Surah Al-Maeda - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَوۡفُواْ بِٱلۡعُقُودِۚ أُحِلَّتۡ لَكُم بَهِيمَةُ ٱلۡأَنۡعَٰمِ إِلَّا مَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ غَيۡرَ مُحِلِّي ٱلصَّيۡدِ وَأَنتُمۡ حُرُمٌۗ إِنَّ ٱللَّهَ يَحۡكُمُ مَا يُرِيدُ
viśvasiccavarē, karāṟukaḷ pālikkuka. nālkkālikaḷilpeṭṭa mr̥gaṅṅaḷ niṅṅaḷkk anuvadikkappeṭṭirikkunnu; vaḻiye vivarikkunnava oḻike. ennāl ihṟāmilāyirikke vēṭṭayāṭunnat anuvadanīyamāyi gaṇikkarut. allāhu avanicchikkunnat vidhikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 1
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُحِلُّواْ شَعَـٰٓئِرَ ٱللَّهِ وَلَا ٱلشَّهۡرَ ٱلۡحَرَامَ وَلَا ٱلۡهَدۡيَ وَلَا ٱلۡقَلَـٰٓئِدَ وَلَآ ءَآمِّينَ ٱلۡبَيۡتَ ٱلۡحَرَامَ يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّن رَّبِّهِمۡ وَرِضۡوَٰنٗاۚ وَإِذَا حَلَلۡتُمۡ فَٱصۡطَادُواْۚ وَلَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ شَنَـَٔانُ قَوۡمٍ أَن صَدُّوكُمۡ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ أَن تَعۡتَدُواْۘ وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ وَلَا تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
viśvasiccavarē, allāhuvinṟe cihnaṅṅaḷe niṅṅaḷ anādarikkarut. pavitramāsaṁ; balimr̥gaṅṅaḷ; avaye tiriccaṟiyānuḷḷa kaḻuttile vaṭaṅṅaḷ; taṅṅaḷuṭe nāthanṟe anugrahavuṁ prītiyuṁ tēṭi puṇyagēhalēkk pēākunnavar- ivayeyuṁ niṅṅaḷ anādarikkarut. ihṟāmil ninneāḻivāyāl niṅṅaḷkk vēṭṭayilērppeṭāvunnatāṇ. masjidul haṟāmil pravēśikkunnatil ninn niṅṅaḷe vilakkiyavarēāṭuḷḷa veṟupp avarkketire atikramaṁ pravarttikkān niṅṅaḷe prērippikkātirikkaṭṭe. puṇyattiluṁ daivabhaktiyiluṁ parasparaṁ sahāyikaḷāvuka. pāpattiluṁ parākramattiluṁ parasparaṁ sahāyikaḷākarut. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 2
حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةُ وَٱلدَّمُ وَلَحۡمُ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦ وَٱلۡمُنۡخَنِقَةُ وَٱلۡمَوۡقُوذَةُ وَٱلۡمُتَرَدِّيَةُ وَٱلنَّطِيحَةُ وَمَآ أَكَلَ ٱلسَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيۡتُمۡ وَمَا ذُبِحَ عَلَى ٱلنُّصُبِ وَأَن تَسۡتَقۡسِمُواْ بِٱلۡأَزۡلَٰمِۚ ذَٰلِكُمۡ فِسۡقٌۗ ٱلۡيَوۡمَ يَئِسَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن دِينِكُمۡ فَلَا تَخۡشَوۡهُمۡ وَٱخۡشَوۡنِۚ ٱلۡيَوۡمَ أَكۡمَلۡتُ لَكُمۡ دِينَكُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ نِعۡمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗاۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ فِي مَخۡمَصَةٍ غَيۡرَ مُتَجَانِفٖ لِّإِثۡمٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
śavaṁ, raktaṁ, panniyiṟacci, allāhuvallāttavaruṭe pēril aṟukkappeṭṭat, śvāsammuṭṭiccattat, tallikkeānnat, vīṇucattat, tam'milkutticcattat, van'yamr̥gaṁ kaṭiccu tinniṭṭat- cāvuṁ mumpe niṅṅaḷ aṟuttat oḻike- pratiṣṭhakaḷkk baliyaṟuttat; iteākkeyuṁ niṅṅaḷkk niṣid'dhamāṇ. ampukaḷkeāṇṭ bhāgyaparīkṣaṇaṁ naṭattaluṁ niṣid'dhaṁ tanne. itellāṁ mḷēchamāṇ. satyaniṣēdhikaḷ niṅṅaḷuṭe dīnine nēriṭunnatil inn nirāśarāyirikkunnu. atināl niṅṅaḷavare pēṭikkēṇṭatilla. enne mātraṁ bhayappeṭuka. inn niṅṅaḷuṭe jīvitavyavastha ñān niṅṅaḷkku tikavuṟṟatākki tannirikkunnu. enṟe anugrahaṁ niṅṅaḷkk pūrttīkariccu tannirikkunnu. islāmine niṅṅaḷkkuḷḷa jīvitavyavasthayāyi tr̥ptippeṭukayuṁ ceytirikkunnu. āreṅkiluṁ paṭṭiṇi kāraṇaṁ niṣid'dhaṁ tinnān nirbandhitanāyāl, avan teṟṟuceyyān talparanalleṅkil, aṟiyuka: uṟappāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 3
يَسۡـَٔلُونَكَ مَاذَآ أُحِلَّ لَهُمۡۖ قُلۡ أُحِلَّ لَكُمُ ٱلطَّيِّبَٰتُ وَمَا عَلَّمۡتُم مِّنَ ٱلۡجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ ٱللَّهُۖ فَكُلُواْ مِمَّآ أَمۡسَكۡنَ عَلَيۡكُمۡ وَٱذۡكُرُواْ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَيۡهِۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
avar ninnēāṭu cēādikkunnu: enteākkeyāṇ taṅṅaḷkk tinnān pāṭuḷḷatenn. paṟayuka: niṅṅaḷkk nalla vastukkaḷeākkeyuṁ tinnān anuvādamuṇṭ. allāhu niṅṅaḷkkēkiya aṟivupayēāgicc niṅṅaḷ pariśīlippicca vēṭṭamr̥gaṁ niṅṅaḷkkāyi piṭiccukeāṇṭuvannu tarunnatuṁ niṅṅaḷkk tinnāṁ. ennāl ā uruvinṟe mēl niṅṅaḷ allāhuvinṟe nāmaṁ uruviṭaṇaṁ. allāhuve sūkṣikkuka. sanśayaṁ vēṇṭa; allāhu ativēgaṁ kaṇakku nēākkunnavanāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 4
ٱلۡيَوۡمَ أُحِلَّ لَكُمُ ٱلطَّيِّبَٰتُۖ وَطَعَامُ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ حِلّٞ لَّكُمۡ وَطَعَامُكُمۡ حِلّٞ لَّهُمۡۖ وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكُمۡ إِذَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحۡصِنِينَ غَيۡرَ مُسَٰفِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِيٓ أَخۡدَانٖۗ وَمَن يَكۡفُرۡ بِٱلۡإِيمَٰنِ فَقَدۡ حَبِطَ عَمَلُهُۥ وَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
inn ellā nalla vastukkaḷuṁ niṅṅaḷkk anuvadanīyamākkiyirikkunnu. vēdakkāruṭe āhāraṁ niṅṅaḷkkuṁ niṅṅaḷuṭe āhāraṁ avarkkuṁ anuvadanīyamāṇ. satyaviśvāsinikaḷil ninnuḷḷa cāritravatikaḷuṁ niṅṅaḷkkumumpē vēdaṁ nalkappeṭṭavaril ninnuḷḷa cāritravatikaḷuṁ niṅṅaḷkk anuvadanīyarāṇ. niṅṅaḷ avarkk vivāhamūlyaṁ nalki kalyāṇaṁ kaḻikkaṇamennumātraṁ. atēāṭeāppaṁ avar parasyamāyi vyabhicārattilērppeṭunnavarēā rahasyavēḻcakkāre svīkarikkunnavarēā āvarut. satyaviśvāsatte niṣēdhikkunnavanṟe pravarttanaṅṅaḷeākkeyuṁ pāḻāyirikkunnu. paralēākatt avan pāpparāyirikkuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 5
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قُمۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ إِلَى ٱلۡمَرَافِقِ وَٱمۡسَحُواْ بِرُءُوسِكُمۡ وَأَرۡجُلَكُمۡ إِلَى ٱلۡكَعۡبَيۡنِۚ وَإِن كُنتُمۡ جُنُبٗا فَٱطَّهَّرُواْۚ وَإِن كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوۡ جَآءَ أَحَدٞ مِّنكُم مِّنَ ٱلۡغَآئِطِ أَوۡ لَٰمَسۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَلَمۡ تَجِدُواْ مَآءٗ فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدٗا طَيِّبٗا فَٱمۡسَحُواْ بِوُجُوهِكُمۡ وَأَيۡدِيكُم مِّنۡهُۚ مَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيَجۡعَلَ عَلَيۡكُم مِّنۡ حَرَجٖ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمۡ وَلِيُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ namaskārattineāruṅṅiyāl niṅṅaḷuṭe mukhaṅṅaḷuṁ muṭṭuvare irukaraṅṅaḷuṁ kaḻukuka. tala taṭavukayuṁ ñeriyāṇivare kālukaḷ kaḻukukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ valiya aśud'dhiyuḷḷavarāṇeṅkil kuḷiccu śud'dhiyāvuka. rēāgikaḷēā yātrakkārēā āṇeṅkiluṁ niṅṅaḷilāreṅkiluṁ visarjiccuvarikayēā strīsansargaṁ naṭattukayēā ceytiṭṭ veḷḷaṁ kiṭṭātirikkukayāṇeṅkiluṁ śud'dhivaruttān mālin'yamillātta maṇṇ upayēāgikkuka. atil kayyaṭicc mukhavuṁ kaikaḷuṁ taṭavuka. niṅṅaḷe prayāsappeṭuttān allāhu uddēśikkunnilla. ennāl niṅṅaḷe śud'dhīkarikkānuṁ niṅṅaḷkk avanṟe anugrahaṁ pūrttīkariccu tarānuṁ avanuddēśikkunnu. niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarākān
Surah Al-Maeda, Verse 6
وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَمِيثَٰقَهُ ٱلَّذِي وَاثَقَكُم بِهِۦٓ إِذۡ قُلۡتُمۡ سَمِعۡنَا وَأَطَعۡنَاۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
allāhu niṅṅaḷkkēkiya anugrahaṅṅaḷ ōrkkuka. avan niṅṅaḷēāṭ karuttuṟṟa karār vāṅṅiya kāryavuṁ. athavā, “ñaṅṅaḷ kēḷkkukayuṁ anusarikkukayuṁ ceytirikkunnu” venn niṅṅaḷ paṟañña kāryaṁ. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. tīrccayāyuṁ allāhu manas'sukaḷiluḷḷateākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 7
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّـٰمِينَ لِلَّهِ شُهَدَآءَ بِٱلۡقِسۡطِۖ وَلَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ شَنَـَٔانُ قَوۡمٍ عَلَىٰٓ أَلَّا تَعۡدِلُواْۚ ٱعۡدِلُواْ هُوَ أَقۡرَبُ لِلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ allāhuvinuvēṇṭi nērānvidhaṁ nilakeāḷḷunnavarāvuka. nītikk sākṣyaṁ vahikkunnavaruṁ. oru janatayēāṭuḷḷa virēādhaṁ nīti naṭattātirikkān niṅṅaḷe prērippikkātirikkaṭṭe. nīti pālikkuka. atāṇ daivabhaktikk ēṟṟaṁ paṟṟiyat. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. uṟappāyuṁ allāhu niṅṅaḷ ceyyunnatellāṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 8
وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَأَجۡرٌ عَظِيمٞ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarkk pāpamēācanavuṁ mahattāya pratiphalavumuṇṭenn allāhu vāgdānaṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 9
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
ennāl satyatte niṣēdhikkukayuṁ nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷikkaḷayukayuṁ ceytavarēā, avarāṇ narakāvakāśikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 10
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ هَمَّ قَوۡمٌ أَن يَبۡسُطُوٓاْ إِلَيۡكُمۡ أَيۡدِيَهُمۡ فَكَفَّ أَيۡدِيَهُمۡ عَنكُمۡۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ
viśvasiccavarē, allāhu niṅṅaḷkkēkiya anugrahaṁ ōrttunēākkū: orukūṭṭar niṅṅaḷkk nēre kaiyēāṅṅān orumpeṭukayāyirunnu. appēāḷ allāhu niṅṅaḷil ninn avaruṭe kaikaḷe taṭaññunirtti. atināl allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. satyaviśvāsikaḷ allāhuvil mātraṁ sarvasvaṁ samarppikkaṭṭe
Surah Al-Maeda, Verse 11
