Surah Sad - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
صٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ذِي ٱلذِّكۡرِ
svād- ulbēādhanaṁ uḷkeāḷḷunna khur'ān tanne satyaṁ
Surah Sad, Verse 1
بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي عِزَّةٖ وَشِقَاقٖ
ennāl satyaniṣēdhikaḷ durabhimānattiluṁ kakṣi mātsaryattilumākunnu
Surah Sad, Verse 2
كَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِن قَبۡلِهِم مِّن قَرۡنٖ فَنَادَواْ وَّلَاتَ حِينَ مَنَاصٖ
avarkk mump etrayetra talamuṟakaḷe nāṁ naśippiccu. appēāḷ avar muṟaviḷikūṭṭi. ennāl at rakṣaprāpikkānuḷḷa samayamalla
Surah Sad, Verse 3
وَعَجِبُوٓاْ أَن جَآءَهُم مُّنذِرٞ مِّنۡهُمۡۖ وَقَالَ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا سَٰحِرٞ كَذَّابٌ
avaril ninnutanneyuḷḷa oru tākkītukāran avaruṭe aṭuttu vannatil avarkk āścaryaṁ tēānniyirikkunnu. satyaniṣēdhikaḷ paṟaññu: ivan kaḷḷavādiyāya oru jālavidyakkāranākunnu
Surah Sad, Verse 4
أَجَعَلَ ٱلۡأٓلِهَةَ إِلَٰهٗا وَٰحِدًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٌ عُجَابٞ
ivan pala daivaṅṅaḷe oreāṟṟa daivamākkiyirikkukayāṇēā? tīrccayāyuṁ it oru atbhutakaramāya kāryaṁ tanne
Surah Sad, Verse 5
وَٱنطَلَقَ ٱلۡمَلَأُ مِنۡهُمۡ أَنِ ٱمۡشُواْ وَٱصۡبِرُواْ عَلَىٰٓ ءَالِهَتِكُمۡۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٞ يُرَادُ
avarile pradhānikaḷ (iprakāraṁ paṟaññu keāṇṭ) pēāyi: niṅṅaḷ munnēāṭṭ pēāyikkeāḷḷuka. niṅṅaḷuṭe daivaṅṅaḷuṭe kāryattil niṅṅaḷ kṣamāpūrvvaṁ uṟaccunilkkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ it uddēśapūrvvaṁ ceyyappeṭunna oru kāryaṁ tanneyākunnu
Surah Sad, Verse 6
مَا سَمِعۡنَا بِهَٰذَا فِي ٱلۡمِلَّةِ ٱلۡأٓخِرَةِ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا ٱخۡتِلَٰقٌ
avasānatte matattil itine paṟṟi ñaṅṅaḷ kēḷkkukayuṇṭāyiṭṭilla. it oru kr̥trima sr̥ṣṭi mātramākunnu
Surah Sad, Verse 7
أَءُنزِلَ عَلَيۡهِ ٱلذِّكۡرُ مِنۢ بَيۡنِنَاۚ بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ مِّن ذِكۡرِيۚ بَل لَّمَّا يَذُوقُواْ عَذَابِ
ñaṅṅaḷuṭe iṭayil ninn ulbēādhanaṁ iṟakkappeṭṭat ivanṟe mēlāṇēā? aṅṅaneyeānnumalla. avar enṟe ulbēādhanatteppaṟṟi tanne sanśayattilākunnu. alla, avar enṟe śikṣa ituvare āsvadikkukayuṇṭāyiṭṭilla
Surah Sad, Verse 8
أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَحۡمَةِ رَبِّكَ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡوَهَّابِ
atalla, pratāpiyuṁ atyudāranumāya ninṟe rakṣitāvinṟe kāruṇyattinṟe khajanāvukaḷ avaruṭe pakkalāṇēā
Surah Sad, Verse 9
أَمۡ لَهُم مُّلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۖ فَلۡيَرۡتَقُواْ فِي ٱلۡأَسۡبَٰبِ
atalla, ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ ādhipatyaṁ avarkkāṇēā? eṅkil ā mārgaṅṅaḷilūṭe avar kayaṟinēākkaṭṭe
Surah Sad, Verse 10
جُندٞ مَّا هُنَالِكَ مَهۡزُومٞ مِّنَ ٱلۡأَحۡزَابِ
