Surah Taha - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
طه
tvāhā
Surah Taha, Verse 1
مَآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ لِتَشۡقَىٰٓ
ninakk nāṁ khur'ān avatarippicc tannat nī kaṣṭappeṭān vēṇṭiyalla
Surah Taha, Verse 2
إِلَّا تَذۡكِرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰ
bhayappeṭunnavarkk ulbēādhanaṁ nalkān vēṇṭi mātramāṇat
Surah Taha, Verse 3
تَنزِيلٗا مِّمَّنۡ خَلَقَ ٱلۡأَرۡضَ وَٱلسَّمَٰوَٰتِ ٱلۡعُلَى
bhūmiyuṁ unnatamāya ākāśaṅṅaḷuṁ sr̥ṣṭiccavanṟe pakkal ninn avatarippikkappeṭṭatatre at
Surah Taha, Verse 4
ٱلرَّحۡمَٰنُ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ ٱسۡتَوَىٰ
paramakāruṇikan sinhāsanasthanāyirikkunnu
Surah Taha, Verse 5
لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَمَا تَحۡتَ ٱلثَّرَىٰ
avannuḷḷatākunnu ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatuṁ, avaykkiṭayiluḷḷatuṁ, maṇṇinaṭiyiluḷḷatumellāṁ
Surah Taha, Verse 6
وَإِن تَجۡهَرۡ بِٱلۡقَوۡلِ فَإِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلسِّرَّ وَأَخۡفَى
nī vākk uccattilākkukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ avan (allāhu) rahasyamāyatuṁ, atyantaṁ nigūḍhamāyatuṁ aṟiyuṁ (enn nī manas'silākkuka)
Surah Taha, Verse 7
ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ لَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ
allāhu- avanallāte oru daivavumilla. avanṟetākunnu ēṟṟavuṁ ulkr̥ṣṭamāya nāmaṅṅaḷ
Surah Taha, Verse 8
وَهَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ
mūsāyuṭe varttamānaṁ ninakk vannukiṭṭiyēā
Surah Taha, Verse 9
إِذۡ رَءَا نَارٗا فَقَالَ لِأَهۡلِهِ ٱمۡكُثُوٓاْ إِنِّيٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا لَّعَلِّيٓ ءَاتِيكُم مِّنۡهَا بِقَبَسٍ أَوۡ أَجِدُ عَلَى ٱلنَّارِ هُدٗى
atāyat addēhaṁ oru tī kaṇṭa sandarbhaṁ. appēāḷ tanṟe kuṭumbattēāṭ addēhaṁ paṟaññu: niṅṅaḷ nilkkū; ñān oru tī kaṇṭirikkunnu. ñān atil ninn katticceṭuttukeāṇṭ niṅṅaḷuṭe aṭutt vannēkkāṁ. alleṅkil tīyuṭe aṭutt valla vaḻikāṭṭiyeyuṁ ñān kaṇṭēkkuṁ
Surah Taha, Verse 10
فَلَمَّآ أَتَىٰهَا نُودِيَ يَٰمُوسَىٰٓ
aṅṅane addēhaṁ atinaṭutt cennappēāḷ (iprakāraṁ) viḷiccupaṟayappeṭṭu hē; mūsā
Surah Taha, Verse 11
إِنِّيٓ أَنَا۠ رَبُّكَ فَٱخۡلَعۡ نَعۡلَيۡكَ إِنَّكَ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوٗى
tīrccayāyuṁ ñānāṇ ninṟe rakṣitāv. atināl nī ninṟe cerippukaḷ aḻicc vekkuka. nī tvuvā enna pariśud'dha tāḻvarayilākunnu
Surah Taha, Verse 12
وَأَنَا ٱخۡتَرۡتُكَ فَٱسۡتَمِعۡ لِمَا يُوحَىٰٓ
ñān ninne teraññeṭuttirikkunnu. atināl bēādhanaṁ nalkappeṭunnat nī śrad'dhicc kēṭṭukeāḷḷuka
Surah Taha, Verse 13
إِنَّنِيٓ أَنَا ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدۡنِي وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ لِذِكۡرِيٓ
tīrccayāyuṁ ñānākunnu allāhu. ñānallāte oru daivavumilla. atināl enne nī ārādhikkukayuṁ, enne ōrmikkunnatināyi namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ ceyyuka
Surah Taha, Verse 14
إِنَّ ٱلسَّاعَةَ ءَاتِيَةٌ أَكَادُ أُخۡفِيهَا لِتُجۡزَىٰ كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا تَسۡعَىٰ
tīrccayāyuṁ antyasamayaṁ varika tanne ceyyuṁ. ōrēā vyaktikkuṁ tān prayatnikkunnatinanusr̥tamāyi pratiphalaṁ nalkappeṭān vēṇṭi ñānat gēāpyamākki veccēkkāṁ
Surah Taha, Verse 15
فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنۡهَا مَن لَّا يُؤۡمِنُ بِهَا وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ فَتَرۡدَىٰ
ākayāl atil (antyasamayattil) viśvasikkātirikkukayuṁ tanniṣṭatte pinpaṟṟukayuṁ ceytavar atil (viśvasikkunnatil) ninn ninne taṭayātirikkaṭṭe. aṅṅane sambhavikkunna pakṣaṁ nīyuṁ nāśamaṭayunnatāṇ
Surah Taha, Verse 16
وَمَا تِلۡكَ بِيَمِينِكَ يَٰمُوسَىٰ
(allāhu paṟaññu:) hē; mūsā, ninṟe valatukayyiluḷḷa ā vastu entākunnu
Surah Taha, Verse 17
قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّؤُاْ عَلَيۡهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَـَٔارِبُ أُخۡرَىٰ
addēhaṁ paṟaññu: it enṟe vaṭiyākunnu. ñānatinmēl ūnni nilkkukayuṁ, at keāṇṭ enṟe āṭukaḷkk (ila) aṭiccuvīḻtti keāṭukkukayuṁ ceyyunnu. atukeāṇṭ enikk vēṟeyuṁ upayēāgaṅṅaḷuṇṭ
Surah Taha, Verse 18
قَالَ أَلۡقِهَا يَٰمُوسَىٰ
avan (allāhu) paṟaññu: hē; mūsā, nī ā vaṭi tāḻeyiṭū
Surah Taha, Verse 19
فَأَلۡقَىٰهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٞ تَسۡعَىٰ
addēhaṁ at tāḻeyiṭṭu. appēāḻatā at oru pāmpāyi ōṭunnu
Surah Taha, Verse 20
قَالَ خُذۡهَا وَلَا تَخَفۡۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا ٱلۡأُولَىٰ
avan paṟaññu: atine piṭicc keāḷḷuka. pēṭikkēṇṭa. nāṁ atine atinṟe ādyasthitiyilēkk tanne maṭakkunnatāṇ
Surah Taha, Verse 21
وَٱضۡمُمۡ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوٓءٍ ءَايَةً أُخۡرَىٰ
nī ninṟe kai kakṣattilēkk cērtt piṭikkuka. yāteāru dūṣyavuṁ kūṭāte teḷiñña veḷḷaniṟamuḷḷatāyi at puṟatt varunnatāṇ. at maṟṟeāru dr̥ṣṭāntamatre
Surah Taha, Verse 22
لِنُرِيَكَ مِنۡ ءَايَٰتِنَا ٱلۡكُبۡرَى
nam'muṭe mahattāya dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil cilat ninakk naṁ kāṇiccutaruvān vēṇṭiyatre at
