Surah Al-Araf - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor

الٓمٓصٓ

aliph‌-lāṁ-mīṁ-svād‌
Surah Al-Araf, Verse 1

---

كِتَٰبٌ أُنزِلَ إِلَيۡكَ فَلَا يَكُن فِي صَدۡرِكَ حَرَجٞ مِّنۡهُ لِتُنذِرَ بِهِۦ وَذِكۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِينَ

(nabiyē,) ninakk avatarippikkappeṭṭa granthamatre it‌. atine sambandhicc ninṟe manas'sil oru prayāsavuṁ uṇṭāyirikkarut‌. atu mukhēna nī tākkīt nalkuvān vēṇṭiyuṁ satyaviśvāsikaḷkk ulbēādhanaṁ nalkuvān vēṇṭiyumāṇat‌
Surah Al-Araf, Verse 2

---

ٱتَّبِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ وَلَا تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَۗ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninn niṅṅaḷkkāyi avatarippikkappeṭṭat niṅṅaḷ pinpaṟṟuka. avanu puṟame maṟṟu rakṣādhikārikaḷe niṅṅaḷ pinpaṟṟarut‌. vaḷare kuṟacc mātramē niṅṅaḷ ālēācicc manas'silākkunnuḷḷū
Surah Al-Araf, Verse 3

---

وَكَم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَا فَجَآءَهَا بَأۡسُنَا بَيَٰتًا أَوۡ هُمۡ قَآئِلُونَ

etrayēā rājyaṅṅaḷe nāṁ naśippicciṭṭuṇṭ‌. rātriyilēā, avar uccayuṟakkattilāyirikkumpēāḻēā nam'muṭe śikṣa avarkk vannubhaviccu
Surah Al-Araf, Verse 4

---

فَمَا كَانَ دَعۡوَىٰهُمۡ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَآ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

avarkk nam'muṭe śikṣa vannubhaviccappēāḷ ñaṅṅaḷ akramikaḷāyippēāyallēā enn paṟayuka mātramāyirunnu avaruṭe muṟaviḷi
Surah Al-Araf, Verse 5

---

فَلَنَسۡـَٔلَنَّ ٱلَّذِينَ أُرۡسِلَ إِلَيۡهِمۡ وَلَنَسۡـَٔلَنَّ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

ennāl (nam'muṭe dūtanmār) ārkkiṭayilēkk ayakkappeṭṭuvēā avare tīrccayāyuṁ nāṁ cēādyaṁ ceyyuṁ. ayakkappeṭṭa dūtanmāreyuṁ tīrccayāyuṁ nāṁ cēādyaṁ ceyyuṁ
Surah Al-Araf, Verse 6

---

فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيۡهِم بِعِلۡمٖۖ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ

enniṭṭ śariyāya aṟivēāṭukūṭi nāṁ avarkku (kāryaṁ) vivariccukeāṭukkunnatāṇ‌. orikkaluṁ nam'muṭe asānnid'dhyaṁ uṇṭāyiṭṭilla
Surah Al-Araf, Verse 7

---

وَٱلۡوَزۡنُ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡحَقُّۚ فَمَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

annatte divasaṁ (karm'maṅṅaḷ) tūkkikaṇakkākkunnat satyamāyirikkuṁ. appēāḷ āruṭe tulāsukaḷ ghanaṁ tūṅṅiyēā avarāṇ vijayikaḷ
Surah Al-Araf, Verse 8

---

وَمَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُم بِمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَظۡلِمُونَ

āruṭe tulāsukaḷ ghanaṁ kuṟaññuvēā avarāṇ ātmanaṣṭaṁ nēriṭṭavar. nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṭe nēre avar an'yāyaṁ kaikkeāṇṭirunnatinṟe phalamatre at‌
Surah Al-Araf, Verse 9

---

وَلَقَدۡ مَكَّنَّـٰكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَجَعَلۡنَا لَكُمۡ فِيهَا مَعَٰيِشَۗ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ

niṅṅaḷkku nāṁ bhūmiyil svādhīnaṁ nalkukayuṁ, niṅṅaḷkkaviṭe nāṁ jīvitamārgaṅṅaḷ ērpeṭuttukayuṁ ceytirikkunnu. kuṟacc mātramē niṅṅaḷ nandikāṇikkunnuḷḷū
Surah Al-Araf, Verse 10

---

وَلَقَدۡ خَلَقۡنَٰكُمۡ ثُمَّ صَوَّرۡنَٰكُمۡ ثُمَّ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ لَمۡ يَكُن مِّنَ ٱلسَّـٰجِدِينَ

tīrccayāyuṁ nāṁ niṅṅaḷe sr̥ṣṭikkukayuṁ, niṅṅaḷkk rūpaṁ nalkukayuṁ ceytu. pinnīṭ nāṁ malakkukaḷēāṭ paṟaññu: niṅṅaḷ ādamine praṇamikkuka. avar praṇamiccu; iblīseāḻike. avan praṇamiccavaruṭe kūṭṭattilāyilla
Surah Al-Araf, Verse 11

---

قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسۡجُدَ إِذۡ أَمَرۡتُكَۖ قَالَ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِي مِن نَّارٖ وَخَلَقۡتَهُۥ مِن طِينٖ

avan (allāhu) paṟaññu: ñān ninnēāṭ kalpiccappēāḷ sujūd ceyyātirikkān ninakkent taṭas'samāyirunnu ? avan paṟaññu: ñān avanekkāḷ (ādaminekkāḷ) uttamanākunnu. enne nī agniyil ninnāṇ sr̥ṣṭiccat‌. avane nī sr̥ṣṭiccat kaḷimaṇṇil ninnuṁ
Surah Al-Araf, Verse 12

---

قَالَ فَٱهۡبِطۡ مِنۡهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَٱخۡرُجۡ إِنَّكَ مِنَ ٱلصَّـٰغِرِينَ

avan (allāhu) paṟaññu: nī iviṭe ninn iṟaṅṅippēākuka. iviṭe ninakk ahaṅkāraṁ kāṇikkān paṟṟukayilla. tīrccayāyuṁ nī nindyaruṭe kūṭṭattilākunnu
Surah Al-Araf, Verse 13

---

قَالَ أَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

avan paṟaññu: manuṣyar uyirtteḻunnēlpikkappeṭunna divasaṁ vare nī enikk avadhi nalkēṇamē
Surah Al-Araf, Verse 14

---

قَالَ إِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ

avan (allāhu) paṟaññu: tīrccayāyuṁ nī avadhi nalkappeṭṭavaruṭe kūṭṭattilākunnu
Surah Al-Araf, Verse 15

---

قَالَ فَبِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأَقۡعُدَنَّ لَهُمۡ صِرَٰطَكَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

avan (iblīs‌) paṟaññu: nī enne vaḻipiḻappiccatināl ninṟe nērāya pātayil avar (manuṣyar) pravēśikkunnat taṭayān ñān kāttirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 16

---

ثُمَّ لَأٓتِيَنَّهُم مِّنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ وَعَنۡ أَيۡمَٰنِهِمۡ وَعَن شَمَآئِلِهِمۡۖ وَلَا تَجِدُ أَكۡثَرَهُمۡ شَٰكِرِينَ

pinnīṭ avaruṭe munnilūṭeyuṁ, avaruṭe pinnilūṭeyuṁ, avaruṭe valatubhāgaṅṅaḷilūṭeyuṁ, iṭatubhāgaṅṅaḷilūṭeyuṁ ñān avaruṭe aṭutt celluka tanne ceyyuṁ. avaril adhikapēreyuṁ nandiyuḷḷavarāyi nī kaṇṭettunnatalla
Surah Al-Araf, Verse 17

---

قَالَ ٱخۡرُجۡ مِنۡهَا مَذۡءُومٗا مَّدۡحُورٗاۖ لَّمَن تَبِعَكَ مِنۡهُمۡ لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمۡ أَجۡمَعِينَ

avan (allāhu) paṟaññu: nindyanuṁ taḷḷappeṭṭavanumāyikkeāṇṭ nī iviṭe ninn puṟatt kaṭakkū. avaril ninn vallavaruṁ ninne pinpaṟṟunna pakṣaṁ niṅṅaḷellāvareyuṁ keāṇṭ ñān narakaṁ niṟakkuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Araf, Verse 18

---

وَيَـٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ فَكُلَا مِنۡ حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

ādamē, nīyuṁ ninṟe iṇayuṁ kūṭi ī tēāṭṭattil tāmasikkukayuṁ, niṅṅaḷkk iṣṭamuḷḷēṭatt ninn tinnukeāḷḷukayuṁ ceyyuka. ennāl ī vr̥kṣatte niṅṅaḷ samīpiccu pēākarut‌. eṅkil niṅṅaḷ iruvaruṁ akramikaḷil peṭṭavarāyirikkuṁ ennuṁ (allāhu paṟaññu)
Surah Al-Araf, Verse 19

---

فَوَسۡوَسَ لَهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ لِيُبۡدِيَ لَهُمَا مَا وُۥرِيَ عَنۡهُمَا مِن سَوۡءَٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَىٰكُمَا رَبُّكُمَا عَنۡ هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةِ إِلَّآ أَن تَكُونَا مَلَكَيۡنِ أَوۡ تَكُونَا مِنَ ٱلۡخَٰلِدِينَ

avaril ninn maṟaccu vekkappeṭṭirunna avaruṭe gēāpyasthānaṅṅaḷ avarkku veḷippeṭuttuvānāyi piśāc avar iruvarēāṭuṁ durmantraṇaṁ naṭatti. avan paṟaññu: niṅṅaḷuṭe rakṣitāv ī vr̥kṣattil ninn niṅṅaḷ iruvareyuṁ vilakkiyiṭṭuḷḷat niṅṅaḷ iruvaruṁ malakkukaḷāyittīrumennat keāṇṭēā, niṅṅaḷ iviṭe nityavāsikaḷāyittīrumennat keāṇṭēā allāte maṟṟeānnukeāṇṭumalla
Surah Al-Araf, Verse 20

---

وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ ٱلنَّـٰصِحِينَ

tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷiruvaruṭeyuṁ guṇakāṅkṣikaḷilppeṭṭavanāṇ enn avarēāṭ avan satyaṁ ceyt paṟayukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 21

---

فَدَلَّىٰهُمَا بِغُرُورٖۚ فَلَمَّا ذَاقَا ٱلشَّجَرَةَ بَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخۡصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۖ وَنَادَىٰهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمۡ أَنۡهَكُمَا عَن تِلۡكُمَا ٱلشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَآ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لَكُمَا عَدُوّٞ مُّبِينٞ

aṅṅane avar iruvareyuṁ vañcanayilūṭe avan tarantāḻttikkaḷaññu. avar iruvaruṁ ā vr̥kṣattil ninn ruci nēākkiyatēāṭe avarkk avaruṭe gēāpyasthānaṅṅaḷ veḷippeṭṭu. ā tēāṭṭattile ilakaḷ kūṭṭicērtt avar iruvaruṁ taṅṅaḷuṭe śarīraṁ peātiyān tuṭaṅṅi. avar iruvareyuṁ viḷicc avaruṭe rakṣitāv paṟaññu: ā vr̥kṣattil ninn niṅṅaḷe ñān vilakkiyiṭṭillē? tīrccayāyuṁ piśāc niṅṅaḷuṭe pratyakṣaśatruvāṇenn ñān niṅṅaḷēāṭ paṟaññiṭṭumillē
Surah Al-Araf, Verse 22

---

قَالَا رَبَّنَا ظَلَمۡنَآ أَنفُسَنَا وَإِن لَّمۡ تَغۡفِرۡ لَنَا وَتَرۡحَمۡنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

avar raṇṭupēruṁ paṟaññu: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷēāṭ tanne akramaṁ ceytirikkunnu. nī ñaṅṅaḷkk peāṟuttutarikayuṁ, karuṇa kāṇikkukayuṁ ceytilleṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ naṣṭaṁ paṟṟiyavaruṭe kūṭṭattilāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 23

---

قَالَ ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ وَلَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُسۡتَقَرّٞ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ

avan (allāhu) paṟaññu: niṅṅaḷ iṟaṅṅippēākū. niṅṅaḷil cilar cilarkk śatrukkaḷāyirikkuṁ. niṅṅaḷkk bhūmiyil vāsasthalamuṇṭ‌. oru niścitasamayaṁ vare jīvitasekaryaṅṅaḷumuṇṭ‌
Surah Al-Araf, Verse 24

---

قَالَ فِيهَا تَحۡيَوۡنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنۡهَا تُخۡرَجُونَ

avan paṟaññu: atil (bhūmiyil) tanne niṅṅaḷ jīvikkuṁ. aviṭe tanne niṅṅaḷ marikkuṁ. aviṭe ninn tanne niṅṅaḷ puṟatt keāṇṭ varappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Araf, Verse 25

---

يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ قَدۡ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكُمۡ لِبَاسٗا يُوَٰرِي سَوۡءَٰتِكُمۡ وَرِيشٗاۖ وَلِبَاسُ ٱلتَّقۡوَىٰ ذَٰلِكَ خَيۡرٞۚ ذَٰلِكَ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ

ādaṁ santatikaḷē, niṅṅaḷkku nāṁ niṅṅaḷuṭe gēāpyasthānaṅṅaḷ maṟaykkānutakunna vastravuṁ alaṅkāravastravuṁ nalkiyirikkunnu. dharm'maniṣṭhayākunna vastramākaṭṭe atāṇu kūṭutal uttamaṁ. avar śrad'dhicc manas'silākkān vēṇṭi allāhu avatarippikkunna teḷivukaḷil peṭṭatatre at‌
Surah Al-Araf, Verse 26

---

يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ لَا يَفۡتِنَنَّكُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ كَمَآ أَخۡرَجَ أَبَوَيۡكُم مِّنَ ٱلۡجَنَّةِ يَنزِعُ عَنۡهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوۡءَٰتِهِمَآۚ إِنَّهُۥ يَرَىٰكُمۡ هُوَ وَقَبِيلُهُۥ مِنۡ حَيۡثُ لَا تَرَوۡنَهُمۡۗ إِنَّا جَعَلۡنَا ٱلشَّيَٰطِينَ أَوۡلِيَآءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ

ādaṁ santatikaḷē, niṅṅaḷuṭe mātāpitākkaḷe ā tēāṭṭattil ninn puṟattākkiyat pēāle piśāc niṅṅaḷe kuḻappattilākkātirikkaṭṭe. avar iruvaruṭeyuṁ gēāpyasthānaṅṅaḷ avarkk kāṇiccukeāṭukkuvānāyi avan avaril ninn avaruṭe vastraṁ eṭuttunīkkukayāyirunnu. tīrccayāyuṁ avanuṁ avanṟe vargakkāruṁ niṅṅaḷe kaṇṭukeāṇṭirikkuṁ; niṅṅaḷkk avare kāṇān paṟṟātta vidhattil. tīrccayāyuṁ viśvasikkāttavarkk piśācukkaḷe nāṁ mitraṅṅaḷākki keāṭuttirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 27

---

وَإِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةٗ قَالُواْ وَجَدۡنَا عَلَيۡهَآ ءَابَآءَنَا وَٱللَّهُ أَمَرَنَا بِهَاۗ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِۖ أَتَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

avar valla nīcavr̥ttiyuṁ ceytāl, ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷ atil nilakeāḷḷunnatāyi ñaṅṅaḷ kaṇṭiṭṭuṇṭennuṁ, allāhu ñaṅṅaḷēāṭ kalpiccatāṇat ennumāṇavar paṟayuka. (nabiyē,) paṟayuka: nīcavr̥tti ceyyuvān allāhu kalpikkukayēyilla. niṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril niṅṅaḷkk vivaramillāttat paṟaññuṇṭākkukayāṇēā
Surah Al-Araf, Verse 28

---

قُلۡ أَمَرَ رَبِّي بِٱلۡقِسۡطِۖ وَأَقِيمُواْ وُجُوهَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَٱدۡعُوهُ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَۚ كَمَا بَدَأَكُمۡ تَعُودُونَ

paṟayuka: enṟe rakṣitāv nītipālikkānāṇ kalpicciṭṭuḷḷat‌. ellā ārādhanāvēḷayiluṁ (athavā ellā ārādhanālayaṅṅaḷiluṁ) niṅṅaḷuṭe mukhaṅṅaḷe śariyāṁ vidhaṁ (avanilēkk tiricc‌) nirttukayuṁ kīḻ‌vaṇakkaṁ avan mātramākki keāṇṭ avanēāṭ prārt'thikkukayuṁ ceyyuvin. niṅṅaḷe avan ādyamāyi sr̥ṣṭiccuṇṭākkiyatupēāluḷḷa avasthayilēkk tanne niṅṅaḷ maṭaṅṅunnatākunnu
Surah Al-Araf, Verse 29

