Surah Maryam - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
كٓهيعٓصٓ
kāph-hā-yā-ain-svād
Surah Maryam, Verse 1
ذِكۡرُ رَحۡمَتِ رَبِّكَ عَبۡدَهُۥ زَكَرِيَّآ
ninṟe nāthan tanṟe dāsan sakariyyayēāṭu kāṇicca kāruṇyatte sambandhicca vivaraṇamāṇit
Surah Maryam, Verse 2
إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ نِدَآءً خَفِيّٗا
addēhaṁ tanṟe nāthane patukke viḷiccu prārthicca sandarbhaṁ
Surah Maryam, Verse 3
قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ ٱلۡعَظۡمُ مِنِّي وَٱشۡتَعَلَ ٱلرَّأۡسُ شَيۡبٗا وَلَمۡ أَكُنۢ بِدُعَآئِكَ رَبِّ شَقِيّٗا
addēhaṁ paṟaññu: "enṟe nāthā! enṟe ellukaḷ durbalamāyirikkunnu. enṟe tala naraccu tiḷaṅṅunnatumāyirikkunnu. nāthā; ñān ninnēāṭ prārthiccateānnuṁ naṭakkātirunniṭṭilla
Surah Maryam, Verse 4
وَإِنِّي خِفۡتُ ٱلۡمَوَٰلِيَ مِن وَرَآءِي وَكَانَتِ ٱمۡرَأَتِي عَاقِرٗا فَهَبۡ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيّٗا
enikku piṟake varānirikkunna bandhukkaḷeyēārtt ñān bhayappeṭunnu. enṟe bhārya vandhyayāṇ. atināl ninṟe kāruṇyattāl enikkeāru pingāmiye pradānaṁ ceyyaṇamē
Surah Maryam, Verse 5
يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنۡ ءَالِ يَعۡقُوبَۖ وَٱجۡعَلۡهُ رَبِّ رَضِيّٗا
avanenṟe anantarāvakāśiyākaṇaṁ. ya'akhūb kuṭumbattinṟeyuṁ pinmuṟakkāranākaṇaṁ. enṟe nāthā, nī avane ninakkiṣṭappeṭṭavanākkēṇamē.”
Surah Maryam, Verse 6
يَٰزَكَرِيَّآ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ ٱسۡمُهُۥ يَحۡيَىٰ لَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ مِن قَبۡلُ سَمِيّٗا
sakariyyā, niścayamāyuṁ ninneyitā nāṁ oru putrane sambandhicca śubhavārtta aṟiyikkunnu. avanṟe pēr yahyā ennāyirikkuṁ. itinu mump nāṁ āreyuṁ avanṟe pēruḷḷavarākkiyiṭṭilla.”
Surah Maryam, Verse 7
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَكَانَتِ ٱمۡرَأَتِي عَاقِرٗا وَقَدۡ بَلَغۡتُ مِنَ ٱلۡكِبَرِ عِتِيّٗا
addēhaṁ paṟaññu: "enṟe nāthā, enikkeṅṅane putranuṇṭākuṁ? enṟe bhārya vandhyayāṇ. ñānēā prāyādhikyattāl paravaśanuṁ.”
Surah Maryam, Verse 8
قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٞ وَقَدۡ خَلَقۡتُكَ مِن قَبۡلُ وَلَمۡ تَكُ شَيۡـٔٗا
allāhu aṟiyiccu: ateākke śaritanne. ninṟe nāthan aruḷ ceyyunnu: enikkat nanne nis'sāramāṇ. nēratte nī onnumāyirunnilla. enniṭṭuṁ itinumump ninne nāṁ sr̥ṣṭiccallēā
Surah Maryam, Verse 9
قَالَ رَبِّ ٱجۡعَل لِّيٓ ءَايَةٗۖ قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَٰثَ لَيَالٖ سَوِيّٗا
sakariyyā paṟaññu: "nāthā, nī enikkeāraṭayāḷaṁ kāṇiccu tarēṇamē?” allāhu aṟiyiccu: "ninakkippēāḷ vaikalyameānnumilla. ennāluṁ nī mūnnunāḷ janaṅṅaḷēāṭ miṇṭātirikkuṁ. atāṇ ninakkuḷḷa aṭayāḷaṁ.”
Surah Maryam, Verse 10
فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ مِنَ ٱلۡمِحۡرَابِ فَأَوۡحَىٰٓ إِلَيۡهِمۡ أَن سَبِّحُواْ بُكۡرَةٗ وَعَشِيّٗا
aṅṅane addēhaṁ prārthanā maṇḍapattil ninniṟaṅṅi tanṟe janattinṟe aṭuttēkk pēāyi. enniṭṭ addēhaṁ āṅgyattilūṭe nirdēśiccu: "niṅṅaḷ rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ allāhuvinṟe viśud'dhi vāḻttuka.”
