Surah An-Noor - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
سُورَةٌ أَنزَلۡنَٰهَا وَفَرَضۡنَٰهَا وَأَنزَلۡنَا فِيهَآ ءَايَٰتِۭ بَيِّنَٰتٖ لَّعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
iteāradhyāyamāṇ. nāṁ itiṟakkittannirikkunnu. itine niyamamākki niścayiccirikkunnu. nāṁ itil vyaktamāya teḷivukaḷ avatarippicciṭṭuṇṭ. niṅṅaḷ cinticcumanas'silākkān
Surah An-Noor, Verse 1
ٱلزَّانِيَةُ وَٱلزَّانِي فَٱجۡلِدُواْ كُلَّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا مِاْئَةَ جَلۡدَةٖۖ وَلَا تَأۡخُذۡكُم بِهِمَا رَأۡفَةٞ فِي دِينِ ٱللَّهِ إِن كُنتُمۡ تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۖ وَلۡيَشۡهَدۡ عَذَابَهُمَا طَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
vyabhicāriṇiyeyuṁ vyabhicāriyeyuṁ nūṟaṭivītaṁ aṭikkuka. allāhuvinṟe niyamavyavastha naṭappākkunnakāryattil avarēāṭuḷḷa daya niṅṅaḷe piṭikūṭātirikkaṭṭe- niṅṅaḷ allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkunnavareṅkil. avare śikṣikkunnatin satyaviśvāsikaḷileārusaṅghaṁ sākṣyanvahikkukayuṁ ceyyaṭṭe
Surah An-Noor, Verse 2
ٱلزَّانِي لَا يَنكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوۡ مُشۡرِكَةٗ وَٱلزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَآ إِلَّا زَانٍ أَوۡ مُشۡرِكٞۚ وَحُرِّمَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
vyabhicāri vyabhicāriṇiyeyēā bahudaivaviśvāsiniyeyēā allāte vivāhaṁ kaḻikkukayilla. vyabhicāriṇiye vyabhicāriyēā bahudaiva viśvāsiyēā allāte vivāhan̄ceyyukayumilla. satyaviśvāsikaḷkk at niṣid'dhamākkiyirikkunnu
Surah An-Noor, Verse 3
وَٱلَّذِينَ يَرۡمُونَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ثُمَّ لَمۡ يَأۡتُواْ بِأَرۡبَعَةِ شُهَدَآءَ فَٱجۡلِدُوهُمۡ ثَمَٰنِينَ جَلۡدَةٗ وَلَا تَقۡبَلُواْ لَهُمۡ شَهَٰدَةً أَبَدٗاۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
nālu sākṣikaḷe hājaṟākkāte cāritravatikaḷuṭemēl kuṟṟamārēāpikkunnavare niṅṅaḷ eṇpat aṭivītaṁ aṭikkuka. avaruṭe sākṣyaṁ pinnīṭeārikkaluṁ svīkarikkarut. avartanneyāṇ tem'māṭikaḷ
Surah An-Noor, Verse 4
إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
atinuśēṣaṁ paścāttapikkukayuṁ viśud'dhivarikkukayuṁ ceytavareāḻike. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah An-Noor, Verse 5
وَٱلَّذِينَ يَرۡمُونَ أَزۡوَٰجَهُمۡ وَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ شُهَدَآءُ إِلَّآ أَنفُسُهُمۡ فَشَهَٰدَةُ أَحَدِهِمۡ أَرۡبَعُ شَهَٰدَٰتِۭ بِٱللَّهِ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
taṅṅaḷuṭe bhāryamāruṭemēl kuṟṟamārēāpikkukayuṁ atinu taṅṅaḷallāte maṟṟu sākṣikaḷillātirikkukayumāṇeṅkil, avarileārāḷuṭe sākṣyaṁ “tān tīrccayāyuṁ satyavānāṇe”nn allāhuvinṟepēril nālutavaṇa āṇayiṭṭ paṟayalāṇ
Surah An-Noor, Verse 6
وَٱلۡخَٰمِسَةُ أَنَّ لَعۡنَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡهِ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
añcāṁ tavaṇa, tān kaḷḷaṁ paṟayunnavanāṇeṅkil daivaśāpaṁ tanṟemēl patikkaṭṭe ennuṁ paṟayaṇaṁ
Surah An-Noor, Verse 7
وَيَدۡرَؤُاْ عَنۡهَا ٱلۡعَذَابَ أَن تَشۡهَدَ أَرۡبَعَ شَهَٰدَٰتِۭ بِٱللَّهِ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
“tīrccayāyuṁ ayāḷ kaḷḷaṁ paṟayunnavanāṇe”nn allāhuvinṟe pēril avaḷ nālu tavaṇa āṇayiṭṭu sākṣyappeṭuttiyāl at avaḷe śikṣayilninneāḻivākkunnatāṇ
Surah An-Noor, Verse 8
وَٱلۡخَٰمِسَةَ أَنَّ غَضَبَ ٱللَّهِ عَلَيۡهَآ إِن كَانَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
añcāṁ tavaṇa, avan satyavāneṅkil allāhuvinṟe śāpaṁ tanṟemēl patikkaṭṭe ennuṁ paṟayaṇaṁ
Surah An-Noor, Verse 9
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ وَأَنَّ ٱللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ
allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavuṁ niṅṅaḷkkillātirikkukayuṁ allāhu ēṟe paścāttāpaṁ svīkarikkunnavanuṁ yuktimānuṁ allātirikkukayumāṇeṅkil niṅṅaḷuṭe avastha entākumāyirunnu
Surah An-Noor, Verse 10
إِنَّ ٱلَّذِينَ جَآءُو بِٱلۡإِفۡكِ عُصۡبَةٞ مِّنكُمۡۚ لَا تَحۡسَبُوهُ شَرّٗا لَّكُمۖ بَلۡ هُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡۚ لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُم مَّا ٱكۡتَسَبَ مِنَ ٱلۡإِثۡمِۚ وَٱلَّذِي تَوَلَّىٰ كِبۡرَهُۥ مِنۡهُمۡ لَهُۥ عَذَابٌ عَظِيمٞ
tīrccayāyuṁ ī apavādaṁ paṟaññuparattiyavar niṅṅaḷil ninnutanneyuḷḷa oru vibhāgamāṇ. at niṅṅaḷkk dēāṣakaramāṇenn niṅṅaḷ karutēṇṭa. maṟicc at niṅṅaḷkku guṇakaramāṇ. avarilēārēāruttarkkuṁ tān sampādicca pāpattinṟe phalamuṇṭ. atēāṭeāppaṁ atinu nētr̥tvaṁ nalkiyavan kaṭutta śikṣayumuṇṭ
