Surah An-Nahl - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
أَتَىٰٓ أَمۡرُ ٱللَّهِ فَلَا تَسۡتَعۡجِلُوهُۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
allāhuvinṟe kalpana varānāyirikkunnu, ennāl niṅṅaḷatin dhr̥tikūṭṭēṇṭa. avar paṅkucērkkunnatil ninnellāṁ allāhu etrayēā pariśud'dhanuṁ unnatanumāyirikkunnu
Surah An-Nahl, Verse 1
يُنَزِّلُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ بِٱلرُّوحِ مِنۡ أَمۡرِهِۦ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرُوٓاْ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱتَّقُونِ
tanṟe dāsanmāril ninn tān uddēśikkunnavaruṭe mēl tanṟe kalpanaprakāraṁ (satyasandēśamākunna) caitan'yavuṁ keāṇṭ malakkukaḷe avan iṟakkunnu. ñānallāte yāteāru daivavumilla. atināl niṅṅaḷenne sūkṣicc keāḷḷuvin enn niṅṅaḷ tākkīt nalkuka. (ennatre ā sandēśaṁ)
Surah An-Nahl, Verse 2
خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۚ تَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ avan yuktipūrvvaṁ sr̥ṣṭiccirikkunnu. avar paṅkucērkkunnatinellāṁ avan atītanāyirikkunnu
Surah An-Nahl, Verse 3
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٞ مُّبِينٞ
manuṣyane avan oru bījakaṇattil ninn sr̥ṣṭiccu. enniṭṭ avanatā vyaktamāya etirppukāranāyirikkunnu
Surah An-Nahl, Verse 4
وَٱلۡأَنۡعَٰمَ خَلَقَهَاۖ لَكُمۡ فِيهَا دِفۡءٞ وَمَنَٰفِعُ وَمِنۡهَا تَأۡكُلُونَ
kālikaḷeyuṁ avan sr̥ṣṭiccirikkunnu; niṅṅaḷkk avayil taṇuppakaṟṟānuḷḷatuṁ (kampiḷi) maṟṟu prayēājanaṅṅaḷumuṇṭ. avayil ninnu tanne niṅṅaḷ bhakṣikkukayuṁ ceyyunnu
Surah An-Nahl, Verse 5
وَلَكُمۡ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَحِينَ تَسۡرَحُونَ
niṅṅaḷ (vaikunnēraṁ ālayilēkk) tiricc keāṇṭ varunna samayattuṁ, niṅṅaḷ mēyān viṭunna samayattuṁ avayil niṅṅaḷkk ketukamuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 6
وَتَحۡمِلُ أَثۡقَالَكُمۡ إِلَىٰ بَلَدٖ لَّمۡ تَكُونُواْ بَٰلِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ ٱلۡأَنفُسِۚ إِنَّ رَبَّكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ
śārīrika klēśattēāṭ kūṭiyallāte niṅṅaḷkk cennettānākātta nāṭṭilēkk ava niṅṅaḷuṭe bhāraṅṅaḷ vahicc keāṇṭ pēākukayuṁ ceyyunnu. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāv ēṟe dayayuḷḷavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nahl, Verse 7
وَٱلۡخَيۡلَ وَٱلۡبِغَالَ وَٱلۡحَمِيرَ لِتَرۡكَبُوهَا وَزِينَةٗۚ وَيَخۡلُقُ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
kutirakaḷeyuṁ kēāvarkaḻutakaḷeyuṁ, kaḻutakaḷeyuṁ (avan sr̥ṣṭiccirikkunnu.) avaye niṅṅaḷkk vāhanamāyi upayēāgikkuvānuṁ, alaṅkārattin vēṇṭiyuṁ. niṅṅaḷkk aṟivillāttatuṁ avan sr̥ṣṭikkunnu
Surah An-Nahl, Verse 8
وَعَلَى ٱللَّهِ قَصۡدُ ٱلسَّبِيلِ وَمِنۡهَا جَآئِرٞۚ وَلَوۡ شَآءَ لَهَدَىٰكُمۡ أَجۡمَعِينَ
allāhuvinṟe bādhyatayākunnu nērāya mārgaṁ (kāṇiccutarika) ennat. avayuṭe (mārgaṅṅaḷuṭe) kūṭṭattil piḻaccavayumuṇṭ. avan uddēśiccirunnuveṅkil niṅṅaḷeyellāṁ avan nērvaḻiyilākkumāyirunnu
Surah An-Nahl, Verse 9
هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗۖ لَّكُم مِّنۡهُ شَرَابٞ وَمِنۡهُ شَجَرٞ فِيهِ تُسِيمُونَ
avanāṇ ākāśatt ninn veḷḷaṁ ceāriññutannat. atil ninnāṇ niṅṅaḷuṭe kuṭinīr. atil ninnutanneyāṇ niṅṅaḷ (kālikaḷe) mēkkuvānuḷḷa ceṭikaḷumuṇṭākunnat
Surah An-Nahl, Verse 10
يُنۢبِتُ لَكُم بِهِ ٱلزَّرۡعَ وَٱلزَّيۡتُونَ وَٱلنَّخِيلَ وَٱلۡأَعۡنَٰبَ وَمِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ
at (veḷḷaṁ) mūlaṁ dhān'yaviḷakaḷuṁ, olīvuṁ, īntappanayuṁ, muntirikaḷuṁ niṅṅaḷkk muḷappicc tarunnu. ellātaraṁ phalavargaṅṅaḷuṁ (avan ulpādippicc tarunnu.) cintikkunna āḷukaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntamuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 11
وَسَخَّرَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ وَٱلنُّجُومُ مُسَخَّرَٰتُۢ بِأَمۡرِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ
rāvineyuṁ pakalineyuṁ sūryaneyuṁ candraneyuṁ avan niṅṅaḷkk vidhēyamākkittannirikkunnu. nakṣatraṅṅaḷuṁ avanṟe kalpanayāl vidhēyamākkappeṭṭat tanne. cintikkunna āḷukaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 12
وَمَا ذَرَأَ لَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُخۡتَلِفًا أَلۡوَٰنُهُۥٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَذَّكَّرُونَ
niṅṅaḷkk vēṇṭi bhūmiyil vyatyasta varṇaṅṅaḷil avan sr̥ṣṭiccuṇṭākkitanniṭṭuḷḷavayuṁ (avanṟe kalpanaykk vidhēyaṁ tanne.) ālēācicc manas'silākkunna āḷukaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 13
وَهُوَ ٱلَّذِي سَخَّرَ ٱلۡبَحۡرَ لِتَأۡكُلُواْ مِنۡهُ لَحۡمٗا طَرِيّٗا وَتَسۡتَخۡرِجُواْ مِنۡهُ حِلۡيَةٗ تَلۡبَسُونَهَاۖ وَتَرَى ٱلۡفُلۡكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
niṅṅaḷkk putumānsaṁ eṭutt tinnuvānuṁ niṅṅaḷkk aṇiyānuḷḷa ābharaṇaṅṅaḷ puṟatteṭukkuvānuṁ pākattil kaṭaline vidhēyamākkiyavanuṁ avan tanne. kappalukaḷ atilūṭe veḷḷaṁ piḷarnn māṟṟikkeāṇṭ ōṭunnatuṁ ninakk kāṇāṁ. avanṟe anugrahattil ninn niṅṅaḷ tēṭuvānuṁ niṅṅaḷ nandikāṇikkuvānuṁ vēṇṭiyāṇ. (avanat niṅṅaḷkk vidhēyamākkittannat)
Surah An-Nahl, Verse 14
وَأَلۡقَىٰ فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمۡ وَأَنۡهَٰرٗا وَسُبُلٗا لَّعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ
bhūmi niṅṅaḷeyuṁ keāṇṭ iḷakātirikkuvānāyi atil uṟaccunilkkunna parvvataṅṅaḷ avan sthāpiccirikkunnu. niṅṅaḷkk vaḻi kaṇṭettuvān vēṇṭi nadikaḷuṁ pātakaḷuṁ (avan ērpeṭuttukayuṁ ceytirikkunnu)
Surah An-Nahl, Verse 15
وَعَلَٰمَٰتٖۚ وَبِٱلنَّجۡمِ هُمۡ يَهۡتَدُونَ
(puṟame) pala vaḻiyaṭayāḷaṅṅaḷuṁ uṇṭ. nakṣatraṁ mukhēnayuṁ avar vaḻi kaṇṭettunnu
Surah An-Nahl, Verse 16
أَفَمَن يَخۡلُقُ كَمَن لَّا يَخۡلُقُۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
appēāḷ, sr̥ṣṭikkunnavan sr̥ṣṭikkāttavareppēāleyāṇēā? niṅṅaḷentāṇ ālēācicc manas'silākkāttat
Surah An-Nahl, Verse 17
وَإِن تَعُدُّواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ لَا تُحۡصُوهَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
allāhuvinṟe anugrahaṁ niṅṅaḷ eṇṇukayāṇeṅkil niṅṅaḷkkatinṟe kaṇakkeṭukkānāvilla. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyuṁ tanne
Surah An-Nahl, Verse 18
وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعۡلِنُونَ
niṅṅaḷ rahasyamākkunnatuṁ, parasyamākkunnatuṁ allāhu aṟiyunnu
Surah An-Nahl, Verse 19
وَٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَا يَخۡلُقُونَ شَيۡـٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ
allāhuvin puṟame niṅṅaḷ āreyeākke viḷicc prārt'thicc keāṇṭirikkunnuvēā avar yāteānnuṁ sr̥ṣṭikkunnilla. avarākaṭṭe sr̥ṣṭikkappeṭunnavarumāṇ
Surah An-Nahl, Verse 20
أَمۡوَٰتٌ غَيۡرُ أَحۡيَآءٖۖ وَمَا يَشۡعُرُونَ أَيَّانَ يُبۡعَثُونَ
avar (prārt'thikkappeṭunnavar) mariccavarāṇ. jīvanuḷḷavaralla. ēt samayattāṇ avar uyirtteḻunnēlpikkappeṭuka enn avar aṟiyunnumilla
