Surah Ash-Shuara - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
طسٓمٓ
tvā-sīn-mīṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 1
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
it suvyaktamāya vēdapustakattile vacanaṅṅaḷāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 2
لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ
avar viśvāsikaḷāyillallēā ennēārtt duḥkhitanāyi nī ninṟe jīvaneāṭukkiyēkkāṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 3
إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ
nāṁ icchikkukayāṇeṅkil avarkku nāṁ mānattuninn oru dr̥ṣṭāntaṁ iṟakkikkeāṭukkuṁ. appēāḷ avaruṭe piraṭikaḷ atin vidhēyamāyittīruṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 4
وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ
paramakāruṇikanāya allāhuvilninn pututāyi ēteāru udbēādhanaṁ vannettumpēāḻuṁ avaratine appāṭe avagaṇikkukayāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 5
فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَـٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
ippēāḻavar taḷḷippaṟaññirikkunnu. ennāl avar pucchiccutaḷḷikkaḷayunnatinṟe nijasthiti vaikāte tanne avarkku vannettuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 6
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ
avar bhūmiyilēkku nēākkunnillē? etrayēṟe vaividhyapūrṇamāya nallayinaṁ sasyaṅṅaḷeyāṇ nāmatil muḷappiccirikkunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 7
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atileāru dr̥ṣṭāntamuṇṭ. enniṭṭuṁ avarilēṟe pēruṁ viśvāsikaḷāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 8
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
ninṟe nāthan tanneyāṇ pratāpiyuṁ paramakāruṇikanuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 9
وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
ninṟe nāthan mūsāye viḷiccupaṟañña sandarbhaṁ: "nī akramikaḷāya ā janaṅṅaḷilēkku pēāvuka
Surah Ash-Shuara, Verse 10
قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ
phaṟavēānṟe janattilēkk; enniṭṭ cēādikkū, avar bhaktipularttunnillēyenn.”
Surah Ash-Shuara, Verse 11
قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
mūsa paṟaññu: "enṟe nāthā, avarenne taḷḷippaṟayumenn ñān bhayappeṭunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 12
وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ
enṟe hr̥dayaṁ ñeruṅṅippēākunnu. enṟe nāvin sansāravaibhavamilla. atināl nī hāṟūnn sandēśamayaccāluṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 13
وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ
avarkkāṇeṅkil enṟe pēril oru kuṟṟārēāpaṇavumuṇṭ. atinālavarenne keānnukaḷayumēāyenn ñān bhayappeṭunnu.”
Surah Ash-Shuara, Verse 14
قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ
allāhu paṟaññu: "orikkalumilla. atināl niṅṅaḷiruvaruṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷumāyi pēāvuka. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ ellāṁ kēḷkkunnavanāyi nāmuṇṭ
Surah Ash-Shuara, Verse 15
فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
aṅṅane niṅṅaḷiruvaruṁ phaṟavēānṟe aṭuttucenn paṟayuka: “tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ prapañcanāthanṟe dūtanmārāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 16
أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
“israyēl makkaḷe ñaṅṅaḷēāṭeāppamayakkaṇamennatāṇ daivaśāsana.”
Surah Ash-Shuara, Verse 17
قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ
phaṟavēān paṟaññu: "kuṭṭiyāyirikke ñaṅṅaḷ ninne ñaṅṅaḷēāṭeāppaṁ vaḷarttiyillē? ninṟe āyus'sil kuṟēkālaṁ ñaṅṅaḷēāṭeāppamāṇallēā nī kaḻiccukūṭṭiyat
Surah Ash-Shuara, Verse 18
وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
pinne nī ceyta ā kr̥tyaṁ nī ceytiṭṭumuṇṭ. nī tīrē nandikeṭṭavan tanne.”
Surah Ash-Shuara, Verse 19
قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ
mūsa paṟaññu: "ann ñānatu aṟivillāymayāl ceytatāyirunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 20
فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
aṅṅane niṅṅaḷeppaṟṟi pēṭi tēānniyappēāḷ ñāniviṭe ninn oḷiccēāṭi. pinnīṭ enṟe nāthan enikk tattvajñānaṁ nalki. avanenne tanṟe dūtanmārileāruvanākki
Surah Ash-Shuara, Verse 21
وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
enikku ceytutannatāyi nī eṭuttukāṇicca ā anugrahaṁ israyēl makkaḷe nī aṭimakaḷākkiveccatināl sambhaviccatāṇ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 22
قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
phaṟavēān cēādiccu: "entāṇ ī lēākarakṣitāvennat?”
