Surah An-Nisa - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمُ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَخَلَقَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَبَثَّ مِنۡهُمَا رِجَالٗا كَثِيرٗا وَنِسَآءٗۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِي تَسَآءَلُونَ بِهِۦ وَٱلۡأَرۡحَامَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَيۡكُمۡ رَقِيبٗا
manuṣyarē, niṅṅaḷe orē ātmāvil ninn sr̥ṣṭikkukayuṁ, atil ninnutanne atinṟe iṇayeyuṁ sr̥ṣṭikkukayuṁ, avar iruvaril ninnumāyi dhārāḷaṁ puruṣanmāreyuṁ strīkaḷeyuṁ vyāpippikkukayuṁ ceytavanāya niṅṅaḷuṭe rakṣitāvine niṅṅaḷ sūkṣikkuvin. ēteāru allāhuvinṟe pēril niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ cēādiccu keāṇṭirikkunnuvēā avane niṅṅaḷ sūkṣikkuka. kuṭumbabandhaṅṅaḷeyuṁ (niṅṅaḷ sūkṣikkuka.) tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷe nirīkṣiccu keāṇṭirikkunnavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 1
وَءَاتُواْ ٱلۡيَتَٰمَىٰٓ أَمۡوَٰلَهُمۡۖ وَلَا تَتَبَدَّلُواْ ٱلۡخَبِيثَ بِٱلطَّيِّبِۖ وَلَا تَأۡكُلُوٓاْ أَمۡوَٰلَهُمۡ إِلَىٰٓ أَمۡوَٰلِكُمۡۚ إِنَّهُۥ كَانَ حُوبٗا كَبِيرٗا
anāthakaḷkk avaruṭe svattukkaḷ niṅṅaḷ viṭṭukeāṭukkuka. nallatinupakaraṁ duṣiccat niṅṅaḷ māṟṟiyeṭukkarut. niṅṅaḷuṭe dhanattēāṭ kūṭṭicērtt avaruṭe dhanaṁ niṅṅaḷ tinnukaḷayukayumarut. tīrccayāyuṁ at oru keāṭuṁ pātakamākunnu
Surah An-Nisa, Verse 2
وَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا تُقۡسِطُواْ فِي ٱلۡيَتَٰمَىٰ فَٱنكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ مَثۡنَىٰ وَثُلَٰثَ وَرُبَٰعَۖ فَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا تَعۡدِلُواْ فَوَٰحِدَةً أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَلَّا تَعُولُواْ
anāthakaḷuṭe kāryattil niṅṅaḷkku nīti pālikkānāvillenn niṅṅaḷ bhayappeṭukayāṇeṅkil (maṟṟu) strīkaḷil ninn niṅṅaḷ iṣṭappeṭunna raṇṭēā mūnnēā, nālēā pēre vivāhaṁ ceytukeāḷḷuka. ennāl (avarkkiṭayil) nītipularttānāvillenn niṅṅaḷ bhayappeṭukayāṇeṅkil oruvaḷe mātraṁ (vivāhaṁ kaḻikkuka.) alleṅkil niṅṅaḷuṭe adhīnattiluḷḷa aṭimastrīye (bhāryayeppēāle svīkarikkuka.) niṅṅaḷ atiruviṭṭ pēākātirikkān atāṇ kūṭutal anuyēājyamāyiṭṭuḷḷat
Surah An-Nisa, Verse 3
وَءَاتُواْ ٱلنِّسَآءَ صَدُقَٰتِهِنَّ نِحۡلَةٗۚ فَإِن طِبۡنَ لَكُمۡ عَن شَيۡءٖ مِّنۡهُ نَفۡسٗا فَكُلُوهُ هَنِيٓـٔٗا مَّرِيٓـٔٗا
strīkaḷkk avaruṭe vivāhamūlyaṅṅaḷ manaḥsantr̥ptiyēāṭ kūṭi niṅṅaḷ nalkuka. ini atil ninn vallatuṁ sanmanas'sēāṭe avar viṭṭutarunna pakṣaṁ niṅṅaḷat santēāṣapūrvvaṁ sukhamāyi bhakṣiccu keāḷḷuka
Surah An-Nisa, Verse 4
وَلَا تُؤۡتُواْ ٱلسُّفَهَآءَ أَمۡوَٰلَكُمُ ٱلَّتِي جَعَلَ ٱللَّهُ لَكُمۡ قِيَٰمٗا وَٱرۡزُقُوهُمۡ فِيهَا وَٱكۡسُوهُمۡ وَقُولُواْ لَهُمۡ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا
allāhu niṅṅaḷuṭe nilanilpinnuḷḷa mārgamāyi niścayicc tanniṭṭuḷḷa niṅṅaḷuṭe svattukaḷ niṅṅaḷ vivēkamillāttavarkk kaiviṭṭ keāṭukkarut. ennāl atil ninnuṁ niṅṅaḷ avarkk upajīvanavuṁ vastravuṁ nalkukayuṁ, avarēāṭ maryādayuḷḷa vākk paṟayukayuṁ ceyyuka
Surah An-Nisa, Verse 5
وَٱبۡتَلُواْ ٱلۡيَتَٰمَىٰ حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغُواْ ٱلنِّكَاحَ فَإِنۡ ءَانَسۡتُم مِّنۡهُمۡ رُشۡدٗا فَٱدۡفَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ أَمۡوَٰلَهُمۡۖ وَلَا تَأۡكُلُوهَآ إِسۡرَافٗا وَبِدَارًا أَن يَكۡبَرُواْۚ وَمَن كَانَ غَنِيّٗا فَلۡيَسۡتَعۡفِفۡۖ وَمَن كَانَ فَقِيرٗا فَلۡيَأۡكُلۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِذَا دَفَعۡتُمۡ إِلَيۡهِمۡ أَمۡوَٰلَهُمۡ فَأَشۡهِدُواْ عَلَيۡهِمۡۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ حَسِيبٗا
anāthakaḷe niṅṅaḷ parīkṣicc nēākkuka. aṅṅane avarkku vivāhaprāyamettiyāl niṅṅaḷavaril kāryabēādhaṁ kāṇunna pakṣaṁ avaruṭe svattukkaḷ avarkk viṭṭukeāṭukkuka. avar (anāthakaḷ) valutākumennat kaṇṭ amitamāyuṁ dhr̥tippeṭṭuṁ at tinnutīrkkarut. ini (anātharuṭe sanrakṣaṇamēlkkunna) vallavanuṁ kaḻivuḷḷavanāṇeṅkil (atil ninnu eṭukkāte) mān'yata pularttukayāṇ vēṇṭat. vallavanuṁ daridranāṇeṅkil maryādaprakāraṁ ayāḷkkatil ninn bhakṣikkāvunnatāṇ. enniṭṭ avaruṭe svattukkaḷ avarkk niṅṅaḷ ēlpiccukeāṭukkumpēāḷ niṅṅaḷatin sākṣinirttēṇṭatumāṇ. kaṇakku nēākkunnavanāyi allāhu tanne mati
Surah An-Nisa, Verse 6
لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنۡهُ أَوۡ كَثُرَۚ نَصِيبٗا مَّفۡرُوضٗا
mātāpitākkaḷuṁ aṭutta bandhukkaḷuṁ viṭṭēccu pēāya dhanattil puruṣanmārkk ōhariyuṇṭ. mātāpitākkaḷuṁ aṭutta bandhukkaḷuṁ viṭṭēccupēāya dhanattil strīkaḷkkuṁ ōhariyuṇṭ. (ā dhanaṁ) kuṟaccākaṭṭe, kūṭutalākaṭṭe. at nirṇayikkappeṭṭa ōhariyākunnu
Surah An-Nisa, Verse 7
وَإِذَا حَضَرَ ٱلۡقِسۡمَةَ أُوْلُواْ ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينُ فَٱرۡزُقُوهُم مِّنۡهُ وَقُولُواْ لَهُمۡ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا
(svatt) bhāgikkunna sandarbhattil (maṟṟu) bandhukkaḷēā, anāthakaḷēā pāvappeṭṭavarēā hājaṟuṇṭāyāl atil ninn avarkk niṅṅaḷ vallatuṁ nalkukayuṁ, avarēāṭ maryādayuḷḷa vākk paṟayukayuṁ ceyyēṇṭatākunnu
Surah An-Nisa, Verse 8
وَلۡيَخۡشَ ٱلَّذِينَ لَوۡ تَرَكُواْ مِنۡ خَلۡفِهِمۡ ذُرِّيَّةٗ ضِعَٰفًا خَافُواْ عَلَيۡهِمۡ فَلۡيَتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلۡيَقُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدًا
taṅṅaḷuṭe pinnil durbalarāya santānaṅṅaḷe viṭṭēccupēāyāl (avaruṭe gatiyentākumenn) bhayappeṭunnavar (atēvidhaṁ maṟṟuḷḷavaruṭe makkaḷuṭe kāryattil) bhayappeṭaṭṭe. aṅṅane avar allāhuve sūkṣikkukayuṁ, śariyāya vākk paṟayukayuṁ ceyyaṭṭe
Surah An-Nisa, Verse 9
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَأۡكُلُونَ أَمۡوَٰلَ ٱلۡيَتَٰمَىٰ ظُلۡمًا إِنَّمَا يَأۡكُلُونَ فِي بُطُونِهِمۡ نَارٗاۖ وَسَيَصۡلَوۡنَ سَعِيرٗا
tīrccayāyuṁ anāthakaḷuṭe svattukaḷ an'yāyamāyi tinnunnavar avaruṭe vayaṟukaḷil tinnu (niṟakku) nnat tī mātramākunnu. pinnīṭ avar narakattil katti'eriyunnatumāṇ
Surah An-Nisa, Verse 10
يُوصِيكُمُ ٱللَّهُ فِيٓ أَوۡلَٰدِكُمۡۖ لِلذَّكَرِ مِثۡلُ حَظِّ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۚ فَإِن كُنَّ نِسَآءٗ فَوۡقَ ٱثۡنَتَيۡنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَۖ وَإِن كَانَتۡ وَٰحِدَةٗ فَلَهَا ٱلنِّصۡفُۚ وَلِأَبَوَيۡهِ لِكُلِّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا ٱلسُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِن كَانَ لَهُۥ وَلَدٞۚ فَإِن لَّمۡ يَكُن لَّهُۥ وَلَدٞ وَوَرِثَهُۥٓ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ ٱلثُّلُثُۚ فَإِن كَانَ لَهُۥٓ إِخۡوَةٞ فَلِأُمِّهِ ٱلسُّدُسُۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصِي بِهَآ أَوۡ دَيۡنٍۗ ءَابَآؤُكُمۡ وَأَبۡنَآؤُكُمۡ لَا تَدۡرُونَ أَيُّهُمۡ أَقۡرَبُ لَكُمۡ نَفۡعٗاۚ فَرِيضَةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
niṅṅaḷuṭe santānaṅṅaḷuṭe kāryattil allāhu niṅṅaḷkk nirdēśaṁ nalkunnu; āṇin raṇṭ peṇṇinṟetin tulyamāya ōhariyāṇuḷḷat. ini raṇṭiladhikaṁ peṇmakkaḷāṇuḷḷateṅkil (maricca āḷ) viṭṭēccu pēāya svattinṟe mūnnil raṇṭu bhāgamāṇ avarkkuḷḷat. oru makaḷ mātramāṇeṅkil avaḷkk pakutiyāṇuḷḷat. maricca āḷkku santānamuṇṭeṅkil ayāḷuṭe mātāpitākkaḷil ōrēāruttarkkuṁ ayāḷ viṭṭēccupēāya svattinṟe āṟileānnuvītaṁ uṇṭāyirikkunnatāṇ. ini ayāḷkk santānamillātirikkukayuṁ, mātāpitākkaḷ ayāḷuṭe anantarāvakāśikaḷāyirikkayumāṇeṅkil ayāḷuṭe mātāvin mūnnileāru bhāgaṁ uṇṭāyirikkuṁ. ini ayāḷkk sahēādaraṅṅaḷuṇṭāyirunnāl ayāḷuṭe mātāvin āṟileānnuṇṭāyirikkuṁ. maricca āḷ ceytiṭṭuḷḷa vasviyyattinuṁ kaṭamuṇṭeṅkil atinuṁ śēṣamāṇ itellāṁ. niṅṅaḷuṭe pitākkaḷiluṁ niṅṅaḷuṭe makkaḷiluṁ upakāraṁ keāṇṭ niṅṅaḷēāṭ ēṟṟavuṁ aṭuttavar ārāṇenn niṅṅaḷkkaṟiyilla. allāhuvinṟe pakkal ninnuḷḷa (ōhari) nirṇayamāṇit. tīrccayāyuṁ allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 11
۞وَلَكُمۡ نِصۡفُ مَا تَرَكَ أَزۡوَٰجُكُمۡ إِن لَّمۡ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٞۚ فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٞ فَلَكُمُ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَكۡنَۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصِينَ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٖۚ وَلَهُنَّ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَكۡتُمۡ إِن لَّمۡ يَكُن لَّكُمۡ وَلَدٞۚ فَإِن كَانَ لَكُمۡ وَلَدٞ فَلَهُنَّ ٱلثُّمُنُ مِمَّا تَرَكۡتُمۚ مِّنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ تُوصُونَ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٖۗ وَإِن كَانَ رَجُلٞ يُورَثُ كَلَٰلَةً أَوِ ٱمۡرَأَةٞ وَلَهُۥٓ أَخٌ أَوۡ أُخۡتٞ فَلِكُلِّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا ٱلسُّدُسُۚ فَإِن كَانُوٓاْ أَكۡثَرَ مِن ذَٰلِكَ فَهُمۡ شُرَكَآءُ فِي ٱلثُّلُثِۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصَىٰ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٍ غَيۡرَ مُضَآرّٖۚ وَصِيَّةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٞ
niṅṅaḷuṭe bhāryamārkk santānamillātta pakṣaṁ avar viṭṭēccupēāya dhanattinṟe pakuti niṅṅaḷkkākunnu. ini avarkk santānamuṇṭāyirunnāl avar viṭṭēccupēāyatinṟe nālileānn niṅṅaḷkkāyirikkuṁ. avar ceyyunna vasviyyattuṁ kaṭamuṇṭeṅkil atuṁ kaḻiccāṇit. niṅṅaḷkk santānamilleṅkil niṅṅaḷ viṭṭēccupēāya dhanattil ninn nālileānnāṇ avarkk (bhāryamārkk) uḷḷat. ini niṅṅaḷkk santānamuṇṭāyirunnāl niṅṅaḷ viṭṭēccu pēāyatil ninn eṭṭileānnāṇ avarkkuḷḷat. niṅṅaḷ ceyyunna vasviyyattuṁ kaṭamuṇṭeṅkil atuṁ kaḻiccāṇit. anantarameṭukkunna puruṣanēā strīyēā pitāvuṁ makkaḷumillātta āḷāyirikkukayuṁ, ayāḷkk (mātāveātta) oru sahēādaranēā sahēādariyēā uṇṭāyirikkukayuṁ ceytāl avaril (ā sahēādarasahēādarimāril) ōrēāruttarkkuṁ āṟil oranśaṁ labhikkunnatāṇ. ini avar atiladhikaṁ pēruṇṭeṅkil avar mūnnileānnil samāvakāśikaḷāyirikkuṁ. drēāhakaramallātta vasviyyattēā kaṭamēā uṇṭeṅkil ateāḻiccāṇit. allāhuviṅkal ninnuḷḷa nirdēśamatre it. allāhu sarvvajñanuṁ sahanaśīlanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 12
تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِۚ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ يُدۡخِلۡهُ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
allāhuvinṟe niyamaparidhikaḷākunnu ivayeākke. ēteārāḷ allāhuvineyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkunnuvēā avane allāhu tāḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷil pravēśippikkunnatāṇ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. atatre mahattāya vijayaṁ
Surah An-Nisa, Verse 13
وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُۥ يُدۡخِلۡهُ نَارًا خَٰلِدٗا فِيهَا وَلَهُۥ عَذَابٞ مُّهِينٞ
ār allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ dhikkarikkukayuṁ, avanṟe (niyama) paridhikaḷ laṅghikkukayuṁ ceyyunnuvēā avane allāhu narakāgniyil pravēśippikkuṁ. avanatil nityavāsiyāyirikkuṁ. apamānakaramāya śikṣayāṇ avannuḷḷat
Surah An-Nisa, Verse 14
وَٱلَّـٰتِي يَأۡتِينَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مِن نِّسَآئِكُمۡ فَٱسۡتَشۡهِدُواْ عَلَيۡهِنَّ أَرۡبَعَةٗ مِّنكُمۡۖ فَإِن شَهِدُواْ فَأَمۡسِكُوهُنَّ فِي ٱلۡبُيُوتِ حَتَّىٰ يَتَوَفَّىٰهُنَّ ٱلۡمَوۡتُ أَوۡ يَجۡعَلَ ٱللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلٗا
niṅṅaḷuṭe strīkaḷil ninn nīcavr̥ttiyil ērpeṭunnavarārēā avarkketiril sākṣikaḷāyi niṅṅaḷil ninn nālupēre niṅṅaḷ keāṇṭ varuvin. aṅṅane avar sākṣyaṁ vahiccāl avare niṅṅaḷ vīṭukaḷil taṭaññu veccukeāṇṭirikkuka. avare maraṇaṁ ēṟṟeṭukkukayēā allāhu avarkkeāru mārgaṁ uṇṭākkukayēā ceyyunnat vare
Surah An-Nisa, Verse 15
وَٱلَّذَانِ يَأۡتِيَٰنِهَا مِنكُمۡ فَـَٔاذُوهُمَاۖ فَإِن تَابَا وَأَصۡلَحَا فَأَعۡرِضُواْ عَنۡهُمَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ تَوَّابٗا رَّحِيمًا
niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil ninn ā nīcavr̥tti ceyyunna raṇṭupēreyuṁ niṅṅaḷ pīḍippikkuka. ennāl avar iruvaruṁ paścāttapikkukayuṁ naṭapaṭi nannākkittīrkkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ niṅṅaḷ avare viṭṭēkkuka. tīrccayāyuṁ allāhu paścāttāpaṁ ēṟe svīkarikkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 16
إِنَّمَا ٱلتَّوۡبَةُ عَلَى ٱللَّهِ لِلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٖ فَأُوْلَـٰٓئِكَ يَتُوبُ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا
paścāttāpaṁ svīkarikkān allāhu bādhyata ēṟṟiṭṭuḷḷat aṟivukēṭ nimittaṁ tinma ceyyukayuṁ, enniṭṭ tāmasiyāte paścāttapikkukayuṁ ceyyunnavarkk mātramākunnu. aṅṅaneyuḷḷavaruṭe paścāttāpaṁ allāhu svīkarikkunnatāṇ. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 17
وَلَيۡسَتِ ٱلتَّوۡبَةُ لِلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ حَتَّىٰٓ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ ٱلۡمَوۡتُ قَالَ إِنِّي تُبۡتُ ٱلۡـَٰٔنَ وَلَا ٱلَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمۡ كُفَّارٌۚ أُوْلَـٰٓئِكَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا
paścāttāpaṁ ennat teṟṟukaḷ ceyt keāṇṭirikkukayuṁ, enniṭṭ maraṇaṁ āsannamākumpēāḷ ñānitā paścāttapiccirikkunnu enn paṟayukayuṁ ceyyunnavarkkuḷḷatalla. satyaniṣēdhikaḷāyikkeāṇṭ maraṇamaṭayunnavarkkumuḷḷatalla. aṅṅaneyuḷḷavarkk vēdanayēṟiya śikṣayāṇ nāṁ orukkivecciṭṭuḷḷat
Surah An-Nisa, Verse 18
