Surah Yusuf - Thai Translation by King Fahad Quran Complex
الٓرۚ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
xa lif lām rx h̄el̀ā nī̂ khụ̄x xongkār thậngh̄lāy h̄æ̀ng khạmp̣hīr̒ thī̀ chạd cæ̂ng
Surah Yusuf, Verse 1
إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِيّٗا لَّعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
thæ̂cring phwk reā dị̂ h̄ı̂ xạlkurxān kæ̀ k̄heā pĕn p̣hās̄ʹā xāh̄rạb pheụ̄̀x phwk cêā ca chı̂ pạỵỵā khid
Surah Yusuf, Verse 2
نَحۡنُ نَقُصُّ عَلَيۡكَ أَحۡسَنَ ٱلۡقَصَصِ بِمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ وَإِن كُنتَ مِن قَبۡلِهِۦ لَمِنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ
reā ca lèā reụ̄̀xngrāw thī̀ dī yìng kæ̀ cêā tām thī̀ reā dị̂ wa ḥīxạlkurxān nī̂ kæ̀ cêā læa h̄ākẁā k̀xn h̄n̂ā nī̂ cêā xyū̀ nı h̄mū̀ p̄hū̂ mị̀rū̂ reụ̄̀xngrāw
Surah Yusuf, Verse 3
إِذۡ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَـٰٓأَبَتِ إِنِّي رَأَيۡتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوۡكَبٗا وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ رَأَيۡتُهُمۡ لِي سَٰجِدِينَ
cng rảlụk k̄hṇa thī̀ yū su fk l̀ā w kæ̀ ph̀x k̄hxng k̄heā ẁā “xô ph̀x čā! Thæ̂cring c̄hạn dị̂ f̄ạn h̄ĕn dwngdāw s̄ib xĕd dwng læa dwng xāthity̒ læa dwng cạnthr̒ c̄hạn f̄ạn h̄ĕn phwk mạn s̄uỵū d t̀x c̄hạn”
Surah Yusuf, Verse 4
قَالَ يَٰبُنَيَّ لَا تَقۡصُصۡ رُءۡيَاكَ عَلَىٰٓ إِخۡوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيۡدًاۖ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لِلۡإِنسَٰنِ عَدُوّٞ مُّبِينٞ
k̄heā(yaxˌ kūb) kl̀āw ẁā “xô lūk rạk xěy! Cêā xỳā lèā khwām f̄ạn k̄hxng cêā kæ̀ phī̀n̂xng k̄hxng cêā pherāa phwk k̄heā ca wāng xubāy kæ̀ cêā xỳāng mī lèh̄̒h̄elī̀ym thæ̂ cring chạy t̩xn nận pĕn ṣ̄ạtrū thī̀ chạd cæ̂ng kạb mnus̄ʹy̒
Surah Yusuf, Verse 5
وَكَذَٰلِكَ يَجۡتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكَ وَعَلَىٰٓ ءَالِ يَعۡقُوبَ كَمَآ أَتَمَّهَا عَلَىٰٓ أَبَوَيۡكَ مِن قَبۡلُ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَٰقَۚ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
Læa chèn nận h̄æla phracêā k̄hxng cêā thrng leụ̄xk cêā læa thrng s̄xn cêā h̄ı̂ rū̂ wichā thảnāy f̄ạn læa thrng h̄ı̂ s̄mbūrṇ̒ sụ̀ng khwām pordprān k̄hxng phraxngkh̒ kæ̀ cêā læa wngṣ̄̒wān k̄hxng yaxˌ kūb chèn deīyw kạb thī̀ phraxngkh̒ dị̂ thrng h̄ı̂ s̄mbūrṇ̒ sụ̀ng khwām pordprān kæ̀ pū̀ thậng s̄xng k̄hxng cêā tæ̀ k̀xn khụ̄x xi brxḥīm læa xis̄ ḥāk thæ̂cring phracêā k̄hxng cêā pĕn p̄hū̂thrng rxbrū̂ p̄hū̂thrng prīchā ỵāṇ
Surah Yusuf, Verse 6
۞لَّقَدۡ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخۡوَتِهِۦٓ ءَايَٰتٞ لِّلسَّآئِلِينَ
thæ̂cring keī̀yw kạb yū suf læa phī̀n̂xng k̄hxng k̄heā nận mī s̄ạỵỵāṇ thậngh̄lāy s̄ảh̄rạb p̄hū̂ s̄xbt̄hām
Surah Yusuf, Verse 7
إِذۡ قَالُواْ لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَىٰٓ أَبِينَا مِنَّا وَنَحۡنُ عُصۡبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ
cng rảlụk k̄hṇa thī̀ phwk k̄heā kl̀āw ẁā “næ̀ nxn yū suf læa n̂xng k̄hxng k̄heā pĕn thī̀rạk kæ̀ ph̀x k̄hxng reā yìng kẁā phwk reā thậng «thī̀ phwk reā mī cảnwn māk thæ̂cring ph̀x k̄hxng reā xyū̀ nı kār h̄lng p̄hid cring «
Surah Yusuf, Verse 8
ٱقۡتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ ٱطۡرَحُوهُ أَرۡضٗا يَخۡلُ لَكُمۡ وَجۡهُ أَبِيكُمۡ وَتَكُونُواْ مِنۢ بَعۡدِهِۦ قَوۡمٗا صَٰلِحِينَ
“phwk th̀ān cng ḳh̀ā yū suf h̄rụ̄x xeā pị thîng nı thī̀ pelī̀yw s̄eīy pheụ̄̀x khwām xeācıs̄ı̀ k̄hxng ph̀x k̄hxng phwk th̀ān ca keid k̄hụ̂n kæ̀ phwk th̀ān læa phwk th̀ān ca pĕnk lùm chn thī̀ dī h̄lạngcāk k̄heā”
Surah Yusuf, Verse 9
قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ لَا تَقۡتُلُواْ يُوسُفَ وَأَلۡقُوهُ فِي غَيَٰبَتِ ٱلۡجُبِّ يَلۡتَقِطۡهُ بَعۡضُ ٱلسَّيَّارَةِ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
khn h̄nụ̀ng nı phwk k̄heā kl̀āw ẁā phwk th̀ān xỳā ḳh̀ā yū suf tæ̀ cng yon k̄heā lng nı b̀x lụk pheụ̄̀x p̄hū̂ deinthāng bāng khn ca dị̂ xeā k̄heā xxk mā h̄āk phwk th̀ān cả t̂xng krathả chèn nận”
Surah Yusuf, Verse 10
قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأۡمَ۬نَّا عَلَىٰ يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُۥ لَنَٰصِحُونَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “xô khuṇ ph̀x k̄hxng reā! Thảmị th̀ān cụng mị̀ wị̂cı reā thī̀ mī t̀x yū suf læa thæ̂cring reā nận pĕn p̄hū̂ bris̄uthṭhi̒cı t̀x k̄heā”
Surah Yusuf, Verse 11
أَرۡسِلۡهُ مَعَنَا غَدٗا يَرۡتَعۡ وَيَلۡعَبۡ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ
phrùngnī̂ k̄hx h̄ı̂ s̄̀ng k̄heā pị kạb reā pheụ̄̀x k̄heā ca kin h̄ı̂ xìm læa lèn xỳāng s̄nuk læa thæ̂cring reā nận ca pĕn p̄hū̂ khûmkạn k̄heā”
Surah Yusuf, Verse 12
قَالَ إِنِّي لَيَحۡزُنُنِيٓ أَن تَذۡهَبُواْ بِهِۦ وَأَخَافُ أَن يَأۡكُلَهُ ٱلذِّئۡبُ وَأَنتُمۡ عَنۡهُ غَٰفِلُونَ
k̄heā kl̀āw ẁā “thæ̂cring mạn ca thảh̄ı̂ c̄hạn ṣ̄er̂ā cı meụ̄̀x phwk cêā ca xeā k̄heā pị læa c̄hạn klạw ẁā s̄unạk̄h p̀ā ca kin k̄heā k̄hṇa thī̀ phwk cêā midị̂ xeācıs̄ı̀ t̀x k̄heā”
Surah Yusuf, Verse 13
قَالُواْ لَئِنۡ أَكَلَهُ ٱلذِّئۡبُ وَنَحۡنُ عُصۡبَةٌ إِنَّآ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “h̄āk s̄unạk̄h p̀ā kin k̄heā thậng «thī̀ phwk reā mī cảnwn māk dạngnận thæ̂cring phwk reā pĕn p̄hū̂ k̄hādthun næ̀nxn”
Surah Yusuf, Verse 14
فَلَمَّا ذَهَبُواْ بِهِۦ وَأَجۡمَعُوٓاْ أَن يَجۡعَلُوهُ فِي غَيَٰبَتِ ٱلۡجُبِّۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمۡرِهِمۡ هَٰذَا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
meụ̄̀x phwk k̄heā phā k̄heā pị phwk k̄heā tklng kạn ẁā ca xeā k̄heā pị yon nı b̀x lụk læa reā dị̂ wa ḥī kæ̀ k̄heā ẁā”næ̀nxn cêā ca dị̂ lèā kæ̀ phwk k̄heā t̄hụng kārk ra thả k̄hxng phwk k̄heā nı khrậng nī̂ doythī̀ phwk k̄heā mị̀rū̂ s̄ụk”
Surah Yusuf, Verse 15
وَجَآءُوٓ أَبَاهُمۡ عِشَآءٗ يَبۡكُونَ
læa phwk k̄heā dị̂ klạb mā h̄ā ph̀x k̄hxng phwk k̄heā welā kh̀ả phlāng r̂xngh̄ị̂
Surah Yusuf, Verse 16
قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَآ إِنَّا ذَهَبۡنَا نَسۡتَبِقُ وَتَرَكۡنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَٰعِنَا فَأَكَلَهُ ٱلذِّئۡبُۖ وَمَآ أَنتَ بِمُؤۡمِنٖ لَّنَا وَلَوۡ كُنَّا صَٰدِقِينَ
Phwk k̄heā kl̀āw ẁā “xô ph̀x k̄hxng reā! Phwk reā dị̂ xxk pị wìng k̄hæ̀ng kạn læa reā dị̂ pl̀xy yū suf wị̂ f̄êā s̄ìngk̄hxng «reā læ̂w s̄unạk̄h p̀ā dị̂ mā kin k̄heā læa th̀ān ỳxm mị̀ cheụ̄̀x reā thậng «thī̀ reā pĕn p̄hū̂ s̄ạty̒ cring”
Surah Yusuf, Verse 17
وَجَآءُو عَلَىٰ قَمِيصِهِۦ بِدَمٖ كَذِبٖۚ قَالَ بَلۡ سَوَّلَتۡ لَكُمۡ أَنفُسُكُمۡ أَمۡرٗاۖ فَصَبۡرٞ جَمِيلٞۖ وَٱللَّهُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
