Surah Yusuf Verse 31 - Tamil Translation by Jan Turst Foundation
Surah Yusufفَلَمَّا سَمِعَتۡ بِمَكۡرِهِنَّ أَرۡسَلَتۡ إِلَيۡهِنَّ وَأَعۡتَدَتۡ لَهُنَّ مُتَّكَـٔٗا وَءَاتَتۡ كُلَّ وَٰحِدَةٖ مِّنۡهُنَّ سِكِّينٗا وَقَالَتِ ٱخۡرُجۡ عَلَيۡهِنَّۖ فَلَمَّا رَأَيۡنَهُۥٓ أَكۡبَرۡنَهُۥ وَقَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّ وَقُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا هَٰذَا بَشَرًا إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا مَلَكٞ كَرِيمٞ
ap penkalin peccakkalai (ajisin manaivi) kettapotu (viruntirkakac) caymanankal cittam ceytu ap penkalukku alaippanuppinal; (viruntirku vanta) ap penkalila ovvoruttikkum (palankalai narukkit tinpatarkaka) oru kattiyum kotuttal. "Ip penkal etire cellum" enru (yusuhpitam) kurinal; ap penkal avaraip parttatum (avaralakil mayanki) avarai mika menmaiyakak kantarkal. (Avar alakil mey marantu) tam kaikalaiyum vettikkontanar; "allahve periyavan; ivar manitare allar! Ivar menmaikkuriya oru malakkeyanri verillai" enru kurinarkal