Surah Maryam - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
كٓهيعٓصٓ
kāph-hā-yā-ain-svād
Surah Maryam, Verse 1
ذِكۡرُ رَحۡمَتِ رَبِّكَ عَبۡدَهُۥ زَكَرِيَّآ
ninṟe rakṣitāv tanṟe dāsanāya sakariyyāykk ceyta anugrahatte sambandhiccuḷḷa vivaraṇamatre it
Surah Maryam, Verse 2
إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ نِدَآءً خَفِيّٗا
(atāyat) addēhaṁ tanṟe rakṣitāvine patukke viḷicc prārt'thicca sandarbhaṁ
Surah Maryam, Verse 3
قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ ٱلۡعَظۡمُ مِنِّي وَٱشۡتَعَلَ ٱلرَّأۡسُ شَيۡبٗا وَلَمۡ أَكُنۢ بِدُعَآئِكَ رَبِّ شَقِيّٗا
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, enṟe ellukaḷ balahīnamāyikkaḻiññirikkunnu. talayāṇeṅkil naraccu tiḷaṅṅunnatāyirikkunnu. enṟe rakṣitāvē, ninnēāṭ prārt'thicciṭṭ ñān bhāgyaṁ keṭṭavanāyiṭṭilla
Surah Maryam, Verse 4
وَإِنِّي خِفۡتُ ٱلۡمَوَٰلِيَ مِن وَرَآءِي وَكَانَتِ ٱمۡرَأَتِي عَاقِرٗا فَهَبۡ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيّٗا
enikk puṟake varānuḷḷa bandhumitrādikaḷeppaṟṟi enikk bhayamākunnu. enṟe bhāryayāṇeṅkil vandhyayumākunnu. atināl ninṟe pakkal ninn nī enikk oru bandhuve (avakāśiye) nalkēṇamē
Surah Maryam, Verse 5
يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنۡ ءَالِ يَعۡقُوبَۖ وَٱجۡعَلۡهُ رَبِّ رَضِيّٗا
enikk avan anantarāvakāśiyāyirikkuṁ. ya'akhūb kuṭumbattinuṁ avan anantarāvakāśiyāyirikkuṁ. enṟe rakṣitāvē, avane nī (ēvarkkuṁ) tr̥ptippeṭṭavanākkukayuṁ ceyyēṇamē
Surah Maryam, Verse 6
يَٰزَكَرِيَّآ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ ٱسۡمُهُۥ يَحۡيَىٰ لَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ مِن قَبۡلُ سَمِيّٗا
hē, sakariyyā, tīrccayāyuṁ ninakk nāṁ oru āṇkuṭṭiyeppaṟṟi santēāṣavārtta aṟiyikkunnu. avanṟe pēr yahyā ennākunnu. mump nāṁ āreyuṁ avanṟe pēr uḷḷavarākkiyiṭṭilla
Surah Maryam, Verse 7
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَكَانَتِ ٱمۡرَأَتِي عَاقِرٗا وَقَدۡ بَلَغۡتُ مِنَ ٱلۡكِبَرِ عِتِيّٗا
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, enikkeṅṅane oru āṇkuṭṭiyuṇṭākuṁ? enṟe bhārya vandhyayākunnu. ñānāṇeṅkil vārd'dhakyattāl cukkiccuḷiñña avasthayilettiyirikkunnu
Surah Maryam, Verse 8
قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٞ وَقَدۡ خَلَقۡتُكَ مِن قَبۡلُ وَلَمۡ تَكُ شَيۡـٔٗا
avan (allāhu) paṟaññu: aṅṅane tanne. mump nī yāteānnumallātirunnappēāḷ ninne ñān sr̥ṣṭiccirikke, it enne sambandhicciṭattēāḷaṁ oru nis'sāra kāryaṁ mātramāṇ enn ninṟe rakṣitāv prakhyāpiccirikkunnu
Surah Maryam, Verse 9
قَالَ رَبِّ ٱجۡعَل لِّيٓ ءَايَةٗۖ قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَٰثَ لَيَالٖ سَوِيّٗا
addēhaṁ (sakariyyā) paṟaññu: nī enikk oru dr̥ṣṭāntaṁ ērpeṭuttittarēṇamē. avan (allāhu) paṟaññu: ninakkuḷḷa dr̥ṣṭāntaṁ vaikalyameānnuṁ illāttavanāyirikkettanne janaṅṅaḷēāṭ mūnn rātri (divasaṁ) nī sansārikkātirikkalākunnu
Surah Maryam, Verse 10
فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ مِنَ ٱلۡمِحۡرَابِ فَأَوۡحَىٰٓ إِلَيۡهِمۡ أَن سَبِّحُواْ بُكۡرَةٗ وَعَشِيّٗا
aṅṅane addēhaṁ prārt'thanāmaṇḍapattil ninn tanṟe janaṅṅaḷuṭe aṭukkalēkk puṟappeṭṭu. enniṭṭ, niṅṅaḷ rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ allāhuvinṟe pariśud'dhiye prakīrttikkuka enn avarēāṭ āṅgyaṁ kāṇiccu
Surah Maryam, Verse 11
يَٰيَحۡيَىٰ خُذِ ٱلۡكِتَٰبَ بِقُوَّةٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡحُكۡمَ صَبِيّٗا
hē, yahyā vēdagranthaṁ balamāyi svīkaricc keāḷḷuka. (enn nāṁ paṟaññu:) kuṭṭiyāyirikkettanne addēhattin nāṁ jñānaṁ nalkukayuṁ ceytu
Surah Maryam, Verse 12
وَحَنَانٗا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَوٰةٗۖ وَكَانَ تَقِيّٗا
nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa anukampayuṁ pariśud'dhiyuṁ (nalki.) addēhaṁ dharm'maniṣṭhayuḷḷavanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 13
وَبَرَّۢا بِوَٰلِدَيۡهِ وَلَمۡ يَكُن جَبَّارًا عَصِيّٗا
tanṟe mātāpitākkaḷkk nanmaceyyunnavanumāyirunnu. niṣṭhūranuṁ anusaraṇaṁ keṭṭavanumāyirunnilla
Surah Maryam, Verse 14
وَسَلَٰمٌ عَلَيۡهِ يَوۡمَ وُلِدَ وَيَوۡمَ يَمُوتُ وَيَوۡمَ يُبۡعَثُ حَيّٗا
addēhaṁ janicca divasavuṁ marikkunna divasavuṁ jīvanēāṭe eḻunnēlpikkappeṭunna divasavuṁ addēhattin samādhānaṁ
Surah Maryam, Verse 15
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَرۡيَمَ إِذِ ٱنتَبَذَتۡ مِنۡ أَهۡلِهَا مَكَانٗا شَرۡقِيّٗا
vēdagranthattil maryamineppaṟṟiyuḷḷa vivaraṁ nī paṟaññukeāṭukkuka. avaḷ tanṟe vīṭṭukāril ninnakann kiḻakk bhāgattuḷḷa oru sthalattēkk māṟittāmasicca sandarbhaṁ
Surah Maryam, Verse 16
فَٱتَّخَذَتۡ مِن دُونِهِمۡ حِجَابٗا فَأَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرٗا سَوِيّٗا
enniṭṭ avar kāṇātirikkān avaḷ oru maṟayuṇṭākki. appēāḷ nam'muṭe ātmāvine (jibrīline) nāṁ avaḷuṭe aṭuttēkk niyēāgiccu. aṅṅane addēhaṁ avaḷuṭe mumpil tikañña manuṣyarūpattil pratyakṣappeṭṭu
Surah Maryam, Verse 17
قَالَتۡ إِنِّيٓ أَعُوذُ بِٱلرَّحۡمَٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيّٗا
avaḷ paṟaññu: tīrccayāyuṁ ninnil ninn ñān paramakāruṇikanil śaraṇaṁ prāpikkunnu. nī dharm'maniṣṭhayuḷḷavanāṇeṅkil (enne viṭṭ māṟippēākū)
Surah Maryam, Verse 18
قَالَ إِنَّمَآ أَنَا۠ رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَٰمٗا زَكِيّٗا
addēhaṁ (jibrīl) paṟaññu: pariśud'dhanāya oru āṇkuṭṭiye ninakk dānaṁ ceyyunnatin vēṇṭi ninṟe rakṣitāv ayacca dūtan mātramākunnu ñān
Surah Maryam, Verse 19
قَالَتۡ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَلَمۡ يَمۡسَسۡنِي بَشَرٞ وَلَمۡ أَكُ بَغِيّٗا
avaḷ paṟaññu: enikkeṅṅane oru āṇkuṭṭiyuṇṭākuṁ? yāteāru manuṣyanuṁ enne sparśicciṭṭilla. ñān oru durnaṭapaṭikkāriyāyiṭṭumilla
Surah Maryam, Verse 20
قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٞۖ وَلِنَجۡعَلَهُۥٓ ءَايَةٗ لِّلنَّاسِ وَرَحۡمَةٗ مِّنَّاۚ وَكَانَ أَمۡرٗا مَّقۡضِيّٗا
addēhaṁ paṟaññu: (kāryaṁ) aṅṅanetanneyākunnu. at tanne sambandhicciṭattēāḷaṁ nis'sāramāya oru kāryamāṇenn ninṟe rakṣitāv paṟaññirikkunnu. avane (ā kuṭṭiye) manuṣyarkkeāru dr̥ṣṭāntavuṁ, nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa kāruṇyavuṁ ākkānuṁ (nāṁ uddēśikkunnu.) at tīrumānikkappeṭṭa oru kāryamākunnu
Surah Maryam, Verse 21
۞فَحَمَلَتۡهُ فَٱنتَبَذَتۡ بِهِۦ مَكَانٗا قَصِيّٗا
aṅṅane avane garbhaṁ dharikkukayuṁ, enniṭṭ atumāyi avaḷ akale oru sthalatt māṟittāmasikkukayuṁ ceytu
Surah Maryam, Verse 22
فَأَجَآءَهَا ٱلۡمَخَاضُ إِلَىٰ جِذۡعِ ٱلنَّخۡلَةِ قَالَتۡ يَٰلَيۡتَنِي مِتُّ قَبۡلَ هَٰذَا وَكُنتُ نَسۡيٗا مَّنسِيّٗا
aṅṅane prasavavēdana avaḷe oru īntappana marattinṟe aṭuttēkk keāṇṭ vannu. avaḷ paṟaññu: ñān itin mump tanne marikkukayuṁ, pāṭe vismaricc taḷḷappeṭṭavaḷākukayuṁ ceytirunneṅkil etra nannāyirunnēnē
Surah Maryam, Verse 23
فَنَادَىٰهَا مِن تَحۡتِهَآ أَلَّا تَحۡزَنِي قَدۡ جَعَلَ رَبُّكِ تَحۡتَكِ سَرِيّٗا
uṭane avaḷuṭe tāḻbhāgatt ninn (orāḷ) viḷiccupaṟaññu: nī vyasanikkēṇṭa, ninṟe tāḻbhāgatt oru aruvi uṇṭākki tannirikkunnu
Surah Maryam, Verse 24
وَهُزِّيٓ إِلَيۡكِ بِجِذۡعِ ٱلنَّخۡلَةِ تُسَٰقِطۡ عَلَيۡكِ رُطَبٗا جَنِيّٗا
nī īntappanamaraṁ ninṟe aṭukkalēkk piṭiccukulukkikkeāḷḷuka. at ninakk pākamāya īntappaḻaṁ vīḻttittarunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 25
فَكُلِي وَٱشۡرَبِي وَقَرِّي عَيۡنٗاۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ ٱلۡبَشَرِ أَحَدٗا فَقُولِيٓ إِنِّي نَذَرۡتُ لِلرَّحۡمَٰنِ صَوۡمٗا فَلَنۡ أُكَلِّمَ ٱلۡيَوۡمَ إِنسِيّٗا
