Surah An-Nahl - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
أَتَىٰٓ أَمۡرُ ٱللَّهِ فَلَا تَسۡتَعۡجِلُوهُۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
allāhuvinṟe tīrumānaṁ vannirikkunnu. atināl niṅṅaḷini atin dhr̥tikāṇikkēṇṭa. avar paṅkucērkkunnavaril ninnellāṁ allāhu ēṟe pariśud'dhanuṁ unnatanumāṇ
Surah An-Nahl, Verse 1
يُنَزِّلُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ بِٱلرُّوحِ مِنۡ أَمۡرِهِۦ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرُوٓاْ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱتَّقُونِ
allāhu tanṟe dāsanmāril ninn tānicchikkunnavaruṭe mēl tanṟe tīrumānaprakāraṁ divyacaitan'yavumāyi malakkukaḷe iṟakkunnu. "niṅṅaḷ janaṅṅaḷkk munnaṟiyipp nalkuka: ñānallāte daivamilla. atināl enne sūkṣiccu jīvikkuka.”
Surah An-Nahl, Verse 2
خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۚ تَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
ākāśabhūmikaḷe avan yāthārthyabēādhattēāṭe sr̥ṣṭiccirikkunnu. avar paṅkucērkkunnavakkellāṁ atītanāṇavan
Surah An-Nahl, Verse 3
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٞ مُّبِينٞ
allāhu manuṣyane sr̥ṣṭiccat oru śukḷakaṇattil ninnāṇ. enniṭṭuṁ avanitā tikañña tārkkikanāyirikkunnu
Surah An-Nahl, Verse 4
وَٱلۡأَنۡعَٰمَ خَلَقَهَاۖ لَكُمۡ فِيهَا دِفۡءٞ وَمَنَٰفِعُ وَمِنۡهَا تَأۡكُلُونَ
allāhu kannukālikaḷe sr̥ṣṭiccu. avayil niṅṅaḷkk taṇuppakaṟṟānuḷḷa vastramuṇṭ. maṟṟupakāraṅṅaḷuṁ. niṅṅaḷavaye tinnukayuṁ ceyyunnu
Surah An-Nahl, Verse 5
وَلَكُمۡ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَحِينَ تَسۡرَحُونَ
niṅṅaḷ ketukattēāṭeyāṇ avaye mēccilsthalattuninn tiriccukeāṇṭuvarunnat. mēyān viṭunnatuṁ avvidhantanne
Surah An-Nahl, Verse 6
وَتَحۡمِلُ أَثۡقَالَكُمۡ إِلَىٰ بَلَدٖ لَّمۡ تَكُونُواْ بَٰلِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ ٱلۡأَنفُسِۚ إِنَّ رَبَّكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ
kaṭutta śārīrika prayāsattēāṭeyallāte niṅṅaḷkk cennettānāvātta nāṭṭilēkk ava niṅṅaḷuṭe bhāraṅṅaḷ cumannukeāṇṭupēāvunnu. niṅṅaḷuṭe nāthan atīva dayāluvuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah An-Nahl, Verse 7
وَٱلۡخَيۡلَ وَٱلۡبِغَالَ وَٱلۡحَمِيرَ لِتَرۡكَبُوهَا وَزِينَةٗۚ وَيَخۡلُقُ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
avan kutirakaḷeyuṁ kēāvar kaḻutakaḷeyuṁ kaḻutakaḷeyuṁ sr̥ṣṭiccu. niṅṅaḷkk yātrakkupayēāgikkānuṁ alaṅkāramāyuṁ. niṅṅaḷkkaṟiyātta palatuṁ avan sr̥ṣṭikkunnu
Surah An-Nahl, Verse 8
وَعَلَى ٱللَّهِ قَصۡدُ ٱلسَّبِيلِ وَمِنۡهَا جَآئِرٞۚ وَلَوۡ شَآءَ لَهَدَىٰكُمۡ أَجۡمَعِينَ
nērvaḻi kāṇikkal allāhuvinṟe bādhyatayatre. vaḻikaḷil piḻaccavayumuṇṭ. allāhu icchiccirunneṅkil niṅṅaḷeyeākke avan nērvaḻiyilākkumāyirunnu
Surah An-Nahl, Verse 9
هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗۖ لَّكُم مِّنۡهُ شَرَابٞ وَمِنۡهُ شَجَرٞ فِيهِ تُسِيمُونَ
avanāṇ mānattuninn veḷḷamiṟakkiyat. niṅṅaḷkkuḷḷa kuṭiveḷḷamatāṇ. niṅṅaḷ kālikaḷe mēyānupayēāgikkunna ceṭikaḷuṇṭāvunnatuṁ atilūṭeyāṇ
Surah An-Nahl, Verse 10
يُنۢبِتُ لَكُم بِهِ ٱلزَّرۡعَ وَٱلزَّيۡتُونَ وَٱلنَّخِيلَ وَٱلۡأَعۡنَٰبَ وَمِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ
atuvaḻi avan niṅṅaḷkk kr̥ṣiyuṁ olīvuṁ īntappanayuṁ muntiriyuṁ muḷappiccutarunnu. ellāyinaṁ kāykanikaḷuṁ. cintikkunna janattin itilellāṁ dhārāḷaṁ teḷivukaḷuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 11
وَسَخَّرَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ وَٱلنُّجُومُ مُسَخَّرَٰتُۢ بِأَمۡرِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ
avan rāppakalukaḷeyuṁ sūryacandranmāreyuṁ niṅṅaḷkk adhīnamākkittannu. avanṟe kalpanaprakāraṁ ellā nakṣatraṅṅaḷuṁ vidhēyamākkappeṭṭirikkunnu. cintikkunna janattin itil dhārāḷaṁ teḷivukaḷuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 12
وَمَا ذَرَأَ لَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُخۡتَلِفًا أَلۡوَٰنُهُۥٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَذَّكَّرُونَ
avan bhūmiyil niṅṅaḷkkāyi vividha varṇaṅṅaḷil niravadhi vastukkaḷ sr̥ṣṭiccuvecciṭṭuṇṭ. pāṭhamuḷkkeāḷḷunna janattin avayiluṁ mahattāya teḷivuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 13
وَهُوَ ٱلَّذِي سَخَّرَ ٱلۡبَحۡرَ لِتَأۡكُلُواْ مِنۡهُ لَحۡمٗا طَرِيّٗا وَتَسۡتَخۡرِجُواْ مِنۡهُ حِلۡيَةٗ تَلۡبَسُونَهَاۖ وَتَرَى ٱلۡفُلۡكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
avan samudratte niṅṅaḷkk vidhēyamākkittannu. niṅṅaḷatilninn putumānsaṁ bhakṣikkānuṁ niṅṅaḷkkaṇiyānuḷḷa ābharaṇaṅṅaḷ kaṇṭeṭukkānuṁ. kappal atile alamālakaḷe kīṟimuṟicc sañcarikkunnat nī kāṇunnuṇṭallēā: niṅṅaḷ allāhuvinṟe audāryaṁ tēṭān vēṇṭi. niṅṅaḷ avanēāṭ nandi kāṇikkunnavarākānuṁ
Surah An-Nahl, Verse 14
وَأَلۡقَىٰ فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمۡ وَأَنۡهَٰرٗا وَسُبُلٗا لَّعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ
bhūmiyil ūnniyuṟaccu nilkkunna malakaḷ nāṁ sthāpiccirikkunnu; bhūmi niṅṅaḷeyuṅkeāṇṭ āṭiyulayātirikkān. avan puḻakaḷuṁ peruvaḻikaḷumuṇṭākki. niṅṅaḷ nērvaḻi prāpikkān
Surah An-Nahl, Verse 15
وَعَلَٰمَٰتٖۚ وَبِٱلنَّجۡمِ هُمۡ يَهۡتَدُونَ
kūṭāte vēṟeyuṁ vaḻiyaṭayāḷaṅṅaḷuṇṭ. nakṣatraṅṅaḷ mukhēnayuṁ avar vaḻikaṇṭettunnu
Surah An-Nahl, Verse 16
أَفَمَن يَخۡلُقُ كَمَن لَّا يَخۡلُقُۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
appēāḷ paṭaccavan paṭakkāttavareppēāleyāṇēā? niṅṅaḷ cinticcu manas'silākkunnillē
Surah An-Nahl, Verse 17
وَإِن تَعُدُّواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ لَا تُحۡصُوهَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
allāhuvinṟe anugrahaṅṅaḷ eṇṇukayāṇeṅkil niṅṅaḷkkava tiṭṭappeṭuttānāvilla. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumāṇ
Surah An-Nahl, Verse 18
وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعۡلِنُونَ
niṅṅaḷ oḷippiccuvekkunnatuṁ teḷiyiccu kāṇikkunnatuṁ allāhu aṟiyunnu
Surah An-Nahl, Verse 19
وَٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَا يَخۡلُقُونَ شَيۡـٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ
allāhuvekkūṭāte avar viḷiccu prārthikkunnavarāruṁ onnuṁ sr̥ṣṭikkunnilla. ennalla; avar tanne sr̥ṣṭikkappeṭunnavarāṇ
Surah An-Nahl, Verse 20
أَمۡوَٰتٌ غَيۡرُ أَحۡيَآءٖۖ وَمَا يَشۡعُرُونَ أَيَّانَ يُبۡعَثُونَ
avar mr̥taśarīraṅṅaḷāṇ. jīvanillāttavar. taṅṅaḷ uyirtteḻunnēlpikkappeṭuka eppēāḻennupēāluṁ avaraṟiyunnilla
Surah An-Nahl, Verse 21
إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۚ فَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ قُلُوبُهُم مُّنكِرَةٞ وَهُم مُّسۡتَكۡبِرُونَ
niṅṅaḷuṭe daivaṁ ēkadaivamāṇ. ennāl paralēākattil viśvasikkāttavaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ atine niṣēdhikkunnavayāṇ. avar ahaṅkārikaḷāṇ
Surah An-Nahl, Verse 22
لَا جَرَمَ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعۡلِنُونَۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡتَكۡبِرِينَ
avar oḷippiccuvekkunnatuṁ teḷiyiccukāṇikkunnatuṁ allāhu aṟiyunnu. ahaṅkārikaḷe avan iṣṭappeṭunnilla; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 23
وَإِذَا قِيلَ لَهُم مَّاذَآ أَنزَلَ رَبُّكُمۡ قَالُوٓاْ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
niṅṅaḷuṭe nāthan iṟakkittannat entāṇenn cēādiccāl avar paṟayuṁ: "pūrvikaruṭe paḻaṅkathakaḷ.”
