Surah Al-Kahf - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ عَلَىٰ عَبۡدِهِ ٱلۡكِتَٰبَ وَلَمۡ يَجۡعَل لَّهُۥ عِوَجَاۜ
pukal anaittum allahvukkuriyate! Avantan tan atiyar (napi muham'matu) mitu ivvetattai irakkivaittan. Atil avan ettakaiya (kuraipattaiyum) konalaiyum vaikkavillai
Surah Al-Kahf, Verse 1
قَيِّمٗا لِّيُنذِرَ بَأۡسٗا شَدِيدٗا مِّن لَّدُنۡهُ وَيُبَشِّرَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ أَنَّ لَهُمۡ أَجۡرًا حَسَنٗا
Itu urutiyana atippataiyin mitullatu. Allahvutaiya katinamana vetanaiyaip parri (nirakarippavarkalukku) accamutti eccarikkai ceyvatarkakavum, evarkal itai nampikkai kontu narceyalkal ceykirarkalo avarkalukku (alakana) narkuli(yakiya corkkam) niccayamaka untenru narceyti kuruvatarkakavum (itai irakkivaittan)
Surah Al-Kahf, Verse 2
مَّـٰكِثِينَ فِيهِ أَبَدٗا
a(nta corkkat)til avarkal enrenrum tankivituvarkal
Surah Al-Kahf, Verse 3
وَيُنذِرَ ٱلَّذِينَ قَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱللَّهُ وَلَدٗا
allah cantati etuttukkontan enru kurupavarkalaiyum itu kantittu eccarikkai ceykiratu
Surah Al-Kahf, Verse 4
مَّا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٖ وَلَا لِأٓبَآئِهِمۡۚ كَبُرَتۡ كَلِمَةٗ تَخۡرُجُ مِنۡ أَفۡوَٰهِهِمۡۚ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبٗا
avarkalukkum avarkalutaiya mutataikalukkum itarkuriya ataram oru ciritum illai. Ivarkal vayiliruntu purappatum inta vakkiyam maperum (pavamana) vakkiyamakum; poyyaiye tavira (ivvaru) ivarkal (unmai) kuravillai
Surah Al-Kahf, Verse 5
فَلَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ إِن لَّمۡ يُؤۡمِنُواْ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَسَفًا
(napiye!) Ivvetattai avarkal nampikkai kollavittal atarkaka nir tukkittu avarkalin aticcuvatukal mitu umatu uyirai alittuk kolviro! (Akave, atarkaka nir kavalaippatatir)
Surah Al-Kahf, Verse 6
إِنَّا جَعَلۡنَا مَا عَلَى ٱلۡأَرۡضِ زِينَةٗ لَّهَا لِنَبۡلُوَهُمۡ أَيُّهُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا
pumiyilullavarrai nam atarku alankaramakki vaittatu avarkalil evarkal nalla natattaiyullavarkal enpatai niccayamaka nam cotippatarkakattan
Surah Al-Kahf, Verse 7
وَإِنَّا لَجَٰعِلُونَ مَا عَلَيۡهَا صَعِيدٗا جُرُزًا
(oru nalil) niccayamaka nam pumiyil (alankaramaka) ulla ivai anaittaiyum (alittu) vettaveliyakki vituvom
Surah Al-Kahf, Verse 8
أَمۡ حَسِبۡتَ أَنَّ أَصۡحَٰبَ ٱلۡكَهۡفِ وَٱلرَّقِيمِ كَانُواْ مِنۡ ءَايَٰتِنَا عَجَبًا
(napiye! ‘As'hapul kahhp' ennum kukaiyutaiyavarkalaip parri yutarkal um'mitam ketkinranar.) Antak kukaiyutaiyavarkalum cacanattai utaiyavarkalum niccayamaka nam attatcikalil accariyamanavarkalaka iruntanar enru ennukirira! (Avarkalin carittirattai umakku nam kurukirom)
Surah Al-Kahf, Verse 9
إِذۡ أَوَى ٱلۡفِتۡيَةُ إِلَى ٱلۡكَهۡفِ فَقَالُواْ رَبَّنَآ ءَاتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحۡمَةٗ وَهَيِّئۡ لَنَا مِنۡ أَمۡرِنَا رَشَدٗا
(Avarkal) oru cila valiparkal, avarkal kukaiyinul cenrapolutu ‘‘enkal iraivane! Un arulai enkalukku alippayaka! Ni enkalukku nerana valiyaiyum culapamakki vituvayaka!'' Enru pirarttanai ceytarkal
Surah Al-Kahf, Verse 10
فَضَرَبۡنَا عَلَىٰٓ ءَاذَانِهِمۡ فِي ٱلۡكَهۡفِ سِنِينَ عَدَدٗا
atalal, akkukaiyil pala varutankal (nittirai ceyyumpati) avarkalutaiya katukalait tattik kotuttom
Surah Al-Kahf, Verse 11
ثُمَّ بَعَثۡنَٰهُمۡ لِنَعۡلَمَ أَيُّ ٱلۡحِزۡبَيۡنِ أَحۡصَىٰ لِمَا لَبِثُوٓاْ أَمَدٗا
avarkal akkukaiyil irunta kalattai (avarkalil ulla) iru vakupparil evarkal nankarikirarkal enpatai nam (manitarkalukku) arivikkum poruttu (nittiraiyiliruntu) avarkalai eluppinom
Surah Al-Kahf, Verse 12
نَّحۡنُ نَقُصُّ عَلَيۡكَ نَبَأَهُم بِٱلۡحَقِّۚ إِنَّهُمۡ فِتۡيَةٌ ءَامَنُواْ بِرَبِّهِمۡ وَزِدۡنَٰهُمۡ هُدٗى
(napiye!) Avarkalutaiya unmaiyana carittirattaiye nam umakkuk kurukirom: Niccayamaka avarkal tankal iraivanai nampikkaikonta valiparkalavar. (Akave,) melum, nerana valiyil nam avarkalai celuttinom
Surah Al-Kahf, Verse 13
وَرَبَطۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ إِذۡ قَامُواْ فَقَالُواْ رَبُّنَا رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ لَن نَّدۡعُوَاْ مِن دُونِهِۦٓ إِلَٰهٗاۖ لَّقَدۡ قُلۡنَآ إِذٗا شَطَطًا
avarkalutaiya ullankalaiyum (nerana valiyil) nam urutiyakki vittom. (Avarkal kalattilirunta aracan avarkalai cilaivanakkam ceyyumpati nirppantitta camayattil) avarkal eluntu ninru ‘‘vanankalaiyum pumiyaiyum pataittavantan enkal vanakkattirkuriya iraivan. Avanait tavira (veroruvaraiyum vanakkattirkuriya) iraivanaka nankal niccayamaka alaikka mattom. (Appati alaittal) niccayamaka nankal atata varttaiyaik kuriyavarkalavom'' enrarkal
Surah Al-Kahf, Verse 14
هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمُنَا ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ لَّوۡلَا يَأۡتُونَ عَلَيۡهِم بِسُلۡطَٰنِۭ بَيِّنٖۖ فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا
‘‘namatu inta makkal avanait tavirttu veru iraivanai etuttuk kontirukkinranar. Itarkut telivana attatciyai ivarkal kontu varaventama? Allahvin mitu karpanaiyakap poy kurupavanai vita maka aniyayakkaran yar?'' (Enrarkal)
Surah Al-Kahf, Verse 15
وَإِذِ ٱعۡتَزَلۡتُمُوهُمۡ وَمَا يَعۡبُدُونَ إِلَّا ٱللَّهَ فَأۡوُۥٓاْ إِلَى ٱلۡكَهۡفِ يَنشُرۡ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّن رَّحۡمَتِهِۦ وَيُهَيِّئۡ لَكُم مِّنۡ أَمۡرِكُم مِّرۡفَقٗا
Avarkaliliruntum avarkal vanankum allah allatavarriliruntum ninkal vilakikkonta pinnar ninkal (avarkalai vittut tappa) ikkukaikkul cenruvitunkal. Unkal iraivan unkal mitu tan arulaic corintu, (valvatarkuriya) unkal kariyankalai elitakavum unkalukku amaittu vituvan (enrum tankalukkul kurikkontanar)
Surah Al-Kahf, Verse 16
۞وَتَرَى ٱلشَّمۡسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَٰوَرُ عَن كَهۡفِهِمۡ ذَاتَ ٱلۡيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقۡرِضُهُمۡ ذَاتَ ٱلشِّمَالِ وَهُمۡ فِي فَجۡوَةٖ مِّنۡهُۚ ذَٰلِكَ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِۗ مَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ وَلِيّٗا مُّرۡشِدٗا
