Surah Al-Furqan - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
تَبَارَكَ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡفُرۡقَانَ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦ لِيَكُونَ لِلۡعَٰلَمِينَ نَذِيرًا
tanṟe dāsanṟe mēl satyāsatyavivēcanattinuḷḷa pramāṇaṁ (khur'ān) avatarippiccavan anugrahapūrṇṇanākunnu. addēhaṁ (ṟasūl) lēākarkk oru tākkītukāran āyirikkunnatinu vēṇṭiyatre at
Surah Al-Furqan, Verse 1
ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَمۡ يَتَّخِذۡ وَلَدٗا وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ شَرِيكٞ فِي ٱلۡمُلۡكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيۡءٖ فَقَدَّرَهُۥ تَقۡدِيرٗا
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ ādhipatyaṁ ārkkāṇēā avanatre (at avatarippiccavan.) avan santānatte svīkaricciṭṭilla. ādhipatyattil avann yāteāru paṅkāḷiyuṁ uṇṭāyiṭṭumilla. ōrēā vastuveyuṁ avan sr̥ṣṭikkukayuṁ, atine avan śariyānvaṇṇaṁ vyavasthappeṭuttukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 2
وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗ لَّا يَخۡلُقُونَ شَيۡـٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ وَلَا يَمۡلِكُونَ لِأَنفُسِهِمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗا وَلَا يَمۡلِكُونَ مَوۡتٗا وَلَا حَيَوٰةٗ وَلَا نُشُورٗا
avann puṟame pala daivaṅṅaḷēyuṁ avar svīkariccirikkunnu. avar (daivaṅṅaḷ) yāteānnuṁ sr̥ṣṭikkunnilla. avar tanneyuṁ sr̥ṣṭikkappeṭukayākunnu. taṅṅaḷkk tanne upadravamēā upakāramēā avar adhīnappeṭuttunnumilla. maraṇatteyēā jīvitatteyēā uyirtteḻunnēlpineyēā avar adhīnappeṭuttunnilla
Surah Al-Furqan, Verse 3
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ إِفۡكٌ ٱفۡتَرَىٰهُ وَأَعَانَهُۥ عَلَيۡهِ قَوۡمٌ ءَاخَرُونَۖ فَقَدۡ جَآءُو ظُلۡمٗا وَزُورٗا
satyaniṣēdhikaḷ paṟaññu: it (khur'ān) avan keṭṭiccamacca nuṇa mātramākunnu. vēṟe cila āḷukaḷ avane atin sahāyicciṭṭumuṇṭ. ennāl an'yāyattiluṁ vyājattiluṁ tanneyāṇ ī kūṭṭar vannettiyirikkunnat
Surah Al-Furqan, Verse 4
وَقَالُوٓاْ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ ٱكۡتَتَبَهَا فَهِيَ تُمۡلَىٰ عَلَيۡهِ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلٗا
it pūrvvikanmāruṭe keṭṭukathakaḷ mātramāṇ. ivan at eḻuticcuveccirikkunnu, enniṭṭat rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ avann vāyiccukēḷpikkappeṭunnu ennuṁ avar paṟaññu
Surah Al-Furqan, Verse 5
قُلۡ أَنزَلَهُ ٱلَّذِي يَعۡلَمُ ٱلسِّرَّ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّهُۥ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
(nabiyē,) paṟayuka: ākāśaṅṅaḷileyuṁ bhūmiyileyuṁ rahasyamaṟiyunnavanāṇ it avatarippiccirikkunnat. tīrccayāyuṁ avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 6
وَقَالُواْ مَالِ هَٰذَا ٱلرَّسُولِ يَأۡكُلُ ٱلطَّعَامَ وَيَمۡشِي فِي ٱلۡأَسۡوَاقِ لَوۡلَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِ مَلَكٞ فَيَكُونَ مَعَهُۥ نَذِيرًا
avar paṟaññu: ī dūtan entāṇiṅṅane? iyāḷ bhakṣaṇaṁ kaḻikkukayuṁ, aṅṅāṭikaḷilūṭe naṭakkukayuṁ ceyyunnallēā. iyāḷuṭe kūṭe oru tākkītukāranāyirikkattakkavaṇṇaṁ iyāḷuṭe aṭuttēkk ent keāṇṭ oru malakk iṟakkappeṭunnilla
Surah Al-Furqan, Verse 7
أَوۡ يُلۡقَىٰٓ إِلَيۡهِ كَنزٌ أَوۡ تَكُونُ لَهُۥ جَنَّةٞ يَأۡكُلُ مِنۡهَاۚ وَقَالَ ٱلظَّـٰلِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلٗا مَّسۡحُورًا