Surah An-Nahl, Verse 21
إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۚ فَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ قُلُوبُهُم مُّنكِرَةٞ وَهُم مُّسۡتَكۡبِرُونَ
niṅṅaḷuṭe daivaṁ ēkadaivamatre. ennāl paralēākattil viśvasikkāttavarākaṭṭe, avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ niṣēdhasvabhāvamuḷḷavayatre. avar ahaṅkārikaḷumākunnu
Surah An-Nahl, Verse 22
لَا جَرَمَ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعۡلِنُونَۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡتَكۡبِرِينَ
avar rahasyamākkunnatuṁ parasyamākkunnatuṁ allāhu aṟiyunnu ennatil yāteāru sanśayavumilla. avan ahaṅkārikaḷe iṣṭappeṭukayilla; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 23
وَإِذَا قِيلَ لَهُم مَّاذَآ أَنزَلَ رَبُّكُمۡ قَالُوٓاْ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
niṅṅaḷuṭe rakṣitāv entāṇ avatarippiccirikkunnat enn avarēāṭ cēādikkappeṭṭāl avar paṟayuṁ. pūrvvikanmāruṭe purāṇa kathakaḷ tanne
Surah An-Nahl, Verse 24
لِيَحۡمِلُوٓاْ أَوۡزَارَهُمۡ كَامِلَةٗ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَمِنۡ أَوۡزَارِ ٱلَّذِينَ يُضِلُّونَهُم بِغَيۡرِ عِلۡمٍۗ أَلَا سَآءَ مَا يَزِرُونَ
taṅṅaḷuṭe pāpabhāraṅṅaḷ muḻuvanāyiṭṭuṁ, yāteāru vivaravumillāte taṅṅaḷ āreyellāṁ vaḻipiḻappicc keāṇṭirikkunnuvēā avaruṭe pāpabhāraṅṅaḷil oru bhāgavuṁ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avar vahikkuvānatre (at iṭayākkuka.) śrad'dhikkuka: avar pēṟunna ā bhāraṁ etra mēāśaṁ
Surah An-Nahl, Verse 25
قَدۡ مَكَرَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَأَتَى ٱللَّهُ بُنۡيَٰنَهُم مِّنَ ٱلۡقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّقۡفُ مِن فَوۡقِهِمۡ وَأَتَىٰهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَشۡعُرُونَ
avaruṭe mumpuḷḷavaruṁ tantraṁ prayēāgicciṭṭuṇṭ. appēāḷ avar keṭṭipeākkiyatinṟe aṭittaṟakaḷkk tanne allāhu nāśaṁ varutti. aṅṅane avaruṭe mukaḷ bhāgatt ninn mēlkkūra avaruṭe mēl peāḷiññuvīṇu. avar ōrkkātta bhāgatt ninn śikṣa avarkk varikayuṁ ceytu
Surah An-Nahl, Verse 26
ثُمَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يُخۡزِيهِمۡ وَيَقُولُ أَيۡنَ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تُشَـٰٓقُّونَ فِيهِمۡۚ قَالَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ إِنَّ ٱلۡخِزۡيَ ٱلۡيَوۡمَ وَٱلسُّوٓءَ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
pinne uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avan avarkk apamānaṁ varuttunnatāṇ. enikk paṅkukāruṇṭenn vādicc keāṇṭāyirunnallēā niṅṅaḷ cēri piriññ ninnirunnat avar eviṭe? enn avan cēādikkukayuṁ ceyyuṁ. aṟiv nalkappeṭṭavar paṟayuṁ: inn apamānavuṁ śikṣayuṁ satyaniṣēdhikaḷkkākunnu; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 27
ٱلَّذِينَ تَتَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ ظَالِمِيٓ أَنفُسِهِمۡۖ فَأَلۡقَوُاْ ٱلسَّلَمَ مَا كُنَّا نَعۡمَلُ مِن سُوٓءِۭۚ بَلَىٰٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
atāyat avaravarkku tanne drēāhaṁ ceytukeāṇṭirikke malakkukaḷ ēteāru kūṭṭaruṭe jīvitaṁ avasānippikkunnuvēā avarkk. ñaṅṅaḷ yāteāru tinmayuṁ ceytirunnilla enn paṟaññ keāṇṭ annēraṁ avar kīḻvaṇakkattin sannad'dhata prakaṭippikkuṁ aṅṅaneyalla, tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷ pravartticc keāṇṭirikkunnatineppaṟṟi aṟiyunnavanākunnu
Surah An-Nahl, Verse 28
فَٱدۡخُلُوٓاْ أَبۡوَٰبَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَاۖ فَلَبِئۡسَ مَثۡوَى ٱلۡمُتَكَبِّرِينَ
atināl narakattinṟe kavāṭaṅṅaḷilūṭe niṅṅaḷ kaṭann keāḷḷuka. (niṅṅaḷ) atil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. appēāḷ ahaṅkārikaḷuṭe vāsasthalaṁ mēāśaṁ tanne
Surah An-Nahl, Verse 29
۞وَقِيلَ لِلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ مَاذَآ أَنزَلَ رَبُّكُمۡۚ قَالُواْ خَيۡرٗاۗ لِّلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٞۚ وَلَدَارُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞۚ وَلَنِعۡمَ دَارُ ٱلۡمُتَّقِينَ
niṅṅaḷuṭe rakṣitāv entāṇ avatarippicciṭṭuḷḷat enn sūkṣmata pāliccavarēāṭ cēādikkappeṭṭu. avar paṟaññu: uttamamāyat tanne. nallat ceytavarkk ī dunyāviltanne nalla phalamuṇṭ. paralēākabhavanamākaṭṭe kūṭutal uttamamākunnu. sūkṣmata pālikkunnavarkkuḷḷa bhavanaṁ etrayēā nallat
Surah An-Nahl, Verse 30
جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ يَدۡخُلُونَهَا تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ لَهُمۡ فِيهَا مَا يَشَآءُونَۚ كَذَٰلِكَ يَجۡزِي ٱللَّهُ ٱلۡمُتَّقِينَ
ate, avar pravēśikkunna sthiravāsattinuḷḷa svargattēāppukaḷ. avayuṭe tāḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukikkeāṇṭirikkuṁ. avarkk avar uddēśikkunnatentuṁ atil uṇṭāyirikkuṁ. aprakāramāṇ sūkṣmata pālikkunnavarkk allāhu pratiphalaṁ nalkunnat
Surah An-Nahl, Verse 31
ٱلَّذِينَ تَتَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمُ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
atāyat, nallavarāyirikke malakkukaḷ ēteāru kūṭṭaruṭe jīvitaṁ avasānippikkunnuvēā avarkk. avar (malakkukaḷ) paṟayuṁ: niṅṅaḷkk samādhānaṁ. niṅṅaḷ pravartticc keāṇṭirunnatinṟe phalamāyi niṅṅaḷ svargattil pravēśicc keāḷḷuka
Surah An-Nahl, Verse 32
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَوۡ يَأۡتِيَ أَمۡرُ رَبِّكَۚ كَذَٰلِكَ فَعَلَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
taṅṅaḷuṭe aṭukkal malakkukaḷ varunnatēā, ninṟe rakṣitāvinṟe kalpana varunnatēā allāte (maṟṟuvallatuṁ) avar kāttirikkunnuvēā ? aprakāraṁ tanneyāṇ avarkk mumpuḷḷavaruṁ ceytat. allāhu avarēāṭ akramaṁ ceytiṭṭilla. pakṣe, avar avarēāṭ tanne akramaṁ ceyyukayāyirunnu
Surah An-Nahl, Verse 33
فَأَصَابَهُمۡ سَيِّـَٔاتُ مَا عَمِلُواْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
aṅṅane avar pravartticcatinṟe duṣphalaṅṅaḷ avare bādhikkukayuṁ, avar ēteānnineppaṟṟi parihasiccirunnuvēā at avare valayaṁ ceyyukayuṁ ceytu
Surah An-Nahl, Verse 34
وَقَالَ ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْ لَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا عَبَدۡنَا مِن دُونِهِۦ مِن شَيۡءٖ نَّحۡنُ وَلَآ ءَابَآؤُنَا وَلَا حَرَّمۡنَا مِن دُونِهِۦ مِن شَيۡءٖۚ كَذَٰلِكَ فَعَلَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ فَهَلۡ عَلَى ٱلرُّسُلِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
(allāhuvēāṭ) paṅkāḷikaḷe cērttavar paṟaññu: allāhu uddēśiccirunnuveṅkil ñaṅṅaḷēā ñaṅṅaḷuṭe pitākkanmārēā avannu puṟame yāteānnineyuṁ ārādhikkumāyirunnilla. avanṟe kalpana kūṭāte ñaṅṅaḷ yāteānnuṁ niṣid'dhamākkukayuṁ illāyirunnu. at pēālettanne avarkku mumpuḷḷavaruṁ ceytiṭṭuṇṭ. ennāl daivadūtanmāruṭe mēl spaṣṭamāya prabēādhanamallāte valla bādhyatayumuṇṭēā
Surah An-Nahl, Verse 35