Surah An-Nahl, Verse 24
لِيَحۡمِلُوٓاْ أَوۡزَارَهُمۡ كَامِلَةٗ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَمِنۡ أَوۡزَارِ ٱلَّذِينَ يُضِلُّونَهُم بِغَيۡرِ عِلۡمٍۗ أَلَا سَآءَ مَا يَزِرُونَ
uyirtteḻunnēlpunāḷil taṅṅaḷuṭe pāpabhāraṁ pūrṇamāyuṁ cumakkānāṇit iṭavaruttuka. oru vivaravumillāte taṅṅaḷ vaḻipiḻappiccukeāṇṭirikkunnavaruṭe pāpabhāraṅṅaḷil oru paṅkuṁ avar pēṟēṇṭivaruṁ. aṟiyuka: etra cītta bhāramāṇ avar cumannukeāṇṭirikkunnat
Surah An-Nahl, Verse 25
قَدۡ مَكَرَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَأَتَى ٱللَّهُ بُنۡيَٰنَهُم مِّنَ ٱلۡقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّقۡفُ مِن فَوۡقِهِمۡ وَأَتَىٰهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَشۡعُرُونَ
avarkku mumpuḷḷavaruṁ iṅṅane pala tantraṅṅaḷuṁ prayēāgicciṭṭuṇṭ. ennāl avar keṭṭiyuṇṭākkiya keśalappurayuṭe asthivāraṁ tanne allāhu takarttukaḷaññu. atēāṭe atinṟe mēlppura avaruṭe mēl takarnnuvīṇu. avarkkaṟiyātta bhāgattuninnāṇ śikṣakaḷ avarkku mēl vannuvīṇat
Surah An-Nahl, Verse 26
ثُمَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يُخۡزِيهِمۡ وَيَقُولُ أَيۡنَ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تُشَـٰٓقُّونَ فِيهِمۡۚ قَالَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ إِنَّ ٱلۡخِزۡيَ ٱلۡيَوۡمَ وَٱلسُّوٓءَ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
pinnīṭ uyirtteḻunnēlp nāḷil allāhu avare nindyarākkuṁ. avan avarēāṭiṅṅane cēādikkuṁ: "ippēāḷ enṟe paṅkāḷikaḷeviṭe? avarkku vēṇṭiyāyirunnuvallēā niṅṅaḷ cēritiriññu tarkkiccirunnat?” aṟivuḷḷavar paṟayuṁ: "inn nindyatayuṁ śikṣayuṁ satyaniṣēdhikaḷkku tanne.”
Surah An-Nahl, Verse 27
ٱلَّذِينَ تَتَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ ظَالِمِيٓ أَنفُسِهِمۡۖ فَأَلۡقَوُاْ ٱلسَّلَمَ مَا كُنَّا نَعۡمَلُ مِن سُوٓءِۭۚ بَلَىٰٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
taṅṅaḷēāṭ tanne drēāhaṁ ceytukeāṇṭirikke malakkukaḷ jīvan piṭicceṭukkumpēāḷ avar allāhuvin kīḻpeṭuṁ. “ñaṅṅaḷ teṟṟeānnuṁ ceytirunnillallēā” ennu paṟayukayuṁ ceyyuṁ. ennāl; niścayamāyuṁ niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirunnatineppaṟṟi nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah An-Nahl, Verse 28
فَٱدۡخُلُوٓاْ أَبۡوَٰبَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَاۖ فَلَبِئۡسَ مَثۡوَى ٱلۡمُتَكَبِّرِينَ
atināl naraka kavāṭaṅṅaḷilūṭe kaṭannukeāḷḷuka. niṅṅaḷaviṭe nityavāsikaḷāyirikkuṁ. ahaṅkārikaḷuṭēt etra cītta saṅkētaṁ
Surah An-Nahl, Verse 29
۞وَقِيلَ لِلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ مَاذَآ أَنزَلَ رَبُّكُمۡۚ قَالُواْ خَيۡرٗاۗ لِّلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٞۚ وَلَدَارُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞۚ وَلَنِعۡمَ دَارُ ٱلۡمُتَّقِينَ
sūkṣmata pāliccavarēāṭ cēādikkuṁ: "niṅṅaḷuṭe nāthan entāṇ iṟakkittannat?” appēāḻavar paṟayuṁ: "nallatu tanne.” sukr̥taṁ ceytavarkk ī lēākattutanne sadphalamuṇṭ. paralēāka bhavanamēā kūṭutaluttamavuṁ. bhaktanmārkkuḷḷa bhavanaṁ etra mahattaraṁ
Surah An-Nahl, Verse 30
جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ يَدۡخُلُونَهَا تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ لَهُمۡ فِيهَا مَا يَشَآءُونَۚ كَذَٰلِكَ يَجۡزِي ٱللَّهُ ٱلۡمُتَّقِينَ
sthiravāsattinuḷḷa svargīyārāmaṅṅaḷāṇat. avaratil pravēśikkuṁ. atinṟe tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukikkeāṇṭirikkuṁ. avarāgrahikkunnateākke avarkkaviṭe kiṭṭuṁ. avvidhamāṇ allāhu sūkṣmatayuḷḷavarkk pratiphalaṁ nalkunnat
Surah An-Nahl, Verse 31
ٱلَّذِينَ تَتَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمُ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
viśud'dharāyirikke malakkukaḷ marippikkunnavarāṇavar. malakkukaḷ avarēāṭ paṟayuṁ: "niṅṅaḷkku śānti! niṅṅaḷ svargattil pravēśiccukeāḷḷuka. niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirunnatinṟe pratiphalamāṇit.”