læa phwk k̄heā dị̂ nả s̄eụ̄̂x k̄hxng k̄heā mā mī leụ̄xd plxm tid xyū̀ “tæ̀ẁā phwk cêā dị̂ tæ̀ng reụ̄̀xng k̄hụ̂n pheụ̄̀x phwk cêā dạngnận kār xdthn pĕn s̄ìng thī̀ dī læa xạllxḥ̒ thrng pĕn p̄hū̂ h̄ı̂ khwām ch̀wyh̄elụ̄x nı s̄ìng thī̀ phwk cêā kl̀āw x̂āng”
Surah Yusuf, Verse 18
وَجَآءَتۡ سَيَّارَةٞ فَأَرۡسَلُواْ وَارِدَهُمۡ فَأَدۡلَىٰ دَلۡوَهُۥۖ قَالَ يَٰبُشۡرَىٰ هَٰذَا غُلَٰمٞۚ وَأَسَرُّوهُ بِضَٰعَةٗۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِمَا يَعۡمَلُونَ
læa khṇa deinthāng dị̂ mā t̄hụng dạngnận phwk k̄heā dị̂ s̄̀ng khn bæk n̂ả k̄hxng phwk k̄heā(pị tạk n̂ả cāk b̀x) k̄heā dị̂ h̄ỳxn t̄hạng k̄hxng k̄heā lng pị(nı b̀x)k̄heā kl̀āw ẁā “xô k̄h̀āwdī ća! Nī̀ mạn dĕk nī̀ læa phwk k̄heā dị̂ s̀xn k̄heā wị̂ pĕn s̄inkĥā læa xạllxḥ̒ thrng rxbrū̂ nı s̄ìng thī̀ phwk k̄heā krathả
Surah Yusuf, Verse 19
وَشَرَوۡهُ بِثَمَنِۭ بَخۡسٖ دَرَٰهِمَ مَعۡدُودَةٖ وَكَانُواْ فِيهِ مِنَ ٱلزَّـٰهِدِينَ
læa phwk k̄heā dị̂ k̄hāy k̄heā d̂wy rākhā t̄hūk nạb dị̂ mị̀ kī̀ dir ḥạm læa phwk k̄heā pĕn p̄hū̂ mạkn̂xy
Surah Yusuf, Verse 20
وَقَالَ ٱلَّذِي ٱشۡتَرَىٰهُ مِن مِّصۡرَ لِٱمۡرَأَتِهِۦٓ أَكۡرِمِي مَثۡوَىٰهُ عَسَىٰٓ أَن يَنفَعَنَآ أَوۡ نَتَّخِذَهُۥ وَلَدٗاۚ وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلِنُعَلِّمَهُۥ مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِۚ وَٱللَّهُ غَالِبٌ عَلَىٰٓ أَمۡرِهِۦ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
læa p̄hū̂ thī̀ sụ̄̂x k̄heā mā cāk xīyipt̒ kl̀āw kạb p̣hriyā k̄hxng k̄heā ẁā “cng h̄ı̂ thī̀phạk kæ̀ k̄heā xỳāng mī keīyrti bāngthī k̄heā ca thả prayochn̒ h̄ı̂ reā dị̂ b̂āng h̄rụ̄x rạb k̄heā pĕn butr” læa chèn nận h̄æla reā dị̂ thả h̄ı̂ yū suf mī xảnāc nı p̄hæ̀ndin læa pheụ̄̀x reā ca dị̂ s̄xn h̄ı̂ k̄heā rū̂ wichā thảnāy f̄ạn læa xạllxḥ̒ thrng pĕn p̄hū̂ phicit nı kickār k̄hxng phraxngkh̒ læa tæ̀ẁā s̄̀wn h̄ıỵ̀ k̄hxng mnus̄ʹy̒ mị̀rū̂
Surah Yusuf, Verse 21
وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُۥٓ ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
læ meụ̄̀x k̄heā brrlu wạy h̄nùm c̄hkrrc̒ k̄hxng k̄heā reā dị̂ h̄ı̂ khwām s̄uk̄hum rxbkhxb læa wichākār kæ̀ k̄heā læa chèn nận h̄æla reā txbthæn kæ̀ brrdā p̄hū̂ krathả khwām dī
Surah Yusuf, Verse 22
وَرَٰوَدَتۡهُ ٱلَّتِي هُوَ فِي بَيۡتِهَا عَن نَّفۡسِهِۦ وَغَلَّقَتِ ٱلۡأَبۡوَٰبَ وَقَالَتۡ هَيۡتَ لَكَۚ قَالَ مَعَاذَ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ رَبِّيٓ أَحۡسَنَ مَثۡوَايَۖ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
læa nāng dị̂ yạ̀wywn k̄heā doythī̀ k̄heā xyū̀ nı b̂ān k̄hxng nāng læa nāng dị̂ pid pratū xỳāng næ̀n læa kl̀āw ẁā”mā nī̀ si!“K̄heā kl̀āw ẁā “c̄hạn k̄hx khwām khûm khrxng t̀x xạllxḥ̒ thæ̂cring k̄heā pĕn nāy k̄hxng c̄hạn h̄ı̂ thī̀phạk phing thī̀ dī yìng kæ̀ c̄hạn thæ̂cring brrdā p̄hū̂ xṭhrrm ca mị̀ brrlu khwām s̄ảrĕc”
Surah Yusuf, Verse 23
وَلَقَدۡ هَمَّتۡ بِهِۦۖ وَهَمَّ بِهَا لَوۡلَآ أَن رَّءَا بُرۡهَٰنَ رَبِّهِۦۚ كَذَٰلِكَ لِنَصۡرِفَ عَنۡهُ ٱلسُّوٓءَ وَٱلۡفَحۡشَآءَۚ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُخۡلَصِينَ
Læa thæ̂cring nāng dị̂ tậngcı mạ̀n nı tạw k̄heā læa k̄heā k̆ tậngcı nı tạwnāng h̄āk k̄heā mị̀ h̄ĕn h̄lạkṭ̄hān h̄æ̀ng phracêā k̄hxng k̄heā chèn nận h̄æla pheụ̄̀x reā ca h̄ı̂ khwām chạ̀w læa kār lām h̄̀āng kịl cāk k̄heā thæ̂cring k̄heā khụ̄x khn h̄nụ̀ng nı pwng b̀āw k̄hxng reā thī̀ s̄ucrit
Surah Yusuf, Verse 24
وَٱسۡتَبَقَا ٱلۡبَابَ وَقَدَّتۡ قَمِيصَهُۥ مِن دُبُرٖ وَأَلۡفَيَا سَيِّدَهَا لَدَا ٱلۡبَابِۚ قَالَتۡ مَا جَزَآءُ مَنۡ أَرَادَ بِأَهۡلِكَ سُوٓءًا إِلَّآ أَن يُسۡجَنَ أَوۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
læa thậng s̄xng dị̂ wìng pị thī̀ pratū læa nāng dị̂ dụng s̄eụ̄̂x k̄hxng k̄heā k̄hād thāng d̂ān h̄lạng læa thậng s̄xng dị̂ phb s̄āmī k̄hxng nāng thī̀ pratū nāng kl̀āw ẁā“xarị khụ̄x kār txbthæn k̄hxng p̄hū̂ pras̄ngkh̒r̂āy t̀x p̣hriyā k̄hxng th̀ān nxkcāk kār cả khuk h̄rụ̄x kār lngthos̄ʹ xỳāng cĕbpwd”
Surah Yusuf, Verse 25
قَالَ هِيَ رَٰوَدَتۡنِي عَن نَّفۡسِيۚ وَشَهِدَ شَاهِدٞ مِّنۡ أَهۡلِهَآ إِن كَانَ قَمِيصُهُۥ قُدَّ مِن قُبُلٖ فَصَدَقَتۡ وَهُوَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
k̄heā kl̀āw ẁā “nāng dị̂ yạ̀wywn k̄hụ̄ncı c̄hạn” læa phyān khn h̄nụ̀ng nı b̂ān k̄hxng nāng dị̂ pĕn phyān”h̄āk s̄eụ̄̂x k̄hxng k̄heā t̄hūk dụng k̄hād thāng d̂ānh̄n̂ā dạngnận nāng k̆ phūd cring læa k̄heā xyū̀ nı h̄mū̀ p̄hū̂ kl̀āw thĕc”
Surah Yusuf, Verse 26
وَإِن كَانَ قَمِيصُهُۥ قُدَّ مِن دُبُرٖ فَكَذَبَتۡ وَهُوَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
læa h̄ākẁā s̄eụ̄̂x k̄hxng k̄heā t̄hūk dụng k̄hād thāng d̂ān h̄lạng nāng k̆ kl̀āw thĕc læa k̄heā xyū̀ nı h̄mū̀ p̄hū̂ phūd cring”
Surah Yusuf, Verse 27
فَلَمَّا رَءَا قَمِيصَهُۥ قُدَّ مِن دُبُرٖ قَالَ إِنَّهُۥ مِن كَيۡدِكُنَّۖ إِنَّ كَيۡدَكُنَّ عَظِيمٞ
dạngnận meụ̄̀x k̄heā h̄ĕn s̄eụ̄̂x k̄hxng k̄heā t̄hūk dụng k̄hād thāng d̂ān h̄lạng k̄heā kl̀āw ẁā “thæ̂cring mạn pĕn xubāy k̄hxng phwk ṭhex thæ̂cring xubāy k̄hxng phwk ṭhex nận yìng h̄ıỵ̀”
Surah Yusuf, Verse 28
يُوسُفُ أَعۡرِضۡ عَنۡ هَٰذَاۚ وَٱسۡتَغۡفِرِي لِذَنۢبِكِۖ إِنَّكِ كُنتِ مِنَ ٱلۡخَاطِـِٔينَ
yū suf cng p̄hinh̄lạngh̄ı̂ reụ̄̀xng nī̂ t̄heid læa ṭhex cng k̄hxxp̣hạy thos̄ʹ nı khwām p̄hid k̄hxng ṭhex thæ̂cring ṭhex xyū̀ nı h̄mū̀ p̄hū̂ krathả p̄hid”
Surah Yusuf, Verse 29
۞وَقَالَ نِسۡوَةٞ فِي ٱلۡمَدِينَةِ ٱمۡرَأَتُ ٱلۡعَزِيزِ تُرَٰوِدُ فَتَىٰهَا عَن نَّفۡسِهِۦۖ قَدۡ شَغَفَهَا حُبًّاۖ إِنَّا لَنَرَىٰهَا فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
læa phwk p̄hū̂h̄ỵing nı meụ̄xng kl̀āw ẁā p̣hriyā k̄hxng p̄hū̂ ẁā‡ dị̂ yạ̀wywn dĕk rạb chı̂ k̄hxng nāng næ̀nxn k̄heā thảh̄ı̂ nāng h̄lng rạk thæ̂cring reā h̄ĕn ẁā nāng xyū̀ nı kār h̄lng p̄hid xỳāng chạd cæ̂ng”
Surah Yusuf, Verse 30
فَلَمَّا سَمِعَتۡ بِمَكۡرِهِنَّ أَرۡسَلَتۡ إِلَيۡهِنَّ وَأَعۡتَدَتۡ لَهُنَّ مُتَّكَـٔٗا وَءَاتَتۡ كُلَّ وَٰحِدَةٖ مِّنۡهُنَّ سِكِّينٗا وَقَالَتِ ٱخۡرُجۡ عَلَيۡهِنَّۖ فَلَمَّا رَأَيۡنَهُۥٓ أَكۡبَرۡنَهُۥ وَقَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّ وَقُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا هَٰذَا بَشَرًا إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا مَلَكٞ كَرِيمٞ
meụ̄̀x nāng dị̂yin s̄eīyng(kl̀āwh̄ā) cos̄ʹ cr ry̒ k̄hxng nāng h̄el̀ā nận nāng cụng s̄̀ng khn pị yạng nāng h̄el̀ā nận læa nāng dị̂ terīym thī̀phạk phing s̄ảh̄rạb nāng h̄el̀ā nận læa dị̂ nả mīd mā h̄ı̂ thuk khnnı h̄mū̀ nāng h̄el̀ā nận læa nāng kl̀āw (kæ̀ k̄heā ẁā) “cng xxk pị h̄ā nāng h̄el̀ā nận” meụ̄̀x nāng h̄el̀ā nận h̄ĕn k̄heā k̆ h̄ı̂kār s̄rrs̄eriỵ læa c̄heụ̄xn mụ̄x k̄hxng phwk nāng læa k̄heā kl̀āw ẁā “pĕn pị mị̀ dị̂ nī̀ mị̀chı̀ mnus̄ʹy̒ pĕn næ̀ michı̀ xụ̄̀n dı nxkcāk ma lạk p̄hū̂ mī keīyrti”