وَلَقَدۡ بَعَثۡنَا فِي كُلِّ أُمَّةٖ رَّسُولًا أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱجۡتَنِبُواْ ٱلطَّـٰغُوتَۖ فَمِنۡهُم مَّنۡ هَدَى ٱللَّهُ وَمِنۡهُم مَّنۡ حَقَّتۡ عَلَيۡهِ ٱلضَّلَٰلَةُۚ فَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
tīrccayāyuṁ ōrēā samudāyattiluṁ nāṁ dūtane niyēāgicciṭṭuṇṭ. niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkukayuṁ, durmūrttikaḷe veṭiyukayuṁ ceyyaṇaṁ enn (prabēādhanaṁ ceyyunnatin vēṇṭi.) enniṭṭ avaril cilare allāhu nērvaḻiyilākki. avaril cilaruṭe mēl vaḻikēṭ sthirappeṭukayuṁ ceytu. ākayāl niṅṅaḷ bhūmiyilūṭe naṭanniṭṭ niṣēdhiccutaḷḷikkaḷaññavaruṭe paryavasānaṁ eprakāramāyirunnu enn nēākkuka
Surah An-Nahl, Verse 36
إِن تَحۡرِصۡ عَلَىٰ هُدَىٰهُمۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَن يُضِلُّۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
(nabiyē,) avar sanmārgattilāyittīruvān nī keātikkunnuveṅkil (at veṟuteyākunnu. kāraṇaṁ) tān vaḻikēṭilākkunnavare allāhu nērvaḻiyilākkunnatalla; tīrcca. avarkk sahāyikaḷāyi āruṁ illa tānuṁ
Surah An-Nahl, Verse 37
وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَا يَبۡعَثُ ٱللَّهُ مَن يَمُوتُۚ بَلَىٰ وَعۡدًا عَلَيۡهِ حَقّٗا وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
avar paramāvadhi uṟappicc satyaṁ ceyyāṟuḷḷa rītiyil allāhuvinṟe pēril āṇayiṭṭu paṟaññu; maraṇappeṭunnavare allāhu uyirtteḻunnēlpikkukayilla enn. aṅṅaneyalla. at avan bādhyatayēṟṟa satyavāgdānamākunnu. pakṣe, manuṣyaril adhikapēruṁ manas'silākkunnilla
Surah An-Nahl, Verse 38
لِيُبَيِّنَ لَهُمُ ٱلَّذِي يَخۡتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰذِبِينَ
ēteāru viṣayattil avar bhinnata pularttunnuvēā atavarkk vyaktamākkikeāṭukkuvānuṁ taṅṅaḷ kaḷḷaṁ paṟayunnavarāyirunnu enn satyaniṣēdhikaḷ manas'silākkuvānuṁ vēṇṭiyatre at. (avare uyirtteḻunnēlpikkunnat)
Surah An-Nahl, Verse 39
إِنَّمَا قَوۡلُنَا لِشَيۡءٍ إِذَآ أَرَدۡنَٰهُ أَن نَّقُولَ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
nāṁ oru kāryaṁ uddēśiccāl at sambandhicca nam'muṭe vacanaṁ uṇṭākū enn atinēāṭ nāṁ paṟayuka mātramākunnu. appēāḻatā atuṇṭākunnu
Surah An-Nahl, Verse 40
وَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ فِي ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗۖ وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
akramattin vidhēyarāyatin śēṣaṁ allāhuvinṟe mārgattil svadēśaṁ veṭiññ pēāyavarārēā avarkk ihalēākatt nāṁ nalla tāmasasekaryaṁ ērpeṭuttikeāṭukkukatanne ceyyuṁ. ennāl, paralēākatte pratiphalaṁ tanneyākunnu ēṟṟavuṁ mahattāyat. avar (at) aṟiññirunnuveṅkil
Surah An-Nahl, Verse 41
ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
kṣamikkukayuṁ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe mēl bharamēlpikkukayuṁ ceytavaratre avar. (muhājiṟukaḷ)
Surah An-Nahl, Verse 42
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
ninakk mump manuṣyanmāreyallāte nāṁ dūtanmārāyi niyēāgicciṭṭilla. avarkk nāṁ sandēśaṁ nalkunnu. niṅṅaḷkkaṟiññ kūṭeṅkil (vēdaṁ mukhēna) ulbēādhanaṁ labhiccavarēāṭ niṅṅaḷ cēādicc nēākkuka
Surah An-Nahl, Verse 43
بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلزُّبُرِۗ وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلذِّكۡرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيۡهِمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ
vyaktamāya teḷivukaḷuṁ vēdagranthaṅṅaḷumāyi (avare nāṁ niyēāgiccu.) ninakk nāṁ ulbēādhanaṁ avatarippicc tannirikkunnu. janaṅṅaḷkkāyi avatarippikkappeṭṭat nī avarkk vivariccukeāṭukkān vēṇṭiyuṁ, avar cintikkān vēṇṭiyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 44
أَفَأَمِنَ ٱلَّذِينَ مَكَرُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ أَن يَخۡسِفَ ٱللَّهُ بِهِمُ ٱلۡأَرۡضَ أَوۡ يَأۡتِيَهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَشۡعُرُونَ
ennāl duṣicca kutantraṅṅaḷ prayēāgiccavar, allāhu avare bhūmiyil āḻttikkaḷayukayillennēā, avar ōrkkātta bhāgatt kūṭi śikṣa varikayillennēā samādhāniccirikkukayāṇēā
Surah An-Nahl, Verse 45
أَوۡ يَأۡخُذَهُمۡ فِي تَقَلُّبِهِمۡ فَمَا هُم بِمُعۡجِزِينَ
alleṅkil avaruṭe pēākkuvaravukaḷkkiṭayil avarkk tēālpiccukaḷayān paṟṟāttavidhattil avan avare piṭikūṭukayillenn
Surah An-Nahl, Verse 46
أَوۡ يَأۡخُذَهُمۡ عَلَىٰ تَخَوُّفٖ فَإِنَّ رَبَّكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٌ
alleṅkil avar bhayappeṭṭukeāṇṭirikke avare piṭikūṭukayillenn. ennāl tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāv ēṟe dayayuḷḷavanuṁ karuṇānidhiyuṁ tanneyākunnu
Surah An-Nahl, Verse 47
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَىٰ مَا خَلَقَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٖ يَتَفَيَّؤُاْ ظِلَٰلُهُۥ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَٱلشَّمَآئِلِ سُجَّدٗا لِّلَّهِ وَهُمۡ دَٰخِرُونَ
allāhu sr̥ṣṭicciṭṭuḷḷa ēteāru vastuvinṟeyuṁ nērkk avar nēākkiyiṭṭillē? eḷiyavarāyiṭṭuṁ allāhuvin sujūd ceytkeāṇṭuṁ atinṟe niḻalukaḷ valattēāṭṭuṁ iṭattēāṭṭuṁ tiriññ keāṇṭirikkunnu
Surah An-Nahl, Verse 48
وَلِلَّهِۤ يَسۡجُدُۤ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ مِن دَآبَّةٖ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ وَهُمۡ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ
ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatumāya ēteāru jīviyuṁ allāhuvin sujūd ceyyunnu. malakkukaḷuṁ (sujūd ceyyunnu.) avar ahaṅkāraṁ naṭikkunnilla
Surah An-Nahl, Verse 49
يَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوۡقِهِمۡ وَيَفۡعَلُونَ مَا يُؤۡمَرُونَ۩
avarkku mīteyuḷḷa avaruṭe rakṣitāvine avar bhayappeṭukayuṁ, avar kalpikkappeṭunnatentuṁ avar pravarttikkukayuṁ ceyyunnu
Surah An-Nahl, Verse 50
۞وَقَالَ ٱللَّهُ لَا تَتَّخِذُوٓاْ إِلَٰهَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِۖ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ فَإِيَّـٰيَ فَٱرۡهَبُونِ
allāhu aruḷiyirikkunnu: raṇṭ daivaṅṅaḷe niṅṅaḷ svīkarikkarut. avan orē oru daivaṁ mātramēyuḷḷū. atināl (ēkadaivamāya) enne mātraṁ niṅṅaḷ bhayappeṭuvin
Surah An-Nahl, Verse 51
وَلَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَهُ ٱلدِّينُ وَاصِبًاۚ أَفَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَتَّقُونَ
avanṟetākunnu ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatuṁ. nirantaramāyiṭṭuḷḷa kīḻvaṇakkaṁ avann mātramākunnu. ennirikke allāhu allāttavarēāṭāṇēā niṅṅaḷ bhaktikāṇikkunnat
Surah An-Nahl, Verse 52
وَمَا بِكُم مِّن نِّعۡمَةٖ فَمِنَ ٱللَّهِۖ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ فَإِلَيۡهِ تَجۡـَٔرُونَ
niṅṅaḷil anugrahamāyi entuṇṭeṅkiluṁ at allāhuviṅkal ninnuḷḷatākunnu. enniṭṭ niṅṅaḷkkeāru kaṣṭata bādhiccāl avaṅkalēkk tanneyāṇ niṅṅaḷ muṟaviḷikūṭṭiccellunnat
Surah An-Nahl, Verse 53
ثُمَّ إِذَا كَشَفَ ٱلضُّرَّ عَنكُمۡ إِذَا فَرِيقٞ مِّنكُم بِرَبِّهِمۡ يُشۡرِكُونَ
