Surah Al-Furqan - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
تَبَارَكَ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡفُرۡقَانَ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦ لِيَكُونَ لِلۡعَٰلَمِينَ نَذِيرًا
tanṟe dāsan śariteṟṟukaḷe vērtiriccukāṇikkunna ī pramāṇaṁ iṟakkikkeāṭutta allāhu aḷavaṟṟa anugrahamuḷḷavanāṇ. addēhaṁ lēākarkkāke munnaṟiyippu nalkunnavanākān vēṇṭiyāṇit
Surah Al-Furqan, Verse 1
ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَمۡ يَتَّخِذۡ وَلَدٗا وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ شَرِيكٞ فِي ٱلۡمُلۡكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيۡءٖ فَقَدَّرَهُۥ تَقۡدِيرٗا
ākāśabhūmikaḷuṭe ādhipatyattinuṭamayāṇavan. avanāreyuṁ putranāyi svīkaricciṭṭilla. ādhipatyattil avan oru paṅkāḷiyumilla. avan sakala vastukkaḷeyuṁ sr̥ṣṭiccu. kr̥tyamāyi avaye kramīkarikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Furqan, Verse 2
وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗ لَّا يَخۡلُقُونَ شَيۡـٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ وَلَا يَمۡلِكُونَ لِأَنفُسِهِمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗا وَلَا يَمۡلِكُونَ مَوۡتٗا وَلَا حَيَوٰةٗ وَلَا نُشُورٗا
enniṭṭuṁ ī janaṁ avanekkūṭāte pala daivaṅṅaḷeyuṁ saṅkalpiccuṇṭākki. ennāl avar onnineyuṁ sr̥ṣṭikkunnilla. ennalla, avartanne sr̥ṣṭikkappeṭṭavarāṇ. taṅṅaḷkkutanne enteṅkiluṁ upakāramēā upadravamēā ceyyānuḷḷa kaḻivupēāluṁ avarkkilla. marippikkānēā jīvippikkānēā uyirtteḻunnēlpikkānēā avarkkāvilla
Surah Al-Furqan, Verse 3
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ إِفۡكٌ ٱفۡتَرَىٰهُ وَأَعَانَهُۥ عَلَيۡهِ قَوۡمٌ ءَاخَرُونَۖ فَقَدۡ جَآءُو ظُلۡمٗا وَزُورٗا
satyaniṣēdhikaḷ paṟayunnu: "ī khur'ān iyāḷ keṭṭiccamacca kaḷḷakkathayāṇ. atilayāḷe āreākkeyēā sahāyicciṭṭuṇṭ.” ennāl aṟiyuka: avarettippeṭṭat kaṭutta atikramattilāṇ. paṟaññat paccakkaḷḷavuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 4
وَقَالُوٓاْ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ ٱكۡتَتَبَهَا فَهِيَ تُمۡلَىٰ عَلَيۡهِ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلٗا
avar paṟayunnu: "it pūrvikaruṭe keṭṭukathakaḷāṇ. iyāḷit pakarttiyeḻutiyatāṇ. rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ ārēā atiyāḷkk vāyiccukeāṭukkukayāṇ.”
Surah Al-Furqan, Verse 5
قُلۡ أَنزَلَهُ ٱلَّذِي يَعۡلَمُ ٱلسِّرَّ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّهُۥ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
paṟayuka: "ākāśabhūmikaḷile paramarahasyaṅṅaḷpēāluṁ aṟiyunnavanāṇ it iṟakkittannat.” tīrccayāyuṁ avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 6
وَقَالُواْ مَالِ هَٰذَا ٱلرَّسُولِ يَأۡكُلُ ٱلطَّعَامَ وَيَمۡشِي فِي ٱلۡأَسۡوَاقِ لَوۡلَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِ مَلَكٞ فَيَكُونَ مَعَهُۥ نَذِيرًا
avar paṟayunnu: "itent daivadūtan? iyāḷ annaṁ tinnunnu. aṅṅāṭiyilūṭe naṭakkunnu. iyāḷēāṭeāppaṁ munnaṟiyippukāranāyi oru malakkine iṟakkikkeāṭukkāttatent
Surah Al-Furqan, Verse 7
أَوۡ يُلۡقَىٰٓ إِلَيۡهِ كَنزٌ أَوۡ تَكُونُ لَهُۥ جَنَّةٞ يَأۡكُلُ مِنۡهَاۚ وَقَالَ ٱلظَّـٰلِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلٗا مَّسۡحُورًا
alleṅkil entukeāṇṭ iyāḷkkeāru nidhi iṅṅ iṭṭukeāṭukkunnilla? atumalleṅkil entuṁ tinnānkiṭṭunna oru tēāṭṭameṅkiluṁ iyāḷkk uṇṭākkikkeāṭuttukūṭē?” ā akramikaḷ paṟayunnu: "māraṇaṁ bādhicca oruttaneyāṇ niṅṅaḷ pinpaṟṟunnat.”