(napiye! Anku cenru parppiranal) curiyan utikkumpotu avarkal (irukkum ak)kukaiyin valatu pakkattil cayvataiyum, atu maraiyumpotu, avarkalin itatu pakkattai katantu celvataiyum nir kanpir! Avarkal atan vicalamana itattil (nilalil nittirai ceytu kontu) irukkinranar. Itu allahvutaiya attatcikalil onrakum. Evanai allah nerana valiyil celuttukirano avantan nerana valiyil celvan. Evanai avan avanutaiya (pavattin karanamaka) tavarana valiyil vittuvitukirano avanukku utavi ceypavarkalaiyum, nerana valiyai arivippavarkalaiyum nir kanamattir
Surah Al-Kahf, Verse 17
وَتَحۡسَبُهُمۡ أَيۡقَاظٗا وَهُمۡ رُقُودٞۚ وَنُقَلِّبُهُمۡ ذَاتَ ٱلۡيَمِينِ وَذَاتَ ٱلشِّمَالِۖ وَكَلۡبُهُم بَٰسِطٞ ذِرَاعَيۡهِ بِٱلۡوَصِيدِۚ لَوِ ٱطَّلَعۡتَ عَلَيۡهِمۡ لَوَلَّيۡتَ مِنۡهُمۡ فِرَارٗا وَلَمُلِئۡتَ مِنۡهُمۡ رُعۡبٗا
(napiye! Akkukaiyilulla) avarkal nittirai ceytu kontirunta potilum avarkal vilittuk kontiruppatakave nir ennuvir. Avarkalai valappakkamakavum, itappakkamakavum (marri marri) nam tiruppik kontirukkirom. Avarkalutaiya nayo tan iru munnankalkalaiyum virittukkontu vacalil utkarntu kontirukkiratu (enpataiyum nir kanpir). Avarkalai nir ettip parttal avarkalaivittu veruntotuvir; titukkamum (natukkamum) um'maic culntukollum
Surah Al-Kahf, Verse 18
وَكَذَٰلِكَ بَعَثۡنَٰهُمۡ لِيَتَسَآءَلُواْ بَيۡنَهُمۡۚ قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ كَمۡ لَبِثۡتُمۡۖ قَالُواْ لَبِثۡنَا يَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ يَوۡمٖۚ قَالُواْ رَبُّكُمۡ أَعۡلَمُ بِمَا لَبِثۡتُمۡ فَٱبۡعَثُوٓاْ أَحَدَكُم بِوَرِقِكُمۡ هَٰذِهِۦٓ إِلَى ٱلۡمَدِينَةِ فَلۡيَنظُرۡ أَيُّهَآ أَزۡكَىٰ طَعَامٗا فَلۡيَأۡتِكُم بِرِزۡقٖ مِّنۡهُ وَلۡيَتَلَطَّفۡ وَلَا يُشۡعِرَنَّ بِكُمۡ أَحَدًا
Avarkal (atil evvalavu kalam iruntanar enpatait) tankalukkul kettarintu kollum poruttu ivvaru (nittirai ceyyum) avarkalai nam eluppinom. Avarkalil oruvar (marravarkalai nokki) ‘‘ninkal evvalavu neram nittiraiyil iruntirkal?'' Enru kettar. Atarku avarkalil cilar ‘‘oru nal allatu oru nalil ciritu pakam (iruntiruppom)'' enru kurinar. (Marravarkal) ‘‘ninkal nittiraiyilirunta kalattai unkal iraivantan nankarivan'' enru kuri ‘‘unkalil oruvaritam inta (velli) nanayattaik kotuttu avaraip pattinattirku anuppivaiyunkal. Avar (anku cenru) nalla unavup porul etu (enkirukkiratu) enpatait tetipparttu atil ciritu vanki varavum. Eninum, unkalai(p pattinattiliruppavarkalil) oruvarum arintu kollatavaru mikka eccarikkaiyakave avar natantu kollavum
Surah Al-Kahf, Verse 19
إِنَّهُمۡ إِن يَظۡهَرُواْ عَلَيۡكُمۡ يَرۡجُمُوكُمۡ أَوۡ يُعِيدُوكُمۡ فِي مِلَّتِهِمۡ وَلَن تُفۡلِحُوٓاْ إِذًا أَبَدٗا
enenral, (ur makkal) unkalai (innarena) arintu kontal niccayamaka avarkal unkalai kallerintu konru vituvarkal; allatu unkalai tankal markkattil certtu vituvarkal. (Appati ninkal cerntalo) oru kalattilum ninkal verripera mattirkal'' (enrarkal)
Surah Al-Kahf, Verse 20
وَكَذَٰلِكَ أَعۡثَرۡنَا عَلَيۡهِمۡ لِيَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ وَأَنَّ ٱلسَّاعَةَ لَا رَيۡبَ فِيهَآ إِذۡ يَتَنَٰزَعُونَ بَيۡنَهُمۡ أَمۡرَهُمۡۖ فَقَالُواْ ٱبۡنُواْ عَلَيۡهِم بُنۡيَٰنٗاۖ رَّبُّهُمۡ أَعۡلَمُ بِهِمۡۚ قَالَ ٱلَّذِينَ غَلَبُواْ عَلَىٰٓ أَمۡرِهِمۡ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيۡهِم مَّسۡجِدٗا
(Maranittavarkalai allah uyirppippan enra) allahvutaiya vakkuruti unmaiyanatu enrum, marumai varuvatil oru cantekamumillai enrum, (itan mulam appattinavacikalana) avarkal urutiyaka arintu kollum poruttu ivvaru (unavu teti anku cellumpati ceytu) avarkalukku (ivarkalaik) kattik kotuttom. (Annakaravacikal ivarkal irunta kukaikku vantu) ‘‘ivarkal yar enpataip parrit (tankalukkul) tarkkittuk kontu, ivarkalai ivarkalutaiya iraivantan nankarivan enrum, ivarkal irukkum itattil (uyarnta) oru kopurattai (napakarttamaka) eluppunkal'' enrum kurinarkal. (Intat tarkkattil) evarkalutaiya apippirayam melonkiyato avarkal ‘‘ivarkal irukkum itattil oru masjitai niccayamaka nam amaittu vituvom'' enrarkal
Surah Al-Kahf, Verse 21
سَيَقُولُونَ ثَلَٰثَةٞ رَّابِعُهُمۡ كَلۡبُهُمۡ وَيَقُولُونَ خَمۡسَةٞ سَادِسُهُمۡ كَلۡبُهُمۡ رَجۡمَۢا بِٱلۡغَيۡبِۖ وَيَقُولُونَ سَبۡعَةٞ وَثَامِنُهُمۡ كَلۡبُهُمۡۚ قُل رَّبِّيٓ أَعۡلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعۡلَمُهُمۡ إِلَّا قَلِيلٞۗ فَلَا تُمَارِ فِيهِمۡ إِلَّا مِرَآءٗ ظَٰهِرٗا وَلَا تَسۡتَفۡتِ فِيهِم مِّنۡهُمۡ أَحَدٗا
(kukaiyilirunta avarkal) munru pertan; nankavatu avarkalutaiya nay enru (cilaru)m; (avarkal) aintu per, avarkalutaiya nay aravatakum enru (veru cilaru)m; maraivana visayankalait tankal kantupitittu vittavarkalaip pol (mikka urutiyakak) kurukinranar. Marrum cilaro avarkal elu per, ettavatu avarkalutaiya nay enrum kurukinranar. Eninum (napiye!) ‘‘Avarkalutaiya ennikkaiyai cilarait tavira marravarkal ariya mattarkal. Avarkalutaiya ennikkaiyai en iraivantan nankarivan'' enru kuruviraka. Innum, avarkalaip parri melelunta variyakave tavira tarkkikkatir. Avarkalaip parri ivarkalil oruvanitamum (onrume) ketkatir
Surah Al-Kahf, Verse 22
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَاْيۡءٍ إِنِّي فَاعِلٞ ذَٰلِكَ غَدًا
(napiye!) Enta visayattaip parriyum ‘‘niccayamaka nan atai nalaikkuc ceytuvituven'' enru kuratir
Surah Al-Kahf, Verse 23
إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ وَٱذۡكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلۡ عَسَىٰٓ أَن يَهۡدِيَنِ رَبِّي لِأَقۡرَبَ مِنۡ هَٰذَا رَشَدٗا
Ayinum, ‘‘insa allah (allah natinal nalaikkuc ceyven) enru kuruviraka. Nir itai marantu vittal (napakam vantatum ivvaru) umatu iraivanin peyaraik kuruviraka. Tavira, (nanmaikku) itaivita innum nerunkiya pala visayankalaiyum en iraivan enakku arivikkak kutum'' enrum kuruviraka
Surah Al-Kahf, Verse 24
وَلَبِثُواْ فِي كَهۡفِهِمۡ ثَلَٰثَ مِاْئَةٖ سِنِينَ وَٱزۡدَادُواْ تِسۡعٗا
avarkal kukaiyil (curiya kanakkinpati) munnuru antukal tanki iruntanar, (cantira kanakkinpati 309 antukal tanki iruntanar.) Melum (cilar) onpatu antukalai atikappatuttinar