Surah Taha, Verse 23
ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
nī phir'aunṟe aṭuttēkk pēākuka. tīrccayāyuṁ avan atikramakāriyāyirikkunnu
Surah Taha, Verse 24
قَالَ رَبِّ ٱشۡرَحۡ لِي صَدۡرِي
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, nī enikk hr̥dayaviśālata nalkēṇamē
Surah Taha, Verse 25
وَيَسِّرۡ لِيٓ أَمۡرِي
enikk enṟe kāryaṁ nī eḷuppamākkittarēṇamē
Surah Taha, Verse 26
وَٱحۡلُلۡ عُقۡدَةٗ مِّن لِّسَانِي
enṟe nāvil ninn nī keṭṭaḻicc tarēṇamē
Surah Taha, Verse 27
يَفۡقَهُواْ قَوۡلِي
janaṅṅaḷ enṟe sansāraṁ manas'silākkēṇṭatin
Surah Taha, Verse 28
وَٱجۡعَل لِّي وَزِيرٗا مِّنۡ أَهۡلِي
enṟe kuṭumbattil ninn enikk oru sahāyiye nī ērpeṭuttukayuṁ ceyyēṇamē
Surah Taha, Verse 29
هَٰرُونَ أَخِي
atāyat enṟe sahēādaran hāṟūne
Surah Taha, Verse 30
ٱشۡدُدۡ بِهِۦٓ أَزۡرِي
avan mukhēna enṟe śakti nī dr̥ḍhamākkukayuṁ
Surah Taha, Verse 31
وَأَشۡرِكۡهُ فِيٓ أَمۡرِي
enṟe kāryattil avane nī paṅkāḷiyākkukayuṁ ceyyēṇamē
Surah Taha, Verse 32
كَيۡ نُسَبِّحَكَ كَثِيرٗا
ñaṅṅaḷ dhārāḷamāyi ninṟe pariśud'dhiye vāḻttuvānuṁ
Surah Taha, Verse 33
وَنَذۡكُرَكَ كَثِيرًا
dhārāḷamāyi ninne ñaṅṅaḷ smarikkuvānuṁ vēṇṭi
Surah Taha, Verse 34
إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرٗا
tīrccayāyuṁ nī ñaṅṅaḷeppaṟṟi kaṇṭaṟiyunnavanākunnu
Surah Taha, Verse 35
قَالَ قَدۡ أُوتِيتَ سُؤۡلَكَ يَٰمُوسَىٰ
avan (allāhu) paṟaññu: hē; mūsā, nī cēādiccat ninakk nalkappeṭṭirikkunnu
Surah Taha, Verse 36
وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَيۡكَ مَرَّةً أُخۡرَىٰٓ
maṟṟeārikkaluṁ ninakk nāṁ anugrahaṁ ceyt tanniṭṭuṇṭ
Surah Taha, Verse 37
إِذۡ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰٓ
atāyat ninṟe mātāvin bēādhanaṁ nalkappeṭēṇṭa kāryaṁ nāṁ bēādhanaṁ nalkiya sandarbhattil
Surah Taha, Verse 38
أَنِ ٱقۡذِفِيهِ فِي ٱلتَّابُوتِ فَٱقۡذِفِيهِ فِي ٱلۡيَمِّ فَلۡيُلۡقِهِ ٱلۡيَمُّ بِٱلسَّاحِلِ يَأۡخُذۡهُ عَدُوّٞ لِّي وَعَدُوّٞ لَّهُۥۚ وَأَلۡقَيۡتُ عَلَيۡكَ مَحَبَّةٗ مِّنِّي وَلِتُصۡنَعَ عَلَىٰ عَيۡنِيٓ
nī avane (kuṭṭiye) peṭṭiyilākkiyiṭṭ nadiyiliṭṭēkkuka. nadi ā peṭṭi karayil taḷḷikkeāḷḷuṁ. enikkuṁ avannuṁ śatruvāyiṭṭuḷḷa orāḷ avane eṭutt keāḷḷuṁ. (hē; mūsā,) enṟe pakkal ninnuḷḷa snēhaṁ ninṟe mēl ñān iṭṭutarikayuṁ ceytu. enṟe nēāṭṭattilāyikkeāṇṭa nī vaḷarttiyeṭukkappeṭān vēṇṭiyuṁ kūṭiyāṇat
Surah Taha, Verse 39
إِذۡ تَمۡشِيٓ أُخۡتُكَ فَتَقُولُ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰ مَن يَكۡفُلُهُۥۖ فَرَجَعۡنَٰكَ إِلَىٰٓ أُمِّكَ كَيۡ تَقَرَّ عَيۡنُهَا وَلَا تَحۡزَنَۚ وَقَتَلۡتَ نَفۡسٗا فَنَجَّيۡنَٰكَ مِنَ ٱلۡغَمِّ وَفَتَنَّـٰكَ فُتُونٗاۚ فَلَبِثۡتَ سِنِينَ فِيٓ أَهۡلِ مَدۡيَنَ ثُمَّ جِئۡتَ عَلَىٰ قَدَرٖ يَٰمُوسَىٰ
ninṟe sahēādari naṭann cellukayuṁ ivanṟe (kuṭṭiyuṭe) sanrakṣaṇamēlkkān kaḻiyunna orāḷeppaṟṟi ñān niṅṅaḷkk aṟiyicc taraṭṭeyēā enn paṟayukayuṁ ceyyunna sandarbhaṁ (śrad'dhēyamākunnu.) aṅṅane ninṟe mātāviṅkalēkk tanne ninne nāṁ tiriccēlpiccu. avaḷuṭe kaṇkuḷirkkuvānuṁ, avaḷ duḥkhikkātirikkuvānuṁ vēṇṭi. nī orāḷe keāllukayuṇṭāyi. enniṭṭ (atu sambandhicc) manaḥklēśattil ninn ninne nāṁ rakṣikkukayuṁ ceytu. pala parīkṣaṇaṅṅaḷilūṭeyuṁ ninne nāṁ parīkṣikkukayuṇṭāyi. aṅṅane madyaṅkāruṭe kūṭṭattil keāllaṅṅaḷēāḷaṁ nī tāmasiccu. pinnīṭ hē; mūsā, nī (enṟe) oru niścayaprakāraṁ itā vannirikkunnu
Surah Taha, Verse 40
وَٱصۡطَنَعۡتُكَ لِنَفۡسِي
enṟe svantaṁ kāryattināyi ninne ñān vaḷarttiyeṭuttirikkunnu
Surah Taha, Verse 41
ٱذۡهَبۡ أَنتَ وَأَخُوكَ بِـَٔايَٰتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكۡرِي
enṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷumāyi nīyuṁ ninṟe sahēādaranuṁ pēāyikkeāḷḷuka. enne smarikkunnatil niṅṅaḷ amāntikkarut
Surah Taha, Verse 42
ٱذۡهَبَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
niṅṅaḷ raṇṭupēruṁ phir'aunṟe aṭuttēkk pēākuka. tīrccayāyuṁ avan atikramakāriyāyirikkunnu
Surah Taha, Verse 43
فَقُولَا لَهُۥ قَوۡلٗا لَّيِّنٗا لَّعَلَّهُۥ يَتَذَكَّرُ أَوۡ يَخۡشَىٰ
enniṭṭ niṅṅaḷ avanēāṭ semyamāya vākk paṟayuka. avan oru vēḷa cinticc manas'silākkiyēkkāṁ. alleṅkil bhayappeṭṭuvenn varāṁ
Surah Taha, Verse 44
قَالَا رَبَّنَآ إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفۡرُطَ عَلَيۡنَآ أَوۡ أَن يَطۡغَىٰ
avar raṇṭupēruṁ paṟaññu: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, avan (phir'aun) ñaṅṅaḷuṭe nērkk eṭuttucāṭukayēā, atikramaṁ kāṇikkukayēā ceyyumenn ñān bhayappeṭunnu
Surah Taha, Verse 45
قَالَ لَا تَخَافَآۖ إِنَّنِي مَعَكُمَآ أَسۡمَعُ وَأَرَىٰ
avan (allāhu) paṟaññu: niṅṅaḷ bhayappeṭēṇṭa. tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷuṭe kūṭeyuṇṭ. ñān kēḷkkukayuṁ kāṇukayuṁ ceyyunnuṇṭ
Surah Taha, Verse 46
فَأۡتِيَاهُ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَلَا تُعَذِّبۡهُمۡۖ قَدۡ جِئۡنَٰكَ بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّكَۖ وَٱلسَّلَٰمُ عَلَىٰ مَنِ ٱتَّبَعَ ٱلۡهُدَىٰٓ