Surah Al-Furqan, Verse 8
ٱنظُرۡ كَيۡفَ ضَرَبُواْ لَكَ ٱلۡأَمۡثَٰلَ فَضَلُّواْ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ سَبِيلٗا
nēākkū: eṅṅaneyeākkeyāṇ avar ninne citrīkariccukeāṇṭirikkunnat? aṅṅane avar tīrttuṁ vaḻikēṭilāyirikkunnu. oru vaḻiyuṁ kaṇṭettānavarkku kaḻiyunnilla
Surah Al-Furqan, Verse 9
تَبَارَكَ ٱلَّذِيٓ إِن شَآءَ جَعَلَ لَكَ خَيۡرٗا مِّن ذَٰلِكَ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ وَيَجۡعَل لَّكَ قُصُورَۢا
tānuddēśikkunnuveṅkil avarāvaśyappeṭṭatinekkāḷellāṁ meccappeṭṭa palatuṁ athavā, tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukunna anēkaṁ ārāmaṅṅaḷuṁ niravadhi keāṭṭāraṅṅaḷuṁ ninakku nalkān kaḻivuṟṟavanāṇ allāhu. avan aḷavaṟṟa anugrahaṅṅaḷuḷḷavanāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 10
بَلۡ كَذَّبُواْ بِٱلسَّاعَةِۖ وَأَعۡتَدۡنَا لِمَن كَذَّبَ بِٱلسَّاعَةِ سَعِيرًا
ennāl kāryamitāṇ: antyasamayatte avar taḷḷippaṟaññirikkunnu. antyadinatte taḷḷippaṟayunnavarkk nāṁ kattikkāḷunna narakattī orukkiveccirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 11
إِذَا رَأَتۡهُم مِّن مَّكَانِۭ بَعِيدٖ سَمِعُواْ لَهَا تَغَيُّظٗا وَزَفِيرٗا
dūrattuninnu atavare kāṇumpēāḷ tanne atinṟe kṣēābhavuṁ irampaluṁ avarkk kēḷkkānāvuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 12
وَإِذَآ أُلۡقُواْ مِنۡهَا مَكَانٗا ضَيِّقٗا مُّقَرَّنِينَ دَعَوۡاْ هُنَالِكَ ثُبُورٗا
caṅṅalakaḷil bandhitarāyi narakattile iṭuṅṅiya iṭattēkk eṟiyappeṭṭāl avaraviṭevacc naśiccukiṭṭunnatināyi muṟaviḷi kūṭṭuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 13
لَّا تَدۡعُواْ ٱلۡيَوۡمَ ثُبُورٗا وَٰحِدٗا وَٱدۡعُواْ ثُبُورٗا كَثِيرٗا
appēāḷ avarēāṭu paṟayuṁ: "niṅṅaḷinn oru nāśatteyalla anēkaṁ nāśatte viḷiccu keāḷḷuka.”
Surah Al-Furqan, Verse 14
قُلۡ أَذَٰلِكَ خَيۡرٌ أَمۡ جَنَّةُ ٱلۡخُلۡدِ ٱلَّتِي وُعِدَ ٱلۡمُتَّقُونَۚ كَانَتۡ لَهُمۡ جَزَآءٗ وَمَصِيرٗا
cēādikkuka: itāṇēā nallat, atēā śāśvata svargamēā? bhaktanmārkk vāgdānamāyi nalkiyat atāṇ. avarkkuḷḷa pratiphalamāṇat. antyasaṅkētavuṁ atutanne
Surah Al-Furqan, Verse 15
لَّهُمۡ فِيهَا مَا يَشَآءُونَ خَٰلِدِينَۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعۡدٗا مَّسۡـُٔولٗا
aviṭe avarkk avarāgrahikkunnateākke kiṭṭuṁ. avaraviṭe nityavāsikaḷāyirikkuṁ. pūrttīkaraṇaṁ tanṟe bādhyatayāyi niścayicc ninṟe nāthan nalkiya vāgdānamāṇit
Surah Al-Furqan, Verse 16
وَيَوۡمَ يَحۡشُرُهُمۡ وَمَا يَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَيَقُولُ ءَأَنتُمۡ أَضۡلَلۡتُمۡ عِبَادِي هَـٰٓؤُلَآءِ أَمۡ هُمۡ ضَلُّواْ ٱلسَّبِيلَ
avareyuṁ allāhuvekkūṭāte avar pūjiccuvarunnavayeyuṁ orumiccukūṭṭunna divasaṁ allāhu avarēāṭ cēādikkuṁ: "niṅṅaḷāṇēā enṟe ī aṭimakaḷe vaḻipiḻappiccat. atalla; avar svayaṁ piḻaccupēāyatēā?”