Surah Maryam, Verse 11
يَٰيَحۡيَىٰ خُذِ ٱلۡكِتَٰبَ بِقُوَّةٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡحُكۡمَ صَبِيّٗا
ō yahyā, vēdapustakaṁ karuttēāṭe muṟukeppiṭikkuka.” kuṭṭiyāyirikke tanne nāmavann jñānaṁ nalki
Surah Maryam, Verse 12
وَحَنَانٗا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَوٰةٗۖ وَكَانَ تَقِيّٗا
nam'mil ninnuḷḷa dayayuṁ viśud'dhiyuṁ sam'māniccu. addēhaṁ tikañña bhaktanāyirunnu
Surah Maryam, Verse 13
وَبَرَّۢا بِوَٰلِدَيۡهِ وَلَمۡ يَكُن جَبَّارًا عَصِيّٗا
tanṟe mātāpitākkaḷkk nanma ceyyunnavanuṁ. addēhaṁ krūranāyirunnilla. anusaraṇamillāttavanumāyirunnilla
Surah Maryam, Verse 14
وَسَلَٰمٌ عَلَيۡهِ يَوۡمَ وُلِدَ وَيَوۡمَ يَمُوتُ وَيَوۡمَ يُبۡعَثُ حَيّٗا
janananāḷiluṁ maraṇadinattiluṁ, jīvanēāṭe uyirtteḻunnēlkkunna nāḷiluṁ addēhattinu samādhānaṁ
Surah Maryam, Verse 15
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَرۡيَمَ إِذِ ٱنتَبَذَتۡ مِنۡ أَهۡلِهَا مَكَانٗا شَرۡقِيّٗا
ī vēdapustakattil maryaminṟe kāryaṁ vivarikkuka. avar tanṟe svantakkāril ninnakale kiḻakkeāriṭatt kaḻiññukūṭiya kālaṁ
Surah Maryam, Verse 16
فَٱتَّخَذَتۡ مِن دُونِهِمۡ حِجَابٗا فَأَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرٗا سَوِيّٗا
svantakkāril ninneāḷiññirikkān avareāru maṟayuṇṭākki. appēāḷ nāṁ nam'muṭe malakkine maryaminṟe aṭuttēkkayaccu. malakk avaruṭe mumpil tikañña manuṣyarūpattil pratyakṣamāyi
Surah Maryam, Verse 17
قَالَتۡ إِنِّيٓ أَعُوذُ بِٱلرَّحۡمَٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيّٗا
avar paṟaññu: "ñān niṅṅaḷilninn paramakāruṇikanāya allāhuvil abhayaṁ tēṭunnu. niṅṅaḷeāru bhaktaneṅkil?”
Surah Maryam, Verse 18
قَالَ إِنَّمَآ أَنَا۠ رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَٰمٗا زَكِيّٗا
malakk paṟaññu: "ninakk pariśud'dhanāyeāru putrane pradānaṁ ceyyān ninṟe nāthan niyēāgicca dūtan mātramāṇ ñān.”
Surah Maryam, Verse 19
قَالَتۡ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَلَمۡ يَمۡسَسۡنِي بَشَرٞ وَلَمۡ أَكُ بَغِيّٗا
avar paṟaññu: "enikkeṅṅane putranuṇṭākuṁ? innēāḷaṁ orāṇuṁ enne teāṭṭiṭṭilla. ñān durnaṭappukāriyumalla.”
Surah Maryam, Verse 20
قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٞۖ وَلِنَجۡعَلَهُۥٓ ءَايَةٗ لِّلنَّاسِ وَرَحۡمَةٗ مِّنَّاۚ وَكَانَ أَمۡرٗا مَّقۡضِيّٗا
malakk paṟaññu: "ateākke śaritanne. ennāluṁ atuṇṭāvuṁ. ninṟe nāthan paṟayunnu: namukkat nanne nis'sāramāya kāryamāṇ. ā kuṭṭiye janaṅṅaḷkkeāraṭayāḷavuṁ nam'mil ninnuḷḷa kāruṇyavumākkānāṇ nāṁ aṅṅane ceyyunnat. at tīrumānikkappeṭṭa kāryamāṇ.”
Surah Maryam, Verse 21
۞فَحَمَلَتۡهُ فَٱنتَبَذَتۡ بِهِۦ مَكَانٗا قَصِيّٗا
aṅṅane avar ā kuññine garbhaṁ dhariccu. garbhaṁ cumann avar akale oṟṟakkeāriṭatt māṟittāmasiccu
Surah Maryam, Verse 22
فَأَجَآءَهَا ٱلۡمَخَاضُ إِلَىٰ جِذۡعِ ٱلنَّخۡلَةِ قَالَتۡ يَٰلَيۡتَنِي مِتُّ قَبۡلَ هَٰذَا وَكُنتُ نَسۡيٗا مَّنسِيّٗا
pinne pēṟṟunēāvuṇṭāyappēāḷ avar orīntappanayuṭe aṭuttēkkupēāyi. avar paṟaññu: "ayyēā kaṣṭaṁ! itinu mumpē tanne ñān mariccirunneṅkil! enṟe ōrmapēāluṁ māññupēāyirunneṅkil!”
