Surah Taha - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
طه
tvāhā
Surah Taha, Verse 1
مَآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ لِتَشۡقَىٰٓ
ninakku nāṁ ī khur'ān iṟakkiyat nī kaṣṭappeṭān vēṇṭiyalla
Surah Taha, Verse 2
إِلَّا تَذۡكِرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰ
bhayabhaktiyuḷḷavarkk udbēādhanamāyāṇ
Surah Taha, Verse 3
تَنزِيلٗا مِّمَّنۡ خَلَقَ ٱلۡأَرۡضَ وَٱلسَّمَٰوَٰتِ ٱلۡعُلَى
bhūmiyuṁ atyunnatamāya ākāśaṅṅaḷuṁ sr̥ṣṭiccavanil ninn iṟakkappeṭṭatāṇit
Surah Taha, Verse 4
ٱلرَّحۡمَٰنُ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ ٱسۡتَوَىٰ
ā paramakāruṇikanāya allāhu sinhāsanasthanāyirikkunnu
Surah Taha, Verse 5
لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَمَا تَحۡتَ ٱلثَّرَىٰ
ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyiluṁ avaykkiṭayilumuḷḷatellāṁ avanṟētāṇ. maṇṇinaṭiyilumuḷḷatuṁ
Surah Taha, Verse 6
وَإِن تَجۡهَرۡ بِٱلۡقَوۡلِ فَإِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلسِّرَّ وَأَخۡفَى
ninakku vēṇameṅkil vākk uṟakke paṟayāṁ. ennāl allāhu rahasyamāyatuṁ parama nigūḍhamāyatumellāṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah Taha, Verse 7
ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ لَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ
allāhu. avanallāte daivamilla. ulkr̥ṣṭa nāmaṅṅaḷellāṁ avannuḷḷatāṇ
Surah Taha, Verse 8
وَهَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ
mūsayuṭe katha ninakku vannettiyēā
Surah Taha, Verse 9
إِذۡ رَءَا نَارٗا فَقَالَ لِأَهۡلِهِ ٱمۡكُثُوٓاْ إِنِّيٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا لَّعَلِّيٓ ءَاتِيكُم مِّنۡهَا بِقَبَسٍ أَوۡ أَجِدُ عَلَى ٱلنَّارِ هُدٗى
addēhaṁ tī kaṇṭa sandarbhaṁ: appēāḷ addēhaṁ tanṟe kuṭumbattēāṭu paṟaññu: "iviṭe nilkkū. ñānitā tī kāṇunnu. atilninn ñānalpaṁ tīyeṭutt niṅṅaḷkkāyi keāṇṭuvarāṁ. alleṅkil aviṭe valla vaḻikāṭṭiyeyuṁ ñān kaṇṭettiyēkkāṁ.”
Surah Taha, Verse 10
فَلَمَّآ أَتَىٰهَا نُودِيَ يَٰمُوسَىٰٓ
aṅṅane addēhaṁ aviṭeyettiyappēāḷ oru viḷi kēṭṭu: "mūsā
Surah Taha, Verse 11
إِنِّيٓ أَنَا۠ رَبُّكَ فَٱخۡلَعۡ نَعۡلَيۡكَ إِنَّكَ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوٗى
niścayaṁ; ñān ninṟe nāthanāṇ. atināl nī ninṟe ceripp aḻiccuvekkuka. tīrccayāyuṁ nīyippēāḷ viśud'dhamāya tvuvā tāḻvarayilāṇ
Surah Taha, Verse 12
وَأَنَا ٱخۡتَرۡتُكَ فَٱسۡتَمِعۡ لِمَا يُوحَىٰٓ
ñān ninne teraññeṭuttirikkunnu. atināl bēādhanamāyi kiṭṭunnat nannāyi kēṭṭumanas'silākkuka
Surah Taha, Verse 13
إِنَّنِيٓ أَنَا ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدۡنِي وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ لِذِكۡرِيٓ
tīrccayāyuṁ ñān tanne allāhu. ñānallāte daivamilla. atināl enikku vaḻippeṭuka. enne ōrkkānāyi namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkuka
Surah Taha, Verse 14
إِنَّ ٱلسَّاعَةَ ءَاتِيَةٌ أَكَادُ أُخۡفِيهَا لِتُجۡزَىٰ كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا تَسۡعَىٰ
tīrccayāyuṁ antyanāḷ vannettuka tanne ceyyuṁ. ateppēāḻennat ñān maṟaccuveccirikkukayāṇ. ōrēā vyaktikkuṁ tanṟe adhvānaphalaṁ kr̥tyamāyi labhikkān vēṇṭiyāṇit
Surah Taha, Verse 15
فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنۡهَا مَن لَّا يُؤۡمِنُ بِهَا وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ فَتَرۡدَىٰ
atināl antyadinattil viśvasikkātirikkukayuṁ tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟukayuṁ ceyyunnavar ninne viśvāsattinṟe vaḻiyilninn teṟṟiccu kaḷayātirikkaṭṭe. aṅṅane sambhaviccāl nīyuṁ nāśattilakappeṭuṁ
Surah Taha, Verse 16
وَمَا تِلۡكَ بِيَمِينِكَ يَٰمُوسَىٰ
mūsā, ninṟe valatu kayyilentāṇ?”
Surah Taha, Verse 17
قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّؤُاْ عَلَيۡهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَـَٔارِبُ أُخۡرَىٰ
mūsa paṟaññu: "itenṟe vaṭiyāṇ. ñānitinmēl ūnni naṭakkunnu. ñānitukeāṇṭ enṟe āṭukaḷkk ila vīḻttikkeāṭukkunnu. itukeāṇṭ enikk vēṟeyuṁ cila āvaśyaṅṅaḷuṇṭ.”
Surah Taha, Verse 18
قَالَ أَلۡقِهَا يَٰمُوسَىٰ
allāhu kalpiccu: "mūsā, nī ā vaṭi tāḻeyiṭū.”
Surah Taha, Verse 19
فَأَلۡقَىٰهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٞ تَسۡعَىٰ
addēhaṁ atu tāḻeyiṭṭu. peṭṭennatā, ateāriḻayunna pāmpāyittīrunnu
Surah Taha, Verse 20
قَالَ خُذۡهَا وَلَا تَخَفۡۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا ٱلۡأُولَىٰ
allāhu paṟaññu: "atine piṭikkū. pēṭikkēṇṭa. nāṁ atine pūrvasthitiyilēkku tanne tiriccukeāṇṭuvaruṁ
Surah Taha, Verse 21
وَٱضۡمُمۡ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوٓءٍ ءَايَةً أُخۡرَىٰ
ninṟe kai nī kakṣattu cērttuvekkuka. appēāḻatu dēāṣamētumillāte veḷuttu tiḷaṅṅunnatāyi puṟattuvaruṁ. it maṟṟeāru dr̥ṣṭāntamāṇ
Surah Taha, Verse 22
لِنُرِيَكَ مِنۡ ءَايَٰتِنَا ٱلۡكُبۡرَى
nam'muṭe mahattāya cila dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ ninne kāṇikkān vēṇṭiyāṇit
Surah Taha, Verse 23
ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
nīyini phaṟavēānṟe aṭuttēkk pēākū. avan kaṭutta dhikkāriyāyittīrnnirikkunnu.”