Surah Al-Kahf, Verse 25
قُلِ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا لَبِثُواْۖ لَهُۥ غَيۡبُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ أَبۡصِرۡ بِهِۦ وَأَسۡمِعۡۚ مَا لَهُم مِّن دُونِهِۦ مِن وَلِيّٖ وَلَا يُشۡرِكُ فِي حُكۡمِهِۦٓ أَحَدٗا
(napiye!) Kuruviraka: Avarkal atil irunta kalattai allah tan nankarivan. Vanankalilum, pumiyilum maraivayiruppavai anaittum avanukku uriyavaiye! Ivarrai avan evvalavo nanrakap parppavan; evvalavo nanrakak ketpavan. Avanait tavira ivarrai nirvakippavan yarumillai. Avan tan atikarattil oruvaraiyum tunaiyaka akkik kollavillai
Surah Al-Kahf, Verse 26
وَٱتۡلُ مَآ أُوحِيَ إِلَيۡكَ مِن كِتَابِ رَبِّكَۖ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِهِۦ وَلَن تَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدٗا
(napiye!) Vahyi mulam umakku arivikkappatta umatu iraivanin vetattai nir (totarntu) otik konte iruppiraka! Avanutaiya kattalaikalai evaralum marrivita mutiyatu. Avanait tavira umakku patukakkum enta or itattaiyum kanamattir
Surah Al-Kahf, Verse 27
وَٱصۡبِرۡ نَفۡسَكَ مَعَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجۡهَهُۥۖ وَلَا تَعۡدُ عَيۡنَاكَ عَنۡهُمۡ تُرِيدُ زِينَةَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَا تُطِعۡ مَنۡ أَغۡفَلۡنَا قَلۡبَهُۥ عَن ذِكۡرِنَا وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ وَكَانَ أَمۡرُهُۥ فُرُطٗا
(napiye!) Evarkal ciramankalaic cakittut tankal iraivanin tiru mukattaiye nati avanaiye kalaiyilum, malaiyilum (pirarttanai ceytu) alaittuk kontirukkirarkalo avarkalutan um'maiyum nir akkik kolviraka. Ivvulaka alankarattai nir virumpi attakaiya (nalla)varkalai vittu umatu kankalait tiruppi vitatir. Tan carira iccaiyaip pinparriyatan karanamaka evanutaiya ullattai nam'mait tiyanippatiliruntu nam tiruppi vittomo avanukkum nir kilppatiyatir. Avanutaiya kariyam ellai katantu vittatu
Surah Al-Kahf, Verse 28
وَقُلِ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكُمۡۖ فَمَن شَآءَ فَلۡيُؤۡمِن وَمَن شَآءَ فَلۡيَكۡفُرۡۚ إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلظَّـٰلِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمۡ سُرَادِقُهَاۚ وَإِن يَسۡتَغِيثُواْ يُغَاثُواْ بِمَآءٖ كَٱلۡمُهۡلِ يَشۡوِي ٱلۡوُجُوهَۚ بِئۡسَ ٱلشَّرَابُ وَسَآءَتۡ مُرۡتَفَقًا
(Napiye!) Umatu iraivanal arulappatta (ivvetamana)tu murrilum unmaiyanatu. Virumpiyavar (itai) nampikkai kollalam; virumpiyavar (itai) nirakarittuvitalam. (Atanal namakkonrum nastamillai. Anal itai nirakarikkum) aniyayakkararkalukku niccayamaka nam narakattaittan tayarpatutti ullom. Annarakattin juvalaikal avarkalaic culntu kollum. Avarkal (tannir kettu) apayamittal kayntu urukiya cempaip polulla nire avarkalukkuk kotukkappatum. (Avar ataik kutippatarku munnatakave) atu avarkalutaiya mukattaic cuttuk karukkivitum. Anri atu mikka (aruvaruppana) ketta kutipanamakum. Avarkal ilaipparum itamum mikak kettatakum
Surah Al-Kahf, Verse 29
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجۡرَ مَنۡ أَحۡسَنَ عَمَلًا
(eninum,) niccayamaka evarkal (ikkur'anai) nampikkai kontu narceyalkal ceykirarkalo (attakaiya) nanmai ceypavarkalin kuliyai niccayamaka nam vinakki vituvatillai
Surah Al-Kahf, Verse 30
أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمُ ٱلۡأَنۡهَٰرُ يُحَلَّوۡنَ فِيهَا مِنۡ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٖ وَيَلۡبَسُونَ ثِيَابًا خُضۡرٗا مِّن سُندُسٖ وَإِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَّكِـِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِۚ نِعۡمَ ٱلثَّوَابُ وَحَسُنَتۡ مُرۡتَفَقٗا
ivarkalukku nilaiyana corkkankal untu. Avarril niraruvikal totarntu otik konteyirukkum. Avarkalukkup (paricakap) porkatakam anivikkappatum. Melliyatakavo aluttamanatakavo (avarkal virumpiya) pacumaiyana pattataikalai anivarkal. Irukkaikalilulla talaiyanaikal mitu cayntu (mikka ullacamaka) irupparkal. Ivarkalutaiya kuli mikka nanre! Ivarkal inpam anupavikkinra itamum mikka alakanatu
Surah Al-Kahf, Verse 31
۞وَٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلٗا رَّجُلَيۡنِ جَعَلۡنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيۡنِ مِنۡ أَعۡنَٰبٖ وَحَفَفۡنَٰهُمَا بِنَخۡلٖ وَجَعَلۡنَا بَيۡنَهُمَا زَرۡعٗا
(napiye!) Iru manitarkalai avarkalukku utaranamakak kuruviraka: Avarkalil oruvanukku iru tiratcait tottankalaik kotuttom. Avvirantaic culavum pericca marankalai akkinom. Ivvirantirkum mattiyil taniya vayalkalai amaittom
Surah Al-Kahf, Verse 32
كِلۡتَا ٱلۡجَنَّتَيۡنِ ءَاتَتۡ أُكُلَهَا وَلَمۡ تَظۡلِم مِّنۡهُ شَيۡـٔٗاۚ وَفَجَّرۡنَا خِلَٰلَهُمَا نَهَرٗا
Avviru tottankalilume atan palanai oru kuraivuminri kotuttuk kontiruntana. Avvirantirkum mattiyil oru natiyaiyum otacceytom
Surah Al-Kahf, Verse 33
وَكَانَ لَهُۥ ثَمَرٞ فَقَالَ لِصَٰحِبِهِۦ وَهُوَ يُحَاوِرُهُۥٓ أَنَا۠ أَكۡثَرُ مِنكَ مَالٗا وَأَعَزُّ نَفَرٗا
avanitattil innum (pala) kani (tarum maran)kalum iruntana. (Ittakaiya nilaimaiyil oru nal) avan tannutan pecik kontirunta tan nanpanai nokki ‘‘nan unnaivita atikap porulutaiyavan, makkal tokaiyilum nan (unnai) mikaittavan'' enru (karvattutan) kurinan
Surah Al-Kahf, Verse 34
وَدَخَلَ جَنَّتَهُۥ وَهُوَ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ قَالَ مَآ أَظُنُّ أَن تَبِيدَ هَٰذِهِۦٓ أَبَدٗا
pinnar, avan tan toppukkul nulaintu (alavu miriya makilcciyin karanamaka) tanakkut tane tinkilaittavanaka ‘‘ivai oru kalattilum alintuvitumena nan ninaikkavillai'' (enrum)
Surah Al-Kahf, Verse 35
وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةٗ وَلَئِن رُّدِدتُّ إِلَىٰ رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيۡرٗا مِّنۡهَا مُنقَلَبٗا
‘‘marumai nikalum enrum nan nampaveyillai. Orukal (marumai nikalntu) nan en iraivanitam kontu pokappattalum inkiruppataivita anku nan melanavanaka iruppataiye kanpen'' enrum kurinan
Surah Al-Kahf, Verse 36
قَالَ لَهُۥ صَاحِبُهُۥ وَهُوَ يُحَاوِرُهُۥٓ أَكَفَرۡتَ بِٱلَّذِي خَلَقَكَ مِن تُرَابٖ ثُمَّ مِن نُّطۡفَةٖ ثُمَّ سَوَّىٰكَ رَجُلٗا
