Surah Al-Anbiya - Azerbaijani Translation by Vasim Mammadaliyev And Ziya Bunyadov
ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
Insanların haqq-hesab vaxtı (qiyamət gunu) yaxınlasdı, onlar isə hələ də qəflət icindədirlər və (qiyamətə inanmaqdan) uz dondərirlər. (Qiyamət insanlar ucun nə qədər uzaq isə, Allahın dərgahında bir o qədər yaxındır. Fani dunyaya, san-sohrətə olan meyl, varlanmaq həvəsi insanların basını elə qatmısdır ki, qiyamət gunu barəsində əsla fikirləsmirlər)
Surah Al-Anbiya, Verse 1
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
Rəbbindən onlara (bir-birinin ardınca) elə bir yeni xəbərdarlıq (oyud-nəsihət) gəlməz ki, onu məsxərəyə qoyub dinləməsinlər
Surah Al-Anbiya, Verse 2
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
Qəlbləri qəflət icində olaraq (ona qulaq asmasınlar). Zalımlar oz aralarında gizli pıcıldasıb (bir-birinə): “Bu (Muhəmməd) sizin kimi ancaq adi bir insandır. (Onun gətirdiyi Qur’an sehrdən, cadudan basqa bir sey deyildir). Gozunuz gorə-gorə sehrəmi uyursunuz?” – dedilər
Surah Al-Anbiya, Verse 3
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
(Peygəmbər Məkkə musriklərinə) belə dedi: “Rəbbim goydə və yerdə (soylənən) hər sozu bilir. O, (hər seyi) esidəndir, biləndir!”
Surah Al-Anbiya, Verse 4
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
Onlar (muxtəlif fikirlərə dusərək) belə dedilər: “Xeyr, (bu Qur’an) qarmaqarısıq yuxulardır; xeyr, onu ozu uydurmusdur; xeyr, o, bir sairdir. (Əgər o, həqiqi peygəmbərdirsə, bunu subut etmək ucun) qoy əvvəlki peygəmbərlərə gondərilən mo’cuzələr kimi bizə bir mo’cuzə gətirsin!”
Surah Al-Anbiya, Verse 5
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
Onlardan əvvəl məhv etdiyimiz hec bir məmləkət (əhli mo’cuzələrlə gəlmis peygəmbərlərinə) iman gətirmədi. Bunlarmı iman gətirəcəklər
Surah Al-Anbiya, Verse 6
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
(Ya Rəsulum! Biz səndən əvvəl də hər bir ummətə mələk deyil) ancaq kisilər (kisi peygəmbərlər) gondərdik ki, onlara vəhy edirdik. Əgər bilmirsinizsə, zikr (kitab) əhlindən sorusun
Surah Al-Anbiya, Verse 7
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
Biz onları (peygəmbərləri) yeməz-icməz (yemək yeməz) bir bədən yaratmadıq. Onlar (dunyada) əbədi də deyillər
Surah Al-Anbiya, Verse 8
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
Sonra onlara verdiyimiz və’di yerinə yetirdik. (Peygəmbərlərə) və istədiyimiz kəslərə (onlara iman gətirənlərə) nicat verdik, (Allaha sərik qosmaqla, kufr etməklə) həddi asanları isə məhv etdik
Surah Al-Anbiya, Verse 9
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
Həqiqətən, sizə (Qureys əhlinə) elə bir Kitab nazil etdik ki, o sizdən otru bir sərəfdir. (O sizin qədir-qiymətinizi yuksəldər, dini və dunyəvi ehtiyaclarınızı aradan qaldırar, urəkdən inananlara behist yolunu gostərər. Halal-haramı daim mo’minlərin yadına salar). Məgər dərk etmirsinizmi
Surah Al-Anbiya, Verse 10
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
Biz zalım olan (kufr edən) necə-necə məmləkəti (məmləkət əhlini) məhv etdik və onlardan sonra basqa bir qovm (camaat) yaratdıq
Surah Al-Anbiya, Verse 11
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
Onlar əzabımızı (onları məhv edəcəyimizi) hiss edən kimi dərhal oradan (oz yurdlarından) qacmaga uz qoydular
Surah Al-Anbiya, Verse 12