atināl niṅṅaḷ iruvaruṁ avanṟe aṭutt cenniṭṭ paṟayuka: tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ ninṟe rakṣitāvinṟe dūtanmārākunnu. atināl isrāyīl santatikaḷe ñaṅṅaḷuṭe kuṭe viṭṭutaraṇaṁ. avare marddikkarut. ninṟeyaṭutt ñaṅṅaḷ vanniṭṭuḷḷat ninṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa dr̥ṣṭāntavuṁ keāṇṭākunnu. sanmārgaṁ pintuṭarnnavarkkāyirikkuṁ samādhānaṁ
Surah Taha, Verse 47
إِنَّا قَدۡ أُوحِيَ إِلَيۡنَآ أَنَّ ٱلۡعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
niṣēdhicc taḷḷukayuṁ pinmāṟikkaḷayukayuṁ ceytavarkkāṇ śikṣayuḷḷatenn tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷkk bēādhanaṁ nalkappeṭṭirikkunnu
Surah Taha, Verse 48
قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَٰمُوسَىٰ
avan (phir'aun) cēādiccu: hē; mūsā, appēāḷ ārāṇ niṅṅaḷuṭe raṇṭ pēruṭeyuṁ rakṣitāv
Surah Taha, Verse 49
قَالَ رَبُّنَا ٱلَّذِيٓ أَعۡطَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ خَلۡقَهُۥ ثُمَّ هَدَىٰ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: ōrēā vastuvinuṁ atinṟe prakr̥taṁ nalkukayuṁ, enniṭṭ (atin) vaḻi kāṇikkukayuṁ ceytavanārēā avanatre ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv
Surah Taha, Verse 50
قَالَ فَمَا بَالُ ٱلۡقُرُونِ ٱلۡأُولَىٰ
avan paṟaññu: appēāḷ mun talamuṟakaḷuṭe avasthayentāṇ
Surah Taha, Verse 51
قَالَ عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَٰبٖۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى
addēhaṁ paṟaññu: avare sambandhiccuḷḷa aṟiv enṟe rakṣitāviṅkal oru rēkhayiluṇṭ. enṟe rakṣitāv piḻacc pēākukayilla. avan maṟannupēākukayumilla
Surah Taha, Verse 52
ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ مَهۡدٗا وَسَلَكَ لَكُمۡ فِيهَا سُبُلٗا وَأَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّن نَّبَاتٖ شَتَّىٰ
niṅṅaḷkk vēṇṭi bhūmiye teāṭṭilākkukayuṁ, niṅṅaḷkk atil vaḻikaḷ ērpeṭuttittarikayuṁ, ākāśatt ninn veḷḷaṁ iṟakkittarikayuṁ ceytavanatre avan. aṅṅane at (veḷḷaṁ) mūlaṁ vyatyasta tarattiluḷḷa sasyaṅṅaḷuṭe jēāṭikaḷ nāṁ (allāhu) ulpādippikkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Taha, Verse 53
كُلُواْ وَٱرۡعَوۡاْ أَنۡعَٰمَكُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلنُّهَىٰ
niṅṅaḷ tinnukayuṁ, niṅṅaḷuṭe kannukālikaḷe mēykkukayuṁ ceytukeāḷḷuka. bud'dhimānmārkk atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Taha, Verse 54
۞مِنۡهَا خَلَقۡنَٰكُمۡ وَفِيهَا نُعِيدُكُمۡ وَمِنۡهَا نُخۡرِجُكُمۡ تَارَةً أُخۡرَىٰ
atil (bhūmiyil) ninnāṇ niṅṅaḷe nāṁ sr̥ṣṭiccat. atilēkk tanne niṅṅaḷe nāṁ maṭakkunnu. atil ninn tanne niṅṅaḷe maṟṟeāru prāvaśyaṁ nāṁ puṟattukeāṇṭ varikayuṁ ceyyuṁ
Surah Taha, Verse 55
وَلَقَدۡ أَرَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷēārēānnuṁ nāṁ avann (phir'aunn) kāṇiccukeāṭukkuka tanne ceytu. enniṭṭuṁ avan niṣēdhicc taḷḷukayuṁ nirasikkukayumāṇ ceytat
Surah Taha, Verse 56
قَالَ أَجِئۡتَنَا لِتُخۡرِجَنَا مِنۡ أَرۡضِنَا بِسِحۡرِكَ يَٰمُوسَىٰ
avan paṟaññu: ō mūsā, ninṟe jālavidyakeāṇṭ ñaṅṅaḷe ñaṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninn puṟantaḷḷān vēṇṭiyāṇēā nī ñaṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnat
Surah Taha, Verse 57
فَلَنَأۡتِيَنَّكَ بِسِحۡرٖ مِّثۡلِهِۦ فَٱجۡعَلۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكَ مَوۡعِدٗا لَّا نُخۡلِفُهُۥ نَحۡنُ وَلَآ أَنتَ مَكَانٗا سُوٗى
ennāl it pēāleyuḷḷa jālavidya tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ ninṟe aṭutt keāṇṭ vann kāṇikkāṁ. at keāṇṭ ñaṅṅaḷkkuṁ ninakkumiṭayil nī oru avadhi niścayikkuka. ñaṅṅaḷēā nīyēā at laṅghikkāvunnatalla. mad'dhyasthamāya oru sthalattāyirikkaṭṭe at
Surah Taha, Verse 58
قَالَ مَوۡعِدُكُمۡ يَوۡمُ ٱلزِّينَةِ وَأَن يُحۡشَرَ ٱلنَّاسُ ضُحٗى
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: niṅṅaḷkkuḷḷa avadhi utsava divasamākunnu. pūrvvāhnattil janaṅṅaḷe orumiccukūṭṭēṇṭatāṇ
Surah Taha, Verse 59
فَتَوَلَّىٰ فِرۡعَوۡنُ فَجَمَعَ كَيۡدَهُۥ ثُمَّ أَتَىٰ
enniṭṭ phir'aun piriññ pēāyi. tanṟe tantraṅṅaḷ saṅghaṭippiccu. enniṭṭavan (niścita samayatt) vannu
Surah Taha, Verse 60
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَيۡلَكُمۡ لَا تَفۡتَرُواْ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا فَيُسۡحِتَكُم بِعَذَابٖۖ وَقَدۡ خَابَ مَنِ ٱفۡتَرَىٰ
mūsā avarēāṭ paṟaññu: niṅṅaḷkk nāśaṁ! niṅṅaḷ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkarut. ēteṅkiluṁ oru śikṣa mukhēna avan niṅṅaḷe unmūlanaṁ ceytēkkuṁ. kaḷḷaṁ keṭṭiccamaccavanārēā avan tīrccayāyuṁ parājayappeṭṭirikkunnu
Surah Taha, Verse 61
فَتَنَٰزَعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَىٰ
(it kēṭṭappēāḷ) avar (āḷukaḷ) tam'mil avaruṭe kāryattil bhinnatayilāyi. avar rahasyasambhāṣaṇattil ērpeṭukayuṁ ceytu
Surah Taha, Verse 62
قَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَٰنِ لَسَٰحِرَٰنِ يُرِيدَانِ أَن يُخۡرِجَاكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِمَا وَيَذۡهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ ٱلۡمُثۡلَىٰ
(carccaykk śēṣaṁ) avar paṟaññu: tīrccayāyuṁ ivar raṇṭupēruṁ jālavidyakkār tanneyāṇ. avaruṭe jālavidyakeāṇṭ niṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninn niṅṅaḷe puṟantaḷḷānuṁ niṅṅaḷuṭe mātr̥kāparamāya mārgatte naśippiccukaḷayānuṁ avar uddēśikkunnu