Surah Taha, Verse 24
قَالَ رَبِّ ٱشۡرَحۡ لِي صَدۡرِي
mūsa paṟaññu: "enṟe nāthā! enikku nī hr̥dayaviśālata nalkēṇamē
Surah Taha, Verse 25
وَيَسِّرۡ لِيٓ أَمۡرِي
enṟe kāryaṁ enikku nī eḷuppamākkittarēṇamē
Surah Taha, Verse 26
وَٱحۡلُلۡ عُقۡدَةٗ مِّن لِّسَانِي
enṟe nāvinṟe kurukkaḻiccu tarēṇamē
Surah Taha, Verse 27
يَفۡقَهُواْ قَوۡلِي
enṟe sansāraṁ janaṁ manas'silākkānāvuṁ vidhamākkēṇamē
Surah Taha, Verse 28
وَٱجۡعَل لِّي وَزِيرٗا مِّنۡ أَهۡلِي
enṟe kuṭumbattil ninn enikkeāru sahāyiye ērppeṭuttittarēṇamē?”
Surah Taha, Verse 29
هَٰرُونَ أَخِي
enṟe sahēādaran hāṟūne tanne
Surah Taha, Verse 30
ٱشۡدُدۡ بِهِۦٓ أَزۡرِي
avanilūṭe enṟe kaḻivin mikav varuttēṇamē
Surah Taha, Verse 31
وَأَشۡرِكۡهُ فِيٓ أَمۡرِي
enṟe detyattil avane nī paṅkāḷiyākkēṇamē
Surah Taha, Verse 32
كَيۡ نُسَبِّحَكَ كَثِيرٗا
ñaṅṅaḷ ninṟe viśud'dhi dhārāḷamāyi vāḻttānāṇit
Surah Taha, Verse 33
وَنَذۡكُرَكَ كَثِيرًا
ninne nannāyi ōrkkānuṁ
Surah Taha, Verse 34
إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرٗا
tīrccayāyuṁ nī ñaṅṅaḷe sadā kaṇṭukeāṇṭirikkunnavanāṇallēā.”
Surah Taha, Verse 35
قَالَ قَدۡ أُوتِيتَ سُؤۡلَكَ يَٰمُوسَىٰ
allāhu aṟiyiccu: "mūsā, nī cēādiccateākke ninakkitā nalkikkaḻiññirikkunnu
Surah Taha, Verse 36
وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَيۡكَ مَرَّةً أُخۡرَىٰٓ
maṟṟeārikkaluṁ ninnēāṭ nāṁ audāryaṁ kāṇicciṭṭuṇṭ
Surah Taha, Verse 37
إِذۡ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰٓ
divyabēādhanattilūṭe nalkappeṭunna kāryaṁ nāṁ ninṟe mātāvin bēādhanaṁ nalkiyappēāḻāṇat.”
Surah Taha, Verse 38
أَنِ ٱقۡذِفِيهِ فِي ٱلتَّابُوتِ فَٱقۡذِفِيهِ فِي ٱلۡيَمِّ فَلۡيُلۡقِهِ ٱلۡيَمُّ بِٱلسَّاحِلِ يَأۡخُذۡهُ عَدُوّٞ لِّي وَعَدُوّٞ لَّهُۥۚ وَأَلۡقَيۡتُ عَلَيۡكَ مَحَبَّةٗ مِّنِّي وَلِتُصۡنَعَ عَلَىٰ عَيۡنِيٓ
atitāyirunnu: “nī ā śiśuve peṭṭiyilaṭakkaṁ ceyyuka. enniṭṭ peṭṭi nadiyileāḻukkuka. nadi atine karayilettikkuṁ. enṟeyuṁ ā śiśuvinṟeyuṁ śatru avane eṭukkuṁ. mūsā, ñān ennil ninnuḷḷa snēhaṁ ninṟemēl varṣiccu. nī enṟe mēlnēāṭṭattil vaḷarttappeṭān vēṇṭi
Surah Taha, Verse 39
إِذۡ تَمۡشِيٓ أُخۡتُكَ فَتَقُولُ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰ مَن يَكۡفُلُهُۥۖ فَرَجَعۡنَٰكَ إِلَىٰٓ أُمِّكَ كَيۡ تَقَرَّ عَيۡنُهَا وَلَا تَحۡزَنَۚ وَقَتَلۡتَ نَفۡسٗا فَنَجَّيۡنَٰكَ مِنَ ٱلۡغَمِّ وَفَتَنَّـٰكَ فُتُونٗاۚ فَلَبِثۡتَ سِنِينَ فِيٓ أَهۡلِ مَدۡيَنَ ثُمَّ جِئۡتَ عَلَىٰ قَدَرٖ يَٰمُوسَىٰ
ninṟe sahēādari naṭannupēāvukayāyirunnu. avaḷaviṭe cenniṅṅane paṟaññu: “ī kuññine nannāyi pēāṟṟān paṟṟunna orāḷeppaṟṟi ñān niṅṅaḷkk paṟaññu taraṭṭeyēā?” aṅṅane ninne nāṁ ninṟe mātāvinṟe aṭuttutanne tiriccetticcu. avaḷuṭe kaṇkuḷirkkān. avaḷ duḥkhikkātirikkānuṁ. nī orāḷe keānnirunnuvallēā. ennāl atinṟe manaḥprayāsattilninn ninne nāṁ rakṣiccu. pala tarattiluṁ ninne nāṁ parīkṣiccu. pinnīṭ keāllaṅṅaḷēāḷaṁ nī madyankāruṭe kūṭe tāmasiccu. anantaraṁ allayēā mūsā; itā ippēāḷ daiva niścayamanusaricc nī iviṭe vannirikkunnu
Surah Taha, Verse 40
وَٱصۡطَنَعۡتُكَ لِنَفۡسِي
ñānitā ninne enikkuvēṇṭi vaḷarttiyeṭuttirikkunnu
Surah Taha, Verse 41
ٱذۡهَبۡ أَنتَ وَأَخُوكَ بِـَٔايَٰتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكۡرِي
enṟe teḷivukaḷumāyi nīyuṁ ninṟe sahēādaranuṁ pēāvuka. enne smarikkunnatil niṅṅaḷ vīḻcavaruttarut
Surah Taha, Verse 42
ٱذۡهَبَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
niṅṅaḷiruvaruṁ phaṟavēānṟe aṭuttēkk pēāvuka. niścayamāyuṁ avan atikramiyāyirikkunnu
Surah Taha, Verse 43
فَقُولَا لَهُۥ قَوۡلٗا لَّيِّنٗا لَّعَلَّهُۥ يَتَذَكَّرُ أَوۡ يَخۡشَىٰ
niṅṅaḷavanēāṭ semyamāyi sansārikkuka. oruvēḷa avan cinticcu manas'silākkiyeṅkilēā? alleṅkil bhayann anusaricceṅkilēā?”
Surah Taha, Verse 44
قَالَا رَبَّنَآ إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفۡرُطَ عَلَيۡنَآ أَوۡ أَن يَطۡغَىٰ
avariruvaruṁ paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! phaṟavēān ñaṅṅaḷēāṭ avivēkamēā atikramamēā kāṇikkumenn ñaṅṅaḷ bhayappeṭunnu.”
Surah Taha, Verse 45
قَالَ لَا تَخَافَآۖ إِنَّنِي مَعَكُمَآ أَسۡمَعُ وَأَرَىٰ
allāhu paṟaññu: "niṅṅaḷ pēṭikkēṇṭa. ñān niṅṅaḷēāṭeāppamuṇṭ. ñān ellāṁ kēḷkkukayuṁ kāṇukayuṁ ceyyunnuṇṭ.”