aṅṅane nī tinnukayuṁ kuṭikkukayuṁ kaṇṇukuḷirttirikkukayuṁ ceyyuka. ini nī manuṣyaril āreyeṅkiluṁ kāṇunna pakṣaṁ iprakāraṁ paṟaññēkkuka: paramakāruṇikann vēṇṭi ñān oru vrataṁ nērnnirikkayāṇ atināl innu ñān oru manuṣyanēāṭuṁ sansārikkukayilla tanne
Surah Maryam, Verse 26
فَأَتَتۡ بِهِۦ قَوۡمَهَا تَحۡمِلُهُۥۖ قَالُواْ يَٰمَرۡيَمُ لَقَدۡ جِئۡتِ شَيۡـٔٗا فَرِيّٗا
anantaraṁ avane (kuṭṭiye) yuṁ vahiccukeāṇṭ avaḷ tanṟe āḷukaḷuṭe aṭutt cennu. avar paṟaññu: maryamē, ākṣēpakaramāya oru kāryaṁ tanneyākunnu nī ceytirikkunnat
Surah Maryam, Verse 27
يَـٰٓأُخۡتَ هَٰرُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ ٱمۡرَأَ سَوۡءٖ وَمَا كَانَتۡ أُمُّكِ بَغِيّٗا
hē; hāṟūnṟe sahēādarī, ninṟe pitāv oru cītta manuṣyanāyirunnilla. ninṟe mātāv oru durnaṭapaṭikkāriyumāyirunnilla
Surah Maryam, Verse 28
فَأَشَارَتۡ إِلَيۡهِۖ قَالُواْ كَيۡفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي ٱلۡمَهۡدِ صَبِيّٗا
appēāḷ avaḷ avanṟe (kuṭṭiyuṭe) nēre cūṇṭikkāṇiccu. avar paṟaññu: teāṭṭililuḷḷa oru kuṭṭiyēāṭ ñaṅṅaḷ eṅṅane sansārikkuṁ
Surah Maryam, Verse 29
قَالَ إِنِّي عَبۡدُ ٱللَّهِ ءَاتَىٰنِيَ ٱلۡكِتَٰبَ وَجَعَلَنِي نَبِيّٗا
avan (kuṭṭi) paṟaññu: ñān allāhuvinṟe dāsanākunnu. avan enikk vēdagranthaṁ nalkukayuṁ enne avan pravācakanākkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Maryam, Verse 30
وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيۡنَ مَا كُنتُ وَأَوۡصَٰنِي بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ مَا دُمۡتُ حَيّٗا
ñān eviṭeyāyirunnāluṁ enne avan anugr̥hītanākkiyirikkunnu. ñān jīviccirikkunna kālamatrayuṁ namaskarikkuvānuṁ sakātt nalkuvānuṁ avan ennēāṭ anuśāsikkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Maryam, Verse 31
وَبَرَّۢا بِوَٰلِدَتِي وَلَمۡ يَجۡعَلۡنِي جَبَّارٗا شَقِيّٗا
(avan enne) enṟe mātāvinēāṭ nalla nilayil perumāṟunnavanuṁ (ākkiyirikkunnu.) avan enne niṣṭhūranuṁ bhāgyaṁ keṭṭavanumākkiyiṭṭilla
Surah Maryam, Verse 32
وَٱلسَّلَٰمُ عَلَيَّ يَوۡمَ وُلِدتُّ وَيَوۡمَ أَمُوتُ وَيَوۡمَ أُبۡعَثُ حَيّٗا
ñān janicca divasavuṁ marikkunna divasavuṁ jīvanēāṭe eḻunnēlpikkappeṭunna divasavuṁ enṟe mēl śānti uṇṭāyirikkuṁ
Surah Maryam, Verse 33
ذَٰلِكَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَۖ قَوۡلَ ٱلۡحَقِّ ٱلَّذِي فِيهِ يَمۡتَرُونَ
atatre maryaminṟe makanāya īsā avar ēteāru viṣayattil tarkkicc keāṇṭirikkunnuvēā atineppaṟṟiyuḷḷa yathārt'thamāya vākkatre it
Surah Maryam, Verse 34
مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٖۖ سُبۡحَٰنَهُۥٓۚ إِذَا قَضَىٰٓ أَمۡرٗا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
oru santānatte svīkarikkuka ennat allāhuvinnuṇṭākāvunnatalla. avan etra pariśud'dhan! avan oru kāryaṁ tīrumānicc kaḻiññāl atinēāṭ uṇṭākū enn paṟayuka mātran̄ceyyunnu. appēāḷ atuṇṭākunnu
Surah Maryam, Verse 35
وَإِنَّ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُوهُۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ
(īsā paṟaññu:) tīrccayāyuṁ allāhu enṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ rakṣitāvākunnu. atināl avane niṅṅaḷ ārādhikkuka. itatre nēreyuḷḷa mārgaṁ
Surah Maryam, Verse 36
فَٱخۡتَلَفَ ٱلۡأَحۡزَابُ مِنۢ بَيۡنِهِمۡۖ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن مَّشۡهَدِ يَوۡمٍ عَظِيمٍ
enniṭṭ avarkkiṭayil ninn kakṣikaḷ bhinniccuṇṭāyi. appēāḷ aviśvasiccavarkkatre bhayaṅkaramāya oru divasattinṟe sānnid'dhyattāl vampicca nāśaṁ
Surah Maryam, Verse 37
أَسۡمِعۡ بِهِمۡ وَأَبۡصِرۡ يَوۡمَ يَأۡتُونَنَا لَٰكِنِ ٱلظَّـٰلِمُونَ ٱلۡيَوۡمَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
