Surah Al-Maeda - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَوۡفُواْ بِٱلۡعُقُودِۚ أُحِلَّتۡ لَكُم بَهِيمَةُ ٱلۡأَنۡعَٰمِ إِلَّا مَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ غَيۡرَ مُحِلِّي ٱلصَّيۡدِ وَأَنتُمۡ حُرُمٌۗ إِنَّ ٱللَّهَ يَحۡكُمُ مَا يُرِيدُ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ karāṟukaḷ niṟavēṟṟuka. (pinnīṭ) niṅṅaḷkk vivariccutarunnateāḻiccuḷḷa āṭ, māṭ, oṭṭakaṁ ennī inaṅṅaḷil peṭṭa mr̥gaṅṅaḷ niṅṅaḷkk anuvadikkappeṭṭirikkunnu. ennāl niṅṅaḷ ihṟāmil pravēśiccavarāyirikke vēṭṭayāṭunnat anuvadanīyamākkarut. tīrccayāyuṁ allāhu avan uddēśikkunnat vidhikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 1
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُحِلُّواْ شَعَـٰٓئِرَ ٱللَّهِ وَلَا ٱلشَّهۡرَ ٱلۡحَرَامَ وَلَا ٱلۡهَدۡيَ وَلَا ٱلۡقَلَـٰٓئِدَ وَلَآ ءَآمِّينَ ٱلۡبَيۡتَ ٱلۡحَرَامَ يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّن رَّبِّهِمۡ وَرِضۡوَٰنٗاۚ وَإِذَا حَلَلۡتُمۡ فَٱصۡطَادُواْۚ وَلَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ شَنَـَٔانُ قَوۡمٍ أَن صَدُّوكُمۡ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ أَن تَعۡتَدُواْۘ وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ وَلَا تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
satyaviśvāsikaḷē, allāhuvinṟe matacihnaṅṅaḷe niṅṅaḷ anādarikkarut. pavitramāya māsatteyuṁ (ka'abattiṅkalēkk keāṇṭupēākunna) balimr̥gaṅṅaḷeyuṁ, (avayuṭe kaḻuttile) aṭayāḷattālikaḷeyuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe anugrahavuṁ peāruttavuṁ tēṭikkeāṇṭ viśud'dha mandiratte lakṣyamākkippēākunna tīrt'thāṭakareyuṁ (niṅṅaḷ anādarikkarut.) ennāl ihṟāmil ninn niṅṅaḷ oḻivāyāl niṅṅaḷkk vēṭṭayāṭāvunnatāṇ. masjidul haṟāmil ninn niṅṅaḷe taṭaññu ennatinṟe pēril oru janavibhāgattēāṭ niṅṅaḷkkuḷḷa amarṣaṁ atikramaṁ pravarttikkunnatinn niṅṅaḷkkeārikkaluṁ prērakamākarut. puṇyattiluṁ dharm'maniṣṭhayiluṁ niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ sahāyikkuka. pāpattiluṁ atikramattiluṁ niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ sahāyikkarut. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. tīrccayāyuṁ allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 2
حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةُ وَٱلدَّمُ وَلَحۡمُ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦ وَٱلۡمُنۡخَنِقَةُ وَٱلۡمَوۡقُوذَةُ وَٱلۡمُتَرَدِّيَةُ وَٱلنَّطِيحَةُ وَمَآ أَكَلَ ٱلسَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيۡتُمۡ وَمَا ذُبِحَ عَلَى ٱلنُّصُبِ وَأَن تَسۡتَقۡسِمُواْ بِٱلۡأَزۡلَٰمِۚ ذَٰلِكُمۡ فِسۡقٌۗ ٱلۡيَوۡمَ يَئِسَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن دِينِكُمۡ فَلَا تَخۡشَوۡهُمۡ وَٱخۡشَوۡنِۚ ٱلۡيَوۡمَ أَكۡمَلۡتُ لَكُمۡ دِينَكُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ نِعۡمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗاۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ فِي مَخۡمَصَةٍ غَيۡرَ مُتَجَانِفٖ لِّإِثۡمٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
śavaṁ, raktaṁ, pannimānsaṁ, allāhu allāttavaruṭe pēril aṟukkappeṭṭat, śvāsaṁ muṭṭi cattat, aṭiccukeānnat, vīṇucattat, kuttēṟṟ cattat, van'yamr̥gaṁ kaṭiccutinnat enniva niṅṅaḷkk niṣid'dhamākkappeṭṭirikkunnu. ennāl (jīvanēāṭe) niṅṅaḷ aṟuttat itil ninneāḻivākunnu. pratiṣṭhakaḷkkumumpil baliyarppikkappeṭṭatuṁ (niṅṅaḷkk) niṣid'dhamākunnu. ampukaḷupayēāgicc bhāgyaṁ nēākkaluṁ (niṅṅaḷkk niṣid'dhamākkappeṭṭirikkunnu.) ateākke adharm'mamākunnu. inn satyaniṣēdhikaḷ niṅṅaḷuṭe matatte nēriṭunna kāryattil nirāśappeṭṭirikkukayāṇ. atināl avare niṅṅaḷ pēṭikkēṇṭatilla. enne niṅṅaḷ pēṭikkuka. inn ñān niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe mataṁ pūrttiyākki tannirikkunnu. enṟe anugrahaṁ niṅṅaḷkk ñān niṟavēṟṟittarikayuṁ ceytirikkunnu. matamāyi islāmine ñān niṅṅaḷkk tr̥ptippeṭṭ tannirikkunnu. vallavanuṁ paṭṭiṇi kāraṇaṁ (niṣid'dhamāyat) tinnuvān nirbandhitanākunna pakṣaṁ avan adharm'mattilēkk cāyvuḷḷavanalleṅkil tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇa kāṇikkunnavanumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 3
يَسۡـَٔلُونَكَ مَاذَآ أُحِلَّ لَهُمۡۖ قُلۡ أُحِلَّ لَكُمُ ٱلطَّيِّبَٰتُ وَمَا عَلَّمۡتُم مِّنَ ٱلۡجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ ٱللَّهُۖ فَكُلُواْ مِمَّآ أَمۡسَكۡنَ عَلَيۡكُمۡ وَٱذۡكُرُواْ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَيۡهِۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
taṅṅaḷkk anuvadikkappeṭṭiṭṭuḷḷat enteākkeyāṇenn avar ninnēāṭ cēādikkuṁ. paṟayuka: nalla vastukkaḷellāṁ niṅṅaḷkk anuvadikkappeṭṭirikkunnu. allāhu niṅṅaḷkk nalkiya vidya upayēāgicc nāyāṭṭ pariśīlippikkāṟuḷḷa rītiyil niṅṅaḷ paṭhippicceṭutta ēteṅkiluṁ vēṭṭamr̥gaṁ niṅṅaḷkk vēṇṭi piṭicc keāṇṭuvannatil ninn niṅṅaḷ tinnukeāḷḷuka. ā uruvinṟe mēl niṅṅaḷ allāhuvinṟe nāmaṁ uccarikkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. tīrccayāyuṁ allāhu ativēgaṁ kaṇakk nēākkunnavanākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 4
ٱلۡيَوۡمَ أُحِلَّ لَكُمُ ٱلطَّيِّبَٰتُۖ وَطَعَامُ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ حِلّٞ لَّكُمۡ وَطَعَامُكُمۡ حِلّٞ لَّهُمۡۖ وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكُمۡ إِذَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحۡصِنِينَ غَيۡرَ مُسَٰفِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِيٓ أَخۡدَانٖۗ وَمَن يَكۡفُرۡ بِٱلۡإِيمَٰنِ فَقَدۡ حَبِطَ عَمَلُهُۥ وَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
ellā nalla vastukkaḷuṁ inn niṅṅaḷkk anuvadikkappeṭṭirikkunnu. vēdaṁ nalkappeṭṭavaruṭe bhakṣaṇaṁ niṅṅaḷkk anuvadanīyamāṇ. niṅṅaḷuṭe bhakṣaṇaṁ avarkkuṁ anuvadanīyamāṇ. satyaviśvāsinikaḷil ninnuḷḷa pativratakaḷāya strīkaḷuṁ, niṅṅaḷkk mump vēdaṁ nalkappeṭṭavaril ninnuḷḷa pativratakaḷāya strīkaḷuṁ - niṅṅaḷa varkk vivāhamūlyaṁ nalkikkaḻiññiṭṭuṇṭeṅkil - (niṅṅaḷkk anuvadikkappeṭṭirikkunnu.) niṅṅaḷ vaivāhika jīvitattil otuṅṅi nilkkunnavarāyirikkaṇaṁ. vyabhicārattil ērpeṭunnavarākarut. rahasyavēḻcakkāre svīkarikkunnavarumākarut. satyaviśvāsatte āreṅkiluṁ taḷḷikkaḷayunna pakṣaṁ avanṟe karm'maṁ niṣphalamāyikkaḻiññu. paralēākatt avan naṣṭaṁ paṟṟiyavaruṭe kūṭṭattilāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 5
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قُمۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ إِلَى ٱلۡمَرَافِقِ وَٱمۡسَحُواْ بِرُءُوسِكُمۡ وَأَرۡجُلَكُمۡ إِلَى ٱلۡكَعۡبَيۡنِۚ وَإِن كُنتُمۡ جُنُبٗا فَٱطَّهَّرُواْۚ وَإِن كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوۡ جَآءَ أَحَدٞ مِّنكُم مِّنَ ٱلۡغَآئِطِ أَوۡ لَٰمَسۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَلَمۡ تَجِدُواْ مَآءٗ فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدٗا طَيِّبٗا فَٱمۡسَحُواْ بِوُجُوهِكُمۡ وَأَيۡدِيكُم مِّنۡهُۚ مَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيَجۡعَلَ عَلَيۡكُم مِّنۡ حَرَجٖ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمۡ وَلِيُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ namaskārattin oruṅṅiyāl, niṅṅaḷuṭe mukhaṅṅaḷuṁ, muṭṭuvare raṇṭukaikaḷuṁ kaḻukukayuṁ, niṅṅaḷuṭe tala taṭavukayuṁ neriyāṇivare raṇṭ kālukaḷ kaḻukukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ janābatt (valiya aśud'dhi) bādhiccavarāyāl niṅṅaḷ (kuḷicc) śud'dhiyākuka. niṅṅaḷ rēāgikaḷākukayēā yātrayilākukayēā ceytāl, alleṅkil niṅṅaḷileārāḷ malamūtravisarjjanaṁ kaḻiññ varikayēā, niṅṅaḷ strīkaḷumāyi sansargaṁ naṭattukayēā ceytiṭṭ niṅṅaḷkk veḷḷaṁ kiṭṭiyilleṅkil śud'dhamāya bhūmukhaṁ tēṭikkeāḷḷuka. enniṭṭ atukeāṇṭ niṅṅaḷuṭe mukhavuṁ kaikaḷuṁ taṭavuka. niṅṅaḷkk oru bud'dhimuṭṭuṁ varuttivekkaṇamenn allāhu uddēśikkunnilla. ennāl niṅṅaḷe śud'dhīkarikkaṇamennuṁ, tanṟe anugrahaṁ niṅṅaḷkk pūrttiyākkittaraṇamennuṁ avan uddēśikkunnu. niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarāyēkkāṁ
Surah Al-Maeda, Verse 6
وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَمِيثَٰقَهُ ٱلَّذِي وَاثَقَكُم بِهِۦٓ إِذۡ قُلۡتُمۡ سَمِعۡنَا وَأَطَعۡنَاۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
allāhu niṅṅaḷkk ceytu tanna anugrahaṁ niṅṅaḷ ōrkkuka. ñaṅṅaḷitā kēḷkkukayuṁ anusarikkukayuṁ ceytirikkunnu enn niṅṅaḷ paṟañña sandarbhattil allāhu niṅṅaḷēāṭ uṟappēṟiya karār vāṅṅiyatuṁ (ōrkkuka) niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. tīrccayāyuṁ allāhu manas'sukaḷiluḷḷat aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 7
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّـٰمِينَ لِلَّهِ شُهَدَآءَ بِٱلۡقِسۡطِۖ وَلَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ شَنَـَٔانُ قَوۡمٍ عَلَىٰٓ أَلَّا تَعۡدِلُواْۚ ٱعۡدِلُواْ هُوَ أَقۡرَبُ لِلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuvinn vēṇṭi nilakeāḷḷunnavaruṁ, nītikk sākṣyaṁ vahikkunnavarumāyirikkuka. oru janatayēāṭuḷḷa amarṣaṁ nīti pālikkātirikkān niṅṅaḷkk prērakamākarut. niṅṅaḷ nīti pālikkuka. atāṇ dharm'maniṣṭhayēāṭ ēṟṟavuṁ aṭuttat. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ pravarttikkunnatine kuṟiccellāṁ allāhu sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 8
وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَأَجۡرٌ عَظِيمٞ
viśvasikkukayuṁ, salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarēāṭ allāhu vāgdānaṁ ceytirikkunnu. avarkk pāpamēācanavuṁ mahattāya pratiphalavuṁ uṇṭenn
Surah Al-Maeda, Verse 9
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
aviśvasikkukayuṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhikkukayuṁ ceytavarārēā avarākunnu narakāvakāśikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 10
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ هَمَّ قَوۡمٌ أَن يَبۡسُطُوٓاْ إِلَيۡكُمۡ أَيۡدِيَهُمۡ فَكَفَّ أَيۡدِيَهُمۡ عَنكُمۡۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ
satyaviśvāsikaḷē, oru janavibhāgaṁ niṅṅaḷuṭe nēre (ākramaṇārt'thaṁ) avaruṭe kaikaḷ nīṭṭuvān mutirnnappēāḷ, avaruṭe kaikaḷe niṅṅaḷil ninn taṭṭimāṟṟikkeāṇṭ allāhu niṅṅaḷkk ceytu tanna anugrahaṁ niṅṅaḷ ōrkkuvin. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. satyaviśvāsikaḷ allāhuvil mātraṁ bharamēlpikkaṭṭe
Surah Al-Maeda, Verse 11
۞وَلَقَدۡ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَبَعَثۡنَا مِنۡهُمُ ٱثۡنَيۡ عَشَرَ نَقِيبٗاۖ وَقَالَ ٱللَّهُ إِنِّي مَعَكُمۡۖ لَئِنۡ أَقَمۡتُمُ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَيۡتُمُ ٱلزَّكَوٰةَ وَءَامَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرۡتُمُوهُمۡ وَأَقۡرَضۡتُمُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمۡ سَيِّـَٔاتِكُمۡ وَلَأُدۡخِلَنَّكُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۚ فَمَن كَفَرَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ مِنكُمۡ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ
allāhu isrāyīl santatikaḷēāṭ karār vāṅṅukayuṁ, avaril ninn pantraṇṭ nētākkanmāre niyēāgikkukayumuṇṭāyi. allāhu (avarēāṭ) paṟaññu: tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷuṭe kūṭeyuṇṭ. niṅṅaḷ prārt'thana muṟapēāle nirvahikkukayuṁ, sakātt nalkukayuṁ, enṟe dūtanmāril viśvasikkukayuṁ, avare sahāyikkukayuṁ, allāhuvinn uttamamāya kaṭaṁ keāṭukkukayuṁ ceytu keāṇṭirikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe tinmakaḷ niṅṅaḷil ninn ñān māyccukaḷayukayuṁ, tāḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷil niṅṅaḷe ñān pravēśippikkukayuṁ ceyyunnatāṇ. ennāl atinu śēṣaṁ niṅṅaḷil ninn ār aviśvasiccuvēā avan nērmārgattil ninn teṟṟippēāyirikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 12
فَبِمَا نَقۡضِهِم مِّيثَٰقَهُمۡ لَعَنَّـٰهُمۡ وَجَعَلۡنَا قُلُوبَهُمۡ قَٰسِيَةٗۖ يُحَرِّفُونَ ٱلۡكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِۦ وَنَسُواْ حَظّٗا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِۦۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَآئِنَةٖ مِّنۡهُمۡ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۖ فَٱعۡفُ عَنۡهُمۡ وَٱصۡفَحۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
aṅṅane avar karār laṅghiccatinṟe phalamāyi nāṁ avare śapikkukayuṁ, avaruṭe manas'sukaḷe nāṁ kaṭuttatākkittīrkkukayuṁ ceytu. vēdavākyaṅṅaḷe avayuṭe sthānaṅṅaḷil ninn avar teṟṟikkunnu. avarkk ulbēādhanaṁ nalkappeṭṭatil oru bhāgaṁ avar maṟannukaḷayukayuṁ ceytu. avar - alpaṁ cilareāḻike - naṭattikkeāṇṭirikkunna vañcana (mēliluṁ) nī kaṇṭukeāṇṭirikkuṁ. ennāl avarkk nī māppunalkukayuṁ avarēāṭ viṭṭuvīḻca kāṇikkukayuṁ ceyyuka. nalla nilayil varttikkunnavare tīrccayāyuṁ allāhu iṣṭappeṭuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 13
وَمِنَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّا نَصَٰرَىٰٓ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَهُمۡ فَنَسُواْ حَظّٗا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَأَغۡرَيۡنَا بَيۡنَهُمُ ٱلۡعَدَاوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ وَسَوۡفَ يُنَبِّئُهُمُ ٱللَّهُ بِمَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ
ñaṅṅaḷ kristyānikaḷāṇ enn paṟaññavaril ninnuṁ nāṁ karār vāṅṅukayuṇṭāyi. enniṭṭ avarkk ulbēādhanaṁ nalkappeṭṭatil ninn oru bhāgaṁ avar maṟannukaḷaññu. atināl avarkkiṭayil uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷuvarēkkuṁ śatrutayuṁ vidvēṣavuṁ nāṁ iḷakkiviṭṭu. avar ceytkeāṇṭirunnatineppaṟṟiyellāṁ allāhu pinnīṭavare paṟaññaṟiyikkunnatāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 14
يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ قَدۡ جَآءَكُمۡ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمۡ كَثِيرٗا مِّمَّا كُنتُمۡ تُخۡفُونَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَيَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖۚ قَدۡ جَآءَكُم مِّنَ ٱللَّهِ نُورٞ وَكِتَٰبٞ مُّبِينٞ
vēdakkārē, vēdagranthattil ninn niṅṅaḷ maṟacc veccukeāṇṭirunna palatuṁ niṅṅaḷkk veḷippeṭuttittannukeāṇṭ nam'muṭe dūtan (itā) niṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnu. palatuṁ addēhaṁ māppākkukayuṁ ceyyunnu. niṅṅaḷkkitā allāhuviṅkal ninn oru prakāśavuṁ vyaktamāya oru granthavuṁ vannirikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 15
يَهۡدِي بِهِ ٱللَّهُ مَنِ ٱتَّبَعَ رِضۡوَٰنَهُۥ سُبُلَ ٱلسَّلَٰمِ وَيُخۡرِجُهُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ بِإِذۡنِهِۦ وَيَهۡدِيهِمۡ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
allāhu tanṟe peāruttaṁ tēṭiyavare at mukhēna samādhānattinṟe vaḻikaḷilēkk nayikkunnu. tanṟe uttarav mukhēna avare andhakāraṅṅaḷil ninn avan prakāśattilēkk keāṇṭuvarukayuṁ, nērāya pātayilēkk avare nayikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Maeda, Verse 16
لَّقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَۚ قُلۡ فَمَن يَمۡلِكُ مِنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔا إِنۡ أَرَادَ أَن يُهۡلِكَ ٱلۡمَسِيحَ ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَأُمَّهُۥ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗاۗ وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
maryaminṟe makan masīh tanneyāṇ allāhu enn paṟaññavar tīrccayāyuṁ aviśvāsikaḷāyirikkunnu. (nabiyē,) paṟayuka: maryaminṟe makan masīhineyuṁ addēhattinṟe mātāvineyuṁ, bhūmiyiluḷḷa muḻuvan pēreyuṁ allāhu naśippikkān uddēśikkukayāṇeṅkil avanṟe valla naṭapaṭiyiluṁ svādhīnaṁ celuttān ārkkāṇ kaḻiyuka? ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ, bhūmiyuṭeyuṁ, avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ ellāṁ ādhipatyaṁ allāhuvinnatre. avan uddēśikkunnat avan sr̥ṣṭikkunnu. allāhu ēt kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanatre
Surah Al-Maeda, Verse 17
وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ وَٱلنَّصَٰرَىٰ نَحۡنُ أَبۡنَـٰٓؤُاْ ٱللَّهِ وَأَحِبَّـٰٓؤُهُۥۚ قُلۡ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُمۖ بَلۡ أَنتُم بَشَرٞ مِّمَّنۡ خَلَقَۚ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۖ وَإِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ
yahūdaruṁ kristyānikaḷuṁ paṟaññu: ñaṅṅaḷ allāhuvinṟe makkaḷuṁ avann priyappeṭṭavarumākunnu enn. (nabiyē,) paṟayuka: pinne entināṇ niṅṅaḷuṭe kuṟṟaṅṅaḷkk allāhu niṅṅaḷe śikṣikkunnat? aṅṅaneyalla; avanṟe sr̥ṣṭikaḷil peṭṭa manuṣyar mātramākunnu niṅṅaḷ. avan uddēśikkunnavarkk avan peāṟuttukeāṭukkukayuṁ, avan uddēśikkunnavare avan śikṣikkukayuṁ ceyyuṁ. ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ, bhūmiyuṭeyuṁ, avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ ellāṁ ādhipatyaṁ allāhuvinatre. avaṅkalēkk tanneyāṇ maṭakkaṁ
Surah Al-Maeda, Verse 18
يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ قَدۡ جَآءَكُمۡ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمۡ عَلَىٰ فَتۡرَةٖ مِّنَ ٱلرُّسُلِ أَن تَقُولُواْ مَا جَآءَنَا مِنۢ بَشِيرٖ وَلَا نَذِيرٖۖ فَقَدۡ جَآءَكُم بَشِيرٞ وَنَذِيرٞۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
vēdakkārē, daivadūtanmār varāte oru iṭavēḷa kaḻiñña śēṣaṁ niṅṅaḷkk (kāryaṅṅaḷ) vivariccutannu keāṇṭ nam'muṭe dūtan itā niṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnu. ñaṅṅaḷuṭe aṭutt oru santēāṣavārttakkāranēā, tākkītukāranēā vannilla enn niṅṅaḷ paṟayātirikkān vēṇṭiyāṇit. ate, niṅṅaḷkk santēāṣavārtta aṟiyikkukayuṁ, tākkīt nalkukayuṁ ceyyunna āḷ (itā) vannu kaḻiññirikkunnu. allāhu ēt kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanatre
Surah Al-Maeda, Verse 19
وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ يَٰقَوۡمِ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَعَلَ فِيكُمۡ أَنۢبِيَآءَ وَجَعَلَكُم مُّلُوكٗا وَءَاتَىٰكُم مَّا لَمۡ يُؤۡتِ أَحَدٗا مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
mūsā tanṟe janatayēāṭ paṟañña sandarbhaṁ (ōrkkuka:) enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷil pravācakanmāre niyēāgikkukayuṁ, niṅṅaḷe rājākkanmārākkukayuṁ, manuṣyaril ninn maṟṟārkkuṁ nalkiyiṭṭillātta palatuṁ niṅṅaḷkk nalkukayuṁ ceytkeāṇṭ allāhu niṅṅaḷe anugrahiccat niṅṅaḷ ōrkkuka
Surah Al-Maeda, Verse 20
يَٰقَوۡمِ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡأَرۡضَ ٱلۡمُقَدَّسَةَ ٱلَّتِي كَتَبَ ٱللَّهُ لَكُمۡ وَلَا تَرۡتَدُّواْ عَلَىٰٓ أَدۡبَارِكُمۡ فَتَنقَلِبُواْ خَٰسِرِينَ
enṟe janaṅṅaḷē, allāhu niṅṅaḷkk vidhicciṭṭuḷḷa pavitrabhūmiyil niṅṅaḷ pravēśikkuvin. niṅṅaḷ pinnēākkaṁ maṭaṅṅarut. eṅkil niṅṅaḷ naṣṭakkārāyi māṟuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 21
قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّ فِيهَا قَوۡمٗا جَبَّارِينَ وَإِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَا حَتَّىٰ يَخۡرُجُواْ مِنۡهَا فَإِن يَخۡرُجُواْ مِنۡهَا فَإِنَّا دَٰخِلُونَ
avar paṟaññu: ō; mūsā, parākramaśālikaḷāya oru janatayāṇ aviṭeyuḷḷat. avar aviṭe ninn puṟatt pēākunnat vare ñaṅṅaḷ aviṭe pravēśikkukayēyilla. avar aviṭe ninn puṟatt pēākunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ (aviṭe) pravēśiccukeāḷḷāṁ
Surah Al-Maeda, Verse 22
قَالَ رَجُلَانِ مِنَ ٱلَّذِينَ يَخَافُونَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمَا ٱدۡخُلُواْ عَلَيۡهِمُ ٱلۡبَابَ فَإِذَا دَخَلۡتُمُوهُ فَإِنَّكُمۡ غَٰلِبُونَۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَتَوَكَّلُوٓاْ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
daivabhayamuḷḷavaril peṭṭa, allāhu anugrahicca raṇṭupēr paṟaññu: niṅṅaḷ avaruṭe nērkk kavāṭaṁ kaṭannaṅṅ celluka. aṅṅane niṅṅaḷ kaṭann cennāl tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ tanneyāyirikkuṁ jayikkunnat. niṅṅaḷ viśvāsikaḷāṇeṅkil allāhuvil niṅṅaḷ bharamēlpikkuka
Surah Al-Maeda, Verse 23
قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَآ أَبَدٗا مَّا دَامُواْ فِيهَا فَٱذۡهَبۡ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَٰتِلَآ إِنَّا هَٰهُنَا قَٰعِدُونَ