Surah Taha, Verse 46
فَأۡتِيَاهُ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَلَا تُعَذِّبۡهُمۡۖ قَدۡ جِئۡنَٰكَ بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّكَۖ وَٱلسَّلَٰمُ عَلَىٰ مَنِ ٱتَّبَعَ ٱلۡهُدَىٰٓ
atināl niṅṅaḷiruvaruṁ avanṟeyaṭutt cenn paṟayuka: “tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ ninṟe nāthanṟe dūtanmārāṇ. atināl israyēl makkaḷe nī ñaṅṅaḷēāṭeāppamayakkuka. avare pīḍippikkarut. ninṟe aṭutt ñaṅṅaḷ vannat ninṟe nāthanilninnuḷḷa vyaktamāya teḷivukaḷumāyāṇ. nērvaḻiyil naṭakkunnavarkkāṇ samādhānamuṇṭāvuka
Surah Taha, Verse 47
إِنَّا قَدۡ أُوحِيَ إِلَيۡنَآ أَنَّ ٱلۡعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
“satyatte taḷḷippaṟayukayuṁ atilninn pintiriññu pēāvukayuṁ ceyyunnavarkk kaṭutta śikṣayāṇuṇṭāvukayenn tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷkk divyabēādhanaṁ labhiccirikkunnu.”
Surah Taha, Verse 48
قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَٰمُوسَىٰ
phaṟavēān cēādiccu: "mūsā, appēāḷ ārāṇ niṅṅaḷuṭe ī rakṣitāv?”
Surah Taha, Verse 49
قَالَ رَبُّنَا ٱلَّذِيٓ أَعۡطَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ خَلۡقَهُۥ ثُمَّ هَدَىٰ
mūsa paṟaññu: "ellā ōrēā vastuvinuṁ atinṟe prakr̥taṁ nalkukayuṁ pinne avaykk vaḻi kāṇikkukayuṁ ceytavanāṇ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv
Surah Taha, Verse 50
قَالَ فَمَا بَالُ ٱلۡقُرُونِ ٱلۡأُولَىٰ
ayāḷ cēādiccu: "appēāḷ nēratte kaḻiññupēāya talamuṟakaḷuṭe sthitiyēā?”
Surah Taha, Verse 51
قَالَ عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَٰبٖۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى
mūsa paṟaññu: "atēkkuṟiccuḷḷa ellā vivaravuṁ enṟe nāthanṟe aṭukkal oru pramāṇattiluṇṭ. enṟe nāthan oṭṭuṁ piḻavu paṟṟāttavanāṇ. tīre maṟaviyillāttavanuṁ.”
Surah Taha, Verse 52
ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ مَهۡدٗا وَسَلَكَ لَكُمۡ فِيهَا سُبُلٗا وَأَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّن نَّبَاتٖ شَتَّىٰ
niṅṅaḷkkāyi bhūmiye teāṭṭilākkittannat avanāṇ. atil niṅṅaḷkk niravadhi vaḻikaḷeārukkittannatuṁ mānattuninnu maḻa vīḻttittannatuṁ avan tanne. aṅṅane ā maḻamūlaṁ vividhayinaṁ sasyaṅṅaḷile iṇakaḷe nāṁ ulpādippiccu
Surah Taha, Verse 53
كُلُواْ وَٱرۡعَوۡاْ أَنۡعَٰمَكُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلنُّهَىٰ
niṅṅaḷ tinnukeāḷḷuka. niṅṅaḷuṭe kannukālikaḷe mēykkukayuṁ ceyyuka. vicāraśīlarkk itilellāṁ dhārāḷaṁ teḷivukaḷuṇṭ
Surah Taha, Verse 54
۞مِنۡهَا خَلَقۡنَٰكُمۡ وَفِيهَا نُعِيدُكُمۡ وَمِنۡهَا نُخۡرِجُكُمۡ تَارَةً أُخۡرَىٰ
itē maṇṇilninnāṇ niṅṅaḷe nāṁ sr̥ṣṭiccat. atilēkku tanne niṅṅaḷe nāṁ tiriccukeāṇṭupēākuṁ. atilninnu tanne niṅṅaḷe nāṁ maṟṟeārikkal puṟattukeāṇṭuvarikayuṁ ceyyuṁ
Surah Taha, Verse 55
وَلَقَدۡ أَرَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ
phaṟavēān nāṁ nam'muṭe teḷivukaḷeākkeyuṁ kāṇiccukeāṭuttu. enniṭṭuṁ ayāḷ avaye taḷḷippaṟaññu. satyatte nirākariccu
Surah Taha, Verse 56
قَالَ أَجِئۡتَنَا لِتُخۡرِجَنَا مِنۡ أَرۡضِنَا بِسِحۡرِكَ يَٰمُوسَىٰ
ayāḷ cēādiccu: "ō mūsā, ninṟe jālavidyakeāṇṭ ñaṅṅaḷe ñaṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninn puṟattākkānāṇēā nī ñaṅṅaḷuṭe aṭuttu vannirikkunnat
Surah Taha, Verse 57
فَلَنَأۡتِيَنَّكَ بِسِحۡرٖ مِّثۡلِهِۦ فَٱجۡعَلۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكَ مَوۡعِدٗا لَّا نُخۡلِفُهُۥ نَحۡنُ وَلَآ أَنتَ مَكَانٗا سُوٗى
ennāl itupēāluḷḷa jālavidya ninṟe munnil ñaṅṅaḷuṁ avatarippikkāṁ. atināl ñaṅṅaḷkkuṁ ninakkumiṭayil oru samayaṁ niścayikkuka. nīyēā ñaṅṅaḷēā at laṅghikkarut. irukūṭṭarkkuṁ sekaryamuḷḷa tuṟanna maitāniyilveccākāṁ matsaraṁ.”
Surah Taha, Verse 58
قَالَ مَوۡعِدُكُمۡ يَوۡمُ ٱلزِّينَةِ وَأَن يُحۡشَرَ ٱلنَّاسُ ضُحٗى
mūsa paṟaññu: "ateāru ulsava dinamākaṭṭe. ann pūrvāhnattil janaṁ orumiccukūṭaṭṭe.”
Surah Taha, Verse 59
فَتَوَلَّىٰ فِرۡعَوۡنُ فَجَمَعَ كَيۡدَهُۥ ثُمَّ أَتَىٰ
pinnīṭ phaṟavēān aviṭeninn pinmāṟi. tanṟe tantraṅṅaḷellāṁ orukkūṭṭi tirike vannu
Surah Taha, Verse 60
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَيۡلَكُمۡ لَا تَفۡتَرُواْ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا فَيُسۡحِتَكُم بِعَذَابٖۖ وَقَدۡ خَابَ مَنِ ٱفۡتَرَىٰ
mūsa avarēāṭu paṟaññu: "niṅṅaḷkku nāśaṁ? niṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkarut. aṅṅane ceytāl keāṭiya śikṣayāl avan niṅṅaḷe unmūlanaṁ ceyyuṁ. kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkunnavan tulaññatutanne; tīrcca.”