Surah An-Noor, Verse 11
لَّوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ ظَنَّ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ بِأَنفُسِهِمۡ خَيۡرٗا وَقَالُواْ هَٰذَآ إِفۡكٞ مُّبِينٞ
ā vārtta kēṭṭappēāḷtanne satyaviśvāsikaḷāya strī puruṣanmārkk svantaṁ āḷukaḷeppaṟṟi nallatu vicārikkāmāyirunnillē? “itu tikañña apavādamāṇe”nn avar paṟayātirunnatentukeāṇṭ
Surah An-Noor, Verse 12
لَّوۡلَا جَآءُو عَلَيۡهِ بِأَرۡبَعَةِ شُهَدَآءَۚ فَإِذۡ لَمۡ يَأۡتُواْ بِٱلشُّهَدَآءِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ عِندَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡكَٰذِبُونَ
avarentukeāṇṭ atinu nālu sākṣikaḷe hājarākkiyilla? avar sākṣikaḷe hājarākkāttatināl avar tanneyāṇ allāhuviṅkal asatyavādikaḷ
Surah An-Noor, Verse 13
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ لَمَسَّكُمۡ فِي مَآ أَفَضۡتُمۡ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
ihattiluṁ parattiluṁ allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavuṁ niṅṅaḷkkuṇṭāyirunnilleṅkil, ī apavādavārttakaḷil muḻukikkaḻiññatinṟe pēril niṅṅaḷe kaṭhinamāya śikṣa bādhikkumāyirunnu
Surah An-Noor, Verse 14
إِذۡ تَلَقَّوۡنَهُۥ بِأَلۡسِنَتِكُمۡ وَتَقُولُونَ بِأَفۡوَاهِكُم مَّا لَيۡسَ لَكُم بِهِۦ عِلۡمٞ وَتَحۡسَبُونَهُۥ هَيِّنٗا وَهُوَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمٞ
niṅṅaḷ ī apavādaṁ niṅṅaḷuṭe nāvukeāṇṭ ēṟṟupaṟaññu. niṅṅaḷkkaṟiyātta kāryaṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe vāyakeāṇṭu paṟaññuparatti. appēāḷ niṅṅaḷat nanne nis'sāramāṇennukaruti. ennāl allāhuviṅkalat atyantaṁ gurutaramāya kāryamāṇ
Surah An-Noor, Verse 15
وَلَوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ قُلۡتُم مَّا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبۡحَٰنَكَ هَٰذَا بُهۡتَٰنٌ عَظِيمٞ
atukēṭṭa uṭane niṅṅaḷentukeāṇṭiṅṅane paṟaññilla: "namukk ittaraṁ kāryaṅṅaḷe sambandhicc sansārikkān pāṭilla. allāhuvē nīyetra pariśud'dhan! it atigurutaramāya apavādaṁ tanne.”
Surah An-Noor, Verse 16
يَعِظُكُمُ ٱللَّهُ أَن تَعُودُواْ لِمِثۡلِهِۦٓ أَبَدًا إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
allāhu niṅṅaḷeyitā upadēśikkunnu: "niṅṅaḷeārikkaluṁ itupēāluḷḷat āvarttikkarut. niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷeṅkil!”
Surah An-Noor, Verse 17
وَيُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِۚ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
allāhu niṅṅaḷkk avanṟe pramāṇaṅṅaḷ vivariccutarunnu. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumāṇ
Surah An-Noor, Verse 18
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِي ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
satyaviśvāsikaḷkkiṭayil aśḷīlaṁ pracarikkunnatil ketukaṁ kāṭṭunnavarkk ihattiluṁ parattiluṁ nēāvuṟṟa śikṣayuṇṭ. allāhu ellāṁ aṟiyunnu. niṅṅaḷēā aṟiyunnumilla
Surah An-Noor, Verse 19
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ وَأَنَّ ٱللَّهَ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ
niṅṅaḷkk allāhuvinṟe anugrahavuṁ kāruṇyavumillātirikkukayuṁ allāhu kr̥payuṁ kāruṇyavumillāttavanāvukayumāṇeṅkil niṅṅaḷuṭe avastha entāyirikkuṁ
Surah An-Noor, Verse 20
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ وَمَن يَتَّبِعۡ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِ فَإِنَّهُۥ يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِۚ وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ مَا زَكَىٰ مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ أَبَدٗا وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُزَكِّي مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ piśācinṟe kālppāṭukaḷ pinpaṟṟarut. āreṅkiluṁ piśācinṟe kālppāṭukaḷ pinpaṟṟukayāṇeṅkil aṟiyuka: nīcavuṁ niṣid'dhavuṁ ceyyānāyirikkuṁ piśāc kalpikkuka. niṅṅaḷkk allāhuvinṟe kāruṇyavuṁ anugrahavuṁ illāyirunneṅkil niṅṅaḷilāruṁ orikkaluṁ viśud'dhivarikkumāyirunnilla. ennāl allāhu avanicchikkunnavare śud'dhīkarikkunnu. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah An-Noor, Verse 21
وَلَا يَأۡتَلِ أُوْلُواْ ٱلۡفَضۡلِ مِنكُمۡ وَٱلسَّعَةِ أَن يُؤۡتُوٓاْ أُوْلِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَلۡيَعۡفُواْ وَلۡيَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٌ
niṅṅaḷil daivānugrahavuṁ sāmpattika kaḻivumuḷḷavar, taṅṅaḷuṭe kuṭumbakkārkkuṁ agatikaḷkkuṁ allāhuvinṟe mārgattil nāṭuveṭiññ palāyanaṁ ceytettiyavarkkuṁ sahāyaṁ keāṭukkukayillenn śapathaṁ ceyyarut. avar māppunalkukayuṁ viṭṭuvīḻca kāṇikkukayuṁ ceyyaṭṭe. allāhu niṅṅaḷkk peāṟuttutaraṇamenn niṅṅaḷāgrahikkunnillē? allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah An-Noor, Verse 22
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَرۡمُونَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡغَٰفِلَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ لُعِنُواْ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
pativratakaḷuṁ durnnaṭapaṭiyekkuṟiccālēācikkukapēāluṁ ceyyāttavarumāya satyaviśvāsinikaḷesambandhicc durārēāpaṇamunnayikkunnavar ihattiluṁ parattiluṁ śapikkappeṭṭirikkunnu. avarkk kaṭhinamāya śikṣayuṇṭ
Surah An-Noor, Verse 23
يَوۡمَ تَشۡهَدُ عَلَيۡهِمۡ أَلۡسِنَتُهُمۡ وَأَيۡدِيهِمۡ وَأَرۡجُلُهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avar pravartticcukeāṇṭirikkunnatineppaṟṟi avaruṭetanne nāvukaḷuṁ kaikālukaḷuṁ sākṣinilkkunna nāḷilāṇ atuṇṭāvuka
Surah An-Noor, Verse 24
يَوۡمَئِذٖ يُوَفِّيهِمُ ٱللَّهُ دِينَهُمُ ٱلۡحَقَّ وَيَعۡلَمُونَ أَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡحَقُّ ٱلۡمُبِينُ
ann allāhu avarkk avararhikkunna pratiphalaṁ pūrṇamāyi nalkuṁ. allāhu tanneyāṇ pratyakṣamāya satyamenn avar annaṟiyuṁ
Surah An-Noor, Verse 25
ٱلۡخَبِيثَٰتُ لِلۡخَبِيثِينَ وَٱلۡخَبِيثُونَ لِلۡخَبِيثَٰتِۖ وَٱلطَّيِّبَٰتُ لِلطَّيِّبِينَ وَٱلطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَٰتِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا يَقُولُونَۖ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَرِزۡقٞ كَرِيمٞ
duṣicca strīkaḷ duṣicca puruṣanmārkkuḷḷavarāṇ. duṣicca puruṣanmār duṣicca strīkaḷkkuṁ. pariśud'dhakaḷāya strīkaḷ pariśud'dharāya puruṣanmārkkuḷḷatāṇ. pariśud'dharāya puruṣanmār pariśud'dhakaḷāya strīkaḷkkuṁ. āḷukaḷ ārēāpikkunna kāryattil avar niraparādharāṇ. avarkk pāpamēācanamuṇṭ. mān'yamāya jīvitavibhavaṅṅaḷuṁ
Surah An-Noor, Verse 26
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَدۡخُلُواْ بُيُوتًا غَيۡرَ بُيُوتِكُمۡ حَتَّىٰ تَسۡتَأۡنِسُواْ وَتُسَلِّمُواْ عَلَىٰٓ أَهۡلِهَاۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷuṭetallātta vīṭukaḷil niṅṅaḷ pravēśikkarut; ā vīṭṭukārēāṭ niṅṅaḷ anuvādantēṭukayuṁ avarkk salāmpaṟayukayuṁ ceyyunvare. atāṇ niṅṅaḷkkuttamaṁ. niṅṅaḷitu cinticcumanas'silākkumallēā
Surah An-Noor, Verse 27
فَإِن لَّمۡ تَجِدُواْ فِيهَآ أَحَدٗا فَلَا تَدۡخُلُوهَا حَتَّىٰ يُؤۡذَنَ لَكُمۡۖ وَإِن قِيلَ لَكُمُ ٱرۡجِعُواْ فَٱرۡجِعُواْۖ هُوَ أَزۡكَىٰ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ عَلِيمٞ
athavā, niṅṅaḷ aviṭe āreyuṁ kaṇṭilleṅkil niṅṅaḷkk anuvādaṁ kiṭṭunvare akattukaṭakkarut. niṅṅaḷēāṭ tiriccupēākānāṇ āvaśyappeṭṭateṅkil niṅṅaḷ maṭaṅṅippēāvaṇaṁ. atāṇ niṅṅaḷkkēṟe pavitramāya nilapāṭ. allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatentuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah An-Noor, Verse 28
لَّيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَدۡخُلُواْ بُيُوتًا غَيۡرَ مَسۡكُونَةٖ فِيهَا مَتَٰعٞ لَّكُمۡۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا تَكۡتُمُونَ
ennāl āḷpārppillāttatuṁ niṅṅaḷkkāvaśyamāya vastukkaḷuḷḷatumāya vīṭukaḷil niṅṅaḷ pravēśikkunnatil teṟṟilla. niṅṅaḷ veḷippeṭuttunnatuṁ maṟaccuvekkunnatuṁ allāhu aṟiyunnu
Surah An-Noor, Verse 29
قُل لِّلۡمُؤۡمِنِينَ يَغُضُّواْ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِمۡ وَيَحۡفَظُواْ فُرُوجَهُمۡۚ ذَٰلِكَ أَزۡكَىٰ لَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا يَصۡنَعُونَ
nī satyaviśvāsikaḷēāṭ paṟayuka: avar taṅṅaḷuṭe dr̥ṣṭikaḷ niyantrikkaṭṭe. guhyabhāgaṅṅaḷ sūkṣikkukayuṁ ceyyaṭṭe. atāṇ avaruṭe pariśud'dhikk ēṟṟaṁ paṟṟiyat. sanśayaṁ vēṇṭa; allāhu avaruṭe pravarttanaṅṅaḷeppaṟṟiyellāṁ nannāyi aṟiyunnavanāṇ
Surah An-Noor, Verse 30