Surah Ash-Shuara, Verse 23
قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ
mūsa paṟaññu: "ākāśabhūmikaḷuṭeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷavayuṭeyuṁ sanrakṣakan tanne. niṅṅaḷ kāryaṁ manas'silākunnavarāṇeṅkil itubēādhyamākuṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 24
قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ
phaṟavēān tanṟe cuṟṟumuḷḷavarēāṭ cēādiccu: "niṅṅaḷ kēḷkkunnillē?”
Surah Ash-Shuara, Verse 25
قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ
mūsa paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe rakṣitāvāṇat. niṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷuṭeyuṁ rakṣitāv.”
Surah Ash-Shuara, Verse 26
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ
phaṟavēān paṟaññu: "niṅṅaḷilēkk ayakkappeṭṭa niṅṅaḷuṭe ī daivadūtan oru muḻubhrāntan tanne; sanśayaṁ vēṇṭā.”
Surah Ash-Shuara, Verse 27
قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ
mūsa paṟaññu: "udaya sthānattinṟeyuṁ astamaya sthānattinṟeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷavayuṭeyuṁ rakṣitāvāṇavan. niṅṅaḷ cinticcaṟiyunnavareṅkil it manas'silākuṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 28
قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ
phaṟavēān paṟaññu: "ñānallātta oru daivatte nī svīkarikkukayāṇeṅkil niścayamāyuṁ ninne ñān jayililaṭakkuṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 29
قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ
mūsa cēādiccu: "ñān tāṅkaḷuṭeyaṭutt vyaktamāya valla teḷivuṁ keāṇṭuvannāluṁ?”
Surah Ash-Shuara, Verse 30
قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
phaṟavēān paṟaññu: "eṅkil nī atiṅṅukeāṇṭuvarika. nī satyavāneṅkil!”
Surah Ash-Shuara, Verse 31
فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ
appēāḷ mūsa tanṟe vaṭi tāḻeyiṭṭu. uṭaneyatā at śarikkumeāru pāmpāyi māṟunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 32
وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّـٰظِرِينَ
addēhaṁ tanṟe kai kakṣattuninn puṟatteṭuttu. appēāḻatā at kāṇikaḷkkeākke tiḷaṅṅunnatāyittīrunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 33
قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ
phaṟavēān tanṟe cuṟṟumuḷḷa pramāṇimārēāṭu paṟaññu: "sanśayamilla; ivaneāru paṭhicca jālavidyakkāran tanne
Surah Ash-Shuara, Verse 34
يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ
tanṟe jālavidyayilūṭe niṅṅaḷe niṅṅaḷuṭe nāṭṭilninn puṟantaḷḷānāṇivanuddēśikkunnat. atināl niṅṅaḷkkentu nirdēśamāṇ nalkānuḷḷat?”
Surah Ash-Shuara, Verse 35
قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ
avar paṟaññu: "ivanṟeyuṁ ivanṟe sahēādaranṟeyuṁ kāryaṁ ittiri nīṭṭivekkuka. enniṭṭ āḷukaḷe viḷiccukūṭṭān nagaraṅṅaḷilēkk dūtanmāre niyēāgikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 36
يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ
samartharāya sakala jālavidyakkāreyuṁ avar aṅṅayuṭe aṭutt viḷiccucērkkaṭṭe.”
Surah Ash-Shuara, Verse 37
فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
aṅṅane oru niścitadivasaṁ niścitasamayatt jālavidyakkāreyeākke orumiccukūṭṭi
Surah Ash-Shuara, Verse 38
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ
phaṟavēān janaṅṅaḷēāṭu paṟaññu: "niṅṅaḷellāṁ iviṭe ottukūṭunnuṇṭallēā
Surah Ash-Shuara, Verse 39
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ
jālavidyakkārāṇ vijayikkunnateṅkil namukkavarēāṭeāppaṁ cērāṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 40
فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ
aṅṅane jālavidyakkār vannu. avar phaṟavēānēāṭ cēādiccu: "ñaṅṅaḷāṇ vijayikkunnateṅkil uṟappāyuṁ ñaṅṅaḷkk nalla pratiphalamuṇṭāvillē!”
Surah Ash-Shuara, Verse 41
قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
phaṟavēān paṟaññu: "ate. uṟappāyuṁ niṅṅaḷappēāḷ nam'muṭe aṭutta āḷukaḷāyirikkuṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 42
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ
mūsa avarēāṭu paṟaññu: "niṅṅaḷkk eṟiyānuḷḷat eṟiññukeāḷḷuka.”