Surah Yusuf, Verse 31
قَالَتۡ فَذَٰلِكُنَّ ٱلَّذِي لُمۡتُنَّنِي فِيهِۖ وَلَقَدۡ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ فَٱسۡتَعۡصَمَۖ وَلَئِن لَّمۡ يَفۡعَلۡ مَآ ءَامُرُهُۥ لَيُسۡجَنَنَّ وَلَيَكُونٗا مِّنَ ٱلصَّـٰغِرِينَ
Nāng kl̀āw ẁā “nạ̀n khụ̄x s̄ìng thī̀ phwk ṭhex praṇām c̄hạn keī̀yw kạb k̄heā læa næ̀nxn c̄hạn dị̂ yạ̀wywn k̄heā tæ̀ k̄heā k̄hạdk̄hwāng xỳāng k̄hæ̆ngk̄hạn læa h̄āk k̄heā mị̀ pt̩ibạti tām thī̀ c̄hạn s̄ạ̀ng k̄heā næ̀nxn k̄heā ca t̄hūk cả khuk læa ca xyū̀ nı h̄mū̀ p̄hū̂ yxm cảnn”
Surah Yusuf, Verse 32
قَالَ رَبِّ ٱلسِّجۡنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدۡعُونَنِيٓ إِلَيۡهِۖ وَإِلَّا تَصۡرِفۡ عَنِّي كَيۡدَهُنَّ أَصۡبُ إِلَيۡهِنَّ وَأَكُن مِّنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ
k̄heā kl̀āw ẁā “xô k̄ĥā tæ̀ phracêā k̄hxng k̄ĥā phraxngkh̒ khuk nận pĕn thī̀rạk yìng kæ̀ k̄ĥā phraxngkh̒ kẁā s̄ìng thī̀ phwk nāng reīyk r̂xng k̄ĥā phraxngkh̒ pị s̄ū̀ mạn læa h̄āk phraxngkh̒ mi thrng h̄ı̂ xubāy k̄hxng phwk nāng pĥn pị cāk k̄ĥā phraxngkh̒ læ̂w k̄ĥā phraxngkh̒ xāc ca nôm xeīyng pị h̄ā phwk nāng læa k̄ĥā phraxngkh̒ ca pĕn khn h̄nụ̀ng nı h̄mū̀ p̄hū̂ ngò k̄helā”
Surah Yusuf, Verse 33
فَٱسۡتَجَابَ لَهُۥ رَبُّهُۥ فَصَرَفَ عَنۡهُ كَيۡدَهُنَّۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
dạngnận phracêā k̄hxng k̄heā dị̂ txb rạb k̄heā læ̂w phraxngkh̒ thrng h̄ı̂ xubāy k̄hxng phwk nāng h̄ạn h̄̀āng pị cāk k̄heā thæ̂cring phraxngkh̒ khụ̄x p̄hū̂thrng dị̂yin p̄hū̂thrng rxbrū̂
Surah Yusuf, Verse 34
ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّنۢ بَعۡدِ مَا رَأَوُاْ ٱلۡأٓيَٰتِ لَيَسۡجُنُنَّهُۥ حَتَّىٰ حِينٖ
meụ̄̀x pĕn thī̀ pracạks̄ʹ̒ kæ̀ phwk k̄heā h̄lạngcāk thī̀ dị̂ phbh̄ĕn h̄lạkṭ̄hān (k̆ lng khwām h̄ĕn ẁā) t̂xng k̄hạng k̄heā wị̂ raya h̄nụ̀ng
Surah Yusuf, Verse 35
وَدَخَلَ مَعَهُ ٱلسِّجۡنَ فَتَيَانِۖ قَالَ أَحَدُهُمَآ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَعۡصِرُ خَمۡرٗاۖ وَقَالَ ٱلۡأٓخَرُ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَحۡمِلُ فَوۡقَ رَأۡسِي خُبۡزٗا تَأۡكُلُ ٱلطَّيۡرُ مِنۡهُۖ نَبِّئۡنَا بِتَأۡوِيلِهِۦٓۖ إِنَّا نَرَىٰكَ مِنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
læa chāy h̄nùm s̄xng khn(mh̄ādlĕk) dị̂ k̄hêā khuk phr̂xm kạb k̄heā h̄nụ̀ng nı s̄xng khn kl̀āw ẁā “thæ̂cring c̄hạn f̄ạn h̄ĕn ẁā c̄hạn khận h̄el̂ā” læa xīk khn h̄nụ̀ng kl̀āw ẁā “thæ̂cring c̄hạn f̄ạn h̄ĕn ẁā c̄hạn bæk k̄hnmpạng wị̂ bn ṣ̄rīs̄ʹa k̄hxng c̄hạn læ̂w nk dị̂ mā kin mạn cng bxk reā d̂wy kār thảnāy f̄ạn thæ̂cring reā h̄ĕn th̀ān xyū̀ nı h̄mū̀ p̄hū̂ thảkhwām dī”
Surah Yusuf, Verse 36
قَالَ لَا يَأۡتِيكُمَا طَعَامٞ تُرۡزَقَانِهِۦٓ إِلَّا نَبَّأۡتُكُمَا بِتَأۡوِيلِهِۦ قَبۡلَ أَن يَأۡتِيَكُمَاۚ ذَٰلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّيٓۚ إِنِّي تَرَكۡتُ مِلَّةَ قَوۡمٖ لَّا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
k̄heā kl̀āw ẁā “xāh̄ār thī̀ th̀ān thậng s̄xng ca dị̂ rạb ca yạng mị̀ mā t̄hụng th̀ān thậng s̄xng wêntæ̀ c̄hạn ca bxk kạb th̀ān thậng s̄xng pĕnkār thảnāy mạn k̀xn thī̀ mạn ca mā t̄hụng th̀ān thậng s̄xng nạ̀nh̄æla khụ̄x s̄ìng thī̀ phracêā k̄hxng c̄hạnth rng s̄xn c̄hạn thæ̂cring c̄hạn dị̂ lathîng næwthāng k̄hxng klùm chn p̄hū̂ mị̀ ṣ̄rạthṭhā t̀x xạllxḥ̒ læa phwk k̄heā pĕn phwk thī̀ pt̩is̄eṭh ṣ̄rạthṭhā t̀x wạn prlok
Surah Yusuf, Verse 37
وَٱتَّبَعۡتُ مِلَّةَ ءَابَآءِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۚ مَا كَانَ لَنَآ أَن نُّشۡرِكَ بِٱللَّهِ مِن شَيۡءٖۚ ذَٰلِكَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ عَلَيۡنَا وَعَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَشۡكُرُونَ
læa c̄hạn dị̂ dảnein tām næwthāng k̄hxng brrphburus̄ʹ k̄hxng c̄hạn khụ̄x xi brxḥīm læa xis̄ ḥāk læa yaxˌ kūb mị̀ pĕnkār bạngkhwr kæ̀ reā thī̀ ca tậng p̣hākhī d̂wy s̄ìng dı t̀x xạllxḥ̒ nạ̀n khụ̄x khwām pordprān k̄hx ngxạllxḥ̒ kæ̀ reā læa mnus̄ʹychāti tæ̀ s̄̀wn h̄ıỵ̀ k̄hxng mnus̄ʹy̒ mị̀ k̄hxbkhuṇ
Surah Yusuf, Verse 38
يَٰصَٰحِبَيِ ٱلسِّجۡنِ ءَأَرۡبَابٞ مُّتَفَرِّقُونَ خَيۡرٌ أَمِ ٱللَّهُ ٱلۡوَٰحِدُ ٱلۡقَهَّارُ
“Xô pheụ̄̀xn r̀wm khuk thậng s̄xng k̄hxng c̄hạn xěy! Phracêā h̄lāy xngkh̒ dī kẁā h̄rụ̄x ẁā xạllxḥ̒ xek xngkh̒ p̄hū̂thrng xnup̣hāph
Surah Yusuf, Verse 39
مَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِهِۦٓ إِلَّآ أَسۡمَآءٗ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍۚ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُۚ ذَٰلِكَ ٱلدِّينُ ٱلۡقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
s̄ìng thī̀ phwk th̀ān kheā rph xi bā daḥ̒ xụ̄̀n cāk phraxngkh̒ michı̀ xụ̄̀n dı nxkcāk brrdā chụ̄̀x thī̀ phwk th̀ān læa brrdā brrphburus̄ʹ k̄hxng phwk th̀ān chı̂ reīyk mạn xạllxḥ̒ midị̂ prathān h̄lạkṭ̄hān nı reụ̄̀xng nī̂ lng mā kār tạds̄in midị̂ pĕn s̄ithṭhi k̄hxng khır nxk cā kxạllxḥ̒ phraxngkh̒ thrng chı̂ mi h̄ı̂ phwk th̀ān kheā rph xi bā daḥ̒ s̄ìng dı nxkcāk phraxngkh̒ thèānận nạ̀n khụ̄x ṣ̄ās̄nā thī̀ theī̀yngṭhrrm tæ̀ s̄̀wn h̄ıỵ̀ k̄hxng mnus̄ʹy̒ mị̀rū̂
Surah Yusuf, Verse 40
يَٰصَٰحِبَيِ ٱلسِّجۡنِ أَمَّآ أَحَدُكُمَا فَيَسۡقِي رَبَّهُۥ خَمۡرٗاۖ وَأَمَّا ٱلۡأٓخَرُ فَيُصۡلَبُ فَتَأۡكُلُ ٱلطَّيۡرُ مِن رَّأۡسِهِۦۚ قُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ ٱلَّذِي فِيهِ تَسۡتَفۡتِيَانِ
“xô pheụ̄̀xn r̀wm khuk thậng s̄xng k̄hxng c̄hạn xěy! S̄̀wn khn h̄nụ̀ng k̄hxng th̀ān thậng s̄xng k̄heā ca rin h̄el̂ā h̄ı̂ nāy k̄hxng k̄heā læa s̄̀wn xīk khn h̄nụ̀ng ca t̄hūk k̄hæwn trụng læ̂w nk ca kin ṣ̄rīs̄ʹa k̄hxng k̄heā reụ̄̀xng t̄hūk kảh̄nd wị̂ tām thī̀ th̀ān thậng s̄xng k̄hx khwām h̄ĕn”
Surah Yusuf, Verse 41
وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُۥ نَاجٖ مِّنۡهُمَا ٱذۡكُرۡنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَىٰهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ ذِكۡرَ رَبِّهِۦ فَلَبِثَ فِي ٱلسِّجۡنِ بِضۡعَ سِنِينَ
læa k̄heā kl̀āw kæ̀ khn thī̀ k̄heā khid ẁā ca pĥn thos̄ʹ nı s̄xng khn ẁā “cng lèā reụ̄̀xng k̄hxng c̄hạn kæ̀ nāy k̄hxng th̀ān d̂wy” læ̂w chạy ḍxn dị̂ thảh̄ı̂ k̄heā lụ̄m reụ̄̀xng k̄hxng k̄heā(yū suf) ṇ thī̀ nāy k̄hxng k̄heā k̄heā cụng xyū̀ nı khuk xīk h̄lāy pī
Surah Yusuf, Verse 42
وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ إِنِّيٓ أَرَىٰ سَبۡعَ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ يَأۡكُلُهُنَّ سَبۡعٌ عِجَافٞ وَسَبۡعَ سُنۢبُلَٰتٍ خُضۡرٖ وَأُخَرَ يَابِسَٰتٖۖ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَأُ أَفۡتُونِي فِي رُءۡيَٰيَ إِن كُنتُمۡ لِلرُّءۡيَا تَعۡبُرُونَ