وَقُل لِّلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَغۡضُضۡنَ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِنَّ وَيَحۡفَظۡنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبۡدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنۡهَاۖ وَلۡيَضۡرِبۡنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّۖ وَلَا يُبۡدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوۡ ءَابَآئِهِنَّ أَوۡ ءَابَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوۡ أَبۡنَآئِهِنَّ أَوۡ أَبۡنَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوۡ إِخۡوَٰنِهِنَّ أَوۡ بَنِيٓ إِخۡوَٰنِهِنَّ أَوۡ بَنِيٓ أَخَوَٰتِهِنَّ أَوۡ نِسَآئِهِنَّ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُنَّ أَوِ ٱلتَّـٰبِعِينَ غَيۡرِ أُوْلِي ٱلۡإِرۡبَةِ مِنَ ٱلرِّجَالِ أَوِ ٱلطِّفۡلِ ٱلَّذِينَ لَمۡ يَظۡهَرُواْ عَلَىٰ عَوۡرَٰتِ ٱلنِّسَآءِۖ وَلَا يَضۡرِبۡنَ بِأَرۡجُلِهِنَّ لِيُعۡلَمَ مَا يُخۡفِينَ مِن زِينَتِهِنَّۚ وَتُوبُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
nī satyaviśvāsinikaḷēāṭ paṟayuka: avaruṁ taṅṅaḷuṭe dr̥ṣṭikaḷ niyantrikkaṇaṁ. guhyabhāgaṅṅaḷ kāttusūkṣikkaṇaṁ; taṅṅaḷuṭe śarīrasendaryaṁ veḷippeṭuttarut; svayaṁ veḷivāyateāḻike. śirēāvastraṁ māṟiṭattinumīte tāḻttiyiṭaṇaṁ. taṅṅaḷuṭe bharttākkanmār, pitākkaḷ, bharttr̥pitākkaḷ, putranmār, bharttr̥putranmār, sahēādaraṅṅaḷ, sahēādaraputranmār, sahēādarīputranmār, taṅṅaḷumāyi iṭapaḻakunna strīkaḷ, valaṅkai uṭamappeṭuttiyavar, laiṅgikāsaktiyillātta puruṣaparicārakar, straiṇa rahasyaṅṅaḷaṟiññiṭṭillātta kuṭṭikaḷ ennivaruṭe munnileāḻike avar taṅṅaḷuṭe śarīrabhaṅgi veḷivākkarut. maṟaccuvekkunna alaṅkārattilēkk śrad'dha tirikkānāyi kālukaḷ nilattaṭicc naṭakkarut. satyaviśvāsikaḷē; niṅṅaḷellāvaruṁ onnāyi allāhuviṅkalēkk paścāttapiccu maṭaṅṅuka. niṅṅaḷ vijayaṁ variccēkkāṁ
Surah An-Noor, Verse 31
وَأَنكِحُواْ ٱلۡأَيَٰمَىٰ مِنكُمۡ وَٱلصَّـٰلِحِينَ مِنۡ عِبَادِكُمۡ وَإِمَآئِكُمۡۚ إِن يَكُونُواْ فُقَرَآءَ يُغۡنِهِمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ
niṅṅaḷile iṇayillāttavareyuṁ niṅṅaḷuṭe aṭimakaḷāya strīpuruṣanmāril nallavareyuṁ niṅṅaḷ vivāhaṁ kaḻippikkuka. avarippēāḷ daridrarāṇeṅkil allāhu tanṟe audāryattāl avarkk aiśvaryamēkuṁ. allāhu ēṟe udāranuṁ ellāṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah An-Noor, Verse 32
وَلۡيَسۡتَعۡفِفِ ٱلَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّىٰ يُغۡنِيَهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۗ وَٱلَّذِينَ يَبۡتَغُونَ ٱلۡكِتَٰبَ مِمَّا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡ فَكَاتِبُوهُمۡ إِنۡ عَلِمۡتُمۡ فِيهِمۡ خَيۡرٗاۖ وَءَاتُوهُم مِّن مَّالِ ٱللَّهِ ٱلَّذِيٓ ءَاتَىٰكُمۡۚ وَلَا تُكۡرِهُواْ فَتَيَٰتِكُمۡ عَلَى ٱلۡبِغَآءِ إِنۡ أَرَدۡنَ تَحَصُّنٗا لِّتَبۡتَغُواْ عَرَضَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَمَن يُكۡرِههُّنَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ مِنۢ بَعۡدِ إِكۡرَٰهِهِنَّ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
vivāhaṁ kaḻikkān kaḻivillāttavar allāhu tanṟe audāryattāl avare svantaṁ kālil nilkkān karuttuṟṟavarākkunvare sadācāraniṣṭha pālikkaṇaṁ. niṅṅaḷuṭe aṭimakaḷil mēācanakkarāṟilērppeṭān āgrahikkunnavarumāyi niṅṅaḷ mēācanakkarāṟuṇṭākkuka. avaril nanmayuḷḷatāyi niṅṅaḷkku bēādhyamuṇṭeṅkil! allāhu niṅṅaḷkkēkiya avanṟe dhanattilninn avarkk keāṭukkukayuṁ ceyyuka. bhetikanēṭṭaṁ keāticc, niṅṅaḷuṭe aṭimastrīkaḷe- avar cāritravatikaḷāyi jīvikkānāgrahikkumpēāḷ- niṅṅaḷ vēśyāvr̥ttikk nirbandhikkarut. āreṅkilumavare atinu nirbandhikkukayāṇeṅkil ā nirbandhitarēāṭ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumallēā
Surah An-Noor, Verse 33
وَلَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ ءَايَٰتٖ مُّبَيِّنَٰتٖ وَمَثَلٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلِكُمۡ وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ
niṅṅaḷkku nāṁ kāryaṅṅaḷ vyaktamākkunna vacanaṅṅaḷiṟakkittannirikkunnu. niṅṅaḷkkumump kaḻiññupēāya samūhaṅṅaḷuṭe udāharaṇaṅṅaḷuṁ sūkṣmaśālikaḷkkuḷḷa sadupadēśaṅṅaḷuṁ nalkiyirikkunnu
Surah An-Noor, Verse 34
۞ٱللَّهُ نُورُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ مَثَلُ نُورِهِۦ كَمِشۡكَوٰةٖ فِيهَا مِصۡبَاحٌۖ ٱلۡمِصۡبَاحُ فِي زُجَاجَةٍۖ ٱلزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوۡكَبٞ دُرِّيّٞ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٖ مُّبَٰرَكَةٖ زَيۡتُونَةٖ لَّا شَرۡقِيَّةٖ وَلَا غَرۡبِيَّةٖ يَكَادُ زَيۡتُهَا يُضِيٓءُ وَلَوۡ لَمۡ تَمۡسَسۡهُ نَارٞۚ نُّورٌ عَلَىٰ نُورٖۚ يَهۡدِي ٱللَّهُ لِنُورِهِۦ مَن يَشَآءُۚ وَيَضۡرِبُ ٱللَّهُ ٱلۡأَمۡثَٰلَ لِلنَّاسِۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
