Surah Al-Araf - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
الٓمٓصٓ
aliph - lāṁ - mīṁ - svād
Surah Al-Araf, Verse 1
كِتَٰبٌ أُنزِلَ إِلَيۡكَ فَلَا يَكُن فِي صَدۡرِكَ حَرَجٞ مِّنۡهُ لِتُنذِرَ بِهِۦ وَذِكۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِينَ
ninakkiṟakkiya vēdamāṇit. itēkkuṟicc ninṟe manas's oṭṭuṁ aśāntamāvēṇṭatilla. munnaṟiyipp nalkānuḷḷatāṇit. viśvāsikaḷkk udbēādhanamēkānuṁ
Surah Al-Araf, Verse 2
ٱتَّبِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ وَلَا تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَۗ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ
niṅṅaḷuṭe nāthanilninn niṅṅaḷkkiṟakkiyatine pinpaṟṟuka. avane kūṭāte maṟṟu rakṣakare pintuṭararut. niṅṅaḷ vaḷare kuṟaccē ālēāciccaṟiyunnuḷḷū
Surah Al-Araf, Verse 3
وَكَم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَا فَجَآءَهَا بَأۡسُنَا بَيَٰتًا أَوۡ هُمۡ قَآئِلُونَ
etrayetra nāṭukaḷeyāṇ nāṁ naśippiccat. aṅṅane nam'muṭe śikṣa rātriyilavaril vannetti. alleṅkil avar uccayuṟakkilāyirikke
Surah Al-Araf, Verse 4
فَمَا كَانَ دَعۡوَىٰهُمۡ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَآ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
nam'muṭe śikṣa vannettiyappēāḷ avaruṭe vilāpaṁ itu mātramāyirunnu: “ñaṅṅaḷ akramikaḷāyippēāyallēā.”
Surah Al-Araf, Verse 5
فَلَنَسۡـَٔلَنَّ ٱلَّذِينَ أُرۡسِلَ إِلَيۡهِمۡ وَلَنَسۡـَٔلَنَّ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
daivadūtanmār āgatarāya janataye tīrccayāyuṁ nāṁ cēādyaṁ ceyyuṁ; daivadūtanmāreyuṁ nāṁ cēādyaṁ ceyyuṁ; uṟapp
Surah Al-Araf, Verse 6
فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيۡهِم بِعِلۡمٖۖ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ
pinne nāntanne kr̥tyamāya aṟivēāṭe kaḻiññateākkeyuṁ avarkku vivariccukeāṭukkuṁ. nam'muṭe sānnidhyaṁ eviṭeyuṁ uṇṭāvātirunniṭṭilla
Surah Al-Araf, Verse 7
وَٱلۡوَزۡنُ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡحَقُّۚ فَمَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
annāḷile tūkkaṁ satyamāyirikkuṁ. appēāḷ āruṭe tulāsukaḷ kanaṁ tūṅṅunnuvēā avar tanneyāyirikkuṁ vijayikaḷ
Surah Al-Araf, Verse 8
وَمَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُم بِمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَظۡلِمُونَ
āruṭe tulāsintaṭṭ kanaṁ kuṟaññatāvunnuvēā avar tanneyāṇ svayaṁ naṣṭattilakappeṭṭavar. avar, nam'muṭe pramāṇaṅṅaḷe dhikkariccukeāṇṭirunnatinālāṇat
Surah Al-Araf, Verse 9
وَلَقَدۡ مَكَّنَّـٰكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَجَعَلۡنَا لَكُمۡ فِيهَا مَعَٰيِشَۗ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ
niṅṅaḷkku nāṁ bhūmiyil sekaryameārukkittannu. jīvita vibhavaṅṅaḷ tayyāṟākkittarikayuṁ ceytu. enniṭṭuṁ nannekkuṟaccē niṅṅaḷ nandi kāṇikkunnuḷḷū
Surah Al-Araf, Verse 10
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَٰكُمۡ ثُمَّ صَوَّرۡنَٰكُمۡ ثُمَّ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ لَمۡ يَكُن مِّنَ ٱلسَّـٰجِدِينَ
tīrccayāyuṁ nāṁ niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccu. pinne niṅṅaḷkk rūpamēki. tuṭarnn nāṁ malakkukaḷēāṭ paṟaññu: "ādamine praṇamikkuka.” avar praṇamiccu. iblīseāḻike. avan praṇamiccavaril peṭṭilla
Surah Al-Araf, Verse 11
قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسۡجُدَ إِذۡ أَمَرۡتُكَۖ قَالَ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِي مِن نَّارٖ وَخَلَقۡتَهُۥ مِن طِينٖ
allāhu cēādiccu: "ñān ninnēāṭ kalpiccappēāḷ praṇāmamarppikkunnatil ninn ninne taṭaññatent?” avan paṟaññu: "ñānāṇ avanēkkāḷ meccaṁ. nīyenne sr̥ṣṭiccat tīyil ninnāṇ. avane maṇṇil ninnuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 12
قَالَ فَٱهۡبِطۡ مِنۡهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَٱخۡرُجۡ إِنَّكَ مِنَ ٱلصَّـٰغِرِينَ
allāhu kalpiccu: "eṅkil nī iviṭe ninniṟaṅṅippēākū. ninakkiviṭe ahaṅkarikkān arhatayilla. puṟattupēā. sanśayamilla; nī nindyarilpeṭṭavan tanne.”
Surah Al-Araf, Verse 13
قَالَ أَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ
iblīs paṟaññu: "ellāvaruṁ uyirtteḻunnēlkkunna divasanvare enikku kālāvadhi nalkiyāluṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 14
قَالَ إِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ
allāhu paṟaññu: "śari, sanśayanvēṇṭa ninakk avadhi anuvadiccirikkunnu.”
Surah Al-Araf, Verse 15
قَالَ فَبِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأَقۡعُدَنَّ لَهُمۡ صِرَٰطَكَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ
iblīs paṟaññu: "nī enne vaḻipiḻappiccatināl ninṟe nērvaḻiyil ñān avarkkāyi takkaṁ pārttirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 16
ثُمَّ لَأٓتِيَنَّهُم مِّنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ وَعَنۡ أَيۡمَٰنِهِمۡ وَعَن شَمَآئِلِهِمۡۖ وَلَا تَجِدُ أَكۡثَرَهُمۡ شَٰكِرِينَ
pinne avaruṭe munnilūṭeyuṁ pinnilūṭeyuṁ valattuninnuṁ iṭattuninnuṁ ñānavaruṭe aṭutt celluṁ. uṟappāyuṁ avarilēṟe pēreyuṁ nandiyuḷḷavarāyi ninakku kāṇānāvilla.”
Surah Al-Araf, Verse 17
قَالَ ٱخۡرُجۡ مِنۡهَا مَذۡءُومٗا مَّدۡحُورٗاۖ لَّمَن تَبِعَكَ مِنۡهُمۡ لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمۡ أَجۡمَعِينَ
allāhu kalpiccu: "nindyanuṁ āṭṭiyiṟakkappeṭṭavanumāyi nī iviṭeninn puṟattupēāvuka. manuṣyaril ninn āreṅkiluṁ ninne pintuṭarnnāl niṅṅaḷeyeākke ñān narakattīyiliṭṭ niṟakkuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 18
وَيَـٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ فَكُلَا مِنۡ حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
ādaṁ, nīyuṁ ninṟe iṇayuṁ ī svargattil tāmasikkuka. niṅṅaḷkkiruvarkkuṁ iṣṭamuḷḷiṭattuninn tinnāṁ. ennāl ī marattēāṭ aṭukkarut; niṅṅaḷ akramikaḷil peṭṭupēākuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 19
فَوَسۡوَسَ لَهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ لِيُبۡدِيَ لَهُمَا مَا وُۥرِيَ عَنۡهُمَا مِن سَوۡءَٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَىٰكُمَا رَبُّكُمَا عَنۡ هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةِ إِلَّآ أَن تَكُونَا مَلَكَيۡنِ أَوۡ تَكُونَا مِنَ ٱلۡخَٰلِدِينَ
pinne, piśāc iruvarēāṭuṁ durmantraṇaṁ naṭatti; avaril oḷiññirikkunna nagnasthānaṅṅaḷ avarkk veḷippeṭuttān. avan paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe nāthan ī maraṁ niṅṅaḷkk vilakkiyat niṅṅaḷ malakkukaḷāyimāṟukayēā iviṭe nityavāsikaḷāyittīrukayēā ceyyumennatināl mātramāṇ.”
Surah Al-Araf, Verse 20
وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ ٱلنَّـٰصِحِينَ
oppaṁ avan avarēāṭ āṇayiṭṭu paṟaññu: "ñān niṅṅaḷuṭe guṇakāṅkṣi mātramāṇ.”
Surah Al-Araf, Verse 21
فَدَلَّىٰهُمَا بِغُرُورٖۚ فَلَمَّا ذَاقَا ٱلشَّجَرَةَ بَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخۡصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۖ وَنَادَىٰهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمۡ أَنۡهَكُمَا عَن تِلۡكُمَا ٱلشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَآ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لَكُمَا عَدُوّٞ مُّبِينٞ
aṅṅane avariruvareyuṁ avan vañcanayilūṭe vaśappeṭutti. iruvaruṁ ā marattinṟe ruci āsvadiccu. atēāṭe taṅṅaḷuṭe nagnata iruvarkkuṁ veḷippeṭṭu. ā tēāṭṭattile ilakaḷ cērttuvecc avar taṅṅaḷuṭe śarīraṁ maṟaykkān tuṭaṅṅi. avaruṭe nāthan iruvareyuṁ viḷiccucēādiccu: "ā maraṁ niṅṅaḷkku ñān vilakkiyirunnillē? piśāc niṅṅaḷuṭe pratyakṣa śatruvāṇenn niṅṅaḷēāṭ paṟaññirunnillē?”
Surah Al-Araf, Verse 22
قَالَا رَبَّنَا ظَلَمۡنَآ أَنفُسَنَا وَإِن لَّمۡ تَغۡفِرۡ لَنَا وَتَرۡحَمۡنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
iruvaruṁ paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷēāṭu tanne akramaṁ kāṇiccirikkunnu. nī māppēkukayuṁ daya kāṇikkukayuṁ ceytilleṅkil uṟappāyuṁ ñaṅṅaḷ naṣṭaṁ paṟṟiyavarāyittīruṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 23
قَالَ ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ وَلَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُسۡتَقَرّٞ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
allāhu kalpiccu: "iṟaṅṅippēākū. niṅṅaḷan'yēān'yaṁ śatrukkaḷāyirikkuṁ. bhūmiyil niṅṅaḷkk tāmasasekaryamuṇṭ. niścitakālanvare jīvita vibhavaṅṅaḷuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 24
قَالَ فِيهَا تَحۡيَوۡنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنۡهَا تُخۡرَجُونَ
avan paṟaññu: "niṅṅaḷ aviṭettanne jīvikkuṁ. aviṭettanne marikkuṁ. aviṭe ninnutanne niṅṅaḷe puṟattukeāṇṭuvarikayuṁ ceyyuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 25
يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ قَدۡ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكُمۡ لِبَاسٗا يُوَٰرِي سَوۡءَٰتِكُمۡ وَرِيشٗاۖ وَلِبَاسُ ٱلتَّقۡوَىٰ ذَٰلِكَ خَيۡرٞۚ ذَٰلِكَ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ
ādaṁ santatikaḷē, niṅṅaḷkku nāṁ niṅṅaḷuṭe guhyasthānaṁ maṟaykkānuṁ śarīraṁ alaṅkarikkānuṁ paṟṟiya vastraṅṅaḷulpādippiccu tannirikkunnu. ennāl bhaktiyuṭe vastramāṇ ēṟṟaṁ uttamaṁ. allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷileānnāṇit. avar manas'silākki pāṭhamuḷkkeāḷḷān
Surah Al-Araf, Verse 26
يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ لَا يَفۡتِنَنَّكُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ كَمَآ أَخۡرَجَ أَبَوَيۡكُم مِّنَ ٱلۡجَنَّةِ يَنزِعُ عَنۡهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوۡءَٰتِهِمَآۚ إِنَّهُۥ يَرَىٰكُمۡ هُوَ وَقَبِيلُهُۥ مِنۡ حَيۡثُ لَا تَرَوۡنَهُمۡۗ إِنَّا جَعَلۡنَا ٱلشَّيَٰطِينَ أَوۡلِيَآءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ
ādaṁ santatikaḷē, piśāc niṅṅaḷuṭe mātāpitākkaḷe svargattil ninn puṟattākkiyapēāle avan niṅṅaḷe nāśattil peṭuttātirikkaṭṭe. avariruvarkkuṁ taṅṅaḷuṭe guhyasthānaṅṅaḷ kāṇiccukeāṭukkānāyi avan avaruṭe vastraṁ aḻiccumāṟṟukayāyirunnu. avanuṁ avanṟe kūṭṭukāruṁ niṅṅaḷe kaṇṭukeāṇṭirikkuṁ. ennāl niṅṅaḷkk avare kāṇānāvilla. piśācukkaḷe nāṁ aviśvāsikaḷuṭe rakṣādhikārikaḷākkiyirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 27
وَإِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةٗ قَالُواْ وَجَدۡنَا عَلَيۡهَآ ءَابَآءَنَا وَٱللَّهُ أَمَرَنَا بِهَاۗ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِۖ أَتَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
valla mḷēcchavr̥ttiyuṁ ceytāl avar paṟayunnu: "ñaṅṅaḷuṭe pitākkanmār aṅṅane ceyyunnat ñaṅṅaḷ kaṇṭiṭṭuṇṭ. allāhu ñaṅṅaḷēāṭ kalpiccatuṁ atāṇ.” paṟayuka: mḷēcchavr̥ttikaḷ ceyyān allāhu kalpikkukayilla. niṅṅaḷ aṟivillātta kāryaṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril paṟaññuṇṭākkukayāṇēā
Surah Al-Araf, Verse 28
قُلۡ أَمَرَ رَبِّي بِٱلۡقِسۡطِۖ وَأَقِيمُواْ وُجُوهَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَٱدۡعُوهُ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَۚ كَمَا بَدَأَكُمۡ تَعُودُونَ
paṟayuka: enṟe nāthan nītiyāṇ nirdēśiccat. ellā ārādhanakaḷiluṁ niṅṅaḷuṭe mukhaṁ avan nēre niṟuttaṇamenn avan kalpiccirikkunnu. vidhēyatvaṁ avanēāṭu mātramākki avanēāṭu prārthikkaṇamennuṁ. ādyattil niṅṅaḷe eṅṅane sr̥ṣṭiccuvēā avvidhaṁ tanne niṅṅaḷ tiriccucelluṁ
Surah Al-Araf, Verse 29
فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلضَّلَٰلَةُۚ إِنَّهُمُ ٱتَّخَذُواْ ٱلشَّيَٰطِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُم مُّهۡتَدُونَ