Surah Taha, Verse 63
فَأَجۡمِعُواْ كَيۡدَكُمۡ ثُمَّ ٱئۡتُواْ صَفّٗاۚ وَقَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡيَوۡمَ مَنِ ٱسۡتَعۡلَىٰ
atināl niṅṅaḷuṭe tantraṁ niṅṅaḷ ēkakaṇṭhamāyi tīrumānikkukayuṁ enniṭṭ niṅṅaḷ oreāṟṟa aṇiyāyi (raṅgatt) varukayuṁ ceyyuka. mikav nēṭiyavarārēā avarāṇ inn vijayikaḷāyirikkuka
Surah Taha, Verse 64
قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلۡقِيَ وَإِمَّآ أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنۡ أَلۡقَىٰ
avar (jālavidyakkār) paṟaññu: hē; mūsā, onnukil nī iṭuka. alleṅkil ñaṅṅaḷākāṁ ādyamāyi iṭunnavar
Surah Taha, Verse 65
قَالَ بَلۡ أَلۡقُواْۖ فَإِذَا حِبَالُهُمۡ وَعِصِيُّهُمۡ يُخَيَّلُ إِلَيۡهِ مِن سِحۡرِهِمۡ أَنَّهَا تَسۡعَىٰ
addēhaṁ paṟaññu: alla, niṅṅaḷiṭṭ keāḷḷuka. appēāḻatā avaruṭe jālavidya nimittaṁ avaruṭe kayaṟukaḷuṁ vaṭikaḷumellāṁ ōṭukayāṇenn addēhattin tēānnunnu
Surah Taha, Verse 66
فَأَوۡجَسَ فِي نَفۡسِهِۦ خِيفَةٗ مُّوسَىٰ
appēāḷ mūsāykk tanṟe manas'sil oru pēṭi tēānni
Surah Taha, Verse 67
قُلۡنَا لَا تَخَفۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡأَعۡلَىٰ
nāṁ paṟaññu: pēṭikkēṇṭa. tīrccayāyuṁ nī tanneyāṇ kūṭutal aunnatyaṁ nēṭunnavan
Surah Taha, Verse 68
وَأَلۡقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلۡقَفۡ مَا صَنَعُوٓاْۖ إِنَّمَا صَنَعُواْ كَيۡدُ سَٰحِرٖۖ وَلَا يُفۡلِحُ ٱلسَّاحِرُ حَيۡثُ أَتَىٰ
ninṟe valatukayyiluḷḷat (vaṭi) nī iṭṭēkkuka. avar uṇṭākkiyatellāṁ at viḻuṅṅikkeāḷḷuṁ. avaruṇṭākkiyat jālavidyakkāranṟe tantraṁ mātramāṇ. jālavidyakkāran eviṭeccennāluṁ vijayiyāvukayilla
Surah Taha, Verse 69
فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سُجَّدٗا قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ هَٰرُونَ وَمُوسَىٰ
uṭane ā jālavidyakkār praṇamiccukeāṇṭ tāḻe vīṇu. avar paṟaññu: ñaṅṅaḷ hāṟūnṟeyuṁ mūsāyuṭeyuṁ rakṣitāvil viśvasiccirikkunnu
Surah Taha, Verse 70
قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ فِي جُذُوعِ ٱلنَّخۡلِ وَلَتَعۡلَمُنَّ أَيُّنَآ أَشَدُّ عَذَابٗا وَأَبۡقَىٰ
avan (phir'aun) paṟaññu: ñān niṅṅaḷkk sam'mataṁ tarunnatin mump niṅṅaḷ avane viśvasicc kaḻiññennēā? tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk jālavidya paṭhippiccutanna niṅṅaḷuṭe nētāv tanneyāṇavan. ākayāl tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷuṭe kaikaḷuṁ kālukaḷuṁ etirvaśaṅṅaḷil ninnāyi muṟiccukaḷayukayuṁ, īntappanattaṭikaḷil niṅṅaḷe krūśikkukayuṁ ceyyunnatāṇ. ñaṅṅaḷil ārāṇ ēṟṟavuṁ kaṭhinamāyatuṁ nīṇṭunilkkunnatumāya śikṣa nalkunnavan enn tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk manas'silākukayuṁ ceyyuṁ
Surah Taha, Verse 71
قَالُواْ لَن نُّؤۡثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَآءَنَا مِنَ ٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلَّذِي فَطَرَنَاۖ فَٱقۡضِ مَآ أَنتَ قَاضٍۖ إِنَّمَا تَقۡضِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَآ
avar paṟaññu: ñaṅṅaḷkk vannukiṭṭiya pratyakṣamāya teḷivukaḷekkāḷuṁ, ñaṅṅaḷe sr̥ṣṭiccavanekkāḷuṁ ninakk ñaṅṅaḷ mungaṇana nalkukayilla tanne. atināl nī vidhikkunnatentēā at vidhicc keāḷḷuka. ī aihikajīvitattil mātramē nī vidhikkukayuḷḷū
Surah Taha, Verse 72
إِنَّآ ءَامَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغۡفِرَ لَنَا خَطَٰيَٰنَا وَمَآ أَكۡرَهۡتَنَا عَلَيۡهِ مِنَ ٱلسِّحۡرِۗ وَٱللَّهُ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓ
ñaṅṅaḷ ceyta pāpaṅṅaḷuṁ, nī ñaṅṅaḷe nirbandhicc ceyyicca jālavidyayuṁ avan ñaṅṅaḷkk peāṟuttutarēṇṭatināyi ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvil viśvasiccirikkunnu. allāhuvāṇ ēṟṟavuṁ uttamanuṁ ennuṁ nilanilkkunnavanuṁ
Surah Taha, Verse 73
إِنَّهُۥ مَن يَأۡتِ رَبَّهُۥ مُجۡرِمٗا فَإِنَّ لَهُۥ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحۡيَىٰ
tīrccayāyuṁ vallavanuṁ kuṟṟavāḷiyāyikkeāṇṭ tanṟe rakṣitāvinṟe aṭutt cellunna pakṣaṁ avannuḷḷat narakamatre. atilavan marikkukayilla.jīvikkukayumilla
Surah Taha, Verse 74
وَمَن يَأۡتِهِۦ مُؤۡمِنٗا قَدۡ عَمِلَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلدَّرَجَٰتُ ٱلۡعُلَىٰ
satyaviśvāsiyāyikkeāṇṭ salkarm'maṅṅaḷ pravartticciṭṭāṇ vallavanuṁ avanṟeyaṭutt cellunnateṅkil attarakkārkkuḷḷatākunnu unnatamāya padavikaḷ
Surah Taha, Verse 75
جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ جَزَآءُ مَن تَزَكَّىٰ
atāyat tāḻbhāgatt kūṭi nadikaḷ oḻukunna, sthiravāsattinuḷḷa svargattēāppukaḷ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. atāṇ pariśud'dhi nēṭiyavarkkuḷḷa pratiphalaṁ
Surah Taha, Verse 76
وَلَقَدۡ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِي فَٱضۡرِبۡ لَهُمۡ طَرِيقٗا فِي ٱلۡبَحۡرِ يَبَسٗا لَّا تَخَٰفُ دَرَكٗا وَلَا تَخۡشَىٰ
mūsāykk nāṁ iprakāraṁ bēādhanaṁ nalkukayuṇṭāyi: enṟe dāsanmāreyuṁ keāṇṭ rātriyil nī pēākuka. enniṭṭ avarkk vēṇṭi samudrattilūṭe oru uṇaṅṅiya vaḻi nī ērpeṭuttikeāṭukkuka. (śatrukkaḷ) pintuṭarnn ettumenn nī pēṭikkēṇṭatilla. (yāteānnuṁ) nī bhayappeṭēṇṭatumilla
Surah Taha, Verse 77
فَأَتۡبَعَهُمۡ فِرۡعَوۡنُ بِجُنُودِهِۦ فَغَشِيَهُم مِّنَ ٱلۡيَمِّ مَا غَشِيَهُمۡ