۞وَلَقَدۡ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَبَعَثۡنَا مِنۡهُمُ ٱثۡنَيۡ عَشَرَ نَقِيبٗاۖ وَقَالَ ٱللَّهُ إِنِّي مَعَكُمۡۖ لَئِنۡ أَقَمۡتُمُ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَيۡتُمُ ٱلزَّكَوٰةَ وَءَامَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرۡتُمُوهُمۡ وَأَقۡرَضۡتُمُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمۡ سَيِّـَٔاتِكُمۡ وَلَأُدۡخِلَنَّكُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۚ فَمَن كَفَرَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ مِنكُمۡ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ
allāhu israyēl makkaḷēāṭ karār vāṅṅiyirunnu. avaril pantraṇṭupēre mukhyanmārāyi nāṁ niyēāgikkukayuṁ ceytu. allāhu avarēāṭu paṟaññu: "tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷēāṭeāppamuṇṭ. niṅṅaḷ namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkuka. sakātt nalkuka. enṟe dūtanmāril viśvasikkuka. avare sahāyikkuka. allāhuvin śrēṣṭhamāya kaṭaṁ keāṭukkukayuṁ ceyyuka. eṅkil ñān niṅṅaḷuṭe tinmakaḷ māyccukaḷayuṁ; tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷil niṅṅaḷe pravēśippikkuṁ; tīrcca. ennāl atinuśēṣaṁ niṅṅaḷāreṅkiluṁ niṣēdhikaḷāvukayāṇeṅkil avan nērvaḻiyilninn teṟṟippēāyatutanne
Surah Al-Maeda, Verse 12
فَبِمَا نَقۡضِهِم مِّيثَٰقَهُمۡ لَعَنَّـٰهُمۡ وَجَعَلۡنَا قُلُوبَهُمۡ قَٰسِيَةٗۖ يُحَرِّفُونَ ٱلۡكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِۦ وَنَسُواْ حَظّٗا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِۦۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَآئِنَةٖ مِّنۡهُمۡ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۖ فَٱعۡفُ عَنۡهُمۡ وَٱصۡفَحۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
pinnīṭ avaruṭe karār laṅghanaṁ kāraṇamāyi nāmavare śapiccu. avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷe kaṭhinamākkukayuṁ ceytu. avar vēdavākyaṅṅaḷ vaḷacceāṭikkunnu. nāṁ nalkiya udbēādhanaṅṅaḷil valiyeāru bhāgaṁ maṟakkukayuṁ ceytu. avaril alpaṁ cilareāḻicc bākkiyuḷḷavareākke ceytukeāṇṭirikkunna vañcana nī kaṇṭukeāṇṭēyirikkuṁ. atināl nī avarkk māppēkuka. avarēāṭu viṭṭuvīḻca kāṇikkuka. nanma ceyyunnavare allāhu iṣṭappeṭuṁ; tīrcca
Surah Al-Maeda, Verse 13
وَمِنَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّا نَصَٰرَىٰٓ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَهُمۡ فَنَسُواْ حَظّٗا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَأَغۡرَيۡنَا بَيۡنَهُمُ ٱلۡعَدَاوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ وَسَوۡفَ يُنَبِّئُهُمُ ٱللَّهُ بِمَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ
ñaṅṅaḷ kristyānikaḷāṇ enn avakāśappeṭunnavaril ninnuṁ nāṁ karār vāṅṅiyirunnu. ennāl avaruṁ taṅṅaḷkku labhicca udbēādhanaṅṅaḷil valiyeārubhāgaṁ maṟannukaḷaññu. atināl avarkkiṭayil nāṁ uyirtteḻunnēlpunāḷ vare paraspara vairavuṁ veṟuppuṁ vaḷartti. avar ceytukeāṇṭirunnatineppaṟṟiyellāṁ allāhu pinnīṭavare aṟiyikkunnatāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 14
يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ قَدۡ جَآءَكُمۡ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمۡ كَثِيرٗا مِّمَّا كُنتُمۡ تُخۡفُونَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَيَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖۚ قَدۡ جَآءَكُم مِّنَ ٱللَّهِ نُورٞ وَكِتَٰبٞ مُّبِينٞ
vēdakkārē, vēdagranthattilninn niṅṅaḷ maṟaccuveccirunna ottiri kāryaṅṅaḷ veḷippeṭuttikkeāṇṭ, nam'muṭe dūtanitā niṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnu. oṭṭu vaḷare kāryaṅṅaḷil addēhaṁ viṭṭuvīḻca kāṇiccirikkunnu. niṅṅaḷkkitā allāhuvil ninnuḷḷa veḷiccavuṁ teḷivuṟṟa vēdavuṁ vannettiyirikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 15
يَهۡدِي بِهِ ٱللَّهُ مَنِ ٱتَّبَعَ رِضۡوَٰنَهُۥ سُبُلَ ٱلسَّلَٰمِ وَيُخۡرِجُهُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ بِإِذۡنِهِۦ وَيَهۡدِيهِمۡ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
tanṟe tr̥pti tēṭiyavare allāhu vēdanvaḻi samādhānattinṟe pātayilēkku nayikkunnu. tanṟe hitattāl, avare iruḷilninn veḷiccattilēkku keāṇṭuvarunnu. nērāya vaḻiyilūṭe nayikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Maeda, Verse 16
لَّقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَۚ قُلۡ فَمَن يَمۡلِكُ مِنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔا إِنۡ أَرَادَ أَن يُهۡلِكَ ٱلۡمَسِيحَ ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَأُمَّهُۥ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗاۗ وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
maryaminṟe makan masīh tanneyāṇ daivamenn paṟaññavar tīrccayāyuṁ satyaniṣēdhikaḷāyirikkunnu. cēādikkuka: allāhu maryaminṟe makan masīhineyuṁ ayāḷuṭe mātāvineyuṁ bhūmiyiluḷḷavareyeākkeyuṁ naśippikkān tīrumāniccāl avanṟe tīrumānattil māṟṟaṁ varuttān ārkkāṇ kaḻiyuka? ākāśabhūmikaḷuṭeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷavayuṭeyumellāṁ ādhipatyaṁ allāhuvināṇ. avanicchikkunnatellāṁ avan sr̥ṣṭikkunnu. allāhu ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 17
وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ وَٱلنَّصَٰرَىٰ نَحۡنُ أَبۡنَـٰٓؤُاْ ٱللَّهِ وَأَحِبَّـٰٓؤُهُۥۚ قُلۡ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُمۖ بَلۡ أَنتُم بَشَرٞ مِّمَّنۡ خَلَقَۚ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۖ وَإِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ
yahūdaruṁ kristyānikaḷuṁ vādikkunnu, taṅṅaḷ daivattinṟe makkaḷuṁ avanu priyappeṭṭavarumāṇenn. avarēāṭu cēādikkuka: eṅkil pinne niṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷuṭe pēril avan niṅṅaḷe śikṣikkunnatentukeāṇṭ? ennāl ōrkkuka; niṅṅaḷuṁ avanṟe sr̥ṣṭikaḷilpeṭṭa manuṣyar mātramāṇ. avanicchikkunnavarkk avan māppēkunnu. avanuddēśikkunnavare avan śikṣikkunnu. viṇṇinṟeyuṁ maṇṇinṟeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷavayuṭeyumellāṁ uṭama allāhuvāṇ. ellāṟṟinṟeyuṁ maṭakkavuṁ avanilēkkutanne
Surah Al-Maeda, Verse 18
يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ قَدۡ جَآءَكُمۡ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمۡ عَلَىٰ فَتۡرَةٖ مِّنَ ٱلرُّسُلِ أَن تَقُولُواْ مَا جَآءَنَا مِنۢ بَشِيرٖ وَلَا نَذِيرٖۖ فَقَدۡ جَآءَكُم بَشِيرٞ وَنَذِيرٞۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
vēdakkārē, daivadūtanmāruṭe varav nilaccupēāya vēḷayil nam'muṭe dūtanitā kāryaṅṅaḷ viśadīkariccutarunnavanāyi niṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnu. “ñaṅṅaḷuṭe aṭutt śubhavārtta aṟiyikkunnavanēā munnaṟiyippukāranēā vanniṭṭillallēā” enn niṅṅaḷ paṟayātirikkānāṇit. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk santēāṣavārtta aṟiyikkukayuṁ munnaṟiyipp nalkukayuṁ ceyyunna dūtanitā vannettiyirikkunnu. allāhu ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavan tanne
Surah Al-Maeda, Verse 19
وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ يَٰقَوۡمِ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَعَلَ فِيكُمۡ أَنۢبِيَآءَ وَجَعَلَكُم مُّلُوكٗا وَءَاتَىٰكُم مَّا لَمۡ يُؤۡتِ أَحَدٗا مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
mūsā tanṟe janattēāṭu paṟañña sandarbhaṁ: "enṟe janamē, allāhu niṅṅaḷkkēkiya anugrahaṅṅaḷ ōrkkuka: avan niṅṅaḷil pravācakanmāre niyēāgiccu. niṅṅaḷe rājākkanmārākki. lēākaril maṟṟārkkuṁ nalkātta palatuṁ avan niṅṅaḷkku nalki
Surah Al-Maeda, Verse 20
يَٰقَوۡمِ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡأَرۡضَ ٱلۡمُقَدَّسَةَ ٱلَّتِي كَتَبَ ٱللَّهُ لَكُمۡ وَلَا تَرۡتَدُّواْ عَلَىٰٓ أَدۡبَارِكُمۡ فَتَنقَلِبُواْ خَٰسِرِينَ
enṟe janamē, allāhu niṅṅaḷkkāyi niścayicca puṇyabhūmiyil pravēśikkuka. piṟakēāṭṭ tiriccupēākarut. aṅṅane ceytāl niṅṅaḷ parājitarāyittīruṁ.”
Surah Al-Maeda, Verse 21
قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّ فِيهَا قَوۡمٗا جَبَّارِينَ وَإِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَا حَتَّىٰ يَخۡرُجُواْ مِنۡهَا فَإِن يَخۡرُجُواْ مِنۡهَا فَإِنَّا دَٰخِلُونَ
avar paṟaññu: "hē, mūsā, mahā mallanmārāya janamāṇ aviṭeyuḷḷat. avar puṟattupēākāte ñaṅṅaḷaviṭe pravēśikkukayilla. avar aviṭaṁ viṭṭeāḻiññāl ñaṅṅaḷaṅṅēāṭṭupēākāṁ.”
Surah Al-Maeda, Verse 22
قَالَ رَجُلَانِ مِنَ ٱلَّذِينَ يَخَافُونَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمَا ٱدۡخُلُواْ عَلَيۡهِمُ ٱلۡبَابَ فَإِذَا دَخَلۡتُمُوهُ فَإِنَّكُمۡ غَٰلِبُونَۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَتَوَكَّلُوٓاْ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
daivabhayamuḷḷavaruṁ divyānugrahaṁ labhiccavarumāya raṇṭupēr munnēāṭṭuvannu. avar paṟaññu: "paṭṭaṇavātililūṭe niṅṅaḷaviṭe kaṭannucelluka. aṅṅane pravēśiccāl tīrccayāyuṁ niṅṅaḷāṇ vijayikaḷāvuka. niṅṅaḷ viśvāsikaḷeṅkil allāhuvil bharamēlpikkuka.”
Surah Al-Maeda, Verse 23
قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَآ أَبَدٗا مَّا دَامُواْ فِيهَا فَٱذۡهَبۡ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَٰتِلَآ إِنَّا هَٰهُنَا قَٰعِدُونَ
ennāl avar itutanne paṟayukayāṇuṇṭāyat: "mūsā, avaraviṭe uḷḷēṭattēāḷaṁ kālaṁ ñaṅṅaḷaṅṅēāṭṭ pēāvukayilla. atināl tānuṁ tanṟe daivavuṁ pēāyi yud'dhaṁ ceytukeāḷḷuka. ñaṅṅaḷ iviṭe irunnukeāḷḷāṁ.”
Surah Al-Maeda, Verse 24
قَالَ رَبِّ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ إِلَّا نَفۡسِي وَأَخِيۖ فَٱفۡرُقۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ
mūsā prārthiccu: "enṟe nāthā, enṟeyuṁ enṟe sahēādaranṟeyuṁ mēlallāte enikku niyantraṇamilla. atināl dhikkārikaḷāya ī janattilninn nī ñaṅṅaḷe vērpeṭuttēṇamē.”