læa ks̄ʹạtriy̒ dị̂ trạs̄ ẁā “thæ̂cring c̄hạn f̄ạn h̄ĕn wạwtạwmeīy x̂wn cĕd tạw t̄hūk wạw p̄hxm cĕd tạw kin phwk mạn læa rwng k̄ĥāw k̄heīyw cĕd rwng t̄hūk rwng k̄ĥāw h̄æ̂ng cĕd rwng rạd kin mạn xô k̄hunnāng thậngh̄lāy xěy! Cng xṭhibāy kæ̀ c̄hạn nı kār f̄ạn k̄hxng c̄hạn nī̂ h̄āk phwk th̀ān pĕn p̄hū̂ thảnāy f̄ạn dị̂”
Surah Yusuf, Verse 43
قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمٖۖ وَمَا نَحۡنُ بِتَأۡوِيلِ ٱلۡأَحۡلَٰمِ بِعَٰلِمِينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “pĕnkār f̄ạn thī̀ s̄ạbs̄n læa phwk reā michı̀ p̄hū̂ rū̂ nı kār thảnāy f̄ạn”
Surah Yusuf, Verse 44
وَقَالَ ٱلَّذِي نَجَا مِنۡهُمَا وَٱدَّكَرَ بَعۡدَ أُمَّةٍ أَنَا۠ أُنَبِّئُكُم بِتَأۡوِيلِهِۦ فَأَرۡسِلُونِ
k̄heā p̄hū̂ rxdpĥn khn h̄nụ̀ng nı s̄xng khn rảlụk k̄hụ̂n mā dị̂ h̄lạngcāk chạ̀w welā h̄nụ̀ng kl̀āw ẁā “c̄hạn ca bxk phwk th̀ān sụ̀ng kār thảnāy f̄ạn phwk th̀ān cng s̄̀ng c̄hạn pị si”
Surah Yusuf, Verse 45
يُوسُفُ أَيُّهَا ٱلصِّدِّيقُ أَفۡتِنَا فِي سَبۡعِ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ يَأۡكُلُهُنَّ سَبۡعٌ عِجَافٞ وَسَبۡعِ سُنۢبُلَٰتٍ خُضۡرٖ وَأُخَرَ يَابِسَٰتٖ لَّعَلِّيٓ أَرۡجِعُ إِلَى ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَعۡلَمُونَ
“yū suf p̄hū̂ sụ̄̀xs̄ạty̒ xěy! Cng xṭhibāy kæ̀ reā reụ̄̀xng wạwtạwmeīy x̂wn cĕd tạw t̄hūk wạw tạw p̄hxm cĕd tạw kin mạn læa rwng k̄ĥāw cĕd rwng t̄hūk rwng k̄ĥāw h̄æ̂ng cĕd rwng rạd kin mạn h̄wạng ẁā c̄hạn ca klạb pị h̄ā mwlchn pheụ̄̀x phwk k̄heā ca dị̂ rū̂ reụ̄̀xng”
Surah Yusuf, Verse 46
قَالَ تَزۡرَعُونَ سَبۡعَ سِنِينَ دَأَبٗا فَمَا حَصَدتُّمۡ فَذَرُوهُ فِي سُنۢبُلِهِۦٓ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تَأۡكُلُونَ
K̄heā kl̀āw ẁā “phwk th̀ān ca pheāa plūk 7 pī t̀x neụ̄̀xng kạn s̄ìng thī̀ phwk th̀ān kĕbkeī̀yw dị̂ cng pl̀xy mạn wị̂ nı rwng k̄hxng mạn wêntæ̀ s̄̀wn n̂xy thī̀ th̀ān ca kin mạn
Surah Yusuf, Verse 47
ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ سَبۡعٞ شِدَادٞ يَأۡكُلۡنَ مَا قَدَّمۡتُمۡ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تُحۡصِنُونَ
h̄lạngcāk nận 7 pī h̄æ̀ng khwām ræ̂nkhæ̂n ca tidtām mā mạn ca kin s̄ìng thī̀ phwk th̀ān s̄as̄m wị̂ s̄ảh̄rạb mạn nxkcāk s̄̀wn n̂xy thī̀ phwk th̀ān ca kĕb wị̂ thả phạnṭhu̒
Surah Yusuf, Verse 48
ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ عَامٞ فِيهِ يُغَاثُ ٱلنَّاسُ وَفِيهِ يَعۡصِرُونَ
“h̄lạngcāk nận pī thī̀ mwlchn ca dị̂ rạb f̄n tidtām mā læa nı pī nận phwk k̄heā ca dị̂ khận xngùn”
Surah Yusuf, Verse 49
وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦۖ فَلَمَّا جَآءَهُ ٱلرَّسُولُ قَالَ ٱرۡجِعۡ إِلَىٰ رَبِّكَ فَسۡـَٔلۡهُ مَا بَالُ ٱلنِّسۡوَةِ ٱلَّـٰتِي قَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّۚ إِنَّ رَبِّي بِكَيۡدِهِنَّ عَلِيمٞ
læa ks̄ʹạtriy̒ trạs̄ ẁā “cng nả k̄heā mā h̄ā c̄hạn si!” Meụ̄̀x khn nả k̄h̀āw mā h̄ā k̄heā k̄heā kl̀āw ẁā “cng klạb pị yạng nāy k̄hxng th̀ān læ̂w t̄hām phraxngkh̒ t̄hụng reụ̄̀xng k̄hxng phwk p̄hū̂h̄ỵing thī̀ c̄heụ̄xn mụ̄x k̄hxng nāng thæ̂cring phracêā k̄hxng c̄hạnth rng rxbrū̂ t̄hụng xubāy k̄hxng nāng h̄el̀ā nận”
Surah Yusuf, Verse 50
قَالَ مَا خَطۡبُكُنَّ إِذۡ رَٰوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفۡسِهِۦۚ قُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا عَلِمۡنَا عَلَيۡهِ مِن سُوٓءٖۚ قَالَتِ ٱمۡرَأَتُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡـَٰٔنَ حَصۡحَصَ ٱلۡحَقُّ أَنَا۠ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ وَإِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
ks̄ʹạtriy̒ trạs̄ ẁā “reụ̄̀xngrāw k̄hxng phwk ṭhex pĕn chèn rị meụ̄̀x phwk ṭhex yạ̀w ywn yū suf” phwk nāng kl̀āw ẁā “k̄hx xạllxḥ̒ thrng khûmkhrxng reā mị̀rū̂ mā k̀xn ley ẁā k̄heā thả chạ̀w” p̣hriyā k̄hxng p̄hū̂ ẁā‡ kl̀āw ẁā “bạdnī̂ khwām cring dị̂ prākt̩ k̄hụ̂n læ̂w c̄hạn dị̂ yạ̀wywn k̄heā læa thæ̂cring k̄heā khụ̄x p̄hū̂ h̄nụ̀ng nı h̄mū̀ p̄hū̂ s̄ạty̒ cring xỳāng næ̀nxn
Surah Yusuf, Verse 51
ذَٰلِكَ لِيَعۡلَمَ أَنِّي لَمۡ أَخُنۡهُ بِٱلۡغَيۡبِ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي كَيۡدَ ٱلۡخَآئِنِينَ
“thậngnī̂ pheụ̄̀x h̄ı̂ k̄heā rū̂ ẁā thæ̂cring c̄hạn midị̂ thryṣ̄ t̀x k̄heā doy lạbh̄lạng læa thæ̂ cring xạllxḥ̒ ca mị̀ thrng chī̂næa næw kār wāngp̄hæn k̄hxng phwk thryṣ̄
Surah Yusuf, Verse 52
۞وَمَآ أُبَرِّئُ نَفۡسِيٓۚ إِنَّ ٱلنَّفۡسَ لَأَمَّارَةُۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّيٓۚ إِنَّ رَبِّي غَفُورٞ رَّحِيمٞ
“læa c̄hạn mị̀ xāc chảra citcı k̄hxng c̄hạn h̄ı̂ s̄axād bris̄uthṭhi̒ dị̂ thæ̂cring citcı nận t̄hūk khrxbngả wị̂ d̂wy khwām chạ̀w nxkcāk thī̀ phracêā k̄hxng c̄hạnth rng mettā thæ̂cring phracêā k̄hxng c̄hạn pĕn p̄hū̂thrng xp̣hạy p̄hū̂thrng mettā s̄emx”
Surah Yusuf, Verse 53
وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦٓ أَسۡتَخۡلِصۡهُ لِنَفۡسِيۖ فَلَمَّا كَلَّمَهُۥ قَالَ إِنَّكَ ٱلۡيَوۡمَ لَدَيۡنَا مَكِينٌ أَمِينٞ
læa ks̄ʹạtriy̒ trạs̄ ẁā “cng nả k̄heā mā h̄ā c̄hạn si! C̄hạn ca tæ̀ngtậng k̄heā h̄ı̂ pĕn p̄hū̂ kıl̂ chid k̄hxng c̄hạn” meụ̄̀x yū suf dị̂ s̄nthnā kạb phraxngkh̒ læ̂w phraxngkh̒ trạs̄ ẁā “thæ̂cring th̀ān xyū̀ t̀xh̄n̂ā reā wạn nī̂ pĕn p̄hū̂ mī tảh̄æǹng s̄ūng pĕn thī̀ wị̂ wāngcı”
Surah Yusuf, Verse 54
قَالَ ٱجۡعَلۡنِي عَلَىٰ خَزَآئِنِ ٱلۡأَرۡضِۖ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٞ
k̄heā kl̀āw ẁā “dị̂ pord tæ̀ngtậng c̄hạn h̄ı̂ khwbkhum kārkhlạng k̄hxng pratheṣ̄ thæ̂cring c̄hạn pĕn p̄hū̂ chụ̄̀x s̄ạty̒ p̄hū̂ rū̂”
Surah Yusuf, Verse 55
وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَتَبَوَّأُ مِنۡهَا حَيۡثُ يَشَآءُۚ نُصِيبُ بِرَحۡمَتِنَا مَن نَّشَآءُۖ وَلَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
Læa chèn nận h̄æla reā dị̂ h̄ı̂ yū suf mī xảnāc nı p̄hæ̀ndin k̄heā ca phảnạk xyū̀ thī̀ dı dị̂ tām t̂xngkār reā h̄ı̂ khwām mettā k̄hxng reā kæ̀ p̄hū̂ thī̀ reā pras̄ngkh̒ læa reā ca mi h̄ı̂ rāngwạl k̄hxng brrdā p̄hū̂ thảkhwām dī s̄ūỵh̄āy
Surah Yusuf, Verse 56
وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ
læa næ̀nxn rāngwạl nı prlok nận dī yìng s̄ảh̄rạb brrdā p̄hū̂ ṣ̄rạthṭhā læa phwk k̄heā yảkerng
Surah Yusuf, Verse 57
وَجَآءَ إِخۡوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَعَرَفَهُمۡ وَهُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
læa phī̀n̂xng k̄hxng yū suf dị̂ mā læ̂w k̄heā pị h̄ā k̄heā yū suf cảphwk k̄heā dị̂ tæ̀ phwk k̄heā cả yū suf mị̀ dị̂