oru vibhāgatte avan nērvaḻiyilākki. maṟṟeāru vibhāgaṁ, allāhuve viṭṭ piśācukkaḷe rakṣādhikārikaḷākkiyatināl durmārgattināṇ arharāyat. enniṭṭuṁ avar vicārikkunnu; taṅṅaḷ nērvaḻiyilāṇenn
Surah Al-Araf, Verse 30
۞يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
ādaṁ santatikaḷē, ellā ārādhanakaḷiluṁ niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe alaṅkāraṅṅaḷaṇiyuka. tinnukayuṁ kuṭikkukayuṁ ceyyuka. ennāl amitamāvarut. amitavyayaṁ ceyyunnavare allāhu iṣṭappeṭunnilla
Surah Al-Araf, Verse 31
قُلۡ مَنۡ حَرَّمَ زِينَةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِيٓ أَخۡرَجَ لِعِبَادِهِۦ وَٱلطَّيِّبَٰتِ مِنَ ٱلرِّزۡقِۚ قُلۡ هِيَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا خَالِصَةٗ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
cēādikkuka: allāhu tanṟe dāsanmārkkāyuṇṭākkiya alaṅkāraṅṅaḷuṁ uttamamāya āhārapadārthaṅṅaḷuṁ niṣid'dhamākkiyatārāṇ? paṟayuka: ava aihika jīvitattil satyaviśvāsikaḷkkuḷḷatāṇ. uyirtteḻunnēlpu nāḷilēā avarkku mātravuṁ. kāryaṁ grahikkunnavarkkāyi nāṁ ivvidhaṁ teḷivukaḷ viśadīkarikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 32
قُلۡ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَ وَٱلۡإِثۡمَ وَٱلۡبَغۡيَ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَأَن تُشۡرِكُواْ بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗا وَأَن تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
paṟayuka: rahasyavuṁ parasyavumāya nīcavr̥ttikaḷ, kuṟṟakr̥tyaṁ, an'yāyamāya atikramaṁ, allāhu oru teḷivuṁ iṟakkittarātta vastukkaḷe avanil paṅkucērkkal, niṅṅaḷkkaṟiyātta kāryaṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril paṟaññuṇṭākkal- iteākkeyāṇ enṟe nāthan niṣid'dhamākkiyat
Surah Al-Araf, Verse 33
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٞۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ لَا يَسۡتَأۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا يَسۡتَقۡدِمُونَ
ōrēā samudāyattinuṁ niścitamāya kālāvadhiyuṇṭ. aṅṅane avaruṭe avadhi vannettiyāl pinne avarkkeāru nimiṣampēāluṁ munnēāṭṭēā pinnēāṭṭēā nīṅṅānāvilla
Surah Al-Araf, Verse 34
يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ إِمَّا يَأۡتِيَنَّكُمۡ رُسُلٞ مِّنكُمۡ يَقُصُّونَ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِي فَمَنِ ٱتَّقَىٰ وَأَصۡلَحَ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
ādaṁ santatikaḷē, niṅṅaḷuṭe aṭutt enṟe pramāṇaṅṅaḷ vivariccutarānāyi niṅṅaḷil ninnutanneyuḷḷa dūtanmār varuṁ. appēāḷ bhaktipularttukayuṁ taṅṅaḷuṭe naṭapaṭikaḷ nannākkittīrkkukayuṁ ceyyunnavar pēṭikkēṇṭatilla. avar duḥkhikkēṇṭivarikayumilla
Surah Al-Araf, Verse 35
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱسۡتَكۡبَرُواْ عَنۡهَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
ennāl nam'muṭe vacanaṅṅaḷe kaḷḷamākkittaḷḷukayuṁ avayuṭe nēre ahanta naṭikkukayuṁ ceyyunnavarāṇ narakāvakāśikaḷ. avaratil sthiravāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 36
فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ كَذَّبَ بِـَٔايَٰتِهِۦٓۚ أُوْلَـٰٓئِكَ يَنَالُهُمۡ نَصِيبُهُم مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوۡنَهُمۡ قَالُوٓاْ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا وَشَهِدُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰفِرِينَ
allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamakkukayēā avanṟe vacanaṅṅaḷe kaḷḷamākkittaḷḷukayēā ceytavanekkāḷ keāṭiya akrami āruṇṭ? avar daivattinṟe vidhittīrppanusariccuḷḷa taṅṅaḷuṭe vihitaṁ ēṟṟuvāṅṅēṇṭivarika tanne ceyyuṁ. aṅṅane avare marippikkānāyi nam'muṭe dūtanmār avaruṭe aṭutt cellumpēāḷ cēādikkuṁ: "allāhuve viṭṭ niṅṅaḷ viḷiccu prārthiccukeāṇṭirunnavar ippēāḻeviṭe?” avar paṟayuṁ: "avareākkeyuṁ ñaṅṅaḷe kaiviṭṭirikkunnu.” aṅṅane, taṅṅaḷ satyaniṣēdhikaḷāyirunnuvenn avar tanne taṅṅaḷkketire sākṣyaṁ vahikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 37
قَالَ ٱدۡخُلُواْ فِيٓ أُمَمٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِكُم مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ فِي ٱلنَّارِۖ كُلَّمَا دَخَلَتۡ أُمَّةٞ لَّعَنَتۡ أُخۡتَهَاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا ٱدَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعٗا قَالَتۡ أُخۡرَىٰهُمۡ لِأُولَىٰهُمۡ رَبَّنَا هَـٰٓؤُلَآءِ أَضَلُّونَا فَـَٔاتِهِمۡ عَذَابٗا ضِعۡفٗا مِّنَ ٱلنَّارِۖ قَالَ لِكُلّٖ ضِعۡفٞ وَلَٰكِن لَّا تَعۡلَمُونَ
allāhu paṟayuṁ: niṅṅaḷkkumumpe kaḻiññupēāya jinnukaḷiluṁ manuṣyariluṁ peṭṭa samūhaṅṅaḷēāṭeāppaṁ niṅṅaḷuṁ narakattīyil pravēśikkuka. ōrēā saṅghavuṁ atil pravēśikkumpēāḷ taṅṅaḷuṭe mungāmikaḷāya saṅghatte śapiccukeāṇṭirikkuṁ. aṅṅane avareākkeyuṁ aviṭe orumiccukūṭiyāl avarile pingāmikaḷ taṅṅaḷuṭe mungāmikaḷekkuṟicc paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ivarāṇ ñaṅṅaḷe vaḻi piḻappiccat. atināl ivarkku nī iraṭṭi narakaśikṣa nalkēṇamē.” allāhu aruḷuṁ: "ellāvarkkuṁ iraṭṭi śikṣayuṇṭ. pakṣē; niṅṅaḷaṟiyunnillennumātraṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 38
وَقَالَتۡ أُولَىٰهُمۡ لِأُخۡرَىٰهُمۡ فَمَا كَانَ لَكُمۡ عَلَيۡنَا مِن فَضۡلٖ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡسِبُونَ
avarile mungāmikaḷ taṅṅaḷuṭe pingāmikaḷēāṭu paṟayuṁ: "appēāḷ niṅṅaḷkk ñaṅṅaḷekkāḷ oru śrēṣṭhatayumilla. atināl niṅṅaḷ śēkhariccuveccirunnatinṟe phalamāyuḷḷa śikṣa niṅṅaḷanubhaviccukeāḷḷuka.”
Surah Al-Araf, Verse 39
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱسۡتَكۡبَرُواْ عَنۡهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمۡ أَبۡوَٰبُ ٱلسَّمَآءِ وَلَا يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ ٱلۡجَمَلُ فِي سَمِّ ٱلۡخِيَاطِۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُجۡرِمِينَ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷe kaḷḷamākkittaḷḷukayuṁ avayuṭe nēre ahanta naṭikkukayuṁ ceytavarkkuvēṇṭi orikkaluṁ ākāśattinṟe kavāṭaṅṅaḷ tuṟannukeāṭukkukayilla. oṭṭakaṁ sūcikkuḻayilūṭe kaṭannupēākuvēāḷaṁ avar svargattil pravēśikkukayumilla. avvidhamāṇ nāṁ kuṟṟavāḷikaḷkk pratiphalaṁ nalkuka
Surah Al-Araf, Verse 40
لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٞ وَمِن فَوۡقِهِمۡ غَوَاشٖۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
avarkk narakattīyāluḷḷa mettakaḷāṇuṇṭāvuka. avarkkumīte tī keāṇṭuḷḷa putappukaḷumuṇṭākuṁ. avvidhamāṇ nāṁ akramikaḷkk pratiphalaṁ nalkuka
Surah Al-Araf, Verse 41
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
ennāl, satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarēā, - āreyuṁ avaruṭe kaḻivinnatītamāya bādhyata nāṁ ēlpikkunnilla - avarāṇ svargāvakāśikaḷ. atilavar nityavāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 42
وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلّٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمُ ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي هَدَىٰنَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهۡتَدِيَ لَوۡلَآ أَنۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُۖ لَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّۖ وَنُودُوٓاْ أَن تِلۡكُمُ ٱلۡجَنَّةُ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
avaruṭe manas'sukaḷile pakaye nāṁ tuṭaccumāṟṟuṁ. avaruṭe tāḻbhāgattūṭe aruvikaḷeāḻukikkeāṇṭirikkuṁ. appēāḷ avariṅṅane paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷe iviṭēkk nayicca allāhuvin stuti. allāhu ñaṅṅaḷe nērvaḻiyilākkiyillāyirunneṅkil ñaṅṅaḷeārikkaluṁ sanmārgaṁ prāpikkumāyirunnilla. ñaṅṅaḷuṭe nāthanṟe dūtanmār satyasandēśavumāyi ettiyavarāyirunnu.” appēāḷ avarēāṭiṅṅane viḷiccupaṟayuṁ: "itā niṅṅaḷkkuḷḷa svargaṁ. niṅṅaḷ pravartticcirunnatinṟe phalamāyi niṅṅaḷitinṟe avakāśikaḷāyittīrnnirikkunnu.”
Surah Al-Araf, Verse 43
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ أَن قَدۡ وَجَدۡنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقّٗا فَهَلۡ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمۡ حَقّٗاۖ قَالُواْ نَعَمۡۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُۢ بَيۡنَهُمۡ أَن لَّعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّـٰلِمِينَ
svargāvakāśikaḷ narakāvakāśikaḷēāṭ viḷiccucēādikkuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthan ñaṅṅaḷēāṭ ceyta vāgdānaṅṅaḷeākkeyuṁ satyamāyippularnnat ñaṅṅaḷ kaṇṭaṟiññirikkunnu. niṅṅaḷuṭe nāthan niṅṅaḷēāṭu ceyta vāgdānaṅṅaḷ yāthārthyamāyi pularnnat niṅṅaḷ nēril kaṇṭ manas'silākkiyēā?” avar paṟayuṁ: "ate.” appēāḷ oru viḷiyāḷan avarkkiṭayil viḷiccaṟiyikkuṁ: "allāhuvinṟe śāpaṁ akramikaḷkkāṇ; sanśayamilla.”
Surah Al-Araf, Verse 44
ٱلَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَيَبۡغُونَهَا عِوَجٗا وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ كَٰفِرُونَ
avar allāhuvinṟe mārgattil ninn āḷukaḷe taṭayukayuṁ atine vakramākkān śramikkukayuṁ ceyyunnavarāṇ; paralēākatte niṣēdhikkunnavaruṁ
Surah Al-Araf, Verse 45
وَبَيۡنَهُمَا حِجَابٞۚ وَعَلَى ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٞ يَعۡرِفُونَ كُلَّۢا بِسِيمَىٰهُمۡۚ وَنَادَوۡاْ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَن سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۚ لَمۡ يَدۡخُلُوهَا وَهُمۡ يَطۡمَعُونَ
ī raṇṭu vibhāgattinumiṭayil oru matiluṇṭāyirikkuṁ. atinṟe mukaḷil cila manuṣyaruṇṭāvuṁ. avarēārēāruttareyuṁ taṅṅaḷuṭe aṭayāḷaṅṅaḷilūṭe tiriccaṟiyuṁ. svargastharēāṭ avar viḷiccupaṟayuṁ: "niṅṅaḷkk samādhānaṁ.” ikkūṭṭar iniyuṁ svargattil pravēśicciṭṭillāttavarāṇ. atēāṭeāppaṁ atāgrahiccukeāṇṭirikkunnavaruṁ
Surah Al-Araf, Verse 46
۞وَإِذَا صُرِفَتۡ أَبۡصَٰرُهُمۡ تِلۡقَآءَ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
avaruṭe kaṇṇukaḷ narakāvakāśikaḷuṭe nēre tiriññāl avar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ñaṅṅaḷe nī akramikaḷuṭe kūṭṭattil peṭuttarutē!”
Surah Al-Araf, Verse 47
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٗا يَعۡرِفُونَهُم بِسِيمَىٰهُمۡ قَالُواْ مَآ أَغۡنَىٰ عَنكُمۡ جَمۡعُكُمۡ وَمَا كُنتُمۡ تَسۡتَكۡبِرُونَ
matilppuṟattuḷḷavar aṭayāḷaṅṅaḷilūṭe taṅṅaḷkk tiriccaṟiyāvunna cila narakakkāre viḷicc paṟayuṁ: "niṅṅaḷuṭe āḷbalavuṁ niṅṅaḷ ahaṅkariccunaṭannatuṁ niṅṅaḷkkent nēṭṭamāṇuṇṭākkiyat
Surah Al-Araf, Verse 48
أَهَـٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَقۡسَمۡتُمۡ لَا يَنَالُهُمُ ٱللَّهُ بِرَحۡمَةٍۚ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمۡ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ
ikkūṭṭareppaṟṟiyallē allāhu avarkkeāranugrahavuṁ nalkukayillenn niṅṅaḷ āṇayiṭṭ paṟaññirunnat? enniṭṭ avarēāṭāṇallēā “niṅṅaḷ svargattil kaṭannukeāḷḷuka. niṅṅaḷeānnuṁ pēṭikkēṇṭatilla. niṅṅaḷ duḥkhikkēṇṭivarikayumilla” ennu paṟaññat
Surah Al-Araf, Verse 49
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَنۡ أَفِيضُواْ عَلَيۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ أَوۡ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُۚ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
narakattilettiyavar svargattilettiyavarēāṭ viḷiccukēḻuṁ: "ñaṅṅaḷkk ittiri veḷḷaṁ oḻiccutarēṇamē, alleṅkil allāhu niṅṅaḷkku tanna annattilninn alpaṁ tarēṇamē.” avar paṟayuṁ: "satyaniṣēdhikaḷkk allāhu iva raṇṭuṁ pūrṇamāyuṁ vilakkiyirikkunnu.”