Surah Maryam, Verse 23
فَنَادَىٰهَا مِن تَحۡتِهَآ أَلَّا تَحۡزَنِي قَدۡ جَعَلَ رَبُّكِ تَحۡتَكِ سَرِيّٗا
appēāḷ tāḻbhāgattuninn avarēāṭ viḷiccupaṟaññu: "nī duḥkhikkēṇṭa. ninṟe nāthan ninṟe tāḻbhāgatt oraruvi uṇṭākkittannirikkunnu
Surah Maryam, Verse 24
وَهُزِّيٓ إِلَيۡكِ بِجِذۡعِ ٱلنَّخۡلَةِ تُسَٰقِطۡ عَلَيۡكِ رُطَبٗا جَنِيّٗا
nī ā īntappana marameānnu piṭiccu kulukkuka. at ninakk paḻuttu pākamāya paḻaṁ vīḻttittaruṁ
Surah Maryam, Verse 25
فَكُلِي وَٱشۡرَبِي وَقَرِّي عَيۡنٗاۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ ٱلۡبَشَرِ أَحَدٗا فَقُولِيٓ إِنِّي نَذَرۡتُ لِلرَّحۡمَٰنِ صَوۡمٗا فَلَنۡ أُكَلِّمَ ٱلۡيَوۡمَ إِنسِيّٗا
aṅṅane nī tinnukayuṁ kuṭikkukayuṁ kaṇkuḷirkkukayuṁ ceyyuka. athavā, nīyini vallavareyuṁ kāṇukayāṇeṅkil avarēāṭ iṅṅane paṟaññēkkuka: “ñān paramakāruṇikanāya allāhuvinu vēṇṭi nēāmpeṭukkāmenn nērccayākkiyiṭṭuṇṭ. atināl ñān inn ārēāṭuṁ sansārikkukayilla.”
Surah Maryam, Verse 26
فَأَتَتۡ بِهِۦ قَوۡمَهَا تَحۡمِلُهُۥۖ قَالُواْ يَٰمَرۡيَمُ لَقَدۡ جِئۡتِ شَيۡـٔٗا فَرِيّٗا
pinne avar ā kuññineyeṭutt tanṟe janattinṟe aṭuttu cennu. avar paṟaññutuṭaṅṅi: "maryamē, keāṭiya kuṟṟamāṇallēā nī ceytirikkunnat
Surah Maryam, Verse 27
يَـٰٓأُخۡتَ هَٰرُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ ٱمۡرَأَ سَوۡءٖ وَمَا كَانَتۡ أُمُّكِ بَغِيّٗا
hāṟūnṟe sēādarī, ninṟe pitāv vr̥ttikeṭṭavanāyirunnilla. ninṟe mātāv piḻaccavaḷumāyirunnilla.”
Surah Maryam, Verse 28
فَأَشَارَتۡ إِلَيۡهِۖ قَالُواْ كَيۡفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي ٱلۡمَهۡدِ صَبِيّٗا
appēāḷ maryaṁ tanṟe kuññinu nēre viral cūṇṭi. avar cēādiccu: "teāṭṭilil kiṭakkunna kuṭṭiyēāṭ ñaṅṅaḷeṅṅane sansārikkuṁ?”
Surah Maryam, Verse 29
قَالَ إِنِّي عَبۡدُ ٱللَّهِ ءَاتَىٰنِيَ ٱلۡكِتَٰبَ وَجَعَلَنِي نَبِيّٗا
kuññ paṟaññu: " ñān allāhuvinṟe dāsanāṇ. avanenikku vēdapustakaṁ nalkiyirikkunnu. enne pravācakanākkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Maryam, Verse 30
وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيۡنَ مَا كُنتُ وَأَوۡصَٰنِي بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ مَا دُمۡتُ حَيّٗا
ñān eviṭeyāyirunnāluṁ avanenne anugr̥hītanākkiyirikkunnu. ñān jīviccirikkunnēṭattēāḷaṁ kālaṁ namaskarikkānuṁ sakātt nalkānuṁ avanennēāṭ kalpiccirikkunnu
Surah Maryam, Verse 31
وَبَرَّۢا بِوَٰلِدَتِي وَلَمۡ يَجۡعَلۡنِي جَبَّارٗا شَقِيّٗا
allāhu enne enṟe mātāvinēāṭ nannāyi varttikkunnavanākkiyirikkunnu. avanenne krūranuṁ bhāgyaṅkeṭṭavanumākkiyiṭṭilla
Surah Maryam, Verse 32
وَٱلسَّلَٰمُ عَلَيَّ يَوۡمَ وُلِدتُّ وَيَوۡمَ أَمُوتُ وَيَوۡمَ أُبۡعَثُ حَيّٗا
enṟe jananadinattiluṁ maraṇadivasattiluṁ uyirtteḻunnēlp nāḷiluṁ enikk samādhānaṁ!”
Surah Maryam, Verse 33
ذَٰلِكَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَۖ قَوۡلَ ٱلۡحَقِّ ٱلَّذِي فِيهِ يَمۡتَرُونَ
atāṇ maryaminṟe makan īsā. janaṁ tarkkiccukeāṇṭirikkunna kāryattiluḷḷa satyasandhamāya vivaraṇamāṇit
Surah Maryam, Verse 34
مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٖۖ سُبۡحَٰنَهُۥٓۚ إِذَا قَضَىٰٓ أَمۡرٗا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
putrane svīkarikkukayennat allāhuvinu cērnnatalla. avanetra pariśud'dhan. avaneāru kāryaṁ tīrumāniccāl atinēāṭ “uṇṭāvuka” enna vacanamē vēṇṭū. atēāṭe atuṇṭāvunnu
Surah Maryam, Verse 35
وَإِنَّ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُوهُۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ
īsā paṟaññu: "sanśayamilla; allāhu enṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ nāthanāṇ. atināl avanu vaḻippeṭuka. itāṇ nērvaḻi.”
