Surah Al-Anfal Verse 48 - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
Surah Al-Anfalوَإِذۡ زَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ وَقَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ ٱلۡيَوۡمَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَإِنِّي جَارٞ لَّكُمۡۖ فَلَمَّا تَرَآءَتِ ٱلۡفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَىٰ عَقِبَيۡهِ وَقَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكُمۡ إِنِّيٓ أَرَىٰ مَا لَا تَرَوۡنَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَۚ وَٱللَّهُ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
saittan avarkalutaiya ceyalkalai avarkalukku alakakak kanpittu ‘‘em'manitaralum inru unkalai jeyikka mutiyatu; niccayamaka nanum unkalukku(p pakka) tunaiyaka nirkiren'' enru kurikkontiruntataiyum (napiye!) Nir ninaittup parppiraka. (Ivvaru kurikkontirunta) avan, iru pataikalum nerukkuner cantikkave purankatti (oti) pincenru ‘‘niccayamaka nan unkalaivittu vilakik konten. Ninkal parkkamutiyata onrai nan parkkiren; niccayamaka nan allahvukkup payappatukinran; vetanai ceyvatil allah mikak katumaiyanavan'' enru kurinan