atarku avanutan pecik kontirunta avanutaiya nanpan avanai nokki ‘‘unnaip pataittavanaiye ni nirakarikkiraya? Manniliruntu pinnar intiriyattin oru tuliyiliruntu unnaip pataitta avan, pinnar oru mulu manitanakavum unnai amaittan
Surah Al-Kahf, Verse 37
لَّـٰكِنَّا۠ هُوَ ٱللَّهُ رَبِّي وَلَآ أُشۡرِكُ بِرَبِّيٓ أَحَدٗا
eninum, anta allahtan en(naip pataitta) iraivan enru nan urutiyaka nampiyirukkiren. Akave, nan en iraivanukku oruvaraiyum inaiyakka matten
Surah Al-Kahf, Verse 38
وَلَوۡلَآ إِذۡ دَخَلۡتَ جَنَّتَكَ قُلۡتَ مَا شَآءَ ٱللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِٱللَّهِۚ إِن تَرَنِ أَنَا۠ أَقَلَّ مِنكَ مَالٗا وَوَلَدٗا
ni un tottattil nulaintapolutu (ivai anaittum) allah (tan arulal) enakkut tantavaiye! Allahvin utaviyinri (nam) onrum ceytu vita arave (namakku) cakti illai? Enru ni kuriyirukka ventama? Porulilum cantatiyilum nan unnaivita kuraivaka iruppatai ni kantapotilum
Surah Al-Kahf, Verse 39
فَعَسَىٰ رَبِّيٓ أَن يُؤۡتِيَنِ خَيۡرٗا مِّن جَنَّتِكَ وَيُرۡسِلَ عَلَيۡهَا حُسۡبَانٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فَتُصۡبِحَ صَعِيدٗا زَلَقًا
Un tottattaivita mikka melanatai en iraivan enakkuk kotukkavum (un nanri ketta tanmaiyin karanamaka) un toppin mitu or apattai vanattil iruntu irakki (atilulla maram, cetikalaiyellam alittu) atai vettaveliyaka (en iraivan) ceytu vitavum kutum
Surah Al-Kahf, Verse 40
أَوۡ يُصۡبِحَ مَآؤُهَا غَوۡرٗا فَلَن تَسۡتَطِيعَ لَهُۥ طَلَبٗا
allatu atan nir mulutum pumikkul varri(yiruppatai) ni tetik kana mutiyamalum akkivitak kutum'' enrum kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 41
وَأُحِيطَ بِثَمَرِهِۦ فَأَصۡبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيۡهِ عَلَىٰ مَآ أَنفَقَ فِيهَا وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُشۡرِكۡ بِرَبِّيٓ أَحَدٗا
(annanpar kuriyavare) avanutaiya vilai porul (celvam)anaittum alintana. Attottattin marankal, cetikal (akiya anaittum) atiyutan cayntu vittana. Akave, avarril avan celavu ceytataip parri tan iru kaikalaip picaintu kontan. (Marumaiyil iraivan mun avan kontuvarappatumpotu) ‘‘en iraivanukku nan evaraiyum inaiyakkamal iruntirukka ventume?'' Enru (kaicetappattu) kuruvan
Surah Al-Kahf, Verse 42
وَلَمۡ تَكُن لَّهُۥ فِئَةٞ يَنصُرُونَهُۥ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَمَا كَانَ مُنتَصِرًا
accamayam allahvait tavira avanukku utavi ceyyakkutiya oru kuttamum (pataiyum) avanukku irukkavillai. Avanum (itarkaka allahvitam) palivanka mutiyatu poyirru
Surah Al-Kahf, Verse 43
هُنَالِكَ ٱلۡوَلَٰيَةُ لِلَّهِ ٱلۡحَقِّۚ هُوَ خَيۡرٞ ثَوَابٗا وَخَيۡرٌ عُقۡبٗا
anku ella atikarankalum unmaiyana allahvukku uriyana. Avane kuli kotuppavarkalil mikka melanavan; mutivu ceyvatilum mikka melanavan. (Itaiyum avan anku arintu kolvan)
Surah Al-Kahf, Verse 44
وَٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَآءٍ أَنزَلۡنَٰهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَٱخۡتَلَطَ بِهِۦ نَبَاتُ ٱلۡأَرۡضِ فَأَصۡبَحَ هَشِيمٗا تَذۡرُوهُ ٱلرِّيَٰحُۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ مُّقۡتَدِرًا
(napiye!) Ivvulaka valkkaikku or utaranattai avarkalukkuk kuruviraka: Atu mekattiliruntu nam irakki vaikkinra (malai) nirukku oppaka irukkiratu. Pumiyilulla purpuntukal (ataik kutittu) atanutan kalantu (nalla payirayirru. Eninum, atu palan taruvatarkup patilaka) pinnar karratittuk kontu pokakkutiya kaynta carukaki vittatu. (Ituve ivvulaka valkkaikku utaranamakum.) Anaittin mitum allah perarralutaiyavanaka irukkiran
Surah Al-Kahf, Verse 45
ٱلۡمَالُ وَٱلۡبَنُونَ زِينَةُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَٱلۡبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّـٰلِحَٰتُ خَيۡرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابٗا وَخَيۡرٌ أَمَلٗا
(Akave,) celvamum an pillaikalum ivvulaka valkkaikkuriya alankarankale (tavira nilaiyanavaiyalla). Enrume nilaiyana narceyalkaltan umatu iraivanitattil narkuli kitaippatarku mika cirantatum, nallataravu vaippatarku mika cirantatum akum
Surah Al-Kahf, Verse 46
وَيَوۡمَ نُسَيِّرُ ٱلۡجِبَالَ وَتَرَى ٱلۡأَرۡضَ بَارِزَةٗ وَحَشَرۡنَٰهُمۡ فَلَمۡ نُغَادِرۡ مِنۡهُمۡ أَحَدٗا
(napiye!) Nam malaikal (marankal, cetikal, ponra pumiyilulla) anaittaiyum akarrivitukinra nalil, ninkal pumiyaic camamana vetta veliyakak kanpir. (Annalil) manitarkalil oruvaraiyume vittu vitatu anaivaraiyum onru cerppom
Surah Al-Kahf, Verse 47
وَعُرِضُواْ عَلَىٰ رَبِّكَ صَفّٗا لَّقَدۡ جِئۡتُمُونَا كَمَا خَلَقۡنَٰكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةِۭۚ بَلۡ زَعَمۡتُمۡ أَلَّن نَّجۡعَلَ لَكُم مَّوۡعِدٗا
umatu iraivan mun avarkal kontuvarappattu, ani aniyaka niruttappatuvarkal. ‘‘Nam unkalai mutal tatavai pataittavare ippolutum (unkalukku nam uyir kotuttu) ninkal nam'mitam vantirukkirirkal. Eninum, (vicaranaikkaka vakkalikkappatta oru nalai) unkalukku nam erpatuttave mattom enru ninkal ennik kontiruntirkal'' (enru avarkalitam kurappatum)
Surah Al-Kahf, Verse 48
وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ فَتَرَى ٱلۡمُجۡرِمِينَ مُشۡفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَٰوَيۡلَتَنَا مَالِ هَٰذَا ٱلۡكِتَٰبِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةٗ وَلَا كَبِيرَةً إِلَّآ أَحۡصَىٰهَاۚ وَوَجَدُواْ مَا عَمِلُواْ حَاضِرٗاۗ وَلَا يَظۡلِمُ رَبُّكَ أَحَدٗا
(napiye avarkalutaiya ceyalkal elutappatta tinacarik kurippup) puttakam avarkal mun vaikkappattal kurravalikal (tankal ceyta pavankal anaittum atil iruppataik kantu) payantu ‘‘enkal kete! Itenna puttakam! (Enkal pavankal) cirito perito onraiyumvitatu itil elutappattirukkinrate'' enru avarkal (pulampik) kuruvatai nir kanpir. (Nanmaiyo timaiyo) avarkal ceyta anaittum (atil) irukkak kanparkal. Umatu iraivan evanukkum (avanutaiya tantanaiyaik kuttiyo, nanmaiyaik kuraitto) aniyayam ceyyamattan
Surah Al-Kahf, Verse 49
وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ كَانَ مِنَ ٱلۡجِنِّ فَفَسَقَ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِۦٓۗ أَفَتَتَّخِذُونَهُۥ وَذُرِّيَّتَهُۥٓ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِي وَهُمۡ لَكُمۡ عَدُوُّۢۚ بِئۡسَ لِلظَّـٰلِمِينَ بَدَلٗا