avar nam'muṭe aṭutt varunna divasaṁ avarkk enteāru kēḷviyuṁ kāḻcayumāyirikkuṁ! pakṣe inn ā akramikaḷ pratyakṣamāya vaḻikēṭilākunnu
Surah Maryam, Verse 38
وَأَنذِرۡهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡحَسۡرَةِ إِذۡ قُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ وَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
naṣṭabēādhattinṟe divasatteppaṟṟi athavā kāryaṁ (antimamāyi) tīrumānikkappeṭunna sandarbhatteppaṟṟi nī avarkk tākkīt nalkuka. avar aśrad'dhayilakappeṭṭirikkukayākunnu. avar viśvasikkunnilla
Surah Maryam, Verse 39
إِنَّا نَحۡنُ نَرِثُ ٱلۡأَرۡضَ وَمَنۡ عَلَيۡهَا وَإِلَيۡنَا يُرۡجَعُونَ
tīrccayāyuṁ nāṁ tanneyāṇ bhūmiyuṭeyuṁ atiluḷḷavayuṭeyuṁ anantarāvakāśiyākunnat. nam'muṭe aṭukkalēkk tanneyāyirikkuṁ avar maṭakkappeṭunnat
Surah Maryam, Verse 40
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِبۡرَٰهِيمَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صِدِّيقٗا نَّبِيًّا
vēdagranthattil ibrāhīmineppaṟṟiyuḷḷa vivaraṁ nī paṟaññukeāṭukkuka. tīrccayāyuṁ addēhaṁ satyavānuṁ pravācakanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 41
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ يَـٰٓأَبَتِ لِمَ تَعۡبُدُ مَا لَا يَسۡمَعُ وَلَا يُبۡصِرُ وَلَا يُغۡنِي عَنكَ شَيۡـٔٗا
addēhaṁ tanṟe pitāvinēāṭ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamākunnu:) enṟe pitāvē, kēḷkkukayēā, kāṇukayēā ceyyātta, tāṅkaḷkk yāteāru upakāravuṁ ceyyātta vastuve tāṅkaḷ entin ārādhikkunnu
Surah Maryam, Verse 42
يَـٰٓأَبَتِ إِنِّي قَدۡ جَآءَنِي مِنَ ٱلۡعِلۡمِ مَا لَمۡ يَأۡتِكَ فَٱتَّبِعۡنِيٓ أَهۡدِكَ صِرَٰطٗا سَوِيّٗا
enṟe pitāvē, tīrccayāyuṁ tāṅkaḷkk vannukiṭṭiyiṭṭillātta aṟiv enikk vannukiṭṭiyiṭṭuṇṭ. ākayāl tāṅkaḷ enne pintaṭarū. ñān tāṅkaḷkk śariyāya mārgaṁ kāṇiccutarāṁ
Surah Maryam, Verse 43
يَـٰٓأَبَتِ لَا تَعۡبُدِ ٱلشَّيۡطَٰنَۖ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ كَانَ لِلرَّحۡمَٰنِ عَصِيّٗا
enṟe pitāvē, tāṅkaḷ piśācine ārādhikkarut. tīrccayāyuṁ piśāc paramakāruṇikanēāṭ anusaraṇamillāttavanākunnu
Surah Maryam, Verse 44
يَـٰٓأَبَتِ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيۡطَٰنِ وَلِيّٗا
enṟe pitāvē, tīrccayāyuṁ paramakāruṇikanil ninnuḷḷa valla śikṣayuṁ tāṅkaḷe bādhikkumenn ñān bhayappeṭunnu. appēāḷ tāṅkaḷ piśācinṟe mitramāyirikkunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 45
قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنۡ ءَالِهَتِي يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُۖ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ لَأَرۡجُمَنَّكَۖ وَٱهۡجُرۡنِي مَلِيّٗا
ayāḷ paṟaññu: hē; ibrāhīṁ, nī enṟe daivaṅṅaḷe vēṇṭenn vekkukayāṇēā? nī (itil ninn) viramikkunnilleṅkil ñān ninne kalleṟiññēāṭikkuka tanne ceyyuṁ. kuṟe kālattēkk nī ennil ninn viṭṭumāṟikkeāḷḷaṇaṁ
Surah Maryam, Verse 46
قَالَ سَلَٰمٌ عَلَيۡكَۖ سَأَسۡتَغۡفِرُ لَكَ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ كَانَ بِي حَفِيّٗا
addēhaṁ (ibrāhīṁ) paṟaññu: tāṅkaḷkk salāṁ. tāṅkaḷkk vēṇṭi ñān enṟe rakṣitāvinēāṭ pāpamēācanaṁ tēṭāṁ. tīrccayāyuṁ avanennēāṭ dayayuḷḷavanākunnu
Surah Maryam, Verse 47
وَأَعۡتَزِلُكُمۡ وَمَا تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَأَدۡعُواْ رَبِّي عَسَىٰٓ أَلَّآ أَكُونَ بِدُعَآءِ رَبِّي شَقِيّٗا
niṅṅaḷeyuṁ allāhuvin puṟame niṅṅaḷ prārt'thiccuvarunnavayeyuṁ ñān veṭiyunnu. enṟe rakṣitāvinēāṭ ñān prārt'thikkunnu. enṟe rakṣitāvinēāṭ prārt'thikkunnat mūlaṁ ñān bhāgyaṁ keṭṭavanākātirunnēkkāṁ
Surah Maryam, Verse 48
فَلَمَّا ٱعۡتَزَلَهُمۡ وَمَا يَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا نَبِيّٗا
aṅṅane avareyuṁ allāhuvin puṟame avar ārādhikkunnavayeyuṁ veṭiññ addēhaṁ pēāyappēāḷ addēhattin nāṁ iṣākhineyuṁ (makan) ya'akhūbineyuṁ (petran) nalki. avareyeākke nāṁ pravācakanmārākkukayuṁ ceytu