Surah Al-Araf, Verse 50
ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَهۡوٗا وَلَعِبٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ فَٱلۡيَوۡمَ نَنسَىٰهُمۡ كَمَا نَسُواْ لِقَآءَ يَوۡمِهِمۡ هَٰذَا وَمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ
avar taṅṅaḷuṭe jīvitakramatte kaḷitamāśayākkiyavarāṇ. aihikajīvitaṁ kaṇṭ vañcitarāyavaruṁ. atināl inn nāṁ avare maṟannirikkunnu. avar ī dinatte kaṇṭumuṭṭumenna kāryaṁ maṟannirunnapēālettanne. nam'muṭe vacanaṅṅaḷe avar taḷḷikkaḷaññirunna pēāleyuṁ
Surah Al-Araf, Verse 51
وَلَقَدۡ جِئۡنَٰهُم بِكِتَٰبٖ فَصَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ عِلۡمٍ هُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
yathārtha aṟivinṟe aṭisthānattil vastutakaḷ viśadīkaricca granthaṁ nāṁ avarkketticcukeāṭuttu. viśvasikkunna janattin mārgadarśanavuṁ anugrahavumāṇat
Surah Al-Araf, Verse 52
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا تَأۡوِيلَهُۥۚ يَوۡمَ يَأۡتِي تَأۡوِيلُهُۥ يَقُولُ ٱلَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَآءَ فَيَشۡفَعُواْ لَنَآ أَوۡ نُرَدُّ فَنَعۡمَلَ غَيۡرَ ٱلَّذِي كُنَّا نَعۡمَلُۚ قَدۡ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
ī vēdapustakattiluḷḷat pularunnatallāte maṟṟentāṇ avar pratīkṣiccukeāṇṭirikkunnat? at pularunnāḷil nēratte atine maṟannirunnavar paṟayuṁ: "nam'muṭe nāthanṟe dūtanmār satyasandēśavumāyi vannavarāyirunnu. ini śipārśakarāyi vallavareyuṁ namukk kiṭṭumēā? atalleṅkil ñaṅṅaḷeyeānn tiriccayakkumēā? eṅkil ñaṅṅaḷ nēratte pravartticcirunnatilninn vyatyastamāyi nalla kāryaṅṅaḷ ceyyumāyirunnu.” avar svayaṁ naṣṭaṁ varuttiveccavarāṇ. avar keṭṭiccamaccirunnateākkeyuṁ avare viṭṭakannirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 53
إِنَّ رَبَّكُمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ يُغۡشِي ٱلَّيۡلَ ٱلنَّهَارَ يَطۡلُبُهُۥ حَثِيثٗا وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ وَٱلنُّجُومَ مُسَخَّرَٰتِۭ بِأَمۡرِهِۦٓۗ أَلَا لَهُ ٱلۡخَلۡقُ وَٱلۡأَمۡرُۗ تَبَارَكَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
niṅṅaḷuṭe nāthan allāhuvāṇ. āṟ nāḷukaḷilāyi ākāśabhūmikaḷe sr̥ṣṭiccavanāṇavan. pinne avan tanṟe sinhāsanattilupaviṣṭanāyi. rāvinekkeāṇṭ avan pakaline peātiyunnu. pakalāṇeṅkil rāvinettēṭi kutikkunnu. sūrya- candra-nakṣatraṅṅaḷeyellāṁ tanṟe kalpanakk vidhēyamānvidhaṁ avan sr̥ṣṭiccu. aṟiyuka: sr̥ṣṭikkānuṁ kalpikkānuṁ avannu mātramāṇ adhikāraṁ. sarvalēāka sanrakṣakanāya allāhu ēṟe mahatvamuḷḷavanāṇ
Surah Al-Araf, Verse 54
ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةًۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُعۡتَدِينَ
niṅṅaḷ vinayattēāṭeyuṁ rahasyamāyuṁ niṅṅaḷuṭe nāthanēāṭu prārthikkuka. paridhi laṅghikkunnavare avaniṣṭamilla; tīrcca
Surah Al-Araf, Verse 55
وَلَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بَعۡدَ إِصۡلَٰحِهَا وَٱدۡعُوهُ خَوۡفٗا وَطَمَعًاۚ إِنَّ رَحۡمَتَ ٱللَّهِ قَرِيبٞ مِّنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
bhūmiyil nanma varuttiyaśēṣaṁ niṅṅaḷatil nāśamuṇṭākkarut. niṅṅaḷ pēṭiyēāṭeyuṁ pratīkṣayēāṭeyuṁ paṭaccavanēāṭu mātraṁ prārthikkuka. allāhuvinṟe anugrahaṁ nanma ceyyunnavarēāṭu cērnnāṇ
Surah Al-Araf, Verse 56
وَهُوَ ٱلَّذِي يُرۡسِلُ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦۖ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَقَلَّتۡ سَحَابٗا ثِقَالٗا سُقۡنَٰهُ لِبَلَدٖ مَّيِّتٖ فَأَنزَلۡنَا بِهِ ٱلۡمَآءَ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦ مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِۚ كَذَٰلِكَ نُخۡرِجُ ٱلۡمَوۡتَىٰ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
tanṟe anugrahattinṟe munnēāṭiyāyi suvārtta aṟiyikkunna kāṟṟukaḷayakkunnatuṁ avan tanne. aṅṅane kāṟṟ kanatta kārmēghatte vahiccukaḻiññāl nāṁ ā kāṟṟine uṇarvaṟṟukiṭakkunna ēteṅkiluṁ nāṭṭilēkk nayikkunnu. aṅṅane atuvaḻi nāṁ aviṭe maḻa peyyikkunnu. atilūṭe ellāyinaṁ paḻaṅṅaḷuṁ ulpādippikkunnu. avvidhaṁ nāṁ mariccavare uyirtteḻunnēlpikkuṁ. niṅṅaḷ kāryabēādhamuḷḷavarāyēkkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 57
وَٱلۡبَلَدُ ٱلطَّيِّبُ يَخۡرُجُ نَبَاتُهُۥ بِإِذۡنِ رَبِّهِۦۖ وَٱلَّذِي خَبُثَ لَا يَخۡرُجُ إِلَّا نَكِدٗاۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَشۡكُرُونَ
nalla pradēśatte sasyaṅṅaḷ atinṟe nāthanṟe anumatiyēāṭe kiḷurttuvarunnu. ennāl cīttamaṇṇil vaḷarekkuṟaccallāte sasyaṅṅaḷ muḷaccuvarilla. ivvidhaṁ nandiyuḷḷa janattin nāṁ pramāṇaṅṅaḷ palavidhaṁ vivariccukeāṭukkunnu
Surah Al-Araf, Verse 58
لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَقَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
nūhine nāṁ addēhattinṟe janatayilēkkayaccu. appēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, niṅṅaḷ allāhuvin vaḻippeṭuka. avanallāte niṅṅaḷkku daivamilla. oru bhīkara nāḷile keāṭiya śikṣa niṅṅaḷe bādhikkumēāyenn ñān bhayappeṭunnu.”
Surah Al-Araf, Verse 59
قَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِهِۦٓ إِنَّا لَنَرَىٰكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
addēhattinṟe janatayile pramāṇimār paṟaññu: "nī vyaktamāya vaḻikēṭilakappeṭṭatāyi ñaṅṅaḷ kāṇunnu.”
Surah Al-Araf, Verse 60
قَالَ يَٰقَوۡمِ لَيۡسَ بِي ضَلَٰلَةٞ وَلَٰكِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, ennil vaḻikēṭeānnumilla. ñān prapañcanāthanṟe dūtanākunnu
Surah Al-Araf, Verse 61
أُبَلِّغُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَأَنصَحُ لَكُمۡ وَأَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
ñānenṟe nāthanṟe sandēśaṅṅaḷ niṅṅaḷkketticcutarunnu. niṅṅaḷuṭe nanmamātraṁ keātikkunnu. niṅṅaḷkkaṟiññukūṭātta palatuṁ allāhuvil ninn ñānaṟiyunnu
Surah Al-Araf, Verse 62
أَوَعَجِبۡتُمۡ أَن جَآءَكُمۡ ذِكۡرٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنكُمۡ لِيُنذِرَكُمۡ وَلِتَتَّقُواْ وَلَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
niṅṅaḷkk munnaṟiyippu nalkānuṁ niṅṅaḷ bhaktiyuḷḷavarākānuṁ niṅṅaḷkk kāruṇyaṁ kiṭṭānumāyi niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa udbēādhanaṁ niṅṅaḷil ninnu tanneyuḷḷa orāḷilūṭe vannettiyatil niṅṅaḷ atbhutappeṭukayēā?”
Surah Al-Araf, Verse 63
فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيۡنَٰهُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ وَأَغۡرَقۡنَا ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمًا عَمِينَ
enniṭṭuṁ avaraddēhatte taḷḷippaṟaññu. appēāḷ nāṁ addēhatteyuṁ kūṭeyuḷḷavareyuṁ kappalil rakṣappeṭutti. nam'muṭe pramāṇaṅṅaḷe kaḷḷamākki taḷḷippaṟaññavare mukkikkeāllukayuṁ ceytu. tīrccayāyuṁ avar uḷkkāḻcayillātta janamāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 64
۞وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمۡ هُودٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ
ādsamudāyattilēkk nāṁ avaruṭe sahēādaranāya hūdine ayaccu. addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, niṅṅaḷ allāhuvin vaḻippeṭuka. avanallāte niṅṅaḷkk daivamilla. niṅṅaḷ sūkṣmatayuḷḷavarāvunnillē?”
Surah Al-Araf, Verse 65
قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦٓ إِنَّا لَنَرَىٰكَ فِي سَفَاهَةٖ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
addēhattinṟe janatayile satyaniṣēdhikaḷāya pramāṇimār paṟaññu: "nī viḍḍhittattilakappeṭṭatāyi ñaṅṅaḷ kāṇunnu. nī kaḷḷaṁ paṟayunnavan tanneyāṇenn ñaṅṅaḷ karutunnu.”
Surah Al-Araf, Verse 66
قَالَ يَٰقَوۡمِ لَيۡسَ بِي سَفَاهَةٞ وَلَٰكِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, oru viḍḍhittavuṁ enikkilla. ennāl ōrkkuka: ñān prapañcanāthanṟe dūtanāṇ
Surah Al-Araf, Verse 67
أُبَلِّغُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَأَنَا۠ لَكُمۡ نَاصِحٌ أَمِينٌ
ñānenṟe nāthanṟe sandēśaṅṅaḷ niṅṅaḷkketticcutarunnu. niṅṅaḷkk viśvasikkāvunna niṅṅaḷuṭe guṇakāṅkṣiyāṇ ñān
Surah Al-Araf, Verse 68
أَوَعَجِبۡتُمۡ أَن جَآءَكُمۡ ذِكۡرٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنكُمۡ لِيُنذِرَكُمۡۚ وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ جَعَلَكُمۡ خُلَفَآءَ مِنۢ بَعۡدِ قَوۡمِ نُوحٖ وَزَادَكُمۡ فِي ٱلۡخَلۡقِ بَصۜۡطَةٗۖ فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
niṅṅaḷkku munnaṟiyippu nalkān niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa udbēādhanaṁ niṅṅaḷil ninnu tanneyuḷḷa orāḷilūṭe vannettiyatil niṅṅaḷ adbhutappeṭukayēā? nūhinṟe janatakkuśēṣaṁ avan niṅṅaḷe pratinidhikaḷākkiyatēārkkuka. niṅṅaḷkk prakr̥tyā tanne kāyikaśēṣi pēāṣippiccutannatuṁ. allāhuvinṟe anugrahaṅṅaḷ anusmarikkuka. niṅṅaḷ vijayaṁ variccēkkāṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 69
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا لِنَعۡبُدَ ٱللَّهَ وَحۡدَهُۥ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷ ēkadaivatte mātraṁ ārādhikkānuṁ ñaṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷ pūjiccirunnavayeyeākke veṭiyānuṁ vēṇṭiyāṇēā nī ñaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk vannat? eṅkil, nī ñaṅṅaḷe bhīṣaṇippeṭuttikkeāṇṭirikkunna ā śikṣayiṅṅ keāṇṭuvarika; nī satyavānāṇeṅkil.”
Surah Al-Araf, Verse 70
قَالَ قَدۡ وَقَعَ عَلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ رِجۡسٞ وَغَضَبٌۖ أَتُجَٰدِلُونَنِي فِيٓ أَسۡمَآءٖ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّا نَزَّلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٖۚ فَٱنتَظِرُوٓاْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُنتَظِرِينَ
hūd paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa śāpakēāpaṅṅaḷellāṁ niṅṅaḷil vannupaticcirikkunnu. allāhu oru teḷivuṁ tarātirikke, niṅṅaḷuṁ niṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷuṁ keṭṭiccamacca kuṟē daivaṅṅaḷuṭe pēruṁ paṟaññ ennēāṭ tarkkikkukayāṇēā? eṅkil niṅṅaḷ kāttirikkuka. uṟappāyuṁ ñānuṁ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ kāttirikkāṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 71
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَقَطَعۡنَا دَابِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۖ وَمَا كَانُواْ مُؤۡمِنِينَ
aṅṅane nāṁ nam'muṭe kāruṇyattāl hūdinēyuṁ addēhattinṟe kūṭeyuḷḷavareyuṁ rakṣappeṭutti. nam'muṭe pramāṇaṅṅaḷe kaḷḷamākkittaḷḷiyavare muraṭēāṭe muṟiccumāṟṟukayuṁ ceytu. avar satyaviśvāsikaḷāyirunnilla
Surah Al-Araf, Verse 72
وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمۡ ءَايَةٗۖ فَذَرُوهَا تَأۡكُلۡ فِيٓ أَرۡضِ ٱللَّهِۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
samūdsamudāyattilēkk nāṁ avaruṭe sahēādaran svālihine ayaccu. addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, niṅṅaḷ allāhuvinu vaḻippeṭuka. avanallāte niṅṅaḷkk daivamilla. niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa vyaktamāya teḷiv niṅṅaḷkk vannettiyiṭṭuṇṭ. allāhuvinṟe ī oṭṭakaṁ niṅṅaḷkkuḷḷa dr̥ṣṭāntamāṇ. atināl atine viṭṭēkkuka. at allāhuvinṟe bhūmiyil tinnunaṭakkaṭṭe. niṅṅaḷatin oru drēāhavuṁ varuttarut. aṅṅane ceytāl nēāvēṟiya śikṣa niṅṅaḷe piṭikūṭuṁ
Surah Al-Araf, Verse 73
وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ جَعَلَكُمۡ خُلَفَآءَ مِنۢ بَعۡدِ عَادٖ وَبَوَّأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورٗا وَتَنۡحِتُونَ ٱلۡجِبَالَ بُيُوتٗاۖ فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ
ād samudāyattinu śēṣaṁ avan niṅṅaḷe tanṟe pratinidhikaḷākkiyatuṁ bhūmiyil tāmasa sekaryameārukkittannatuṁ ōrkkuka. niṅṅaḷ atile samatalaṅṅaḷil keāṭṭāraṅṅaḷ uṇṭākkunnu. mala turannu vīṭuṇṭākkunnu. atināl niṅṅaḷ allāhuvinṟe anugrahaṅṅaḷ ōrkkuka. kuḻappakkārāyi bhūmiyil nāśamuṇṭākkarut.”
Surah Al-Araf, Verse 74
قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لِلَّذِينَ ٱسۡتُضۡعِفُواْ لِمَنۡ ءَامَنَ مِنۡهُمۡ أَتَعۡلَمُونَ أَنَّ صَٰلِحٗا مُّرۡسَلٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قَالُوٓاْ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلَ بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ
addēhattinṟe janatayile ahaṅkārikaḷāya pramāṇimār avarile durbalarēāṭ athavā avarile viśvasiccavarēāṭ cēādiccu: "svālih tanṟe nāthan niyēāgicca dūtan tanneyāṇenn niṅṅaḷkkuṟappuṇṭēā?” avar aṟiyiccu: "addēhaṁ ñaṅṅaḷilēkku vannat ēteāru sandēśavumāyāṇēā atil viśvasiccavarāṇ ñaṅṅaḷ; sanśayamilla.”
Surah Al-Araf, Verse 75
قَالَ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا بِٱلَّذِيٓ ءَامَنتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ
ā ahaṅkārikaḷ paṟaññu: "niṅṅaḷ viśvasikkunnatentēā atine niṣēdhikkunnavarāṇ ñaṅṅaḷ.”
Surah Al-Araf, Verse 76
فَعَقَرُواْ ٱلنَّاقَةَ وَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ وَقَالُواْ يَٰصَٰلِحُ ٱئۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
aṅṅane avar ā oṭṭakatte aṟuttu. taṅṅaḷuṭe nāthanṟe kalpanaye dhikkariccu. avar paṟaññu: "svālihē, nī ñaṅṅaḷe bhīṣaṇippeṭuttikkeāṇṭirikkunna ā śikṣayiṅṅ keāṇṭuvarika. nī daivadūtaneṅkil!”
