Surah Al-Anfal - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡأَنفَالِۖ قُلِ ٱلۡأَنفَالُ لِلَّهِ وَٱلرَّسُولِۖ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَصۡلِحُواْ ذَاتَ بَيۡنِكُمۡۖ وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
yud'dhamutalukaḷekkuṟicc avar ninnēāṭ cēādikkunnu. paṟayuka: yud'dhamutalukaḷ daivattinuṁ avanṟe dūtannumuḷḷatāṇ. atināl niṅṅaḷ daivabhaktarāvuka. niṅṅaḷ paraspara bandhaṁ meccappeṭuttuka. allāhuvineyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkuka. niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷeṅkil!
Surah Al-Anfal, Verse 1
إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَإِذَا تُلِيَتۡ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُهُۥ زَادَتۡهُمۡ إِيمَٰنٗا وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
allāhuvinṟe pēr kēḷkku mpēāḷ hr̥dayaṁ bhayacakitamākunnavar mātramāṇ yathārth viśvāsikaḷ. avanṟe vacanaṅṅaḷ vāyiccukēṭṭāl avaruṭe viśvāsaṁ vardhiākkuṁ. avar ellāṁ taṅṅaḷuṭe nāthanil samarppi kkuṁ.
Surah Al-Anfal, Verse 2
ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ
avar namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvhikkunnavarāṇ. nāṁ nalkisayatilniinn celavaḻikkunnavaruṁ.
Surah Al-Anfal, Verse 3
أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ حَقّٗاۚ لَّهُمۡ دَرَجَٰتٌ عِندَ رَبِّهِمۡ وَمَغۡفِرَةٞ وَرِزۡقٞ كَرِيمٞ
avarāṇ yathārthava viśvāsikaḷ. avarkk taṅṅaḷuṭe nāthanṟeyaṭutt unnata sthānamuṇṭ. pāpamēācanavuṁ udāramāya upajīvanavumuṇṭ.
Surah Al-Anfal, Verse 4
كَمَآ أَخۡرَجَكَ رَبُّكَ مِنۢ بَيۡتِكَ بِٱلۡحَقِّ وَإِنَّ فَرِيقٗا مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ لَكَٰرِهُونَ
n'yāyamāya kāraṇattāl ninṟe nāthan ninne ninṟe vīṭṭil ninn puṟattiṟakkikkeāṇṭupēāya pēāleyāṇit. viśvāsikaḷileāru vibhāgaṁ atiṣṭappeṭṭirunnilla.
Surah Al-Anfal, Verse 5
يُجَٰدِلُونَكَ فِي ٱلۡحَقِّ بَعۡدَ مَا تَبَيَّنَ كَأَنَّمَا يُسَاقُونَ إِلَى ٱلۡمَوۡتِ وَهُمۡ يَنظُرُونَ
satyaṁ nannāyi bēādhyamāyiṭṭuṁ avar ninnēāṭu tarkki kkukayāyirunnu. nēākkinilkkena maraṇattilēkk nayikkappeṭunnatupēāleyāyirunnu avaruṭe avastha.
Surah Al-Anfal, Verse 6
وَإِذۡ يَعِدُكُمُ ٱللَّهُ إِحۡدَى ٱلطَّآئِفَتَيۡنِ أَنَّهَا لَكُمۡ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيۡرَ ذَاتِ ٱلشَّوۡكَةِ تَكُونُ لَكُمۡ وَيُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُحِقَّ ٱلۡحَقَّ بِكَلِمَٰتِهِۦ وَيَقۡطَعَ دَابِرَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
raṇṭu saṅghaṅṅaḷil onnine niṅṅaḷkka kīḻppeṭuttittarāmenn allāhu niṅṅaḷēāṭ vāgdānaṁ ceyta sandarbhaṁ. āyudhamillātta saṅghatte niṅṅaḷkku kiṭṭaṇamennāyirunnu niṅṅaḷāgrahiccat. ennāl allāhu uddēśiccat tanṟe kalpnakaḷ vaḻi satyatte satyamāyi sthāpikkānuṁ satyaniṣēdhikaḷuṭe muraṭ muṟiccukaḷayānumāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 7
لِيُحِقَّ ٱلۡحَقَّ وَيُبۡطِلَ ٱلۡبَٰطِلَ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡمُجۡرِمُونَ
satyaṁ sthāpikkānuṁ asatyatte tūtteṟiyānumāyirunnu at. pāpikaḷ at etrayēṟe veṟukkunnuveṅkiluṁ!
Surah Al-Anfal, Verse 8
إِذۡ تَسۡتَغِيثُونَ رَبَّكُمۡ فَٱسۡتَجَابَ لَكُمۡ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلۡفٖ مِّنَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ مُرۡدِفِينَ
niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe nāthanēāṭ sahāyaṁ tēṭiya sandarbhaṁ. appēāḷ avan niṅṅaḷkkudha maṟupaṭi nalkiḷa, “āyiraṁ malakkukaḷe tuṭarettuṭare niyēāgicc ñān niṅṅaḷe sahāyikkā”menn.
Surah Al-Anfal, Verse 9
وَمَا جَعَلَهُ ٱللَّهُ إِلَّا بُشۡرَىٰ وَلِتَطۡمَئِنَّ بِهِۦ قُلُوبُكُمۡۚ وَمَا ٱلنَّصۡرُ إِلَّا مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
allāhu itu paṟaññat niṅṅaḷkkeāru śubhavārtteyāyi ṭṭāṇ. atilūṭe niṅṅaḷkki manas'samādhānaṁ kiṭṭānuṁ. yathārthaka sahāyaṁ allāhuvil ninnu mātramāṇ. allāhu pratāpiyuṁ yuktimānuṁ tanne.