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَرِثُواْ ٱلنِّسَآءَ كَرۡهٗاۖ وَلَا تَعۡضُلُوهُنَّ لِتَذۡهَبُواْ بِبَعۡضِ مَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ إِلَّآ أَن يَأۡتِينَ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِن كَرِهۡتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰٓ أَن تَكۡرَهُواْ شَيۡـٔٗا وَيَجۡعَلَ ٱللَّهُ فِيهِ خَيۡرٗا كَثِيرٗا
satyaviśvāsikaḷē, strīkaḷe balālkkāramāyiṭṭ anantarāvakāśa svattāyi eṭukkal niṅṅaḷkk anuvadanīyamalla. avarkk (bhāryamārkk) niṅṅaḷ keāṭuttiṭṭuḷḷatil oru bhāgaṁ taṭṭiyeṭukkuvān vēṇṭi niṅṅaḷavare muṭakkiyiṭukayuṁ ceyyarut. avar pratyakṣamāya valla nīcavr̥ttiyuṁ ceyteṅkilallāte. avarēāṭ niṅṅaḷ maryādayēāṭe sahavarttikkēṇṭatumuṇṭ. ini niṅṅaḷkkavarēāṭ veṟupp tēānnunna pakṣaṁ (niṅṅaḷ manas'silākkuka) niṅṅaḷeāru kāryaṁ veṟukkukayuṁ atēkāryattil allāhu dhārāḷaṁ nanma niścayikkukayuṁ ceytenn varāṁ
Surah An-Nisa, Verse 19
وَإِنۡ أَرَدتُّمُ ٱسۡتِبۡدَالَ زَوۡجٖ مَّكَانَ زَوۡجٖ وَءَاتَيۡتُمۡ إِحۡدَىٰهُنَّ قِنطَارٗا فَلَا تَأۡخُذُواْ مِنۡهُ شَيۡـًٔاۚ أَتَأۡخُذُونَهُۥ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا
niṅṅaḷ oru bhāryayuṭe sthānatt maṟṟeāru bhāryaye pakaraṁ svīkarikkuvān uddēśikkunna pakṣaṁ avaril oruvaḷkk niṅṅaḷ oru kūmpāraṁ tanne keāṭuttiṭṭuṇṭāyirunnuveṅkiluṁ atil ninn yāteānnuṁ tanne niṅṅaḷ tiriccuvāṅṅarut. kaḷḷa ārēāpaṇaṁ cumattikkeāṇṭuṁ pratyakṣamāya adharm'maṁ ceytukeāṇṭuṁ niṅṅaḷat mēṭikkukayēā
Surah An-Nisa, Verse 20
وَكَيۡفَ تَأۡخُذُونَهُۥ وَقَدۡ أَفۡضَىٰ بَعۡضُكُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ وَأَخَذۡنَ مِنكُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا
niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ kūṭiccērukayuṁ avar niṅṅaḷil ninn kanatta oru karār vāṅṅukayuṁ ceytukaḻiññirikke niṅṅaḷ ataṅṅane mēṭikkuṁ
Surah An-Nisa, Verse 21
وَلَا تَنكِحُواْ مَا نَكَحَ ءَابَآؤُكُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا قَدۡ سَلَفَۚ إِنَّهُۥ كَانَ فَٰحِشَةٗ وَمَقۡتٗا وَسَآءَ سَبِيلًا
niṅṅaḷuṭe pitākkaḷ vivāhaṁ ceyta strīkaḷe niṅṅaḷ vivāhaṁ kaḻikkarut; mump ceytupēāyateāḻike. tīrccayāyuṁ at oru nīcavr̥ttiyuṁ veṟukkappeṭṭa kāryavuṁ duṣicca mārgavumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 22
حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمۡ أُمَّهَٰتُكُمۡ وَبَنَاتُكُمۡ وَأَخَوَٰتُكُمۡ وَعَمَّـٰتُكُمۡ وَخَٰلَٰتُكُمۡ وَبَنَاتُ ٱلۡأَخِ وَبَنَاتُ ٱلۡأُخۡتِ وَأُمَّهَٰتُكُمُ ٱلَّـٰتِيٓ أَرۡضَعۡنَكُمۡ وَأَخَوَٰتُكُم مِّنَ ٱلرَّضَٰعَةِ وَأُمَّهَٰتُ نِسَآئِكُمۡ وَرَبَـٰٓئِبُكُمُ ٱلَّـٰتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَآئِكُمُ ٱلَّـٰتِي دَخَلۡتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمۡ تَكُونُواْ دَخَلۡتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ وَحَلَـٰٓئِلُ أَبۡنَآئِكُمُ ٱلَّذِينَ مِنۡ أَصۡلَٰبِكُمۡ وَأَن تَجۡمَعُواْ بَيۡنَ ٱلۡأُخۡتَيۡنِ إِلَّا مَا قَدۡ سَلَفَۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
niṅṅaḷuṭe mātākkaḷ, putrimār, sahēādarimār, pitr̥sahēādarimār, mātr̥sahēādarimār, niṅṅaḷe mulakuṭippicca pēāṟṟam'mamār, mulakuṭi mukhēnayuḷḷa niṅṅaḷuṭe sahēādarimār, niṅṅaḷuṭe bhāryāmātākkaḷ ennivar (avare vivāhaṁ ceyyal) niṅṅaḷkk niṣid'dhamākkappeṭṭirikkunnu. niṅṅaḷ laiṅgikavēḻcayil ērpeṭṭiṭṭuḷḷa niṅṅaḷuṭe bhāryamāruṭe santānaṅṅaḷāyi niṅṅaḷuṭe sanrakṣaṇattiluḷḷa vaḷartt putrimāruṁ (avare vivāhaṁ ceyyunnatuṁ niṣid'dhamākkappeṭṭirikkunnu). ini niṅṅaḷ avarumāyi laiṅgikavēḻcayil ērpeṭṭiṭṭilleṅkil (avaruṭe makkaḷe vēḷkkunnatil) niṅṅaḷkku kuṟṟamilla. niṅṅaḷuṭe mutukil ninn piṟanna putranmāruṭe bhāryamāruṁ (niṅṅaḷkk niṣid'dhamākkappeṭṭirikkunnu.) raṇṭusahēādarimāre onnicc bhāryamārākkunnatuṁ (niṣid'dhamākunnu.) mump ceyt pēāyateāḻike. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 23
۞وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۖ كِتَٰبَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡۚ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَآءَ ذَٰلِكُمۡ أَن تَبۡتَغُواْ بِأَمۡوَٰلِكُم مُّحۡصِنِينَ غَيۡرَ مُسَٰفِحِينَۚ فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ فَـَٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةٗۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا تَرَٰضَيۡتُم بِهِۦ مِنۢ بَعۡدِ ٱلۡفَرِيضَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
(maṟṟuḷḷavaruṭe) vivāhabandhattilirikkunna strīkaḷuṁ (niṅṅaḷkk niṣid'dhamākkappeṭṭirikkunnu.) niṅṅaḷuṭe kaikaḷ uṭamappeṭuttiyavar (aṭimastrīkaḷ) oḻike. niṅṅaḷuṭe mēl allāhuvinṟe niyamamatre it. atinnappuṟamuḷḷa strīkaḷumāyi niṅṅaḷuṭe dhanaṁ (mahṟāyi) nalkikkeāṇṭ niṅṅaḷ (vivāhabandhaṁ) tēṭunnat niṅṅaḷkk anuvadikkappeṭṭirikkunnu. niṅṅaḷ vaivāhika jīvitaṁ lakṣyamākkunnavarāyirikkaṇaṁ. nīcavr̥tti āgrahikkunnavarākarut. aṅṅane avaril ninn niṅṅaḷ valla sukhavumanubhaviccāl avarkkuḷḷa vivāhamūlyaṁ oru bādhyata enna nilayil niṅṅaḷ nalkēṇṭatāṇ. bādhyata (vivāhamūlyaṁ) niścayiccatinu śēṣaṁ niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ tr̥ptippeṭṭ valla viṭṭuvīḻcayuṁ ceyyunnatil niṅṅaḷkk kuṟṟameānnumilla. tīrccayāyuṁ allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 24
وَمَن لَّمۡ يَسۡتَطِعۡ مِنكُمۡ طَوۡلًا أَن يَنكِحَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ فَمِن مَّا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُم مِّن فَتَيَٰتِكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِكُمۚ بَعۡضُكُم مِّنۢ بَعۡضٖۚ فَٱنكِحُوهُنَّ بِإِذۡنِ أَهۡلِهِنَّ وَءَاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِ مُحۡصَنَٰتٍ غَيۡرَ مُسَٰفِحَٰتٖ وَلَا مُتَّخِذَٰتِ أَخۡدَانٖۚ فَإِذَآ أُحۡصِنَّ فَإِنۡ أَتَيۡنَ بِفَٰحِشَةٖ فَعَلَيۡهِنَّ نِصۡفُ مَا عَلَى ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ مِنَ ٱلۡعَذَابِۚ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَشِيَ ٱلۡعَنَتَ مِنكُمۡۚ وَأَن تَصۡبِرُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡۗ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
niṅṅaḷilārkkeṅkiluṁ satyaviśvāsinikaḷāya svatantrastrīkaḷe vivāhaṁ kaḻikkān sāmpattika śēṣiyilleṅkil niṅṅaḷuṭe kaikaḷ uṭamappeṭuttiya satyaviśvāsinikaḷāya dāsimāril āreyeṅkiluṁ (bhāryamārāyi svīkarikkāvunnatāṇ.) allāhuvākunnu niṅṅaḷuṭe viśvāsatteppaṟṟi nannāyi aṟiyunnavan. niṅṅaḷil cilar cilaril ninnuṇṭāyavarāṇallēā. aṅṅane avare (ā dāsimāre) avaruṭe rakṣākarttākkaḷuṭe anumatiprakāraṁ niṅṅaḷ vivāhaṁ kaḻicc keāḷḷuka. avaruṭe vivāhamūlyaṁ maryādaprakāraṁ avarkk niṅṅaḷ nalkukayuṁ ceyyuka. mlēcchavr̥ttiyil ērpeṭāttavaruṁ rahasyavēḻcakkāre svīkarikkāttavarumāya pativratakaḷāyirikkaṇaṁ avar. aṅṅane avar vaivāhika jīvitattinṟe sanrakṣaṇattilāyikkaḻiññiṭṭ avar mlēcchavr̥ttiyil ērpeṭunna pakṣaṁ svatantrastrīkaḷkkuḷḷatinṟe pakuti śikṣa avarkkuṇṭāyirikkuṁ. niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil (vivāhaṁ kaḻiccilleṅkil) viṣamikkumenn bhayappeṭunnavarkkākunnu at. (aṭimastrīkaḷe bhāryamārāyi svīkarikkānuḷḷa anuvādaṁ.) ennāl niṅṅaḷ kṣamiccirikkunnatākunnu niṅṅaḷkk kūṭutal uttamaṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 25
يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمۡ وَيَهۡدِيَكُمۡ سُنَنَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ وَيَتُوبَ عَلَيۡكُمۡۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
niṅṅaḷkk (kāryaṅṅaḷ) vivariccutaruvānuṁ, niṅṅaḷuṭe mungāmikaḷuṭe nalla naṭapaṭikaḷ niṅṅaḷkk kāṭṭittaruvānuṁ niṅṅaḷuṭe paścāttāpaṁ svīkarikkuvānuṁ, allāhu uddēśikkunnu. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 26
وَٱللَّهُ يُرِيدُ أَن يَتُوبَ عَلَيۡكُمۡ وَيُرِيدُ ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلشَّهَوَٰتِ أَن تَمِيلُواْ مَيۡلًا عَظِيمٗا
allāhu niṅṅaḷuṭe paścāttāpaṁ svīkarikkān uddēśikkunnu. ennāl tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟi jīvikkunnavar uddēśikkunnat niṅṅaḷ (nērvaḻiyil ninn) vantēātil teṟṟippēākaṇamennāṇ
Surah An-Nisa, Verse 27
يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمۡۚ وَخُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ ضَعِيفٗا
niṅṅaḷkk bhāraṁ kuṟaccutaraṇamenn allāhu uddēśikkunnu. durbalanāyikkeāṇṭāṇ manuṣyan sr̥ṣṭikkappeṭṭirikkunnat
Surah An-Nisa, Verse 28
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَأۡكُلُوٓاْ أَمۡوَٰلَكُم بَيۡنَكُم بِٱلۡبَٰطِلِ إِلَّآ أَن تَكُونَ تِجَٰرَةً عَن تَرَاضٖ مِّنكُمۡۚ وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَنفُسَكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُمۡ رَحِيمٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ parasparaṁ santr̥ptiyēāṭukūṭi naṭattunna kaccavaṭa iṭapāṭu mukhēnayallāte niṅṅaḷuṭe svattukkaḷ an'yāyamāyi niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ eṭutt tinnarut. niṅṅaḷ niṅṅaḷettanne keālappeṭuttukayuṁ ceyyarut. tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷēāṭ karuṇayuḷḷavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 29
وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ عُدۡوَٰنٗا وَظُلۡمٗا فَسَوۡفَ نُصۡلِيهِ نَارٗاۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرًا
āreṅkiluṁ atikramamāyuṁ an'yāyamāyuṁ aṅṅane ceyyunna pakṣaṁ nāmavane narakāgniyiliṭṭ karikkunnatāṇ. at allāhuvin eḷuppamuḷḷa kāryamākunnu
Surah An-Nisa, Verse 30
إِن تَجۡتَنِبُواْ كَبَآئِرَ مَا تُنۡهَوۡنَ عَنۡهُ نُكَفِّرۡ عَنكُمۡ سَيِّـَٔاتِكُمۡ وَنُدۡخِلۡكُم مُّدۡخَلٗا كَرِيمٗا
niṅṅaḷēāṭ nirēādhikkappeṭunna vanpāpaṅṅaḷ niṅṅaḷ varjjikkunna pakṣaṁ niṅṅaḷuṭe tinmakaḷe niṅṅaḷil ninn nāṁ māyccukaḷayukayuṁ, mān'yamāya oru sthānatt niṅṅaḷe nāṁ pravēśippikkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 31
وَلَا تَتَمَنَّوۡاْ مَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بِهِۦ بَعۡضَكُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا ٱكۡتَسَبُواْۖ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا ٱكۡتَسَبۡنَۚ وَسۡـَٔلُواْ ٱللَّهَ مِن فَضۡلِهِۦٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا
niṅṅaḷil cilarkk cilarekkāḷ kūṭutalāyi allāhu nalkiya anugrahaṅṅaḷēāṭ niṅṅaḷkk mēāhaṁ tēānnarut. puruṣanmār sampādiccuṇṭākkiyatinṟe ōhari avarkkuṇṭ. strīkaḷ sampādiccuṇṭākkiyatinṟe ōhari avarkkumuṇṭ. allāhuvēāṭ avanṟe audāryattil ninn niṅṅaḷ āvaśyappeṭṭukeāḷḷuka. tīrccayāyuṁ allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 32
وَلِكُلّٖ جَعَلۡنَا مَوَٰلِيَ مِمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَۚ وَٱلَّذِينَ عَقَدَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡ فَـَٔاتُوهُمۡ نَصِيبَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدًا
ēteārāḷkkuṁ tanṟe mātāpitākkaḷuṁ aṭutta bandhukkaḷuṁ viṭṭēcc pēāya svattin nāṁ avakāśikaḷe niścayicciṭṭuṇṭ. niṅṅaḷuṭe valaṅkaikaḷ bandhaṁ sthāpicciṭṭuḷḷavarkkuṁ avaruṭe ōhari niṅṅaḷ keāṭukkuka. tīrccayāyuṁ allāhu ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ sākṣiyākunnu
Surah An-Nisa, Verse 33
ٱلرِّجَالُ قَوَّـٰمُونَ عَلَى ٱلنِّسَآءِ بِمَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بَعۡضَهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ وَبِمَآ أَنفَقُواْ مِنۡ أَمۡوَٰلِهِمۡۚ فَٱلصَّـٰلِحَٰتُ قَٰنِتَٰتٌ حَٰفِظَٰتٞ لِّلۡغَيۡبِ بِمَا حَفِظَ ٱللَّهُۚ وَٱلَّـٰتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَٱهۡجُرُوهُنَّ فِي ٱلۡمَضَاجِعِ وَٱضۡرِبُوهُنَّۖ فَإِنۡ أَطَعۡنَكُمۡ فَلَا تَبۡغُواْ عَلَيۡهِنَّ سَبِيلًاۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيّٗا كَبِيرٗا
puruṣanmār strīkaḷuṭe mēl niyantraṇādhikāramuḷḷavarākunnu. manuṣyaril oru vibhāgattin maṟu vibhāgattēkkāḷ allāhu kūṭutal kaḻiv nalkiyat keāṇṭuṁ, (puruṣanmār) avaruṭe dhanaṁ celavaḻiccatukeāṇṭumāṇat. atināl nallavarāya strīkaḷ anusaraṇaśīlamuḷḷavaruṁ, allāhu sanrakṣicca prakāraṁ (puruṣanmāruṭe) abhāvattil (sanrakṣikkēṇṭatellāṁ) sanrakṣikkunnavarumāṇ. ennāl anusaraṇakkēṭ kāṇikkumenn niṅṅaḷ āśaṅkikkunna strīkaḷe niṅṅaḷ upadēśikkuka. kiṭappaṟakaḷil avarumāyi akannu nilkkuka. avare aṭikkukayuṁ ceyt keāḷḷuka. enniṭṭavar niṅṅaḷe anusarikkunna pakṣaṁ pinne niṅṅaḷ avarkketiril oru mārgavuṁ tēṭarut. tīrccayāyuṁ allāhu unnatanuṁ mahānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 34
وَإِنۡ خِفۡتُمۡ شِقَاقَ بَيۡنِهِمَا فَٱبۡعَثُواْ حَكَمٗا مِّنۡ أَهۡلِهِۦ وَحَكَمٗا مِّنۡ أَهۡلِهَآ إِن يُرِيدَآ إِصۡلَٰحٗا يُوَفِّقِ ٱللَّهُ بَيۡنَهُمَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا خَبِيرٗا
ini, avar (dampatimār) tam'mil bhinnicc pēākumenn niṅṅaḷ bhayappeṭunna pakṣaṁ avanṟe āḷkkāril ninn oru mad'dhyasthaneyuṁ avaḷuṭe āḷkkāril ninn oru mad'dhyasthaneyuṁ niṅṅaḷ niyēāgikkuka. iru vibhāgavuṁ anurañjanamāṇ uddēśikkunnateṅkil allāhu avarkkiṭayil yēājippuṇṭākkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu sarvvajñanuṁ sūkṣmajñanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 35
۞وَٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡـٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗا وَبِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱلۡجَارِ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡجَارِ ٱلۡجُنُبِ وَٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ مُخۡتَالٗا فَخُورًا
niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkukayuṁ avanēāṭ yāteānnuṁ paṅkucērkkātirikkukayuṁ mātāpitākkaḷēāṭ nalla nilayil varttikkukayuṁ ceyyuka. bandhukkaḷēāṭuṁ anāthakaḷēāṭuṁ pāvaṅṅaḷēāṭuṁ kuṭumbabandhamuḷḷa ayalkkārēāṭuṁ an'yarāya ayalkkārēāṭuṁ sahavāsiyēāṭuṁ vaḻipēākkanēāṭuṁ niṅṅaḷuṭe valatukaikaḷ uṭamappeṭuttiya aṭimakaḷēāṭuṁ nallanilayil varttikkuka. peāṅṅaccakkāranuṁ durabhimāniyumāyiṭṭuḷḷa āreyuṁ allāhu orikkaluṁ iṣṭappeṭukayilla
