Surah Yusuf Verse 100 - Albanian Translation by Hasan Efendi Nahi
Surah Yusufوَرَفَعَ أَبَوَيۡهِ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ وَخَرُّواْ لَهُۥ سُجَّدٗاۖ وَقَالَ يَـٰٓأَبَتِ هَٰذَا تَأۡوِيلُ رُءۡيَٰيَ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَعَلَهَا رَبِّي حَقّٗاۖ وَقَدۡ أَحۡسَنَ بِيٓ إِذۡ أَخۡرَجَنِي مِنَ ٱلسِّجۡنِ وَجَآءَ بِكُم مِّنَ ٱلۡبَدۡوِ مِنۢ بَعۡدِ أَن نَّزَغَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بَيۡنِي وَبَيۡنَ إِخۡوَتِيٓۚ إِنَّ رَبِّي لَطِيفٞ لِّمَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ
Dhe ai i ngriti prinderit e vet ne fron (ne nje vend me te larte), dhe ata te gjithe (prinderit dhe vellezerit) iu perulen atij. (Jusufi) tha: “O baba im, ky eshte komentimi i endrres sime te dikurshme. Zoti im e plotesoi ate. Dhe mua me beri miresi, kur me nxori nga burgu, e juve u solli nga shkretetira, pasi djalli pat futur ngaterresa ne mes meje dhe vellezerve te mi. Me te vertete, Zoti im u ben lehtesi kujt te doje. Me te vertete, Ai eshte i Plotedijshem dhe i Gjithedijshem