Surah Al-Anfal, Verse 10
إِذۡ يُغَشِّيكُمُ ٱلنُّعَاسَ أَمَنَةٗ مِّنۡهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ لِّيُطَهِّرَكُم بِهِۦ وَيُذۡهِبَ عَنكُمۡ رِجۡزَ ٱلشَّيۡطَٰنِ وَلِيَرۡبِطَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمۡ وَيُثَبِّتَ بِهِ ٱلۡأَقۡدَامَ
allāhu tannilnitannuḷḷa nirbhathayatvaṁ nalki mayakkamēkukayuṁ mānattuninn maḻa varṣikappiccu tarikayuṁ ceyta sandarbhaṁ. niṅṅaḷe śud'dhīkarikkānuṁ niṅṅaḷilni nn paiśācikamāya mḷēchata nīkkikkaḷayānumāyirunnu at. oppaṁ niṅṅaḷuṭe manas'sukaḷe bhadramākkānuṁ kālukaḷ uṟappiccunirttāranuṁ.
Surah Al-Anfal, Verse 11
إِذۡ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمۡ فَثَبِّتُواْ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْۚ سَأُلۡقِي فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلرُّعۡبَ فَٱضۡرِبُواْ فَوۡقَ ٱلۡأَعۡنَاقِ وَٱضۡرِبُواْ مِنۡهُمۡ كُلَّ بَنَانٖ
ninṟe nāthan malakkukaḷkk bēādhanaṁ nalkiḷaya sandarbhaṅka: ñān niṅṅaḷēāṭeāppamuṇṭ. atināl satyaviśvāsikaḷe niṅṅaḷ uṟappiccunirttunaka. satyaniṣēdhikaḷuṭe manas'sukaḷil ñān bhītiyuḷavākkuṁ. atināl avaruṭe kaḻuttukaḷkku mīte veṭṭuka. avaruṭe ellā viralukaḷuṁ veṭṭimāṟṟuka.
Surah Al-Anfal, Verse 12
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥۚ وَمَن يُشَاقِقِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
avar allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ śatrutayēāṭe etirtta tinālāṇit. āreṅkiluṁ allāhuvēāṭuṁ avanṟe dūtanēāṭuṁ śatruta pularttu nnuveṅkil aṟiyuka: allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 13
ذَٰلِكُمۡ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابَ ٱلنَّارِ
atāṇ niṅṅaḷkkuḷḷa śikṣa. atināl niṅṅaḷatanubhaviccukeāḷḷuka. aṟiyuka: satyaniṣēdhikaḷkk kaṭhinamāya narakaśikṣayumuṇṭ.
Surah Al-Anfal, Verse 14
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا لَقِيتُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ زَحۡفٗا فَلَا تُوَلُّوهُمُ ٱلۡأَدۡبَارَ
viśvasiccavarē, satyaniṣēdhikaḷuṭe sain'yavumāyi ēṟṟumuṭṭēṇṭivarumpēāḷ niṅṅaḷ pintiriññēāṭarut.
Surah Al-Anfal, Verse 15
وَمَن يُوَلِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ دُبُرَهُۥٓ إِلَّا مُتَحَرِّفٗا لِّقِتَالٍ أَوۡ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٖ فَقَدۡ بَآءَ بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَمَأۡوَىٰهُ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
yud'dhatantramenna nilayil sthalaṁ māṟunnatinēā svantaṁ saṅghattēāṭeāppaṁ cērunnatinēā allāte āreṅkiluṁ yud'dharaṅgattuninn pintiriyukayāṇeṅkil avan allāhuvinṟe kēāpattinirayākuṁ. avan cennettunnat narakattīyilāyirikkuṁ. atetra cītta saṅkētaṁ!
Surah Al-Anfal, Verse 16
فَلَمۡ تَقۡتُلُوهُمۡ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ قَتَلَهُمۡۚ وَمَا رَمَيۡتَ إِذۡ رَمَيۡتَ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ رَمَىٰ وَلِيُبۡلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡهُ بَلَآءً حَسَنًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
satyattil avare vadhiccat niṅṅaḷalla, allāhuvāṇ. nī eṟiññappēāḷ yathārtharattil nīyalla eṟiññat. allāhuvāṇ. mahattāya oru parīkṣaṇattilūṭe allāhu satyaviśvāsikaḷe vērtitaricceṭukkānāṇit. allāhu ellāṁ kēḷkkulannavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 17
ذَٰلِكُمۡ وَأَنَّ ٱللَّهَ مُوهِنُ كَيۡدِ ٱلۡكَٰفِرِينَ
atāṇ niṅṅaḷēāṭuḷḷa nilapāṭ. sanśayamilla; satyaniṣēdhikaḷuṭe tantratte durba lamākkunnavanāṇ allāhu.
Surah Al-Anfal, Verse 18
إِن تَسۡتَفۡتِحُواْ فَقَدۡ جَآءَكُمُ ٱلۡفَتۡحُۖ وَإِن تَنتَهُواْ فَهُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡۖ وَإِن تَعُودُواْ نَعُدۡ وَلَن تُغۡنِيَ عَنكُمۡ فِئَتُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَوۡ كَثُرَتۡ وَأَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
niṅṅaḷ vijayamāṇ āgrahiccirunnateṅkil ā vijayamitā niṅṅaḷkkuu vannettiyirikkunnu. athavā, niṅṅaḷ atikramattil ninn viramikkukayāṇeṅkil atāṇ niṅṅaḷkkuttamaṁ. niṅṅaḷ atāvarttiṅakkukayāṇeṅkil nāmuṁ atāvartti kkuṁ. niṅṅaḷuṭe saṅghabalaṁ etra valutāyāluṁ at niṅṅaḷkkeāṇaṭṭuṁ upakarikkukayilla. allāhu satyaviśvāsikaḷkkeāṇappamāṇ; tīrccala.
Surah Al-Anfal, Verse 19
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَا تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَأَنتُمۡ تَسۡمَعُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkuka. addēhattilnicann sandēśaṁ kēṭṭukeāṇṭirikke niṅṅaḷ addēhatte viṭṭ pintiriññu pēākarut.
Surah Al-Anfal, Verse 20
وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ قَالُواْ سَمِعۡنَا وَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ
onnuṁ kēḷkkānate “ñaṅṅaḷ kēḷkku nnuṇṭe”nn paṟayunnavareppēāleyumāvarut niṅṅaḷ.