---

فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلضَّلَٰلَةُۚ إِنَّهُمُ ٱتَّخَذُواْ ٱلشَّيَٰطِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُم مُّهۡتَدُونَ

oru vibhāgatte avan nērvaḻiyilākkiyirikkunnu. oru vibhāgamākaṭṭe vaḻipiḻakkān arharāyirikkunnu. allāhuvine viṭṭ piśācukkaḷeyāṇ avar rakṣādhikārikaḷākki veccirikkunnat‌. taṅṅaḷ sanmārgaṁ prāpiccavarāṇenn avar vicārikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Araf, Verse 30

---

۞يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

ādaṁ santatikaḷē, ellā ārādhanālayattiṅkaluṁ (athavā ellā ārādhanāvēḷakaḷiluṁ) niṅṅaḷkk alaṅkāramāyiṭṭuḷḷa vastraṅṅaḷ dhariccukeāḷḷuka niṅṅaḷ tinnukayuṁ kuṭikkukayuṁ ceytu keāḷḷuka. ennāl niṅṅaḷ durvyayaṁ ceyyarut‌. durvyayaṁ ceyyunnavare allāhu iṣṭappeṭukayēyilla
Surah Al-Araf, Verse 31

---

قُلۡ مَنۡ حَرَّمَ زِينَةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِيٓ أَخۡرَجَ لِعِبَادِهِۦ وَٱلطَّيِّبَٰتِ مِنَ ٱلرِّزۡقِۚ قُلۡ هِيَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا خَالِصَةٗ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ

(nabiyē,) paṟayuka: allāhu avanṟe dāsanmārkk vēṇṭi ulpādippicciṭṭuḷḷa alaṅkāra vastukkaḷuṁ viśiṣṭamāya āhārapadārt'thaṅṅaḷuṁ niṣid'dhamākkiyatārāṇ‌? paṟayuka: ava aihikajīvitattil satyaviśvāsikaḷkk avakāśappeṭṭatāṇ‌. uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avarkkumātramuḷḷatumāṇ‌. manas'silākkunna āḷukaḷkk vēṇṭi aprakāraṁ nāṁ teḷivukaḷ viśadīkarikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 32

---

قُلۡ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَ وَٱلۡإِثۡمَ وَٱلۡبَغۡيَ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَأَن تُشۡرِكُواْ بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗا وَأَن تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

paṟayuka: enṟe rakṣitāv niṣid'dhamākkiyiṭṭuḷḷat pratyakṣamāyatuṁ parēākṣamāyatumāya nīcavr̥ttikaḷuṁ, adharm'mavuṁ, n'yāyaṁ kūṭāteyuḷḷa kayyēṟṟavuṁ, yāteāru pramāṇavuṁ allāhu iṟakkittanniṭṭillāttatine avanēāṭ niṅṅaḷ paṅkucērkkunnatuṁ, allāhuvinṟe pēril niṅṅaḷkku vivaramillāttat niṅṅaḷ paṟaññuṇṭākkunnatuṁ mātramāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 33

---

وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٞۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ لَا يَسۡتَأۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا يَسۡتَقۡدِمُونَ

ōrēā samudāyattinuṁ ōrēā avadhiyuṇṭ‌. aṅṅane avaruṭe avadhi vannettiyāl avar oru nāḻika nēraṁ pēāluṁ vaikikkukayēā, nēratte ākkukayēā illa
Surah Al-Araf, Verse 34

---

يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ إِمَّا يَأۡتِيَنَّكُمۡ رُسُلٞ مِّنكُمۡ يَقُصُّونَ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِي فَمَنِ ٱتَّقَىٰ وَأَصۡلَحَ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

ādaṁ santatikaḷē, niṅṅaḷkk enṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vivariccutannu keāṇṭ niṅṅaḷil ninnu tanneyuḷḷa dūtanmār niṅṅaḷuṭe aṭutt varunna pakṣaṁ appēāḷ sūkṣmata pālikkukayuṁ, nilapāṭ nannākkittīrkkukayuṁ ceyyunnatārēā avarkk yāteānnuṁ bhayappeṭēṇṭatilla. avar duḥkhikkēṇṭi varikayumilla
Surah Al-Araf, Verse 35

---

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱسۡتَكۡبَرُواْ عَنۡهَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

ennāl nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhiccu taḷḷukayuṁ, avayuṭe nēre ahaṅkāraṁ naṭikkukayuṁ ceyyunnatārēā avarāṇ narakāvakāśikaḷ. avar atil nityavāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 36

---

فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ كَذَّبَ بِـَٔايَٰتِهِۦٓۚ أُوْلَـٰٓئِكَ يَنَالُهُمۡ نَصِيبُهُم مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوۡنَهُمۡ قَالُوٓاْ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا وَشَهِدُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰفِرِينَ

appēāḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkukayēā, avanṟe teḷivukaḷe niṣēdhiccutaḷḷukayēā ceytavanēkkāḷ kaṭutta akrami āruṇṭ‌? (allāhuvinṟe) rēkhayil taṅṅaḷkk niścayicciṭṭuḷḷa ōhari attarakkārkku labhikkunnatāṇ‌. avasānaṁ avare marippikkuvānāyi nam'muṭe dūtanmār (malakkukaḷ) avaruṭe aṭutt cellumpēāḷ avar paṟayuṁ: allāhuvin puṟame niṅṅaḷ viḷicc prārt'thicc keāṇṭirunnavareākke eviṭe? avar paṟayuṁ : avareākke ñaṅṅaḷe viṭṭupēāyikkaḷaññu. taṅṅaḷ satyaniṣēdhikaḷāyirunnuvenn avarkketirāyi avar tanne sākṣyaṁ vahikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Araf, Verse 37

---

قَالَ ٱدۡخُلُواْ فِيٓ أُمَمٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِكُم مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ فِي ٱلنَّارِۖ كُلَّمَا دَخَلَتۡ أُمَّةٞ لَّعَنَتۡ أُخۡتَهَاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا ٱدَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعٗا قَالَتۡ أُخۡرَىٰهُمۡ لِأُولَىٰهُمۡ رَبَّنَا هَـٰٓؤُلَآءِ أَضَلُّونَا فَـَٔاتِهِمۡ عَذَابٗا ضِعۡفٗا مِّنَ ٱلنَّارِۖ قَالَ لِكُلّٖ ضِعۡفٞ وَلَٰكِن لَّا تَعۡلَمُونَ

avan (allāhu) paṟayuṁ: jinnukaḷil ninnuṁ manuṣyaril ninnumāyi niṅṅaḷkku mump kaḻiññupēāyiṭṭuḷḷa samūhaṅṅaḷuṭe kūṭṭattil narakattil pravēśiccukeāḷḷuka. ōrēā samūhavuṁ (atil) pravēśikkumpēāḻeākke atinṟe sahēādara samūhatte śapikkuṁ. aṅṅane avarellāvaruṁ aviṭe orumiccukūṭikkaḻiññāl avarile pingāmikaḷ avaruṭe mungāmikaḷeppaṟṟi paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ivarāṇ ñaṅṅaḷe vaḻiteṟṟiccat‌. at keāṇṭ avarkk nī narakattil ninn iraṭṭi śikṣa keāṭukkēṇamē. avan paṟayuṁ: ellāvarkkuṁ iraṭṭiyuṇṭ‌. pakṣe niṅṅaḷ manas'silākkunnilla
Surah Al-Araf, Verse 38

---

وَقَالَتۡ أُولَىٰهُمۡ لِأُخۡرَىٰهُمۡ فَمَا كَانَ لَكُمۡ عَلَيۡنَا مِن فَضۡلٖ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡسِبُونَ

avarile mungāmikaḷ avaruṭe pingāmikaḷēāṭ paṟayuṁ: appēāḷ niṅṅaḷkk ñaṅṅaḷekkāḷupari yāteāru śrēṣṭhatayumilla. ākayāl niṅṅaḷ sampādiccu veccirunnatinṟe phalamāyi niṅṅaḷ śikṣa anubhavicc keāḷḷuka
Surah Al-Araf, Verse 39

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱسۡتَكۡبَرُواْ عَنۡهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمۡ أَبۡوَٰبُ ٱلسَّمَآءِ وَلَا يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ ٱلۡجَمَلُ فِي سَمِّ ٱلۡخِيَاطِۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُجۡرِمِينَ

nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhiccutaḷḷukayuṁ, avayuṭe nēre ahaṅkāraṁ naṭikkukayuṁ ceytavarārēā avarkk vēṇṭi ākāśattinṟe kavāṭaṅṅaḷ tuṟannukeāṭukkappeṭukayēyilla. oṭṭakaṁ sūciyuṭe dvārattilūṭe kaṭann pēākunnat vare avar svargattil pravēśikkukayumilla. aprakāramāṇ nāṁ kuṟṟavāḷikaḷkk pratiphalaṁ nalkunnat‌
Surah Al-Araf, Verse 40

---

لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٞ وَمِن فَوۡقِهِمۡ غَوَاشٖۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ

avarkk narakāgniyāluḷḷa mettayuṁ avaruṭe mītekkūṭi putappukaḷuṁ uṇṭāyirikkuṁ. aprakāramāṇ nāṁ akramikaḷkku pratiphalaṁ nalkunnat‌
Surah Al-Araf, Verse 41

---

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā- orāḷkkuṁ ayāḷuṭe kaḻivil peṭṭatallāte nāṁ bādhyatayēlppikkunnilla.- avarāṇ svargāvakāśikaḷ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 42

---

وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلّٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمُ ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي هَدَىٰنَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهۡتَدِيَ لَوۡلَآ أَنۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُۖ لَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّۖ وَنُودُوٓاْ أَن تِلۡكُمُ ٱلۡجَنَّةُ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

avaruṭe (viśvāsikaḷuṭe) manas'sukaḷiluḷḷa uḷpakayellāṁ nāṁ nīkkikaḷayunnatāṇ‌. avaruṭe tāḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukikkeāṇṭirikkuṁ. avar paṟayukayuṁ ceyyuṁ: ñaṅṅaḷe itilēkk nayicca allāhuvin stuti. allāhu ñaṅṅaḷe nērvaḻiyilēkk nayiccirunnilleṅkil ñaṅṅaḷeārikkaluṁ nērvaḻi prāpikkumāyirunnilla. ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe dūtanmār tīrccayāyuṁ satyavuṁ keāṇṭāṇ vannat‌. avarēāṭ viḷiccupaṟayappeṭukayuṁ ceyyuṁ: atā, svargaṁ. niṅṅaḷ pravartticcirunnatinṟe phalamāyi niṅṅaḷ atinṟe avakāśikaḷākkappeṭṭirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 43

---

وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ أَن قَدۡ وَجَدۡنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقّٗا فَهَلۡ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمۡ حَقّٗاۖ قَالُواْ نَعَمۡۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُۢ بَيۡنَهُمۡ أَن لَّعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّـٰلِمِينَ

svargāvakāśikaḷ narakāvakāśikaḷēāṭ viḷiccu paṟayuṁ: ñaṅṅaḷēāṭ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv vāgdānaṁ ceytat ñaṅṅaḷ yāthārt'thyamāyi kaṇṭettikkaḻiññu. ennāl niṅṅaḷuṭe rakṣitāv (niṅṅaḷēāṭ‌) vāgdānaṁ ceytat niṅṅaḷ yāthārt'thyamāyi kaṇṭettiyēā? avar paṟayuṁ: ate appēāḷ oru viḷambarakkāran avarkkiṭayil viḷiccupaṟayuṁ: allāhuvinṟe śāpaṁ akramikaḷuṭe mēlākunnu
Surah Al-Araf, Verse 44

---

ٱلَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَيَبۡغُونَهَا عِوَجٗا وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ كَٰفِرُونَ

atāyat‌, allāhuvinṟe mārgattil ninn taṭayukayuṁ, at vakramākkān āgrahikkukayuṁ, paralēākattil aviśvasikkukayuṁ ceyyunnavaruṭe mēl
Surah Al-Araf, Verse 45

---

وَبَيۡنَهُمَا حِجَابٞۚ وَعَلَى ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٞ يَعۡرِفُونَ كُلَّۢا بِسِيمَىٰهُمۡۚ وَنَادَوۡاْ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَن سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۚ لَمۡ يَدۡخُلُوهَا وَهُمۡ يَطۡمَعُونَ

ā raṇṭu vibhāgattinumiṭayil oru taṭas'saṁ uṇṭāyirikkuṁ. unnata sthalaṅṅaḷil cila āḷukaḷuṇṭāyirikkuṁ. ōrēā vibhāgatteyuṁ avaruṭe lakṣaṇaṁ mukhēna avar tiriccaṟiyuṁ. svargāvakāśikaḷēāṭ avar viḷiccupaṟayuṁ: niṅṅaḷkku samādhānamuṇṭāyirikkaṭṭe. avar (uyarattuḷḷavar) atil (svargattil) pravēśicciṭṭilla. avar (at‌) āśiccukeāṇṭirikkukayāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 46

---

۞وَإِذَا صُرِفَتۡ أَبۡصَٰرُهُمۡ تِلۡقَآءَ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ

avaruṭe dr̥ṣṭikaḷ narakāvakāśikaḷuṭe nēre tirikkappeṭṭāl avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷe nī akramikaḷāya janaṅṅaḷuṭe kūṭṭattilākkarutē
Surah Al-Araf, Verse 47

---

وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٗا يَعۡرِفُونَهُم بِسِيمَىٰهُمۡ قَالُواْ مَآ أَغۡنَىٰ عَنكُمۡ جَمۡعُكُمۡ وَمَا كُنتُمۡ تَسۡتَكۡبِرُونَ

uyarnna sthalaṅṅaḷiluḷḷavar lakṣaṇaṁ mukhēna avarkk tiriccaṟiyāvunna cila āḷukaḷe viḷiccukeāṇṭ paṟayuṁ: niṅṅaḷ śēkhariccirunnatuṁ, niṅṅaḷ ahaṅkariccirunnatuṁ niṅṅaḷkkenteāru prayēājanamāṇ ceytat‌
Surah Al-Araf, Verse 48

---

أَهَـٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَقۡسَمۡتُمۡ لَا يَنَالُهُمُ ٱللَّهُ بِرَحۡمَةٍۚ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمۡ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ

ikkūṭṭareppaṟṟiyāṇēā allāhu avarkkeāru kāruṇyavuṁ nalkukayillenn niṅṅaḷ satyaṁ ceyt paṟaññat‌? (ennāl avarēāṭāṇallēā) niṅṅaḷ svargattil pravēśiccukeāḷḷuka, niṅṅaḷ yāteānnuṁ bhayappeṭēṇṭatilla, niṅṅaḷ duḥkhikkēṇṭi varikayumilla. (enn paṟayappeṭṭirikkunnat‌)
Surah Al-Araf, Verse 49

---

وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَنۡ أَفِيضُواْ عَلَيۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ أَوۡ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُۚ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

narakāvakāśikaḷ svargāvakāśikaḷe viḷiccupaṟayuṁ: ñaṅṅaḷkk alpaṁ veḷḷamēā, allāhu niṅṅaḷkk nalkiya upajīvanattil ninn alpamēā niṅṅaḷ ceāriññutaraṇē! avar paṟayuṁ: satyaniṣēdhikaḷkku allāhu at raṇṭuṁ tīrttuṁ vilakkiyirikkukayāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 50

---

ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَهۡوٗا وَلَعِبٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ فَٱلۡيَوۡمَ نَنسَىٰهُمۡ كَمَا نَسُواْ لِقَآءَ يَوۡمِهِمۡ هَٰذَا وَمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ

(atāyat‌) taṅṅaḷuṭe matatte vinēādavuṁ kaḷiyumākkittīrkkukayuṁ, aihikajīvitaṁ kaṇṭu vañcitarāvukayuṁ ceytavarkk‌. atināl avaruṭetāya ī divasatte kaṇṭumuṭṭumennat avar maṟannukaḷaññat pēāle, nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe avar niṣēdhiccu kaḷaññirunnat pēāle inn avare nāṁ maṟannukaḷayunnu
Surah Al-Araf, Verse 51

---

وَلَقَدۡ جِئۡنَٰهُم بِكِتَٰبٖ فَصَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ عِلۡمٍ هُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

jñānattinṟe aṭisthānattil nāṁ kāryaṅṅaḷ viśadamākkiyiṭṭuḷḷa oru granthaṁ avarkku nāṁ keāṇṭuvannukeāṭuttu. viśvasikkunna janaṅṅaḷkku mārgadarśanavuṁ kāruṇyavumatre at‌
Surah Al-Araf, Verse 52