pinne niṅṅaḷil ninn avan kaṣṭata nīkkittannāl niṅṅaḷil oru vibhāgamatā taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinēāṭ paṅkāḷikaḷe cērkkunnu
Surah An-Nahl, Verse 54
لِيَكۡفُرُواْ بِمَآ ءَاتَيۡنَٰهُمۡۚ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
nāṁ avarkk nalkiyiṭṭuḷḷatil aṅṅane avar nandikēṭ kāṇikkunnu. niṅṅaḷ sukhicc keāḷḷuka. ennāl vaḻiye niṅṅaḷkkaṟiyāṁ
Surah An-Nahl, Verse 55
وَيَجۡعَلُونَ لِمَا لَا يَعۡلَمُونَ نَصِيبٗا مِّمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡۗ تَٱللَّهِ لَتُسۡـَٔلُنَّ عَمَّا كُنتُمۡ تَفۡتَرُونَ
nāṁ avarkk nalkiyiṭṭuḷḷatil ninn oru ōhari, avarkk tanne śariyāya aṟivillātta cilatin (vyājadaivaṅṅaḷkk) avar niścayicc vekkunnu. allāhuvetanneyāṇa, niṅṅaḷ keṭṭiccamaykkunnatineppaṟṟi tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ cēādyaṁ ceyyappeṭunnatāṇ
Surah An-Nahl, Verse 56
وَيَجۡعَلُونَ لِلَّهِ ٱلۡبَنَٰتِ سُبۡحَٰنَهُۥ وَلَهُم مَّا يَشۡتَهُونَ
allāhuvin avar peṇmakkaḷe sthāpikkunnu. avan etrayēā pariśud'dhan. avarkkākaṭṭe avar iṣṭappeṭunnatuṁ (āṇmakkaḷ)
Surah An-Nahl, Verse 57
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِٱلۡأُنثَىٰ ظَلَّ وَجۡهُهُۥ مُسۡوَدّٗا وَهُوَ كَظِيمٞ
avaril orāḷkk oru peṇkuññuṇṭāya santēāṣavārtta nalkappeṭṭāl kēāpākulanāyiṭṭ avanṟe mukhaṁ kaṟuttiruṇṭ pēākunnu
Surah An-Nahl, Verse 58
يَتَوَٰرَىٰ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ مِن سُوٓءِ مَا بُشِّرَ بِهِۦٓۚ أَيُمۡسِكُهُۥ عَلَىٰ هُونٍ أَمۡ يَدُسُّهُۥ فِي ٱلتُّرَابِۗ أَلَا سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
avann santēāṣavārtta nalkappeṭṭa ā kāryattiluḷḷa apamānattāl āḷukaḷil ninn avan oḷicc kaḷayunnu. apamānattēāṭe atine veccukeāṇṭirikkaṇamēā, atalla, atine maṇṇil kuḻicc mūṭaṇamēā (ennatāyirikkuṁ avanṟe cinta) śrad'dhikkuka: avar eṭukkunna tīrumānaṁ etra mēāśaṁ
Surah An-Nahl, Verse 59
لِلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ مَثَلُ ٱلسَّوۡءِۖ وَلِلَّهِ ٱلۡمَثَلُ ٱلۡأَعۡلَىٰۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
paralēākattil viśvasikkāttavarkkākunnu hīnamāya avastha. allāhuvinnākunnu atyunnatamāya avastha. avan pratāpiyuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nahl, Verse 60
وَلَوۡ يُؤَاخِذُ ٱللَّهُ ٱلنَّاسَ بِظُلۡمِهِم مَّا تَرَكَ عَلَيۡهَا مِن دَآبَّةٖ وَلَٰكِن يُؤَخِّرُهُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗىۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ لَا يَسۡتَـٔۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا يَسۡتَقۡدِمُونَ
allāhu manuṣyare avaruṭe akramaṁ mūlaṁ (uṭanaṭi) piṭikūṭiyirunneṅkil bhūmukhatt yāteāru jantuveyuṁ avan viṭṭēkkumāyirunnilla. ennāl nirṇitamāya oru avadhi vare avan avarkk samayaṁ nīṭṭikeāṭukkukayāṇ ceyyunnat. aṅṅane avaruṭe avadhi vannāl oru nāḻika nēraṁ pēāluṁ avarkk vaikikkān āvukayilla. avarkkat nēretteyākkānuṁ kaḻiyilla
Surah An-Nahl, Verse 61
وَيَجۡعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكۡرَهُونَۚ وَتَصِفُ أَلۡسِنَتُهُمُ ٱلۡكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ ٱلنَّارَ وَأَنَّهُم مُّفۡرَطُونَ
avarkk iṣṭamillāttatine avar allāhuvin niścayikkunnu. ēṟṟavuṁ uttamāyiṭṭuḷḷatentēā at taṅṅaḷkkuḷḷatāṇenn avaruṭe nāvukaḷ vyājavarṇana naṭattukayuṁ ceyyunnu. oṭṭuṁ sanśayamilla. avarkkuḷḷat narakaṁ tanneyāṇ. avar (aṅṅēāṭṭ) mumpil nayikkappeṭunnatāṇ
Surah An-Nahl, Verse 62
تَٱللَّهِ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٖ مِّن قَبۡلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ ٱلۡيَوۡمَ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
allāhuve tanneyāṇa, tāṅkaḷkk mump pala samudāyaṅṅaḷilēkkuṁ nāṁ dūtanmāre ayacciṭṭuṇṭ. ennāl piśāc avarkk avaruṭe (duṣ) pravarttanaṅṅaḷ alaṅkāramāyi tēānnikkukayāṇ ceytat. aṅṅane avanāṇ inn avaruṭe mitraṁ. avarkkuḷḷatākaṭṭe vēdanājanakamāya śikṣayāṇ tānuṁ
Surah An-Nahl, Verse 63
وَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ ٱلَّذِي ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
avar ēteāru kāryattil bhinnicc pēāyirikkunnuvēā, atavarkk vyaktamākkikeāṭukkuvān vēṇṭiyuṁ, viśvasikkunna janaṅṅaḷkk mārgadarśanavuṁ kāruṇyavuṁ āyikkeāṇṭuṁ mātramāṇ ninakk nāṁ vēdagranthaṁ avatarippicc tannat
Surah An-Nahl, Verse 64
وَٱللَّهُ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَحۡيَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَآۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَسۡمَعُونَ
allāhu ākāśatt ninn veḷḷaṁ ceāriññutarikayuṁ, at mūlaṁ bhūmiye- at nirjīvamāyikiṭannatin śēṣaṁ- avan sajīvamākkukayuṁ ceytu. kēṭṭ manas'silākkunna āḷukaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntamuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 65
وَإِنَّ لَكُمۡ فِي ٱلۡأَنۡعَٰمِ لَعِبۡرَةٗۖ نُّسۡقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهِۦ مِنۢ بَيۡنِ فَرۡثٖ وَدَمٖ لَّبَنًا خَالِصٗا سَآئِغٗا لِّلشَّـٰرِبِينَ
kālikaḷuṭe kāryattil tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk oru pāṭhamuṇṭ. avayuṭe udaraṅṅaḷil ninn- kāṣṭhattinuṁ raktattinuṁ iṭayil ninn kuṭikkunnavarkk sukhadamāya śud'dhamāya pāl niṅṅaḷkku kuṭikkuvānāyi nāṁ nalkunnu
Surah An-Nahl, Verse 66
وَمِن ثَمَرَٰتِ ٱلنَّخِيلِ وَٱلۡأَعۡنَٰبِ تَتَّخِذُونَ مِنۡهُ سَكَرٗا وَرِزۡقًا حَسَنًاۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ
īntappanakaḷuṭeyuṁ muntirivaḷḷikaḷuṭeyuṁ phalaṅṅaḷil ninnuṁ (niṅṅaḷkku nāṁ pānīyaṁ nalkunnu.) atil ninn lahari padārt'thavuṁ, uttamamāya āhāravuṁ niṅṅaḷuṇṭākkunnu. cintikkunna janaṅṅaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntamuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 67
وَأَوۡحَىٰ رَبُّكَ إِلَى ٱلنَّحۡلِ أَنِ ٱتَّخِذِي مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا وَمِنَ ٱلشَّجَرِ وَمِمَّا يَعۡرِشُونَ
ninṟe nāthan tēnīccaykk iprakāraṁ bēādhanaṁ nalkukayuṁ ceytirikkunnu: malakaḷiluṁ maraṅṅaḷiluṁ manuṣyar keṭṭiyuyarttunnavayiluṁ nī pārppiṭaṅṅaḷuṇṭākkikkeāḷḷuka
Surah An-Nahl, Verse 68
ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ فَٱسۡلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلٗاۚ يَخۡرُجُ مِنۢ بُطُونِهَا شَرَابٞ مُّخۡتَلِفٌ أَلۡوَٰنُهُۥ فِيهِ شِفَآءٞ لِّلنَّاسِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ
pinne ellātaraṁ phalaṅṅaḷil ninnuṁ nī bhakṣicc keāḷḷuka. enniṭṭ ninṟe rakṣitāv sekaryapradamāyi orukkittanniṭṭuḷḷa mārgaṅṅaḷil nī pravēśicc keāḷḷuka. avayuṭe udaraṅṅaḷil ninn vyatyasta varṇaṅṅaḷuḷḷa pānīyaṁ puṟatt varunnu. atil manuṣyarkk rēāgaśamanaṁ uṇṭ. cintikkunna āḷukaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntamuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 69
وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ ثُمَّ يَتَوَفَّىٰكُمۡۚ وَمِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَىٰٓ أَرۡذَلِ ٱلۡعُمُرِ لِكَيۡ لَا يَعۡلَمَ بَعۡدَ عِلۡمٖ شَيۡـًٔاۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٞ قَدِيرٞ