allāhu ākāśabhūmikaḷuṭe veḷiccamāṇ. avanṟe veḷiccattinṟe upamayitā: oru viḷakkumāṭaṁ; atileāru viḷakk. viḷakk oru sphaṭikakkūṭṭilāṇ. sphaṭikakkūṭ veṭṭittiḷaṅṅunna ākāśanakṣatraṁ pēāleyuṁ. anugr̥hītamāya oru vr̥kṣattil ninnuḷḷa eṇṇa keāṇṭāṇat kattunnat. athavā, kiḻakkanēā paṭiññāṟanēā allātta olīv vr̥kṣattilninn. atinṟe eṇṇa tī keāḷuttiyilleṅkilpēāluṁ svayaṁ prakāśikkumāṟākuṁ. veḷiccattinumēl veḷiccaṁ. allāhu tanṟe veḷiccattilēkk tānicchikkunnavare nayikkunnu. avan sarva janattinumāyi udāharaṇaṅṅaḷ viśadīkarikkunnu. allāhu sakala saṅgatikaḷuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah An-Noor, Verse 35
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ ٱللَّهُ أَن تُرۡفَعَ وَيُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ يُسَبِّحُ لَهُۥ فِيهَا بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ
ā veḷiccaṁ labhiccavaruṇṭāvuka cila mandiraṅṅaḷilāṇ. ava paṭuttuyarttānuṁ aviṭe tanṟe nāmaṁ uruviṭānuṁ allāhu uttarav nalkiyirikkunnu. rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ aviṭe avanṟe viśud'dhi vāḻttikkeāṇṭirikkunnu
Surah An-Noor, Verse 36
رِجَالٞ لَّا تُلۡهِيهِمۡ تِجَٰرَةٞ وَلَا بَيۡعٌ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَإِقَامِ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءِ ٱلزَّكَوٰةِ يَخَافُونَ يَوۡمٗا تَتَقَلَّبُ فِيهِ ٱلۡقُلُوبُ وَٱلۡأَبۡصَٰرُ
kaccavaṭamēā keāḷḷakkeāṭukkakaḷēā allāhuve smarikkunnatinuṁ namaskāraṁ nilanirttunnatinuṁ sakātt nalkunnatinuṁ taṭas'samākātta cila viśud'dhanmārāṇ aṅṅane ceytukeāṇṭirikkunnat. manas'sukaḷ tāḷanteṟṟukayuṁ kaṇṇukaḷ iḷakimaṟiyukayuṁ ceyyunna antyanāḷine bhayappeṭunnavarāṇavar
Surah An-Noor, Verse 37
لِيَجۡزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحۡسَنَ مَا عَمِلُواْ وَيَزِيدَهُم مِّن فَضۡلِهِۦۗ وَٱللَّهُ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٖ
allāhu avarkk taṅṅaḷ ceyta ēṟṟaṁ nalla pravarttanaṅṅaḷkk arhamāya pratiphalaṁ nalkānāṇat. avarkk tanṟe anugrahaṁ kūṭutalāyi keāṭukkānuṁ. allāhu tānicchikkunnavarkk kaṇakkillāte keāṭukkunnu
Surah An-Noor, Verse 38
وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَعۡمَٰلُهُمۡ كَسَرَابِۭ بِقِيعَةٖ يَحۡسَبُهُ ٱلظَّمۡـَٔانُ مَآءً حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَهُۥ لَمۡ يَجِدۡهُ شَيۡـٔٗا وَوَجَدَ ٱللَّهَ عِندَهُۥ فَوَفَّىٰهُ حِسَابَهُۥۗ وَٱللَّهُ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
satyatte taḷḷippaṟaññavaruṭe sthitiyēā, avaruṭe pravarttanaṅṅaḷ maruppaṟampile marīcikapēāleyāṇ. dāhiccuvalaññavan at veḷḷamāṇennu karutunnu. aṅṅane avanatinṟe aṭuttucennāl aviṭeyeānnuntanne kāṇukayilla. ennāl avanaviṭe kaṇṭettuka allāhuveyāṇ. allāhu avann tanṟe kaṇakk tīrttukeāṭukkunnu. allāhu ativēgaṁ kaṇakku tīrkkunnavanāṇ
Surah An-Noor, Verse 39
أَوۡ كَظُلُمَٰتٖ فِي بَحۡرٖ لُّجِّيّٖ يَغۡشَىٰهُ مَوۡجٞ مِّن فَوۡقِهِۦ مَوۡجٞ مِّن فَوۡقِهِۦ سَحَابٞۚ ظُلُمَٰتُۢ بَعۡضُهَا فَوۡقَ بَعۡضٍ إِذَآ أَخۡرَجَ يَدَهُۥ لَمۡ يَكَدۡ يَرَىٰهَاۗ وَمَن لَّمۡ يَجۡعَلِ ٱللَّهُ لَهُۥ نُورٗا فَمَا لَهُۥ مِن نُّورٍ
alleṅkil avaruṭe upama iṅṅaneyāṇ: āḻakkaṭalile ghanāndhakāraṁ; atine tiramāla mūṭiyirikkunnu. atinumīte vēṟeyuṁ tiramāla. atinu mīte kārmēghavuṁ. iruḷinumēl iruḷ-oṭṭēṟe iruṭṭukaḷ. svantaṁ kai puṟattēkku nīṭṭiyāl atupēāluṁ kāṇānāvātta kūriruṭṭ! allāhu veḷiccaṁ nalkāttavarkk pinne veḷiccamēyilla
Surah An-Noor, Verse 40
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱلطَّيۡرُ صَـٰٓفَّـٰتٖۖ كُلّٞ قَدۡ عَلِمَ صَلَاتَهُۥ وَتَسۡبِيحَهُۥۗ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِمَا يَفۡعَلُونَ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷavar; ciṟakuviruttippaṟakkunna pakṣikaḷ; ellāṁ allāhuvinṟe viśud'dhi vāḻttikkeāṇṭirikkunnat nī kaṇṭiṭṭillē? tanṟe prārthanayuṁ kīrttanavuṁ eṅṅaneyenn ōrēānninuṁ nannāyaṟiyāṁ. avar pravarttikkunnatineppaṟṟi sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah An-Noor, Verse 41
وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَإِلَى ٱللَّهِ ٱلۡمَصِيرُ
ākāśabhūmikaḷuṭe ādhipatyaṁ allāhuvināṇ. maṭakkavuṁ allāhuviṅkalēkkutanne
Surah An-Noor, Verse 42
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُزۡجِي سَحَابٗا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيۡنَهُۥ ثُمَّ يَجۡعَلُهُۥ رُكَامٗا فَتَرَى ٱلۡوَدۡقَ يَخۡرُجُ مِنۡ خِلَٰلِهِۦ وَيُنَزِّلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مِن جِبَالٖ فِيهَا مِنۢ بَرَدٖ فَيُصِيبُ بِهِۦ مَن يَشَآءُ وَيَصۡرِفُهُۥ عَن مَّن يَشَآءُۖ يَكَادُ سَنَا بَرۡقِهِۦ يَذۡهَبُ بِٱلۡأَبۡصَٰرِ