Surah Al-Maeda, Verse 25
قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيۡهِمۡۛ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗۛ يَتِيهُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ فَلَا تَأۡسَ عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ
allāhu mūsāye aṟiyiccu: "tīrccayāyuṁ nālpatu keāllattēkk ā pradēśaṁ avarkk vilakkappeṭṭirikkunnu. akkālamatrayuṁ avar bhūmiyil alaññutiriyuṁ. dhikkārikaḷāya ī janattinṟe pēril nī duḥkhikkēṇṭatilla.”
Surah Al-Maeda, Verse 26
۞وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱبۡنَيۡ ءَادَمَ بِٱلۡحَقِّ إِذۡ قَرَّبَا قُرۡبَانٗا فَتُقُبِّلَ مِنۡ أَحَدِهِمَا وَلَمۡ يُتَقَبَّلۡ مِنَ ٱلۡأٓخَرِ قَالَ لَأَقۡتُلَنَّكَۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلۡمُتَّقِينَ
nī avarkk ādaminṟe raṇṭu putranmāruṭe katha vastuniṣṭhamāyi vivariccukeāṭukkuka. avariruvaruṁ bali naṭattiyappēāḷ orāḷuṭe bali svīkāryamāyi. aparanṟēt svīkarikkappeṭṭilla. atināl avan paṟaññu: "ñān ninne keālluka tanne ceyyuṁ.” aparan paṟaññu: "bhaktanmāruṭe baliyē allāhu svīkarikkukayuḷḷū
Surah Al-Maeda, Verse 27
لَئِنۢ بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقۡتُلَنِي مَآ أَنَا۠ بِبَاسِطٖ يَدِيَ إِلَيۡكَ لِأَقۡتُلَكَۖ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
enne keāllān nī enṟe nēre kainīṭṭiyāluṁ ninne keāllān ñān ninṟe nēre kainīṭṭukayilla. tīrccayāyuṁ ñān prapañcanāthanāya allāhuve bhayappeṭunnu
Surah Al-Maeda, Verse 28
إِنِّيٓ أُرِيدُ أَن تَبُوٓأَ بِإِثۡمِي وَإِثۡمِكَ فَتَكُونَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِۚ وَذَٰلِكَ جَزَـٰٓؤُاْ ٱلظَّـٰلِمِينَ
enṟe pāpavuṁ ninṟe pāpavuṁ nī tanne pēṟaṇamenn ñān āgrahikkunnu. aṅṅane nī narakāvakāśiyāyittīraṇamennuṁ. akramikaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ atāṇallēā.”
Surah Al-Maeda, Verse 29
فَطَوَّعَتۡ لَهُۥ نَفۡسُهُۥ قَتۡلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُۥ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
enniṭṭuṁ avanṟe manas's tanṟe sahēādarane vadhikkān tayyāṟāyi. aṅṅane avan ayāḷe keānnu. atināl avan naṣṭaṁ paṟṟiyavaruṭe kūṭṭattilāyi
Surah Al-Maeda, Verse 30
فَبَعَثَ ٱللَّهُ غُرَابٗا يَبۡحَثُ فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيُرِيَهُۥ كَيۡفَ يُوَٰرِي سَوۡءَةَ أَخِيهِۚ قَالَ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ أَعَجَزۡتُ أَنۡ أَكُونَ مِثۡلَ هَٰذَا ٱلۡغُرَابِ فَأُوَٰرِيَ سَوۡءَةَ أَخِيۖ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلنَّـٰدِمِينَ
pinnīṭ avan tanṟe sahēādaranṟe mr̥tadēhaṁ maṟavuceyyēṇṭateṅṅaneyenn kāṇiccukeāṭukkānāyi oru kākkaye allāhu ayaccu. at maṇṇil oru kuḻiyuṇṭākkukayāyirunnu. itukaṇṭ ayāḷ vilapiccu: "kaṣṭaṁ! enṟe sahēādaranṟe mr̥tadēhaṁ maṟamāṭunna kāryattil ī kākkayeppēāleyākān pēāluṁ enikku kaḻiññillallēā.” aṅṅane avan keāṭuṁ khēdattilakappeṭṭu
Surah Al-Maeda, Verse 31
مِنۡ أَجۡلِ ذَٰلِكَ كَتَبۡنَا عَلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ أَنَّهُۥ مَن قَتَلَ نَفۡسَۢا بِغَيۡرِ نَفۡسٍ أَوۡ فَسَادٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ ٱلنَّاسَ جَمِيعٗا وَمَنۡ أَحۡيَاهَا فَكَأَنَّمَآ أَحۡيَا ٱلنَّاسَ جَمِيعٗاۚ وَلَقَدۡ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُم بَعۡدَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡأَرۡضِ لَمُسۡرِفُونَ
akkāraṇattāl israyēl santatikaḷēāṭu nāṁ kalpiccu: "āreyeṅkiluṁ keānnatinēā bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkiyatinēā allāte vallavanuṁ orāḷe vadhiccāl avan muḻuvan manuṣyareyuṁ vadhiccavaneppēāleyāṇ. orāḷuṭe jīvan rakṣiccāl muḻuvan manuṣyaruṭeyuṁ jīvan rakṣiccavaneppēāleyuṁ.” nam'muṭe dūtanmār vyaktamāya teḷivukaḷumāyi avaruṭe aṭutt vanniṭṭuṇṭāyirunnu. enniṭṭ pinneyuṁ avarilēṟepēruṁ bhūmiyil atikramaṁ pravarttikkunnavarāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 32
إِنَّمَا جَزَـٰٓؤُاْ ٱلَّذِينَ يُحَارِبُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَيَسۡعَوۡنَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوٓاْ أَوۡ يُصَلَّبُوٓاْ أَوۡ تُقَطَّعَ أَيۡدِيهِمۡ وَأَرۡجُلُهُم مِّنۡ خِلَٰفٍ أَوۡ يُنفَوۡاْ مِنَ ٱلۡأَرۡضِۚ ذَٰلِكَ لَهُمۡ خِزۡيٞ فِي ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
allāhuvēāṭuṁ avanṟe dūtanēāṭuṁ yud'dhattilērppeṭukayuṁ bhūmiyil kuḻappaṁ kuttippeākkān śramikkukayuṁ ceyyunnavarkkuḷḷa śikṣa vadhamēā kuriśilēṟṟalēā kaikālukaḷ etirdiśakaḷil muṟiccukaḷayalēā nāṭukaṭattalēā āṇ. it avarkk ī lēākattuḷḷa mānakkēṭāṇ. paralēākattēā itēkkāḷ kaṭutta śikṣayāṇuṇṭāvuka
Surah Al-Maeda, Verse 33
إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ مِن قَبۡلِ أَن تَقۡدِرُواْ عَلَيۡهِمۡۖ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
ennāl niṅṅaḷ avare piṭikūṭi naṭapaṭiyeṭukkān tuṭaṅṅummumpe avar paścāttapikkukayāṇeṅkil avarkk ī śikṣa bādhakamalla. niṅṅaḷaṟiyuka: allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvumāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 34
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱبۡتَغُوٓاْ إِلَيۡهِ ٱلۡوَسِيلَةَ وَجَٰهِدُواْ فِي سَبِيلِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. avanilēkk aṭukkānuḷḷa vaḻitēṭuka. avanṟe mārgattil paramāvadhi tyāgapariśramaṅṅaḷanuṣṭhikkuka. niṅṅaḷ vijayaṁ variccēkkāṁ
Surah Al-Maeda, Verse 35
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ أَنَّ لَهُم مَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لِيَفۡتَدُواْ بِهِۦ مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنۡهُمۡۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
bhūmiyiluḷḷateākkeyuṁ atratanne vēṟeyuṁ satyaniṣēdhikaḷuṭe vaśamuṇṭāvukayuṁ, uyirtteḻunnēlpunāḷile śikṣayil ninneāḻivākān ateākkeyuṁ avar piḻayāyi oṭukkāneāruṅṅukayuṁ ceytāluṁ avaril ninn ateānnuṁ svīkarikkukayilla. avarkk nēāvēṟiya śikṣayāṇuṇṭāvuka
Surah Al-Maeda, Verse 36
يُرِيدُونَ أَن يَخۡرُجُواْ مِنَ ٱلنَّارِ وَمَا هُم بِخَٰرِجِينَ مِنۡهَاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ مُّقِيمٞ
narakattil ninn puṟattukaṭakkān avar keātikkuṁ. pakṣē atilninnu puṟattukaṭakkānāvilla. sthiramāya śikṣayāṇ avarkkuṇṭāvuka
Surah Al-Maeda, Verse 37
وَٱلسَّارِقُ وَٱلسَّارِقَةُ فَٱقۡطَعُوٓاْ أَيۡدِيَهُمَا جَزَآءَۢ بِمَا كَسَبَا نَكَٰلٗا مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
kakkunnavaruṭe - āṇāyāluṁ peṇṇāyāluṁ - kaikaḷ muṟiccukaḷayuka. avar pravartticcatinuḷḷa pratiphalamāṇat; allāhuvil ninnuḷḷa mātr̥kāparamāya śikṣayuṁ. allāhu pratāpavānuṁ yuktimānumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 38
فَمَن تَابَ مِنۢ بَعۡدِ ظُلۡمِهِۦ وَأَصۡلَحَ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَتُوبُ عَلَيۡهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ
ennāl atikramaṁ ceytaśēṣaṁ āreṅkiluṁ paścāttapikkukayuṁ nannāvukayuṁ ceytāl allāhu avanṟe paścāttāpaṁ svīkarikkunnatāṇ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 39
أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَيَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
ninakkaṟiññukūṭē, ākāśabhūmikaḷuṭe ādhipatyaṁ allāhuvināṇenn? avanicchikkunnavare avan śikṣikkunnu. avanuddēśikkunnavarkk avan peāṟuttukeāṭukkukayuṁ ceyyunnu. allāhu ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 40
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلرَّسُولُ لَا يَحۡزُنكَ ٱلَّذِينَ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡكُفۡرِ مِنَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِأَفۡوَٰهِهِمۡ وَلَمۡ تُؤۡمِن قُلُوبُهُمۡۛ وَمِنَ ٱلَّذِينَ هَادُواْۛ سَمَّـٰعُونَ لِلۡكَذِبِ سَمَّـٰعُونَ لِقَوۡمٍ ءَاخَرِينَ لَمۡ يَأۡتُوكَۖ يُحَرِّفُونَ ٱلۡكَلِمَ مِنۢ بَعۡدِ مَوَاضِعِهِۦۖ يَقُولُونَ إِنۡ أُوتِيتُمۡ هَٰذَا فَخُذُوهُ وَإِن لَّمۡ تُؤۡتَوۡهُ فَٱحۡذَرُواْۚ وَمَن يُرِدِ ٱللَّهُ فِتۡنَتَهُۥ فَلَن تَمۡلِكَ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَمۡ يُرِدِ ٱللَّهُ أَن يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمۡۚ لَهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا خِزۡيٞۖ وَلَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٞ
pravācakarē, satyaniṣēdhattil kuticcu munnēṟunnavar ninne duḥkhippikkātirikkaṭṭe. avar “ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu”venn vāyakeāṇṭ vādikkunnavarāṇ. ennāl avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ viśvasicciṭṭilla. yahūdarilpeṭṭavarēā, avar kaḷḷattin kātēārkkunnavarāṇ. ninṟe aṭuttuvarātta maṟṟuḷḷavaruṭe vākkukaḷkk kātukūrppikkunnavaruṁ. vēdavākyaṅṅaḷe avayuṭe sthānaṅṅaḷil ninn avar māṟṟimaṟikkunnu. avar paṟayunnu: "niṅṅaḷkk ī niyamamāṇ nalkunnateṅkil atu svīkarikkuka. atalla nalkunnateṅkil nirasikkuka.” allāhu āreyeṅkiluṁ nāśattilakappeṭuttānuddēśiccāl allāhuvil ninn ayāḷkk yāteānnuṁ nēṭikkeāṭukkān ninakkāvilla. attarakkāruṭe manas'sukaḷe nannākkān allāhu uddēśicciṭṭilla. avarkk ihalēākatt mānakkēṭāṇuṇṭāvuka. paralēākattēā keāṭiya śikṣayuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 41
سَمَّـٰعُونَ لِلۡكَذِبِ أَكَّـٰلُونَ لِلسُّحۡتِۚ فَإِن جَآءُوكَ فَٱحۡكُم بَيۡنَهُمۡ أَوۡ أَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡۖ وَإِن تُعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ فَلَن يَضُرُّوكَ شَيۡـٔٗاۖ وَإِنۡ حَكَمۡتَ فَٱحۡكُم بَيۡنَهُم بِٱلۡقِسۡطِۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ
avar kaḷḷattin kātēārkkunnavarāṇ. niṣid'dhadhanaṁ dhārāḷamāyi tinnunnavaruṁ. avar ninṟe aṭuttuvarikayāṇeṅkil nī avarkkiṭayil tīrppukalpikkukayēā avare avagaṇikkukayēā ceyyuka. avare avagaṇiccāl ninakkeāru drēāhavuṁ varuttān avarkkāvilla. ennāl nī avarkkiṭayil tīrppukalpikkukayāṇeṅkil nītipūrvaṁ vidhikkuka. sanśayamilla; nīti naṭattunnavare allāhu snēhikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 42
وَكَيۡفَ يُحَكِّمُونَكَ وَعِندَهُمُ ٱلتَّوۡرَىٰةُ فِيهَا حُكۡمُ ٱللَّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوۡنَ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۚ وَمَآ أُوْلَـٰٓئِكَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ
ennāl avareṅṅane ninne vidhikarttāvākkuṁ? avaruṭe vaśaṁ teṟāttuṇṭ; atil daivika niyamaṅṅaḷumuṇṭ. enniṭṭuṁ atilninn svayaṁ pintiriññavarāṇavar. avar viśvāsikaḷē alla
Surah Al-Maeda, Verse 43
إِنَّآ أَنزَلۡنَا ٱلتَّوۡرَىٰةَ فِيهَا هُدٗى وَنُورٞۚ يَحۡكُمُ بِهَا ٱلنَّبِيُّونَ ٱلَّذِينَ أَسۡلَمُواْ لِلَّذِينَ هَادُواْ وَٱلرَّبَّـٰنِيُّونَ وَٱلۡأَحۡبَارُ بِمَا ٱسۡتُحۡفِظُواْ مِن كِتَٰبِ ٱللَّهِ وَكَانُواْ عَلَيۡهِ شُهَدَآءَۚ فَلَا تَخۡشَوُاْ ٱلنَّاسَ وَٱخۡشَوۡنِ وَلَا تَشۡتَرُواْ بِـَٔايَٰتِي ثَمَنٗا قَلِيلٗاۚ وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
nāṁ tanneyāṇ teṟātt iṟakkiyat. atil veḷiccavuṁ nērvaḻiyumuṇṭ. allāhuvin aṭippeṭṭujīvicca pravācakanmār yahūdarkk atanusaricc vidhi naṭattiyirunnu. puṇyapuruṣanmāruṁ paṇḍitanmāruṁ atutanne ceytu. kāraṇaṁ, avareyāyirunnu vēdapustakattinṟe sanrakṣaṇaṁ ēlpiccirunnat. avaratin sākṣikaḷumāyirunnu. atināl niṅṅaḷ janaṅṅaḷe pēṭikkarut. enne mātraṁ bhayappeṭuka. enṟe vacanaṅṅaḷ nis'sāra vilaykk vilkkarut. ār allāhu avatarippicca niyamamanusaricc vidhi naṭattunnillayēā, avar tanneyāṇ aviśvāsikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 44
وَكَتَبۡنَا عَلَيۡهِمۡ فِيهَآ أَنَّ ٱلنَّفۡسَ بِٱلنَّفۡسِ وَٱلۡعَيۡنَ بِٱلۡعَيۡنِ وَٱلۡأَنفَ بِٱلۡأَنفِ وَٱلۡأُذُنَ بِٱلۡأُذُنِ وَٱلسِّنَّ بِٱلسِّنِّ وَٱلۡجُرُوحَ قِصَاصٞۚ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِۦ فَهُوَ كَفَّارَةٞ لَّهُۥۚ وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
nāṁ avarkk atil ivvidhaṁ niyamaṁ nalkiyirikkunnu; jīvanu jīvan, kaṇṇinu kaṇṇ, mūkkinu mūkk, cevikku cevi, pallinu pall, ellā parikkukaḷkkuṁ tattulyamāya pratikriya. ennāl āreṅkiluṁ māpp nalkukayāṇeṅkil at avannuḷḷa prāyaścittamākunnu. ār allāhu avatarippicca niyamamanusaricc vidhikkunnillayēā, avar tanneyāṇ atikramikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 45
وَقَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَ فِيهِ هُدٗى وَنُورٞ وَمُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَهُدٗى وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ
ā pravācakanmārkkuśēṣaṁ nāṁ maryaminṟe makan īsāye niyēāgiccu. addēhaṁ teṟāttil ninn tanṟe munniluḷḷavaye śarivekkunnavanāyirunnu. nāṁ addēhattin veḷiccavuṁ nērvaḻiyumuḷḷa iñcīl nalki. at teṟāttil ninn annuḷḷavaye śarivekkunnatāyirunnu. bhaktanmārkk nērvaḻi kāṇikkunnatuṁ sadupadēśaṁ nalkunnatuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 46
وَلۡيَحۡكُمۡ أَهۡلُ ٱلۡإِنجِيلِ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فِيهِۚ وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
iñcīlinṟe anuyāyikaḷ allāhu atilavatarippicca niyamamanusaricc vidhi naṭattaṭṭe. ār allāhu avatarippicca niyamamanusaricc vidhi naṭattunnillayēā, avar tanneyākunnu adharmikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 47
وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَمُهَيۡمِنًا عَلَيۡهِۖ فَٱحۡكُم بَيۡنَهُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُۖ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَهُمۡ عَمَّا جَآءَكَ مِنَ ٱلۡحَقِّۚ لِكُلّٖ جَعَلۡنَا مِنكُمۡ شِرۡعَةٗ وَمِنۡهَاجٗاۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَعَلَكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَلَٰكِن لِّيَبۡلُوَكُمۡ فِي مَآ ءَاتَىٰكُمۡۖ فَٱسۡتَبِقُواْ ٱلۡخَيۡرَٰتِۚ إِلَى ٱللَّهِ مَرۡجِعُكُمۡ جَمِيعٗا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ
pravācakarē, ninakk nāmitā ī vēdapustakaṁ satyasandēśavumāyi avatarippiccutannirikkunnu. at munvēdagranthattil ninn atinṟe munniluḷḷavaye śarivekkunnatāṇ. atine bhadramāyi kātturakṣikkunnatuṁ. atināl allāhu avatarippiccutanna niyamamanusaricc nī avarkkiṭayil vidhi kalpikkuka. ninakku vannettiya satyatte nirākaricc avaruṭe tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟarut. niṅṅaḷil ōrēā vibhāgattinuṁ nāṁ ōrēā niyamavyavasthayuṁ karmarītiyuṁ niścayiccu tanniṭṭuṇṭ. allāhu icchiccirunneṅkil niṅṅaḷe onnāke oreāṟṟa samudāyamākkumāyirunnu. aṅṅane ceyyāttat niṅṅaḷkk avan nalkiyatil niṅṅaḷe parīkṣikkānāṇ. atināl mahatkr̥tyaṅṅaḷil matsariccu munnēṟuka. niṅṅaḷuṭeyeākke maṭakkaṁ allāhuviṅkalēkkāṇ. niṅṅaḷ bhinniccukeāṇṭirunna kāryaṅṅaḷuṭeyellāṁ nijasthiti appēāḷ avan niṅṅaḷe aṟiyikkunnatāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 48
وَأَنِ ٱحۡكُم بَيۡنَهُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَهُمۡ وَٱحۡذَرۡهُمۡ أَن يَفۡتِنُوكَ عَنۢ بَعۡضِ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ إِلَيۡكَۖ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَٱعۡلَمۡ أَنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُصِيبَهُم بِبَعۡضِ ذُنُوبِهِمۡۗ وَإِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلنَّاسِ لَفَٰسِقُونَ
allāhu iṟakkittanna niyamamanusaricc nī avarkkiṭayil vidhi kalpikkuka. nī avaruṭe tēānnivāsaṅṅaḷe pinpaṟṟarut. allāhu ninakk iṟakkittanna ēteṅkiluṁ niyamaṅṅaḷil ninn avar ninne teṟṟiccukaḷayunnatinekkuṟicc jāgrata pularttuka. athavā, avar pintiriññupēākunnuveṅkil aṟiyuka: avaruṭe cila teṟṟukaḷ kāraṇamāyi avare āpattilakappeṭuttaṇamennāṇ allāhu uddēśikkunnat. tīrccayāyuṁ janaṅṅaḷilēṟe pēruṁ kaṭutta dhikkārikaḷāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 49
أَفَحُكۡمَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ يَبۡغُونَۚ وَمَنۡ أَحۡسَنُ مِنَ ٱللَّهِ حُكۡمٗا لِّقَوۡمٖ يُوقِنُونَ
anislāmika vyavasthayuṭe vidhiyāṇēā avarāgrahikkunnat. aṭiyuṟacca satyaviśvāsikaḷkk allāhuvekkāḷ nalla vidhikarttāvāyi āruṇṭ
Surah Al-Maeda, Verse 50
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلۡيَهُودَ وَٱلنَّصَٰرَىٰٓ أَوۡلِيَآءَۘ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمۡ فَإِنَّهُۥ مِنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
viśvasiccavarē, jūtanmāreyuṁ kristyānikaḷeyuṁ niṅṅaḷ ātmamitraṅṅaḷākkarut. avaran'yēān'yaṁ ātmamitraṅṅaḷāṇ. niṅṅaḷilāreṅkiluṁ avare ātmamitraṅṅaḷākkunnuveṅkil avanuṁ avarilpeṭṭavanāyittīruṁ. akramikaḷāya āḷukaḷe allāhu nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca
Surah Al-Maeda, Verse 51
فَتَرَى ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ يُسَٰرِعُونَ فِيهِمۡ يَقُولُونَ نَخۡشَىٰٓ أَن تُصِيبَنَا دَآئِرَةٞۚ فَعَسَى ٱللَّهُ أَن يَأۡتِيَ بِٱلۡفَتۡحِ أَوۡ أَمۡرٖ مِّنۡ عِندِهِۦ فَيُصۡبِحُواْ عَلَىٰ مَآ أَسَرُّواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ نَٰدِمِينَ
ennāl dīnampiṭicca manas'suḷḷavar avarumāyi kūṭṭukūṭunnatin tiṭukkaṁ kūṭṭunnatāyi kāṇāṁ. taṅṅaḷkku valla vipattuṁ vannupeṭṭēkkumēāyenn āśaṅkayuṇṭennāṇ atinavar kāraṇaṁ paṟayuka. ennāl allāhu niṅṅaḷkk nirṇāyaka vijayaṁ nalkiyēkkāṁ. alleṅkil avanṟe bhāgattuninn maṟṟuvalla naṭapaṭiyuṁ uṇṭāyēkkāṁ. appēāḷ avar taṅṅaḷuṭe manas's maṟaccuvekkunnatine sambandhicc khēdikkunnavarāyittīruṁ
Surah Al-Maeda, Verse 52
وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَهَـٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ إِنَّهُمۡ لَمَعَكُمۡۚ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فَأَصۡبَحُواْ خَٰسِرِينَ
annēraṁ satyaviśvāsikaḷ cēādikkuṁ: “ñaṅṅaḷ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ tanneyāṇe”nn allāhuvinṟe pēril āṇayiṭṭupaṟaññirunna akkūṭṭar tanneyāṇēā ivar? avaruṭe pravarttanaṅṅaḷ pāḻāyirikkunnu. aṅṅane avar parājitarāvukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 53
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَن يَرۡتَدَّ مِنكُمۡ عَن دِينِهِۦ فَسَوۡفَ يَأۡتِي ٱللَّهُ بِقَوۡمٖ يُحِبُّهُمۡ وَيُحِبُّونَهُۥٓ أَذِلَّةٍ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ يُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوۡمَةَ لَآئِمٖۚ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷilāreṅkiluṁ tanṟe mataṁ upēkṣicc pēāvunnuveṅkil allāhu maṟṟeāru janavibhāgatte pakaraṁ keāṇṭuvaruṁ. allāhu iṣṭappeṭukayuṁ allāhuve iṣṭappeṭukayuṁ ceyyunna oru vibhāgatte. avar viśvāsikaḷēāṭ vinayavuṁ satyaniṣēdhikaḷēāṭ pratāpavuṁ kāṇikkunnavarāyirikkuṁ. daivamārgattil samaraṁ naṭattunnavaruṁ orāḷuṭeyuṁ ākṣēpatte bhayappeṭāttavarumāyirikkuṁ. at allāhuvinṟe anugrahamāṇ. avanicchikkunnavarkk avanatu nalkunnu. allāhu vipulamāya audāryamuṭayavanāṇ. ellāṁ aṟiyunnavanuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 54
إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُمۡ رَٰكِعُونَ
niṅṅaḷuṭe ātmamitraṅṅaḷ allāhuvuṁ avanṟe dūtanumāṇ. namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkukayuṁ sakātt nalkukayuṁ allāhuve mātraṁ namikkukayuṁ ceyyunna satyaviśvāsikaḷuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 55
وَمَن يَتَوَلَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ satyaviśvāsikaḷeyuṁ ātmamitraṅṅaḷākkunnavar aṟiyaṭṭe: allāhuvinṟe kakṣi tanneyāṇ vijayaṁ varikkunnavar