allāhuvāṇ niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccat. pinnīṭ avan niṅṅaḷe marippikkunnu. niṅṅaḷil cilar ēṟṟavuṁ avaśamāya prāyattilēkk taḷḷappeṭunnu; (palatuṁ) aṟiññatin śēṣaṁ yāteānnuṁ aṟiyātta avasthayil ettattakkavaṇṇaṁ. tīrccayāyuṁ allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ ellā kaḻivumuḷḷavanumākunnu
Surah An-Nahl, Verse 70
وَٱللَّهُ فَضَّلَ بَعۡضَكُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ فِي ٱلرِّزۡقِۚ فَمَا ٱلَّذِينَ فُضِّلُواْ بِرَآدِّي رِزۡقِهِمۡ عَلَىٰ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَهُمۡ فِيهِ سَوَآءٌۚ أَفَبِنِعۡمَةِ ٱللَّهِ يَجۡحَدُونَ
allāhu niṅṅaḷil cilare maṟṟu cilarekkāḷ upajīvanattinṟe kāryattil meccappeṭṭavarākkiyirikkunnu. ennāl (jīvitattil) meccaṁ labhiccavar taṅṅaḷuṭe upajīvanaṁ taṅṅaḷuṭe valatukaikaḷ adhīnappeṭuttivecciṭṭuḷḷavar (aṭimakaḷ) kk viṭṭukeāṭukkukayuṁ, aṅṅane upajīvanattil avar (aṭimayuṁ uṭamayuṁ) tulyarākukayuṁ ceyyunnilla. appēāḷ allāhuvinṟe anugrahatteyāṇēā avar niṣēdhikkunnat
Surah An-Nahl, Verse 71
وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنۡ أَنفُسِكُمۡ أَزۡوَٰجٗا وَجَعَلَ لَكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُم بَنِينَ وَحَفَدَةٗ وَرَزَقَكُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِۚ أَفَبِٱلۡبَٰطِلِ يُؤۡمِنُونَ وَبِنِعۡمَتِ ٱللَّهِ هُمۡ يَكۡفُرُونَ
allāhu niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil ninn tanne iṇakaḷe uṇṭākkukayuṁ, niṅṅaḷuṭe iṇakaḷilūṭe avan niṅṅaḷkk putranmāreyuṁ petranmāreyuṁ uṇṭākkittarikayuṁ, viśiṣṭa vastukkaḷil ninnuṁ avan niṅṅaḷkk upajīvanaṁ nalkukayuṁ ceytirikkunnu. enniṭṭuṁ avar asatyattil viśvasikkukayuṁ, allāhuvinṟe anugrahatte niṣēdhikkukayumāṇēā ceyyunnat
Surah An-Nahl, Verse 72
وَيَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَمۡلِكُ لَهُمۡ رِزۡقٗا مِّنَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ شَيۡـٔٗا وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ
ākāśaṅṅaḷil ninnēā bhūmiyil ninnēā avarkk vēṇṭi yāteāru bhakṣaṇavuṁ adhīnappeṭuttikeāṭukkāttavaruṁ, (yāteānninuṁ) kaḻiyāttavarumāyiṭṭuḷḷavareyāṇ allāhuvin puṟame avar ārādhikkunnat
Surah An-Nahl, Verse 73
فَلَا تَضۡرِبُواْ لِلَّهِ ٱلۡأَمۡثَالَۚ إِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
ākayāl allāhuvinu niṅṅaḷ upamakaḷ paṟayarut. tīrccayāyuṁ allāhu aṟiyunnu. niṅṅaḷ aṟiyunnilla
Surah An-Nahl, Verse 74
۞ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلًا عَبۡدٗا مَّمۡلُوكٗا لَّا يَقۡدِرُ عَلَىٰ شَيۡءٖ وَمَن رَّزَقۡنَٰهُ مِنَّا رِزۡقًا حَسَنٗا فَهُوَ يُنفِقُ مِنۡهُ سِرّٗا وَجَهۡرًاۖ هَلۡ يَسۡتَوُۥنَۚ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
maṟṟeārāḷuṭe uṭamasthatayiluḷḷa, yāteānninuṁ kaḻivillātta oru aṭimayeyuṁ, nam'muṭe vakayāyi nāṁ nalla upajīvanaṁ nalkiyiṭṭ atil ninn rahasyamāyuṁ parasyamāyuṁ celavaḻicc keāṇṭirikkunna orāḷeyuṁ allāhu upamayāyi eṭuttukāṇikkunnu. ivar tulyarākumēā? allāhuvin stuti. pakṣe, avaril adhikapēruṁ manas'silākkunnilla
Surah An-Nahl, Verse 75
وَضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا رَّجُلَيۡنِ أَحَدُهُمَآ أَبۡكَمُ لَا يَقۡدِرُ عَلَىٰ شَيۡءٖ وَهُوَ كَلٌّ عَلَىٰ مَوۡلَىٰهُ أَيۡنَمَا يُوَجِّههُّ لَا يَأۡتِ بِخَيۡرٍ هَلۡ يَسۡتَوِي هُوَ وَمَن يَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ وَهُوَ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
(iniyuṁ) raṇṭ puruṣanmāre allāhu upamayāyi eṭuttukāṇikkunnu. avaril orāḷ yāteānninuṁ kaḻivillātta ūmayākunnu. avan tanṟe yajamānan oru bhāravumāṇ. avane eviṭēkk tiriccuviṭṭāluṁ avan yāteāru nanmayuṁ keāṇṭ varilla. avanuṁ, nērāya pātayil nilayuṟappiccukeāṇṭ nīti kāṇikkān kalpikkunnavanuṁ tulyarākumēā
Surah An-Nahl, Verse 76
وَلِلَّهِ غَيۡبُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَآ أَمۡرُ ٱلسَّاعَةِ إِلَّا كَلَمۡحِ ٱلۡبَصَرِ أَوۡ هُوَ أَقۡرَبُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
allāhuvinnāṇ ākāśaṅṅaḷileyuṁ bhūmiyileyuṁ adr̥śyajñānamuḷḷat. antyasamayattinṟe kāryaṁ kaṇṇ imaveṭṭuṁ pēāle mātramākunnu. athavā atinekkāḷ vēgata kūṭiyatākunnu. tīrccayāyuṁ allāhu ēt kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah An-Nahl, Verse 77
وَٱللَّهُ أَخۡرَجَكُم مِّنۢ بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ شَيۡـٔٗا وَجَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَٰرَ وَٱلۡأَفۡـِٔدَةَ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
niṅṅaḷuṭe mātākkaḷuṭe udaraṅṅaḷil ninn niṅṅaḷkk yāteānnuṁ aṟiññ kūṭātta avasthayil allāhu niṅṅaḷe puṟatt keāṇṭ vannu. niṅṅaḷkku avan kēḷviyuṁ kāḻcakaḷuṁ hr̥dayaṅṅaḷuṁ nalkukayuṁ ceytu. niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarāyirikkān vēṇṭi
Surah An-Nahl, Verse 78
أَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ مُسَخَّرَٰتٖ فِي جَوِّ ٱلسَّمَآءِ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱللَّهُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
antarīkṣattil (daivika kalpanaykk) vidhēyamāyikeāṇṭu paṟakkunna pakṣikaḷuṭe nērkk avar nēākkiyillē? allāhu allāte āruṁ avaye tāṅṅi nirttunnilla. viśvasikkunna janaṅṅaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 79
وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنۢ بُيُوتِكُمۡ سَكَنٗا وَجَعَلَ لَكُم مِّن جُلُودِ ٱلۡأَنۡعَٰمِ بُيُوتٗا تَسۡتَخِفُّونَهَا يَوۡمَ ظَعۡنِكُمۡ وَيَوۡمَ إِقَامَتِكُمۡ وَمِنۡ أَصۡوَافِهَا وَأَوۡبَارِهَا وَأَشۡعَارِهَآ أَثَٰثٗا وَمَتَٰعًا إِلَىٰ حِينٖ
allāhu niṅṅaḷkku niṅṅaḷuṭe vīṭukaḷe viśramasthānamākkiyirikkunnu. kālikaḷuṭe tēālukaḷil ninnuṁ avan niṅṅaḷkk pārppiṭaṅṅaḷ nalkiyirikkunnu. niṅṅaḷ yātra ceyyunna divasavuṁ niṅṅaḷ tāvaḷamaṭikkunna divasavuṁ niṅṅaḷ ava anāyāsaṁ upayēāgappeṭuttunnu. cem'mariyāṭukaḷuṭeyuṁ oṭṭakaṅṅaḷuṭeyuṁ kēālāṭukaḷuṭeyuṁ rēāmaṅṅaḷil ninn oru avadhi vare upayēāgikkāvunna vīṭṭupakaraṇaṅṅaḷuṁ upabhēāgasādhanaṅṅaḷuṁ (avan nalkiyirikkunnu)
Surah An-Nahl, Verse 80
وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّمَّا خَلَقَ ظِلَٰلٗا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ ٱلۡجِبَالِ أَكۡنَٰنٗا وَجَعَلَ لَكُمۡ سَرَٰبِيلَ تَقِيكُمُ ٱلۡحَرَّ وَسَرَٰبِيلَ تَقِيكُم بَأۡسَكُمۡۚ كَذَٰلِكَ يُتِمُّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡلِمُونَ
allāhu tān sr̥ṣṭicca vastukkaḷil ninnu niṅṅaḷkku taṇalukaḷuṇṭākkittarikayuṁ, niṅṅaḷkk parvvataṅṅaḷil avan abhaya kēndraṅṅaḷuṇṭākkukayuṁ ceytirikkunnu. niṅṅaḷe cūṭil ninnu kātturakṣikkunna uṭuppukaḷuṁ, niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ naṭattunna ākramaṇattil ninn niṅṅaḷe kātturakṣikkunna kavacaṅṅaḷuṁ avan niṅṅaḷkku nalkiyirikkunnu. aprakāraṁ avanṟe anugrahaṁ avan niṅṅaḷkk niṟavēṟṟittarunnu; niṅṅaḷ (avann) kīḻpeṭunnatin vēṇṭi