---

هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا تَأۡوِيلَهُۥۚ يَوۡمَ يَأۡتِي تَأۡوِيلُهُۥ يَقُولُ ٱلَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَآءَ فَيَشۡفَعُواْ لَنَآ أَوۡ نُرَدُّ فَنَعۡمَلَ غَيۡرَ ٱلَّذِي كُنَّا نَعۡمَلُۚ قَدۡ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ

atiluḷḷat pularnn kāṇuka ennatallāte maṟṟuvallatumāṇēā avar nēākkikkeāṇṭirikkunnat‌? mump atine maṟannukaḷaññavar atinṟe pularccavannettunna divasattil paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe dūtanmār satyavuṁ keāṇṭ tanneyāṇ vannat‌. ini ñaṅṅaḷkku vēṇṭi śupārśa ceyyān valla śupārśakkārumuṇṭēā? atalla, ñaṅṅaḷeānn tiriccayakkappeṭumēā? eṅkil ñaṅṅaḷ mump ceytirunnatil ninn vyatyastamāyi pravarttikkumāyirunnu. taṅṅaḷkk tanne avar naṣṭaṁ varuttiveccu. avar keṭṭiccamaccirunnatellāṁ avare viṭṭ pēāyikkaḷayukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 53

---

إِنَّ رَبَّكُمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ يُغۡشِي ٱلَّيۡلَ ٱلنَّهَارَ يَطۡلُبُهُۥ حَثِيثٗا وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ وَٱلنُّجُومَ مُسَخَّرَٰتِۭ بِأَمۡرِهِۦٓۗ أَلَا لَهُ ٱلۡخَلۡقُ وَٱلۡأَمۡرُۗ تَبَارَكَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāv āṟudivasaṅṅaḷilāyi (ghaṭṭaṅṅaḷilāyi) ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭiccavanāya allāhuvākunnu. enniṭṭavan sinhāsanasthanāyirikkunnu. rātriyekkeāṇṭ avan pakaline mūṭunnu. drutagatiyil at pakaline tēṭiccellunnu. sūryaneyuṁ candraneyuṁ nakṣatraṅṅaḷeyuṁ tanṟe kalpanaykku vidhēyamākkappeṭṭa nilayil (avan sr̥ṣṭiccirikkunnu.) aṟiyuka: sr̥ṣṭippuṁ śāsanādhikāravuṁ avannutanneyāṇa. lēākarakṣitāvāya allāhu mahatvapūrṇṇanāyirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 54

---

ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةًۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُعۡتَدِينَ

tāḻmayēāṭu kūṭiyuṁ rahasyamāyikkeāṇṭuṁ niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvinēāṭ prārt'thikkuka. paridhi viṭṭ pēākunnavare allāhu iṣṭappeṭuka tanneyilla
Surah Al-Araf, Verse 55

---

وَلَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بَعۡدَ إِصۡلَٰحِهَا وَٱدۡعُوهُ خَوۡفٗا وَطَمَعًاۚ إِنَّ رَحۡمَتَ ٱللَّهِ قَرِيبٞ مِّنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

bhūmiyil nanmavaruttiyatinu śēṣaṁ niṅṅaḷ aviṭe nāśamuṇṭākkarut‌. bhayappāṭēāṭu kūṭiyuṁ pratīkṣayēāṭukūṭiyuṁ niṅṅaḷ avane viḷiccu prārt'thikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe kāruṇyaṁ salkarm'makārikaḷkk samīpasthamākunnu
Surah Al-Araf, Verse 56

---

وَهُوَ ٱلَّذِي يُرۡسِلُ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦۖ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَقَلَّتۡ سَحَابٗا ثِقَالٗا سُقۡنَٰهُ لِبَلَدٖ مَّيِّتٖ فَأَنزَلۡنَا بِهِ ٱلۡمَآءَ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦ مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِۚ كَذَٰلِكَ نُخۡرِجُ ٱلۡمَوۡتَىٰ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

avanatre tanṟe anugrahattinn (maḻaykku) mumpāyi santēāṣavārtta aṟiyiccukeāṇṭ kāṟṟukaḷe ayakkunnavan. aṅṅane ava (kāṟṟukaḷ) bhāricca mēghatte vahiccukaḻiññāl nirjīvamāya valla nāṭṭilēkkuṁ nāṁ atine nayiccukeāṇṭ pēākukayuṁ, enniṭṭaviṭe veḷḷaṁ ceāriyukayuṁ, at mūlaṁ ellātaraṁ kāykanikaḷuṁ nāṁ puṟatt keāṇṭuvarikayuṁ ceyyunnu. at pēāle nāṁ maraṇappeṭṭavare puṟatt keāṇṭ varunnatāṇ‌. niṅṅaḷ śrad'dhiccu manas'silākkunnavarāyēkkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 57

---

وَٱلۡبَلَدُ ٱلطَّيِّبُ يَخۡرُجُ نَبَاتُهُۥ بِإِذۡنِ رَبِّهِۦۖ وَٱلَّذِي خَبُثَ لَا يَخۡرُجُ إِلَّا نَكِدٗاۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَشۡكُرُونَ

nalla nāṭṭil atile sasyaṅṅaḷ atinṟe rakṣitāvinṟe anumatiyēāṭe nannāyi muḷaccu varunnu. ennāl mēāśamāya nāṭṭil śuṣkkamāyikkeāṇṭallāte sasyaṅṅaḷ muḷacc varikayilla. aprakāraṁ, nandikāṇikkunna janaṅṅaḷkkuvēṇṭi nāṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vivadha rūpattil vivarikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 58

---

لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَقَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

nūhine addēhattinṟe janatayilēkk nāṁ ayakkukayuṇṭāyi. enniṭṭ addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkuvin. avanallāte niṅṅaḷkk oru daivavumilla. tīrccayāyuṁ bhayaṅkaramāya oru divasatte śikṣa niṅṅaḷkku (vannubhavikkumenn‌) ñān bhayappeṭunnu
Surah Al-Araf, Verse 59

---

قَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِهِۦٓ إِنَّا لَنَرَىٰكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

addēhattinṟe janatayile pramāṇimār paṟaññu: tīrccayāyuṁ nī pratyakṣamāya durmārgattilāṇenn ñaṅṅaḷ kāṇunnu
Surah Al-Araf, Verse 60

---

قَالَ يَٰقَوۡمِ لَيۡسَ بِي ضَلَٰلَةٞ وَلَٰكِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, ennil durmārgameānnumilla. pakṣe ñān lēākarakṣitāviṅkal ninnuḷḷa dūtanākunnu
Surah Al-Araf, Verse 61

---

أُبَلِّغُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَأَنصَحُ لَكُمۡ وَأَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

enṟe rakṣitāvinṟe sandēśaṅṅaḷ ñān niṅṅaḷkku etticcutarikayuṁ, niṅṅaḷēāṭ ātmārt'thamāyi upadēśikkukayumākunnu. niṅṅaḷkkaṟiññ kūṭātta palatuṁ allāhuviṅkal ninn ñān aṟiyunnumuṇṭ‌
Surah Al-Araf, Verse 62

---

أَوَعَجِبۡتُمۡ أَن جَآءَكُمۡ ذِكۡرٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنكُمۡ لِيُنذِرَكُمۡ وَلِتَتَّقُواْ وَلَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

niṅṅaḷkku munnaṟiyipp nalkunnatin vēṇṭiyuṁ, niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnatin vēṇṭiyuṁ, niṅṅaḷkk kāruṇyaṁ nalkappeṭunnatin vēṇṭiyuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa oru ulbēādhanaṁ niṅṅaḷil peṭṭa oru puruṣanilūṭe niṅṅaḷkk vannukiṭṭiyatil niṅṅaḷ atbhutappeṭukayāṇēā
Surah Al-Araf, Verse 63

---

فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيۡنَٰهُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ وَأَغۡرَقۡنَا ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمًا عَمِينَ

ennāl avar addēhatte niṣēdhiccu taḷḷikkaḷaññu. appēāḷ addēhatteyuṁ addēhattinṟe kūṭeyuḷḷavareyuṁ nāṁ kappalil rakṣappeṭuttukayuṁ, nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṣēdhiccu taḷḷikkaḷaññavare nāṁ mukkikkeāllukayuṁ ceytu. tīrccayāyuṁ avar andharāya oru janatayāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 64

---

۞وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمۡ هُودٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ

ād samudāyattilēkk avaruṭe sahēādaranāya hūdineyuṁ (ayaccu.) addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkuvin. niṅṅaḷkk avanallāte yāteāru daivavumilla. niṅṅaḷentāṇ sūkṣmata pularttāttat‌
Surah Al-Araf, Verse 65

---

قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦٓ إِنَّا لَنَرَىٰكَ فِي سَفَاهَةٖ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

addēhattinṟe janatayile satyaniṣēdhikaḷāya pramāṇimār paṟaññu: tīrccayāyuṁ nī entēā meḍhyattilppeṭṭirikkukayāṇenn ñaṅṅaḷ kāṇunnu. tīrccayāyuṁ nī kaḷḷaṁ paṟayunnavaruṭe kūṭṭattilāṇenn ñaṅṅaḷ vicārikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 66

---

قَالَ يَٰقَوۡمِ لَيۡسَ بِي سَفَاهَةٞ وَلَٰكِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, ennil yāteāru meḍhyavumilla. pakṣe, ñān lēākarakṣitāviṅkal ninnuḷḷa dūtanāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 67

---

أُبَلِّغُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَأَنَا۠ لَكُمۡ نَاصِحٌ أَمِينٌ

enṟe rakṣitāvinṟe sandēśaṅṅaḷ ñān niṅṅaḷkku etticcutarunnu. ñān niṅṅaḷuṭe viśvastanāya guṇakāṅkṣiyumākunnu
Surah Al-Araf, Verse 68

---

أَوَعَجِبۡتُمۡ أَن جَآءَكُمۡ ذِكۡرٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنكُمۡ لِيُنذِرَكُمۡۚ وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ جَعَلَكُمۡ خُلَفَآءَ مِنۢ بَعۡدِ قَوۡمِ نُوحٖ وَزَادَكُمۡ فِي ٱلۡخَلۡقِ بَصۜۡطَةٗۖ فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ

niṅṅaḷkku munnaṟiyippu nalkān vēṇṭi niṅṅaḷil peṭṭa oru puruṣanilūṭe niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa oru ulbēādhanaṁ niṅṅaḷkku vannukiṭṭiyatināl niṅṅaḷ atbhutappeṭukayāṇēā? nūhinṟe janataykku śēṣaṁ niṅṅaḷe avan pingāmikaḷākkukayuṁ, sr̥ṣṭiyil avan niṅṅaḷkku (śārīrika) vikāsaṁ vard'dhippikkukayuṁ ceytat niṅṅaḷ ōrtt nēākkuka. allāhuvinṟe anugrahaṅṅaḷ niṅṅaḷ ōrm'mikkuka. niṅṅaḷkk vijayaṁ prāpikkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 69

---

قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا لِنَعۡبُدَ ٱللَّهَ وَحۡدَهُۥ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ

avar paṟaññu: ñaṅṅaḷ allāhuve mātraṁ ārādhikkuvānuṁ, ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷ ārādhiccirunnatine ñaṅṅaḷ viṭṭukaḷayuvānuṁ vēṇṭiyāṇēā nī ñaṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnat‌? eṅkil ñaṅṅaḷēāṭ nī bhīṣaṇippeṭuttikkeāṇṭirikkunnat (śikṣa) nī ñaṅṅaḷkku keāṇṭuvā; nī satyavānmāril peṭṭavanāṇeṅkil
Surah Al-Araf, Verse 70

---

قَالَ قَدۡ وَقَعَ عَلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ رِجۡسٞ وَغَضَبٌۖ أَتُجَٰدِلُونَنِي فِيٓ أَسۡمَآءٖ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّا نَزَّلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٖۚ فَٱنتَظِرُوٓاْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُنتَظِرِينَ

hūd paṟaññu: tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa śikṣayuṁ kēāpavuṁ (itā) niṅṅaḷkk vannubhavikkukayāyi. niṅṅaḷuṁ niṅṅaḷuṭe pitākkanmāruṁ pēriṭṭuvecciṭṭuḷḷatuṁ, allāhu yāteāru pramāṇavuṁ avatarippicciṭṭillāttatumāya cila (daiva) nāmaṅṅaḷuṭe pērilāṇēā niṅṅaḷennēāṭ tarkkikkunnat‌? ennāl niṅṅaḷ kāttirunn keāḷḷuka. tīrccayāyuṁ ñānuṁ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ kāttirikkukayāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 71

---

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَقَطَعۡنَا دَابِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۖ وَمَا كَانُواْ مُؤۡمِنِينَ

aṅṅane addēhatteyuṁ addēhattinṟe kūṭeyuḷḷavareyuṁ nam'muṭe kāruṇyaṁ keāṇṭ nāṁ rakṣappeṭuttukayuṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṣēdhiccutaḷḷukayuṁ, viśvasikkātirikkukayuṁ ceytavare nāṁ muraṭēāṭe muṟiccukaḷayukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 72

---

وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمۡ ءَايَةٗۖ فَذَرُوهَا تَأۡكُلۡ فِيٓ أَرۡضِ ٱللَّهِۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

thamūd samudāyattilēkk avaruṭe sahēādaran svālihineyuṁ (nāṁ ayaccu.) addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷ allāhuvine ārādhikkuvin. avanallāte niṅṅaḷkku oru daivavumilla. niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnu vyaktamāya oru teḷiv niṅṅaḷkku vanniṭṭuṇṭ‌. niṅṅaḷkkeāru dr̥ṣṭāntamāyiṭṭ allāhuvinṟe oṭṭakamāṇit‌. ākayāl allāhuvinṟe bhūmiyil (naṭannu) tinnuvān niṅṅaḷ atine viṭṭēkkuka. niṅṅaḷatin oru upadravavuṁ ceyyarut‌. eṅkil vēdanayēṟiya śikṣa niṅṅaḷe piṭikūṭuṁ
Surah Al-Araf, Verse 73

---

وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ جَعَلَكُمۡ خُلَفَآءَ مِنۢ بَعۡدِ عَادٖ وَبَوَّأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورٗا وَتَنۡحِتُونَ ٱلۡجِبَالَ بُيُوتٗاۖ فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

ād samudāyattinu śēṣaṁ avan niṅṅaḷe pingāmikaḷākkukayuṁ, niṅṅaḷkkavan bhūmiyil vāsasthalaṁ orukkittarikayuṁ ceyta sandarbhaṁ niṅṅaḷ ōrkkukayuṁ ceyyuka. atile samatalaṅṅaḷil niṅṅaḷ sedhaṅṅaḷuṇṭākkunnu. malakaḷ veṭṭiyeṭutt niṅṅaḷ vīṭukaḷuṇṭākkukayuṁ ceyyunnu. aṅṅane allāhuvinṟe anugrahaṅṅaḷ niṅṅaḷ ōrtt nēākkuka. niṅṅaḷ nāśakārikaḷāyikkeāṇṭ bhūmiyil kuḻappaṁ sr̥ṣṭikkarut‌
Surah Al-Araf, Verse 74

---

قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لِلَّذِينَ ٱسۡتُضۡعِفُواْ لِمَنۡ ءَامَنَ مِنۡهُمۡ أَتَعۡلَمُونَ أَنَّ صَٰلِحٗا مُّرۡسَلٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قَالُوٓاْ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلَ بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ

addēhattinṟe janatayil peṭṭa ahaṅkārikaḷāya pramāṇimār balahīnarāyi karutappeṭṭavarēāṭ (atāyat‌) avaril ninn viśvasiccavarēāṭ paṟaññu: svālih tanṟe rakṣitāviṅkal ninn ayakkappeṭṭa āḷ tanneyāṇenn niṅṅaḷkkaṟiyumēā? avar paṟaññu: addēhaṁ ēteānnumāyi ayakkappeṭṭirikkunnuvēā atil ñaṅṅaḷ tīrccayāyuṁ viśvasikkunnavarāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 75

---

قَالَ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا بِٱلَّذِيٓ ءَامَنتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ

ahaṅkāraṁ kaikkeāṇṭavar paṟaññu: niṅṅaḷ ēteānnil viśvasikkunnuvēā atine ñaṅṅaḷ tīrttuṁ niṣēdhikkunnavarāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 76

