Surah Al-Anfal Verse 48 - Kendayan Translation by Unknown
Surah Al-Anfalوَإِذۡ زَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ وَقَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ ٱلۡيَوۡمَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَإِنِّي جَارٞ لَّكُمۡۖ فَلَمَّا تَرَآءَتِ ٱلۡفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَىٰ عَقِبَيۡهِ وَقَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكُمۡ إِنِّيٓ أَرَىٰ مَا لَا تَرَوۡنَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَۚ وَٱللَّهُ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
Man (ingatlah) waktu setan nyajiatn tarasa edo’ ka’ iaka’koa perbuatan (dosa) nyaka’- koa man ngataatn, ”nana’ ada (urakng) nang dapat ngalahatn kita ari nian, man sungguh, aku nian panolongnyu” Maka waktu kadua pasukan koa udah batele’atn (baadapatn) setan mulakng ka’ balakang palis bakata, sabatolnya aku balapas diri’ dari kita’ aku dapat nele’ ahe nang kita’nana’ dapat nele’nya;sabatolnya aku gali’ ka’ Allah. ”Allah miah karas siksaatn-Nya