Surah An-Noor - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
سُورَةٌ أَنزَلۡنَٰهَا وَفَرَضۡنَٰهَا وَأَنزَلۡنَا فِيهَآ ءَايَٰتِۭ بَيِّنَٰتٖ لَّعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
nāṁ avatarippikkukayuṁ niyamamākkivekkukayuṁ ceytiṭṭuḷḷa oru ad'dhyāyamatre it. niṅṅaḷ ālēāciccu manas'silākkunnatinu vēṇṭi vyaktamāya dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ nāṁ itil avatarippiccirikkunnu
Surah An-Noor, Verse 1
ٱلزَّانِيَةُ وَٱلزَّانِي فَٱجۡلِدُواْ كُلَّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا مِاْئَةَ جَلۡدَةٖۖ وَلَا تَأۡخُذۡكُم بِهِمَا رَأۡفَةٞ فِي دِينِ ٱللَّهِ إِن كُنتُمۡ تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۖ وَلۡيَشۡهَدۡ عَذَابَهُمَا طَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
vyabhicarikkunna strī puruṣanmāril ōrēāruttareyuṁ niṅṅaḷ nūṟ aṭi aṭikkuka. niṅṅaḷ allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkunnavarāṇeṅkil allāhuvinṟe mataniyamattil (at naṭappākkunna viṣayattil) avarēāṭuḷḷa dayayeānnuṁ niṅṅaḷe bādhikkātirikkaṭṭe. avaruṭe śikṣa naṭakkunnēṭatt satyaviśvāsikaḷil ninnuḷḷa oru saṅghaṁ sannihitarākukayuṁ ceyyaṭṭe
Surah An-Noor, Verse 2
ٱلزَّانِي لَا يَنكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوۡ مُشۡرِكَةٗ وَٱلزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَآ إِلَّا زَانٍ أَوۡ مُشۡرِكٞۚ وَحُرِّمَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
vyabhicāriyāya puruṣan vyabhicāriṇiyeyēā bahudaivaviśvāsiniyeyēā allāte vivāhaṁ kaḻikkāṟilla. vyabhicāriṇiye vyabhicāriyēā bahudaivaviśvāsiyēā allāte vivāhaṁ kaḻikkāṟumilla. satyaviśvāsikaḷuṭe mēl at niṣid'dhamākkappeṭṭirikkunnu
Surah An-Noor, Verse 3
وَٱلَّذِينَ يَرۡمُونَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ثُمَّ لَمۡ يَأۡتُواْ بِأَرۡبَعَةِ شُهَدَآءَ فَٱجۡلِدُوهُمۡ ثَمَٰنِينَ جَلۡدَةٗ وَلَا تَقۡبَلُواْ لَهُمۡ شَهَٰدَةً أَبَدٗاۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
cāritravatikaḷuṭe mēl (vyabhicāraṁ) ārēāpikkukayuṁ, enniṭṭ nālu sākṣikaḷe keāṇṭu varātirikkukayuṁ ceyyunnavare niṅṅaḷ eṇpat aṭi aṭikkuka. avaruṭe sākṣyaṁ niṅṅaḷ orikkaluṁ svīkarikkukayuṁ ceyyarut. avar tanneyākunnu adharm'makārikaḷ
Surah An-Noor, Verse 4
إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
atin śēṣaṁ paścāttapikkukayuṁ nilapāṭ nannākkittīrkkukayuṁ ceytavareāḻike. ennāl allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyuṁ tanneyākunnu
Surah An-Noor, Verse 5
وَٱلَّذِينَ يَرۡمُونَ أَزۡوَٰجَهُمۡ وَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ شُهَدَآءُ إِلَّآ أَنفُسُهُمۡ فَشَهَٰدَةُ أَحَدِهِمۡ أَرۡبَعُ شَهَٰدَٰتِۭ بِٱللَّهِ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
taṅṅaḷuṭe bhāryamāruṭe mēl (vyabhicāraṁ) ārēāpikkukayuṁ, avaravar oḻike maṟṟu sākṣikaḷeānnuṁ taṅṅaḷkk illātirikkukayuṁ ceyyunnavarārēā avaril ōrēāruttaruṁ nirvahikkēṇṭa sākṣyaṁ tīrccayāyuṁ tān satyavānmāruṭe kūṭṭattilākunnu enn allāhuvinṟe pēril nālu prāvaśyaṁ sākṣyaṁ vahikkalākunnu
Surah An-Noor, Verse 6
وَٱلۡخَٰمِسَةُ أَنَّ لَعۡنَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
añcāmatāyi, tān kaḷḷaṁ paṟayunnavaruṭe kūṭṭattilāṇeṅkil allāhuvinṟe śāpaṁ tanṟe mēl bhavikkaṭṭe enn (paṟayukayuṁ vēṇaṁ)
Surah An-Noor, Verse 7
وَيَدۡرَؤُاْ عَنۡهَا ٱلۡعَذَابَ أَن تَشۡهَدَ أَرۡبَعَ شَهَٰدَٰتِۭ بِٱللَّهِ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
tīrccayāyuṁ avan kaḷav paṟayunnavaruṭe kūṭṭattilākunnu enn allāhuvinṟe pēril avaḷ nālu prāvaśyaṁ sākṣyaṁ vahikkunna pakṣaṁ, atavaḷe śikṣayil ninn oḻivākkunnatāṇ
Surah An-Noor, Verse 8
وَٱلۡخَٰمِسَةَ أَنَّ غَضَبَ ٱللَّهِ عَلَيۡهَآ إِن كَانَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
añcāmatāyi avan satyavānmāruṭe kūṭṭattilāṇeṅkil allāhuvinṟe kēāpaṁ tanṟe mēl bhavikkaṭṭe enn (paṟayukayuṁ vēṇaṁ)
Surah An-Noor, Verse 9
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ وَأَنَّ ٱللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ
allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavuṁ niṅṅaḷuṭe mēl illātirikkukayuṁ, allāhu ēṟe paścāttāpaṁ svīkarikkunnavanuṁ, yuktimānuṁ allātirikkukayuṁ ceytirunneṅkil (niṅṅaḷuṭe sthiti entākumāyirunnu)
Surah An-Noor, Verse 10
إِنَّ ٱلَّذِينَ جَآءُو بِٱلۡإِفۡكِ عُصۡبَةٞ مِّنكُمۡۚ لَا تَحۡسَبُوهُ شَرّٗا لَّكُمۖ بَلۡ هُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡۚ لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُم مَّا ٱكۡتَسَبَ مِنَ ٱلۡإِثۡمِۚ وَٱلَّذِي تَوَلَّىٰ كِبۡرَهُۥ مِنۡهُمۡ لَهُۥ عَذَابٌ عَظِيمٞ