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
(Mələklər istehza ilə onlara belə dedilər:) “Qacmayın, kef cəkdiyiniz yerə, məskənlərinizə qayıdın”. Yəqin ki, (hara getmisdiniz; mal-dovlətiniz, cəh-cəlalınız necə oldu, deyə) sorgu-sual ediləcəksiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 13
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Onlar (nicat tapmaqdan umidlərini uzuncə): “Vay halımıza! Biz, həqiqətən, zalım olmusuq (Rəbbimizə kufr etməklə ozumuz ozumuzə zulm etmisik)”, - dedilər
Surah Al-Anbiya, Verse 14
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
Biz onları ot kimi bicənəcən (kulə dondərənəcən) elə bu sozləri deyib dururdular (nalə cəkirdilər)
Surah Al-Anbiya, Verse 15
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
Biz goyu, yeri və onlar arasında olanları oyun-oyuncaq yaratmadıq. (Kainat əbəs yerə deyil, Allahın qudrətinin təcəssumu kimi yaradılmısdır. Buna gorə də insanlar yalnız onun xaliqi Allaha ibadət etməlidirlər)
Surah Al-Anbiya, Verse 16
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
Əgər Biz (Ozumuzə) əyləncə etmək (arvad-usaq duzəltmək) istəsəydik, onu mutləq Oz dərgahımızdan (mələklərdən, hurilərdən) edərdik. Lakin Biz (bunu) etmədik. (Cunki Allaha, insanlardan fərqli olaraq, əylənmək, Ozunə ovlad goturmək, yaxud kimisə Ozunə yoldas etmək yarasmaz)
Surah Al-Anbiya, Verse 17
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
Xeyr, Biz batili haqla (kufuru imanla) rədd edərik (haqqı batilin təpəsinə atarıq) və o da onu (batili) yox edər. (Bir də baxıb gorərsiniz ki) o yox olub getmisdir. (Batil sozlərlə Allaha) isnad etdiyiniz sifətlərə gorə vay halınıza
Surah Al-Anbiya, Verse 18
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
Goylərdə və yerdə olan (butun) məxluqat Onundur (Allahın qudrət əsəridir). Onun dərgahında olanlar (rutbə və sərəf e’tibarilə mə’nən Allaha yaxın mələklər) Ona ibadət etməyə təkəbbur gostərməz və (bu ibadətdən) yorulmaq bilməzlər
Surah Al-Anbiya, Verse 19
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
Onlar gecə-gunduz, yorulub-usanmadan (Rəbbini) təqdis edib sə’ninə təriflər deyərlər
Surah Al-Anbiya, Verse 20
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
Yoxsa (Məkkə musrikləri) yerdən (yerdə movcud olan das, qızıl-gumus və s. -dən ozləri ucun) tanrılar qəbul etdilər ki, onlar oluləri dirildəcəklər? (Xeyr, Allahdan basqa hec kəs (oluləri) dirildib məhsərə gətirməyə qadir deyildir
Surah Al-Anbiya, Verse 21
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
Əgər (yerdə və goydə) Allahdan basqa tanrılar olsa idi, onların ikisi də (muvazinətdən cıxıb) fəsada ugrayardı. Ərsin sahibi olan Allah (musriklərin Ona) aid etdikləri sifətlərdən tamamilə uzaqdır
Surah Al-Anbiya, Verse 22
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
(Allah) gorduyu islər barəsində sorgu-sual olunmaz; onlar (butun bəndələr) isə (tutduqları əməllərə gorə) sorgu-sual ediləcəklər
Surah Al-Anbiya, Verse 23
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
Yoxsa (musriklər ozləri ucun) Ondan (O Allahdan) basqa tanrılar qəbul etdilər? (Ya Rəsulum!) De: “(Etdiyiniz əməlin duzgunluyunu subut edən) dəlilinizi gətirin. Bu mənimlə onların (ummətimin) Kitabı (Qur’an), bu da məndən əvvəlkilərin kitabı (Tovrat və Incil)! Xeyr, onların əksəriyyəti haqqı bilməz və buna gorə də (ondan) uz dondərər!”
