Surah Az-Zumar - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
تَنزِيلُ ٱلۡكِتَٰبِ مِنَ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَكِيمِ
ī granthattinṟe avataraṇaṁ pratāpiyuṁ yuktimānumāya allāhuviṅkal ninnākunnu
Surah Az-Zumar, Verse 1
إِنَّآ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ فَٱعۡبُدِ ٱللَّهَ مُخۡلِصٗا لَّهُ ٱلدِّينَ
tīrccayāyuṁ ninakk nāṁ ī granthaṁ avatarippiccu tannat satyaprakāramākunnu. atināl kīḻvaṇakkaṁ allāhuvin niṣkaḷaṅkamākkikeāṇṭ avane nī ārādhikkuka
Surah Az-Zumar, Verse 2
أَلَا لِلَّهِ ٱلدِّينُ ٱلۡخَالِصُۚ وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ إِنَّ ٱللَّهَ يَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ فِي مَا هُمۡ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَنۡ هُوَ كَٰذِبٞ كَفَّارٞ
aṟiyuka: allāhuvin mātraṁ avakāśappeṭṭatākunnu niṣkaḷaṅkamāya kīḻvaṇakkaṁ. avannu puṟame rakṣādhikārikaḷe svīkariccavar (paṟayunnu:) allāhuviṅkalēkk ñaṅṅaḷkk kūṭutal aṭuppamuṇṭākkittarān vēṇṭimātramākunnu ñaṅṅaḷ avare ārādhikkunnat. avar ēteāru kāryattil bhinnata pularttunnuvēā atil allāhu avarkkiṭayil vidhikalpikkuka tanne ceyyuṁ. nuṇayanuṁ nandikeṭṭavanumāyiṭṭuḷḷavanārēā avane allāhu nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca
Surah Az-Zumar, Verse 3
لَّوۡ أَرَادَ ٱللَّهُ أَن يَتَّخِذَ وَلَدٗا لَّٱصۡطَفَىٰ مِمَّا يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ سُبۡحَٰنَهُۥۖ هُوَ ٱللَّهُ ٱلۡوَٰحِدُ ٱلۡقَهَّارُ
oru santānatte svīkarikkaṇamenn allāhu uddēśiccirunneṅkil avan sr̥ṣṭikkunnatil ninn avan iṣṭappeṭunnat avan teraññeṭukkumāyirunnu. avan etra pariśud'dhan! ēkanuṁ sarvvādhipatiyumāya allāhuvatre avan
Surah Az-Zumar, Verse 4
خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۖ يُكَوِّرُ ٱلَّيۡلَ عَلَى ٱلنَّهَارِ وَيُكَوِّرُ ٱلنَّهَارَ عَلَى ٱلَّيۡلِۖ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ يَجۡرِي لِأَجَلٖ مُّسَمًّىۗ أَلَا هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفَّـٰرُ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ avan yāthārt'thyapūrvvaṁ sr̥ṣṭiccirikkunnu. rātriye kkeāṇṭ avan pakalinmēl cuṟṟippeātiyunnu. pakalinekkeāṇṭ avan rātrimēluṁ cuṟṟippeātiyunnu. sūryaneyuṁ candraneyuṁ avan niyantraṇavidhēyamākkukayuṁ ceytirikkunnu. ellāṁ niścitamāya paridhivare sañcarikkunnu. aṟiyuka: avanatre pratāpiyuṁ ēṟe peāṟukkunnavanuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 5
خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ ثُمَّ جَعَلَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ ثَمَٰنِيَةَ أَزۡوَٰجٖۚ يَخۡلُقُكُمۡ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ خَلۡقٗا مِّنۢ بَعۡدِ خَلۡقٖ فِي ظُلُمَٰتٖ ثَلَٰثٖۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡ لَهُ ٱلۡمُلۡكُۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ فَأَنَّىٰ تُصۡرَفُونَ
oreāṟṟa astitvattil ninn avan niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccu. pinnīṭ atil ninn atinṟe iṇayeyuṁ avan uṇṭākki. kannukālikaḷil ninn eṭṭu jēāḍikaḷeyuṁ avan niṅṅaḷkk iṟakkitannu. niṅṅaḷuṭe mātākkaḷuṭe vayaṟukaḷil niṅṅaḷe avan sr̥ṣṭikkunnu. mūnn taraṁ andhakāraṅṅaḷkkuḷḷil sr̥ṣṭiyuṭe oru ghaṭṭattin śēṣaṁ maṟṟeāru ghaṭṭamāyikkeāṇṭ. aṅṅaneyuḷḷavanākunnu niṅṅaḷuṭe rakṣitāvāya allāhu. avannāṇ ādhipatyaṁ. avanallāte yāteāru daivavumilla. ennirikke niṅṅaḷ eṅṅaneyāṇ (satyattil ninn) teṟṟikkappeṭunnat
Surah Az-Zumar, Verse 6
إِن تَكۡفُرُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمۡۖ وَلَا يَرۡضَىٰ لِعِبَادِهِ ٱلۡكُفۡرَۖ وَإِن تَشۡكُرُواْ يَرۡضَهُ لَكُمۡۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرۡجِعُكُمۡ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَۚ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
niṅṅaḷ nandikēṭ kāṇikkukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷuṭe āśrayattil ninn muktanākunnu. tanṟe dāsanmār nandikēṭ kāṇikkunnat avan tr̥ptippeṭukayilla. niṅṅaḷ nandikāṇikkunna pakṣaṁ niṅṅaḷēāṭ at vaḻi avan santr̥ptanāyirikkunnatāṇ. pāpabhāraṁ vahikkunna yāteārāḷuṁ maṟṟeārāḷuṭe bhāraṁ vahikkukayilla. pinnīṭ niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkkākunnu niṅṅaḷuṭe maṭakkaṁ. niṅṅaḷ pravartticcirunnatine paṟṟi appēāḷ avan niṅṅaḷe vivaraṁ aṟiyikkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ avan hr̥dayaṅṅaḷiluḷḷatine paṟṟi aṟivuḷḷavanākunnu