appēāḷ avar paṟaññu: ō; mūsā, avaraviṭe uṇṭāyirikkunna kālattēāḷaṁ ñaṅṅaḷeārikkaluṁ aviṭe pravēśikkukayilla. atināl tāṅkaḷuṁ tāṅkaḷuṭe rakṣitāvuṁ kūṭippēāyi yud'dhaṁ ceyt keāḷḷuka. ñaṅṅaḷ iviṭe irikkukayāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 24
قَالَ رَبِّ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ إِلَّا نَفۡسِي وَأَخِيۖ فَٱفۡرُقۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, enṟeyuṁ enṟe sahēādaranṟeyuṁ kāryamallāte enṟe adhīnattililla. ākayāl ñaṅṅaḷeyuṁ ī dhikkārikaḷāya janaṅṅaḷeyuṁ tam'mil vērpirikkēṇamē
Surah Al-Maeda, Verse 25
قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيۡهِمۡۛ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗۛ يَتِيهُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ فَلَا تَأۡسَ عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ
avan (allāhu) paṟaññu: ennāl ā nāṭ nālpat keāllattēkk avarkk vilakkappeṭṭirikkukayāṇ; tīrcca. (akkālamatrayuṁ) avar bhūmiyil antaṁ viṭṭ alaññ naṭakkunnatāṇ. ākayāl ā dhikkārikaḷāya janaṅṅaḷuṭe pēril nī duḥkhikkarut
Surah Al-Maeda, Verse 26
۞وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱبۡنَيۡ ءَادَمَ بِٱلۡحَقِّ إِذۡ قَرَّبَا قُرۡبَانٗا فَتُقُبِّلَ مِنۡ أَحَدِهِمَا وَلَمۡ يُتَقَبَّلۡ مِنَ ٱلۡأٓخَرِ قَالَ لَأَقۡتُلَنَّكَۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلۡمُتَّقِينَ
(nabiyē,) nī avarkk ādaminṟe raṇṭuputranmāruṭe vr̥ttāntaṁ satyaprakāraṁ paṟaññukēḷpikkuka: avar iruvaruṁ ōrēā baliyarppicca sandarbhaṁ, orāḷil ninn bali svīkarikkappeṭṭu. maṟṟavanil ninn svīkarikkappeṭṭilla. maṟṟavan paṟaññu: ñān ninne keālappeṭuttuka tanne ceyyuṁ. avan (balisvīkarikkappeṭṭavan) paṟaññu: dharm'maniṣṭhayuḷḷavaril ninnu mātramē allāhu svīkarikkukayuḷḷū
Surah Al-Maeda, Verse 27
لَئِنۢ بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقۡتُلَنِي مَآ أَنَا۠ بِبَاسِطٖ يَدِيَ إِلَيۡكَ لِأَقۡتُلَكَۖ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
enne keālluvān vēṇṭi nī enṟe nēre kainīṭṭiyāl tanneyuṁ, ninne keālluvān vēṇṭi ñān ninṟe nēre kainīṭṭunnatalla. tīrccayāyuṁ ñān lēākarakṣitāvāya allāhuve bhayappeṭunnu
Surah Al-Maeda, Verse 28
إِنِّيٓ أُرِيدُ أَن تَبُوٓأَ بِإِثۡمِي وَإِثۡمِكَ فَتَكُونَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِۚ وَذَٰلِكَ جَزَـٰٓؤُاْ ٱلظَّـٰلِمِينَ
enṟe kuṟṟattinuṁ, ninṟe kuṟṟattinuṁ nī arhanāyittīruvānuṁ, aṅṅane nī narakāvakāśikaḷuṭe kūṭṭattilākuvānumāṇ ñān āgrahikkunnat. atāṇ akramikaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ
Surah Al-Maeda, Verse 29
فَطَوَّعَتۡ لَهُۥ نَفۡسُهُۥ قَتۡلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُۥ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
enniṭṭ tanṟe sahēādarane keālluvān avanṟe manas's avann prēraṇa nalki. aṅṅane avane keālappeṭutti. atināl avan naṣṭakkārilpeṭṭavanāyittīrnnu
Surah Al-Maeda, Verse 30
فَبَعَثَ ٱللَّهُ غُرَابٗا يَبۡحَثُ فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيُرِيَهُۥ كَيۡفَ يُوَٰرِي سَوۡءَةَ أَخِيهِۚ قَالَ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ أَعَجَزۡتُ أَنۡ أَكُونَ مِثۡلَ هَٰذَا ٱلۡغُرَابِ فَأُوَٰرِيَ سَوۡءَةَ أَخِيۖ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلنَّـٰدِمِينَ
appēāḷ tanṟe sahēādaranṟe mr̥tadēhaṁ maṟavu ceyyēṇṭat eṅṅaneyenn avann kāṇiccukeāṭukkuvānāyi nilatt māntikuḻiyuṇṭākkunna oru kākkaye allāhu ayaccu. avan paṟaññu: enteāru kaṣṭaṁ! enṟe sahēādaranṟe mr̥tadēhaṁ maṟavuceyyunna kāryattil ī kākkayeppēāle ākān pēāluṁ enikk kaḻiyāte pēāyallēā. aṅṅane avan khēdakkāruṭe kūṭṭattilāyittīrnnu
Surah Al-Maeda, Verse 31
مِنۡ أَجۡلِ ذَٰلِكَ كَتَبۡنَا عَلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ أَنَّهُۥ مَن قَتَلَ نَفۡسَۢا بِغَيۡرِ نَفۡسٍ أَوۡ فَسَادٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ ٱلنَّاسَ جَمِيعٗا وَمَنۡ أَحۡيَاهَا فَكَأَنَّمَآ أَحۡيَا ٱلنَّاسَ جَمِيعٗاۚ وَلَقَدۡ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُم بَعۡدَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡأَرۡضِ لَمُسۡرِفُونَ
akkāraṇattāl isrāyīl santatikaḷkk nāṁ iprakāraṁ vidhinalkukayuṇṭāyi: maṟṟeārāḷe keānnatin pakaramāyēā, bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkiyatinṟe pērilēā allāte vallavanuṁ orāḷe keālappeṭuttiyāl, at manuṣyare muḻuvan keālappeṭuttiyatin tulyamākunnu. orāḷuṭe jīvan vallavanuṁ rakṣiccāl, at manuṣyaruṭe muḻuvan jīvan rakṣiccatin tulyamākunnu. nam'muṭe dūtanmār vyaktamāya teḷivukaḷumāyi avaruṭe (isrāyīlyaruṭe) aṭutt cenniṭṭuṇṭ. enniṭṭ atinu śēṣaṁ avaril dhārāḷaṁ pēr bhūmiyil atikramaṁ pravartticcukeāṇṭirikkukayāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 32
إِنَّمَا جَزَـٰٓؤُاْ ٱلَّذِينَ يُحَارِبُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَيَسۡعَوۡنَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوٓاْ أَوۡ يُصَلَّبُوٓاْ أَوۡ تُقَطَّعَ أَيۡدِيهِمۡ وَأَرۡجُلُهُم مِّنۡ خِلَٰفٍ أَوۡ يُنفَوۡاْ مِنَ ٱلۡأَرۡضِۚ ذَٰلِكَ لَهُمۡ خِزۡيٞ فِي ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
allāhuvēāṭuṁ avanṟe dūtanēāṭuṁ pēārāṭukayuṁ, bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkān śramikkukayuṁ ceyyunnavarkkuḷḷa pratiphalaṁ avar keānneāṭukkappeṭukayēā, krūśikkappeṭukayēā, avaruṭe kaikaḷuṁ kālukaḷuṁ etirvaśaṅṅaḷil ninnāyi muṟiccukaḷayappeṭukayēā, nāṭukaṭattappeṭukayēā ceyyuka mātramākunnu. atavarkk ihalēākattuḷḷa apamānamākunnu. paralēākatt avarkk kanatta śikṣayumuṇṭāyirikkuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 33
إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ مِن قَبۡلِ أَن تَقۡدِرُواْ عَلَيۡهِمۡۖ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
ennāl, avarkketiril naṭapaṭiyeṭukkān niṅṅaḷkk kaḻiyunnatinṟe mumpāyi paścāttapicc maṭaṅṅiyavar itil ninneāḻivāṇ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumāṇenn niṅṅaḷ manas'silākkuka
Surah Al-Maeda, Verse 34
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱبۡتَغُوٓاْ إِلَيۡهِ ٱلۡوَسِيلَةَ وَجَٰهِدُواْ فِي سَبِيلِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ avanilēkk aṭukkuvānuḷḷa mārgaṁ tēṭukayuṁ, avanṟe mārgattil samarattil ērpeṭukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷkk (at vaḻi) vijayaṁ prāpikkāṁ
Surah Al-Maeda, Verse 35
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ أَنَّ لَهُم مَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لِيَفۡتَدُواْ بِهِۦ مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنۡهُمۡۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷile śikṣa oḻivāyikkiṭṭuvān vēṇṭi prāyaścittaṁ nalkunnatināyi satyaniṣēdhikaḷuṭe kaivaśaṁ bhūmiyiluḷḷat muḻukkeyuṁ, atratanne vēṟeyuṁ uṇṭāyirunnāl pēāluṁ avaril ninn at svīkarikkappeṭukayilla tanne. avarkk vēdanayēṟiya śikṣayāṇuḷḷat
Surah Al-Maeda, Verse 36
يُرِيدُونَ أَن يَخۡرُجُواْ مِنَ ٱلنَّارِ وَمَا هُم بِخَٰرِجِينَ مِنۡهَاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ مُّقِيمٞ
narakattil ninn puṟatt kaṭakkān avar āgrahikkuṁ. atil ninn puṟattupēākān avarkk sādhyamāvukayēyilla. nirantaramāya śikṣayāṇ avarkkuḷḷat
Surah Al-Maeda, Verse 37
وَٱلسَّارِقُ وَٱلسَّارِقَةُ فَٱقۡطَعُوٓاْ أَيۡدِيَهُمَا جَزَآءَۢ بِمَا كَسَبَا نَكَٰلٗا مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
mēāṣṭikkunnavanṟeyuṁ mēāṣṭikkunnavaḷuṭeyuṁ kaikaḷ niṅṅaḷ muṟiccukaḷayuka. avar sampādiccatinnuḷḷa pratiphalavuṁ, allāhuviṅkal ninnuḷḷa mātr̥kāparamāya śikṣayumāṇat. allāhu pratāpiyuṁ yuktimānumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 38
فَمَن تَابَ مِنۢ بَعۡدِ ظُلۡمِهِۦ وَأَصۡلَحَ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَتُوبُ عَلَيۡهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ
ennāl, akramaṁ ceyt pēāyatinu śēṣaṁ vallavanuṁ paścāttapikkukayuṁ, nilapāṭ nannākkittīrkkukayuṁ ceytāl tīrccayāyuṁ allāhu avanṟe paścāttāpaṁ svīkarikkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇa kāṇikkunnavanumatre
Surah Al-Maeda, Verse 39
أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَيَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ ādhipatyaṁ allāhuvināṇenn ninakkaṟiññ kūṭe? avan uddēśikkunnavare avan śikṣikkukayuṁ, avan uddēśikkunnavarkk avan peāṟuttukeāṭukkukayuṁ ceyyunnu. allāhu ētu kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanatre
Surah Al-Maeda, Verse 40
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلرَّسُولُ لَا يَحۡزُنكَ ٱلَّذِينَ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡكُفۡرِ مِنَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِأَفۡوَٰهِهِمۡ وَلَمۡ تُؤۡمِن قُلُوبُهُمۡۛ وَمِنَ ٱلَّذِينَ هَادُواْۛ سَمَّـٰعُونَ لِلۡكَذِبِ سَمَّـٰعُونَ لِقَوۡمٍ ءَاخَرِينَ لَمۡ يَأۡتُوكَۖ يُحَرِّفُونَ ٱلۡكَلِمَ مِنۢ بَعۡدِ مَوَاضِعِهِۦۖ يَقُولُونَ إِنۡ أُوتِيتُمۡ هَٰذَا فَخُذُوهُ وَإِن لَّمۡ تُؤۡتَوۡهُ فَٱحۡذَرُواْۚ وَمَن يُرِدِ ٱللَّهُ فِتۡنَتَهُۥ فَلَن تَمۡلِكَ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَمۡ يُرِدِ ٱللَّهُ أَن يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمۡۚ لَهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا خِزۡيٞۖ وَلَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٞ
ō, ṟasūlē; satyaniṣēdhattilēkk kuticcucellunnavar (avaruṭe pravr̥tti) ninakk duḥkhamuṇṭākkātirikkaṭṭe. avar manas'sil viśvāsaṁ kaṭakkāte ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. enn vāyakeāṇṭ paṟayunnavaril peṭṭavarākaṭṭe, yahūdamatakkāril peṭṭavarākaṭṭe, kaḷḷaṁ ceviyēārtt kēḷkkunnavaruṁ, ninṟe aṭutt varātta maṟṟu āḷukaḷuṭe vākkukaḷ ceviyēārttukēḷkkunnavarumāṇavar. vēdavākyaṅṅaḷe avayuṭe sandarbhaṅṅaḷil ninnu avar māṟṟikkaḷayunnu. avar paṟayuṁ: itē vidhi tanneyāṇ (nabiyuṭe pakkal ninn) niṅṅaḷkk nalkappeṭunnateṅkil at svīkarikkuka. atalla nalkappeṭunnateṅkil niṅṅaḷ sūkṣicc keāḷḷuka; vallavannuṁ nāśaṁ varuttān allāhu uddēśikkunna pakṣaṁ avannu vēṇṭi allāhuvil ninn yāteānnuṁ nēṭiyeṭukkān ninakk sādhikkunnatalla. attarakkāruṭe manas'sukaḷe śud'dhīkarikkuvān allāhu uddēśicciṭṭilla. avarkk ihalēākatt apamānamāṇuḷḷat. paralēākatt avarkk kanatta śikṣayuṇṭāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 41