Surah Al-Furqan, Verse 17
قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ مَا كَانَ يَنۢبَغِي لَنَآ أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنۡ أَوۡلِيَآءَ وَلَٰكِن مَّتَّعۡتَهُمۡ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ نَسُواْ ٱلذِّكۡرَ وَكَانُواْ قَوۡمَۢا بُورٗا
avar paṟayuṁ: "nīyetra pariśud'dhan! ninnekkūṭāte ēteṅkiluṁ rakṣādhikārikaḷe svīkarikkukayennat ñaṅṅaḷkku cērnnatalla. ennāl nī avarkkuṁ avaruṭe pitākkaḷkkuṁ jīvitasukhaṁ nalki. aṅṅane avar ī udbēādhanaṁ maṟannukaḷaññu. atuvaḻi avareāru naśicca janatayāyi.”
Surah Al-Furqan, Verse 18
فَقَدۡ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسۡتَطِيعُونَ صَرۡفٗا وَلَا نَصۡرٗاۚ وَمَن يَظۡلِم مِّنكُمۡ نُذِقۡهُ عَذَابٗا كَبِيرٗا
allāhu paṟayuṁ: "niṅṅaḷ paṟayunnateākke avar niṣēdhiccu taḷḷiyirikkunnu. ini śikṣaye taṭṭimāṟṟānēā enteṅkiluṁ sahāyaṁ nēṭānēā niṅṅaḷkku sādhyamalla. atināl niṅṅaḷilninn akramaṁ kāṇiccavare nāṁ kaṭhinaśikṣakku vidhēyamākkuṁ.”
Surah Al-Furqan, Verse 19
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّآ إِنَّهُمۡ لَيَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَيَمۡشُونَ فِي ٱلۡأَسۡوَاقِۗ وَجَعَلۡنَا بَعۡضَكُمۡ لِبَعۡضٖ فِتۡنَةً أَتَصۡبِرُونَۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرٗا
āhāraṅkaḻikkukayuṁ aṅṅāṭiyilūṭe naṭakkukayuṁ ceyyunnavarallātta āreyuṁ ninakkumumpuṁ nāṁ dūtanmārāyi ayacciṭṭilla. yathārthattil niṅṅaḷil cilare maṟṟucilarkku nāṁ parīkṣaṇamākkiyirikkunnu. niṅṅaḷ kṣamikkumēā ennaṟiyān. ninṟe nāthan ellāṁ kaṇṭaṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 20
۞وَقَالَ ٱلَّذِينَ لَا يَرۡجُونَ لِقَآءَنَا لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡنَا ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَوۡ نَرَىٰ رَبَّنَاۗ لَقَدِ ٱسۡتَكۡبَرُواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ وَعَتَوۡ عُتُوّٗا كَبِيرٗا
nāmumāyi kaṇṭumuṭṭān āgrahikkāttavar paṟaññu: "namukk malakkukaḷ iṟakkappeṭāttatent? alleṅkil nam'muṭe nāthane nāṁ nēril kāṇāttatent?” avar svayaṁ peāṅṅaccaṁ naṭikkukayuṁ kaṭuttadhikkāraṁ kāṭṭukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 21
يَوۡمَ يَرَوۡنَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ لَا بُشۡرَىٰ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُجۡرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجۡرٗا مَّحۡجُورٗا
malakkukaḷe avar kāṇundinaṁ. ann kuṟṟavāḷikaḷkk śubhavārttayeānnumilla. avariṅṅane paṟayuṁ: "kākkaṇē; taṭukkaṇē!”
Surah Al-Furqan, Verse 22
وَقَدِمۡنَآ إِلَىٰ مَا عَمِلُواْ مِنۡ عَمَلٖ فَجَعَلۡنَٰهُ هَبَآءٗ مَّنثُورًا
appēāḷ avar pravartticcirunna karmaṅṅaḷuṭe nēre nāṁ tiriyuṁ. aṅṅane nāmavaye citaṟiya peāṭipaṭalaṅṅaḷākkuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 23
أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ يَوۡمَئِذٍ خَيۡرٞ مُّسۡتَقَرّٗا وَأَحۡسَنُ مَقِيلٗا
svargāvakāśikaḷ nalla vāsasthalavuṁ uttamamāya viśramakēndravuṁ uḷḷavarāyirikkuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 24
وَيَوۡمَ تَشَقَّقُ ٱلسَّمَآءُ بِٱلۡغَمَٰمِ وَنُزِّلَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ تَنزِيلًا
ākāśaṁ peāṭṭippiḷarnn mēghapaṭalaṁ puṟattuvarikayuṁ malakkukaḷe kūṭṭaṅkūṭṭamāyi iṟakkukayuṁ ceyyunna divasaṁ