---

فَعَقَرُواْ ٱلنَّاقَةَ وَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ وَقَالُواْ يَٰصَٰلِحُ ٱئۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

aṅṅane avar ā oṭṭakatte aṟukeālaceyyukayuṁ, taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe kalpanaye dhikkarikkukayuṁ ceytu. avar paṟaññu: svālihē, nī daivadūtanmāril peṭṭa āḷāṇeṅkil ñaṅṅaḷēāṭ nī bhīṣaṇippeṭuttikkeāṇṭirikkunnat (śikṣa) ñaṅṅaḷkk nī keāṇṭuvā
Surah Al-Araf, Verse 77

---

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ

appēāḷ bhūkampaṁ avare piṭikūṭi. aṅṅane nēraṁ pularnnappēāḷ avar taṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil kamiḻnn vīṇ kiṭakkunnavarāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 78

---

فَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَٰقَوۡمِ لَقَدۡ أَبۡلَغۡتُكُمۡ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحۡتُ لَكُمۡ وَلَٰكِن لَّا تُحِبُّونَ ٱلنَّـٰصِحِينَ

anantaraṁ svālih avaril ninn pintiriññu pēāyi. addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkku enṟe rakṣitāvinṟe sandēśaṁ etticcutarikayuṁ, ātmārt'thamāyi ñān niṅṅaḷēāṭ upadēśikkukayumuṇṭāyi. pakṣe, sadupadēśikaḷe niṅṅaḷ iṣṭappeṭunnilla
Surah Al-Araf, Verse 79

---

وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

lūtvineyuṁ (nāṁ ayaccu.) addēhaṁ tanṟe janatayēāṭ‌, niṅṅaḷkk mump lēākaril orāḷuṁ tanne ceytiṭṭillātta ī nīcavr̥ttikk niṅṅaḷ cellukayēā? enn paṟañña sandarbhaṁ (ōrkkuka)
Surah Al-Araf, Verse 80

---

إِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ شَهۡوَةٗ مِّن دُونِ ٱلنِّسَآءِۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ مُّسۡرِفُونَ

strīkaḷe viṭṭ puruṣanmāruṭe aṭutt tanne niṅṅaḷ kāmavikārattēāṭe cellunnu. alla, niṅṅaḷ atiruviṭṭ pravarttikkunna oru janatayākunnu
Surah Al-Araf, Verse 81

---

وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ أَخۡرِجُوهُم مِّن قَرۡيَتِكُمۡۖ إِنَّهُمۡ أُنَاسٞ يَتَطَهَّرُونَ

ivare niṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninnu puṟattākkuka, ivar pariśud'dhipālikkunna āḷukaḷākunnu. ennu paṟaññat mātramāyirunnu addēhattinṟe janatayuṭe maṟupaṭi
Surah Al-Araf, Verse 82

---

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ

appēāḷ addēhatteyuṁ addēhattinṟe bhārya oḻiccuḷḷa kuṭumbakkāreyuṁ nāṁ rakṣappeṭutti. avaḷ pintiriññ ninnavaruṭe kūṭṭattilāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 83

---

وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

nāṁ avaruṭe mēl oru taraṁ maḻa varṣippikkukayuṁ ceytu. appēāḷ ā kuṟṟavāḷikaḷuṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnuvenn nēākkuka
Surah Al-Araf, Verse 84

---

وَإِلَىٰ مَدۡيَنَ أَخَاهُمۡ شُعَيۡبٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ فَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بَعۡدَ إِصۡلَٰحِهَاۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

mad‌yaṅkārilēkk avaruṭe sahēādaranāya śu'aibineyuṁ (ayaccu.) addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkuka. niṅṅaḷkk avanallāte yāteāru daivavumilla. niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninn vyaktamāya teḷiv vanniṭṭuṇṭ‌. atināl niṅṅaḷ aḷavuṁ tūkkavuṁ tikaccukeāṭukkaṇaṁ. janaṅṅaḷkku'avaruṭe sādhanaṅṅaḷil niṅṅaḷ kam'mivaruttarut‌. bhūmiyil nanmavaruttiyatin śēṣaṁ niṅṅaḷ aviṭe nāśamuṇṭākkarut‌. niṅṅaḷ viśvāsikaḷāṇeṅkil atāṇ niṅṅaḷkk uttamaṁ
Surah Al-Araf, Verse 85

---

وَلَا تَقۡعُدُواْ بِكُلِّ صِرَٰطٖ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ بِهِۦ وَتَبۡغُونَهَا عِوَجٗاۚ وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ كُنتُمۡ قَلِيلٗا فَكَثَّرَكُمۡۖ وَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

bhīṣaṇiyuṇṭākkikkeāṇṭuṁ, allāhuvinṟe mārgattil ninn atil viśvasiccavare taṭaññukeāṇṭuṁ at (ā mārgaṁ) vakramāyirikkān āgrahiccukeāṇṭuṁ niṅṅaḷ pātakaḷilellāṁ irikkukayuṁ arut‌. niṅṅaḷ eṇṇattil kuṟavāyirunniṭṭuṁ niṅṅaḷkk avan vard'dhanav nalkiyat ōrkkukayuṁ nāśakārikaḷuṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnuvenn nēākkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Araf, Verse 86

---

وَإِن كَانَ طَآئِفَةٞ مِّنكُمۡ ءَامَنُواْ بِٱلَّذِيٓ أُرۡسِلۡتُ بِهِۦ وَطَآئِفَةٞ لَّمۡ يُؤۡمِنُواْ فَٱصۡبِرُواْ حَتَّىٰ يَحۡكُمَ ٱللَّهُ بَيۡنَنَاۚ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡحَٰكِمِينَ

ñān enteānnumāyi ayakkappeṭṭirikkunnuvēā atil niṅṅaḷil oru vibhāgaṁ viśvasiccirikkukayuṁ, maṟṟeāru vibhāgaṁ viśvasikkātirikkukayumāṇeṅkil namukkiṭayil allāhu tīrppukalpikkunnat vare niṅṅaḷ kṣamiccirikkuka.avanatre tīrppukalpikkunnavaril uttaman
Surah Al-Araf, Verse 87

---

۞قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لَنُخۡرِجَنَّكَ يَٰشُعَيۡبُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَكَ مِن قَرۡيَتِنَآ أَوۡ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَاۚ قَالَ أَوَلَوۡ كُنَّا كَٰرِهِينَ

addēhattinṟe janatayile ahaṅkārikaḷāya pramāṇimār paṟaññu: śu'aibē, tīrccayāyuṁ ninneyuṁ ninṟe kūṭeyuḷḷa viśvāsikaḷeyuṁ ñaṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninn puṟattākkuka tanne ceyyuṁ. alleṅkil niṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe mārgattil maṭaṅṅi varika tanne vēṇaṁ. addēhaṁ paṟaññu: ñaṅṅaḷ atine (ā mārgatte) veṟukkunnavarāṇeṅkil pēāluṁ (ñaṅṅaḷ maṭaṅṅaṇamennēā)
Surah Al-Araf, Verse 88

---

قَدِ ٱفۡتَرَيۡنَا عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا إِنۡ عُدۡنَا فِي مِلَّتِكُم بَعۡدَ إِذۡ نَجَّىٰنَا ٱللَّهُ مِنۡهَاۚ وَمَا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّعُودَ فِيهَآ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّنَاۚ وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ عَلَى ٱللَّهِ تَوَكَّلۡنَاۚ رَبَّنَا ٱفۡتَحۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ قَوۡمِنَا بِٱلۡحَقِّ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡفَٰتِحِينَ

niṅṅaḷuṭe mārgattil ninn allāhu ñaṅṅaḷe rakṣappeṭuttiyatin śēṣaṁ atil tanne ñaṅṅaḷ maṭaṅṅi varunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkukayāyirikkuṁ ceyyunnat‌. atil maṭaṅṅi varān ñaṅṅaḷkku pāṭillāttatāṇ‌; ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvāya allāhu uddēśikkunnuveṅkilallāte. ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe aṟiv ellākāryatteyuṁ uḷkeāḷḷunnatāyirikkunnu. allāhuvinṟe mēlāṇ ñaṅṅaḷ bharamēlpiccirikkunnat‌. ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷkkuṁ ñaṅṅaḷuṭe janaṅṅaḷkkumiṭayil nī satyaprakāraṁ tīrppuṇṭākkaṇamē. nīyāṇ tīrppuṇṭākkunnavaril uttaman
Surah Al-Araf, Verse 89

---

وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لَئِنِ ٱتَّبَعۡتُمۡ شُعَيۡبًا إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ

addēhattinṟe janatayile satyaniṣēdhikaḷāya pramāṇimār paṟaññu: niṅṅaḷ śu'aibine pinpaṟṟunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ at mūlaṁ niṅṅaḷ naṣṭakkārāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 90

---

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ

appēāḷ avare bhūkampaṁ piṭikūṭi. aṅṅane nēraṁ pularnnappēāḷ avar avaruṭe vāsasthalatt kamiḻnnu vīṇu kiṭakkukayāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 91

---

ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيۡبٗا كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَاۚ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيۡبٗا كَانُواْ هُمُ ٱلۡخَٰسِرِينَ

śu'aibine niṣēdhiccu taḷḷiyavaruṭe sthiti avaraviṭe tāmasicciṭṭēyillātta pēāleyāyi. śu'aibine niṣēdhiccu taḷḷiyavar tanneyāyirunnu naṣṭakkār
Surah Al-Araf, Verse 92

---

فَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَٰقَوۡمِ لَقَدۡ أَبۡلَغۡتُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَنَصَحۡتُ لَكُمۡۖ فَكَيۡفَ ءَاسَىٰ عَلَىٰ قَوۡمٖ كَٰفِرِينَ

anantaraṁ addēhaṁ avaril ninn pintiriññ pēāyi. addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, tīrccayāyuṁ enṟe rakṣitāvinṟe sandēśaṅṅaḷ ñān niṅṅaḷkk etticcutarikayuṁ ñān niṅṅaḷēāṭ ātmārt'thamāyi upadēśikkukayuṁ ceytiṭṭuṇṭ‌. aṅṅaneyirikke satyaniṣēdhikaḷāya janatayuṭe pēril ñān entinu duḥkhikkaṇaṁ
Surah Al-Araf, Verse 93

---

وَمَآ أَرۡسَلۡنَا فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّبِيٍّ إِلَّآ أَخَذۡنَآ أَهۡلَهَا بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَضَّرَّعُونَ

ēteāru nāṭṭil nāṁ pravācakane ayaccappēāḻuṁ aviṭattukāre duritavuṁ kaṣṭappāṭuṁ keāṇṭ nāṁ piṭikūṭātirunniṭṭilla. avar vinayamuḷḷavarāyittīrān vēṇṭiyatre at‌
Surah Al-Araf, Verse 94

---

ثُمَّ بَدَّلۡنَا مَكَانَ ٱلسَّيِّئَةِ ٱلۡحَسَنَةَ حَتَّىٰ عَفَواْ وَّقَالُواْ قَدۡ مَسَّ ءَابَآءَنَا ٱلضَّرَّآءُ وَٱلسَّرَّآءُ فَأَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

pinne nāṁ viṣamattinṟe sthānatt sekhyaṁ māṟṟivaccukeāṭuttu. aṅṅane avar abhivr̥d'dhippeṭṭu vaḷarnnu. ñaṅṅaḷuṭe pitākkanmārkkuṁ duritavuṁ santēāṣavumeākke vannubhavicciṭṭuṇṭallēā ennāṇ appēāḷ avar paṟaññat‌. appēāḷ avaraṟiyāte peṭṭenn nāṁ avare piṭikūṭi
Surah Al-Araf, Verse 95

---

وَلَوۡ أَنَّ أَهۡلَ ٱلۡقُرَىٰٓ ءَامَنُواْ وَٱتَّقَوۡاْ لَفَتَحۡنَا عَلَيۡهِم بَرَكَٰتٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَٰكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذۡنَٰهُم بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

ā nāṭukaḷiluḷḷavar viśvasikkukayuṁ, sūkṣmata pālikkukayuṁ ceytirunneṅkil ākāśattuninnuṁ bhūmiyil ninnuṁ nāṁ avarkku anugrahaṅṅaḷ tuṟannukeāṭukkumāyirunnu. pakṣe avar niṣēdhiccu taḷḷukayāṇ ceytat‌. appēāḷ avar ceyt veccirunnatinṟe phalamāyi nāṁ avare piṭikūṭi
Surah Al-Araf, Verse 96

---

أَفَأَمِنَ أَهۡلُ ٱلۡقُرَىٰٓ أَن يَأۡتِيَهُم بَأۡسُنَا بَيَٰتٗا وَهُمۡ نَآئِمُونَ

ennāl ā nāṭukaḷiluḷḷavarkk avar rātriyil uṟaṅṅikkeāṇṭirikke nam'muṭe śikṣa vannettunnatineppaṟṟi avar nirbhayarāyirikkukayāṇēā
Surah Al-Araf, Verse 97

---

أَوَأَمِنَ أَهۡلُ ٱلۡقُرَىٰٓ أَن يَأۡتِيَهُم بَأۡسُنَا ضُحٗى وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ

ā nāṭukaḷiluḷḷavarkk avar pakal samayatt kaḷiccu naṭakkunnatiniṭayil nam'muṭe śikṣa vannettunnatine paṟṟiyuṁ avar nirbhayarāyirikkukayāṇēā
Surah Al-Araf, Verse 98

---

أَفَأَمِنُواْ مَكۡرَ ٱللَّهِۚ فَلَا يَأۡمَنُ مَكۡرَ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

appēāḷ allāhuvinṟe tantratteppaṟṟi tanne avar nirbhayarāyirikkukayāṇēā? ennāl naṣṭaṁ paṟṟiya oru janavibhāgamallāte allāhuvinṟe tantratteppaṟṟi nirbhayarāyirikkukayilla
Surah Al-Araf, Verse 99

---

أَوَلَمۡ يَهۡدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِ أَهۡلِهَآ أَن لَّوۡ نَشَآءُ أَصَبۡنَٰهُم بِذُنُوبِهِمۡۚ وَنَطۡبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ فَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ

(paḻaya) avakāśikaḷkku śēṣaṁ bhūmiyuṭe anantarāvakāśikaḷāyittīrunnavarkk nāṁ uddēśikkukayāṇeṅkil avaruṭe kuṟṟakr̥tyaṅṅaḷuṭe phalamāyi nāṁ śikṣa ēlpikkunnatāṇ enna bēādhaṁ avare nērvaḻikk nayikkunnillē? nāṁ avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷil mudravekkukayuṁ ceyyuṁ. appēāḷ avar (onnuṁ) kēṭṭu manas'silākkāttavarāyittīruṁ
Surah Al-Araf, Verse 100

---

تِلۡكَ ٱلۡقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيۡكَ مِنۡ أَنۢبَآئِهَاۚ وَلَقَدۡ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَمَا كَانُواْ لِيُؤۡمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ مِن قَبۡلُۚ كَذَٰلِكَ يَطۡبَعُ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ ٱلۡكَٰفِرِينَ

ā nāṭukaḷuṭe vr̥ttāntaṅṅaḷil cilat nāṁ ninakk vivariccutarikayāṇ‌. avarilēkkayakkappeṭṭa dūtanmār vyaktamāya teḷivukaḷuṁ keāṇṭ avaruṭe aṭutt cellukayuṇṭāyi. enniṭṭuṁ mump avar niṣēdhiccu taḷḷiyirunnatil avar viśvasikkukayuṇṭāyilla. satyaniṣēdhikaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷinmēl aprakāraṁ allāhu mudravekkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 101

---

وَمَا وَجَدۡنَا لِأَكۡثَرِهِم مِّنۡ عَهۡدٖۖ وَإِن وَجَدۡنَآ أَكۡثَرَهُمۡ لَفَٰسِقِينَ

avaril adhikapērkkuṁ karāṟupālikkunna svabhāvaṁ nāṁ kaṇṭilla. tīrccayāyuṁ avaril adhikapēreyuṁ dhikkārikaḷāyittanneyāṇ nāṁ kaṇṭettiyat‌
Surah Al-Araf, Verse 102

---

ثُمَّ بَعَثۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِم مُّوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَظَلَمُواْ بِهَاۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

pinnīṭ avaruṭeyeākke śēṣaṁ mūsāye nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷumāyi phir'aunṟeyuṁ avanṟe pramāṇimāruṭeyuṁ aṭukkalēkk nāṁ niyēāgiccu. ennāl avar ā dr̥ṣṭāntaṅṅaḷēāṭ an'yāyaṁ kāṇikkukayāṇ ceytat‌. appēāḷ nēākkū; ā nāśakārikaḷuṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnuvenn‌
Surah Al-Araf, Verse 103