appēāḷ phir'aun tanṟe sain'yaṅṅaḷēāṭ kūṭi avaruṭe pinnāle cennu.appēāḷ kaṭalil ninn avare bādhiccatellāṁ avare bādhiccu
Surah Taha, Verse 78
وَأَضَلَّ فِرۡعَوۡنُ قَوۡمَهُۥ وَمَا هَدَىٰ
phir'aun tanṟe janataye durmārgattilākki. avan nērvaḻiyilēkk nayiccilla
Surah Taha, Verse 79
يَٰبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ قَدۡ أَنجَيۡنَٰكُم مِّنۡ عَدُوِّكُمۡ وَوَٰعَدۡنَٰكُمۡ جَانِبَ ٱلطُّورِ ٱلۡأَيۡمَنَ وَنَزَّلۡنَا عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰ
isrāyīl santatikaḷē, niṅṅaḷuṭe śatruvil ninn niṅṅaḷe nāṁ rakṣappeṭuttukayuṁ, tvūr parvvatattinṟe valatubhāgaṁ niṅṅaḷkk nāṁ niścayicc tarikayuṁ, mannāyuṁ salvāyuṁ niṅṅaḷkk nāṁ iṟakkittarikayuṁ ceytu
Surah Taha, Verse 80
كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡ وَلَا تَطۡغَوۡاْ فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيۡكُمۡ غَضَبِيۖ وَمَن يَحۡلِلۡ عَلَيۡهِ غَضَبِي فَقَدۡ هَوَىٰ
niṅṅaḷkk nāṁ tanniṭṭuḷḷa viśiṣṭamāya vastukkaḷil ninn niṅṅaḷ bhakṣicc keāḷḷuka. atil niṅṅaḷ atirukaviyarut. (niṅṅaḷ atirukaviyunna pakṣaṁ) enṟe kēāpaṁ niṅṅaḷuṭe mēl vanniṟaṅṅunnatāṇ. enṟe kēāpaṁ āruṭemēl vanniṟaṅṅunnuvēā avan nāśattil paticcu
Surah Taha, Verse 81
وَإِنِّي لَغَفَّارٞ لِّمَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا ثُمَّ ٱهۡتَدَىٰ
paścāttapikkukayuṁ, viśvasikkukayuṁ, salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ, pinne nērmārgattil nilakeāḷḷukayuṁ ceytavarkk tīrccayāyuṁ ñān ēṟe peāṟuttukeāṭukkunnavanatre
Surah Taha, Verse 82
۞وَمَآ أَعۡجَلَكَ عَن قَوۡمِكَ يَٰمُوسَىٰ
(allāhu cēādiccu:) hē; mūsā, ninṟe janaṅṅaḷe viṭṭēcc nī dhr̥tippeṭṭ varān kāraṇamentāṇ
Surah Taha, Verse 83
قَالَ هُمۡ أُوْلَآءِ عَلَىٰٓ أَثَرِي وَعَجِلۡتُ إِلَيۡكَ رَبِّ لِتَرۡضَىٰ
addēhaṁ paṟaññu: avaritā enṟe pinnil tanneyuṇṭ. enṟe rakṣitāvē, nī tr̥ptippeṭunnatin vēṇṭiyāṇ ñān ninṟe aṭuttēkk dhr̥tippeṭṭ vannirikkunnat
Surah Taha, Verse 84
قَالَ فَإِنَّا قَدۡ فَتَنَّا قَوۡمَكَ مِنۢ بَعۡدِكَ وَأَضَلَّهُمُ ٱلسَّامِرِيُّ
avan (allāhu) paṟaññu: ennāl nī pēānna śēṣaṁ ninṟe janataye nāṁ parīkṣiccirikkunnu. sāmiri avare vaḻiteṟṟicc kaḷaññirikkunnu
Surah Taha, Verse 85
فَرَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ أَلَمۡ يَعِدۡكُمۡ رَبُّكُمۡ وَعۡدًا حَسَنًاۚ أَفَطَالَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡعَهۡدُ أَمۡ أَرَدتُّمۡ أَن يَحِلَّ عَلَيۡكُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّكُمۡ فَأَخۡلَفۡتُم مَّوۡعِدِي
appēāḷ mūsā tanṟe janaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk kupitanuṁ, duḥkhitanumāyikkeāṇṭ tiriccucennu. addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷuṭe rakṣitāv niṅṅaḷkk uttamamāya oru vāgdānaṁ nalkiyillē? enniṭṭ niṅṅaḷkk kālaṁ dīrghamāyippēāyēā? athavā niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa kēāpaṁ niṅṅaḷil iṟaṅṅaṇamenn āgrahicc keāṇṭ tanne ennēāṭuḷḷa niścayaṁ niṅṅaḷ laṅghiccatāṇēā
Surah Taha, Verse 86
قَالُواْ مَآ أَخۡلَفۡنَا مَوۡعِدَكَ بِمَلۡكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلۡنَآ أَوۡزَارٗا مِّن زِينَةِ ٱلۡقَوۡمِ فَقَذَفۡنَٰهَا فَكَذَٰلِكَ أَلۡقَى ٱلسَّامِرِيُّ
avar paṟaññu: ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe hitamanusaricc tāṅkaḷēāṭuḷḷa niścayaṁ laṅghiccatalla. ennāl ā janaṅṅaḷuṭe ābharaṇacumaṭukaḷ ñaṅṅaḷ vahippikkappeṭṭirunnu. aṅṅane ñaṅṅaḷat (tīyil) eṟiññukaḷaññu. appēāḷ sāmiriyuṁ aprakāraṁ at (tīyil) iṭṭu
Surah Taha, Verse 87
فَأَخۡرَجَ لَهُمۡ عِجۡلٗا جَسَدٗا لَّهُۥ خُوَارٞ فَقَالُواْ هَٰذَآ إِلَٰهُكُمۡ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ
enniṭṭ avarkk avan (ā lēāhaṁ keāṇṭ) oru mukrayiṭunna kāḷakkuṭṭiyuṭe rūpaṁ uṇṭākkikeāṭuttu. appēāḷ avar (an'yēān'yaṁ) paṟaññu: niṅṅaḷuṭe daivavuṁ mūsāyuṭe daivavuṁ itutanneyāṇ. ennāl addēhaṁ maṟannupēāyirikkukayāṇ
Surah Taha, Verse 88
أَفَلَا يَرَوۡنَ أَلَّا يَرۡجِعُ إِلَيۡهِمۡ قَوۡلٗا وَلَا يَمۡلِكُ لَهُمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗا
ennāl at oru vākk pēāluṁ avarēāṭ maṟupaṭi paṟayunnillennuṁ, avarkk yāteāru upadravavuṁ upakāravuṁ ceyyān atin kaḻiyillennuṁ avar kāṇunnillē
Surah Taha, Verse 89
وَلَقَدۡ قَالَ لَهُمۡ هَٰرُونُ مِن قَبۡلُ يَٰقَوۡمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِۦۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ فَٱتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوٓاْ أَمۡرِي
mump tanne hāṟūn avarēāṭ paṟaññiṭṭuṇṭāyirunnu: enṟe janaṅṅaḷē, it (kāḷakkuṭṭi) mūlaṁ niṅṅaḷ parīkṣikkappeṭuka mātramāṇuṇṭāyat. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāv paramakāruṇikanatre. atukeāṇṭ niṅṅaḷenne pintuṭarukayuṁ,enṟe kalpanakaḷ niṅṅaḷ anusarikkukayuṁ ceyyuka
Surah Taha, Verse 90
قَالُواْ لَن نَّبۡرَحَ عَلَيۡهِ عَٰكِفِينَ حَتَّىٰ يَرۡجِعَ إِلَيۡنَا مُوسَىٰ
avar paṟaññu: mūsā ñaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk maṭaṅṅivaruvēāḷaṁ ñaṅṅaḷ itinuḷḷa ārādhanayil niratarāyi tanneyirikkunnatāṇ
Surah Taha, Verse 91
قَالَ يَٰهَٰرُونُ مَا مَنَعَكَ إِذۡ رَأَيۡتَهُمۡ ضَلُّوٓاْ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: hāṟūnē, ivar piḻaccupēāyatāyi nī kaṇṭappēāḷ ninakk ent taṭas'samāṇuṇṭāyat