Surah Al-Anfal, Verse 21
۞إِنَّ شَرَّ ٱلدَّوَآبِّ عِندَ ٱللَّهِ ٱلصُّمُّ ٱلۡبُكۡمُ ٱلَّذِينَ لَا يَعۡقِلُونَ
tīrccakayāyuṁ allāhuviṅkal ēṟṟaṁ nikr̥ṣṭajīvikaḷ onnuṁ cinticcu manas'silākkātta ūmakaḷuṁ badhirarumāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 22
وَلَوۡ عَلِمَ ٱللَّهُ فِيهِمۡ خَيۡرٗا لَّأَسۡمَعَهُمۡۖ وَلَوۡ أَسۡمَعَهُمۡ لَتَوَلَّواْ وَّهُم مُّعۡرِضُونَ
avaril enteṅkiluṁ nanmayuḷḷatāyi allāhu manas'silākkiyirunneṅkil avan avare kāryaṁ kēṭṭaṟiyunnavarākkumāyirunnu. ennāl, avaril nanma oṭṭuṁ illāttatināl avan kēḷppi ccālppēāluṁ avarat avagaṇicc tiriññupēākumāyirunnu.
Surah Al-Anfal, Verse 23
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱسۡتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمۡ لِمَا يُحۡيِيكُمۡۖ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَحُولُ بَيۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَقَلۡبِهِۦ وَأَنَّهُۥٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷe jīvas'suṟṟavarākkunna onnilēkk viḷikkumpēāḷ allāhuvinuṁ avanṟe dūtannuṁ niṅṅaḷ uttaraṁ nalkuuka. manuṣyannuṁ avanṟe manas'sinumiṭayil allāhu uṇṭ. avasānaṁ avanṟe aṭuttēkkāṇ niṅṅaḷe orumiccukūṭṭuka.
Surah Al-Anfal, Verse 24
وَٱتَّقُواْ فِتۡنَةٗ لَّا تُصِيبَنَّ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمۡ خَآصَّةٗۖ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
vipatt varunnat karutiyirikkuka: atu bādhikkuka niṅṅaḷile atikramikaḷe mātramalla. aṟiyuka: kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanāṇ allāhu.
Surah Al-Anfal, Verse 25
وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ أَنتُمۡ قَلِيلٞ مُّسۡتَضۡعَفُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ ٱلنَّاسُ فَـَٔاوَىٰكُمۡ وَأَيَّدَكُم بِنَصۡرِهِۦ وَرَزَقَكُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
ōrkku ka: niṅṅaḷ eṇṇattil vaḷare kuṟavāyirunna kālaṁ! bhūmiyil niṅṅaḷann nanne durbakalarāyāṇ karutappeṭṭirunnat. āḷukaḷ niṅṅaḷe ṟāñciyeṭuttēkkumēāyennupēāluṁ niṅṅaḷ bhayappeṭṭirunnu. pinnīṭ allāhu niṅṅaḷkk abhayamēki. tanṟe sahāyattāl niṅṅaḷe prabalarākki. niṅṅaḷkku uttamamāya jīvitavibhavaṅṅaḷ nalki'a. niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarākān.
Surah Al-Anfal, Verse 26
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَخُونُواْ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ وَتَخُونُوٓاْ أَمَٰنَٰتِكُمۡ وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ catikkarut. niṅṅaḷe viśvasiccēlpiracca kāryaṅṅaḷil bēādhapūrvaṁṟa vañcana kāṇikkarut.
Surah Al-Anfal, Verse 27
وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَآ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَأَوۡلَٰدُكُمۡ فِتۡنَةٞ وَأَنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥٓ أَجۡرٌ عَظِيمٞ
aṟiyuka: niṅṅaḷuṭe sampattuṁ santānaṅṅaḷuṁ parīkṣaṇēāpādhikaḷ mātramāṇ. allāhuviṅkalāṇ atimahattāya pratiphalamuḷḷat.
Surah Al-Anfal, Verse 28
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تَتَّقُواْ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّكُمۡ فُرۡقَانٗا وَيُكَفِّرۡ عَنكُمۡ سَيِّـَٔاتِكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۗ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. eṅkil avan niṅṅaḷkk satyāsatyaṅṅaḷe vērtiuriccaṟiyānuḷḷa kaḻiv nalkumpha. niṅṅaḷuṭe tinmakaḷ māyccukaḷayuṁ. niṅṅaḷkk māppēkukayuṁ ceyyuṁ. allāhu atimahattāya anugrahamuḷḷavanāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 29
وَإِذۡ يَمۡكُرُ بِكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيُثۡبِتُوكَ أَوۡ يَقۡتُلُوكَ أَوۡ يُخۡرِجُوكَۚ وَيَمۡكُرُونَ وَيَمۡكُرُ ٱللَّهُۖ وَٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلۡمَٰكِرِينَ
ninne taṭavilākkānēā keānnukaḷayānēā nāṭukaṭattānēā satyaniṣēdhikaḷ ninakketire tantraṁ menañña sandarbhaṁ . avar tantraṁ prayēāgikkunnu. allāhuvuṁ tantraṁ prayēāgikkunnu. tantraṁ prayēāgikkunnavaril mikavuṟṟavan allāhu tanne.
Surah Al-Anfal, Verse 30
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا قَالُواْ قَدۡ سَمِعۡنَا لَوۡ نَشَآءُ لَقُلۡنَا مِثۡلَ هَٰذَآ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷ ōtikkēḷppi ccāl avar paṟayuṁ: "iteākke ñaṅṅaḷetrayēā kēṭṭatāṇ. ñaṅṅaḷuddēśikkukayāṇeṅkil itupēāle ñaṅṅaḷuṁ paṟaññutarumāyirunnu. it pūrvieākaruṭe paḻampurāṇaṅṅaḷallāteānnumalla.”
Surah Al-Anfal, Verse 31
وَإِذۡ قَالُواْ ٱللَّهُمَّ إِن كَانَ هَٰذَا هُوَ ٱلۡحَقَّ مِنۡ عِندِكَ فَأَمۡطِرۡ عَلَيۡنَا حِجَارَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ أَوِ ٱئۡتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٖ
avar iṅṅane paṟañña sandarbha”vuṁ ōrkkuka: "allāhuvē, it ninṟepakkal ninnuḷḷa satyaṁ tanneyāṇeṅkil nī ñaṅṅaḷuṭemēl mānattuninn kall vīḻttuka. alleṅkil ñaṅṅaḷkkḷa nēāvēṟiya śikṣa varuttuka.”