Surah Az-Zumar, Verse 7
۞وَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَا رَبَّهُۥ مُنِيبًا إِلَيۡهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُۥ نِعۡمَةٗ مِّنۡهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدۡعُوٓاْ إِلَيۡهِ مِن قَبۡلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادٗا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِۦۚ قُلۡ تَمَتَّعۡ بِكُفۡرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِ
manuṣyan valla viṣamavuṁ bādhiccāl avan tanṟe rakṣitāviṅkalēkk tāḻmayēāṭe maṭaṅṅikkeāṇṭ prārt'thikkuṁ. enniṭṭ tanṟe pakkal ninnuḷḷa valla anugrahavuṁ allāhu avann pradānaṁ ceytāl ēteānnināyi avan mump prārt'thiccirunnuvēā atavan maṟannupēākunnu. allāhuvinṟe mārgattil ninn vaḻiteṟṟicc kaḷayuvān vēṇṭi avann samanmāre sthāpikkukayuṁ ceyyunnu. (nabiyē,) paṟayuka: nī alpakālaṁ ninṟe ī satyaniṣēdhavuṁ keāṇṭ sukhiccu keāḷḷuka. tīrccayāyuṁ nī narakāvakāśikaḷuṭe kūṭṭattilākunnu
Surah Az-Zumar, Verse 8
أَمَّنۡ هُوَ قَٰنِتٌ ءَانَآءَ ٱلَّيۡلِ سَاجِدٗا وَقَآئِمٗا يَحۡذَرُ ٱلۡأٓخِرَةَ وَيَرۡجُواْ رَحۡمَةَ رَبِّهِۦۗ قُلۡ هَلۡ يَسۡتَوِي ٱلَّذِينَ يَعۡلَمُونَ وَٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ
atalla, paralēākatte paṟṟi jāgrata pularttukayuṁ, tanṟe rakṣitāvinṟe kāruṇyaṁ āśikkukayuṁ ceytu keāṇṭ sāṣṭāṅgaṁ ceytuṁ, ninnu prārt'thiccuṁ rātri samayaṅṅaḷil kīḻvaṇakkaṁ ceyyunnavanēā (atalla satyaniṣēdhiyēā uttaman?) paṟayuka: aṟivuḷḷavaruṁ aṟivillāttavaruṁ samamākumēā? bud'dhimānmār mātramē ālēāciccu manas'silākkukayuḷḷū
Surah Az-Zumar, Verse 9
قُلۡ يَٰعِبَادِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمۡۚ لِلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٞۗ وَأَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَةٌۗ إِنَّمَا يُوَفَّى ٱلصَّـٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَيۡرِ حِسَابٖ
paṟayuka: viśvasiccavarāya enṟe dāsanmārē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvine sūkṣikkuka. ī aihikajīvitattil nanma pravartticcavarkkāṇ salphalamuḷḷat. allāhuvinṟe bhūmiyākaṭṭe viśālamākunnu. kṣamāśīlarkku tanneyākunnu taṅṅaḷuṭe pratiphalaṁ kaṇakkunēākkāte niṟavēṟṟikeāṭukkappeṭunnat
Surah Az-Zumar, Verse 10
قُلۡ إِنِّيٓ أُمِرۡتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱللَّهَ مُخۡلِصٗا لَّهُ ٱلدِّينَ
paṟayuka: kīḻvaṇakkaṁ allāhuvin niṣkaḷaṅkamākkikkeāṇṭ avane ārādhikkuvānāṇ ñān kalpikkappeṭṭiṭṭuḷḷat
Surah Az-Zumar, Verse 11
وَأُمِرۡتُ لِأَنۡ أَكُونَ أَوَّلَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
ñān kīḻpeṭunnavaril onnāmanāyirikkaṇamennuṁ enikk kalpana nalkappeṭṭirikkunnu
Surah Az-Zumar, Verse 12
قُلۡ إِنِّيٓ أَخَافُ إِنۡ عَصَيۡتُ رَبِّي عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
paṟayuka: ñān enṟe rakṣitāvine dhikkarikkunna pakṣaṁ bhayaṅkaramāya oru divasatte śikṣa tīrccayāyuṁ ñān pēṭikkunnu
Surah Az-Zumar, Verse 13
قُلِ ٱللَّهَ أَعۡبُدُ مُخۡلِصٗا لَّهُۥ دِينِي
paṟayuka: allāhuveyāṇ ñān ārādhikkunnat. ; enṟe kīḻvaṇakkaṁ avann niṣkaḷaṅkamākkikkeāṇṭ
Surah Az-Zumar, Verse 14
فَٱعۡبُدُواْ مَا شِئۡتُم مِّن دُونِهِۦۗ قُلۡ إِنَّ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَأَهۡلِيهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ أَلَا ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡخُسۡرَانُ ٱلۡمُبِينُ
ennāl niṅṅaḷ avannu puṟame niṅṅaḷ uddēśiccatin ārādhana ceytukeāḷḷuka. paṟayuka: uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil svadēhaṅṅaḷkkuṁ taṅṅaḷuṭe āḷukaḷkkuṁ naṣṭaṁ varuttiveccatārēā avaratre tīrccayāyuṁ naṣṭakkār. atu tanneyāṇ vyaktamāya naṣṭaṁ
Surah Az-Zumar, Verse 15
لَهُم مِّن فَوۡقِهِمۡ ظُلَلٞ مِّنَ ٱلنَّارِ وَمِن تَحۡتِهِمۡ ظُلَلٞۚ ذَٰلِكَ يُخَوِّفُ ٱللَّهُ بِهِۦ عِبَادَهُۥۚ يَٰعِبَادِ فَٱتَّقُونِ
avarkk avaruṭe mukaḷ bhāgatt tiyyinṟe taṭṭukaḷuṇṭ. avaruṭe kīḻbhāgattumuṇṭ taṭṭukaḷ. atine paṟṟiyākunnu allāhu tanṟe dāsanmāre bhayappeṭuttunnat. ākayāl enṟe dāsanmārē, niṅṅaḷ enne sūkṣikkuvin
Surah Az-Zumar, Verse 16
وَٱلَّذِينَ ٱجۡتَنَبُواْ ٱلطَّـٰغُوتَ أَن يَعۡبُدُوهَا وَأَنَابُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ لَهُمُ ٱلۡبُشۡرَىٰۚ فَبَشِّرۡ عِبَادِ