Surah An-Nahl, Verse 32
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَوۡ يَأۡتِيَ أَمۡرُ رَبِّكَۚ كَذَٰلِكَ فَعَلَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
ī janattinentāṇ pratīkṣikkānuḷḷat? avaruṭe aṭutt malakkukaḷ varunnatēā alleṅkil ninṟe nāthanṟe kalpana vannettunnatēā allāte. avvidhaṁ tanneyāṇ avarkk mumpuḷḷavaruṁ ceytat. allāhu avarēāṭ orakramavuṁ ceytiṭṭilla. avar taṅṅaḷēāṭutanne akramaṁ kāṇikkukayāyirunnu
Surah An-Nahl, Verse 33
فَأَصَابَهُمۡ سَيِّـَٔاتُ مَا عَمِلُواْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
aṅṅane avar ceytatinṟe durantaphalaṅṅaḷ avare bādhiccu. avar kaḷiyākkittaḷḷiyirunna śikṣa avare valayaṁ ceytu
Surah An-Nahl, Verse 34
وَقَالَ ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْ لَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا عَبَدۡنَا مِن دُونِهِۦ مِن شَيۡءٖ نَّحۡنُ وَلَآ ءَابَآؤُنَا وَلَا حَرَّمۡنَا مِن دُونِهِۦ مِن شَيۡءٖۚ كَذَٰلِكَ فَعَلَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ فَهَلۡ عَلَى ٱلرُّسُلِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
bahudaiva viśvāsikaḷ paṟaññu: "allāhu icchiccirunneṅkil ñaṅṅaḷēā ñaṅṅaḷuṭe pitākkanmārēā avanekkūṭāte onnineyuṁ pūjikkumāyirunnilla. avanṟe vidhiyillāte onnuṁ niṣid'dhamākkumāyirunnilla.” avarkku mumpuḷḷavaruṁ itutanne ceytiṭṭuṇṭ. sandēśaṁ vyaktamāyi etticcukeāṭukkukayennatallātta entu bādhyatayāṇ daivadūtanmārkkuḷḷat
Surah An-Nahl, Verse 35
وَلَقَدۡ بَعَثۡنَا فِي كُلِّ أُمَّةٖ رَّسُولًا أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱجۡتَنِبُواْ ٱلطَّـٰغُوتَۖ فَمِنۡهُم مَّنۡ هَدَى ٱللَّهُ وَمِنۡهُم مَّنۡ حَقَّتۡ عَلَيۡهِ ٱلضَّلَٰلَةُۚ فَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
niścayamāyuṁ ellā samudāyattiluṁ nāṁ dūtane niyēāgicciṭṭuṇṭ. avareākke paṟaññatitāṇ: "niṅṅaḷ allāhuvin vaḻippeṭuka; vyāja daivaṅṅaḷe varjikkuka.” aṅṅane avaril cilare allāhu nērvaḻiyilākki. maṟṟu cilare durmārgaṁ kīḻppeṭuttukayuṁ ceytu. atināl niṅṅaḷ bhūmiyilūṭe sañcarikkū. enniṭṭ satyatte niṣēdhiccutaḷḷiyavaruṭe oṭukkaṁ evvidhamāyirunnuvenn nēākkikkāṇuka
Surah An-Nahl, Verse 36
إِن تَحۡرِصۡ عَلَىٰ هُدَىٰهُمۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَن يُضِلُّۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
avare nērvaḻiyilākkaṇamenn nīyetra tanne āgrahiccāluṁ, allāhu vaḻikēṭilākkunnavare avan nērvaḻiyilākkukayilla. avarkk sahāyikaḷāyi ārumilla
Surah An-Nahl, Verse 37
وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَا يَبۡعَثُ ٱللَّهُ مَن يَمُوتُۚ بَلَىٰ وَعۡدًا عَلَيۡهِ حَقّٗا وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
allāhuvinṟe pēril taṅṅaḷkkāvuṁ vidhaṁ dr̥ḍhatayēāṭe āṇayiṭṭ avar paṟayunnu: "mariccavare allāhu vīṇṭuṁ jīvippicceḻunnēlpikkukayilla.” ennāl aṅṅaneyalla. ateāru vāgdānamāṇ. atinṟe pūrttīkaraṇaṁ allāhu tanṟe bādhyatayāyi ēṟṟeṭuttirikkunnu. ennāl manuṣyarilēṟeppēruṁ ataṟiyunnilla
Surah An-Nahl, Verse 38
لِيُبَيِّنَ لَهُمُ ٱلَّذِي يَخۡتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰذِبِينَ
taṅṅaḷ bhinniccukeāṇṭirikkunnavayuṭe nijasthiti satyaniṣēdhikaḷkk vivariccukeāṭukkānāṇit. taṅṅaḷ kaḷḷaṁ paṟayunnavarāyirunnuvenn avarkk bēādhyamākānuṁ
Surah An-Nahl, Verse 39
إِنَّمَا قَوۡلُنَا لِشَيۡءٍ إِذَآ أَرَدۡنَٰهُ أَن نَّقُولَ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
oru vastu uṇṭākaṇamenn nāṁ uddēśiccāl “uṇṭākū” ennu kalpikkukayē vēṇṭū, appēāḻēkkuṁ atuṇṭākunnu
Surah An-Nahl, Verse 40
وَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ فِي ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗۖ وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
mardanattinirayāyaśēṣaṁ allāhuvinṟe mārgattil palāyanaṁ ceytavarkk nāṁ ī lēākatt meccamāya pārppiṭaṁ orukkikkeāṭukkuka tanne ceyyuṁ. paralēākatte pratiphalamēā, atimahattaravuṁ. avaritellāṁ aṟiññirunneṅkil
Surah An-Nahl, Verse 41
ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
avarēā, kṣama pālikkukayuṁ taṅṅaḷuṭe nāthanil bharamēlpikkukayuṁ ceytavarāṇ
Surah An-Nahl, Verse 42
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
cila puruṣanmāreyallāte ninakku mump nāṁ dūtanmārāyi āreyuṁ niyēāgicciṭṭilla. nāṁ avarkk sandēśaṁ nalkunnu. iteānnuṁ niṅṅaḷkkaṟiyilleṅkil nēratte udbēādhanaṁ labhiccavarēāṭu cēādiccaṟiyuka
Surah An-Nahl, Verse 43
بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلزُّبُرِۗ وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلذِّكۡرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيۡهِمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ
vyaktamāya pramāṇaṅṅaḷuṁ vēdapustakaṅṅaḷumāyāṇ nāmavare niyēāgiccat. ippēāḷ ninakkuṁ nāmitā ī vēdapustakaṁ iṟakkittannirikkunnu. janaṅṅaḷkkāyi avatīrṇamāyat nīyavarkk viśadīkariccukeāṭukkān. aṅṅane janaṁ cinticcumanas'silākkaṭṭe
Surah An-Nahl, Verse 44
أَفَأَمِنَ ٱلَّذِينَ مَكَرُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ أَن يَخۡسِفَ ٱللَّهُ بِهِمُ ٱلۡأَرۡضَ أَوۡ يَأۡتِيَهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَشۡعُرُونَ
nīcamāya kutantraṅṅaḷ prayēāgikkunnavarippēāḷ samāśvasikkukayāṇēā; allāhu avare bhūmiyil āḻttikkaḷayukayillenn? alleṅkil vicārikkātta bhāgattuninn śikṣa avarkk vannettukayillenn
Surah An-Nahl, Verse 45
أَوۡ يَأۡخُذَهُمۡ فِي تَقَلُّبِهِمۡ فَمَا هُم بِمُعۡجِزِينَ
alleṅkil, avaruṭe pēākkuvaraviniṭayil avarkk atijayikkānāvātta vidhaṁ allāhu avare piṭikūṭukayillennāṇēā avarāśvasikkunnat
Surah An-Nahl, Verse 46
أَوۡ يَأۡخُذَهُمۡ عَلَىٰ تَخَوُّفٖ فَإِنَّ رَبَّكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٌ
atumalleṅkil avar pēṭiccuviṟaccukeāṇṭirikke allāhu avare piṭikūṭukayillenn? ennāl niṅṅaḷuṭe nāthan ēṟe karuṇayuḷḷavanuṁ paramadayāluvumāṇ
Surah An-Nahl, Verse 47
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَىٰ مَا خَلَقَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٖ يَتَفَيَّؤُاْ ظِلَٰلُهُۥ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَٱلشَّمَآئِلِ سُجَّدٗا لِّلَّهِ وَهُمۡ دَٰخِرُونَ
paṭaccavan paṭacca padārthaṅṅaḷuṭe niḻalukaḷ pēāluṁ iṭattēāṭṭuṁ valattēāṭṭuṁ cāññuṁ ceriññuṁ ēṟe vinītamāyi allāhuvin praṇāmamarppikkunnat ivar kāṇunnillē
Surah An-Nahl, Verse 48
وَلِلَّهِۤ يَسۡجُدُۤ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ مِن دَآبَّةٖ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ وَهُمۡ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ
viṇṇiluṁ maṇṇilumuḷḷa jīvikaḷeākkeyuṁ allāhuvin praṇāmamarppikkunnu. malakkukaḷpēāluṁ tānpēārima naṭikkāte avane praṇamikkunnu
Surah An-Nahl, Verse 49
يَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوۡقِهِمۡ وَيَفۡعَلُونَ مَا يُؤۡمَرُونَ۩
avareākkeyuṁ taṅṅaḷuṭe mīteyuḷḷa nāthane bhayappeṭunnu. avan kalpikkunnateākkeyuṁ avar prāvarttikamākkunnu
Surah An-Nahl, Verse 50
۞وَقَالَ ٱللَّهُ لَا تَتَّخِذُوٓاْ إِلَٰهَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِۖ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ فَإِيَّـٰيَ فَٱرۡهَبُونِ
allāhu kalpiccirikkunnu: raṇṭ daivaṅṅaḷe niṅṅaḷ svīkarikkarut. oreāṟṟa daivamēyuḷḷū. atināl niṅṅaḷ enne mātraṁ bhayappeṭuka
Surah An-Nahl, Verse 51
وَلَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَهُ ٱلدِّينُ وَاصِبًاۚ أَفَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَتَّقُونَ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ allāhuvinṟētāṇ. avirāmamāya vaṇakkaṁ avanu mātraṁ. enniṭṭuṁ allāhu allāttavarēāṭāṇēā niṅṅaḷ bhaktipularttunnat
Surah An-Nahl, Verse 52
وَمَا بِكُم مِّن نِّعۡمَةٖ فَمِنَ ٱللَّهِۖ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ فَإِلَيۡهِ تَجۡـَٔرُونَ
niṅṅaḷkkuṇṭāvunna ētanugrahavuṁ allāhuvil ninnuḷḷatāṇ. pinnīṭ niṅṅaḷkk valla vipattuṁ vannupeṭṭāl avaṅkalēkku tanneyāṇ niṅṅaḷ vēvalātikaḷēāṭe pāññaṭukkunnat
Surah An-Nahl, Verse 53
ثُمَّ إِذَا كَشَفَ ٱلضُّرَّ عَنكُمۡ إِذَا فَرِيقٞ مِّنكُم بِرَبِّهِمۡ يُشۡرِكُونَ
pinne, niṅṅaḷil ninn ā vipatt avan nīkkikkaḷaññāl niṅṅaḷileāru vibhāgaṁ taṅṅaḷuṭe nāthanil maṟṟuḷḷavare paṅkucērkkunnu
Surah An-Nahl, Verse 54
لِيَكۡفُرُواْ بِمَآ ءَاتَيۡنَٰهُمۡۚ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
nāṁ avarkku nalkiyatinēāṭuḷḷa nandikēṭ kāṇikkalāṇit. atināl niṅṅaḷ sukhiccukeāḷḷuka. vaikāte ellāṁ niṅṅaḷaṟiyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 55
وَيَجۡعَلُونَ لِمَا لَا يَعۡلَمُونَ نَصِيبٗا مِّمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡۗ تَٱللَّهِ لَتُسۡـَٔلُنَّ عَمَّا كُنتُمۡ تَفۡتَرُونَ
nāṁ avarkku nalkiyatilninn oru vihitaṁ avarkkutanne aṟiyātta cilatinnāyi avar nīkkivekkunnu. allāhuvāṇ satyaṁ. niṅṅaḷ kr̥trimamāyi keṭṭiccamakkunnatine sambandhicc niṅṅaḷ cēādyaṁ ceyyappeṭukatanne ceyyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 56
وَيَجۡعَلُونَ لِلَّهِ ٱلۡبَنَٰتِ سُبۡحَٰنَهُۥ وَلَهُم مَّا يَشۡتَهُونَ
allāhuvin peṇmakkaḷuṇṭenn avar ārēāpikkunnu- avan etra pariśud'dhan! avarkkēā avar iṣṭappeṭunnatuṁ
Surah An-Nahl, Verse 57
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِٱلۡأُنثَىٰ ظَلَّ وَجۡهُهُۥ مُسۡوَدّٗا وَهُوَ كَظِيمٞ
avarileārāḷkk peṇkuññ piṟannatāyi santēāṣavārtta labhiccāl duḥkhattāl avanṟe mukhaṁ kaṟuttiruḷuṁ
Surah An-Nahl, Verse 58
يَتَوَٰرَىٰ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ مِن سُوٓءِ مَا بُشِّرَ بِهِۦٓۚ أَيُمۡسِكُهُۥ عَلَىٰ هُونٍ أَمۡ يَدُسُّهُۥ فِي ٱلتُّرَابِۗ أَلَا سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
tanikku labhicca santēāṣavārttayuṇṭākkunna apamānattāl avan āḷukaḷil ninn oḷiññumaṟayunnu. ayāḷuṭe praśnaṁ, apamānaṁ sahicc atine nilanirttaṇamēā atalla maṇṇil kuḻiccumūṭaṇamēā ennatāṇ. aṟiyuka: avaruṭe tīrumānaṁ vaḷare nīcaṁ tanne
Surah An-Nahl, Verse 59
لِلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ مَثَلُ ٱلسَّوۡءِۖ وَلِلَّهِ ٱلۡمَثَلُ ٱلۡأَعۡلَىٰۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
paralēākattil viśvasikkāttavarkkāṇ patitāvastha. atyunnatāvastha allāhuvināṇ. avan ajayyanuṁ yuktimānumāṇ
Surah An-Nahl, Verse 60
وَلَوۡ يُؤَاخِذُ ٱللَّهُ ٱلنَّاسَ بِظُلۡمِهِم مَّا تَرَكَ عَلَيۡهَا مِن دَآبَّةٖ وَلَٰكِن يُؤَخِّرُهُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗىۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ لَا يَسۡتَـٔۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا يَسۡتَقۡدِمُونَ
janatte avaruṭe akramattinṟe pēril allāhu peṭṭenn piṭikūṭukayāṇeṅkil bhūmukhatt oru jīviyeyuṁ avan viṭṭēkkumāyirunnilla. ennāl niścita avadhivare avarkk avan avasaraṁ anuvadikkukayāṇ. aṅṅane avaruṭe kālāvadhi vannettiyāl pinne oru nimiṣampēāluṁ avarkkat vaikikkānāvilla. nēratteyākkānuṁ sādhyamalla
Surah An-Nahl, Verse 61
وَيَجۡعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكۡرَهُونَۚ وَتَصِفُ أَلۡسِنَتُهُمُ ٱلۡكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ ٱلنَّارَ وَأَنَّهُم مُّفۡرَطُونَ
avar taṅṅaḷkkāyi iṣṭappeṭātta vastukkaḷ allāhuvinuḷḷatāyi saṅkalpikkunnu. ēṟṟavuṁ nallat mātramāṇ taṅṅaḷkkuṇṭāvukayenn avaruṭe nāvukaḷ kaḷḷampaṟayunnu. sanśayamilla; avarkkuḷḷat narakamāṇ. maṟṟārekkāḷuṁ mumpe avarāṇaviṭēkk nayikkappeṭuka
Surah An-Nahl, Verse 62
تَٱللَّهِ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٖ مِّن قَبۡلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ ٱلۡيَوۡمَ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
allāhuvāṇ satyaṁ. ninakku mump pala samudāyaṅṅaḷilēkkuṁ nāṁ dūtanmāre ayacciṭṭuṇṭ. appēāḻeākke ā janattinṟe durvr̥ttikaḷ piśāc avarkk cētēāharamākkittēānnikkukayāyirunnu. atināl avanāṇ inn avaruṭe rakṣādhikāri. avarkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 63
وَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ ٱلَّذِي ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
ninakku nāṁ vēdapustakaṁ iṟakkittannat avarkkiṭayil abhiprāya bhinnatakaḷuḷḷa kāryaṅṅaḷuṭe yāthārthyaṁ avarkk vivariccukeāṭukkānāṇ. viśvasikkunna janattin nērvaḻi kāṭṭānuṁ. oppaṁ anugrahamāyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 64
وَٱللَّهُ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَحۡيَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَآۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَسۡمَعُونَ
allāhu mānattuninn maḻa peyyiccu. atuvaḻi avan jīvanaṟṟa bhūmikk jīvanēki. sanśayamilla; kēṭṭaṟiyunna janattin itil dr̥ṣṭāntamuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 65
وَإِنَّ لَكُمۡ فِي ٱلۡأَنۡعَٰمِ لَعِبۡرَةٗۖ نُّسۡقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهِۦ مِنۢ بَيۡنِ فَرۡثٖ وَدَمٖ لَّبَنًا خَالِصٗا سَآئِغٗا لِّلشَّـٰرِبِينَ
niścayamāyuṁ kannukālikaḷiluṁ niṅṅaḷkk pāṭhamuṇṭ. avayuṭe vayaṟṟiluḷḷatil ninn, cāṇakattinuṁ cēārakkumiṭayilninn niṅṅaḷe nāṁ śud'dhamāya pāl kuṭippikkunnu. kuṭikkunnavarkkellāṁ ānandadāyakamāṇat
Surah An-Nahl, Verse 66
وَمِن ثَمَرَٰتِ ٱلنَّخِيلِ وَٱلۡأَعۡنَٰبِ تَتَّخِذُونَ مِنۡهُ سَكَرٗا وَرِزۡقًا حَسَنًاۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ
īntappanayuṭeyuṁ muntirivaḷḷiyuṭeyuṁ paḻaṅṅaḷil ninn niṅṅaḷ lahari padārthavuṁ nalla āhāravuṁ uṇṭākkunnu. cintikkunna janattin tīrccayāyuṁ atil aṭayāḷamuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 67