Surah Al-Anfal, Verse 32
وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمۡ وَأَنتَ فِيهِمۡۚ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ مُعَذِّبَهُمۡ وَهُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ
ennāl, nī avarkki ṭayiluṇṭāyirikke allāhu avare śikṣikkukayilla. avar pāpamēācanaṁ tēṭumpēāḻuṁ allāhu avare śikṣikkukayilla.
Surah Al-Anfal, Verse 33
وَمَا لَهُمۡ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ ٱللَّهُ وَهُمۡ يَصُدُّونَ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ وَمَا كَانُوٓاْ أَوۡلِيَآءَهُۥٓۚ إِنۡ أَوۡلِيَآؤُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُتَّقُونَ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
ennāl ippēāḷ entin allāhu avare śikṣikkātirikkaṇaṁ? avar masjidul haṟāmil ninn viśvāsikaḷe taṭaññukeāṇṭirikkunnu. avarāṇeṅkil atinṟe mēlnēāṭṭattinar'haḷarallatānuṁ. daivabhaktanmārallāte atinṟe kaikāryakarttā kkaḷākāvatalla. eṅkiluṁ avarilēṟeppēruṁ ataṟiyunnilla.
Surah Al-Anfal, Verse 34
وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمۡ عِندَ ٱلۡبَيۡتِ إِلَّا مُكَآءٗ وَتَصۡدِيَةٗۚ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡفُرُونَ
ā bhavanattiṅkal avaruṭe prārthakana veṟuṁ cūḷanviḷiyuṁ kaikeāṭṭumallāteānnumalla. atināl niṅṅaḷ satyaniṣēdhaṁ svīkariccatinṟe śikṣa anubhaviccukeāḷḷuka.
Surah Al-Anfal, Verse 35
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ لِيَصُدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيۡهِمۡ حَسۡرَةٗ ثُمَّ يُغۡلَبُونَۗ وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ يُحۡشَرُونَ
satyaniṣēdhikaḷ taṅṅaḷuṭe dhanaṁ celavaḻikkunnat tīrccaḷayāyuṁ allāhuvinṟe mārgayattil ninn janaṅṅaḷe taṭayānāṇ. iniyuṁ avarat celavaḻiccukeāṇṭēyirikkuṁ. avasānaṁ atavaruṭe tanne khēdattinu kāraṇamāyittīruṁ. aṅṅaneyavar tīrttuṁ parājitarāvuṁ. oṭuvil ī satyaniṣēdhikaḷe narakattīyil orumiccu kūṭṭuṁ.
Surah Al-Anfal, Verse 36
لِيَمِيزَ ٱللَّهُ ٱلۡخَبِيثَ مِنَ ٱلطَّيِّبِ وَيَجۡعَلَ ٱلۡخَبِيثَ بَعۡضَهُۥ عَلَىٰ بَعۡضٖ فَيَرۡكُمَهُۥ جَمِيعٗا فَيَجۡعَلَهُۥ فِي جَهَنَّمَۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
allāhu nanmayil ninn tinmaye vērtiricceṭukkuṁ. pinne sakala tinmakaḷeyuṁ parasparaṁ kūṭṭiccērtt kūmpāramākkuṁ. aṅṅaneyatine narakattīyil taḷḷiyiṭuṁ. satyattil akkūṭṭar tanneyāṇ ellāṁ naṣṭappeṭṭavar.
Surah Al-Anfal, Verse 37
قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَنتَهُواْ يُغۡفَرۡ لَهُم مَّا قَدۡ سَلَفَ وَإِن يَعُودُواْ فَقَدۡ مَضَتۡ سُنَّتُ ٱلۡأَوَّلِينَ
satyaniṣēdhikaḷēāṭu paṟayuka: iniyeṅkilumavar viramikkukayāṇeṅkil mump kaḻiññateākke avarkku peāṟuttukeāṭukkuṁ. athavā, avar paḻayat āvartti kkukayāṇeṅkil avar ōrkkaṣaṭṭe; pūrvikakaruṭe kāryattil allāhuvinṟe naṭapaṭikramaṁ naṭannu kaḻiññatāṇallēā.
Surah Al-Anfal, Verse 38
وَقَٰتِلُوهُمۡ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتۡنَةٞ وَيَكُونَ ٱلدِّينُ كُلُّهُۥ لِلَّهِۚ فَإِنِ ٱنتَهَوۡاْ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِمَا يَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
kuḻappaṁ illātāvukayuṁ vidhēyatvaṁ pūrṇmāyuṁ allāhuvināyittīrukayuṁ ceyyunnatuvare niṅṅaḷavarēāṭu yud'dhaṁ ceyyuka. avar viramikkukayāṇeṅkilēā, avar ceyyunnatellāṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu.
Surah Al-Anfal, Verse 39
وَإِن تَوَلَّوۡاْ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَوۡلَىٰكُمۡۚ نِعۡمَ ٱلۡمَوۡلَىٰ وَنِعۡمَ ٱلنَّصِيرُ
athavā avar nirākarikkukayāṇeṅkil aṟiyuka: tīrccamayāyuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣakan allāhuvāṇ. avan vaḷare nalla rakṣakanuṁ sahāyiyumāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 40
۞وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا غَنِمۡتُم مِّن شَيۡءٖ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُۥ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ إِن كُنتُمۡ ءَامَنتُم بِٱللَّهِ وَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَىٰ عَبۡدِنَا يَوۡمَ ٱلۡفُرۡقَانِ يَوۡمَ ٱلۡتَقَى ٱلۡجَمۡعَانِۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
aṟiyuka: niṅṅaḷ nēṭiya yud'dhamutal entāyāluṁ atinṟe añcileānn allāhuvinuṁ avanṟe dūtannuṁ aṭutta bandhukkaḷkkuṁ anāthakaḷkkuṁ agatikaḷkkuṁ vaḻipēākkarkkummuḷḷatāṇ; allāhuviluṁ, irusaṅghaṅṅaḷ parasparaṁ ēṟṟumuṭṭiyatilūṭe satyāsatyaṅṅaḷ vyaktamāyi vērtilariñña nāḷil nāṁ nam'muṭe dāsann iṟakkikkeāṭuttatiluṁ viśvasiccavarāṇ niṅṅaḷeṅkil! allāhu ellā kāryattinuṁ kaḻivuṟṟavanatre.