---

وَقَالَ مُوسَىٰ يَٰفِرۡعَوۡنُ إِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

mūsā paṟaññu: phir'aunē, tīrccayāyuṁ ñān lēākarakṣitāviṅkal ninnuḷḷa dūtanākunnu
Surah Al-Araf, Verse 104

---

حَقِيقٌ عَلَىٰٓ أَن لَّآ أَقُولَ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّۚ قَدۡ جِئۡتُكُم بِبَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ فَأَرۡسِلۡ مَعِيَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ

allāhuvinṟe pēril satyamallāteānnuṁ paṟayātirikkān kaṭappeṭṭavanāṇ ñān. niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa vyaktamāya teḷivuṁ keāṇṭāṇ ñān niṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnat‌. atināl isrāyīl santatikaḷe enṟe kūṭe ayakkū
Surah Al-Araf, Verse 105

---

قَالَ إِن كُنتَ جِئۡتَ بِـَٔايَةٖ فَأۡتِ بِهَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ

phir'aun paṟaññu: nī teḷivuṁ keāṇṭ tanneyāṇ vanniṭṭuḷḷateṅkil atiṅṅ keāṇṭuvā; nī satyavānmāril peṭṭavanāṇeṅkil
Surah Al-Araf, Verse 106

---

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

appēāḷ mūsā tanṟe vaṭi tāḻeyiṭṭu. appēāḻatā at oru pratyakṣamāya sarppamākunnu
Surah Al-Araf, Verse 107

---

وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّـٰظِرِينَ

addēhaṁ tanṟe kai puṟatteṭutt kāṇiccu. appēāḻatā nirīkṣikkunnavarkkellāṁ at veḷḷayāyi kāṇunnu
Surah Al-Araf, Verse 108

---

قَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

phir'aunṟe janatayile pramāṇimār paṟaññu: ivan nalla vivaramuḷḷa jālavidyakkāran tanne
Surah Al-Araf, Verse 109

---

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُمۡۖ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

niṅṅaḷe niṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninn puṟattākkānāṇ avan uddēśikkunnat‌. atināl niṅṅaḷkkentāṇ nirdēśikkānuḷḷat‌
Surah Al-Araf, Verse 110

---

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَأَرۡسِلۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

avar (phir'aunēāṭ‌) paṟaññu: ivannuṁ ivanṟe sahēādarannuṁ tāṅkaḷ kuṟacc iṭakeāṭukkuka. nagaraṅṅaḷil cenn viḷiccukūṭṭān āḷukaḷe ayakkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Araf, Verse 111

---

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَٰحِرٍ عَلِيمٖ

ellā vivaramuḷḷa jālavidyakkāreyuṁ avar tāṅkaḷuṭe aṭukkal keāṇṭuvaraṭṭe
Surah Al-Araf, Verse 112

---

وَجَآءَ ٱلسَّحَرَةُ فِرۡعَوۡنَ قَالُوٓاْ إِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

jālavidyakkār phir'aunṟe aṭutt vannu. avar paṟaññu: ñaṅṅaḷāṇ jayikkunnavareṅkil ñaṅṅaḷkku nalla pratiphalamuṇṭāyirikkumenn tīrccayāṇallēā
Surah Al-Araf, Verse 113

---

قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ لَمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

phir'aun paṟaññu: ate, tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ (enṟe aṭukkal) sāmīpyaṁ nalkappeṭunnavaruṭe kūṭṭattilāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Araf, Verse 114

---

قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلۡقِيَ وَإِمَّآ أَن نَّكُونَ نَحۡنُ ٱلۡمُلۡقِينَ

avar paṟaññu: hē, mūsā onnukil nī iṭuka. alleṅkil ñaṅṅaḷākāṁ iṭunnat‌
Surah Al-Araf, Verse 115

---

قَالَ أَلۡقُواْۖ فَلَمَّآ أَلۡقَوۡاْ سَحَرُوٓاْ أَعۡيُنَ ٱلنَّاسِ وَٱسۡتَرۡهَبُوهُمۡ وَجَآءُو بِسِحۡرٍ عَظِيمٖ

mūsā paṟaññu: niṅṅaḷ iṭṭukeāḷḷuka. aṅṅane iṭṭappēāḷ avar āḷukaḷuṭe kaṇṇukeṭṭukayuṁ avarkk bhayamuṇṭākkukayuṁ ceytu. vampicca oru jālavidyayāṇ avar keāṇṭu vannat‌
Surah Al-Araf, Verse 116

---

۞وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَلۡقِ عَصَاكَۖ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

mūsāykk nāṁ bēādhanaṁ nalki; nī ninṟe vaṭi iṭṭēkkuka enn‌. appēāḷ ā vaṭiyatā avar kr̥trimamāyi uṇṭākkiyatine viḻuṅṅunnu
Surah Al-Araf, Verse 117

---

فَوَقَعَ ٱلۡحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

aṅṅane satyaṁ sthirappeṭukayuṁ, avar pravartticcirunnatellāṁ niṣphalamākukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 118

---

فَغُلِبُواْ هُنَالِكَ وَٱنقَلَبُواْ صَٰغِرِينَ

aṅṅane aviṭe vecc avar parājayappeṭukayuṁ, avar nis'sāranmārāyi māṟukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 119

---

وَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

avar (ā jālavidyakkār) sāṣṭāṅgan̄ceyyunnavarāyi vīḻukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 120

---

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

avar paṟaññu: lēākarakṣitāvil ñaṅṅaḷitā viśvasiccirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 121

---

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

mūsāyuṭeyuṁ hāṟūnṟeyuṁ rakṣitāvil
Surah Al-Araf, Verse 122

---

قَالَ فِرۡعَوۡنُ ءَامَنتُم بِهِۦ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكۡرٞ مَّكَرۡتُمُوهُ فِي ٱلۡمَدِينَةِ لِتُخۡرِجُواْ مِنۡهَآ أَهۡلَهَاۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ

phir'aun paṟaññu: ñān niṅṅaḷkk anuvādaṁ nalkunnatin mump niṅṅaḷ viśvasiccirikkukayāṇēā? ī nagarattiluḷḷavare iviṭe ninn puṟattākkān vēṇṭi niṅṅaḷellāṁ kūṭi iviṭe vecc naṭattiya oru gūḍhatantraṁ tanneyāṇit‌. atināl vaḻiye niṅṅaḷ manas'silākkikkeāḷḷuṁ
Surah Al-Araf, Verse 123

---

لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

niṅṅaḷuṭe kaikaḷuṁ kālukaḷuṁ etirvaśaṅṅaḷil ninnāyi ñān muṟiccukaḷayuka tanne ceyyuṁ. pinne niṅṅaḷe muḻuvan ñān krūśikkukayuṁ ceyyuṁ; tīrcca
Surah Al-Araf, Verse 124

---

قَالُوٓاْ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

avar paṟaññu: tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkkāṇallēā ñaṅṅaḷ tiriccettunnat‌
Surah Al-Araf, Verse 125

---

وَمَا تَنقِمُ مِنَّآ إِلَّآ أَنۡ ءَامَنَّا بِـَٔايَٰتِ رَبِّنَا لَمَّا جَآءَتۡنَاۚ رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَيۡنَا صَبۡرٗا وَتَوَفَّنَا مُسۡلِمِينَ

ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ ñaṅṅaḷkk vannappēāḷ ñaṅṅaḷ at viśvasiccu ennat mātramāṇallēā nī ñaṅṅaḷuṭe mēl kuṟṟaṁ cumattunnat‌. ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷuṭe mēl nī kṣama ceāriññutarikayuṁ, ñaṅṅaḷe nī musliṅkaḷāyikkeāṇṭ marippikkukayuṁ ceyyēṇamē
Surah Al-Araf, Verse 126

---

وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوۡمَهُۥ لِيُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَيَذَرَكَ وَءَالِهَتَكَۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبۡنَآءَهُمۡ وَنَسۡتَحۡيِۦ نِسَآءَهُمۡ وَإِنَّا فَوۡقَهُمۡ قَٰهِرُونَ

phir'aunṟe janatayile pramāṇimār paṟaññu: bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkuvānuṁ, tāṅkaḷēyuṁ tāṅkaḷuṭe daivaṅṅaḷēyuṁ viṭṭukaḷayuvānuṁ tāṅkaḷ mūsāyeyuṁ avanṟe āḷkkāreyuṁ (anuvadicc‌) viṭukayāṇēā? avan (phir'aun) paṟaññu: nāṁ avaruṭe (isrāyīlyaruṭe) āṇmakkaḷe keānneāṭukkukayuṁ, avaruṭe strīkaḷe jīvikkān viṭukayuṁ ceyyunnatāṇ‌. tīrccayāyuṁ nāṁ avaruṭe mēl sarvvādhipatyamuḷḷavarāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 127

---

قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱسۡتَعِينُواْ بِٱللَّهِ وَٱصۡبِرُوٓاْۖ إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِينَ

mūsā tanṟe janaṅṅaḷēāṭ paṟaññu: niṅṅaḷ allāhuvēāṭ sahāyaṁ tēṭukayuṁ kṣamikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ bhūmi allāhuvinṟetākunnu. avanṟe dāsanmāril ninn avan uddēśikkunnavarkk avan at avakāśappeṭuttikeāṭukkunnu. paryavasānaṁ dharm'maniṣṭha pālikkunnavarkk anukūlamāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 128

---

قَالُوٓاْ أُوذِينَا مِن قَبۡلِ أَن تَأۡتِيَنَا وَمِنۢ بَعۡدِ مَا جِئۡتَنَاۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يُهۡلِكَ عَدُوَّكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرَ كَيۡفَ تَعۡمَلُونَ

avar paṟaññu: tāṅkaḷ ñaṅṅaḷuṭe aṭutt (dūtanāyi) varunnatinṟe mumpuṁ, tāṅkaḷ ñaṅṅaḷuṭe aṭutt vannatin śēṣavuṁ ñaṅṅaḷ marddikkappeṭṭirikkukayāṇ‌. addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: niṅṅaḷuṭe rakṣitāv niṅṅaḷuṭe śatruvine naśippikkukayuṁ, bhūmiyil niṅṅaḷe avan anantarāvakāśikaḷākkukayuṁ ceytēkkāṁ. enniṭṭ niṅṅaḷ eṅṅane pravarttikkunnuvenn avan nēākkunnatāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 129

---

وَلَقَدۡ أَخَذۡنَآ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ بِٱلسِّنِينَ وَنَقۡصٖ مِّنَ ٱلثَّمَرَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ

phir'aunṟe āḷkkāre (varaḷccayuṭe) keāllaṅṅaḷuṁ, viḷakaḷuṭe kam'miyuṁ keāṇṭ nāṁ piṭikūṭukayuṇṭāyi; avar cinticc manas'silākkuvān vēṇṭi
Surah Al-Araf, Verse 130

---

فَإِذَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡحَسَنَةُ قَالُواْ لَنَا هَٰذِهِۦۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةٞ يَطَّيَّرُواْ بِمُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓۗ أَلَآ إِنَّمَا طَـٰٓئِرُهُمۡ عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

ennāl avarkkeāru nanma vannāl avar paṟayumāyirunnu: namukk arhatayuḷḷat tanneyāṇit‌. ini avarkk valla tinmayuṁ bādhiccuveṅkilēā at mūsāyuṭeyuṁ kūṭeyuḷḷavaruṭeyuṁ śakunappiḻayāṇ ennāṇavar paṟaññirunnat‌. alla, avaruṭe śakunaṁ allāhuvinṟe pakkal tanneyākunnu. pakṣe avaril adhikapēruṁ manas'silākkunnilla
Surah Al-Araf, Verse 131

---

وَقَالُواْ مَهۡمَا تَأۡتِنَا بِهِۦ مِنۡ ءَايَةٖ لِّتَسۡحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحۡنُ لَكَ بِمُؤۡمِنِينَ

avar paṟaññu: ñaṅṅaḷe māyājālattil peṭuttān vēṇṭi ēteāru dr̥ṣṭāntavumāyi nī ñaṅṅaḷuṭe aṭutt vannāluṁ ñaṅṅaḷ ninne viśvasikkān pēākunnilla
Surah Al-Araf, Verse 132

---

فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلطُّوفَانَ وَٱلۡجَرَادَ وَٱلۡقُمَّلَ وَٱلضَّفَادِعَ وَٱلدَّمَ ءَايَٰتٖ مُّفَصَّلَٰتٖ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ وَكَانُواْ قَوۡمٗا مُّجۡرِمِينَ

veḷḷappeākkaṁ, veṭṭukiḷi, pēn, tavaḷakaḷ, raktaṁ enniṅṅane vyaktamāya dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ avaruṭe nēre nāṁ ayaccu. enniṭṭuṁ avar ahaṅkarikkukayuṁ kuṟṟavāḷikaḷāya janatayāyirikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 133

---

وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيۡهِمُ ٱلرِّجۡزُ قَالُواْ يَٰمُوسَى ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَۖ لَئِن كَشَفۡتَ عَنَّا ٱلرِّجۡزَ لَنُؤۡمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرۡسِلَنَّ مَعَكَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ

śikṣa avaruṭe mēl vannubhaviccappēāḷ avar paṟaññu: hē; mūsā, ninṟe rakṣitāv ninnēāṭ ceytiṭṭuḷḷa karār munnirtti ñaṅṅaḷkk vēṇṭi avanēāṭ nī prārt'thikkuka. ñaṅṅaḷil ninn ī śikṣa akaṟṟittarunna pakṣaṁ ñaṅṅaḷ ninne viśvasikkukayuṁ, isrāyīl santatikaḷe ninṟe kūṭe ñaṅṅaḷ ayaccu tarikayuṁ ceyyunnatāṇ‌; tīrcca
Surah Al-Araf, Verse 134

---

فَلَمَّا كَشَفۡنَا عَنۡهُمُ ٱلرِّجۡزَ إِلَىٰٓ أَجَلٍ هُم بَٰلِغُوهُ إِذَا هُمۡ يَنكُثُونَ

ennāl avar ettēṇṭatāya oru avadhivare nāṁ avaril ninn śikṣa akaṟṟikeāṭuttappēāḷ avaratā vākk laṅghikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 135

---

فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ

appēāḷ nāṁ avaruṭe kāryattil śikṣānaṭapaṭi eṭuttu. aṅṅane avare nāṁ kaṭalil mukkikkaḷaññu. avar nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhiccukaḷayukayuṁ avayeppaṟṟi aśrad'dharāyirikkukayuṁ ceytatinṟe phalamatre at‌
Surah Al-Araf, Verse 136

---

وَأَوۡرَثۡنَا ٱلۡقَوۡمَ ٱلَّذِينَ كَانُواْ يُسۡتَضۡعَفُونَ مَشَٰرِقَ ٱلۡأَرۡضِ وَمَغَٰرِبَهَا ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۖ وَتَمَّتۡ كَلِمَتُ رَبِّكَ ٱلۡحُسۡنَىٰ عَلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ بِمَا صَبَرُواْۖ وَدَمَّرۡنَا مَا كَانَ يَصۡنَعُ فِرۡعَوۡنُ وَقَوۡمُهُۥ وَمَا كَانُواْ يَعۡرِشُونَ

aṭicceātukkappeṭṭirunna ā janataykk‌, nāṁ anugrahicca, kiḻakkuṁ paṭiññāṟumuḷḷa bhūpradēśaṅṅaḷ nāṁ avakāśappeṭuttikeāṭukkukayuṁ ceytu. isrāyīl santatikaḷil, avar kṣamiccatinṟe phalamāyi ninṟe rakṣitāvinṟe uttamamāya vacanaṁ niṟavēṟukayuṁ, phir'aunuṁ avanṟe janatayuṁ nirmiccukeāṇṭirunnatuṁ, avar keṭṭi uyarttiyirunnatuṁ nāṁ takartt kaḷayukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 137

---

وَجَٰوَزۡنَا بِبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱلۡبَحۡرَ فَأَتَوۡاْ عَلَىٰ قَوۡمٖ يَعۡكُفُونَ عَلَىٰٓ أَصۡنَامٖ لَّهُمۡۚ قَالُواْ يَٰمُوسَى ٱجۡعَل لَّنَآ إِلَٰهٗا كَمَا لَهُمۡ ءَالِهَةٞۚ قَالَ إِنَّكُمۡ قَوۡمٞ تَجۡهَلُونَ

isrāyīl santatikaḷe nāṁ kaṭal kaṭatti (rakṣappeṭutti.) enniṭṭ taṅṅaḷuṭe bimbaṅṅaḷuṭe mumpāke bhajanamirikkunna oru janatayuṭe aṭukkal avar cennetti. avar paṟaññu: hē; mūsā, ivarkk daivaṅṅaḷuḷḷat pēāle ñaṅṅaḷkkuṁ oru daivatte nī ērpeṭuttittaraṇaṁ. addēhaṁ paṟaññu: tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ vivaramillātta oru janavibhāgamākunnu
Surah Al-Araf, Verse 138