pala kakṣikaḷil peṭṭa parājayappeṭān pēākunna oru sainikavyūhamatre aviṭeyuḷḷat
Surah Sad, Verse 11
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَعَادٞ وَفِرۡعَوۡنُ ذُو ٱلۡأَوۡتَادِ
avarkk mump nūhinṟe janatayuṁ, ād samudāyavuṁ, āṇikaḷuṟappiccirunna phir'aunuṁ niṣēdhiccu taḷḷiyiṭṭuṇṭ
Surah Sad, Verse 12
وَثَمُودُ وَقَوۡمُ لُوطٖ وَأَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلۡأَحۡزَابُ
thamūd samudāyavuṁ, lūtvinṟe janatayuṁ, marakkūṭṭaṅṅaḷil vasiccirunnavaruṁ (satyatte niṣēdhiccu taḷḷiyiṭṭuṇṭ.) akkūṭṭaratre (satyattinetiril aṇiniranna) kakṣikaḷ
Surah Sad, Verse 13
إِن كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ ٱلرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ
ivarāruṁ tanne dūtanmāre niṣēdhiccu kaḷayātirunniṭṭilla. aṅṅane enṟe śikṣa (avaril) anivāryamāyittīrnnu
Surah Sad, Verse 14
وَمَا يَنظُرُ هَـٰٓؤُلَآءِ إِلَّا صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ مَّا لَهَا مِن فَوَاقٖ
oreāṟṟa ghēāraśabdamallāte maṟṟeānnuṁ ikkūṭṭar nēākkiyirikkunnilla. (atu sambhaviccu kaḻiññāl) oṭṭuṁ sāvakāśamuṇṭāyirikkukayilla
Surah Sad, Verse 15
وَقَالُواْ رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبۡلَ يَوۡمِ ٱلۡحِسَابِ
avar paṟayunnu: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, vicāraṇayuṭe divasattinu mump tanne ñaṅṅaḷkkuḷḷa (śikṣayuṭe) vihitaṁ ñaṅṅaḷkkeānnu vēgattilākkitannēkkaṇē enn
Surah Sad, Verse 16
ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَا دَاوُۥدَ ذَا ٱلۡأَيۡدِۖ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ
(nabiyē,) avar paṟayunnatineppaṟṟi nī kṣamiccu keāḷḷuka. nam'muṭe kaiyyūkkuḷḷa dāsanāya dāvūdine nī anusmarikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ addēhaṁ (daivattiṅkalēkk) ēṟṟavuṁ adhikaṁ khēdiccumaṭaṅṅiyavanākunnu
Surah Sad, Verse 17
إِنَّا سَخَّرۡنَا ٱلۡجِبَالَ مَعَهُۥ يُسَبِّحۡنَ بِٱلۡعَشِيِّ وَٱلۡإِشۡرَاقِ
sandhyāsamayattuṁ, sūryēādaya samayattuṁ stēātrakīrttanaṁ naṭattunna nilayil nāṁ parvvataṅṅaḷe addēhattēāṭeāppaṁ kīḻpeṭuttuka tanne ceytu
Surah Sad, Verse 18
وَٱلطَّيۡرَ مَحۡشُورَةٗۖ كُلّٞ لَّهُۥٓ أَوَّابٞ
śēkharikkappeṭṭa nilayil paṟavakaḷeyuṁ (nāṁ kīḻpeṭutti.) ellāṁ tanne addēhattiṅkalēkk ēṟṟavuṁ adhikaṁ vinayattēāṭe tiriññavayāyirunnu
Surah Sad, Verse 19
وَشَدَدۡنَا مُلۡكَهُۥ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡحِكۡمَةَ وَفَصۡلَ ٱلۡخِطَابِ
addēhattinṟe ādhipatyaṁ nāṁ suśaktamākkukayuṁ, addēhattin nāṁ tatvajñānavuṁ tīrppukalpikkuvān vēṇṭa sansāravaibhavavuṁ nalkukayuṁ ceytu
Surah Sad, Verse 20
۞وَهَلۡ أَتَىٰكَ نَبَؤُاْ ٱلۡخَصۡمِ إِذۡ تَسَوَّرُواْ ٱلۡمِحۡرَابَ
vaḻakk kūṭunna kakṣikaḷ prārt'thanāmaṇḍapattinṟe matil kayaṟiccenna samayatte varttamānaṁ ninakk labhicciṭṭuṇṭēā
Surah Sad, Verse 21
