Surah Al-Anbiya - Telugu Translation by Abdul Raheem Mohammad Moulana
ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
mānavulatō lekka (tīsukunē) samayaṁ samīpin̄cindi, ayinā vāru ēmarupāṭulō paḍi vimukhulai unnāru
Surah Al-Anbiya, Verse 1
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
(kāvuna) vāri prabhuvu taraphu nuṇḍi vāri vaddaku ē krotta sandēśaṁ vaccinā, vāru dānini parihasin̄cakuṇḍā vinalēru
Surah Al-Anbiya, Verse 2
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
vāri hr̥dayālu vinōda krīḍalalō (aśrad'dhalō) munigi unnāyi. Mariyu vārilō durmārgāniki pālpaḍina vāru rahasya sampradimpulu cēsukoni (ilā aṇṭāru): "Ēmī? Itanu (muham'mad) mīlāṇṭi oka sādhāraṇa mānavuḍu kāḍā? Ayinā mīru cūstū vuṇḍi kūḍā, itani mantrajālanlō cikkukupōyārā
Surah Al-Anbiya, Verse 3
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
(muham'mad) ilā annāḍu: "Nā prabhuvuku ākāśanlōnu mariyu bhūmilōnu palukabaḍē prati māṭa telusu. Mariyu āyana sarvaṁ vinēvāḍu, sarvajñuḍu
Surah Al-Anbiya, Verse 4
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
alā kādu! Vārannāru: "Ivi (ī sandēśālu) kēvalaṁ pīḍakalalu mātramē; kādu kādu! Itaḍē dīnini kalpin̄cāḍu; alā kādu! Itaḍoka kavi! (Itaḍu pravaktayē ayitē) pūrvaṁ pampabaḍina sandēśaharula mādirigā, itanini kūḍā mā koraku oka adbhuta sūcana (āyat) nu tem'manu
Surah Al-Anbiya, Verse 5
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
mariyu vīriki pūrvaṁ mēmu nāśanaṁ cēsina ē puravāsulu kūḍā viśvasin̄ci uṇḍalēdu. Ayitē! Vīru mātraṁ viśvasistārā
Surah Al-Anbiya, Verse 6
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
mariyu nīku pūrvaṁ kūḍā (ō muham'mad!) Mēmu puruṣulanu mātramē pravaktalugā cēsi pampi, vāripai divyajñānānni (vahīni) avatarimpajēśāmu. Kāvuna mīkidi teliyakuṇṭē hitabōdha galavārini (granthaprajalanu) aḍagaṇḍi
Surah Al-Anbiya, Verse 7
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
mariyu mēmu vāriki (ā pravaktalaku) āhāraṁ tinē avasaraṁ lēni śarīrālanu ivvalēdu. Mariyu vāru ciran̄jīvulu kūḍā kālēdu
Surah Al-Anbiya, Verse 8
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
Ā pidapa mēmu vāriki cēsina vāgdānālu pūrti cēśāmu. Kāvuna vārini mariyu mēmu kōrina vārini rakṣin̄cāmu mariyu mitimīri pravartin̄cina vārini nāśanaṁ cēśāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 9
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
(ō mānavulārā!) Vāstavaṅgā, mēmu mī koraku oka granthānni (khur'ān nu) avatarimpajēśāmu. Andulō mī koraku upadēśamundi. Ēmī? Mīridi arthaṁ cēsukōlērā
Surah Al-Anbiya, Verse 10
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
mariyu durmārgāniki pālpaḍina enni nagarālanu mēmu nirmūlin̄calēdu! Mariyu vāri taruvāta maroka jāti vārini puṭṭin̄cāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 11
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
mā śikṣa (rāvaṭaṁ) telusukunnappuḍu vāru dāni nuṇḍi pāripōvaṭāniki prayatnan̄cēvāru
Surah Al-Anbiya, Verse 12
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
(appuḍu vāritō ilā ceppabaḍindi): "Pāripōkaṇḍi! Maraliraṇḍi - mīru anubhavistunna, mī sukhasampadala vaipuku mariyu mī iḷḷa vaipuku - endukaṇṭē! Mim'malni praśnin̄cavalasi undi
Surah Al-Anbiya, Verse 13
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
vārannāru: "Ayyō! Mā daurbhāgyaṁ! Nis'sandēhaṅgā mēmu durmārgulamu
Surah Al-Anbiya, Verse 14
