Surah Al-Munafiqoon - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ قَالُواْ نَشۡهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُۥ وَٱللَّهُ يَشۡهَدُ إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَكَٰذِبُونَ
(napiye! Ullonru vaittup puramonru pecum) nayavancakarkal um'mitam vantu, ‘‘niccayamaka nir allahvutaiya tutartan enru nankal catci kurukirom'' enpatakak kurukinranar. Niccayamaka nir allahvutaiya tutar enpatai allah nankarivan. Eninum, inta nayavancakarkal niccayamakap poyyaiye kurukinranar enru allah catciyam kurukiran
Surah Al-Munafiqoon, Verse 1
ٱتَّخَذُوٓاْ أَيۡمَٰنَهُمۡ جُنَّةٗ فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ إِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
(tavira, ivarkal) tankal (poy) cattiyankalai oru ketayamaka vaittuk kontu (makkalai) allahvutaiya pataiyiliruntu tatukkinranar. Niccayamaka ivarkal ceytu kontirukkum kariyam maka kettatu
Surah Al-Munafiqoon, Verse 2
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ ءَامَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ فَهُمۡ لَا يَفۡقَهُونَ
itarkuriya karanamavatu: Ivarkal ‘‘nampikkaik kontom'' enru (vayinal) kurip pinnar atai nirakarittuvittatu tan (karanam). Akave, avarkalutaiya ullankalil muttiraiyitappattu vittatu. Akave, (etaiyum) avarkal unarntukolla mattarkal
Surah Al-Munafiqoon, Verse 3
۞وَإِذَا رَأَيۡتَهُمۡ تُعۡجِبُكَ أَجۡسَامُهُمۡۖ وَإِن يَقُولُواْ تَسۡمَعۡ لِقَوۡلِهِمۡۖ كَأَنَّهُمۡ خُشُبٞ مُّسَنَّدَةٞۖ يَحۡسَبُونَ كُلَّ صَيۡحَةٍ عَلَيۡهِمۡۚ هُمُ ٱلۡعَدُوُّ فَٱحۡذَرۡهُمۡۚ قَٰتَلَهُمُ ٱللَّهُۖ أَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ
(Napiye!) Avarkalai nir parttal, avarkalutaiya tekankal unkalai accariyappatuttum. Avarkal peca arampittal, avarkalutaiya varttaiyaiye ninkal ketkumpati erpatum. (Nir pecuvatarku vayppalikkatu pecuvarkal.) Cuvarril caynta marankalaippol avarkal (acaiyatu) irupparkal. (Avarkal ceviyurum) entac captattaiyum tankalukku virotamakap pecuvatakave ennik kolvarkal. (Napiye!) Ivarkaltan (umatu unmaiyana) etirikal. Akave, ivarkalaip parri nir eccarikkaiyaka iruntu kolviraka. Allah avarkalai alittuvituvan. (Cattiyattiliruntu) avarkal enku celkinranar
Surah Al-Munafiqoon, Verse 4
وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ يَسۡتَغۡفِرۡ لَكُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ لَوَّوۡاْ رُءُوسَهُمۡ وَرَأَيۡتَهُمۡ يَصُدُّونَ وَهُم مُّسۡتَكۡبِرُونَ
avarkalai nokki, ‘‘varunkal; allahvutaiya tutar unkal kurrankalai mannikka, (iraivanitam) koruvar'' enru kurappattal, avarkal tankal talaikalai acaittuk karvamkontu (unkalaip parkkatavarkalaip pol) tirumpic celvatai nir kanpir
Surah Al-Munafiqoon, Verse 5
سَوَآءٌ عَلَيۡهِمۡ أَسۡتَغۡفَرۡتَ لَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ لَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ
(napiye!) Nir avarkalukkup pilaiporukkat tetuvatum allatu, avarkalukkup pilai porukkat tetatiruppatum avarkalukkuc camame. Allah avarkalukkup pilai porukkave mattan. Niccayamaka allah pavam ceyyum (ittakaiya) makkalai nerana valiyil celuttuvatillai
Surah Al-Munafiqoon, Verse 6
هُمُ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُواْ عَلَىٰ مَنۡ عِندَ رَسُولِ ٱللَّهِ حَتَّىٰ يَنفَضُّواْۗ وَلِلَّهِ خَزَآئِنُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَٰكِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَا يَفۡقَهُونَ
ivarkaltan (marra makkalai nokki,) ‘‘allahvutaiya tutarutan irukkum makkalukku ninkal tarmam ceyyatirkal. Atanal, avarkal avarai vittum vilakivituvarkal'' enru kurukinranar. (Napiye! Nir kuruviraka:) ‘‘Vanankal pumiyilulla pokkisankal anaittum allahvukkuc contamanavaiye; eninum, inta nayavancakarkal (itai) unarntukolla mattarkal
Surah Al-Munafiqoon, Verse 7
يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعۡنَآ إِلَى ٱلۡمَدِينَةِ لَيُخۡرِجَنَّ ٱلۡأَعَزُّ مِنۡهَا ٱلۡأَذَلَّۚ وَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِۦ وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ وَلَٰكِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَا يَعۡلَمُونَ
Melum, ‘‘nankal matinavirkut tirumpa vantal, kanniyamulla nankal (nampikkai konta inta) ilivanavarkalai atiliruntu niccayamaka veliyerri vituvom'' enrum kurukinranar. (Napiye! Nir kuruviraka:) Kanniyamellam, allahvukkum, avanutaiya tutarukkum, nampikkaiyalarkalukkum contamanatu. Eninum, inta nayavancakarkal (atai) arintu kollavillai
Surah Al-Munafiqoon, Verse 8
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُلۡهِكُمۡ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
nampikkaiyalarkale! Unkal porulkalum, unkal cantatikalum allahvutaiya napakattai unkalukku marakkatittuvita ventam. Evarenum, ivvaru ceytal attakaiyavarkal niccayamaka nastamataintavarkaltan
Surah Al-Munafiqoon, Verse 9
وَأَنفِقُواْ مِن مَّا رَزَقۡنَٰكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوۡلَآ أَخَّرۡتَنِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُن مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
unkalukku maranam varuvatarku munpakave, nam unkalukkuk kotuttavarriliruntu tarmam ceyyunkal. (Avvaru ceyyatavan maranikkum camayattil,) ‘‘en iraivane! Oru corpa kalattirku ennai vittuvaikka ventama? (Avvaru vittal,) nan tanamum ceyven; (nanmaikalaic ceytu) nallorkalilum akivituven'' enru kuruvan
Surah Al-Munafiqoon, Verse 10
وَلَن يُؤَخِّرَ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِذَا جَآءَ أَجَلُهَاۚ وَٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
(eninum) or atmavutaiya (maranattin) tavanai varumpotu atai allah pirpatuttave mattan. Ninkal ceypavarrai allah nankarintavan avan
Surah Al-Munafiqoon, Verse 11