alleṅkil ent keāṇṭ iyāḷkk oru nidhi iṭṭukeāṭukkappeṭunnilla? alleṅkil iyāḷkk (kāykanikaḷ) eṭutt tinnān pākattil oru tēāṭṭamuṇṭākunnilla? (ṟasūline paṟṟi) akramikaḷ paṟaññu: māraṇaṁ bādhicca orāḷe mātramākunnu niṅṅaḷ pinpaṟṟunnat
Surah Al-Furqan, Verse 8
ٱنظُرۡ كَيۡفَ ضَرَبُواْ لَكَ ٱلۡأَمۡثَٰلَ فَضَلُّواْ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ سَبِيلٗا
avar ninnekkuṟicc eṅṅaneyāṇ citrīkaraṇaṅṅaḷ naṭattiyatenn nēākkū. aṅṅane avar piḻaccu pēāyirikkunnu. atināl yāteāru mārgavuṁ kaṇṭettān avarkk sādhikkukayilla
Surah Al-Furqan, Verse 9
تَبَارَكَ ٱلَّذِيٓ إِن شَآءَ جَعَلَ لَكَ خَيۡرٗا مِّن ذَٰلِكَ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ وَيَجۡعَل لَّكَ قُصُورَۢا
tān uddēśikkunna pakṣaṁ atinekkāḷ uttamamāyat athavā tāḻbhāgattu kūṭi nadikaḷ oḻukunna tēāppukaḷ ninakk nalkuvānuṁ ninakk keāṭṭāraṅṅaḷ uṇṭākkittaruvānuṁ kaḻivuḷḷavanārēā avan anugrahapūrṇṇanākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 10
بَلۡ كَذَّبُواْ بِٱلسَّاعَةِۖ وَأَعۡتَدۡنَا لِمَن كَذَّبَ بِٱلسَّاعَةِ سَعِيرًا
alla, antyasamayatte avar niṣēdhiccu taḷḷiyirikkunnu. antyasamayatte niṣēdhicc taḷḷiyavarkk kattijvalikkunna narakaṁ nāṁ orukkiveccirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 11
إِذَا رَأَتۡهُم مِّن مَّكَانِۭ بَعِيدٖ سَمِعُواْ لَهَا تَغَيُّظٗا وَزَفِيرٗا
dūrasthalatt ninn tanne at avare kāṇumpēāḷ kṣēābhicciḷakunnatuṁ irampunnatuṁ avarkk kēḷkkāvunnatāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 12
وَإِذَآ أُلۡقُواْ مِنۡهَا مَكَانٗا ضَيِّقٗا مُّقَرَّنِينَ دَعَوۡاْ هُنَالِكَ ثُبُورٗا
atil (narakattil) oru iṭuṅṅiya sthalatt caṅṅalakaḷil bandhikkappeṭṭa nilayil avare iṭṭāl aviṭe vecc avar nāśamē, enn viḷiccukēḻunnatāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 13
لَّا تَدۡعُواْ ٱلۡيَوۡمَ ثُبُورٗا وَٰحِدٗا وَٱدۡعُواْ ثُبُورٗا كَثِيرٗا
inn niṅṅaḷ oru nāśatte viḷikkēṇṭatilla. dhārāḷaṁ nāśatte viḷiccukeāḷḷuka. (ennāyirikkuṁ avarkk kiṭṭunna maṟupaṭi)
Surah Al-Furqan, Verse 14
قُلۡ أَذَٰلِكَ خَيۡرٌ أَمۡ جَنَّةُ ٱلۡخُلۡدِ ٱلَّتِي وُعِدَ ٱلۡمُتَّقُونَۚ كَانَتۡ لَهُمۡ جَزَآءٗ وَمَصِيرٗا
(nabiyē,) paṟayuka; atāṇēā uttamaṁ, atalla dharm'maniṣṭhapālikkunnavarkk vāgdānaṁ ceyyappeṭṭiṭṭuḷḷa śāśvata svargamāṇēā? atāyirikkuṁ avarkkuḷḷa pratiphalavuṁ cenn cērānuḷḷa sthalavuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 15
لَّهُمۡ فِيهَا مَا يَشَآءُونَ خَٰلِدِينَۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعۡدٗا مَّسۡـُٔولٗا
taṅṅaḷ uddēśikkunnatentuṁ avarkkaviṭe uṇṭāyirikkunnatāṇ. avar nityavāsikaḷāyirikkuṁ. at ninṟe rakṣitāv bādhyata ēṟṟiṭṭuḷḷa vāgdānamākunnu. cēādikkappeṭāvunnatumākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 16
وَيَوۡمَ يَحۡشُرُهُمۡ وَمَا يَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَيَقُولُ ءَأَنتُمۡ أَضۡلَلۡتُمۡ عِبَادِي هَـٰٓؤُلَآءِ أَمۡ هُمۡ ضَلُّواْ ٱلسَّبِيلَ
avareyuṁ allāhuvin puṟame avar ārādhikkunnavayeyuṁ avan orumiccukūṭṭunna divasaṁ (śrad'dhēyamākunnu.) enniṭṭavan (ārādhyarēāṭ) paṟayuṁ: enṟe ī dāsanmāre niṅṅaḷ vaḻipiḻappiccatāṇēā atalla avar tanne vaḻiteṟṟippēāyatāṇēā
Surah Al-Furqan, Verse 17
قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ مَا كَانَ يَنۢبَغِي لَنَآ أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنۡ أَوۡلِيَآءَ وَلَٰكِن مَّتَّعۡتَهُمۡ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ نَسُواْ ٱلذِّكۡرَ وَكَانُواْ قَوۡمَۢا بُورٗا