Surah Yusuf, Verse 58
وَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ قَالَ ٱئۡتُونِي بِأَخٖ لَّكُم مِّنۡ أَبِيكُمۡۚ أَلَا تَرَوۡنَ أَنِّيٓ أُوفِي ٱلۡكَيۡلَ وَأَنَا۠ خَيۡرُ ٱلۡمُنزِلِينَ
læa meụ̄̀x k̄heā dị̂ cạd terīym h̄ı̂ kæ̀ phwk k̄heā sụ̀ng s̄ebīyng xāh̄ār k̄hxng phwk k̄heā læ̂w k̄heā kl̀āw ẁā “cng nả n̂xng chāy k̄hxng phwk th̀ān cāk ph̀x k̄hxng phwk th̀ān mā h̄ā c̄hạn d̂wy phwk th̀ān mị̀ h̄ĕn h̄rụ̄x ẁā thæ̂cring c̄hạn dị̂ twng h̄ı̂ xỳāng khrbt̄ĥwn læa c̄hạnnận dī yìng nı h̄mū̀ p̄hū̂ h̄ı̂kār t̂xnrạb
Surah Yusuf, Verse 59
فَإِن لَّمۡ تَأۡتُونِي بِهِۦ فَلَا كَيۡلَ لَكُمۡ عِندِي وَلَا تَقۡرَبُونِ
“h̄āk phwk th̀ān mị̀ nả k̄heā mā h̄ā c̄hạn ca mị̀mī kār twng cāk c̄hạn h̄ı̂ phwk th̀ān xīk læa phwk th̀ān xỳā k̄hêā mā kıl̂ c̄hạn”
Surah Yusuf, Verse 60
قَالُواْ سَنُرَٰوِدُ عَنۡهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَٰعِلُونَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “reā ca kelī̂ykl̀xm bidā k̄hxng k̄heā h̄ı̂ k̄heā xxk mā læa thæ̂cring reā ca thảdị̂ xỳāng næ̀nxn”
Surah Yusuf, Verse 61
وَقَالَ لِفِتۡيَٰنِهِ ٱجۡعَلُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ فِي رِحَالِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَعۡرِفُونَهَآ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
læa k̄heā kl̀āw kæ̀ phwk khnchı̂ k̄hxng k̄heā ẁā cng s̄ı̀ ngein k̄hxng phwk k̄heā wị̂ nı ỳām k̄hxng phwk k̄heā h̄wạng ẁā phwk k̄heā khng cả mị̀ dị̂ meụ̄̀x phwk k̄heā klạb pị h̄ā khrxbkhrạw k̄hxng phwk k̄heā pheụ̄̀x phwk k̄heā ca dị̂ klạb mā xīk
Surah Yusuf, Verse 62
فَلَمَّا رَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيهِمۡ قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا مُنِعَ مِنَّا ٱلۡكَيۡلُ فَأَرۡسِلۡ مَعَنَآ أَخَانَا نَكۡتَلۡ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ
meụ̄̀x phwk k̄heā klạb pị h̄ā ph̀x k̄hxng phwk k̄heā phwk k̄heā kl̀āw ẁā “xô ph̀x k̄hxng reā! Kār twng t̄hūk h̄̂ām kæ̀ reā cng s̄̀ng n̂xng k̄hxng reā pị kạb reā pheụ̄̀x reā ca dị̂ s̄̀wn twng læa thæ̂cring reā ca pĕn p̄hū̂ khûmkạn k̄heā”
Surah Yusuf, Verse 63
قَالَ هَلۡ ءَامَنُكُمۡ عَلَيۡهِ إِلَّا كَمَآ أَمِنتُكُمۡ عَلَىٰٓ أَخِيهِ مِن قَبۡلُ فَٱللَّهُ خَيۡرٌ حَٰفِظٗاۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
k̄heā(ph̀x) kl̀āw ẁā “c̄hạn ca mị̀ wị̂cı phwk cêā thī̀ mī t̀x k̄heā xīk nxkcāk ẁā chèn kạb thī̀ c̄hạn dị̂ wị̂cı phwk cêā thī̀ mī t̀x phī̀ k̄hxng k̄heā meụ̄̀x k̀xn nī̂ dạngnận xạllxḥ̒ thrng pĕn p̄hū̂ khûmkạn thī̀ dī yìng læa phraxngkh̒ thèānận thrng mettā yìng nı h̄mū̀ p̄hū̂ mettā thậngh̄lāy”
Surah Yusuf, Verse 64
وَلَمَّا فَتَحُواْ مَتَٰعَهُمۡ وَجَدُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ رُدَّتۡ إِلَيۡهِمۡۖ قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا مَا نَبۡغِيۖ هَٰذِهِۦ بِضَٰعَتُنَا رُدَّتۡ إِلَيۡنَاۖ وَنَمِيرُ أَهۡلَنَا وَنَحۡفَظُ أَخَانَا وَنَزۡدَادُ كَيۡلَ بَعِيرٖۖ ذَٰلِكَ كَيۡلٞ يَسِيرٞ
Læa meụ̄̀x phwk k̄heā peid ỳām s̄a beī yng k̄hxng phwk k̄heā k̆ h̄ĕn ngein k̄hxng phwk k̄heā t̄hūk khụ̄n klạb māyạng phwk k̄heā d̂wy phwk k̄heā cụng kl̀āw ẁā”xô ph̀x k̄hxng reā! Reā t̂xngkār xarị xīk lèā? Nī̀ ngein k̄hxng reā t̄hūk khụ̄n klạb māyạng reā læ̂w reā yạng dị̂ nả s̄a beī yng māyạng khrxbkhrạw k̄hxng reā xīk læa reā ca khûmkạn n̂xng k̄hxng reā læa reā ca dị̂ pheìm kār twng xīk h̄nụ̀ng tạw lā nạ̀n pĕnkār twng thī̀ ng̀āy”
Surah Yusuf, Verse 65
قَالَ لَنۡ أُرۡسِلَهُۥ مَعَكُمۡ حَتَّىٰ تُؤۡتُونِ مَوۡثِقٗا مِّنَ ٱللَّهِ لَتَأۡتُنَّنِي بِهِۦٓ إِلَّآ أَن يُحَاطَ بِكُمۡۖ فَلَمَّآ ءَاتَوۡهُ مَوۡثِقَهُمۡ قَالَ ٱللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَكِيلٞ
k̄heā(ph̀x) kl̀āw ẁā “c̄hạn ca mị̀ s̄̀ng k̄heā pị kạb phwk cêā cnkẁā phwk cêā ca nả s̄ạỵỵā cā kxạllxḥ̒ h̄ı̂ kæ̀ c̄hạn s̄eīy k̀xn ẁā phwk cêā ca nả k̄heā klạb mā xỳāng næ̀nxn wêntæ̀ phwk cêā ca t̄hūk pid l̂xm” meụ̄̀x phwk k̄heā dị̂ h̄ı̂ s̄ạỵỵā k̄hxng phwk k̄heā kæ̀ k̄heā læ̂w (ph̀x) kl̀āw ẁā”xạllxḥ̒ thrng pĕn phyān t̀x s̄ìng thī̀ reā s̄ạỵỵā wị̂”
Surah Yusuf, Verse 66
وَقَالَ يَٰبَنِيَّ لَا تَدۡخُلُواْ مِنۢ بَابٖ وَٰحِدٖ وَٱدۡخُلُواْ مِنۡ أَبۡوَٰبٖ مُّتَفَرِّقَةٖۖ وَمَآ أُغۡنِي عَنكُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٍۖ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِۖ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُۖ وَعَلَيۡهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُتَوَكِّلُونَ
læa k̄heā kl̀āw ẁā “xô lūk xěy! Phwk cêā xỳā k̄hêā meụ̄xng thāng deīywkạn tæ̀ phwk cêā cng k̄hêā meụ̄xng t̀āng thāng kạn læa c̄hạn mị̀ xāc h̄ı̂ khwām khûmkạn phwk cêā cā kxạllxḥ̒ dị̂ kār tạds̄in pĕn s̄ithṭhi̒ k̄hx ngxạllxḥ̒ c̄hạn k̄hxm xb kār wị̂cı dæ̀ phraxngkh̒ læa k̄hx h̄ı̂ brrdā p̄hū̂ mxb kār wị̂cı cng wị̂cı dæ̀ phraxngkh̒”
Surah Yusuf, Verse 67
وَلَمَّا دَخَلُواْ مِنۡ حَيۡثُ أَمَرَهُمۡ أَبُوهُم مَّا كَانَ يُغۡنِي عَنۡهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٍ إِلَّا حَاجَةٗ فِي نَفۡسِ يَعۡقُوبَ قَضَىٰهَاۚ وَإِنَّهُۥ لَذُو عِلۡمٖ لِّمَا عَلَّمۡنَٰهُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
læa meụ̄̀x dị̂ k̄hêā meụ̄xng tām thī̀ ph̀x k̄hxng phwk k̄heā dị̂ s̄ạ̀ng wị̂ mị̀mī s̄ìng dı thī̀ ca ch̀wy phwk k̄heā h̄ı̂ pĥn cā kxạllxḥ̒ dị̂ wêntæ̀ khwām t̂xngkār nı citcı k̄hxng yaxˌ kūb sụ̀ng k̄heā dị̂ pt̩ibạti pị læa thæ̂cring k̄heā pĕn p̄hū̂ mī khwām rū̂ sụ̀ng reā dị̂ s̄xn k̄heā tæ̀ s̄̀wn māk k̄hxng mnus̄ʹy̒ mị̀rū̂
Surah Yusuf, Verse 68
وَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَىٰ يُوسُفَ ءَاوَىٰٓ إِلَيۡهِ أَخَاهُۖ قَالَ إِنِّيٓ أَنَا۠ أَخُوكَ فَلَا تَبۡتَئِسۡ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
læa meụ̄̀x phwk k̄heā dị̂ k̄hêāpị h̄ā yū suf k̄heā rạb n̂xng chāy k̄hxng k̄heā pị xyū̀ kạb k̄heā k̄heā kl̀āw ẁā “thæ̂cring c̄hạn pĕn phī̀ chāy k̄hxng cêā dạngnận cêā xỳā s̄eīycı nı s̄ìng thī̀ phwk k̄heā krathả”
Surah Yusuf, Verse 69
فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ جَعَلَ ٱلسِّقَايَةَ فِي رَحۡلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا ٱلۡعِيرُ إِنَّكُمۡ لَسَٰرِقُونَ
meụ̄̀x k̄heā dị̂ cạd te rī ym s̄a beī yng xāh̄ār k̄hxng phwk k̄heā h̄ı̂ kæ̀ phwk k̄heā læ̂w k̄heā dị̂ s̄ı̀ k̄hạn n̂ả lng nı ỳām k̄hxng n̂xng chāy k̄heā læ̂w p̄hū̂ prakāṣ̄ dị̂ prakāṣ̄ ẁā”xô khṇa deinthāng thậngh̄lāy xěy! Thæ̂cring phwk th̀ān pĕn phwk k̄hmoy”
Surah Yusuf, Verse 70
قَالُواْ وَأَقۡبَلُواْ عَلَيۡهِم مَّاذَا تَفۡقِدُونَ
phwk k̄heā kl̀āw phlāng h̄ạn pị thāng phwk k̄heā(p̄hū̂ prakāṣ̄) ẁā “mī xarị h̄āy pị cāk phwk th̀ān?”