durmūrttiye -atine ārādhikkunnat- varjjikkukayuṁ, allāhuvilēkk vinayattēāṭe maṭaṅṅukayuṁ ceytavarārēā avarkkāṇ santēāṣavārtta. atināl enṟe dāsanmārkk nī santēāṣavārtta aṟiyikkuka
Surah Az-Zumar, Verse 17
ٱلَّذِينَ يَسۡتَمِعُونَ ٱلۡقَوۡلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحۡسَنَهُۥٓۚ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ هَدَىٰهُمُ ٱللَّهُۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمۡ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ
atāyat vākk śrad'dhiccu kēḷkkukayuṁ atil ēṟṟavuṁ nallat pinpaṟṟukayuṁ ceyyunnavarkk .akkūṭṭarkkākunnu allāhu mārgadarśanaṁ nalkiyiṭṭuḷḷat. avar tanneyākunnu bud'dhimānmār
Surah Az-Zumar, Verse 18
أَفَمَنۡ حَقَّ عَلَيۡهِ كَلِمَةُ ٱلۡعَذَابِ أَفَأَنتَ تُنقِذُ مَن فِي ٱلنَّارِ
appēāḷ vallavanṟe kāryattiluṁ śikṣayuṭe vacanaṁ sthirappeṭṭu kaḻiññiṭṭuṇṭeṅkiluṁ (avane ninakk sahāyikkānākumēā?) appēāḷ narakattiluḷḷavane ninakk rakṣappeṭuttānākumēā
Surah Az-Zumar, Verse 19
لَٰكِنِ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ رَبَّهُمۡ لَهُمۡ غُرَفٞ مِّن فَوۡقِهَا غُرَفٞ مَّبۡنِيَّةٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَعۡدَ ٱللَّهِ لَا يُخۡلِفُ ٱللَّهُ ٱلۡمِيعَادَ
pakṣe, taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine sūkṣicc jīviccavarārēā avarkkāṇ mēlkkumēl taṭṭukaḷāyi nirmikkappeṭṭiṭṭuḷḷa maṇimēṭakaḷuḷḷat. avayuṭe tāḻbhāgattu kūṭi aruvikaḷ oḻukikeāṇṭirikkunnu. allāhuvinṟe vāgdānamatre at. allāhu vāgdānaṁ laṅghikkukayilla
Surah Az-Zumar, Verse 20
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَسَلَكَهُۥ يَنَٰبِيعَ فِي ٱلۡأَرۡضِ ثُمَّ يُخۡرِجُ بِهِۦ زَرۡعٗا مُّخۡتَلِفًا أَلۡوَٰنُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَجۡعَلُهُۥ حُطَٰمًاۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكۡرَىٰ لِأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ
nī kaṇṭillē, allāhu ākāśattu ninn veḷḷaṁ ceāriññu. enniṭṭ bhūmiyile uṟaviṭaṅṅaḷil atavan pravēśippiccu. anantaraṁ at mukhēna vyatyasta varṇaṅṅaḷiluḷḷa viḷa avan ulpādippikkunnu. pinne at uṇaṅṅipēākunnu. appēāḷ at maññaniṟaṁ pūṇṭatāyi ninakk kāṇāṁ. pinnīṭ avan atine vaikkēāl turumpākkunnu. tīrccayāyuṁ atil bud'dhimānmārkk oru guṇapāṭhamuṇṭ
Surah Az-Zumar, Verse 21
أَفَمَن شَرَحَ ٱللَّهُ صَدۡرَهُۥ لِلۡإِسۡلَٰمِ فَهُوَ عَلَىٰ نُورٖ مِّن رَّبِّهِۦۚ فَوَيۡلٞ لِّلۡقَٰسِيَةِ قُلُوبُهُم مِّن ذِكۡرِ ٱللَّهِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ
appēāḷ ēteārāḷuṭe hr̥dayattin islāṁ svīkarikkān allāhu viśālata nalkukayuṁ aṅṅane avan tanṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa prakāśattilāyirikkukayuṁ ceytuvēā (avan hr̥dayaṁ kaṭuttupēāyavaneppēleyāṇēā?) ennāl allāhuvinṟe smaraṇayil ninn akann hr̥dayaṅṅaḷ kaṭuttupēāyavarkkākunnu nāśaṁ. attarakkār vyaktamāya durmārgattilatre
Surah Az-Zumar, Verse 22
ٱللَّهُ نَزَّلَ أَحۡسَنَ ٱلۡحَدِيثِ كِتَٰبٗا مُّتَشَٰبِهٗا مَّثَانِيَ تَقۡشَعِرُّ مِنۡهُ جُلُودُ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُمۡ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمۡ وَقُلُوبُهُمۡ إِلَىٰ ذِكۡرِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكَ هُدَى ٱللَّهِ يَهۡدِي بِهِۦ مَن يَشَآءُۚ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِنۡ هَادٍ
allāhuvāṇ ēṟṟavuṁ uttamamāya varttamānaṁ avatarippiccirikkunnat. athavā vacanaṅṅaḷkk parasparaṁ sāmyamuḷḷatuṁ āvarttikkappeṭunna vacanaṅṅaḷuḷḷatumāya oru granthaṁ. taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine bhayappeṭunnavaruṭe carm'maṅṅaḷ atu nimittaṁ rēāmāñcamaṇiyunnu. pinnīṭ avaruṭe carm'maṅṅaḷuṁ hr̥dayaṅṅaḷuṁ allāhuve smarikkunnatināyi vinītamāvukayuṁ ceyyunnu. atatre allāhuvinṟe mārgadarśanaṁ. atumukhēna tān uddēśikkunnavare avan nērvaḻiyilākkunnu. vallavaneyuṁ avan piḻavilākkunna pakṣaṁ avan vaḻi kāṭṭān āruṁ tanneyilla
Surah Az-Zumar, Verse 23
أَفَمَن يَتَّقِي بِوَجۡهِهِۦ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ وَقِيلَ لِلظَّـٰلِمِينَ ذُوقُواْ مَا كُنتُمۡ تَكۡسِبُونَ
ennāl uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil kaṭutta śikṣaye svantaṁ mukhaṁ keāṇṭ taṭukkēṇṭivarunna orāḷ (ann nirbhayanāyirikkunnavane pēāle ākumēā?) niṅṅaḷ sampādiccu keāṇṭirikkunnat, niṅṅaḷ āsvadiccu keāḷḷuka. enn akramikaḷēāṭ paṟayappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 24
كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَأَتَىٰهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَشۡعُرُونَ
avarkk mumpuḷḷavaruṁ satyatte niṣēdhiccu kaḷaññu. appēāḷ avar aṟiyātta bhāgattkūṭi avarkk śikṣa vannetti
Surah Az-Zumar, Verse 25
فَأَذَاقَهُمُ ٱللَّهُ ٱلۡخِزۡيَ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
aṅṅane aihikajīvitattil allāhu avarkk apamānaṁ āsvadippiccu. paralēākaśikṣa tanneyākunnu ēṟṟavuṁ gurutaramāyat. avar at manas'silākkiyirunneṅkil
Surah Az-Zumar, Verse 26
وَلَقَدۡ ضَرَبۡنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ مِن كُلِّ مَثَلٖ لَّعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ
tīrccayāyuṁ ī khur'ānil janaṅṅaḷkk vēṇṭi nāṁ ellāvidhattilumuḷḷa upamakaḷ vivaricciṭṭuṇṭ; avar ālēācicc manas'silākkuvān vēṇṭi
Surah Az-Zumar, Verse 27
قُرۡءَانًا عَرَبِيًّا غَيۡرَ ذِي عِوَجٖ لَّعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ
ate, oṭṭuṁ vakratayuḷḷatallātta, aṟabibhāṣayiluḷḷa oru khur'ān. avar sūkṣmata pālikkuvān vēṇṭi
Surah Az-Zumar, Verse 28
ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا رَّجُلٗا فِيهِ شُرَكَآءُ مُتَشَٰكِسُونَ وَرَجُلٗا سَلَمٗا لِّرَجُلٍ هَلۡ يَسۡتَوِيَانِ مَثَلًاۚ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
allāhu itā oru manuṣyane upamayāyi eṭuttukāṇiccirikkunnu. parasparaṁ vaḻakkaṭikkunna ētānuṁ paṅkukārāṇ avanṟe yajamānanmār. oru yajamānan mātraṁ kīḻpeṭēṇṭavanāya maṟṟeārāḷeyuṁ (upamayāyi eṭuttukāṇiccirikkunnu.) upamayil ivar raṇṭupēruṁ orupēāleyākumēā? allāhuvin stuti. pakṣe avaril adhikapēruṁ aṟiyunnilla
Surah Az-Zumar, Verse 29
إِنَّكَ مَيِّتٞ وَإِنَّهُم مَّيِّتُونَ
tīrccayāyuṁ nī marikkunnavanākunnu. avaruṁ marikkunnavarākunnu
Surah Az-Zumar, Verse 30
ثُمَّ إِنَّكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ عِندَ رَبِّكُمۡ تَخۡتَصِمُونَ
pinnīṭ niṅṅaḷ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil niṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe aṭukkal vecc vaḻakk kūṭunnatāṇ
Surah Az-Zumar, Verse 31
۞فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن كَذَبَ عَلَى ٱللَّهِ وَكَذَّبَ بِٱلصِّدۡقِ إِذۡ جَآءَهُۥٓۚ أَلَيۡسَ فِي جَهَنَّمَ مَثۡوٗى لِّلۡكَٰفِرِينَ
appēāḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ paṟayukayuṁ, satyaṁ tanikk vannettiyappēāḷ atine niṣēdhiccu taḷḷukayuṁ ceytavanekkāḷ kaṭutta akrami āruṇṭ? narakattilallayēā satyaniṣēdhikaḷkkuḷḷa pārppiṭaṁ
Surah Az-Zumar, Verse 32
وَٱلَّذِي جَآءَ بِٱلصِّدۡقِ وَصَدَّقَ بِهِۦٓ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُتَّقُونَ
satyavuṁ keāṇṭ varukayuṁ atil viśvasikkukayuṁ ceytatārēā attarakkār tanneyākunnu sūkṣmata pāliccavar
Surah Az-Zumar, Verse 33
لَهُم مَّا يَشَآءُونَ عِندَ رَبِّهِمۡۚ ذَٰلِكَ جَزَآءُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
avarkk taṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal avar uddēśikkunnatentēā atuṇṭāyirikkuṁ. atatre sadvr̥ttarkkuḷḷa pratiphalaṁ
Surah Az-Zumar, Verse 34
لِيُكَفِّرَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ أَسۡوَأَ ٱلَّذِي عَمِلُواْ وَيَجۡزِيَهُمۡ أَجۡرَهُم بِأَحۡسَنِ ٱلَّذِي كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avar pravartticcatil ninn ēṟṟavuṁ cīttayāyatu pēāluṁ allāhu avaril ninn māyccukaḷayuṁ. avar pravartticcatil ēṟṟavuṁ uttamamāyatanusaricc avarkkavan pratiphalaṁ nalkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 35
أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِكَافٍ عَبۡدَهُۥۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦۚ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِنۡ هَادٖ
tanṟe dāsann allāhu matiyāyavanallayēā? avann puṟameyuḷḷavare paṟṟi avar ninne pēṭippikkunnu. vallavaneyuṁ allāhu piḻavilākkunna pakṣaṁ avann vaḻi kāṭṭān ārumilla
Surah Az-Zumar, Verse 36
وَمَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن مُّضِلٍّۗ أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِعَزِيزٖ ذِي ٱنتِقَامٖ
vallavaneyuṁ allāhu nērvaḻiyilākkunna pakṣaṁ avane vaḻipiḻappikkuvānuṁ ārumilla. allāhu pratāpiyuṁ śikṣānaṭapaṭi eṭukkunnavanuṁ allayēā
Surah Az-Zumar, Verse 37