tīrccayāyuṁ ā kaḷḷa vārttayuṁ keāṇṭ vannavar niṅṅaḷil ninnuḷḷa oru saṅghaṁ tanneyākunnu. at niṅṅaḷkk dēāṣakaramāṇenn niṅṅaḷ kaṇakkākkēṇṭa. alla, at niṅṅaḷkk guṇakaraṁ tanneyākunnu. avaril ōrēā āḷkkuṁ tān sampādicca pāpaṁ uṇṭāyirikkunnatāṇ. avaril atinṟe nētr̥tvaṁ ēṟṟeṭuttavanārēā avannāṇ bhayaṅkara śikṣayuḷḷat
Surah An-Noor, Verse 11
لَّوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ ظَنَّ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ بِأَنفُسِهِمۡ خَيۡرٗا وَقَالُواْ هَٰذَآ إِفۡكٞ مُّبِينٞ
niṅṅaḷ at kēṭṭa samayatt satyaviśvāsikaḷāya strīkaḷuṁ puruṣanmāruṁ taṅṅaḷuṭe svantaṁ āḷukaḷeppaṟṟi entukeāṇṭ nallatu vicārikkukayuṁ, itu vyaktamāya nuṇa tanneyāṇ enn paṟayukayuṁ ceytilla
Surah An-Noor, Verse 12
لَّوۡلَا جَآءُو عَلَيۡهِ بِأَرۡبَعَةِ شُهَدَآءَۚ فَإِذۡ لَمۡ يَأۡتُواْ بِٱلشُّهَدَآءِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ عِندَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡكَٰذِبُونَ
avar entukeāṇṭ atinu nālu sākṣikaḷe keāṇṭu vannilla.? ennāl avar sākṣikaḷe keāṇṭ varāttatināl avar tanneyākunnu allāhuviṅkal vyājavādikaḷ
Surah An-Noor, Verse 13
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ لَمَسَّكُمۡ فِي مَآ أَفَضۡتُمۡ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
ihalēākattuṁ paralēākattuṁ niṅṅaḷuṭe mēl allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavumillāyirunnuveṅkil niṅṅaḷ ī sansārattil ērpeṭṭatinṟe pēril bhayaṅkaramāya śikṣa niṅṅaḷe bādhikkumāyirunnu
Surah An-Noor, Verse 14
إِذۡ تَلَقَّوۡنَهُۥ بِأَلۡسِنَتِكُمۡ وَتَقُولُونَ بِأَفۡوَاهِكُم مَّا لَيۡسَ لَكُم بِهِۦ عِلۡمٞ وَتَحۡسَبُونَهُۥ هَيِّنٗا وَهُوَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمٞ
niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe nāvukaḷ keāṇṭ atēṟṟu paṟayukayuṁ, niṅṅaḷkkeāru vivaravumillāttat niṅṅaḷuṭe vāykeāṇṭ meāḻiyukayuṁ ceytirunna sandarbhaṁ. ateāru nis'sārakāryamāyi niṅṅaḷ gaṇikkunnu. allāhuvinṟe aṭukkal at gurutaramākunnu
Surah An-Noor, Verse 15
وَلَوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ قُلۡتُم مَّا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبۡحَٰنَكَ هَٰذَا بُهۡتَٰنٌ عَظِيمٞ
niṅṅaḷ at kēṭṭa sandarbhattil ñaṅṅaḷkk itine paṟṟi sansārikkuvān pāṭuḷḷatalla. (allāhuvē,) nī etra pariśud'dhan! it bhayaṅkaramāya oru apavādaṁ tanneyākunnu enn niṅṅaḷ entukeāṇṭ paṟaññilla
Surah An-Noor, Verse 16
يَعِظُكُمُ ٱللَّهُ أَن تَعُودُواْ لِمِثۡلِهِۦٓ أَبَدًا إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷāṇeṅkil itu pēāluḷḷat orikkaluṁ niṅṅaḷ āvarttikkātirikkunnatin allāhu niṅṅaḷe upadēśikkunnu
Surah An-Noor, Verse 17
وَيُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِۚ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
allāhu niṅṅaḷkk dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vivariccutarikayuṁ ceyyunnu. allāhu sarvvajñanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Noor, Verse 18
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِي ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
tīrccayāyuṁ satyaviśvāsikaḷkkiṭayil durvr̥tti pracarikkunnat iṣṭappeṭunnavarārēā avarkkāṇ ihattiluṁ parattiluṁ vēdanayēṟiya śikṣayuḷḷat. allāhu aṟiyunnu. niṅṅaḷ aṟiyunnilla
Surah An-Noor, Verse 19
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ وَأَنَّ ٱللَّهَ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ
allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavuṁ niṅṅaḷuṭe mēl illātirikkukayuṁ, allāhu dayāluvuṁ karuṇānidhiyuṁ allātirikkukayuṁ ceytirunneṅkil (niṅṅaḷuṭe sthiti entākumāyirunnu)
Surah An-Noor, Verse 20
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ وَمَن يَتَّبِعۡ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِ فَإِنَّهُۥ يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِۚ وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ مَا زَكَىٰ مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ أَبَدٗا وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُزَكِّي مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
satyaviśvāsikaḷē, piśācinṟe kālpāṭukaḷ pinpaṟṟarut. vallavanuṁ piśācinṟe kālpāṭukaḷ pinpaṟṟunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avan (piśāc) kalpikkunnat nīcavr̥ttiyuṁ durācāravuṁ ceyyānāyirikkuṁ. niṅṅaḷuṭe mēl allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavuṁ illātirunneṅkil niṅṅaḷil orāḷuṁ orikkaluṁ pariśud'dhi prāpikkukayillāyirunnu. pakṣe, allāhu tān uddēśikkunnavarkk pariśud'dhi nalkunnu. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumatre
Surah An-Noor, Verse 21
وَلَا يَأۡتَلِ أُوْلُواْ ٱلۡفَضۡلِ مِنكُمۡ وَٱلسَّعَةِ أَن يُؤۡتُوٓاْ أُوْلِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَلۡيَعۡفُواْ وَلۡيَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٌ
niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil śrēṣṭhatayuṁ kaḻivumuḷḷavar kuṭumbabandhamuḷḷavarkkuṁ sādhukkaḷkkuṁ allāhuvinṟe mārgattil svadēśaṁ veṭiññu vannavarkkuṁ onnuṁ keāṭukkukayillenn śapathaṁ ceyyarut. avar māppunalkukayuṁ viṭṭuvīḻca kāṇikkukayuṁ ceyyaṭṭe. allāhu niṅṅaḷkk peāṟuttutarān niṅṅaḷ iṣṭappeṭunnillē? allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumatre
Surah An-Noor, Verse 22
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَرۡمُونَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡغَٰفِلَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ لُعِنُواْ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
pativratakaḷuṁ (durvr̥ttiyeppaṟṟi) ōrkkuka pēāluṁ ceyyāttavarumāya satyaviśvāsinikaḷeppaṟṟi durārēāpaṇaṁ naṭattunnavarārēā avar ihattiluṁ parattiluṁ śapikkappeṭṭirikkunnu; tīrcca. avarkk bhayaṅkaramāya śikṣayumuṇṭ
Surah An-Noor, Verse 23
يَوۡمَ تَشۡهَدُ عَلَيۡهِمۡ أَلۡسِنَتُهُمۡ وَأَيۡدِيهِمۡ وَأَرۡجُلُهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avar pravartticcu keāṇṭirunnatineppaṟṟi avaruṭe nāvukaḷuṁ kaikaḷuṁ kālukaḷuṁ avarkketirāyi sākṣipaṟayunna divasattilatre at (śikṣa)
Surah An-Noor, Verse 24
يَوۡمَئِذٖ يُوَفِّيهِمُ ٱللَّهُ دِينَهُمُ ٱلۡحَقَّ وَيَعۡلَمُونَ أَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡحَقُّ ٱلۡمُبِينُ
ann allāhu avarkk avaruṭe yathārt'tha pratiphalaṁ niṟavēṟṟikeāṭukkunnatāṇ. allāhu tanneyāṇ pratyakṣamāya satyamenn avar aṟiyukayuṁ ceyyuṁ
Surah An-Noor, Verse 25
ٱلۡخَبِيثَٰتُ لِلۡخَبِيثِينَ وَٱلۡخَبِيثُونَ لِلۡخَبِيثَٰتِۖ وَٱلطَّيِّبَٰتُ لِلطَّيِّبِينَ وَٱلطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَٰتِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا يَقُولُونَۖ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَرِزۡقٞ كَرِيمٞ
duṣicca strīkaḷ duṣicca puruṣanmārkkuṁ, duṣicca puruṣanmār duṣicca strīkaḷkkumākunnu. nalla strīkaḷ nalla puruṣanmārkkuṁ, nalla puruṣanmār nalla strīkaḷkkumākunnu. ivar (duṣṭanmār) paṟaññuṇṭākkunna kāryattil avar (nallavar) niraparādharākunnu. avarkk pāpamēācanavuṁ mān'yamāya upajīvanavuṁ uṇṭāyirikkuṁ
Surah An-Noor, Verse 26
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَدۡخُلُواْ بُيُوتًا غَيۡرَ بُيُوتِكُمۡ حَتَّىٰ تَسۡتَأۡنِسُواْ وَتُسَلِّمُواْ عَلَىٰٓ أَهۡلِهَاۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
hē; satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷuṭetallātta vīṭukaḷil niṅṅaḷ kaṭakkarut; niṅṅaḷ anuvādaṁ tēṭukayuṁ ā vīṭṭukārkk salāṁ paṟayukayuṁ ceytiṭṭallāte. atāṇ niṅṅaḷkk guṇakaraṁ. niṅṅaḷ ālēāciccu manas'silākkān vēṇṭiyatre (itu paṟayunnat)
Surah An-Noor, Verse 27
فَإِن لَّمۡ تَجِدُواْ فِيهَآ أَحَدٗا فَلَا تَدۡخُلُوهَا حَتَّىٰ يُؤۡذَنَ لَكُمۡۖ وَإِن قِيلَ لَكُمُ ٱرۡجِعُواْ فَٱرۡجِعُواْۖ هُوَ أَزۡكَىٰ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ عَلِيمٞ
ini niṅṅaḷ aviṭe āreyuṁ kaṇṭettiyilleṅkil niṅṅaḷkk sam'mataṁ kiṭṭunnat vare niṅṅaḷ aviṭe kaṭakkarut. niṅṅaḷ tiriccupēākū enn niṅṅaḷēāṭ paṟayappeṭṭāl niṅṅaḷ tiriccupēākaṇaṁ. atāṇ niṅṅaḷkk ēṟe pariśud'dhamāyiṭṭuḷḷat. allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟi aṟivuḷḷavanākunnu
Surah An-Noor, Verse 28
لَّيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَدۡخُلُواْ بُيُوتًا غَيۡرَ مَسۡكُونَةٖ فِيهَا مَتَٰعٞ لَّكُمۡۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا تَكۡتُمُونَ
āḷ pārppillāttatuṁ, niṅṅaḷkk enteṅkiluṁ upayēāgamuḷḷatumāya bhavanaṅṅaḷil niṅṅaḷ pravēśikkunnatin niṅṅaḷkk kuṟṟamilla. niṅṅaḷ veḷippeṭuttunnatuṁ oḷiccuvekkunnatuṁ allāhu aṟiyunnu
Surah An-Noor, Verse 29
قُل لِّلۡمُؤۡمِنِينَ يَغُضُّواْ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِمۡ وَيَحۡفَظُواْ فُرُوجَهُمۡۚ ذَٰلِكَ أَزۡكَىٰ لَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا يَصۡنَعُونَ
(nabiyē,) nī satyaviśvāsikaḷēāṭ avaruṭe dr̥ṣṭikaḷ tāḻttuvānuṁ, guhyāvayavaṅṅaḷ kāttusūkṣikkuvānuṁ paṟayuka. atāṇ avarkk ēṟe pariśud'dhamāyiṭṭuḷḷat. tīrccayāyuṁ allāhu avar pravarttikkunnatineppaṟṟi sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah An-Noor, Verse 30
وَقُل لِّلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَغۡضُضۡنَ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِنَّ وَيَحۡفَظۡنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبۡدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنۡهَاۖ وَلۡيَضۡرِبۡنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّۖ وَلَا يُبۡدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوۡ ءَابَآئِهِنَّ أَوۡ ءَابَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوۡ أَبۡنَآئِهِنَّ أَوۡ أَبۡنَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوۡ إِخۡوَٰنِهِنَّ أَوۡ بَنِيٓ إِخۡوَٰنِهِنَّ أَوۡ بَنِيٓ أَخَوَٰتِهِنَّ أَوۡ نِسَآئِهِنَّ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُنَّ أَوِ ٱلتَّـٰبِعِينَ غَيۡرِ أُوْلِي ٱلۡإِرۡبَةِ مِنَ ٱلرِّجَالِ أَوِ ٱلطِّفۡلِ ٱلَّذِينَ لَمۡ يَظۡهَرُواْ عَلَىٰ عَوۡرَٰتِ ٱلنِّسَآءِۖ وَلَا يَضۡرِبۡنَ بِأَرۡجُلِهِنَّ لِيُعۡلَمَ مَا يُخۡفِينَ مِن زِينَتِهِنَّۚ وَتُوبُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