Surah Taha, Verse 92
أَلَّا تَتَّبِعَنِۖ أَفَعَصَيۡتَ أَمۡرِي
enne nī pintuṭarātirikkān. nī enṟe kalpanaykk etir pravarttikkukayāṇēā ceytat
Surah Taha, Verse 93
قَالَ يَبۡنَؤُمَّ لَا تَأۡخُذۡ بِلِحۡيَتِي وَلَا بِرَأۡسِيٓۖ إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقۡتَ بَيۡنَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ وَلَمۡ تَرۡقُبۡ قَوۡلِي
addēhaṁ (hāṟūn) paṟaññu: enṟe um'mayuṭe makanē, nī enṟe tāṭiyiluṁ talayiluṁ piṭikkātirikkū. isrāyīl santatikaḷkkiṭayil nī bhinnippuṇṭākkikkaḷaññu, enṟe vākkin nī kāttuninnilla. enn nī paṟayumenn ñān bhayappeṭukayāṇuṇṭāyat
Surah Taha, Verse 94
قَالَ فَمَا خَطۡبُكَ يَٰسَٰمِرِيُّ
(tuṭarnn sāmiriyēāṭ) addēhaṁ paṟaññu: hē; sāmirī, ninṟe kāryaṁ entāṇ
Surah Taha, Verse 95
قَالَ بَصُرۡتُ بِمَا لَمۡ يَبۡصُرُواْ بِهِۦ فَقَبَضۡتُ قَبۡضَةٗ مِّنۡ أَثَرِ ٱلرَّسُولِ فَنَبَذۡتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتۡ لِي نَفۡسِي
avan paṟaññu: avar (janaṅṅaḷ) kaṇṭumanas'silākkātta oru kāryaṁ ñān kaṇṭumanas'silākki. aṅṅane daivadūtanṟe kālpāṭil ninn ñāneāru piṭipiṭikkukayuṁ enniṭṭat iṭṭukaḷayukayuṁ ceytu. aprakāraṁ ceyyānāṇ enṟe manas's enne prērippiccat
Surah Taha, Verse 96
قَالَ فَٱذۡهَبۡ فَإِنَّ لَكَ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَۖ وَإِنَّ لَكَ مَوۡعِدٗا لَّن تُخۡلَفَهُۥۖ وَٱنظُرۡ إِلَىٰٓ إِلَٰهِكَ ٱلَّذِي ظَلۡتَ عَلَيۡهِ عَاكِفٗاۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُۥ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُۥ فِي ٱلۡيَمِّ نَسۡفًا
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: ennāl nī pēā. tīrccayāyuṁ ninakk ī jīvitattiluḷḷat teāṭṭukūṭā enn paṟayalāyirikkuṁ. tīrccayāyuṁ ninakk niścitamāya oru avadhiyuṇṭ. at atilaṅghikkappeṭukayē illa. nī pūjicc keāṇēṭayirikkunna ninṟe ā daivattinṟe nēre nēākkū. tīrccayāyuṁ nāṁ atine cuṭṭerikkukayuṁ, enniṭṭ nāṁ at peāṭicc kaṭalil vitaṟikkaḷayukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Taha, Verse 97
إِنَّمَآ إِلَٰهُكُمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ وَسِعَ كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمٗا
niṅṅaḷuṭe daivaṁ allāhu mātramākunnu. avanallāte yāteāru daivavumilla. avanṟe aṟiv ellākāryattēyuṁ uḷkeāḷḷān mātraṁ viśālamāyirikkunnu
Surah Taha, Verse 98
كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيۡكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ مَا قَدۡ سَبَقَۚ وَقَدۡ ءَاتَيۡنَٰكَ مِن لَّدُنَّا ذِكۡرٗا
aprakāraṁ mump kaḻiññupēāya sambhavaṅṅaḷeppaṟṟiyuḷḷa vr̥ttāntaṅṅaḷil ninn nāṁ ninakk vivariccutarunnu. tīrccayāyuṁ nāṁ ninakk nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa bēādhanaṁ nalkiyirikkunnu
Surah Taha, Verse 99
مَّنۡ أَعۡرَضَ عَنۡهُ فَإِنَّهُۥ يَحۡمِلُ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وِزۡرًا
āreṅkiluṁ atil ninn tiriññukaḷayunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avan (pāpattinṟe) bhāraṁ vahikkunnatāṇ
Surah Taha, Verse 100
خَٰلِدِينَ فِيهِۖ وَسَآءَ لَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ حِمۡلٗا
atil avar nityavāsikaḷāyirikkuṁ. uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil ā bhāraṁ avarkketra dus'sahaṁ
Surah Taha, Verse 101
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِۚ وَنَحۡشُرُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ يَوۡمَئِذٖ زُرۡقٗا
atāyat kāhaḷattil ītappeṭunna divasaṁ. kuṟṟavāḷikaḷe annēdivasaṁ nīlavarṇamuḷḷavarāyikkeāṇṭ nāṁ orumiccukūṭṭunnatāṇ
Surah Taha, Verse 102
يَتَخَٰفَتُونَ بَيۡنَهُمۡ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا عَشۡرٗا
avar an'yēān'yaṁ patukke paṟayuṁ: patt divasamallāte niṅṅaḷ bhūmiyil tāmasikkukayuṇṭāyiṭṭilla enn
Surah Taha, Verse 103
نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذۡ يَقُولُ أَمۡثَلُهُمۡ طَرِيقَةً إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا يَوۡمٗا
avaril ēṟṟavuṁ n'yāyamāya nilapāṭukāran oreāṟṟa divasaṁ mātramē niṅṅaḷ tāmasicciṭṭuḷḷu enn paṟayumpēāḷ avar paṟayunnatineppaṟṟi nāṁ nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanākunnu
Surah Taha, Verse 104
وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡجِبَالِ فَقُلۡ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسۡفٗا
parvvataṅṅaḷe sambandhicc avar ninnēāṭ cēādikkunnu. paṟayuka: enṟe rakṣitāv avaye peāṭicc pāṟṟikkaḷayunnatāṇ
Surah Taha, Verse 105
فَيَذَرُهَا قَاعٗا صَفۡصَفٗا
enniṭṭ avan atine samanirappāya maitānamākki viṭunnatāṇ
Surah Taha, Verse 106
لَّا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجٗا وَلَآ أَمۡتٗا
iṟakkamēā kayaṟṟamēā nī aviṭe kāṇukayilla
Surah Taha, Verse 107
يَوۡمَئِذٖ يَتَّبِعُونَ ٱلدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُۥۖ وَخَشَعَتِ ٱلۡأَصۡوَاتُ لِلرَّحۡمَٰنِ فَلَا تَسۡمَعُ إِلَّا هَمۡسٗا
annē divasaṁ viḷikkunnavanṟe pinnāle avanēāṭ yāteāru vakratayuṁ kāṇikkāte avar pēākunnatāṇ. ellā śabdaṅṅaḷuṁ paramakāruṇikan kīḻaṭaṅṅunnatumāṇ. atināl oru nērtta śabdamallāte nī kēḷkkukayilla