Surah Al-Anfal, Verse 41
إِذۡ أَنتُم بِٱلۡعُدۡوَةِ ٱلدُّنۡيَا وَهُم بِٱلۡعُدۡوَةِ ٱلۡقُصۡوَىٰ وَٱلرَّكۡبُ أَسۡفَلَ مِنكُمۡۚ وَلَوۡ تَوَاعَدتُّمۡ لَٱخۡتَلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡمِيعَٰدِ وَلَٰكِن لِّيَقۡضِيَ ٱللَّهُ أَمۡرٗا كَانَ مَفۡعُولٗا لِّيَهۡلِكَ مَنۡ هَلَكَ عَنۢ بَيِّنَةٖ وَيَحۡيَىٰ مَنۡ حَيَّ عَنۢ بَيِّنَةٖۗ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ
niṅṅaḷ tāḻvarayuṭe aṭutta bhāgattuṁ avar akanna bhāgattuṁ kaccavaṭasaṅghaṁ niṅṅaḷkku tāḻeyumāya sandarbhaṅṅa. niṅṅaḷ parasparaṁ ēṟṟumuṭṭān nēratte tīrumāniccirunneṅkil niṅṅaḷatinu virud'dhamāyi pravarttiṅakkumāyirunnu. ennāl uṟappāyuṁ uṇṭākēṇṭa oru kāryaṁ naṭappil varuttānāṇ allāhu iṅṅane ceytat. athavā naśikkēṇṭavan vyaktamāya teḷivēāṭe naśikkānuṁ jīvikkēṇṭavan vyaktamāya teḷivēāṭe jīvikkānuṁ vēṇṭiyāṇit. allāhu ellāṁ kēḷkkuinnavanuṁ aṟiyunnavanuṁ tanne; tīrccē.
Surah Al-Anfal, Verse 42
إِذۡ يُرِيكَهُمُ ٱللَّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلٗاۖ وَلَوۡ أَرَىٰكَهُمۡ كَثِيرٗا لَّفَشِلۡتُمۡ وَلَتَنَٰزَعۡتُمۡ فِي ٱلۡأَمۡرِ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ سَلَّمَۚ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
allāhu svapnattilūṭe avare vaḷare kuṟaccupēr mātramāyi ninakk kāṇiccutanna sandarbhansa. ninakk avare eṇṇakkūṭutaluḷḷatāyi kāṇiccu tannirunneṅkil uṟappāyuṁ niṅṅaḷkkpa dhairyakṣayamuṇṭākumāyirunnu. yud'dhattinṟe kāryattil niṅṅaḷ bhinnikkukayuṁ ceyyumāyirunnu. ennāl allāhu rakṣiccu. tīrccatayāyuṁ manas'sukaḷiluḷḷatellāṁ aṟiyunnavanāṇ avan.
Surah Al-Anfal, Verse 43
وَإِذۡ يُرِيكُمُوهُمۡ إِذِ ٱلۡتَقَيۡتُمۡ فِيٓ أَعۡيُنِكُمۡ قَلِيلٗا وَيُقَلِّلُكُمۡ فِيٓ أَعۡيُنِهِمۡ لِيَقۡضِيَ ٱللَّهُ أَمۡرٗا كَانَ مَفۡعُولٗاۗ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
niṅṅaḷ tam'mil kaṇṭumuṭṭiyappēāḷ niṅṅaḷuṭe kaṇṇil avare kuṟaccu kāṇiccatuṁ avaruṭe kaṇṇil niṅṅaḷe kuṟaccu kāṇiccatuṁ ōrkkupaka. sambhavikkēṇṭa kāryaṁ naṭappākkān allāhu prayēāgicca tantramāyirunnu at. kāryaṅṅaḷeākkeyuṁ maṭakkappeṭuka allāhuviṅkalēkkāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 44
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا لَقِيتُمۡ فِئَةٗ فَٱثۡبُتُواْ وَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا لَّعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ śatru saṅghavumāyi sandhiccāl sthairyattēāṭe nilakeāḷḷuka. daivatte dhārāḷamāyi smarikkuka. niṅṅaḷ vijayaṁ variccēkkāṁ.
Surah Al-Anfal, Verse 45
وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَا تَنَٰزَعُواْ فَتَفۡشَلُواْ وَتَذۡهَبَ رِيحُكُمۡۖ وَٱصۡبِرُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
allāhuvineyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkuka. niṅṅaḷan'yēān'yaṁ kalahikkarut. aṅṅane sambhaviccāl niṅṅaḷ durbanlarākuṁ. niṅṅaḷuṭe kāṟṟupēākuṁ. niṅṅaḷ kṣamikkū. allāhu kṣamāśīlarēāṭeāppamāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 46
وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَٰرِهِم بَطَرٗا وَرِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ بِمَا يَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ
ahaṅkārattēāṭeyuṁ janaṅṅaḷe kāṇikkānuṁ allāhuvinṟe mārgayattilninnn janatte taṭayānumāyi vīṭ viṭṭiṟaṅṅippēānnavareppēāle niṅṅaḷākarut. avar ceyyunnateākkeyuṁ nannāyi nirīkṣikkunnavanāṇ allāhu.
Surah Al-Anfal, Verse 47
وَإِذۡ زَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ وَقَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ ٱلۡيَوۡمَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَإِنِّي جَارٞ لَّكُمۡۖ فَلَمَّا تَرَآءَتِ ٱلۡفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَىٰ عَقِبَيۡهِ وَقَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكُمۡ إِنِّيٓ أَرَىٰ مَا لَا تَرَوۡنَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَۚ وَٱللَّهُ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
cekuttān avarkk avaruṭe ceytikaḷ cētēāharamāyi tēānnippicca sandarbhaṁṁ. avan paṟaññu: "inn niṅṅaḷe jayikkunnavarāyi janaṅṅaḷilārumilla. uṟappāyuṁ ñān niṅṅaḷuṭe rakṣakanāyirikkuṁ.” aṅṅane irupakṣavuṁ ēṟṟumuṭṭiyappēāḷ avan pinmāṟi. enniṭṭiṅṅane paṟayukayuṁ ceytu: "enikk niṅṅaḷumāyi oru bandhavumilla. niṅṅaḷ kāṇāttat ñān kāṇunnuṇṭ. ñān allāhuve bhayappeṭunnu. allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanāṇallēā.”