allāhu kārmēghatte mandammandaṁ teḷiccukeāṇṭuvarunnatuṁ pinnīṭavaye orumiccu cērkkunnatuṁ enniṭṭatine aṭṭiyākkivecc kaṭṭapiṭiccatākkunnatuṁ nī kaṇṭiṭṭillē? aṅṅane avaykkiṭayil ninn maḻattuḷḷikaḷ puṟappeṭunnat ninakku kāṇāṁ. mānatte malakaḷpēāluḷḷa mēghakkūṭṭaṅṅaḷilninn avan ālippaḻaṁ vīḻttunnu. enniṭṭ tānicchikkunnavarkk atinṟe vipatt varuttunnu. tānicchikkunnavarilninnat tiriccuviṭukayuṁ ceyyunnu. atinṟe minnalveḷiccaṁ kāḻcakaḷe illātākkān pēānnatāṇ
Surah An-Noor, Verse 43
يُقَلِّبُ ٱللَّهُ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّأُوْلِي ٱلۡأَبۡصَٰرِ
allāhu rāppakalukaḷe māṟṟimaṟiccukeāṇṭirikkunnu. tīrccayāyuṁ atil kaṇṇuḷḷavarkk guṇapāṭhamuṇṭ
Surah An-Noor, Verse 44
وَٱللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَآبَّةٖ مِّن مَّآءٖۖ فَمِنۡهُم مَّن يَمۡشِي عَلَىٰ بَطۡنِهِۦ وَمِنۡهُم مَّن يَمۡشِي عَلَىٰ رِجۡلَيۡنِ وَمِنۡهُم مَّن يَمۡشِي عَلَىٰٓ أَرۡبَعٖۚ يَخۡلُقُ ٱللَّهُ مَا يَشَآءُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
allāhu ellā jīvajālaṅṅaḷeyuṁ veḷḷattilninn sr̥ṣṭiccu. avayil udarattinmēl iḻayunnavayuṇṭ. irukālil naṭakkunnavayuṇṭ. nālukālil carikkunnavayumuṇṭ. allāhu avanicchikkunnat sr̥ṣṭikkunnu. avan ellā kāryattinuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah An-Noor, Verse 45
لَّقَدۡ أَنزَلۡنَآ ءَايَٰتٖ مُّبَيِّنَٰتٖۚ وَٱللَّهُ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
nāṁ niyamaṅṅaḷ vyaktamākkunna vacanaṅṅaḷ iṟakkittannirikkunnu. allāhu avanicchikkunnavare nērvaḻikk nayikkunnu
Surah An-Noor, Verse 46
وَيَقُولُونَ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَبِٱلرَّسُولِ وَأَطَعۡنَا ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٞ مِّنۡهُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۚ وَمَآ أُوْلَـٰٓئِكَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ
avar paṟayunnu: "ñaṅṅaḷ allāhuviluṁ avanṟe dūtaniluṁ viśvasiccirikkunnu. avare anusarikkukayuṁ ceytirikkunnu.” ennāl atinuśēṣaṁ avarileāruvibhāgaṁ pintiriññupēākunnu. avar viśvāsikaḷēyalla
Surah An-Noor, Verse 47
وَإِذَا دُعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ لِيَحۡكُمَ بَيۡنَهُمۡ إِذَا فَرِيقٞ مِّنۡهُم مُّعۡرِضُونَ
avarkkiṭayil vidhittīrpp kalpikkānāyi avare allāhuviṅkalēkkuṁ avanṟe dūtanilēkkuṁ viḷiccāl avarileāru vibhāgaṁ oḻiññumāṟunnu
Surah An-Noor, Verse 48
وَإِن يَكُن لَّهُمُ ٱلۡحَقُّ يَأۡتُوٓاْ إِلَيۡهِ مُذۡعِنِينَ
athavā n'yāyaṁ avarkkanukūlamāṇeṅkilēā avar daivadūtanṟe aṭuttēkk vidhēyatvabhāvattēāṭe varikayuṁ ceyyunnu
Surah An-Noor, Verse 49
أَفِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ٱرۡتَابُوٓاْ أَمۡ يَخَافُونَ أَن يَحِيفَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَرَسُولُهُۥۚ بَلۡ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷil kāpaṭyattinṟe dīnamuṇṭēā? alleṅkilavar sanśayattilakappeṭṭatāṇēā? atumalleṅkil allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ avarēāṭ anīti kāṇiccēkkumenn avar bhayappeṭukayāṇēā? ennāl kāryaṁ iteānnumalla; avar tanneyāṇ dhikkārikaḷ
Surah An-Noor, Verse 50
إِنَّمَا كَانَ قَوۡلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذَا دُعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ لِيَحۡكُمَ بَيۡنَهُمۡ أَن يَقُولُواْ سَمِعۡنَا وَأَطَعۡنَاۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
ennāl taṅṅaḷkkiṭayil vidhittīrpp kalpikkānāyi allāhuvilēkkuṁ avanṟe dūtanilēkkuṁ kṣaṇiccāl satyaviśvāsikaḷ paṟayuka itumātramāyirikkuṁ: "ñaṅṅaḷ kēṭṭirikkunnu. anusariccirikkunnu.” avar tanneyāṇ vijayikaḷ
Surah An-Noor, Verse 51
وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَيَخۡشَ ٱللَّهَ وَيَتَّقۡهِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ
allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkukayuṁ allāhuve bhayappeṭukayuṁ avanēāṭ bhaktipularttukayuṁ ceyyunnavarāṇ vijayanvarikkunnavar
Surah An-Noor, Verse 52
۞وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَئِنۡ أَمَرۡتَهُمۡ لَيَخۡرُجُنَّۖ قُل لَّا تُقۡسِمُواْۖ طَاعَةٞ مَّعۡرُوفَةٌۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
avar taṅṅaḷālāvunvidhameākke allāhuvinṟe pēril āṇayiṭṭupaṟayunnu, nī avarēāṭ kalpikkukayāṇeṅkil avar puṟappeṭukatanne ceyyumenn. paṟayuka: "niṅṅaḷ āṇayiṭēṇṭatilla. ātmārthamāya anusaraṇamāṇāvaśyaṁ. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ ceyyunnateākkeyuṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇ allāhu.”
Surah An-Noor, Verse 53
قُلۡ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَۖ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّمَا عَلَيۡهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَيۡكُم مَّا حُمِّلۡتُمۡۖ وَإِن تُطِيعُوهُ تَهۡتَدُواْۚ وَمَا عَلَى ٱلرَّسُولِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
paṟayuka: niṅṅaḷ allāhuve anusarikkuka. avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkuka. athavā, niṅṅaḷ puṟantiriññupēāvukayāṇeṅkil aṟiyuka: daivadūtan bādhyatayuḷḷat addēhaṁ bharamēlpikkappeṭṭa kāryattil mātramāṇ. niṅṅaḷkkuḷḷa bādhyata niṅṅaḷ bharamēlpikkappeṭṭa kāryattiluṁ. niṅṅaḷ addēhatte anusarikkunnuveṅkil niṅṅaḷkku nērvaḻi nēṭāṁ. daivadūtanṟe bādhyata, sandēśaṁ teḷimayēāṭe ettikkal mātramāṇ
Surah An-Noor, Verse 54
وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَيَسۡتَخۡلِفَنَّهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ كَمَا ٱسۡتَخۡلَفَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمۡ دِينَهُمُ ٱلَّذِي ٱرۡتَضَىٰ لَهُمۡ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّنۢ بَعۡدِ خَوۡفِهِمۡ أَمۡنٗاۚ يَعۡبُدُونَنِي لَا يُشۡرِكُونَ بِي شَيۡـٔٗاۚ وَمَن كَفَرَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
niṅṅaḷil ninn satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarēāṭ allāhu vāgdānaṁ ceytirikkunnu: "avan avare bhūmiyile pratinidhikaḷākkuṁ. avaruṭe mumpuḷḷavare pratinidhikaḷākkiyapēālettanne. avarkkāyi allāhu tr̥ptippeṭṭēkiya avaruṭe jīvita vyavastha sthāpiccukeāṭukkuṁ. nilaviluḷḷa avaruṭe bhayāvasthakkupakaraṁ nirbhayāvastha uṇṭākkikkeāṭukkuṁ.” avar enikku mātramāṇ vaḻippeṭuka. ennileānnineyuṁ paṅkucērkkukayilla. atinuśēṣaṁ āreṅkiluṁ satyatte niṣēdhikkunnuveṅkil avar tanneyāṇ dhikkārikaḷ
Surah An-Noor, Verse 55
وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
niṅṅaḷ namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkuka. sakātt nalkuka. daivadūtane anusarikkuka. niṅṅaḷkk divyānugrahaṁ labhiccēkkāṁ
Surah An-Noor, Verse 56
لَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَمَأۡوَىٰهُمُ ٱلنَّارُۖ وَلَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
satyaniṣēdhikaḷ, iviṭe bhūmiyil allāhuve tēālpiccukaḷayumenn nī karutarut. avaruṭe tāvaḷaṁ narakattīyāṇ. atetra cītta saṅkētaṁ
Surah An-Noor, Verse 57
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لِيَسۡتَـٔۡذِنكُمُ ٱلَّذِينَ مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡ وَٱلَّذِينَ لَمۡ يَبۡلُغُواْ ٱلۡحُلُمَ مِنكُمۡ ثَلَٰثَ مَرَّـٰتٖۚ مِّن قَبۡلِ صَلَوٰةِ ٱلۡفَجۡرِ وَحِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَكُم مِّنَ ٱلظَّهِيرَةِ وَمِنۢ بَعۡدِ صَلَوٰةِ ٱلۡعِشَآءِۚ ثَلَٰثُ عَوۡرَٰتٖ لَّكُمۡۚ لَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ وَلَا عَلَيۡهِمۡ جُنَاحُۢ بَعۡدَهُنَّۚ طَوَّـٰفُونَ عَلَيۡكُم بَعۡضُكُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷuṭe aṭimakaḷuṁ niṅṅaḷile prāyapūrttiyettāttavaruṁ mūnnu pratyēka samayaṅṅaḷil anuvādaṁ vāṅṅiyaśēṣamē niṅṅaḷuṭeyaṭuttu varān pāṭuḷḷū. prabhāta namaskārattinu mumpuṁ uccayuṟakkin niṅṅaḷ vastramaḻiccuvekkunna nērattuṁ iśā namaskārattinuśēṣavumāṇat. itumūnnuṁ niṅṅaḷuṭe svakārya samayaṅṅaḷāṇ. maṟṟusamayaṅṅaḷil anuvādamārāyāte niṅṅaḷuṭe aṭuttuvarunnatil niṅṅaḷkkēā avarkkēā kuṟṟamilla. avar niṅṅaḷe cuṟṟippaṟṟikkaḻiyunnavarāṇallēā. niṅṅaḷan'yēān'yaṁ iṭakalarnn jīvikkunnavarumāṇ. ivvidhaṁ allāhu niṅṅaḷkk avanṟe niyamaṅṅaḷ vivariccutarunnu. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanāṇ. yuktimānuṁ
Surah An-Noor, Verse 58
وَإِذَا بَلَغَ ٱلۡأَطۡفَٰلُ مِنكُمُ ٱلۡحُلُمَ فَلۡيَسۡتَـٔۡذِنُواْ كَمَا ٱسۡتَـٔۡذَنَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
niṅṅaḷile kuṭṭikaḷkk prāyapūrttiyettiyāl avaruṁ anuvādaṁ tēṭaṇaṁ; maṟṟuḷḷavar anuvādaṁ tēṭunnapēālettanne. ivvidhaṁ allāhu niṅṅaḷkk avanṟe niyamaṅṅaḷ viśadīkariccutarunnu. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumāṇ
Surah An-Noor, Verse 59
وَٱلۡقَوَٰعِدُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ ٱلَّـٰتِي لَا يَرۡجُونَ نِكَاحٗا فَلَيۡسَ عَلَيۡهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعۡنَ ثِيَابَهُنَّ غَيۡرَ مُتَبَرِّجَٰتِۭ بِزِينَةٖۖ وَأَن يَسۡتَعۡفِفۡنَ خَيۡرٞ لَّهُنَّۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