Surah Taha, Verse 108
يَوۡمَئِذٖ لَّا تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُۥ قَوۡلٗا
annē divasaṁ paramakāruṇikan āruṭe kāryattil anumati nalkukayuṁ āruṭe vākk tr̥ptippeṭukayuṁ ceytirikkunnuvēā avannallāte śupārśa prayēājanappeṭukayilla
Surah Taha, Verse 109
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِۦ عِلۡمٗا
avaruṭe mumpiluḷḷatuṁ pinniluḷḷatuṁ avan aṟiyunnu. avarkkākaṭṭe atineppaṟṟiyeānnuṁ paripūrṇṇamāyi aṟiyānāvukayilla
Surah Taha, Verse 110
۞وَعَنَتِ ٱلۡوُجُوهُ لِلۡحَيِّ ٱلۡقَيُّومِۖ وَقَدۡ خَابَ مَنۡ حَمَلَ ظُلۡمٗا
ennennuṁ jīviccirikkunnavanuṁ ellāṁ niyantrikkunnavanuṁ āyuḷḷavann mukhaṅṅaḷ kīḻeātuṅṅiyirikkunnu. akramattinṟe bhāraṁ cumannavan parājayamaṭayukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Taha, Verse 111
وَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا يَخَافُ ظُلۡمٗا وَلَا هَضۡمٗا
āreṅkiluṁ satyaviśvāsiyāyikkeāṇṭ salkarm'maṅṅaḷil vallatuṁ pravarttikkunna pakṣaṁ avan akramatteyēā anītiyeyēā bhayappeṭēṇṭi varilla
Surah Taha, Verse 112
وَكَذَٰلِكَ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا وَصَرَّفۡنَا فِيهِ مِنَ ٱلۡوَعِيدِ لَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ أَوۡ يُحۡدِثُ لَهُمۡ ذِكۡرٗا
aprakāraṁ aṟabiyil pārāyaṇaṁ ceyyappeṭunna oru granthamāyi nāṁ itine avatarippiccirikkunnu. itil nāṁ tākkīt vividha tarattil vivariccirikkunnu. avar sūkṣmatayuḷḷavarākukayēā, avarkk bēādhamuḷavākkukayēā ceyyunnatinuvēṇṭi
Surah Taha, Verse 113
فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡحَقُّۗ وَلَا تَعۡجَلۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مِن قَبۡلِ أَن يُقۡضَىٰٓ إِلَيۡكَ وَحۡيُهُۥۖ وَقُل رَّبِّ زِدۡنِي عِلۡمٗا
sākṣāl rājāvāya allāhu atyunnatanāyirikkunnu. khur'ān- at ninakk bēādhanaṁ nalkappeṭṭukaḻiyunnatinumumpāyi - pārāyaṇaṁ ceyyunnatinu nī dhr̥ti kāṇikkarut. enṟe rakṣitāvē, enikku nī jñānaṁ vard'dhippiccu tarēṇamē enn nī paṟayukayuṁ ceyyuka
Surah Taha, Verse 114
وَلَقَدۡ عَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ ءَادَمَ مِن قَبۡلُ فَنَسِيَ وَلَمۡ نَجِدۡ لَهُۥ عَزۡمٗا
mump nāṁ ādaminēāṭ karār ceyyukayuṇṭāyi. ennāl addēhaṁ atu maṟannukaḷaññu. addēhattin niścayadārḍhyamuḷḷatāyi nāṁ kaṇṭilla
Surah Taha, Verse 115
وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ
niṅṅaḷ ādamin sujūd ceyyū enn nāṁ malakkukaḷēāṭ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamatre.) appēāḷ avar sujūd ceytu. iblīseāḻike. avan visam'maticcu
Surah Taha, Verse 116
فَقُلۡنَا يَـٰٓـَٔادَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوّٞ لَّكَ وَلِزَوۡجِكَ فَلَا يُخۡرِجَنَّكُمَا مِنَ ٱلۡجَنَّةِ فَتَشۡقَىٰٓ
appēāḷ nāṁ paṟaññu: ādamē, tīrccayāyuṁ ivan ninṟeyuṁ ninṟe iṇayuṭeyuṁ śatruvākunnu. atināl niṅṅaḷe raṇṭ pēreyuṁ avan svargattil ninn puṟaṁ taḷḷātirikkaṭṭe (aṅṅane sambhavikkunna pakṣaṁ) nī kaṣṭappeṭuṁ
Surah Taha, Verse 117
إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعۡرَىٰ
tīrccayāyuṁ ninakk iviṭe viśakkāteyuṁ nagnanākāteyuṁ kaḻiyāṁ
Surah Taha, Verse 118
وَأَنَّكَ لَا تَظۡمَؤُاْ فِيهَا وَلَا تَضۡحَىٰ
ninakkiviṭe dāhikkāteyuṁ veyilukeāḷḷāteyuṁ kaḻiyāṁ
Surah Taha, Verse 119
فَوَسۡوَسَ إِلَيۡهِ ٱلشَّيۡطَٰنُ قَالَ يَـٰٓـَٔادَمُ هَلۡ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ ٱلۡخُلۡدِ وَمُلۡكٖ لَّا يَبۡلَىٰ
appēāḷ piśāc addēhattin durbēādhanaṁ nalki: ādamē, anaśvarata nalkunna oru vr̥kṣatteppaṟṟiyuṁ, kṣayicc pēākātta ādhipatyatteppaṟṟiyuṁ ñān ninakk aṟiyicc taraṭṭeyēā
Surah Taha, Verse 120
فَأَكَلَا مِنۡهَا فَبَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخۡصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۚ وَعَصَىٰٓ ءَادَمُ رَبَّهُۥ فَغَوَىٰ
aṅṅane avar (ādamuṁ bhāryayuṁ) ā vr̥kṣattil ninn bhakṣiccu. appēāḷ avar iruvarkkuṁ taṅṅaḷuṭe guhyabhāgaṅṅaḷ veḷippeṭukayuṁ, svargattile ilakaḷ kūṭṭicērtt taṅṅaḷuṭe dēhaṁ avar peātiyān tuṭaṅṅukayuṁ ceytu. ādaṁ tanṟe rakṣitāvinēāṭ anusaraṇakkēṭ kāṇikkukayuṁ, aṅṅane piḻacc pēākukayuṁ ceytu
Surah Taha, Verse 121
ثُمَّ ٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَتَابَ عَلَيۡهِ وَهَدَىٰ
anantaraṁ addēhattinṟe rakṣitāv addēhatte ulkr̥ṣṭanāyi teraññeṭukkukayuṁ, addēhattinṟe paścāttāpaṁ svīkarikkukayuṁ, mārgadarśanaṁ nalkukayuṁ ceytu
Surah Taha, Verse 122
قَالَ ٱهۡبِطَا مِنۡهَا جَمِيعَۢاۖ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ فَإِمَّا يَأۡتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدٗى فَمَنِ ٱتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشۡقَىٰ
avan (allāhu) paṟaññu: niṅṅaḷ raṇṭ pēruṁ onnicc iviṭe ninn iṟaṅṅippēākukaṇiṅṅaḷil cilar cilarkk śatrukkaḷākunnu. ennāl enṟe pakkal ninnuḷḷa valla mārgadarśanavuṁ niṅṅaḷkk vannukiṭṭunna pakṣaṁ, appēāḷ enṟe mārgadarśanaṁ ār pinpaṟṟunnuvēā avan piḻacc pēākukayilla, kaṣṭappeṭukayumilla
Surah Taha, Verse 123
وَمَنۡ أَعۡرَضَ عَن ذِكۡرِي فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةٗ ضَنكٗا وَنَحۡشُرُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَعۡمَىٰ
enṟe ulbēādhanatte viṭṭ vallavanuṁ tiriññukaḷayunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avann iṭuṅṅiya oru jīvitamāṇuṇṭāyirikkuka. uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avane nāṁ andhanāya nilayil eḻunnēlpicc keāṇṭ varunnatumāṇ
Surah Taha, Verse 124
قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرۡتَنِيٓ أَعۡمَىٰ وَقَدۡ كُنتُ بَصِيرٗا
avan paṟayuṁ: enṟe rakṣitāvē, nī entināṇenne andhanāya nilayil eḻunnēlpicc keāṇṭ vannat? ñān kāḻcayuḷḷavanāyirunnallēā
Surah Taha, Verse 125
قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتۡكَ ءَايَٰتُنَا فَنَسِيتَهَاۖ وَكَذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمَ تُنسَىٰ
allāhu paṟayuṁ: aṅṅanetanneyākunnu. ninakk nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vannettukayuṇṭāyi. enniṭṭ nī at maṟannukaḷaññu. at pēāle inn nīyuṁ vismarikkappeṭunnu
Surah Taha, Verse 126
وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَنۡ أَسۡرَفَ وَلَمۡ يُؤۡمِنۢ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِۦۚ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبۡقَىٰٓ
atirukaviyukayuṁ, tanṟe rakṣitāvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil viśvasikkātirikkukayuṁ ceytavarkk aprakāramāṇ nāṁ pratiphalaṁ nalkunnat. paralēākatte śikṣa kūṭutal kaṭhinamāyatuṁ nilanilkkunnatuṁ tanneyākunnu
Surah Taha, Verse 127
أَفَلَمۡ يَهۡدِ لَهُمۡ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ يَمۡشُونَ فِي مَسَٰكِنِهِمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلنُّهَىٰ
avarkk mump nāṁ etrayēā talamuṟakaḷe naśippicc kaḷaññiṭṭuṇṭ enna vastuta avarkk mārgadarśakamāyiṭṭillē ? avaruṭe vāsasthalaṅṅaḷil kūṭi ivar sañcaricc keāṇṭirikkunnuṇṭ. bud'dhimānmārkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Taha, Verse 128
وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامٗا وَأَجَلٞ مُّسَمّٗى
ninṟe rakṣitāviṅkal ninn oru vākkuṁ niścitamāya oru avadhiyuṁ mumpē prakhyāpikkappeṭṭillāyirunnuveṅkil at (śikṣānaṭapaṭi ivarkkuṁ) anivāryamākumāyirunnu
Surah Taha, Verse 129
فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ غُرُوبِهَاۖ وَمِنۡ ءَانَآيِٕ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡ وَأَطۡرَافَ ٱلنَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرۡضَىٰ
āyatināl ivar paṟayunnatine paṟṟi kṣamikkuka. sūryēādayattinu mumpuṁ, sūryāstamayattin mumpuṁ ninṟe rakṣitāvine stutikkunnatēāṭeāppaṁ avanṟe pariśud'dhiye nī prakīrttikkukayuṁ ceyyuka. rātriyil cila nāḻikakaḷiluṁ, pakalinṟe cila bhāgaṅṅaḷiluṁ nī avanṟe pariśud'dhiye prakīrttikkuka. ninakk santr̥pti kaivannēkkāṁ
Surah Taha, Verse 130
وَلَا تَمُدَّنَّ عَيۡنَيۡكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ زَهۡرَةَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا لِنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِۚ وَرِزۡقُ رَبِّكَ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰ
avaril (manuṣyaril) pala vibhāgaṅṅaḷkk nāṁ aihikajīvitālaṅkāraṁ anubhavippiccatilēkk ninṟe dr̥ṣṭikaḷ nī pāyikkarut. atilūṭe nāṁ avare parīkṣikkān (uddēśikkunnu.) ninṟe rakṣitāv nalkunna upajīvanamākunnu kūṭutal uttamavuṁ nilanilkkunnatuṁ
Surah Taha, Verse 131
وَأۡمُرۡ أَهۡلَكَ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱصۡطَبِرۡ عَلَيۡهَاۖ لَا نَسۡـَٔلُكَ رِزۡقٗاۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكَۗ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلتَّقۡوَىٰ
ninṟe kuṭumbattēāṭ nī namaskarikkān kalpikkukayuṁ, atil(namaskārattil) nī kṣamāpūrvvaṁ uṟaccunilkkukayuṁ ceyyuka. ninnēāṭ nāṁ upajīvanaṁ cēādikkunnilla. nāṁ ninakk upajīvanaṁ nalkukayāṇ ceyyunnat. dharm'maniṣṭhaykkākunnu śubhaparyavasānaṁ
Surah Taha, Verse 132
وَقَالُواْ لَوۡلَا يَأۡتِينَا بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّهِۦٓۚ أَوَلَمۡ تَأۡتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ
avar paṟaññu: addēhaṁ (pravācakan) entukeāṇṭ ñaṅṅaḷkk tanṟe rakṣitāviṅkal ninn oru dr̥ṣṭāntaṁ keāṇṭ vann tarunnilla? pūrvvagranthaṅṅaḷile pratyakṣamāya teḷiv avarkk vannukiṭṭiyillē
Surah Taha, Verse 133
وَلَوۡ أَنَّآ أَهۡلَكۡنَٰهُم بِعَذَابٖ مِّن قَبۡلِهِۦ لَقَالُواْ رَبَّنَا لَوۡلَآ أَرۡسَلۡتَ إِلَيۡنَا رَسُولٗا فَنَتَّبِعَ ءَايَٰتِكَ مِن قَبۡلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخۡزَىٰ
itinu mump valla śikṣa keāṇṭuṁ nāṁ avare naśippiccirunnuveṅkil avar paṟayumāyirunnu: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, nī entukeāṇṭ ñaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk oru dūtane ayaccutannilla? eṅkil ñaṅṅaḷ apamānitaruṁ ninditarumāyittīrunnatin mump ninṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe ñaṅṅaḷ pintuṭarumāyirunnu
Surah Taha, Verse 134
قُلۡ كُلّٞ مُّتَرَبِّصٞ فَتَرَبَّصُواْۖ فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ أَصۡحَٰبُ ٱلصِّرَٰطِ ٱلسَّوِيِّ وَمَنِ ٱهۡتَدَىٰ
(nabiyē,) paṟayuka: ellāvaruṁ kāttirikkunnavarākunnu. niṅṅaḷuṁ kāttirikkuka. nērāya pātayuṭe uṭamakaḷārennuṁ sanmārgaṁ prāpiccavarārennuṁ appēāḷ niṅṅaḷkk aṟiyāṟākuṁ
Surah Taha, Verse 135