avar (ārādhyar) paṟayuṁ: nī etra pariśud'dhan! ninakk puṟame valla rakṣādhikārikaḷeyuṁ svīkarikkuka ennat ñaṅṅaḷkk yēājiccatalla. pakṣe, avarkkuṁ avaruṭe pitākkaḷkkuṁ nī sekhyaṁ nalki. aṅṅane avar ulbēādhanaṁ maṟannukaḷayukayuṁ, naśicca oru janatayāyittīrukayuṁ ceytu
Surah Al-Furqan, Verse 18
فَقَدۡ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسۡتَطِيعُونَ صَرۡفٗا وَلَا نَصۡرٗاۚ وَمَن يَظۡلِم مِّنكُمۡ نُذِقۡهُ عَذَابٗا كَبِيرٗا
(appēāḷ bahudaivārādhakarēāṭ allāhu paṟayuṁ:) niṅṅaḷ paṟayunnatil avar niṅṅaḷe niṣēdhiccu taḷḷikkaḻiññirikkunnu. ini (śikṣa) tiriccuviṭānēā valla sahāyavuṁ nēṭānēā niṅṅaḷkk sādhikkunnatalla. atināl (manuṣyarē,) niṅṅaḷil ninn akramaṁ ceytavarārēā avann nāṁ gurutaramāya śikṣa āsvadippikkunnatāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 19
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّآ إِنَّهُمۡ لَيَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَيَمۡشُونَ فِي ٱلۡأَسۡوَاقِۗ وَجَعَلۡنَا بَعۡضَكُمۡ لِبَعۡضٖ فِتۡنَةً أَتَصۡبِرُونَۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرٗا
bhakṣaṇaṁ kaḻikkukayuṁ aṅṅāṭiyilūṭe naṭakkukayuṁ ceyyunnavarāyiṭṭallāte ninakk mump dūtanmāril āreyuṁ nāṁ ayakkukayuṇṭāyiṭṭilla. niṅṅaḷ kṣamikkumēā enn nēākkānāyi niṅṅaḷil cilare cilarkk nāṁ oru parīkṣaṇamākkiyirikkunnu. (ninṟe rakṣitāv (ellāṁ) kaṇṭaṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 20
۞وَقَالَ ٱلَّذِينَ لَا يَرۡجُونَ لِقَآءَنَا لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡنَا ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَوۡ نَرَىٰ رَبَّنَاۗ لَقَدِ ٱسۡتَكۡبَرُواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ وَعَتَوۡ عُتُوّٗا كَبِيرٗا
nam'me kaṇṭumuṭṭān āśikkāttavar paṟaññu: nam'muṭe mēl malakkukaḷ iṟakkappeṭukayēā, nam'muṭe rakṣitāvine nāṁ (nēril) kāṇukayēā ceyyāttatentāṇ? tīrccayāyuṁ avar svayaṁ garvv naṭikkukayuṁ, valiya dhikkāraṁ kāṇikkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 21
يَوۡمَ يَرَوۡنَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ لَا بُشۡرَىٰ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُجۡرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجۡرٗا مَّحۡجُورٗا
malakkukaḷe avar kāṇunna divasaṁ(śrad'dhēyamākunnu.) annē divasaṁ kuṟṟavāḷikaḷkk yāteāru santēāṣavārttayumilla. karkkaśamāya vilakk kalpikkappeṭṭirikkukayāṇ ennāyirikkuṁ avar (malakkukaḷ) paṟayuka
Surah Al-Furqan, Verse 22
وَقَدِمۡنَآ إِلَىٰ مَا عَمِلُواْ مِنۡ عَمَلٖ فَجَعَلۡنَٰهُ هَبَآءٗ مَّنثُورًا
avar pravartticca karm'maṅṅaḷuṭe nēre nāṁ tiriyukayuṁ, nāmatine citaṟiya dhūḷipēāle ākkittīrkkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 23
أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ يَوۡمَئِذٍ خَيۡرٞ مُّسۡتَقَرّٗا وَأَحۡسَنُ مَقِيلٗا
ann svargavāsikaḷ uttamamāya vāsasthalavuṁ ēṟṟavuṁ nalla viśramasthalavumuḷḷavarāyirikkuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 24
وَيَوۡمَ تَشَقَّقُ ٱلسَّمَآءُ بِٱلۡغَمَٰمِ وَنُزِّلَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ تَنزِيلًا
ākāśaṁ peāṭṭippiḷarnn veṇmēghapaṭalaṁ puṟatt varukayuṁ, malakkukaḷ śaktiyāyi iṟakkappeṭukayuṁ ceyyunna divasaṁ
Surah Al-Furqan, Verse 25
ٱلۡمُلۡكُ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡحَقُّ لِلرَّحۡمَٰنِۚ وَكَانَ يَوۡمًا عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ عَسِيرٗا
ann yathārt'thamāya ādhipatyaṁ paramakāruṇikannāyirikkuṁ. satyaniṣēdhikaḷkk viṣamakaramāya oru divasamāyirikkuṁ at