Surah Al-Maeda, Verse 56
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَكُمۡ هُزُوٗا وَلَعِبٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكُمۡ وَٱلۡكُفَّارَ أَوۡلِيَآءَۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷuṭe matatte parihasikkukayuṁ kaḷiyākkukayuṁ ceytupēānna, niṅṅaḷkkumumpe vēdaṁ nalkappeṭṭavareyuṁ satyaniṣēdhikaḷeyuṁ uṟṟamitraṅṅaḷākkarut. niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷeṅkil allāhuvēāṭ bhayabhaktiyuḷḷavarāvuka
Surah Al-Maeda, Verse 57
وَإِذَا نَادَيۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ ٱتَّخَذُوهَا هُزُوٗا وَلَعِبٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَعۡقِلُونَ
niṅṅaḷ namaskārattin viḷiccāl avaratine parihāsavuṁ kaḷiyumākkunnu. avar ālēāciccaṟiyātta janamāyatinālāṇat
Surah Al-Maeda, Verse 58
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ هَلۡ تَنقِمُونَ مِنَّآ إِلَّآ أَنۡ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡنَا وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبۡلُ وَأَنَّ أَكۡثَرَكُمۡ فَٰسِقُونَ
cēādikkuka: vēdakkārē, niṅṅaḷ ñaṅṅaḷēāṭu śatruta pularttān valla kāraṇavumuṇṭēā, allāhuviluṁ ñaṅṅaḷkk iṟakkikkiṭṭiyatiluṁ ñaṅṅaḷkkumump iṟakkappeṭṭatiluṁ ñaṅṅaḷ viśvasikkunnuvennatallāte? niṅṅaḷilēṟeppēruṁ dhikkārikaḷāṇennatuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 59
قُلۡ هَلۡ أُنَبِّئُكُم بِشَرّٖ مِّن ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِندَ ٱللَّهِۚ مَن لَّعَنَهُ ٱللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيۡهِ وَجَعَلَ مِنۡهُمُ ٱلۡقِرَدَةَ وَٱلۡخَنَازِيرَ وَعَبَدَ ٱلطَّـٰغُوتَۚ أُوْلَـٰٓئِكَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضَلُّ عَن سَوَآءِ ٱلسَّبِيلِ
cēādikkuka: allāhuviṅkal atinekkāḷ hīnamāya pratiphalamuḷḷavareppaṟṟi ñān niṅṅaḷkk paṟaññutaraṭṭeyēā? allāhu śapiccavar; allāhu kēāpiccavar; allāhu kuraṅṅanmāruṁ pannikaḷumākkiyavar; daivētara śaktikaḷkk aṭippeṭṭavar- ivareākkeyāṇ ēṟṟaṁ nīcamāya sthānakkār. nērvaḻiyilninn tīrttuṁ teṟṟippēāyavaruṁ avar tanne
Surah Al-Maeda, Verse 60
وَإِذَا جَآءُوكُمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَقَد دَّخَلُواْ بِٱلۡكُفۡرِ وَهُمۡ قَدۡ خَرَجُواْ بِهِۦۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا كَانُواْ يَكۡتُمُونَ
niṅṅaḷuṭe aṭutt varumpēāḷ “ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu”venn avar paṟayunnu. ennāl uṟappāyuṁ avar varunnat satyaniṣēdhavumāyāṇ. tiriccupēāvunnatuṁ satyaniṣēdhavumāyittanne. avar maṟaccuvekkunnavayekkuṟicceā kkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Maeda, Verse 61
وَتَرَىٰ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَأَكۡلِهِمُ ٱلسُّحۡتَۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avaril oṭṭēṟeyāḷukaḷ pāpavr̥ttikaḷiluṁ atikramaṅṅaḷiluṁ āvēśattēāṭe munnēṟunnatuṁ niṣid'dha dhanaṁ tinnutimarkkunnatuṁ ninakku kāṇāṁ. avar ceytukeāṇṭirikkunnat nanne nīcaṁ tanne
Surah Al-Maeda, Verse 62
لَوۡلَا يَنۡهَىٰهُمُ ٱلرَّبَّـٰنِيُّونَ وَٱلۡأَحۡبَارُ عَن قَوۡلِهِمُ ٱلۡإِثۡمَ وَأَكۡلِهِمُ ٱلسُّحۡتَۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ
avaruṭe pāpabhāṣaṇaṅṅaḷeyuṁ niṣid'dha bhēājanatteyuṁ puṇyavāḷanmāruṁ paṇḍitanmāruṁ taṭayāttatent? avar ceytukeāṇṭirikkunnat vaḷare cītta tanne
Surah Al-Maeda, Verse 63
وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ يَدُ ٱللَّهِ مَغۡلُولَةٌۚ غُلَّتۡ أَيۡدِيهِمۡ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْۘ بَلۡ يَدَاهُ مَبۡسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيۡفَ يَشَآءُۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُم مَّآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ طُغۡيَٰنٗا وَكُفۡرٗاۚ وَأَلۡقَيۡنَا بَيۡنَهُمُ ٱلۡعَدَٰوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ كُلَّمَآ أَوۡقَدُواْ نَارٗا لِّلۡحَرۡبِ أَطۡفَأَهَا ٱللَّهُۚ وَيَسۡعَوۡنَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَسَادٗاۚ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
daivattinṟe kaikaḷ keṭṭippūṭṭiyirikkukayāṇenn jūtanmār paṟayunnu. keṭṭippūṭṭiyat avaruṭe kaikaḷ tanneyāṇ. aṅṅane paṟaññat kāraṇaṁ avar abhiśaptarāyirikkunnu. ennāl allāhuvinṟe hastaṅṅaḷ tuṟannuveccavayāṇ. avanicchikkuṁ pēāle avan celavaḻikkunnu. ninakk ninṟe nāthanilninn avatariccukiṭṭiya sandēśaṁ avaril adhika pēruṭeyuṁ dhikkāravuṁ satyaniṣēdhavuṁ vardhippikkuka tanne ceyyuṁ. avarkkiṭayil uyirtteḻunnēlpunāḷ vare nāṁ pakayuṁ vidvēṣavuṁ uḷavākkiyirikkunnu. avar yud'dhattī āḷikkattikkumpēāḻellāṁ allāhu at ūtikkeṭuttunnu. avar bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkānāṇ śramikkunnat. kuḻappakkāre allāhu iṣṭappeṭunnilla
Surah Al-Maeda, Verse 64
وَلَوۡ أَنَّ أَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ ءَامَنُواْ وَٱتَّقَوۡاْ لَكَفَّرۡنَا عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡ وَلَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِيمِ
vēdakkār viśvasikkukayuṁ bhakti pularttukayuṁ ceytirunnuveṅkil uṟappāyuṁ avaruṭe tinmakaḷ nāṁ māyccukaḷayukayuṁ avare anugr̥hītamāya svargīyārāmaṅṅaḷil pravēśippikkukayuṁ ceyyumāyirunnu
Surah Al-Maeda, Verse 65
وَلَوۡ أَنَّهُمۡ أَقَامُواْ ٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِم مِّن رَّبِّهِمۡ لَأَكَلُواْ مِن فَوۡقِهِمۡ وَمِن تَحۡتِ أَرۡجُلِهِمۚ مِّنۡهُمۡ أُمَّةٞ مُّقۡتَصِدَةٞۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ سَآءَ مَا يَعۡمَلُونَ
teṟāttuṁ iñcīluṁ, taṅṅaḷuṭe nāthanil ninn iṟakkikkiṭṭiya maṟṟu sandēśaṅṅaḷuṁ yathāvidhi prayēāgattil varuttiyirunnuveṅkil avarkk mukaḷbhāgattuninnuṁ kālccuvaṭṭilninnuṁ āhāraṁ kiṭṭumāyirunnu. avaril nērvaḻi kaikkeāṇṭa cilaruṇṭ. ennāl ēṟe pēruṭeyuṁ ceytikaḷ tīrttuṁ nīcamāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 66
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلرَّسُولُ بَلِّغۡ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَۖ وَإِن لَّمۡ تَفۡعَلۡ فَمَا بَلَّغۡتَ رِسَالَتَهُۥۚ وَٱللَّهُ يَعۡصِمُكَ مِنَ ٱلنَّاسِۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
daivadūtarē, ninṟe nāthanilninn ninakk iṟakkikkiṭṭiyat janaṅṅaḷkketticcukeāṭukkuka. aṅṅane ceyyunnilleṅkil nī avan ēlpicca detyaṁ niṟavēṟṟāttavanāyittīruṁ. janaṅṅaḷilninn allāhu ninne rakṣikkuṁ. satyaniṣēdhikaḷāya janatte allāhu nērvaḻiyilākkukayilla
Surah Al-Maeda, Verse 67
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لَسۡتُمۡ عَلَىٰ شَيۡءٍ حَتَّىٰ تُقِيمُواْ ٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡۗ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُم مَّآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ طُغۡيَٰنٗا وَكُفۡرٗاۖ فَلَا تَأۡسَ عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ
paṟayuka: vēdavāhakarē, teṟāttuṁ iñcīluṁ niṅṅaḷuṭe nāthanilninn niṅṅaḷkk avatariccukiṭṭiya sandēśaṅṅaḷuṁ yathāvidhi nilanirttunvare niṅṅaḷuṭe nilapāṭukaḷkk oraṭisthānavuṁ uṇṭāvukayilla. ennāl ninakk ninṟe nāthanilninn avatariccukiṭṭiya sandēśaṁ avaril ēṟe pēruṭeyuṁ dhikkāravuṁ satyaniṣēdhavuṁ vardhippikkukatanne ceyyuṁ. atināl nī satyaniṣēdhikaḷāya janatteyēārtt duḥkhikkēṇṭatilla
Surah Al-Maeda, Verse 68
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱلَّذِينَ هَادُواْ وَٱلصَّـٰبِـُٔونَ وَٱلنَّصَٰرَىٰ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
satyaviśvāsikaḷēā yahūdarēā sābikaḷēā kristyānikaḷēā ārāvaṭṭe; allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceyyunnavar onnuṁ pēṭikkēṇṭatilla. avar duḥkhikkēṇṭivarikayumilla
Surah Al-Maeda, Verse 69
لَقَدۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَأَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡهِمۡ رُسُلٗاۖ كُلَّمَا جَآءَهُمۡ رَسُولُۢ بِمَا لَا تَهۡوَىٰٓ أَنفُسُهُمۡ فَرِيقٗا كَذَّبُواْ وَفَرِيقٗا يَقۡتُلُونَ
israyēl makkaḷēāṭ nāṁ karār vāṅṅiyiṭṭuṇṭ. avarilēkk nāṁ dūtanmāre niyēāgikkukayuṁ ceytu. ennāl ōrēā daivadūtanuṁ avaruṭe manas'siniṇaṅṅātta sandēśaṅṅaḷumāyi avaruṭe aṭutt cennappēāḻellāṁ avar ā daivadūtanmāril cilare taḷḷippaṟayukayuṁ maṟṟucilare keāllukayumāṇuṇṭāt
Surah Al-Maeda, Verse 70
وَحَسِبُوٓاْ أَلَّا تَكُونَ فِتۡنَةٞ فَعَمُواْ وَصَمُّواْ ثُمَّ تَابَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ ثُمَّ عَمُواْ وَصَمُّواْ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡۚ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِمَا يَعۡمَلُونَ
itināl oru kuḻappavumuṇṭāvillenn avar kaṇakkukūṭṭi. aṅṅane avar andharuṁ badhirarumāyittīrnnu. pinnīṭ allāhu avaruṭe paścāttāpaṁ svīkariccu. ennāl pinneyuṁ avarilēṟeppēruṁ andharuṁ badhirarumāvukayāṇuṇṭāyat. avar ceyyunnatellāṁ sūkṣmamāyi kaṇṭaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Maeda, Verse 71
لَقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَۖ وَقَالَ ٱلۡمَسِيحُ يَٰبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمۡۖ إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ
maryaminṟe makan masīh daivaṁ tanneyenn vādiccavar uṟappāyuṁ satyaniṣēdhikaḷāyirikkunnu. yathārthattil masīh paṟaññatitāṇ: "israyēl makkaḷē, enṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ nāthanāya allāhuve mātraṁ ārādhikkuka. allāhuvil āreyeṅkiluṁ paṅkucērkkunnavan allāhu svargaṁ niṣid'dhamākkuṁ; tīrcca. avanṟe vāsasthalaṁ narakamāṇ. akramikaḷkk sahāyikaḷuṇṭāvilla.”