سَمَّـٰعُونَ لِلۡكَذِبِ أَكَّـٰلُونَ لِلسُّحۡتِۚ فَإِن جَآءُوكَ فَٱحۡكُم بَيۡنَهُمۡ أَوۡ أَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡۖ وَإِن تُعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ فَلَن يَضُرُّوكَ شَيۡـٔٗاۖ وَإِنۡ حَكَمۡتَ فَٱحۡكُم بَيۡنَهُم بِٱلۡقِسۡطِۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ
kaḷḷaṁ ceviyēārtt kēḷkkunnavaruṁ, niṣid'dhamāya sampādyaṁ dhārāḷaṁ tinnunnavarumatre avar. avar ninṟe aṭutt varukayāṇeṅkil avarkkiṭayil nī tīrppukalpikkukayēā, avare avagaṇicc kaḷayukayēā ceyyuka. nī avare avagaṇicc kaḷayunna pakṣaṁ avar ninakk oru dēāṣavuṁ varuttukayilla. ennāl nī tīrppukalpikkukayāṇeṅkil avarkkiṭayil nītipūrvvaṁ tīrppukalpikkuka. nītipālikkunnavare tīrccayāyuṁ allāhu snēhikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 42
وَكَيۡفَ يُحَكِّمُونَكَ وَعِندَهُمُ ٱلتَّوۡرَىٰةُ فِيهَا حُكۡمُ ٱللَّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوۡنَ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۚ وَمَآ أُوْلَـٰٓئِكَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ
ennāl avar eṅṅaneyāṇ ninne vidhikarttāvākkunnat? avaruṭe pakkal teṟāttuṇṭ. atilākaṭṭe allāhuvinṟe vidhivilakkukaḷuṇṭ. enniṭṭatin śēṣavuṁ avar pintiriññ kaḷayukayāṇ. yathārt'thattil avar viśvāsikaḷē alla
Surah Al-Maeda, Verse 43
إِنَّآ أَنزَلۡنَا ٱلتَّوۡرَىٰةَ فِيهَا هُدٗى وَنُورٞۚ يَحۡكُمُ بِهَا ٱلنَّبِيُّونَ ٱلَّذِينَ أَسۡلَمُواْ لِلَّذِينَ هَادُواْ وَٱلرَّبَّـٰنِيُّونَ وَٱلۡأَحۡبَارُ بِمَا ٱسۡتُحۡفِظُواْ مِن كِتَٰبِ ٱللَّهِ وَكَانُواْ عَلَيۡهِ شُهَدَآءَۚ فَلَا تَخۡشَوُاْ ٱلنَّاسَ وَٱخۡشَوۡنِ وَلَا تَشۡتَرُواْ بِـَٔايَٰتِي ثَمَنٗا قَلِيلٗاۚ وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
tīrccayāyuṁ nāṁ tanneyāṇ teṟātt avatarippiccirikkunnat. atil mārgadarśanavuṁ prakāśavumuṇṭ. (allāhuvin) kīḻpeṭṭa pravācakanmār yahūdamatakkārkk atinanusaricc vidhikalpicc pēānnu. puṇyavānmāruṁ paṇḍitanmāruṁ (atē prakāraṁ tanne vidhikalpiccirunnu.) kāraṇaṁ allāhuvinṟe granthattinṟe sanrakṣaṇaṁ avarkk ēlpikkappeṭṭirunnu. avaratin sākṣikaḷumāyirunnu. atināl niṅṅaḷ janaṅṅaḷe pēṭikkāte enne mātraṁ bhayappeṭuka. enṟe vacanaṅṅaḷ niṅṅaḷ tucchamāya vilaykk viṟṟukaḷayātirikkuka. allāhu avatarippicc tannatanusaricc ār vidhikkunnillayēā avar tanneyākunnu aviśvāsikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 44
وَكَتَبۡنَا عَلَيۡهِمۡ فِيهَآ أَنَّ ٱلنَّفۡسَ بِٱلنَّفۡسِ وَٱلۡعَيۡنَ بِٱلۡعَيۡنِ وَٱلۡأَنفَ بِٱلۡأَنفِ وَٱلۡأُذُنَ بِٱلۡأُذُنِ وَٱلسِّنَّ بِٱلسِّنِّ وَٱلۡجُرُوحَ قِصَاصٞۚ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِۦ فَهُوَ كَفَّارَةٞ لَّهُۥۚ وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
jīvan jīvan, kaṇṇin kaṇṇ, mūkkin mūkk, cevikk cevi, pallin pall, muṟivukaḷkk tattulyamāya pratikriya enniṅṅineyāṇ atil (teṟāttil) nāṁ avarkk niyamamāyi vecciṭṭuḷḷat. vallavanuṁ (pratikriya ceyyāte) māppunalkunna pakṣaṁ at avann pāpamēācana (ttin utakunna oru puṇyakarm'ma) mākunnu. ār allāhu avatarippiccatanusaricc vidhikkunnillayēā avar tanneyāṇ akramikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 45
وَقَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَ فِيهِ هُدٗى وَنُورٞ وَمُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَهُدٗى وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ
avare (ā pravācakanmāre) ttuṭarnn avaruṭe kālpāṭukaḷilāyikkeāṇṭ maryaminṟe makan īsāye tanṟe mumpiluḷḷa teṟāttine śarivekkunnavanāyikkeāṇṭ nāṁ niyēāgiccu. sanmārganirdēśavuṁ, satyaprakāśavuṁ aṭaṅṅiya injīluṁ addēhattin nāṁ nalki. atinṟe mumpiluḷḷa teṟāttine śarivekkunnatuṁ, sūkṣmata pālikkunnavarkk sadupadēśavumatre at
Surah Al-Maeda, Verse 46
وَلۡيَحۡكُمۡ أَهۡلُ ٱلۡإِنجِيلِ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فِيهِۚ وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
injīlinṟe anuyāyikaḷ, allāhu avatarippiccatanusaricc vidhikalpikkaṭṭe. allāhu avatarippiccatanusaricc ār vidhikkunnillayēā avar tanneyākunnu dhikkārikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 47
وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَمُهَيۡمِنًا عَلَيۡهِۖ فَٱحۡكُم بَيۡنَهُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُۖ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَهُمۡ عَمَّا جَآءَكَ مِنَ ٱلۡحَقِّۚ لِكُلّٖ جَعَلۡنَا مِنكُمۡ شِرۡعَةٗ وَمِنۡهَاجٗاۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَعَلَكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَلَٰكِن لِّيَبۡلُوَكُمۡ فِي مَآ ءَاتَىٰكُمۡۖ فَٱسۡتَبِقُواْ ٱلۡخَيۡرَٰتِۚ إِلَى ٱللَّهِ مَرۡجِعُكُمۡ جَمِيعٗا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ
(nabiyē,) ninakkitā satyaprakāraṁ vēdagranthaṁ avatarippicc tannirikkunnu. atinṟe mumpiluḷḷa vēdagranthaṅṅaḷe śarivekkunnatuṁ avaye kātturakṣikkunnatumatre at. atināl nī avarkkiṭayil nāṁ avatarippicc tannatanusaricc vidhikalpikkuka. ninakk vannukiṭṭiya satyatte viṭṭ nī avaruṭe tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟipēākarut. niṅṅaḷil ōrēā vibhāgattinuṁ ōrēā niyamakramavuṁ karm'mamārgavuṁ nāṁ niścayicc tannirikkunnu. allāhu uddēśiccirunneṅkil niṅṅaḷe avan oreāṟṟa samudāyamākkumāyirunnu. pakṣe niṅṅaḷkkavan nalkiyiṭṭuḷḷatil niṅṅaḷe parīkṣikkuvān (avan uddēśikkunnu.) atināl nalla kāryaṅṅaḷilēkk niṅṅaḷ matsaricc munnēṟuka. allāhuviṅkalēkkatre niṅṅaḷuṭeyellāṁ maṭakkaṁ. niṅṅaḷ bhinniccirunna viṣayaṅṅaḷeppaṟṟi appēāḷavan niṅṅaḷkk aṟiyicc tarunnatāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 48
وَأَنِ ٱحۡكُم بَيۡنَهُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَهُمۡ وَٱحۡذَرۡهُمۡ أَن يَفۡتِنُوكَ عَنۢ بَعۡضِ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ إِلَيۡكَۖ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَٱعۡلَمۡ أَنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُصِيبَهُم بِبَعۡضِ ذُنُوبِهِمۡۗ وَإِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلنَّاسِ لَفَٰسِقُونَ
allāhu avatarippiccatanusaricc avarkkiṭayil nī vidhikalpikkukayuṁ, avaruṭe tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟātirikkukayuṁ, allāhu ninakk avatarippicc tanna valla nirdēśattil ninnuṁ avar ninne teṟṟiccukaḷayunnatineppaṟṟi nī jāgrata pularttukayuṁ ceyyaṇamennuṁ (nāṁ kalpikkunnu.) ini avar pintiriññ kaḷayukayāṇeṅkil nī manas'silākkaṇaṁ; avaruṭe cila pāpaṅṅaḷ kāraṇamāyi avarkk nāśaṁ varuttaṇamennāṇ allāhu uddēśikkunnatenn. tīrccayāyuṁ manuṣyaril adhikapēruṁ dhikkārikaḷākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 49
أَفَحُكۡمَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ يَبۡغُونَۚ وَمَنۡ أَحۡسَنُ مِنَ ٱللَّهِ حُكۡمٗا لِّقَوۡمٖ يُوقِنُونَ
jāhiliyyattinṟe (anislāmika mārgattinṟe) vidhiyāṇēā avar tēṭunnat? dr̥ḍhaviśvāsikaḷāya janaṅṅaḷkk allāhuvekkāḷ nalla vidhikarttāv ārāṇuḷḷat
Surah Al-Maeda, Verse 50
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلۡيَهُودَ وَٱلنَّصَٰرَىٰٓ أَوۡلِيَآءَۘ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمۡ فَإِنَّهُۥ مِنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
satyaviśvāsikaḷē, yahūdareyuṁ kraistavarēyuṁ niṅṅaḷ uṟṟamitraṅṅaḷāyi svīkarikkarut. avarākaṭṭe, an'yēān'yaṁ uṟṟamitraṅṅaḷāṇ tānuṁ. niṅṅaḷil ninnāreṅkiluṁ avare uṟṟamitraṅṅaḷāyi svīkarikkunna pakṣaṁ avanuṁ avaril peṭṭavan tanneyāṇ. akramikaḷāya āḷukaḷe allāhu nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca
Surah Al-Maeda, Verse 51
فَتَرَى ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ يُسَٰرِعُونَ فِيهِمۡ يَقُولُونَ نَخۡشَىٰٓ أَن تُصِيبَنَا دَآئِرَةٞۚ فَعَسَى ٱللَّهُ أَن يَأۡتِيَ بِٱلۡفَتۡحِ أَوۡ أَمۡرٖ مِّنۡ عِندِهِۦ فَيُصۡبِحُواْ عَلَىٰ مَآ أَسَرُّواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ نَٰدِمِينَ
ennāl, manas'sukaḷkk rēāgaṁ bādhicca cila āḷukaḷ avaruṭe kāryattil (avarumāyi snēhabandhaṁ sthāpikkunnatil) tiṭukkaṁ kūṭṭunnatāyi ninakk kāṇāṁ. ñaṅṅaḷkk valla āpattuṁ sambhaviccēkkumēā enn ñaṅṅaḷ bhayappeṭunnu. ennāyirikkuṁ avar paṟayunnat. ennāl allāhu (niṅṅaḷkk) pūrṇṇavijayaṁ nalkukayēā, alleṅkil avanṟe pakkal ninn maṟṟuvalla naṭapaṭiyuṁ uṇṭākukayēā ceytēkkāṁ. appēāḷ taṅṅaḷuṭe manas'sukaḷil rahasyamākkiveccatineppaṟṟi ī kūṭṭar khēdikkunnavarāyittīruṁ
Surah Al-Maeda, Verse 52
وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَهَـٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ إِنَّهُمۡ لَمَعَكُمۡۚ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فَأَصۡبَحُواْ خَٰسِرِينَ
(ann) satyaviśvāsikaḷ paṟayuṁ; ñaṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe kūṭettanneyāṇ, enn allāhuvinṟe pēril balamāyi satyaṁ ceyt paṟaññirunnavar ikkūṭṭar tanneyāṇēā? enn. avaruṭe karm'maṅṅaḷ niṣphalamākukayuṁ, aṅṅane avar naṣṭakkārāyi māṟukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Maeda, Verse 53
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَن يَرۡتَدَّ مِنكُمۡ عَن دِينِهِۦ فَسَوۡفَ يَأۡتِي ٱللَّهُ بِقَوۡمٖ يُحِبُّهُمۡ وَيُحِبُّونَهُۥٓ أَذِلَّةٍ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ يُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوۡمَةَ لَآئِمٖۚ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷil āreṅkiluṁ tanṟe matattil ninn pintiriññ kaḷayunna pakṣaṁ allāhu iṣṭappeṭunnavaruṁ, allāhuve iṣṭappeṭunnavarumāya maṟṟeāru janavibhāgatte allāhu pakaraṁ keāṇṭ varunnatāṇ. avar viśvāsikaḷēāṭ vinayaṁ kāṇikkunnavaruṁ, satyaniṣēdhikaḷēāṭ pratāpaṁ prakaṭippikkunnavarumāyirikkuṁ. avar allāhuvinṟe mārgattil samarattil ērpeṭuṁ. oru ākṣēpakanṟe ākṣēpavuṁ avar bhayappeṭukayilla. at allāhuvinṟe anugrahamatre. avan uddēśikkunnavarkk at nalkunnu. allāhu vipulamāya kaḻivuḷḷavanuṁ sarvvajñanumatre