Surah Al-Furqan, Verse 26
وَيَوۡمَ يَعَضُّ ٱلظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيۡهِ يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي ٱتَّخَذۡتُ مَعَ ٱلرَّسُولِ سَبِيلٗا
akramaṁ ceytavan tanṟe kaikaḷ kaṭikkunna divasaṁ. avan paṟayuṁ ṟasūlinṟe kūṭe ñāneāru mārgaṁ svīkariccirunneṅkil etra nannāyirunnēne
Surah Al-Furqan, Verse 27
يَٰوَيۡلَتَىٰ لَيۡتَنِي لَمۡ أَتَّخِذۡ فُلَانًا خَلِيلٗا
enṟe kaṣṭamē! inna āḷe ñān suhr̥ttāyi svīkaricciṭṭillāyirunneṅkil etra nannāyirunnēne
Surah Al-Furqan, Verse 28
لَّقَدۡ أَضَلَّنِي عَنِ ٱلذِّكۡرِ بَعۡدَ إِذۡ جَآءَنِيۗ وَكَانَ ٱلشَّيۡطَٰنُ لِلۡإِنسَٰنِ خَذُولٗا
enikk bēādhanaṁ vannukiṭṭiyatin śēṣaṁ atil ninnavan enne teṟṟiccukaḷaññuvallēā. piśāc manuṣyane kaiviṭṭukaḷayunnavanākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 29
وَقَالَ ٱلرَّسُولُ يَٰرَبِّ إِنَّ قَوۡمِي ٱتَّخَذُواْ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ مَهۡجُورٗا
(ann) ṟasūl paṟayuṁ: enṟe rakṣitāvē, tīrccayāyuṁ enṟe janata ī khur'ānine agaṇyamākkitaḷḷikkaḷaññirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 30
وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّٗا مِّنَ ٱلۡمُجۡرِمِينَۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ هَادِيٗا وَنَصِيرٗا
aprakāraṁ tanne ōrēā pravācakannuṁ kuṟṟavāḷikaḷil peṭṭa cila śatrukkaḷe nāṁ ērpeṭuttiyirikkunnu. mārgadarśakanāyuṁ sahāyiyāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanne mati
Surah Al-Furqan, Verse 31
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ عَلَيۡهِ ٱلۡقُرۡءَانُ جُمۡلَةٗ وَٰحِدَةٗۚ كَذَٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِۦ فُؤَادَكَۖ وَرَتَّلۡنَٰهُ تَرۡتِيلٗا
satyaniṣēdhikaḷ paṟaññu; iddēhattin khur'ān oṟṟatavaṇayāyi iṟakkappeṭāttatentāṇenn. at aprakāraṁ (ghaṭṭaṅṅaḷilāyi avatarippikkuka) tanneyāṇ vēṇṭat. at keāṇṭ ninṟe hr̥dayatte uṟappicc nirttuvān vēṇṭiyākunnu. śariyāya sāvakāśattēāṭe nāmat pārāyaṇaṁ ceyt kēḷpikkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 32
وَلَا يَأۡتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ وَأَحۡسَنَ تَفۡسِيرًا
avar ēteāru praśnavuṁ keāṇṭ ninṟe aṭutt varikayāṇeṅkiluṁ atinṟe yāthārt'thyavuṁ ēṟṟavuṁ nalla vivaraṇavuṁ ninakk nāṁ keāṇṭ vann tarātirikkilla
Surah Al-Furqan, Verse 33
ٱلَّذِينَ يُحۡشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُوْلَـٰٓئِكَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضَلُّ سَبِيلٗا
mukhaṅṅaḷ nilatt kuttiya nilayil narakattilēkk teḷiccu kūṭṭappeṭunnavarārēā avarāṇ ēṟṟavuṁ mēāśamāya sthānatt nilkkunnavaruṁ, ēṟṟavuṁ vaḻipiḻaccu pēāyavaruṁ
Surah Al-Furqan, Verse 34
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ وَجَعَلۡنَا مَعَهُۥٓ أَخَاهُ هَٰرُونَ وَزِيرٗا
mūsāykk nāṁ vēdagranthaṁ nalkukayuṁ, addēhattinṟe sahēādaran hāṟūne addēhattēāṭeāppaṁ nāṁ sahāyiyāyi niścayikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Furqan, Verse 35
فَقُلۡنَا ٱذۡهَبَآ إِلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا فَدَمَّرۡنَٰهُمۡ تَدۡمِيرٗا
enniṭṭ nāṁ paṟaññu: nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhiccu kaḷañña janatayuṭe aṭuttēkk niṅṅaḷ pēākuka tuṭarnn nāṁ ā janataye pāṭe takarttu kaḷaññu
Surah Al-Furqan, Verse 36
وَقَوۡمَ نُوحٖ لَّمَّا كَذَّبُواْ ٱلرُّسُلَ أَغۡرَقۡنَٰهُمۡ وَجَعَلۡنَٰهُمۡ لِلنَّاسِ ءَايَةٗۖ وَأَعۡتَدۡنَا لِلظَّـٰلِمِينَ عَذَابًا أَلِيمٗا