Surah Maryam, Verse 36
فَٱخۡتَلَفَ ٱلۡأَحۡزَابُ مِنۢ بَيۡنِهِمۡۖ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن مَّشۡهَدِ يَوۡمٍ عَظِيمٍ
ennāl avar bhinnicc vividha vibhāgaṅṅaḷāyi. ā bhīkaranāḷine kaṇṭumuṭṭumpēāḷ atine taḷḷippaṟaññavarkkellāṁ kaṭutta vipattāṇuṇṭāvuka
Surah Maryam, Verse 37
أَسۡمِعۡ بِهِمۡ وَأَبۡصِرۡ يَوۡمَ يَأۡتُونَنَا لَٰكِنِ ٱلظَّـٰلِمُونَ ٱلۡيَوۡمَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
avar nam'muṭe aṭutt varundinaṁ avarkkenteāru kēḷviyuṁ kāḻcayumāyirikkuṁ? ennālinn ā akramikaḷ prakaṭamāya vaḻikēṭilāṇ
Surah Maryam, Verse 38
وَأَنذِرۡهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡحَسۡرَةِ إِذۡ قُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ وَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
tīrā duḥkhattinṟe ā dur dinatteppaṟṟi avarkk munnaṟiyippu nalkuka. kāryaṁ antimamāyi tīrumānikkappeṭunna dinamāṇat. ennāl avar atēkkuṟicc tīrttuṁ aśrad'dhayilāṇ. avar viśvasikkunnumilla
Surah Maryam, Verse 39
إِنَّا نَحۡنُ نَرِثُ ٱلۡأَرۡضَ وَمَنۡ عَلَيۡهَا وَإِلَيۡنَا يُرۡجَعُونَ
avasānaṁ bhūmiyuṭeyuṁ atiluḷḷavaruṭeyuṁ avakāśiyākunnat nāṁ tanneyāṇ. ellāvaruṁ tiriccettunnatuṁ nam'muṭe aṭuttēkku tanne
Surah Maryam, Verse 40
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِبۡرَٰهِيمَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صِدِّيقٗا نَّبِيًّا
ī vēdapustakattil ibṟāhīminṟe kathayuṁ nī vivariccu keāṭukkuka: sanśayamilla; addēhaṁ satyavānuṁ pravācakanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 41
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ يَـٰٓأَبَتِ لِمَ تَعۡبُدُ مَا لَا يَسۡمَعُ وَلَا يُبۡصِرُ وَلَا يُغۡنِي عَنكَ شَيۡـٔٗا
addēhaṁ tanṟe pitāvinēāṭ paṟañña sandarbhaṁ: "enṟuppā, kēḷkkānēā kāṇānēā aṅṅaykkenteṅkiluṁ upakāraṁ ceyyānēā kaḻiyātta vastukkaḷe aṅṅ entināṇ pūjiccukeāṇṭirikkunnat
Surah Maryam, Verse 42
يَـٰٓأَبَتِ إِنِّي قَدۡ جَآءَنِي مِنَ ٱلۡعِلۡمِ مَا لَمۡ يَأۡتِكَ فَٱتَّبِعۡنِيٓ أَهۡدِكَ صِرَٰطٗا سَوِيّٗا
enṟuppā, aṅṅaykk vannukiṭṭiyiṭṭillātta aṟiv enikku vannettiyiṭṭuṇṭ. atināl enne pintuṭaruka. ñān aṅṅaykk nērvaḻi kāṇiccutarāṁ
Surah Maryam, Verse 43
يَـٰٓأَبَتِ لَا تَعۡبُدِ ٱلشَّيۡطَٰنَۖ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ كَانَ لِلرَّحۡمَٰنِ عَصِيّٗا
enṟuppā, aṅṅ piśācin vaḻippeṭarut. tīrccayāyuṁ piśāc paramakāruṇikanāya allāhuve dhikkariccavanāṇ
Surah Maryam, Verse 44
يَـٰٓأَبَتِ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيۡطَٰنِ وَلِيّٗا
priya pitāvē, paramakāruṇikanāya allāhuvil ninnuḷḷa valla śikṣayuṁ aṅṅaye uṟappāyuṁ piṭikūṭumenn ñān bhayappeṭunnu. appēāḷ aṅṅ piśācinṟe uṟṟamitramāyi māṟuṁ.”
Surah Maryam, Verse 45
قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنۡ ءَالِهَتِي يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُۖ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ لَأَرۡجُمَنَّكَۖ وَٱهۡجُرۡنِي مَلِيّٗا
ayāḷ cēādiccu: "ibṟāhīmē, nī enṟe daivaṅṅaḷe veṟukkukayāṇēā? eṅkil uṭanettanne itavasānippikkuka. alleṅkil ninne ñān kalleṟiññāṭṭuṁ. nī ennennēkkumāyi enne viṭṭupēākaṇaṁ”
Surah Maryam, Verse 46
قَالَ سَلَٰمٌ عَلَيۡكَۖ سَأَسۡتَغۡفِرُ لَكَ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ كَانَ بِي حَفِيّٗا
ibṟāhīṁ paṟaññu: "aṅṅaykk salāṁ. aṅṅaykku peāṟuttutarān ñānenṟe nāthanēāṭ prārthikkāṁ. sanśayamilla; avanennēāṭ ēṟe kanivuṟṟavanāṇ
Surah Maryam, Verse 47
وَأَعۡتَزِلُكُمۡ وَمَا تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَأَدۡعُواْ رَبِّي عَسَىٰٓ أَلَّآ أَكُونَ بِدُعَآءِ رَبِّي شَقِيّٗا
niṅṅaḷeyuṁ allāhuvekkūṭāte niṅṅaḷ viḷiccu prārthikkunnavayeyuṁ ñānitā nirākarikkunnu. ñānenṟe nāthanēāṭu mātraṁ prārthikkunnu. enṟe nāthane prārthikkunnatu kāraṇaṁ ñāneārikkaluṁ parājitanāvillenn uṟappikkāṁ.”