Surah Al-Anbiya, Verse 24
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
(Ya Rəsulum!) Səndən əvvəl elə bir peygəmbər gondərmədik ki, ona: “Məndən basqa hec bir tanrı yoxdur. Buna gorə də yalnız Mənə ibadət edin!” – deyə vəhy etməyək
Surah Al-Anbiya, Verse 25
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
(Kafirlər:) “Rəhman (mələklərdən Ozunə) ovlad goturdu!” – dedilər. O, pakdır, muqəddəsdir! (Belə seylərdən tamamilə uzaqdır!) Xeyr, (mələklər Onun ovladı deyil, xəlq etdiyi) mohtərəm qullardır
Surah Al-Anbiya, Verse 26
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
(Mələklər) Ondan qabaq soz danısmaz, Yalnız Onun əmri ilə is gorərlər
Surah Al-Anbiya, Verse 27
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
(Allah) onların ondəkilərini də, arxalarındakını da (nə etdiklərini və nə edəcəklərini) bilir. Onlar yalnız (Allahın) razı oldugu (izin verdiyi) kəslərdən otru səfaət edə bilər və Onun heybətindən qorxarlar
Surah Al-Anbiya, Verse 28
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
(Mələklərdən) hec kəs: “Mən Ondan basqa bir tanrıyam!” – desə, onu Cəhənnəmlə cəzalandırarıq. Biz zalımlara belə cəza veririk
Surah Al-Anbiya, Verse 29
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
Məgər kafir olanlar goylə yer bitisik ikən Bizim onları ayırdıgımızı, hər bir canlını sudan yaratdıgımızı bilmirlərmi?! Yenə də iman gətirməzlər? (Goylər ilk yaradılısda bir-birinə bitisik bir təbəqə oldugu halda, onların arası hava ilə acılıb yeddi təbəqəyə ayrılmıs, yer də bir təbəqə ikən sonra yeddi təbəqəyə bolunmusdur. Bu, Allahın qudrətini, əzəmətini subut edən ən tutarlı dəlillərdəndir)
Surah Al-Anbiya, Verse 30
وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
Yer onları silkələməsin (atıb-tutmasın) deyə, orada mohkəm (durmus) daglar yaratdıq; onlar (istədikləri yerə) rahat gedib cata bilsinlər deyə, orada genis yollar əmələ gətirdik
Surah Al-Anbiya, Verse 31
وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ
Goyu (yerdən otru və onun ustunə dusməsin deyə) qorunub saxlanılan bir tavan etdik. Halbuki (kafirlər) ayələrimizdən (vəhdaniyyətimizi, qudrətimizi subut edən bu dəlillərdən) uz dondərdilər
Surah Al-Anbiya, Verse 32
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ
Gecəni və gunduzu də, Gunəsi və Ayı da yaradan Odur. Onların (həmcinin ulduzların) hər biri (ozunə məxsus) bir goydə uzur (oz hədəqəsində, oz dairəsində hərəkət edir)
Surah Al-Anbiya, Verse 33
وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
(Ya Rəsulum!) Səndən əvvəl də (dunyada) hec bir bəsərə əbədiyyat (olməzlik) vermədik. Belə oldugu təqdirdə, sən olsən, onlar dirimi qalacaqlar
Surah Al-Anbiya, Verse 34
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
Hər bir kəs (hər bir canlı) olumu dadacaqdır. (Dozub-dozməyəcəyinizi, sukur edəcəyinizi, yaxud nankor olacagınızı) yoxlamaq məqsədilə Biz sizi sər və xeyirlə (xəstəlik, yoxsulluq, ehtiyac və saglamlıq, var-dovlət və cah-cəlalla) imtahana cəkərik. Və siz (qiyamət gunu əməllərinizin əvəzini almaq ucun) ancaq Bizim huzurumuza qaytarılacaqsınız
Surah Al-Anbiya, Verse 35
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
(Ya Rəsulum!) Kafir olanlar səni gordukləri zaman ancaq məsxərəyə qoyaraq (bir-birinə): “Sizin tanrılarınıza tə’nə edən bumudur?” – deyərlər. Halbuki onlar, məhz onlar Rəhmanın oyud-nəsihətini (Qur’anı) inkar edirlər
Surah Al-Anbiya, Verse 36
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
Insan tələsən (hovsələsiz) yaradılmısdır. (Insan təbiəti e’tibarilə hovsələsizdir, tələskəndir. Allahın əzabının tez gəlməsini istəyən musriklər kimi). Ayələrimi (Peygəmbərin dediyi sozlərin duzgun olmasını, əzabımı tezliklə) sizə gostərəcəyəm. Hələ Məni tələsdirməyin
Surah Al-Anbiya, Verse 37
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
Onlar (kafirlər): “Əgər siz dogru danısırsınızsa, bu və’din (əzabın, yaxud qiyamətin) nə vaxt olacagını bildirin!” – deyirlər
Surah Al-Anbiya, Verse 38
لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
Kas kafirlər atəsi uzlərindən və arxalarından dəf edə bilməyəcəkləri və onlara hec bir komək olunmayacagı vaxtı (qiyaməti) biləydilər! (Əgər bilsəydilər, belə bir sual verməz, həm də Allahın əzabının tezliklə gəlməsini istəməzdilər)