إِذۡ دَخَلُواْ عَلَىٰ دَاوُۥدَ فَفَزِعَ مِنۡهُمۡۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ خَصۡمَانِ بَغَىٰ بَعۡضُنَا عَلَىٰ بَعۡضٖ فَٱحۡكُم بَيۡنَنَا بِٱلۡحَقِّ وَلَا تُشۡطِطۡ وَٱهۡدِنَآ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلصِّرَٰطِ
avar dāvūdinṟe aṭutt kaṭannu cellukayuṁ, addēhaṁ avareppaṟṟi paribhrāntanākukayuṁ ceyta sandarbhaṁ! avar paṟaññu. tāṅkaḷ bhayappeṭēṇṭa. ñaṅṅaḷ raṇṭ etir kakṣikaḷākunnu. ñaṅṅaḷil oru kakṣi maṟukakṣiyēāṭ an'yāyaṁ ceytirikkunnu. atināl ñaṅṅaḷkkiṭayil tāṅkaḷ n'yāyaprakāraṁ vidhi kalpikkaṇaṁ. tāṅkaḷ nītikēṭ kāṇikkarut. ñaṅṅaḷkk nērāya pātayilēkk vaḻi kāṇikkaṇaṁ
Surah Sad, Verse 22
إِنَّ هَٰذَآ أَخِي لَهُۥ تِسۡعٞ وَتِسۡعُونَ نَعۡجَةٗ وَلِيَ نَعۡجَةٞ وَٰحِدَةٞ فَقَالَ أَكۡفِلۡنِيهَا وَعَزَّنِي فِي ٱلۡخِطَابِ
itā, ivan enṟe sahēādaranākunnu. avann teāṇṇūṟṟi ompatu peṇṇāṭukaḷuṇṭ. enikk oru peṇṇāṭuṁ. enniṭṭ avan paṟaññu; atineyuṁ kūṭi enikk ēlpiccu taraṇamenn. sambhāṣaṇattil avan enne tēālpicc kaḷayukayuṁ ceytu
Surah Sad, Verse 23
قَالَ لَقَدۡ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعۡجَتِكَ إِلَىٰ نِعَاجِهِۦۖ وَإِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡخُلَطَآءِ لَيَبۡغِي بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٍ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَقَلِيلٞ مَّا هُمۡۗ وَظَنَّ دَاوُۥدُ أَنَّمَا فَتَنَّـٰهُ فَٱسۡتَغۡفَرَ رَبَّهُۥ وَخَرَّۤ رَاكِعٗاۤ وَأَنَابَ۩
addēhaṁ (dāvūd) paṟaññu: tanṟe peṇṇāṭukaḷuṭe kūṭṭattilēkk ninṟe peṇṇāṭine kūṭi āvaśyappeṭṭatu mukhēna avan ninnēāṭ anīti kāṇikkuka tanne ceytirikkunnu. tīrccayāyuṁ paṅkāḷikaḷil (kūṭṭukāril) palaruṁ parasparaṁ atikramaṁ kāṇikkukayāṇ ceyyunnat. viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavareāḻike. vaḷare kuṟacc pērēyuḷḷu attarakkār. dāvūd vicāriccu; nāṁ addēhatte parīkṣikkuka tanneyāṇ ceytatenn. tuṭarnn addēhaṁ tanṟe rakṣitāvinēāṭ pāpamēācanaṁ tēṭukayuṁ addēhaṁ kumpiṭṭu keāṇṭ vīḻukayuṁ khēdiccumaṭaṅṅukayuṁ ceytu
Surah Sad, Verse 24
فَغَفَرۡنَا لَهُۥ ذَٰلِكَۖ وَإِنَّ لَهُۥ عِندَنَا لَزُلۡفَىٰ وَحُسۡنَ مَـَٔابٖ
appēāḷ addēhattin nāṁ at peāṟuttukeāṭuttu. tīrccayāyuṁ addēhattin nam'muṭe aṭukkal sāmīpyavuṁ maṭaṅṅivarān uttamamāya sthānavumuṇṭ
Surah Sad, Verse 25
يَٰدَاوُۥدُ إِنَّا جَعَلۡنَٰكَ خَلِيفَةٗ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱحۡكُم بَيۡنَ ٱلنَّاسِ بِٱلۡحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ ٱلۡهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا نَسُواْ يَوۡمَ ٱلۡحِسَابِ
(allāhu paṟaññu:) hē; dāvūd, tīrccayāyuṁ ninne nāṁ bhūmiyil oru pratinidhiyākkiyirikkunnu. ākayāl janaṅṅaḷkkiṭayil n'yāyaprakāraṁ nī vidhikalpikkuka. tanniṣṭatte nī pintuṭarnnu pēākarut. kāraṇaṁ at allāhuvinṟe mārgattil ninn ninne teṟṟiccukaḷayuṁ. allāhuvinṟe mārgattil ninn teṟṟippēākunnavarārēā avarkk tanneyākunnu kaṭhinamāya śikṣayuḷḷat. kaṇakkunēākkunna divasatte avar maṟannukaḷaññatinṟe phalamatre at