Vanavarkalai nokki ‘‘atamukkuc ciram paniyunkal'' enru nam kuriya camayattil, iplisait tavira avarkal anaivarum ciram panintarkal. Avano jinkalin inattaic carntavan. Avan tan iraivanutaiya kattalaikku maru ceytu paviyanan. Akave, (manitarkale!) Ninkal ennait tavirttu avanaiyum, avanutaiya cantatikalaiyum patukavalarkalaka etuttuk kolvirkala? Avarkalo unkalukkuk kotiya etirikalaka irukkirarkal. Aniyayakkararkal (ennai vittu vittu avarkalait tankalukkup patukavalarkalaka) marrik kontatu maka kettatu
Surah Al-Kahf, Verse 50
۞مَّآ أَشۡهَدتُّهُمۡ خَلۡقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَا خَلۡقَ أَنفُسِهِمۡ وَمَا كُنتُ مُتَّخِذَ ٱلۡمُضِلِّينَ عَضُدٗا
nam vanankalaiyum pumiyaiyum pataittapolutum, anta saittankalai (nam) pataittapolutum nam avarkalai (utavikku) alaikkavillai. Vali ketukkinra saittankalai (evvisayattilum) nam nam cakakkalaka (-utaviyalarkalaka) akkik kollavillai
Surah Al-Kahf, Verse 51
وَيَوۡمَ يَقُولُ نَادُواْ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُمۡ فَدَعَوۡهُمۡ فَلَمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَهُمۡ وَجَعَلۡنَا بَيۡنَهُم مَّوۡبِقٗا
(iraivan, inaivaittu vanankupavarkalai nokki) ‘‘ninkal enakkut tunaiyanavai ena evarrai ennik kontiruntirkalo avarrai ninkal alaiyunkal'' enru kurukinra oru nalai (napiye! Avarkalukku) napaka muttuviraka. Akave, avarkal avarrai alaipparkal. Eninum, avai avarkalukkup patil kotukka. Melum, nam (avarrukkum) avarkalukkum itaiyil (cantikka mutiyata) oru tataiyai erpatutti vituvom
Surah Al-Kahf, Verse 52
وَرَءَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ ٱلنَّارَ فَظَنُّوٓاْ أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا وَلَمۡ يَجِدُواْ عَنۡهَا مَصۡرِفٗا
kurravalikal narakattaik kanum camayattil ‘‘niccayamaka atil viluntu vituvom'' enru urutiyaka ennuvarkal. Avarkal atil iruntu tappa enta oru valiyaiyum kanamattarkal
Surah Al-Kahf, Verse 53
وَلَقَدۡ صَرَّفۡنَا فِي هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٖۚ وَكَانَ ٱلۡإِنسَٰنُ أَكۡثَرَ شَيۡءٖ جَدَلٗا
manitarkalukku inta kur'anil ovvor utaranattaiyum vivarittirukkirom. Eninum, manitantan atikamaka (vin) tarkkam ceypavanaka irukkiran
Surah Al-Kahf, Verse 54
وَمَا مَنَعَ ٱلنَّاسَ أَن يُؤۡمِنُوٓاْ إِذۡ جَآءَهُمُ ٱلۡهُدَىٰ وَيَسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّهُمۡ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمۡ سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِينَ أَوۡ يَأۡتِيَهُمُ ٱلۡعَذَابُ قُبُلٗا
Manitarkalitam nerana vali vantatan pinnar avarkal atai nampikkai kontu tankal iraivanitam mannippuk koruvatait tatai ceyvatellam muncenravarkalukku nikalnta(taip ponra apayakaramana) campavam ivarkalukku nikalaventum enpatarkaka allatu ivarkal (kan) mun nam vetanai varaventum enpatarkakattan
Surah Al-Kahf, Verse 55
وَمَا نُرۡسِلُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَۚ وَيُجَٰدِلُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِٱلۡبَٰطِلِ لِيُدۡحِضُواْ بِهِ ٱلۡحَقَّۖ وَٱتَّخَذُوٓاْ ءَايَٰتِي وَمَآ أُنذِرُواْ هُزُوٗا
narceyti kurupavarkalakavum, accamutti eccarikkai ceypavarkalakavume nam nam tutarkalai anuppi vaittirukkirom. Eninum, nirakarippavarkalo (nam tutarkal kontu vanta) cattiyattai alittuvitak karuti vinana tarkkankal ceyya arampittu nam vacanankalaiyum avarkalukku accamutti eccarikkappatta (tantanai varuva)taiyum parikacamaka etuttuk kolkirarkal
Surah Al-Kahf, Verse 56
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِۦ فَأَعۡرَضَ عَنۡهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُۚ إِنَّا جَعَلۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ أَكِنَّةً أَن يَفۡقَهُوهُ وَفِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٗاۖ وَإِن تَدۡعُهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ فَلَن يَهۡتَدُوٓاْ إِذًا أَبَدٗا
evan tan iraivanin vacanankal otik kanpikkappatta camayattil avarraip purakkanittu, tan kaikalal ceyta kurrankalai (murrilum) marantu vitukirano avanaivita aniyayakkaran yar? (Inta aniyayakkararkal) etaiyum arintu kollatavaru nam avarkalutaiya ullankalil tiraiyaiyum, avarkalutaiya katukalil mantattaiyum niccayamaka akkivittom. Atalal, (napiye!) Nir avarkalai nerana valiyil (evvalavutan varunti) alaittapotilum oru kalattilum avarkal nerana valikku varave mattarkal
Surah Al-Kahf, Verse 57
وَرَبُّكَ ٱلۡغَفُورُ ذُو ٱلرَّحۡمَةِۖ لَوۡ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُواْ لَعَجَّلَ لَهُمُ ٱلۡعَذَابَۚ بَل لَّهُم مَّوۡعِدٞ لَّن يَجِدُواْ مِن دُونِهِۦ مَوۡئِلٗا
anal, (napiye!) Umatu iraivan mikka mannippavanum, karunaiyutaiyavanum avan. Avarkal ceyyum (tiya) ceyalin karanamaka avan avarkalai (utanukkutan) pitippataka iruntal ituvarai avarkalai vetanai ceyteyiruppan. Eninum, (avarkalait tantikka) avarkalukku oru tavanai untu. Atarkup pinnar avarkal tappa vali kanamattarkal
Surah Al-Kahf, Verse 58
وَتِلۡكَ ٱلۡقُرَىٰٓ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡ لَمَّا ظَلَمُواْ وَجَعَلۡنَا لِمَهۡلِكِهِم مَّوۡعِدٗا
Pavam ceytukontirunta iv urvacikal anaivaraiyum nam alittu vittom. Eninum, avarkalai alippatarkum nam oru tavanaiyai erpatutti iruntom. (Attavanai vanta pinnare nam avarkalai alittom)
Surah Al-Kahf, Verse 59
وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَىٰهُ لَآ أَبۡرَحُ حَتَّىٰٓ أَبۡلُغَ مَجۡمَعَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ أَوۡ أَمۡضِيَ حُقُبٗا
musa tannutan irunta valipanai nokki ‘‘iru katalkalum cantikkinra itattai nan ataiyum varai celven allatu varutakkanakkil (ippatiye) nan natantukonte iruppen'' enru kuriyatai (napiye! Avarkalukku) napakamuttuviraka
Surah Al-Kahf, Verse 60
فَلَمَّا بَلَغَا مَجۡمَعَ بَيۡنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَٱتَّخَذَ سَبِيلَهُۥ فِي ٱلۡبَحۡرِ سَرَبٗا
avarkal iruvarum iru katalkalum cantikkinra itattai atainta polutu tankal minai avarkal marantuvittanar. Atu katalil tan valiyaic curankam pol amaittuk kontu (cenru) vittatu