Surah Al-Maeda, Verse 54
إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُمۡ رَٰكِعُونَ
allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ, tāḻmayuḷḷavarāyikkeāṇṭ namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ sakātt nalkukayuṁ ceyyunna satyaviśvāsikaḷuṁ mātramākunnu niṅṅaḷuṭe uṟṟamitraṅṅaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 55
وَمَن يَتَوَلَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
vallavanuṁ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ, satyaviśvāsikaḷeyuṁ mitraṅṅaḷāyi svīkarikkunnuveṅkil tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe kakṣi tanneyāṇ vijayaṁ nēṭunnavar
Surah Al-Maeda, Verse 56
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَكُمۡ هُزُوٗا وَلَعِبٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكُمۡ وَٱلۡكُفَّارَ أَوۡلِيَآءَۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷkk mump vēdagranthaṁ nalkappeṭṭavaril ninn niṅṅaḷuṭe matatte tamāśayuṁ vinēādaviṣayavumākki tīrttavareyuṁ, satyaniṣēdhikaḷeyuṁ niṅṅaḷ uṟṟamitraṅṅaḷāyi svīkarikkarut. niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷāṇeṅkil allāhuve sūkṣikkuvin
Surah Al-Maeda, Verse 57
وَإِذَا نَادَيۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ ٱتَّخَذُوهَا هُزُوٗا وَلَعِبٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَعۡقِلُونَ
niṅṅaḷ namaskārattinnāyi viḷiccāl, avaratine oru tamāśayuṁ vinēādaviṣayavumākkittīrkkunnu. avar cinticcumanas'silākkātta oru janavibhāgamāyat keāṇṭatre at
Surah Al-Maeda, Verse 58
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ هَلۡ تَنقِمُونَ مِنَّآ إِلَّآ أَنۡ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡنَا وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبۡلُ وَأَنَّ أَكۡثَرَكُمۡ فَٰسِقُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: vēdakkārē, allāhuviluṁ (avaṅkal ninn) ñaṅṅaḷkk avatarippikkappeṭṭa vēdattiluṁ, mump avatarippikkappeṭṭa vēdattiluṁ ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu ennat keāṇṭuṁ, niṅṅaḷil adhikapēruṁ dhikkārikaḷāṇ ennat keāṇṭuṁ mātramallē niṅṅaḷ ñaṅṅaḷe kuṟṟappeṭuttunnat
Surah Al-Maeda, Verse 59
قُلۡ هَلۡ أُنَبِّئُكُم بِشَرّٖ مِّن ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِندَ ٱللَّهِۚ مَن لَّعَنَهُ ٱللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيۡهِ وَجَعَلَ مِنۡهُمُ ٱلۡقِرَدَةَ وَٱلۡخَنَازِيرَ وَعَبَدَ ٱلطَّـٰغُوتَۚ أُوْلَـٰٓئِكَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضَلُّ عَن سَوَآءِ ٱلسَّبِيلِ
paṟayuka: ennāl allāhuvinṟe aṭukkal atinekkāḷ mēāśamāya pratiphalamuḷḷavare paṟṟi ñān niṅṅaḷkk aṟiyiccutaraṭṭeyēā? ēteāru vibhāgatte allāhu śapikkukayuṁ avarēāṭavan kēāpikkukayuṁ ceytuvēā, ēt vibhāgattil peṭṭavare allāhu kuraṅṅukaḷuṁ pannikaḷumākkittīrttuvēā, ēteāru vibhāgaṁ durmūrttikaḷe ārādhiccuvēā avaratre ēṟṟavuṁ mēāśamāya sthānamuḷḷavaruṁ nērmārgattil ninn ēṟe piḻacc pēāyavaruṁ
Surah Al-Maeda, Verse 60
وَإِذَا جَآءُوكُمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَقَد دَّخَلُواْ بِٱلۡكُفۡرِ وَهُمۡ قَدۡ خَرَجُواْ بِهِۦۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا كَانُواْ يَكۡتُمُونَ
niṅṅaḷuṭe aṭutt varumpēāḷ avar paṟayuṁ, ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu enn. vāstavattil avar aviśvāsattēāṭeyāṇ kaṭannuvanniṭṭuḷḷat. aviśvāsattēāṭ kūṭittanneyāṇ avar puṟatt pēāyiṭṭuḷḷatuṁ. avar oḷiccuveccukeāṇṭirikkunnatineppaṟṟi allāhu nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 61
وَتَرَىٰ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَأَكۡلِهِمُ ٱلسُّحۡتَۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avariladhikaṁ pēruṁ pāpakr̥tyaṅṅaḷiluṁ, atikramattiluṁ, niṣid'dhasampādyaṁ bhujikkunnatiluṁ matsaricc munnēṟunnatāyi ninakk kāṇāṁ. avar pravartticcu keāṇṭirikkunnat vaḷare cītta tanne
Surah Al-Maeda, Verse 62
لَوۡلَا يَنۡهَىٰهُمُ ٱلرَّبَّـٰنِيُّونَ وَٱلۡأَحۡبَارُ عَن قَوۡلِهِمُ ٱلۡإِثۡمَ وَأَكۡلِهِمُ ٱلسُّحۡتَۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ
kuṟṟakaramāyat avar paṟayunnatil ninnuṁ niṣid'dhamāya sampādyaṁ avar tinnutil ninnuṁ puṇyapuruṣanmāruṁ paṇḍitanmāruṁ avare taṭayātirunnat entkeāṇṭāṇ? avar ceyt keāṇṭirikkunnat vaḷare cītta tanne
Surah Al-Maeda, Verse 63
وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ يَدُ ٱللَّهِ مَغۡلُولَةٌۚ غُلَّتۡ أَيۡدِيهِمۡ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْۘ بَلۡ يَدَاهُ مَبۡسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيۡفَ يَشَآءُۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُم مَّآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ طُغۡيَٰنٗا وَكُفۡرٗاۚ وَأَلۡقَيۡنَا بَيۡنَهُمُ ٱلۡعَدَٰوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ كُلَّمَآ أَوۡقَدُواْ نَارٗا لِّلۡحَرۡبِ أَطۡفَأَهَا ٱللَّهُۚ وَيَسۡعَوۡنَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَسَادٗاۚ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
allāhuvinṟe kaikaḷ bandhikkappeṭṭirikkukayāṇ enn yahūdanmār paṟaññu avaruṭe kaikaḷ bandhitamākaṭṭe. avar paṟañña vākk kāraṇaṁ avar śapikkappeṭṭirikkunnu. alla, avanṟe iru kaikaḷuṁ nivarttappeṭṭavayākunnu. avan eṅṅane uddēśikkunnuvēā aṅṅane celavaḻikkunnu. ninakk ninṟe rakṣitāviṅkal ninn avatarippikkappeṭṭa sandēśaṁ avaril adhikaṁ pērkkuṁ dhikkāravuṁ aviśvāsavuṁ vard'dhippikkuka tanne ceyyuṁ. avarkkiṭayil uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷuvare śatrutayuṁ vidvēṣavuṁ nāṁ iṭṭukeāṭuttirikkukayāṇ. avar yud'dhattin tī keāḷuttumpēāḻellāṁ allāhu at keṭuttikkaḷayunnu. avar nāṭṭil kuḻappamuṇṭākkuvān vēṇṭi śramikkukayāṇ. kuḻappakkāre allāhu iṣṭappeṭunnilla
Surah Al-Maeda, Verse 64
وَلَوۡ أَنَّ أَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ ءَامَنُواْ وَٱتَّقَوۡاْ لَكَفَّرۡنَا عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡ وَلَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِيمِ
vēdakkār viśvasikkukayuṁ sūkṣmata pālikkukayuṁ ceytirunnuveṅkil avaril ninn avaruṭe tinmakaḷ nāṁ māyccukaḷayukayuṁ anugrahapūrṇṇamāya svargattēāppukaḷil nāṁ avare pravēśippikkukayuṁ ceyyumāyirunnu
Surah Al-Maeda, Verse 65
وَلَوۡ أَنَّهُمۡ أَقَامُواْ ٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِم مِّن رَّبِّهِمۡ لَأَكَلُواْ مِن فَوۡقِهِمۡ وَمِن تَحۡتِ أَرۡجُلِهِمۚ مِّنۡهُمۡ أُمَّةٞ مُّقۡتَصِدَةٞۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ سَآءَ مَا يَعۡمَلُونَ
teṟāttuṁ, injīluṁ, avarkk avaruṭe rakṣitāviṅkal ninn avatarippikkappeṭṭa sandēśaṅṅaḷuṁ avar nērānvaṇṇaṁ nilanirttiyirunneṅkil taṅṅaḷuṭe mukaḷbhāgatt ninnuṁ, kālukaḷkk cuvaṭṭil ninnuṁ avarkk āhāraṁ labhikkumāyirunnu. avaril tanne mitatvaṁ pālikkunna oru samūhamuṇṭ. ennāl avaril adhikaṁ pēruṭeyuṁ pravarttanaṅṅaḷ vaḷare cītta tanne
Surah Al-Maeda, Verse 66
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلرَّسُولُ بَلِّغۡ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَۖ وَإِن لَّمۡ تَفۡعَلۡ فَمَا بَلَّغۡتَ رِسَالَتَهُۥۚ وَٱللَّهُ يَعۡصِمُكَ مِنَ ٱلنَّاسِۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
hē; ṟasūlē, ninṟe rakṣitāviṅkal ninn ninakk avatarippikkappeṭṭat nī (janaṅṅaḷkk) etticcukeāṭukkuka. aṅṅane ceyyātta pakṣaṁ nī avanṟe detyaṁ niṟavēṟṟiyiṭṭilla. janaṅṅaḷil ninn allāhu ninne rakṣikkunnatāṇ. satyaniṣēdhikaḷāya āḷukaḷe tīrccayāyuṁ allāhu nērvaḻiyilākkukayilla
Surah Al-Maeda, Verse 67
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لَسۡتُمۡ عَلَىٰ شَيۡءٍ حَتَّىٰ تُقِيمُواْ ٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡۗ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُم مَّآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ طُغۡيَٰنٗا وَكُفۡرٗاۖ فَلَا تَأۡسَ عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ
paṟayuka: vēdakkārē, teṟāttuṁ injīluṁ niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninn avatarippikkappeṭṭa sandēśaṅṅaḷuṁ niṅṅaḷ (nērānvaṇṇaṁ) nilanirttunnat vare niṅṅaḷ yāteāru aṭisthānattilumalla. ennāl ninakk ninṟe rakṣitāviṅkal ninn avatarippikkappeṭṭa sandēśaṁ avaril adhikapērkkuṁ dhikkāravuṁ aviśvāsavuṁ vard'dhippikkuka tanne ceyyuṁ. atināl satyaniṣēdhikaḷāya janaṅṅaḷeppaṟṟi nī duḥkhikkēṇṭatilla
Surah Al-Maeda, Verse 68
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱلَّذِينَ هَادُواْ وَٱلصَّـٰبِـُٔونَ وَٱلنَّصَٰرَىٰ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
satyaviśvāsikaḷēā, yahūdarēā, sābikaḷēā, kraistavarēā ārākaṭṭe, avaril ninn allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkukayuṁ, salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarkk yāteānnuṁ bhayappeṭēṇṭatilla. avar duḥkhikkēṇṭi varikayumilla
Surah Al-Maeda, Verse 69
لَقَدۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَأَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡهِمۡ رُسُلٗاۖ كُلَّمَا جَآءَهُمۡ رَسُولُۢ بِمَا لَا تَهۡوَىٰٓ أَنفُسُهُمۡ فَرِيقٗا كَذَّبُواْ وَفَرِيقٗا يَقۡتُلُونَ
isrāyīl santatikaḷēāṭ nāṁ karār vāṅṅukayuṁ, avarilēkk nāṁ dūtanmāre ayakkukayuṁ ceytiṭṭuṇṭ. avaruṭe manas'sin piṭikkātta kāryaṅṅaḷumāyi avaruṭe aṭutt ēteṅkilumeāru dūtan cennappēāḷeākke dūtanmāril oru vibhāgatte avar niṣēdhicc taḷḷukayuṁ, maṟṟeāru vibhāgatte avar keālappeṭuttukayumāṇ ceytat
Surah Al-Maeda, Verse 70
وَحَسِبُوٓاْ أَلَّا تَكُونَ فِتۡنَةٞ فَعَمُواْ وَصَمُّواْ ثُمَّ تَابَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ ثُمَّ عَمُواْ وَصَمُّواْ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡۚ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِمَا يَعۡمَلُونَ
oru kuḻappavumuṇṭākukayillenn avar kaṇakk kūṭṭukayuṁ, aṅṅane avar andharuṁ badhirarumāyikaḻiyukayuṁ ceytu. pinnīṭ allāhu avaruṭe paścāttāpaṁ svīkariccu. vīṇṭuṁ avaril adhikapēruṁ andharuṁ badhirarumāyikkaḻiññu. ennāl allāhu avar pravarttikkunnatellāṁ kaṇṭaṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 71
لَقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَۖ وَقَالَ ٱلۡمَسِيحُ يَٰبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمۡۖ إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ
maryaminṟe makan masīh tanneyāṇ allāhu enn paṟaññavar tīrccayāyuṁ aviśvāsikaḷāyirikkunnu. ennāl masīh paṟaññat; isrāyīl santatikaḷē, enṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ rakṣitāvāya allāhuve niṅṅaḷ ārādhikkuvin. allāhuvēāṭ vallavanuṁ paṅkucērkkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ allāhu avann svargaṁ niṣid'dhamākkunnatāṇ. narakaṁ avanṟe vāsasthalamāyirikkukayuṁ ceyyuṁ. akramikaḷkk sahāyikaḷāyi āruṁ tanneyilla. ennāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 72
لَّقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ ثَالِثُ ثَلَٰثَةٖۘ وَمَا مِنۡ إِلَٰهٍ إِلَّآ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۚ وَإِن لَّمۡ يَنتَهُواْ عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ
allāhu mūvaril orāḷāṇ enn paṟaññavar tīrccayāyuṁ aviśvāsikaḷāṇ. ēka ārādhyanallāte yāteāru ārādhyanuṁ illa tanne. avar ā paṟayunnatil ninn viramiccilleṅkil avaril ninn aviśvasiccavarkk vēdanayēṟiya śikṣa bādhikkuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 73
أَفَلَا يَتُوبُونَ إِلَى ٱللَّهِ وَيَسۡتَغۡفِرُونَهُۥۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
ākayāl avar allāhuvilēkk khēdiccumaṭaṅṅukayuṁ, avanēāṭ pāpamēācanaṁ tēṭukayuṁ ceyyunnillē? allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumatre
Surah Al-Maeda, Verse 74
مَّا ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَ إِلَّا رَسُولٞ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِ ٱلرُّسُلُ وَأُمُّهُۥ صِدِّيقَةٞۖ كَانَا يَأۡكُلَانِ ٱلطَّعَامَۗ ٱنظُرۡ كَيۡفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ ثُمَّ ٱنظُرۡ أَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ
maryaminṟe makan masīh oru daivadūtan mātramākunnu. addēhattin mump dūtanmār kaḻiññupēāyiṭṭuṇṭ. addēhattinṟe mātāv satyavatiyumākunnu. avar iruvaruṁ bhakṣaṇaṅkaḻikkunnavarāyirunnu. nēākkū; enniṭṭuṁ avar eṅṅaneyāṇ (satyattil ninn) teṟṟikkappeṭunnatenn
Surah Al-Maeda, Verse 75
قُلۡ أَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗاۚ وَٱللَّهُ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
(nabiyē,) paṟayuka: allāhuve kūṭāte niṅṅaḷkk upakāramēā upadravamēā ceyyān kaḻiyātta vastukkaḷeyāṇēā niṅṅaḷ ārādhikkunnat? allāhuvākaṭṭe ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 76
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لَا تَغۡلُواْ فِي دِينِكُمۡ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوٓاْ أَهۡوَآءَ قَوۡمٖ قَدۡ ضَلُّواْ مِن قَبۡلُ وَأَضَلُّواْ كَثِيرٗا وَضَلُّواْ عَن سَوَآءِ ٱلسَّبِيلِ
paṟayuka: vēdakkārē, satyattinetirāyikkeāṇṭ niṅṅaḷuṭe matakāryattil niṅṅaḷ atirukaviyarut. mumpēpiḻacc pēākukayuṁ, dhārāḷaṁ pēre vaḻipiḻappikkukayuṁ nērmārgattil ninn teṟṟippēākukayuṁ ceyta oru janavibhāgattinṟe tanniṣṭaṅṅaḷe niṅṅaḷ pinpaṟṟukayuṁ ceyyarut
Surah Al-Maeda, Verse 77
لُعِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُۥدَ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ
isrāyīl santatikaḷile satyaniṣēdhikaḷ dāvūdinṟeyuṁ, maryaminṟe makan īsāyuṭeyuṁ nāvilūṭe śapikkappeṭṭirikkunnu. avar anusaraṇakkēṭ kāṇikkukayuṁ, atikramaṁ kaikkeāḷḷukayuṁ ceytatinṟe phalamatre at
Surah Al-Maeda, Verse 78
كَانُواْ لَا يَتَنَاهَوۡنَ عَن مُّنكَرٖ فَعَلُوهُۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ
avar ceytirunna durācāratte avar an'yēān'yaṁ taṭayumāyirunnilla.avar ceyt keāṇṭirunnat vaḷare cītta tanne
Surah Al-Maeda, Verse 79
تَرَىٰ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ يَتَوَلَّوۡنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ لَبِئۡسَ مَا قَدَّمَتۡ لَهُمۡ أَنفُسُهُمۡ أَن سَخِطَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَفِي ٱلۡعَذَابِ هُمۡ خَٰلِدُونَ
avariladhikapēruṁ satyaniṣēdhikaḷe uṟṟamitraṅṅaḷāyi svīkarikkunnat ninakk kāṇāṁ. svantattinu vēṇṭi avar munkūṭṭi orukkivecciṭṭuḷḷat vaḷare cītta tanne. (atāyat) allāhu avaruṭe nēre kēāpiccirikkunnu ennat. śikṣayil avar nityavāsikaḷāyirikkunnatumāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 80
وَلَوۡ كَانُواْ يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلنَّبِيِّ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِ مَا ٱتَّخَذُوهُمۡ أَوۡلِيَآءَ وَلَٰكِنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
avar allāhuviluṁ pravācakaniluṁ, addēhattin avatarippikkappeṭṭatiluṁ viśvasiccirunnuveṅkil avare (aviśvāsikaḷe) uṟṟamitraṅṅaḷāyi svīkarikkumāyirunnilla. pakṣe, avaril adhikapēruṁ dhikkārikaḷākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 81
۞لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ ٱلنَّاسِ عَدَٰوَةٗ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلۡيَهُودَ وَٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقۡرَبَهُم مَّوَدَّةٗ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّا نَصَٰرَىٰۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنۡهُمۡ قِسِّيسِينَ وَرُهۡبَانٗا وَأَنَّهُمۡ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ
janaṅṅaḷil satyaviśvāsikaḷēāṭ ēṟṟavuṁ kaṭutta śatrutayuḷḷavar yahūdaruṁ, bahudaivārādhakarumāṇ enn tīrccayāyuṁ ninakk kāṇāṁ. ñaṅṅaḷ kristyānikaḷākunnu. enn paṟaññavarāṇ janaṅṅaḷil vecc satyaviśvāsikaḷēāṭ ēṟṟavuṁ aṭutta sehr̥damuḷḷavar ennuṁ ninakk kāṇāṁ. avaril matapaṇḍitanmāruṁ san'yāsikaḷuṁ uṇṭennatuṁ, avar ahambhāvaṁ naṭikkunnilla ennatumāṇatin kāraṇaṁ
Surah Al-Maeda, Verse 82
وَإِذَا سَمِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَى ٱلرَّسُولِ تَرَىٰٓ أَعۡيُنَهُمۡ تَفِيضُ مِنَ ٱلدَّمۡعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ ٱلۡحَقِّۖ يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱكۡتُبۡنَا مَعَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
ṟasūlin avatarippikkappeṭṭat avar kēṭṭāl satyaṁ manas'silākkiyatinṟe phalamāyi avaruṭe kaṇṇukaḷil ninn kaṇṇunīr oḻukunnatāyi ninakk kāṇāṁ. avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē! ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. atināl satyasākṣikaḷēāṭeāppaṁ ñaṅṅaḷeyuṁ nī rēkhappeṭuttēṇamē
Surah Al-Maeda, Verse 83
وَمَا لَنَا لَا نُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَمَا جَآءَنَا مِنَ ٱلۡحَقِّ وَنَطۡمَعُ أَن يُدۡخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلصَّـٰلِحِينَ
ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv sajjanaṅṅaḷēāṭeāppaṁ ñaṅṅaḷe pravēśippikkuvān ñaṅṅaḷ mēāhicc keāṇṭirikke, ñaṅṅaḷkkeṅṅane allāhuviluṁ ñaṅṅaḷkk vannukiṭṭiya satyattiluṁ viśvasikkātirikkān kaḻiyuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 84
فَأَثَٰبَهُمُ ٱللَّهُ بِمَا قَالُواْ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ جَزَآءُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
aṅṅane avarī paṟaññat nimittaṁ allāhu avarkk tāḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷ pratiphalamāyi nalki. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. sadvr̥ttarkkuḷḷa pratiphalamatre at
Surah Al-Maeda, Verse 85
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
aviśvasikkukayuṁ, nam'muṭe teḷivukaḷe taḷḷikkaḷayukayuṁ ceytavarārēā avarākunnu narakāvakāśikaḷ
Surah Al-Maeda, Verse 86
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُحَرِّمُواْ طَيِّبَٰتِ مَآ أَحَلَّ ٱللَّهُ لَكُمۡ وَلَا تَعۡتَدُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُعۡتَدِينَ
satyaviśvāsikaḷē, allāhu niṅṅaḷkk anuvadicc tanna viśiṣṭavastukkaḷe niṅṅaḷ niṣid'dhamākkarut. niṅṅaḷ paridhi laṅghikkukayuṁ ceyyarut. paridhi laṅghikkunnavare allāhu oṭṭuṁ iṣṭappeṭukayilla
Surah Al-Maeda, Verse 87
وَكُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ حَلَٰلٗا طَيِّبٗاۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ أَنتُم بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ
allāhu niṅṅaḷkk nalkiyatil ninn anuvadanīyavuṁ viśiṣṭavuṁ āyat niṅṅaḷ tinnukeāḷḷuka. ēteāruvanilāṇēā niṅṅaḷ viśvasikkunnat ā allāhuvine niṅṅaḷ sūkṣikkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Maeda, Verse 88
لَا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ ٱلۡأَيۡمَٰنَۖ فَكَفَّـٰرَتُهُۥٓ إِطۡعَامُ عَشَرَةِ مَسَٰكِينَ مِنۡ أَوۡسَطِ مَا تُطۡعِمُونَ أَهۡلِيكُمۡ أَوۡ كِسۡوَتُهُمۡ أَوۡ تَحۡرِيرُ رَقَبَةٖۖ فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٖۚ ذَٰلِكَ كَفَّـٰرَةُ أَيۡمَٰنِكُمۡ إِذَا حَلَفۡتُمۡۚ وَٱحۡفَظُوٓاْ أَيۡمَٰنَكُمۡۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
bēādhapūrvvamallātta niṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷuṭe pēril avan niṅṅaḷe piṭikūṭukayilla. ennāl niṅṅaḷ uṟappiccu ceyta śapathaṅṅaḷuṭe pēril avan niṅṅaḷe piṭikūṭunnatāṇ. appēāḷ atinṟe (at laṅghikkunnatinṟe) prāyaścittaṁ niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe vīṭṭukārkk nalkāṟuḷḷa mad'dhyanilayiluḷḷa bhakṣaṇattil ninn pattu sādhukkaḷkk bhakṣikkān keāṭukkukayēā, alleṅkil avarkk vastraṁ nalkukayēā, alleṅkil oru aṭimaye mēācippikkukayēā ākunnu. ini vallavannuṁ (ateānnuṁ) kiṭṭiyilleṅkil mūnnu divasaṁ nēāmpeṭukkukayāṇ vēṇṭat. niṅṅaḷ satyaṁ ceytu paṟaññāl, niṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷ laṅghikkunnatinuḷḷa prāyaścittamākunnu at. niṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷe niṅṅaḷ sūkṣicc keāḷḷuka. aprakāraṁ allāhu avanṟe vacanaṅṅaḷ niṅṅaḷkk vivariccutarunnu; niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarāyirikkān vēṇṭi
Surah Al-Maeda, Verse 89
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّمَا ٱلۡخَمۡرُ وَٱلۡمَيۡسِرُ وَٱلۡأَنصَابُ وَٱلۡأَزۡلَٰمُ رِجۡسٞ مِّنۡ عَمَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِ فَٱجۡتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