وَأَوۡحَىٰ رَبُّكَ إِلَى ٱلنَّحۡلِ أَنِ ٱتَّخِذِي مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا وَمِنَ ٱلشَّجَرِ وَمِمَّا يَعۡرِشُونَ
ninṟe nāthan tēnīccakk bēādhanaṁ nalki; "malakaḷiluṁ maraṅṅaḷiluṁ manuṣyar keṭṭiyuyarttunna pantalukaḷiluṁ niṅṅaḷ kūṭuṇṭākkuka
Surah An-Nahl, Verse 68
ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ فَٱسۡلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلٗاۚ يَخۡرُجُ مِنۢ بُطُونِهَا شَرَابٞ مُّخۡتَلِفٌ أَلۡوَٰنُهُۥ فِيهِ شِفَآءٞ لِّلنَّاسِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ
pinne ellāttaraṁ phalaṅṅaḷilninnuṁ bhakṣikkuka. aṅṅane ninṟe nāthan pākappeṭuttivacca vaḻikaḷil pravēśikkuka.” avayuṭe vayaṟukaḷil ninn varṇavaividhyamuḷḷa pānīyaṁ sravikkunnu. atil manuṣyarkk rēāgaśamanamuṇṭ. cintikkunna janattin itiluṁ dr̥ṣṭāntamuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 69
وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ ثُمَّ يَتَوَفَّىٰكُمۡۚ وَمِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَىٰٓ أَرۡذَلِ ٱلۡعُمُرِ لِكَيۡ لَا يَعۡلَمَ بَعۡدَ عِلۡمٖ شَيۡـًٔاۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٞ قَدِيرٞ
allāhu niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccu. pinne niṅṅaḷe avan marippikkunnu. niṅṅaḷil cilar aṅṅēyaṟṟatte vārdhakyattilēkk taḷḷappeṭunnu. palatuṁ aṟiyāvunna avasthakkuśēṣaṁ onnuṁ aṟiyātta sthitiyilettānāṇit. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanāṇ. ellāṟṟinuṁ kaḻivuṟṟavanuṁ
Surah An-Nahl, Verse 70
وَٱللَّهُ فَضَّلَ بَعۡضَكُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ فِي ٱلرِّزۡقِۚ فَمَا ٱلَّذِينَ فُضِّلُواْ بِرَآدِّي رِزۡقِهِمۡ عَلَىٰ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَهُمۡ فِيهِ سَوَآءٌۚ أَفَبِنِعۡمَةِ ٱللَّهِ يَجۡحَدُونَ
āhārakāryattil allāhu niṅṅaḷil cilare maṟṟu cilarekkāḷ mikavuṟṟavarākkiyirikkunnu. ennāl mikav labhiccavar taṅṅaḷuṭe vibhavaṁ taṅṅaḷuṭe bhr̥tyanmārkk viṭṭukeāṭukkunnatilūṭe avareyeākke taṅṅaḷeppēāle atil samanmārākkunnilla. appēāḷ pinne allāhuvinṟe anugrahatteyāṇēā avar niṣēdhikkunnat
Surah An-Nahl, Verse 71
وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنۡ أَنفُسِكُمۡ أَزۡوَٰجٗا وَجَعَلَ لَكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُم بَنِينَ وَحَفَدَةٗ وَرَزَقَكُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِۚ أَفَبِٱلۡبَٰطِلِ يُؤۡمِنُونَ وَبِنِعۡمَتِ ٱللَّهِ هُمۡ يَكۡفُرُونَ
allāhu niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe vargattil ninnutanne iṇakaḷe uṇṭākkittannu. niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe iṇakaḷilūṭe putranmāreyuṁ nalki. petranmāreyuṁ. viśiṣṭa vastukkaḷ āhāramāyi tannu. enniṭṭuṁ ikkūṭṭar asatyattil viśvasikkukayāṇēā? allāhuvinṟe anugrahatte appāṭe taḷḷippaṟayukayuṁ
Surah An-Nahl, Verse 72
وَيَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَمۡلِكُ لَهُمۡ رِزۡقٗا مِّنَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ شَيۡـٔٗا وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ
ākāśabhūmikaḷil ninn avarkk āhārameānnuṁ nalkāttavareyuṁ onninuṁ kaḻiyāttavareyumāṇ allāhuvekkūṭāte avar pūjiccukeāṇṭirikkunnat
Surah An-Nahl, Verse 73
فَلَا تَضۡرِبُواْ لِلَّهِ ٱلۡأَمۡثَالَۚ إِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
atināl niṅṅaḷ allāhuve maṟṟeānnumāyi sādr̥śyappeṭuttarut. tīrccayāyuṁ allāhu ellāṁ aṟiyunnu. niṅṅaḷ aṟiyunnumilla
Surah An-Nahl, Verse 74
۞ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلًا عَبۡدٗا مَّمۡلُوكٗا لَّا يَقۡدِرُ عَلَىٰ شَيۡءٖ وَمَن رَّزَقۡنَٰهُ مِنَّا رِزۡقًا حَسَنٗا فَهُوَ يُنفِقُ مِنۡهُ سِرّٗا وَجَهۡرًاۖ هَلۡ يَسۡتَوُۥنَۚ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
allāhu orudāharaṇaṁ samarppikkunnu: orāḷ maṟṟeārāḷuṭe uṭamayiluḷḷa aṭimayāṇ. ayāḷkkeānninuṁ kaḻiyilla; maṟṟeārāḷ, nāṁ nam'muṭe vakayāyi nalkiya uttamamāya āhārapadārthaṅṅaḷil ninn rahasyamāyuṁ parasyamāyuṁ celavaḻiccukeāṇṭirikkunnu. avariruvaruṁ tulyarāṇēā? allāhuvin stuti. eṅkiluṁ avarilēṟe pēruṁ kāryaṁ manas'silākkunnilla
Surah An-Nahl, Verse 75
وَضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا رَّجُلَيۡنِ أَحَدُهُمَآ أَبۡكَمُ لَا يَقۡدِرُ عَلَىٰ شَيۡءٖ وَهُوَ كَلٌّ عَلَىٰ مَوۡلَىٰهُ أَيۡنَمَا يُوَجِّههُّ لَا يَأۡتِ بِخَيۡرٍ هَلۡ يَسۡتَوِي هُوَ وَمَن يَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ وَهُوَ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
allāhu maṟṟeārudāharaṇaṁ kūṭi nalkunnu: raṇṭāḷukaḷ. avarileāruvan ūmayāṇ. onninuṁ kaḻiyāttavan. avan tanṟe yajamānan oru bhāramāṇ. ayāḷ avane eviṭēkkayaccāluṁ avaneāru nanmayuṁ varuttukayilla. ayāḷuṁ, svayaṁ nērvaḻiyil nilayuṟappicc nīti kalpikkunnavanuṁ orupēāleyāṇēā
Surah An-Nahl, Verse 76
وَلِلَّهِ غَيۡبُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَآ أَمۡرُ ٱلسَّاعَةِ إِلَّا كَلَمۡحِ ٱلۡبَصَرِ أَوۡ هُوَ أَقۡرَبُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
ākāśabhūmikaḷil oḷiññirikkunnavayeākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavan allāhu mātramāṇ. ā antyasamayaṁ imaveṭṭumpēāle mātramāṇ. alleṅkil atinekkāḷ vēgatayuḷḷat. allāhu ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah An-Nahl, Verse 77
وَٱللَّهُ أَخۡرَجَكُم مِّنۢ بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ شَيۡـٔٗا وَجَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَٰرَ وَٱلۡأَفۡـِٔدَةَ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
allāhu niṅṅaḷe mātākkaḷuṭe udaraṅṅaḷil ninn onnuṁ aṟiyāttavarāyi puṟattēkk keāṇṭuvannu; pinne niṅṅaḷkk avan kēḷviyuṁ kāḻcakaḷuṁ hr̥dayaṅṅaḷuṁ nalki. niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarākān
Surah An-Nahl, Verse 78
أَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ مُسَخَّرَٰتٖ فِي جَوِّ ٱلسَّمَآءِ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱللَّهُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
ivar paṟavakaḷe kāṇunnillē? antarīkṣattil ava evvidhaṁ adhīnamākkappeṭṭirikkunnuvenn. allāhuvallāte āruṁ avaye tāṅṅinirttunnilla. viśvasikkunna janattin itil dhārāḷaṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 79
وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنۢ بُيُوتِكُمۡ سَكَنٗا وَجَعَلَ لَكُم مِّن جُلُودِ ٱلۡأَنۡعَٰمِ بُيُوتٗا تَسۡتَخِفُّونَهَا يَوۡمَ ظَعۡنِكُمۡ وَيَوۡمَ إِقَامَتِكُمۡ وَمِنۡ أَصۡوَافِهَا وَأَوۡبَارِهَا وَأَشۡعَارِهَآ أَثَٰثٗا وَمَتَٰعًا إِلَىٰ حِينٖ
allāhu niṅṅaḷuṭe vīṭukaḷe niṅṅaḷkkuḷḷa viśramasthalaṅṅaḷākki. mr̥gattēālukaḷilninn avan niṅṅaḷkk pārppiṭaṅṅaḷuṇṭākkittannu. niṅṅaḷuṭe yātrā nāḷukaḷiluṁ tāvaḷamaṭikkunna dinaṅṅaḷiluṁ niṅṅaḷava anāyāsaṁ upayēāgappeṭuttunnu. cem'mariyāṭukaḷuṭeyuṁ oṭṭakaṅṅaḷuṭeyuṁ kēālāṭukaḷuṭeyuṁ rēāmaṅṅaḷilninn niścitakālanvare upayēāgikkāvunna vīṭṭupakaraṇaṅṅaḷ avanuṇṭākkittannu. upakārapradamāya maṟṟu vastukkaḷuṁ