Surah Maryam, Verse 49
وَوَهَبۡنَا لَهُم مِّن رَّحۡمَتِنَا وَجَعَلۡنَا لَهُمۡ لِسَانَ صِدۡقٍ عَلِيّٗا
nam'muṭe kāruṇyattil ninnuṁ avarkk nāṁ nalkukayuṁ, avarkk nāṁ unnatamāya salkīrtti uṇṭākkukayuṁ ceytu
Surah Maryam, Verse 50
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مُوسَىٰٓۚ إِنَّهُۥ كَانَ مُخۡلَصٗا وَكَانَ رَسُولٗا نَّبِيّٗا
vēdagranthattil mūsāyeppaṟṟiyuḷḷa vivaravuṁ nī paṟaññukeāṭukkuka. tīrccayāyuṁ addēhaṁ niṣkaḷaṅkanāyirunnu. addēhaṁ dūtanuṁ pravācakanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 51
وَنَٰدَيۡنَٰهُ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ ٱلۡأَيۡمَنِ وَقَرَّبۡنَٰهُ نَجِيّٗا
parvvatattinṟe valatubhāgatt ninn nāṁ addēhatte viḷikkukayuṁ, rahasyasambhāṣaṇattināyi nāṁ addēhattin sāmīpyaṁ nalkukayuṁ ceytu
Surah Maryam, Verse 52
وَوَهَبۡنَا لَهُۥ مِن رَّحۡمَتِنَآ أَخَاهُ هَٰرُونَ نَبِيّٗا
nam'muṭe kāruṇyattāl tanṟe sahēādaranāya hāṟūnine oru pravācakanāyi, addēhattin (sahāyattināyi) nāṁ nalkukayuṁ ceytu
Surah Maryam, Verse 53
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِسۡمَٰعِيلَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صَادِقَ ٱلۡوَعۡدِ وَكَانَ رَسُولٗا نَّبِيّٗا
vēdagranthattil ismā'īlineppaṟṟiyuḷḷa vivaraṁ nī paṟaññukeāṭukkuka. tīrccayāyuṁ addēhaṁ vāgdānaṁ pālikkunnavanāyirunnu. addēhaṁ dūtanuṁ pravācakanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 54
وَكَانَ يَأۡمُرُ أَهۡلَهُۥ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ وَكَانَ عِندَ رَبِّهِۦ مَرۡضِيّٗا
tanṟe āḷukaḷēāṭ namaskarikkuvānuṁ sakātt nalkuvānuṁ addēhaṁ kalpikkumāyirunnu. tanṟe rakṣitāvinṟe aṭukkal addēhaṁ prīti labhiccavanāyirunnu
Surah Maryam, Verse 55
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِدۡرِيسَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صِدِّيقٗا نَّبِيّٗا
vēdagranthattil idrīsineppaṟṟiyuḷḷa vivaraṁ nī paṟaññukeāṭukkuka. tīrccayāyuṁ addēhaṁ satyavānuṁ pravācakanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 56
وَرَفَعۡنَٰهُ مَكَانًا عَلِيًّا
addēhatte nāṁ unnatamāya sthānattēkk uyarttukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Maryam, Verse 57
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِن ذُرِّيَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنۡ حَمَلۡنَا مَعَ نُوحٖ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡرَـٰٓءِيلَ وَمِمَّنۡ هَدَيۡنَا وَٱجۡتَبَيۡنَآۚ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُ ٱلرَّحۡمَٰنِ خَرُّواْۤ سُجَّدٗاۤ وَبُكِيّٗا۩
allāhu anugrahaṁ nalkiyiṭṭuḷḷa pravācakanmāratre avar. ādaminṟe santatikaḷil peṭṭavaruṁ, nūhinēāṭeāppeṁ nāṁ kappalil kayaṟṟiyavarilpeṭṭavaruṁ ibrāhīminṟeyuṁ isrāyīlinṟeyuṁ santatikaḷil peṭṭavaruṁ, nāṁ nērvaḻiyilākkukayuṁ pratyēkaṁ teraññeṭukkukayuṁ ceytavaril peṭṭavarumatre avar. paramakāruṇikanṟe teḷivukaḷ avarkk vāyiccukēḷpikkappeṭunna pakṣaṁ praṇamikkunnavaruṁ karayunnavarumāyi kkeāṇṭ avar tāḻe vīḻunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 58
۞فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٌ أَضَاعُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَٱتَّبَعُواْ ٱلشَّهَوَٰتِۖ فَسَوۡفَ يَلۡقَوۡنَ غَيًّا
enniṭṭ avarkk śēṣaṁ avaruṭe sthānatt oru pintalamuṟa vannu. avar namaskāraṁ pāḻākkukayuṁ tanniṣṭaṅṅaḷe pintuṭarukayuṁ ceytu. tanmūlaṁ durmārgattinṟe phalaṁ avar kaṇṭettunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 59
إِلَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَأُوْلَـٰٓئِكَ يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ وَلَا يُظۡلَمُونَ شَيۡـٔٗا