Surah An-Nahl, Verse 81
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّمَا عَلَيۡكَ ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
ini avar tiriññukaḷayunna pakṣaṁ ninakkuḷḷa bādhyata (kāryaṅṅaḷ) vyaktamākkunna prabēādhanaṁ mātramākunnu
Surah An-Nahl, Verse 82
يَعۡرِفُونَ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ ثُمَّ يُنكِرُونَهَا وَأَكۡثَرُهُمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
allāhuvinṟe anugrahaṁ avar manas'silākkukayuṁ, enniṭṭ atine niṣēdhikkukayumāṇ ceyyunnat. ava ril adhikapēruṁ nandikeṭṭavarākunnu
Surah An-Nahl, Verse 83
وَيَوۡمَ نَبۡعَثُ مِن كُلِّ أُمَّةٖ شَهِيدٗا ثُمَّ لَا يُؤۡذَنُ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ وَلَا هُمۡ يُسۡتَعۡتَبُونَ
ōrēā samudāyattil ninnuṁ ōrēā sākṣiye nāṁ eḻunnēlpikkunna divasaṁ (śrad'dhēyamākunnu.) pinnīṭ satyaniṣēdhikaḷkku (uriyāṭān) anuvādaṁ nalkappeṭukayilla. parihāraṁ ceyyān avarēāṭ āvaśyappeṭukayumilla
Surah An-Nahl, Verse 84
وَإِذَا رَءَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ ٱلۡعَذَابَ فَلَا يُخَفَّفُ عَنۡهُمۡ وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
akramaṁ pravartticcavar śikṣa nēriṭṭ kāṇumpēāḻākaṭṭe at avarkk laghūkaricc keāṭukkappeṭukayilla. avarkk iṭanalkappeṭukayumilla
Surah An-Nahl, Verse 85
وَإِذَا رَءَا ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْ شُرَكَآءَهُمۡ قَالُواْ رَبَّنَا هَـٰٓؤُلَآءِ شُرَكَآؤُنَا ٱلَّذِينَ كُنَّا نَدۡعُواْ مِن دُونِكَۖ فَأَلۡقَوۡاْ إِلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلَ إِنَّكُمۡ لَكَٰذِبُونَ
(allāhuvēāṭ) paṅkucērttavar taṅṅaḷ paṅkāḷikaḷākkiyirunnavare (paralēākatt vecc) kaṇṭāl iprakāraṁ paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ninakku puṟame ñaṅṅaḷ viḷicc prārt'thikkāṟuṇṭāyirunna ñaṅṅaḷuṭe paṅkāḷikaḷāṇivar. appēāḷ avar (paṅkāḷikaḷ) avarkk nalkunna maṟupaṭi tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ kaḷḷaṁ paṟayunnavarākunnu enna vākkāyirikkuṁ
Surah An-Nahl, Verse 86
وَأَلۡقَوۡاْ إِلَى ٱللَّهِ يَوۡمَئِذٍ ٱلسَّلَمَۖ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
ā divasaṁ avar arppaṇaṁ allāhuvin nalkunnatuṁ avar keṭṭiccamaccukeāṇṭirunnatellāṁ avare viṭṭumāṟikkaḷayunnatumāṇ
Surah An-Nahl, Verse 87
ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ زِدۡنَٰهُمۡ عَذَابٗا فَوۡقَ ٱلۡعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يُفۡسِدُونَ
aviśvasikkukayuṁ allāhuvinṟe mārgattil ninn (āḷukaḷe) taṭayukayuṁ ceytavarārēā avarkk nāṁ śikṣaykkumēl śikṣa kūṭṭikeāṭukkunnatāṇ. avar kuḻappaṁ sr̥ṣṭicc keāṇṭirunnatinṟe phalamatre at
Surah An-Nahl, Verse 88
وَيَوۡمَ نَبۡعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٖ شَهِيدًا عَلَيۡهِم مِّنۡ أَنفُسِهِمۡۖ وَجِئۡنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَىٰ هَـٰٓؤُلَآءِۚ وَنَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ تِبۡيَٰنٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُسۡلِمِينَ
ōrēā samudāyattiluṁ avaruṭe kāryattinn sākṣiyāyikkeāṇṭ avaril ninn tanneyuḷḷa orāḷe nāṁ niyēāgikkukayuṁ, ikkūṭṭaruṭe kāryattin sākṣiyāyikkeāṇṭ ninne nāṁ keāṇṭ varikayuṁ ceyyunna divasaṁ (śrad'dhēyamatre.) ellākāryattinuṁ viśadīkaraṇamāyikkeāṇṭuṁ, mārgadarśanavuṁ kāruṇyavuṁ kīḻpeṭṭu jīvikkunnavarkk santēāṣavārttayumāyikkeāṇṭumāṇ ninakk nāṁ vēdagranthaṁ avatarippiccirikkunnat
Surah An-Nahl, Verse 89
۞إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ وَٱلۡإِحۡسَٰنِ وَإِيتَآيِٕ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَيَنۡهَىٰ عَنِ ٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِ وَٱلۡبَغۡيِۚ يَعِظُكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
tīrccayāyuṁ allāhu kalpikkunnat nīti pālikkuvānuṁ nanmaceyyuvānuṁ kuṭumbabandhamuḷḷavarkk (sahāyaṁ) nalkuvānumāṇ . avan vilakkunnat nīcavr̥ttiyil ninnuṁ durācārattil ninnuṁ atikramattil ninnumāṇ. niṅṅaḷ cinticcu grahikkuvān vēṇṭi avan niṅṅaḷkku upadēśaṁ nalkunnu
Surah An-Nahl, Verse 90
وَأَوۡفُواْ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ إِذَا عَٰهَدتُّمۡ وَلَا تَنقُضُواْ ٱلۡأَيۡمَٰنَ بَعۡدَ تَوۡكِيدِهَا وَقَدۡ جَعَلۡتُمُ ٱللَّهَ عَلَيۡكُمۡ كَفِيلًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا تَفۡعَلُونَ
niṅṅaḷ karār ceyyunna pakṣaṁ allāhuvinṟe karār niṅṅaḷ niṟavēṟṟuka. allāhuve niṅṅaḷuṭe jāmyakkāranākkikkeāṇṭ niṅṅaḷ uṟappiccu satyaṁ ceytaśēṣaṁ at laṅghikkarut. tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷ pravartticc keāṇṭirikkunnat aṟiyunnu
Surah An-Nahl, Verse 91
وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّتِي نَقَضَتۡ غَزۡلَهَا مِنۢ بَعۡدِ قُوَّةٍ أَنكَٰثٗا تَتَّخِذُونَ أَيۡمَٰنَكُمۡ دَخَلَۢا بَيۡنَكُمۡ أَن تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرۡبَىٰ مِنۡ أُمَّةٍۚ إِنَّمَا يَبۡلُوكُمُ ٱللَّهُ بِهِۦۚ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ
uṟappēāṭe nūl nūṟṟa śēṣaṁ tanṟe nūl palayiḻakaḷākki piriyuṭacc kaḷañña oru strīye pēle niṅṅaḷ ākarut. oru janasamūhaṁ maṟṟeāru janasamūhattēkkāḷ eṇṇapperuppamuḷḷatākunnatinṟe pēril niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷe an'yēān'yaṁ catiprayēāgattinuḷḷa mārgamākkikkaḷayunnu. atu mukhēna allāhu niṅṅaḷe parīkṣikkuka mātramāṇ ceyyunnat. niṅṅaḷ ēteāru kāryattil bhinnata pularttunnavarāyirikkunnuvēā ā kāryaṁ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avan niṅṅaḷkku vyaktamākkittarika tanne ceyyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 92
وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَعَلَكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَلَٰكِن يُضِلُّ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَلَتُسۡـَٔلُنَّ عَمَّا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
allāhu uddēśiccirunnuveṅkil niṅṅaḷe avan ēkasamudāyamākkumāyirunnu. ennāl tān uddēśikkunnavare avan durmārgattilākkukayuṁ, tān uddēśikkunnavare avan nērvaḻiyilākkukayuṁ ceyyuṁ. niṅṅaḷ pravartticc keāṇṭirikkunnatineppaṟṟi niṅṅaḷ cēādyaṁ ceyyappeṭuka tanne ceyyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 93
وَلَا تَتَّخِذُوٓاْ أَيۡمَٰنَكُمۡ دَخَلَۢا بَيۡنَكُمۡ فَتَزِلَّ قَدَمُۢ بَعۡدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُواْ ٱلسُّوٓءَ بِمَا صَدَدتُّمۡ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَكُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷe an'yēān'yaṁ catiprayēāgattinuḷḷa mārgamākkikkaḷayarut. (islāmil) nilpuṟaccatin śēṣaṁ pādaṁ iṭaṟipēākānuṁ, allāhuvinṟe mārgattil ninn āḷukaḷe taṭaññatu nimittaṁ niṅṅaḷ keṭuti anubhavikkānuṁ at kāraṇamāyittīruṁ. niṅṅaḷkk bhayaṅkaramāya śikṣayuṇṭāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 94
وَلَا تَشۡتَرُواْ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ ثَمَنٗا قَلِيلًاۚ إِنَّمَا عِندَ ٱللَّهِ هُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