---

إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ مُتَبَّرٞ مَّا هُمۡ فِيهِ وَبَٰطِلٞ مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

tīrccayāyuṁ ī kūṭṭar enteānnil nilakeāḷḷunnuvēā at naśippikkappeṭunnatāṇ‌. avar pravartticc keāṇṭirikkunnatellāṁ niṣphalavumākunnu
Surah Al-Araf, Verse 139

---

قَالَ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡغِيكُمۡ إِلَٰهٗا وَهُوَ فَضَّلَكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

addēhaṁ paṟaññu: allāhuvallāttavareyāṇēā ñān niṅṅaḷkk daivamāyi anvēṣikkēṇṭat‌? avanākaṭṭe niṅṅaḷe lēākaril vecc ulkr̥ṣṭarākkiyirikkukayāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 140

---

وَإِذۡ أَنجَيۡنَٰكُم مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَآءٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَظِيمٞ

niṅṅaḷkk kaṭutta śikṣa anubhavippikkukayuṁ, niṅṅaḷuṭe āṇmakkaḷe keānneāṭukkukayuṁ, niṅṅaḷuṭe strīkaḷe jīvikkān viṭukayuṁ ceyt keāṇṭirunna phir'aunṟe kūṭṭaril ninn niṅṅaḷe nāṁ rakṣappeṭuttiya sandarbhaṁ (niṅṅaḷ ōrkkuka.) niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa oru kaṭutta parīkṣaṇamāṇ atiluṇṭāyirunnat‌
Surah Al-Araf, Verse 141

---

۞وَوَٰعَدۡنَا مُوسَىٰ ثَلَٰثِينَ لَيۡلَةٗ وَأَتۡمَمۡنَٰهَا بِعَشۡرٖ فَتَمَّ مِيقَٰتُ رَبِّهِۦٓ أَرۡبَعِينَ لَيۡلَةٗۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَٰرُونَ ٱخۡلُفۡنِي فِي قَوۡمِي وَأَصۡلِحۡ وَلَا تَتَّبِعۡ سَبِيلَ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

mūsāykk nāṁ muppat rātri niścayicc keāṭukkukayuṁ, patt kūṭi cērtt at pūrttiyākkukayuṁ ceytu. aṅṅane addēhattinṟe rakṣitāv niścayicca nālpat rātriyuṭe samayaparidhi pūrttiyāyi. mūsā tanṟe sahēādaranāya hāṟūnēāṭ paṟaññu: enṟe janatayuṭe kāryattil nī enṟe prātinidhyaṁ vahikkukayuṁ, nallat pravarttikkukayuṁ, kuḻappakkāruṭe mārgaṁ pintuṭarātirikkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Araf, Verse 142

---

وَلَمَّا جَآءَ مُوسَىٰ لِمِيقَٰتِنَا وَكَلَّمَهُۥ رَبُّهُۥ قَالَ رَبِّ أَرِنِيٓ أَنظُرۡ إِلَيۡكَۚ قَالَ لَن تَرَىٰنِي وَلَٰكِنِ ٱنظُرۡ إِلَى ٱلۡجَبَلِ فَإِنِ ٱسۡتَقَرَّ مَكَانَهُۥ فَسَوۡفَ تَرَىٰنِيۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُۥ لِلۡجَبَلِ جَعَلَهُۥ دَكّٗا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقٗاۚ فَلَمَّآ أَفَاقَ قَالَ سُبۡحَٰنَكَ تُبۡتُ إِلَيۡكَ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

nam'muṭe niścita samayattin mūsā varikayuṁ, addēhattinṟe rakṣitāv addēhattēāṭ sansārikkukayuṁ ceytappēāḷ mūsā paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, (ninne) enikkeānnu kāṇiccutarū. ñān ninneyeānn nēākkikkāṇaṭṭe. avan (allāhu) paṟaññu: nī enne kāṇukayilla tanne. ennāl nī ā malayilēkk nēākkū. at atinṟe sthānatt uṟaccuninnāl vaḻiye ninakkenne kāṇāṁ. aṅṅane addēhattinṟe rakṣitāv parvvatattin veḷippeṭṭappēāḷ atine avan peāṭiyākki. mūsā bēādharahitanāyi vīḻukayuṁ ceytu. enniṭṭ addēhattin bēādhaṁ vannappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: nīyetra pariśud'dhan! ñān ninnilēkk khēdiccumaṭaṅṅiyirikkunnu. ñān viśvāsikaḷil onnāmanākunnu
Surah Al-Araf, Verse 143

---

قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنِّي ٱصۡطَفَيۡتُكَ عَلَى ٱلنَّاسِ بِرِسَٰلَٰتِي وَبِكَلَٰمِي فَخُذۡ مَآ ءَاتَيۡتُكَ وَكُن مِّنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ

avan (allāhu) paṟaññu: hē; mūsā, enṟe sandēśaṅṅaḷkeāṇṭuṁ, enṟe (nēriṭṭuḷḷa) sansāraṁ keāṇṭuṁ tīrccayāyuṁ ninne janaṅṅaḷil ulkr̥ṣṭanāyi ñān teraññeṭuttirikkunnu. atināl ñān ninakk nalkiyat svīkarikkukayuṁ nandiyuḷḷavaruṭe kūṭṭattilāyirikkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Araf, Verse 144

---

وَكَتَبۡنَا لَهُۥ فِي ٱلۡأَلۡوَاحِ مِن كُلِّ شَيۡءٖ مَّوۡعِظَةٗ وَتَفۡصِيلٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ فَخُذۡهَا بِقُوَّةٖ وَأۡمُرۡ قَوۡمَكَ يَأۡخُذُواْ بِأَحۡسَنِهَاۚ سَأُوْرِيكُمۡ دَارَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

ellākāryatteppaṟṟiyuṁ nāṁ addēhattin (mūsāykk‌) palakakaḷil eḻutikeāṭukkukayuṁ ceytu. atāyat sadupadēśavuṁ, ellā kāryatteppaṟṟiyuḷḷa viśadīkaraṇavuṁ. (nāṁ paṟaññu:) avaye muṟukepiṭikkukayuṁ, avayile vaḷare nalla kāryaṅṅaḷ svīkarikkān ninṟe janatayēāṭ kalpikkukayuṁ ceyyuka. dhikkārikaḷuṭe pārppiṭaṁ vaḻiye ñān niṅṅaḷkk kāṇiccutarunnatāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 145

---

سَأَصۡرِفُ عَنۡ ءَايَٰتِيَ ٱلَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلرُّشۡدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلۡغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ

n'yāyaṁ kūṭāte bhūmiyil ahaṅkāraṁ naṭicc keāṇṭirikkunnavare enṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil ninn ñān tiriccukaḷayunnatāṇ‌. ellā dr̥ṣṭāntavuṁ kaṇṭāluṁ avaratil viśvasikkukayillaṇērmārgaṁ kaṇṭāl avar atine mārgamāyi svīkarikkukayilla. durmārgaṁ kaṇṭāl avarat mārgamāyi svīkarikkukayuṁ ceyyuṁ. nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ avar niṣēdhicc taḷḷukayuṁ , avayeppaṟṟi avar aśrad'dharāyirikkukayuṁ ceytatinṟe phalamāṇat‌
Surah Al-Araf, Verse 146

---

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَلِقَآءِ ٱلۡأٓخِرَةِ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡۚ هَلۡ يُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷeyuṁ, paralēākatte kaṇṭumuṭṭunnatineyuṁ niṣēdhicc kaḷaññavarārēā avaruṭe karm'maṅṅaḷ niṣphalamāyirikkunnu. avar pravartticcu keāṇṭirunnatinṟe phalamallāte avarkku nalkappeṭumēā
Surah Al-Araf, Verse 147

---

وَٱتَّخَذَ قَوۡمُ مُوسَىٰ مِنۢ بَعۡدِهِۦ مِنۡ حُلِيِّهِمۡ عِجۡلٗا جَسَدٗا لَّهُۥ خُوَارٌۚ أَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّهُۥ لَا يُكَلِّمُهُمۡ وَلَا يَهۡدِيهِمۡ سَبِيلًاۘ ٱتَّخَذُوهُ وَكَانُواْ ظَٰلِمِينَ

mūsāyuṭe janata addēhaṁ pēāyatinu śēṣaṁ avaruṭe ābharaṇaṅṅaḷ keāṇṭuṇṭākkiya mukrayiṭunna oru kāḷakkuṭṭiyuṭe svarūpatte daivamāyi svīkariccu. atavarēāṭ sansārikkukayillennuṁ, avarkk vaḻi kāṇikkukayillennuṁ avar kaṇṭillē? atine avar (daivamāyi) svīkarikkukayuṁ atēāṭe avar akramikaḷāvukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 148

---

وَلَمَّا سُقِطَ فِيٓ أَيۡدِيهِمۡ وَرَأَوۡاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمۡ يَرۡحَمۡنَا رَبُّنَا وَيَغۡفِرۡ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

avarkku khēdaṁ tēānnukayuṁ, taṅṅaḷ piḻacc pēāyirikkunnu enn avar kāṇukayuṁ ceytappēāḷ avar paṟaññu: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv ñaṅṅaḷēāṭ karuṇa kāṇikkukayuṁ, ñaṅṅaḷkk peāṟuttutarikayuṁ ceytiṭṭilleṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ naṣṭakkāril peṭṭavarāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 149

---

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗا قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُونِي مِنۢ بَعۡدِيٓۖ أَعَجِلۡتُمۡ أَمۡرَ رَبِّكُمۡۖ وَأَلۡقَى ٱلۡأَلۡوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأۡسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُۥٓ إِلَيۡهِۚ قَالَ ٱبۡنَ أُمَّ إِنَّ ٱلۡقَوۡمَ ٱسۡتَضۡعَفُونِي وَكَادُواْ يَقۡتُلُونَنِي فَلَا تُشۡمِتۡ بِيَ ٱلۡأَعۡدَآءَ وَلَا تَجۡعَلۡنِي مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ

kupitanuṁ duḥkhitanumāyikkeāṇṭ tanṟe janaṅṅaḷilēkk maṭaṅṅi vanniṭṭ mūsā paṟaññu: ñān pēāya śēṣaṁ enṟe pinnil niṅṅaḷ pravartticca kāryaṁ vaḷare cītta tanne. niṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe kalpana kāttirikkāte niṅṅaḷ dhr̥tikūṭṭiyēā? addēhaṁ palakakaḷ tāḻeyiṭukayuṁ, tanṟe sahēādaranṟe tala piṭicc tanṟe aṭuttēkk valikkukayuṁ ceytu. avan (sahēādaran) paṟaññu: enṟe um'mayuṭe makanē, janaṅṅaḷ enne durbalanāyi gaṇiccu. avarenne keānnēkkumāyirunnu. atināl (ennēāṭ kayarttu keāṇṭ‌) nī śatrukkaḷkk santēāṣattin iṭavaruttarut‌. akramikaḷāya janaṅṅaḷuṭe kūṭṭattil enne kaṇakkākkukayuṁ ceyyarut‌
Surah Al-Araf, Verse 150

---

قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِأَخِي وَأَدۡخِلۡنَا فِي رَحۡمَتِكَۖ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ

addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, enikkuṁ enṟe sahēādarannuṁ nī peāṟuttutarikayuṁ, ñaṅṅaḷe nī ninṟe kāruṇyattil uḷpeṭuttukayuṁ ceyyēṇamē. nī paramakāruṇikanāṇallēā
Surah Al-Araf, Verse 151

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ ٱلۡعِجۡلَ سَيَنَالُهُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَذِلَّةٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُفۡتَرِينَ

kāḷakkuṭṭiye daivamāyi svīkariccavarārēā avarkku taṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa kēāpavuṁ, aihikajīvitattil nindyatayuṁ vannubhavikkunnatāṇ‌. kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkunnavarkku nāṁ pratiphalaṁ nalkunnat aprakāramatre
Surah Al-Araf, Verse 152

---

وَٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِهَا وَءَامَنُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

ennāl tinmakaḷ pravarttikkukayuṁ, enniṭṭatinu śēṣaṁ paścāttapikkukayuṁ, viśvasikkukayuṁ ceytavarkku tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv atin śēṣaṁ ēṟe peāṟuttukeāṭukkukayuṁ, karuṇa kāṇikkukayuṁ ceyyunnavanākunnu
Surah Al-Araf, Verse 153

---

وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى ٱلۡغَضَبُ أَخَذَ ٱلۡأَلۡوَاحَۖ وَفِي نُسۡخَتِهَا هُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلَّذِينَ هُمۡ لِرَبِّهِمۡ يَرۡهَبُونَ

mūsāyuṭe kēāpaṁ aṭaṅṅiyappēāḷ addēhaṁ (divyasandēśameḻutiya) palakakaḷ eṭuttu. avayil rēkhappeṭuttiyatil taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine bhayappeṭunna āḷukaḷkk mārgadarśanavuṁ kāruṇyavumāṇuṇṭāyirunnat‌
Surah Al-Araf, Verse 154

---

وَٱخۡتَارَ مُوسَىٰ قَوۡمَهُۥ سَبۡعِينَ رَجُلٗا لِّمِيقَٰتِنَاۖ فَلَمَّآ أَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ قَالَ رَبِّ لَوۡ شِئۡتَ أَهۡلَكۡتَهُم مِّن قَبۡلُ وَإِيَّـٰيَۖ أَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَّآۖ إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهۡدِي مَن تَشَآءُۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَاۖ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡغَٰفِرِينَ

nam'muṭe niścita samayattēkk mūsā tanṟe janaṅṅaḷil ninn eḻupat puruṣanmāre teraññeṭuttu. enniṭṭ ugramāya kulukkaṁ avarkk piṭipeṭṭappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, nī uddēśiccirunneṅkil mump tanne avareyuṁ enneyuṁ ninakk naśippikkāmāyirunnu. ñaṅṅaḷuṭe kūṭṭattile mūḍhanmār pravartticcatinṟe pēril nī ñaṅṅaḷe naśippikkukayāṇēā? at ninṟe parīkṣaṇamallāte maṟṟeānnumalla. at mūlaṁ nī uddēśikkunnavare nī piḻavilākkukayuṁ nī uddēśikkunnavare nī nērvaḻiyilākkukayuṁ ceyyunnu. nīyāṇ ñaṅṅaḷuṭe rakṣādhikāri. atināl ñaṅṅaḷkk nī peāṟuttutarikayuṁ, ñaṅṅaḷēāṭ karuṇa kāṇikkukayuṁ ceyyēṇamē. nīyāṇ peāṟukkunnavaril uttaman
Surah Al-Araf, Verse 155

---

۞وَٱكۡتُبۡ لَنَا فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِنَّا هُدۡنَآ إِلَيۡكَۚ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِۦ مَنۡ أَشَآءُۖ وَرَحۡمَتِي وَسِعَتۡ كُلَّ شَيۡءٖۚ فَسَأَكۡتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِنَا يُؤۡمِنُونَ

ihalēākattuṁ paralēākattuṁ ñaṅṅaḷkk nī nanma rēkhappeṭuttukayuṁ (athavā vidhikkukayuṁ) ceyyēṇamē. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ ninnilēkk maṭaṅṅiyirikkunnu. avan (allāhu) paṟaññu: enṟe śikṣa ñān uddēśikkunnavarkk ēlpikkunnatāṇ‌. enṟe kāruṇyamākaṭṭe sarvva vastukkaḷeyuṁ uḷkeāḷḷunnatāyirikkuṁ. ennāl dharm'maniṣṭha pālikkukayuṁ, sakātt nalkukayuṁ, nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil viśvasikkukayuṁ ceyyunnavarāya āḷukaḷkk (pratyēkamāyi) ñān at rēkhappeṭuttunnatāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 156

