Surah Al-Insan - Persian Translation by Mohsen Gharaati
هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡـٔٗا مَّذۡكُورًا
آیا بر انسان دوره‌اى از روزگار گذشت که چیز قابل ذکرى نبود؟
Surah Al-Insan, Verse 1
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا
همانا ما انسان را از نطفه‌اى آمیخته آفریدیم و او را از حالتى به حالتى درآوردیم، پس او را شنوا و بینا گردانیدیم
Surah Al-Insan, Verse 2
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَإِمَّا كَفُورًا
ما راه را به او نشان دادیم، خواه سپاسگرار باشد، یا ناسپاس
Surah Al-Insan, Verse 3
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَأَغۡلَٰلٗا وَسَعِيرًا
ما براى کافران، زنجیرها و غل‌ها و آتشى برافروخته آماده کرده‌ایم
Surah Al-Insan, Verse 4
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
همانا نیکان از پیمانه‌اى مى‌نوشند که با کافور [خوشبو] آمیخته شده است
Surah Al-Insan, Verse 5
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا
چشمه‌اى که بندگان خدا از آن مى‌نوشند و هرگونه بخواهند، آن را جارى مى‌سازند
Surah Al-Insan, Verse 6
يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَيَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا
آنان به نذر [خود] وفا مى‌کنند و از روزى که شرش فراگیر است، مى‌ترسند
Surah Al-Insan, Verse 7
وَيُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَيَتِيمٗا وَأَسِيرًا
و غذاى خود را با آن که به آن علاقه [و نیاز] دارند، به بینوا و یتیم و اسیر مى‌دهند
Surah Al-Insan, Verse 8
إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَلَا شُكُورًا
که ما فقط براى خشنودى خدا به شما غذا مى‌دهیم، نه پاداشى از شما مى‌خواهیم و نه سپاسى
Surah Al-Insan, Verse 9
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا
و ما از پروردگارمان، به خاطر روزى که به شدت گرفته و بسیار سخت است، مى‌ترسیم
Surah Al-Insan, Verse 10
فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَلَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَسُرُورٗا
پس خداوند آنان را از شر آن روز نگاه می‌دارد و آنان را با شادى و سرورى بس بزرگ روبرو می‌کند
Surah Al-Insan, Verse 11
وَجَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَحَرِيرٗا
و آنها را برای صبرى که کردند، بهشتى [برین] و ابریشمى [نازنین] پاداش می‌دهد،
Surah Al-Insan, Verse 12
مُّتَّكِـِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِۖ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَلَا زَمۡهَرِيرٗا
در حالى که در آن [بهشت] بر تخت‌ها تکیه زده‌اند، در آنجا نه آفتابى [آزار دهنده] بینند و نه سرمایى [سوزان]
Surah Al-Insan, Verse 13
وَدَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا
و سایه‌هاى درختان بر سرشان نزدیک و میوه‌هایش در دسترس آنهاست
Surah Al-Insan, Verse 14
وَيُطَافُ عَلَيۡهِم بِـَٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَأَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠
گرد آنان ظرف‌هاى نقره‌فام و تنگ‌هاى بلورین، [پر از غذا و نوشیدنى] گردانده می‌شود
Surah Al-Insan, Verse 15
قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا
بلورهایى نقره‌فام که [نیکان] آنها را به هر اندازه که خواسته‌اند، اندازه‌گیرى کرده‌اند
Surah Al-Insan, Verse 16
وَيُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا
در آن [بهشت]، جامى نوشانده مى‌شود که با زنجبیل [گرم و عطرآگین] آمیخته است
Surah Al-Insan, Verse 17
عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا
از چشمه‌اى در آنجا که سلسبیل نامیده مى‌شود
Surah Al-Insan, Verse 18
۞وَيَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا
و بر گردشان پسرانى همیشه نوجوان، [به خدمت] مى‌گردند، هرگاه آنان را ببینى، می‌پندارى مرواریدهایى غلطان و پراکنده‌اند
Surah Al-Insan, Verse 19
وَإِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَمُلۡكٗا كَبِيرًا
و چون آنجا را بنگرى، نعمتى [فراوان و وصف‌ناپذیر] و فرمانروایى بزرگى مى‌بینى
Surah Al-Insan, Verse 20
عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَإِسۡتَبۡرَقٞۖ وَحُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَسَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا
بر اندامشان جامه‌هاى سبز از دیباى نازک و ابریشم درشت بافت است و با دستبندهاى نقره آراسته شده‌اند و پروردگارشان شرابى پاک و پاک‌کننده به آنان مى‌نوشاند
Surah Al-Insan, Verse 21
إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَكَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا
«این پاداشى است براى شما و کوشش شما مورد سپاس است.»
Surah Al-Insan, Verse 22
إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا
همانا ما خود، قرآن را آن‌گونه که باید، بر تو فروفرستادیم
Surah Al-Insan, Verse 23
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا
پس در برابر فرمان پروردگارت صبر پیشه کن! و از هیچ گنه‌کار یا ناسپاسِ آنان فرمان نبر
Surah Al-Insan, Verse 24
وَٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلٗا
و بامداد و شامگاه، نام پروردگارت را یاد کن
Surah Al-Insan, Verse 25
وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَسَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا
و بخشى از شب را براى او سجده کن! و در بلنداى شب به تسبیح او بپرداز
Surah Al-Insan, Verse 26
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا
اینان [دنیاى] زودگذر را دوست دارند و روز گرانبار [قیامت] را پشت سر مى‌اندازند
Surah Al-Insan, Verse 27
نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَشَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡۖ وَإِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا
ماییم که آنان را آفریدیم و پیوندهاى مفاصلشان را محکم ساختیم و هرگاه بخواهیم، مانند آنها را چنان که باید به جاى آنان مى‌آوریم
Surah Al-Insan, Verse 28
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
این [آیات] پندی است. پس هر کس بخواهد، راهى به سوى پروردگارش [در پیش] گیرد
Surah Al-Insan, Verse 29
وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
و شما چیزى را نمى‌خواهید، مگر این که خدا بخواهد. خداوند همواره دانایی فرزانه است
Surah Al-Insan, Verse 30
يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦۚ وَٱلظَّـٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا
هر که را بخواهد، به رحمت خود درمى‌آورد و براى ستمکاران عذابى دردناک آماده کرده است
Surah Al-Insan, Verse 31