Surah Al-Anfal, Verse 48
إِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَـٰٓؤُلَآءِ دِينُهُمۡۗ وَمَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
kapaṭaviśvāsikaḷuṁ dīnambādhicca manas'suḷḷavaruṁ paṟaññukeāṇṭirunna sandarbhaṁa: "ikkūṭṭare avaruṭe mataṁ vañciccirikkunnu.” āreṅkiluṁ allāhuvil bharamēlpi"kkunnuveṅkil, sanśayaṁ vēṇṭa, allāhu ajayyanuṁ yuktimānumāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 49
وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذۡ يَتَوَفَّى ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يَضۡرِبُونَ وُجُوهَهُمۡ وَأَدۡبَٰرَهُمۡ وَذُوقُواْ عَذَابَ ٱلۡحَرِيقِ
satyaniṣēdhikaḷe marippikkunna raṅgaṁ nī kaṇṭirunneṅkil! malakkukaḷ avaruṭe mukhattuṁ pinbhāṣagattuṁ aṭikkuṁ. avarēāṭiṅṅane paṟayukayuṁ ceyyuṁ: "kariccukaḷayunna narakattīyinṟe keāṭiya śikṣa niṅṅaḷ anubhaviccukeāḷḷuka.”
Surah Al-Anfal, Verse 50
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَيۡسَ بِظَلَّـٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ
niṅṅaḷuṭe kaikaḷ nēratte ceytukūṭṭiyatinṟe phalamāṇit. allāhu tanṟe aṭimakaḷēāṭ oṭṭuṁ anīti kāṇikkunnavanalla.
Surah Al-Anfal, Verse 51
كَدَأۡبِ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُ بِذُنُوبِهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيّٞ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
it phaṟavēānsaṅkaghattinuṁ avaruṭe mumpuḷḷavarkkuṁ sambhaviccapēālettanneyāṇ. avar allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟaññu. appēāḷ avaruṭe pāpaṅṅaḷuṭe pēril allāhu avare piṭikūṭi. tīrcca'ayāyuṁ allāhu sarvēāśaktanāṇ. kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanuṁ.
Surah Al-Anfal, Verse 52
ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱللَّهَ لَمۡ يَكُ مُغَيِّرٗا نِّعۡمَةً أَنۡعَمَهَا عَلَىٰ قَوۡمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمۡ وَأَنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
oru janata taṅṅaḷuṭe nilapāṭ svayaṁ māṟṟunnatuvare allāhu ā janataykku ceytukeāṭutta anugrahattil oru māṟṟavuṁ varuttukayilla. sanśayamilla; allāhu ellāṁ kēḷkkunannavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 53
كَدَأۡبِ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ فَأَهۡلَكۡنَٰهُم بِذُنُوبِهِمۡ وَأَغۡرَقۡنَآ ءَالَ فِرۡعَوۡنَۚ وَكُلّٞ كَانُواْ ظَٰلِمِينَ
phaṟavēān saṅghattinuṁ avarkku mumpuḷḷavarkkuṁ sambhaviccatuṁ itupēālettanneyāṇ. avar taṅṅaḷuṭe nāthanṟe pramāṇaṅṅaḷe taḷḷippaṟaññu. appēāḷ avaruṭe pāpaṅṅaḷuṭe pēril nāṁ avare naśippiccu. phaṟavēān saṅghatte mukkikkeānnu. avareākkeyuṁ akramikaḷāyirunnu.
Surah Al-Anfal, Verse 54
إِنَّ شَرَّ ٱلدَّوَآبِّ عِندَ ٱللَّهِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
tīrccaḷayāyuṁ allāhuvinṟe aṭukkal ēṟṟaṁ nikr̥ṣṭajīvikaḷ satyaniṣēdhikaḷāṇ. satyaṁ bēādhyappeṭṭāluṁ viśvasikkāttavarāṇavar.
Surah Al-Anfal, Verse 55
ٱلَّذِينَ عَٰهَدتَّ مِنۡهُمۡ ثُمَّ يَنقُضُونَ عَهۡدَهُمۡ فِي كُلِّ مَرَّةٖ وَهُمۡ لَا يَتَّقُونَ
avarileāru vibhāgavumāyi nī karāṟilērppe ṭṭatāṇallēā. enniṭṭ ōrēā tavaṇayuṁ avar taṅṅaḷuṭe karār laṅghiccukeāṇṭirunnu. avareāṭṭuṁ sūkṣmata pularttu nnavaralla.
Surah Al-Anfal, Verse 56
فَإِمَّا تَثۡقَفَنَّهُمۡ فِي ٱلۡحَرۡبِ فَشَرِّدۡ بِهِم مَّنۡ خَلۡفَهُمۡ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ
atināl nī yud'dhattil avarumāyi sandhiccāl avarile piṟakiluḷḷavarekkūṭi viraṭṭiyēāṭikkunvidhaṁ avare nēriṭuka. avarkkteāru pāṭhamāyeṅkilēā.
Surah Al-Anfal, Verse 57
وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِن قَوۡمٍ خِيَانَةٗ فَٱنۢبِذۡ إِلَيۡهِمۡ عَلَىٰ سَوَآءٍۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡخَآئِنِينَ
uṭampaṭiyilērppe ṭṭa ēteṅkiluṁ janata niṅṅaḷe vañcikkumenn niṅṅaḷāśaṅkikkunnuveṅkil avarumāyuḷḷa karār parasyamāyi durbalalappeṭuttuka. vañcakare allāhu iṣṭappeṭunnilla; tīrccu.