Surah Al-Kahf, Verse 61
فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَىٰهُ ءَاتِنَا غَدَآءَنَا لَقَدۡ لَقِينَا مِن سَفَرِنَا هَٰذَا نَصَبٗا
(tankal virumpic cenra avvitattai ariyatu) avviruvarum ataik katanta pin, musa tan valipanai nokki ‘‘nam kalai unavai nir kontu va. Niccayamaka nam inta payanattil mikavum kalaippataintu vittom'' enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 62
قَالَ أَرَءَيۡتَ إِذۡ أَوَيۡنَآ إِلَى ٱلصَّخۡرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ ٱلۡحُوتَ وَمَآ أَنسَىٰنِيهُ إِلَّا ٱلشَّيۡطَٰنُ أَنۡ أَذۡكُرَهُۥۚ وَٱتَّخَذَ سَبِيلَهُۥ فِي ٱلۡبَحۡرِ عَجَبٗا
atarku (anta valipan musavai nokki) ‘‘anta karparai arukil nam tankiya camayattil (nikalnta accariyattai) parttira? Niccayamaka nan (nam'mutan kontu vanta) minai marantuvitten. Atai nan (umakkuk) kuruvatai saittanait tavira (veroruvarum) enakku marakkatikkavillai. (Avvitattil) katalil (cella) accariyamana vitattil atu tanakkoru valiyai erpatuttikkontatu'' enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 63
قَالَ ذَٰلِكَ مَا كُنَّا نَبۡغِۚ فَٱرۡتَدَّا عَلَىٰٓ ءَاثَارِهِمَا قَصَصٗا
atarku musa ‘‘nam tetivanta itam atu tan'' enru kuri avviruvarum (avvitattait teti) tankal kalatikalaip pinparri vanta valiye cenrarkal
Surah Al-Kahf, Verse 64
فَوَجَدَا عَبۡدٗا مِّنۡ عِبَادِنَآ ءَاتَيۡنَٰهُ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَعَلَّمۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّا عِلۡمٗا
ivviruvarum anku vantapotu (avvitattil) nam atiyaril oruvaraik kantarkal. Avar mitu nam arulpurintu nam purattiliruntu (cirappana) nanattaiyum nam avarukkuk karpittiruntom
Surah Al-Kahf, Verse 65
قَالَ لَهُۥ مُوسَىٰ هَلۡ أَتَّبِعُكَ عَلَىٰٓ أَن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمۡتَ رُشۡدٗا
Musa avarai nokki ‘‘umakkuk karpikkappatta kalviyil payanalikkakkutiyatai nir enakkuk karpikkum nipantanai mitu nan um'maip pinparralama?'' Enru kettar
Surah Al-Kahf, Verse 66
قَالَ إِنَّكَ لَن تَسۡتَطِيعَ مَعِيَ صَبۡرٗا
atarkavar ‘‘ennutan irukka niccayamaka nir cakti peramattir
Surah Al-Kahf, Verse 67
وَكَيۡفَ تَصۡبِرُ عَلَىٰ مَا لَمۡ تُحِطۡ بِهِۦ خُبۡرٗا
avvarirukka umatu arivukku apparpattavarrai (nan ceyyumpotu parttuk kontu) nir evvaru cakittuk kontu iruppir'' enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 68
قَالَ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ صَابِرٗا وَلَآ أَعۡصِي لَكَ أَمۡرٗا
atarku musa ‘‘iraivan arulal (enta visayattaiyum) cakittiruppavanakave nir ennaik kanpir. Enta visayattilum nan umakku maruceyya matten'' enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 69
قَالَ فَإِنِ ٱتَّبَعۡتَنِي فَلَا تَسۡـَٔلۡنِي عَن شَيۡءٍ حَتَّىٰٓ أُحۡدِثَ لَكَ مِنۡهُ ذِكۡرٗا
atarku avar ‘‘nir ennaip pinparruvatayin (nan ceyyum) evvisayattaip parriyum nanakave umakku arivikkum varai nir ennitam ataip parrik ketkatir'' enru connar
Surah Al-Kahf, Verse 70
فَٱنطَلَقَا حَتَّىٰٓ إِذَا رَكِبَا فِي ٱلسَّفِينَةِ خَرَقَهَاۖ قَالَ أَخَرَقۡتَهَا لِتُغۡرِقَ أَهۡلَهَا لَقَدۡ جِئۡتَ شَيۡـًٔا إِمۡرٗا
(ivvaru mutivu ceytukontu) avviruvarum cenravaliyil kurukkitta oru katalaik katakka kappalil eriyapotu, avar atan (oru) palakaiyaip peyarttu atai ottaiyakki vittar. Atarku musa ‘‘itil ullavarkalai mulkatikkava nir tuvaramittir? Niccayamaka nir mikka apayakaramana oru kariyattaic ceytuvittir'' enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 71
قَالَ أَلَمۡ أَقُلۡ إِنَّكَ لَن تَسۡتَطِيعَ مَعِيَ صَبۡرٗا
atarku avar (musavai nokki) ‘‘nir ennutan porumaiyaka irukka niccayamaka um'mal mutiyatu enru nan kuravillaiya?'' Enrar
Surah Al-Kahf, Verse 72
قَالَ لَا تُؤَاخِذۡنِي بِمَا نَسِيتُ وَلَا تُرۡهِقۡنِي مِنۡ أَمۡرِي عُسۡرٗا
(atarku) musa, ‘‘nan marantuvittataip parri ennaik kurram pitikkatir. En visayattil ivvalavu kantippum ceyyatir'' enru kettuk kontar
Surah Al-Kahf, Verse 73
فَٱنطَلَقَا حَتَّىٰٓ إِذَا لَقِيَا غُلَٰمٗا فَقَتَلَهُۥ قَالَ أَقَتَلۡتَ نَفۡسٗا زَكِيَّةَۢ بِغَيۡرِ نَفۡسٖ لَّقَدۡ جِئۡتَ شَيۡـٔٗا نُّكۡرٗا
Pinnar iruvarum natantanar. (Valiyil vilaiyatik kontirunta) oru ciruvanaic cantittapotu avar avanaik kolai ceytu vittar. Atarku musa, ‘‘kolai kurraminri oru paricuttamana atmavai kolai ceytu vittir! Niccayamaka oru takata kariyattaiye nir ceytu vittir'' enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 74
۞قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكَ إِنَّكَ لَن تَسۡتَطِيعَ مَعِيَ صَبۡرٗا
atarkavar (musavai nokki) ‘‘nir ennutan porumaiyaka irukka niccayamaka um'mal mutiyatu'' enru nan umakku (munnar) kuravillaiya? Enru kettar
Surah Al-Kahf, Verse 75
قَالَ إِن سَأَلۡتُكَ عَن شَيۡءِۭ بَعۡدَهَا فَلَا تُصَٰحِبۡنِيۖ قَدۡ بَلَغۡتَ مِن لَّدُنِّي عُذۡرٗا
atarku (musa) ‘‘itan pinnar nan enta oru visayattaip parriyum um'mitam ketpenayin nir ennai um'mutan vaittirukka ventam. Ennai mannikkum ellaiyai niccayamaka nir katantu vittir'' enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 76
فَٱنطَلَقَا حَتَّىٰٓ إِذَآ أَتَيَآ أَهۡلَ قَرۡيَةٍ ٱسۡتَطۡعَمَآ أَهۡلَهَا فَأَبَوۡاْ أَن يُضَيِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِيهَا جِدَارٗا يُرِيدُ أَن يَنقَضَّ فَأَقَامَهُۥۖ قَالَ لَوۡ شِئۡتَ لَتَّخَذۡتَ عَلَيۡهِ أَجۡرٗا
pinnar iruvarum natantanar. Avarkal or uraritam varave tankal iruvarukkum unavalikkumpati avvurarai ventinarkal. Anal, avarkal ivviruvarukkum viruntalikkatu vilakikkontanar. Piraku, iruvarum anku viluntu vitakkutiya nilaiyil irunta oru cuvarraik kantanar. Akave, avar (atarku man appi ceppanittu) atai (vilatu) niruttivaittar. (Atarku musa avarai nokki) ‘‘nir virumpi (kettu) iruntal (ivvuraritam) itarkuriya kuliyai nir vankiyirukkalame'' enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 77
قَالَ هَٰذَا فِرَاقُ بَيۡنِي وَبَيۡنِكَۚ سَأُنَبِّئُكَ بِتَأۡوِيلِ مَا لَمۡ تَسۡتَطِع عَّلَيۡهِ صَبۡرًا
atarkavar, ‘‘enakkum umakkum itaiyil ituve pirivinai(kkuriya neram) akum. Nir poruttukkolla mutiyamalpona visayankalin vilakkattai (ito) nan umakku arivikkiren enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 78