Surah An-Nisa, Verse 36
ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَيَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِ وَيَكۡتُمُونَ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۗ وَأَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٗا مُّهِينٗا
piśukk kāṇikkukayuṁ, piśukk kāṇikkān janaṅṅaḷe prērippikkukayuṁ, taṅṅaḷkk allāhu tanṟe audāryaṁ keāṇṭ nalkiya anugrahaṁ maṟaccu vekkukayuṁ ceyyunnavarāṇavar. ā nandikeṭṭavarkk apamānakaramāya śikṣayāṇ nāṁ orukkiveccirikkunnat
Surah An-Nisa, Verse 37
وَٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ رِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَلَا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَلَا بِٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۗ وَمَن يَكُنِ ٱلشَّيۡطَٰنُ لَهُۥ قَرِينٗا فَسَآءَ قَرِينٗا
janaṅṅaḷe kāṇikkuvānāyi taṅṅaḷuṭe svattukkaḷ celavaḻikkunnavaruṁ, allāhuvilēā antyadinattilēā viśvāsamillāttavarumāṇavar. piśācāṇ orāḷuṭe kūṭṭāḷiyākunnateṅkil avan etra duṣicca oru kūṭṭukāran
Surah An-Nisa, Verse 38
وَمَاذَا عَلَيۡهِمۡ لَوۡ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقَهُمُ ٱللَّهُۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِهِمۡ عَلِيمًا
avar allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkukayuṁ, allāhu avarkk nalkiyatil ninn celavaḻikkukayuṁ ceytu pēāyāl avarkkenteāru dēāṣamāṇuḷḷat? allāhu avare paṟṟi nannāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 39
إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَظۡلِمُ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖۖ وَإِن تَكُ حَسَنَةٗ يُضَٰعِفۡهَا وَيُؤۡتِ مِن لَّدُنۡهُ أَجۡرًا عَظِيمٗا
tīrccayāyuṁ allāhu oru aṇuvēāḷaṁ anīti kāṇikkukayilla. valla nanmayumāṇuḷḷateṅkil atavan iraṭṭicc keāṭukkukayuṁ, avanṟe pakkal ninnuḷḷa vampicca pratiphalaṁ nalkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 40
فَكَيۡفَ إِذَا جِئۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةِۭ بِشَهِيدٖ وَجِئۡنَا بِكَ عَلَىٰ هَـٰٓؤُلَآءِ شَهِيدٗا
ennāl ōrēā samudāyattil ninnuṁ ōrēā sākṣiye nāṁ keāṇṭ varikayuṁ ikkūṭṭarkketiril ninne nāṁ sākṣiyāyi keāṇṭ varikayuṁ ceyyumpēāḷ entāyirikkuṁ avastha
Surah An-Nisa, Verse 41
يَوۡمَئِذٖ يَوَدُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَعَصَوُاْ ٱلرَّسُولَ لَوۡ تُسَوَّىٰ بِهِمُ ٱلۡأَرۡضُ وَلَا يَكۡتُمُونَ ٱللَّهَ حَدِيثٗا
aviśvasikkukayuṁ ṟasūline dhikkarikkukayuṁ ceytavar ā divasaṁ keāticcu pēākuṁ; avare mūṭikkeāṇṭ bhūmi nirappākkappeṭṭirunnu veṅkil etra nannāyirunnuvenn. oru vivaravuṁ allāhuvil ninn avarkk oḷiccu vekkānāvilla
Surah An-Nisa, Verse 42
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَقۡرَبُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَأَنتُمۡ سُكَٰرَىٰ حَتَّىٰ تَعۡلَمُواْ مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىٰ تَغۡتَسِلُواْۚ وَإِن كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوۡ جَآءَ أَحَدٞ مِّنكُم مِّنَ ٱلۡغَآئِطِ أَوۡ لَٰمَسۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَلَمۡ تَجِدُواْ مَآءٗ فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدٗا طَيِّبٗا فَٱمۡسَحُواْ بِوُجُوهِكُمۡ وَأَيۡدِيكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا
satyaviśvāsikaḷē, laharibādhiccavarāyikkeāṇṭ niṅṅaḷ namaskāratte samīpikkarut; niṅṅaḷ paṟayunnatentenn niṅṅaḷkk bēādhamuṇṭākunnat vare. janābattukārāyirikkumpēāḷ niṅṅaḷ kuḷikkunnat vareyuṁ (namaskāratte samīpikkarut.) niṅṅaḷ vaḻi kaṭann pēākunnavarāyikkeāṇṭallāte. niṅṅaḷ rēāgikaḷāyirikkukayēā yātrayilāvukayēā ceytāl- alleṅkil niṅṅaḷileārāḷ malamūtravisarjjanaṁ kaḻiññ varikayēā, strīkaḷumāyi samparkkaṁ naṭattukayēā ceytuveṅkil -enniṭṭ niṅṅaḷkk veḷḷaṁ kiṭṭiyatumilleṅkil niṅṅaḷ śud'dhiyuḷḷa bhūmukhaṁ tēṭikkeāḷḷuka. enniṭṭatukeāṇṭ niṅṅaḷuṭe mukhaṅṅaḷuṁ kaikaḷuṁ taṭavuka. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe māppunalkunnavanuṁ peāṟukkunnavanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 43
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبٗا مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِ يَشۡتَرُونَ ٱلضَّلَٰلَةَ وَيُرِيدُونَ أَن تَضِلُّواْ ٱلسَّبِيلَ
vēdagranthattil ninn oru vihitaṁ nalkappeṭṭavare nī kaṇṭillē? avar durmārgaṁ vilaykk vāṅṅukayuṁ, niṅṅaḷ vaḻiteṟṟippēākaṇamenn āgrahikkukayuṁ ceyyunnu
Surah An-Nisa, Verse 44
وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِأَعۡدَآئِكُمۡۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَلِيّٗا وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ نَصِيرٗا
allāhu niṅṅaḷuṭe śatrukkaḷeppaṟṟi nannāyi aṟiyunnavanākunnu. niṅṅaḷkk rakṣakanāyi allāhu mati, sahāyiyāyuṁ allāhu tanne mati
Surah An-Nisa, Verse 45
مِّنَ ٱلَّذِينَ هَادُواْ يُحَرِّفُونَ ٱلۡكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِۦ وَيَقُولُونَ سَمِعۡنَا وَعَصَيۡنَا وَٱسۡمَعۡ غَيۡرَ مُسۡمَعٖ وَرَٰعِنَا لَيَّۢا بِأَلۡسِنَتِهِمۡ وَطَعۡنٗا فِي ٱلدِّينِۚ وَلَوۡ أَنَّهُمۡ قَالُواْ سَمِعۡنَا وَأَطَعۡنَا وَٱسۡمَعۡ وَٱنظُرۡنَا لَكَانَ خَيۡرٗا لَّهُمۡ وَأَقۡوَمَ وَلَٰكِن لَّعَنَهُمُ ٱللَّهُ بِكُفۡرِهِمۡ فَلَا يُؤۡمِنُونَ إِلَّا قَلِيلٗا
yahūdaril peṭṭavaratre (ā śatrukkaḷ.) vākkukaḷe avar sthānaṁ teṟṟicc prayēāgikkunnu. taṅṅaḷuṭe nāvukaḷ vaḷacceāṭicc keāṇṭuṁ, matatte kuttippaṟaññ keāṇṭuṁ sami'anā va'asainā ennuṁ isma'a gaiṟa musma'a ennuṁ ṟā'inā ennuṁ avar paṟayunnu. sami'anā va'atva'anā (ñaṅṅaḷ kēḷkkukayuṁ anusarikkukayuṁ ceytirikkunnu) ennuṁ isma'a (kēḷkkaṇē) ennuṁ unḷurnā (ñaṅṅaḷe genikkaṇē) ennuṁ avar paṟaññirunneṅkil atavarkk kūṭutal uttamavuṁ vakratayillāttatuṁ ākumāyirunnu. pakṣe allāhu avaruṭe niṣēdhaṁ kāraṇamāyi avare śapiccirikkunnu. atināl avar viśvasikkukayilla; curukkattilallāte
Surah An-Nisa, Verse 46
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ ءَامِنُواْ بِمَا نَزَّلۡنَا مُصَدِّقٗا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبۡلِ أَن نَّطۡمِسَ وُجُوهٗا فَنَرُدَّهَا عَلَىٰٓ أَدۡبَارِهَآ أَوۡ نَلۡعَنَهُمۡ كَمَا لَعَنَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلسَّبۡتِۚ وَكَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ مَفۡعُولًا
hē; vēdagranthaṁ nalkappeṭṭavarē, niṅṅaḷuṭe pakkaluḷḷa vēdatte satyappeṭuttikkeāṇṭ nāṁ avatarippiccatil niṅṅaḷ viśvasikkuvin. nāṁ cila mukhaṅṅaḷ tuṭaccunīkkiyiṭṭ avaye pinvaśaṅṅaḷilēkk māṟṟunnatin mumpāyi, alleṅkil śabbattinṟe āḷkkāre nāṁ śapiccat pēāle niṅṅaḷeyuṁ śapikkunnatinnumumpāyi niṅṅaḷ viśvasikkuvin. allāhuvinṟe kalpana prāvarttikamākkappeṭuka tanne ceyyuṁ
Surah An-Nisa, Verse 47
إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُۚ وَمَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱفۡتَرَىٰٓ إِثۡمًا عَظِيمًا
tannēāṭ paṅkucērkkappeṭunnat allāhu orikkaluṁ peāṟukkukayilla. ateāḻiccuḷḷatellāṁ avan uddēśikkunnavarkk avan peāṟuttukeāṭukkunnatāṇ. ār allāhuvēāṭ paṅkucērttuvēā avan tīrccayāyuṁ gurutaramāya oru kuṟṟakr̥tyamāṇ camaccuṇṭākkiyirikkunnat
Surah An-Nisa, Verse 48
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنفُسَهُمۚ بَلِ ٱللَّهُ يُزَكِّي مَن يَشَآءُ وَلَا يُظۡلَمُونَ فَتِيلًا
svayaṁ pariśud'dharenn avakāśappeṭunnavare nī kaṇṭillē? ennāl allāhu avan uddēśikkunnavare pariśud'dharākkunnu. avarēāṭ oru tarimpuṁ anīti kāṇikkappeṭunnatalla
Surah An-Nisa, Verse 49
ٱنظُرۡ كَيۡفَ يَفۡتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَۖ وَكَفَىٰ بِهِۦٓ إِثۡمٗا مُّبِينًا
eṅṅaneyāṇ avar allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkunnat enn nēākkū. pratyakṣamāya kuṟṟamāyiṭṭ atu tanne mati
Surah An-Nisa, Verse 50
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبٗا مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِ يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡجِبۡتِ وَٱلطَّـٰغُوتِ وَيَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ هَـٰٓؤُلَآءِ أَهۡدَىٰ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ سَبِيلًا
vēdattil ninn oru vihitaṁ nalkappeṭṭavare nī nēākkiyille? avar kṣudra vidyakaḷiluṁ durmūrttikaḷiluṁ viśvasikkunnu. satyaniṣēdhikaḷeppaṟṟi avar paṟayunnu; ikkūṭṭarāṇ viśvāsikaḷekkāḷ nērmārgaṁ prāpiccavarenn
Surah An-Nisa, Verse 51
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُۖ وَمَن يَلۡعَنِ ٱللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ نَصِيرًا
ennāl avareyāṇ allāhu śapiccirikkunnat. ēteāruvane allāhu śapiccirikkunnuvēā avann oru sahāyiyeyuṁ nī kaṇṭettukayilla
Surah An-Nisa, Verse 52
أَمۡ لَهُمۡ نَصِيبٞ مِّنَ ٱلۡمُلۡكِ فَإِذٗا لَّا يُؤۡتُونَ ٱلنَّاسَ نَقِيرًا
atalla, ādhipatyattil valla vihitavuṁ avarkkuṇṭēā? eṅkil oru aṇuvēāḷavuṁ avar manuṣyarkk nalkumāyirunnilla
Surah An-Nisa, Verse 53
أَمۡ يَحۡسُدُونَ ٱلنَّاسَ عَلَىٰ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۖ فَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ ءَالَ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَءَاتَيۡنَٰهُم مُّلۡكًا عَظِيمٗا
atalla, allāhu avanṟe audāryattil ninn maṟṟu manuṣyarkk nalkiyiṭṭuḷḷatinṟe pēril avar asūyappeṭukayāṇēā? ennāl ibrāhīṁ kuṭumbattin nāṁ vēdavuṁ jñānavuṁ nalkiyiṭṭuṇṭ. avarkk nāṁ mahattāya ādhipatyavuṁ nalkiyiṭṭuṇṭ
Surah An-Nisa, Verse 54
فَمِنۡهُم مَّنۡ ءَامَنَ بِهِۦ وَمِنۡهُم مَّن صَدَّ عَنۡهُۚ وَكَفَىٰ بِجَهَنَّمَ سَعِيرًا
atil viśvasicca oru vibhāgaṁ avaruṭe kūṭṭattiluṇṭ. atil ninn pintiriñña vibhāgavuṁ avariluṇṭ. (avarkk) kattijvalikkunna narakāgni tanne mati
Surah An-Nisa, Verse 55
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا سَوۡفَ نُصۡلِيهِمۡ نَارٗا كُلَّمَا نَضِجَتۡ جُلُودُهُم بَدَّلۡنَٰهُمۡ جُلُودًا غَيۡرَهَا لِيَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَزِيزًا حَكِيمٗا
tīrccayāyuṁ nam'muṭe teḷivukaḷ niṣēdhiccavare nāṁ narakattiliṭṭ karikkunnatāṇ. avaruṭe teālikaḷ ventupēākumpēāḻellāṁ avarkk nāṁ vēṟe teālikaḷ māṟṟikeāṭukkunnatāṇ. avar śikṣa āsvadiccu keāṇṭirikkān vēṇṭiyāṇat. tīrccayāyuṁ allāhu pratāpavānuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 56
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ سَنُدۡخِلُهُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ لَّهُمۡ فِيهَآ أَزۡوَٰجٞ مُّطَهَّرَةٞۖ وَنُدۡخِلُهُمۡ ظِلّٗا ظَلِيلًا
viśvasikkukayuṁ salpravr̥ttikaḷil ērpeṭukayuṁ ceytavarākaṭṭe, tāḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukunna svargattēāṭṭaṅṅaḷil nāṁ avare pravēśippikkunnatāṇ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. avarkkaviṭe pariśud'dharāya iṇakaḷuṇṭāyirikkuṁ. sthiravuṁ iṭatūrnnatumāya taṇalil nāmavare pravēśippikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah An-Nisa, Verse 57
۞إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تُؤَدُّواْ ٱلۡأَمَٰنَٰتِ إِلَىٰٓ أَهۡلِهَا وَإِذَا حَكَمۡتُم بَيۡنَ ٱلنَّاسِ أَن تَحۡكُمُواْ بِٱلۡعَدۡلِۚ إِنَّ ٱللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِۦٓۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ سَمِيعَۢا بَصِيرٗا
viśvasiccēlpikkappeṭṭa anāmattukaḷ avayuṭe avakāśikaḷkk niṅṅaḷ keāṭuttu vīṭṭaṇamennuṁ, janaṅṅaḷkkiṭayil niṅṅaḷ tīrppukalpikkukayāṇeṅkil nītiyēāṭe tīrppukalpikkaṇamennuṁ allāhu niṅṅaḷēāṭ kalpikkunnu. etrayēā nalla upadēśamāṇ avan niṅṅaḷkk nalkunnat. tīrccayāyuṁ ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ kāṇunnavanumākunnu allāhu
Surah An-Nisa, Verse 58
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ وَأُوْلِي ٱلۡأَمۡرِ مِنكُمۡۖ فَإِن تَنَٰزَعۡتُمۡ فِي شَيۡءٖ فَرُدُّوهُ إِلَى ٱللَّهِ وَٱلرَّسُولِ إِن كُنتُمۡ تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ وَأَحۡسَنُ تَأۡوِيلًا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuve anusarikkuka. (allāhuvinṟe) dūtaneyuṁ niṅṅaḷil ninnuḷḷa kaikāryakarttākkaḷeyuṁ anusarikkuka. ini valla kāryattiluṁ niṅṅaḷkkiṭayil bhinnippuṇṭākukayāṇeṅkil niṅṅaḷat allāhuvilēkkuṁ ṟasūlilēkkuṁ maṭakkuka. niṅṅaḷ allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkunnuveṅkil (atāṇ vēṇṭat.) atāṇ uttamavuṁ kūṭutal nalla paryavasānamuḷḷatuṁ
Surah An-Nisa, Verse 59
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ يَزۡعُمُونَ أَنَّهُمۡ ءَامَنُواْ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبۡلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوٓاْ إِلَى ٱلطَّـٰغُوتِ وَقَدۡ أُمِرُوٓاْ أَن يَكۡفُرُواْ بِهِۦۖ وَيُرِيدُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَن يُضِلَّهُمۡ ضَلَٰلَۢا بَعِيدٗا
ninakk avatarippikkappeṭṭatiluṁ ninakk mump avatarippikkappeṭṭatiluṁ taṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu enn jalpikkunna oru kūṭṭare nī kaṇṭillē? durmūrttikaḷuṭe aṭuttēkk vidhitēṭippēākānāṇ avar uddēśikkunnat. vāstavattil durmūrttikaḷe aviśvasikkuvānāṇ avar kalpikkappeṭṭiṭṭuḷḷat. piśāc avare bahudūraṁ vaḻiteṟṟikkuvān uddēśikkunnu
Surah An-Nisa, Verse 60
وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَإِلَى ٱلرَّسُولِ رَأَيۡتَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودٗا
allāhu avatarippiccatilēkkuṁ (avanṟe) dūtanilēkkuṁ niṅṅaḷ varū enn avarēāṭ paṟayappeṭṭāl ā kapaṭaviśvāsikaḷ ninne viṭṭ pāṭe pintiriññ pēākunnat ninakk kāṇāṁ