ennāl paścāttapikkukayuṁ, viśvasikkukayuṁ salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ ceytavar itil ninneāḻivākunnu. avar svargattil pravēśikkunnatāṇ. avar oṭṭuṁ anītikk vidhēyarāvukayilla
Surah Maryam, Verse 60
جَنَّـٰتِ عَدۡنٍ ٱلَّتِي وَعَدَ ٱلرَّحۡمَٰنُ عِبَادَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ إِنَّهُۥ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَأۡتِيّٗا
paramakāruṇikan tanṟe dāsanmārēāṭ adr̥śyamāya nilayil vāgdānaṁ ceytiṭṭuḷḷa sthiravāsattināyuḷḷa svargattēāppukaḷil (avar pravēśikkuṁ.) tīrccayāyuṁ avanṟe vāgdānaṁ naṭappil varunnat tanneyākunnu
Surah Maryam, Verse 61
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوًا إِلَّا سَلَٰمٗاۖ وَلَهُمۡ رِزۡقُهُمۡ فِيهَا بُكۡرَةٗ وَعَشِيّٗا
salāṁ allāte nirart'thakamāya yāteānnuṁ avaraviṭe kēḷkkukayilla. taṅṅaḷuṭe āhāraṁ rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ avarkkaviṭe labhikkunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 62
تِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِي نُورِثُ مِنۡ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيّٗا
nam'muṭe dāsanmāril ninn ār dharm'maniṣṭhapularttunnavarāyirunnuvēā avarkku nāṁ avakāśappeṭuttikeāṭukkunna svargamatre at
Surah Maryam, Verse 63
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمۡرِ رَبِّكَۖ لَهُۥ مَا بَيۡنَ أَيۡدِينَا وَمَا خَلۡفَنَا وَمَا بَيۡنَ ذَٰلِكَۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيّٗا
(nabiyēāṭ jibrīl paṟaññu:) tāṅkaḷuṭe rakṣitāvinṟe kalpanaprakāramallāte nāṁ iṟaṅṅivarunnatalla. nam'muṭe mumpiluḷḷatuṁ nam'muṭe pinniluḷḷatuṁ atinniṭayiluḷḷatuṁ ellāṁ avanṟetatre. tāṅkaḷuṭe rakṣitāv maṟakkunnavanāyiṭṭilla
Surah Maryam, Verse 64
رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا فَٱعۡبُدۡهُ وَٱصۡطَبِرۡ لِعِبَٰدَتِهِۦۚ هَلۡ تَعۡلَمُ لَهُۥ سَمِيّٗا
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ rakṣitāvatre avan. atināl avane tāṅkaḷ ārādhikkukayuṁ avannuḷḷa ārādhanayil kṣamayēāṭe uṟaccunilkkukayuṁ ceyyuka. avann pēreātta āreyeṅkiluṁ tāṅkaḷkkaṟiyāmēā
Surah Maryam, Verse 65
وَيَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَءِذَا مَا مِتُّ لَسَوۡفَ أُخۡرَجُ حَيًّا
manuṣyan paṟayuṁ: ñān mariccukaḻiññāl pinnīṭ enne jīvanuḷḷavanāyi puṟatt keāṇṭ varumēā
Surah Maryam, Verse 66
أَوَلَا يَذۡكُرُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقۡنَٰهُ مِن قَبۡلُ وَلَمۡ يَكُ شَيۡـٔٗا
manuṣyan ōrmikkunnillē; avan onnumallātirunna oru ghaṭṭattil nāmāṇ ādyaṁ avane paṭaccuṇṭākkiyatenn
Surah Maryam, Verse 67
فَوَرَبِّكَ لَنَحۡشُرَنَّهُمۡ وَٱلشَّيَٰطِينَ ثُمَّ لَنُحۡضِرَنَّهُمۡ حَوۡلَ جَهَنَّمَ جِثِيّٗا
ennāl ninṟe rakṣitāvine tanneyāṇa! avareyuṁ piśācukkaḷeyuṁ nāṁ orumiccukūṭṭuka tanne ceyyuṁ. pinnīṭ muṭṭukuttiyavarāyikkeāṇṭ narakattin cuṟṟuṁ avare nāṁ hājarākkuka tanne ceyyuṁ
Surah Maryam, Verse 68
ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمۡ أَشَدُّ عَلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ عِتِيّٗا
pinnīṭ ōrēā kakṣiyil ninnuṁ paramakāruṇikanēāṭ ēṟṟavuṁ kaṭutta dhikkāraṁ kāṇiccirunnavare nāṁ vērtiricc nirttunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 69
ثُمَّ لَنَحۡنُ أَعۡلَمُ بِٱلَّذِينَ هُمۡ أَوۡلَىٰ بِهَا صِلِيّٗا
pinnīṭ atil (narakattil) eriyuvān avaruṭe kūṭṭattil ēṟṟavuṁ arhatayuḷḷavareppaṟṟi namukk nallavaṇṇaṁ aṟiyāvunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 70
وَإِن مِّنكُمۡ إِلَّا وَارِدُهَاۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتۡمٗا مَّقۡضِيّٗا
atinaṭutt (narakattinaṭutt) varāttavarāyi niṅṅaḷil āruṁ tanneyilla. ninṟe rakṣitāvinṟe khaṇḍitavuṁ naṭappilākkappeṭunnatumāya oru tīrumānamākunnu at
Surah Maryam, Verse 71