satyaviśvāsinikaḷēāṭuṁ avaruṭe dr̥ṣṭikaḷ tāḻttuvānuṁ avaruṭe guhyāvayavaṅṅaḷ kāttusūkṣikkuvānuṁ, avaruṭe bhaṅgiyil ninn pratyakṣamāyateāḻicc maṟṟeānnuṁ veḷippeṭuttātirikkuvānuṁ nī paṟayuka. avaruṭe makkanakaḷ kuppāyamāṟukaḷkk mīte avar tāḻttiyiṭṭukeāḷḷaṭṭe. avaruṭe bharttākkanmār, avaruṭe pitākkaḷ, avaruṭe bhartr̥pitākkaḷ, avaruṭe putranmār, avaruṭe bhartr̥putranmār, avaruṭe sahēādaranmār, avaruṭe sahēādaraputranmār, avaruṭe sahēādarī putranmār, musliṅkaḷil ninnuḷḷa strīkaḷ, avaruṭe valaṅkaikaḷ uṭamappeṭuttiyavar (aṭimakaḷ), laiṅgikāsakti uḷḷavarallātta puruṣanmārāya paricārakar, strīkaḷuṭe rahasyaṅṅaḷ manas'silākkiyiṭṭillātta kuṭṭikaḷ ennivareāḻicc maṟṟārkkuṁ taṅṅaḷuṭe bhaṅgi avar veḷippeṭuttarut. taṅṅaḷ maṟaccu vekkunna taṅṅaḷuṭe alaṅkāraṁ aṟiyappeṭuvān vēṇṭi avar kāliṭṭaṭikkukayuṁ ceyyarut. satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷellāvaruṁ allāhuviṅkalēkk khēdiccumaṭaṅṅuka. niṅṅaḷ vijayaṁ prāpiccēkkāṁ
Surah An-Noor, Verse 31
وَأَنكِحُواْ ٱلۡأَيَٰمَىٰ مِنكُمۡ وَٱلصَّـٰلِحِينَ مِنۡ عِبَادِكُمۡ وَإِمَآئِكُمۡۚ إِن يَكُونُواْ فُقَرَآءَ يُغۡنِهِمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ
niṅṅaḷiluḷḷa avivāhitareyuṁ, niṅṅaḷuṭe aṭimakaḷil ninnuṁ aṭimastrīkaḷil ninnuṁ nallavarāyiṭṭuḷḷavareyuṁ niṅṅaḷ vivāhabandhattil ērpeṭuttuka. avar daridrarāṇeṅkil allāhu tanṟe anugrahattil ninn avarkk aiśvaryaṁ nalkunnatāṇ. allāhu vipulamāya kaḻivuḷḷavanuṁ sarvvajñanumatre
Surah An-Noor, Verse 32
وَلۡيَسۡتَعۡفِفِ ٱلَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّىٰ يُغۡنِيَهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۗ وَٱلَّذِينَ يَبۡتَغُونَ ٱلۡكِتَٰبَ مِمَّا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡ فَكَاتِبُوهُمۡ إِنۡ عَلِمۡتُمۡ فِيهِمۡ خَيۡرٗاۖ وَءَاتُوهُم مِّن مَّالِ ٱللَّهِ ٱلَّذِيٓ ءَاتَىٰكُمۡۚ وَلَا تُكۡرِهُواْ فَتَيَٰتِكُمۡ عَلَى ٱلۡبِغَآءِ إِنۡ أَرَدۡنَ تَحَصُّنٗا لِّتَبۡتَغُواْ عَرَضَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَمَن يُكۡرِههُّنَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ مِنۢ بَعۡدِ إِكۡرَٰهِهِنَّ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
vivāhaṁ kaḻikkān kaḻiv labhikkāttavar avarkk allāhu tanṟe anugrahattil ninn svāśrayatvaṁ nalkunnat vare sanmārganiṣṭha nilanirttaṭṭe. niṅṅaḷuṭe valatukaikaḷ uṭamappeṭuttiyavaril (aṭimakaḷil) ninn mēācanakkarāṟil ērpeṭān āgrahikkunnavarārēā avarumāyi niṅṅaḷ mēācanakkarāṟil ērpeṭuka; avaril nanmayuḷḷatāyi niṅṅaḷ manas'silākkiyiṭṭuṇṭeṅkil. allāhu niṅṅaḷkk nalkiyiṭṭuḷḷa sampattil ninn avarkk niṅṅaḷ nalki sahāyikkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷuṭe aṭimastrīkaḷ cāritraśud'dhiyēāṭe jīvikkān agrahikkunnuṇṭeṅkil aihikajīvitattinṟe vibhavaṁ āgrahiccu keāṇṭ niṅṅaḷ avare vēśyāvr̥ttikk nirbandhikkarut. vallavanuṁ avare nirbandhikkunna pakṣaṁ avar nirbandhitarāyi teṟṟuceytatin śēṣaṁ tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇa kāṇikkunnavanumākunnu
Surah An-Noor, Verse 33
وَلَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ ءَايَٰتٖ مُّبَيِّنَٰتٖ وَمَثَلٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلِكُمۡ وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk nāṁ vyaktamāya dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṁ, niṅṅaḷuṭe mump kaḻiññupēāyavaruṭe (caritrattil ninnuḷḷa) udāharaṇaṅṅaḷuṁ, dharm'maniṣṭhapālikkunnavarkk vēṇṭiyuḷḷa upadēśavuṁ avatarippiccu tannirikkunnu
Surah An-Noor, Verse 34
۞ٱللَّهُ نُورُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ مَثَلُ نُورِهِۦ كَمِشۡكَوٰةٖ فِيهَا مِصۡبَاحٌۖ ٱلۡمِصۡبَاحُ فِي زُجَاجَةٍۖ ٱلزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوۡكَبٞ دُرِّيّٞ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٖ مُّبَٰرَكَةٖ زَيۡتُونَةٖ لَّا شَرۡقِيَّةٖ وَلَا غَرۡبِيَّةٖ يَكَادُ زَيۡتُهَا يُضِيٓءُ وَلَوۡ لَمۡ تَمۡسَسۡهُ نَارٞۚ نُّورٌ عَلَىٰ نُورٖۚ يَهۡدِي ٱللَّهُ لِنُورِهِۦ مَن يَشَآءُۚ وَيَضۡرِبُ ٱللَّهُ ٱلۡأَمۡثَٰلَ لِلنَّاسِۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