Surah Al-Maeda, Verse 72
لَّقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ ثَالِثُ ثَلَٰثَةٖۘ وَمَا مِنۡ إِلَٰهٍ إِلَّآ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۚ وَإِن لَّمۡ يَنتَهُواْ عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ
daivaṁ mūvaril oruvanāṇenn vādiccavar tīrccayāyuṁ satyaniṣēdhikaḷ tanne. kāraṇaṁ, ēkanāya allāhuvallāte daivamilla. taṅṅaḷuṭe viṭuvādaṅṅaḷil ninn avar viramikkunnilleṅkil avarile satyaniṣēdhikaḷe nēāvēṟiya śikṣa bādhikkukatanne ceyyuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 73
أَفَلَا يَتُوبُونَ إِلَى ٱللَّهِ وَيَسۡتَغۡفِرُونَهُۥۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
iniyuṁ avar allāhuvilēkk paścāttapiccumaṭaṅṅukayuṁ avanēāṭ māppirakkukayuṁ ceyyunnillē? allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvumallēā
Surah Al-Maeda, Verse 74
مَّا ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَ إِلَّا رَسُولٞ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِ ٱلرُّسُلُ وَأُمُّهُۥ صِدِّيقَةٞۖ كَانَا يَأۡكُلَانِ ٱلطَّعَامَۗ ٱنظُرۡ كَيۡفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ ثُمَّ ٱنظُرۡ أَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ
maryaminṟe makan masīh oru daivadūtan mātramāṇ. addēhattinu mumpuṁ niravadhi daivadūtanmār uṇṭāyiṭṭuṇṭ. addēhattinṟe mātāv satyavatiyāyirunnu. iruvaruṁ āhāraṁ kaḻikkunnavarumāyirunnu. nēākkū: nāṁ avarkk eṅṅaneyeākke teḷivukaḷ vivariccukeāṭukkunnuvenn. cinticcunēākkū; enniṭṭuṁ avareṅṅaneyāṇ tennimāṟippēākunnat
Surah Al-Maeda, Verse 75
قُلۡ أَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗاۚ وَٱللَّهُ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
cēādikkuka: niṅṅaḷkk upadravamēā upakāramēā ceyyānāvātta vastukkaḷeyāṇēā allāhuvekkūṭāte niṅṅaḷ ārādhikkunnat? ennāl allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 76
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لَا تَغۡلُواْ فِي دِينِكُمۡ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوٓاْ أَهۡوَآءَ قَوۡمٖ قَدۡ ضَلُّواْ مِن قَبۡلُ وَأَضَلُّواْ كَثِيرٗا وَضَلُّواْ عَن سَوَآءِ ٱلسَّبِيلِ
paṟayuka: vēdakkārē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe matakāryaṅṅaḷil an'yāyamāyi atirukaviyātirikkuka. nēratte piḻaccupēāvukayuṁ vaḷare pēre piḻappikkukayuṁ nērvaḻiyilninn tennimāṟukayuṁ ceyta janattinṟe tanniṣṭaṅṅaḷe niṅṅaḷ pinpaṟṟarut
Surah Al-Maeda, Verse 77
لُعِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُۥدَ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ
israyēl makkaḷile satyaniṣēdhikaḷe dāvūduṁ maryaminṟe makan īsāyuṁ śapiccirikkunnu. avar anusaraṇakkēṭ kāṇikkukayuṁ atikramaṁ pravarttikkukayuṁ ceytatinālāṇat
Surah Al-Maeda, Verse 78
كَانُواْ لَا يَتَنَاهَوۡنَ عَن مُّنكَرٖ فَعَلُوهُۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ
avar ceytukeāṇṭirunna durvr̥ttikaḷe avaran'yēān'yaṁ vilakkiyirunnilla. avar ceytukeāṇṭirunnat tīrttuṁ nīcamāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 79
تَرَىٰ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ يَتَوَلَّوۡنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ لَبِئۡسَ مَا قَدَّمَتۡ لَهُمۡ أَنفُسُهُمۡ أَن سَخِطَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَفِي ٱلۡعَذَابِ هُمۡ خَٰلِدُونَ
avarilēṟepēruṁ satyaniṣēdhikaḷumāyi uṟṟacaṅṅāttaṁ pularttunnat ninakku kāṇāṁ. avar taṅṅaḷkkāyi tayyār ceytuvaccat vaḷare cītta tanne. allāhu avarēāṭ kēāpiccirikkunnu. avar ekkālavuṁ śikṣayanubhavikkunnavarāyirikkuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 80
وَلَوۡ كَانُواْ يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلنَّبِيِّ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِ مَا ٱتَّخَذُوهُمۡ أَوۡلِيَآءَ وَلَٰكِنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
allāhuviluṁ pravācakaniluṁ addēhattin iṟakkikkiṭṭiyatiluṁ viśvasiccirunnuveṅkil avareārikkaluṁ satyaniṣēdhikaḷumāyi ivvidhaṁ caṅṅāttaṁ sthāpikkumāyirunnilla. ennāl avarilēṟe pēruṁ dhikkārikaḷākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 81
۞لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ ٱلنَّاسِ عَدَٰوَةٗ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلۡيَهُودَ وَٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقۡرَبَهُم مَّوَدَّةٗ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّا نَصَٰرَىٰۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنۡهُمۡ قِسِّيسِينَ وَرُهۡبَانٗا وَأَنَّهُمۡ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ
manuṣyaril satyaviśvāsikaḷēāṭ ēṟṟavuṁ kūṭutal śatrutayuḷḷavar yahūdaruṁ bahudaivārādhakarumāṇenn niścayamāyuṁ ninakk kāṇāṁ; ñaṅṅaḷ kristyānikaḷāṇ ennu paṟaññavarāṇ viśvāsikaḷēāṭ kūṭutal snēhamuḷḷavarennuṁ. avaril paṇḍitanmāruṁ lēākaparityāgikaḷāya purēāhitanmārumuṇṭennatuṁ avar ahanta naṭikkunnillennatumāṇitinu kāraṇaṁ
Surah Al-Maeda, Verse 82
وَإِذَا سَمِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَى ٱلرَّسُولِ تَرَىٰٓ أَعۡيُنَهُمۡ تَفِيضُ مِنَ ٱلدَّمۡعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ ٱلۡحَقِّۖ يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱكۡتُبۡنَا مَعَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
satyaṁ manas'silāyatināl, daivadūtan avatīrṇamāya vacanaṅṅaḷ kēḷkkumpēāḷ avaruṭe kaṇṇukaḷil ninn kaṇṇīreāḻukunnat ninakku kāṇāṁ. avariṅṅane prārthikkunnu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. atināl ñaṅṅaḷeyuṁ nī satyasākṣikaḷuṭe kūṭṭattil peṭuttēṇamē
Surah Al-Maeda, Verse 83
وَمَا لَنَا لَا نُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَمَا جَآءَنَا مِنَ ٱلۡحَقِّ وَنَطۡمَعُ أَن يُدۡخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلصَّـٰلِحِينَ
ñaṅṅaḷuṭe nāthan ñaṅṅaḷe saccaritariluḷppeṭuttaṇamenn ñaṅṅaḷāgrahiccukeāṇṭirikke ñaṅṅaḷuṭe nāthaniluṁ ñaṅṅaḷkku vannettiya satyattiluṁ ñaṅṅaḷentinu viśvasikkātirikkaṇaṁ?”
Surah Al-Maeda, Verse 84
فَأَثَٰبَهُمُ ٱللَّهُ بِمَا قَالُواْ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ جَزَآءُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
avariṅṅane prārthiccatināl allāhu avarkk tāḻbhāgattūṭe aruvikaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷ pratiphalamāyi nalkuṁ. avaratil sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. salkkarmikaḷkkuḷḷa pratiphalamāṇit
Surah Al-Maeda, Verse 85
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
satyatte niṣēdhikkukayuṁ nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟayukayuṁ ceytavar tanneyāṇ narakāvakāśikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 86
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُحَرِّمُواْ طَيِّبَٰتِ مَآ أَحَلَّ ٱللَّهُ لَكُمۡ وَلَا تَعۡتَدُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُعۡتَدِينَ
viśvasiccavarē, allāhu niṅṅaḷkk anuvadiccutanna viśiṣṭa vastukkaḷe niṅṅaḷ niṣid'dhamākkarut. niṅṅaḷ atirukaviyarut. atirukaviyunnavare allāhu oṭṭuṁ iṣṭappeṭunnilla
Surah Al-Maeda, Verse 87
وَكُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ حَلَٰلٗا طَيِّبٗاۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ أَنتُم بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ
allāhu niṅṅaḷkku nalkiyavayil ninn anuvadanīyamāyavayuṁ nallatuṁ niṅṅaḷ tinnukeāḷḷuka. niṅṅaḷ viśvasikkunna allāhuvuṇṭallēā, avanēāṭ niṅṅaḷ bhakti pularttuka
Surah Al-Maeda, Verse 88
لَا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ ٱلۡأَيۡمَٰنَۖ فَكَفَّـٰرَتُهُۥٓ إِطۡعَامُ عَشَرَةِ مَسَٰكِينَ مِنۡ أَوۡسَطِ مَا تُطۡعِمُونَ أَهۡلِيكُمۡ أَوۡ كِسۡوَتُهُمۡ أَوۡ تَحۡرِيرُ رَقَبَةٖۖ فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٖۚ ذَٰلِكَ كَفَّـٰرَةُ أَيۡمَٰنِكُمۡ إِذَا حَلَفۡتُمۡۚ وَٱحۡفَظُوٓاْ أَيۡمَٰنَكُمۡۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
ōrkkāte ceytupēākunna śapathaṅṅaḷuṭe pēril allāhu niṅṅaḷe piṭikūṭukayilla. ennāl niṅṅaḷ karutikkūṭṭi ceyyunna śapathaṅṅaḷuṭe pēril avan niṅṅaḷe piṭikūṭuṁ. appēāḷ śapatha laṅghanattinuḷḷa prāyaścittaṁ itākunnu: patt agatikaḷkk, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe kuṭumbatte tīṟṟippēāṟṟunna sāmān'yanilavārattiluḷḷa āhāraṁ nalkuka. alleṅkil avarkk vastraṁ nalkuka. atumalleṅkil oraṭimaye mēācippikkuka. itineānnuṁ sādhikkāttavar mūnnudivasaṁ nēāmpeṭukkaṭṭe. itāṇ satyaṁ ceyta śēṣaṁ at laṅghiccāluḷḷa prāyaścittaṁ. niṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷ niṅṅaḷ pālikkuka. avvidhaṁ allāhu tanṟe vacanaṅṅaḷ niṅṅaḷkk vivariccutarunnu. niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarākān
Surah Al-Maeda, Verse 89
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّمَا ٱلۡخَمۡرُ وَٱلۡمَيۡسِرُ وَٱلۡأَنصَابُ وَٱلۡأَزۡلَٰمُ رِجۡسٞ مِّنۡ عَمَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِ فَٱجۡتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
viśvasiccavarē, madyavuṁ cūtuṁ pratiṣṭhakaḷuṁ bhāgyaparīkṣaṇattinuḷḷa ampukaḷuṁ paiśācikavr̥ttikaḷilpeṭṭa mālin'yaṅṅaḷāṇ. atināl niṅṅaḷ avayeākke oḻivākkuka. niṅṅaḷ vijayiccēkkāṁ
Surah Al-Maeda, Verse 90
إِنَّمَا يُرِيدُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَن يُوقِعَ بَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ فِي ٱلۡخَمۡرِ وَٱلۡمَيۡسِرِ وَيَصُدَّكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَعَنِ ٱلصَّلَوٰةِۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّنتَهُونَ
madyattilūṭeyuṁ cūtāṭṭattilūṭeyuṁ niṅṅaḷkkiṭayil veṟuppuṁ vidvēṣavuṁ vaḷarttānuṁ, allāhuve ōrkkunnatilninnuṁ namaskārattil ninnuṁ niṅṅaḷe taṭayānumāṇ piśāc āgrahikkunnat. atināl niṅṅaḷ ā tinmakaḷilninn viramikkāneārukkamuṇṭēā
Surah Al-Maeda, Verse 91
وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ وَٱحۡذَرُواْۚ فَإِن تَوَلَّيۡتُمۡ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
allāhuvineyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkuka. jāgrata pularttukayuṁ ceyyuka. athavā niṅṅaḷ pintiriyukayāṇeṅkil aṟiyuka: nam'muṭe dūtanṟe kaṭama divyasandēśaṁ vyaktamāyi etticcutaral mātramāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 92
لَيۡسَ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ جُنَاحٞ فِيمَا طَعِمُوٓاْ إِذَا مَا ٱتَّقَواْ وَّءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ ثُمَّ ٱتَّقَواْ وَّءَامَنُواْ ثُمَّ ٱتَّقَواْ وَّأَحۡسَنُواْۚ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarkk avar nēratte niṣid'dhaṁ bhakṣiccatinṟe pēril kuṟṟamilla. ennāl avar bhakti pularttukayuṁ satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ pinneyuṁ sūkṣmata pālikkukayuṁ satyaviśvāsikaḷāvukayuṁ vīṇṭuṁ teṟṟ paṟṟātirikkān śrad'dha pularttukayuṁ nallanilayil varttikkukayuṁ vēṇaṁ. tīrccayāyuṁ nanma ceyyunnavare allāhu iṣṭappeṭunnu
Surah Al-Maeda, Verse 93
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَيَبۡلُوَنَّكُمُ ٱللَّهُ بِشَيۡءٖ مِّنَ ٱلصَّيۡدِ تَنَالُهُۥٓ أَيۡدِيكُمۡ وَرِمَاحُكُمۡ لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَخَافُهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ فَمَنِ ٱعۡتَدَىٰ بَعۡدَ ذَٰلِكَ فَلَهُۥ عَذَابٌ أَلِيمٞ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷuṭe kaikaḷkkuṁ kuntaṅṅaḷkkuṁ vēgaṁ piṭikūṭāvunna cila vēṭṭa jantukkaḷekkeāṇṭ allāhu niṅṅaḷe parīkṣikkuka tanne ceyyuṁ. kāṇātetanne allāhuve bhayappeṭunnavarārenn tiriccaṟiyānāṇit. āreṅkiluṁ atinuśēṣaṁ atikramaṁ kāṇiccāl ayāḷkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah Al-Maeda, Verse 94
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَقۡتُلُواْ ٱلصَّيۡدَ وَأَنتُمۡ حُرُمٞۚ وَمَن قَتَلَهُۥ مِنكُم مُّتَعَمِّدٗا فَجَزَآءٞ مِّثۡلُ مَا قَتَلَ مِنَ ٱلنَّعَمِ يَحۡكُمُ بِهِۦ ذَوَا عَدۡلٖ مِّنكُمۡ هَدۡيَۢا بَٰلِغَ ٱلۡكَعۡبَةِ أَوۡ كَفَّـٰرَةٞ طَعَامُ مَسَٰكِينَ أَوۡ عَدۡلُ ذَٰلِكَ صِيَامٗا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمۡرِهِۦۗ عَفَا ٱللَّهُ عَمَّا سَلَفَۚ وَمَنۡ عَادَ فَيَنتَقِمُ ٱللَّهُ مِنۡهُۚ وَٱللَّهُ عَزِيزٞ ذُو ٱنتِقَامٍ
viśvāsikaḷē, niṅṅaḷ ihṟāmilāyirikke vēṭṭamr̥gatte keāllarut. āreṅkiluṁ bēādhapūrvaṁ aṅṅane ceytāl parihāramāyi, ayāḷ keānnatinu tulyamāya oru kāliye bali nalkaṇaṁ. niṅṅaḷile nītimānmārāya raṇṭupērāṇ at tīrumānikkēṇṭat. ā balimr̥gatte ka'abayilettikkukayuṁ vēṇaṁ. atalleṅkil prāyaścittaṁ ceyyaṇaṁ. ētānuṁ agatikaḷkk annaṁ nalkalāṇat. alleṅkil atinu tulyamāyi nēāmpanuṣṭhikkalāṇ. tān ceytatinṟe bhaviṣyatt svayaṁ tanne anubhavikkānāṇit. nēratte kaḻiññupēāyatellāṁ allāhu māppākkiyirikkunnu. ennāl ini āreṅkiluṁ atāvartticcāl allāhu avanṟe mēl śikṣānaṭapaṭi svīkarikkuṁ. allāhu pratāpiyuṁ pakaraṁ ceyyān pēānnavanumāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 95
أُحِلَّ لَكُمۡ صَيۡدُ ٱلۡبَحۡرِ وَطَعَامُهُۥ مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِلسَّيَّارَةِۖ وَحُرِّمَ عَلَيۡكُمۡ صَيۡدُ ٱلۡبَرِّ مَا دُمۡتُمۡ حُرُمٗاۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
kaṭalile vēṭṭayuṁ atile āhāravuṁ niṅṅaḷkk anuvadanīyamāṇ. at niṅṅaḷkkuṁ yātrāsaṅghaṅṅaḷkkumuḷḷa bhakṣaṇamāṇ. ennāl ihṟāmilāyirikke karayile vēṭṭa niṅṅaḷkku niṣid'dhamākkiyirikkunnu. niṅṅaḷ ārilēkkāṇēā orumiccu kūṭṭappeṭuka, ā allāhuve sūkṣikkuka
Surah Al-Maeda, Verse 96
۞جَعَلَ ٱللَّهُ ٱلۡكَعۡبَةَ ٱلۡبَيۡتَ ٱلۡحَرَامَ قِيَٰمٗا لِّلنَّاسِ وَٱلشَّهۡرَ ٱلۡحَرَامَ وَٱلۡهَدۡيَ وَٱلۡقَلَـٰٓئِدَۚ ذَٰلِكَ لِتَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَأَنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
ādaraṇīya mandiramāya ka'abaye allāhu manuṣyarāśiyuṭe nilanilpinuḷḷa ādhāramākkiyirikkunnu. ādaraṇīya māsaṁ,balimr̥gaṁ, avayuṭe kaḻuttile aṭayāḷappaṭṭakaḷ ennivayeyuṁ. niścayamāyuṁ ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ allāhu aṟiyunnuvennuṁ avan ellā kāryaṅṅaḷekkuṟiccuṁ sūkṣma jñānamuḷḷavanāṇennuṁ niṅṅaḷ aṟiyānāṇit
Surah Al-Maeda, Verse 97
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ وَأَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
aṟiyuka: allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanāṇ. atēāṭeāppaṁ avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 98
مَّا عَلَى ٱلرَّسُولِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُۗ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا تَكۡتُمُونَ
sandēśaṁ etticcutarunna bādhyata mātramē daivadūtannuḷḷū. niṅṅaḷ veḷippeṭuttunnatuṁ maṟaccuvekkunnatumellāṁ allāhu aṟiyunnuṇṭ
Surah Al-Maeda, Verse 99
قُل لَّا يَسۡتَوِي ٱلۡخَبِيثُ وَٱلطَّيِّبُ وَلَوۡ أَعۡجَبَكَ كَثۡرَةُ ٱلۡخَبِيثِۚ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ يَـٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
paṟayuka: nallatuṁ tiyyatuṁ tulyamalla. tiyyatinṟe ādhikyaṁ ninne etratanne atbhutappeṭuttiyāluṁ śari! atināl bud'dhimānmārē, niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. niṅṅaḷkku vijayanvarikkāṁ
Surah Al-Maeda, Verse 100
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَسۡـَٔلُواْ عَنۡ أَشۡيَآءَ إِن تُبۡدَ لَكُمۡ تَسُؤۡكُمۡ وَإِن تَسۡـَٔلُواْ عَنۡهَا حِينَ يُنَزَّلُ ٱلۡقُرۡءَانُ تُبۡدَ لَكُمۡ عَفَا ٱللَّهُ عَنۡهَاۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٞ
viśvasiccavarē, cila kāryaṅṅaḷekkuṟicc niṅṅaḷ cēādikkātirikkuka. ava veḷippeṭuttittarunnat niṅṅaḷkk prayāsakaramāyirikkuṁ. khur'ān avatariccukeāṇṭirikkunna samayatt niṅṅaḷ avaye sambandhicc cēādiccāl avan niṅṅaḷkkava veḷippeṭuttittaruṁ. kaḻiñña kāryattil allāhu niṅṅaḷkk māppēkiyirikkunnu. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ kanivuṟṟavanumāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 101
قَدۡ سَأَلَهَا قَوۡمٞ مِّن قَبۡلِكُمۡ ثُمَّ أَصۡبَحُواْ بِهَا كَٰفِرِينَ
niṅṅaḷkkumump oru vibhāgaṁ ittaraṁ cēādyaṅṅaḷ cēādikkukayuṇṭāyi. enniṭṭēā, uttaraṁ kiṭṭiyappēāḷ avar avaye niṣēdhikkunnavarāyittīrnnu
Surah Al-Maeda, Verse 102
مَا جَعَلَ ٱللَّهُ مِنۢ بَحِيرَةٖ وَلَا سَآئِبَةٖ وَلَا وَصِيلَةٖ وَلَا حَامٖ وَلَٰكِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَفۡتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَۖ وَأَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ
bahīṟa, sā'iba, vasvīla, hāṁ enniṅṅaneyeānnuṁ allāhu niścayicciṭṭilla. ennāl, satyaniṣēdhikaḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamakkukayāyirunnu. avarilēṟe pēruṁ cinticcu manas'silākkunnilla
Surah Al-Maeda, Verse 103
وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَإِلَى ٱلرَّسُولِ قَالُواْ حَسۡبُنَا مَا وَجَدۡنَا عَلَيۡهِ ءَابَآءَنَآۚ أَوَلَوۡ كَانَ ءَابَآؤُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ شَيۡـٔٗا وَلَا يَهۡتَدُونَ
allāhu iṟakkittannatilēkkuṁ avanṟe dūtanilēkkuṁ varān āvaśyappeṭumpēāḷ avar paṟayunnu: "ñaṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷ naṭannatāyi ñaṅṅaḷ kāṇunna pātatanne ñaṅṅaḷkku mati.” avaruṭe pitākkanmār onnumaṟiyāttavaruṁ nērvaḻi prāpikkāttavarumāṇeṅkilēā
Surah Al-Maeda, Verse 104
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ عَلَيۡكُمۡ أَنفُسَكُمۡۖ لَا يَضُرُّكُم مَّن ضَلَّ إِذَا ٱهۡتَدَيۡتُمۡۚ إِلَى ٱللَّهِ مَرۡجِعُكُمۡ جَمِيعٗا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe kāryaṁ śrad'dhikkuka. niṅṅaḷ nērvaḻi prāpiccavarāṇeṅkil vaḻipiḻaccavar niṅṅaḷkkeāru drēāhavuṁ varuttukayilla. allāhuviṅkalēkkāṇ niṅṅaḷuṭeyeākke maṭakkaṁ. appēāḷ niṅṅaḷ ceytukeāṇṭirunnatineppaṟṟiyellāṁ avan niṅṅaḷe vivaramaṟiyikkuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 105
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ شَهَٰدَةُ بَيۡنِكُمۡ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ حِينَ ٱلۡوَصِيَّةِ ٱثۡنَانِ ذَوَا عَدۡلٖ مِّنكُمۡ أَوۡ ءَاخَرَانِ مِنۡ غَيۡرِكُمۡ إِنۡ أَنتُمۡ ضَرَبۡتُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَأَصَٰبَتۡكُم مُّصِيبَةُ ٱلۡمَوۡتِۚ تَحۡبِسُونَهُمَا مِنۢ بَعۡدِ ٱلصَّلَوٰةِ فَيُقۡسِمَانِ بِٱللَّهِ إِنِ ٱرۡتَبۡتُمۡ لَا نَشۡتَرِي بِهِۦ ثَمَنٗا وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰ وَلَا نَكۡتُمُ شَهَٰدَةَ ٱللَّهِ إِنَّآ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡأٓثِمِينَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷilārkkeṅkiluṁ maraṇamaṭukkukayuṁ vasiyyatt ceyyukayumāṇeṅkil niṅṅaḷilninnuḷḷa nītimānmārāya raṇṭāḷukaḷ atinu sākṣyaṁ vahikkaṇaṁ. niṅṅaḷ yātrayilāyirikkeyāṇ maraṇavipatt niṅṅaḷe bādhikkunnateṅkil appēāḷ an'yarāya raṇṭāḷukaḷe sākṣikaḷākkāvunnatāṇ. pinnīṭ niṅṅaḷkk avaril sanśayamuṇṭāvukayāṇeṅkil avariruvareyuṁ namaskāraśēṣaṁ taṭaññuvekkaṇaṁ. appēāḷ avar allāhuvinṟe pēril iṅṅane satyaṁ ceyyaṭṭe: "ñaṅṅaḷuṭe aṭutta bandhukkaḷkkutanne etirāyāl pēāluṁ ñaṅṅaḷ satyatte viṟṟu vila vāṅṅukayilla. allāhuvinuvēṇṭiyuḷḷa sākṣyatte oḷippiccuvekkukayumilla. aṅṅane ceytāl tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ pāpikaḷāyittīruṁ.”