allāhuvinṟe karāṟinu pakaraṁ niṅṅaḷ tucchamāya vila vāṅṅarut. tīrccayāyuṁ allāhuviṅkaluḷḷatu tanneyāṇ niṅṅaḷkk uttamaṁ; niṅṅaḷ (kāryaṁ) grahikkunnavarāṇeṅkil
Surah An-Nahl, Verse 95
مَا عِندَكُمۡ يَنفَدُ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ بَاقٖۗ وَلَنَجۡزِيَنَّ ٱلَّذِينَ صَبَرُوٓاْ أَجۡرَهُم بِأَحۡسَنِ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
niṅṅaḷuṭe aṭukkaluḷḷat tīrnn pēākuṁ. allāhuviṅkaluḷḷat avaśēṣikkunnatatre. kṣama kaikkeāṇṭavarkk avar pravartticc keāṇṭirunnatil ēṟṟavuṁ uttamamāyatin anusr̥tamāyi avarkkuḷḷa pratiphalaṁ nāṁ nalkuka tanne ceyyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 96
مَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا مِّن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَنُحۡيِيَنَّهُۥ حَيَوٰةٗ طَيِّبَةٗۖ وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَجۡرَهُم بِأَحۡسَنِ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
ēteāru āṇēā peṇṇēā satyaviśvāsiyāyikkeāṇṭ salkarm'maṁ pravarttikkunna pakṣaṁ nalleāru jīvitaṁ tīrccayāyuṁ ā vyaktikk nāṁ nalkunnatāṇ. avar pravartticc keāṇṭirunnatil ēṟṟavuṁ uttamamāyatin anusr̥tamāyi avarkkuḷḷa pratiphalaṁ tīrccayāyuṁ nāṁ avarkk nalkukayuṁ ceyyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 97
فَإِذَا قَرَأۡتَ ٱلۡقُرۡءَانَ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ ٱلرَّجِيمِ
nī khur'ān pārāyaṇaṁ ceyyukayāṇeṅkil śapikkappeṭṭa piśācil ninn allāhuvēāṭ śaraṇaṁ tēṭikkeāḷḷuka
Surah An-Nahl, Verse 98
إِنَّهُۥ لَيۡسَ لَهُۥ سُلۡطَٰنٌ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
viśvasikkukayuṁ, taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe mēl bharamēlpikkukayuṁ ceyyunnavarārēā avaruṭe mēl avann (piśācin) yāteāru adhikāravumilla; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 99
إِنَّمَا سُلۡطَٰنُهُۥ عَلَى ٱلَّذِينَ يَتَوَلَّوۡنَهُۥ وَٱلَّذِينَ هُم بِهِۦ مُشۡرِكُونَ
avanṟe adhikāraṁ avane rakṣādhikāriyākkunnavaruṭeyuṁ allāhuvēāṭ paṅkucērkkunnavaruṭeyuṁ mēl mātramākunnu
Surah An-Nahl, Verse 100
وَإِذَا بَدَّلۡنَآ ءَايَةٗ مَّكَانَ ءَايَةٖ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مُفۡتَرِۭۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
oru vēdavākyattinṟe sthānatt maṟṟeāru vēdavākyaṁ nāṁ pakaraṁ veccāl - allāhuvākaṭṭe tān avatarippikkunnatineppaṟṟi nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanāṇ tānuṁ - avar paṟayuṁ: nī keṭṭiccamaccu paṟayunnavan mātramākunnu enn. alla, avaril adhikapēruṁ (kāryaṁ) manas'silākkunnilla
Surah An-Nahl, Verse 101
قُلۡ نَزَّلَهُۥ رُوحُ ٱلۡقُدُسِ مِن رَّبِّكَ بِٱلۡحَقِّ لِيُثَبِّتَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَهُدٗى وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُسۡلِمِينَ
paṟayuka: viśvasiccavare uṟappicc nirttān vēṇṭiyuṁ, kīḻpeṭṭujīvikkunnavarkk mārgadarśanavuṁ santēāṣavārttayuṁ āyikkeāṇṭuṁ satyaprakāraṁ pariśud'dhātmāv ninṟe rakṣitāviṅkal ninn at iṟakkiyirikkukayāṇ
Surah An-Nahl, Verse 102
وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّهُمۡ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُۥ بَشَرٞۗ لِّسَانُ ٱلَّذِي يُلۡحِدُونَ إِلَيۡهِ أَعۡجَمِيّٞ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيّٞ مُّبِينٌ
oru manuṣyan tanneyāṇ addēhattin (nabikk) paṭhippiccukeāṭukkunnat enn avar paṟayunnuṇṭenn tīrccayāyuṁ namukkaṟiyāṁ. avar dus'sūcana naṭattikkeāṇṭirikkunnat ēteārāḷeppaṟṟiyāṇēā ā āḷuṭe bhāṣa anaṟabiyākunnu. itākaṭṭe spaṣṭamāya aṟabi bhāṣayākunnu
Surah An-Nahl, Verse 103
إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ لَا يَهۡدِيهِمُ ٱللَّهُ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ
allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil viśvasikkāttavarārēā avare allāhu nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca. avarkk vēdanājanakamāya śikṣayuṇṭāyirikkunnatumāṇ
Surah An-Nahl, Verse 104
إِنَّمَا يَفۡتَرِي ٱلۡكَذِبَ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَٰذِبُونَ
allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil viśvasikkāttavar tanneyāṇ kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkunnat. avar tanneyāṇ vyājavādikaḷ
Surah An-Nahl, Verse 105
مَن كَفَرَ بِٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ إِيمَٰنِهِۦٓ إِلَّا مَنۡ أُكۡرِهَ وَقَلۡبُهُۥ مُطۡمَئِنُّۢ بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَٰكِن مَّن شَرَحَ بِٱلۡكُفۡرِ صَدۡرٗا فَعَلَيۡهِمۡ غَضَبٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
viśvasiccatin śēṣaṁ allāhuvil aviśvasiccavarārēā avaruṭe -taṅṅaḷuṭe hr̥dayaṁ viśvāsattil samādhānaṁ pūṇṭatāyirikke nirbandhikkappeṭṭavaralla; pratyuta, tuṟanna manas'sēāṭe aviśvāsaṁ svīkariccavarārēā avaruṭe- mēl allāhuviṅkal ninnuḷḷa kēāpamuṇṭāyirikkuṁ. avarkk bhayaṅkaramāya śikṣayumuṇṭāyirikkuṁ
Surah An-Nahl, Verse 106
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ ٱسۡتَحَبُّواْ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا عَلَى ٱلۡأٓخِرَةِ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
atentukeāṇṭennāl ihalēākajīvitatte paralēākattēkkāḷ kūṭutal avar iṣṭappeṭṭirikkunnu. allāhuvākaṭṭe satyaniṣēdhikaḷāya āḷukaḷe nērvaḻiyilākkunnatumalla
Surah An-Nahl, Verse 107
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ طَبَعَ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ وَسَمۡعِهِمۡ وَأَبۡصَٰرِهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡغَٰفِلُونَ
hr̥dayaṅṅaḷkkuṁ kēḷvikkuṁ kāḻcakaḷkkuṁ allāhu mudravecciṭṭuḷḷa oru vibhāgamākunnu akkūṭṭar. akkūṭṭar tanneyākunnu aśrad'dhar
Surah An-Nahl, Verse 108
لَا جَرَمَ أَنَّهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
oṭṭuṁ sanśayamilla. avar tanneyāṇ paralēākatt naṣṭakkār
Surah An-Nahl, Verse 109
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا فُتِنُواْ ثُمَّ جَٰهَدُواْ وَصَبَرُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
pinne, tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāvinṟe sahāyaṁ marddanattin irayāya śēṣaṁ svadēśaṁ veṭiññ pēākukayuṁ, anantaraṁ samarattil ērpeṭukayuṁ, kṣamikkukayuṁ ceytavarkkāyirikkuṁ. tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv atinu śēṣaṁ ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nahl, Verse 110
۞يَوۡمَ تَأۡتِي كُلُّ نَفۡسٖ تُجَٰدِلُ عَن نَّفۡسِهَا وَتُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
ōrēā vyaktiyuṁ tanṟe svantaṁ kāryattināyi vādicc keāṇṭuvarunna, ōrēā vyaktikkuṁ tān pravartticcatentēā at niṟavēṟṟikeāṭukkappeṭunna, avar anītikk vidhēyarākātta oru divasattil
Surah An-Nahl, Verse 111
وَضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا قَرۡيَةٗ كَانَتۡ ءَامِنَةٗ مُّطۡمَئِنَّةٗ يَأۡتِيهَا رِزۡقُهَا رَغَدٗا مِّن كُلِّ مَكَانٖ فَكَفَرَتۡ بِأَنۡعُمِ ٱللَّهِ فَأَذَٰقَهَا ٱللَّهُ لِبَاسَ ٱلۡجُوعِ وَٱلۡخَوۡفِ بِمَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ
allāhu oru rājyatte upamayāyi eṭuttukāṇikkukayākunnu. at surakṣitavuṁ śāntavumāyirunnu. atile āvaśyattinuḷḷa bhakṣaṇaṁ ellāyiṭattuninnuṁ samr̥d'dhamāyi aviṭe ettikkeāṇṭirikkuṁ. enniṭṭ ā rājyaṁ allāhuvinṟe anugrahaṅṅaḷe niṣēdhiccu. appēāḷ avar pravartticc keāṇṭirunnat nimittaṁ viśappinṟeyuṁ bhayattinṟeyuṁ uṭupp allāhu ā rājyattin anubhavikkumāṟākki
Surah An-Nahl, Verse 112
وَلَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مِّنۡهُمۡ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُ وَهُمۡ ظَٰلِمُونَ
avaruṭe kūṭṭattil peṭṭa oru dūtan avaruṭe aṭutt cellukayuṇṭāyiṭṭuṇṭ. appēāḷ avar addēhatte niṣēdhiccutaḷḷikkaḷaññu. aṅṅane avar akramakārikaḷāyirikke śikṣa avare piṭikūṭi
Surah An-Nahl, Verse 113
فَكُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ حَلَٰلٗا طَيِّبٗا وَٱشۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ
ākayāl allāhu niṅṅaḷkk nalkiyiṭṭuḷḷatil ninn anuvadanīyavuṁ viśiṣṭavumāyiṭṭuḷḷat niṅṅaḷ tinnukeāḷḷuka. allāhuvinṟe anugrahattin niṅṅaḷ nandikāṇikkukayuṁ ceyyuka; niṅṅaḷ avaneyāṇ ārādhikkunnateṅkil
Surah An-Nahl, Verse 114
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةَ وَٱلدَّمَ وَلَحۡمَ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۖ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
śavaṁ, raktaṁ, pannimānsaṁ, allāhu allāttavaruṭe pēril prakhyāpikkappeṭṭat enniva mātramē avan (allāhu) niṅṅaḷuṭe mēl niṣid'dhamākkiyiṭṭuḷḷū. vallavanuṁ (iva bhakṣikkuvān) nirbandhitanākunna pakṣaṁ, avan atin āgrahaṁ kāṇikkunnavanēā atiruviṭṭ tinnunnavanēā alleṅkil tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nahl, Verse 115
وَلَا تَقُولُواْ لِمَا تَصِفُ أَلۡسِنَتُكُمُ ٱلۡكَذِبَ هَٰذَا حَلَٰلٞ وَهَٰذَا حَرَامٞ لِّتَفۡتَرُواْ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَفۡتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ لَا يُفۡلِحُونَ
niṅṅaḷuṭe nāvukaḷ viśēṣippikkunnatinṟe aṭisthānattil it anuvadanīyamāṇ, it niṣid'dhamāṇ. enniṅṅane kaḷḷaṁ paṟayarut. niṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkukayatre (atinṟe phalaṁ) allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkunnavar vijayikkukayilla; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 116
مَتَٰعٞ قَلِيلٞ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
tucchamāya sukhānubhavamāṇ (ippēāḷ avarkkuḷḷat.) avarkk (varānuḷḷatākaṭṭe) vēdanayēṟiya śikṣayuṁ
Surah An-Nahl, Verse 117
وَعَلَى ٱلَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمۡنَا مَا قَصَصۡنَا عَلَيۡكَ مِن قَبۡلُۖ وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
mump nāṁ ninakk vivariccutannava jūtanmāruṭe mēl nāṁ niṣid'dhamākkukayuṇṭāyi. nāṁ avarēāṭ anīti ceytiṭṭilla. pakṣe, avar avarēāṭ tanne anīti ceyyukayāyirunnu
Surah An-Nahl, Verse 118
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٌ
pinne tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv, avivēkaṁ mūlaṁ tinma pravarttikkukayuṁ pinnīṭ atin śēṣaṁ khēdiccumaṭaṅṅukayuṁ (jīvitaṁ) nannākkittīrkkukayuṁ ceytavarkk (viṭṭuvīḻca ceyyunnavanākunnu.) tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv atin śēṣaṁ ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nahl, Verse 119
إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ كَانَ أُمَّةٗ قَانِتٗا لِّلَّهِ حَنِيفٗا وَلَمۡ يَكُ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
tīrccayāyuṁ ibrāhīṁ allāhuvinn kīḻpeṭṭ jīvikkunna, nērvaḻiyil (vyaticalikkāte) nilakeāḷḷunna oru samudāyaṁ tanneyāyirunnu. addēhaṁ bahudaivavādikaḷil peṭṭavanāyirunnilla
Surah An-Nahl, Verse 120
شَاكِرٗا لِّأَنۡعُمِهِۚ ٱجۡتَبَىٰهُ وَهَدَىٰهُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
avanṟe (allāhuvinṟe) anugrahaṅṅaḷkk nandikāṇikkunnavanāyirunnu'addēhaṁ. addēhatte avan teraññeṭukkukayuṁ nērāya pātayilēkk nayikkukayuṁ ceytu
Surah An-Nahl, Verse 121
وَءَاتَيۡنَٰهُ فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗۖ وَإِنَّهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
ihalēākatt addēhattin nāṁ nanma nalkukayuṁ ceytirikkunnu. paralēākattākaṭṭe tīrccayāyuṁ addēhaṁ sadvr̥ttaruṭe kūṭṭattilāyirikkuṁ
Surah An-Nahl, Verse 122
ثُمَّ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ أَنِ ٱتَّبِعۡ مِلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۖ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
pinnīṭ, nērvaḻiyil (vyaticalikkāte) nilakeāḷḷunnavanāyirunna ibrāhīminṟe mārgatte pintuṭaraṇaṁ enn ninakk itā bēādhanaṁ nalkiyirikkunnu. addēhaṁ bahudaivavādikaḷil peṭṭavanāyirunnilla
Surah An-Nahl, Verse 123
إِنَّمَا جُعِلَ ٱلسَّبۡتُ عَلَى ٱلَّذِينَ ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِۚ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ
śabbatt dinācaraṇaṁ niścayikkappeṭṭiṭṭuḷḷat atinṟe kāryattil bhinniccu kaḻiññiṭṭuḷḷavarārēā avaruṭe mēl tanneyāṇ. avar bhinniccirunna viṣayattil uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv avarkkiṭayil tīrppukalpikkuka tanne ceyyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 124
ٱدۡعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِٱلۡحِكۡمَةِ وَٱلۡمَوۡعِظَةِ ٱلۡحَسَنَةِۖ وَجَٰدِلۡهُم بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
yuktidīkṣayēāṭu kūṭiyuṁ, sadupadēśaṁ mukhēnayuṁ ninṟe rakṣitāvinṟe mārgattilēkk nī kṣaṇicc keāḷḷuka. ēṟṟavuṁ nalla rītiyil avarumāyi sanvādaṁ naṭattukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanṟe mārgaṁ viṭṭ piḻacc pēāyavareppaṟṟi nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanatre. sanmārgaṁ prāpiccavareppaṟṟiyuṁ nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanatre
Surah An-Nahl, Verse 125
وَإِنۡ عَاقَبۡتُمۡ فَعَاقِبُواْ بِمِثۡلِ مَا عُوقِبۡتُم بِهِۦۖ وَلَئِن صَبَرۡتُمۡ لَهُوَ خَيۡرٞ لِّلصَّـٰبِرِينَ
niṅṅaḷ śikṣānaṭapaṭi svīkarikkukayāṇeṅkil (etirāḷikaḷil ninn) niṅṅaḷuṭe nēreyuṇṭāya śikṣānaṭapaṭikk tulyamāya naṭapaṭi niṅṅaḷ svīkaricc keāḷḷuka. niṅṅaḷ kṣamikkukayāṇeṅkilēā atu tanneyāṇ kṣamāśīlarkk kūṭutal uttamaṁ
Surah An-Nahl, Verse 126
وَٱصۡبِرۡ وَمَا صَبۡرُكَ إِلَّا بِٱللَّهِۚ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ وَلَا تَكُ فِي ضَيۡقٖ مِّمَّا يَمۡكُرُونَ
nī kṣamikkuka. allāhuvinṟe anugrahattāl mātramāṇ ninakk kṣamikkān kaḻiyunnat. avaruṭe (satyaniṣēdhikaḷuṭe) pēril nī vyasanikkarut. avar kutantraṁ prayēāgikkunnatineppaṟṟi nī manaḥklēśattilāvukayuṁ arut
Surah An-Nahl, Verse 127
إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّٱلَّذِينَ هُم مُّحۡسِنُونَ
tīrccayāyuṁ allāhu sūkṣmata pāliccavarēāṭeāppamākunnu. sadvr̥ttarāyiṭṭuḷḷavarēāṭeāppavuṁ
Surah An-Nahl, Verse 128