allāhu ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ prakāśamākunnu. avanṟe prakāśattinṟe upamayitā: (cumaril viḷakk vekkānuḷḷa) oru māṭaṁ atil oru viḷakk. viḷakk oru sphaṭikattinakatt . sphaṭikaṁ oru jvalikkunna nakṣatraṁ pēāleyirikkunnu. anugr̥hītamāya oru vr̥kṣattil ninnāṇ atin (viḷakkin) indhanaṁ nalkappeṭunnat. atāyat kiḻakk bhāgattuḷḷatēā paṭiññāṟ bhāgattuḷḷatēā allātta olīv vr̥kṣattil ninn. atinṟe eṇṇa tī taṭṭiyilleṅkil pēāluṁ prakāśikkumāṟākunnu. (aṅṅane) prakāśattinmēl prakāśaṁ. allāhu tanṟe prakāśattilēkk tān uddēśikkunnavare nayikkunnu. allāhu janaṅṅaḷkk vēṇṭi upamakaḷ vivariccukeāṭukkunnu. allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanatre
Surah An-Noor, Verse 35
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ ٱللَّهُ أَن تُرۡفَعَ وَيُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ يُسَبِّحُ لَهُۥ فِيهَا بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ
cila bhavanaṅṅaḷilatre (ā veḷiccamuḷḷat.) ava uyarttappeṭānuṁ avayil tanṟe nāmaṁ smarikkappeṭānuṁ allāhu uttarav nalkiyirikkunnu. avayil rāvileyuṁ sandhyāsamayaṅṅaḷiluṁ avanṟe mahatvaṁ prakīrtticcu keāṇṭirikkunnu
Surah An-Noor, Verse 36
رِجَالٞ لَّا تُلۡهِيهِمۡ تِجَٰرَةٞ وَلَا بَيۡعٌ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَإِقَامِ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءِ ٱلزَّكَوٰةِ يَخَافُونَ يَوۡمٗا تَتَقَلَّبُ فِيهِ ٱلۡقُلُوبُ وَٱلۡأَبۡصَٰرُ
cila āḷukaḷ. allāhuve smarikkunnatil ninnuṁ, namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkunnatil ninnuṁ, sakātt nalkunnatil ninnuṁ kaccavaṭamēā krayavikrayamēā avaruṭe śrad'dhatiriccuviṭukayilla. hr̥dayaṅṅaḷuṁ kaṇṇukaḷuṁ iḷakimaṟiyunna oru divasatte avar bhayappeṭṭu keāṇṭirikkunnu
Surah An-Noor, Verse 37
لِيَجۡزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحۡسَنَ مَا عَمِلُواْ وَيَزِيدَهُم مِّن فَضۡلِهِۦۗ وَٱللَّهُ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٖ
allāhu avarkk avar pravartticcatinuḷḷa ēṟṟavuṁ nalla pratiphalaṁ nalkuvānuṁ, avanṟe anugrahattil ninn avarkk kūṭutalāyi nalkuvānuṁ vēṇṭiyatre at. allāhu avan uddēśikkunnavarkk kaṇakk nēākkāte tanne nalkunnu
Surah An-Noor, Verse 38
وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَعۡمَٰلُهُمۡ كَسَرَابِۭ بِقِيعَةٖ يَحۡسَبُهُ ٱلظَّمۡـَٔانُ مَآءً حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَهُۥ لَمۡ يَجِدۡهُ شَيۡـٔٗا وَوَجَدَ ٱللَّهَ عِندَهُۥ فَوَفَّىٰهُ حِسَابَهُۥۗ وَٱللَّهُ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
aviśvasiccavarākaṭṭe avaruṭe karm'maṅṅaḷ marubhūmiyile marīcika pēāleyākunnu. dāhiccavan at veḷḷamāṇenn vicārikkunnu. aṅṅane avan atinnaṭuttēkk cennāl aṅṅane onn uḷḷatāyi tanne avan kaṇṭettukayilla. ennāl tanṟe aṭutt allāhuve avan kaṇṭettunnatāṇ. appēāḷ (allāhu) avann avanṟe kaṇakk tīrttu keāṭukkunnatāṇ. allāhu ativēgaṁ kaṇakk nēākkunnavanatre
Surah An-Noor, Verse 39
أَوۡ كَظُلُمَٰتٖ فِي بَحۡرٖ لُّجِّيّٖ يَغۡشَىٰهُ مَوۡجٞ مِّن فَوۡقِهِۦ مَوۡجٞ مِّن فَوۡقِهِۦ سَحَابٞۚ ظُلُمَٰتُۢ بَعۡضُهَا فَوۡقَ بَعۡضٍ إِذَآ أَخۡرَجَ يَدَهُۥ لَمۡ يَكَدۡ يَرَىٰهَاۗ وَمَن لَّمۡ يَجۡعَلِ ٱللَّهُ لَهُۥ نُورٗا فَمَا لَهُۥ مِن نُّورٍ
alleṅkil āḻakkaṭalile iruṭṭukaḷ pēāleyākunnu. (avaruṭe pravarttanaṅṅaḷuṭe upama) . tiramāla atine (kaṭaline) peātiyunnu. atinu mīte vīṇṭuṁ tiramāla. atinu mīte kārmēghaṁ. aṅṅane onninu mīte maṟṟeānnāyi anēkaṁ iruṭṭukaḷ. avanṟe kai puṟattēkk nīṭṭiyāl atupēāluṁ avan kāṇumāṟākilla. allāhu ārkk prakāśaṁ nalkiyiṭṭillayēā avann yāteāru prakāśavumilla
Surah An-Noor, Verse 40
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱلطَّيۡرُ صَـٰٓفَّـٰتٖۖ كُلّٞ قَدۡ عَلِمَ صَلَاتَهُۥ وَتَسۡبِيحَهُۥۗ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِمَا يَفۡعَلُونَ
ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷavaruṁ, ciṟak nivarttippiṭiccu keāṇṭ pakṣikaḷuṁ allāhuvinṟe mahatvaṁ prakīrtticcu keāṇṭirikkunnu enn nī kaṇṭillē? ōrēāruttarkkuṁ tanṟe prārt'thanayuṁ kīrttanavuṁ eṅṅaneyenn aṟivuṇṭ. avar pravarttikkunnatineppaṟṟi allāhu aṟiyunnavanatre
Surah An-Noor, Verse 41
وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَإِلَى ٱللَّهِ ٱلۡمَصِيرُ
allāhuvinnākunnu ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ ādhipatyaṁ. allāhuviṅkalēkk tanneyāṇ maṭakkavuṁ
Surah An-Noor, Verse 42
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُزۡجِي سَحَابٗا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيۡنَهُۥ ثُمَّ يَجۡعَلُهُۥ رُكَامٗا فَتَرَى ٱلۡوَدۡقَ يَخۡرُجُ مِنۡ خِلَٰلِهِۦ وَيُنَزِّلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مِن جِبَالٖ فِيهَا مِنۢ بَرَدٖ فَيُصِيبُ بِهِۦ مَن يَشَآءُ وَيَصۡرِفُهُۥ عَن مَّن يَشَآءُۖ يَكَادُ سَنَا بَرۡقِهِۦ يَذۡهَبُ بِٱلۡأَبۡصَٰرِ