Surah Al-Anbiya, Verse 39
بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
Xeyr, (qiyamət) onları gozlənilmədən yaxalayar və sasırdar (mat-məbhut edər). (Kafirlər) onu əsla geri qaytara bilməzlər və onlara (tovbə, uzrxahlıq ucun) mohlət də verilməz
Surah Al-Anbiya, Verse 40
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
(Ya Rəsulum!) Səndən əvvəl də peygəmbərlərə istehza edilmisdi. Istehza edənləri məsxərəyə qoyduqların seyin ozu (peygəmbərlərin onları qorxutdugu əzab) məhv etdi
Surah Al-Anbiya, Verse 41
قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ
De: “Sizi gecə (yatdıgınız vaxt) və gunduz (gəzib dolandıgınız zaman) Rəhmandan (Rəhmanın əzabından) kim qurtara bilər?” Amma onlar Rəbbinin oyud-nəsihətindən (Qur’andan) uz dondərdilər
Surah Al-Anbiya, Verse 42
أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ
Yoxsa onların Bizdən basqa (əzabı) onlardan dəf edə biləcək tanrıları vardır?! Onlar (o tanrılar) hec ozlərinə belə yardım etməyə qadir olmaz, Bizdən də (əzabımızdan da) qoruna bilməzlər. (Və ya: Bizdən də dəstək gorə bilməzlər)
Surah Al-Anbiya, Verse 43
بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
Dogrusu, Biz bununla (bu kafirlərə) və atalarına omurləri uzanıncaya qədər (dunyada) gun-guzəran verdik. (Onlar fani dunya malına aldanıb məgrur oldular). Məgər Bizim (onların) torpagına girib onu hər tərəfdən əskiltdiyimizi (gundən-gunə yurdlarının musəlmanların əlinə kecdiyini) gormurlərmi? Belə olduqda, qalib olanlar onlarmıdır
Surah Al-Anbiya, Verse 44
قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ
(Ya Rəsulum!) De: “Mən sizi ancaq vəhy ilə qorxuduram”. Karlar qorxuduldugu zaman cagırısı esitməzlər
Surah Al-Anbiya, Verse 45
وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Həqiqətən, əgər Rəbbinin əzabından az bir sey onlara toxunsa, onlar mutləq: “Vay halımıza! Biz, dogrudan da, zalım olmusuq (Allaha sərik qosmaqla, kufr etməklə ozumuz ozumuzə zulm etmisik)” – deyəcəklər
Surah Al-Anbiya, Verse 46
وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ
Biz qiyamət gunu ucun ədalət tərəzisi qurarıq. Hec kəsə əsla haqsızlıq edilməz. Bir xardal dənəsi agırlıgında olsa belə onu (hər hansı bir əməli tərəziyə) gətirərik. Haqq-hesab cəkməyə Biz kifayətik
Surah Al-Anbiya, Verse 47
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ
Biz Musa və Haruna Furqanı (haqqı batildən ayıran Tovratı dogru yolu gostərən) bir nur və muttəqilərdən otru oyud-nəsihət olaraq vermisdik
Surah Al-Anbiya, Verse 48
ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ
O kəslərdən otru ki, onlar oz Rəbbindən Onu gormədən (yaxud Allahın axirətdə verəcəyi əzabdan) qorxar və qiyamətdən lərzəyə gələrlər
Surah Al-Anbiya, Verse 49
وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
Bu (Qur’an) nazil etdiyimiz mubarək (insanlara daim xeyir-bərəkət gətirən) bir Kitabdır. Indi siz onu inkarmı edirsiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 50
۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ
Biz daha oncə Ibrahimə də dogru yolu nəsib etmisdik (peygəmbərlik ehsan buyurmusduq). Biz onu (onun buna layiq oldugunu) bilirdik
Surah Al-Anbiya, Verse 51
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ
(Ibrahim) atasına və tayfasına: “Sizin tapınıb durdugunuz bu heykəllər nədir?” – dediyi zaman
Surah Al-Anbiya, Verse 52
قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ
Onlar: “Biz atalarımızı onlara ibadət edən gorduk!” – deyə cavab vermisdilər
Surah Al-Anbiya, Verse 53
قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
(Ibrahim onlara:) “And olsun ki, siz də, atalarınız da (haqq yoldan) acıq-askar azmısınız!” – demisdi
Surah Al-Anbiya, Verse 54
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ
Onlar: “Sən bizə ciddi deyirsən, yoxsa zarafat edirsən? (Sən bizə haqlamı gəldin, yoxsa oyunbazlardansan?)” – deyə sorusduqda
Surah Al-Anbiya, Verse 55
قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
(Ibrahim) belə cavab vermisdi: “Xeyr, Rəbbiniz goylərin və yerin Rəbbidir ki, onları yaratmısdır. Mən də buna sahidlik edənlərdənəm
Surah Al-Anbiya, Verse 56
وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ
Allaha and olsun ki, siz cıxıb getdikdən sonra butlərinizə bir hiyə quracagam! (Baslarına bir oyun acacagam!)”