Surah An-Nahl, Verse 80
وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّمَّا خَلَقَ ظِلَٰلٗا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ ٱلۡجِبَالِ أَكۡنَٰنٗا وَجَعَلَ لَكُمۡ سَرَٰبِيلَ تَقِيكُمُ ٱلۡحَرَّ وَسَرَٰبِيلَ تَقِيكُم بَأۡسَكُمۡۚ كَذَٰلِكَ يُتِمُّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡلِمُونَ
allāhu tān sr̥ṣṭicca niravadhi vastukkaḷāl niṅṅaḷkk taṇaluṇṭākki. parvataṅṅaḷil avan niṅṅaḷkk abhayasthānaṅṅaḷumuṇṭākki. niṅṅaḷe cūṭil ninn kātturakṣikkunna vastraṅṅaḷ nalki. yud'dhavēḷayil sanrakṣaṇamēkunna kavacaṅṅaḷuṁ pradānaṁ ceytu. ivvidhaṁ allāhu tanṟe anugrahaṁ niṅṅaḷkk pūrttīkariccutarunnu; niṅṅaḷ anusaraṇamuḷḷavarākān
Surah An-Nahl, Verse 81
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّمَا عَلَيۡكَ ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
enniṭṭuṁ avar pinmāṟukayāṇeṅkil ōrkkuka: satyasandēśaṁ vyaktamāyi etticcukeāṭukkunnatallātta oruttaravāditvavuṁ ninakkilla
Surah An-Nahl, Verse 82
يَعۡرِفُونَ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ ثُمَّ يُنكِرُونَهَا وَأَكۡثَرُهُمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
allāhuvinṟe aḷavaṟṟa anugrahaṅṅaḷ avaraṟiyunnuṇṭ. enniṭṭuṁ avaratine taḷḷippaṟayukayāṇ. avarilēṟeppēruṁ nandikeṭṭavarāṇ
Surah An-Nahl, Verse 83
وَيَوۡمَ نَبۡعَثُ مِن كُلِّ أُمَّةٖ شَهِيدٗا ثُمَّ لَا يُؤۡذَنُ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ وَلَا هُمۡ يُسۡتَعۡتَبُونَ
ellā ōrēā samudāyattilninnuṁ ōrēā sākṣiye nāṁ uyirtteḻunnēlpikkunna divasaṁ. annu pinne oḻikaḻivu paṟayān satyaniṣēdhikaḷkk oravasaravuṁ nalkukayilla. avarilninn paścāttāpaṁ āvaśyappeṭukayumilla
Surah An-Nahl, Verse 84
وَإِذَا رَءَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ ٱلۡعَذَابَ فَلَا يُخَفَّفُ عَنۡهُمۡ وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
akramaṁ pravartticcavar śikṣa nēril kaṇṭāl pinnīṭ avarkk atileāriḷavuṁ nalkukayilla. avarkkeāṭṭuṁ avadhi labhikkukayumilla
Surah An-Nahl, Verse 85
وَإِذَا رَءَا ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْ شُرَكَآءَهُمۡ قَالُواْ رَبَّنَا هَـٰٓؤُلَآءِ شُرَكَآؤُنَا ٱلَّذِينَ كُنَّا نَدۡعُواْ مِن دُونِكَۖ فَأَلۡقَوۡاْ إِلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلَ إِنَّكُمۡ لَكَٰذِبُونَ
bahudaiva viśvāsikaḷ taṅṅaḷ allāhuvil paṅkāḷikaḷākkiyirunnavare kāṇumpēāḷ paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ninnekkūṭāte ñaṅṅaḷ viḷiccu prārthikkāṟuṇṭāyirunna ñaṅṅaḷuṭe paṅkāḷikaḷāṇivar.” appēāḷ ā paṅkāḷikaḷ avarēāṭiṅṅane paṟayuṁ: "niṅṅaḷ kaḷḷaṁ paṟayunnavarāṇ.”
Surah An-Nahl, Verse 86
وَأَلۡقَوۡاْ إِلَى ٱللَّهِ يَوۡمَئِذٍ ٱلسَّلَمَۖ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
ann avarellāṁ allāhuvin kīḻeātuṅṅuṁ. avar keṭṭiccamaccirunnavayellāṁ avarilninn akannupēākuṁ
Surah An-Nahl, Verse 87
ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ زِدۡنَٰهُمۡ عَذَابٗا فَوۡقَ ٱلۡعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يُفۡسِدُونَ
satyatte niṣēdhiccutaḷḷukayuṁ allāhuvinṟe mārgattilninn janaṅṅaḷe taṭayukayuṁ ceytavarkk nāṁ śikṣakku mēl śikṣa kūṭṭikkeāṭukkuṁ. avar nāśaṁ varuttikkeāṇṭirunnatinālāṇit
Surah An-Nahl, Verse 88
وَيَوۡمَ نَبۡعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٖ شَهِيدًا عَلَيۡهِم مِّنۡ أَنفُسِهِمۡۖ وَجِئۡنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَىٰ هَـٰٓؤُلَآءِۚ وَنَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ تِبۡيَٰنٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُسۡلِمِينَ
ōrēā samudāyattiluṁ avarkketirāyi nilakeāḷḷunna sākṣiye avaril ninnu tanne nāṁ niyēāgikkunna divasamāṇat. ikkūṭṭarkketire sākṣiyāyi ninne nāṁ keāṇṭuvarunnatumāṇ. ninakk nāṁ ī vēdapustakaṁ iṟakkittannirikkunnu. itil sakala saṅgatikaḷkkumuḷḷa viśadīkaraṇamuṇṭ. vaḻippeṭṭu jīvikkunnavarkk vaḻikāṭṭiyuṁ anugrahavuṁ śubhavr̥ttāntavumāṇit
Surah An-Nahl, Verse 89
۞إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ وَٱلۡإِحۡسَٰنِ وَإِيتَآيِٕ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَيَنۡهَىٰ عَنِ ٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِ وَٱلۡبَغۡيِۚ يَعِظُكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
nītipālikkaṇamennuṁ nanma ceyyaṇamennuṁ kuṭumba bandhamuḷḷavarkk sahāyaṁ nalkaṇamennuṁ allāhu kalpikkunnu. nīcavuṁ niṣid'dhavuṁ atikramavuṁ vilakkukayuṁ ceyyunnu. avan niṅṅaḷe upadēśikkukayāṇ. niṅṅaḷ kāryaṁ manas'silākkān
Surah An-Nahl, Verse 90
وَأَوۡفُواْ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ إِذَا عَٰهَدتُّمۡ وَلَا تَنقُضُواْ ٱلۡأَيۡمَٰنَ بَعۡدَ تَوۡكِيدِهَا وَقَدۡ جَعَلۡتُمُ ٱللَّهَ عَلَيۡكُمۡ كَفِيلًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا تَفۡعَلُونَ
niṅṅaḷ allāhuvēāṭ pratijña ceytāl pūrṇamāyuṁ pālikkuka. allāhuve sākṣiyākki niṅṅaḷ ceytuṟappikkunna satyaṅṅaḷeānnuṁ laṅghikkarut. niṅṅaḷ ceyyunnateākkeyuṁ allāhu aṟiyunnuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 91
وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّتِي نَقَضَتۡ غَزۡلَهَا مِنۢ بَعۡدِ قُوَّةٍ أَنكَٰثٗا تَتَّخِذُونَ أَيۡمَٰنَكُمۡ دَخَلَۢا بَيۡنَكُمۡ أَن تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرۡبَىٰ مِنۡ أُمَّةٍۚ إِنَّمَا يَبۡلُوكُمُ ٱللَّهُ بِهِۦۚ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ
bhadratayēāṭe nūl nūṟṟa śēṣaṁ at pala tuṇṭukaḷākki peāṭṭiccukaḷaññavaḷeppēāle niṅṅaḷākarut. oru janavibhāgaṁ maṟṟeāru janavibhāgattēkkāḷ kūṭutal nēṭānāyi niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷe parasparaṁ vañcanēāpādhiyākkarut. atilūṭe allāhu niṅṅaḷe parīkṣikkuka mātramāṇ ceyyunnat. uyirtteḻunnēlpu nāḷil niṅṅaḷ bhinniccirunna kāryaṅṅaḷuṭe nijasthiti niṅṅaḷkkavan vyaktamākkittarikatanne ceyyuṁ
Surah An-Nahl, Verse 92
وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَعَلَكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَلَٰكِن يُضِلُّ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَلَتُسۡـَٔلُنَّ عَمَّا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
allāhu icchiccirunneṅkil niṅṅaḷe avan oreāṟṟa samudāyamākkumāyirunnu. ennāl avanicchikkunnavare avan vaḻikēṭilākkunnu. avanicchikkunnavare nērvaḻiyilākkukayuṁ ceyyunnu. niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirikkunnatineppaṟṟi tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ cēādikkappeṭuṁ
Surah An-Nahl, Verse 93