Surah Maryam, Verse 48
فَلَمَّا ٱعۡتَزَلَهُمۡ وَمَا يَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا نَبِيّٗا
aṅṅane ibṟāhīṁ avareyuṁ allāhu allātta avaruṭe ārādhyareyuṁ veṭiññupēāyappēāḷ addēhattinu nāṁ is'hākhineyuṁ ya'akhūbineyuṁ nalki. avareyellāṁ pravācakanmārākkukayuṁ ceytu
Surah Maryam, Verse 49
وَوَهَبۡنَا لَهُم مِّن رَّحۡمَتِنَا وَجَعَلۡنَا لَهُمۡ لِسَانَ صِدۡقٍ عَلِيّٗا
avaril nāṁ nam'muṭe anugrahaṅṅaḷ varṣiccu. avaruṭe salkkīrtti uyartti
Surah Maryam, Verse 50
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مُوسَىٰٓۚ إِنَّهُۥ كَانَ مُخۡلَصٗا وَكَانَ رَسُولٗا نَّبِيّٗا
ī vēdapustakattil mūsayuṭe kathayuṁ parāmarśikkuka: tīrccayāyuṁ addēhaṁ teraññeṭukkappeṭṭa vyaktiyāyirunnu. dūtanuṁ pravācakanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 51
وَنَٰدَيۡنَٰهُ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ ٱلۡأَيۡمَنِ وَقَرَّبۡنَٰهُ نَجِيّٗا
tvūr malayuṭe valatuvaśattuninnu nāṁ addēhatte viḷiccu. rahasya sambhāṣaṇattināyi nāṁ addēhatte nam'milēkkaṭuppiccu
Surah Maryam, Verse 52
وَوَهَبۡنَا لَهُۥ مِن رَّحۡمَتِنَآ أَخَاهُ هَٰرُونَ نَبِيّٗا
nam'muṭe anugrahattāl nāṁ addēhattin tanṟe sahēādarane- pravācakanāya hāṟūnine- sahāyiyāyi nalki
Surah Maryam, Verse 53
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِسۡمَٰعِيلَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صَادِقَ ٱلۡوَعۡدِ وَكَانَ رَسُولٗا نَّبِيّٗا
ī vēdapustakattil ismā'īlinṟe kāryavuṁ parāmarśikkuka: tīrccayāyuṁ addēhaṁ vāgdānaṁ nannāyi pālikkunnavanāyirunnu. dūtanuṁ pravācakanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 54
وَكَانَ يَأۡمُرُ أَهۡلَهُۥ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ وَكَانَ عِندَ رَبِّهِۦ مَرۡضِيّٗا
addēhaṁ tanṟe āḷkkārēāṭ namaskāraṁ nirvahikkānuṁ sakātt nalkānuṁ kalpiccu. addēhaṁ tanṟe nāthann ēṟe priyappeṭṭavanāyirunnu
Surah Maryam, Verse 55
وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِدۡرِيسَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صِدِّيقٗا نَّبِيّٗا
ī vēdapustakattil idrīsineppaṟṟiyuṁ parāmarśikkuka: niścayamāyuṁ addēhaṁ satyasandhanuṁ pravācakanumāyirunnu
Surah Maryam, Verse 56
وَرَفَعۡنَٰهُ مَكَانًا عَلِيًّا
nāṁ addēhatte unnatasthānattēkkuyartti
Surah Maryam, Verse 57
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِن ذُرِّيَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنۡ حَمَلۡنَا مَعَ نُوحٖ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡرَـٰٓءِيلَ وَمِمَّنۡ هَدَيۡنَا وَٱجۡتَبَيۡنَآۚ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُ ٱلرَّحۡمَٰنِ خَرُّواْۤ سُجَّدٗاۤ وَبُكِيّٗا۩
ivarāṇ allāhu anugrahicca pravācakanmār. ādaṁ santatikaḷil peṭṭavar. nūhinēāṭeāppaṁ nāṁ kappalil kayaṟṟiyavaruṭeyuṁ; ibṟāhīminṟeyuṁ israyēlinṟeyuṁ vanśattil ninnuḷḷavarāṇivar. nāṁ nērvaḻiyil nayikkukayuṁ pratyēkaṁ teraññeṭukkukayuṁ ceytavaril peṭṭavaruṁ. paramakāruṇikanāya allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ vāyiccukēḷkkumpēāḷ sāṣṭāṅgaṁ praṇamiccuṁ karaññuṁ nilaṁ patikkunnavarāyirunnu ivar
Surah Maryam, Verse 58
۞فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٌ أَضَاعُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَٱتَّبَعُواْ ٱلشَّهَوَٰتِۖ فَسَوۡفَ يَلۡقَوۡنَ غَيًّا
pinnīṭ ivarkku piṟake piḻacca oru talamuṟa raṅgattuvannu. avar namaskāraṁ pāḻākki. tanniṣṭaṅṅaḷkkeātt jīviccu. taṅṅaḷuṭe durvr̥ttikaḷuṭe durantaphalaṁ avare vaikāte bādhikkuṁ
Surah Maryam, Verse 59
إِلَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَأُوْلَـٰٓئِكَ يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ وَلَا يُظۡلَمُونَ شَيۡـٔٗا
paścāttapikkukayuṁ satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavareyeāḻike. avar svargīyārāmaṅṅaḷil pravēśikkuṁ. avarēāṭ oṭṭuṁ anītiyuṇṭāvilla
Surah Maryam, Verse 60