Surah Al-Furqan, Verse 25
ٱلۡمُلۡكُ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡحَقُّ لِلرَّحۡمَٰنِۚ وَكَانَ يَوۡمًا عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ عَسِيرٗا
ann yathārtha ādhipatyaṁ paramakāruṇikanāya allāhuvināyirikkuṁ. satyaniṣēdhikaḷkkāṇeṅkil at ēṟe kḷēśakaramāya dinamāyirikkuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 26
وَيَوۡمَ يَعَضُّ ٱلظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيۡهِ يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي ٱتَّخَذۡتُ مَعَ ٱلرَّسُولِ سَبِيلٗا
akramiyāya manuṣyan khēdattāl kai kaṭikkunna dinamāṇat. ann ayāḷ paṟayuṁ: "hā kaṣṭaṁ! ñān daivadūtanēāṭeāppaṁ addēhattinṟe mārgamavalambiccirunneṅkil etra nannāyēne
Surah Al-Furqan, Verse 27
يَٰوَيۡلَتَىٰ لَيۡتَنِي لَمۡ أَتَّخِذۡ فُلَانًا خَلِيلٗا
enṟe nirbhāgyaṁ! ñān innayāḷe kūṭṭukāranākkiyirunnilleṅkil
Surah Al-Furqan, Verse 28
لَّقَدۡ أَضَلَّنِي عَنِ ٱلذِّكۡرِ بَعۡدَ إِذۡ جَآءَنِيۗ وَكَانَ ٱلشَّيۡطَٰنُ لِلۡإِنسَٰنِ خَذُولٗا
enikk udbēādhanaṁ vannettiyaśēṣaṁ avanenne atilninn teṟṟiccukaḷaññallēā. piśāc manuṣyane sambandhicciṭattēāḷaṁ keāṭiya vañcakan tanne.”
Surah Al-Furqan, Verse 29
وَقَالَ ٱلرَّسُولُ يَٰرَبِّ إِنَّ قَوۡمِي ٱتَّخَذُواْ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ مَهۡجُورٗا
daivadūtan ann paṟayuṁ: "nāthā, enṟe janaṁ ī khur'āne tīrttuṁ nirākariccu.”
Surah Al-Furqan, Verse 30
وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّٗا مِّنَ ٱلۡمُجۡرِمِينَۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ هَادِيٗا وَنَصِيرٗا
avvidhaṁ ellā pravācakanmārkkuṁ kuṟṟavāḷikaḷāya cila śatrukkaḷe nāṁ uṇṭākkiyirikkunnu. vaḻikāṭṭiyāyuṁ sahāyiyāyuṁ ninṟe nāthan tanne mati
Surah Al-Furqan, Verse 31
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ عَلَيۡهِ ٱلۡقُرۡءَانُ جُمۡلَةٗ وَٰحِدَةٗۚ كَذَٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِۦ فُؤَادَكَۖ وَرَتَّلۡنَٰهُ تَرۡتِيلٗا
satyaniṣēdhikaḷ cēādikkunnu: "iyāḷkk ī khur'ān muḻuvanuṁ onnicc orēsamayaṁ iṟakkikkeāṭukkāttatent?” ennāl at iṅṅanettanneyāṇ vēṇṭat. ninṟe hr̥dayatte uṟappiccunirttānāṇit. nāmit iṭaviṭṭ iṭaviṭṭ palatavaṇayāyi ōtikkēḷppikkunnu
Surah Al-Furqan, Verse 32
وَلَا يَأۡتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ وَأَحۡسَنَ تَفۡسِيرًا
avar ēteāru praśnavumāyi ninne samīpikkukayāṇeṅkiluṁ avaykkellāṁ śaktamāya n'yāyavuṁ vyaktamāya viśadīkaraṇavuṁ ninakku nāmetticcutarātirikkilla
Surah Al-Furqan, Verse 33
ٱلَّذِينَ يُحۡشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُوْلَـٰٓئِكَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضَلُّ سَبِيلٗا
mukhaṅkutti narakattīyilēkku taḷḷappeṭunnavarāṇ ēṟṟaṁ nīcāvasthayiluḷḷavar. aṅṅēyaṟṟaṁ piḻaccavaruṁ avar tanne
Surah Al-Furqan, Verse 34
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ وَجَعَلۡنَا مَعَهُۥٓ أَخَاهُ هَٰرُونَ وَزِيرٗا
mūsākku nāṁ vēdapustakaṁ nalki. addēhattēāṭeāppaṁ sahēādaran hāṟūne sahāyiyāyi niścayiccu
Surah Al-Furqan, Verse 35
فَقُلۡنَا ٱذۡهَبَآ إِلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا فَدَمَّرۡنَٰهُمۡ تَدۡمِيرٗا