Surah Al-Maeda, Verse 106
فَإِنۡ عُثِرَ عَلَىٰٓ أَنَّهُمَا ٱسۡتَحَقَّآ إِثۡمٗا فَـَٔاخَرَانِ يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَحَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَوۡلَيَٰنِ فَيُقۡسِمَانِ بِٱللَّهِ لَشَهَٰدَتُنَآ أَحَقُّ مِن شَهَٰدَتِهِمَا وَمَا ٱعۡتَدَيۡنَآ إِنَّآ إِذٗا لَّمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
athavā, avariruvaruṁ taṅṅaḷe svayaṁ teṟṟilakappeṭuttiyirikkunnuvenn vyaktamāyāl kuṟṟaṁ ceytat ārkketirilāṇēā ayāḷēāṭ ēṟṟaṁ aṭutta bandhamuḷḷa raṇṭupēr avaruṭe sthānatt sākṣikaḷāyi nilkkaṇaṁ. enniṭṭ avariruvaruṁ allāhuvinṟe pēril iṅṅane satyaṁ ceytupaṟayaṇaṁ: "uṟappāyuṁ ñaṅṅaḷuṭe sākṣyamāṇ ivaruṭe sākṣyattekkāḷ satyasandhamāyiṭṭuḷḷat. ñaṅṅaḷ oranītiyuṁ ceytiṭṭilla. aṅṅane ceytāl tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ atikramikaḷāyittīruṁ.”
Surah Al-Maeda, Verse 107
ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن يَأۡتُواْ بِٱلشَّهَٰدَةِ عَلَىٰ وَجۡهِهَآ أَوۡ يَخَافُوٓاْ أَن تُرَدَّ أَيۡمَٰنُۢ بَعۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱسۡمَعُواْۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ
janaṁ yathāvidhi sākṣyaṁ nirvahikkān ēṟṟaṁ paṟṟiya mārgaṁ itāṇ. alleṅkil taṅṅaḷuṭe satyattinuśēṣaṁ maṟṟuḷḷavaruṭe satyattāl taṅṅaḷ khaṇḍikkappeṭumenn avar bhayappeṭukayeṅkiluṁ ceyyuṁ. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. avanṟe kalpanakaḷ kēṭṭanusarikkuka. adhārmikare allāhu nērvaḻiyilākkukayilla
Surah Al-Maeda, Verse 108
۞يَوۡمَ يَجۡمَعُ ٱللَّهُ ٱلرُّسُلَ فَيَقُولُ مَاذَآ أُجِبۡتُمۡۖ قَالُواْ لَا عِلۡمَ لَنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّـٰمُ ٱلۡغُيُوبِ
allāhu tanṟe dūtanmāre orumiccukūṭṭuṁ. niṅṅaḷkk ent uttaramāṇ kiṭṭiyatenn avarēāṭ cēādikkuṁ. ā dinaṁ avar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷkkeānnumaṟiññukūṭā. adr̥śya kāryaṅṅaḷeākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavan nī mātraṁ.”
Surah Al-Maeda, Verse 109
إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ٱذۡكُرۡ نِعۡمَتِي عَلَيۡكَ وَعَلَىٰ وَٰلِدَتِكَ إِذۡ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِ تُكَلِّمُ ٱلنَّاسَ فِي ٱلۡمَهۡدِ وَكَهۡلٗاۖ وَإِذۡ عَلَّمۡتُكَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَۖ وَإِذۡ تَخۡلُقُ مِنَ ٱلطِّينِ كَهَيۡـَٔةِ ٱلطَّيۡرِ بِإِذۡنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيۡرَۢا بِإِذۡنِيۖ وَتُبۡرِئُ ٱلۡأَكۡمَهَ وَٱلۡأَبۡرَصَ بِإِذۡنِيۖ وَإِذۡ تُخۡرِجُ ٱلۡمَوۡتَىٰ بِإِذۡنِيۖ وَإِذۡ كَفَفۡتُ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ عَنكَ إِذۡ جِئۡتَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٞ
allāhu paṟañña sandarbhaṁ: maryaminṟe makan īsā, ninakkuṁ ninṟe mātāvinuṁ nāṁ nalkiya anugrahaṁ ōrkkuka: ñān pariśud'dhātmāvināl ninne karuttanākki. teāṭṭilil veccuṁ prāyamāya śēṣavuṁ nī janaṅṅaḷēāṭu sansāriccu. nāṁ ninakk vēdavuṁ tattvajñānavuṁ teṟāttuṁ iñcīluṁ paṭhippiccutannu. nī enṟe anumatiyēāṭe kaḷimaṇṇukeāṇṭ pakṣiyuṭe rūpamuṇṭākki. pinne atilūti. enṟe hitattāl at pakṣiyāyi. janmanā kuruṭanāyavaneyuṁ veḷḷappāṇṭukāraneyuṁ enṟe hitattāl nī sukhappeṭutti; enṟe anumatiyēāṭe nī maraṇappeṭṭavare jīvitattilēkk tiriccukeāṇṭuvannu. pinnīṭ nī vyaktamāya teḷivukaḷumāyi israyēl makkaḷuṭe aṭutt cennu. appēāḷ avarile satyaniṣēdhikaḷ, “ī teḷivukaḷellāṁ teḷiñña ābhicāraṁ mātramāṇe”nn taḷḷippaṟayukayuṁ ceytu. pinne avaril ninn ñān ninne rakṣiccu
Surah Al-Maeda, Verse 110
وَإِذۡ أَوۡحَيۡتُ إِلَى ٱلۡحَوَارِيِّـۧنَ أَنۡ ءَامِنُواْ بِي وَبِرَسُولِي قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَٱشۡهَدۡ بِأَنَّنَا مُسۡلِمُونَ
enniluṁ enṟe dūtaniluṁ viśvasikkaṇamenn ñān havārikaḷkk nirdēśaṁ nalki. avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. ñaṅṅaḷ musliṅkaḷāṇenn nī sākṣyaṁ vahikkuka.”
Surah Al-Maeda, Verse 111
إِذۡ قَالَ ٱلۡحَوَارِيُّونَ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ هَلۡ يَسۡتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيۡنَا مَآئِدَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِۖ قَالَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
ōrkkuka: havārikaḷ paṟañña sandarbhaṁ: "maryaminṟe makan īsā, mānattuninn oru bhakṣaṇattaḷika ñaṅṅaḷkk iṟakkittarān ninṟe nāthan kaḻiyumēā?” addēhaṁ paṟaññu: "niṅṅaḷ viśvāsikaḷāṇeṅkil allāhuve sūkṣikkuka.”
Surah Al-Maeda, Verse 112
قَالُواْ نُرِيدُ أَن نَّأۡكُلَ مِنۡهَا وَتَطۡمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعۡلَمَ أَن قَدۡ صَدَقۡتَنَا وَنَكُونَ عَلَيۡهَا مِنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷkk atilninn āharikkaṇaṁ. aṅṅane ñaṅṅaḷkk manas'samādhānamuṇṭākaṇaṁ. tāṅkaḷ ñaṅṅaḷēāṭu paṟaññat satyamāṇenn ñaṅṅaḷkk bēādhyamākaṇaṁ. ñaṅṅaḷ itinellāṁ nēril sākṣikaḷāvukayuṁ vēṇaṁ. itineākkeyāṇ ñaṅṅaḷitāvaśyappeṭunnat.”
Surah Al-Maeda, Verse 113
قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ ٱللَّهُمَّ رَبَّنَآ أَنزِلۡ عَلَيۡنَا مَآئِدَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ تَكُونُ لَنَا عِيدٗا لِّأَوَّلِنَا وَءَاخِرِنَا وَءَايَةٗ مِّنكَۖ وَٱرۡزُقۡنَا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّـٰزِقِينَ
maryaminṟe makan īsā prārthiccu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthanāya allāhuvē, mānattuninn ñaṅṅaḷkk oru bhakṣaṇattaḷika iṟakkittarēṇamē! atu ñaṅṅaḷuṭe, ādyakkārkkuṁ avasānakkārkkuṁ orāghēāṣavuṁ ninnil ninnuḷḷa oru dr̥ṣṭāntavumāyirikkaṭṭe. ñaṅṅaḷkku nī annaṁ nalkuka. annaṁ nalkunnavaril atyuttaman nīyallēā.”
Surah Al-Maeda, Verse 114
قَالَ ٱللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيۡكُمۡۖ فَمَن يَكۡفُرۡ بَعۡدُ مِنكُمۡ فَإِنِّيٓ أُعَذِّبُهُۥ عَذَابٗا لَّآ أُعَذِّبُهُۥٓ أَحَدٗا مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
allāhu aṟiyiccu: "ñān niṅṅaḷkk atiṟakkittarāṁ. ennāl atinuśēṣaṁ niṅṅaḷilāreṅkiluṁ satyaniṣēdhikaḷāyāl lēākarileārāḷkkuṁ nalkātta vidhamuḷḷa śikṣa nāmavan bādhakamākkuṁ.”
Surah Al-Maeda, Verse 115
وَإِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ءَأَنتَ قُلۡتَ لِلنَّاسِ ٱتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيۡنِ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ قَالَ سُبۡحَٰنَكَ مَا يَكُونُ لِيٓ أَنۡ أَقُولَ مَا لَيۡسَ لِي بِحَقٍّۚ إِن كُنتُ قُلۡتُهُۥ فَقَدۡ عَلِمۡتَهُۥۚ تَعۡلَمُ مَا فِي نَفۡسِي وَلَآ أَعۡلَمُ مَا فِي نَفۡسِكَۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّـٰمُ ٱلۡغُيُوبِ
ōrkkuka: allāhu cēādikkunna sandarbhaṁ: "maryaminṟe makan īsā! “allāhuvekkūṭāte enneyuṁ enṟe mātāvineyuṁ ārādhyarākkuvin” enn nīyāṇēā janaṅṅaḷēāṭ paṟaññat?” appēāḷ addēhaṁ paṟayuṁ: "nī etra pariśud'dhan! enikku paṟayān pāṭillātta oru kāryaṁ ñān paṟayāvatallallēā. ñān aṅṅane paṟaññirunneṅkil uṟappāyuṁ nī ataṟiññirikkuṁ. enṟe manas'siluḷḷat nī aṟiyuṁ. ennāl ninṟe uḷḷiluḷḷat ñānaṟiyukayilla. tīrccayāyuṁ nī tanneyāṇ kaṇṇukeāṇṭ kāṇān kaḻiyāttatupēāluṁ nannāyaṟiyunnavan
Surah Al-Maeda, Verse 116
مَا قُلۡتُ لَهُمۡ إِلَّا مَآ أَمَرۡتَنِي بِهِۦٓ أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمۡۚ وَكُنتُ عَلَيۡهِمۡ شَهِيدٗا مَّا دُمۡتُ فِيهِمۡۖ فَلَمَّا تَوَفَّيۡتَنِي كُنتَ أَنتَ ٱلرَّقِيبَ عَلَيۡهِمۡۚ وَأَنتَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
nī ennēāṭ kalpiccatallāttateānnuṁ ñānavarēāṭu paṟaññiṭṭilla. athavā, “enṟe nāthanuṁ niṅṅaḷuṭe nāthanumāya allāhuve mātraṁ vaḻippeṭṭ jīvikkaṇa”mennāṇ ñān paṟaññat. ñān avariluṇṭāyirunna kālattēāḷaṁ avaruṭe ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ sākṣiyāyirunnu ñān. pinne nī enne tiriccuviḷiccappēāḷ avaruṭe nirīkṣakan nī tanne āyirunnuvallēā. nī sakala saṅgatikaḷkkuṁ sākṣiyākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 117
إِن تُعَذِّبۡهُمۡ فَإِنَّهُمۡ عِبَادُكَۖ وَإِن تَغۡفِرۡ لَهُمۡ فَإِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
nī avare śikṣikkunnuveṅkil tīrccayāyuṁ avar ninṟe aṭimakaḷ tanneyallēā. nī avarkk māppēkunnuveṅkilēā, nī tanneyāṇallēā pratāpavānuṁ yuktimānuṁ.”
Surah Al-Maeda, Verse 118
قَالَ ٱللَّهُ هَٰذَا يَوۡمُ يَنفَعُ ٱلصَّـٰدِقِينَ صِدۡقُهُمۡۚ لَهُمۡ جَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
allāhu aṟiyikkuṁ: satyasandhanmārkk taṅṅaḷuṭe satyaṁ upakarikkuṁ dinamāṇit. avarkk tāḻbhāgattūṭe aruvikaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷuṇṭ. avaraviṭe sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. avarekkuṟicc allāhu santr̥ptanāyirikkunnu. avar avaneppaṟṟiyuṁ santr̥ptarāṇ. atatre atimahattāya vijayaṁ
Surah Al-Maeda, Verse 119
لِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا فِيهِنَّۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرُۢ
ākāśabhūmikaḷuṭeyuṁ avayiluḷḷavayuṭeyuṁ ādhipatyaṁ allāhuvinu mātramāṇ. avan ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 120