Surah Al-Anbiya, Verse 57
فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ
(Onlar gedən kimi Ibrahim butləri) parca-parca edib yalnız onların boyuyunu saxladı ki, bəlkə, qayıdıb ona bas cəkdilər. (Qoy anlasınlar ki, bu dilsiz-agılsız butlər nəinki basqalarını, hətta ozlərini belə qorumaga qadir deyillər. Buna gorə də onlara ibadət etmək ən boyuk gunahdır)
Surah Al-Anbiya, Verse 58
قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
(Onlar qayıdan kimi isin nə yerdə oldugunu gorub) dedilər: “Bunu tanrılarımıza kim edibsə, o, subhəsiz ki, zalımlardandır!”
Surah Al-Anbiya, Verse 59
قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ
(Musriklərin bə’ziləri:) “Ibrahim deyilən bir gəncin onları pislədiyini esitmisik!” – dedilər
Surah Al-Anbiya, Verse 60
قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ
(Qalanları:) “Bunların sahidlik edə bilmələri ucun onu (tapıb) camaatın gozu qabagına gətirin!” – dedilər
Surah Al-Anbiya, Verse 61
قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ
(Musriklər Ibrahimi tapıb gətirərək:) “Ya Ibrahim! Tanrılarımızı sənmi bu gunə saldın?” - deyə sorusdular
Surah Al-Anbiya, Verse 62
قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ
(Ibrahim sındırmadıgı iri butu gostərib:) “Bəlkə, onların bu boyuyu bunu etmisdir. Əgər danısa bilirlərsə, ozlərindən sorusun!” – deyə cavab verdi
Surah Al-Anbiya, Verse 63
فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
Bunun nəticəsində onlar (agıllarını baslarına yıgıb) oz-ozlərinə muraciətlə: “Siz, dogrudan da, zalımlarsınız (dilsiz-agılsız, hec ozlərini belə qorumaga qadir olmayan butlərə tapınmaqla ozunuz ozunuzə zulm edirsiniz)”, - dedilər
Surah Al-Anbiya, Verse 64
ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَـٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ
Sonra (mubahisədə aciz qaldıqlarını gorub) yenə də oz kufrlərinə (baslarında olan əski e’tiqada) qayıdaraq (Ibrahimə): “Axı sən bilirsən ki, bunlar danısmırlar!” – dedilər
Surah Al-Anbiya, Verse 65
قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ
(Ibrahim) dedi: “Elə isə Allahı qoyub sizə hec bir xeyir və zərər verə bilməyən butlərəmi ibadət edirsiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 66
أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
Tfu sizə də, Allahdan basqa ibadət etdiyiniz butlərə də! Əcaba, (etdiyiniz əməllərin qəbahətini) anlamırsınız?”
Surah Al-Anbiya, Verse 67
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
(Nəmrud və ətrafındakılar oz camaatına) belə dedilər: “Əgər (tapındıqlarınıza yardım gostərmək, onları xilas etmək ucun) bir is gorəcəksinizsə, onu (Ibrahimi) yandırın və tanrılarınıza komək edin!”