Surah Taha, Verse 61
فَتَنَٰزَعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَىٰ
itukēṭṭ avarkkiṭayil abhiprāya bhinnatayuṇṭāyi. avar rahasyamāyi kūṭiyālēācikkān tuṭaṅṅi
Surah Taha, Verse 62
قَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَٰنِ لَسَٰحِرَٰنِ يُرِيدَانِ أَن يُخۡرِجَاكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِمَا وَيَذۡهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ ٱلۡمُثۡلَىٰ
atinuśēṣaṁ avar paṟaññu: "ivariruvaruṁ tani jālavidyakkārāṇ. ivaruṭe jālavidyayilūṭe niṅṅaḷe niṅṅaḷuṭe nāṭṭilninn puṟantaḷḷānuṁ niṅṅaḷuṭe ciṭṭayeātta jīvitarīti takarkkānumāṇ ivaruddēśikkunnat
Surah Taha, Verse 63
فَأَجۡمِعُواْ كَيۡدَكُمۡ ثُمَّ ٱئۡتُواْ صَفّٗاۚ وَقَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡيَوۡمَ مَنِ ٱسۡتَعۡلَىٰ
atināl niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe tantraṅṅaḷeākkeyuṁ orukkūṭṭi vekkuka. aṅṅane valiya saṅghaṭitaśaktiyāyi raṅgattuvarika. ōrkkuka: ār etirāḷiye tēālpikkunnuvēā avarinn vijayaṁ variccatutanne.”
Surah Taha, Verse 64
قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلۡقِيَ وَإِمَّآ أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنۡ أَلۡقَىٰ
jālavidyakkār paṟaññu: "mūsā, onnukil nī vaṭiyeṟiyuka; alleṅkil ādyaṁ ñaṅṅaḷeṟiyāṁ.”
Surah Taha, Verse 65
قَالَ بَلۡ أَلۡقُواْۖ فَإِذَا حِبَالُهُمۡ وَعِصِيُّهُمۡ يُخَيَّلُ إِلَيۡهِ مِن سِحۡرِهِمۡ أَنَّهَا تَسۡعَىٰ
mūsa paṟaññu: "illa. niṅṅaḷ tanne eṟiññukeāḷḷuka.” appēāḻatā avaruṭe jālavidyayāl kayaṟukaḷuṁ vaṭikaḷuṁ iḻaññunīṅṅunnatāyi mūsākku tēānnittuṭaṅṅi
Surah Taha, Verse 66
فَأَوۡجَسَ فِي نَفۡسِهِۦ خِيفَةٗ مُّوسَىٰ
mūsākk manas'sil pēṭitēānni
Surah Taha, Verse 67
قُلۡنَا لَا تَخَفۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡأَعۡلَىٰ
nāṁ paṟaññu: "pēṭikkēṇṭa. uṟappāyuṁ nī tanneyāṇ atijayikkuka
Surah Taha, Verse 68
وَأَلۡقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلۡقَفۡ مَا صَنَعُوٓاْۖ إِنَّمَا صَنَعُواْ كَيۡدُ سَٰحِرٖۖ وَلَا يُفۡلِحُ ٱلسَّاحِرُ حَيۡثُ أَتَىٰ
nī ninṟe valatu kayyiluḷḷat nilattiṭuka. avaruṇṭākkiya jālavidyayeākkeyuṁ atu viḻuṅṅikkeāḷḷuṁ.” avaruṇṭākkiyat jālavidyakkāruṭe tantraṁ mātramāṇ. jālavidyakkār eviṭeccennāluṁ vijayikkukayilla
Surah Taha, Verse 69
فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سُجَّدٗا قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ هَٰرُونَ وَمُوسَىٰ
avasānaṁ jālavidyakkārellāṁ sāṣṭāṅgaṁ praṇamiccu. avar prakhyāpiccu: "ñaṅṅaḷ hāṟūnṟeyuṁ mūsāyuṭeyuṁ nāthanil viśvasiccirikkunnu.”
Surah Taha, Verse 70
قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ فِي جُذُوعِ ٱلنَّخۡلِ وَلَتَعۡلَمُنَّ أَيُّنَآ أَشَدُّ عَذَابٗا وَأَبۡقَىٰ
phaṟavēān paṟaññu: "ñān anumati tarummumpe niṅṅaḷavanil viśvasiccuvennēā? tīrccayāyuṁ niṅṅaḷe jālavidya paṭhippicca niṅṅaḷuṭe nētāvāṇavan. niṅṅaḷuṭe kaikālukaḷ etirvaśaṅṅaḷil ninnāyi ñān keāttimuṟikkuṁ. īntappanattaṭikaḷil niṅṅaḷe krūśikkuṁ. nam'milārāṇ ēṟṟavuṁ kaṭhinavuṁ nīṇṭunilkkunnatumāya śikṣa naṭappākkunnavarenn appēāḷ niṅṅaḷaṟiyuṁ; tīrcca.”
Surah Taha, Verse 71
قَالُواْ لَن نُّؤۡثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَآءَنَا مِنَ ٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلَّذِي فَطَرَنَاۖ فَٱقۡضِ مَآ أَنتَ قَاضٍۖ إِنَّمَا تَقۡضِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَآ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷkku vannettiya vyaktamāya teḷivukaḷēkkāḷuṁ ñaṅṅaḷe sr̥ṣṭiccavanekkāḷuṁ ñaṅṅaḷeārikkaluṁ ninakk prādhān'yaṁ kalpikkukayilla. atināl nī vidhikkunnatentēā at vidhiccukeāḷḷuka. ī aihikajīvitattil mātramē ninṟe vidhi naṭakkukayuḷḷū
Surah Taha, Verse 72
إِنَّآ ءَامَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغۡفِرَ لَنَا خَطَٰيَٰنَا وَمَآ أَكۡرَهۡتَنَا عَلَيۡهِ مِنَ ٱلسِّحۡرِۗ وَٱللَّهُ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓ
ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe nāthanil pūrṇamāyuṁ viśvasiccirikkunnu. avan ñaṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ peāṟuttutannēkkāṁ. nī ñaṅṅaḷe nirbandhicc ceyyicca ī jālavidyayuṭe kuṟṟavuṁ māppākkiyēkkāṁ. allāhuvāṇ ēṟṟavuṁ nallavan. ennennuṁ nilanilkkunnavanuṁ avan tanne.”