Surah An-Nisa, Verse 61
فَكَيۡفَ إِذَآ أَصَٰبَتۡهُم مُّصِيبَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ ثُمَّ جَآءُوكَ يَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ إِنۡ أَرَدۡنَآ إِلَّآ إِحۡسَٰنٗا وَتَوۡفِيقًا
ennāl svantaṁ kaikaḷ ceyt veccatinṟe phalamāyi avarkk valla āpattuṁ bādhikkukayuṁ, anantaraṁ avar ninṟe aṭutt vann allāhuvinṟe pēril satyaṁ ceyt keāṇṭ ñaṅṅaḷ nanmayuṁ anurañjanavumallāte maṟṟeānnuṁ uddēśiccirunnilla enn paṟayukayuṁ ceyyumpēāḻuḷḷa sthiti eṅṅaneyāyirikkuṁ
Surah An-Nisa, Verse 62
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يَعۡلَمُ ٱللَّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمۡ فَأَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ وَعِظۡهُمۡ وَقُل لَّهُمۡ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ قَوۡلَۢا بَلِيغٗا
attarakkāruṭe manas'sukaḷil entāṇuḷḷatenn allāhuvinnaṟiyāṁ. ākayāl (nabiyē,) avare viṭṭ tiriññukaḷayuka. avarkk sadupadēśaṁ nalkukayuṁ, avaruṭe manas'sil taṭṭunna vākk avarēāṭ paṟayukayuṁ ceyyuka
Surah An-Nisa, Verse 63
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ وَلَوۡ أَنَّهُمۡ إِذ ظَّلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ جَآءُوكَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ ٱللَّهَ وَٱسۡتَغۡفَرَ لَهُمُ ٱلرَّسُولُ لَوَجَدُواْ ٱللَّهَ تَوَّابٗا رَّحِيمٗا
allāhuvinṟe uttarav prakāraṁ anusarikkappeṭuvān vēṇṭiyallāte nāṁ oru dūtaneyuṁ ayacciṭṭilla. avar avarēāṭ tanne akramaṁ pravartticcappēāḷ ninṟe aṭukkal avar varikayuṁ, enniṭṭavar allāhuvēāṭ pāpamēācanaṁ tēṭukayuṁ, avarkkuvēṇṭi ṟasūluṁ pāpamēācanaṁ tēṭukayuṁ ceytirunnuveṅkil allāhuve ēṟe paścāttāpaṁ svīkarikkunnavanuṁ kāruṇyamuḷḷavanumāyi avar kaṇṭettumāyirunnu
Surah An-Nisa, Verse 64
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤۡمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيۡنَهُمۡ ثُمَّ لَا يَجِدُواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ حَرَجٗا مِّمَّا قَضَيۡتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسۡلِيمٗا
illa, ninṟe rakṣitāvinettanneyāṇa satyaṁ; avarkkiṭayil bhinnatayuṇṭāya kāryattil avar ninne vidhikarttāvākkukayuṁ, nī vidhikalpiccatineppaṟṟi pinnīṭavaruṭe manas'sukaḷil oru viṣamavuṁ tēānnātirikkukayuṁ, at pūrṇṇamāyi sam'maticc anusarikkukayuṁ ceyyunnatu vare avar viśvāsikaḷāvukayilla
Surah An-Nisa, Verse 65
وَلَوۡ أَنَّا كَتَبۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَنِ ٱقۡتُلُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ أَوِ ٱخۡرُجُواْ مِن دِيَٰرِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٞ مِّنۡهُمۡۖ وَلَوۡ أَنَّهُمۡ فَعَلُواْ مَا يُوعَظُونَ بِهِۦ لَكَانَ خَيۡرٗا لَّهُمۡ وَأَشَدَّ تَثۡبِيتٗا
niṅṅaḷ svantaṁ jīvan baliyarppikkaṇamennēā, vīṭ viṭṭiṟaṅṅaṇamennēā nāṁ avarkk kalpana nalkiyirunnuveṅkil avaril curukkaṁ pēreāḻike at ceyyumāyirunnilla. avarēāṭ upadēśikkappeṭuṁ prakāraṁ avar pravartticcirunnuveṅkil atavarkk ēṟṟavuṁ uttamavuṁ (sanmārgattil) avare kūṭutal śaktamāyi uṟappikkunnatuṁ ākumāyirunnu
Surah An-Nisa, Verse 66
وَإِذٗا لَّأٓتَيۡنَٰهُم مِّن لَّدُنَّآ أَجۡرًا عَظِيمٗا
ennāl avarkk nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa mahattāya pratiphalaṁ nāṁ nalkukayuṁ
Surah An-Nisa, Verse 67
وَلَهَدَيۡنَٰهُمۡ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا
nāmavare nērvaḻiyil cērkkukayuṁ ceyyumāyirunnu
Surah An-Nisa, Verse 68
وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ مَعَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ وَٱلصِّدِّيقِينَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَٱلصَّـٰلِحِينَۚ وَحَسُنَ أُوْلَـٰٓئِكَ رَفِيقٗا
ār allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkunnuvēā avar allāhu anugrahiccavarāya pravācakanmār, satyasandhanmār, raktasākṣikaḷ, saccaritanmār ennivarēāṭeāppamāyirikkuṁ. avar etra nalla kūṭṭukār
Surah An-Nisa, Verse 69
ذَٰلِكَ ٱلۡفَضۡلُ مِنَ ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ عَلِيمٗا
allāhuviṅkal ninnuḷḷa anugrahamatre at. ellāṁ aṟiyunnavanāyi allāhu mati
Surah An-Nisa, Verse 70
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ خُذُواْ حِذۡرَكُمۡ فَٱنفِرُواْ ثُبَاتٍ أَوِ ٱنفِرُواْ جَمِيعٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ jāgrata kaikkeāḷḷuvin. aṅṅane ceṟusaṅghaṅṅaḷāyēā, onnicceāṟṟakūṭṭamāyēā niṅṅaḷ (yud'dhattin) puṟappeṭṭ keāḷḷuka
Surah An-Nisa, Verse 71
وَإِنَّ مِنكُمۡ لَمَن لَّيُبَطِّئَنَّ فَإِنۡ أَصَٰبَتۡكُم مُّصِيبَةٞ قَالَ قَدۡ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيَّ إِذۡ لَمۡ أَكُن مَّعَهُمۡ شَهِيدٗا
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil maṭicc pinnēākkaṁ nilkkunnavanuṇṭ. aṅṅane niṅṅaḷkk valla vipattuṁ bādhiccuveṅkil, ñān avarēāṭeāppaṁ (yud'dhattin) hājarākātirunnat vaḻi allāhu enikk anugrahaṁ ceytirikkukayāṇ ennāyirikkuṁ avan paṟayuka
Surah An-Nisa, Verse 72
وَلَئِنۡ أَصَٰبَكُمۡ فَضۡلٞ مِّنَ ٱللَّهِ لَيَقُولَنَّ كَأَن لَّمۡ تَكُنۢ بَيۡنَكُمۡ وَبَيۡنَهُۥ مَوَدَّةٞ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ مَعَهُمۡ فَأَفُوزَ فَوۡزًا عَظِيمٗا
niṅṅaḷkk allāhuviṅkal ninn valla anugrahavuṁ vannukiṭṭukayāṇeṅkilēā, niṅṅaḷuṁ avanuṁ tam'mil yāteāru snēhabandhavumuṇṭāyirunnilla enna maṭṭil avan paṟayuṁ; (hā kaṣṭamāyi!) ñān avaruṭe kūṭeyuṇṭāyirunneṅkil etra nannāyirunnēne. eṅkil enikkeāru valiya nēṭṭaṁ nēṭiyeṭukkāmāyirunnu
Surah An-Nisa, Verse 73
۞فَلۡيُقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ ٱلَّذِينَ يَشۡرُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا بِٱلۡأٓخِرَةِۚ وَمَن يُقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَيُقۡتَلۡ أَوۡ يَغۡلِبۡ فَسَوۡفَ نُؤۡتِيهِ أَجۡرًا عَظِيمٗا
ihalēākajīvitatte paralēākajīvitattin pakaraṁ vilkkān tayyāṟuḷḷavar allāhuvinṟe mārgattil yud'dhaṁ ceyyaṭṭe. allāhuvinṟe mārgattil vallavanuṁ yud'dhaṁ ceytiṭṭ avan keāllappeṭṭāluṁ vijayaṁ nēṭiyāluṁ nāmavan mahattāya pratiphalaṁ nalkunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 74
وَمَا لَكُمۡ لَا تُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلۡمُسۡتَضۡعَفِينَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلۡوِلۡدَٰنِ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا مِنۡ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلظَّالِمِ أَهۡلُهَا وَٱجۡعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيّٗا وَٱجۡعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا
allāhuvinṟe mārgattil niṅṅaḷkkentukeāṇṭ yud'dhaṁ ceytu kūṭā? ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, akramikaḷāya āḷukaḷ adhivasikkunna ī nāṭṭil ninn ñaṅṅaḷe nī mēācippikkukayuṁ, ninṟe vakayāyi oru rakṣādhikāriyeyuṁ ninṟe vakayāyi oru sahāyiyeyuṁ ñaṅṅaḷkk nī niścayicc tarikayuṁ ceyyēṇamē. enn prārt'thicc keāṇṭirikkunna marddicceātukkappeṭṭa puruṣanmārkkuṁ strīkaḷkkuṁ kuṭṭikaḷkkuṁ vēṇṭiyuṁ (niṅṅaḷkkentukeāṇṭ yud'dhaṁ ceytu kūṭā)
Surah An-Nisa, Verse 75
ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱلطَّـٰغُوتِ فَقَٰتِلُوٓاْ أَوۡلِيَآءَ ٱلشَّيۡطَٰنِۖ إِنَّ كَيۡدَ ٱلشَّيۡطَٰنِ كَانَ ضَعِيفًا
viśvāsikaḷ allāhuvinṟe mārgattil yud'dhaṁ ceyyunnu. satyaniṣēdhikaḷākaṭṭe, durmūrttikaḷuṭe mārgattil yud'dhaṁ ceyyunnu. atināl piśācinṟe mitraṅṅaḷumāyi niṅṅaḷ yud'dhattil ērpeṭuka. tīrccayāyuṁ piśācinṟe kutantraṁ durbalamākunnu
Surah An-Nisa, Verse 76
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ قِيلَ لَهُمۡ كُفُّوٓاْ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقِتَالُ إِذَا فَرِيقٞ مِّنۡهُمۡ يَخۡشَوۡنَ ٱلنَّاسَ كَخَشۡيَةِ ٱللَّهِ أَوۡ أَشَدَّ خَشۡيَةٗۚ وَقَالُواْ رَبَّنَا لِمَ كَتَبۡتَ عَلَيۡنَا ٱلۡقِتَالَ لَوۡلَآ أَخَّرۡتَنَآ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖۗ قُلۡ مَتَٰعُ ٱلدُّنۡيَا قَلِيلٞ وَٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّمَنِ ٱتَّقَىٰ وَلَا تُظۡلَمُونَ فَتِيلًا
(yud'dhattinupēākāte) niṅṅaḷ kaikaḷ aṭakkivekkukayuṁ, prārt'thana muṟapēāle nirvahikkukayuṁ. sakātt nalkukayuṁ ceyyuvin enn nirdēśikkappeṭṭirunna oru kūṭṭare nī kaṇṭillē? pinnīṭavarkk yud'dhaṁ nirbandhamāyi niścayikkappeṭṭappēāḷ avaril oru vibhāgamatā allāhuve bhayappeṭuṁ pēāleyēā, atinekkāḷ śaktamāya nilayilēā janaṅṅaḷe bhayappeṭunnu. ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, nīyentināṇ ñaṅṅaḷkk yud'dhaṁ nirbandhamākkiyat? aṭutta oru avadhivareyeṅkiluṁ ñaṅṅaḷkk samayaṁ nīṭṭittannukūṭāyirunnēā? ennāṇ avar paṟaññat. paṟayuka: ihalēākatte sukhānubhavaṁ vaḷare tucchamāyatāṇ. paralēākamāṇ sūkṣmata pālikkunnavarkk kūṭutal guṇakaraṁ. niṅṅaḷēāṭ oru tarimpuṁ anīti kāṇikkappeṭukayumilla
Surah An-Nisa, Verse 77
أَيۡنَمَا تَكُونُواْ يُدۡرِككُّمُ ٱلۡمَوۡتُ وَلَوۡ كُنتُمۡ فِي بُرُوجٖ مُّشَيَّدَةٖۗ وَإِن تُصِبۡهُمۡ حَسَنَةٞ يَقُولُواْ هَٰذِهِۦ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةٞ يَقُولُواْ هَٰذِهِۦ مِنۡ عِندِكَۚ قُلۡ كُلّٞ مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ فَمَالِ هَـٰٓؤُلَآءِ ٱلۡقَوۡمِ لَا يَكَادُونَ يَفۡقَهُونَ حَدِيثٗا
niṅṅaḷ eviṭeyāyirunnāluṁ maraṇaṁ niṅṅaḷe piṭikūṭunnatāṇ. niṅṅaḷ bhadramāyi keṭṭi uyarttappeṭṭa kēāṭṭakaḷkkuḷḷilāyāl pēāluṁ. (nabiyē,) avarkk valla nēṭṭavuṁ vannukiṭṭiyāl avar paṟayuṁ; it allāhuviṅkal ninn labhiccatāṇ enn. avarkk valla dēāṣavuṁ bādhiccāl avar paṟayuṁ; it nī kāraṇaṁ uṇṭāyatāṇ enn.paṟayuka: ellāṁ allāhuvinṟe pakkal ninnuḷḷatāṇ. appēāḷ ī āḷukaḷkk ent paṟṟi? avar oru viṣayavuṁ manas'silākkān bhāvamilla
Surah An-Nisa, Verse 78
مَّآ أَصَابَكَ مِنۡ حَسَنَةٖ فَمِنَ ٱللَّهِۖ وَمَآ أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٖ فَمِن نَّفۡسِكَۚ وَأَرۡسَلۡنَٰكَ لِلنَّاسِ رَسُولٗاۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدٗا
nanmayāyiṭṭ ninakk enteānn vannukiṭṭiyāluṁ at allāhuviṅkal ninnuḷḷatāṇ. ninne bādhikkunna ēteāru dēāṣavuṁ ninṟe pakkal ninnutanne uṇṭākunnatāṇ. (nabiyē,) ninne nāṁ manuṣyarilēkkuḷḷa dūtanāyiṭṭāṇ niyēāgiccirikkunnat.(atin) sākṣiyāyi allāhu mati
Surah An-Nisa, Verse 79
مَّن يُطِعِ ٱلرَّسُولَ فَقَدۡ أَطَاعَ ٱللَّهَۖ وَمَن تَوَلَّىٰ فَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظٗا
(allāhuvinṟe) dūtane ār anusarikkunnuvēā tīrccayāyuṁ avan allāhuve anusariccu. ār pintiriññuvēā avaruṭe mēl kāvalkkāranāyi ninne nāṁ niyēāgicciṭṭilla
Surah An-Nisa, Verse 80
وَيَقُولُونَ طَاعَةٞ فَإِذَا بَرَزُواْ مِنۡ عِندِكَ بَيَّتَ طَآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ غَيۡرَ ٱلَّذِي تَقُولُۖ وَٱللَّهُ يَكۡتُبُ مَا يُبَيِّتُونَۖ فَأَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلًا
avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷitā anusariccirikkunnu enn. enniṭṭavar ninṟe aṭukkal ninn puṟatt pēāyāl avaril oru vibhāgaṁ taṅṅaḷ puṟatt paṟayunnatin viparītamāyi rātriyil gūḍhālēācana naṭattunnu. avar rātri gūḍhālēācana naṭattunnatellāṁ allāhu rēkhappeṭuttikkeāṇṭirikkunnu. ākayāl nī avare viṭṭ tiriññukaḷayuka. enniṭṭ allāhuve bharamēlpikkuka. bharamēlpikkappeṭunnavanāyi allāhu mati
Surah An-Nisa, Verse 81
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلۡقُرۡءَانَۚ وَلَوۡ كَانَ مِنۡ عِندِ غَيۡرِ ٱللَّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ ٱخۡتِلَٰفٗا كَثِيرٗا
avar khur'ānineppaṟṟi cintikkunnillē? at allāhu allāttavaruṭe pakkal ninnuḷḷatāyirunneṅkil avaratil dhārāḷaṁ vairud'dhyaṁ kaṇṭettumāyirunnu
Surah An-Nisa, Verse 82
وَإِذَا جَآءَهُمۡ أَمۡرٞ مِّنَ ٱلۡأَمۡنِ أَوِ ٱلۡخَوۡفِ أَذَاعُواْ بِهِۦۖ وَلَوۡ رَدُّوهُ إِلَى ٱلرَّسُولِ وَإِلَىٰٓ أُوْلِي ٱلۡأَمۡرِ مِنۡهُمۡ لَعَلِمَهُ ٱلَّذِينَ يَسۡتَنۢبِطُونَهُۥ مِنۡهُمۡۗ وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ لَٱتَّبَعۡتُمُ ٱلشَّيۡطَٰنَ إِلَّا قَلِيلٗا
samādhānavumāyēā (yud'dha) bhītiyumāyēā bandhappeṭṭa valla vārttayuṁ avarkk vannukiṭṭiyāl avarat pracarippikkukayāyi. avarat ṟasūlinṟeyuṁ avarile kāryavivaramuḷḷavaruṭeyuṁ tīrumānattin viṭṭirunnuveṅkil avaruṭe kūṭṭattil ninn nirīkṣicc manas'silākkān kaḻivuḷḷavar atinṟe yāthārt'thyaṁ manas'silākkikkeāḷḷumāyirunnu. niṅṅaḷuṭe mēl allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavuṁ illāyirunnuveṅkil niṅṅaḷil alpaṁ cilareāḻike piśācine pinpaṟṟumāyirunnu
Surah An-Nisa, Verse 83
فَقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفۡسَكَۚ وَحَرِّضِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۖ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَكُفَّ بَأۡسَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ وَٱللَّهُ أَشَدُّ بَأۡسٗا وَأَشَدُّ تَنكِيلٗا
ennāl(nabiyē,) nī allāhuvinṟe mārgattil yud'dhaṁ ceytu keāḷḷuka. ninṟe svantaṁ kāryamallāte ninnēāṭ śāsikkappeṭunnatalla. satyaviśvāsikaḷil nī prēraṇa celuttukayuṁ ceyyuka. satyaniṣēdhikaḷuṭe ākramaṇaśaktiye allāhu taṭuttutannēkkuṁ. allāhu ēṟṟavuṁ kūṭutal ākramaṇaśaktiyuḷḷavanuṁ atikaṭhinamāyi śikṣikkunnavanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 84
مَّن يَشۡفَعۡ شَفَٰعَةً حَسَنَةٗ يَكُن لَّهُۥ نَصِيبٞ مِّنۡهَاۖ وَمَن يَشۡفَعۡ شَفَٰعَةٗ سَيِّئَةٗ يَكُن لَّهُۥ كِفۡلٞ مِّنۡهَاۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ مُّقِيتٗا
vallavanuṁ oru nalla śupārśa ceytāl ā nanmayil oru paṅk avannuṇṭāyirikkuṁ. vallavanuṁ oru cītta śupārśa ceytāl ā tinmayil ninn oru paṅkuṁ avannuṇṭāyirikkuṁ. allāhu ellākāryaṅṅaḷuṭeyuṁ mēlnēāṭṭaṁ vahikkunnavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 85