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
ā pidapa mēmu vārini kōyabaḍina pairuvalē, callārina agni valē, cēsinanta varaku vāri arapu āgalēdu
Surah Al-Anbiya, Verse 15
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
mariyu mēmu ī ākāśānni, bhūmini mariyu vāṭi madhya unnadantā kēvalaṁ vinōdaṁ koraku sr̥ṣṭin̄calēdu
Surah Al-Anbiya, Verse 16
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
okavēḷa mēmu kālakṣēpamē cēyadalacukuṇṭē, mēmu mā vadda unna dānitōnē cēsukunē vāraṁ; vāstavāniki, ilā cēyaḍamē, mā uddēśyamai uṇṭē
Surah Al-Anbiya, Verse 17
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
alā kādu! Mēmu satyānni asatyampai visurutāmu. Adi dāni talanu pagula goḍutundi, appuḍu adi (asatyaṁ) naśin̄ci pōtundi mariyu mīru kalpin̄cē kalpanalaku, mīku vināśaṁ tappadu
Surah Al-Anbiya, Verse 18
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
mariyu ākāśālalō mariyu bhūmilō unna samastamū āyanaku cendinadē. Mariyu āyanaku daggaragā unnavāru, āyananu ārādhistū unnāmani garvin̄caru mariyu (āyana ārādhanalō) alasaṭa kūḍā cūparu
Surah Al-Anbiya, Verse 19
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
vāru rēyimbavaḷḷu āyana pavitratanu koniyāḍutū uṇṭāru, vāru ennaḍū balahīnata cūparu
Surah Al-Anbiya, Verse 20
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
Ēmī? Vāru bhūlōkaṁ nuṇḍi ārādhya daivālanu niyamin̄cukunnārā? Avi (canipōyina vārini) marala bratikin̄ci lēpagalavā
Surah Al-Anbiya, Verse 21
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
vāṭilō (bhūmyākāśālalō) allāh tappa itara ārādhya daivālu uṇṭē avi reṇḍū nāśanamaipōyēvē kadā! Kāvuna sinhāsanāniki (arṣ ku) prabhuvaina allāh! Vāru kalpin̄cē kalpanalaku atītuḍu
Surah Al-Anbiya, Verse 22
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
tānu cēsē dānini gurin̄ci āyana (allāh) praśnin̄cabaḍaḍu, kāni vāru praśnin̄cabaḍatāru
Surah Al-Anbiya, Verse 23
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
ēmī? Vāru āyananu vadali itara ārādhya daivālanu niyamin̄cukunnārā? Vāritō anu: "Mī nidarśanānni tīsukuraṇḍi." Idi (ī khur'ān) nātō pāṭu unnavāriki hitabōdha; mariyu nā pūrvīkulaku kūḍā (ilāṇṭi) hitabōdhalu (vaccāyi). Kāni vārilō cālā mandi satyānni grahin̄calēdu, kāvuna vāru vimukhulai pōtunnāru
Surah Al-Anbiya, Verse 24
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
mariyu mēmu, nīku pūrvaṁ ē pravaktanu pampinā: "Niścayaṅgā, nēnu (allāh) tappa maroka ārādhyuḍu lēḍu! Kāvuna mīru nannē (allāh nē) ārādhin̄caṇḍi." Ani divyajñānaṁ (vahī) iccipampāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 25
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
vāraṇṭunnāru: "Ananta karuṇāmayuniki santānamundi!" Ani. Āyana sarvalōpālaku atītuḍu, (allāh santānaṅgā parigaṇin̄cabaḍē) vāru kēvalaṁ gauravanīyulaina (āyana) dāsulu mātramē
Surah Al-Anbiya, Verse 26
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
vāru āyana (anumatin̄caka) mundu māṭlāḍalēru. Mariyu vāru (daivadūtalu) āyana ājñalanē pāṭistū uṇṭāru
Surah Al-Anbiya, Verse 27
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
āyanaku, vāriki pratyakṣaṅgā (mundu) unnadī, antā telusu. Vāru, āyana sam'matin̄cina vāriki tappa itarula koraku siphārasu cēyalēru. Vāru, āyana bhīti valana bhayakampitulai uṇṭāru
Surah Al-Anbiya, Verse 28
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