Surah Al-Araf, Verse 77
فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ
peṭṭenneāru prakampanaṁ avare piṭikūṭi. aṅṅane prabhātattil avar taṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil mariccuvīṇavarāyi kāṇappeṭṭu
Surah Al-Araf, Verse 78
فَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَٰقَوۡمِ لَقَدۡ أَبۡلَغۡتُكُمۡ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحۡتُ لَكُمۡ وَلَٰكِن لَّا تُحِبُّونَ ٱلنَّـٰصِحِينَ
svālih avare viṭṭupēāyi. addēhaṁ iṅṅane paṟaññu: "enṟe janamē, ñānenṟe nāthanṟe sandēśaṁ niṅṅaḷkketticcu tannu. niṅṅaḷkku nanma varaṭṭeyennāgrahiccu. pakṣē, guṇakāṅkṣikaḷe niṅṅaḷ iṣṭappeṭunnilla.”
Surah Al-Araf, Verse 79
وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
lūttineyuṁ nāṁ niyēāgiccu. addēhaṁ tanṟe janattēāṭ paṟaññatēārkkuka: "niṅṅaḷkku mump lēākarilāruṁ ceytiṭṭillātta nīcavr̥tti yilāṇēā niṅṅaḷērppeṭṭirikkunnat
Surah Al-Araf, Verse 80
إِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ شَهۡوَةٗ مِّن دُونِ ٱلنِّسَآءِۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ مُّسۡرِفُونَ
niṅṅaḷ strīkaḷe oḻivākki bhēāgēcchayēāṭe puruṣanmāre samīpikkunnu. alla; niṅṅaḷ keāṭiya atikramikaḷ tanne.”
Surah Al-Araf, Verse 81
وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ أَخۡرِجُوهُم مِّن قَرۡيَتِكُمۡۖ إِنَّهُمۡ أُنَاسٞ يَتَطَهَّرُونَ
ennāl addēhattinṟe janattinṟe maṟupaṭi itramātramāyirunnu: "ivare niṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninn puṟattākkuka. ivar vallātta viśud'dhanmār tanne!”
Surah Al-Araf, Verse 82
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ
appēāḷ lūttineyuṁ kuṭumbattēyuṁ nāṁ rakṣappeṭutti. addēhattinṟe bhāryaye oḻike. avaḷ pinmāṟininnavaril peṭṭavaḷāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 83
وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
nāṁ ā janatakkumēl pēmāri peyyiccu. nēākkū: evvidhamāyirunnu ā pāpikaḷuṭe pariṇatiyenn
Surah Al-Araf, Verse 84
وَإِلَىٰ مَدۡيَنَ أَخَاهُمۡ شُعَيۡبٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ فَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بَعۡدَ إِصۡلَٰحِهَاۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
madyan janatayilēkk avaruṭe sahēādaran śu'aibine nāṁ niyēāgiccu. addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, niṅṅaḷ allāhuvin vaḻippeṭuka. niṅṅaḷkk avanallāte daivamilla. niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe nāthanil ninn vyaktamāya teḷiv vannettiyiṭṭuṇṭ. atināl niṅṅaḷ aḷattattiluṁ tūkkattiluṁ kr̥tyata pālikkuka. janaṅṅaḷkk avaruṭe sādhanaṅṅaḷil kuṟav varuttarut. bhūmiye yathāvidhi ciṭṭappeṭuttiveccirikke niṅṅaḷatil nāśamuṇṭākkarut. niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷeṅkil atāṇ niṅṅaḷkkuttamaṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 85
وَلَا تَقۡعُدُواْ بِكُلِّ صِرَٰطٖ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ بِهِۦ وَتَبۡغُونَهَا عِوَجٗاۚ وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ كُنتُمۡ قَلِيلٗا فَكَثَّرَكُمۡۖ وَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
janaṅṅaḷe bhīṣaṇippeṭuttunnavarāyuṁ allāhuvinṟe mārgattilninn viśvāsikaḷe taṭayunnavarāyuṁ ā mārggatte vakramākkān śramikkunnavarāyuṁ pātavakkileākkeyuṁ niṅṅaḷ irikkarut. niṅṅaḷ eṇṇattil kuṟavāyirunna kālattekkuṟicc onnēārttunēākkū. pinnīṭ allāhu niṅṅaḷe peruppiccu. nēākkū; nāśakārikaḷuṭe antyaṁ evvidhamāyirunnuvenn
Surah Al-Araf, Verse 86
وَإِن كَانَ طَآئِفَةٞ مِّنكُمۡ ءَامَنُواْ بِٱلَّذِيٓ أُرۡسِلۡتُ بِهِۦ وَطَآئِفَةٞ لَّمۡ يُؤۡمِنُواْ فَٱصۡبِرُواْ حَتَّىٰ يَحۡكُمَ ٱللَّهُ بَيۡنَنَاۚ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡحَٰكِمِينَ
ēteāru sandēśavumāyāṇēā ñān niyēāgitanāyirikkunnat atil niṅṅaḷileāru vibhāgaṁ viśvasikkukayuṁ maṟṟeāru vibhāgaṁ aviśvasikkukayumāṇeṅkil allāhu namukkiṭayil tīrpp kalpikkunvare kṣamikkuka. tīrumānameṭukkunnavaril atyuttaman avan tanne
Surah Al-Araf, Verse 87
۞قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لَنُخۡرِجَنَّكَ يَٰشُعَيۡبُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَكَ مِن قَرۡيَتِنَآ أَوۡ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَاۚ قَالَ أَوَلَوۡ كُنَّا كَٰرِهِينَ
addēhattinṟe janatayile ahaṅkārikaḷāya pramāṇimār paṟaññu: "śu'aibē, ninneyuṁ ninnēāṭeāppamuḷḷa viśvāsikaḷeyuṁ ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe nāṭṭilninn puṟattākkuṁ; uṟapp. alleṅkil niṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe matattilēkk tiriccuvarika tanne vēṇaṁ.” addēhaṁ cēādiccu: "ñaṅṅaḷkkat iṣṭamilleṅkiluṁ
Surah Al-Araf, Verse 88
قَدِ ٱفۡتَرَيۡنَا عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا إِنۡ عُدۡنَا فِي مِلَّتِكُم بَعۡدَ إِذۡ نَجَّىٰنَا ٱللَّهُ مِنۡهَاۚ وَمَا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّعُودَ فِيهَآ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّنَاۚ وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ عَلَى ٱللَّهِ تَوَكَّلۡنَاۚ رَبَّنَا ٱفۡتَحۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ قَوۡمِنَا بِٱلۡحَقِّ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡفَٰتِحِينَ
allāhu ñaṅṅaḷe niṅṅaḷuṭe matattil ninn rakṣappeṭutti.atilēkku tanne tiriccu varikayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaccavarāyittīruṁ. ñaṅṅaḷkk ini orikkaluṁ atilēkku tiriccuvarānāvilla; ñaṅṅaḷuṭe nāthanāya allāhu uddēśiccālallāte. ñaṅṅaḷuṭe nāthanāya allāhu sakala saṅgatikaḷe sambandhiccuṁ vipulamāya aṟivuḷḷavanāṇ. allāhuvilāṇ ñaṅṅaḷ bharamēlpiccirikkunnat. nāthā! ñaṅṅaḷkkuṁ ñaṅṅaḷuṭe janattinumiṭayil nī n'yāyamāya tīrumānameṭukkēṇamē. tīrumānameṭukkunnavaril ēṟṟaṁ uttaman nīyāṇallēā.”
Surah Al-Araf, Verse 89
وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لَئِنِ ٱتَّبَعۡتُمۡ شُعَيۡبًا إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ
addēhattinṟe janatayile satyaniṣēdhikaḷāya pramāṇimār paṟaññu: "niṅṅaḷ śu'aibine pinpaṟṟiyāl uṟappāyuṁ niṅṅaḷ naṣṭaṁ paṟṟiyavarāyittīruṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 90
فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ
appēāḷ ghēāramāya prakampanaṁ avare piṭikūṭi. aṅṅane prabhātattil avar taṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil cētanayaṟṟ kamiḻnnu vīṇukiṭakkunnavarāyittīrnnu
Surah Al-Araf, Verse 91
ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيۡبٗا كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَاۚ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيۡبٗا كَانُواْ هُمُ ٱلۡخَٰسِرِينَ
śu'aibine taḷḷippaṟaññavaruṭe avastha avaraviṭe pārttiṭṭupēālumillāttavidhaṁ āyittīrnnu. śu'aibine taḷḷippaṟaññavar tanneyāṇ naṣṭaṁ paṟṟiyavar
Surah Al-Araf, Verse 92
فَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَٰقَوۡمِ لَقَدۡ أَبۡلَغۡتُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَنَصَحۡتُ لَكُمۡۖ فَكَيۡفَ ءَاسَىٰ عَلَىٰ قَوۡمٖ كَٰفِرِينَ
śu'aib avare viṭṭupēāyi. annēraṁ addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, ñānenṟe nāthanṟe sandēśaṅṅaḷ niṅṅaḷkketticcutannu. niṅṅaḷēāṭu guṇakāṅkṣa pulartti. atināl satyaniṣēdhikaḷāya janattinṟe pēril enikkeṅṅane khēdamuṇṭākuṁ?”
Surah Al-Araf, Verse 93
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّبِيٍّ إِلَّآ أَخَذۡنَآ أَهۡلَهَا بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَضَّرَّعُونَ
nāṁ pravācakane niyēāgicca oru nāṭṭileyuṁ nivāsikaḷe prayāsavuṁ pratisandhiyuṁ keāṇṭ piṭikūṭātirunniṭṭilla. avar vinītarāvān vēṇṭiyāṇat
Surah Al-Araf, Verse 94
ثُمَّ بَدَّلۡنَا مَكَانَ ٱلسَّيِّئَةِ ٱلۡحَسَنَةَ حَتَّىٰ عَفَواْ وَّقَالُواْ قَدۡ مَسَّ ءَابَآءَنَا ٱلضَّرَّآءُ وَٱلسَّرَّآءُ فَأَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
pinnīṭ nāṁ avaruṭe duḥsthiti susthitiyākki māṟṟi. avar abhivr̥d'dhippeṭuvēāḷaṁ. aṅṅane avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷkkuṁ duritavuṁ santēāṣavumeākke uṇṭāyiṭṭuṇṭallēā.” appēāḷ peṭṭenn nāṁ avare piṭikūṭi. avarkk atēkkuṟicc bēādhamuṇṭāyirunnilla
Surah Al-Araf, Verse 95
وَلَوۡ أَنَّ أَهۡلَ ٱلۡقُرَىٰٓ ءَامَنُواْ وَٱتَّقَوۡاْ لَفَتَحۡنَا عَلَيۡهِم بَرَكَٰتٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَٰكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذۡنَٰهُم بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
annāṭṭukār viśvasikkukayuṁ bhaktarāvukayuṁ ceytirunneṅkil nāmavarkk viṇṇilninnuṁ maṇṇilninnuṁ anugrahaṅṅaḷuṭe kavāṭaṅṅaḷ tuṟannukeāṭukkumāyirunnu. ennāl avar niṣēdhiccutaḷḷukayāṇuṇṭāyat. atināl avar sampādiccuveccatinṟe phalamāyi nāṁ avare piṭikūṭi
Surah Al-Araf, Verse 96
أَفَأَمِنَ أَهۡلُ ٱلۡقُرَىٰٓ أَن يَأۡتِيَهُم بَأۡسُنَا بَيَٰتٗا وَهُمۡ نَآئِمُونَ
ennāl annāṭṭukār, rātriyil avar uṟakkilāyirikke nam'muṭe śikṣa vannettunnatineppaṟṟi nirbhayarāyippēāyēā
Surah Al-Araf, Verse 97
أَوَأَمِنَ أَهۡلُ ٱلۡقُرَىٰٓ أَن يَأۡتِيَهُم بَأۡسُنَا ضُحٗى وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
alleṅkil, aviṭatteyāḷukaḷ pakalvēḷayil vinēāda vr̥ttikaḷilāyirikke, nam'muṭe śikṣa vannettunnatineppaṟṟi nirbhayarāyirikkayāṇēā
Surah Al-Araf, Verse 98
أَفَأَمِنُواْ مَكۡرَ ٱللَّهِۚ فَلَا يَأۡمَنُ مَكۡرَ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
aṅṅane avar allāhuvinṟe tantratteppaṟṟittanne nirbhayarāyirikkayāṇēā? ennāl aṟiyuka: naśicca janamallāte allāhuvinṟe tantratteppaṟṟi nirbhayarāvukayilla
Surah Al-Araf, Verse 99
أَوَلَمۡ يَهۡدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِ أَهۡلِهَآ أَن لَّوۡ نَشَآءُ أَصَبۡنَٰهُم بِذُنُوبِهِمۡۚ وَنَطۡبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ فَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ
nēratte bhūmiyil vasiccirunnavarkkuśēṣaṁ atil anantarāvakāśikaḷāyi vannavar manas'silākkunnillayēā, nāṁ icchikkunnuveṅkil avareyuṁ taṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷuṭe pēril nam'muṭe śikṣa bādhikkumenn. nāṁ avaruṭe manas'sukaḷ aṭaccupūṭṭi mudravekkuṁ. atēāṭe avareānnuṁ kēṭṭu manas'silākkāttavarāyittīruṁ
Surah Al-Araf, Verse 100
تِلۡكَ ٱلۡقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيۡكَ مِنۡ أَنۢبَآئِهَاۚ وَلَقَدۡ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَمَا كَانُواْ لِيُؤۡمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ مِن قَبۡلُۚ كَذَٰلِكَ يَطۡبَعُ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ ٱلۡكَٰفِرِينَ
ā nāṭukaḷe sambandhicca cila vivaraṅṅaḷ nāṁ ninakk paṟaññu tarikayāṇ: avarilēkkuḷḷa daivadūtanmār vyaktamāya teḷivukaḷumāyi avaruṭe aṭuttu vannu. enniṭṭuṁ avar nēratte niṣēdhiccu taḷḷiyatil viśvasikkān tayyāṟāyilla. ivvidhaṁ nāṁ satyaniṣēdhikaḷuṭe manas'sukaḷkk mudravekkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 101
وَمَا وَجَدۡنَا لِأَكۡثَرِهِم مِّنۡ عَهۡدٖۖ وَإِن وَجَدۡنَآ أَكۡثَرَهُمۡ لَفَٰسِقِينَ
avarilēṟe pēreyuṁ karār pālikkunnavarāyi nāṁ kaṇṭilla. avarilēṟe pēreyuṁ adharmikaḷāyāṇ nāṁ kaṇṭat
Surah Al-Araf, Verse 102
ثُمَّ بَعَثۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِم مُّوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَظَلَمُواْ بِهَاۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
pinnīṭ avaruṭeyeākke śēṣaṁ mūsāye nāṁ nam'muṭe teḷivukaḷumāyi phaṟavēānṟeyuṁ avanṟe pramāṇimāruṭeyuṁ aṭuttēkkayaccu. avaruṁ nam'muṭe teḷivukaḷēāṭ anīti ceytu. nēākkū! ā nāśakārikaḷuṭe oṭukkaṁ evvidhamāyirunnuvenn
Surah Al-Araf, Verse 103
وَقَالَ مُوسَىٰ يَٰفِرۡعَوۡنُ إِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
mūsā paṟaññu: "phir'aun, uṟappāyuṁ ñān prapañcanāthanil ninnuḷḷa dūtanāṇ
Surah Al-Araf, Verse 104
حَقِيقٌ عَلَىٰٓ أَن لَّآ أَقُولَ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّۚ قَدۡ جِئۡتُكُم بِبَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ فَأَرۡسِلۡ مَعِيَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
allāhuvinṟe pēril satyamallāttateānnuṁ paṟayātirikkān ñān bādhyasthanāṇ. niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa vyaktamāya teḷivumāyāṇ ñān niṅṅaḷuṭe aṭuttu vannirikkunnat. atināl israyēl makkaḷe ennēāṭeāppaṁ ayakkuka.”