Surah Al-Anbiya, Verse 68
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
Biz də: “Ey atəs! Ibrahimə qarsı sərin və zərərsiz ol! (Hətta soyugun belə ona zərər yetirməsin!)” – deyə buyurduq
Surah Al-Anbiya, Verse 69
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
Onlar (Ibrahimə) hiylə qurmaq istədilər, lakin Biz onları (curbəcur musibətlərə ducar etməklə, xususilə ustlərinə ətlərini yeyib qanlarını icən həsərat gondərməklə) daha cox ziyana ugratdıq
Surah Al-Anbiya, Verse 70
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
Biz onu da (Ibrahimi də), (qardası oglu) Lutu da (Nəmrud tayfasının əlindən qurtarıb) aləmlər ucun mubarək etdiyimiz (torpagında bəsər ovladına bərəkətlər verdiyimiz) yerə (Sama) qovusdurduq
Surah Al-Anbiya, Verse 71
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
Biz ona (Ibrahimə) Ishaqı, ustəlik Yə’qubu da bəxs edib onların hamısını saleh kimsələr etdik
Surah Al-Anbiya, Verse 72
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
Biz onları əmrimizlə (insanları) dogru yola gətirən imamlar (rəhbərlər) etdik. Biz onları xeyirli islər gorməyi, namaz qılmagı və zəkat verməyi vəhy etdik. Onlar yalnız Bizə ibadət edirdilər
Surah Al-Anbiya, Verse 73
وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
Biz Luta da bir hokm (hikmət, peygəmbərlik; cətin məsələləri həll edib hokm cıxartmaq) və elm verdik, onu (əhalisi) cirkin islər gorən bir məmləkətdən (cıxardıb) xilas etdik. Həqiqətən, onlar pis, fasiq (Allaha asi olan, pozgun) bir tayfa idilər
Surah Al-Anbiya, Verse 74
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
Biz onu mərhəmətimizə qovusdurduq, cunki o, dogrudan da, saleh kimsələrdən idi
Surah Al-Anbiya, Verse 75
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
(Ya Rəsulum!) Nuhu da (yad et)! O daha oncə (oz kafir ummətinin əzaba ducar olması haqqında) yalvarıb dua etmisdi. Biz onun duasını qəbul buyurmus, onu da, ailəsini də boyuk fəlakətdən (tufandan) qurtarmısdıq
Surah Al-Anbiya, Verse 76
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
Biz ayələrimizi yalan hesab edən bir qovmə qarsı ona yardım gostərmisdik. Onlar, həqiqətən, pis bir camaat idilər. Buna gorə də Biz onların hamısını (suya) qərq etdik
Surah Al-Anbiya, Verse 77
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
(Ya Rəsulum!) Davudu və Suleymanı da (yad et)! O zaman ki, onlar bir tayfanın qoyunlarının girib xarab etdiyi bir əkin sahəsi haqqında hokm verirdilər və Biz də onların hokmunə sahid idik
Surah Al-Anbiya, Verse 78
فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ
Biz onu (məsələnin hokmunu) dərhal Suleymana anlatdıq. Və onların hər birinə hokm (hikmət, peygəmbərlik) və elm (səriəti dərindən bilmək) verdik. Biz dagları və qusları Davudla birlikdə (Allahı) təqdis edib tə’rifləsinlər deyə ona ram etdik. Bunları (sizə təəccublu gorunsə də, lovhi-məhfuzdakı əzəli hokmumuzlə) Biz etmisdik
Surah Al-Anbiya, Verse 79
وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ
Biz (Davuda) sizi (dusmənlə) vurusda qorumaq ucun zireh (toxumaq) sənətini oyrətdik. (Ey Məkkə əhli! Rəbbinizin bu ne’mətinə) artıq sukur edərmisiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 80
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ
Əmrilə bərəkət verdiyimiz yerə (Sama) dogru siddətlə əsən kuləyi də Suleymana Biz ram etdik. Biz hər seyi bilənik
Surah Al-Anbiya, Verse 81
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
Biz seytanlardan qəvvaslıq edənləri və basqa islər gorənləri (ev tikənləri, mehrab duzəldənləri) də onun ixtiyarına verdik. Biz (Suleymanın əmrindən cıxmasınlar, gordukləri isləri təzədən korlamasınlar, fitnə-fəsad torətməsinlər deyə) onların ustundə goz olurduq
Surah Al-Anbiya, Verse 82
۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
(Ya Rəsulum!) Əyyubu da (yada sal)! Bir vaxt o, Rəbbinə yalvarıb dua edərək belə demisdi: “Mənə bəla uz verdi (Sənə pənah gətirdim). Sən rəhmlilərin rəhmlisisən!”