satyaviśvāsikaḷē, madyavuṁ cūtāṭṭavuṁ pratiṣṭhakaḷuṁ praśnaṁ vecc nēākkānuḷḷa ampukaḷuṁ paiśācikamāya mlēcchavr̥tti mātramākunnu. atināl niṅṅaḷ ateākke varjjikkuka. niṅṅaḷkk vijayaṁ prāpikkāṁ
Surah Al-Maeda, Verse 90
إِنَّمَا يُرِيدُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَن يُوقِعَ بَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ فِي ٱلۡخَمۡرِ وَٱلۡمَيۡسِرِ وَيَصُدَّكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَعَنِ ٱلصَّلَوٰةِۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّنتَهُونَ
piśāc uddēśikkunnat madyattilūṭeyuṁ, cūtāṭṭattilūṭeyuṁ niṅṅaḷkkiṭayil śatrutayuṁ vidvēṣavuṁ uḷavākkuvānuṁ, allāhuve ōrmikkunnatil ninnuṁ namaskārattil ninnuṁ niṅṅaḷe taṭayuvānuṁ mātramākunnu. atināl niṅṅaḷ (avayil ninn) viramikkuvāneārukkamuṇṭēā
Surah Al-Maeda, Verse 91
وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ وَٱحۡذَرُواْۚ فَإِن تَوَلَّيۡتُمۡ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
niṅṅaḷ allāhuveyuṁ ṟasūlineyuṁ anusarikkukayuṁ, (dhikkāraṁ vannu pēākāte) sūkṣikkukayuṁ ceyyuka. ini niṅṅaḷ pintiriññ kaḷayukayāṇeṅkil nam'muṭe dūtanṟe bādhyata vyaktamāya rītiyil sandēśamettikkuka mātramāṇenn niṅṅaḷ manas'silākkuka
Surah Al-Maeda, Verse 92
لَيۡسَ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ جُنَاحٞ فِيمَا طَعِمُوٓاْ إِذَا مَا ٱتَّقَواْ وَّءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ ثُمَّ ٱتَّقَواْ وَّءَامَنُواْ ثُمَّ ٱتَّقَواْ وَّأَحۡسَنُواْۚ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarkk avar (mump) kaḻiccu pēāyatil kuṟṟamilla. avar (allāhuve) sūkṣikkukayuṁ viśvasikkukayuṁ salpravr̥ttikaḷil ērpeṭukayuṁ ceytiṭṭuṇṭeṅkil. atinu śēṣavuṁ avar sūkṣmata pālikkukayuṁ, nalla nilayil varttikkukayuṁ ceytiṭṭuṇṭeṅkil. sadvr̥ttare allāhu iṣṭappeṭunnu
Surah Al-Maeda, Verse 93
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَيَبۡلُوَنَّكُمُ ٱللَّهُ بِشَيۡءٖ مِّنَ ٱلصَّيۡدِ تَنَالُهُۥٓ أَيۡدِيكُمۡ وَرِمَاحُكُمۡ لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَخَافُهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ فَمَنِ ٱعۡتَدَىٰ بَعۡدَ ذَٰلِكَ فَلَهُۥ عَذَابٌ أَلِيمٞ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷuṭe kaikaḷkeāṇṭuṁ śūlaṅṅaḷ keāṇṭuṁ vēṭṭayāṭippiṭikkāvunna vidhattiluḷḷa valla jantukkaḷuṁ mukhēna allāhu niṅṅaḷe parīkṣikkuka tanne ceyyuṁ. adr̥śyamāya nilayil allāhuve bhayappeṭunnavare avan vērtiriccaṟiyān vēṇṭiyatre at. vallavanuṁ atin śēṣaṁ atikramaṁ kāṇiccāl avann vēdanayēṟiya śikṣayuṇṭāyirikkuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 94
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَقۡتُلُواْ ٱلصَّيۡدَ وَأَنتُمۡ حُرُمٞۚ وَمَن قَتَلَهُۥ مِنكُم مُّتَعَمِّدٗا فَجَزَآءٞ مِّثۡلُ مَا قَتَلَ مِنَ ٱلنَّعَمِ يَحۡكُمُ بِهِۦ ذَوَا عَدۡلٖ مِّنكُمۡ هَدۡيَۢا بَٰلِغَ ٱلۡكَعۡبَةِ أَوۡ كَفَّـٰرَةٞ طَعَامُ مَسَٰكِينَ أَوۡ عَدۡلُ ذَٰلِكَ صِيَامٗا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمۡرِهِۦۗ عَفَا ٱللَّهُ عَمَّا سَلَفَۚ وَمَنۡ عَادَ فَيَنتَقِمُ ٱللَّهُ مِنۡهُۚ وَٱللَّهُ عَزِيزٞ ذُو ٱنتِقَامٍ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ ihṟāmilāyirikke vēṭṭamr̥gatte keāllarut. niṅṅaḷileārāḷ manaḥpūrvvaṁ atine keāllunna pakṣaṁ, avan keānnatin tulyamenn niṅṅaḷil raṇṭupēr tīrppukalpikkunna kāliye (athavā kālikaḷe) ka'abattiṅkal etticcērēṇṭa balimr̥gamāyi nalkēṇṭatāṇ. alleṅkil prāyaścittamāyi ētānuṁ agatikaḷkk āhāraṁ nalkukayēā, alleṅkil atin tulyamāyi nēāmpeṭukkukayēā ceyyēṇṭatāṇ. avan ceytatinṟe bhaviṣyatt avan anubhavikkān vēṇṭiyāṇit. mump ceytu pēāyatin allāhu māppunalkiyirikkunnu. vallavanuṁ at āvarttikkunna pakṣaṁ allāhu avanṟe nēre śikṣānaṭapaṭi svīkarikkunnatāṇ. allāhu pratāpiyuṁ śikṣānaṭapaṭi kaikkeāḷḷunnavanumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 95
أُحِلَّ لَكُمۡ صَيۡدُ ٱلۡبَحۡرِ وَطَعَامُهُۥ مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِلسَّيَّارَةِۖ وَحُرِّمَ عَلَيۡكُمۡ صَيۡدُ ٱلۡبَرِّ مَا دُمۡتُمۡ حُرُمٗاۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
niṅṅaḷkkuṁ yātrāsaṅghaṅṅaḷkkuṁ jīvitavibhavamāyikkeāṇṭ kaṭalile vēṭṭa jantukkaḷuṁ samudrāhāravuṁ niṅṅaḷkk anuvadikkappeṭṭirikkunnu. niṅṅaḷ ihṟāmilāyirikkumpēāḻeākkeyuṁ karayile vēṭṭa jantukkaḷ niṅṅaḷkk niṣid'dhamākkappeṭukayuṁ ceytirikkunnu. eteāruvanilēkkāṇēā niṅṅaḷ orumiccukūṭṭappeṭunnat ā allāhuve niṅṅaḷ sūkṣikkuka
Surah Al-Maeda, Verse 96
۞جَعَلَ ٱللَّهُ ٱلۡكَعۡبَةَ ٱلۡبَيۡتَ ٱلۡحَرَامَ قِيَٰمٗا لِّلنَّاسِ وَٱلشَّهۡرَ ٱلۡحَرَامَ وَٱلۡهَدۡيَ وَٱلۡقَلَـٰٓئِدَۚ ذَٰلِكَ لِتَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَأَنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
pavitrabhavanamāya ka'abayeyuṁ, yud'dhaṁ niṣid'dhamāya māsatteyuṁ allāhu janaṅṅaḷuṭe nilanilpin ādhāramākkiyirikkunnu. (atupēāletanne ka'abattiṅkalēkk keāṇṭupēākunna) balimr̥gatteyuṁ (avayuṭe kaḻuttile) aṭayāḷattālikaḷeyuṁ (allāhu niścayiccirikkunnu.) ākāśattiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatuṁ allāhu aṟiyunnuṇṭennuṁ, allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanāṇennuṁ niṅṅaḷ manas'silākkuvān vēṇṭiyatre at
Surah Al-Maeda, Verse 97
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ وَأَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanāṇennuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumāṇennuṁ niṅṅaḷ manas'silākkuka
Surah Al-Maeda, Verse 98
مَّا عَلَى ٱلرَّسُولِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُۗ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا تَكۡتُمُونَ
ṟasūlinṟe mēl prabēādhana bādhyata mātramēyuḷḷū. niṅṅaḷ veḷippeṭuttunnatuṁ oḷiccuvekkunnatumellāṁ allāhu aṟiyunnu
Surah Al-Maeda, Verse 99
قُل لَّا يَسۡتَوِي ٱلۡخَبِيثُ وَٱلطَّيِّبُ وَلَوۡ أَعۡجَبَكَ كَثۡرَةُ ٱلۡخَبِيثِۚ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ يَـٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: duṣiccatuṁ nallatuṁ samamākukayilla. duṣiccatinṟe vard'dhanav ninne atbhutappeṭuttiyāluṁ śari. atināl bud'dhimānmārē, niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. niṅṅaḷ vijayaṁ prāpiccēkkāṁ
Surah Al-Maeda, Verse 100
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَسۡـَٔلُواْ عَنۡ أَشۡيَآءَ إِن تُبۡدَ لَكُمۡ تَسُؤۡكُمۡ وَإِن تَسۡـَٔلُواْ عَنۡهَا حِينَ يُنَزَّلُ ٱلۡقُرۡءَانُ تُبۡدَ لَكُمۡ عَفَا ٱللَّهُ عَنۡهَاۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٞ
satyaviśvāsikaḷē, cilakāryaṅṅaḷeppaṟṟi niṅṅaḷ cēādikkarut. niṅṅaḷkk ava veḷippeṭuttappeṭṭāl niṅṅaḷkkat manaḥprayāsamuṇṭākkuṁ. khur'ān avatarippikkappeṭunna samayatt niṅṅaḷavayeppaṟṟi cēādikkukayāṇeṅkil niṅṅaḷkkava veḷippeṭuttuka tanne ceyyuṁ. (niṅṅaḷ cēādicc kaḻiññatin) allāhu (niṅṅaḷkk) māppunalkiyirikkunnu. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ sahanaśīlanumākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 101
قَدۡ سَأَلَهَا قَوۡمٞ مِّن قَبۡلِكُمۡ ثُمَّ أَصۡبَحُواْ بِهَا كَٰفِرِينَ
niṅṅaḷkk mump oru janavibhāgaṁ attaraṁ cēādyaṅṅaḷ cēādikkukayuṇṭāyi. pinne avayil avar aviśvasikkunnavarāyittīrukayuṁ ceytu
Surah Al-Maeda, Verse 102
مَا جَعَلَ ٱللَّهُ مِنۢ بَحِيرَةٖ وَلَا سَآئِبَةٖ وَلَا وَصِيلَةٖ وَلَا حَامٖ وَلَٰكِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَفۡتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَۖ وَأَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ
bahīṟaḥ, sā'ibaḥ, vasvīlaḥ, hāṁ ennī nērccamr̥gaṅṅaḷeyeānnuṁ allāhu niścayiccatalla. pakṣe, satyaniṣēdhikaḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkukayāṇ. avaril adhikapēruṁ cinticc manas'silākkunnilla
Surah Al-Maeda, Verse 103
وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَإِلَى ٱلرَّسُولِ قَالُواْ حَسۡبُنَا مَا وَجَدۡنَا عَلَيۡهِ ءَابَآءَنَآۚ أَوَلَوۡ كَانَ ءَابَآؤُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ شَيۡـٔٗا وَلَا يَهۡتَدُونَ
allāhu avatarippiccatilēkkuṁ, ṟasūlilēkkuṁ varuvin enn avarēāṭ paṟayappeṭṭāl, ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷe ēteāru nilapāṭilāṇēā ñaṅṅaḷ kaṇṭettiyat atu mati ñaṅṅaḷkk. ennāyirikkuṁ avar paṟayuka: avaruṭe pitākkaḷ yāteānnumaṟiyāttavaruṁ, sanmārgaṁ prāpikkāttavaruṁ āyirunnāl pēāluṁ (at matiyennēā)
Surah Al-Maeda, Verse 104
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ عَلَيۡكُمۡ أَنفُسَكُمۡۖ لَا يَضُرُّكُم مَّن ضَلَّ إِذَا ٱهۡتَدَيۡتُمۡۚ إِلَى ٱللَّهِ مَرۡجِعُكُمۡ جَمِيعٗا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe kāryaṅṅaḷ śrad'dhicc keāḷḷuka. niṅṅaḷ sanmārgaṁ prāpicciṭṭuṇṭeṅkil vaḻipiḻaccavar niṅṅaḷkkeāru drēāhavuṁ varuttukayilla. allāhuviṅkalēkkatre niṅṅaḷuṭeyellāṁ maṭakkaṁ. niṅṅaḷ ceyt keāṇṭirikkunnatineppaṟṟiyellāṁ appēāḷ avan niṅṅaḷe vivaramaṟiyikkunnatāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 105
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ شَهَٰدَةُ بَيۡنِكُمۡ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ حِينَ ٱلۡوَصِيَّةِ ٱثۡنَانِ ذَوَا عَدۡلٖ مِّنكُمۡ أَوۡ ءَاخَرَانِ مِنۡ غَيۡرِكُمۡ إِنۡ أَنتُمۡ ضَرَبۡتُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَأَصَٰبَتۡكُم مُّصِيبَةُ ٱلۡمَوۡتِۚ تَحۡبِسُونَهُمَا مِنۢ بَعۡدِ ٱلصَّلَوٰةِ فَيُقۡسِمَانِ بِٱللَّهِ إِنِ ٱرۡتَبۡتُمۡ لَا نَشۡتَرِي بِهِۦ ثَمَنٗا وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰ وَلَا نَكۡتُمُ شَهَٰدَةَ ٱللَّهِ إِنَّآ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡأٓثِمِينَ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷileārāḷkk maraṇamāsannamāyāl vasviyyattinṟe samayatt niṅṅaḷil ninnuḷḷa nītimānmārāya raṇṭupēr niṅṅaḷkkiṭayil sākṣyaṁ vahikkēṇṭatāṇ. ini niṅṅaḷ bhūmiyilūṭe yātraceyyunna samayattāṇ maraṇavipatt niṅṅaḷkk vannettunnateṅkil (vasviyyattin sākṣikaḷāyi) niṅṅaḷallāttavaril peṭṭa raṇṭupērāyāluṁ mati. niṅṅaḷkk sanśayaṁ tēānnukayāṇeṅkil avare raṇṭupēreyuṁ namaskāraṁ kaḻiññatin śēṣaṁ niṅṅaḷ taṭaññ nirttaṇaṁ. enniṭṭavar allāhuvinṟe pēril iprakāraṁ satyaṁ ceyt paṟayaṇaṁ: itin (ī satyaṁ maṟaccu vekkunnatin) pakaraṁ yāteāru vilayuṁ ñaṅṅaḷ vāṅṅukayilla. at aṭutta oru bandhuve bādhikkunna kāryamāyāl pēāluṁ. allāhuvinuvēṇṭi ēṟṟeṭutta sākṣyaṁ ñaṅṅaḷ maṟacc vekkukayilla. aṅṅane ceytāl tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ kuṟṟakkāril peṭṭavarāyirikkuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 106