Surah Al-Araf, Verse 105
قَالَ إِن كُنتَ جِئۡتَ بِـَٔايَةٖ فَأۡتِ بِهَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
phaṟavēān paṟaññu: "nī teḷivumāyāṇ vannateṅkil atiṅṅu keāṇṭuvā; nī satyavāneṅkil!”
Surah Al-Araf, Verse 106
فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ
appēāḷ mūsā tanṟe vaṭi nilattiṭṭu. uṭane at pūrṇārthattil oru pāmpāyi māṟi
Surah Al-Araf, Verse 107
وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّـٰظِرِينَ
addēhaṁ tanṟe kai puṟatteṭuttu. appēāḻat kāṇunnavarkkeākke veḷuttu tiḷaṅṅunnatāyittīrnnu
Surah Al-Araf, Verse 108
قَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ
phaṟavēānṟe janatayile pramāṇimār paṟaññu: "sanśayamilla; ivaneāru paṭhicca māyājālakkāran tanne.”
Surah Al-Araf, Verse 109
يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُمۡۖ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ
niṅṅaḷe niṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninnu puṟattākkānāṇ ivanāgrahikkunnat. atināl niṅṅaḷkkentāṇ nirdēśikkānuḷḷat?”
Surah Al-Araf, Verse 110
قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَأَرۡسِلۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ
avar paṟaññu: "ivanuṁ ivanṟe sahēādaranuṁ iviṭe nilkkaṭṭe. enniṭṭu viḷiccukūṭṭuvān kaḻiyunnavareyellāṁ nagaraṅṅaḷilēkkayakkuka
Surah Al-Araf, Verse 111
يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَٰحِرٍ عَلِيمٖ
avar vivaramuḷḷa māyājālakkāreyeākke aṅṅayuṭe sannidhiyil keāṇṭuvaraṭṭe.”
Surah Al-Araf, Verse 112
وَجَآءَ ٱلسَّحَرَةُ فِرۡعَوۡنَ قَالُوٓاْ إِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ
jālavidyakkār phaṟavēānṟe aṭuttu vannu. avar paṟaññu: " ñaṅṅaḷ vijayikkukayāṇeṅkil ñaṅṅaḷkk mikacca pratiphalamuṇṭākumenn uṟappāṇallēā.”
Surah Al-Araf, Verse 113
قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ لَمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
phaṟavēān paṟaññu: "ate uṟappāyuṁ. atēāṭeāppaṁ niṅṅaḷ nam'muṭe svantakkārāyi māṟukayuṁ ceyyuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 114
قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلۡقِيَ وَإِمَّآ أَن نَّكُونَ نَحۡنُ ٱلۡمُلۡقِينَ
māyājālakkār paṟaññu: "mūsā, onnukil nī ādyaṁ vaṭiyeṟiyuka. alleṅkil ñaṅṅaḷeṟiyāṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 115
قَالَ أَلۡقُواْۖ فَلَمَّآ أَلۡقَوۡاْ سَحَرُوٓاْ أَعۡيُنَ ٱلنَّاسِ وَٱسۡتَرۡهَبُوهُمۡ وَجَآءُو بِسِحۡرٍ عَظِيمٖ
mūsā paṟaññu: "niṅṅaḷ tanne eṟiññukeāḷḷuka.” avar vaṭiyeṟiññu. avar āḷukaḷuṭe kaṇṇukaḷe māraṇaṁ ceyyukayuṁ avaril bhītiyuṇarttukayuṁ ceytu. gambhīramāya māyājālamāṇ avar kāṇiccat
Surah Al-Araf, Verse 116
۞وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَلۡقِ عَصَاكَۖ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ
mūsāyēāṭ nāṁ nirdēśiccu: "nī ninṟe vaṭiyeṟiyuka.” ateāru pāmpāyi avaruṭe māyājālatte muḻuvan viḻuṅṅān tuṭaṅṅi
Surah Al-Araf, Verse 117
فَوَقَعَ ٱلۡحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
aṅṅane satyaṁ sthāpitamāyi. avar ceytukeāṇṭirunnatellāṁ pāḻāvukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 118
فَغُلِبُواْ هُنَالِكَ وَٱنقَلَبُواْ صَٰغِرِينَ
avvidhaṁ aviṭe veccavar parājitarāyi. nanne nindyarāyittīrukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 119
وَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ
atēāṭe ā māyājālakkār sāṣṭāṅgan̄ceytu vīṇu
Surah Al-Araf, Verse 120
قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷitā prapañcanāthanil viśvasiccirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 121
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ
mūsāyuṭeyuṁ hāṟūnṟeyuṁ nāthanil.”
Surah Al-Araf, Verse 122
قَالَ فِرۡعَوۡنُ ءَامَنتُم بِهِۦ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكۡرٞ مَّكَرۡتُمُوهُ فِي ٱلۡمَدِينَةِ لِتُخۡرِجُواْ مِنۡهَآ أَهۡلَهَاۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
phaṟavēān paṟaññu: "ñān anuvādaṁ tarummumpe niṅṅaḷavanil viśvasikkukayēā? sanśayamilla; iteāru keāṭunvañcana tanne. innāṭṭukāre iviṭe ninn puṟattākkānāyi niṅṅaḷiviṭe veccu naṭattiya gūḍhatantramāṇit. atināl itinṟe tikta phalaṁ niṅṅaḷitā aṟiyān pēākunnu
Surah Al-Araf, Verse 123
لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ
ñān niṅṅaḷuṭe kaikālukaḷ onnineānn viparītamāyi veṭṭimuṟikkuka tanne ceyyuṁ. pinne niṅṅaḷeyeākke ñān kuriśilēṟṟuṁ; tīrcca.”
Surah Al-Araf, Verse 124
قَالُوٓاْ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
avar paṟaññu: "uṟappāyuṁ ñaṅṅaḷuṭe nāthaṅkalēkkāṇ ñaṅṅaḷkk maṭaṅṅiccellānuḷḷat
Surah Al-Araf, Verse 125
وَمَا تَنقِمُ مِنَّآ إِلَّآ أَنۡ ءَامَنَّا بِـَٔايَٰتِ رَبِّنَا لَمَّا جَآءَتۡنَاۚ رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَيۡنَا صَبۡرٗا وَتَوَفَّنَا مُسۡلِمِينَ
ñaṅṅaḷuṭe nāthanṟe teḷivukaḷ ñaṅṅaḷkk vannettiyappēāḷ ñaṅṅaḷatil viśvasiccu. atinṟe pēril mātramāṇallēā tāṅkaḷ pratikārattineāruṅṅunnat. ñaṅṅaḷuṭe nāthā; ñaṅṅaḷkku nī kṣama nalkēṇamē! ñaṅṅaḷe nī musliṅkaḷāyi marippikkēṇamē!”
Surah Al-Araf, Verse 126
وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوۡمَهُۥ لِيُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَيَذَرَكَ وَءَالِهَتَكَۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبۡنَآءَهُمۡ وَنَسۡتَحۡيِۦ نِسَآءَهُمۡ وَإِنَّا فَوۡقَهُمۡ قَٰهِرُونَ
phaṟavēānṟe janatayile pramāṇimār paṟaññu: "nāṭṭil kuḻappamuṇṭākkānuṁ aṅṅayeyuṁ aṅṅayuṭe daivaṅṅaḷeyuṁ taḷḷippaṟayānuṁ aṅṅ mūsāyeyuṁ avanṟe āḷkkāreyuṁ svatantramāyi viṭukayāṇēā?” phaṟavēān paṟaññu: "nāṁ avaruṭe āṇkuṭṭikaḷe keānneāṭukkuṁ. strīkaḷe mātraṁ jīvikkān viṭuṁ. tīrccayāyuṁ nāṁ avaruṭe mēl mēdhāvitvamuḷḷavarāyirikkuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 127
قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱسۡتَعِينُواْ بِٱللَّهِ وَٱصۡبِرُوٓاْۖ إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِينَ
mūsā tanṟe janatayēāṭu paṟaññu: "niṅṅaḷ allāhuvēāṭ sahāyaṁ tēṭuka. ellāṁ kṣamikkuka. bhūmi allāhuvinṟētāṇ. tanṟe dāsanmāril tānicchikkunnavare avanatinṟe avakāśikaḷākkuṁ. antima vijayaṁ bhaktanmārkkāṇ.”
Surah Al-Araf, Verse 128
قَالُوٓاْ أُوذِينَا مِن قَبۡلِ أَن تَأۡتِيَنَا وَمِنۢ بَعۡدِ مَا جِئۡتَنَاۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يُهۡلِكَ عَدُوَّكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرَ كَيۡفَ تَعۡمَلُونَ
avar paṟaññu: "tāṅkaḷ ñaṅṅaḷuṭe aṭutt varunnatinumump ñaṅṅaḷ pīḍippikkappeṭṭukeāṇṭirunnu. tāṅkaḷ vannaśēṣavuṁ ñaṅṅaḷ pīḍippikkappeṭukayāṇallēā.” mūsā paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe nāthan niṅṅaḷuṭe etirāḷiye naśippiccēkkāṁ. aṅṅane niṅṅaḷe avan bhūmiyil pratinidhikaḷākkukayuṁ ceytēkkāṁ. appēāḷ niṅṅaḷ eṅṅane pravarttikkunnuvenn avan nēākkuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 129
وَلَقَدۡ أَخَذۡنَآ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ بِٱلسِّنِينَ وَنَقۡصٖ مِّنَ ٱلثَّمَرَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ
phaṟavēānṟe āḷkkāre keāllaṅṅaḷēāḷaṁ nāṁ kṣāmattiluṁ viḷakkam'miyilumakappeṭutti. avar bēādhavānmārākumēāyenn nēākkān
Surah Al-Araf, Verse 130
فَإِذَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡحَسَنَةُ قَالُواْ لَنَا هَٰذِهِۦۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةٞ يَطَّيَّرُواْ بِمُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓۗ أَلَآ إِنَّمَا طَـٰٓئِرُهُمۡ عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
aṅṅane, valla nanmayuṁ vannāl avar paṟayuṁ: "itu nāṁ arhikkunnatutanne.” valla vipattuṁ bādhiccāl atine mūsāyuṭeyuṁ kūṭeyuḷḷavaruṭeyuṁ duśśakunamāyi kāṇukayuṁ ceyyuṁ. aṟiyuka: avaruṭe śakunaṁ allāhuvinṟe aṭukkal tanneyāṇ. pakṣē, avarilēṟepēruṁ aṟiyunnilla
Surah Al-Araf, Verse 131
وَقَالُواْ مَهۡمَا تَأۡتِنَا بِهِۦ مِنۡ ءَايَةٖ لِّتَسۡحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحۡنُ لَكَ بِمُؤۡمِنِينَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷe māyājālattilakappeṭuttānāyi ent vidya keāṇṭuvannāluṁ ñaṅṅaḷ ninnil viśvasikkukayilla.”
Surah Al-Araf, Verse 132
فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلطُّوفَانَ وَٱلۡجَرَادَ وَٱلۡقُمَّلَ وَٱلضَّفَادِعَ وَٱلدَّمَ ءَايَٰتٖ مُّفَصَّلَٰتٖ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ وَكَانُواْ قَوۡمٗا مُّجۡرِمِينَ
appēāḷ nāṁ avaruṭe nēre veḷḷappeākkaṁ, veṭṭukiḷi, kīṭaṅṅaḷ, tavaḷakaḷ, raktaṁ ennī vyaktamāya dr̥ṣṭāntaṅṅaḷayaccu. enniṭṭuṁ avar ahaṅkarikkukayāṇuṇṭāyat. kuṟṟavāḷikaḷāya janamāyirunnu avar
Surah Al-Araf, Verse 133
وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيۡهِمُ ٱلرِّجۡزُ قَالُواْ يَٰمُوسَى ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَۖ لَئِن كَشَفۡتَ عَنَّا ٱلرِّجۡزَ لَنُؤۡمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرۡسِلَنَّ مَعَكَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
avarkk vipatt vannubhaviccappēāḷ avar paṟaññu: "mūsā, ninṟe nāthan ninakku nalkiya uṟappanusaricc nī ñaṅṅaḷkkuvēṇṭi avanēāṭ prārthikkuka. aṅṅane ñaṅṅaḷil ninn ī vipattukaḷ nīkkittannāl uṟappāyuṁ ñaṅṅaḷ ninnil viśvasikkuṁ. ninṟe kūṭe israyēl makkaḷe ayakkukayuṁ ceyyuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 134
فَلَمَّا كَشَفۡنَا عَنۡهُمُ ٱلرِّجۡزَ إِلَىٰٓ أَجَلٍ هُم بَٰلِغُوهُ إِذَا هُمۡ يَنكُثُونَ
ennāl, avarettēṇṭa niścita avadhivare nāṁ avaril ninn ellā vipattukaḷuṁ oḻivākki. appēāḷ avarellāṁ ā vākk laṅghikkukayāṇuṇṭāyat
Surah Al-Araf, Verse 135
فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ
atināl nāṁ avarēāṭ pratikāraṁ ceytu. nāṁ avare kaṭalil mukkikkeānnu. avar nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷikkaḷayukayuṁ avaye appāṭe avagaṇikkukayuṁ ceytatinālāṇit
Surah Al-Araf, Verse 136
وَأَوۡرَثۡنَا ٱلۡقَوۡمَ ٱلَّذِينَ كَانُواْ يُسۡتَضۡعَفُونَ مَشَٰرِقَ ٱلۡأَرۡضِ وَمَغَٰرِبَهَا ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۖ وَتَمَّتۡ كَلِمَتُ رَبِّكَ ٱلۡحُسۡنَىٰ عَلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ بِمَا صَبَرُواْۖ وَدَمَّرۡنَا مَا كَانَ يَصۡنَعُ فِرۡعَوۡنُ وَقَوۡمُهُۥ وَمَا كَانُواْ يَعۡرِشُونَ
mardicceātukkappeṭṭirunna ā janataye, nāṁ anugrahicca kiḻakkuṁ paṭiññāṟumuḷḷa pradēśaṅṅaḷuṭe avakāśikaḷākki. aṅṅane israyēl makkaḷēāṭuḷḷa ninṟe nāthanṟe śubhavāgdānaṁ pūrttiyāyi. avar kṣama pāliccatinālāṇit. phaṟavēānuṁ avanṟe janatayuṁ nirmiccukeāṇṭirunnatuṁ keṭṭippeākkiyirunnatumāya ellāṁ nāṁ takartt tarippaṇamākkukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 137
وَجَٰوَزۡنَا بِبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱلۡبَحۡرَ فَأَتَوۡاْ عَلَىٰ قَوۡمٖ يَعۡكُفُونَ عَلَىٰٓ أَصۡنَامٖ لَّهُمۡۚ قَالُواْ يَٰمُوسَى ٱجۡعَل لَّنَآ إِلَٰهٗا كَمَا لَهُمۡ ءَالِهَةٞۚ قَالَ إِنَّكُمۡ قَوۡمٞ تَجۡهَلُونَ
israyēl makkaḷe nāṁ kaṭal kaṭattikkeāṭuttu. avar vigrahapūjakarāya oru janatayuṭe aṭuttetti. avar paṟaññu: "mūsā, ivarkk orupāṭ daivaṅṅaḷuḷḷatupēāle oru daivatte ñaṅṅaḷkkuṁ uṇṭākkittarika.” mūsā paṟaññu: "niṅṅaḷeāru vivaraṅkeṭṭa janaṁ tanne.”