---

ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلرَّسُولَ ٱلنَّبِيَّ ٱلۡأُمِّيَّ ٱلَّذِي يَجِدُونَهُۥ مَكۡتُوبًا عِندَهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَٱلۡإِنجِيلِ يَأۡمُرُهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَىٰهُمۡ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَ وَيَضَعُ عَنۡهُمۡ إِصۡرَهُمۡ وَٱلۡأَغۡلَٰلَ ٱلَّتِي كَانَتۡ عَلَيۡهِمۡۚ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِهِۦ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَٱتَّبَعُواْ ٱلنُّورَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ مَعَهُۥٓ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

(atāyat‌) taṅṅaḷuṭe pakkaluḷḷa teṟāttiluṁ injīliluṁ rēkhappeṭuttappeṭṭatāyi avarkk kaṇṭettān kaḻiyunna ā akṣarajñānamillātta pravācakanāya daivadūtane (muham'mad nabiye) pinpaṟṟunnavarkk (ā kāruṇyaṁ rēkhappeṭuttunnatāṇ‌.) avarēāṭ addēhaṁ sadācāraṁ kalpikkukayuṁ, durācārattil ninn avare vilakkukayuṁ ceyyunnu. nalla vastukkaḷ avarkk anuvadanīyamākkukayuṁ, cītta vastukkaḷ avaruṭe mēl niṣid'dhamākkukayuṁ ceyyunnu. avaruṭe bhāraṅṅaḷuṁ avaruṭe mēluṇṭāyirunna vilaṅṅukaḷuṁ addēhaṁ iṟakkivekkukayuṁ ceyyunnu. appēāḷ addēhattil viśvasikkukayuṁ addēhatte pintuṇakkukayuṁ sahāyikkukayuṁ addēhattēāṭeāppaṁ avatarippikkappeṭṭiṭṭuḷḷa ā prakāśatte pinpaṟṟukayuṁ ceytavarārēā, avar tanneyāṇ vijayikaḷ
Surah Al-Araf, Verse 157

---

قُلۡ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُمۡ جَمِيعًا ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ فَـَٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِ ٱلنَّبِيِّ ٱلۡأُمِّيِّ ٱلَّذِي يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَكَلِمَٰتِهِۦ وَٱتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ

paṟayuka: manuṣyarē, tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷilēkkellāmuḷḷa allāhuvinṟe dūtanākunnu. ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ ādhipatyaṁ ēteāruvannāṇēā avanṟe (dūtan.) avanallāte oru daivavumilla. avan jīvippikkukayuṁ marippikkukayuṁ ceyyunnu. atināl niṅṅaḷ allāhuviluṁ avanṟe dūtaniluṁ viśvasikkuvin. ate, allāhuviluṁ avanṟe vacanaṅṅaḷiluṁ viśvasikkunna akṣarajñānamillātta ā pravācakanil. addēhatte niṅṅaḷ pinpaṟṟuvin niṅṅaḷ nērmārgaṁ prāpikkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 158

---

وَمِن قَوۡمِ مُوسَىٰٓ أُمَّةٞ يَهۡدُونَ بِٱلۡحَقِّ وَبِهِۦ يَعۡدِلُونَ

mūsāyuṭe janatayil tanne satyattinṟe aṭisthānattil mārgadarśanaṁ ceyyukayuṁ atanusaricc tanne nīti pālikkukayuṁ ceyyunna oru samūhamuṇṭ‌
Surah Al-Araf, Verse 159

---

وَقَطَّعۡنَٰهُمُ ٱثۡنَتَيۡ عَشۡرَةَ أَسۡبَاطًا أُمَمٗاۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ إِذِ ٱسۡتَسۡقَىٰهُ قَوۡمُهُۥٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡحَجَرَۖ فَٱنۢبَجَسَتۡ مِنۡهُ ٱثۡنَتَا عَشۡرَةَ عَيۡنٗاۖ قَدۡ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٖ مَّشۡرَبَهُمۡۚ وَظَلَّلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلۡغَمَٰمَ وَأَنزَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰۖ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

avare nāṁ pantraṇṭ gēātraṅṅaḷāyi athavā samūhaṅṅaḷāyi piriccu. mūsāyēāṭ addēhattinṟe janata kuṭinīr āvaśyappeṭṭa samayatt ninṟe vaṭikeāṇṭ ā pāṟakkallil aṭikkū enn addēhattin nāṁ bēādhanaṁ nalki. appēāḷ atil ninn pantraṇṭu nīrcālukaḷ peāṭṭi oḻuki. ōrēā vibhāgakkāruṁ taṅṅaḷkk kuṭikkānuḷḷa sthalaṁ manas'silākki. nāṁ avarkk mēghattaṇal nalkukayuṁ, mannāyuṁ kāṭapakṣikaḷuṁ nāṁ avarkk iṟakkikeāṭukkukayuṁ ceytu. niṅṅaḷkku nāṁ nalkiyiṭṭuḷḷa viśiṣṭa vastukkaḷil ninn tinnukeāḷḷuka (enn nāṁ nirdēśikkukayuṁ ceytu.) (avaruṭe dhikkāraṁ nimittaṁ) namukk avar oru drēāhavuṁ varuttiyiṭṭilla. ennāl avar drēāhaṁ varuttiveccirunnat avarkku tanneyāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 160

---

وَإِذۡ قِيلَ لَهُمُ ٱسۡكُنُواْ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةَ وَكُلُواْ مِنۡهَا حَيۡثُ شِئۡتُمۡ وَقُولُواْ حِطَّةٞ وَٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا نَّغۡفِرۡ لَكُمۡ خَطِيٓـَٰٔتِكُمۡۚ سَنَزِيدُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

niṅṅaḷ ī rājyatt tāmasikkukayuṁ iviṭe niṅṅaḷkk iṣṭamuḷḷēṭatt ninn tinnukayuṁ ceyt keāḷḷuka. niṅṅaḷ pāpamēācanattin prārt'thikkukayuṁ, talakunicc keāṇṭ paṭṭaṇavātil kaṭakkukayuṁ ceyyuka. eṅkil niṅṅaḷuṭe teṟṟukaḷ niṅṅaḷkku nāṁ peāṟuttutarunnatāṇ‌. salkarm'makārikaḷkk vaḻiye nāṁ kūṭutal keāṭukkunnatumāṇ enn avarēāṭ paṟayappeṭṭa sandarbhavuṁ (ōrkkuka)
Surah Al-Araf, Verse 161

---

فَبَدَّلَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡهُمۡ قَوۡلًا غَيۡرَ ٱلَّذِي قِيلَ لَهُمۡ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِجۡزٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَظۡلِمُونَ

appēāḷ avariluḷḷa akramikaḷ avarēāṭ nirdēśikkappeṭṭatil ninn vyatyastamāyiṭṭ vākku māṟṟippaṟayukayāṇ ceytat‌. avar akramaṁ ceytkeāṇṭirunnatinṟe phalamāyi nāṁ avaruṭe mēl ākāśatt ninn oru śikṣa ayaccu
Surah Al-Araf, Verse 162

---

وَسۡـَٔلۡهُمۡ عَنِ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَتۡ حَاضِرَةَ ٱلۡبَحۡرِ إِذۡ يَعۡدُونَ فِي ٱلسَّبۡتِ إِذۡ تَأۡتِيهِمۡ حِيتَانُهُمۡ يَوۡمَ سَبۡتِهِمۡ شُرَّعٗا وَيَوۡمَ لَا يَسۡبِتُونَ لَا تَأۡتِيهِمۡۚ كَذَٰلِكَ نَبۡلُوهُم بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ

kaṭalttīratt sthiticeytirunna ā paṭṭaṇatteppaṟṟi nī avarēāṭ cēādicc nēākkū. (atāyat‌) śabbatt dinaṁ (śaniyāḻca) ācarikkunnatil avar atikramaṁ kāṇiccirunna sandarbhatteppaṟṟi. avaruṭe śabbatt dinattil avarkk āvaśyamuḷḷa matsyaṅṅaḷ veḷḷattinu mīte talakāṇiccukeāṇṭ avaruṭe aṭutt varukayuṁ avarkk śabbatt ācarikkānillātta divasattil avaruṭe aṭutt ava varātirikkukayuṁ ceytirunnasandarbhaṁ. avar dhikkariccirunnatinṟe phalamāyi aprakāraṁ nāṁ avare parīkṣikkukayāyirunnu
Surah Al-Araf, Verse 163

---

وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّةٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًا ٱللَّهُ مُهۡلِكُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ

allāhu naśippikkukayēā kaṭhinamāyi śikṣikkukayēā ceyyān pēākunna oru janavibhāgatte niṅṅaḷentināṇ upadēśikkunnat‌? enn avaril peṭṭa oru samūhaṁ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhikkuka) avar maṟupaṭi paṟaññu: niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal (ñaṅṅaḷ) aparādhattil ninn oḻivākunnatin vēṇṭiyāṇ‌. oru vēḷa avar sūkṣmata pāliccennuṁ varāmallēā
Surah Al-Araf, Verse 164

---

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦٓ أَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۭ بَـِٔيسِۭ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ

ennāl avare ōrmappeṭuttiyirunnat avar maṟannukaḷaññappēāḷ duṣpravr̥ttiyil ninn vilakkiyirunnavare nāṁ rakṣappeṭuttukayuṁ, akramikaḷāya āḷukaḷe avar dhikkāraṁ kāṇiccirunnatinṟe phalamāyi nāṁ kaṭhinamāya śikṣa mukhēna piṭikūṭukayuṁ ceytu
Surah Al-Araf, Verse 165

---

فَلَمَّا عَتَوۡاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنۡهُ قُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔينَ

aṅṅane avarēāṭ vilakkappeṭṭatinṟe kāryattilellāṁ avar dhikkāraṁ pravartticcappēāḷ nāṁ avarēāṭ paṟaññu: niṅṅaḷ nindyanmārāya kuraṅṅanmārāyikkeāḷḷuka
Surah Al-Araf, Verse 166

---

وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

avaruṭe (isrāyīlyaruṭe) mēl uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷuvare avarkku hīnamāya śikṣa ēlpicc keāṇṭirikkunnavare ninṟe rakṣitāv niyēāgikkuka tanne ceyyumenn avan prakhyāpicca sandarbhavuṁ ōrkkuka. tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv ativēgaṁ śikṣa naṭappākkunnavanāṇ‌. tīrccayāyuṁ avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumatre
Surah Al-Araf, Verse 167

---

وَقَطَّعۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ أُمَمٗاۖ مِّنۡهُمُ ٱلصَّـٰلِحُونَ وَمِنۡهُمۡ دُونَ ذَٰلِكَۖ وَبَلَوۡنَٰهُم بِٱلۡحَسَنَٰتِ وَٱلسَّيِّـَٔاتِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

bhūmiyil avare nāṁ pala samūhaṅṅaḷāyi pirikkukayuṁ ceytirikkunnu. avaruṭe kūṭṭattil sad‌vr̥ttaruṇṭ‌. atin tāḻeyuḷḷavaruṁ avariluṇṭ‌. avar maṭaṅṅēṇṭatināyi nāṁ avare nanmakaḷkeāṇṭuṁ tinmakaḷ keāṇṭuṁ parīkṣikkukayuṇṭāyi
Surah Al-Araf, Verse 168

---

فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٞ وَرِثُواْ ٱلۡكِتَٰبَ يَأۡخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا ٱلۡأَدۡنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغۡفَرُ لَنَا وَإِن يَأۡتِهِمۡ عَرَضٞ مِّثۡلُهُۥ يَأۡخُذُوهُۚ أَلَمۡ يُؤۡخَذۡ عَلَيۡهِم مِّيثَٰقُ ٱلۡكِتَٰبِ أَن لَّا يَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّ وَدَرَسُواْ مَا فِيهِۗ وَٱلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

anantaraṁ avarkk śēṣaṁ avaruṭe pingāmikaḷāyi oru talamuṟa raṅgatt vannu. avar vēdattinṟe anantarāvakāśameṭuttu. ī nis'sāramāya lēākattile vibhavaṅṅaḷāṇ avar kaippaṟṟunnat‌. ñaṅṅaḷkk ateākke peāṟuttukiṭṭunnatāṇ enn avar paṟayukayuṁ ceyyuṁ. attarattiluḷḷa maṟṟeāru vibhavaṁ avarkk vannukiṭṭukayāṇeṅkiluṁ avarat svīkariccēkkuṁ. allāhuveppaṟṟi satyamallāte onnuṁ avar paṟayukayillenn vēdagranthattilūṭe avarēāṭ uṟapp mēṭikkappeṭukayuṁ, atiluḷḷat avar vāyiccupaṭhikkukayuṁ ceytiṭṭillē? ennāl paralēākamāṇ sūkṣmata pālikkunnavarkk uttamamāyiṭṭuḷḷat‌. niṅṅaḷ cinticc manas'silākkunnillē
Surah Al-Araf, Verse 169

---

وَٱلَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِٱلۡكِتَٰبِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُصۡلِحِينَ

vēdagranthatte muṟukepiṭikkukayuṁ, prārt'thana muṟapēāle nirvahikkukayuṁ ceyyunnavarārēā ā salkarm'makārikaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ nāṁ naṣṭappeṭuttikkaḷayukayilla; tīrcca
Surah Al-Araf, Verse 170

---

۞وَإِذۡ نَتَقۡنَا ٱلۡجَبَلَ فَوۡقَهُمۡ كَأَنَّهُۥ ظُلَّةٞ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُۥ وَاقِعُۢ بِهِمۡ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ

nāṁ parvvatatte avarkku mīte oru kuṭayennēāṇaṁ uyartti nirttukayuṁ atavaruṭe mēl vīḻuka tanne ceyyumenn avar vicārikkukayuṁ ceyta sandarbhaṁ ōrkkuka. (nāṁ paṟaññu:) nāṁ niṅṅaḷkk nalkiyat muṟukepiṭikkukayuṁ, atiluḷḷat niṅṅaḷ ōrmikkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnavarāyēkkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 171

---

وَإِذۡ أَخَذَ رَبُّكَ مِنۢ بَنِيٓ ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَأَشۡهَدَهُمۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَلَسۡتُ بِرَبِّكُمۡۖ قَالُواْ بَلَىٰ شَهِدۡنَآۚ أَن تَقُولُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّا كُنَّا عَنۡ هَٰذَا غَٰفِلِينَ

ninṟe rakṣitāv ādaṁ santatikaḷil ninn‌, avaruṭe mutukukaḷil ninn avaruṭe santānaṅṅaḷe puṟatt keāṇṭ varikayuṁ, avaruṭe kāryattil avare tanne avan sākṣi nirttukayuṁ ceyta sandarbhaṁ (ōrkkuka.) (avan cēādiccu:) ñān niṅṅaḷuṭe rakṣitāvallayēā? avar paṟaññu: ate, ñaṅṅaḷ sākṣyaṁ vāhiccirikkunnu. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ itineppaṟṟi śrad'dhayillāttavarāyirunnu. enn uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil niṅṅaḷ paṟaññēkkuṁ ennatinālāṇ (aṅṅane ceytat‌)
Surah Al-Araf, Verse 172

---

أَوۡ تَقُولُوٓاْ إِنَّمَآ أَشۡرَكَ ءَابَآؤُنَا مِن قَبۡلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةٗ مِّنۢ بَعۡدِهِمۡۖ أَفَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ

alleṅkil mump tanne ñaṅṅaḷuṭe pūrvvapitākkaḷ allāhuvēāṭ paṅkacērttirunnu. ñaṅṅaḷ avarkku śēṣaṁ santatiparamparakaḷāyi vannavar mātramāṇ‌. ennirikke ā asatyavādikaḷ pravartticcatinṟe pēril nī ñaṅṅaḷe naśippikkukayāṇēā enn niṅṅaḷ paṟaññēkkuṁ ennatināl
Surah Al-Araf, Verse 173

---

وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

aprakāraṁ nāṁ teḷivukaḷ viśadamāyi vivarikkunnu. avar maṭaṅṅiyēkkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 174

---

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱلَّذِيٓ ءَاتَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا فَٱنسَلَخَ مِنۡهَا فَأَتۡبَعَهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ

nāṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ nalkiyiṭṭ atil ninn ūriccāṭukayuṁ, aṅṅane piśāc pinnāle kūṭukayuṁ, enniṭṭ durmārgikaḷuṭe kūṭṭattilāvukayuṁ ceyta oruvanṟe vr̥ttāntaṁ nī avarkk vāyiccukēḷpiccu keāṭukkuka
Surah Al-Araf, Verse 175