Surah Taha, Verse 73
إِنَّهُۥ مَن يَأۡتِ رَبَّهُۥ مُجۡرِمٗا فَإِنَّ لَهُۥ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحۡيَىٰ
ennāl kuṟṟavāḷiyāyi tanṟe nāthanṟe aṭuttettunnavannuṇṭāvuka narakattīyāṇ. atilavan marikkukayilla. jīvikkukayumilla
Surah Taha, Verse 74
وَمَن يَأۡتِهِۦ مُؤۡمِنٗا قَدۡ عَمِلَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلدَّرَجَٰتُ ٱلۡعُلَىٰ
atēāṭeāppaṁ satyaviśvāsaṁ svīkaricc salpravarttanaṅṅaḷ ceyt avanṟe aṭuttettunnavarkk unnatamāya padavikaḷuṇṭ
Surah Taha, Verse 75
جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ جَزَآءُ مَن تَزَكَّىٰ
sthiravāsattinuḷḷa svargīyārāmaṅṅaḷ. atinṟe tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukikkeāṇṭirikkuṁ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. viśud'dhivariccavarkkuḷḷa pratiphalamitāṇ
Surah Taha, Verse 76
وَلَقَدۡ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِي فَٱضۡرِبۡ لَهُمۡ طَرِيقٗا فِي ٱلۡبَحۡرِ يَبَسٗا لَّا تَخَٰفُ دَرَكٗا وَلَا تَخۡشَىٰ
mūsākku nāṁ iṅṅane bēādhanaṁ nalki: enṟe dāsanmāreyuṁ kūṭṭi nī rātri puṟappeṭuka. enniṭṭ avarkkāyi kaṭalil veḷḷaṁ vaṟṟi uṇaṅṅiya vaḻi orukkikkeāṭukkuka. āruṁ ninne piṭikūṭumenn pēṭikkēṇṭa. oṭṭuṁ paribhramikkukayuṁ vēṇṭa
Surah Taha, Verse 77
فَأَتۡبَعَهُمۡ فِرۡعَوۡنُ بِجُنُودِهِۦ فَغَشِيَهُم مِّنَ ٱلۡيَمِّ مَا غَشِيَهُمۡ
appēāḷ phaṟavēān tanṟe sain'yatteyuṁ kūṭṭi avare pintuṭarnnu. enniṭṭēā kaṭal avare mukkēṇṭa maṭṭilaṅṅ mukki
Surah Taha, Verse 78
وَأَضَلَّ فِرۡعَوۡنُ قَوۡمَهُۥ وَمَا هَدَىٰ
phaṟavēān tanṟe janataye vaḻikēṭilākki. avan avare nērvaḻiyil nayiccilla
Surah Taha, Verse 79
يَٰبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ قَدۡ أَنجَيۡنَٰكُم مِّنۡ عَدُوِّكُمۡ وَوَٰعَدۡنَٰكُمۡ جَانِبَ ٱلطُّورِ ٱلۡأَيۡمَنَ وَنَزَّلۡنَا عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰ
israyēl makkaḷē; nāṁ niṅṅaḷe niṅṅaḷuṭe śatruvilninn mēācippiccu. tvūr parvatattinṟe valatubhāgatt niṅṅaḷ vannettēṇṭateppēāḻenn nāṁ niścayiccaṟiyiccutannu. niṅṅaḷkk mannuṁ salvāyuṁ iṟakkittannu
Surah Taha, Verse 80
كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡ وَلَا تَطۡغَوۡاْ فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيۡكُمۡ غَضَبِيۖ وَمَن يَحۡلِلۡ عَلَيۡهِ غَضَبِي فَقَدۡ هَوَىٰ
nāṁ niṅṅaḷkku nalkiya viśiṣṭa vibhavaṅṅaḷilninn āhariccukeāḷḷuka. ennāl niṅṅaḷatil atirukaviyarut. aṅṅane sambhaviccāl enṟe kēāpaṁ niṅṅaḷiluṇṭākuṁ. enṟe kēāpattinirayākunnavan tulaññatu tanne
Surah Taha, Verse 81
وَإِنِّي لَغَفَّارٞ لِّمَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا ثُمَّ ٱهۡتَدَىٰ
paścāttapikkukayuṁ satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ aṅṅane nērvaḻiyil nilakeāḷḷukayuṁ ceyyunnavarkku nāṁ avaruṭe pāpaṅṅaḷ pūrṇamāyuṁ peāṟuttukeāṭukkuṁ
Surah Taha, Verse 82
۞وَمَآ أَعۡجَلَكَ عَن قَوۡمِكَ يَٰمُوسَىٰ
allāhu cēādiccu: mūsā, nī ninṟe janatte viṭṭēcc dhr̥tippeṭṭ iviṭe varān kāraṇaṁ
Surah Taha, Verse 83
قَالَ هُمۡ أُوْلَآءِ عَلَىٰٓ أَثَرِي وَعَجِلۡتُ إِلَيۡكَ رَبِّ لِتَرۡضَىٰ
addēhaṁ paṟaññu: "avaritā enṟe piṟakilttanneyuṇṭ. ñān ninṟe aṭutt dhr̥tippeṭṭuvannat nāthā, nīyenne tr̥ptippeṭān vēṇṭi mātramāṇ.”
Surah Taha, Verse 84
قَالَ فَإِنَّا قَدۡ فَتَنَّا قَوۡمَكَ مِنۢ بَعۡدِكَ وَأَضَلَّهُمُ ٱلسَّامِرِيُّ
allāhu paṟaññu: "ennāl aṟiyuka: nī pēānnaśēṣaṁ ninṟe janataye nāṁ parīkṣaṇa vidhēyarākki. sāmiri avare vaḻipiḻappiccirikkunnu.”
Surah Taha, Verse 85
فَرَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ أَلَمۡ يَعِدۡكُمۡ رَبُّكُمۡ وَعۡدًا حَسَنًاۚ أَفَطَالَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡعَهۡدُ أَمۡ أَرَدتُّمۡ أَن يَحِلَّ عَلَيۡكُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّكُمۡ فَأَخۡلَفۡتُم مَّوۡعِدِي
mūsa atyantaṁ kēāpitanuṁ duḥkhitanumāyi tanṟe janatayilēkk maṭaṅṅiccennu. addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, niṅṅaḷuṭe nāthan niṅṅaḷkk nalla vāgdānaṁ nalkiyirunnillē? enniṭṭ kālamēṟe nīṇṭupēāyēā? atalleṅkil niṅṅaḷuṭe nāthanṟe kēāpaṁ niṅṅaḷil vannupatikkaṇamenn niṅṅaḷāgrahiccēā? atukeāṇṭāṇēā niṅṅaḷennēāṭuḷḷa vāgdānaṁ laṅghiccat?”
Surah Taha, Verse 86
قَالُواْ مَآ أَخۡلَفۡنَا مَوۡعِدَكَ بِمَلۡكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلۡنَآ أَوۡزَارٗا مِّن زِينَةِ ٱلۡقَوۡمِ فَقَذَفۡنَٰهَا فَكَذَٰلِكَ أَلۡقَى ٱلسَّامِرِيُّ
avar paṟaññu: "aṅṅayēāṭuḷḷa vāgdānaṁ ñaṅṅaḷ svayamāgrahicc laṅghiccatalla. ennāl vannubhaviccataṅṅaneyāṇ. ī janatayuṭe ābharaṇaṅṅaḷuṭe cumaṭukaḷ ñaṅṅaḷ vahikkēṇṭivannirunnuvallēā. ñaṅṅaḷat tīyileṟiññu. appēāḷ atēprakāraṁ sāmiriyuṁ at tīyiliṭṭu
Surah Taha, Verse 87
فَأَخۡرَجَ لَهُمۡ عِجۡلٗا جَسَدٗا لَّهُۥ خُوَارٞ فَقَالُواْ هَٰذَآ إِلَٰهُكُمۡ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ
sāmiri avarkk atukeāṇṭ mukrayiṭunna oru kāḷakkiṭāvinṟe rūpamuṇṭākkikkeāṭuttu. appēāḷ avaran'yēān'yaṁ paṟaññu: "itākunnu niṅṅaḷuṭe daivaṁ. mūsayuṭe daivavuṁ itutanne. mūsayitu maṟannupēāyatāṇ.”