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلۡ أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَنِيَ ٱللَّهُ بِضُرٍّ هَلۡ هُنَّ كَٰشِفَٰتُ ضُرِّهِۦٓ أَوۡ أَرَادَنِي بِرَحۡمَةٍ هَلۡ هُنَّ مُمۡسِكَٰتُ رَحۡمَتِهِۦۚ قُلۡ حَسۡبِيَ ٱللَّهُۖ عَلَيۡهِ يَتَوَكَّلُ ٱلۡمُتَوَكِّلُونَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭiccat ārenn nī avarēāṭ cēādikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avar paṟayuṁ: allāhu enn. nī paṟayuka: eṅkil allāhuvin puṟame niṅṅaḷ viḷicc prārt'thikkunnavayeppaṟṟi niṅṅaḷ cinticc nēākkiyiṭṭuṇṭēā? enikk valla upadravavuṁ varuttān allāhu uddēśicciṭṭuṇṭeṅkil avaykk avanṟe upadravaṁ nīkkaṁ ceyyānāvumēā? alleṅkil avan enikk valla anugrahavuṁ ceyyuvān uddēśiccāl avaykk avanṟe anugrahaṁ piṭiccu vekkānākumēā? paṟayuka: enikk allāhu mati. avanṟe mēlākunnu bharamēlpikkunnavar bharamēlpikkunnat
Surah Az-Zumar, Verse 38
قُلۡ يَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنِّي عَٰمِلٞۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
paṟayuka: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷuṭe nilapāṭanusaricc niṅṅaḷ pravartticcukeāḷḷuka. ñānuṁ pravartticcukeāṇṭirikkuka tanneyākunnu. ennāl vaḻiye niṅṅaḷkk aṟiyumāṟākuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 39
مَن يَأۡتِيهِ عَذَابٞ يُخۡزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيۡهِ عَذَابٞ مُّقِيمٌ
apamānakaramāya śikṣa vannettunnatuṁ, śāśvatamāya śikṣa vanniṟaṅṅunnatuṁ ārkkāṇenn
Surah Az-Zumar, Verse 40
إِنَّآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ لِلنَّاسِ بِٱلۡحَقِّۖ فَمَنِ ٱهۡتَدَىٰ فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيۡهَاۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِوَكِيلٍ
tīrccayāyuṁ nāṁ manuṣyarkk vēṇṭi satyaprakāramuḷḷa vēdagranthaṁ ninṟe mēl iṟakkittannirikkunnu. ākayāl vallavanuṁ sanmārgaṁ svīkariccāl at avanṟe guṇattin tanneyāṇ. vallavanuṁ vaḻipiḻaccu pēāyāl avan vaḻipiḻaccu pēākunnatinṟe dēāṣavuṁ avan tanne. nī avaruṭe mēl kaikāryakarttāveānnumalla
Surah Az-Zumar, Verse 41
ٱللَّهُ يَتَوَفَّى ٱلۡأَنفُسَ حِينَ مَوۡتِهَا وَٱلَّتِي لَمۡ تَمُتۡ فِي مَنَامِهَاۖ فَيُمۡسِكُ ٱلَّتِي قَضَىٰ عَلَيۡهَا ٱلۡمَوۡتَ وَيُرۡسِلُ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّىۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ
ātmāvukaḷe avayuṭe maraṇavēḷayil allāhu pūrṇṇamāyi ēṟṟeṭukkunnu. maraṇappeṭāttavaye avayuṭe uṟakkattiluṁ. enniṭṭ ēteākke ātmāvin avan maraṇaṁ vidhiccirikkunnuvēā avaye avan piṭiccu veykkunnu. maṟṟuḷḷavaye niścitamāya oru avadhivare avan viṭṭayakkukayuṁ ceyyunnu. tīrccayāyuṁ atil cintikkunna janaṅṅaḷkk dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Az-Zumar, Verse 42
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ شُفَعَآءَۚ قُلۡ أَوَلَوۡ كَانُواْ لَا يَمۡلِكُونَ شَيۡـٔٗا وَلَا يَعۡقِلُونَ
atalla, allāhuvinu puṟame avar śupārśakkāre svīkariccirikkukayāṇēā? paṟayuka: avar (śupārśakkār) yāteānnuṁ adhīnappeṭuttukayēā cinticcu manas'silākkukayēā ceyyunnilleṅkil pēāluṁ (avare śupārśakkārākkukayēā)
Surah Az-Zumar, Verse 43
قُل لِّلَّهِ ٱلشَّفَٰعَةُ جَمِيعٗاۖ لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ ثُمَّ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
paṟayuka: allāhuvinākunnu śupārśa muḻuvan. avannākunnu ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ, bhūmiyuṭeyuṁ ādhipatyaṁ. pinnīṭ avaṅkalēkk tanneyākunnu niṅṅaḷ maṭakkappeṭunnat
Surah Az-Zumar, Verse 44
وَإِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَحۡدَهُ ٱشۡمَأَزَّتۡ قُلُوبُ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِۖ وَإِذَا ذُكِرَ ٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦٓ إِذَا هُمۡ يَسۡتَبۡشِرُونَ
allāhuveppaṟṟi mātraṁ prastāvikkappeṭṭāl paralēākattil viśvāsamillāttavaruṭe hr̥dayaṅṅaḷkk asahyata anubhavappeṭunnatāṇ. allāhuvin puṟameyuḷḷavareppaṟṟi prastāvikkappeṭṭālēā appēāḻatā avar santuṣṭacittarākunnu
Surah Az-Zumar, Verse 45
قُلِ ٱللَّهُمَّ فَاطِرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ عَٰلِمَ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ أَنتَ تَحۡكُمُ بَيۡنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُواْ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ
paṟayuka: ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ sraṣṭāvuṁ, adr̥śyavuṁ dr̥śyavuṁ aṟiyunnavanumāya allāhuvē, ninṟe dāsanmārkkiṭayil avar bhinniccu keāṇṭirikkunna viṣayattil nī tanneyāṇ vidhikalpikkunnat
Surah Az-Zumar, Verse 46
وَلَوۡ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لَٱفۡتَدَوۡاْ بِهِۦ مِن سُوٓءِ ٱلۡعَذَابِ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ وَبَدَا لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ مَا لَمۡ يَكُونُواْ يَحۡتَسِبُونَ
bhūmiyiluḷḷat muḻuvanuṁ atēāṭeāppaṁ atrayuṁ kūṭiyuṁ akramaṁ pravartticcavaruṭe adhīnattil uṇṭāyirunnāl pēāluṁ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷile kaṭutta śikṣayil ninn rakṣappeṭān atavar prāyaścittamāyi nalkiyēkkuṁ. avar kaṇakk kūṭṭiyiṭṭillāyirunna palatuṁ allāhuviṅkal ninn avarkk veḷippeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 47
وَبَدَا لَهُمۡ سَيِّـَٔاتُ مَا كَسَبُواْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
avar sampādiccatinṟe dūṣyaṅṅaḷ avarkk veḷippeṭukayuṁ ceyyuṁ. enteānninepaṟṟi avar parihasiccu keāṇṭirikkunnuvēā at avare valayaṁ ceyyukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 48
فَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ مِّنَّا قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمِۭۚ بَلۡ هِيَ فِتۡنَةٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
ennāl manuṣyan valla dēāṣavuṁ bādhiccāl nam'mēāṭavan prārt'thikkunnu. pinnīṭ nāṁ avann nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa valla anugrahavuṁ pradānaṁ ceytāl avan paṟayuṁ; aṟivinṟe aṭisthānattil tanne yāṇ tanikk at nalkappeṭṭiṭṭuḷḷat enn. pakṣe, at oru parīkṣaṇamākunnu. ennāl avaril adhikapēruṁ at manas'silākkunnilla
Surah Az-Zumar, Verse 49
قَدۡ قَالَهَا ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
ivaruṭe mumpuḷḷavaruṁ iprakāraṁ paṟayukayuṇṭāyiṭṭuṇṭ. ennāl avar sampādiccirunnat avarkk prayēājanappeṭukayuṇṭāyilla
Surah Az-Zumar, Verse 50
فَأَصَابَهُمۡ سَيِّـَٔاتُ مَا كَسَبُواْۚ وَٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡ هَـٰٓؤُلَآءِ سَيُصِيبُهُمۡ سَيِّـَٔاتُ مَا كَسَبُواْ وَمَا هُم بِمُعۡجِزِينَ
aṅṅane avar sampādiccirunnatinṟe dūṣyaṅṅaḷ avarkk bādhiccu. ikkūṭṭaril ninn akramaṁ ceytiṭṭuḷḷavarkkuṁ taṅṅaḷ sampādiccatinṟe dūṣyaṅṅaḷ bādhikkān pēākukayāṇ. avarkk (nam'me) tēālpiccu kaḷayānāvilla
Surah Az-Zumar, Verse 51
أَوَلَمۡ يَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقۡدِرُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
allāhu tān uddēśikkunnavarkk upajīvanaṁ viśālamākkikeāṭukkukayuṁ tān uddēśikkunnavarkk iṭuṅṅiyatākkukayuṁ ceyyunnu enn avar manas'silākkiyiṭṭillē? viśvasikkunna janaṅṅaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Az-Zumar, Verse 52
۞قُلۡ يَٰعِبَادِيَ ٱلَّذِينَ أَسۡرَفُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ لَا تَقۡنَطُواْ مِن رَّحۡمَةِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ جَمِيعًاۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
paṟayuka: svantaṁ ātmākkaḷēāṭ atikramaṁ pravartticc pēāya enṟe dāsanmārē, allāhuvinṟe kāruṇyatteppaṟṟi niṅṅaḷ nirāśappeṭarut. tīrccayāyuṁ allāhu pāpaṅṅaḷellāṁ peāṟukkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ avan tanneyākunnu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 53
وَأَنِيبُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّكُمۡ وَأَسۡلِمُواْ لَهُۥ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَكُمُ ٱلۡعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ
niṅṅaḷkk śikṣa vannettunnatinu mumpāyi niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkk tāḻmayēāṭe maṭaṅṅukayuṁ, avannu kīḻpeṭukayuṁ ceyyuvin. pinne (at vannatin śēṣaṁ)niṅṅaḷ sahāyikkappeṭunnatalla
Surah Az-Zumar, Verse 54
وَٱتَّبِعُوٓاْ أَحۡسَنَ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَكُمُ ٱلۡعَذَابُ بَغۡتَةٗ وَأَنتُمۡ لَا تَشۡعُرُونَ
niṅṅaḷ ōrkkātirikke peṭṭenn niṅṅaḷkk śikṣa vannettunnatin mumpāyi niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninn niṅṅaḷkk avatarippikkappeṭṭatil ninn ēṟṟavuṁ uttamamāyat niṅṅaḷ pinpaṟṟukayuṁ ceyyuka
Surah Az-Zumar, Verse 55
أَن تَقُولَ نَفۡسٞ يَٰحَسۡرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنۢبِ ٱللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ ٱلسَّـٰخِرِينَ