enniṭṭu nāṁ paṟaññu: "niṅṅaḷiruvaruṁ pēākū. nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟañña janattinṟe aṭuttēkk.” aṅṅane nāṁ avare takarttutarippaṇamākki
Surah Al-Furqan, Verse 36
وَقَوۡمَ نُوحٖ لَّمَّا كَذَّبُواْ ٱلرُّسُلَ أَغۡرَقۡنَٰهُمۡ وَجَعَلۡنَٰهُمۡ لِلنَّاسِ ءَايَةٗۖ وَأَعۡتَدۡنَا لِلظَّـٰلِمِينَ عَذَابًا أَلِيمٗا
nūhinṟe janatayeyuṁ nāṁ atutanne ceytu. avar daivadūtanmāre kaḷḷamākki taḷḷi. appēāḷ nāṁ avare mukkikkeānnu. aṅṅane nāṁ avare janaṅṅaḷkk oru dr̥ṣṭāntamākki. akramikaḷkku nāṁ nēāvēṟiyaśikṣa orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah Al-Furqan, Verse 37
وَعَادٗا وَثَمُودَاْ وَأَصۡحَٰبَ ٱلرَّسِّ وَقُرُونَۢا بَيۡنَ ذَٰلِكَ كَثِيرٗا
ād, samūd, ṟas'sukār, atiniṭayile niravadhi talamuṟakaḷ, ellāvareyuṁ nāṁ naśippiccu
Surah Al-Furqan, Verse 38
وَكُلّٗا ضَرَبۡنَا لَهُ ٱلۡأَمۡثَٰلَۖ وَكُلّٗا تَبَّرۡنَا تَتۡبِيرٗا
ellāvarkkuṁ nāṁ mungāmikaḷuṭe jīvitānubhavaṅṅaḷ vivariccukeāṭuttirunnu. avasānaṁ avareyeākke nāṁ takartt tarippaṇamākki
Surah Al-Furqan, Verse 39
وَلَقَدۡ أَتَوۡاْ عَلَى ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِيٓ أُمۡطِرَتۡ مَطَرَ ٱلسَّوۡءِۚ أَفَلَمۡ يَكُونُواْ يَرَوۡنَهَاۚ بَلۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ نُشُورٗا
vipattinṟe maḻa peytiṟaṅṅiya ā nāṭṭilūṭeyuṁ ivar kaṭannupēāyiṭṭuṇṭ. enniṭṭuṁ ivariteānnuṁ kaṇṭiṭṭillē? yathārthattilivar uyirtteḻunnēlp oṭṭuṁ pratīkṣikkāttavarāyirunnu
Surah Al-Furqan, Verse 40
وَإِذَا رَأَوۡكَ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي بَعَثَ ٱللَّهُ رَسُولًا
ninne kāṇumpēāḻellāṁ ikkūṭṭar ninne pucchikkukayāṇallēā. avar cēādikkunnu: "iyāḷeyāṇēā daivaṁ tanṟe dūtanāyi ayaccat
Surah Al-Furqan, Verse 41
إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنۡ ءَالِهَتِنَا لَوۡلَآ أَن صَبَرۡنَا عَلَيۡهَاۚ وَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ حِينَ يَرَوۡنَ ٱلۡعَذَابَ مَنۡ أَضَلُّ سَبِيلًا
nam'muṭe daivaṅṅaḷile viśvāsattil nāṁ kṣamayēāṭe uṟaccuninnirunnilleṅkil avayilninn ivan nam'me teṟṟiccukaḷayumāyirunnu.” ennāl śikṣa nēril kāṇunnēraṁ avar tiriccaṟiyuṁ, ēṟṟaṁ vaḻipiḻaccavar ārenn
Surah Al-Furqan, Verse 42
أَرَءَيۡتَ مَنِ ٱتَّخَذَ إِلَٰهَهُۥ هَوَىٰهُ أَفَأَنتَ تَكُونُ عَلَيۡهِ وَكِيلًا
tanṟe dēhēcchaye daivamākkiyavane nī kaṇṭēā? enniṭṭuṁ avane nērvaḻiyilākkunna bādhyata nī ēlkkukayēā
Surah Al-Furqan, Verse 43
أَمۡ تَحۡسَبُ أَنَّ أَكۡثَرَهُمۡ يَسۡمَعُونَ أَوۡ يَعۡقِلُونَۚ إِنۡ هُمۡ إِلَّا كَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّ سَبِيلًا
alla, nī karutunnuṇṭēā; avarilēṟeppēruṁ kēḷkkukayuṁ cintikkukayuṁ ceyyunnuvenn. ennālavar kannukālikaḷeppēāleyāṇ. alla; avayekkāḷuṁ piḻaccavarāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 44
أَلَمۡ تَرَ إِلَىٰ رَبِّكَ كَيۡفَ مَدَّ ٱلظِّلَّ وَلَوۡ شَآءَ لَجَعَلَهُۥ سَاكِنٗا ثُمَّ جَعَلۡنَا ٱلشَّمۡسَ عَلَيۡهِ دَلِيلٗا
ninṟe nāthanekkuṟicc nī ālēāciccunēākkiyiṭṭillē? eṅṅaneyāṇavan niḻaline nīṭṭiyiṭṭukeāṇṭirikkunnatenn. avanicchiccirunneṅkil atine avan orē sthalattutanne niścalamākkumāyirunnu. sūryane nāṁ niḻalin vaḻikāṭṭiyākki
Surah Al-Furqan, Verse 45
ثُمَّ قَبَضۡنَٰهُ إِلَيۡنَا قَبۡضٗا يَسِيرٗا
pinne nāṁ ā niḻaline alpālpamāyi nam'muṭe aṭuttēkk curukkikkeāṇṭuvarunnu
Surah Al-Furqan, Verse 46
وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا وَٱلنَّوۡمَ سُبَاتٗا وَجَعَلَ ٱلنَّهَارَ نُشُورٗا
avanāṇ niṅṅaḷkk rāvine vastramākkiyat. uṟakkatte viśramāvasaravuṁ pakaline uṇarvuvēḷayumākkiyatuṁ avan tanne
Surah Al-Furqan, Verse 47
وَهُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦۚ وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ طَهُورٗا
tanṟe anugrahattinṟe munnēāṭiyāyi śubhasūcanayēāṭe kāṟṟukaḷe ayaccavanuṁ avanāṇ. mānattuninnu nāṁ śud'dhamāya veḷḷaṁ vīḻtti
Surah Al-Furqan, Verse 48
لِّنُحۡـِۧيَ بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗا وَنُسۡقِيَهُۥ مِمَّا خَلَقۡنَآ أَنۡعَٰمٗا وَأَنَاسِيَّ كَثِيرٗا
atuvaḻi catta nāṭine caitan'yamuḷḷatākkān. nāṁ sr̥ṣṭicca oṭṭuvaḷare kannukālikaḷeyuṁ manuṣyareyuṁ kuṭippikkānuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 49
وَلَقَدۡ صَرَّفۡنَٰهُ بَيۡنَهُمۡ لِيَذَّكَّرُواْ فَأَبَىٰٓ أَكۡثَرُ ٱلنَّاسِ إِلَّا كُفُورٗا
nāṁ ā maḻaveḷḷatte avarkkiṭayil vitaraṇaṁ ceytu. avar cinticcaṟiyān. ennāl janaṅṅaḷilēṟeppēruṁ nandikēṭu kāṭṭānāṇ orumpeṭṭat
Surah Al-Furqan, Verse 50
وَلَوۡ شِئۡنَا لَبَعَثۡنَا فِي كُلِّ قَرۡيَةٖ نَّذِيرٗا
nāṁ icchiccirunnuveṅkil ellā ōrēā nāṭṭiluṁ nāṁ ōrēā tākkītukārane niyēāgikkumāyirunnu
Surah Al-Furqan, Verse 51
فَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَجَٰهِدۡهُم بِهِۦ جِهَادٗا كَبِيرٗا
atināl nī satyaniṣēdhikaḷe anusarikkarut. ī khur'ānupayēāgicc nī avarēāṭ śaktamāyi samaraṁ ceyyuka
Surah Al-Furqan, Verse 52
۞وَهُوَ ٱلَّذِي مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ هَٰذَا عَذۡبٞ فُرَاتٞ وَهَٰذَا مِلۡحٌ أُجَاجٞ وَجَعَلَ بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٗا وَحِجۡرٗا مَّحۡجُورٗا
raṇṭu samudraṅṅaḷe sanyēājippiccatuṁ avanāṇ. onnil śud'dhamāya teḷinīrāṇ. raṇṭāmattētil cavarppuḷḷa uppuveḷḷavuṁ. ava raṇṭinumiṭayil avaneāru maṟayuṇṭākkiyirikkunnu. śaktamāya taṭas'savuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 53
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ مِنَ ٱلۡمَآءِ بَشَرٗا فَجَعَلَهُۥ نَسَبٗا وَصِهۡرٗاۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرٗا
veḷḷattilninn manuṣyane sr̥ṣṭiccavanuṁ avanāṇ. aṅṅane avane raktabandhavuṁ vivāhabandhavumuḷḷavanākki. ninṟe nāthan ellāṟṟinuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 54
وَيَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُهُمۡ وَلَا يَضُرُّهُمۡۗ وَكَانَ ٱلۡكَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِۦ ظَهِيرٗا
allāhuvekkūṭāte, taṅṅaḷkk guṇamēā dēāṣamēā ceyyātta palatineyuṁ avar pūjiccukeāṇṭirikkunnu. satyaniṣēdhi tanṟe nāthanetire ellā duśśaktikaḷeyuṁ sahāyikkunnavanāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 55
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا مُبَشِّرٗا وَنَذِيرٗا
śubhavārtta aṟiyikkunnavanuṁ munnaṟiyippunalkunnavanumāyallāte ninne nāṁ ayacciṭṭilla
Surah Al-Furqan, Verse 56
قُلۡ مَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِلَّا مَن شَآءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
paṟayuka: "itinṟe pēril ñān niṅṅaḷēāṭ oru pratiphalavuṁ āvaśyappeṭunnilla. āreṅkiluṁ tanṟe nāthanilēkkuḷḷa vaḻiyavalambikkānuddēśikkunnuveṅkil aṅṅane ceytukeāḷḷaṭṭeyennumātraṁ.”