Surah Yusuf, Verse 71
قَالُواْ نَفۡقِدُ صُوَاعَ ٱلۡمَلِكِ وَلِمَن جَآءَ بِهِۦ حِمۡلُ بَعِيرٖ وَأَنَا۠ بِهِۦ زَعِيمٞ
Phwk k̄heā kl̀āw ẁā “k̄hạn n̂ả k̄hxng ks̄ʹạtriy̒ h̄āy pị cāk reā læa p̄hū̂ dı nả mạn mā khụ̄n k̄heā ca dị̂ rạb s̄a beī yng pĕn rāngwạl h̄nụ̀ng tạw lā læa c̄hạn pĕn p̄hū̂rạb rxng”
Surah Yusuf, Verse 72
قَالُواْ تَٱللَّهِ لَقَدۡ عَلِمۡتُم مَّا جِئۡنَا لِنُفۡسِدَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا كُنَّا سَٰرِقِينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “k̄hx s̄ā bān t̀x xạllxḥ̒ doy næ̀nxn phwk th̀ān thrāb dī ẁā reā midị̂ mā thī̀ nī̀ pheụ̄̀x thảkhwām s̄eīyh̄āy nı p̄hæ̀ndin læa reā k̆ michı̀ phwk k̄hmoy”
Surah Yusuf, Verse 73
قَالُواْ فَمَا جَزَـٰٓؤُهُۥٓ إِن كُنتُمۡ كَٰذِبِينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “t̄ĥā chèn nận thos̄ʹ k̄hxng mạn ca pĕn chèn dı h̄āk phwk th̀ān pĕn p̄hū̂ kl̀āw thĕc”
Surah Yusuf, Verse 74
قَالُواْ جَزَـٰٓؤُهُۥ مَن وُجِدَ فِي رَحۡلِهِۦ فَهُوَ جَزَـٰٓؤُهُۥۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “thos̄ʹ k̄hxng mạn khụ̄x p̄hū̂ dı t̄hūk kĥn phb nı ỳām k̄hxng k̄heā dạngnận k̄heā k̆ rạb thos̄ʹ k̄hxng mạn chèn nận h̄æla reā lngthos̄ʹ brrdā p̄hū̂ xṭhrrm”
Surah Yusuf, Verse 75
فَبَدَأَ بِأَوۡعِيَتِهِمۡ قَبۡلَ وِعَآءِ أَخِيهِ ثُمَّ ٱسۡتَخۡرَجَهَا مِن وِعَآءِ أَخِيهِۚ كَذَٰلِكَ كِدۡنَا لِيُوسُفَۖ مَا كَانَ لِيَأۡخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ ٱلۡمَلِكِ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ نَرۡفَعُ دَرَجَٰتٖ مَّن نَّشَآءُۗ وَفَوۡقَ كُلِّ ذِي عِلۡمٍ عَلِيمٞ
dạngnận k̄heā dị̂ reìm kĥn nı ỳām k̄hxng phwk k̄heā k̀xn ỳām k̄hxng n̂xng chāy k̄hxng k̄heā læ̂w k̄heā k̆dị̂ xeā mạn xxk mā cāk ỳām k̄hxng n̂xng chāy k̄hxng k̄heā chèn nận h̄æla reā dị̂ t̄hūk yū suf chı̂ kl xubāy k̄heā ca xeā n̂xng chāy k̄hxng k̄heā wị̂ mị̀ dị̂ nı ṣ̄ās̄nā k̄hxng ks̄ʹạtriy̒ nxk cā kẁā xạllxḥ̒ ca thrng pras̄ngkh̒ reā ca cheidchū ṭ̄hāna h̄lāy chận kæ̀ p̄hū̂ thī̀ reā pras̄ngkh̒ læa h̄enụ̄x thuk «p̄hū̂ thī̀ mī khwām rū̂ khụ̄x p̄hū̂thrng rxbrū̂
Surah Yusuf, Verse 76
۞قَالُوٓاْ إِن يَسۡرِقۡ فَقَدۡ سَرَقَ أَخٞ لَّهُۥ مِن قَبۡلُۚ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفۡسِهِۦ وَلَمۡ يُبۡدِهَا لَهُمۡۚ قَالَ أَنتُمۡ شَرّٞ مَّكَانٗاۖ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا تَصِفُونَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “h̄āk k̄heā k̄hmoy næ̀nxn phī̀ chāy k̄hxng k̄heā k̆dị̂ k̄hmoy mā k̀xn” tæ̀ yū suf dị̂ s̀xn khwām rū̂s̄ụk wị̂ nı cı k̄hxng k̄heā læa mị̀ peidp̄hey mạn kæ̀ phwk k̄heā k̄heā kl̀āw “phwk th̀ān mī s̄t̄hāna thī̀ lew māk læa xạllxḥ̒ thrng rxbrū̂ dī yìng thī̀ phwk th̀ān kl̀āwh̄ā”
Surah Yusuf, Verse 77
قَالُواْ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡعَزِيزُ إِنَّ لَهُۥٓ أَبٗا شَيۡخٗا كَبِيرٗا فَخُذۡ أَحَدَنَا مَكَانَهُۥٓۖ إِنَّا نَرَىٰكَ مِنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “xô th̀ān p̄hū̂ ẁā‡ k̄heā mī ph̀x thī̀ kæ̀ chrā māk læ̂w k̄hx dị̂ pord xeā khn h̄nụ̀ng nı phwk reā wị̂ thæn thæ̂cring reā h̄ĕn ẁā th̀ān nận xyū̀ nı h̄mū̀ p̄hū̂ thảkhwām dī”
Surah Yusuf, Verse 78
قَالَ مَعَاذَ ٱللَّهِ أَن نَّأۡخُذَ إِلَّا مَن وَجَدۡنَا مَتَٰعَنَا عِندَهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّظَٰلِمُونَ
k̄heā kl̀āw ẁā “reā k̄hx khwām khûm khrxng d̂wy xạllxḥ̒ thī̀ reā ca xeā khn xụ̄̀n nxkcāk p̄hū̂ thī̀ reā phb thrạphy̒s̄in k̄hxng reā xyū̀ thī̀ k̄heā dạngnận thæ̂cring reā k̆ pĕn p̄hū̂ xṭhrrm xỳāng næ̀nxn”
Surah Yusuf, Verse 79
فَلَمَّا ٱسۡتَيۡـَٔسُواْ مِنۡهُ خَلَصُواْ نَجِيّٗاۖ قَالَ كَبِيرُهُمۡ أَلَمۡ تَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ أَبَاكُمۡ قَدۡ أَخَذَ عَلَيۡكُم مَّوۡثِقٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَمِن قَبۡلُ مَا فَرَّطتُمۡ فِي يُوسُفَۖ فَلَنۡ أَبۡرَحَ ٱلۡأَرۡضَ حَتَّىٰ يَأۡذَنَ لِيٓ أَبِيٓ أَوۡ يَحۡكُمَ ٱللَّهُ لِيۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡحَٰكِمِينَ
Dạngnận meụ̄̀x phwk k̄heā h̄mdxālạy cāk k̄heā phwk k̄heā k̆ h̄ạn h̄n̂ā k̄hêā prụks̄ʹā kạn tāmlảphạng phī̀ khn to k̄hxng phwk k̄heā kl̀āw ẁā “phwk th̀ān mị̀rū̂ dxk h̄rụ̄x ẁā ph̀x k̄hxng phwk th̀ān dị̂ xeā s̄ạỵỵā xỳāng mạ̀nkhng cā kxạllxḥ̒ kæ̀ phwk th̀ān læa k̀xn nī̂ phwk th̀ān k̆dị̂ thả p̄hid phlād nı reụ̄̀xng k̄hxng yū suf mā læ̂w c̄hạn ca mị̀ xxk cāk din dæn nī̂ cnkẁā ph̀x k̄hxng c̄hạn ca xnuỵāt kæ̀ c̄hạn h̄rụ̄x xạllxḥ̒ ca thrng tạds̄in kæ̀ c̄hạn læa phraxngkh̒ thrng pĕn p̄hū̂ tạds̄in thī̀ dī yìng
Surah Yusuf, Verse 80
ٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيكُمۡ فَقُولُواْ يَـٰٓأَبَانَآ إِنَّ ٱبۡنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدۡنَآ إِلَّا بِمَا عَلِمۡنَا وَمَا كُنَّا لِلۡغَيۡبِ حَٰفِظِينَ
phwk th̀ān cng klạb pị yạng ph̀x k̄hxng phwk th̀ān læ̂w kl̀āw ẁā xô khuṇ ph̀x k̄hxng reā! Thæ̂cring lūk k̄hxng th̀ān k̄hmoy læa reā mị̀ pĕn phyān wêntæ̀ nı s̄ìng thī̀ reā rū̂ læa reā michı̀ p̄hū̂ kĕb khwām lạb
Surah Yusuf, Verse 81
وَسۡـَٔلِ ٱلۡقَرۡيَةَ ٱلَّتِي كُنَّا فِيهَا وَٱلۡعِيرَ ٱلَّتِيٓ أَقۡبَلۡنَا فِيهَاۖ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ
læa cng t̄hām chāw meụ̄xng sụ̀ng reā phảnạk xyū̀ nı nận læa kxng khārāwān sụ̀ng reā deinthāng r̀wm mā kạb mạn læa thæ̂cring reā nận pĕn p̄hū̂ s̄ạty̒ cring xỳāng næ̀nxn”
Surah Yusuf, Verse 82
قَالَ بَلۡ سَوَّلَتۡ لَكُمۡ أَنفُسُكُمۡ أَمۡرٗاۖ فَصَبۡرٞ جَمِيلٌۖ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَأۡتِيَنِي بِهِمۡ جَمِيعًاۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ
k̄heā kl̀āw ẁā “tæ̀ẁā citcı k̄hxng phwk cêā dị̂ tktæ̀ng reụ̄̀xng k̄hụ̂n pheụ̄̀x phwk cêā dạngnận kār xdthn pĕn s̄ìng thī̀ dī h̄wạng ẁā xạllxḥ̒ ca thrng nả phwk k̄heā thậngh̄md mā h̄ā c̄hạn thæ̂cring phraxngkh̒ pĕn p̄hū̂thrng rxbrū̂ p̄hū̂thrng prīchā ỵāṇ”
Surah Yusuf, Verse 83
وَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَـٰٓأَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ وَٱبۡيَضَّتۡ عَيۡنَاهُ مِنَ ٱلۡحُزۡنِ فَهُوَ كَظِيمٞ