Surah Al-Araf, Verse 138
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ مُتَبَّرٞ مَّا هُمۡ فِيهِ وَبَٰطِلٞ مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
ikkūṭṭar avalambaṅṅaḷākkiyavayellāṁ naśikkānuḷḷatāṇ. avar ceytupēārunnatēā niṣphalavuṁ
Surah Al-Araf, Verse 139
قَالَ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡغِيكُمۡ إِلَٰهٗا وَهُوَ فَضَّلَكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
mūsā paṟaññu: "allāhu allātta vēṟe daivatte ñān niṅṅaḷkkāyi tēṭukayēā? lēākarilārekkāḷuṁ niṅṅaḷe śrēṣṭharākkiyat avanāyirikke.”
Surah Al-Araf, Verse 140
وَإِذۡ أَنجَيۡنَٰكُم مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَآءٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَظِيمٞ
phaṟavēānṟe āḷkkāril ninn nāṁ niṅṅaḷe rakṣiccatēārkkuka: avar niṅṅaḷe pīḍanaṅṅaḷēlpikkukayāyirunnu. niṅṅaḷuṭe āṇkuṭṭikaḷe avar aṟukeāla naṭatti. strīkaḷe mātraṁ jīvikkān viṭṭu. atil niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa kaṭutta parīkṣaṇamuṇṭāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 141
۞وَوَٰعَدۡنَا مُوسَىٰ ثَلَٰثِينَ لَيۡلَةٗ وَأَتۡمَمۡنَٰهَا بِعَشۡرٖ فَتَمَّ مِيقَٰتُ رَبِّهِۦٓ أَرۡبَعِينَ لَيۡلَةٗۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَٰرُونَ ٱخۡلُفۡنِي فِي قَوۡمِي وَأَصۡلِحۡ وَلَا تَتَّبِعۡ سَبِيلَ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
mūsākk nāṁ muppat rāvukaḷ niścayiccukeāṭuttu. pinnīṭ pattukūṭi cērtt at pūrttiyākki. aṅṅane tanṟe nāthan niścayicca nālpat nāḷ tikaññu. mūsā tanṟe sahēādaran hāṟūnēāṭ paṟaññu: "enikku piṟake nī enṟe janattin enṟe pratinidhiyāvaṇaṁ. nalla nilayil varttikkaṇaṁ. kuḻappakkāruṭe vaḻiye pēākarut.”
Surah Al-Araf, Verse 142
وَلَمَّا جَآءَ مُوسَىٰ لِمِيقَٰتِنَا وَكَلَّمَهُۥ رَبُّهُۥ قَالَ رَبِّ أَرِنِيٓ أَنظُرۡ إِلَيۡكَۚ قَالَ لَن تَرَىٰنِي وَلَٰكِنِ ٱنظُرۡ إِلَى ٱلۡجَبَلِ فَإِنِ ٱسۡتَقَرَّ مَكَانَهُۥ فَسَوۡفَ تَرَىٰنِيۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُۥ لِلۡجَبَلِ جَعَلَهُۥ دَكّٗا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقٗاۚ فَلَمَّآ أَفَاقَ قَالَ سُبۡحَٰنَكَ تُبۡتُ إِلَيۡكَ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
nāṁ niścayicca samayatt mūsā vannu. tanṟe nāthan addēhattēāṭ sansāriccu. appēāḷ mūsā paṟaññu: "enṟe nāthā, ninne enikkeānnu kāṇiccutarū! ñān ninneyeānnu nēākkikkāṇaṭṭe.” allāhu paṟaññu: "ninakk enne kāṇānāvilla. ennāluṁ nī ā malayilēkk nēākkuka. at svasthānatt uṟaccuninnāl nīyenne kāṇuṁ.” aṅṅane addēhattinṟe nāthan parvatattin pratyakṣamāyappēāḷ avanatine peāṭiyākki. mūsā bēādhaṅkeṭṭu vīḻukayuṁ ceytu. pinnīṭ bēādhamuṇarnnappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "nīyetra pariśud'dhan. ñānitā ninnilēkk paścāttapiccu maṭaṅṅunnu. ñān satyaviśvāsikaḷil onnāmanākunnu.”
Surah Al-Araf, Verse 143
قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنِّي ٱصۡطَفَيۡتُكَ عَلَى ٱلنَّاسِ بِرِسَٰلَٰتِي وَبِكَلَٰمِي فَخُذۡ مَآ ءَاتَيۡتُكَ وَكُن مِّنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ
allāhu paṟaññu: "mūsā, ñānenṟe sandēśaṅṅaḷāluṁ sambhāṣaṇaṅṅaḷāluṁ maṟṟellā manuṣyarekkāḷuṁ prādhān'yaṁ nalki ninne teraññeṭuttirikkunnu. atināl ñān ninakku tannateākke muṟukeppiṭikkuka. nandiyuḷḷavanāyittīrukayuṁ ceyyuka.”
Surah Al-Araf, Verse 144
وَكَتَبۡنَا لَهُۥ فِي ٱلۡأَلۡوَاحِ مِن كُلِّ شَيۡءٖ مَّوۡعِظَةٗ وَتَفۡصِيلٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ فَخُذۡهَا بِقُوَّةٖ وَأۡمُرۡ قَوۡمَكَ يَأۡخُذُواْ بِأَحۡسَنِهَاۚ سَأُوْرِيكُمۡ دَارَ ٱلۡفَٰسِقِينَ
sakalasaṅgatikaḷeyuṁ sambandhicca sadupadēśaṅṅaḷuṁ ellā kāryaṅṅaḷuṭeyuṁ viśadānśaṅṅaḷuṁ nāṁ mūsākk phalakaṅṅaḷil rēkhappeṭuttikkeāṭuttu. enniṭṭiṅṅane paṟaññu: "avaye muṟukeppiṭikkuka. avayile ēṟṟaṁ nalla kāryaṅṅaḷ uḷkkeāḷḷān ninṟe janatayēāṭ kalpikkukayuṁ ceyyuka. adharmakārikaḷuṭe tāmasasthalaṁ vaikāte tanne ñān niṅṅaḷkk kāṇiccutarunnatāṇ.”
Surah Al-Araf, Verse 145
سَأَصۡرِفُ عَنۡ ءَايَٰتِيَ ٱلَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلرُّشۡدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلۡغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ
bhūmiyil an'yāyamāyi ahaṅkariccu naṭakkunnavare ñānenṟe vacanaṅṅaḷil ninn teṟṟiccukaḷayuṁ. entu teḷivu kaṇṭāluṁ avaratil viśvasikkukayilla. nērvaḻi kaṇṭāluṁ avar ā mārgaṁ svīkarikkukayilla. durmārgaṁ kaṇṭālēā avar ā pāta pintuṭarukayuṁ ceyyuṁ. nam'muṭe vacanaṅṅaḷe kaḷḷamākkittaḷḷukayuṁ avaye appāṭe avagaṇikkukayuṁ ceytatinālāṇit
Surah Al-Araf, Verse 146
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَلِقَآءِ ٱلۡأٓخِرَةِ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡۚ هَلۡ يُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷeyuṁ paralēākatte abhimukhīkarikkumennatineyuṁ taḷḷippaṟayunnavaruṭe ellā pravarttanaṅṅaḷuṁ pāḻāyirikkunnu. avar pravartticcirunnatinṟe phalamallāte avarkk kiṭṭumēā
Surah Al-Araf, Verse 147
وَٱتَّخَذَ قَوۡمُ مُوسَىٰ مِنۢ بَعۡدِهِۦ مِنۡ حُلِيِّهِمۡ عِجۡلٗا جَسَدٗا لَّهُۥ خُوَارٌۚ أَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّهُۥ لَا يُكَلِّمُهُمۡ وَلَا يَهۡدِيهِمۡ سَبِيلًاۘ ٱتَّخَذُوهُ وَكَانُواْ ظَٰلِمِينَ
mūsā pēāyaśēṣaṁ addēhattinṟe janata taṅṅaḷuṭe ābharaṇaṅṅaḷ keāṇṭ, mukrayiṭunna oru paśukkiṭāvinṟe rūpamuṇṭākki. at avarēāṭ sansārikkunnillennuṁ atavare nērvaḻiyil nayikkunnillennuṁ avar manas'silākkunnillē? enniṭṭuṁ avaratine daivamākki. avar kaṭutta akramikaḷ tanne
Surah Al-Araf, Verse 148
وَلَمَّا سُقِطَ فِيٓ أَيۡدِيهِمۡ وَرَأَوۡاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمۡ يَرۡحَمۡنَا رَبُّنَا وَيَغۡفِرۡ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
pinnīṭ avarkk kuṟṟavicāramuṇṭāvukayuṁ taṅṅaḷ piḻaccupēāyatāyi avar kaṇṭaṟiyukayuṁ ceytu. appēāḷ avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthan ñaṅṅaḷēāṭu karuṇa kāṇikkukayuṁ ñaṅṅaḷkk peāṟuttutarikayuṁ ceytilleṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ naṣṭappeṭṭavaril peṭṭupēākuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 149
وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗا قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُونِي مِنۢ بَعۡدِيٓۖ أَعَجِلۡتُمۡ أَمۡرَ رَبِّكُمۡۖ وَأَلۡقَى ٱلۡأَلۡوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأۡسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُۥٓ إِلَيۡهِۚ قَالَ ٱبۡنَ أُمَّ إِنَّ ٱلۡقَوۡمَ ٱسۡتَضۡعَفُونِي وَكَادُواْ يَقۡتُلُونَنِي فَلَا تُشۡمِتۡ بِيَ ٱلۡأَعۡدَآءَ وَلَا تَجۡعَلۡنِي مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
mūsā kupitanuṁ duḥkhitanumāyi tanṟe janatayilēkk tiriccuvannu. addēhaṁ paṟaññu: "enikk piṟake enṟe pratinidhikaḷāyi niṅṅaḷ ceytatellāṁ vaḷare cītta tanne. niṅṅaḷuṭe nāthanṟe vidhi varān kāttirikkāte niṅṅaḷ dhr̥ti kāṇiccēā?” addēhaṁ phalakaṁ nilatteṟiññu. sahēādaranṟe tala tanṟe nēre piṭiccuvaliccu. sahēādaran paṟaññu: "enṟe mātāvinṟe makanē, ī janaṁ enne kaḻivukeṭṭavanāyikkaṇṭu. avarenne keāllumennēṭattēāḷametti. atināl etirāḷikaḷkk enne nēākkiccirikkān iṭavaruttātirikkuka. akramikaḷāya janattinṟe kūṭṭattil enne peṭuttātirikkuka.”
Surah Al-Araf, Verse 150
قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِأَخِي وَأَدۡخِلۡنَا فِي رَحۡمَتِكَۖ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
mūsā paṟaññu: "enṟe nāthā, enikkuṁ enṟe sahēādarannuṁ nī peāṟuttutarēṇamē. ñaṅṅaḷe nī ninṟe anugrahattin arharākkēṇamē. nī paramakāruṇikanallēā.”
Surah Al-Araf, Verse 151
إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ ٱلۡعِجۡلَ سَيَنَالُهُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَذِلَّةٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُفۡتَرِينَ
paśukkiṭāvine daivamākkiyavare avaruṭe nāthanṟe kēāpaṁ bādhikkuka tanne ceyyuṁ. aihikajīvitattil avarkk nindyatayāṇuṇṭāvuka. kaḷḷaṁ keṭṭiccamakkunnavarkk nāṁ ivvidhamāṇ pratiphalaṁ nalkuka
Surah Al-Araf, Verse 152
وَٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِهَا وَءَامَنُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
durvr̥ttikaḷ ceytaśēṣaṁ paścāttapikkukayuṁ satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ ceytavarēāṭ ninṟe nāthan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇa kāṇikkunnavanumāṇ
Surah Al-Araf, Verse 153
وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى ٱلۡغَضَبُ أَخَذَ ٱلۡأَلۡوَاحَۖ وَفِي نُسۡخَتِهَا هُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلَّذِينَ هُمۡ لِرَبِّهِمۡ يَرۡهَبُونَ
mūsāyuṭe kēāpaṁ śamiccappēāḷ addēhaṁ ā phalakaṅṅaḷeṭuttu. taṅṅaḷuṭe nāthane bhayappeṭunnavarkk ā rēkhāphalakattil mārgadarśanavuṁ anugrahavumāṇuṇṭāyirunnat
Surah Al-Araf, Verse 154
وَٱخۡتَارَ مُوسَىٰ قَوۡمَهُۥ سَبۡعِينَ رَجُلٗا لِّمِيقَٰتِنَاۖ فَلَمَّآ أَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ قَالَ رَبِّ لَوۡ شِئۡتَ أَهۡلَكۡتَهُم مِّن قَبۡلُ وَإِيَّـٰيَۖ أَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَّآۖ إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهۡدِي مَن تَشَآءُۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَاۖ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡغَٰفِرِينَ
nāṁ niścayicca samayatt tanṟe kūṭe hājarākān mūsā addēhattinṟe janatayilninn eḻupatupēre teraññeṭuttu. peṭṭenn ñeṭṭaluṇṭākkunna prakampanaṁ avare piṭikūṭi. appēāḷ mūsā paṟaññu: "enṟe nāthā, nī icchiccirunneṅkil nērattetanne avareyuṁ enneyuṁ ninakk naśippikkāmāyirunnu. ñaṅṅaḷile ētānuṁ viḍḍhikaḷ pravartticca pāpattinṟe pēril nī ñaṅṅaḷeyeākke naśippikkukayāṇēā? ninṟe oru parīkṣaṇamallāteānnumallit. atuvaḻi nī icchiccavare nī vaḻikēṭilākkunnu. nī icchiccavare nērvaḻiyilākkukayuṁ ceyyunnu. nīyāṇ ñaṅṅaḷuṭe rakṣakan. atināl ñaṅṅaḷkku nī peāṟuttutarēṇamē. ñaṅṅaḷēāṭ karuṇa kāṇikkēṇamē. peāṟukkunnavaril atyuttaman nīyāṇallēā
Surah Al-Araf, Verse 155
۞وَٱكۡتُبۡ لَنَا فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِنَّا هُدۡنَآ إِلَيۡكَۚ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِۦ مَنۡ أَشَآءُۖ وَرَحۡمَتِي وَسِعَتۡ كُلَّ شَيۡءٖۚ فَسَأَكۡتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِنَا يُؤۡمِنُونَ
ñaṅṅaḷkku nī ī lēākattuṁ paralēākattuṁ nanma vidhikkēṇamē. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ ninnilēkk paścāttapiccu maṭaṅṅiyirikkunnu.” allāhu aṟiyiccu: "enṟe śikṣa ñānuddēśikkunnavare bādhikkuṁ. ennāl enṟe kāruṇyaṁ ellā vastukkaḷeyuṁ cūḻnnunilkkunnu. sūkṣmata pālikkukayuṁ sakātt nalkukayuṁ nam'muṭe pramāṇaṅṅaḷil viśvasikkukayuṁ ceyyunnavarkk nāmat rēkhappeṭuttunnu.”