وَلَا تَتَّخِذُوٓاْ أَيۡمَٰنَكُمۡ دَخَلَۢا بَيۡنَكُمۡ فَتَزِلَّ قَدَمُۢ بَعۡدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُواْ ٱلسُّوٓءَ بِمَا صَدَدتُّمۡ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَكُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷe parasparaṁ vañcanēāpādhiyākkarut. aṅṅane ceytāl satyattil nilayuṟappicca śēṣaṁ kāliṭaṟānuṁ allāhuvinṟe mārgattil ninn janaṅṅaḷe taṭaññatinṟe pēril duritamanubhavikkānuṁ atiṭavaruttuṁ. pinne niṅṅaḷkk atibhayaṅkaramāya śikṣayuṇṭākuṁ
Surah An-Nahl, Verse 94
وَلَا تَشۡتَرُواْ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ ثَمَنٗا قَلِيلًاۚ إِنَّمَا عِندَ ٱللَّهِ هُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
allāhuvumāyuḷḷa pratijñakaḷ niṅṅaḷ nis'sāravilaykk vilkkarut. sanśayanvēṇṭa; allāhuvinṟe aṭuttuḷḷatu tanneyāṇ niṅṅaḷkkuttamaṁ. niṅṅaḷ kāryaṁ manas'silākkunnavareṅkil
Surah An-Nahl, Verse 95
مَا عِندَكُمۡ يَنفَدُ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ بَاقٖۗ وَلَنَجۡزِيَنَّ ٱلَّذِينَ صَبَرُوٓاْ أَجۡرَهُم بِأَحۡسَنِ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
niṅṅaḷuṭe vaśamuḷḷat tīrnnupēākuṁ. bākkiyāvunnat allāhuvinṟe vaśamuḷḷat mātraṁ. tīrccayāyuṁ kṣamapālikkunnavarkk nāṁ avaruṭe nanmaniṟañña karmaṅṅaḷkk arhamāya pratiphalaṁ nalkuṁ
Surah An-Nahl, Verse 96
مَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا مِّن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَنُحۡيِيَنَّهُۥ حَيَوٰةٗ طَيِّبَةٗۖ وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَجۡرَهُم بِأَحۡسَنِ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
puruṣanēā strīyēā ārāvaṭṭe. satyaviśvāsiyāyirikke salkkarmaṁ pravarttikkunnavarkk niścayamāyuṁ nāṁ meccappeṭṭa jīvitaṁ nalkuṁ. avar pravartticcukeāṇṭirunnatil ēṟṟaṁ uttamamāyatin anusr̥tamāya pratiphalavuṁ nāmavarkk keāṭukkuṁ
Surah An-Nahl, Verse 97
فَإِذَا قَرَأۡتَ ٱلۡقُرۡءَانَ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ ٱلرَّجِيمِ
nī khur'ān pārāyaṇaṁ ceyyumpēāḷ śapikkappeṭṭa piśācil ninn allāhuvēāṭ śaraṇaṁ tēṭuka
Surah An-Nahl, Verse 98
إِنَّهُۥ لَيۡسَ لَهُۥ سُلۡطَٰنٌ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ taṅṅaḷuṭe nāthanil bharamēlpikkukayuṁ ceyyunnavaruṭe mēl piśācin oṭṭuṁ svādhīnamilla
Surah An-Nahl, Verse 99
إِنَّمَا سُلۡطَٰنُهُۥ عَلَى ٱلَّذِينَ يَتَوَلَّوۡنَهُۥ وَٱلَّذِينَ هُم بِهِۦ مُشۡرِكُونَ
piśācine rakṣādhikāriyākkukayuṁ avanṟe prēraṇamūlaṁ allāhuvil paṅkucērkkukayuṁ ceyyunnavaruṭe mēl mātramāṇ avan svādhīnamuḷḷat
Surah An-Nahl, Verse 100
وَإِذَا بَدَّلۡنَآ ءَايَةٗ مَّكَانَ ءَايَةٖ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مُفۡتَرِۭۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
oru vacanattinu pakaramāyi maṟṟeāru vacanaṁ nāṁ avatarippikkumpēāḷ - tān entāṇ avatarippikkunnatenn allāhuvin nannāyaṟiyāṁ - avar paṟayuṁ: "nī it kr̥trimamāyi keṭṭiyuṇṭākkunnavan mātramāṇ.” ennāl yāthārthyaṁ atalla; avarilēṟeppēruṁ kāryamaṟiyunnilla
Surah An-Nahl, Verse 101
قُلۡ نَزَّلَهُۥ رُوحُ ٱلۡقُدُسِ مِن رَّبِّكَ بِٱلۡحَقِّ لِيُثَبِّتَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَهُدٗى وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُسۡلِمِينَ
paṟayuka: ninṟe nāthaṅkal ninn pariśud'dhātmāv vaḷare kaṇiśatayēāṭe iṟakkittannatāṇit. at satyaviśvāsaṁ svīkariccavare atiluṟappiccunirttunnu. vaḻippeṭṭu jīvikkunnavarkkat vaḻikāṭṭiyāṇ. śubhavārttayuṁ
Surah An-Nahl, Verse 102
وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّهُمۡ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُۥ بَشَرٞۗ لِّسَانُ ٱلَّذِي يُلۡحِدُونَ إِلَيۡهِ أَعۡجَمِيّٞ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيّٞ مُّبِينٌ
iddēhattinit paṭhippiccukeāṭukkunnat veṟumeāru manuṣyan mātramāṇenn ikkūṭṭar pracarippikkunnatāyi niścayamāyuṁ namukkaṟiyāṁ. ennāl ivar dus'sūcana nalkikkeāṇṭirikkunnayāḷuṭe bhāṣa aṟabiyalla. itēā, teḷiñña aṟabi bhāṣayiluṁ
Surah An-Nahl, Verse 103
إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ لَا يَهۡدِيهِمُ ٱللَّهُ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ
allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷil viśvasikkāttavare allāhu nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca. avarkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 104
إِنَّمَا يَفۡتَرِي ٱلۡكَذِبَ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَٰذِبُونَ
allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷil viśvasikkāttavar tanneyāṇ kaḷḷaṁ keṭṭiccamakkunnat. nuṇa paṟayunnavaruṁ avar tanne
Surah An-Nahl, Verse 105
مَن كَفَرَ بِٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ إِيمَٰنِهِۦٓ إِلَّا مَنۡ أُكۡرِهَ وَقَلۡبُهُۥ مُطۡمَئِنُّۢ بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَٰكِن مَّن شَرَحَ بِٱلۡكُفۡرِ صَدۡرٗا فَعَلَيۡهِمۡ غَضَبٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
allāhuvil viśvasiccaśēṣaṁ aviśvasiccavan, tuṟanna manas'sēāṭe satyaniṣēdhaṁ aṅgīkariccavarāṇeṅkil avaruṭe mēl daivakēāpamuṇṭ. kaṭutta śikṣayuṁ. ennāl taṅṅaḷuṭe manas's satyaviśvāsattil śānti nēṭiyatāyirikke nirbandhitarāyi aṅṅane ceyyunnavarkkitu bādhakamalla
Surah An-Nahl, Verse 106
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ ٱسۡتَحَبُّواْ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا عَلَى ٱلۡأٓخِرَةِ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
avar aihikajīvitatte paralēākattekkāḷ iṣṭappeṭunnatinālāṇit. satyaniṣēdhikaḷāya janatte allāhu nērvaḻiyilākkukayilla
Surah An-Nahl, Verse 107
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ طَبَعَ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ وَسَمۡعِهِمۡ وَأَبۡصَٰرِهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡغَٰفِلُونَ
allāhu hr̥dayaṅṅaḷuṁ kātukaḷuṁ kaṇṇukaḷuṁ keāṭṭiyaṭaccu mudraveccavarāṇavar. tikañña aśrad'dhayil kaḻiyunnavaruṁ
Surah An-Nahl, Verse 108
لَا جَرَمَ أَنَّهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
sanśayaṁ vēṇṭa; paralēākatt naṣṭaṁ paṟṟiyavaruṁ avar tanne
Surah An-Nahl, Verse 109
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا فُتِنُواْ ثُمَّ جَٰهَدُواْ وَصَبَرُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
nēremaṟicc aṅṅēyaṟṟaṁ pīḍitarāyaśēṣaṁ svadēśaṁ veṭiññ palāyanaṁ naṭattukayuṁ pinnīṭ samarattilērppeṭukayuṁ kṣamapālikkukayuṁ ceytavare sambandhiccēṭattēāḷaṁ ninṟe nāthan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvuṁ tanne; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 110
۞يَوۡمَ تَأۡتِي كُلُّ نَفۡسٖ تُجَٰدِلُ عَن نَّفۡسِهَا وَتُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