وَإِذَا حُيِّيتُم بِتَحِيَّةٖ فَحَيُّواْ بِأَحۡسَنَ مِنۡهَآ أَوۡ رُدُّوهَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٍ حَسِيبًا
niṅṅaḷkk abhivādyaṁ arppikkappeṭṭāl atinekkāḷ meccamāyi (aṅṅēāṭṭ) abhivādyaṁ arppikkuka. alleṅkil atutanne tiriccunalkuka. tīrccayāyuṁ allāhu ēteāru kāryattinṟeyuṁ kaṇakk nēākkunnavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 86
ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ لَيَجۡمَعَنَّكُمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا رَيۡبَ فِيهِۗ وَمَنۡ أَصۡدَقُ مِنَ ٱللَّهِ حَدِيثٗا
allāhu- avanallāte yāteāru daivavumilla. uyirtteḻunnēlpinṟe divasattēkk avan niṅṅaḷeyellāṁ orumiccukūṭṭuka tanne ceyyuṁ. atil sanśayamē illa. allāhuvekkāḷ satyasandhamāyi vivaraṁ nalkunnavan āruṇṭ
Surah An-Nisa, Verse 87
۞فَمَا لَكُمۡ فِي ٱلۡمُنَٰفِقِينَ فِئَتَيۡنِ وَٱللَّهُ أَرۡكَسَهُم بِمَا كَسَبُوٓاْۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَهۡدُواْ مَنۡ أَضَلَّ ٱللَّهُۖ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ سَبِيلٗا
ennāl kapaṭaviśvāsikaḷuṭe kāryattil niṅṅaḷentāṇ raṇṭ kakṣikaḷākunnat? avar sampādiccuṇṭākkiyat (tinma) kāraṇaṁ allāhu avare talatiriccu viṭṭirikkukayāṇ. allāhu piḻappiccavare niṅṅaḷ nērvaḻiyilākkān uddēśiccirikkukayāṇēā? allāhu oruvane piḻappiccāl pinne avann oru vaḻiyuṁ nī kaṇṭettunnatalla
Surah An-Nisa, Verse 88
وَدُّواْ لَوۡ تَكۡفُرُونَ كَمَا كَفَرُواْ فَتَكُونُونَ سَوَآءٗۖ فَلَا تَتَّخِذُواْ مِنۡهُمۡ أَوۡلِيَآءَ حَتَّىٰ يُهَاجِرُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۚ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَخُذُوهُمۡ وَٱقۡتُلُوهُمۡ حَيۡثُ وَجَدتُّمُوهُمۡۖ وَلَا تَتَّخِذُواْ مِنۡهُمۡ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرًا
avar aviśvasiccat pēāle niṅṅaḷuṁ aviśvasikkukayuṁ, aṅṅane niṅṅaḷellāṁ orupēāleyāyittīrukayuṁ ceyyānāṇ avar keātikkunnat. atināl avar allāhuvinṟe mārgattil svantaṁ nāṭ viṭṭuvarunnatu vare avaril ninn niṅṅaḷ mitraṅṅaḷe svīkaricc pēākarut. ennāl avar pintiriññ kaḷayukayāṇeṅkil niṅṅaḷavare piṭikūṭukayuṁ, avare kaṇṭumuṭṭiyēṭattuvecc niṅṅaḷavare keālappeṭuttukayuṁ ceyyuka. avaril ninn yāteāru mitratteyuṁ sahāyiyeyuṁ niṅṅaḷ svīkariccu pēākarut
Surah An-Nisa, Verse 89
إِلَّا ٱلَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَىٰ قَوۡمِۭ بَيۡنَكُمۡ وَبَيۡنَهُم مِّيثَٰقٌ أَوۡ جَآءُوكُمۡ حَصِرَتۡ صُدُورُهُمۡ أَن يُقَٰتِلُوكُمۡ أَوۡ يُقَٰتِلُواْ قَوۡمَهُمۡۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَسَلَّطَهُمۡ عَلَيۡكُمۡ فَلَقَٰتَلُوكُمۡۚ فَإِنِ ٱعۡتَزَلُوكُمۡ فَلَمۡ يُقَٰتِلُوكُمۡ وَأَلۡقَوۡاْ إِلَيۡكُمُ ٱلسَّلَمَ فَمَا جَعَلَ ٱللَّهُ لَكُمۡ عَلَيۡهِمۡ سَبِيلٗا
niṅṅaḷumāyi sakhyattil kaḻiyunna oru janavibhāgattēāṭ cērnn nilkkunnavareāḻike. niṅṅaḷēāṭ yud'dhaṁ ceyyānēā, svantaṁ āḷkkārēāṭ yud'dhaṁ ceyyānēā manaḥprayāsamuḷḷavarāyi niṅṅaḷuṭe aṭutt varunnavaruṁ oḻike. allāhu uddēśiccirunneṅkil niṅṅaḷuṭe mēl avarkkavan śakti nalkukayuṁ, niṅṅaḷēāṭavar yud'dhattil ērpeṭukayuṁ ceyyumāyirunnu. ennāl niṅṅaḷēāṭ yud'dhaṁ ceyyāte avar viṭṭeāḻiññ nilkkukayuṁ, niṅṅaḷuṭe mumpāke samādhānanirdēśaṁ vekkukayuṁ ceytiṭṭuṇṭeṅkil avarkketirāyi yāteāru mārgavuṁ allāhu niṅṅaḷkk anuvadicciṭṭilla
Surah An-Nisa, Verse 90
سَتَجِدُونَ ءَاخَرِينَ يُرِيدُونَ أَن يَأۡمَنُوكُمۡ وَيَأۡمَنُواْ قَوۡمَهُمۡ كُلَّ مَا رُدُّوٓاْ إِلَى ٱلۡفِتۡنَةِ أُرۡكِسُواْ فِيهَاۚ فَإِن لَّمۡ يَعۡتَزِلُوكُمۡ وَيُلۡقُوٓاْ إِلَيۡكُمُ ٱلسَّلَمَ وَيَكُفُّوٓاْ أَيۡدِيَهُمۡ فَخُذُوهُمۡ وَٱقۡتُلُوهُمۡ حَيۡثُ ثَقِفۡتُمُوهُمۡۚ وَأُوْلَـٰٓئِكُمۡ جَعَلۡنَا لَكُمۡ عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٗا مُّبِينٗا
vēṟe oru vibhāgatteyuṁ niṅṅaḷ kaṇṭettiyēkkuṁ. niṅṅaḷil ninnuṁ svantaṁ janatayil ninnuṁ orupēāle surakṣitarāyikkaḻiyān avar āgrahikkunnu. kuḻappattilēkk avar tiriccuviḷikkappeṭumpēāḻellāṁ atilavar talakutti vīḻunnu. ennāl avar niṅṅaḷe viṭṭ oḻiññ nilkkukayuṁ, niṅṅaḷuṭe mumpāke samādhāna nirdēśaṁ vekkukayuṁ, svantaṁ kaikaḷ aṭakkivekkukayuṁ ceyyātta pakṣaṁ avare niṅṅaḷ piṭikūṭukayuṁ, avare kaṇṭumuṭṭunnēṭatt vecc niṅṅaḷ keālappeṭuttukayuṁ ceyyuka. attarakkārkketiril nāṁ niṅṅaḷkk vyaktamāya n'yāyaṁ nalkiyirikkunnu
Surah An-Nisa, Verse 91
وَمَا كَانَ لِمُؤۡمِنٍ أَن يَقۡتُلَ مُؤۡمِنًا إِلَّا خَطَـٔٗاۚ وَمَن قَتَلَ مُؤۡمِنًا خَطَـٔٗا فَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مُّؤۡمِنَةٖ وَدِيَةٞ مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦٓ إِلَّآ أَن يَصَّدَّقُواْۚ فَإِن كَانَ مِن قَوۡمٍ عَدُوّٖ لَّكُمۡ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مُّؤۡمِنَةٖۖ وَإِن كَانَ مِن قَوۡمِۭ بَيۡنَكُمۡ وَبَيۡنَهُم مِّيثَٰقٞ فَدِيَةٞ مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ وَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مُّؤۡمِنَةٖۖ فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ شَهۡرَيۡنِ مُتَتَابِعَيۡنِ تَوۡبَةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا
yāteāru viśvāsikkuṁ maṟṟeāru viśvāsiye keāllān pāṭuḷḷatalla; abad'dhattil vannupēākunnatallāte. ennāl vallavanuṁ oru viśvāsiye abad'dhattil keānnupēāyāl (prāyaścittamāyi) oru viśvāsiyāya aṭimaye mēācippikkukayuṁ, avanṟe (keāllappeṭṭavanṟe) avakāśikaḷkk naṣṭaparihāraṁ nalkukayumāṇ vēṇṭat. avar (ā avakāśikaḷ) at udāramāyi viṭṭutanneṅkileāḻike. ini avan (keāllappeṭṭavan) niṅṅaḷēāṭ śatrutayuḷḷa janavibhāgattil peṭṭavanāṇ; avanāṇeṅkil satyaviśvāsiyumāṇ eṅkil satyaviśvāsiyāya oru aṭimaye mēācippikkuka mātramāṇ vēṇṭat. ini avan (keāllappeṭṭavan) niṅṅaḷumāyi sakhyattilirikkunna oru janavibhāgattil peṭṭavanāṇeṅkil avanṟe avakāśikaḷkk naṣṭaparihāraṁ nalkukayuṁ viśvāsiyāya oru aṭimaye mēācippikkukayuṁ ceyyēṇṭatāṇ. vallavannuṁ at sādhicc kiṭṭiyilleṅkil tuṭarccayāyi raṇṭumāsaṁ nēāmpanuṣṭhikkēṇṭatāṇ. allāhu niścayicca paścāttāpa (mārga) māṇat. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 92
وَمَن يَقۡتُلۡ مُؤۡمِنٗا مُّتَعَمِّدٗا فَجَزَآؤُهُۥ جَهَنَّمُ خَٰلِدٗا فِيهَا وَغَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ وَلَعَنَهُۥ وَأَعَدَّ لَهُۥ عَذَابًا عَظِيمٗا
āreṅkiluṁ oru satyaviśvāsiye manaḥpūrvvaṁ keālappeṭuttunna pakṣaṁ avannuḷḷa pratiphalaṁ narakamākunnu. avanatil nityavāsiyāyirikkuṁ. avanṟe nēre allāhu kēāpikkukayuṁ, avane śapikkukayuṁ ceytirikkunnu. kanatta śikṣayāṇ avannuvēṇṭi allāhu orukkiveccuṭṭuḷḷat
Surah An-Nisa, Verse 93
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا ضَرَبۡتُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَلَا تَقُولُواْ لِمَنۡ أَلۡقَىٰٓ إِلَيۡكُمُ ٱلسَّلَٰمَ لَسۡتَ مُؤۡمِنٗا تَبۡتَغُونَ عَرَضَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا فَعِندَ ٱللَّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٞۚ كَذَٰلِكَ كُنتُم مِّن قَبۡلُ فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمۡ فَتَبَيَّنُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuvinṟe mārgattil yud'dhattinupēāyāl (śatru ārennuṁ mitraṁ ārennuṁ) niṅṅaḷ vyaktamāyi manas'silākkaṇaṁ. niṅṅaḷkk salāṁ arppiccavanēāṭ nī viśvāsiyalla enn niṅṅaḷ paṟayarut. ihalēākajīvitattile nēṭṭaṁ keāticcukeāṇṭāṇ (niṅṅaḷaṅṅane paṟayunnat.) ennāl nēṭiyeṭukkāvunna dhārāḷaṁ svattukaḷ allāhuvinṟe aṭukkaluṇṭ. mump niṅṅaḷuṁ at pēāle (aviśvāsattil) āyirunnallēā. anantaraṁ allāhu niṅṅaḷkk anugrahaṁ ceytu. atināl niṅṅaḷ (kāryaṅṅaḷ) vyaktamāyi (anvēṣicc) manas'silākkuka. tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟiyellāṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 94
لَّا يَسۡتَوِي ٱلۡقَٰعِدُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ غَيۡرُ أُوْلِي ٱلضَّرَرِ وَٱلۡمُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡۚ فَضَّلَ ٱللَّهُ ٱلۡمُجَٰهِدِينَ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ عَلَى ٱلۡقَٰعِدِينَ دَرَجَةٗۚ وَكُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ وَفَضَّلَ ٱللَّهُ ٱلۡمُجَٰهِدِينَ عَلَى ٱلۡقَٰعِدِينَ أَجۡرًا عَظِيمٗا
n'yāyamāya viṣamamillāte (yud'dhattin pēākāte) oḻiññirikkunna viśvāsikaḷuṁ, taṅṅaḷuṭe dhanaṁ keāṇṭuṁ dēhaṁ keāṇṭuṁ allāhuvinṟe mārgattil samaraṁ ceyyunnavaruṁ tulyarākukayilla. taṅṅaḷuṭe dhanaṁ keāṇṭuṁ dēhaṅkeāṇṭuṁ samaraṁ ceyyunnavare oḻiññirikkunnavarēkkāḷ allāhu padaviyil uyarttiyirikkunnu. ellāvarkkuṁ allāhu nalla pratiphalaṁ vāgdānaṁ ceytirikkunnu. ennāl samarattil ērpeṭunnavarkk oḻiññirikkunnavarēkkāḷuṁ kūṭutalāyi allāhu mahattāya pratiphalaṁ nalkunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 95
دَرَجَٰتٖ مِّنۡهُ وَمَغۡفِرَةٗ وَرَحۡمَةٗۚ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمًا
avanṟe pakkal ninnuḷḷa pala padavikaḷuṁ pāpamēācanavuṁ kāruṇyavumatre (avarkkuḷḷat.) allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 96
إِنَّ ٱلَّذِينَ تَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ ظَالِمِيٓ أَنفُسِهِمۡ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمۡۖ قَالُواْ كُنَّا مُسۡتَضۡعَفِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ قَالُوٓاْ أَلَمۡ تَكُنۡ أَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَةٗ فَتُهَاجِرُواْ فِيهَاۚ فَأُوْلَـٰٓئِكَ مَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَسَآءَتۡ مَصِيرًا
(aviśvāsikaḷuṭe iṭayil tanne jīviccukeāṇṭ) svantattēāṭ an'yāyaṁ ceytavare marippikkumpēāḷ malakkukaḷ avarēāṭ cēādikkuṁ: niṅṅaḷenteāru nilapāṭilāyirunnu? avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷ nāṭṭil aṭicceātukkappeṭṭavarāyirunnu. avar (malakkukaḷ) cēādikkuṁ: allāhuvinṟe bhūmi viśālamāyirunnillē? niṅṅaḷkk svadēśaṁ viṭṭ atil eviṭeyeṅkiluṁ pēākāmāyirunnallēā. ennāl attarakkāruṭe vāsasthalaṁ narakamatre. atetra cītta saṅkētaṁ
Surah An-Nisa, Verse 97
إِلَّا ٱلۡمُسۡتَضۡعَفِينَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلۡوِلۡدَٰنِ لَا يَسۡتَطِيعُونَ حِيلَةٗ وَلَا يَهۡتَدُونَ سَبِيلٗا
ennāl yāteāru upāyavuṁ svīkarikkān kaḻivillāte, oru rakṣāmārgavuṁ kaṇṭettānākāte aṭicceātukkappeṭṭavarāyikkaḻiyunna puruṣanmāruṁ strīkaḷuṁ kuṭṭikaḷuṁ itil ninneāḻivākunnu
Surah An-Nisa, Verse 98
فَأُوْلَـٰٓئِكَ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَعۡفُوَ عَنۡهُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَفُوًّا غَفُورٗا
attarakkārkk allāhu māppunalkiyēkkāṁ. allāhu atyadhikaṁ māpp nalkunnavanuṁ ēṟe peāṟukkunnavanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 99
۞وَمَن يُهَاجِرۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ يَجِدۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُرَٰغَمٗا كَثِيرٗا وَسَعَةٗۚ وَمَن يَخۡرُجۡ مِنۢ بَيۡتِهِۦ مُهَاجِرًا إِلَى ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ثُمَّ يُدۡرِكۡهُ ٱلۡمَوۡتُ فَقَدۡ وَقَعَ أَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
allāhuvinṟe mārgattil vallavanuṁ svadēśaṁ veṭiññ pēākunna pakṣaṁ bhūmiyil dhārāḷaṁ abhayasthānaṅṅaḷuṁ jīvitaviśālatayuṁ avan kaṇṭettunnatāṇ. vallavanuṁ tanṟe vīṭṭil ninn - svadēśaṁ veṭiññ keāṇṭ - allāhuvilēkkuṁ avanṟe dūtanilēkkuṁ iṟaṅṅi puṟappeṭukayuṁ, anantaraṁ (vaḻi mad'dhyē) maraṇamavane piṭikūṭukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ avannuḷḷa pratiphalaṁ allāhuviṅkal sthirappeṭṭu kaḻiññu. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 100
وَإِذَا ضَرَبۡتُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَلَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَقۡصُرُواْ مِنَ ٱلصَّلَوٰةِ إِنۡ خِفۡتُمۡ أَن يَفۡتِنَكُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْۚ إِنَّ ٱلۡكَٰفِرِينَ كَانُواْ لَكُمۡ عَدُوّٗا مُّبِينٗا
niṅṅaḷ bhūmiyil yātraceyyukayāṇeṅkil satyaniṣēdhikaḷ niṅṅaḷkk nāśaṁ varuttumenn niṅṅaḷ bhayappeṭunna pakṣaṁ namaskāraṁ curukki nirvahikkunnatil niṅṅaḷkk kuṟṟamilla. tīrccayāyuṁ satyaniṣēdhikaḷ niṅṅaḷuṭe pratyakṣa śatrukkaḷākunnu
Surah An-Nisa, Verse 101
وَإِذَا كُنتَ فِيهِمۡ فَأَقَمۡتَ لَهُمُ ٱلصَّلَوٰةَ فَلۡتَقُمۡ طَآئِفَةٞ مِّنۡهُم مَّعَكَ وَلۡيَأۡخُذُوٓاْ أَسۡلِحَتَهُمۡۖ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلۡيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمۡ وَلۡتَأۡتِ طَآئِفَةٌ أُخۡرَىٰ لَمۡ يُصَلُّواْ فَلۡيُصَلُّواْ مَعَكَ وَلۡيَأۡخُذُواْ حِذۡرَهُمۡ وَأَسۡلِحَتَهُمۡۗ وَدَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ تَغۡفُلُونَ عَنۡ أَسۡلِحَتِكُمۡ وَأَمۡتِعَتِكُمۡ فَيَمِيلُونَ عَلَيۡكُم مَّيۡلَةٗ وَٰحِدَةٗۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِن كَانَ بِكُمۡ أَذٗى مِّن مَّطَرٍ أَوۡ كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَن تَضَعُوٓاْ أَسۡلِحَتَكُمۡۖ وَخُذُواْ حِذۡرَكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٗا مُّهِينٗا
(nabiyē,) nī avaruṭe kūṭṭattiluṇṭāyirikkukayuṁ, avarkk nētr̥tvaṁ nalkikkeāṇṭ namaskāraṁ nirvahikkukayumāṇeṅkil avaril oru vibhāgaṁ ninṟe kūṭe nilkkaṭṭe. avar avaruṭe āyudhaṅṅaḷ eṭukkukayuṁ ceyyaṭṭe. aṅṅane avar sujūd ceyt kaḻiññāl avar niṅṅaḷuṭe pinnilēkk māṟinilkkukayuṁ, namaskaricciṭṭillātta maṟṟe vibhāgaṁ vann ninṟe kūṭe namaskarikkukayuṁ ceyyaṭṭe. avar jāgrata kaikkeāḷḷukayuṁ, taṅṅaḷuṭe āyudhaṅṅaḷ eṭukkukayuṁ ceyyēṇṭatāṇ. niṅṅaḷuṭe āyudhaṅṅaḷeppaṟṟiyuṁ, niṅṅaḷuṭe sādhanaṅṅaḷeppaṟṟiyuṁ niṅṅaḷ aśrad'dharāyeṅkil, niṅṅaḷuṭe nēre tiriññ oreāṟṟa āññaṭi naṭattāmāyirunnuvenn satyaniṣēdhikaḷ mēāhikkukayāṇ. ennāl maḻa kāraṇaṁ niṅṅaḷkk śalyamuṇṭākukayēā, niṅṅaḷ rēāgabādhitarākukayēā ceytāl niṅṅaḷuṭe āyudhaṅṅaḷ tāḻe vekkunnatin kuṟṟamilla. ennāl niṅṅaḷ jāgrata pularttuka tanne vēṇaṁ. tīrccayāyuṁ allāhu satyaniṣēdhikaḷkk apamānakaramāya śikṣa orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah An-Nisa, Verse 102