Surah Al-Araf, Verse 156
ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلرَّسُولَ ٱلنَّبِيَّ ٱلۡأُمِّيَّ ٱلَّذِي يَجِدُونَهُۥ مَكۡتُوبًا عِندَهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَٱلۡإِنجِيلِ يَأۡمُرُهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَىٰهُمۡ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَ وَيَضَعُ عَنۡهُمۡ إِصۡرَهُمۡ وَٱلۡأَغۡلَٰلَ ٱلَّتِي كَانَتۡ عَلَيۡهِمۡۚ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِهِۦ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَٱتَّبَعُواْ ٱلنُّورَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ مَعَهُۥٓ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
taṅṅaḷuṭe vaśamuḷḷa teṟāttiluṁ iñcīliluṁ rēkhappeṭuttiyatāyi avar kāṇunna nirakṣaranāya pravācakanuṇṭallēā avar ā daivadūtane pinpaṟṟunnavarāṇ. avarēāṭ addēhaṁ nanma kalpikkukayuṁ tinma vilakkukayuṁ ceyyunnu. uttama vastukkaḷ avarkk anuvadanīyamākkukayuṁ cītta vastukkaḷ niṣid'dhamākkukayuṁ ceyyunnu. avare ñericcukeāṇṭirikkunna bhāraṅṅaḷ iṟakkivekkunnu. avare kurukkiyiṭṭa vilaṅṅukaḷ aḻiccumāṟṟunnu. atināl addēhattil viśvasikkukayuṁ addēhatte śaktippeṭuttukayuṁ sahāyikkukayuṁ addēhattin avatīrṇamāya prakāśatte pintuṭarukayuṁ ceyyunnavarārēā, avarāṇ vijayaṁ variccavar
Surah Al-Araf, Verse 157
قُلۡ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُمۡ جَمِيعًا ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ فَـَٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِ ٱلنَّبِيِّ ٱلۡأُمِّيِّ ٱلَّذِي يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَكَلِمَٰتِهِۦ وَٱتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ
paṟayuka: manuṣyarē, ñān niṅṅaḷellāvarilēkkumuḷḷa, ākāśabhūmikaḷuṭe adhipanāya allāhuvinṟe dūtanāṇ. avanallāte daivamilla. avan jīvippikkukayuṁ marippikkukayuṁ ceyyunnu. atināl niṅṅaḷ allāhuvil viśvasikkuka. avanṟe dūtaniluṁ. athavā nirakṣaranāya pravācakanil. addēhaṁ allāhuviluṁ avanṟe vacanaṅṅaḷiluṁ viśvasikkunnu. niṅṅaḷ addēhatte pinpaṟṟuka. niṅṅaḷ nērvaḻiyilāyēkkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 158
وَمِن قَوۡمِ مُوسَىٰٓ أُمَّةٞ يَهۡدُونَ بِٱلۡحَقِّ وَبِهِۦ يَعۡدِلُونَ
mūsāyuṭe janatayiltanne satyamanusaricc nērvaḻi kāṭṭukayuṁ atinanusaricc nīti naṭattukayuṁ ceyyunna oru samudāyamuṇṭ
Surah Al-Araf, Verse 159
وَقَطَّعۡنَٰهُمُ ٱثۡنَتَيۡ عَشۡرَةَ أَسۡبَاطًا أُمَمٗاۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ إِذِ ٱسۡتَسۡقَىٰهُ قَوۡمُهُۥٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡحَجَرَۖ فَٱنۢبَجَسَتۡ مِنۡهُ ٱثۡنَتَا عَشۡرَةَ عَيۡنٗاۖ قَدۡ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٖ مَّشۡرَبَهُمۡۚ وَظَلَّلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلۡغَمَٰمَ وَأَنزَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰۖ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
avare nāṁ pantraṇṭ gēātraṅṅaḷāyi athavā samūhaṅṅaḷāyi vibhajiccu. mūsāyēāṭ addēhattinṟe janata kuṭiveḷḷaṁ cēādiccu. appēāḷ nāṁ addēhattēāṭ nirdēśiccu: "nī ninṟe vaṭikeāṇṭ pāṟakkallil aṭikkuka.” aṅṅane atilninn pantraṇṭ uṟavakaḷ peāṭṭiyeāḻuki. ōrēā vibhāgattinuṁ taṅṅaḷ veḷḷaṁ kuṭikkēṇṭa sthalamētenn manas'silākkān sādhiccu. avarkku nāṁ kārmēghaṅkeāṇṭ taṇalēki. mannāyuṁ salvāyuṁ iṟakkikkeāṭuttu. nāṁ nirdēśiccu: "nāṁ niṅṅaḷkku nalkiya uttama padārthaṅṅaḷilninn tinnukeāḷḷuka.” taṅṅaḷuṭe ceytikaḷilūṭe avar namukkeāru drēāhavuṁ varuttiyiṭṭilla. avarettanneyāṇ avar drēāhiccukeāṇṭirunnat
Surah Al-Araf, Verse 160
وَإِذۡ قِيلَ لَهُمُ ٱسۡكُنُواْ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةَ وَكُلُواْ مِنۡهَا حَيۡثُ شِئۡتُمۡ وَقُولُواْ حِطَّةٞ وَٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا نَّغۡفِرۡ لَكُمۡ خَطِيٓـَٰٔتِكُمۡۚ سَنَزِيدُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
avarēāṭiṅṅane paṟaññatēārkkuka: "niṅṅaḷ ī paṭṭaṇattil pārkkukayuṁ iviṭe niṅṅaḷkkiṣṭamuḷḷēṭattuninn tinnukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ pāpamēācanattināyi prārthikkuka. paṭṭaṇa kavāṭattilūṭe praṇamikkunnavarāyi pravēśikkukayuṁ ceyyuka. eṅkil niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ nāṁ peāṟuttutaruṁ. nallavarkk nāṁ kūṭutal nalkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 161
فَبَدَّلَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡهُمۡ قَوۡلًا غَيۡرَ ٱلَّذِي قِيلَ لَهُمۡ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِجۡزٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَظۡلِمُونَ
ennāl avarēāṭ paṟaññatine avarile akramikaḷ māṟṟimaṟiccu. aṅṅane avar akramaṁ kāṇiccu. tadphalamāyi nāṁ avaruṭemēl uparilēākattuninn śikṣa ayaccu
Surah Al-Araf, Verse 162
وَسۡـَٔلۡهُمۡ عَنِ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَتۡ حَاضِرَةَ ٱلۡبَحۡرِ إِذۡ يَعۡدُونَ فِي ٱلسَّبۡتِ إِذۡ تَأۡتِيهِمۡ حِيتَانُهُمۡ يَوۡمَ سَبۡتِهِمۡ شُرَّعٗا وَيَوۡمَ لَا يَسۡبِتُونَ لَا تَأۡتِيهِمۡۚ كَذَٰلِكَ نَبۡلُوهُم بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ
samudra tīratt sthiticeytirunna ā paṭṭaṇatteppaṟṟi nī ivarēāṭeānnu cēādiccunēākkū. sābatt dinācaraṇattil avar atikramaṁ kāṇicca kāryaṁ. sābatt dinattil avarkkāvaśyamāya matsyaṅṅaḷ jalapparappil avaruṭeyaṭutt kūṭṭamāyi vannatuṁ sābatt ācarikkēṇṭātta dinaṅṅaḷil ava avaruṭe aṭutt varātirunnatumāya kāryaṁ. avar adharmaṁ pravartticcirunnatināl nāṁ avare avvidhaṁ parīkṣikkukayāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 163
وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّةٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًا ٱللَّهُ مُهۡلِكُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ
avaril oru vibhāgaṁ iṅṅane paṟaññatēārkkuka: "allāhu niśśēṣaṁ naśippikkukayēā alleṅkil kaṭhinamāyi śikṣikkukayēā ceyyānirikkunna janatte niṅṅaḷentin upadēśikkunnu?” avar maṟupaṭi paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe nāthanṟe aṭutt ñaṅṅaḷ bādhyata niṟavēṟṟiyiṭṭuṇṭenn n'yāyaṁ bēādhippikkān. oruvēḷa avar sūkṣmatayuḷḷavarāyēkkāmallēā.”
Surah Al-Araf, Verse 164
فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦٓ أَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۭ بَـِٔيسِۭ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ
aṅṅane avare ōrmippiccirunna upadēśaṁ avar pūrṇamāyuṁ maṟannappēāḷ, tinmakaḷ taṭaññirunnavare nāṁ rakṣappeṭutti. atikramaṁ kāṇiccavareyellāṁ avaruṭe pāpavr̥ttikaḷuṭe pēril keāṭuṁ śikṣayāl piṭikūṭukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 165
فَلَمَّا عَتَوۡاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنۡهُ قُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔينَ
avarēāṭ vilakkiyirunna kāryaṅṅaḷilellāṁ avar dhikkāraṁ kāṇiccappēāḷ nāṁ avarēāṭ paṟaññu: "niṅṅaḷ nindyarāya kuraṅṅanmārāyittīraṭṭe.”
Surah Al-Araf, Verse 166
وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
ninṟe nāthan prakhyāpiccatēārkkuka: avare krūramāyi śikṣiccukeāṇṭirikkunnavare avaruṭenēre antyanāḷ vareyuṁ avan niyēāgiccukeāṇṭirikkuṁ. ninṟe nāthan vaḷare vēgaṁ śikṣa naṭappākkunnavanāṇ. oppaṁ ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇāmayanuṁ
Surah Al-Araf, Verse 167
وَقَطَّعۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ أُمَمٗاۖ مِّنۡهُمُ ٱلصَّـٰلِحُونَ وَمِنۡهُمۡ دُونَ ذَٰلِكَۖ وَبَلَوۡنَٰهُم بِٱلۡحَسَنَٰتِ وَٱلسَّيِّـَٔاتِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
bhūmiyil avare nāṁ pala samūhaṅṅaḷāyi vibhajiccirikkunnu. avaril sajjanaṅṅaḷuṇṭ. nēremaṟiccuḷḷavarumuṇṭ. nāṁ avare guṇadēāṣaṅṅaḷāl parīkṣiccukeāṇṭirunnu. oruvēḷa avar tiriccuvanneṅkilēā
Surah Al-Araf, Verse 168
فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٞ وَرِثُواْ ٱلۡكِتَٰبَ يَأۡخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا ٱلۡأَدۡنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغۡفَرُ لَنَا وَإِن يَأۡتِهِمۡ عَرَضٞ مِّثۡلُهُۥ يَأۡخُذُوهُۚ أَلَمۡ يُؤۡخَذۡ عَلَيۡهِم مِّيثَٰقُ ٱلۡكِتَٰبِ أَن لَّا يَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّ وَدَرَسُواْ مَا فِيهِۗ وَٱلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
pinnīṭ avarkkupiṟake avaruṭe pingāmikaḷāyi oru vibhāgaṁ vannu. avar vēdagranthaṁ anantarameṭuttu. ī adhamalēākattinṟe vibhavaṅṅaḷāṇ avar śēkhariccukeāṇṭirikkunnat. “ñaṅṅaḷkk iteākke peāṟuttukiṭṭu”menn avar paṟayukayuṁ ceyyunnu. attarattiluḷḷa aihikavibhavaṅṅaḷ vīṇṭuṁ vannukiṭṭiyāl atavar vārippuṇaruṁ. allāhuvinṟe pēril satyamallāteānnuṁ paṟayukayillenn vēdagranthattilūṭe avarēāṭ karār vāṅṅukayuṁ atiluḷḷat avar paṭhiccaṟiyukayuṁ ceytiṭṭillē? paralēāka bhavanamāṇ bhakti pularttunnavarkk uttamaṁ. niṅṅaḷ ālēāciccaṟiyunnillē
Surah Al-Araf, Verse 169
وَٱلَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِٱلۡكِتَٰبِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُصۡلِحِينَ
vēdagranthaṁ muṟukeppiṭikkukayuṁ namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkukayuṁ ceyyunna salkkarmikaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ nāṁ naṣṭappeṭuttukayilla; tīrcca
Surah Al-Araf, Verse 170
۞وَإِذۡ نَتَقۡنَا ٱلۡجَبَلَ فَوۡقَهُمۡ كَأَنَّهُۥ ظُلَّةٞ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُۥ وَاقِعُۢ بِهِمۡ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ
ōrkkuka: nāṁ avarkkumīte malaye kuṭayāyi piṭiccu. at taṅṅaḷuṭe mēl vīḻumenn avar karuti. appēāḷ nāṁ paṟaññu: "nāṁ niṅṅaḷkku nalkiyat muṟukeppiṭikkuka. atiluḷḷat ōrkkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ sūkṣmatayuḷḷavarāyēkkāṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 171
وَإِذۡ أَخَذَ رَبُّكَ مِنۢ بَنِيٓ ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَأَشۡهَدَهُمۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَلَسۡتُ بِرَبِّكُمۡۖ قَالُواْ بَلَىٰ شَهِدۡنَآۚ أَن تَقُولُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّا كُنَّا عَنۡ هَٰذَا غَٰفِلِينَ
ninṟe nāthan ādaṁ santatikaḷuṭe mutukukaḷil ninn avaruṭe santāna paramparakaḷe puṟatteṭukkukayuṁ avaruṭemēl avarettanne sākṣiyākkukayuṁ ceyta sandarbhaṁ. avan cēādiccu: "niṅṅaḷuṭe nāthan ñānallayēā?” avar paṟaññu: "ate; ñaṅṅaḷatin sākṣyaṁ vahiccirikkunnu.” uyirtteḻunnēlpunāḷil “ñaṅṅaḷ itēkkuṟicc aśrad'dharāyirunnu”venn niṅṅaḷ paṟayātirikkānāṇit
Surah Al-Araf, Verse 172
أَوۡ تَقُولُوٓاْ إِنَّمَآ أَشۡرَكَ ءَابَآؤُنَا مِن قَبۡلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةٗ مِّنۢ بَعۡدِهِمۡۖ أَفَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ
alleṅkil niṅṅaḷiṅṅaneyuṁ paṟayātirikkānāṇ: "vaḷare mumputanne ñaṅṅaḷuṭe pūrva pitākkaḷ allāhuvil paṅkucērttirunnu. avarkku śēṣaṁ vanna avaruṭe pinmuṟakkār mātramāṇ ñaṅṅaḷ. enniṭṭuṁ ā durācārikaḷ pravartticcatinṟe pēril ñaṅṅaḷe śikṣikkukayēā?”