enṟe kaṣṭamē, allāhuvinṟe bhāgattēkk ñān ceyyēṇṭatil ñān vīḻcavaruttiyallēā. tīrccayāyuṁ ñān kaḷiyākkunnavaruṭe kūṭṭattil tanne āyippēāyallēā enn valla vyaktiyuṁ paṟaññēkkuṁ ennatinālāṇit
Surah Az-Zumar, Verse 56
أَوۡ تَقُولَ لَوۡ أَنَّ ٱللَّهَ هَدَىٰنِي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُتَّقِينَ
alleṅkil allāhu enne nērvaḻiyilākkiyirunneṅkil ñān sūkṣmata pālikkunnavaruṭe kūṭṭattil ākumāyirunnu. enn paṟaññēkkumennatināl
Surah Az-Zumar, Verse 57
أَوۡ تَقُولَ حِينَ تَرَى ٱلۡعَذَابَ لَوۡ أَنَّ لِي كَرَّةٗ فَأَكُونَ مِنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
alleṅkil śikṣa nēril kāṇunna sandarbhattil enikkeānn maṭaṅṅippēākān kaḻiññirunneṅkil ñān sadvr̥ttaruṭe kūṭṭattil ākumāyirunnu enn paṟaññēkkumennatināl
Surah Az-Zumar, Verse 58
بَلَىٰ قَدۡ جَآءَتۡكَ ءَايَٰتِي فَكَذَّبۡتَ بِهَا وَٱسۡتَكۡبَرۡتَ وَكُنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
ate, tīrccayāyuṁ enṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ ninakk vannettukayuṇṭāyi. appēāḷ nī avaye niṣēdhicc taḷḷukayuṁ ahaṅkarikkukayuṁ satyaniṣēdhikaḷuṭe kūṭṭattilākukayuṁ ceytu
Surah Az-Zumar, Verse 59
وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ تَرَى ٱلَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى ٱللَّهِ وُجُوهُهُم مُّسۡوَدَّةٌۚ أَلَيۡسَ فِي جَهَنَّمَ مَثۡوٗى لِّلۡمُتَكَبِّرِينَ
uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil, allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ paṟaññavaruṭe mukhaṅṅaḷ kaṟuttiruṇṭatāyi ninakk kāṇāṁ. narakattilallayēā ahaṅkārikaḷkkuḷḷa vāsasthalaṁ
Surah Az-Zumar, Verse 60
وَيُنَجِّي ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ بِمَفَازَتِهِمۡ لَا يَمَسُّهُمُ ٱلسُّوٓءُ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
sūkṣmata pularttiyavare rakṣappeṭutti avarkkuḷḷatāya surakṣitasthānatt allāhu ettikkukayuṁ ceyyuṁ. śikṣa avare sparśikkukayilla. avar duḥkhikkēṇṭi varikayumilla
Surah Az-Zumar, Verse 61
ٱللَّهُ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ وَكِيلٞ
allāhu ellā vastukkaḷuṭeyuṁ sraṣṭāvākunnu. avan ellā vastukkaḷuṭe mēluṁ kaikāryakarttāvumākunnu
Surah Az-Zumar, Verse 62
لَّهُۥ مَقَالِيدُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ tākkēālukaḷ avanṟe adhīnattilākunnu. allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhiccavarārēā avar tanneyākunnu naṣṭakkār
Surah Az-Zumar, Verse 63
قُلۡ أَفَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَأۡمُرُوٓنِّيٓ أَعۡبُدُ أَيُّهَا ٱلۡجَٰهِلُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: hē; vivaraṅkeṭṭavarē, appēāḷ allāhuvallāttavare ñān ārādhikkaṇamennāṇēā niṅṅaḷ ennēāṭ kalpikkunnat
Surah Az-Zumar, Verse 64
وَلَقَدۡ أُوحِيَ إِلَيۡكَ وَإِلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكَ لَئِنۡ أَشۡرَكۡتَ لَيَحۡبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
tīrccayāyuṁ ninakkuṁ ninṟe mumpuḷḷavarkkuṁ sandēśaṁ nalkappeṭṭiṭṭuḷḷat itatre: (allāhuvin) nī paṅkāḷiye cērkkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ ninṟe karm'maṁ niṣphalamāyippēākukayuṁ tīrccayāyuṁ nī naṣṭakkāruṭe kūṭṭattil ākukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 65
بَلِ ٱللَّهَ فَٱعۡبُدۡ وَكُن مِّنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ
alla, allāhuve tanne nī ārādhikkukayuṁ nī nandiyuḷḷavaruṭe kūṭṭattilāyirikkukayuṁ ceyyuka
Surah Az-Zumar, Verse 66
وَمَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ حَقَّ قَدۡرِهِۦ وَٱلۡأَرۡضُ جَمِيعٗا قَبۡضَتُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَٱلسَّمَٰوَٰتُ مَطۡوِيَّـٰتُۢ بِيَمِينِهِۦۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
allāhuve kaṇakkākkēṇṭa nilayil avar kaṇakkākkiyiṭṭilla. uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil bhūmi muḻuvan avanṟe oru kaipiṭiyil otuṅṅunnatāyirikkuṁ. ākāśaṅṅaḷ avanṟe valatukaiyyil curuṭṭipiṭikkappeṭṭavayumāyirikkuṁ. avanetra pariśud'dhan! avar paṅkucērkkunnatinellāṁ avan atītanāyirikkunnu
Surah Az-Zumar, Verse 67
وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا مَن شَآءَ ٱللَّهُۖ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخۡرَىٰ فَإِذَا هُمۡ قِيَامٞ يَنظُرُونَ