فَإِذَا قَضَيۡتُمُ ٱلصَّلَوٰةَ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ قِيَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِكُمۡۚ فَإِذَا ٱطۡمَأۡنَنتُمۡ فَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَۚ إِنَّ ٱلصَّلَوٰةَ كَانَتۡ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ كِتَٰبٗا مَّوۡقُوتٗا
aṅṅane namaskāraṁ nirvahiccu kaḻiññāl niṅṅaḷ ninnu keāṇṭuṁ irunn keāṇṭuṁ kiṭann keāṇṭuṁ allāhuve ōrmikkuka. samādhānāvasthayilāyāl niṅṅaḷ namaskāraṁ muṟaprakāraṁ tanne nirvahikkuka. tīrccayāyuṁ namaskāraṁ satyaviśvāsikaḷkk samayaṁ nirṇayikkappeṭṭa oru nirbandhabādhyatayākunnu
Surah An-Nisa, Verse 103
وَلَا تَهِنُواْ فِي ٱبۡتِغَآءِ ٱلۡقَوۡمِۖ إِن تَكُونُواْ تَأۡلَمُونَ فَإِنَّهُمۡ يَأۡلَمُونَ كَمَا تَأۡلَمُونَۖ وَتَرۡجُونَ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا يَرۡجُونَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
śatrujanataye tēṭippiṭikkunna kāryattil niṅṅaḷ derbalyaṁ kāṇikkarut. niṅṅaḷ vēdana anubhavikkunnuṇṭeṅkil, niṅṅaḷ vēdana anubhavikkunnat pēālettanne avaruṁ vēdana anubhavikkunnuṇṭ. niṅṅaḷākaṭṭe avarkk pratīkṣikkānillāttat (anugrahaṁ) allāhuviṅkal ninn pratīkṣikkunnumuṇṭ. allāhu aṟivuḷḷavanuṁ yuktiyuḷḷavanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 104
إِنَّآ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ لِتَحۡكُمَ بَيۡنَ ٱلنَّاسِ بِمَآ أَرَىٰكَ ٱللَّهُۚ وَلَا تَكُن لِّلۡخَآئِنِينَ خَصِيمٗا
ninakk allāhu kāṇiccutannatanusaricc janaṅṅaḷkkiṭayil nī vidhikalpikkuvān vēṇṭiyāṇ satyaprakāraṁ nāṁ ninakk vēdagranthaṁ avatarippiccu tanniṭṭuḷḷat. nī vañcakanmārkk vēṇṭi vādikkunnavanākarut
Surah An-Nisa, Verse 105
وَٱسۡتَغۡفِرِ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
allāhuvēāṭ pāpamēācanaṁ tēṭuka. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 106
وَلَا تُجَٰدِلۡ عَنِ ٱلَّذِينَ يَخۡتَانُونَ أَنفُسَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ خَوَّانًا أَثِيمٗا
ātmavañcana naṭattikkeāṇṭirikkunna āḷukaḷkk vēṇṭi nī tarkkikkarut. mahāvañcakanuṁ adharm'makāriyumāya orāḷeyuṁ allāhu iṣṭappeṭukayē illa
Surah An-Nisa, Verse 107
يَسۡتَخۡفُونَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَلَا يَسۡتَخۡفُونَ مِنَ ٱللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمۡ إِذۡ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرۡضَىٰ مِنَ ٱلۡقَوۡلِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا يَعۡمَلُونَ مُحِيطًا
avar janaṅṅaḷil ninn (kāryaṅṅaḷ) oḷiccu vekkunnu. ennāl allāhuvil ninn (onnuṁ) oḷiccuvekkān avarkk kaḻiyilla. allāhu iṣṭappeṭātta vākkukaḷilūṭe avar rātriyil gūḍhālēācana naṭattikkeāṇṭirikkumpēāḷ avar avaruṭe kūṭettanneyuṇṭ. avar pravarttikkunnatellāṁ sampūrṇṇamāyi aṟiyunnavanākunnu allāhu
Surah An-Nisa, Verse 108
هَـٰٓأَنتُمۡ هَـٰٓؤُلَآءِ جَٰدَلۡتُمۡ عَنۡهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا فَمَن يُجَٰدِلُ ٱللَّهَ عَنۡهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيۡهِمۡ وَكِيلٗا
hē! kūṭṭarē, aihikajīvitattil niṅṅaḷavarkk vēṇṭi tarkkiccu. ennāl uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avarkk vēṇṭi allāhuvēāṭ tarkkikkān ārāṇuḷḷat? alleṅkil avaruṭe kāryaṁ ēṟṟeṭukkān ārāṇuṇṭāyirikkuka
Surah An-Nisa, Verse 109
وَمَن يَعۡمَلۡ سُوٓءًا أَوۡ يَظۡلِمۡ نَفۡسَهُۥ ثُمَّ يَسۡتَغۡفِرِ ٱللَّهَ يَجِدِ ٱللَّهَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
āreṅkiluṁ valla tinmayuṁ ceyyukayēā, svantattēāṭ tanne akramaṁ pravarttikkukayēā ceytiṭṭ allāhuvēāṭ pāpamēācanaṁ tēṭunna pakṣaṁ ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumāyi allāhuve avan kaṇṭettunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 110
وَمَن يَكۡسِبۡ إِثۡمٗا فَإِنَّمَا يَكۡسِبُهُۥ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا
vallavanuṁ pāpaṁ sampādicc vekkunna pakṣaṁ avanṟe tanne dēāṣattināyiṭṭāṇ avanat sampādicc vekkunnat. allāhu sarvvajñanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 111
وَمَن يَكۡسِبۡ خَطِيٓـَٔةً أَوۡ إِثۡمٗا ثُمَّ يَرۡمِ بِهِۦ بَرِيٓـٔٗا فَقَدِ ٱحۡتَمَلَ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا
āreṅkiluṁ valla teṟṟēā kuṟṟamēā pravarttikkukayuṁ, enniṭṭ at oru niraparādhiyuṭe pēril ārēāpikkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avan oru kaḷḷa'ārēāpaṇavuṁ pratyakṣamāya oru pāpavuṁ pēṟukayāṇ ceytirikkunnat
Surah An-Nisa, Verse 112
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكَ وَرَحۡمَتُهُۥ لَهَمَّت طَّآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ أَن يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِن شَيۡءٖۚ وَأَنزَلَ ٱللَّهُ عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمۡ تَكُن تَعۡلَمُۚ وَكَانَ فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكَ عَظِيمٗا
ninṟe mēl allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavumillāyirunnuveṅkil avaril oru vibhāgaṁ ninne piḻappicc kaḷayuvān tuniññirikkukayāyirunnu. (vāstavattil) avar avare tanneyāṇ piḻappikkunnat. ninakk avar oru upadravavuṁ varuttunnatalla. allāhu ninakk vēdavuṁ jñānavuṁ avatarippicc tarikayuṁ, ninakk aṟivillātirunnat paṭhippikkukayuṁ ceytirikkunnu. ninṟe mēluḷḷa allāhuvinṟe anugrahaṁ mahattāyatākunnu
Surah An-Nisa, Verse 113
۞لَّا خَيۡرَ فِي كَثِيرٖ مِّن نَّجۡوَىٰهُمۡ إِلَّا مَنۡ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوۡ مَعۡرُوفٍ أَوۡ إِصۡلَٰحِۭ بَيۡنَ ٱلنَّاسِۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِ ٱللَّهِ فَسَوۡفَ نُؤۡتِيهِ أَجۡرًا عَظِيمٗا
avaruṭe rahasyālēācanakaḷil mikkatiluṁ yāteāru nanmayumilla. valla dānadharm'mavuṁ ceyyānēā , sadācāraṁ kaikkeāḷḷānēā, janaṅṅaḷkkiṭayil rañjippuṇṭākkānēā kalpikkunna āḷukaḷuṭe vākkukaḷileāḻike. vallavanuṁ allāhuvinṟe peāruttaṁ tēṭikkeāṇṭ aprakāraṁ ceyyunna pakṣaṁ avan nāṁ mahattāya pratiphalaṁ nalkunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 114
وَمَن يُشَاقِقِ ٱلرَّسُولَ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ ٱلۡهُدَىٰ وَيَتَّبِعۡ غَيۡرَ سَبِيلِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ نُوَلِّهِۦ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصۡلِهِۦ جَهَنَّمَۖ وَسَآءَتۡ مَصِيرًا
tanikk sanmārgaṁ vyaktamāyikkaḻiñña śēṣavuṁ āreṅkiluṁ daivadūtanumāyi etirtt nilkkukayuṁ, satyaviśvāsikaḷuṭetallātta mārgaṁ pintuṭarukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ avan tiriñña vaḻikk tanne nāṁ avane tiriccuviṭunnatuṁ, narakattiliṭṭ nāmavane karikkunnatumāṇ. atetra mēāśamāya paryavasānaṁ
Surah An-Nisa, Verse 115
إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُۚ وَمَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلَۢا بَعِيدًا
tannēāṭ paṅkucērkkappeṭuka ennat allāhu peāṟukkukayilla; tīrcca. ateāḻiccuḷḷat avan uddēśikkunnavarkk avan peāṟuttukeāṭukkunnatāṇ. ār allāhuvēāṭ paṅkucērkkunnuvēā avan bahudūraṁ piḻaccu pēāyirikkunnu
Surah An-Nisa, Verse 116
إِن يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦٓ إِلَّآ إِنَٰثٗا وَإِن يَدۡعُونَ إِلَّا شَيۡطَٰنٗا مَّرِيدٗا
allāhuvin puṟame avar viḷicc prārt'thikkunnat cila peṇdaivaṅṅaḷe mātramākunnu. (vāstavattil) dhikkāriyāya piśācine mātramāṇ avar viḷicc prārt'thikkunnat
Surah An-Nisa, Verse 117
لَّعَنَهُ ٱللَّهُۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنۡ عِبَادِكَ نَصِيبٗا مَّفۡرُوضٗا
avane (piśācine) allāhu śapiccirikkunnu. avan (allāhuvēāṭ) paṟayukayuṇṭāyi: ninṟe dāsanmāril ninn oru niścita vihitaṁ (enṟetāyi) ñān uṇṭākkittīrkkunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 118
وَلَأُضِلَّنَّهُمۡ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمۡ وَلَأٓمُرَنَّهُمۡ فَلَيُبَتِّكُنَّ ءَاذَانَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ وَلَأٓمُرَنَّهُمۡ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلۡقَ ٱللَّهِۚ وَمَن يَتَّخِذِ ٱلشَّيۡطَٰنَ وَلِيّٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِ فَقَدۡ خَسِرَ خُسۡرَانٗا مُّبِينٗا
avare ñān vaḻipiḻappikkukayuṁ vyāmēāhippikkukayuṁ ceyyuṁ. ñānavarēāṭ kalpikkumpēāḷ avar kālikaḷuṭe kātukaḷ kīṟimuṟikkuṁ. ñānavarēāṭ kalpikkumpēāḷ avar allāhuvinṟe sr̥ṣṭi (prakr̥ti) alaṅkēālappeṭuttuṁ. vallavanuṁ allāhuvin puṟame piśācine rakṣādhikāriyāyi svīkarikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avan pratyakṣamāya naṣṭaṁ paṟṟiyavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 119
يَعِدُهُمۡ وَيُمَنِّيهِمۡۖ وَمَا يَعِدُهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ إِلَّا غُرُورًا
avan (piśāc) avarkk vāgdānaṅṅaḷ nalkukayuṁ, avare vyāmēāhippikkukayuṁ ceyyunnu. piśāc avarkk nalkunna vāgdānaṁ vañcanayallāte maṟṟeānnumalla
Surah An-Nisa, Verse 120
أُوْلَـٰٓئِكَ مَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنۡهَا مَحِيصٗا
attarakkārkkuḷḷa saṅkētaṁ narakamākunnu. atil ninn ōṭirakṣappeṭuvān oriṭavuṁ avar kaṇṭettukayilla
Surah An-Nisa, Verse 121
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ سَنُدۡخِلُهُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٗاۚ وَمَنۡ أَصۡدَقُ مِنَ ٱللَّهِ قِيلٗا
ennāl viśvasikkukayuṁ, salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avare nāṁ kīḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷil pravēśippikkunnatāṇ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. allāhuvinṟe satyamāya vāgdānamāṇat. allāhuvēkkāḷ satyasandhamāyi sansārikkunnavan āruṇṭ
Surah An-Nisa, Verse 122
لَّيۡسَ بِأَمَانِيِّكُمۡ وَلَآ أَمَانِيِّ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِۗ مَن يَعۡمَلۡ سُوٓءٗا يُجۡزَ بِهِۦ وَلَا يَجِدۡ لَهُۥ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
kāryaṁ niṅṅaḷuṭe vyāmēāhaṅṅaḷanusariccalla. vēdakkāruṭe vyāmēāhaṅṅaḷanusariccumalla. ār tinma pravartticcāluṁ atinnuḷḷa pratiphalaṁ avann nalkappeṭuṁ. allāhuvin puṟame tanikk oru mitratteyuṁ sahāyiyeyuṁ avan kaṇṭettukayumilla
Surah An-Nisa, Verse 123
وَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ مِن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَأُوْلَـٰٓئِكَ يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ وَلَا يُظۡلَمُونَ نَقِيرٗا
āṇākaṭṭe peṇṇākaṭṭe , ār satyaviśvāsiyāyikkeāṇṭ salpravr̥ttikaḷ ceyyunnuvēā avar svargattil pravēśikkunnatāṇ. avarēāṭ oru tarimpuṁ anīti kāṇikkappeṭunnatalla
Surah An-Nisa, Verse 124
وَمَنۡ أَحۡسَنُ دِينٗا مِّمَّنۡ أَسۡلَمَ وَجۡهَهُۥ لِلَّهِ وَهُوَ مُحۡسِنٞ وَٱتَّبَعَ مِلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۗ وَٱتَّخَذَ ٱللَّهُ إِبۡرَٰهِيمَ خَلِيلٗا
sadvr̥ttanāyikkeāṇṭ tanṟe mukhatte allāhuvin kīḻpeṭuttukayuṁ, nērmārgattiluṟacc ninn keāṇṭ ibrāhīminṟe mārgatte pintuṭarukayuṁ ceytavanēkkāḷ uttama matakkāran āruṇṭ? allāhu ibrāhīmine suhr̥ttāyi svīkariccirikkunnu
Surah An-Nisa, Verse 125
وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٖ مُّحِيطٗا
ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷatellāṁ allāhuvinṟetākunnu. allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ pūrṇṇamāya aṟivuḷḷavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 126
وَيَسۡتَفۡتُونَكَ فِي ٱلنِّسَآءِۖ قُلِ ٱللَّهُ يُفۡتِيكُمۡ فِيهِنَّ وَمَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ فِي يَتَٰمَى ٱلنِّسَآءِ ٱلَّـٰتِي لَا تُؤۡتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرۡغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَٱلۡمُسۡتَضۡعَفِينَ مِنَ ٱلۡوِلۡدَٰنِ وَأَن تَقُومُواْ لِلۡيَتَٰمَىٰ بِٱلۡقِسۡطِۚ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِهِۦ عَلِيمٗا
strīkaḷuṭe kāryattil avar ninnēāṭ vidhi tēṭunnu. paṟayuka: avaruṭe kāryattil allāhu niṅṅaḷkk vidhi nalkunnu. strīkaḷkk niścayikkappeṭṭa avakāśaṁ niṅṅaḷ nalkātirikkukayuṁ, ennāl niṅṅaḷ vivāhaṁ kaḻikkān mēāhikkukayuṁ ceyyunna anātha strīkaḷuṭe kāryattiluṁ, balahīnarāya kuṭṭikaḷuṭe kāryattiluṁ ī granthattil niṅṅaḷkk vāyiccukēḷpikkappeṭunnat (niṅṅaḷ śrad'dhikkukayuṁ ceyyuka.) anāthakaḷēāṭ niṅṅaḷ nītiyēāṭe varttikkaṇamenna kalpanayuṁ (śrad'dhikkuka.) niṅṅaḷ ceyyunna ēteāru nallakāryavuṁ allāhu (pūrṇṇamāyi) aṟiyunnavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 127
وَإِنِ ٱمۡرَأَةٌ خَافَتۡ مِنۢ بَعۡلِهَا نُشُوزًا أَوۡ إِعۡرَاضٗا فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَآ أَن يُصۡلِحَا بَيۡنَهُمَا صُلۡحٗاۚ وَٱلصُّلۡحُ خَيۡرٞۗ وَأُحۡضِرَتِ ٱلۡأَنفُسُ ٱلشُّحَّۚ وَإِن تُحۡسِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا
oru strī tanṟe bharttāvil ninn piṇakkamēā avagaṇanayēā bhayappeṭunnuveṅkil avar parasparaṁ valla ottutīrppuṁ uṇṭākkunnatil avarkk kuṟṟamilla. ottutīrppil ettunnatāṇ kūṭutal nallat. piśukk manas'sukaḷil ninn viṭṭ māṟāttatākunnu. niṅṅaḷ nalla nilayil varttikkukayuṁ, sūkṣmata pālikkukayumāṇeṅkil tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷ ceytu keāṇṭirikkunnatellāṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 128