فَإِنۡ عُثِرَ عَلَىٰٓ أَنَّهُمَا ٱسۡتَحَقَّآ إِثۡمٗا فَـَٔاخَرَانِ يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَحَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَوۡلَيَٰنِ فَيُقۡسِمَانِ بِٱللَّهِ لَشَهَٰدَتُنَآ أَحَقُّ مِن شَهَٰدَتِهِمَا وَمَا ٱعۡتَدَيۡنَآ إِنَّآ إِذٗا لَّمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
ini avar (raṇṭu sākṣikaḷ) kuṟṟattin avakāśikaḷāyiṭṭuṇṭ enn teḷiyunna pakṣaṁ kuṟṟaṁ ceytiṭṭuḷḷat ārkketirilāṇēā avaril peṭṭa (parētanēāṭ) kūṭutal bandhamuḷḷa maṟṟ raṇṭupēr avaruṭe sthānatt (sākṣikaḷāyi) nilkkaṇaṁ. enniṭṭ avar raṇṭupēruṁ allāhuvinṟe pēril iprakāraṁ satyaṁ ceyt paṟayaṇaṁ: tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷuṭe sākṣyamākunnu ivaruṭe sākṣyattēkkāḷ satyasandhamāyiṭṭuḷḷat. ñaṅṅaḷ oru an'yāyavuṁ ceytiṭṭilla. aṅṅane ceytāl tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ akramikaḷil peṭṭavarāyirikkuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 107
ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن يَأۡتُواْ بِٱلشَّهَٰدَةِ عَلَىٰ وَجۡهِهَآ أَوۡ يَخَافُوٓاْ أَن تُرَدَّ أَيۡمَٰنُۢ بَعۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱسۡمَعُواْۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ
avar (sākṣikaḷ) muṟapēāle sākṣyaṁ vahikkunnatin atāṇ kūṭutal anuyēājyamāyiṭṭuḷḷat. taṅṅaḷ satyaṁ ceytatin śēṣaṁ (anantarāvakāśikaḷkk) satyaṁ ceyyān avasaraṁ nalkappeṭumenn avarkk (sākṣikaḷkk) pēṭiyuṇṭākuvānuṁ (atāṇ kūṭutal upakarikkuka.) niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ (avanṟe kalpanakaḷ) śrad'dhikkukayuṁ ceyyuka. dhikkārikaḷāya āḷukaḷe allāhu nērvaḻiyilākkukayilla
Surah Al-Maeda, Verse 108
۞يَوۡمَ يَجۡمَعُ ٱللَّهُ ٱلرُّسُلَ فَيَقُولُ مَاذَآ أُجِبۡتُمۡۖ قَالُواْ لَا عِلۡمَ لَنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّـٰمُ ٱلۡغُيُوبِ
allāhu dūtanmāre orumiccukūṭṭukayuṁ, niṅṅaḷkk ent maṟupaṭiyāṇ kiṭṭiyat enn cēādikkukayuṁ ceyyunna divasaṁ avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷkk yāteāru aṟivumilla. nīyāṇ adr̥śyakāryaṅṅaḷ nannāyi aṟiyunnavan
Surah Al-Maeda, Verse 109
إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ٱذۡكُرۡ نِعۡمَتِي عَلَيۡكَ وَعَلَىٰ وَٰلِدَتِكَ إِذۡ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِ تُكَلِّمُ ٱلنَّاسَ فِي ٱلۡمَهۡدِ وَكَهۡلٗاۖ وَإِذۡ عَلَّمۡتُكَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَۖ وَإِذۡ تَخۡلُقُ مِنَ ٱلطِّينِ كَهَيۡـَٔةِ ٱلطَّيۡرِ بِإِذۡنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيۡرَۢا بِإِذۡنِيۖ وَتُبۡرِئُ ٱلۡأَكۡمَهَ وَٱلۡأَبۡرَصَ بِإِذۡنِيۖ وَإِذۡ تُخۡرِجُ ٱلۡمَوۡتَىٰ بِإِذۡنِيۖ وَإِذۡ كَفَفۡتُ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ عَنكَ إِذۡ جِئۡتَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٞ
(īsāyēāṭ) allāhu paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamākunnu.) maryaminṟe makanāya īsā! teāṭṭilil veccuṁ, mad'dhyavayaskanāyirikkeyuṁ nī janaṅṅaḷēāṭ sansārikkave, pariśud'dhātmāv mukhēna ninakk ñān pinbalaṁ nalkiya sandarbhattiluṁ, granthavuṁ jñānavuṁ teṟāttuṁ injīluṁ ninakk ñān paṭhippiccutanna sandarbhattiluṁ, enṟe anumati prakāraṁ kaḷimaṇṇ keāṇṭ nī pakṣiyuṭe mātr̥kayil rūpappeṭuttukayuṁ, enniṭṭ nī atil ūtumpēāḷ enṟe anumati prakāraṁ at pakṣiyāyittīrukayuṁ ceyyunna sandarbhattiluṁ, enṟe anumati prakāraṁ janmanā kāḻcayillāttavaneyuṁ, pāṇḍurēāgiyeyuṁ nī sukhappeṭuttunna sandarbhattiluṁ, enṟe anumati prakāraṁ nī maraṇappeṭṭavare puṟatt keāṇṭ varunna sandarbhattiluṁ, nī isrāyīl santatikaḷuṭe aṭutt vyaktamāya teḷivukaḷumāyi cenniṭṭ avarile satyaniṣēdhikaḷ it pratyakṣamāya māraṇaṁ mātramākunnu. enn paṟañña avasarattil ninne apakaṭappeṭuttunnatil ninn avare ñān taṭañña sandarbhattiluṁ ñān ninakkuṁ ninṟe mātāvinuṁ ceyt tanna anugrahaṁ ōrkkuka
Surah Al-Maeda, Verse 110
وَإِذۡ أَوۡحَيۡتُ إِلَى ٱلۡحَوَارِيِّـۧنَ أَنۡ ءَامِنُواْ بِي وَبِرَسُولِي قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَٱشۡهَدۡ بِأَنَّنَا مُسۡلِمُونَ
niṅṅaḷ enniluṁ enṟe dūtaniluṁ viśvasikkū enn ñān havārikaḷkk bēādhanaṁ nalkiya sandarbhattiluṁ. avar paṟaññu: ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. ñaṅṅaḷ musliṅkaḷāṇennatin nī sākṣyaṁ vahicc keāḷḷuka
Surah Al-Maeda, Verse 111
إِذۡ قَالَ ٱلۡحَوَارِيُّونَ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ هَلۡ يَسۡتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيۡنَا مَآئِدَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِۖ قَالَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
havārikaḷ paṟañña sandarbhaṁ śrad'dhikkuka: maryaminṟe makanāya īsā, ākāśattuninn ñaṅṅaḷkk oru bhakṣaṇattaḷika iṟakkittaruvān ninṟe rakṣitāvin sādhikkumēā? addēhaṁ paṟaññu: niṅṅaḷ viśvāsikaḷāṇeṅkil allāhuve sūkṣikkuka
Surah Al-Maeda, Verse 112
قَالُواْ نُرِيدُ أَن نَّأۡكُلَ مِنۡهَا وَتَطۡمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعۡلَمَ أَن قَدۡ صَدَقۡتَنَا وَنَكُونَ عَلَيۡهَا مِنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
avar paṟaññu: ñaṅṅaḷkkatil ninn bhakṣikkuvānuṁ aṅṅane ñaṅṅaḷkk manas'samādhānamuṇṭākuvānuṁ, tāṅkaḷ ñaṅṅaḷēāṭ paṟaññat satyamāṇenn ñaṅṅaḷkk bēādhyamākuvānuṁ, ñaṅṅaḷ atin dr̥ksākṣikaḷāyittīruvānumāṇ ñaṅṅaḷ āgrahikkunnat
Surah Al-Maeda, Verse 113
قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ ٱللَّهُمَّ رَبَّنَآ أَنزِلۡ عَلَيۡنَا مَآئِدَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ تَكُونُ لَنَا عِيدٗا لِّأَوَّلِنَا وَءَاخِرِنَا وَءَايَةٗ مِّنكَۖ وَٱرۡزُقۡنَا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّـٰزِقِينَ
maryaminṟe makan īsā paṟaññu: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvāya allāhuvē, ñaṅṅaḷkk nī ākāśatt ninn oru bhakṣaṇattaḷika iṟakkittarēṇamē. ñaṅṅaḷkk, ñaṅṅaḷile ādyattiluḷḷavannuṁ, avasānattiluḷḷavannuṁ oru perunnāḷuṁ, ninṟe pakkal ninnuḷḷa oru dr̥ṣṭāntavumāyirikkaṇaṁ at. ñaṅṅaḷkk nī upajīvanaṁ nalkukayuṁ ceyyēṇamē. nī upajīvanaṁ nalkunnavaril ēṟṟavuṁ uttamanāṇallēā
Surah Al-Maeda, Verse 114
قَالَ ٱللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيۡكُمۡۖ فَمَن يَكۡفُرۡ بَعۡدُ مِنكُمۡ فَإِنِّيٓ أُعَذِّبُهُۥ عَذَابٗا لَّآ أُعَذِّبُهُۥٓ أَحَدٗا مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
allāhu paṟaññu: ñān niṅṅaḷkkat iṟakkittarāṁ. ennāl atin śēṣaṁ niṅṅaḷil āreṅkiluṁ aviśvasikkunna pakṣaṁ lēākaril orāḷkkuṁ ñān nalkātta vidhamuḷḷa (kaṭutta) śikṣa avann nalkunnatāṇ
Surah Al-Maeda, Verse 115
وَإِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ءَأَنتَ قُلۡتَ لِلنَّاسِ ٱتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيۡنِ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ قَالَ سُبۡحَٰنَكَ مَا يَكُونُ لِيٓ أَنۡ أَقُولَ مَا لَيۡسَ لِي بِحَقٍّۚ إِن كُنتُ قُلۡتُهُۥ فَقَدۡ عَلِمۡتَهُۥۚ تَعۡلَمُ مَا فِي نَفۡسِي وَلَآ أَعۡلَمُ مَا فِي نَفۡسِكَۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّـٰمُ ٱلۡغُيُوبِ
allāhu paṟayunna sandarbhavuṁ (śrad'dhikkuka.) maryaminṟe makan īsā, allāhuvin puṟame enneyuṁ, enṟe mātāvineyuṁ daivaṅṅaḷākkikkeāḷḷuvin. enn nīyāṇēā janaṅṅaḷēāṭ paṟaññat? addēhaṁ paṟayuṁ: nīyetra pariśud'dhan! enikk (paṟayān) yāteāru avakāśavumillāttat ñān paṟayāvatallallēā? ñānat paṟaññirunneṅkil tīrccayāyuṁ nīyat aṟiññirikkumallēā. enṟe manas'siluḷḷat nī aṟiyuṁ. ninṟe manas'siluḷḷat ñānaṟiyilla. tīrccayāyuṁ nī tanneyāṇ adr̥śyakāryaṅṅaḷ aṟiyunnavan
Surah Al-Maeda, Verse 116
مَا قُلۡتُ لَهُمۡ إِلَّا مَآ أَمَرۡتَنِي بِهِۦٓ أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمۡۚ وَكُنتُ عَلَيۡهِمۡ شَهِيدٗا مَّا دُمۡتُ فِيهِمۡۖ فَلَمَّا تَوَفَّيۡتَنِي كُنتَ أَنتَ ٱلرَّقِيبَ عَلَيۡهِمۡۚ وَأَنتَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
nī ennēāṭ kalpicca kāryaṁ athavā enṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ rakṣitāvāya allāhuve niṅṅaḷ ārādhikkaṇaṁ enna kāryaṁ mātramē ñānavarēāṭ paṟaññiṭṭuḷḷū. ñān avarkkiṭayil uṇṭāyirunnappēāḻeākke ñān avaruṭe mēl sākṣiyāyirunnu. pinnīṭ nī enne pūrṇṇamāyi ēṟṟeṭuttappēāḷ nī tanneyāyirunnu avare nirīkṣiccirunnavan. nī ellākāryattinuṁ sākṣiyākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 117
إِن تُعَذِّبۡهُمۡ فَإِنَّهُمۡ عِبَادُكَۖ وَإِن تَغۡفِرۡ لَهُمۡ فَإِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
nī avare śikṣikkukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ avar ninṟe dāsanmārāṇallēā. nī avarkk peāṟuttukeāṭukkukayāṇeṅkil nī tanneyāṇallēā pratāpiyuṁ yuktimānuṁ
Surah Al-Maeda, Verse 118
قَالَ ٱللَّهُ هَٰذَا يَوۡمُ يَنفَعُ ٱلصَّـٰدِقِينَ صِدۡقُهُمۡۚ لَهُمۡ جَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
allāhu paṟayuṁ: it satyavānmārkk taṅṅaḷuṭe satyasandhata prayēājanappeṭunna divasamākunnu. avarkk tāḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷuṇṭ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. avareppaṟṟi allāhu tr̥ptippeṭṭirikkunnu. avar avaneppaṟṟiyuṁ tr̥ptippeṭṭirikkunnu. atatre mahattāya vijayaṁ
Surah Al-Maeda, Verse 119
لِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا فِيهِنَّۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرُۢ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ avayiluḷḷatinṟeyuṁ ādhipatyaṁ allāhuvinnatre. avan ēt kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Maeda, Verse 120