَقَرِ وَٱلۡغَنَمِ حَرَّمۡنَا عَلَيۡهِمۡ شُحُومَهُمَآ إِلَّا مَا حَمَلَتۡ ظُهُورُهُمَآ أَوِ ٱلۡحَوَايَآ أَوۡ مَا ٱخۡتَلَطَ بِعَظۡمٖۚ ذَٰلِكَ جَزَيۡنَٰهُم بِبَغۡيِهِمۡۖ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ
nakhamuḷḷavayeyellāṁ jūtanmārkku nāṁ niṣid'dhamākki. āṭumāṭukaḷuṭe keāḻuppuṁ nāmavarkk vilakkiyirunnu; avayuṭe mutukiluṁ kuṭaliluṁ paṟṟippiṭiccatēā ellumāyi oṭṭiccērnnatēā oḻike. avaruṭe dhikkārattin nāmavarkku nalkiya śikṣayāṇat. nāṁ paṟayunnat satyaṁ tanne; sanśayamilla
Surah Al-Anaam, Verse 146
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمۡ ذُو رَحۡمَةٖ وَٰسِعَةٖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُهُۥ عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
athavā avar ninne taḷḷippaṟayukayāṇeṅkil nī avarēāṭu paṟayuka: niṅṅaḷuṭe nāthan atirukaḷillātta kāruṇyattinuṭamayākunnu. ennāl kuṟṟavāḷikaḷāya janattilninn avanṟe śikṣa taṭṭimāṟṟappeṭunnatumalla
Surah Al-Anaam, Verse 147
سَيَقُولُ ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْ لَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَآ أَشۡرَكۡنَا وَلَآ ءَابَآؤُنَا وَلَا حَرَّمۡنَا مِن شَيۡءٖۚ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ حَتَّىٰ ذَاقُواْ بَأۡسَنَاۗ قُلۡ هَلۡ عِندَكُم مِّنۡ عِلۡمٖ فَتُخۡرِجُوهُ لَنَآۖ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا تَخۡرُصُونَ
ā bahudaiva vādikaḷ paṟayuṁ: "allāhu icchiccirunneṅkil ñaṅṅaḷēā ñaṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷēā bahudaivaviśvāsikaḷākumāyirunnilla. ñaṅṅaḷ onnuṁ niṣid'dhamākkumāyirunnumilla.” aprakāraṁ tanne avarkk mumpuḷḷavaruṁ nam'muṭe śikṣa anubhavikkuvēāḷaṁ satyatte taḷḷippaṟaññu. paṟayuka: "niṅṅaḷuṭe vaśaṁ ñaṅṅaḷkk veḷippeṭuttittarāvunna valla vivaravumuṇṭēā? ūhatte mātramāṇ niṅṅaḷ pinpaṟṟunnat. niṅṅaḷ kēvalaṁ anumānaṅṅaḷāviṣkarikkukayāṇ.”