vārilō (daivadūtalalō) evarainā: "Niścayaṅgā, āyanē kāka, nēnu kūḍā oka ārādhya daivānni" ani aṇṭē, alāṇṭi vāniki mēmu narakaśikṣa vidhistāmu. Mēmu durmārgulanu idē vidhaṅgā śikṣistāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 29
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
Ēmi? Ī satyatiraskārulaku teliyadā (cūḍalēdā)? Vāstavāniki bhūmyākāśālu (okē okka bhautikānśaṅgā) kalusukoni uṇḍēvani, ayitē mēmē vāṭini pagula goṭṭi vēru cēśāmani? Mariyu mēmē prati prāṇini nīṭi nuṇḍi puṭṭin̄cāmu. Ikanaina vāru viśvasin̄carā
Surah Al-Anbiya, Verse 30
وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
mariyu bhūmi vāritō pāṭu kadalakuṇḍā uṇḍālani mēmu dānilō sthiramaina parvatālanu (mēkula valē) nāṭāmu. Mariyu vāru (prajalu) mārgadarśakatvaṁ pondālani mēmu dānilō viśālamaina mārgālanu kūḍā ērpāṭu cēśāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 31
وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ
mariyu mēmu ākāśānni surakṣitamaina kappugā cēśāmu. Ayinā vāru andulōni sūcanala (āyāt la) nuṇḍi vimukhulavutunnāru
Surah Al-Anbiya, Verse 32
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ
mariyu rēyimbavaḷḷanu mariyu sūryacandrulanu sr̥ṣṭin̄cinavāḍu āyanē. Avi tama tama kakṣyalalō tēliyāḍutū (tirugutū) unnāyi
Surah Al-Anbiya, Verse 33
وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
mariyu (ō pravaktā!) Nīku pūrvaṁ mēmu ē mānavuniki kūḍā śāśvata jīvitānni prasādin̄calēdu. Ēmī? Okavēḷa nīvu maraṇistē! Vāru mātraṁ śāśvataṅgā sajīvulugā (ciran̄jīvulugā) uṇṭārā
Surah Al-Anbiya, Verse 34
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
prati prāṇi mr̥tyuvunu cavi cūstundi. Mariyu mēmu mī andarinī, man̄ci mariyu ceḍu sthitulaku guri cēsi, parīkṣistāmu. Mariyu mīrandarū mā vaipunakē maralimpabaḍatāru
Surah Al-Anbiya, Verse 35
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
mariyu ī satyatiraskārulu ninnu cūsinappuḍallā mītō parahāsamāḍē vaikharini mātramē avalambistū (aṇṭāru): "Ēmī? Mī ārādhyadaivālanu gurin̄ci (nirlakṣyaṅgā) māṭlāḍē vyakti itanēnā?" Ika vārēmō ananta karuṇāmayuni prastāvana vaccinappuḍu! Vārē satyānni tiraskaristunnāru
Surah Al-Anbiya, Verse 36
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
mānavuḍu ātragāḍugā (tondara pāṭu jīvigā) puṭṭin̄cabaḍḍāḍu. Tvaralōnē nēnu mīku nā sūcanalu cūputānu, kāvuna nannu tondarapeṭṭakaṇḍi
Surah Al-Anbiya, Verse 37
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
mariyu vāraṇṭunnāru: "Mīru satyavantulē ayitē ī vāgdānaṁ (bedirimpu) eppuḍu neravēranunnadi
Surah Al-Anbiya, Verse 38
لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
Okavēḷa, ī satyatiraskārulu, ā samayānni gurin̄ci telusukoni uṇṭē enta bāguṇḍēdi! Appuḍu vāru ā agni nuṇḍi tama mukhālanu gānī, tama vīpulanu gānī kāpāḍukōlēru. Mariyu vārikelāṇṭi sahāyaṁ kūḍā labhin̄cadu
Surah Al-Anbiya, Verse 39
بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
vāstavaṅgā, adi vāripai akasmāttugā vaccipaḍi vārini kalavara peḍutundi. Vāru dānini nivārin̄canū lēru mariyu vārikelāṇṭi vyavadhi kūḍā ivvabaḍadu
Surah Al-Anbiya, Verse 40
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
mariyu (ō muham'mad!) Vāstavāniki, nīku pūrvaṁ kūḍā pravaktalu egatāḷi cēyabaḍḍāru, kānī ā vekkirin̄cina vārini, vāri egatāḷiyē cuṭṭukunnadi
Surah Al-Anbiya, Verse 41
قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ
ilā anu: "Rēyimbavaḷḷu mim'malni ananta karuṇāmayuni (śikṣa) nuṇḍi evaḍu kāpāḍagalaḍu?" Ayinā vāru tama prabhuvu smaraṇa nuṇḍi vimukhulavutunnāru
Surah Al-Anbiya, Verse 42
أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ
lēka! Vārini mā (śikṣa) nuṇḍi kāpāḍaṭāniki mēmu tappa vērē daivālu evarainā unnārā? Vāru (ā daivālu) tamaku tāmē sahāyaṁ cēsukōlēru mariyu vāru mā nuṇḍi kāpāḍukōnū lēru
Surah Al-Anbiya, Verse 43
بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
ayinā! Mēmu vāriki mariyu vāri taṇḍritātalaku cālā kālaṁ varaku sukhasantōṣālanu istū vaccāmu. Ayitē! Vāru cūḍaṭaṁ lēdā! Vāstavāniki, mēmu bhūmini, dāni anni vaipula nuṇḍi taggistunnāmani? Ayinā! Vāru ādhikyata vahin̄cagalarani bhāvistunnārā
Surah Al-Anbiya, Verse 44
قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ
(ō muham'mad!) Vāritō ilā anu: "Nēnu kēvalaṁ divyajñānaṁ (vahī) ādhāraṅgānē mim'malni heccaristunnānu." Kāni ceviṭi vārini, enta heccarin̄cinā, vāru pilupunu vinalēru kadā
Surah Al-Anbiya, Verse 45
وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
mariyu okavēḷa nī prabhuvu śikṣa, konta vāriki paḍitē vāru: "Ayyō! Mā pāḍugānu! Vāstavāniki, mēmu durmārgulamugā uṇḍēvāraṁ." Ani aṇṭāru
Surah Al-Anbiya, Verse 46
وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ
mariyu punarut'thāna dinamuna mēmu sariggā tūcē trāsulanu ērpāṭu cēstāmu. Kāvuna ē vyaktiki kūḍā ē mātraṁ an'yāyaṁ jarugadu. Okavēḷa āvagin̄janta karma unnā mēmu dānini munduku testāmu. Mariyu lekka cūḍaṭāniki mēmē cālu
Surah Al-Anbiya, Verse 47
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ
Mariyu vāstavāniki mēmu, mūsā mariyu hārūn laku oka gīṭurāyini mariyu divyajyōtini (taurāt nu) prasādin̄ci unnāmu mariyu daivabhīti gala vāriki oka hitabōdhanu
Surah Al-Anbiya, Verse 48
ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ
vāri koraku evaraitē agōcaruḍaina tama prabhuvuku bhayapaḍatārō! Mariyu antima ghaḍiyanu gurin̄ci bhītiparulai uṇṭārō
Surah Al-Anbiya, Verse 49
وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
mariyu ī śubhapradamaina jñāpika (khur'ān nu) mēmu avatarimpajēśāmu. Ēmī? Mīru dīnini nirākaristārā
Surah Al-Anbiya, Verse 50
۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ
mariyu vāstavāniki, mēmu intaku pūrvaṁ ibrāhīm ku kūḍā mārgadarśakatvaṁ cēśāmu mariyu atanini gurin̄ci māku bāgā telusu
Surah Al-Anbiya, Verse 51
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ
atanu tana taṇḍri mariyu tana jāti prajalatō ilā annappuḍu: "Mīru bhaktitō ārādhistunna ī vigrahālu ēmiṭi
Surah Al-Anbiya, Verse 52
قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ
vārannāru: "Mēmu mā taṇḍri tātalanu, vīṭinē ārādhistū uṇḍagā cūśāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 53
قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
(ibrāhīm) annāḍu: "Vāstavāniki, mīru mariyu mī taṇḍritātalu spaṣṭaṅgā mārgabhraṣṭatvanlō paḍi unnāru
Surah Al-Anbiya, Verse 54
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ
vārannāru: "Ēmī? Nīvu mā vaddaku ēdainā satyānni teccāvā? Lēdā nīvu mātō parihāsamāḍutunnāvā
Surah Al-Anbiya, Verse 55
قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
(ibrāhīm) annāḍu: "Alā kādu! Bhūmyākāśāla prabhuvē mī prabhuvu! Āyanē vāṭanniṇṭinī sr̥jin̄cāḍu. Mariyu nēnu ī viṣayaṁ gurin̄ci mī mundu sākṣyamistunnānu
Surah Al-Anbiya, Verse 56
وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ
mariyu nēnu allāh pai pramāṇaṁ cēsi cebutunnānu. Mīru veḷḷipōyina taruvāta mī vigrahālaku virud'dhaṅgā tappaka yukti pannutānu
Surah Al-Anbiya, Verse 57
فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ
taruvāta atanu oka pedda dānini (vigrahānni) tappa anniṇṭinī mukkalu mukkalugā cēśāḍu; bahuśā vāru dāni vaipunaku maralutārani
Surah Al-Anbiya, Verse 58
قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
vārannāru: "Mā ārādhya daivālatō ī vidhaṅgā pravartin̄cinavāḍevaḍu? Niścayaṅgā vāḍu durmārguḍu
Surah Al-Anbiya, Verse 59
قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ
(kondaru) ilā annāru; "ibrāhīm anē yuvakuḍu, vīṭini gurin̄ci prastāvistū uṇḍagā mēmu vinnāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 60
قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ
(itarulu) annāru: "Ayitē, atanini prajala kaḷḷa munduku tīsukuraṇḍi; bahuśā vāru sākṣyamistārēmō
Surah Al-Anbiya, Verse 61
قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ
(Atanini teccina taruvāta) vāru aḍigāru: "Ō ibrāhīm! Ēmī? Nīvēnā mā ārādhya daivālatō ilā vyavaharin̄cina vāḍavu
Surah Al-Anbiya, Verse 62
قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ
(ibrāhīm) javābiccāḍu: "Kādu kādu! Vārilōni ī peddavāḍē ilā cēśāḍu! Avi māṭlāḍagaligitē vāṭinē aḍagaṇḍi
Surah Al-Anbiya, Verse 63
فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
vāru tamalō tāmu samālōcanalu cēsukuṇṭū ilā anukunnāru: "Niścayaṅgā svayaṅgā mīrē durmārgulu
Surah Al-Anbiya, Verse 64
ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَـٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ
kāni, taruvāta vāri bud'dhi talakrindulai vāru ilā annāru: "Vāstavāniki, nīku telusu kadā, ivi māṭlāḍalēvani
Surah Al-Anbiya, Verse 65
قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ
(ibrāhīm) ilā annāḍu: "Alā ayitē! Mīru allāh nu vadali, mīkelāṇṭi lābhaṁ kānī naṣṭaṁ kānī cēkūrcalēni vāṭini ārādhistārā
Surah Al-Anbiya, Verse 66
أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
dhikkāraṁ! Mīpai mariyu allāh nu vadali mīru ārādhin̄cē vāṭipai (daivālapai)! Ēmī? Mīru ē mātramū telivini upayōgin̄carā
Surah Al-Anbiya, Verse 67
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
vārannāru: "Mīrēmainā cēya dalucukuṇṭē! Itanini kālci vēyaṇḍi, mī ārādhyadaivālaku tōḍpaḍaṇḍi
Surah Al-Anbiya, Verse 68
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
mēmu (allāh) ājñāpin̄cāmu: "Ō agnī! Nīvu ibrāhīm koraku callagā surakṣitaṅgā ayipō
Surah Al-Anbiya, Verse 69
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
mariyu vāru ibrāhīm ku kīḍu tala peṭṭagōrāru, kāni mēmu vārinē naṣṭanlō paḍavēśāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 70
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
mariyu mēmu atanini (ibrāhīm nu) mariyu lūt nu rakṣin̄ci, sarvajanula koraku śubhapradaṁ cēsina bhūmi vaipunaku pampāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 71
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
mariyu ataniki (ibrāhīm) ku is hākh mariyu ya'akhūb lanu adanapu kānukagā prasādin̄cāmu. Mariyu mēmu prati okkarinī sadvartanulugā cēśāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 72
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