---

وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّـٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

nāṁ uddēśiccirunnuveṅkil ava (dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ) mūlaṁ avann uyarcca nalkumāyirunnu. pakṣe, avan bhūmiyalēkk (at śāśvatamāṇenna bhāvēna) tiriyukayuṁ avanṟe tanniṣṭatte pinpaṟṟukayumāṇ ceytat‌. appēāḷ avanṟe upama oru nāyayuṭet pēāleyākunnu. nī atine ākramiccāl at nāv tūkkiyiṭuṁ. nī atine veṟute viṭṭāluṁ at nāv tūkkiyiṭuṁ. atāṇ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṣēdhicc taḷḷiyavaruṭe upama. atināl (avarkk‌) ī katha vivariccukeāṭukkū. avar cinticcenn varāṁ
Surah Al-Araf, Verse 176

---

سَآءَ مَثَلًا ٱلۡقَوۡمُ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَأَنفُسَهُمۡ كَانُواْ يَظۡلِمُونَ

nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhicc taḷḷukayuṁ, svadēhaṅṅaḷkk tanne drēāhaṁ varuttikkeāṇṭirikkukayuṁ ceyta āḷukaḷuṭe upama vaḷare cītta tanne
Surah Al-Araf, Verse 177

---

مَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِيۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

allāhu ēteārāḷe nērvaḻiyilākkunnuvēā avanāṇ sanmārgaṁ prāpikkunnavan. avan āre piḻavilākkunnuvēā avarāṇ naṣṭaṁ paṟṟiyavar
Surah Al-Araf, Verse 178

---

وَلَقَدۡ ذَرَأۡنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ لَهُمۡ قُلُوبٞ لَّا يَفۡقَهُونَ بِهَا وَلَهُمۡ أَعۡيُنٞ لَّا يُبۡصِرُونَ بِهَا وَلَهُمۡ ءَاذَانٞ لَّا يَسۡمَعُونَ بِهَآۚ أُوْلَـٰٓئِكَ كَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡغَٰفِلُونَ

jinnukaḷil ninnuṁ manuṣyaril ninnuṁ dhārāḷaṁ pēre nāṁ narakattin vēṇṭi sr̥ṣṭicciṭṭuṇṭ‌. avarkk manas'sukaḷuṇṭ‌. atupayēāgicc avar kāryaṁ grahikkukayilla. avarkku kaṇṇukaḷuṇṭ‌. atupayēāgicc avar kaṇṭaṟiyukayilla. avarkk kātukaḷuṇṭ‌. atupayēāgicc avar kēṭṭu manas'silākkukayilla. avar kālikaḷeppēāleyākunnu. alla; avarāṇ kūṭutal piḻaccavar. avar tanneyāṇ śrad'dhayillāttavar
Surah Al-Araf, Verse 179

---

وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ فَٱدۡعُوهُ بِهَاۖ وَذَرُواْ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ أَسۡمَـٰٓئِهِۦۚ سَيُجۡزَوۡنَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

allāhuvin ēṟṟavuṁ nalla pērukaḷuṇṭ‌. atināl ā pērukaḷil avane niṅṅaḷ viḷiccukeāḷḷuka, avanṟe pērukaḷil kr̥trimaṁ kāṇikkunnavare niṅṅaḷ viṭṭukaḷayuka. avar ceytu varunnatinṟe phalaṁ avarkku vaḻiye nalkappeṭuṁ
Surah Al-Araf, Verse 180

---

وَمِمَّنۡ خَلَقۡنَآ أُمَّةٞ يَهۡدُونَ بِٱلۡحَقِّ وَبِهِۦ يَعۡدِلُونَ

satyattinṟe aṭisthānattil mārgadarśanaṁ nalkukayuṁ, atanusaricc tanne nīti naṭattukayuṁ ceyyunna oru samūhaṁ nāṁ sr̥ṣṭiccavaruṭe kūṭṭattiluṇṭ‌
Surah Al-Araf, Verse 181

---

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

ennāl nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhicc kaḷaññavarākaṭṭe, avaraṟiyātta vidhattil avare nāṁ paṭipaṭiyāyi piṭikūṭunnatāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 182

---

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

avarkku ñān iṭakeāṭukkukayuṁ ceyyuṁ. tīrccayāyuṁ enṟe tantraṁ suśaktamāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 183

---

أَوَلَمۡ يَتَفَكَّرُواْۗ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٌ

avar cinticc nēākkiyillē: avaruṭe kūṭṭukāran (muham'mad nabikk‌) bhrānteānnumilla. addēhaṁ vyaktamāyi tākkīt nalkikkeāṇṭirikkunna orāḷ mātramāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 184

---

أَوَلَمۡ يَنظُرُواْ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا خَلَقَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٖ وَأَنۡ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ قَدِ ٱقۡتَرَبَ أَجَلُهُمۡۖ فَبِأَيِّ حَدِيثِۭ بَعۡدَهُۥ يُؤۡمِنُونَ

ākāśabhūmikaḷuṭe ādhipatyarahasyatteppaṟṟiyuṁ, allāhu sr̥ṣṭicca ēteāru vastuveppaṟṟiyuṁ, avaruṭe avadhi aṭuttiṭṭuṇṭāyirikkāṁ ennatineppaṟṟiyuṁ avar cinticc nēākkiyillē? ini itin (khur'ānn‌) śēṣaṁ ēteāru vr̥ttāntattilāṇ avar viśvasikkān pēākunnat‌
Surah Al-Araf, Verse 185

---

مَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُۥۚ وَيَذَرُهُمۡ فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ

ēteāruvane allāhu piḻavilākkunnuvēā avane nērvaḻiyilākkān pinne ārumilla. avaruṭe dhikkārattil andhamāyi vihariccukeāḷḷān allāhu avare viṭṭēkkunnatumāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 186

---

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّيۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقۡتِهَآ إِلَّا هُوَۚ ثَقُلَتۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَا تَأۡتِيكُمۡ إِلَّا بَغۡتَةٗۗ يَسۡـَٔلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنۡهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ

antyasamayatteppaṟṟi avar ninnēāṭ cēādikkunnu; ateppēāḻāṇ vannettunnatenn‌. paṟayuka: atineppaṟṟiyuḷḷa aṟiv enṟe rakṣitāviṅkal mātramāṇ‌. atinṟe samayatt at veḷippeṭuttunnat avan mātramākunnu. ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyiluṁ at bhāriccatāyirikkunnu. peṭṭennallāte at niṅṅaḷkku varukayilla. nī atineppaṟṟi cuḻiññanvēṣiccu manas'silākkiyavanāṇenna maṭṭil ninnēāṭavar cēādikkunnu. paṟayuka: atineppaṟṟiyuḷḷa aṟiv allāhuviṅkal mātramāṇ‌. pakṣe adhikamāḷukaḷuṁ (kāryaṁ) manas'silākkunnilla
Surah Al-Araf, Verse 187

---

قُل لَّآ أَمۡلِكُ لِنَفۡسِي نَفۡعٗا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ وَلَوۡ كُنتُ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ لَٱسۡتَكۡثَرۡتُ مِنَ ٱلۡخَيۡرِ وَمَا مَسَّنِيَ ٱلسُّوٓءُۚ إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ وَبَشِيرٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

(nabiyē,) paṟayuka: enṟe svantaṁ dēhattin tanne upakāramēā, upadravamēā varuttal enṟe adhīnattil peṭṭatalla. allāhu uddēśiccateāḻike. enikk adr̥śyakāryamaṟiyāmāyirunnuveṅkil ñān dhārāḷaṁ guṇaṁ nēṭiyeṭukkumāyirunnu. tinma enne bādhikkukayumillāyirunnu. ñāneāru tākkītukāranuṁ viśvasikkunna janaṅṅaḷkk santēāṣamaṟiyikkunnavanuṁ mātramāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 188

---

۞هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَجَعَلَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا لِيَسۡكُنَ إِلَيۡهَاۖ فَلَمَّا تَغَشَّىٰهَا حَمَلَتۡ حَمۡلًا خَفِيفٗا فَمَرَّتۡ بِهِۦۖ فَلَمَّآ أَثۡقَلَت دَّعَوَا ٱللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنۡ ءَاتَيۡتَنَا صَٰلِحٗا لَّنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ

oreāṟṟa sattayil ninn tanne niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccuṇṭākkiyavanāṇavan. atil ninn tanne atinṟe iṇayēyuṁ avanuṇṭākki. avaḷēāṭeātt avan samādhānamaṭayuvān vēṇṭi. aṅṅane avan avaḷe prāpiccappēāḷ avaḷ laghuvāya oru (garbha) bhāraṁ vahiccu. enniṭṭ avaḷatumāyi naṭannu. tuṭarnn avaḷkk bhāraṁ kūṭiyappēāḷ avar iruvaruṁ avaruṭe rakṣitāvāya allāhuvēāṭ prārt'thiccu. ñaṅṅaḷkku nī oru nalla santānatte tarikayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ nandiyuḷḷavaruṭe kūṭṭattilāyirikkuṁ
Surah Al-Araf, Verse 189

---

فَلَمَّآ ءَاتَىٰهُمَا صَٰلِحٗا جَعَلَا لَهُۥ شُرَكَآءَ فِيمَآ ءَاتَىٰهُمَاۚ فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

aṅṅane avan (allāhu) avarkkeāru nalla santānatte nalkiyappēāḷ avarkkavan nalkiyatil avar avann paṅkukāre ērpeṭutti. ennāl avar paṅkucērkkunnatil ninnellāṁ allāhu unnatanāyirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 190

---

أَيُشۡرِكُونَ مَا لَا يَخۡلُقُ شَيۡـٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ

avar paṅkucērkkunnat yāteānnuṁ sr̥ṣṭikkāttavareyāṇēā? avar (ā ārādhyar) tanne sr̥ṣṭiccuṇṭākkappeṭunnavarumāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 191

---

وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ لَهُمۡ نَصۡرٗا وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

avarkkeāru sahāyavuṁ ceyyān avarkk (paṅkāḷikaḷkku) sādhikkukayilla. svadēhaṅṅaḷkku tanne avar sahāyaṁ ceyyunnatumalla
Surah Al-Araf, Verse 192

---

وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمۡۚ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ أَدَعَوۡتُمُوهُمۡ أَمۡ أَنتُمۡ صَٰمِتُونَ

niṅṅaḷ avare sanmārgattilēkk kṣaṇiccāl avar niṅṅaḷe pinpaṟṟunnatumalla. niṅṅaḷ avare kṣaṇiccirunnāluṁ, niṅṅaḷ niśśabdata pāliccirunnāluṁ niṅṅaḷkk samamāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 193

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ عِبَادٌ أَمۡثَالُكُمۡۖ فَٱدۡعُوهُمۡ فَلۡيَسۡتَجِيبُواْ لَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

tīrccayāyuṁ allāhuvin puṟame niṅṅaḷ viḷicc prārt'thiccukeāṇṭirikkunnavarellāṁ niṅṅaḷeppēāleyuḷḷa dāsanmār mātramāṇ‌. ennāl avare niṅṅaḷ viḷicc prārt'thikkū; avar niṅṅaḷkk uttaraṁ nalkaṭṭe; niṅṅaḷ satyavādikaḷāṇeṅkil
Surah Al-Araf, Verse 194

---

أَلَهُمۡ أَرۡجُلٞ يَمۡشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَيۡدٖ يَبۡطِشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَعۡيُنٞ يُبۡصِرُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ ءَاذَانٞ يَسۡمَعُونَ بِهَاۗ قُلِ ٱدۡعُواْ شُرَكَآءَكُمۡ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ

avarkk naṭakkān kālukaḷuṇṭēā? avarkk piṭikkān kaikaḷuṇṭēā? avarkk kāṇān kaṇṇukaḷuṇṭēā? avarkk kēḷkkān kātukaḷuṇṭēā? (nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe paṅkāḷikaḷe viḷicciṭṭ enikketirāyi tantraṅṅaḷ prayēāgicc keāḷḷuka. enikk niṅṅaḷ iṭatarēṇṭatilla
Surah Al-Araf, Verse 195

---

إِنَّ وَلِـِّۧيَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡكِتَٰبَۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى ٱلصَّـٰلِحِينَ

tīrccayāyuṁ ī granthaṁ avatarippiccavanāya allāhuvākunnu enṟe rakṣādhikāri. avanāṇ sajjanaṅṅaḷuṭe sanrakṣaṇamēlkkunnat‌
Surah Al-Araf, Verse 196

---

وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَكُمۡ وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

avann puṟame niṅṅaḷ viḷicc prārt'thikkunnavarkkeānnuṁ niṅṅaḷe sahāyikkān sādhikkukayilla. svadēhaṅṅaḷkk tanneyuṁ avar sahāyaṁ ceyyukayilla
Surah Al-Araf, Verse 197

---

وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَسۡمَعُواْۖ وَتَرَىٰهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ وَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ

niṅṅaḷ avare nērvaḻiyilēkk kṣaṇikkunna pakṣaṁ avar kēḷkkukayilla. avar ninṟe nēre nēākkunnatāyi ninakk kāṇāṁ. ennāl avar kāṇunnilla tānuṁ
Surah Al-Araf, Verse 198

---

خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِينَ

nī viṭṭuvīḻca svīkarikkukayuṁ sadācāraṁ kalpikkukayuṁ, avivēkikaḷe viṭṭ tiriññukaḷayukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Araf, Verse 199

---

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

piśācil ninnuḷḷa valla duṣprēraṇayuṁ ninne bādhikkukayāṇeṅkil nī allāhuvēāṭ śaraṇaṁ tēṭikkeāḷḷuka. tīrccayāyuṁ avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ‌
Surah Al-Araf, Verse 200

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَـٰٓئِفٞ مِّنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ

tīrccayāyuṁ sūkṣmata pālikkunnavare piśācil ninnuḷḷa valla durbēādhanavuṁ bādhiccāl avarkk (allāhuveppaṟṟi) ōrmavarunnatāṇ‌. appēāḻatā avar uḷkāḻcayuḷḷavarākunnu
Surah Al-Araf, Verse 201

---

وَإِخۡوَٰنُهُمۡ يَمُدُّونَهُمۡ فِي ٱلۡغَيِّ ثُمَّ لَا يُقۡصِرُونَ

ennāl avaruṭe (piśācukkaḷuṭe) sahēādaraṅṅaḷeyāvaṭṭe, avar durmārgattil ayaccuviṭṭukeāṇṭirikkunnu. pinne avar (adharm'mattil) oṭṭuṁ kam'mivaruttukayilla
Surah Al-Araf, Verse 202

---

وَإِذَا لَمۡ تَأۡتِهِم بِـَٔايَةٖ قَالُواْ لَوۡلَا ٱجۡتَبَيۡتَهَاۚ قُلۡ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ مِن رَّبِّيۚ هَٰذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمۡ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

nī avarkk ēteṅkiluṁ dr̥ṣṭāntaṁ keāṇṭ vann keāṭuttilleṅkil avar paṟayuṁ: ninakk tanne at svayaṁ keṭṭiccamaccuṇṭākkikkūṭē? (nabiyē,) paṟayuka: enṟe rakṣitāviṅkal ninn bēādhanaṁ nalkappeṭunnatine pinpaṟṟuka mātramāṇ ñān ceyyunnat‌. niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa kaṇṇutuṟappikkunna teḷivukaḷuṁ viśvasikkunna janaṅṅaḷkk mārgadarśanavuṁ kāruṇyavumāṇ it (khur'ān)
Surah Al-Araf, Verse 203

---

وَإِذَا قُرِئَ ٱلۡقُرۡءَانُ فَٱسۡتَمِعُواْ لَهُۥ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

khur'ān pārāyaṇaṁ ceyyappeṭṭāl niṅṅaḷat śrad'dhicc kēḷkkukayuṁ niśśabdata pālikkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷkk kāruṇyaṁ labhiccēkkāṁ
Surah Al-Araf, Verse 204

---

وَٱذۡكُر رَّبَّكَ فِي نَفۡسِكَ تَضَرُّعٗا وَخِيفَةٗ وَدُونَ ٱلۡجَهۡرِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ

vinayattēāṭuṁ bhayappāṭēāṭuṁ kūṭi, vākk uccattilākāte rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ nī ninṟe rakṣitāvine manas'sil smarikkuka. nī śrad'dhayillāttavaruṭe kūṭṭattilākarut‌
Surah Al-Araf, Verse 205

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَيُسَبِّحُونَهُۥ وَلَهُۥ يَسۡجُدُونَۤ۩

tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāvinṟe aṭukkaluḷḷavar (malakkukaḷ) avane ārādhikkunnatineppaṟṟi ahambhāvaṁ naṭikkukayilla. avar avanṟe mahatvaṁ prakīrttikkukayuṁ avane praṇamikkukayuṁ ceytukeāṇṭirikkunnu
Surah Al-Araf, Verse 206

---

Author: Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor

---