Surah Al-Anbiya, Verse 83
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
Biz (Əyyubun) duasını qəbul buyurduq, onu ducar oldugu bəladan (xəstəlikdən və ailəsinə uz vermis musibətdən) qurtardıq. Dərgahımızdan (Əyyuba) bir rəhmət və (Allaha) ibadət edənlərə ibrət dərsi (oyud-nəsihət) olsun deyə, (həlak olmus) ovladlarını qaytarıb ona verdik, ustəlik bir o qədər də əlavə etdik
Surah Al-Anbiya, Verse 84
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
(Ya Rəsulum!) Ismaili, Idrisi və Zulkifli də (yad et)! Onların hər biri səbr edən kimsələrdən idi
Surah Al-Anbiya, Verse 85
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
Biz onları mərhəmətimizə qovusduqduq (peygəmbər etdik). Onlar, dogrudan da, saleh bəndələrdən idilər
Surah Al-Anbiya, Verse 86
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Zun-Nunu (balıq sahibi Yunisi) da xatırla! Bir zaman o (kufr etməkdə həddi asmıs ummətinə qarsı) qəzəblənərək cıxıb getmis və (Bizə xos gəlməyən bu səbirsizliyinə gorə) onu mohnətə ducar etməyəcəyimizi (gucumuz, yaxud hokmumuzun ona yetməyəcəyini) guman etmisdi. Amma sonra qaranlıqlar icində (balıgın qarnında; gecənin, yaxud dənizin zulmətində): “(Pərvərdigara!) Səndən basqa hec bir tanrı yoxdur. Sən paksan, muqəddəssən! Mən isə, həqiqətən, zalımlardan olmusam (əmrinə qarsı cıxaraq ozumə zulm eləmisəm)”,-deyib dua etmisdi
Surah Al-Anbiya, Verse 87
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
Biz onun (Yunisin) duasını qəbul buyurduq və (balıgın qarnından cıxartmaqla) onu qəmdən qurtardıq. Biz mo’minlərə belə nicat veririk
Surah Al-Anbiya, Verse 88
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
(Ya Rəsulum!) Zəkəriyyanı da (yada sal)! Bir vaxt o: “Ey Rəbbim! Məni tək (kimsəsiz, varissiz) buraxma. Sən varislərin ən yaxsısısan! (Butun məxluqat yox olar, ancaq Sən qalarsan!)” – deyə yalvarıb Rəbbinə dua etmisdi
Surah Al-Anbiya, Verse 89
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
Biz (Zəkəriyyanın) duasını qəbul buyurduq, ona Yəhyanı bəxs etdik və zovcəsini (dogmaga) qabil bir hala gətirdik. Onlar xeyirli islər gorməyə tələsər (yaxsı əməllər etməkdə bir-birini otməyə calısar), umid və qorxu ilə (rəhmətimizə umid bəsləyib əzabımızdan qorxaraq) Bizə ibadət edirdilər. Onlar Bizə mut’i idilər
Surah Al-Anbiya, Verse 90
وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
(Ya Rəsulum!) Ismətini (bəkarətini) qoruyanı da (Məryəmi də yad et)! Biz Oz ruhumuzdan (Ozumuzun yaratdıgımız ruhdan Cəbrail vasitəsilə) ona ufurduk, onu və oglunu (atasız dogulmus Isanı) aləmlərə (mələklərə, butun insanlara və cinlərə) bir mo’cuzə etdik
Surah Al-Anbiya, Verse 91
إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ
(Ey insanlar!) Həqiqətən, bu (tovhid dini olan islam) tək bir din olaraq sizin dininizdir. Mən də sizin Rəbbinizəm. Buna gorə də yalnız Mənə ibadət edin
Surah Al-Anbiya, Verse 92
وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ
Amma (insanlar din barəsində) oz aralarında firqələrə bolunub parcalandılar. Onların hamısı Bizim huzurumuza qayıdacaqlar. (Biz də muvafiq surətdə əməllərinin əvəzini verəcəyik)
Surah Al-Anbiya, Verse 93
فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ
Hər kim mo’min ikən yaxsı islər gorsə, onun zəhməti danılmayacaqdır (mukafatı tamamilə odəniləcəkdir). Subhəsiz ki, Biz onun ucun (gorduyu isləri mələklər vasitəsilə əməl dəftərinə) yazırıq
Surah Al-Anbiya, Verse 94
وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
Məhv etdiyimiz hər hansı bir məmləkət əhlinin (qiyamət qopana qədər tovbə etmək ucun bir də dunyaya, yaxud haqq dinə) qayıtması mumkun deyildir (haramdır)
Surah Al-Anbiya, Verse 95
حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ
Nəhayət, Yə’cuc-Mə’cuc (səddinin) acılıb (dagılıb) onlar hər tərəfdən (alcaq və yuksək təpələrdən) sur’ətlə (məhsərə) axısdıqları zaman
Surah Al-Anbiya, Verse 96
وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Dogru və’d (qiyamət gunu) yaxınlasdıqda kafir olanların gozləri (dəhsətdən) dərhal bərəlib: “Vay halımıza! Biz (dunyada) bundan qafil idik. Xeyr, biz zalım olmusuq (peygəmbərlərin dediklərinə inanmamaqla zulm etmisik)!” – deyərlər