allāhu kārmēghatte teḷicc keāṇṭ varikayuṁ, enniṭṭ at tam'mil sanyēājippikkukayuṁ, enniṭṭatine avan aṭṭiyākkukayuṁ ceyyunnu. enn nī kaṇṭillē? appēāḷ atinniṭayilūṭe maḻa puṟatt varunnatāyi ninakk kāṇāṁ. ākāśatt ninn -aviṭe malakaḷ pēāluḷḷa mēghakūmpāraṅṅaḷil ninn -avan ālippaḻaṁ iṟakkukayuṁ enniṭṭ tān uddēśikkunnavarkk at avan bādhippikkukayuṁ tān uddēśikkunnavaril ninn at tiriccuviṭukayuṁ ceyyunnu. atinṟe minnal veḷiccaṁ kāḻcakaḷ ṟāñcikkaḷayumāṟākunnu
Surah An-Noor, Verse 43
يُقَلِّبُ ٱللَّهُ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّأُوْلِي ٱلۡأَبۡصَٰرِ
allāhu rāvuṁ pakaluṁ māṟṟi maṟiccu keāṇṭirikkunnu. tīrccayāyuṁ atil kaṇṇuḷḷavarkk oru cintāviṣayamuṇṭ
Surah An-Noor, Verse 44
وَٱللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَآبَّةٖ مِّن مَّآءٖۖ فَمِنۡهُم مَّن يَمۡشِي عَلَىٰ بَطۡنِهِۦ وَمِنۡهُم مَّن يَمۡشِي عَلَىٰ رِجۡلَيۡنِ وَمِنۡهُم مَّن يَمۡشِي عَلَىٰٓ أَرۡبَعٖۚ يَخۡلُقُ ٱللَّهُ مَا يَشَآءُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
ellā jantukkaḷeyuṁ allāhu veḷḷattil ninn sr̥ṣṭiccirikkunnu. avaruṭe kūṭṭattil udarattilmēl iḻaññ naṭakkunnavaruṇṭ. raṇṭ kālil naṭakkunnavaruṁ avariluṇṭ. nālukālil naṭakkunnavaruṁ avariluṇṭ. allāhu tān uddēśikkunnat sr̥ṣṭikkunnu. tīrccayāyuṁ allāhu ellākāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah An-Noor, Verse 45
لَّقَدۡ أَنزَلۡنَآ ءَايَٰتٖ مُّبَيِّنَٰتٖۚ وَٱللَّهُ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
(yāthārt'thyaṁ) vyaktamākkunna dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ nāṁ avatarippiccirikkunnu. allāhu tān uddēśikkunnavare nērāya pātayilēkk nayikkunnu
Surah An-Noor, Verse 46
وَيَقُولُونَ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَبِٱلرَّسُولِ وَأَطَعۡنَا ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٞ مِّنۡهُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۚ وَمَآ أُوْلَـٰٓئِكَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ
avar paṟayunnu; ñaṅṅaḷ allāhuviluṁ ṟasūliluṁ viśvasikkukayuṁ, anusarikkukayuṁ ceytirikkunnu enn. pinne atin śēṣaṁ avaril oru vibhāgamatā pinmāṟippēākunnu. avar viśvāsikaḷalla tanne
Surah An-Noor, Verse 47
وَإِذَا دُعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ لِيَحۡكُمَ بَيۡنَهُمۡ إِذَا فَرِيقٞ مِّنۡهُم مُّعۡرِضُونَ
avarkkiṭayil (ṟasūl) tīrppukalpikkunnatināyi allāhuvilēkkuṁ avanṟe ṟasūlilēkkuṁ avar viḷikkappeṭṭāl appēāḻatā avaril oru vibhāgaṁ tiriññukaḷayunnu
Surah An-Noor, Verse 48
وَإِن يَكُن لَّهُمُ ٱلۡحَقُّ يَأۡتُوٓاْ إِلَيۡهِ مُذۡعِنِينَ
n'yāyaṁ avarkk anukūlamāṇeṅkilēā avar addēhattinṟe (ṟasūlinṟe) aṭuttēkk vidhēyatvattēāṭ kūṭi varikayuṁ ceyyuṁ
Surah An-Noor, Verse 49
أَفِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ٱرۡتَابُوٓاْ أَمۡ يَخَافُونَ أَن يَحِيفَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَرَسُولُهُۥۚ بَلۡ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷil valla rēāgavumuṇṭēā? atalla avarkk sanśayaṁ piṭipeṭṭirikkukayāṇēā? atalla allāhuvuṁ avanṟe ṟasūluṁ avarēāṭ anīti pravarttikkumenn avar bhayappeṭukayāṇēā? alla, avar tanneyākunnu akramikaḷ
Surah An-Noor, Verse 50
إِنَّمَا كَانَ قَوۡلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذَا دُعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ لِيَحۡكُمَ بَيۡنَهُمۡ أَن يَقُولُواْ سَمِعۡنَا وَأَطَعۡنَاۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
taṅṅaḷkkiṭayil (ṟasūl) tīrppukalpikkunnatināyi allāhuvilēkkuṁ ṟasūlilēkkuṁ viḷikkappeṭṭāl satyaviśvāsikaḷuṭe vākk, ñaṅṅaḷ kēḷkkukayuṁ anusarikkukayuṁ ceytirikkunnu enn paṟayuka mātramāyirikkuṁ. avar tanneyāṇ vijayikaḷ
Surah An-Noor, Verse 51
وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَيَخۡشَ ٱللَّهَ وَيَتَّقۡهِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ
allāhuveyuṁ ṟasūlineyuṁ anusarikkukayuṁ, allāhuve bhayappeṭukayuṁ avanēāṭ sūkṣmata pularttukayuṁ ceyyunnavarārēā avar tanneyāṇ vijayaṁ nēṭiyavar
Surah An-Noor, Verse 52
۞وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَئِنۡ أَمَرۡتَهُمۡ لَيَخۡرُجُنَّۖ قُل لَّا تُقۡسِمُواْۖ طَاعَةٞ مَّعۡرُوفَةٌۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
avarēāṭ kalpikkukayāṇeṅkil avar puṟappeṭuka tanne ceyyumenn - avarkk satyaṁ ceyyān kaḻiyunna vidhattilellāṁ -allāhuvinṟe pēril avar satyaṁ ceyt paṟaññu. nī paṟayuka: niṅṅaḷ satyaṁ ceyyēṇṭatilla. n'yāyamāya anusaraṇamāṇ vēṇṭat. tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟi sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah An-Noor, Verse 53
قُلۡ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَۖ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّمَا عَلَيۡهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَيۡكُم مَّا حُمِّلۡتُمۡۖ وَإِن تُطِيعُوهُ تَهۡتَدُواْۚ وَمَا عَلَى ٱلرَّسُولِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