ثُمَّ نُنَجِّي ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّنَذَرُ ٱلظَّـٰلِمِينَ فِيهَا جِثِيّٗا
pinnīṭ dharm'maniṣṭha pāliccavare nāṁ rakṣappeṭuttukayuṁ, akramikaḷe muṭṭukuttiyavarāyikkeāṇṭ nāṁ atil viṭṭēkkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 72
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا بَيِّنَٰتٖ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَيُّ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ خَيۡرٞ مَّقَامٗا وَأَحۡسَنُ نَدِيّٗا
spaṣṭamāya nilayil nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ avarkk vāyiccukēḷpikkappeṭṭāl aviśvasiccavar viśvasiccavarēāṭ paṟayunnatāṇ: ī raṇṭ vibhāgattil kūṭutal uttamamāya sthānamuḷḷavaruṁ ēṟṟavuṁ meccappeṭṭa saṅghamuḷḷavaruṁ ārāṇ
Surah Maryam, Verse 73
وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَحۡسَنُ أَثَٰثٗا وَرِءۡيٗا
sādhanasāmagrikaḷiluṁ bāhyamēāṭiyiluṁ kūṭutal meccappeṭṭavarāya etra talamuṟakaḷeyāṇ ivarkk mump nāṁ naśippicciṭṭuḷḷat
Surah Maryam, Verse 74
قُلۡ مَن كَانَ فِي ٱلضَّلَٰلَةِ فَلۡيَمۡدُدۡ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ مَدًّاۚ حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ إِمَّا ٱلۡعَذَابَ وَإِمَّا ٱلسَّاعَةَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضۡعَفُ جُندٗا
(nabiyē,) paṟayuka: vallavanuṁ durmārgattilāyikkaḻiññāl paramakāruṇikan avannu avadhi nīṭṭikeāṭukkunnatāṇ. aṅṅane taṅṅaḷkk munnaṟiyipp nalkappeṭunna kāryaṁ atāyat onnukil śikṣa, alleṅkil antyasamayaṁ -avar kāṇumpēāḷ avar aṟiññ keāḷḷuṁ; kūṭutal mēāśamāya sthānamuḷḷavaruṁ, kuṭutal durbalarāya sain'yavuṁ ārāṇenn
Surah Maryam, Verse 75
وَيَزِيدُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ٱهۡتَدَوۡاْ هُدٗىۗ وَٱلۡبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّـٰلِحَٰتُ خَيۡرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابٗا وَخَيۡرٞ مَّرَدًّا
sanmārgaṁ svīkariccavarkk allāhu sanmārganiṣṭha vard'dhippicc keāṭukkunnatāṇ. nilanilkkunna salkarm'maṅṅaḷāṇ ninṟe rakṣitāviṅkal uttamamāya pratiphalamuḷḷatuṁ uttamamāya pariṇāmamuḷḷatuṁ
Surah Maryam, Verse 76
أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي كَفَرَ بِـَٔايَٰتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالٗا وَوَلَدًا
ennāl nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil aviśvasikkukayuṁ enikk sampattuṁ santānavuṁ nalkappeṭuka tanne ceyyuṁ. enn paṟayukayuṁ ceytavane nī kaṇṭuvēā
Surah Maryam, Verse 77
أَطَّلَعَ ٱلۡغَيۡبَ أَمِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحۡمَٰنِ عَهۡدٗا
adr̥śyakāryaṁ avan kaṇṭaṟiññiṭṭuṇṭēā? atalleṅkil paramakāruṇikanṟe aṭutt avan valla karāṟumuṇṭākkiyiṭṭuṇṭēā
Surah Maryam, Verse 78
كَلَّاۚ سَنَكۡتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُۥ مِنَ ٱلۡعَذَابِ مَدّٗا
alla, avan paṟayunnat nāṁ rēkhappeṭuttukayuṁ, avannu śikṣa kūṭṭikeāṭukkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Maryam, Verse 79
وَنَرِثُهُۥ مَا يَقُولُ وَيَأۡتِينَا فَرۡدٗا
avan ā paṟayunnatinellāṁ (svattinuṁ santānattinumellāṁ) nāmāyirikkuṁ anantarāvakāśiyākunnat. avan ēkanāyikkeāṇṭ nam'muṭe aṭutt varikayuṁ ceyyuṁ
Surah Maryam, Verse 80
وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ ءَالِهَةٗ لِّيَكُونُواْ لَهُمۡ عِزّٗا
allāhuvin puṟame avar daivaṅṅaḷe svīkariccirikkukayāṇ. avar ivarkk pinbalamākunnatin vēṇṭi
Surah Maryam, Verse 81
كَلَّاۚ سَيَكۡفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمۡ وَيَكُونُونَ عَلَيۡهِمۡ ضِدًّا
alla, ivar ārādhana naṭattiya kāryaṁ tanne avar niṣēdhikkukayuṁ, avar ivarkk etirāyittīrukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 82