Surah Al-Anbiya, Verse 97
إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ
(Ey Məkkə əhli!) Siz və Allahdan qeyri ibadət etdiyiniz butlər isə cəhənnəm yanacagısınız (odunusunuz). Siz ora varid olacaqsınız
Surah Al-Anbiya, Verse 98
لَوۡ كَانَ هَـٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ
Əgər bunlar tanrı olsaydılar, ora girməzdilər. Hamısı orada həmisəlik qalacaqlar
Surah Al-Anbiya, Verse 99
لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ
Onları orada inilti (ah-nalə) gozləyir. Onlar orada (hec bir xos soz) esitməzlər
Surah Al-Anbiya, Verse 100
إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَـٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ
(Yaxsı əməllərin mukafatı olaraq) oncədən ozlərinə ən gozəl ne’mət (Cənnət, əbədi səadət) yazılmıs kəslər – məhz onlar ondan (Cəhənnəmdən) uzaqlasdırılmıs olacaqlar
Surah Al-Anbiya, Verse 101
لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ
Onlar (Cəhənnəmin) ugultusunu esitməyəcəklər. Onlar (Cənnətdə) urəklərinin istədiyi (ne’mətlər) icində əbədi qalacaqlar
Surah Al-Anbiya, Verse 102
لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
Onları ən boyuk qorxu (Israfilin suru axırıncı dəfə calınıb cəhənnəmliklərin Cəhənnəmə atılması) məhzun etməyəcəkdir. Mələklər onları qarsılayıb: “Bu sizə və’d olunmus gununuzdur!” – deyəcəklər
Surah Al-Anbiya, Verse 103
يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ
Goyu kitab səhifəsi kimi bukub qatlayacagımız gunu (qiyamət gununu) yadınıza salın. (O gun insanları) ilk dəfə (yoxdan) yaratdıgımız kimi qaytarıb (dirildib) əvvəlki halına salarıq. Biz yerinə yetirməli oldugumuz və’di mutləq yerinə yetirəcəyik. (Biz qiyamət gunu sizi dirildib lut-uryan, anadangəlmə vəziyyətdə məhsərə gətirməyi və’d etmisdik. Biz onu mutləq edəcəyik)
Surah Al-Anbiya, Verse 104
وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ
Biz kitabdan (Tovratdan, yaxud lovhi-məhfuzdan) sonra Zəburda da (cənnət torpagına, yer uzunə və ya muqəddəs) torpaga yalnız Mənim saleh bəndələrimin daxil olacagını yazmısdıq
Surah Al-Anbiya, Verse 105
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ
Həqiqətən, bunda da (Qur’anda da Allaha) ibadət edən bir ummətdən otru (kifayət qədər) moizə (oyud-nəsihət) vardır
Surah Al-Anbiya, Verse 106
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
Səni də (Ya Rəsulum!) aləmlərə (butun insanlara və cinlərə) ancaq bir rəhmət olaraq gondərdik. (Sən təkcə insanlara deyil, eyni zamanda cinlərə də peygəmbər gondərilmisən. Butun aləmlər əhli, o cumlədən goydəki mələklər, yerdəki insanlar və cinlər sənin vucudunla sərəfə nail olurlar. Sənin sayəndə gunahkarlara mohlət verilmis, hətta səni inkar edənlərin belə cəzası qiyamətə qədər tə’xirə salınmısdır. Mo’minlər isə sənə iman gətirməklə dunyada boyuk savab qazanıb axirətdə yuksək dərəcələrə, əbədi səadətə nail olacaqlar)
Surah Al-Anbiya, Verse 107
قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
(Musriklərə) de ki, mənə, həqiqətən, belə vəhy olunur: “Sizin tanrınız ancaq bir olan Allahdır. Bundan sonra (Ona) itaət etməyə (musəlman olmaga) boyun qoyacaqsınızmı?”
Surah Al-Anbiya, Verse 108
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ
(Ya Rəsulum!) Əgər onlar (imandan) uz dondərsələr, de: “(Mənə vəhy olunanı) sizə oldugu kimi (hamıya eyni dərəcədə) bildirdim. Sizə və’d olunan seyin (qiyamət gununun və ya mo’minlərin qələbəsinin) yaxınmı, uzaqmı oldugunu bilmirəm
Surah Al-Anbiya, Verse 109
إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ
Subhəsiz ki, (Allah) askar (ucadan) deyilən sozu də, sizin gizlətdiklərinizi də bilir
Surah Al-Anbiya, Verse 110
وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
Mən bilmirəm, bəlkə də, (cəzanızın) tə’xirə salınması sizi imtahana cəkmək və bir muddət (əcəliniz catana qədər) sizə gun-guzəran vermək ucundur”
Surah Al-Anbiya, Verse 111
قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
(Peygəmbər) dedi: “Ey Rəbbim! (Mənimlə məni təkzib edən Məkkə musrikləri arasında) ədalətlə hokm et. Sizin mənə aid etdiyiniz sifətlərə (dediyiniz pis sozlərə) qarsı komək dilənilməsi kimsə yalnız Rəhman olan Rəbbimizdir!”
Surah Al-Anbiya, Verse 112