جَنَّـٰتِ عَدۡنٍ ٱلَّتِي وَعَدَ ٱلرَّحۡمَٰنُ عِبَادَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ إِنَّهُۥ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَأۡتِيّٗا
avarkk sthiravāsattinuḷḷa svargīyārāmaṅṅaḷuṇṭ. paramakāruṇikanāya allāhu tanṟe dāsanmārkk abhetikajñānattilūṭe nalkiya vāgdānamāṇit. avanṟe vāgdānaṁ naṭappākuka tanne ceyyuṁ
Surah Maryam, Verse 61
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوًا إِلَّا سَلَٰمٗاۖ وَلَهُمۡ رِزۡقُهُمۡ فِيهَا بُكۡرَةٗ وَعَشِيّٗا
avaraviṭe oranāvaśyavuṁ kēḷkkukayilla; samādhānattinṟe abhivādyamallāte. taṅṅaḷuṭe āhāravibhavaṅṅaḷ rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ muṭaṅṅāte avarkk kiṭṭikkeāṇṭirikkuṁ
Surah Maryam, Verse 62
تِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِي نُورِثُ مِنۡ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيّٗا
nam'muṭe dāsanmārile bhaktanmārkk nāṁ avakāśamāyi nalkunna svargamāṇat
Surah Maryam, Verse 63
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمۡرِ رَبِّكَۖ لَهُۥ مَا بَيۡنَ أَيۡدِينَا وَمَا خَلۡفَنَا وَمَا بَيۡنَ ذَٰلِكَۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيّٗا
ninṟe nāthanṟe kalpanayillāte ñaṅṅaḷ iṟaṅṅivarāṟilla. nam'muṭe munniluṁ pinniluṁ avaykkiṭayilumuḷḷatellāṁ avanṟētāṇ. ninṟe nāthaneānnuṁ maṟakkunnavanalla.”
Surah Maryam, Verse 64
رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا فَٱعۡبُدۡهُ وَٱصۡطَبِرۡ لِعِبَٰدَتِهِۦۚ هَلۡ تَعۡلَمُ لَهُۥ سَمِيّٗا
avan ākāśabhūmikaḷuṭe sanrakṣakanāṇ. avaykkiṭayiluḷḷavayuṭeyuṁ. atināl avannu mātraṁ vaḻippeṭuka. avane anusaricc kaḻiyunnatil kṣamayēāṭe uṟaccunilkkuka. avanēāṭ pēreātta āreyeṅkiluṁ ninakkaṟiyāmēā
Surah Maryam, Verse 65
وَيَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَءِذَا مَا مِتُّ لَسَوۡفَ أُخۡرَجُ حَيًّا
manuṣyan cēādikkunnu: "ñān mariccukaḻiññāl pinne vīṇṭuṁ enne jīvanēāṭe puṟattukeāṇṭuvarumennēā!”
Surah Maryam, Verse 66
أَوَلَا يَذۡكُرُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقۡنَٰهُ مِن قَبۡلُ وَلَمۡ يَكُ شَيۡـٔٗا
manuṣyan onnumallātirunna avasthayil ninn nāṁ avane sr̥ṣṭiccuṇṭākkiya kāryaṁ avaneānnēārttukūṭē
Surah Maryam, Verse 67
فَوَرَبِّكَ لَنَحۡشُرَنَّهُمۡ وَٱلشَّيَٰطِينَ ثُمَّ لَنُحۡضِرَنَّهُمۡ حَوۡلَ جَهَنَّمَ جِثِيّٗا
ninṟe nāthan tanne satyaṁ! tīrccayāyuṁ avareyuṁ piśācukkaḷeyuṁ nāṁ orumiccukūṭṭuṁ. pinne nāmavare muṭṭiliḻayunnavarāyi narakattinu cuṟṟuṁ keāṇṭuvaruṁ
Surah Maryam, Verse 68
ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمۡ أَشَدُّ عَلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ عِتِيّٗا
pinnīṭ ōrēā vibhāgattilninnuṁ paramakāruṇikanāya allāhuvēāṭ ēṟṟaṁ kūṭutal dhikkāraṁ kāṇiccavare nāṁ vērtiricceṭukkuṁ
Surah Maryam, Verse 69
ثُمَّ لَنَحۡنُ أَعۡلَمُ بِٱلَّذِينَ هُمۡ أَوۡلَىٰ بِهَا صِلِيّٗا
avaril narakattīyileriyān ēṟṟavuṁ arhar ārenn namukk nannāyaṟiyāṁ
Surah Maryam, Verse 70
وَإِن مِّنكُمۡ إِلَّا وَارِدُهَاۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتۡمٗا مَّقۡضِيّٗا
niṅṅaḷilāruṁ tanne narakattīyinaṭutt ettātirikkilla. ninṟe nāthanṟe khaṇḍitavuṁ nirbandhapūrvaṁ naṭappākkappeṭunnatumāya tīrumānamāṇit
Surah Maryam, Verse 71
ثُمَّ نُنَجِّي ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّنَذَرُ ٱلظَّـٰلِمِينَ فِيهَا جِثِيّٗا
pinne, bhaktanmārāyirunnavare nāṁ rakṣappeṭuttuṁ. atikramikaḷe muṭṭiliḻayunnavarāyi narakattīyil upēkṣikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Maryam, Verse 72
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا بَيِّنَٰتٖ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَيُّ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ خَيۡرٞ مَّقَامٗا وَأَحۡسَنُ نَدِيّٗا
nam'muṭe suvyaktamāya vacanaṅṅaḷ ī janatte vāyiccukēḷppikkuṁ. appēāḷ satyaniṣēdhikaḷ satyaviśvāsikaḷēāṭu cēādikkunnu: "alla, paṟayū: nāṁ irukūṭṭaril ārāṇ uyarnna padaviyuḷḷavar? āruṭe saṅghamāṇ ēṟe gambhīraṁ?”