kāhaḷattil ūtappeṭuṁ. appēāḷ ākāśaṅṅaḷiluḷḷavaruṁ bhūmiyiluḷḷavaruṁ calanamaṟṟavarāyittīruṁ; allāhu uddēśiccavareāḻike. pinnīṭ atil (kāhaḷattil) maṟṟeārikkal ūtappeṭuṁ. appēāḻatā avar eḻunnēṟṟ nēākkunnu
Surah Az-Zumar, Verse 68
وَأَشۡرَقَتِ ٱلۡأَرۡضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ وَجِاْيٓءَ بِٱلنَّبِيِّـۧنَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَقُضِيَ بَيۡنَهُم بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
bhūmi atinṟe rakṣitāvinṟe prabhakeāṇṭ prakāśikkukayuṁ ceyyuṁ (karm'maṅṅaḷuṭe) rēkhavekkappeṭukayuṁ pravācakanmāruṁ sākṣikaḷuṁ keāṇṭ varappeṭukayuṁ janaṅṅaḷkkiṭayil satyaprakāraṁ vidhikkappeṭukayuṁ ceyyuṁ. avarēāṭ anīti kāṇikkappeṭukayilla
Surah Az-Zumar, Verse 69
وَوُفِّيَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِمَا يَفۡعَلُونَ
ōrēā vyaktikkuṁ tān pravartticcat niṟavēṟṟikeāṭukkappeṭukayuṁ ceyyuṁ. avar pravarttikkunnatine paṟṟi avan nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanatre
Surah Az-Zumar, Verse 70
وَسِيقَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ زُمَرًاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوهَا فُتِحَتۡ أَبۡوَٰبُهَا وَقَالَ لَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ رُسُلٞ مِّنكُمۡ يَتۡلُونَ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِ رَبِّكُمۡ وَيُنذِرُونَكُمۡ لِقَآءَ يَوۡمِكُمۡ هَٰذَاۚ قَالُواْ بَلَىٰ وَلَٰكِنۡ حَقَّتۡ كَلِمَةُ ٱلۡعَذَابِ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
satyaniṣēdhikaḷ kūṭṭaṁ kūṭṭamāyi narakattilēkk nayikkappeṭukayuṁ ceyyuṁ. aṅṅane avar atinnaṭuttu vannāl atinṟe vātilukaḷ tuṟakkappeṭuṁ. niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ ōtikēḷpikkukayuṁ, niṅṅaḷkkuḷḷatāya ī divasatte kaṇṭumuṭṭunnatine paṟṟi niṅṅaḷkk tākkīt nalkukayuṁ ceyyunna niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil ninnutanneyuḷḷa dūtanmār niṅṅaḷuṭe aṭukkal vanniṭṭillē. enn atinṟe (narakattinṟe) kāvalkkār avarēāṭ cēādikkukayuṁ ceyyuṁ. avar paṟayuṁ: ate. pakṣe satyaniṣēdhikaḷuṭe mēl śikṣayuṭe vacanaṁ sthirappeṭṭu pēāyi
Surah Az-Zumar, Verse 71
قِيلَ ٱدۡخُلُوٓاْ أَبۡوَٰبَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَاۖ فَبِئۡسَ مَثۡوَى ٱلۡمُتَكَبِّرِينَ
(avarēāṭ) paṟayappeṭuṁ: niṅṅaḷ narakattinṟe vātilukaḷilūṭe pravēśikkuka. niṅṅaḷatil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. ennāl ahaṅkārikaḷuṭe pārppiṭaṁ etra cītta
Surah Az-Zumar, Verse 72
وَسِيقَ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ رَبَّهُمۡ إِلَى ٱلۡجَنَّةِ زُمَرًاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوهَا وَفُتِحَتۡ أَبۡوَٰبُهَا وَقَالَ لَهُمۡ خَزَنَتُهَا سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡ طِبۡتُمۡ فَٱدۡخُلُوهَا خَٰلِدِينَ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine sūkṣiccu jīviccavar svargattilēkk kūṭṭaṅkūṭṭamāyi nayikkappeṭuṁ. aṅṅane atinṟe kavāṭaṅṅaḷ tūṟann vekkappeṭṭa nilayil avar atinnaṭutt varumpēāḷ avarēāṭ atinṟe kāvalkkār paṟayuṁ: niṅṅaḷkk samādhānaṁ. niṅṅaḷ sanśud'dharāyirikkunnu. atināl nityavāsikaḷenna nilayil niṅṅaḷ atil pravēśiccu keāḷḷuka
Surah Az-Zumar, Verse 73
وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي صَدَقَنَا وَعۡدَهُۥ وَأَوۡرَثَنَا ٱلۡأَرۡضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ ٱلۡجَنَّةِ حَيۡثُ نَشَآءُۖ فَنِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِينَ
avar paṟayuṁ: nam'maḷēāṭuḷḷa tanṟe vāgdānaṁ satyamāyi pālikkukayuṁ svargattil ninn nāṁ uddēśikkunna sthalatt namukk tāmasikkāvunna vidhaṁ ī (svarga) bhūmi namukk avakāśappeṭuttittarikayuṁ ceyta allāhuvin stuti. appēāḷ pravartticcavarkkuḷḷa pratiphalaṁ etra viśiṣṭaṁ
Surah Az-Zumar, Verse 74
وَتَرَى ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ حَآفِّينَ مِنۡ حَوۡلِ ٱلۡعَرۡشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمۡدِ رَبِّهِمۡۚ وَقُضِيَ بَيۡنَهُم بِٱلۡحَقِّۚ وَقِيلَ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
malakkukaḷ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine stutikkunnatēāṭeāppaṁ kīrttanaṁ ceytukeāṇṭ sinhāsanattinṟe cuṟṟuṁ valayaṁ ceyyunnatāyi ninakk kāṇāṁ. avarkkiṭayil satyaprakāraṁ vidhikalpikkappeṭuṁ. lēākarakṣitāvāya allāhuvin stuti enn paṟayappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zumar, Verse 75