Surah Al-Kahf Verse 57 - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
Surah Al-Kahfوَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِۦ فَأَعۡرَضَ عَنۡهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُۚ إِنَّا جَعَلۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ أَكِنَّةً أَن يَفۡقَهُوهُ وَفِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٗاۖ وَإِن تَدۡعُهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ فَلَن يَهۡتَدُوٓاْ إِذًا أَبَدٗا
evan tan iraivanin vacanankal otik kanpikkappatta camayattil avarraip purakkanittu, tan kaikalal ceyta kurrankalai (murrilum) marantu vitukirano avanaivita aniyayakkaran yar? (Inta aniyayakkararkal) etaiyum arintu kollatavaru nam avarkalutaiya ullankalil tiraiyaiyum, avarkalutaiya katukalil mantattaiyum niccayamaka akkivittom. Atalal, (napiye!) Nir avarkalai nerana valiyil (evvalavutan varunti) alaittapotilum oru kalattilum avarkal nerana valikku varave mattarkal