Surah Maryam, Verse 73
وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَحۡسَنُ أَثَٰثٗا وَرِءۡيٗا
ennāl sādhana sāmagrikaḷiluṁ bāhyapratāpattiluṁ ivarēkkāḷēṟe mikacca etrayetra talamuṟakaḷeyāṇ nāṁ ivarkku mumpē naśippicciṭṭuḷḷat
Surah Maryam, Verse 74
قُلۡ مَن كَانَ فِي ٱلضَّلَٰلَةِ فَلۡيَمۡدُدۡ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ مَدًّاۚ حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ إِمَّا ٱلۡعَذَابَ وَإِمَّا ٱلسَّاعَةَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضۡعَفُ جُندٗا
paṟayuka: durmārgikaḷe paramakāruṇikanāya allāhu ayaccuviṭunnatāṇ. aṅṅane avarēāṭ vāgdānaṁ ceyyunna kāryaṁ, athavā onnukil daivaśikṣa, alleṅkil antyadinaṁ, nēril kāṇumpēāḷ avaraṟiyukatanne ceyyuṁ; ārāṇ mēāśamāya avasthayiluḷḷatenn. āruṭe sain'yamāṇ durbalamennuṁ
Surah Maryam, Verse 75
وَيَزِيدُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ٱهۡتَدَوۡاْ هُدٗىۗ وَٱلۡبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّـٰلِحَٰتُ خَيۡرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابٗا وَخَيۡرٞ مَّرَدًّا
nērvaḻi svīkariccavarkk allāhu sanmārganiṣṭha vardhippiccukeāṭukkunnu. naśikkāte bākkinilkkunna salkkarmaṅṅaḷkkāṇ ninṟe nāthanṟe aṭutt uttamamāya pratiphalamuḷḷat. meccappeṭṭa pariṇatiyuṁ avaykkutanne
Surah Maryam, Verse 76
أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي كَفَرَ بِـَٔايَٰتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالٗا وَوَلَدًا
nam'muṭe vacanaṅṅaḷe niṣēdhiccu taḷḷukayuṁ enniṭṭ enikkāṇ kūṭutal sampattuṁ santānaṅṅaḷuṁ nalkappeṭukayenn vīmpu paṟayukayuṁ ceyyunnavane nī kaṇṭiṭṭuṇṭēā
Surah Maryam, Verse 77
أَطَّلَعَ ٱلۡغَيۡبَ أَمِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحۡمَٰنِ عَهۡدٗا
avan valla abhetika kāryavuṁ kaṇṭaṟiññiṭṭuṇṭēā? alleṅkil paramakāruṇikanāya allāhuvilninn valla karāṟuṁ avan vāṅṅiyiṭṭuṇṭēā
Surah Maryam, Verse 78
كَلَّاۚ سَنَكۡتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُۥ مِنَ ٱلۡعَذَابِ مَدّٗا
orikkalumilla. avan paṟayunnateākke nāṁ rēkhappeṭuttunnuṇṭ. avannu nāṁ śikṣayuṭe kāṭhin'yaṁ vardhippikkukatanne ceyyuṁ
Surah Maryam, Verse 79
وَنَرِثُهُۥ مَا يَقُولُ وَيَأۡتِينَا فَرۡدٗا
avan tanṟētāyi eṭuttupaṟayunna sādhanasāmagrikaḷellāṁ nam'muṭe varutiyilāyittīruṁ. pinne avan ēkanāyi nam'muṭe aṭuttuvaruṁ
Surah Maryam, Verse 80
وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ ءَالِهَةٗ لِّيَكُونُواْ لَهُمۡ عِزّٗا
avar allāhuvekkūṭāte niravadhi mūrttikaḷe saṅkalpiccuveccirikkunnu. ava taṅṅaḷkk tāṅṅāyittīrumenn karutiyāṇat
Surah Maryam, Verse 81
كَلَّاۚ سَيَكۡفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمۡ وَيَكُونُونَ عَلَيۡهِمۡ ضِدًّا
ennāl avayellāṁ ikkūṭṭaruṭe ārādhanaye taḷḷippaṟayuṁ. ā ārādhyar ivaruṭe virēādhikaḷāyittīrukayuṁ ceyyuṁ
Surah Maryam, Verse 82
أَلَمۡ تَرَ أَنَّآ أَرۡسَلۡنَا ٱلشَّيَٰطِينَ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ تَؤُزُّهُمۡ أَزّٗا
nāṁ satyaniṣēdhikaḷuṭeyiṭayilēkk piśācukkaḷe viṭṭayaccat nī kaṇṭiṭṭillē? ā piśācukkaḷ avare vaḷareyēṟe uttējippiccukeāṇṭirikkunnu
Surah Maryam, Verse 83