Surah Al-Furqan, Verse 57
وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡحَيِّ ٱلَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِهِۦۚ وَكَفَىٰ بِهِۦ بِذُنُوبِ عِبَادِهِۦ خَبِيرًا
ennennuṁ jīviccirikkunnavanāṇ allāhu. orikkaluṁ marikkāttavanuṁ. avanil bharamēlpikkuka. avanṟe viśud'dhi vāḻttuka. avane kīrttikkuka. tanṟe dāsanmāruṭe pāpaṅṅaḷeppaṟṟi sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāyi avan tanne mati
Surah Al-Furqan, Verse 58
ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ ٱلرَّحۡمَٰنُ فَسۡـَٔلۡ بِهِۦ خَبِيرٗا
ākāśabhūmikaḷeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷavayeyuṁ āṟudinaṅkeāṇṭ sr̥ṣṭiccavanāṇavan. pinneyavan sinhāsanasthanāyi. paramakāruṇikanāṇavan. avaneppaṟṟi sūkṣmajñānamuḷḷavarēāṭu cēādiccunēākkū
Surah Al-Furqan, Verse 59
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱسۡجُدُواْۤ لِلرَّحۡمَٰنِ قَالُواْ وَمَا ٱلرَّحۡمَٰنُ أَنَسۡجُدُ لِمَا تَأۡمُرُنَا وَزَادَهُمۡ نُفُورٗا۩
ā paramakāruṇikane sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkū enn avarēāṭ paṟaññāl avar cēādikkuṁ: "entāṇī paramakāruṇikanennu paṟaññāl? nī paṟayunnavareyeākke ñaṅṅaḷ sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkaṇamennēā?” aṅṅane satyaprabēādhanaṁ avaruṭe akalccayuṁ veṟuppuṁ vardhippikkukayāṇuṇṭāyat
Surah Al-Furqan, Verse 60
تَبَارَكَ ٱلَّذِي جَعَلَ فِي ٱلسَّمَآءِ بُرُوجٗا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَٰجٗا وَقَمَرٗا مُّنِيرٗا
ākāśatt nakṣatrapathaṅṅaḷuṇṭākkiyavan ēṟe anugrahamuḷḷavan tanne. atilavan jvalikkunna viḷakk sthāpiccirikkunnu. prakāśikkunna candranuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 61
وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ خِلۡفَةٗ لِّمَنۡ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوۡ أَرَادَ شُكُورٗا
rāpakalukaḷ māṟimāṟivarunvidhamākkiyavanuṁ avan tanne. cinticcaṟiyānēā nandi kāṇikkānēā āgrahikkunnavarkkuvēṇṭiyāṇ iteākkeyuṁ orukkiyat
Surah Al-Furqan, Verse 62
وَعِبَادُ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلَّذِينَ يَمۡشُونَ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ هَوۡنٗا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ ٱلۡجَٰهِلُونَ قَالُواْ سَلَٰمٗا
paramakāruṇikanāya allāhuvinṟe dāsanmār bhūmiyil vinayattēāṭe naṭakkunnavarāṇ. avivēkikaḷ vādakēālāhalattinuvannāl “niṅṅaḷkku samādhānaṁ” ennumātraṁ paṟaññeāḻiyunnavarāṇavar
Surah Al-Furqan, Verse 63
وَٱلَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمۡ سُجَّدٗا وَقِيَٰمٗا
sāṣṭāṅgaṁ praṇamiccuṁ ninn prārthiccuṁ taṅṅaḷuṭe nāthanṟe mumpil rātri kaḻiccukūṭṭunnavaruṁ
Surah Al-Furqan, Verse 64
وَٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱصۡرِفۡ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا
avariṅṅane prārthikkunnu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā, ñaṅṅaḷilninn nī narakaśikṣaye taṭṭinīkkēṇamē tīrccayāyuṁ atinṟe śikṣa viṭṭeāḻiyāttatutanne.”