orudinaṁ atuṇṭākuṁ. ann ellā manuṣyaruṁ svantaṁ kāryattinuvēṇṭi vādiccukeāṇṭirikkuṁ. ellā ōrēāruttarkkuṁ taṅṅaḷuṭe karmaphalaṁ pūrṇamāyi nalkappeṭuṁ. āruṁ oruvidha anītikkumirayāvukayumilla
Surah An-Nahl, Verse 111
وَضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا قَرۡيَةٗ كَانَتۡ ءَامِنَةٗ مُّطۡمَئِنَّةٗ يَأۡتِيهَا رِزۡقُهَا رَغَدٗا مِّن كُلِّ مَكَانٖ فَكَفَرَتۡ بِأَنۡعُمِ ٱللَّهِ فَأَذَٰقَهَا ٱللَّهُ لِبَاسَ ٱلۡجُوعِ وَٱلۡخَوۡفِ بِمَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ
allāhu oru nāṭinṟe udāharaṇaṁ eṭuttukāṇikkunnu. at nirbhayavuṁ śāntavumāyirunnu. aviṭēkkāvaśyamāya āhāraṁ nānābhāgattuninnuṁ samr̥d'dhamāyi vannukeāṇṭirunnu. enniṭṭuṁ ā nāṭ allāhuvinṟe anugrahaṅṅaḷēāṭ nandikēṭu kāṇiccu. appēāḷ allāhu atine viśappinṟeyuṁ bhayattinṟeyuṁ āvaraṇamaṇiyiccu. avar pravartticcukeāṇṭirunnatinṟe phalamāyi
Surah An-Nahl, Verse 112
وَلَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مِّنۡهُمۡ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُ وَهُمۡ ظَٰلِمُونَ
avarilninnutanneyuḷḷa oru daivadūtan avaruṭe aṭuttu cennu. appēāḷ avaraddēhatte kaḷavākki. avaraṅṅane akramikaḷāyi. śikṣa avare piṭikūṭukayuṁ ceytu
Surah An-Nahl, Verse 113
فَكُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ حَلَٰلٗا طَيِّبٗا وَٱشۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ
atināl allāhu niṅṅaḷkku nalkiya vibhavaṅṅaḷil anuvadanīyavuṁ uttamavumāyat tinnukeāḷḷuka. allāhuvinṟe anugrahattin nandi kāṇikkuka. niṅṅaḷ avanumātraṁ vaḻippeṭunnavareṅkil
Surah An-Nahl, Verse 114
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةَ وَٱلدَّمَ وَلَحۡمَ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۖ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
śavaṁ, raktaṁ, pannimānsaṁ, allāhu allāttavaruṭe pēril aṟukkappeṭṭat iva mātramāṇ allāhu niṅṅaḷkk niṣid'dhamākkiyat. athavā, āreṅkiluṁ nirbandhitanāyāl, avan atāgrahikkunnavanēā atyāvaśyattilēṟe tinnunnavanēā alleṅkil, allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumākunnu
Surah An-Nahl, Verse 115
وَلَا تَقُولُواْ لِمَا تَصِفُ أَلۡسِنَتُكُمُ ٱلۡكَذِبَ هَٰذَا حَلَٰلٞ وَهَٰذَا حَرَامٞ لِّتَفۡتَرُواْ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَفۡتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ لَا يُفۡلِحُونَ
niṅṅaḷuṭe nāvukaḷ viśēṣippikkunnatinṟe aṭisthānattil, “it anuvadanīyaṁ, it niṣid'dhaṁ” enniṅṅane kaḷḷaṁ paṟayātirikkuka. niṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamakkalākumat. allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamakkunnavar orikkaluṁ vijayikkukayilla; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 116
مَتَٰعٞ قَلِيلٞ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
vaḷare tucchamāya sukhānubhavamāṇ avarkkuṇṭāvuka. pinne avarkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah An-Nahl, Verse 117
وَعَلَى ٱلَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمۡنَا مَا قَصَصۡنَا عَلَيۡكَ مِن قَبۡلُۖ وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
ninakk nēratte nāṁ vivariccutannava jūtanmārkkuṁ nāṁ niṣid'dhamākkukayuṇṭāyi. nāṁ avarēāṭeāṭṭuṁ anīti ceytiṭṭilla. avar taṅṅaḷēāṭu tanne anīti ceyyukayāyirunnu
Surah An-Nahl, Verse 118
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٌ
ennāl, aṟivillāyma kāraṇaṁ abad'dhaṁ pravarttikkukayuṁ pinnīṭ paścāttapikkukayuṁ jīvitaṁ nannākkittīrkkukayuṁ ceytavarēāṭ, atinu śēṣavuṁ ninṟe nāthan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanuṁ tanne; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 119
إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ كَانَ أُمَّةٗ قَانِتٗا لِّلَّهِ حَنِيفٗا وَلَمۡ يَكُ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
ibṟāhīṁ svayaṁ oru samudāyamāyirunnu. addēhaṁ allāhuvin vaḻaṅṅi jīvikkunnavanāyirunnu. ceāvvāya pātayil uṟaccunilkkunnavanuṁ. addēhaṁ bahudaivaviśvāsikaḷil peṭṭavanāyirunnilla
Surah An-Nahl, Verse 120
شَاكِرٗا لِّأَنۡعُمِهِۚ ٱجۡتَبَىٰهُ وَهَدَىٰهُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
addēhaṁ allāhuvinṟe anugrahaṅṅaḷkk nandi kāṇikkunnavanāyirunnu. allāhu addēhatte teraññeṭukkukayuṁ ēṟṟaṁ nērāya vaḻiyil nayikkukayuṁ ceytu
Surah An-Nahl, Verse 121
وَءَاتَيۡنَٰهُ فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗۖ وَإِنَّهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
ihalēākatt addēhattinu nāṁ nanma nalki. paralēākattēā, uṟappāyuṁ addēhaṁ saccaritarilāyirikkuṁ
Surah An-Nahl, Verse 122
ثُمَّ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ أَنِ ٱتَّبِعۡ مِلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۖ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
pinnīṭ ninakku nāṁ bēādhanaṁ nalki, ēṟṟaṁ ceāvvāyapātayil nilayuṟappicca ibṟāhīminṟe mārgaṁ pintuṭaraṇamenn. addēhaṁ bahudaivaviśvāsikaḷil peṭṭavanāyirunnilla
Surah An-Nahl, Verse 123
إِنَّمَا جُعِلَ ٱلسَّبۡتُ عَلَى ٱلَّذِينَ ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِۚ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ
śābatt dinācaraṇaṁ akkāryattil bhinniccavaruṭe mēl mātramāṇ nāṁ naṭappākkiyat. ninṟe nāthan avarkkiṭayil bhinnatayuḷḷa kāryaṅṅaḷileākkeyuṁ uyirtteḻunnēlpunāḷil tīrpp kalpikkuṁ; tīrcca
Surah An-Nahl, Verse 124
ٱدۡعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِٱلۡحِكۡمَةِ وَٱلۡمَوۡعِظَةِ ٱلۡحَسَنَةِۖ وَجَٰدِلۡهُم بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
yuktikeāṇṭuṁ sadupadēśaṁ keāṇṭuṁ nī janatte ninṟe nāthanṟe mārgattilēkk kṣaṇikkuka. ēṟṟaṁ nalla nilayil avarumāyi sanvādaṁ naṭattuka. niścayamāyuṁ ninṟe nāthan tanṟe nērvaḻi viṭṭ piḻaccupēāyavare sambandhicc nannāyaṟiyunnavanāṇ. nērvaḻi prāpiccavareppaṟṟiyuṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇavan
Surah An-Nahl, Verse 125
وَإِنۡ عَاقَبۡتُمۡ فَعَاقِبُواْ بِمِثۡلِ مَا عُوقِبۡتُم بِهِۦۖ وَلَئِن صَبَرۡتُمۡ لَهُوَ خَيۡرٞ لِّلصَّـٰبِرِينَ
niṅṅaḷ pratikāraṁ ceyyunnuveṅkil iṅṅēāṭṭ akramikkappeṭṭatin tulyamāyi aṅṅēāṭṭuṁ śikṣānaṭapaṭikaḷ svīkarikkuka. ennāl niṅṅaḷ kṣamikkukayāṇeṅkil aṟiyuka: atu tanneyāṇ kṣamāśīlarkk kūṭutaluttamaṁ
Surah An-Nahl, Verse 126
وَٱصۡبِرۡ وَمَا صَبۡرُكَ إِلَّا بِٱللَّهِۚ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ وَلَا تَكُ فِي ضَيۡقٖ مِّمَّا يَمۡكُرُونَ
nī kṣamikkuka. allāhuvinṟe mahattāya anugrahaṁ keāṇṭu mātramāṇ ninakk kṣamikkān kaḻiyunnat. avareppaṟṟi nī duḥkhikkarut. avaruṭe kutantraṅṅaḷeppaṟṟi viṣamikkukayuṁ vēṇṭa
Surah An-Nahl, Verse 127
إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّٱلَّذِينَ هُم مُّحۡسِنُونَ
sanśayamilla; allāhu bhaktanmārēāṭeāppamāṇ. saccaritarāyikkaḻiyunnavarēāṭeāppaṁ
Surah An-Nahl, Verse 128