Surah Sad, Verse 26
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا بَٰطِلٗاۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنَ ٱلنَّارِ
ākāśavuṁ bhūmiyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatuṁ nāṁ nirart'thakamāyi sr̥ṣṭiccatalla. satyaniṣēdhikaḷuṭe dhāraṇayatre at. ākayāl satyaniṣēdhikaḷkk narakaśikṣayāl mahānāśaṁ
Surah Sad, Verse 27
أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ كَٱلۡمُفۡسِدِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلۡمُتَّقِينَ كَٱلۡفُجَّارِ
atalla, viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavare bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkunnavare pēāle nāṁ ākkumēā? atalla, dharm'maniṣṭha pālikkunnavare duṣṭanmāre pēāle nāṁ ākkumēā
Surah Sad, Verse 28
كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ إِلَيۡكَ مُبَٰرَكٞ لِّيَدَّبَّرُوٓاْ ءَايَٰتِهِۦ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ
ninakk nāṁ avatarippiccutanna anugr̥hīta granthamatre it. itile dr̥ṣṭāntaṅṅaḷeppaṟṟi avar cinticcu nēākkunnatinuṁ bud'dhimānmār ulbud'dharākēṇṭatinuṁ vēṇṭi
Surah Sad, Verse 29
وَوَهَبۡنَا لِدَاوُۥدَ سُلَيۡمَٰنَۚ نِعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ
dāvūdin nāṁ sulaimāne (putran) pradānaṁ ceytu. vaḷare nalla dāsan! tīrccayāyuṁ addēhaṁ (allāhuviṅkalēkk) ēṟṟavuṁ adhikaṁ khēdiccumaṭaṅṅunnavanākunnu
Surah Sad, Verse 30
إِذۡ عُرِضَ عَلَيۡهِ بِٱلۡعَشِيِّ ٱلصَّـٰفِنَٰتُ ٱلۡجِيَادُ
kuticcēāṭān tayyāṟāyi nilkkunna viśiṣṭamāya kutirakaḷ vaikunnēraṁ addēhattinṟe mumpil pradarśippikkappeṭṭa sandarbhaṁ
Surah Sad, Verse 31
فَقَالَ إِنِّيٓ أَحۡبَبۡتُ حُبَّ ٱلۡخَيۡرِ عَن ذِكۡرِ رَبِّي حَتَّىٰ تَوَارَتۡ بِٱلۡحِجَابِ
appēāḷ addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvinṟe smaraṇayuṭe aṭisthānattilāṇ aiśvaryatte ñān snēhicciṭṭuḷḷat. aṅṅane ava (kutirakaḷ) maṟavil pēāyi maṟaññu
Surah Sad, Verse 32
رُدُّوهَا عَلَيَّۖ فَطَفِقَ مَسۡحَۢا بِٱلسُّوقِ وَٱلۡأَعۡنَاقِ
(appēāḷ addēhaṁ paṟaññu:) niṅṅaḷ avaye enṟe aṭuttēkk tiriccu keāṇṭ varū. enniṭṭ addēhaṁ (avayuṭe) kaṇaṅkālukaḷiluṁ kaḻuttukaḷiluṁ taṭavān tuṭaṅṅi
Surah Sad, Verse 33
وَلَقَدۡ فَتَنَّا سُلَيۡمَٰنَ وَأَلۡقَيۡنَا عَلَىٰ كُرۡسِيِّهِۦ جَسَدٗا ثُمَّ أَنَابَ
sulaimāne nāṁ parīkṣikkukayuṇṭāyi. addēhattinṟe sinhāsanattinmēl nāṁ oru jaḍatte iṭukayuṁ ceytu. pinnīṭ addēhaṁ tāḻmayuḷḷavanāyi maṭaṅṅi
Surah Sad, Verse 34
قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَهَبۡ لِي مُلۡكٗا لَّا يَنۢبَغِي لِأَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِيٓۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ
addēhaṁ paṟaññu. enṟe rakṣitāvē, nī enikk peāṟuttutarikayuṁ enikk śēṣaṁ orāḷkkuṁ tarappeṭātta oru rājavāḻca nī enikk pradānaṁ ceyyukayuṁ ceyyēṇamē. tīrccayāyuṁ nī tanneyāṇ ēṟṟavuṁ valiya dānaśīlan