mariyu mēmu vārini nāyakulugā cēśāmu. Vāru prajalaku mā ājña prakāraṁ mārgadarśakatvaṁ cēstū uṇḍēvāru. Mariyu mēmu vāripai - satkāryālu cēyālani, namāj sthāpin̄cālani, vidhidānaṁ (jakāt) ivvālani - divyajñānaṁ (vahī) pampāmu. Mariyu vāru (kēvalaṁ) mam'malnē ārādhin̄cēvāru
Surah Al-Anbiya, Verse 73
وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
Mariyu (jñāpakaṁ cēsukōṇḍi) mēmu lūt ku vivēkānni mariyu jñānānni prasādin̄cāmu mariyu mēmu atanini asahyakaramaina panulu cēstunna vāri nagaraṁ nuṇḍi kāpāḍāmu. Niścayaṅgā vāru nīculu, avidhēyulu (phāsikhīn) ayina prajalu
Surah Al-Anbiya, Verse 74
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
mariyu mēmu atanini mā kāruṇyanlōki pravēśimpa jēsukunnāmu. Niścayaṅgā, atanu sadvartanulalōni vāḍu
Surah Al-Anbiya, Verse 75
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
mariyu (jñāpakaṁ cēsukōṇḍi) nūh antaku mundu, mam'malni vēḍukonagā mēmu atani (prārthananu) aṅgīkarin̄cāmu. Kāvuna ataniki mariyu atanitō bāṭu unnavāriki ā mahā vipattu nuṇḍi vimukti kaligin̄cāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 76
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
mariyu mā sūcanalanu abad'dhālani nirākarin̄cina vāriki vyatirēkaṅgā mēmu ataniki sahāyaṁ cēśāmu. Niścayaṅgā, vāru duṣṭa prajalu. Kāvuna vārinandarinī mun̄ci vēśāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 77
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
mariyu dāvūd mariyu sulaimān iddaru oka cēnu gurin̄ci tīrpu cēsina viṣayaṁ (jñāpakaṁ cēsukōṇḍi): "Oka tegavāri mēkalu (maroka tegavāri cēnu) mēśāyi. Appuḍu vāstavāniki, mēmu vāri tīrpunaku sākṣulugā unnāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 78
فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ
asalu sulaimān ku mēmu (vāstava viṣayaṁ) teliyajēśāmu. Mariyu vāriddarikī mēmu vivēkānni mariyu jñānānni prasādin̄cāmu. Mariyu mēmu parvatālanu mariyu pakṣulanu dāvūd tō bāṭu mā stōtraṁ cēyaṭāniki lōbaricāmu. Mariyu niścayaṅgā, mēmē (pratidī) cēyagalavāramu
Surah Al-Anbiya, Verse 79
وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ
mariyu mēmu ataniki, mī yud'dhālalō, mī rakṣaṇa koraku kavacālu tayāru cēyaḍaṁ nērpāmu. Ayitē! (Ippuḍainā) mīru kr̥tajñulavutārā
Surah Al-Anbiya, Verse 80
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ
mariyu mēmu tīvraṅgā vīcē gālini sulaimān ku (vaśaparicāmu). Adi atani ājñatō mēmu śubhālanu prasādin̄cina (anugrahin̄cina) bhūmi mīda vīcēdi. Mariyu niścayaṅgā, māku prati viṣayaṁ gurin̄ci bāgā telusu
Surah Al-Anbiya, Verse 81
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
Mariyu ṣaitānulalō kondaru atani (sulaimān) koraku (samudranlō) munigē vāru mariyu itara panulu kūḍā cēsēvāru. Mariyu niścayaṅgā, mēmē vārini kanipeṭṭukoni uṇḍēvāramu
Surah Al-Anbiya, Verse 82
۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
mariyu (jñāpakaṁ cēsukōṇḍi) ayyūb tana prabhuvunu vēḍukunnappuḍu (ilā annāḍu): "Niścayaṅgā, nannu bādha (vyādhi) cuṭṭukunnadi. Mariyu nīvē karuṇāmayulalō kellā goppa karuṇāmayuḍavu
Surah Al-Anbiya, Verse 83
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
appuḍu mēmu atani (prārthanalu) aṅgīkarin̄ci, atani bādha nuṇḍi ataniki vimukti kaligin̄cāmu. Mariyu ataniki, atani kuṭumba vāsulanu tirigi ivvaṭamē gāka vāritō bāṭu iṅkā antamandini ekkuvagā icci, dānini mā nuṇḍi oka pratyēka karuṇagā mariyu mam'malni ārādhin̄cē vāriki oka jñāpikagā cēśāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 84