أَلَمۡ تَرَ أَنَّآ أَرۡسَلۡنَا ٱلشَّيَٰطِينَ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ تَؤُزُّهُمۡ أَزّٗا
satyaniṣēdhikaḷuṭe nērkka, avare śaktiyāyi iḷakkiviṭān vēṇṭi nāṁ piśācukkaḷe ayaccuviṭṭirikkukayāṇenn nī kaṇṭillē
Surah Maryam, Verse 83
فَلَا تَعۡجَلۡ عَلَيۡهِمۡۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمۡ عَدّٗا
atināl avaruṭe kāryattil nī tiṭukkaṁ kāṇikkēṇṭa. avarkkāyi nāṁ (nāḷukaḷ) eṇṇi eṇṇikkeāṇṭirikkuka mātramākunnu
Surah Maryam, Verse 84
يَوۡمَ نَحۡشُرُ ٱلۡمُتَّقِينَ إِلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ وَفۡدٗا
dharm'maniṣṭhayuḷḷavare viśiṣṭātithikaḷ enna nilayil paramakāruṇikanṟe aṭuttēkk nāṁ viḷiccukūṭṭunna divasaṁ
Surah Maryam, Verse 85
وَنَسُوقُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرۡدٗا
kuṟṟavāḷikaḷe dāhārttarāya nilayil narakattilēkk nāṁ teḷicc keāṇṭ pēākukayuṁ ceyyunna divasaṁ
Surah Maryam, Verse 86
لَّا يَمۡلِكُونَ ٱلشَّفَٰعَةَ إِلَّا مَنِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحۡمَٰنِ عَهۡدٗا
ārkkuṁ śupārśa ceyyān adhikāramuṇṭāyirikkukayilla. paramakāruṇikanumāyi karāṟuṇṭākkiyiṭṭuḷḷavaneāḻike
Surah Maryam, Verse 87
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗا
paramakāruṇikan oru santānatte svīkaricciṭṭuṇṭenn avar paṟaññirikkunnu
Surah Maryam, Verse 88
لَّقَدۡ جِئۡتُمۡ شَيۡـًٔا إِدّٗا
(aprakāraṁ paṟayunnavarē,) tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ ceytirikkunnat gurutaramāya oru kāryamākunnu
Surah Maryam, Verse 89
تَكَادُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ يَتَفَطَّرۡنَ مِنۡهُ وَتَنشَقُّ ٱلۡأَرۡضُ وَتَخِرُّ ٱلۡجِبَالُ هَدًّا
at nimittaṁ ākāśaṅṅaḷ peāṭṭippiḷarukayuṁ, bhūmi viṇṭukīṟukayuṁ, parvvataṅṅaḷ takarnn vīḻukayuṁ ceyyumāṟākuṁ
Surah Maryam, Verse 90
أَن دَعَوۡاْ لِلرَّحۡمَٰنِ وَلَدٗا
(ate,) paramakāruṇikan santānamuṇṭenn avar vādiccat nimittaṁ
Surah Maryam, Verse 91
وَمَا يَنۢبَغِي لِلرَّحۡمَٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا
santānatte svīkarikkuka ennat paramakāruṇikan anuyēājyamāvukayilla
Surah Maryam, Verse 92
إِن كُلُّ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ إِلَّآ ءَاتِي ٱلرَّحۡمَٰنِ عَبۡدٗا
ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷa ēteārāḷuṁ oru dāsanenna nilayil paramakāruṇikanṟe aṭutt varunnavan mātramāyirikkuṁ
Surah Maryam, Verse 93
لَّقَدۡ أَحۡصَىٰهُمۡ وَعَدَّهُمۡ عَدّٗا
tīrccayāyuṁ avare avan tiṭṭappeṭuttukayuṁ eṇṇikaṇakkākkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Maryam, Verse 94
وَكُلُّهُمۡ ءَاتِيهِ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَرۡدًا
avarēārēāruttaruṁ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil ēkākiyāyikkeāṇṭ avanṟe aṭukkal varunnatāṇ
Surah Maryam, Verse 95
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ سَيَجۡعَلُ لَهُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وُدّٗا
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avarkk paramakāruṇikan snēhamuṇṭākkikeāṭukkunnatāṇ; tīrcca
Surah Maryam, Verse 96
فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ ٱلۡمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِهِۦ قَوۡمٗا لُّدّٗا
it (khur'ān) ninṟe bhāṣayil nāṁ laḷitamākkitannirikkunnat dharm'maniṣṭhayuḷḷavarkk it mukhēna nī santēāṣavārtta nalkuvānuṁ, markkaṭamuṣṭikkārāya āḷukaḷkk it mukhēna nī tākkīt nalkuvānuṁ vēṇṭi mātramākunnu
Surah Maryam, Verse 97
وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هَلۡ تُحِسُّ مِنۡهُم مِّنۡ أَحَدٍ أَوۡ تَسۡمَعُ لَهُمۡ رِكۡزَۢا
ivarkk mump etra talamuṟakaḷe nāṁ naśippicciṭṭuṇṭ. avaril ninn āreyeṅkiluṁ nī kāṇunnuṇṭēā? athavā avaruṭe nēriya śabdameṅkiluṁ nī kēḷkkunnuṇṭēā
Surah Maryam, Verse 98