Surah Al-Araf, Verse 173
وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
ivvidhaṁ nāṁ teḷivukaḷ viśadamāyi vivariccutarunnu. oruvēḷa avar tiriccuvanneṅkilēā
Surah Al-Araf, Verse 174
وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱلَّذِيٓ ءَاتَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا فَٱنسَلَخَ مِنۡهَا فَأَتۡبَعَهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ
ā oruvanṟe vivaraṁ nī avare vāyiccu kēḷppikkuka. nāṁ ayāḷkk nam'muṭe vacanaṅṅaḷ nalki. enniṭṭuṁ ayāḷ atilninneāḻiññumāṟi. appēāḷ piśāc avanṟe piṟakekūṭi. aṅṅane avan vaḻikēṭilāyi
Surah Al-Araf, Verse 175
وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّـٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ
nāṁ icchiccirunneṅkil ā vacanaṅṅaḷilūṭettanne nāmavane unnatiyilēkk nayikkumāyirunnu. pakṣē, ayāḷ bhūmiyēāṭ oṭṭiccērnn tanniṣṭatte pinpaṟṟukayāṇuṇṭāyat. atināl ayāḷuṭe upama oru nāyayuṭētāṇ. nī atine drēāhiccāl at nākk tūkkiyiṭuṁ. nī atine veṟute viṭṭāluṁ at nāv nīṭṭiyiṭuṁ. nam'muṭe vacanaṅṅaḷe kaḷḷamākkiya janattinṟe udāharaṇavuṁ itutanne. atināl avarkk ikkathayeānn viśadīkariccukeāṭukkuka. oruvēḷa avar cinticceṅkilēā
Surah Al-Araf, Verse 176
سَآءَ مَثَلًا ٱلۡقَوۡمُ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَأَنفُسَهُمۡ كَانُواْ يَظۡلِمُونَ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟayukayuṁ taṅṅaḷkkutanne drēāhaṁ varuttivekkukayuṁ ceyyunnavaruṭe upama vaḷare cītta tanne
Surah Al-Araf, Verse 177
مَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِيۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
allāhu nanmayilēkku nayikkunnavar mātramāṇ nērvaḻi prāpiccavar. avan durmārgattilākkunnavar naṣṭaṁ paṟṟiyavarāṇ
Surah Al-Araf, Verse 178
وَلَقَدۡ ذَرَأۡنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ لَهُمۡ قُلُوبٞ لَّا يَفۡقَهُونَ بِهَا وَلَهُمۡ أَعۡيُنٞ لَّا يُبۡصِرُونَ بِهَا وَلَهُمۡ ءَاذَانٞ لَّا يَسۡمَعُونَ بِهَآۚ أُوْلَـٰٓئِكَ كَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡغَٰفِلُونَ
jinnukaḷiluṁ manuṣyariluṁ dhārāḷaṁ pēre nāṁ narakattinuvēṇṭi sr̥ṣṭicciṭṭuṇṭ. avarkk hr̥dayaṅṅaḷuṇṭ; atupayēāgicc avar paṭhikkunnilla. kaṇṇukaḷuṇṭ; atukeāṇṭ kaṇṭaṟiyunnilla. kātukaḷuṇṭ; atupayēāgicc kēṭṭu manas'silākkunnilla. avar nālkkālikaḷeppēāleyāṇ. ennalla, avarāṇ piḻaccavar. avar tanneyāṇ oru śrad'dhayumillāttavar
Surah Al-Araf, Verse 179
وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ فَٱدۡعُوهُ بِهَاۖ وَذَرُواْ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ أَسۡمَـٰٓئِهِۦۚ سَيُجۡزَوۡنَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
allāhuvin atyulkr̥ṣṭamāya anēkaṁ nāmaṅṅaḷuṇṭ. ā nāmaṅṅaḷil tanne niṅṅaḷavane viḷiccu prārthikkuka. avanṟe nāmaṅṅaḷil kr̥trimaṁ kāṇikkunnavare avagaṇikkuka. sanśayaṁ vēṇṭa. avar pravartticcukeāṇṭirikkunnatinṟe phalaṁ avarkk kiṭṭuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Araf, Verse 180
وَمِمَّنۡ خَلَقۡنَآ أُمَّةٞ يَهۡدُونَ بِٱلۡحَقِّ وَبِهِۦ يَعۡدِلُونَ
nam'muṭe sr̥ṣṭikaḷil janatte satyapātayil nayikkukayuṁ satyaniṣṭhayēāṭe nīti naṭattukayuṁ ceyyunna oru vibhāgamuṇṭ
Surah Al-Araf, Verse 181
وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ
ennāl nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷikkaḷayunnavare avaraṟiyāte nāṁ kramēṇa piṭikūṭuṁ
Surah Al-Araf, Verse 182
وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ
nāṁ avarkk vīṇṭuṁ vīṇṭuṁ avasaraṁ keāṭuttukeāṇṭirikkukayāṇ. aṟiyuka: tīrccayāyuṁ nam'muṭe tantraṁ bhadraṁ tanne
Surah Al-Araf, Verse 183
أَوَلَمۡ يَتَفَكَّرُواْۗ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٌ
ikkūṭṭar ālēāciccaṟiññiṭṭillē; taṅṅaḷuṭe kūṭṭukāran bhrānteānnumillenn. addēhaṁ teḷiñña munnaṟiyippukāran mātramāṇ
Surah Al-Araf, Verse 184
أَوَلَمۡ يَنظُرُواْ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا خَلَقَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٖ وَأَنۡ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ قَدِ ٱقۡتَرَبَ أَجَلُهُمۡۖ فَبِأَيِّ حَدِيثِۭ بَعۡدَهُۥ يُؤۡمِنُونَ
ākāśabhūmikaḷuṭe bharaṇa sanvidhānattekkuṟicc avar alpavuṁ ālēāciccunēākkiyiṭṭillē? allāhu sr̥ṣṭicca onninekkuṟiccuṁ avar manas'silākkiyiṭṭillē? avaruṭe jīvitāvadhi aṭuttettiyirikkāmennatineppaṟṟiyuṁ? ini ī khur'āninuśēṣaṁ atallātta ēteāru sandēśattilāṇ avar viśvasikkān pēākunnat
Surah Al-Araf, Verse 185
مَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُۥۚ وَيَذَرُهُمۡ فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ
allāhu vaḻikēṭilākkunnavare nērvaḻiyilākkunna ārumilla. avanavare taṅṅaḷuṭe atikramattil andhamāyi viharikkān viṭṭirikkayāṇ
Surah Al-Araf, Verse 186
يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّيۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقۡتِهَآ إِلَّا هُوَۚ ثَقُلَتۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَا تَأۡتِيكُمۡ إِلَّا بَغۡتَةٗۗ يَسۡـَٔلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنۡهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
ā antyanimiṣatteppaṟṟi avar ninnēāṭ cēādikkunnu: ateppēāḻāṇ vannettukayenn. paṟayuka: atēkkuṟicca aṟiv enṟe nāthanṟe vaśaṁ mātramēyuḷḷū. yathāsamayaṁ avanāṇat veḷippeṭuttuka. ākāśabhūmikaḷil atuṇṭākkunna āghātaṁ vaḷare kaṭuttatāyirikkuṁ. tīrttuṁ yādr̥chikamāyāṇ at niṅṅaḷil vannettuka. nī atēkkuṟicc cuḻiññ anvēṣiccaṟiññavanāṇennapēāle avar ninnēāṭ cēādikkunnu. paṟayuka: atēkkuṟicca aṟiv allāhuviṅkal mātramēyuḷḷū. eṅkiluṁ ēṟeppēruṁ iteānnumaṟiyunnilla
Surah Al-Araf, Verse 187
قُل لَّآ أَمۡلِكُ لِنَفۡسِي نَفۡعٗا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ وَلَوۡ كُنتُ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ لَٱسۡتَكۡثَرۡتُ مِنَ ٱلۡخَيۡرِ وَمَا مَسَّنِيَ ٱلسُّوٓءُۚ إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ وَبَشِيرٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
paṟayuka: "ñān enikkutanne guṇamēā dēāṣamēā varuttān kaḻiyāttavanāṇ. allāhu icchiccatumātraṁ naṭakkunnu. enikk abhetika kāryaṅṅaḷ aṟiyumāyirunneṅkil niścayamāyuṁ ñān enikkutanne aḷavaṟṟa nēṭṭaṅṅaḷ kaivaruttumāyirunnu. dēāṣaṅṅaḷ enne oṭṭuṁ bādhikkumāyirunnumilla. ennāl ñāneāru munnaṟiyippukāran mātramāṇ. viśvasikkunna janattin śubhavārtta aṟiyikkunnavanuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 188
۞هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَجَعَلَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا لِيَسۡكُنَ إِلَيۡهَاۖ فَلَمَّا تَغَشَّىٰهَا حَمَلَتۡ حَمۡلًا خَفِيفٗا فَمَرَّتۡ بِهِۦۖ فَلَمَّآ أَثۡقَلَت دَّعَوَا ٱللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنۡ ءَاتَيۡتَنَا صَٰلِحٗا لَّنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ
oreāṟṟa sattayil ninn niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccavanāṇavan. atil ninnutanne atinṟe iṇayēyuṁ sr̥ṣṭiccu. ā iṇayēāṭeātt santr̥pti nēṭān. avan avaḷe puṇarnnu. aṅṅane avaḷ garbhattinṟe laghuvāya bhāraṁ vahiccu. avaḷ atuṁ cumannu naṭannu. pinnīṭ atavaḷkk bhāramāyappēāḷ avariruvaruṁ taṅṅaḷuṭe nāthanāya allāhuvēāṭ prārthiccu: "ñaṅṅaḷkk nī nalleāru kuññine tarikayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷennuṁ nandiyuḷḷavarāyirikkuṁ.”
Surah Al-Araf, Verse 189
فَلَمَّآ ءَاتَىٰهُمَا صَٰلِحٗا جَعَلَا لَهُۥ شُرَكَآءَ فِيمَآ ءَاتَىٰهُمَاۚ فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
aṅṅane allāhu avarkk nalleāru kuññine keāṭuttu. appēāḷ avanavarkk nalkiyatil avar allāhuvin paṅkukāre saṅkalpiccu. ennāl avar saṅkalpikkunna paṅkāḷikaḷilninnellāṁ atītanuṁ unnatanumāṇ allāhu
Surah Al-Araf, Verse 190
أَيُشۡرِكُونَ مَا لَا يَخۡلُقُ شَيۡـٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ
onnuṁ paṭaccuṇṭākkāttavareyāṇēā avar avanil paṅkāḷikaḷākkunnat? avar tanneyuṁ allāhuvāl sr̥ṣṭikkappeṭṭavarāṇ
Surah Al-Araf, Verse 191
وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ لَهُمۡ نَصۡرٗا وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ
ivarkkeāru sahāyavuṁ ceyyān avarkkāvilla. entinēṟe taṅṅaḷettanne sahāyikkān avarkku sādhyamalla
Surah Al-Araf, Verse 192
وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمۡۚ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ أَدَعَوۡتُمُوهُمۡ أَمۡ أَنتُمۡ صَٰمِتُونَ
niṅṅaḷ ivare nērvaḻiyilēkk kṣaṇiccāl uṟappāyuṁ ivar niṅṅaḷe pinpaṟṟukayilla. niṅṅaḷivare kṣaṇikkunnatuṁ veṟute menamavalambikkunnatuṁ niṅṅaḷe sambandhiccēṭattēāḷaṁ samamāṇ
Surah Al-Araf, Verse 193
إِنَّ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ عِبَادٌ أَمۡثَالُكُمۡۖ فَٱدۡعُوهُمۡ فَلۡيَسۡتَجِيبُواْ لَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
allāhuve viṭṭ niṅṅaḷ viḷiccu prārthikkunnavar, niṅṅaḷeppēāluḷḷa aṭimakaḷ mātramāṇ. niṅṅaḷ avarēāṭ prārthiccunēākkū. niṅṅaḷkkavar uttaraṁ nalkaṭṭe; niṅṅaḷ satyavādikaḷeṅkil
Surah Al-Araf, Verse 194
أَلَهُمۡ أَرۡجُلٞ يَمۡشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَيۡدٖ يَبۡطِشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَعۡيُنٞ يُبۡصِرُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ ءَاذَانٞ يَسۡمَعُونَ بِهَاۗ قُلِ ٱدۡعُواْ شُرَكَآءَكُمۡ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ
avarkk kālukaḷuṇṭēā naṭakkān? kaikaḷuṇṭēā piṭikkān? kaṇṇukaḷuṇṭēā kāṇān? kātukaḷuṇṭēā kēḷkkān? paṟayuka: niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe paṅkāḷikaḷe viḷikkū; enniṭṭ enikketire tantraṅṅaḷ prayēāgikkū. enikkeāṭṭuṁ avadhi anuvadikkēṇṭatilla
Surah Al-Araf, Verse 195
إِنَّ وَلِـِّۧيَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡكِتَٰبَۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى ٱلصَّـٰلِحِينَ
ī vēdagranthamiṟakkiya allāhuvāṇ enṟe rakṣakan. avan sajjanaṅṅaḷe sanrakṣikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 196
وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَكُمۡ وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ
avanekkūṭāte niṅṅaḷ viḷiccu prārthikkunnavarkkeānnuṁ niṅṅaḷe sahāyikkān sādhyamalla. taṅṅaḷettanne sahāyikkān avarkkāvilla
Surah Al-Araf, Verse 197
وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَسۡمَعُواْۖ وَتَرَىٰهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ وَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ
niṅṅaḷ avare nērvaḻiyilēkk kṣaṇikkukayāṇeṅkil atavar kēḷkkuka pēālumilla. avar ninṟe nēre nēākkunnatāyi ninakku kāṇāṁ. phalattilēā avareānnuṁ kāṇunnilla
Surah Al-Araf, Verse 198
خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِينَ
nī viṭṭuvīḻca kāṇikkuka. nallatu kalpikkuka. avivēkikaḷe avagaṇikkuka
Surah Al-Araf, Verse 199
وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
piśācil ninnuḷḷa valla durbēādhanavuṁ ninne bādhikkukayāṇeṅkil nī allāhuvil śaraṇaṁ tēṭuka. tīrccayāyuṁ avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Al-Araf, Verse 200
إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَـٰٓئِفٞ مِّنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ
daivabhaktare piśācil ninnuḷḷa valla durbēādhanavuṁ bādhiccāl peṭṭennutanne avar atēkkuṟicc bēādhavānmārāyittīrunnu. appēāḻavar tikañña uḷkkāḻcayuḷḷavarāyi māṟuṁ
Surah Al-Araf, Verse 201
وَإِخۡوَٰنُهُمۡ يَمُدُّونَهُمۡ فِي ٱلۡغَيِّ ثُمَّ لَا يُقۡصِرُونَ
ennāl piśācukkaḷuṭe sahēādaranmāre avar durmārgattilūṭe viharikkān viṭunnu. pinne avaratileāṭṭuṁ kuṟav varuttukayilla
Surah Al-Araf, Verse 202
وَإِذَا لَمۡ تَأۡتِهِم بِـَٔايَةٖ قَالُواْ لَوۡلَا ٱجۡتَبَيۡتَهَاۚ قُلۡ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ مِن رَّبِّيۚ هَٰذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمۡ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
nī ī janattin oru divyātbhutavuṁ kāṇiccukeāṭuttilleṅkil avar paṟayuṁ: "ninakk svayaṁ tanne oru dr̥ṣṭāntaṁ teraññeṭuttukūṭē?” paṟayuka: "enikkenṟe nāthanil ninn bēādhanamāyi kiṭṭunna sandēśaṁ pinpaṟṟuka mātramāṇ ñān ceyyunnat. it niṅṅaḷuṭe nāthaṅkal ninnuḷḷa vyaktamāya vacanaṅṅaḷāṇ. oppaṁ viśvasikkunna janattin mārgadarśanavuṁ anugrahavumāṇ.”
Surah Al-Araf, Verse 203
وَإِذَا قُرِئَ ٱلۡقُرۡءَانُ فَٱسۡتَمِعُواْ لَهُۥ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
khur'ān pārāyaṇaṁ ceyyumpēāḷ niṅṅaḷat śrad'dhayēāṭe kēḷkkukayuṁ menaṁ pālikkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷkk kāruṇyaṁ kiṭṭiyēkkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 204
وَٱذۡكُر رَّبَّكَ فِي نَفۡسِكَ تَضَرُّعٗا وَخِيفَةٗ وَدُونَ ٱلۡجَهۡرِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ
nī ninṟe nāthane rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ manas'sil smarikkuka. at vinayattēāṭeyuṁ bhayattēāṭeyumāvaṇaṁ. vākkukaḷ uṟakkeyāvāteyuṁ. nī atil aśrad'dha kāṇikkunnavanākarut
Surah Al-Araf, Verse 205
إِنَّ ٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَيُسَبِّحُونَهُۥ وَلَهُۥ يَسۡجُدُونَۤ۩
ninṟe nāthanṟe aṭuttuḷḷavar avane vaṇaṅṅunna kāryattil orikkaluṁ ahaṅkarikkāṟilla. avar avanṟe viśud'dhiye vāḻttunnu. avan sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Araf, Verse 206