Surah Al-Anaam, Verse 148
قُلۡ فَلِلَّهِ ٱلۡحُجَّةُ ٱلۡبَٰلِغَةُۖ فَلَوۡ شَآءَ لَهَدَىٰكُمۡ أَجۡمَعِينَ
paṟayuka: tikavuṟṟa teḷivuḷḷat allāhuvināṇ. avanicchiccirunneṅkil niṅṅaḷeyellāṁ avan nērvaḻiyilākkumāyirunnu
Surah Al-Anaam, Verse 149
قُلۡ هَلُمَّ شُهَدَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ يَشۡهَدُونَ أَنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَ هَٰذَاۖ فَإِن شَهِدُواْ فَلَا تَشۡهَدۡ مَعَهُمۡۚ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ وَهُم بِرَبِّهِمۡ يَعۡدِلُونَ
paṟayuka: allāhu ī vastukkaḷeākke vilakkiyirikkunnuvenn niṅṅaḷkkāyi sākṣyaṁ vahikkunnavareyellāṁ iṅṅ keāṇṭuvarika. athavā, avaraṅṅane sākṣyaṁ vahikkukayāṇeṅkil nī avarēāṭeāppaṁ sākṣiyāvarut. nam'muṭe teḷivukaḷe kaḷḷamākki taḷḷiyavaruṭeyuṁ paralēākattil viśvasikkāttavaruṭeyuṁ taṅṅaḷuṭe nāthann tulyare saṅkalpiccavaruṭeyuṁ tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟarut
Surah Al-Anaam, Verse 150
۞قُلۡ تَعَالَوۡاْ أَتۡلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمۡ عَلَيۡكُمۡۖ أَلَّا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡـٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗاۖ وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُم مِّنۡ إِمۡلَٰقٖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكُمۡ وَإِيَّاهُمۡۖ وَلَا تَقۡرَبُواْ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَۖ وَلَا تَقۡتُلُواْ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
paṟayuka: varuvin; niṅṅaḷuṭe nāthan niṅṅaḷkk niṣid'dhamākkiyatenteākkeyenn ñān paṟaññutarāṁ: niṅṅaḷ onnineyuṁ avanil paṅkāḷikaḷākkarut; mātāpitākkaḷēāṭ nalla nilayil varttikkaṇaṁ; dāridyraṁ kāraṇaṁ niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe kuṭṭikaḷe keāllarut; niṅṅaḷkkuṁ avarkkuṁ annaṁ tarunnat nāmāṇ. teḷiññatuṁ maṟaññatumāya nīcavr̥ttikaḷēāṭaṭukkarut; allāhu ādaraṇīyamākkiya jīvane an'yāyamāyi hanikkarut. niṅṅaḷ cinticcaṟiyān allāhu niṅṅaḷkku nalkiya nirdēśaṅṅaḷāṇivayellāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 151
وَلَا تَقۡرَبُواْ مَالَ ٱلۡيَتِيمِ إِلَّا بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ أَشُدَّهُۥۚ وَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ بِٱلۡقِسۡطِۖ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۖ وَإِذَا قُلۡتُمۡ فَٱعۡدِلُواْ وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰۖ وَبِعَهۡدِ ٱللَّهِ أَوۡفُواْۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
ēṟṟaṁ uttamamāya rītiyilallāte niṅṅaḷ anāthayuṭe dhanattēāṭaṭukkarut; avanu kāryabēādhamuṇṭākunvare. aḷavu- tūkkaṅṅaḷil nītipūrvaṁ tikavu varuttuka. nāṁ ārkkuṁ ayāḷuṭe kaḻivinnatītamāya bādhyata cumattunnilla. niṅṅaḷ sansārikkukayāṇeṅkil nītipālikkuka; at aṭutta kuṭumbakkāranṟe kāryattilāyāluṁ. allāhuvēāṭuḷḷa karār pūrttīkarikkuka. niṅṅaḷ kāryabēādhamuḷḷavarākān allāhu niṅṅaḷkku nalkunna upadēśamāṇit
Surah Al-Anaam, Verse 152
وَأَنَّ هَٰذَا صِرَٰطِي مُسۡتَقِيمٗا فَٱتَّبِعُوهُۖ وَلَا تَتَّبِعُواْ ٱلسُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمۡ عَن سَبِيلِهِۦۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ
sanśayaṁ vēṇṭa; itu tanneyāṇ enṟe nērvaḻi. atināl niṅṅaḷit pintuṭaruka. maṟṟu mārgaṅṅaḷ avalambikkarut. avayeākke allāhuvinṟe vaḻiyilninn niṅṅaḷe teṟṟiccukaḷayuṁ. niṅṅaḷ bhaktiyuḷḷavarākān allāhu niṅṅaḷkku nalkunna upadēśamāṇit
Surah Al-Anaam, Verse 153
ثُمَّ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ تَمَامًا عَلَى ٱلَّذِيٓ أَحۡسَنَ وَتَفۡصِيلٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لَّعَلَّهُم بِلِقَآءِ رَبِّهِمۡ يُؤۡمِنُونَ
nāṁ mūsākku vēdapustakaṁ nalki. nanma ceytavarkkuḷḷa anugrahattinṟe pūrttīkaraṇamāyāṇat. ellā kāryaṅṅaḷuṭeyuṁ viśadīkaraṇavuṁ mārgadarśanavuṁ kāruṇyavumāyāṇat. avar taṅṅaḷuṭe nāthanumāyi kaṇṭumuṭṭumenn viśvasikkunnavarākān
Surah Al-Anaam, Verse 154
وَهَٰذَا كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ مُبَارَكٞ فَٱتَّبِعُوهُ وَٱتَّقُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
nāṁ iṟakkiya anugr̥hītamāya vēdapustakamāṇit. atināl niṅṅaḷitine pinpaṟṟuka. bhaktarāvukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ kāruṇyattinarharāyēkkāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 155
أَن تَقُولُوٓاْ إِنَّمَآ أُنزِلَ ٱلۡكِتَٰبُ عَلَىٰ طَآئِفَتَيۡنِ مِن قَبۡلِنَا وَإِن كُنَّا عَن دِرَاسَتِهِمۡ لَغَٰفِلِينَ
ñaṅṅaḷkku mumpuḷḷa raṇṭu vibhāgakkārkku mātramē vēdapustakaṁ labhiccirunnuḷḷū. ñaṅṅaḷākaṭṭe, avar paṭhikkukayuṁ paṭhippikkukayuṁ ceytirunnatineppaṟṟi tīrttuṁ aśrad'dharumāyirunnu”venn niṅṅaḷ paṟayātirikkānāṇ nāmitavatarippiccat
Surah Al-Anaam, Verse 156
أَوۡ تَقُولُواْ لَوۡ أَنَّآ أُنزِلَ عَلَيۡنَا ٱلۡكِتَٰبُ لَكُنَّآ أَهۡدَىٰ مِنۡهُمۡۚ فَقَدۡ جَآءَكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞۚ فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَصَدَفَ عَنۡهَاۗ سَنَجۡزِي ٱلَّذِينَ يَصۡدِفُونَ عَنۡ ءَايَٰتِنَا سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يَصۡدِفُونَ
sanśayaṁ vēṇṭa; itu tanneyāṇ enṟe nērvaḻi. atināl niṅṅaḷit pintuṭaruka. maṟṟu mārgaṅṅaḷ avalambikkarut. avayeākke allāhuvinṟe vaḻiyilninn niṅṅaḷe teṟṟiccukaḷayuṁ. niṅṅaḷ bhaktiyuḷḷavarākān allāhu niṅṅaḷkku nalkunna upadēśamāṇit
Surah Al-Anaam, Verse 157
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَوۡ يَأۡتِيَ رَبُّكَ أَوۡ يَأۡتِيَ بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَۗ يَوۡمَ يَأۡتِي بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفۡسًا إِيمَٰنُهَا لَمۡ تَكُنۡ ءَامَنَتۡ مِن قَبۡلُ أَوۡ كَسَبَتۡ فِيٓ إِيمَٰنِهَا خَيۡرٗاۗ قُلِ ٱنتَظِرُوٓاْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ
nāṁ mūsākku vēdapustakaṁ nalki. nanma ceytavarkkuḷḷa anugrahattinṟe pūrttīkaraṇamāyāṇat. ellā kāryaṅṅaḷuṭeyuṁ viśadīkaraṇavuṁ mārgadarśanavuṁ kāruṇyavumāyāṇat. avar taṅṅaḷuṭe nāthanumāyi kaṇṭumuṭṭumenn viśvasikkunnavarākān
Surah Al-Anaam, Verse 158
إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗا لَّسۡتَ مِنۡهُمۡ فِي شَيۡءٍۚ إِنَّمَآ أَمۡرُهُمۡ إِلَى ٱللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ
nāṁ iṟakkiya anugr̥hītamāya vēdapustakamāṇit. atināl niṅṅaḷitine pinpaṟṟuka. bhaktarāvukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ kāruṇyattinarharāyēkkāṁ
Surah Al-Anaam, Verse 159
مَن جَآءَ بِٱلۡحَسَنَةِ فَلَهُۥ عَشۡرُ أَمۡثَالِهَاۖ وَمَن جَآءَ بِٱلسَّيِّئَةِ فَلَا يُجۡزَىٰٓ إِلَّا مِثۡلَهَا وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
ñaṅṅaḷkku mumpuḷḷa raṇṭu vibhāgakkārkku mātramē vēdapustakaṁ labhiccirunnuḷḷū. ñaṅṅaḷākaṭṭe, avar paṭhikkukayuṁ paṭhippikkukayuṁ ceytirunnatineppaṟṟi tīrttuṁ aśrad'dharumāyirunnu”venn niṅṅaḷ paṟayātirikkānāṇ nāmitavatarippiccat
Surah Al-Anaam, Verse 160
قُلۡ إِنَّنِي هَدَىٰنِي رَبِّيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ دِينٗا قِيَمٗا مِّلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۚ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
paṟayuka: uṟappāyuṁ enṟe nāthan enne nērvaḻiyilēkk nayiccirikkunnu. vaḷavutirivukaḷētumillātta matattilēkk. ibṟāhīṁ nilakeāṇṭa vakratayillātta mārgattilēkk. addēhaṁ bahudaivavādikaḷil peṭṭavanāyirunnilla
Surah Al-Anaam, Verse 161
قُلۡ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحۡيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
paṟayuka: "niścayamāyuṁ enṟe namaskāravuṁ ārādhanākarmaṅṅaḷuṁ jīvitavuṁ maraṇavumellāṁ prapañcanāthanāya allāhuvinuḷḷatāṇ
Surah Al-Anaam, Verse 162
لَا شَرِيكَ لَهُۥۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرۡتُ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
avan paṅkāḷikaḷārumilla. avvidhamāṇ ennēāṭ kalpiccirikkunnat. avane anusarikkunnavaril onnāmanāṇ ñān.”
Surah Al-Anaam, Verse 163
قُلۡ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡغِي رَبّٗا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيۡءٖۚ وَلَا تَكۡسِبُ كُلُّ نَفۡسٍ إِلَّا عَلَيۡهَاۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرۡجِعُكُمۡ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ
cēādikkuka: “ñān allāhuvallātta maṟṟeāru rakṣakane tēṭukayēā; avan ellāṟṟinṟeyuṁ nāthanāyirikke.” ēteārāḷuṁ ceytukūṭṭunnatinṟe uttaravādittaṁ ayāḷkku mātramāyirikkuṁ. bhāraṁ cumakkunna āruṁ maṟṟeārāḷuṭe bhāraṁ vahikkukayilla. pinnīṭ niṅṅaḷuṭeyeākke maṭakkaṁ niṅṅaḷuṭe nāthaṅkalēkku tanneyāṇ. niṅṅaḷ bhinnābhiprāyaṁ pularttiya kāryaṅṅaḷuṭe nijasthiti appēāḷ avanaviṭevecc niṅṅaḷe aṟiyikkuṁ
Surah Al-Anaam, Verse 164
وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَكُمۡ خَلَـٰٓئِفَ ٱلۡأَرۡضِ وَرَفَعَ بَعۡضَكُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ لِّيَبۡلُوَكُمۡ فِي مَآ ءَاتَىٰكُمۡۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمُۢ
niṅṅaḷe bhūmiyil pratinidhikaḷākkiyat avanāṇ. niṅṅaḷil cilare maṟṟu cilarekkāḷ unnata padavikaḷilēkk uyarttiyatuṁ avan tanne. niṅṅaḷkk avan nalkiya kaḻivil niṅṅaḷe parīkṣikkānāṇit. sanśayamilla; ninṟe nāthan vēgaṁ śikṣā naṭapaṭi svīkarikkunnavanāṇ. oppaṁ ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanuṁ tanne
Surah Al-Anaam, Verse 165