Surah Sad, Verse 35
فَسَخَّرۡنَا لَهُ ٱلرِّيحَ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦ رُخَآءً حَيۡثُ أَصَابَ
appēāḷ addēhattin kāṟṟine nāṁ kīḻpeṭuttikeāṭuttu. addēhattinṟe kalpana prakāraṁ addēhaṁ lakṣyamākkiyēṭattēkk semyamāya nilayil at sañcarikkunnu
Surah Sad, Verse 36
وَٱلشَّيَٰطِينَ كُلَّ بَنَّآءٖ وَغَوَّاصٖ
ellā keṭṭiṭanirmāṇa vidagd'dharuṁ muṅṅal vidagd'dharumāya piśācukkaḷeyuṁ (addēhattinnu kīḻpeṭuttikeāṭuttu)
Surah Sad, Verse 37
وَءَاخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي ٱلۡأَصۡفَادِ
caṅṅalakaḷil bandhikkappeṭṭa maṟṟu cilare (piśācukkaḷe)yuṁ (adhīnappeṭuttikeāṭuttu)
Surah Sad, Verse 38
هَٰذَا عَطَآؤُنَا فَٱمۡنُنۡ أَوۡ أَمۡسِكۡ بِغَيۡرِ حِسَابٖ
it nam'muṭe dānamākunnu. ākayāl nī audāryaṁ ceyyukayēā kaivaśaṁ vecc keāḷḷukayēā ceyyuka. kaṇakku cēādikkal uṇṭāvilla. (enn nāṁ sulaimānēāṭ paṟayukayuṁ ceytu)
Surah Sad, Verse 39
وَإِنَّ لَهُۥ عِندَنَا لَزُلۡفَىٰ وَحُسۡنَ مَـَٔابٖ
tīrccayāyuṁ addēhattin nam'muṭe aṭukkal sāmīpyamuṇṭ. maṭaṅṅiyettān uttamamāya sthānavuṁ
Surah Sad, Verse 40
وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَآ أَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بِنُصۡبٖ وَعَذَابٍ
nam'muṭe dāsanāya ayyūbine ōrmikkuka. piśāc enikk avaśatayuṁ pīḍanavuṁ ēlpiccirikkunnu enn tanṟe rakṣitāvine viḷicc addēhaṁ paṟañña sandarbhaṁ
Surah Sad, Verse 41
ٱرۡكُضۡ بِرِجۡلِكَۖ هَٰذَا مُغۡتَسَلُۢ بَارِدٞ وَشَرَابٞ
(nāṁ nirdēśiccu:) ninṟe kālukeāṇṭ nī caviṭṭuka, itā! taṇutta snānajalavuṁ kuṭinīruṁ
Surah Sad, Verse 42
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنَّا وَذِكۡرَىٰ لِأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ
addēhattin addēhattinṟe svantakkāreyuṁ avarēāṭeāppaṁ avaruṭe atra āḷukaḷeyuṁ nāṁ pradānaṁ ceyyukayuṁ ceytu. nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa kāruṇyavuṁ bud'dhimānmārkk oru ulbēādhanavumenna nilayil
Surah Sad, Verse 43
وَخُذۡ بِيَدِكَ ضِغۡثٗا فَٱضۡرِب بِّهِۦ وَلَا تَحۡنَثۡۗ إِنَّا وَجَدۡنَٰهُ صَابِرٗاۚ نِّعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٞ
nī oru piṭi pull ninṟe kaiyil eṭukkuka. enniṭṭ atu keāṇṭ nī aṭikkukayuṁ śapathaṁ laṅghikkātirikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ addēhatte nāṁ kṣamāśīlanāyi kaṇṭu. vaḷare nalla dāsan! tīrccayāyuṁ addēhaṁ ēṟe khēdiccumaṭaṅṅunnavanākunnu
Surah Sad, Verse 44
وَٱذۡكُرۡ عِبَٰدَنَآ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ أُوْلِي ٱلۡأَيۡدِي وَٱلۡأَبۡصَٰرِ
kaikkaruttuṁ kāḻcappāṭukaḷuṁ uḷḷavarāyirunna nam'muṭe dāsanmārāya ibrāhīṁ, iṣākh, ya'akhūb ennivareyuṁ ōrkkuka
Surah Sad, Verse 45
إِنَّآ أَخۡلَصۡنَٰهُم بِخَالِصَةٖ ذِكۡرَى ٱلدَّارِ
niṣkaḷaṅkamāya oru vicāraṁ keāṇṭ nāṁ avare ulkr̥ṣṭarākkiyirikkunnu. paralēāka smaraṇayatre at
Surah Sad, Verse 46