Surah Taha, Verse 88
أَفَلَا يَرَوۡنَ أَلَّا يَرۡجِعُ إِلَيۡهِمۡ قَوۡلٗا وَلَا يَمۡلِكُ لَهُمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗا
ennāl ā kāḷakkiṭāv oru vākkupēāluṁ śabdikkunnillennuṁ avarkkeāruvidha upadravamēā upakāramēā ceyyānatinu kaḻiyillennuṁ avarkkentukeāṇṭ kāṇān kaḻiyunnilla
Surah Taha, Verse 89
وَلَقَدۡ قَالَ لَهُمۡ هَٰرُونُ مِن قَبۡلُ يَٰقَوۡمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِۦۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ فَٱتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوٓاْ أَمۡرِي
hāṟūn nēratte tanne avarēāṭiṅṅane paṟaññirunnu: "enṟe janamē ī kāḷakkiṭāv vaḻi niṅṅaḷ parīkṣikkappeṭukayāṇ. niṅṅaḷuṭe nāthan paramakāruṇikanāṇ. atināl niṅṅaḷenne pinpaṟṟuka. enṟe kalpanayanusarikkuka.”
Surah Taha, Verse 90
قَالُواْ لَن نَّبۡرَحَ عَلَيۡهِ عَٰكِفِينَ حَتَّىٰ يَرۡجِعَ إِلَيۡنَا مُوسَىٰ
avar paṟaññu: "mūsa ñaṅṅaḷuṭe aṭutt maṭaṅṅiyettunvare ñaṅṅaḷitinettanne pūjiccukeāṇṭēyirikkuṁ.”
Surah Taha, Verse 91
قَالَ يَٰهَٰرُونُ مَا مَنَعَكَ إِذۡ رَأَيۡتَهُمۡ ضَلُّوٓاْ
mūsa cēādiccu: "hāṟūnē, ivar piḻaccupēākunnatu kaṇṭappēāḷ ninne taṭaññatent
Surah Taha, Verse 92
أَلَّا تَتَّبِعَنِۖ أَفَعَصَيۡتَ أَمۡرِي
enne pintuṭarunnatilninn; nī enṟe kalpana dhikkarikkukayāyirunnēā?”
Surah Taha, Verse 93
قَالَ يَبۡنَؤُمَّ لَا تَأۡخُذۡ بِلِحۡيَتِي وَلَا بِرَأۡسِيٓۖ إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقۡتَ بَيۡنَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَلَمۡ تَرۡقُبۡ قَوۡلِي
hāṟūn paṟaññu: "enṟe mātāvinṟe makanē, nīyenṟe tāṭiyuṁ talamuṭiyuṁ piṭiccuvalikkallē? “nī israyēl makkaḷkkiṭayil bhinnippuṇṭākki. enṟe vākkinu kāttirunnilla” enn nī paṟayumenn ñān bhayappeṭṭu.”
Surah Taha, Verse 94
قَالَ فَمَا خَطۡبُكَ يَٰسَٰمِرِيُّ
mūsa cēādiccu: "sāmiri, ninṟe nilapāṭentāṇ?”
Surah Taha, Verse 95
قَالَ بَصُرۡتُ بِمَا لَمۡ يَبۡصُرُواْ بِهِۦ فَقَبَضۡتُ قَبۡضَةٗ مِّنۡ أَثَرِ ٱلرَّسُولِ فَنَبَذۡتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتۡ لِي نَفۡسِي
sāmiri paṟaññu: "ivar kāṇātta cilat ñān kaṇṭu. aṅṅane daivadūtanṟe kālccuvaṭṭilninn ñāneāru piṭi maṇṇeṭuttu. enniṭṭ ñānat tāḻeyiṭṭu. aṅṅane ceyyānāṇ enṟe manas'sennēāṭ mantriccat.”
Surah Taha, Verse 96
قَالَ فَٱذۡهَبۡ فَإِنَّ لَكَ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَۖ وَإِنَّ لَكَ مَوۡعِدٗا لَّن تُخۡلَفَهُۥۖ وَٱنظُرۡ إِلَىٰٓ إِلَٰهِكَ ٱلَّذِي ظَلۡتَ عَلَيۡهِ عَاكِفٗاۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُۥ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُۥ فِي ٱلۡيَمِّ نَسۡفًا
mūsa paṟaññu: eṅkil ninakku pēākāṁ. ini jīvitakālaṁ muḻuvan nī “enne teāṭarutē” enn vilapiccu kaḻiyēṇṭivaruṁ. uṟappāyuṁ ninakkeāru niścita avadhiyuṇṭ. ateārikkaluṁ laṅghikkappeṭukayilla. nī pūjiccukeāṇṭirunna ā daivatte nēākkū. niścayamāyuṁ nāṁ atine cuṭṭukarikkuka tanne ceyyuṁ. pinne nāmatine cāramākki kaṭalil vitaṟuṁ
Surah Taha, Verse 97
إِنَّمَآ إِلَٰهُكُمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ وَسِعَ كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمٗا
niṅṅaḷuṭe daivaṁ allāhu mātramāṇ. avanallāte daivamilla. avanṟe aṟiv sakalatineyuṁ uḷkkeāḷḷunvidhaṁ viśālamāṇ
Surah Taha, Verse 98
كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيۡكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ مَا قَدۡ سَبَقَۚ وَقَدۡ ءَاتَيۡنَٰكَ مِن لَّدُنَّا ذِكۡرٗا
iṅṅane mumpu kaḻiññupēāya sambhavaṅṅaḷuṭe vivaraṅṅaḷeākke nāṁ ninakk viśadīkariccutarunnu. tīrccayāyuṁ nāṁ ninakk nam'milninnuḷḷa ī khur'ānākunna udbēādhanaṁ nalkiyirikkunnu
Surah Taha, Verse 99
مَّنۡ أَعۡرَضَ عَنۡهُ فَإِنَّهُۥ يَحۡمِلُ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وِزۡرًا
atine avagaṇikkunnavan uṟappāyuṁ uyirtteḻunnēlpunāḷil pāpabhāraṁ pēṟēṇṭivaruṁ
Surah Taha, Verse 100
خَٰلِدِينَ فِيهِۖ وَسَآءَ لَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ حِمۡلٗا
avar atumāyi ennennuṁ kaḻiyēṇṭivaruṁ. uyirtteḻunnēlpunāḷil ā bhāraṁ avarkk ēṟe dus'sahamāyirikkuṁ
Surah Taha, Verse 101
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِۚ وَنَحۡشُرُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ يَوۡمَئِذٖ زُرۡقٗا
kāhaḷanviḷi muḻaṅṅunnadinaṁ nāṁ kuṟṟavāḷikaḷe kaṇṇu nīliccavarāyi orumiccukūṭṭuṁ
Surah Taha, Verse 102
يَتَخَٰفَتُونَ بَيۡنَهُمۡ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا عَشۡرٗا
ann avar an'yēān'yaṁ piṟupiṟukkuṁ: “bhūmiyil niṅṅaḷ pattunāḷallāte kaḻiññukāṇilla.”
Surah Taha, Verse 103
نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذۡ يَقُولُ أَمۡثَلُهُمۡ طَرِيقَةً إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا يَوۡمٗا
avarentāṇ piṟupiṟuttukeāṇṭirikkunnatenn nannāyaṟiyunnavan nāmāṇ. avarile ēṟṟaṁ n'yāyamāya nilapāṭukāran paṟayuṁ: "niṅṅaḷ oru divasamē aviṭe tāmasicciṭṭuḷḷū.” atuṁ nāmaṟiyunnu
Surah Taha, Verse 104
وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡجِبَالِ فَقُلۡ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسۡفٗا
annentāyirikkuṁ parvataṅṅaḷuṭe sthitiyenn avar ninnēāṭ cēādikkunnu: paṟayuka: "enṟe nāthan avaye peāṭiyākki paṟattikkaḷayuṁ.”