Surah Al-Furqan, Verse 65
إِنَّهَا سَآءَتۡ مُسۡتَقَرّٗا وَمُقَامٗا
at ēṟṟaṁ cīttayāya tāvaḷavuṁ mēāśamāya pārppiṭavumatre
Surah Al-Furqan, Verse 66
وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمۡ يُسۡرِفُواْ وَلَمۡ يَقۡتُرُواْ وَكَانَ بَيۡنَ ذَٰلِكَ قَوَامٗا
celavaḻikkumpēāḷ avar paridhiviṭukayilla. piśukkukāṭṭukayumilla. raṇṭinumiṭaykk mitamārgaṁ svīkarikkunnavarāṇavar
Surah Al-Furqan, Verse 67
وَٱلَّذِينَ لَا يَدۡعُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ وَلَا يَقۡتُلُونَ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَا يَزۡنُونَۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ يَلۡقَ أَثَامٗا
allāhuvēāṭeāppaṁ maṟṟu daivaṅṅaḷe viḷiccuprārthikkāttavarumāṇavar. allāhu ādaraṇīyamākkiya jīvane n'yāyamāya kāraṇattālallāte hanikkāttavaruṁ. vyabhicarikkāttavarumāṇ. ikkāryaṅṅaḷ āreṅkiluṁ ceyyukayāṇeṅkil avan atinṟe pāpaphalaṁ anubhavikkukatanne ceyyuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 68
يُضَٰعَفۡ لَهُ ٱلۡعَذَابُ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَيَخۡلُدۡ فِيهِۦ مُهَانًا
uyirtteḻunnēlpunāḷil avan iraṭṭi śikṣa kiṭṭuṁ. avanatil ninditanāyi ennennuṁ kaḻiyēṇṭivaruṁ
Surah Al-Furqan, Verse 69
إِلَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ عَمَلٗا صَٰلِحٗا فَأُوْلَـٰٓئِكَ يُبَدِّلُ ٱللَّهُ سَيِّـَٔاتِهِمۡ حَسَنَٰتٖۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
paścāttapikkukayuṁ satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṁ pravarttikkukayuṁ ceytavareāḻike. attarakkāruṭe tinmakaḷ allāhu nanmakaḷākki māṟṟuṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah Al-Furqan, Verse 70
وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَإِنَّهُۥ يَتُوبُ إِلَى ٱللَّهِ مَتَابٗا
āreṅkiluṁ paścāttapikkukayuṁ salkkarmaṁ pravarttikkukayumāṇeṅkil avan allāhuviṅkalēkk yathāvidhi maṭaṅṅiccellukayāṇ ceyyunnat
Surah Al-Furqan, Verse 71
وَٱلَّذِينَ لَا يَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ كِرَامٗا
kaḷḷasākṣyaṁ paṟayāttavarāṇavar. anāvaśyaṁ naṭakkunniṭattūṭe pēākēṇṭivannāl atiliṭapeṭāte mān'yamāyi kaṭannupēākunnavaruṁ
Surah Al-Furqan, Verse 72
وَٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُواْ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ لَمۡ يَخِرُّواْ عَلَيۡهَا صُمّٗا وَعُمۡيَانٗا
taṅṅaḷuṭe nāthanṟe vacanaṅṅaḷilūṭe udbēādhanaṁ nalkiyāl badhiraruṁ andharumāyi atinmēl vīḻāttavaruṁ
Surah Al-Furqan, Verse 73
وَٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبۡ لَنَا مِنۡ أَزۡوَٰجِنَا وَذُرِّيَّـٰتِنَا قُرَّةَ أَعۡيُنٖ وَٱجۡعَلۡنَا لِلۡمُتَّقِينَ إِمَامًا
avariṅṅane prārthikkunnavarumāṇ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā, ñaṅṅaḷuṭe iṇakaḷilninnuṁ santatikaḷilninnuṁ ñaṅṅaḷkku nī kaṇkuḷirma nalkēṇamē. bhaktipularttunnavarkk ñaṅṅaḷe nī mātr̥kayākkēṇamē.”
Surah Al-Furqan, Verse 74
أُوْلَـٰٓئِكَ يُجۡزَوۡنَ ٱلۡغُرۡفَةَ بِمَا صَبَرُواْ وَيُلَقَّوۡنَ فِيهَا تَحِيَّةٗ وَسَلَٰمًا
attarakkārkk taṅṅaḷ kṣamiccatinṟe pēril svargattile unnatasthānaṅṅaḷ pratiphalamāyi nalkuṁ. abhivādyattēāṭeyuṁ samādhānāśansakaḷēāṭeyumāṇ avareyaviṭe svīkarikkuka
Surah Al-Furqan, Verse 75
خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ حَسُنَتۡ مُسۡتَقَرّٗا وَمُقَامٗا
avaraviṭe nityavāsikaḷāyirikkuṁ. etra nalla tāvaḷaṁ! etra nalla vāsasthalaṁ
Surah Al-Furqan, Verse 76
قُلۡ مَا يَعۡبَؤُاْ بِكُمۡ رَبِّي لَوۡلَا دُعَآؤُكُمۡۖ فَقَدۡ كَذَّبۡتُمۡ فَسَوۡفَ يَكُونُ لِزَامَۢا
paṟayuka: niṅṅaḷuṭe prārthanayilleṅkil enṟe nāthan niṅṅaḷe oṭṭuṁ parigaṇikkukayilla. niṅṅaḷ avane niṣēdhiccutaḷḷiyirikkayāṇallēā. atināl atinuḷḷa śikṣa aṭuttutanne anivāryamāyuṁ uṇṭākuṁ
Surah Al-Furqan, Verse 77