وَلَن تَسۡتَطِيعُوٓاْ أَن تَعۡدِلُواْ بَيۡنَ ٱلنِّسَآءِ وَلَوۡ حَرَصۡتُمۡۖ فَلَا تَمِيلُواْ كُلَّ ٱلۡمَيۡلِ فَتَذَرُوهَا كَٱلۡمُعَلَّقَةِۚ وَإِن تُصۡلِحُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
niṅṅaḷ etratanne āgrahiccāluṁ bhāryamārkkiṭayil tulyanīti pālikkān niṅṅaḷkkeārikkaluṁ sādhikkukayilla. atināl niṅṅaḷ (orāḷilēkk) pūrṇṇamāyi tiriññukeāṇṭ maṟṟavaḷe keṭṭiyiṭṭavaḷeppēāle viṭṭēkkarut. niṅṅaḷ (perumāṟṟaṁ) nannākkittīrkkukayuṁ, sūkṣmata pālikkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 129
وَإِن يَتَفَرَّقَا يُغۡنِ ٱللَّهُ كُلّٗا مِّن سَعَتِهِۦۚ وَكَانَ ٱللَّهُ وَٰسِعًا حَكِيمٗا
ini avar iruvaruṁ vērpiriyukayāṇeṅkil allāhu avanṟe viśālamāya kaḻivil ninn avar ōrēāruttarkkuṁ svāśrayatvaṁ nalkunnatāṇ. allāhu vipulamāya kaḻivuḷḷavanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 130
وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ وَلَقَدۡ وَصَّيۡنَا ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكُمۡ وَإِيَّاكُمۡ أَنِ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ وَإِن تَكۡفُرُواْ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدٗا
ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatumellāṁ allāhuvinṟetākunnu. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka enn niṅṅaḷkk mump vēdaṁ nalkappeṭṭavarēāṭuṁ, niṅṅaḷēāṭuṁ nāṁ vasviyyatt ceytirikkunnu. niṅṅaḷ aviśvasikkunna pakṣaṁ (allāhuvin oru naṣṭavumilla. kāraṇaṁ) ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷatellāṁ allāhuvinṟetākunnu. allāhu parāśrayamuktanuṁ stutyarhanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 131
وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلًا
ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷatellāṁ allāhuvinṟetākunnu. kaikāryakarttāvāyi allāhu mati
Surah An-Nisa, Verse 132
إِن يَشَأۡ يُذۡهِبۡكُمۡ أَيُّهَا ٱلنَّاسُ وَيَأۡتِ بِـَٔاخَرِينَۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرٗا
janaṅṅaḷē, avan uddēśikkunnuveṅkil niṅṅaḷe avan nīkkaṁ ceyyukayuṁ, maṟṟeāru vibhāgatte avan keāṇṭ varikayuṁ ceyyunnatāṇ. allāhu atin kaḻivuḷḷavanatre
Surah An-Nisa, Verse 133
مَّن كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ ٱلدُّنۡيَا فَعِندَ ٱللَّهِ ثَوَابُ ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ سَمِيعَۢا بَصِيرٗا
vallavanuṁ ihalēākatte pratiphalamāṇ lakṣyamākkunnateṅkil (avan manas'silākkaṭṭe) allāhuvinṟe pakkal tanneyāṇ ihalēākatte pratiphalavuṁ paralēākatta pratiphalavuṁ.allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ kāṇunnavanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 134
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّـٰمِينَ بِٱلۡقِسۡطِ شُهَدَآءَ لِلَّهِ وَلَوۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِكُمۡ أَوِ ٱلۡوَٰلِدَيۡنِ وَٱلۡأَقۡرَبِينَۚ إِن يَكُنۡ غَنِيًّا أَوۡ فَقِيرٗا فَٱللَّهُ أَوۡلَىٰ بِهِمَاۖ فَلَا تَتَّبِعُواْ ٱلۡهَوَىٰٓ أَن تَعۡدِلُواْۚ وَإِن تَلۡوُۥٓاْ أَوۡ تُعۡرِضُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuvin vēṇṭi sākṣyaṁ vahikkunnavarenna nilayil kaṇiśamāyi nīti nilanirttunnavarāyirikkaṇaṁ. at niṅṅaḷkk tanneyēā, niṅṅaḷuṭe mātāpitākkaḷ, aṭutta bandhukkaḷ ennivarkkēā pratikūlamāyittīrnnāluṁ śari. (kakṣi) dhanikanēā, daridranēā ākaṭṭe, ā raṇṭ vibhāgattēāṭuṁ kūṭutal bandhappeṭṭavan allāhuvākunnu. atināl niṅṅaḷ nīti pālikkāte tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟarut. niṅṅaḷ vaḷacceāṭikkukayēā oḻiññ māṟukayēā ceyyunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟiyellāṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu allāhu
Surah An-Nisa, Verse 135
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلَّذِي نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ مِن قَبۡلُۚ وَمَن يَكۡفُرۡ بِٱللَّهِ وَمَلَـٰٓئِكَتِهِۦ وَكُتُبِهِۦ وَرُسُلِهِۦ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلَۢا بَعِيدًا
satyaviśvāsikaḷē, allāhuviluṁ, avanṟe dūtaniluṁ, avanṟe dūtann avan avatarippicca granthattiluṁ mump avan avatarippicca granthattiluṁ niṅṅaḷ viśvasikkuvin. allāhuviluṁ, avanṟe malakkukaḷiluṁ, avanṟe granthaṅṅaḷiluṁ avanṟe dūtanmāriluṁ, antyadinattiluṁ vallavanuṁ aviśvasikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avan bahudūraṁ piḻaccu pēāyirikkunnu
Surah An-Nisa, Verse 136
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ ثُمَّ ءَامَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ ثُمَّ ٱزۡدَادُواْ كُفۡرٗا لَّمۡ يَكُنِ ٱللَّهُ لِيَغۡفِرَ لَهُمۡ وَلَا لِيَهۡدِيَهُمۡ سَبِيلَۢا
(orikkal) viśvasikkukayuṁ pinnīṭ aviśvasikkukayuṁ, vīṇṭuṁ viśvasicciṭṭ pinneyuṁ aviśvasikkukayuṁ, anantaraṁ aviśvāsaṁ kūṭikkūṭi varukayuṁ ceytavarārēā avarkk allāhu peāṟuttukeāṭukkukayē illa. avare avan nērvaḻiyilēkk nayikkunnatumalla
Surah An-Nisa, Verse 137
بَشِّرِ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ بِأَنَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمًا
kapaṭaviśvāsikaḷkk vēdanayēṟiya śikṣayuṇṭ enna santēāṣavārtta nī avare aṟiyikkuka
Surah An-Nisa, Verse 138
ٱلَّذِينَ يَتَّخِذُونَ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۚ أَيَبۡتَغُونَ عِندَهُمُ ٱلۡعِزَّةَ فَإِنَّ ٱلۡعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعٗا
satyaviśvāsikaḷe viṭṭ satyaniṣēdhikaḷe uṟṟamitraṅṅaḷāyi svīkarikkunnavarākunnu avar. avaruṭe (satyaniṣēdhikaḷuṭe) aṭukkal pratāpaṁ tēṭippēākukayāṇēā avar? ennāl tīrccayāyuṁ pratāpaṁ muḻuvan allāhuvinṟe adhīnattilākunnu
Surah An-Nisa, Verse 139
وَقَدۡ نَزَّلَ عَلَيۡكُمۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ أَنۡ إِذَا سَمِعۡتُمۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ يُكۡفَرُ بِهَا وَيُسۡتَهۡزَأُ بِهَا فَلَا تَقۡعُدُواْ مَعَهُمۡ حَتَّىٰ يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيۡرِهِۦٓ إِنَّكُمۡ إِذٗا مِّثۡلُهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ جَامِعُ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱلۡكَٰفِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا
allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ niṣēdhikkappeṭunnatuṁ parihasikkappeṭunnatuṁ niṅṅaḷ kēṭṭāl attarakkār maṟṟuvalla varttamānattiluṁ pravēśikkunnat vare niṅṅaḷ avarēāṭeāppaṁ irikkarutennuṁ, aṅṅane irikkunna pakṣaṁ niṅṅaḷuṁ avareppēālettanne āyirikkumennuṁ ī granthattil allāhu niṅṅaḷkk avatarippiccu tanniṭṭuṇṭallēā. kapaṭaviśvāsikaḷeyuṁ aviśvāsikaḷeyuṁ onnicc allāhu narakattil orumiccukūṭṭuka tanneceyyuṁ
Surah An-Nisa, Verse 140
ٱلَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمۡ فَإِن كَانَ لَكُمۡ فَتۡحٞ مِّنَ ٱللَّهِ قَالُوٓاْ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡ وَإِن كَانَ لِلۡكَٰفِرِينَ نَصِيبٞ قَالُوٓاْ أَلَمۡ نَسۡتَحۡوِذۡ عَلَيۡكُمۡ وَنَمۡنَعۡكُم مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۚ فَٱللَّهُ يَحۡكُمُ بَيۡنَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ وَلَن يَجۡعَلَ ٱللَّهُ لِلۡكَٰفِرِينَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ سَبِيلًا
niṅṅaḷuṭe sthitigatikaḷ uṟṟunēākkikkeāṇṭirikkunnavaratre avar (kapaṭaviśvāsikaḷ) niṅṅaḷkk allāhuviṅkal ninn oru vijayaṁ kaivannāl avar paṟayuṁ; ñaṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe kūṭeyāyirunnillē enn. ini aviśvāsikaḷkkāṇ valla nēṭṭavumuṇṭākunnateṅkil avar paṟayuṁ; niṅṅaḷuṭe mēl ñaṅṅaḷ vijaya sādhyata nēṭiyiṭṭuṁ viśvāsikaḷil ninn niṅṅaḷe ñaṅṅaḷ rakṣiccillē enn. ennāl uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil niṅṅaḷkkiṭayil allāhu vidhi kalpikkunnatāṇ. viśvāsikaḷkketiril allāhu orikkaluṁ satyaniṣēdhikaḷkk vaḻi tuṟannukeāṭukkunnatalla
Surah An-Nisa, Verse 141
إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ يُخَٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَهُوَ خَٰدِعُهُمۡ وَإِذَا قَامُوٓاْ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ قَامُواْ كُسَالَىٰ يُرَآءُونَ ٱلنَّاسَ وَلَا يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ إِلَّا قَلِيلٗا
tīrccayāyuṁ kapaṭaviśvāsikaḷ allāhuve vañcikkān nēākkukayāṇ. yathārt'thattil allāhu avareyāṇ vañcikkunnat. avar namaskārattin ninnāl udāsīnarāyikkeāṇṭuṁ, āḷukaḷe kāṇikkān vēṇṭiyumāṇ nilkkunnat. kuṟacc mātramē avar allāhuve ōrmikkukayuḷḷū
Surah An-Nisa, Verse 142
مُّذَبۡذَبِينَ بَيۡنَ ذَٰلِكَ لَآ إِلَىٰ هَـٰٓؤُلَآءِ وَلَآ إِلَىٰ هَـٰٓؤُلَآءِۚ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ سَبِيلٗا
ī kakṣiyilēkkēā, ā kakṣiyilēkkēā cērāte atiniṭayil āṭikkeāṇṭirikkunnavarāṇavar. vallavaneyuṁ allāhu vaḻipiḻappiccāl avann pinne oru mārgavuṁ nī kaṇṭettukayilla
Surah An-Nisa, Verse 143
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَجۡعَلُواْ لِلَّهِ عَلَيۡكُمۡ سُلۡطَٰنٗا مُّبِينًا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷeyallāte uṟṟamitraṅṅaḷāyi svīkarikkarut. allāhuvin niṅṅaḷkketiril vyaktamāya teḷivuṇṭākkivekkān niṅṅaḷ āgrahikkunnuvēā
Surah An-Nisa, Verse 144
إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ فِي ٱلدَّرۡكِ ٱلۡأَسۡفَلِ مِنَ ٱلنَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمۡ نَصِيرًا
tīrccayāyuṁ kapaṭaviśvāsikaḷ narakattinṟe aṭittaṭṭilākunnu. avarkkeāru sahāyiyeyuṁ nī kaṇṭettunnatalla
Surah An-Nisa, Verse 145
إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ وَأَصۡلَحُواْ وَٱعۡتَصَمُواْ بِٱللَّهِ وَأَخۡلَصُواْ دِينَهُمۡ لِلَّهِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ مَعَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۖ وَسَوۡفَ يُؤۡتِ ٱللَّهُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ أَجۡرًا عَظِيمٗا
ennāl paścāttapicc maṭaṅṅukayuṁ, nilapāṭ nannākkukayuṁ, allāhuve muṟukepiṭikkukayuṁ, taṅṅaḷuṭe matatte niṣkaḷaṅkamāyi allāhuvinu vēṇṭi ākkukayuṁ ceytavar itil ninneāḻivākunnu, avar satyaviśvāsikaḷēāṭeāppamākunnu. satyaviśvāsikaḷkk allāhu mahattāya pratiphalaṁ nalkunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 146
مَّا يَفۡعَلُ ٱللَّهُ بِعَذَابِكُمۡ إِن شَكَرۡتُمۡ وَءَامَنتُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمٗا
niṅṅaḷ nandikāṇikkukayuṁ, viśvasikkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ niṅṅaḷe śikṣicciṭṭ allāhuvin ent kiṭṭānāṇ? allāhu kr̥tajñanuṁ sarvvajñanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 147
۞لَّا يُحِبُّ ٱللَّهُ ٱلۡجَهۡرَ بِٱلسُّوٓءِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ إِلَّا مَن ظُلِمَۚ وَكَانَ ٱللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا
cīttavākk parasyamākkunnat allāhu iṣṭappeṭukayilla. drēāhikkappeṭṭavann oḻike. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 148
إِن تُبۡدُواْ خَيۡرًا أَوۡ تُخۡفُوهُ أَوۡ تَعۡفُواْ عَن سُوٓءٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَفُوّٗا قَدِيرًا
niṅṅaḷ oru nalla kāryaṁ rahasyamāyēā parasyamāyēā ceyyukayāṇeṅkil, athavā, oru duṣpravr̥tti māpp ceyt keāṭukkukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe māppunalkunnavanuṁ sarvvaśaktanumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 149
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكۡفُرُونَ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَيُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُواْ بَيۡنَ ٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَيَقُولُونَ نُؤۡمِنُ بِبَعۡضٖ وَنَكۡفُرُ بِبَعۡضٖ وَيُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُواْ بَيۡنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا
allāhuviluṁ avanṟe dūtanmāriluṁ aviśvasikkukayuṁ, (viśvāsakāryattil) allāhuvinuṁ avanṟe dūtanmārkkumiṭayil vivēcanaṁ kalpikkān āgrahikkukayuṁ ñaṅṅaḷ cilaril viśvasikkukayuṁ, cilare niṣēdhikkukayuṁ ceyyunnu enn paṟayukayuṁ, aṅṅane atinniṭayil (viśvāsattinuṁ aviśvāsattinumiṭayil) maṟṟeāru mārgaṁ svīkarikkān uddēśikkukayuṁ ceyyunnavarārēā
Surah An-Nisa, Verse 150
أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ حَقّٗاۚ وَأَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٗا مُّهِينٗا
avar tanneyākunnu yathārt'thattil satyaniṣēdhikaḷ. satyaniṣēdhikaḷkk apamānakaramāya śikṣa nāṁ orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah An-Nisa, Verse 151
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ وَلَمۡ يُفَرِّقُواْ بَيۡنَ أَحَدٖ مِّنۡهُمۡ أُوْلَـٰٓئِكَ سَوۡفَ يُؤۡتِيهِمۡ أُجُورَهُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
allāhuviluṁ avanṟe dūtanmāriluṁ viśvasikkukayuṁ, avaril ārkkiṭayiluṁ vivēcanaṁ kāṇikkātirikkukayuṁ ceytavarārēā avar arhikkunna pratiphalaṁ avarkk allāhu nalkunnatāṇ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 152
يَسۡـَٔلُكَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيۡهِمۡ كِتَٰبٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِۚ فَقَدۡ سَأَلُواْ مُوسَىٰٓ أَكۡبَرَ مِن ذَٰلِكَ فَقَالُوٓاْ أَرِنَا ٱللَّهَ جَهۡرَةٗ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ بِظُلۡمِهِمۡۚ ثُمَّ ٱتَّخَذُواْ ٱلۡعِجۡلَ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُ فَعَفَوۡنَا عَن ذَٰلِكَۚ وَءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ سُلۡطَٰنٗا مُّبِينٗا