أَمَّا ٱلسَّفِينَةُ فَكَانَتۡ لِمَسَٰكِينَ يَعۡمَلُونَ فِي ٱلۡبَحۡرِ فَأَرَدتُّ أَنۡ أَعِيبَهَا وَكَانَ وَرَآءَهُم مَّلِكٞ يَأۡخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصۡبٗا
(Avar kurinar) ‘‘akkappal katalil (kuli) velai ceytu kontirunta (cila) elaikalukkuriyatu. Ataik kuraipatuttave nan karutinen. (Enenral, atu cellum valiyil) ivarkalukku mun or (aniyayakkara) aracan irukkiran. Avan (nalla) kappalkal anaittaiyum aniyayamaka apakarittuk kolkiran. (Avanitamiruntu kapparruvatarkakave ataik kuraippatuttinen)
Surah Al-Kahf, Verse 79
وَأَمَّا ٱلۡغُلَٰمُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤۡمِنَيۡنِ فَخَشِينَآ أَن يُرۡهِقَهُمَا طُغۡيَٰنٗا وَكُفۡرٗا
(kollappatta) antac ciruvano avanutaiya tayum tantaiyum nalla nampikkaiyalarkalaka irukkirarkal. Avan (valipattai ataintu) avviruvaraiyum aniyayam ceyyumpatiyum, (iraivanai) nirakarikkumpatiyum ceytu vituvano enru nam payan(tu avvaru cey)tom
Surah Al-Kahf, Verse 80
فَأَرَدۡنَآ أَن يُبۡدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَيۡرٗا مِّنۡهُ زَكَوٰةٗ وَأَقۡرَبَ رُحۡمٗا
avanutaiya tay tantaikku iraivan ivanaivita melana, paricuttamanavanaiyum (tay tantai mitu) atikam anpu kollak kutiyavanaiyum marrik kotuppatai nam virumpinom
Surah Al-Kahf, Verse 81
وَأَمَّا ٱلۡجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَٰمَيۡنِ يَتِيمَيۡنِ فِي ٱلۡمَدِينَةِ وَكَانَ تَحۡتَهُۥ كَنزٞ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَٰلِحٗا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبۡلُغَآ أَشُدَّهُمَا وَيَسۡتَخۡرِجَا كَنزَهُمَا رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۚ وَمَا فَعَلۡتُهُۥ عَنۡ أَمۡرِيۚ ذَٰلِكَ تَأۡوِيلُ مَا لَمۡ تَسۡطِع عَّلَيۡهِ صَبۡرٗا
antac cuvaro appattinattilulla iru anataik kulantaikalukkuriyatu. Atarkuk kil avarkalukkuc contamana putaiyal onru irukkiratu. Avviruvarin tantai mikka nalla manitaraka iruntar. Akave, umatu iraivan avviruvarum tankal valipattai atainta pinnar tankal putaiyalai etuttuk kollumpatic ceyya natinan. (Enave, atuvarai accuvar viluntu vitatirukkumpati ataic ceppanitten. Itu) umatu iraivanin arultan. (Im'munril) etaiyum nan en istappati ceytuvitavillai. Nir poruttuk kolla mutiyamal pona (en) ceykaikalin vilakkam itutan'' (enru kuri mutittar)
Surah Al-Kahf, Verse 82
وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَن ذِي ٱلۡقَرۡنَيۡنِۖ قُلۡ سَأَتۡلُواْ عَلَيۡكُم مِّنۡهُ ذِكۡرًا
(napiye!) Tulkarnainaip parri (yutarkalakiya) avarkal um'mitam ketkinranar. ‘‘Avarutaiya carittirattil (iruntu) unkalukku (payanalikkum) arivuraiyai otik kanpikkiren'' enru kuruviraka
Surah Al-Kahf, Verse 83
إِنَّا مَكَّنَّا لَهُۥ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَءَاتَيۡنَٰهُ مِن كُلِّ شَيۡءٖ سَبَبٗا
Niccayamaka nam avarukkup pumiyil atikkattaik kotuttu valamikka vacati vayppaiyum alittiruntom. Ovvoru porulaiyum (tamatu istappati) ceyyakkutiya valiyaiyum nam avarukku alittiruntom
Surah Al-Kahf, Verse 84
فَأَتۡبَعَ سَبَبًا
avar (pumiyil) oru valiyaip pinparric cenrar
Surah Al-Kahf, Verse 85
حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ مَغۡرِبَ ٱلشَّمۡسِ وَجَدَهَا تَغۡرُبُ فِي عَيۡنٍ حَمِئَةٖ وَوَجَدَ عِندَهَا قَوۡمٗاۖ قُلۡنَا يَٰذَا ٱلۡقَرۡنَيۡنِ إِمَّآ أَن تُعَذِّبَ وَإِمَّآ أَن تَتَّخِذَ فِيهِمۡ حُسۡنٗا
curiyan maraiyum (merkut) ticaiyai avar atainta polutu cerruk katalil curiyan maraivatai(p pol) kantar. Avvitattil oruvakai makkalaiyum kantar. (Nam avarai nokki) ‘‘tulkarnaine! Nir (ivarkalait tantittu) vetanai ceyyavum, allatu avarkalukku nanmai ceyyavum (irantukkum mulu cutantiram umakku alittirukkirom)'' enru kurinom
Surah Al-Kahf, Verse 86
قَالَ أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوۡفَ نُعَذِّبُهُۥ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَىٰ رَبِّهِۦ فَيُعَذِّبُهُۥ عَذَابٗا نُّكۡرٗا
akave avar (avarkalai nokki ‘‘unkalil) evan (en kattalaiyai miri) aniyayam ceykirano avanai nam (tantittu) vetanai ceyvom. Pinnar, avan tan iraivanitam kontu pokappattu avanum avanai mikka katinamaka vetanai ceyvan'' enrar
Surah Al-Kahf, Verse 87
وَأَمَّا مَنۡ ءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَلَهُۥ جَزَآءً ٱلۡحُسۡنَىٰۖ وَسَنَقُولُ لَهُۥ مِنۡ أَمۡرِنَا يُسۡرٗا
‘‘evan nampikkai kontu (nam kurukirapati) nallatai ceykirano avanukku (iraivanitattilum) alakana narkuli irukkiratu. Namum nam velaikalil culapamana velaikalaiye (ceyyumpati) avanukkuk kuruvom
Surah Al-Kahf, Verse 88
ثُمَّ أَتۡبَعَ سَبَبًا
pinnar, avar (marra) oru valiyaip pinparri natantar
Surah Al-Kahf, Verse 89
حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ مَطۡلِعَ ٱلشَّمۡسِ وَجَدَهَا تَطۡلُعُ عَلَىٰ قَوۡمٖ لَّمۡ نَجۡعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتۡرٗا
avar curiyan utikkum (kilakkut) ticaiyai atainta polutu cila makkalaik kantar. Avarkal mitu curiyan utayamaki (avarkal veyilil) iruppataiyum kantar. Avarkalukkum curiyanukkum itaiyil nam oru tatuppaiyum erpatutta villai. (Ataiyaninto, vitu kattiyo, curiya veppattait tatuttuk kollak kutiya nanam avarkalitam illai)
Surah Al-Kahf, Verse 90
كَذَٰلِكَۖ وَقَدۡ أَحَطۡنَا بِمَا لَدَيۡهِ خُبۡرٗا
(avarkalutaiya nilaimai unmaiyil) ivvare iruntatu. Avaritamirunta ella vacatikalaiyum nam nankarivom
Surah Al-Kahf, Verse 91
ثُمَّ أَتۡبَعَ سَبَبًا
pinnar avar (veru) oru valiyaip pinparric cenrar
Surah Al-Kahf, Verse 92
حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ بَيۡنَ ٱلسَّدَّيۡنِ وَجَدَ مِن دُونِهِمَا قَوۡمٗا لَّا يَكَادُونَ يَفۡقَهُونَ قَوۡلٗا
(Ankirunta) iru malaikalin itaiveliyai avar ataintapotu avarrirku munnal makkal cilaraik kantar. Avarkal peccai (elitil) puriyakkutiyavarkalaka irukkavillai
Surah Al-Kahf, Verse 93
قَالُواْ يَٰذَا ٱلۡقَرۡنَيۡنِ إِنَّ يَأۡجُوجَ وَمَأۡجُوجَ مُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَهَلۡ نَجۡعَلُ لَكَ خَرۡجًا عَلَىٰٓ أَن تَجۡعَلَ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَهُمۡ سَدّٗا