Surah Taha, Verse 105
فَيَذَرُهَا قَاعٗا صَفۡصَفٗا
aṅṅane avan atine niranna maitāniyākkuṁ
Surah Taha, Verse 106
لَّا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجٗا وَلَآ أَمۡتٗا
ann aviṭe ninakku kayaṟṟiṟakkaṅṅaḷ kāṇānāvilla
Surah Taha, Verse 107
يَوۡمَئِذٖ يَتَّبِعُونَ ٱلدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُۥۖ وَخَشَعَتِ ٱلۡأَصۡوَاتُ لِلرَّحۡمَٰنِ فَلَا تَسۡمَعُ إِلَّا هَمۡسٗا
ann avar oru viḷiyāḷane oṭṭuṁ saṅkēācamillāte pintuṭaruṁ. sakala śabdavuṁ paramakāruṇikanāya allāhuvin kīḻeātuṅṅuṁ. atināl nērtta śabdamallāteānnuṁ nī kēḷkkukayilla
Surah Taha, Verse 108
يَوۡمَئِذٖ لَّا تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُۥ قَوۡلٗا
ann śipārśa upakarikkukayilla. paramakāruṇikanāya allāhu ārkkuvēṇṭi atinanumati nalkukayuṁ āruṭe vākk tr̥ptippeṭukayuṁ ceyyunnuvēā avarkkallāte
Surah Taha, Verse 109
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِۦ عِلۡمٗا
avaruṭe kaḻiññatuṁ varānirikkunnatumāya ellā kāryaṅṅaḷuṁ avanaṟiyunnu. avarēā, atēkkuṟicc onnuṁ aṟiyunnilla
Surah Taha, Verse 110
۞وَعَنَتِ ٱلۡوُجُوهُ لِلۡحَيِّ ٱلۡقَيُّومِۖ وَقَدۡ خَابَ مَنۡ حَمَلَ ظُلۡمٗا
ennennuṁ jīviccirikkunnavanuṁ ellāṁ nēākkinaṭattunnavanumāya allāhuvin sakala manuṣyaruṁ ann kīḻeātuṅṅuṁ. akramattinṟe pāpabhāraṁ pēṟivannavar ann tulaññatutanne
Surah Taha, Verse 111
وَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا يَخَافُ ظُلۡمٗا وَلَا هَضۡمٗا
ennāl satyaviśvāsiyāyi salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkunnavan akramatteyēā anītiyeyēā alpavuṁ bhayappeṭēṇṭivarilla
Surah Taha, Verse 112
وَكَذَٰلِكَ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا وَصَرَّفۡنَا فِيهِ مِنَ ٱلۡوَعِيدِ لَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ أَوۡ يُحۡدِثُ لَهُمۡ ذِكۡرٗا
iṅṅane nāmitine aṟabi bhāṣayiluḷḷa khur'ān āyi iṟakkittannirikkunnu. nāṁ itil palataraṁ tākkītukaḷ nalkiyirikkunnu. oruvēḷa ikkūṭṭar bhaktarāyeṅkilēā; alleṅkil ivar kāryabēādhamuḷḷavarāyeṅkilēā
Surah Taha, Verse 113
فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡحَقُّۗ وَلَا تَعۡجَلۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مِن قَبۡلِ أَن يُقۡضَىٰٓ إِلَيۡكَ وَحۡيُهُۥۖ وَقُل رَّبِّ زِدۡنِي عِلۡمٗا
sākṣāl adhipatiyāya allāhu atyunnatanāṇ. khur'ān ninakku bēādhanaṁ nalkikkaḻiyuṁ mumpe nīyatu vāyikkān dhr̥tikāṇikkarut. nīyiṅṅane prārthiccukeāṇṭirikkuka: "enṟe nāthā! enikku nī vijñānaṁ vardhippiccu tarēṇamē.”
Surah Taha, Verse 114
وَلَقَدۡ عَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ ءَادَمَ مِن قَبۡلُ فَنَسِيَ وَلَمۡ نَجِدۡ لَهُۥ عَزۡمٗا
nāṁ itinu mump ādaminēāṭuṁ karār ceytirunnu. pakṣē, addēhamat maṟannu. addēhatte nāṁ icchāśaktiyuḷḷavanāyi kaṇṭilla
Surah Taha, Verse 115
وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ
nāṁ malakkukaḷēāṭ paṟaññatēārkkuka: "niṅṅaḷ ādamin sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkuka.” appēāḷ avarellāṁ praṇamiccu; iblīseāḻike. avan visam'maticcu
Surah Taha, Verse 116
فَقُلۡنَا يَـٰٓـَٔادَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوّٞ لَّكَ وَلِزَوۡجِكَ فَلَا يُخۡرِجَنَّكُمَا مِنَ ٱلۡجَنَّةِ فَتَشۡقَىٰٓ
appēāḷ nāṁ paṟaññu: "ādamē, tīrccayāyuṁ avan ninṟeyuṁ ninṟe iṇayuṭeyuṁ śatruvāṇ. atināl avan niṅṅaḷiruvareyuṁ svargattilninn puṟattākkān iṭavarātirikkaṭṭe. aṅṅane sambhaviccāl nī ēṟe nirbhāgyavānāyittīruṁ
Surah Taha, Verse 117
إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعۡرَىٰ
tīrccayāyuṁ ninakkiviṭe viśappaṟiyāteyuṁ nagnanākāteyuṁ kaḻiyānuḷḷa sekaryamuṇṭ
Surah Taha, Verse 118
وَأَنَّكَ لَا تَظۡمَؤُاْ فِيهَا وَلَا تَضۡحَىٰ
dāhamanubhavikkāteyuṁ cūṭēlkkāteyuṁ jīvikkāṁ.”
Surah Taha, Verse 119
فَوَسۡوَسَ إِلَيۡهِ ٱلشَّيۡطَٰنُ قَالَ يَـٰٓـَٔادَمُ هَلۡ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ ٱلۡخُلۡدِ وَمُلۡكٖ لَّا يَبۡلَىٰ
ennāl piśāc addēhattin iṅṅane durbēādhanaṁ nalki: "ādamē, tāṅkaḷkk nityajīvitavuṁ an'yūnamāya ādhipatyavuṁ nalkunna oru vr̥kṣaṁ kāṇiccutaraṭṭeyēā?”