nūhinṟe janatayēyuṁ (nāṁ naśippiccu.) avar dūtanmāre niṣēdhiccu kaḷaññappēāḷ nāṁ avare mukki naśippiccu. avare nāṁ manuṣyarkk oru dr̥ṣṭāntamākkukayuṁ ceytu. akramikaḷkk (paralēākatt) vēdanayēṟiya śikṣa nāṁ orukkivekkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 37
وَعَادٗا وَثَمُودَاْ وَأَصۡحَٰبَ ٱلرَّسِّ وَقُرُونَۢا بَيۡنَ ذَٰلِكَ كَثِيرٗا
ād samudāyattēyuṁ, thamūd samudāyatteyuṁ, ṟas'sukāreyuṁ atinniṭayilāyi anēkaṁ talamuṟakaḷēyuṁ (nāṁ naśippicciṭṭuṇṭ)
Surah Al-Furqan, Verse 38
وَكُلّٗا ضَرَبۡنَا لَهُ ٱلۡأَمۡثَٰلَۖ وَكُلّٗا تَبَّرۡنَا تَتۡبِيرٗا
ellāvarkkuṁ nāṁ udāharaṇaṅṅaḷ vivariccukeāṭuttu. (at taḷḷikkaḷaññappēāḷ) ellāvareyuṁ nāṁ niśśēṣaṁ naśippiccu kaḷayukayuṁ ceytu
Surah Al-Furqan, Verse 39
وَلَقَدۡ أَتَوۡاْ عَلَى ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِيٓ أُمۡطِرَتۡ مَطَرَ ٱلسَّوۡءِۚ أَفَلَمۡ يَكُونُواْ يَرَوۡنَهَاۚ بَلۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ نُشُورٗا
ā cītta maḻa varṣikkappeṭṭa nāṭṭilūṭe ivar kaṭannuvanniṭṭuṇṭallēā. appēāḷ ivarat kaṇṭirunnillē? alla, ivar uyirtteḻunnēlp pratīkṣikkāttavarākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 40
وَإِذَا رَأَوۡكَ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي بَعَثَ ٱللَّهُ رَسُولًا
ninne avar kāṇumpēāḷ ninne oru parihāsapātramākkikkeāṇṭ, allāhu dūtanāyi niyēāgiccirikkunnat ivaneyāṇēā? enn cēādikkuka mātramāyirikkuṁ avar ceyyunnat
Surah Al-Furqan, Verse 41
إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنۡ ءَالِهَتِنَا لَوۡلَآ أَن صَبَرۡنَا عَلَيۡهَاۚ وَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ حِينَ يَرَوۡنَ ٱلۡعَذَابَ مَنۡ أَضَلُّ سَبِيلًا
nam'muṭe daivaṅṅaḷuṭe kāryattil nāṁ kṣamayēāṭe uṟaccuninniṭṭilleṅkil avayil ninn ivan nam'me teṟṟiccukaḷayāniṭayākumāyirunnu (ennuṁ avar paṟaññu.) śikṣa nēril kāṇunna samayatt avarkkaṟiyumāṟākuṁ; ārāṇ ēṟṟavuṁ vaḻipiḻaccavan enn
Surah Al-Furqan, Verse 42
أَرَءَيۡتَ مَنِ ٱتَّخَذَ إِلَٰهَهُۥ هَوَىٰهُ أَفَأَنتَ تَكُونُ عَلَيۡهِ وَكِيلًا
tanṟe daivatte tanṟe tanniṣṭamākki māṟṟiyavane nī kaṇṭuvēā? ennirikke nī avanṟe kāryattin cumatalappeṭṭavanākumēā
Surah Al-Furqan, Verse 43
أَمۡ تَحۡسَبُ أَنَّ أَكۡثَرَهُمۡ يَسۡمَعُونَ أَوۡ يَعۡقِلُونَۚ إِنۡ هُمۡ إِلَّا كَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّ سَبِيلًا
atalla, avaril adhikapēruṁ kēḷkkukayēā cintikkukayēā ceyyumenn nī vicārikkunnuṇṭēā? avar kannukālikaḷeppēāle mātramākunnu. alla, avarākunnu kūṭutal vaḻipiḻaccavar
Surah Al-Furqan, Verse 44
أَلَمۡ تَرَ إِلَىٰ رَبِّكَ كَيۡفَ مَدَّ ٱلظِّلَّ وَلَوۡ شَآءَ لَجَعَلَهُۥ سَاكِنٗا ثُمَّ جَعَلۡنَا ٱلشَّمۡسَ عَلَيۡهِ دَلِيلٗا
ninṟe rakṣitāvine sambandhicc nī cinticc nēākkiyiṭṭillē? eṅṅaneyāṇ avan niḻaline nīṭṭiyat enn. avan uddēśiccirunneṅkil atine avan niścalamākkumāyirunnu. enniṭṭ nāṁ sūryane atinn teḷivākki
Surah Al-Furqan, Verse 45
ثُمَّ قَبَضۡنَٰهُ إِلَيۡنَا قَبۡضٗا يَسِيرٗا
pinnīṭ nam'muṭe aṭuttēkk nāṁ atine alpālpamāyi piṭicceṭuttu
Surah Al-Furqan, Verse 46
وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا وَٱلنَّوۡمَ سُبَاتٗا وَجَعَلَ ٱلنَّهَارَ نُشُورٗا
avanatre niṅṅaḷkk vēṇṭi rātriye oru vastravuṁ, uṟakkatte oru viśramavuṁ ākkittannavan. pakaline avan eḻunnēlp samayamākkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 47
وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦۚ وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ طَهُورٗا