læa k̄heā p̄hinh̄lạngh̄ı̂ phwk k̄heā læa kl̀āẁ ā “xô xniccā yū suf xěy!” Læa tā thậng s̄xng k̄ĥāng k̄hxng k̄heā mạw neụ̄̀xngcāk khwām ṣ̄er̂ā ṣ̄ok læa k̄heā pĕn p̄hū̂ xdklận
Surah Yusuf, Verse 84
قَالُواْ تَٱللَّهِ تَفۡتَؤُاْ تَذۡكُرُ يُوسُفَ حَتَّىٰ تَكُونَ حَرَضًا أَوۡ تَكُونَ مِنَ ٱلۡهَٰلِكِينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “k̄hx s̄ā bān t̀x xạllxḥ̒ th̀ān yạng khng rảlụk t̄hụng yū suf xyū̀ cnkrathạ̀ng th̀ān cĕb cwn ca tāy h̄rụ̄x th̀ān ca phināṣ̄ pị”
Surah Yusuf, Verse 85
قَالَ إِنَّمَآ أَشۡكُواْ بَثِّي وَحُزۡنِيٓ إِلَى ٱللَّهِ وَأَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
k̄heā kl̀āw ẁā “thæ̂cring c̄hạn r̂xngreīyn khwām ṣ̄er̂ā s̄ld k̄hxng c̄hạn læa khwām thukk̄h̒ rathm k̄hxng c̄hạn t̀x xạllxḥ̒ læa c̄hạn rū̂ (reụ̄̀xng khwām mettā)cā kxạllxḥ̒ sụ̀ng phwk cêā mị̀rū̂
Surah Yusuf, Verse 86
يَٰبَنِيَّ ٱذۡهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَاْيۡـَٔسُواْ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ لَا يَاْيۡـَٔسُ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
“xô lūk rạk phwk cêā cng pị s̄ụ̄b k̄h̀āw k̄hxng yū suf læa n̂xng k̄hxng k̄heā læa phwk cêā xỳā beụ̄̀x h̄ǹāy t̀x khwām mettā k̄hx ngxạllxḥ̒ thæ̂cring mị̀mī p̄hū̂ dı beụ̄̀x h̄ǹāy t̀x khwām mettā k̄hx ngxạllxḥ̒ nxkcāk h̄mū̀ chn p̄hū̂ pt̩is̄eṭh”
Surah Yusuf, Verse 87
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيۡهِ قَالُواْ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهۡلَنَا ٱلضُّرُّ وَجِئۡنَا بِبِضَٰعَةٖ مُّزۡجَىٰةٖ فَأَوۡفِ لَنَا ٱلۡكَيۡلَ وَتَصَدَّقۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَجۡزِي ٱلۡمُتَصَدِّقِينَ
Dạngnận meụ̄̀x phwk k̄heā dị̂ k̄hêā mā h̄ā k̄heā (yū suf) phwk k̄heā kl̀āw ẁā “xô th̀ān k̄ĥāh̄lwng khwām thukk̄h̒ dị̂ pras̄b kạb reā læa khrxbkhrạw k̄hxng reā læa dị̂ nả s̄inkĥā rākhā t̀ả mā dạngnận k̄hx th̀ān dị̂ pord twng h̄ı̂ reā xỳāng khrbt̄ĥwn læa pord bricākh h̄ı̂ reā d̂wy thæ̂ cring xạllxḥ̒ thrng txbthæn p̄hū̂ bricākh thān”
Surah Yusuf, Verse 88
قَالَ هَلۡ عَلِمۡتُم مَّا فَعَلۡتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذۡ أَنتُمۡ جَٰهِلُونَ
k̄heā kl̀āw ẁā “phwk th̀ān thrāb h̄ịm s̄ìng thī̀ phwk th̀ān dị̂ thả kạb yū suf læa n̂xng chāy k̄hxng k̄heā meụ̄̀x phwk th̀ān pĕn p̄hū̂ ngmngāy”
Surah Yusuf, Verse 89
قَالُوٓاْ أَءِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُۖ قَالَ أَنَا۠ يُوسُفُ وَهَٰذَآ أَخِيۖ قَدۡ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَآۖ إِنَّهُۥ مَن يَتَّقِ وَيَصۡبِرۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “næ̀nxn th̀ān khụ̄x yū suf chı̀ h̄ịm?” K̄heā kl̀āw ẁā “c̄hạn khụ̄x yū suf læa nī̀ khụ̄x n̂xng k̄hxng c̄hạn næ̀ nx nxạllxḥ̒ thrng pordprān reā thæ̂cring p̄hū̂ dı thī̀ yảkerng læa xdthn næ̀ nx nxạllxḥ̒ ca mi thrng h̄ı̂ rāngwạl k̄hxng brrdā p̄hū̂ thảkhwām dī s̄ūỵh̄āy”
Surah Yusuf, Verse 90
قَالُواْ تَٱللَّهِ لَقَدۡ ءَاثَرَكَ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَإِن كُنَّا لَخَٰطِـِٔينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “k̄hx s̄ā bān t̀x xạllxḥ̒ doy næ̀ nx nxạllxḥ̒ thrng h̄ı̂ keīyrti th̀ān h̄enụ̄x phwk reā doythī̀ phwk reā pĕn p̄hū̂ p̄hid xỳāng næ̀nxn”
Surah Yusuf, Verse 91
قَالَ لَا تَثۡرِيبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَۖ يَغۡفِرُ ٱللَّهُ لَكُمۡۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
k̄heā kl̀āw ẁā “wạn nī̂ mị̀mī kār praṇām phwk th̀ān xạllxḥ̒ ca thrng xp̣hạythos̄ʹ phwk th̀ān læa phraxngkh̒ thrng mettā yìng nı brrdā p̄hū̂ mettā
Surah Yusuf, Verse 92
ٱذۡهَبُواْ بِقَمِيصِي هَٰذَا فَأَلۡقُوهُ عَلَىٰ وَجۡهِ أَبِي يَأۡتِ بَصِيرٗا وَأۡتُونِي بِأَهۡلِكُمۡ أَجۡمَعِينَ
“phwk th̀ān cng nả s̄eụ̄̂x k̄hxng c̄hạn tạw nī̂ pị wāng wị̂ thī̀ k̄ĥāng h̄n̂ā ph̀x k̄hxng c̄hạn k̄heā ca klạb pĕn p̄hū̂ mxng h̄ĕn læa cng nả khrxbkhrạw k̄hxng phwk th̀ān thậngh̄md māyạng c̄hạn”
Surah Yusuf, Verse 93
وَلَمَّا فَصَلَتِ ٱلۡعِيرُ قَالَ أَبُوهُمۡ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَۖ لَوۡلَآ أَن تُفَنِّدُونِ
meụ̄̀x kxng khārāwān dị̂ xxk mā (cāk xīyipt̒) ph̀x k̄hxng phwk k̄heā kl̀āw ẁā “thæ̂cring c̄hạn dị̂ klìn k̄hxng yū suf h̄āk phwk th̀ān mị̀ kl̀āwh̄ā c̄hạn ẁā h̄elwh̄ịl”
Surah Yusuf, Verse 94
قَالُواْ تَٱللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَٰلِكَ ٱلۡقَدِيمِ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “k̄hx s̄ā bān d̂wy xạllxḥ̒ thæ̂cring th̀ān nận yạng xyū̀ nı kār h̄lng k̄hxng th̀ān chèn deim”
Surah Yusuf, Verse 95
فَلَمَّآ أَن جَآءَ ٱلۡبَشِيرُ أَلۡقَىٰهُ عَلَىٰ وَجۡهِهِۦ فَٱرۡتَدَّ بَصِيرٗاۖ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
meụ̄̀x p̄hū̂nả k̄h̀āwdī mā t̄hụng k̄heā dị̂ wāng s̄eụ̄̂x k̄hxng yū suf wị̂ thī̀ k̄ĥāng h̄n̂ā k̄heā dạngnận k̄heā cụng klạb pĕn p̄hū̂ mxng h̄ĕn k̄heā kl̀āw ẁā “c̄hạn midị̂ bxk phwk cêā h̄rụ̄x ẁā thæ̂cring c̄hạn rū̂ cā kxạllxḥ̒ nı s̄ìng thī̀ phwk cêā mị̀rū̂”
Surah Yusuf, Verse 96
قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا ٱسۡتَغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَآ إِنَّا كُنَّا خَٰطِـِٔينَ
phwk k̄heā kl̀āw ẁā “xô ph̀x k̄hxng reā! Pord k̄hxxp̣hạy thos̄ʹ khwām p̄hid k̄hxng reā h̄ı̂ kæ̀ reā thæ̂cring reā pĕn p̄hū̂ p̄hid”
Surah Yusuf, Verse 97
قَالَ سَوۡفَ أَسۡتَغۡفِرُ لَكُمۡ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
k̄heā kl̀āw ẁā “c̄hạn ca k̄hxxp̣hạy thos̄ʹ t̀x phracêā k̄hxng c̄hạn h̄ı̂ phwk cêā thæ̂cring phraxngkh̒ thèānận pĕn p̄hū̂thrng xp̣hạythos̄ʹ p̄hū̂thrng mettā s̄emx”
Surah Yusuf, Verse 98
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَىٰ يُوسُفَ ءَاوَىٰٓ إِلَيۡهِ أَبَوَيۡهِ وَقَالَ ٱدۡخُلُواْ مِصۡرَ إِن شَآءَ ٱللَّهُ ءَامِنِينَ
Dạngnận meụ̄̀x phwk k̄heā k̄hêāpị h̄ā yū suf k̄heā dị̂ s̄wmkxd ph̀x mæ̀ k̄hxng k̄heā læa kl̀āw ẁā “phwk th̀ān cng k̄hêā mā nı xīyipt̒ doy plxdp̣hạy t̄heid xin chā xạllxḥ̒”
Surah Yusuf, Verse 99