وَإِنَّهُمۡ عِندَنَا لَمِنَ ٱلۡمُصۡطَفَيۡنَ ٱلۡأَخۡيَارِ
tīrccayāyuṁ avar nam'muṭe aṭukkal teraññeṭukkappeṭṭa uttamanmāril peṭṭavarākunnu
Surah Sad, Verse 47
وَٱذۡكُرۡ إِسۡمَٰعِيلَ وَٱلۡيَسَعَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ وَكُلّٞ مِّنَ ٱلۡأَخۡيَارِ
ismā'īl, alyasa'a, dulkiphl ennivareyuṁ ōrkkuka. avarellāvaruṁ uttamanmāril peṭṭavarākunnu
Surah Sad, Verse 48
هَٰذَا ذِكۡرٞۚ وَإِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ لَحُسۡنَ مَـَٔابٖ
iteāru ulbēādhanamatre. tīrccayāyuṁ sūkṣmatayuḷḷavarkk maṭaṅṅiccellān uttamamāya sthānamuṇṭ
Surah Sad, Verse 49
جَنَّـٰتِ عَدۡنٖ مُّفَتَّحَةٗ لَّهُمُ ٱلۡأَبۡوَٰبُ
avarkk vēṇṭi kavāṭaṅṅaḷ tuṟannuvecciṭṭuḷḷa sthiravāsattinṟe svargattēāppukaḷ
Surah Sad, Verse 50
مُتَّكِـِٔينَ فِيهَا يَدۡعُونَ فِيهَا بِفَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ وَشَرَابٖ
avar aviṭe cāri irunnu viśramiccu keāṇṭ samr̥d'dhamāyuḷḷa phalavargaṅṅaḷkkuṁ pānīyattinuṁ āvaśyappeṭṭ keāṇṭirikkuṁ
Surah Sad, Verse 51
۞وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ أَتۡرَابٌ
avaruṭe aṭutt dr̥ṣṭi niyantrikkunna samavayaskkarāya strīkaḷuṇṭāyirikkuṁ
Surah Sad, Verse 52
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوۡمِ ٱلۡحِسَابِ
itatre vicāraṇayuṭe divasattēkk niṅṅaḷkk vāgdānaṁ nalkappeṭunnat
Surah Sad, Verse 53
إِنَّ هَٰذَا لَرِزۡقُنَا مَا لَهُۥ مِن نَّفَادٍ
tīrccayāyuṁ it nāṁ nalkunna upajīvanamākunnu. at tīrnnu pēākunnatalla
Surah Sad, Verse 54
هَٰذَاۚ وَإِنَّ لِلطَّـٰغِينَ لَشَرَّ مَـَٔابٖ
itatre (avaruṭe avastha). tīrccayāyuṁ dhikkārikaḷkk maṭaṅṅiccellān mēāśappeṭṭa sthānamāṇuḷḷat
Surah Sad, Verse 55
جَهَنَّمَ يَصۡلَوۡنَهَا فَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ
narakamatre at. avar atil katti'eriyuṁ. atetra mēāśamāya viśramasthānaṁ
Surah Sad, Verse 56
هَٰذَا فَلۡيَذُوقُوهُ حَمِيمٞ وَغَسَّاقٞ
itāṇavarkkuḷḷat. ākayāl avar at āsvadiccu keāḷḷaṭṭe. keāṭuṁ cūṭuḷḷa veḷḷavuṁ keāṭuṁ taṇuppuḷḷa veḷḷavuṁ
Surah Sad, Verse 57
وَءَاخَرُ مِن شَكۡلِهِۦٓ أَزۡوَٰجٌ
ittarattilppeṭṭa maṟṟu pala inaṁ śikṣakaḷuṁ
Surah Sad, Verse 58
هَٰذَا فَوۡجٞ مُّقۡتَحِمٞ مَّعَكُمۡ لَا مَرۡحَبَۢا بِهِمۡۚ إِنَّهُمۡ صَالُواْ ٱلنَّارِ
(narakattil ādyamettiyavarēāṭ allāhu paṟayuṁ:) itā, orukūṭṭaṁ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ taḷḷikkayaṟi varunnu. (appēāḷ avar paṟayuṁ:) avarkk svāgatamilla. tīrccayāyuṁ avar narakattil katti'eriyunnavaratre
Surah Sad, Verse 59
قَالُواْ بَلۡ أَنتُمۡ لَا مَرۡحَبَۢا بِكُمۡۖ أَنتُمۡ قَدَّمۡتُمُوهُ لَنَاۖ فَبِئۡسَ ٱلۡقَرَارُ
avar (ā kaṭann varunnavar) paṟayuṁ; alla, niṅṅaḷkk tanneyāṇ svāgatamillāttat. niṅṅaḷāṇ ñaṅṅaḷkkit varuttiveccat. appēāḷ vāsasthalaṁ cītta tanne
Surah Sad, Verse 60
قَالُواْ رَبَّنَا مَن قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدۡهُ عَذَابٗا ضِعۡفٗا فِي ٱلنَّارِ
avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷkk it (śikṣa) varuttiveccatārēā avann nī narakattil iraṭṭi śikṣa vard'dhippiccu keāṭukkēṇamē
Surah Sad, Verse 61
وَقَالُواْ مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالٗا كُنَّا نَعُدُّهُم مِّنَ ٱلۡأَشۡرَارِ
avar paṟayuṁ: namukkentu paṟṟi! durjanaṅṅaḷil peṭṭavarāyi nāṁ gaṇiccirunna pala āḷukaḷeyuṁ nāṁ kāṇunnillallēā
Surah Sad, Verse 62
أَتَّخَذۡنَٰهُمۡ سِخۡرِيًّا أَمۡ زَاغَتۡ عَنۡهُمُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ
nāṁ avare (abad'dhattil) parihāsapātramākkiyatāṇēā? atalla, avareyuṁ viṭṭ kaṇṇukaḷ tennippēāyatāṇēā
Surah Sad, Verse 63
إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقّٞ تَخَاصُمُ أَهۡلِ ٱلنَّارِ
narakavāsikaḷ tam'miluḷḷa vaḻakk- tīrccayāyuṁ ateāru yāthārt'thyaṁ tanneyāṇ
Surah Sad, Verse 64
قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ مُنذِرٞۖ وَمَا مِنۡ إِلَٰهٍ إِلَّا ٱللَّهُ ٱلۡوَٰحِدُ ٱلۡقَهَّارُ
(nabiyē,) paṟayuka: ñāneāru munnaṟiyippukāran mātramāṇ. ēkanuṁ sarvvādhipatiyumāya allāhuvallāte yāteāru daivavumilla
Surah Sad, Verse 65
رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفَّـٰرُ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ rakṣitāvuṁ pratāpaśāliyuṁ ēṟe peāṟukkunnavanumatre avan
Surah Sad, Verse 66
قُلۡ هُوَ نَبَؤٌاْ عَظِيمٌ
paṟayuka: at oru geravamuḷḷa varttamānamākunnu
Surah Sad, Verse 67
أَنتُمۡ عَنۡهُ مُعۡرِضُونَ
niṅṅaḷ at avagaṇiccu kaḷayunnavarākunnu
Surah Sad, Verse 68
مَا كَانَ لِيَ مِنۡ عِلۡمِۭ بِٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰٓ إِذۡ يَخۡتَصِمُونَ
atyunnata samūhaṁ vivādaṁ naṭattiyirunna sandarbhatteppaṟṟi enikk yāteāru aṟivuṁ uṇṭāyirunnilla
Surah Sad, Verse 69
إِن يُوحَىٰٓ إِلَيَّ إِلَّآ أَنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٌ
ñāneāru spaṣṭamāya tākkītukāranāyirikkēṇṭatin mātramāṇ enikk sandēśaṁ nalkappeṭunnat
Surah Sad, Verse 70
إِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ إِنِّي خَٰلِقُۢ بَشَرٗا مِّن طِينٖ
ninṟe rakṣitāv malakkukaḷēāṭ paṟañña sandarbhaṁ: tīrccayāyuṁ ñān kaḷimaṇṇil ninnuṁ oru manuṣyane sr̥ṣṭikkān pēākukayāṇ
Surah Sad, Verse 71
فَإِذَا سَوَّيۡتُهُۥ وَنَفَخۡتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُۥ سَٰجِدِينَ
aṅṅane ñān avane sanvidhānikkukayuṁ, avanil enṟe ātmāvil ninn ñān ūtukayuṁ ceytāl niṅṅaḷ avann praṇāmaṁ ceyyunnavarāyi vīḻaṇaṁ
Surah Sad, Verse 72
فَسَجَدَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ كُلُّهُمۡ أَجۡمَعُونَ
appēāḷ malakkukaḷ ellāvaruṁ onnaṭaṅkaṁ praṇāmaṁ ceytu
Surah Sad, Verse 73
إِلَّآ إِبۡلِيسَ ٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
iblīs oḻike. avan ahaṅkarikkukayuṁ satyaniṣēdhikaḷuṭe kūṭṭattilākukayuṁ ceytu
Surah Sad, Verse 74
قَالَ يَـٰٓإِبۡلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَن تَسۡجُدَ لِمَا خَلَقۡتُ بِيَدَيَّۖ أَسۡتَكۡبَرۡتَ أَمۡ كُنتَ مِنَ ٱلۡعَالِينَ