Surah Taha, Verse 120
فَأَكَلَا مِنۡهَا فَبَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخۡصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۚ وَعَصَىٰٓ ءَادَمُ رَبَّهُۥ فَغَوَىٰ
aṅṅane avariruvaruṁ ā vr̥kṣattilninn bhakṣiccu. atēāṭe avarkkiruvarkkuṁ taṅṅaḷuṭe nagnata veḷivāyi. iruvaruṁ svargattile ilakaḷkeāṇṭ taṅṅaḷe peātiyān tuṭaṅṅi. ādaṁ tanṟe nāthane dhikkariccu. aṅṅane piḻaccupēāyi
Surah Taha, Verse 121
ثُمَّ ٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَتَابَ عَلَيۡهِ وَهَدَىٰ
pinnīṭ tanṟe nāthan addēhatte teraññeṭuttu. addēhattinṟe paścāttāpaṁ svīkariccu. addēhatte nērvaḻiyil nayiccu
Surah Taha, Verse 122
قَالَ ٱهۡبِطَا مِنۡهَا جَمِيعَۢاۖ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ فَإِمَّا يَأۡتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدٗى فَمَنِ ٱتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشۡقَىٰ
allāhu ājñāpiccu: niṅṅaḷirukūṭṭaruṁ onnicc iviṭe ninniṟaṅṅippēākaṇaṁ. niṅṅaḷ parasparaṁ śatrukkaḷāyirikkuṁ. ennāl ennilninnuḷḷa mārgadarśanaṁ niṅṅaḷkk vannettumpēāḷ ārat pinpaṟṟunnuvēā avan vaḻipiḻakkukayilla. bhāgyaṅkeṭṭavanāvukayilla
Surah Taha, Verse 123
وَمَنۡ أَعۡرَضَ عَن ذِكۡرِي فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةٗ ضَنكٗا وَنَحۡشُرُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَعۡمَىٰ
enṟe udbēādhanatte avagaṇikkunnavann ī lēākatt iṭuṅṅiya jīvitamāṇuṇṭāvuka. punarut'thānanāḷil nāmavane kaṇṇupeāṭṭanāyāṇ uyirtteḻunnēlpikkuka
Surah Taha, Verse 124
قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرۡتَنِيٓ أَعۡمَىٰ وَقَدۡ كُنتُ بَصِيرٗا
appēāḷ avan paṟayuṁ: "enṟe nāthā; nīyentināṇenne kaṇṇupeāṭṭanākki uyirtteḻunnēlpiccat? ñān kāḻcayuḷḷavanāyirunnuvallēā.”
Surah Taha, Verse 125
قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتۡكَ ءَايَٰتُنَا فَنَسِيتَهَاۖ وَكَذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمَ تُنسَىٰ
allāhu paṟayuṁ: "śariyāṇ. nam'muṭe pramāṇaṅṅaḷ ninakku vannettiyirunnu. appēāḷ nī avaye vismariccu. avvidhaṁ inn nīyuṁ vismarikkappeṭukayāṇ.”
Surah Taha, Verse 126
وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَنۡ أَسۡرَفَ وَلَمۡ يُؤۡمِنۢ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِۦۚ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبۡقَىٰٓ
atiru kaviyukayuṁ tanṟe nāthanṟe vacanaṅṅaḷil viśvasikkātirikkukayuṁ ceytavarkk nāṁ ivvidhamāṇ pratiphalaṁ nalkuka. paralēākaśikṣa kūṭutal kaṭhinavuṁ dīrghavumāṇ
Surah Taha, Verse 127
أَفَلَمۡ يَهۡدِ لَهُمۡ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ يَمۡشُونَ فِي مَسَٰكِنِهِمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلنُّهَىٰ
ivarkkumump etrayēā talamuṟakaḷe nāṁ niśśēṣaṁ naśippicciṭṭuṇṭ. avaruṭe vāsasthalaṅṅaḷilūṭeyāṇ ivarinn sañcariccukeāṇṭirikkunnat. enniṭṭuṁ iteānnuṁ ivarkk mārgadarśakamāvunnillē? tīrccayāyuṁ vicāramatikaḷkk itil dhārāḷaṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Taha, Verse 128
وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامٗا وَأَجَلٞ مُّسَمّٗى
ninṟe nāthanilninnuḷḷa tīrumāna viḷambaraṁ nēratte uṇṭāvukayuṁ atinu kālāvadhi niścayikkukayuṁ ceytiṭṭuṇṭāyirunnilleṅkil ivarkkuṁ śikṣa anivāryamākumāyirunnu
Surah Taha, Verse 129
فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ غُرُوبِهَاۖ وَمِنۡ ءَانَآيِٕ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡ وَأَطۡرَافَ ٱلنَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرۡضَىٰ
atināl ivar paṟayunnateākke kṣamikkuka. sūryēādayattinuṁ astamayattinuṁ mump ninṟe nāthane kīrtticc avanṟe viśud'dhi vāḻttuka. rāvinṟe cila yāmaṅṅaḷiluṁ pakalinṟe raṇṭaṟṟaṅṅaḷiluṁ avanṟe pariśud'dhiye prakīrttikkuka. ninakku santr̥pti labhiccēkkāṁ
Surah Taha, Verse 130
وَلَا تَمُدَّنَّ عَيۡنَيۡكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ زَهۡرَةَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا لِنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِۚ وَرِزۡقُ رَبِّكَ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰ
manuṣyaril vividha vibhāgaṅṅaḷkku nāṁ nalkiya aihika sukhāḍhambaraṅṅaḷil nī kaṇṇuvekkarut. atilūṭe nāmavare parīkṣikkukayāṇ. ninṟe nāthanṟe upajīvanamāṇ ulkr̥ṣṭaṁ. nilanilkkunnatuṁ atutanne
Surah Taha, Verse 131
وَأۡمُرۡ أَهۡلَكَ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱصۡطَبِرۡ عَلَيۡهَاۖ لَا نَسۡـَٔلُكَ رِزۡقٗاۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكَۗ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلتَّقۡوَىٰ
ninṟe kuṭumbattēāṭu nī namaskarikkān kalpikkuka. nīyatil kṣamayēāṭe uṟaccunilkkukayuṁ ceyyuka. nāṁ ninnēāṭ jīvitavibhavameānnuṁ āvaśyappeṭunnilla. maṟicc ninakk jīvitavibhavaṁ nalkunnat nāmāṇ. bhaktikkāṇ śubhāntyaṁ
Surah Taha, Verse 132
وَقَالُواْ لَوۡلَا يَأۡتِينَا بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّهِۦٓۚ أَوَلَمۡ تَأۡتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ
avar cēādikkunnu: "iyāḷ tanṟe nāthanilninn daivikamāya aṭayāḷameānnuṁ keāṇṭuvarāttatent?” pūrvavēdaṅṅaḷile vyaktamāya teḷivukaḷeānnuṁ avarkku vannukiṭṭiyiṭṭillē
Surah Taha, Verse 133
وَلَوۡ أَنَّآ أَهۡلَكۡنَٰهُم بِعَذَابٖ مِّن قَبۡلِهِۦ لَقَالُواْ رَبَّنَا لَوۡلَآ أَرۡسَلۡتَ إِلَيۡنَا رَسُولٗا فَنَتَّبِعَ ءَايَٰتِكَ مِن قَبۡلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخۡزَىٰ
itinu mump valla kaṭutta śikṣayuṁ nalki nāṁ ivare naśippiccirunnuveṅkil ivar tanne paṟayumāyirunnu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! nī entukeāṇṭ ñaṅṅaḷkkeāru dūtane ayaccutannilla? eṅkil ñaṅṅaḷ apamānitaruṁ paṟṟe nindyaruṁ ākuṁ mumpe ninṟe vacanaṅṅaḷe pinpaṟṟumāyirunnuvallēā.”
Surah Taha, Verse 134
قُلۡ كُلّٞ مُّتَرَبِّصٞ فَتَرَبَّصُواْۖ فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ أَصۡحَٰبُ ٱلصِّرَٰطِ ٱلسَّوِيِّ وَمَنِ ٱهۡتَدَىٰ
paṟayuka: ellāvaruṁ antimamāya tīrumānaṁ kāttirikkunnavarāṇ. niṅṅaḷuṁ kāttirikkuka. nērvaḻiyil nīṅṅunnavar ārennuṁ sanmārgaṁ prāpiccavar ārennuṁ ēṟe vaikāte niṅṅaḷaṟiyuka tanne ceyyuṁ
Surah Taha, Verse 135