وَرَفَعَ أَبَوَيۡهِ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ وَخَرُّواْ لَهُۥ سُجَّدٗاۖ وَقَالَ يَـٰٓأَبَتِ هَٰذَا تَأۡوِيلُ رُءۡيَٰيَ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَعَلَهَا رَبِّي حَقّٗاۖ وَقَدۡ أَحۡسَنَ بِيٓ إِذۡ أَخۡرَجَنِي مِنَ ٱلسِّجۡنِ وَجَآءَ بِكُم مِّنَ ٱلۡبَدۡوِ مِنۢ بَعۡدِ أَن نَّزَغَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بَيۡنِي وَبَيۡنَ إِخۡوَتِيٓۚ إِنَّ رَبِّي لَطِيفٞ لِّمَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ
læa k̄heā dị̂ ykỳxng ph̀x mæ̀ k̄hxng k̄heā k̄hụ̂n bn bạllạngk̒ læ̂w phwk k̄heā k̆ k̂m lng s̄uỵū d(khārwa) k̄heā læa kl̀āw ẁā “xô ph̀x k̄hxng c̄hạn nī̀ khụ̄x kār thảnāy f̄ạn k̄hxng c̄hạn tæ̀ khrậng k̀xn phracêā k̄hxng c̄hạnth rng thảh̄ı̂ pĕn cring læa phraxngkh̒ thrng h̄ı̂ keīyrti c̄hạn doy phraxngkh̒ thrng h̄ı̂ c̄hạn xxk cāk khuk læa nả phwk th̀ān mā cāk chnbth h̄lạngcāk thī̀ chạy t̩xn dị̂ yuyng h̄ı̂ keid kār tækyæk rah̄ẁāng c̄hạn kạb phī̀n̂xng k̄hxng c̄hạn thæ̂cring phracêā k̄hxng c̄hạnth rng pordprān kæ̀ p̄hū̂ thī̀ phraxngkh̒ thrng pras̄ngkh̒ thæ̂cring phraxngkh̒ thèānận pĕn p̄hū̂thrng rxbrū̂ p̄hū̂thrng prīchā ỵāṇ
Surah Yusuf, Verse 100
۞رَبِّ قَدۡ ءَاتَيۡتَنِي مِنَ ٱلۡمُلۡكِ وَعَلَّمۡتَنِي مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِۚ فَاطِرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ أَنتَ وَلِيِّۦ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۖ تَوَفَّنِي مُسۡلِمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّـٰلِحِينَ
“xô phracêā k̄hxng k̄ĥā phraxngkh̒ thæ̂cring phraxngkh̒ thrng dị̂ prathān xảnāc bāng s̄̀wn kæ̀ k̄ĥā phraxngkh̒ læa thrng s̄xn k̄ĥā phraxngkh̒ h̄ı̂ rū̂ kār thảnāy f̄ạn phra p̄hū̂thrng s̄r̂āng chận f̂ā thậngh̄lāy læa p̄hæ̀ndin phraxngkh̒ pĕn p̄hū̂ khûmkhrxng k̄ĥā phraxngkh̒ thậng nı lok dun yā læa xā khi reāa ḥ̒ k̄hx phraxngkh̒ thrng h̄ı̂ k̄ĥā phraxngkh̒ tāy nı s̄p̣hāph pĕn p̄hū̂ nxbn̂xm læa thrng h̄ı̂ k̄ĥā phraxngkh̒ rwm xyū̀ nı h̄mū̀ khn dī thậngh̄lāy”
Surah Yusuf, Verse 101
ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهِ إِلَيۡكَۖ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ أَجۡمَعُوٓاْ أَمۡرَهُمۡ وَهُمۡ يَمۡكُرُونَ
nạ̀n khụ̄x s̄̀wn h̄nụ̀ng cāk k̄h̀āw rênlạb thī̀ reā dị̂ wa ḥī kæ̀ cêā læa cêā midị̂ xyū̀ kạb phwk k̄heā k̄hṇa thī̀ phwk k̄heā tklng kạn nı reụ̄̀xng k̄hxng phwk k̄heā læa phwk k̄heā wāngp̄hæn
Surah Yusuf, Verse 102
وَمَآ أَكۡثَرُ ٱلنَّاسِ وَلَوۡ حَرَصۡتَ بِمُؤۡمِنِينَ
læa s̄̀wn h̄ıỵ̀ k̄hxng mnus̄ʹy̒ ca mị̀ ṣ̄rạthṭhā t̀x cêā t̄hụng mæ̂ cêā prārt̄hnā xỳāng yìng k̆tām
Surah Yusuf, Verse 103
وَمَا تَسۡـَٔلُهُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
læa cêā midị̂ k̄hx rāngwạl phwk k̄heā nı reụ̄̀xng nī̂ mạn(xạlkurxān) michı̀ xụ̄̀n dı nxkcāk pĕnkār tạkteụ̄xn kæ̀ pwng mnus̄ʹy̒
Surah Yusuf, Verse 104
وَكَأَيِّن مِّنۡ ءَايَةٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ يَمُرُّونَ عَلَيۡهَا وَهُمۡ عَنۡهَا مُعۡرِضُونَ
læa kī̀mākn̂xy læ̂w cāk s̄ạỵỵāṇ nı chận f̂ā thậngh̄lāy læa p̄hæ̀ndin thī̀ phwk k̄heā p̄h̀ān mạn pị doythī̀ phwk k̄heā p̄hinh̄lạngh̄ı̂
Surah Yusuf, Verse 105
وَمَا يُؤۡمِنُ أَكۡثَرُهُم بِٱللَّهِ إِلَّا وَهُم مُّشۡرِكُونَ
læa s̄̀wn h̄ıỵ̀ k̄hxng phwk k̄heā ca mị̀ ṣ̄rạthṭhā t̀x xạllxḥ̒ wêntæ̀ phwk k̄heā pĕn p̄hū̂ tậng p̣hākhī
Surah Yusuf, Verse 106
أَفَأَمِنُوٓاْ أَن تَأۡتِيَهُمۡ غَٰشِيَةٞ مِّنۡ عَذَابِ ٱللَّهِ أَوۡ تَأۡتِيَهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
phwk k̄heā ca plxdp̣hạy la h̄rụ̄x meụ̄̀x kār khrxbkhlum h̄æ̀ng kār lngthos̄ʹ k̄hx ngxạllxḥ̒ ca māyạng phwk k̄heā h̄rụ̄x meụ̄̀x wạn xws̄ān ca māyạng phwk k̄heā xỳāng c̄hạbphlạn doythī̀ phwk k̄heā mị̀rū̂ s̄ụk tạw
Surah Yusuf, Verse 107
قُلۡ هَٰذِهِۦ سَبِيلِيٓ أَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا۠ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِيۖ وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
Cng kl̀āw t̄heid muḥạmmạd “nī̀ khụ̄x næwthāng k̄hxng c̄hạn c̄hạn reīyk r̂xng pị s̄ū̀ xạllxḥ̒ xỳāng pracạks̄ʹ̒ cæ̂ng thậng tạw c̄hạn læa p̄hū̂ pt̩ibạti tām c̄hạn læa mh̄ā bris̄uthṭhi̒ h̄æ̀ ngxạllxḥ̒ c̄hạn midị̂ xyū̀ nı h̄mū̀ tậng p̣hākhī”
Surah Yusuf, Verse 108
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰٓۗ أَفَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۗ وَلَدَارُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
læa reā midị̂ s̄̀ng p̄hū̂ dı mā k̀xn cêā nxkcāk brrphburus̄ʹ cāk chāw meụ̄xng thī̀ reā h̄ı̂ wa ḥī kæ̀ phwk k̄heā phwk k̄heā midị̂ trawen pị nı p̄hæ̀ndin dxk h̄rụ̄x pheụ̄̀x phwk k̄heā ca h̄ĕn bậnplāy k̄hxng brrdā p̄hū̂ thī̀mā k̀xn phwk k̄heā ẁā pĕn xỳāngrị læa næ̀nxn lok xā khi reāa ḥ̒ nận dī yìng s̄ảh̄rạb brrdā p̄hū̂ yảkerng phwk th̀ān midị̂ chı̂ s̄tipạỵỵā dxk h̄rụ̄x
Surah Yusuf, Verse 109
حَتَّىٰٓ إِذَا ٱسۡتَيۡـَٔسَ ٱلرُّسُلُ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ كُذِبُواْ جَآءَهُمۡ نَصۡرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَآءُۖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُنَا عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
cnkrathạ̀ng meụ̄̀x brrdā r̀x sū l h̄md h̄wạng læa khid ẁā phwk k̄heā(mu chrikīn) pt̩is̄eṭh ṣ̄rạthṭhā læ̂w kār ch̀wyh̄elụ̄x k̄hxng reā dị̂ māyạng phwk k̄heā dạngnận p̄hū̂ thī̀ reā pras̄ngkh̒(brrdā r̀x sūl læa brrdā mu min) k̆ t̄hūk ch̀wyh̄elụ̄x h̄ı̂ rxd læa kār lngthos̄ʹ k̄hxng reā ca mị̀ t̄hūk p̄hlạk xxk cāk h̄mū̀ chn p̄hū̂ krathả p̄hid
Surah Yusuf, Verse 110
لَقَدۡ كَانَ فِي قَصَصِهِمۡ عِبۡرَةٞ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِۗ مَا كَانَ حَدِيثٗا يُفۡتَرَىٰ وَلَٰكِن تَصۡدِيقَ ٱلَّذِي بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَتَفۡصِيلَ كُلِّ شَيۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
doy næ̀nxn yìng nı reụ̄̀xngrāw k̄hxng phwk k̄heā pĕn bthreīyn s̄ảh̄rạb brrdā p̄hū̂ mī s̄tipạỵỵā michı̀ pĕn reụ̄̀xngrāw thī̀ t̄hūk pận tæ̀ng k̄hụ̂n tæ̀ẁā pĕnkār yụ̄nyạn khwām cring thī̀ xyū̀ t̀xh̄n̂ā k̄heā læa pĕnkār cækcæng thuks̄ìngthukxỳāng læa pĕnkār chī̂ thāng thī̀ t̄hūk t̂xng læa pĕnkār mettā kæ̀ h̄mū̀ chn p̄hū̂ ṣ̄rạthṭhā
Surah Yusuf, Verse 111