Surah Al-Araf Verse 150 - Turkish Translation by Iskender Ali Mihr
Surah Al-Arafوَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗا قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُونِي مِنۢ بَعۡدِيٓۖ أَعَجِلۡتُمۡ أَمۡرَ رَبِّكُمۡۖ وَأَلۡقَى ٱلۡأَلۡوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأۡسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُۥٓ إِلَيۡهِۚ قَالَ ٱبۡنَ أُمَّ إِنَّ ٱلۡقَوۡمَ ٱسۡتَضۡعَفُونِي وَكَادُواْ يَقۡتُلُونَنِي فَلَا تُشۡمِتۡ بِيَ ٱلۡأَعۡدَآءَ وَلَا تَجۡعَلۡنِي مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Ve Musa (A.S), (Allahu Teala´nın huzurundan) uzuntulu ve ofkeli olarak dondugu zaman (Allahu Teala, ona kavminin saptıgını soylemisti: Taha-85). Onlara soyle dedi: “Benden sonra (benim yoklugumda) bana ne kotu halef oldunuz. Rabbinizin emrine acele mi ettiniz (beklemediniz)?” Ve levhaları bıraktı. Kardesinin basını tuttu. Onu kendine dogru cekiyor(ken), (Harun A.S) soyle dedi: “Ey annem oglu! Muhakkak ki; (bu) kavim, beni zayıf (gucsuz) buldu. Neredeyse beni olduruyorlardı. Artık benimle (bana boyle yaparak), dusmanlarımın yuzlerini guldurme (sevindirme) ve beni, zalim kavim ile beraber kılma.”