tanṟe kāruṇyattinṟe mumpil santēāṣasūcakamāyi kāṟṟukaḷe ayaccatuṁ avanatre. ākāśatt ninn śud'dhamāya jalaṁ nāṁ iṟakkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 48
لِّنُحۡـِۧيَ بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗا وَنُسۡقِيَهُۥ مِمَّا خَلَقۡنَآ أَنۡعَٰمٗا وَأَنَاسِيَّ كَثِيرٗا
nirjīvamāya nāṭin at mukhēna nāṁ jīvan nalkuvānuṁ, nāṁ sr̥ṣṭicciṭṭuḷḷa dhārāḷaṁ kannukālikaḷkkuṁ manuṣyarkkuṁ at kuṭippikkuvānuṁ vēṇṭi
Surah Al-Furqan, Verse 49
وَلَقَدۡ صَرَّفۡنَٰهُ بَيۡنَهُمۡ لِيَذَّكَّرُواْ فَأَبَىٰٓ أَكۡثَرُ ٱلنَّاسِ إِلَّا كُفُورٗا
avar ālēāciccu manas'silākkēṇṭatināyi at (maḻaveḷḷaṁ) avarkkiṭayil nāṁ vitaraṇaṁ ceytirikkunnu. ennāl manuṣyaril adhikapērkkuṁ nandikēṭ kāṇikkuvānallāte manas'su vannilla
Surah Al-Furqan, Verse 50
وَلَوۡ شِئۡنَا لَبَعَثۡنَا فِي كُلِّ قَرۡيَةٖ نَّذِيرٗا
nāṁ uddēśiccirunneṅkil ellā nāṭṭiluṁ ōrēā tākkītukārane nāṁ niyēāgikkumāyirunnu
Surah Al-Furqan, Verse 51
فَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَجَٰهِدۡهُم بِهِۦ جِهَادٗا كَبِيرٗا
atināl satyaniṣēdhikaḷe nī anusariccu pēākarut. it (khur'ān) keāṇṭ nī avarēāṭ valiyeāru samaraṁ naṭattikkeāḷḷuka
Surah Al-Furqan, Verse 52
۞وَهُوَ ٱلَّذِي مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ هَٰذَا عَذۡبٞ فُرَاتٞ وَهَٰذَا مِلۡحٌ أُجَاجٞ وَجَعَلَ بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٗا وَحِجۡرٗا مَّحۡجُورٗا
raṇṭ jalāśayaṅṅaḷe svatantramāyi oḻukān viṭṭavanākunnu avan. onn svacchamāya śud'dhajalaṁ, maṟṟeānn arēācakamāyi tēānnunna uppuveḷḷavuṁ. ava raṇṭinumiṭayil oru maṟayuṁ śaktiyāya oru taṭas'savuṁ avan ērpeṭuttukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 53
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ مِنَ ٱلۡمَآءِ بَشَرٗا فَجَعَلَهُۥ نَسَبٗا وَصِهۡرٗاۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرٗا
avan tanneyāṇ veḷḷattil ninn manuṣyane sr̥ṣṭikkukayuṁ, avane raktabandhamuḷḷavanuṁ vivāhabandhamuḷḷavanuṁ ākkukayuṁ ceytirikkunnat. ninṟe rakṣitāv kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 54
وَيَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُهُمۡ وَلَا يَضُرُّهُمۡۗ وَكَانَ ٱلۡكَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِۦ ظَهِيرٗا
allāhuvin puṟame avarkk upakāramuṇṭākkukayēā upadravamuṇṭākkukayēā ceyyāttatine avar ārādhikkunnu. satyaniṣēdhi tanṟe rakṣitāvinetire (duśśaktikaḷkk) pintuṇa nalkunnavanāyirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 55
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا مُبَشِّرٗا وَنَذِيرٗا
(nabiyē,) oru santēāṣavārttakkāranāyikkeāṇṭuṁ, tākkītukāranāyikkeāṇṭumallāte ninne nāṁ niyēāgicciṭṭilla
Surah Al-Furqan, Verse 56
قُلۡ مَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِلَّا مَن شَآءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
paṟayuka: ñān itinṟe pēril niṅṅaḷēāṭ yāteāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla. vallavanuṁ ninṟe rakṣitāviṅkalēkkuḷḷa mārgaṁ svīkarikkaṇaṁ enn uddēśikkunnuveṅkil (aṅṅane ceyyāṁ enn) mātraṁ
Surah Al-Furqan, Verse 57
وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡحَيِّ ٱلَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِهِۦۚ وَكَفَىٰ بِهِۦ بِذُنُوبِ عِبَادِهِۦ خَبِيرًا
orikkaluṁ marikkāte jīviccirikkunnavane nī bharamēlpikkuka. avane stutikkunnatēāṭeāppaṁ prakīrttikkukayuṁ ceyyuka. tanṟe dāsanmāruṭe pāpaṅṅaḷeppaṟṟi sūkṣmajñānamuḷḷavanāyiṭṭ avan tanne mati