فَلَا تَعۡجَلۡ عَلَيۡهِمۡۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمۡ عَدّٗا
atināl avaruṭe kāryattil nī dhr̥tikāṇikkēṇṭa. nāṁ avaruṭe nāḷukaḷeṇṇikkeāṇṭirikkukayāṇ
Surah Maryam, Verse 84
يَوۡمَ نَحۡشُرُ ٱلۡمُتَّقِينَ إِلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ وَفۡدٗا
bhaktajanaṅṅaḷe paramakāruṇikanāya allāhuvinṟe aṭutt orumiccukūṭṭunnadinaṁ
Surah Maryam, Verse 85
وَنَسُوقُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرۡدٗا
ann kuṟṟavāḷikaḷe dāhārttarāyi narakattīyilēkk teḷiccukeāṇṭupēākuṁ
Surah Maryam, Verse 86
لَّا يَمۡلِكُونَ ٱلشَّفَٰعَةَ إِلَّا مَنِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحۡمَٰنِ عَهۡدٗا
ann ārkkuṁ śipārśakkadhikāramilla; parama kāruṇikanāya allāhuvumāyi karāṟuṇṭākkiyavarkkeāḻike
Surah Maryam, Verse 87
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗا
paramakāruṇikanāya allāhu putrane svīkariccirikkunnuvenn avar paṟaññuṇṭākkiyirikkunnu
Surah Maryam, Verse 88
لَّقَدۡ جِئۡتُمۡ شَيۡـًٔا إِدّٗا
ēṟe gurutaramāya kāryamāṇ niṅṅaḷārēāpiccirikkunnat
Surah Maryam, Verse 89
تَكَادُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ يَتَفَطَّرۡنَ مِنۡهُ وَتَنشَقُّ ٱلۡأَرۡضُ وَتَخِرُّ ٱلۡجِبَالُ هَدًّا
ākāśaṅṅaḷ peāṭṭippiḷarānuṁ bhūmi viṇṭukīṟānuṁ parvataṅṅaḷ takarnnuvīḻānuṁ pēānnakāryaṁ
Surah Maryam, Verse 90
أَن دَعَوۡاْ لِلرَّحۡمَٰنِ وَلَدٗا
paramakāruṇikanāya allāhuvin putranuṇṭenn avar vādiccallēā
Surah Maryam, Verse 91
وَمَا يَنۢبَغِي لِلرَّحۡمَٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا
āreyeṅkiluṁ putranāyi svīkarikkukayennat paramakāruṇikanāya allāhuvin cērnnatalla
Surah Maryam, Verse 92
إِن كُلُّ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ إِلَّآ ءَاتِي ٱلرَّحۡمَٰنِ عَبۡدٗا
ākāśabhūmikaḷiluḷḷavarellāṁ ā paramakāruṇikanṟe munnil kēvalaṁ dāsanmārāyi vannettunnavarāṇ
Surah Maryam, Verse 93
لَّقَدۡ أَحۡصَىٰهُمۡ وَعَدَّهُمۡ عَدّٗا
tīrccayāyuṁ avan avare tiṭṭappeṭuttiyiṭṭuṇṭ. eṇṇikkaṇakkākkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Maryam, Verse 94
وَكُلُّهُمۡ ءَاتِيهِ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَرۡدًا
uyirtteḻunnēlpunāḷil avarellāṁ oṟṟaykkeāṟṟaykk avanṟe aṭutt vannettuṁ
Surah Maryam, Verse 95
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ سَيَجۡعَلُ لَهُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وُدّٗا
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarumāyi paramakāruṇikanāya allāhu snēhabandhamuṇṭākkuṁ
Surah Maryam, Verse 96
فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ ٱلۡمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِهِۦ قَوۡمٗا لُّدّٗا
nāṁ ī vacanaṅṅaḷe ninṟe bhāṣayil vaḷare laḷitavuṁ saraḷavumākkiyirikkunnu. nī bhaktajanaṅṅaḷe śubhavārtta aṟiyikkānāṇit. tārkkikarāya janatte tākkīt ceyyānuṁ
Surah Maryam, Verse 97
وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هَلۡ تُحِسُّ مِنۡهُم مِّنۡ أَحَدٍ أَوۡ تَسۡمَعُ لَهُمۡ رِكۡزَۢا
ivarkku mump etra talamuṟakaḷe nāṁ naśippiccu! enniṭṭ avarilāreyeṅkiluṁ nīyippēāḷ kāṇunnuṇṭēā? alleṅkil avaruṭe nērtta śabdameṅkiluṁ kēḷkkunnuṇṭēā
Surah Maryam, Verse 98