Surah Ash-Shuara, Verse 43
فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
avar taṅṅaḷuṭe kayyiluṇṭāyirunna kayaṟukaḷuṁ vaṭikaḷuṁ nilattiṭṭu. enniṭṭiṅṅane paṟaññu: "phaṟavēānṟe pratāpattāl tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ tanneyāyirikkuṁ vijayikaḷ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 44
فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ
pinne mūsa tanṟe vaṭi nilattiṭṭu. uṭaneyatā at avaruṭe vyājanirmitikaḷeyeākke viḻuṅṅikkaḷaññu
Surah Ash-Shuara, Verse 45
فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ
atēāṭe jālavidyakkārellāṁ sāṣṭāṅgaṁ praṇamiccu nilattuvīṇu
Surah Ash-Shuara, Verse 46
قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷ prapañcanāthanil viśvasiccirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 47
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ
mūsāyuṭeyuṁ hāṟūnṟeyuṁ nāthanil.”
Surah Ash-Shuara, Verse 48
قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ
phaṟavēān paṟaññu: "ñān anuvādaṁ tarummumpe niṅṅaḷavanil viśvasiccuvennēā? tīrccayāyuṁ niṅṅaḷe jālavidya paṭhippicca niṅṅaḷuṭe talavanāṇivan. itinṟe phalaṁ ippēāḷtanne niṅṅaḷaṟiyuṁ. ñān niṅṅaḷuṭe kaikālukaḷ etirvaśaṅṅaḷil ninnāyi muṟiccukaḷayuṁ; tīrcca. niṅṅaḷeyeākke ñān kuriśil taṟakkuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 49
قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
avar paṟaññu: "virēādhamilla. ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe nāthanilēkk tiriccupēākunnavarāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 50
إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
phaṟavēānṟe anuyāyikaḷil ādyaṁ viśvasikkunnavar ñaṅṅaḷāṇ. atināl ñaṅṅaḷuṭe nāthan ñaṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷeākke peāṟuttutaraṇamenn ñaṅṅaḷ āgrahikkunnu.”
Surah Ash-Shuara, Verse 51
۞وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
mūsākku nāṁ bēādhanaṁ nalki: "enṟe dāsanmāreyuṁ kūṭṭi rātritanne puṟappeṭṭukeāḷḷuka. tīrccayāyuṁ avar niṅṅaḷe pintuṭaruṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 52
فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ
appēāḷ phaṟavēān āḷukaḷe orumiccukūṭṭān paṭṭaṇaṅṅaḷilēkk dūtanmāre ayaccu
Surah Ash-Shuara, Verse 53
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ
phaṟavēān paṟaññu: "tīrccayāyuṁ ivar ētānuṁ pēruṭe oru ceṟusaṅghamāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 54
وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ
avar nam'me vallāte kēāpākularākkiyirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 55
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ
tīrccayāyuṁ nāṁ saṅghaṭitarāṇ. ēṟe jāgrata pularttunnavaruṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 56
فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
aṅṅane nāmavare tēāṭṭaṅṅaḷilninnuṁ nīruṟavakaḷil ninnuṁ puṟattiṟakki
Surah Ash-Shuara, Verse 57
وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ
khajanāvukaḷil ninnuṁ mān'yamāya pārppiṭaṅṅaḷil ninnuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 58
كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
aṅṅaneyāṇ nāṁ ceyyuka. avayeākke israyēl makkaḷkku nāṁ avakāśappeṭuttikkeāṭukkukayuṁ ceytu
Surah Ash-Shuara, Verse 59
فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ
pinnīṭ prabhātavēḷayil ā janaṁ ivare pintuṭarnnu
Surah Ash-Shuara, Verse 60
فَلَمَّا تَرَـٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ
irusaṅghavuṁ parasparaṁ kaṇṭumuṭṭiyappēāḷ mūsāyuṭe anuyāyikaḷ paṟaññu: "uṟappāyuṁ nāmitā piṭikūṭappeṭān pēāvukayāṇ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 61
قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ
mūsa paṟaññu: "orikkalumilla. ennēāṭeāppaṁ enṟe nāthanuṇṭ. avan enikku rakṣāmārgaṁ kāṇiccutarikatanne ceyyuṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 62
فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ
appēāḷ mūsākku nāṁ bēādhanaṁ nalki: "nī ninṟe vaṭikeāṇṭ kaṭaline aṭikkuka.” atēāṭe kaṭal piḷarnnu. irupuṟavuṁ paṭukūṟṟan parvatampēāleyāyi
Surah Ash-Shuara, Verse 63
وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ
phaṟavēāneyuṁ saṅghatteyuṁ nāṁ atinṟe aṭuttetticcu
Surah Ash-Shuara, Verse 64
وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ
mūsāyeyuṁ addēhattēāṭeāppamuṇṭāyirunna ellāvareyuṁ nāṁ rakṣappeṭutti
Surah Ash-Shuara, Verse 65
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ
pinne maṟṟuḷḷavare veḷḷattilāḻttikkeānnu
Surah Ash-Shuara, Verse 66
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ itil valiya guṇapāṭhamuṇṭ. enniṭṭuṁ avarilēṟe pēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 67
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe nāthan ēṟe pratāpiyuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 68
وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ
ibṟāhīminṟe katha ivare vāyiccukēḷppikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 69
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ
addēhaṁ tanṟe pitāvinēāṭuṁ janatayēāṭuṁ cēādicca sandarbhaṁ: "niṅṅaḷ entineyāṇ pūjiccukeāṇṭirikkunnat?”