avan (allāhu) paṟaññu: iblīsē, enṟe kaikeāṇṭ ñān sr̥ṣṭiccuṇṭākkiyatine nī praṇamikkunnatin ninakkent taṭas'samāṇuṇṭāyat? nī ahaṅkariccirikkukayāṇēā, atalla nī peāṅṅaccakkāruṭe kūṭṭattil peṭṭirikkukayāṇēā
Surah Sad, Verse 75
قَالَ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِي مِن نَّارٖ وَخَلَقۡتَهُۥ مِن طِينٖ
avan (iblīs) paṟaññu: ñān avane (manuṣyane)kkāḷ uttamanākunnu. enne nī agniyil ninn sr̥ṣṭiccu. avane nī kaḷimaṇṇil ninnuṁ sr̥ṣṭiccu
Surah Sad, Verse 76
قَالَ فَٱخۡرُجۡ مِنۡهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٞ
avan (allāhu) paṟaññu: ennāl nī iviṭe ninn puṟatt pēākaṇaṁ. tīrccayāyuṁ nī āṭṭiyakaṟṟappeṭṭavanākunnu
Surah Sad, Verse 77
وَإِنَّ عَلَيۡكَ لَعۡنَتِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلدِّينِ
tīrccayāyuṁ n'yāyavidhiyuṭe nāḷ vareyuṁ ninṟe mēl enṟe śāpaṁ uṇṭāyirikkunnatāṇ
Surah Sad, Verse 78
قَالَ رَبِّ فَأَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ
avan (iblīs) paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, ennāl avar uyirtteḻunnēlpikkappeṭunna divasaṁ vare nī enikk avadhi anuvadiccu tarēṇamē
Surah Sad, Verse 79
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ
(allāhu) paṟaññu: ennāl nī avadhi anuvadikkappeṭṭavaruṭe kūṭṭattil tanneyākunnu
Surah Sad, Verse 80
إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ
niścitamāya ā samayaṁ samāgatamākunna divasaṁ vare
Surah Sad, Verse 81
قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغۡوِيَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ
avan (iblīs) paṟaññu: ninṟe pratāpamāṇa satyaṁ; avare muḻuvan ñān vaḻiteṟṟikkuka tanne ceyyuṁ
Surah Sad, Verse 82
إِلَّا عِبَادَكَ مِنۡهُمُ ٱلۡمُخۡلَصِينَ
avaril ninṟe niṣkaḷaṅkarāya dāsanmāreāḻike
Surah Sad, Verse 83
قَالَ فَٱلۡحَقُّ وَٱلۡحَقَّ أَقُولُ
avan (allāhu) paṟaññu: appēāḷ satyaṁ itatre- satyamē ñān paṟayukayuḷḷū
Surah Sad, Verse 84
لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَمِمَّن تَبِعَكَ مِنۡهُمۡ أَجۡمَعِينَ
ninneyuṁ avaril ninn ninne pintuṭarnna muḻuvan pēreyuṁ keāṇṭ ñān narakaṁ niṟakkuka tanne ceyyuṁ
Surah Sad, Verse 85
قُلۡ مَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٖ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُتَكَلِّفِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: itinṟe pēril niṅṅaḷēāṭ ñān yāteāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla. ñān kr̥trimaṁ keṭṭiccamaykkunnavaruṭe kūṭṭattilumalla
Surah Sad, Verse 86
إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
it lēākarkkuḷḷa oru ulbēādhanaṁ mātramākunnu
Surah Sad, Verse 87
وَلَتَعۡلَمُنَّ نَبَأَهُۥ بَعۡدَ حِينِۭ
oru kālayaḷavinu śēṣaṁ itile vr̥ttāntaṁ niṅṅaḷkk manas'silāvuka tanne ceyyuṁ
Surah Sad, Verse 88