Surah Al-Furqan, Verse 58
ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ ٱلرَّحۡمَٰنُ فَسۡـَٔلۡ بِهِۦ خَبِيرٗا
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatuṁ āṟudivasaṅṅaḷil sr̥ṣṭiccavanatre avan. enniṭṭ avan sinhāsanasthanāyirikkunnu. paramakāruṇikanatre avan. ākayāl itineppaṟṟi sūkṣmajñānamuḷḷavanēāṭ tanne cēādikkuka
Surah Al-Furqan, Verse 59
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱسۡجُدُواْۤ لِلرَّحۡمَٰنِ قَالُواْ وَمَا ٱلرَّحۡمَٰنُ أَنَسۡجُدُ لِمَا تَأۡمُرُنَا وَزَادَهُمۡ نُفُورٗا۩
paramakāruṇikan niṅṅaḷ praṇāmaṁ ceyyuka enn avarēāṭ paṟayappeṭṭāl avar paṟayuṁ: entāṇī paramakāruṇikan? nī ñaṅṅaḷēāṭ kalpikkunnatin ñaṅṅaḷ praṇāmaṁ ceyyukayēā? aṅṅane at avaruṭe akalcca vard'dhippikkukayāṇ ceytat
Surah Al-Furqan, Verse 60
تَبَارَكَ ٱلَّذِي جَعَلَ فِي ٱلسَّمَآءِ بُرُوجٗا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَٰجٗا وَقَمَرٗا مُّنِيرٗا
ākāśatt nakṣatramaṇḍalaṅṅaḷ uṇṭākkiyavan anugrahapūrṇṇanākunnu. aviṭe avan oru viḷakkuṁ (sūryan) veḷiccaṁ nalkunna candranuṁ uṇṭākkiyirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 61
وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ خِلۡفَةٗ لِّمَنۡ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوۡ أَرَادَ شُكُورٗا
avan tanneyāṇ rāpakalukaḷe māṟi māṟi varunnatākkiyavan. ālēācicc manas'silākkān uddēśikkukayēā, nandikāṇikkān uddēśikkukayēā ceyyunnavarkk (dr̥ṣṭāntamāyirikkuvānāṇat)
Surah Al-Furqan, Verse 62
وَعِبَادُ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلَّذِينَ يَمۡشُونَ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ هَوۡنٗا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ ٱلۡجَٰهِلُونَ قَالُواْ سَلَٰمٗا
paramakāruṇikanṟe dāsanmār bhūmiyil kūṭi vinayattēāṭe naṭakkunnavaruṁ, avivēkikaḷ taṅṅaḷēāṭ sansāriccāl samādhānaparamāyi maṟupaṭi nalkunnavarumākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 63
وَٱلَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمۡ سُجَّدٗا وَقِيَٰمٗا
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvin praṇāmaṁ ceyyunnavarāyikkeāṇṭuṁ, ninn namaskarikkunnavarāyikkeāṇṭuṁ rātri kaḻiccukūṭṭunnavarumākunnu avar
Surah Al-Furqan, Verse 64
وَٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱصۡرِفۡ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا
iprakāraṁ paṟayunnuvarumākunnu avar ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷil ninn narakaśikṣa nī oḻivākkittarēṇamē, tīrccayāyuṁ atile śikṣa viṭṭeāḻiyātta vipattākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 65
إِنَّهَا سَآءَتۡ مُسۡتَقَرّٗا وَمُقَامٗا
tīrccayāyuṁ at (narakaṁ) cīttayāya oru tāvaḷavuṁ pārppiṭavuṁ tanneyākunnu
Surah Al-Furqan, Verse 66
وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمۡ يُسۡرِفُواْ وَلَمۡ يَقۡتُرُواْ وَكَانَ بَيۡنَ ذَٰلِكَ قَوَامٗا
celavuceyyukayāṇeṅkil amitavyayaṁ naṭattukayēā, piśukkippiṭikkukayēā ceyyāte atiniṭakkuḷḷa mitamāya mārgaṁ svīkarikkunnavarumākunnu avar
Surah Al-Furqan, Verse 67
وَٱلَّذِينَ لَا يَدۡعُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ وَلَا يَقۡتُلُونَ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَا يَزۡنُونَۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ يَلۡقَ أَثَامٗا
allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟeyeāru daivatteyuṁ viḷiccu prārt'thikkāttavaruṁ, allāhu pavitramākki vecciṭṭuḷḷa jīvane n'yāyamāya kāraṇattālallāte haniccu kaḷayāttavaruṁ, vyabhicarikkāttavarumākunnu avar. ā kāryaṅṅaḷ vallavanuṁ ceyyunna pakṣaṁ avan pāpaphalaṁ kaṇṭettuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 68
يُضَٰعَفۡ لَهُ ٱلۡعَذَابُ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَيَخۡلُدۡ فِيهِۦ مُهَانًا
uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avannu śikṣa iraṭṭiyākkappeṭukayuṁ, nindyanāyikkeāṇṭ avan atil ennennuṁ kaḻiccukūṭṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 69
إِلَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ عَمَلٗا صَٰلِحٗا فَأُوْلَـٰٓئِكَ يُبَدِّلُ ٱللَّهُ سَيِّـَٔاتِهِمۡ حَسَنَٰتٖۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
paścāttapikkukayuṁ, viśvasikkukayuṁ salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ ceytavareāḻike. attarakkārkk allāhu taṅṅaḷuṭe tinmakaḷkk pakaraṁ nanmakaḷ māṟṟikeāṭukkunnatāṇ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumāyirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 70
وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَإِنَّهُۥ يَتُوبُ إِلَى ٱللَّهِ مَتَابٗا
vallavanuṁ paścāttapikkukayuṁ, salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ allāhuviṅkalēkk śariyāya nilayil maṭaṅṅukayāṇ avan ceyyunnat
Surah Al-Furqan, Verse 71
وَٱلَّذِينَ لَا يَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ كِرَامٗا
vyājattin sākṣi nilkkāttavaruṁ, anāvaśyavr̥ttikaḷ naṭakkunnēṭattu kūṭi pēākukayāṇeṅkil mān'yanmārāyikkeāṇṭ kaṭannupēākunnavarumākunnu avar
Surah Al-Furqan, Verse 72
وَٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُواْ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ لَمۡ يَخِرُّواْ عَلَيۡهَا صُمّٗا وَعُمۡيَانٗا
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe vacanaṅṅaḷ mukhēna ulbēādhanaṁ nalkappeṭṭāl badhiranmāruṁ andhanmārumāyikkeāṇṭ atinmēl cāṭivīḻāttavarumākunnu avar
Surah Al-Furqan, Verse 73
وَٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبۡ لَنَا مِنۡ أَزۡوَٰجِنَا وَذُرِّيَّـٰتِنَا قُرَّةَ أَعۡيُنٖ وَٱجۡعَلۡنَا لِلۡمُتَّقِينَ إِمَامًا
ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷuṭe bhāryamāril ninnuṁ santatikaḷil ninnuṁ ñaṅṅaḷkk nī kaṇkuḷirma nalkukayuṁ dharm'maniṣṭha pālikkunnavarkk ñaṅṅaḷe nī mātr̥kayākkukayuṁ ceyyēṇamē enn paṟayunnavarumākunnu avar
Surah Al-Furqan, Verse 74
أُوْلَـٰٓئِكَ يُجۡزَوۡنَ ٱلۡغُرۡفَةَ بِمَا صَبَرُواْ وَيُلَقَّوۡنَ فِيهَا تَحِيَّةٗ وَسَلَٰمًا
attarakkārkk taṅṅaḷ kṣamiccatinṟe pēril (svargattil) unnatamāya sthānaṁ pratiphalamāyi nalkappeṭunnatāṇ. abhivādyattēāṭuṁ samādhānāśansayēāṭuṁ kūṭi avar aviṭe svīkarikkappeṭunnatumāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 75
خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ حَسُنَتۡ مُسۡتَقَرّٗا وَمُقَامٗا
avar atil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. etra nalla tāvaḷavuṁ pārppiṭavuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 76
قُلۡ مَا يَعۡبَؤُاْ بِكُمۡ رَبِّي لَوۡلَا دُعَآؤُكُمۡۖ فَقَدۡ كَذَّبۡتُمۡ فَسَوۡفَ يَكُونُ لِزَامَۢا
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷuṭe prārt'thanayilleṅkil enṟe rakṣitāv niṅṅaḷkk ent parigaṇana nalkānāṇ? ennāl niṅṅaḷ niṣēdhicc taḷḷiyirikkukayāṇ. atināl atinuḷḷa śikṣa anivāryamāyirikkuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 77