nī paṟayuka: niṅṅaḷ allāhuve anusarikkuvin. ṟasūlineyuṁ niṅṅaḷ anusarikkuvin. ennāl niṅṅaḷ pintiriyunna pakṣaṁ addēhaṁ (ṟasūl) cumatalappeṭuttappeṭṭa kāryattil mātramāṇ addēhattin bādhyatayuḷḷat. niṅṅaḷkk bādhyatayuḷḷat niṅṅaḷ cumatala ēlpikkappeṭṭa kāryattilāṇ. niṅṅaḷ addēhatte anusarikkukayāṇeṅkil niṅṅaḷkk sanmārgaṁ prāpikkāṁ. ṟasūlinṟe bādhyata vyaktamāya prabēādhanaṁ mātramākunnu
Surah An-Noor, Verse 54
وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَيَسۡتَخۡلِفَنَّهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ كَمَا ٱسۡتَخۡلَفَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمۡ دِينَهُمُ ٱلَّذِي ٱرۡتَضَىٰ لَهُمۡ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّنۢ بَعۡدِ خَوۡفِهِمۡ أَمۡنٗاۚ يَعۡبُدُونَنِي لَا يُشۡرِكُونَ بِي شَيۡـٔٗاۚ وَمَن كَفَرَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
niṅṅaḷil ninn viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarēāṭ allāhu vāgdānaṁ ceytirikkunnu; avaruṭe mumpuḷḷavarkk prātinidhyaṁ nalkiyat pēāletanne tīrccayāyuṁ bhūmiyil avan avarkk prātinidhyaṁ nalkukayuṁ, avarkk avan tr̥ptippeṭṭ keāṭutta avaruṭe matattinṟe kāryattil avarkk avan svādhīnaṁ nalkukayuṁ, avaruṭe bhayappāṭin śēṣaṁ avarkk nirbhayatvaṁ pakaraṁ nalkukayuṁ ceyyunnatāṇenn. enneyāyirikkuṁ avar ārādhikkunnat. ennēāṭ yāteānnuṁ avar paṅkucērkkukayilla. atin śēṣaṁ āreṅkiluṁ nandikēṭ kāṇikkunna pakṣaṁ avar tanneyākunnu dhikkārikaḷ
Surah An-Noor, Verse 55
وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
niṅṅaḷ namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ sakātt nalkukayuṁ, ṟasūline anusarikkukayuṁ ceyyuvin. niṅṅaḷkk kāruṇyaṁ labhiccēkkāṁ
Surah An-Noor, Verse 56
لَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَمَأۡوَىٰهُمُ ٱلنَّارُۖ وَلَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
satyaniṣēdhikaḷ bhūmiyil (allāhuve) tēālpicc kaḷayunnavarāṇenn nī vicārikkarut. avaruṭe vāsasthalaṁ narakamākunnu. cennucērānuḷḷa ā sthalaṁ vaḷare cītta
Surah An-Noor, Verse 57
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لِيَسۡتَـٔۡذِنكُمُ ٱلَّذِينَ مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡ وَٱلَّذِينَ لَمۡ يَبۡلُغُواْ ٱلۡحُلُمَ مِنكُمۡ ثَلَٰثَ مَرَّـٰتٖۚ مِّن قَبۡلِ صَلَوٰةِ ٱلۡفَجۡرِ وَحِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَكُم مِّنَ ٱلظَّهِيرَةِ وَمِنۢ بَعۡدِ صَلَوٰةِ ٱلۡعِشَآءِۚ ثَلَٰثُ عَوۡرَٰتٖ لَّكُمۡۚ لَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ وَلَا عَلَيۡهِمۡ جُنَاحُۢ بَعۡدَهُنَّۚ طَوَّـٰفُونَ عَلَيۡكُم بَعۡضُكُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷuṭe valatukaikaḷ uṭamappeṭuttiyava (aṭimakaḷ) ruṁ, niṅṅaḷil prāyapūrtti ettiyiṭṭillāttavaruṁ mūnn sandarbhaṅṅaḷil niṅṅaḷēāṭ (pravēśanattin) anuvādaṁ tēṭikkeāḷḷaṭṭe. prabhātanamaskārattinu mumpuṁ, uccasamayatt (uṟaṅṅuvān) niṅṅaḷuṭe vastraṅṅaḷ mēṟṟīvkkunna samayattuṁ, iśā namaskārattin śēṣavuṁ. niṅṅaḷuṭe mūnn svakārya sandarbhaṅṅaḷatre it. ī sandarbhaṅṅaḷkk śēṣaṁ niṅṅaḷkkēā avarkkēā (kūṭikkalarnn jīvikkunnatin) yāteāru kuṟṟavumilla. avar niṅṅaḷuṭe aṭutt cuṟṟi naṭakkunnavaratre. niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ iṭakalarnn varttikkunnu. aprakāraṁ allāhu niṅṅaḷkk teḷivukaḷ vivariccutarunnu. allāhu sarvvajñanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Noor, Verse 58
وَإِذَا بَلَغَ ٱلۡأَطۡفَٰلُ مِنكُمُ ٱلۡحُلُمَ فَلۡيَسۡتَـٔۡذِنُواْ كَمَا ٱسۡتَـٔۡذَنَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
niṅṅaḷil ninnuḷḷa kuṭṭikaḷ prāyapūrttiyettiyāl avaruṁ avarkk mumpuḷḷavar sam'mataṁ cēādiccat pēālettanne sam'mataṁ cēādikkēṇṭatāṇ. aprakāraṁ allāhu niṅṅaḷkk avanṟe teḷivukaḷ vivariccutarunnu. allāhu sarvvajñanuṁ yuktimānumākunnu
Surah An-Noor, Verse 59
وَٱلۡقَوَٰعِدُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ ٱلَّـٰتِي لَا يَرۡجُونَ نِكَاحٗا فَلَيۡسَ عَلَيۡهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعۡنَ ثِيَابَهُنَّ غَيۡرَ مُتَبَرِّجَٰتِۭ بِزِينَةٖۖ وَأَن يَسۡتَعۡفِفۡنَ خَيۡرٞ لَّهُنَّۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
vivāha jīvitaṁ pratīkṣikkātta kiḻavikaḷe sambandhiccaṭattēāḷaṁ sendaryaṁ pradarśippikkāttavarāyikkeāṇṭ taṅṅaḷuṭe mēlvastraṅṅaḷ māṟṟi vekkunnatil avarkk kuṟṟamilla. avar mān'yata kāttusūkṣikkunnatāṇ avarkk kūṭutal nallat. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ ellāṁ aṟiyunnavanumākunnu
Surah An-Noor, Verse 60