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
mariyu (jñāpakaṁ cēsukōṇḍi), ismāyīl, idrīs mariyu julkipl, vīrandaru kūḍā sahana śīluraina vārē
Surah Al-Anbiya, Verse 85
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
mariyu mēmu vārandarinī mā kāruṇyanlōki tīsukunnāmu. Niścayaṅgā, vārandarū sadvartanulu
Surah Al-Anbiya, Verse 86
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
mariyu (jñāpakaṁ cēsukōṇḍi) cēpavāḍu (yūsus) - udrēkantō veḷḷipōtū - mēmu atanini paṭṭukōlēmani anukunnāḍu! Kāni ā taruvāta, andhakārālalō cikkukoni pōyinappuḍu, ilā morapeṭṭukunnāḍu: "Vāstavāniki nīvu (allāh) tappa maroka ārādhya dēvuḍu lēḍu, nīvu sarvalōpālaku atītuḍavu, niścayaṅgā, nēnē aparādhulalōni vāḍanu
Surah Al-Anbiya, Verse 87
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
appuḍu mēmu atani (prārthananu) aṅgīkarin̄ci, atanini ā duḥkhamu nuṇḍi vimukti kaligin̄cāmu mariyu viśvasin̄cina vārini mēmu idē vidhaṅgā kāpāḍutū uṇṭāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 88
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
mariyu (jñāpakaṁ cēsukōṇḍi), jakariyyā tana prabhuvunu vēḍukunnappuḍu ilā prārthin̄cāḍu: "Ō nā prabhū! Nannu oṇṭarivānigā (santānahīnunigā) vadalaku. Nīvē sarvaśrēṣṭhamaina vārasuḍavu
Surah Al-Anbiya, Verse 89
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
Appuḍu mēmu atani prārthananu aṅgīkarin̄ci atani koraku atani bhāryanu (santānāniki) yōgyurālugā cēsi, ataniki yahyānu prasādin̄cāmu. Vāstavāniki vāru satkāryālu cēyaṭāniki pōṭī paḍē vāru. Mariyu śrad'dhatō mariyu bhītitō mam'malni ārādhin̄cēvāru. Mariyu mā samakṣanlō vinamrulai uṇḍēvāru
Surah Al-Anbiya, Verse 90
وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
mariyu (jñāpakaṁ cēsukōṇḍi), tana śīlānni kāpāḍukunna ā mahiḷa (maryam) lō mā nuṇḍi prāṇaṁ (rūh) ūdi, āmenu mariyu āme koḍukunu, sarvalōkāla vāriki oka sūcanagā cēśāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 91
إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ
niścayaṅgā,mī ī samājaṁ okē okka samājaṁ mariyu kēvalaṁ nēnē mī prabhuvunu, kāvuna mīru nannu mātramē ārādhin̄caṇḍi
Surah Al-Anbiya, Verse 92
وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ
kāni vāru (prajalu) tama dharma viṣayanlō tegalu tegalugā cīlipōyāru. Vārandarikī mā vaipunakē marali rāvalasi vunnadi
Surah Al-Anbiya, Verse 93
فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ
satkāryālu cēsēvāḍu viśvasin̄cēvāḍai uṇṭē, atani śrama nirādarin̄cabaḍadu mariyu niścayaṅgā, mēmu dānini vrāsi peḍatāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 94
وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
mariyu mēmu nāśanaṁ cēsina prati nagaraṁ (vāri)pai, vāru (ā nagaravāsulu) marali rāvaṭaṁ niṣēdhin̄cabaḍindi
Surah Al-Anbiya, Verse 95
حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ
enta varakaitē yājūj mariyu mājūj lu vadali peṭṭabaḍi prati miṭṭanuṇḍi parugeḍutūrārō
Surah Al-Anbiya, Verse 96
وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ
mariyu satyavāgdānaṁ neravērē samayaṁ daggara paḍinappuḍu satyatiraskārula kaḷḷu viccukupōyi: "Ayyō! Mā daurbhāgyaṁ! Vāstavāniki mēmu dīni nuṇḍi aśrad'dhaku guri ayyāmu. Kādu kādu! Mēmu durmārgulamugā uṇḍēvāramu." Ani aṇṭāru
Surah Al-Anbiya, Verse 97
إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ
(vāritō iṅkā ilā anabaḍutundi): "Niścayaṅgā, mīru mariyu allāh nu vadali mīru ārādhin̄cēvārū, narakāgniki indhanamavutāru! (Endukaṇṭē) mīku akkaḍikē pōvalasi unnadi
Surah Al-Anbiya, Verse 98
لَوۡ كَانَ هَـٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ
okavēḷa ivannī ārādhya daivālē ayi vuṇṭē, ivi andulō (narakanlō) pravēśin̄ci uṇḍēvi kāvu kadā! Ika mīrantā andulōnē śāśvataṅgā uṇṭāru
Surah Al-Anbiya, Verse 99
لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ
andulō vāru (duḥkhaṁ cēta) mūlugutū uṇṭāru. Andulō vārēmi vinalēru
Surah Al-Anbiya, Verse 100
إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَـٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ
Niścayaṅgā, evari korakaitē mā taraphu nuṇḍi mēlu (svargaṁ) nirṇayimpabaḍivundō, alāṇṭi vāru dāni (narakaṁ) nuṇḍi dūraṅgā un̄cabaḍatāru
Surah Al-Anbiya, Verse 101
لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ
vāru dāni mellani śabdaṁ kūḍā vinaru. Vāru tāmu kōrina vāṭilō śāśvataṅgā uṇṭāru
Surah Al-Anbiya, Verse 102
لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
ā goppa bhīti kūḍā vāriki duḥkhaṁ kaligin̄cadu mariyu daivadūtalu vārini āhvānistū vacci: "Mīku vāgdānaṁ cēyabaḍina mī dinaṁ idē!" Ani aṇṭāru
Surah Al-Anbiya, Verse 103
يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ
(jñāpakamun̄cukōṇḍi)! Ā rōju mēmu ākāśānni, ciṭṭākāgitālanu (khātā granthālanu) cuṭṭinaṭṭu cuṭṭivēstāmu. Mēmu ē vidhaṅgā sr̥ṣṭini modaṭa ārambhin̄cāmō! Adē vidhaṅgā dānini marala unikilōki testāmu. Idi (māpai bādhyatagā) unna mā vāgdānaṁ mēmu dānini tappaka pūrti cēstāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 104
وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ
vāstavāniki mēmu jabūr lō- mā hitabōdha taruvāta - niścayaṅgā, ī bhūmiki sadvartunulaina nā dāsulu vārasulavutārani vrāsi unnāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 105
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ
niścayaṅgā indulō bhaktiparulaina prajalaku sandēśaṁ undi
Surah Al-Anbiya, Verse 106
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
mariyu mēmu ninnu (ō pravaktā!) Sarvalōkāla vāri koraku kāruṇyaṅgā mātramē pampāmu
Surah Al-Anbiya, Verse 107
قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
(ō muham'mad!) Ilā anu: "Niścayaṅgā, nāpai divyajñānaṁ (vahī) avatarimpa jēyabaḍindi. Vāstavaṅgā mī ārādhya daivaṁ ā advitīya ārādhyuḍē (allāh yē)! Ikanaina mīru allāh ku vidhēyulu (muslinlu) avutārā
Surah Al-Anbiya, Verse 108
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ
okavēḷa vāru venudirigitē vāritō ilā anu: "Nēnu mīku andariki bahiraṅgaṅgā prakaṭistunnānu. Mariyu mītō cēyabaḍina vāgdānaṁ samīpanlō undō lēdā bahudūraṁ undō nāku teliyadu
Surah Al-Anbiya, Verse 109
إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ
niścayaṅgā, āyana (allāh)ku mīru bahiraṅgaṅgā vyakta paricēdi mariyu dācēdi antā telusu
Surah Al-Anbiya, Verse 110
وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
mariyu bahuśā idi (ī ālasyaṁ) mīku parīkṣa kāvaccu, lēdā mīku kontakālaṁ sukhasantōṣālu anubhavin̄caṭāniki ivvabaḍina vyavadhi kāvaccu, adi nāku teliyadu
Surah Al-Anbiya, Verse 111
قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
Atanu (muham'mad) ilā annāḍu: "Ō nā prabhū! Nīvu satyantō tīrpu cēyi! Mariyu mīru kalpin̄cē vāṭiki (ārōpaṇalaku), ā apāra karuṇāmayuḍaina mā prabhuvu sahāyamē kōrabaḍutundi
Surah Al-Anbiya, Verse 112