Surah Al-Anfal, Verse 58
وَلَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ سَبَقُوٓاْۚ إِنَّهُمۡ لَا يُعۡجِزُونَ
satyaniṣēdhikaḷ taṅṅaḷ jayiccu munnēṟukayāṇenn dharikkarut. sanśayamilla; avarkku nam'me tēālppi kkānāvilla.
Surah Al-Anfal, Verse 59
وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن قُوَّةٖ وَمِن رِّبَاطِ ٱلۡخَيۡلِ تُرۡهِبُونَ بِهِۦ عَدُوَّ ٱللَّهِ وَعَدُوَّكُمۡ وَءَاخَرِينَ مِن دُونِهِمۡ لَا تَعۡلَمُونَهُمُ ٱللَّهُ يَعۡلَمُهُمۡۚ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيۡءٖ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ يُوَفَّ إِلَيۡكُمۡ وَأَنتُمۡ لَا تُظۡلَمُونَ
avare nēriṭān niṅṅaḷkkālavunnatra śakti sambharikkuka. kutirappaṭaye tayyāṟākki nirttu ka. atilūṭe allāhuvinṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ śatrukkaḷe niṅṅaḷkk bhayappeṭuttāṁ. avarkku puṟame niṅṅaḷkk aṟiyāttavaruṁ ennāl allāhuvin aṟiyunnavarumāya maṟṟu cilareyuṁ. allāhuvinṟe mārgttil niṅṅaḷ celavaḻikkunnatentāyāluṁ niṅṅaḷkk atinṟe pratiphalaṁ pūrṇmāyi labhikkuṁ. niṅṅaḷēāṭavan oṭṭuṁ anīti kāṇikkukayilla.
Surah Al-Anfal, Verse 60
۞وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلۡمِ فَٱجۡنَحۡ لَهَا وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
athavā avar sandhikku sannad'dharāyāl nīyuṁ atinanukūlamāya nilapāṭeṭukkuka. allāhuvil bharamēlpi kkukayuṁ ceyyuka. tīrccāyāyuṁ avan tanneyāṇ ellāṁ kēḷkku nnavanuṁ aṟiyunnavanuṁ.
Surah Al-Anfal, Verse 61
وَإِن يُرِيدُوٓاْ أَن يَخۡدَعُوكَ فَإِنَّ حَسۡبَكَ ٱللَّهُۚ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَيَّدَكَ بِنَصۡرِهِۦ وَبِٱلۡمُؤۡمِنِينَ
ini avar ninne vañcikkānāṇ uddēśikkunnateṅkil aṟiyuka. tīrccavayāyuṁ ninakk allāhu mati. avanāṇ tanṟe sahāyattāluṁ satyaviśvāsikaḷāluṁ ninakk karuttēkiyat.
Surah Al-Anfal, Verse 62
وَأَلَّفَ بَيۡنَ قُلُوبِهِمۡۚ لَوۡ أَنفَقۡتَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا مَّآ أَلَّفۡتَ بَيۡنَ قُلُوبِهِمۡ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ أَلَّفَ بَيۡنَهُمۡۚ إِنَّهُۥ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
satyaviśvāsikaḷuṭe manas'sukaḷkki ṭayil iṇakkamuṇṭākkiyatuṁ avanāṇ. bhūmiyiluḷḷateākke celavaḻiccāluṁ avaruṭe manas'sukaḷe kūṭṭiyiṇakkān ninakku kaḻiyumāyirunnilla. ennāl allāhu avare tam'miliṇakkiccērttikarikkunnu. avan pratāpiyuṁ yuktimānuṁ tanne.
Surah Al-Anfal, Verse 63
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ حَسۡبُكَ ٱللَّهُ وَمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
nabiyē, ninakkuṁ ninne pinpaṟṟiya satyaviśvāsikaḷkkuṁ allāhu tanne mati
Surah Al-Anfal, Verse 64
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ حَرِّضِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ عَلَى ٱلۡقِتَالِۚ إِن يَكُن مِّنكُمۡ عِشۡرُونَ صَٰبِرُونَ يَغۡلِبُواْ مِاْئَتَيۡنِۚ وَإِن يَكُن مِّنكُم مِّاْئَةٞ يَغۡلِبُوٓاْ أَلۡفٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَفۡقَهُونَ
nabiyē, nī satyaviśvāsikaḷe yud'dhattin prērippikkuka. niṅṅaḷil kṣamāśīlarāya irupatupēruṇṭeṅkil irunūṟupēre jayikkāṁ. niṅṅaḷil attaraṁ nūṟupēruṇṭeṅkil satyaniṣēdhikaḷile āyirampēre jayikkāṁ. satyaniṣēdhikaḷ kāryabēādhamillātta janamāyatinālāṇit.
Surah Al-Anfal, Verse 65
ٱلۡـَٰٔنَ خَفَّفَ ٱللَّهُ عَنكُمۡ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمۡ ضَعۡفٗاۚ فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّاْئَةٞ صَابِرَةٞ يَغۡلِبُواْ مِاْئَتَيۡنِۚ وَإِن يَكُن مِّنكُمۡ أَلۡفٞ يَغۡلِبُوٓاْ أَلۡفَيۡنِ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ مَعَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
ennāl ippēāḷ allāhu niṅṅaḷuṭe bhāraṁ laghūkariccirikkunnu. niṅṅaḷkki derbalalyamuṇṭenn avan nannāyaṟiyāṁ. atināl niṅṅaḷil kṣamālukkaḷāya nūṟupēruṇṭeṅkil irunūṟupēre jayikkāṁ. niṅṅaḷ āyiraṁ pēruṇṭeṅkil daivahitaprakāraṁ raṇṭāyiraṁ pēre jayikkāṁ. allāhu kṣamālukkaḷēāṭeāppamāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 66
مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُۥٓ أَسۡرَىٰ حَتَّىٰ يُثۡخِنَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ تُرِيدُونَ عَرَضَ ٱلدُّنۡيَا وَٱللَّهُ يُرِيدُ ٱلۡأٓخِرَةَۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
nāṭṭil etirāḷikaḷe kīḻppeṭutti śakti sthāpikkunvare oru pravācakannuṁ tanṟe kīḻil yud'dhattaṭavukāruṇṭākāvatalla. niṅṅaḷ aihikanēṭṭaṁ keātikkunnu. allāhuvēā paralēākatte lakṣyamākkunnu. allāhu pratāpiyuṁ yuktimānuntanne.