لَّيۡسَ عَلَى ٱلۡأَعۡمَىٰ حَرَجٞ وَلَا عَلَى ٱلۡأَعۡرَجِ حَرَجٞ وَلَا عَلَى ٱلۡمَرِيضِ حَرَجٞ وَلَا عَلَىٰٓ أَنفُسِكُمۡ أَن تَأۡكُلُواْ مِنۢ بُيُوتِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ ءَابَآئِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ أُمَّهَٰتِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ إِخۡوَٰنِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ أَخَوَٰتِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ أَعۡمَٰمِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ عَمَّـٰتِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ أَخۡوَٰلِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ خَٰلَٰتِكُمۡ أَوۡ مَا مَلَكۡتُم مَّفَاتِحَهُۥٓ أَوۡ صَدِيقِكُمۡۚ لَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَأۡكُلُواْ جَمِيعًا أَوۡ أَشۡتَاتٗاۚ فَإِذَا دَخَلۡتُم بُيُوتٗا فَسَلِّمُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِكُمۡ تَحِيَّةٗ مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِ مُبَٰرَكَةٗ طَيِّبَةٗۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
andhanṟe mēl kuṟṟamilla. muṭantanṟe mēluṁ kuṟṟamilla. rēāgiyuṭemēluṁ kuṟṟamilla. niṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe pitākkaḷuṭe vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe mātākkaḷuṭe vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe sahēādaranmāruṭe vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe sahēādarimāruṭe vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe pitr̥vyanmāruṭe vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe am'māyikaḷuṭe vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe am'māvanmāruṭe vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe mātr̥sahēādarikaḷuṭe vīṭukaḷil ninnēā, tākkēālukaḷ niṅṅaḷuṭe kaivaśattilirikkunna vīṭukaḷil ninnēā, niṅṅaḷuṭe snēhitanṟe vīṭṭil ninnēā niṅṅaḷ bhakṣaṇaṁ kaḻikkunna kāryattil niṅṅaḷkkuṁ kuṟṟamilla. niṅṅaḷ orumiccēā vevvēṟeyēā bhakṣaṇaṁ kaḻikkunnatin niṅṅaḷkk kuṟṟamilla. ennāl niṅṅaḷ valla vīṭukaḷiluṁ pravēśikkukayāṇeṅkil allāhuviṅkal ninnuḷḷa anugr̥hītavuṁ pāvanavumāya oru upacāramenna nilayil niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ salāṁ paṟayaṇaṁ. niṅṅaḷ cinticcu grahikkunnatin vēṇṭi aprakāraṁ allāhu niṅṅaḷkk teḷivukaḷ vivariccutarunnu
Surah An-Noor, Verse 61
إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَإِذَا كَانُواْ مَعَهُۥ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ جَامِعٖ لَّمۡ يَذۡهَبُواْ حَتَّىٰ يَسۡتَـٔۡذِنُوهُۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَسۡتَـٔۡذِنُونَكَ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۚ فَإِذَا ٱسۡتَـٔۡذَنُوكَ لِبَعۡضِ شَأۡنِهِمۡ فَأۡذَن لِّمَن شِئۡتَ مِنۡهُمۡ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُمُ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
allāhuviluṁ avanṟe ṟasūliluṁ viśvasiccavar mātramākunnu satyaviśvāsikaḷ. addēhattēāṭeāppaṁ avar valla peātukāryattiluṁ ērpeṭṭirikkukayāṇeṅkil addēhattēāṭ anuvādaṁ cēādikkāte avar piriññu pēākukayilla. tīrccayāyuṁ ninnēāṭ anuvādaṁ cēādikkunnavarārēā avarākunnu allāhuviluṁ avanṟe ṟasūliluṁ viśvasikkunnavar. aṅṅane avaruṭe enteṅkiluṁ āvaśyattin vēṇṭi (piriññ pēākān) avar ninnēāṭ anuvādaṁ cēādikkukayāṇeṅkil avaril nī uddēśikkunnavarkk nī anuvādaṁ nalkukayuṁ, avarkk vēṇṭi nī allāhuvēāṭ pāpamēācanaṁ tēṭukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah An-Noor, Verse 62
لَّا تَجۡعَلُواْ دُعَآءَ ٱلرَّسُولِ بَيۡنَكُمۡ كَدُعَآءِ بَعۡضِكُم بَعۡضٗاۚ قَدۡ يَعۡلَمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنكُمۡ لِوَاذٗاۚ فَلۡيَحۡذَرِ ٱلَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنۡ أَمۡرِهِۦٓ أَن تُصِيبَهُمۡ فِتۡنَةٌ أَوۡ يُصِيبَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ
niṅṅaḷkkiṭayil ṟasūlinṟe viḷiye niṅṅaḷil cilar cilare viḷikkunnat pēāle niṅṅaḷ ākkittīrkkarut. (maṟṟuḷḷavaruṭe) maṟapiṭiccukeāṇṭ niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil ninn cēārnn pēākunnavare allāhu aṟiyunnuṇṭ. ākayāl addēhattinṟe kalpanaykk etir pravarttikkunnavar taṅṅaḷkk valla āpattuṁ vannubhavikkukayēā, vēdanayēṟiya śikṣa bādhikkukayēā ceyyunnat sūkṣiccu keāḷḷaṭṭe
Surah An-Noor, Verse 63
أَلَآ إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ قَدۡ يَعۡلَمُ مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ وَيَوۡمَ يُرۡجَعُونَ إِلَيۡهِ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمُۢ
aṟiyuka: tīrccayāyuṁ allāhuvinuḷḷatākunnu ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷatellāṁ. niṅṅaḷ ēteāru nilapāṭilāṇenn avannaṟiyāṁ. avaṅkalēkk avar maṭakkappeṭunna divasaṁ avannaṟiyāṁ. appēāḷ avar pravartticcatineppaṟṟi avarkkavan paṟaññukeāṭukkunnatāṇ. allāhu ētu kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanatre
Surah An-Noor, Verse 64