vēdakkār ninnēāṭ āvaśyappeṭunnu; nī avarkk ākāśatt ninn oru granthaṁ iṟakkikeāṭukkaṇamenn. ennāl atinekkāḷ gurutaramāyat avar mūsāyēāṭ āvaśyappeṭṭiṭṭuṇṭ (atāyat) allāhuve ñaṅṅaḷkk pratyakṣattil kāṇiccutaraṇaṁ ennavar paṟayukayuṇṭāyi. appēāḷ avaruṭe akramaṁ kāraṇaṁ iṭittī avare piṭikūṭi. pinne vyaktamāya teḷivukaḷ vannukiṭṭiyatin śēṣaṁ avar kāḷakkuṭṭiye (daivamāyi) svīkariccu. enniṭṭ nāṁ at peāṟuttukeāṭuttu. mūsāykk naṁ vyaktamāya n'yāyapramāṇaṁ nalkukayuṁ ceytu
Surah An-Nisa, Verse 153
وَرَفَعۡنَا فَوۡقَهُمُ ٱلطُّورَ بِمِيثَٰقِهِمۡ وَقُلۡنَا لَهُمُ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا وَقُلۡنَا لَهُمۡ لَا تَعۡدُواْ فِي ٱلسَّبۡتِ وَأَخَذۡنَا مِنۡهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا
avarēāṭ karār vāṅṅuvān vēṇṭi nāṁ avarkk mīte parvvatatte uyarttukayuṁ ceytu. niṅṅaḷ (paṭṭaṇa) vātil kaṭakkunnat talakunicc keāṇṭākaṇaṁ enn nāṁ avarēāṭ paṟayukayuṁ ceytu. niṅṅaḷ śabbatt nāḷil atikramaṁ kāṇikkarut ennuṁ nāṁ avarēāṭ paṟaññu. uṟappēṟiya oru karār nāmavarēāṭ vāṅṅukayuṁ ceytu
Surah An-Nisa, Verse 154
فَبِمَا نَقۡضِهِم مِّيثَٰقَهُمۡ وَكُفۡرِهِم بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَقَتۡلِهِمُ ٱلۡأَنۢبِيَآءَ بِغَيۡرِ حَقّٖ وَقَوۡلِهِمۡ قُلُوبُنَا غُلۡفُۢۚ بَلۡ طَبَعَ ٱللَّهُ عَلَيۡهَا بِكُفۡرِهِمۡ فَلَا يُؤۡمِنُونَ إِلَّا قَلِيلٗا
enniṭṭ avar karār laṅghiccatināluṁ, allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṣēdhiccatināluṁ, an'yāyamāyi pravācakanmāre keālappeṭuttiyatināluṁ, taṅṅaḷuṭe manas'sukaḷ aṭaññukiṭakkukayāṇ enn avar paṟaññatināluṁ (avar śapikkappeṭṭirikkunnu.) tanneyumalla, avaruṭe satyaniṣēdhaṁ kāraṇamāyi allāhu ā manas'sukaḷuṭe mēl mudrakuttiyirikkukayāṇ. ākayāl curukkattilallāte avar viśvasikkukayilla
Surah An-Nisa, Verse 155
وَبِكُفۡرِهِمۡ وَقَوۡلِهِمۡ عَلَىٰ مَرۡيَمَ بُهۡتَٰنًا عَظِيمٗا
avaruṭe satyaniṣēdhaṁ kāraṇamāyuṁ maryaminṟe pēril avar gurutaramāya apavādaṁ paṟaññatināluṁ
Surah An-Nisa, Verse 156
وَقَوۡلِهِمۡ إِنَّا قَتَلۡنَا ٱلۡمَسِيحَ عِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ رَسُولَ ٱللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَٰكِن شُبِّهَ لَهُمۡۚ وَإِنَّ ٱلَّذِينَ ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُۚ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِلَّا ٱتِّبَاعَ ٱلظَّنِّۚ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينَۢا
allāhuvinṟe dūtanāya, maryaminṟe makan masīh īsāye ñaṅṅaḷ kēānnirikkunnu ennavar paṟaññatināluṁ (avar śapikkappeṭṭirikkunnu.) vāstavattil addēhatte avar keālappeṭuttiyiṭṭumilla, krūśicciṭṭumilla. pakṣe (yāthārt'thyaṁ) avarkk tiriccaṟiyātāvukayāṇuṇṭāyat. tīrccayāyuṁ addēhattinṟe (īsāyuṭe) kāryattil bhinniccavar atineppaṟṟi sanśayattil tanneyākunnu. ūhāpēāhatte pintuṭarunnatallāte avarkk akkāryatteppaṟṟi yāteāru aṟivumilla. uṟappāyuṁ addēhatte avar keālappeṭuttiyiṭṭilla
Surah An-Nisa, Verse 157
بَل رَّفَعَهُ ٱللَّهُ إِلَيۡهِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمٗا
ennāl addēhatte allāhu avaṅkalēkk uyarttukayatre ceytat. allāhu pratāpiyuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 158
وَإِن مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ إِلَّا لَيُؤۡمِنَنَّ بِهِۦ قَبۡلَ مَوۡتِهِۦۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَكُونُ عَلَيۡهِمۡ شَهِيدٗا
vēdakkāril āruṁ tanne addēhattinṟe (īsāyuṭe) maraṇattinumump addēhattil viśvasikkāttavarāyi uṇṭāvukayilla. uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷilākaṭṭe addēhaṁ avarkketiril sākṣiyākukayuṁ ceyyuṁ
Surah An-Nisa, Verse 159
فَبِظُلۡمٖ مِّنَ ٱلَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمۡنَا عَلَيۡهِمۡ طَيِّبَٰتٍ أُحِلَّتۡ لَهُمۡ وَبِصَدِّهِمۡ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ كَثِيرٗا
aṅṅane yahūdamataṁ svīkariccavaruṭe akramaṁ kāraṇamāyi avarkk anuvadikkappeṭṭirunna pala nalla vastukkaḷuṁ nāmavarkk niṣid'dhamākki. allāhuvinṟe mārgattil ninn avar janaṅṅaḷe dhārāḷamāyi taṭaññatukeāṇṭuṁ
Surah An-Nisa, Verse 160
وَأَخۡذِهِمُ ٱلرِّبَوٰاْ وَقَدۡ نُهُواْ عَنۡهُ وَأَكۡلِهِمۡ أَمۡوَٰلَ ٱلنَّاسِ بِٱلۡبَٰطِلِۚ وَأَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ مِنۡهُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا
paliśa avarkk nirēādhikkappeṭṭatāyiṭṭuṁ, avarat vāṅṅiyatukeāṇṭuṁ, janaṅṅaḷuṭe svattukaḷ avar an'yāyamāyi tinnatukeāṇṭuṁ kūṭiyāṇ (at niṣid'dhamākkappeṭṭat.) avaril ninnuḷḷa satyaniṣēdhikaḷkk nāṁ vēdanayēṟiya śikṣa orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah An-Nisa, Verse 161
لَّـٰكِنِ ٱلرَّـٰسِخُونَ فِي ٱلۡعِلۡمِ مِنۡهُمۡ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ يُؤۡمِنُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبۡلِكَۚ وَٱلۡمُقِيمِينَ ٱلصَّلَوٰةَۚ وَٱلۡمُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ أُوْلَـٰٓئِكَ سَنُؤۡتِيهِمۡ أَجۡرًا عَظِيمًا
ennāl avaril ninn aṭiyuṟacca aṟivuḷḷavaruṁ, satyaviśvāsikaḷumāyiṭṭuḷḷavar ninakk avatarippikkappeṭṭatiluṁ ninakk mump avatarippikkappeṭṭatiluṁ viśvasikkunnu. prārt'thana muṟapēāle nirvahikkunnavaruṁ, sakātt nalkunnavaruṁ, allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkunnavarumatre avar. aṅṅaneyuḷḷavarkk nāṁ mahattāya pratiphalaṁ nalkunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 162
۞إِنَّآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ كَمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ نُوحٖ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَٱلۡأَسۡبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَٰرُونَ وَسُلَيۡمَٰنَۚ وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا
(nabiyē,) nūhinuṁ addēhattinṟe śēṣamuḷḷa pravācakanmārkkuṁ nāṁ sandēśaṁ nalkiyat pēāle tanne ninakkuṁ nāṁ sandēśaṁ nalkiyirikkunnu. ibrāhīṁ, ismā'īl, iṣākh, ya'akhūb. ya'akhūb santatikaḷ, īsā, ayyūb, yūnus, hāṟūn, sulaimān ennivarkkuṁ nāṁ sandēśaṁ nalkiyirikkunnu. dāvūdin nāṁ sabūr (saṅkīrttanaṁ) nalki
Surah An-Nisa, Verse 163
وَرُسُلٗا قَدۡ قَصَصۡنَٰهُمۡ عَلَيۡكَ مِن قَبۡلُ وَرُسُلٗا لَّمۡ نَقۡصُصۡهُمۡ عَلَيۡكَۚ وَكَلَّمَ ٱللَّهُ مُوسَىٰ تَكۡلِيمٗا
ninakk nāṁ mump vivariccutanniṭṭuḷḷa dūtanmāreyuṁ, ninakk nāṁ vivariccutanniṭṭillātta dūtanmāreyuṁ (nāṁ niyēāgikkukayuṇṭāyi.) mūsāyēāṭ allāhu nēriṭṭ sansārikkukayuṁ ceytu
Surah An-Nisa, Verse 164
رُّسُلٗا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى ٱللَّهِ حُجَّةُۢ بَعۡدَ ٱلرُّسُلِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمٗا
santēāṣavārtta aṟiyikkunnavaruṁ, tākkīt nalkunnavarumāya dūtanmārāyirunnu avar. ā dūtanmārkk śēṣaṁ janaṅṅaḷkk allāhuvinetiril oru n'yāyavuṁ illātirikkān vēṇṭiyāṇat. allāhu pratāpiyuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 165
لَّـٰكِنِ ٱللَّهُ يَشۡهَدُ بِمَآ أَنزَلَ إِلَيۡكَۖ أَنزَلَهُۥ بِعِلۡمِهِۦۖ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يَشۡهَدُونَۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدًا
ennāl allāhu ninakk avatarippiccutannatinṟe kāryattil avan tanne sākṣyaṁ vahikkunnu. avanṟe aṟivinṟe aṭisthānattil tanneyāṇ avanat avatarippicciṭṭuḷḷat. malakkukaḷuṁ (atin) sākṣyaṁ vahikkunnu. sākṣiyāyi allāhu mati
Surah An-Nisa, Verse 166
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ قَدۡ ضَلُّواْ ضَلَٰلَۢا بَعِيدًا
aviśvasikkukayuṁ, allāhuvinṟe mārgattil ninn (janaṅṅaḷe) taṭayukayuṁ ceytavar tīrccayāyuṁ bahudūraṁ piḻacc pēāyirikkunnu
Surah An-Nisa, Verse 167
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَظَلَمُواْ لَمۡ يَكُنِ ٱللَّهُ لِيَغۡفِرَ لَهُمۡ وَلَا لِيَهۡدِيَهُمۡ طَرِيقًا
aviśvasikkukayuṁ, an'yāyaṁ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avarkk allāhu orikkaluṁ peāṟuttukeāṭukkunnatalla
Surah An-Nisa, Verse 168
إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا
narakattinṟe mārgattilēkkallāte maṟṟeāru mārgattilēkkuṁ avan avare nayikkunnatumalla. ennennēkkumāyi avaratil sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. allāhuvin at eḷuppamuḷḷa kāryamākunnu
Surah An-Nisa, Verse 169
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ قَدۡ جَآءَكُمُ ٱلرَّسُولُ بِٱلۡحَقِّ مِن رَّبِّكُمۡ فَـَٔامِنُواْ خَيۡرٗا لَّكُمۡۚ وَإِن تَكۡفُرُواْ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا
janaṅṅaḷē, niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa satyavumāyi niṅṅaḷuṭe aṭukkalitā ṟasūl vannirikkunnu. atināl niṅṅaḷuṭe nanmaykkāyi niṅṅaḷ viśvasikkuka. niṅṅaḷ niṣēdhikkukayāṇeṅkilēā, ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷatellāṁ allāhuvinṟetāṇ. (enn niṅṅaḷ ōrttu keāḷḷuka.) allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Nisa, Verse 170
يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لَا تَغۡلُواْ فِي دِينِكُمۡ وَلَا تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّۚ إِنَّمَا ٱلۡمَسِيحُ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ رَسُولُ ٱللَّهِ وَكَلِمَتُهُۥٓ أَلۡقَىٰهَآ إِلَىٰ مَرۡيَمَ وَرُوحٞ مِّنۡهُۖ فَـَٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦۖ وَلَا تَقُولُواْ ثَلَٰثَةٌۚ ٱنتَهُواْ خَيۡرٗا لَّكُمۡۚ إِنَّمَا ٱللَّهُ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ سُبۡحَٰنَهُۥٓ أَن يَكُونَ لَهُۥ وَلَدٞۘ لَّهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا
vēdakkārē, niṅṅaḷ matakāryattil atirukaviyarut. allāhuvinṟe pēril vāstavamallāte niṅṅaḷ paṟayukayuṁ ceyyarut. maryaminṟe makanāya masīh īsā allāhuvinṟe dūtanuṁ, maryamilēkk avan iṭṭukeāṭutta avanṟe vacanavuṁ, avaṅkal ninnuḷḷa oru ātmāvuṁ mātramākunnu. at keāṇṭ niṅṅaḷ allāhuviluṁ avanṟe dūtanmāriluṁ viśvasikkuka. tritvaṁ enna vākk niṅṅaḷ paṟayarut. niṅṅaḷuṭe nanmaykkāyi niṅṅaḷ (itil ninn) viramikkuka. allāhu ēka ārādhyan mātramākunnu. tanikk oru santānamuṇṭāyirikkuka ennatil ninn avanetrayēā pariśud'dhanatre. ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatumellāṁ avanṟetākunnu. kaikāryakarttāvāyi allāhu tanne mati
Surah An-Nisa, Verse 171
لَّن يَسۡتَنكِفَ ٱلۡمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبۡدٗا لِّلَّهِ وَلَا ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ ٱلۡمُقَرَّبُونَۚ وَمَن يَسۡتَنكِفۡ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَيَسۡتَكۡبِرۡ فَسَيَحۡشُرُهُمۡ إِلَيۡهِ جَمِيعٗا
allāhuvinṟe aṭimayāyirikkunnatil masīh orikkaluṁ vaimanasyaṁ kāṇikkunnatalla. (allāhuvinṟe) sāmīpyaṁ sid'dhicca malakkukaḷuṁ (vaimanasyaṁ kāṇikkunnatalla.) avane (allāhuve) ārādhikkunnatil ār vaimanasyaṁ kāṇikkukayuṁ, ahambhāvaṁ naṭikkukayuṁ ceyyunnuvēā avare muḻuvanuṁ avan tanṟe aṭukkalēkk orumiccukūṭṭunnatāṇ
Surah An-Nisa, Verse 172
فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَيُوَفِّيهِمۡ أُجُورَهُمۡ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضۡلِهِۦۖ وَأَمَّا ٱلَّذِينَ ٱسۡتَنكَفُواْ وَٱسۡتَكۡبَرُواْ فَيُعَذِّبُهُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
ennāl viśvasikkukayuṁ, salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytat ārēā avaruṭetāya pratiphalaṁ avarkkavan niṟavēṟṟikeāṭukkukayuṁ, avanṟe anugrahattil ninn kūṭutalāyi avarkk nalkukayuṁ ceyyunnatāṇ. ennāl, vaimanasyaṁ kāṇikkukayuṁ, ahaṅkarikkukayuṁ ceytavarārēā avarkkavan vēdanayēṟiya śikṣa nalkunnatāṇ. allāhuve kūṭāte taṅṅaḷkk oru uṟṟamitratteyēā sahāyiyeyēā avar kaṇṭettukayumilla
Surah An-Nisa, Verse 173
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ قَدۡ جَآءَكُم بُرۡهَٰنٞ مِّن رَّبِّكُمۡ وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ نُورٗا مُّبِينٗا
manuṣyarē, niṅṅaḷkkitā niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa n'yāyapramāṇaṁ vannukiṭṭiyirikkunnu. vyaktamāya oru prakāśaṁ nāmitā niṅṅaḷkk iṟakkittannirikkunnu
Surah An-Nisa, Verse 174
فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَٱعۡتَصَمُواْ بِهِۦ فَسَيُدۡخِلُهُمۡ فِي رَحۡمَةٖ مِّنۡهُ وَفَضۡلٖ وَيَهۡدِيهِمۡ إِلَيۡهِ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا
atukeāṇṭ ār allāhuvil viśvasikkukayuṁ, avane muṟukepiṭikkukayuṁ ceytuvēā, avare tanṟe kāruṇyattiluṁ anugrahattiluṁ avan pravēśippikkunnatāṇ. avaṅkalēkk avare nērvaḻiyilūṭe avan nayikkunnatumāṇ
Surah An-Nisa, Verse 175
يَسۡتَفۡتُونَكَ قُلِ ٱللَّهُ يُفۡتِيكُمۡ فِي ٱلۡكَلَٰلَةِۚ إِنِ ٱمۡرُؤٌاْ هَلَكَ لَيۡسَ لَهُۥ وَلَدٞ وَلَهُۥٓ أُخۡتٞ فَلَهَا نِصۡفُ مَا تَرَكَۚ وَهُوَ يَرِثُهَآ إِن لَّمۡ يَكُن لَّهَا وَلَدٞۚ فَإِن كَانَتَا ٱثۡنَتَيۡنِ فَلَهُمَا ٱلثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَۚ وَإِن كَانُوٓاْ إِخۡوَةٗ رِّجَالٗا وَنِسَآءٗ فَلِلذَّكَرِ مِثۡلُ حَظِّ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۗ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ أَن تَضِلُّواْۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمُۢ
(nabiyē,) avar ninnēāṭ matavidhi anvēṣikkunnu. paṟayuka: kalālattinṟe praśnattil allāhu niṅṅaḷkkitā matavidhi paṟaññutarunnu. atāyat orāḷ mariccu; ayāḷkk santānamilla; oru sahēādariyuṇṭ. eṅkil ayāḷ viṭṭēccu pēāyatinṟe pakuti avaḷkkuḷḷatāṇ. ini (sahēādari marikkukayuṁ) avaḷkk santānamillātirikkukayumāṇeṅkil sahēādaran avaḷuṭe (pūrṇṇa) avakāśiyāyirikkuṁ. ini raṇṭ sahēādarikaḷāṇuḷḷateṅkil, avan (sahēādaran) viṭṭēccupēāya svattinṟe mūnnil raṇṭu bhāgaṁ avarkkuḷḷatāṇ. ini sahēādaranmāruṁ sahēādarimāruṁ kūṭiyāṇuḷḷateṅkil, āṇin raṇṭ peṇṇinṟetin tulyamāya ōhariyāṇuḷḷat. niṅṅaḷ piḻacc pēākumenn karuti allāhu niṅṅaḷkk kāryaṅṅaḷ vivariccutarunnu. allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanākunnu
Surah An-Nisa, Verse 176