Surah Al-Anfal, Verse 67
لَّوۡلَا كِتَٰبٞ مِّنَ ٱللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمۡ فِيمَآ أَخَذۡتُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
allāhuvilniṣannuḷḷa vidhi nēratte rēkhappeṭuttiyiṭṭillāyirunneṅkil niṅṅaḷ kaippaṟṟiyatinṟe pēril niṅṅaḷe kaṭutta śikṣa bādhikkumāyirunnu.
Surah Al-Anfal, Verse 68
فَكُلُواْ مِمَّا غَنِمۡتُمۡ حَلَٰلٗا طَيِّبٗاۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
ennāluṁ niṅṅaḷ nēṭiya yud'dhamutal anuvadanīyavuṁ nallatumenna nilayil anubhaviccukeāḷḷuka. allāhuvēāṭ bhakti pularttuṣaka. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 69
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّمَن فِيٓ أَيۡدِيكُم مِّنَ ٱلۡأَسۡرَىٰٓ إِن يَعۡلَمِ ٱللَّهُ فِي قُلُوبِكُمۡ خَيۡرٗا يُؤۡتِكُمۡ خَيۡرٗا مِّمَّآ أُخِذَ مِنكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
nabiyē, niṅṅaḷuṭe kaivaśamuḷḷa yud'dhattaṭavukārēāṭu paṟayuka: niṅṅaḷuṭe manas'sil valla nanmayumuḷḷatāyi allāhu aṟiññāl niṅṅaḷilniunn vasūl ceytatinēkkāḷ uttamamāyat avan niṅṅaḷkkla nalkun̄ña. niṅṅaḷkkanvan peāṟuttutarikayuṁ ceyyuṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 70
وَإِن يُرِيدُواْ خِيَانَتَكَ فَقَدۡ خَانُواْ ٱللَّهَ مِن قَبۡلُ فَأَمۡكَنَ مِنۡهُمۡۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
athavā, ninne catikkānāṇ avarāgrahikkunnateṅkil atileāṭṭuṁ putumayilla. avar nēratte tanne allāhuvēāṭ vañcana kāṇiccavarāṇallēā. atinālāṇ avan avare niṅṅaḷkkna adhīnappeṭuttittannat. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānuntanne.
Surah Al-Anfal, Verse 71
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلَّذِينَ ءَاوَواْ وَّنَصَرُوٓاْ أُوْلَـٰٓئِكَ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖۚ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يُهَاجِرُواْ مَا لَكُم مِّن وَلَٰيَتِهِم مِّن شَيۡءٍ حَتَّىٰ يُهَاجِرُواْۚ وَإِنِ ٱسۡتَنصَرُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ فَعَلَيۡكُمُ ٱلنَّصۡرُ إِلَّا عَلَىٰ قَوۡمِۭ بَيۡنَكُمۡ وَبَيۡنَهُم مِّيثَٰقٞۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ atinṟe pēril nāṭuviṭēṇṭivarikayuṁ taṅṅaḷuṭe dēhaṅkeāṇṭuṁ dhanaṅkeāṇṭuṁ allāhuvinṟe mārgakattil samaraṁ naṭattukayuṁ ceytavaruṁ avarkk abhayaṁ nalkukayuṁ avare sahāyikkukayuṁ ceytavaruṁ parasparaṁ ātmamitraṅṅaḷāṇ. ennāl satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ svadēśaṁ veṭiyātirikkukayuṁ ceytavaruṭe sanrakṣaṇa bādhyata niṅṅaḷkki lla; avar svadēśaṁ veṭiññ varuṁ vare. athavā, matakāryattil avar sahāyaṁ tēṭiyāl avare sahāyikkān niṅṅaḷ bādhyastharāṇ. ennāl at niṅṅaḷumāyi karāṟilērppe ṭṭa ēteṅkiluṁ janatakketireyāvarut. niṅṅaḷ ceyyunnatellāṁ kaṇṭaṟiyunnavanāṇ allāhu.
Surah Al-Anfal, Verse 72
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٍۚ إِلَّا تَفۡعَلُوهُ تَكُن فِتۡنَةٞ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَفَسَادٞ كَبِيرٞ
satyaniṣēdhikaḷuṁ parasparaṁ ātmamitraṅṅaḷāṇ. atināl niṅṅaḷaṅṅane ceyyunnilleṅkil nāṭṭil kuḻappavuṁ vampicca nāśavumuṇṭākuṁ.
Surah Al-Anfal, Verse 73
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلَّذِينَ ءَاوَواْ وَّنَصَرُوٓاْ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ حَقّٗاۚ لَّهُم مَّغۡفِرَةٞ وَرِزۡقٞ كَرِيمٞ
viśvasikkukayuṁ atinṟe pēril svadēśaṁ veṭiyukayuṁ daivamārganattil samaraṁ naṭattukayuṁ ceytavarāṇ yathārthara satyaviśvāsikaḷ; avarkk abhayamēkukayuṁ avare sahāyikkukayuṁ ceytavaruṁ. avarkk pāpamēācanavuṁ mān'yamāya jīvitavibhavaṅṅaḷumuṇṭ.
Surah Al-Anfal, Verse 74
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَهَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ مَعَكُمۡ فَأُوْلَـٰٓئِكَ مِنكُمۡۚ وَأُوْلُواْ ٱلۡأَرۡحَامِ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلَىٰ بِبَعۡضٖ فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمُۢ
pinnīṭ satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ svadēśaṁ veṭiññ varikayuṁ niṅṅaḷēāṭeātt daivamārga ttil samaraṁ naṭattukayuṁ ceytavaruṁ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ tanne. eṅkiluṁ daivika niyamamanusaricc raktabandhamuḷaḷavar an'yēān'yaṁ kūṭutal aṭuttavarāṇ. allāhu ellā kāryaṅṅaḷekkuṟiccuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ.
Surah Al-Anfal, Verse 75