vivāhajīvitaṁ keātikkātta kiḻavikaḷ taṅṅaḷuṭe mēlvastraṅṅaḷ aḻiccuvekkunnatil teṟṟilla. ennāl avar taṅṅaḷuṭe śarīrasendaryaṁ pradarśippikkunnavarākarut. mān'yata pularttunnatutanneyāṇ avarkkuṁ nallat. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah An-Noor, Verse 60
لَّيۡسَ عَلَى ٱلۡأَعۡمَىٰ حَرَجٞ وَلَا عَلَى ٱلۡأَعۡرَجِ حَرَجٞ وَلَا عَلَى ٱلۡمَرِيضِ حَرَجٞ وَلَا عَلَىٰٓ أَنفُسِكُمۡ أَن تَأۡكُلُواْ مِنۢ بُيُوتِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ ءَابَآئِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ أُمَّهَٰتِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ إِخۡوَٰنِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ أَخَوَٰتِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ أَعۡمَٰمِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ عَمَّـٰتِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ أَخۡوَٰلِكُمۡ أَوۡ بُيُوتِ خَٰلَٰتِكُمۡ أَوۡ مَا مَلَكۡتُم مَّفَاتِحَهُۥٓ أَوۡ صَدِيقِكُمۡۚ لَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَأۡكُلُواْ جَمِيعًا أَوۡ أَشۡتَاتٗاۚ فَإِذَا دَخَلۡتُم بُيُوتٗا فَسَلِّمُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِكُمۡ تَحِيَّةٗ مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِ مُبَٰرَكَةٗ طَيِّبَةٗۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
niṅṅaḷuṭeyēā niṅṅaḷuṭe pitākkaḷ, mātākkaḷ, sahēādaranmār, sahēādarimār, pitr̥vyanmār, am'māyimār, am'māvanmār, mātr̥sahēādarimār ennivaruṭeyēā vīṭukaḷilninn bhakṣaṇaṁ kaḻikkunnatil kuruṭannuṁ muṭantannuṁ rēāgikkuṁ niṅṅaḷkkuṁ kuṟṟamilla. ētu vīṭinṟe tākkēālukaḷ niṅṅaḷuṭe vaśamāṇēā ā vīṭukaḷilninnuṁ niṅṅaḷuṭe kūṭṭukāranṟe vīṭṭilninnuṁ āhāraṅkaḻikkunnatiluṁ teṟṟilla. niṅṅaḷkk oṟṟakkēā kūṭṭāyēā āhāraṁ kaḻikkāvunnatāṇ. ennāl niṅṅaḷ vīṭukaḷil kaṭannucellukayāṇeṅkil allāhuvilninnuḷḷa anugr̥hītavuṁ pavitravumāya abhivādyamennanilayil niṅṅaḷan'yēān'yaṁ salāṁ paṟayaṇaṁ. ivvidhaṁ allāhu niṅṅaḷkk avanṟe vacanaṅṅaḷ viśadīkariccutarunnu. niṅṅaḷ cinticcumanas'silākkān
Surah An-Noor, Verse 61
إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَإِذَا كَانُواْ مَعَهُۥ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ جَامِعٖ لَّمۡ يَذۡهَبُواْ حَتَّىٰ يَسۡتَـٔۡذِنُوهُۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَسۡتَـٔۡذِنُونَكَ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۚ فَإِذَا ٱسۡتَـٔۡذَنُوكَ لِبَعۡضِ شَأۡنِهِمۡ فَأۡذَن لِّمَن شِئۡتَ مِنۡهُمۡ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُمُ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
allāhuviluṁ avanṟe dūtaniluṁ ātmārthamāyi viśvasikkunnavar mātramāṇ satyaviśvāsikaḷ. pravācakanēāṭeāppaṁ ēteṅkiluṁ peātukāryattilāyirikke, addēhattēāṭ anuvādaṁ cēādikkāte avar piriññupēāvukayilla. ninnēāṭ anuvādaṁ cēādikkunnavar uṟappāyuṁ allāhuviluṁ avanṟe dūtaniluṁ viśvasikkunnavarāṇ. atināl avar taṅṅaḷuṭe enteṅkiluṁ āvaśyanirvahaṇattin ninnēāṭ anuvādaṁ tēṭiyāl nī uddēśikkunnavarkk anuvādaṁ nalkuka. avarkkuvēṇṭi allāhuvēāṭ pāpamēācanaṁ tēṭuka. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah An-Noor, Verse 62
لَّا تَجۡعَلُواْ دُعَآءَ ٱلرَّسُولِ بَيۡنَكُمۡ كَدُعَآءِ بَعۡضِكُم بَعۡضٗاۚ قَدۡ يَعۡلَمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنكُمۡ لِوَاذٗاۚ فَلۡيَحۡذَرِ ٱلَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنۡ أَمۡرِهِۦٓ أَن تُصِيبَهُمۡ فِتۡنَةٌ أَوۡ يُصِيبَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ
niṅṅaḷēāṭuḷḷa daivadūtanṟe viḷi niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ viḷikkunvidhaṅkaruti avagaṇikkarut. maṟṟuḷḷavare maṟayākki niṅṅaḷilninn ūriccāṭunnavare allāhu nannāyaṟiyunnuṇṭ. atināl addēhattinṟe kalpana laṅghikkunnavar taṅṅaḷe vallavipattuṁ bādhikkumennēā nēāvēṟiya śikṣa piṭikūṭumennēā tīrccayāyuṁ bhayappeṭṭukeāḷḷaṭṭe
Surah An-Noor, Verse 63
أَلَآ إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ قَدۡ يَعۡلَمُ مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ وَيَوۡمَ يُرۡجَعُونَ إِلَيۡهِ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمُۢ
aṟiyuka: ākāśabhūmikaḷiluḷḷateākkeyuṁ allāhuvinṟētāṇ. niṅṅaḷ entu nilapāṭāṇeṭukkunnatenn avanu nannāyaṟiyāṁ. avaṅkalēkk ellāvaruṁ tiriccucellunna nāḷinekkuṟiccuṁ avan nannāyaṟiyunnu. appēāḷ avar pravartticcukeāṇṭirunnatineppaṟṟi avan avarkk vivariccukeāṭukkuṁ. allāhu sakala saṅgatikaḷuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah An-Noor, Verse 64