avarkal (ivarai nokki jataiyaka) ‘‘tulkarnaine! Niccayamaka yahjuj, mahjuj (ennum makkal) enkal uril (vantu) perum visamam ceykirarkal. Enkalukkum avarkalukkum itaiyil nir oru tataiyai erpatuttum poruttu oru tokaiyai nankal umakku cekaram ceyyalama?'' Enru kettarkal
Surah Al-Kahf, Verse 94
قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيۡرٞ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجۡعَلۡ بَيۡنَكُمۡ وَبَيۡنَهُمۡ رَدۡمًا
atarkavar, ‘‘en iraivan enakkuk kotuttiruppate (potumanatu,) mikka melanatu. (Unkal porul tevaiyillai. Eninum, unkal) ulaippaikkontu enakku utaviceyyunkal. Unkalukkum avarkalukkum itaiyil urutiyana oru tatuppai (cuvarai) eluppivitukiren'' enrum
Surah Al-Kahf, Verse 95
ءَاتُونِي زُبَرَ ٱلۡحَدِيدِۖ حَتَّىٰٓ إِذَا سَاوَىٰ بَيۡنَ ٱلصَّدَفَيۡنِ قَالَ ٱنفُخُواْۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَعَلَهُۥ نَارٗا قَالَ ءَاتُونِيٓ أُفۡرِغۡ عَلَيۡهِ قِطۡرٗا
‘‘ninkal (atarkut tevaiyana) irumpup palankalai ennitam kontu varunkal'' enrum kuri, ‘‘(avarraik kontuvantu iru malaikalukkitaiyil irunta pallattai niraittu) iru malaikalin uccikku avai camamaka uyarnta pinnar, neruppaka palukkum varai atai utunkal'' enrar. (Atan pinnar) ‘‘cempaiyum ennitam kontu varunkal. Nan atai urukki atan mitu urruven'' enrar
Surah Al-Kahf, Verse 96
فَمَا ٱسۡطَٰعُوٓاْ أَن يَظۡهَرُوهُ وَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ لَهُۥ نَقۡبٗا
‘‘pinnar, ataik katantu vara (yahjuj mahjujkalal) mutiyatu. Atait tulaittut tuvaramitavum avarkalal mutiyatu'' (enru kurinar)
Surah Al-Kahf, Verse 97
قَالَ هَٰذَا رَحۡمَةٞ مِّن رَّبِّيۖ فَإِذَا جَآءَ وَعۡدُ رَبِّي جَعَلَهُۥ دَكَّآءَۖ وَكَانَ وَعۡدُ رَبِّي حَقّٗا
(ivvaru tayarana tatuppaik kanta avar) ‘‘itu en iraivanutaiya arultan. En iraivanin vakkuruti(yakiya yuka mutivu) varumpotu, itai(yum) tul tulakkivituvan. En iraivanin vakkuruti unmaiyaka irukkiratu!'' Enru kurinar
Surah Al-Kahf, Verse 98
۞وَتَرَكۡنَا بَعۡضَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ يَمُوجُ فِي بَعۡضٖۖ وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِ فَجَمَعۡنَٰهُمۡ جَمۡعٗا
Annal varuvatarkul cilar cilarutan (katal) alaikalaip pol motumpati nam vittuvituvom. (Pinnar) cur (ekkalam) utappat(tu anaivarum matintu vit)tal pinnar (uyir kotuttu) avarkal anaivaraiyum onrucerttu vituvom
Surah Al-Kahf, Verse 99
وَعَرَضۡنَا جَهَنَّمَ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡكَٰفِرِينَ عَرۡضًا
kantippaka, annalil narakattai nirakarippavarkalukku munpakkuvom
Surah Al-Kahf, Verse 100
ٱلَّذِينَ كَانَتۡ أَعۡيُنُهُمۡ فِي غِطَآءٍ عَن ذِكۡرِي وَكَانُواْ لَا يَسۡتَطِيعُونَ سَمۡعًا
(avarkal) enatu nallupatecankalaip parkkatu avarkalutaiya kankalukkut tiraiyitappattu vittana; akave, avarkal (nallupatecankalaic) ceviyura caktiyarru vittanar
Surah Al-Kahf, Verse 101
أَفَحَسِبَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَن يَتَّخِذُواْ عِبَادِي مِن دُونِيٓ أَوۡلِيَآءَۚ إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا جَهَنَّمَ لِلۡكَٰفِرِينَ نُزُلٗا
nirakarippavarkal nam'mai vittuvittu nam atiyarkalai(t tankalukku) patukavalarkalaka etuttuk kollalam enru ennik kontirukkinranara? Niccayamaka nirakarippavarkalukku narakattaiye tankumitamaka tayarpatutti vaittirukkirom
Surah Al-Kahf, Verse 102
قُلۡ هَلۡ نُنَبِّئُكُم بِٱلۡأَخۡسَرِينَ أَعۡمَٰلًا
‘‘(pavamana) ceyalkalil ivarkalaivita nastamataintavarkalai nam unkalukku arivikkava?'' Enru, (napiye!) Ketpiraka
Surah Al-Kahf, Verse 103
ٱلَّذِينَ ضَلَّ سَعۡيُهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَهُمۡ يَحۡسَبُونَ أَنَّهُمۡ يُحۡسِنُونَ صُنۡعًا
avarkal (yarenral) ivvulaka valvil tavarana valiyileye muyarci ceytu kontu, tankal meyyakave nalla ceyalkalaiye ceyvataka ennik kolvarkal
Surah Al-Kahf, Verse 104
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ وَلِقَآئِهِۦ فَحَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فَلَا نُقِيمُ لَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَزۡنٗا
ivarkaltan tankal iraivanin vacanankalaiyum avanutaiya cantippaiyum nirakarittu vittavarkal. Akave, avarkalutaiya nanmaikal anaittum alintuvittana. (Nanmai, timaiyai nirukka) avarkalukkaka marumai nalil etaik kolaiyum nam nirutta mattom
Surah Al-Kahf, Verse 105
ذَٰلِكَ جَزَآؤُهُمۡ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُواْ وَٱتَّخَذُوٓاْ ءَايَٰتِي وَرُسُلِي هُزُوًا
avarkal nam vacanankalaiyum, nam tutarkalaiyum nirakarittu parikacamaka etuttuk kontatan karanamaka avarkalukkuk kuli narakamtan
Surah Al-Kahf, Verse 106
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ كَانَتۡ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ ٱلۡفِرۡدَوۡسِ نُزُلًا
niccayamaka, evarkal nampikkai kontu narceyalkal ceykirarkalo avar kalukku ‘hpirtavs' ennum (uyar) corkkankal tankumitankalaka irukkum
Surah Al-Kahf, Verse 107
خَٰلِدِينَ فِيهَا لَا يَبۡغُونَ عَنۡهَا حِوَلٗا
atil, avarkal enrenrum tanki irupparkal. Atiliruntu velippata avarkal virumpave mattarkal
Surah Al-Kahf, Verse 108
قُل لَّوۡ كَانَ ٱلۡبَحۡرُ مِدَادٗا لِّكَلِمَٰتِ رَبِّي لَنَفِدَ ٱلۡبَحۡرُ قَبۡلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَٰتُ رَبِّي وَلَوۡ جِئۡنَا بِمِثۡلِهِۦ مَدَدٗا
(Napiye!) Kuruviraka: Katal nir anaittum maiyaka iruntu en iraivanin vakkiyankalai eluta arampittal, en iraivanin vakkiyankal mutivatarku munnatakave intak katal (mai) anaittum celavakivitum. Ataip pol innoru panku (katalaic) certtuk konta potilumkuta
Surah Al-Kahf, Verse 109
قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَمَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ رَبِّهِۦ فَلۡيَعۡمَلۡ عَمَلٗا صَٰلِحٗا وَلَا يُشۡرِكۡ بِعِبَادَةِ رَبِّهِۦٓ أَحَدَۢا
(napiye!) Kuruviraka: ‘‘Niccayamaka nanum unkalaip ponra oru manitantan. Niccayamaka unkal iraivan ore or iraivantan enru enakku vahyi mulam arivikkappattullatu. Akave, evar tan iraivanaic cantikka virumpukiraro avar narceyalkalaic ceytu tan iraivanukku oruvaraiyum inaiyakkatu (avanaiye) vananki varuvaraka
Surah Al-Kahf, Verse 110