Surah Ash-Shuara, Verse 70
قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷ cila vigrahaṅṅaḷe pūjikkunnu. avaykk bhajanamirikkukayuṁ ceyyunnu.”
Surah Ash-Shuara, Verse 71
قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ
addēhaṁ cēādiccu: "niṅṅaḷ prārthikkumpēāḷ avayat kēḷkkumēā
Surah Ash-Shuara, Verse 72
أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ
alleṅkil niṅṅaḷkk ava valla upakāramēā upadravamēā varuttumēā?”
Surah Ash-Shuara, Verse 73
قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ
avar paṟaññu: "illa. ennāl ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷ avaye pūjikkunnatāyi ñaṅṅaḷ kaṇṭiṭṭuṇṭ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 74
قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ
addēhaṁ cēādiccu: " niṅṅaḷ pūjiccukeāṇṭirikkunnat entineyāṇenn niṅṅaḷ ālēāciccunēākkiyiṭṭuṇṭēā
Surah Ash-Shuara, Verse 75
أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ
niṅṅaḷuṁ niṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 76
فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
aṟiyuka: avareākkeyuṁ enṟe etirāḷikaḷāṇ. prapañcanāthaneāḻike
Surah Ash-Shuara, Verse 77
ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ
enne sr̥ṣṭiccavanāṇavan. enne nērvaḻiyilākkunnatuṁ avantanne
Surah Ash-Shuara, Verse 78
وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ
enikk annaṁ nalkunnatuṁ kuṭinīr tarunnatuṁ avanāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 79
وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ
rēāgambādhiccāl sukhappeṭuttunnatuṁ avan tanne
Surah Ash-Shuara, Verse 80
وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ
enne marippikkunnatuṁ pinne jīvippikkunnatuṁ avanāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 81
وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓـَٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ
pratiphalanāḷil enṟe pāpaṅṅaḷ peāṟuttutarumenn ñān pratīkṣayarppikkunnat avanilāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 82
رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّـٰلِحِينَ
enṟe nāthā, enikku nī yuktijñānaṁ nalkēṇamē. enne nī sajjanaṅṅaḷilpeṭuttēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 83
وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ
pinmuṟakkāril enikku nī salppēruṇṭākkēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 84
وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ
enne nī anugr̥hītamāya svargattinṟe avakāśikaḷil peṭuttēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 85
وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ
enṟe pitāvinu nī peāṟuttukeāṭukkēṇamē. sanśayamilla; addēhaṁ vaḻipiḻaccavantanne
Surah Ash-Shuara, Verse 86
وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ
janaṁ uyirtteḻunnēlkkunna nāḷil nīyenne apamānitanākkarutē
Surah Ash-Shuara, Verse 87
يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ
sampattēā santānaṅṅaḷēā oṭṭuṁ upakarikkātta dinamāṇat
Surah Ash-Shuara, Verse 88
إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ
kuṟṟamaṟṟa manas'sumāyi allāhuvinṟe sannidhiyil cennettiyavarkkeāḻike.”
Surah Ash-Shuara, Verse 89
وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ
ann bhaktanmārkk svargaṁ vaḷare aṭuttāyirikkuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 90
وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ
vaḻipiḻaccavaruṭe munnil narakaṁ veḷippeṭuttukayuṁ ceyyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 91
وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ
ann avarēāṭu cēādikkuṁ: "niṅṅaḷ pūjiccirunnavayellāṁ eviṭeppēāyi
Surah Ash-Shuara, Verse 92
مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ
allāhuvekkūṭāte; ava niṅṅaḷe sahāyikkunnuṇṭēā? ennalla; avaykk svayaṁ rakṣappeṭāneṅkiluṁ kaḻiyunnuṇṭēā?”
Surah Ash-Shuara, Verse 93
فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ
aṅṅane ā durmārgikaḷeyuṁ avaruṭe ārādhyareyuṁ atil mukhaṅkutti vīḻttuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 94
وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ
iblīsinṟe muḻuvan paṭayeyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 95
قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ
aviṭe avaran'yēān'yaṁ śaṇṭhakūṭikkeāṇṭirikkuṁ. annēraṁ ā durmārgikaḷ paṟayuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 96
تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ
allāhuvāṇ satyaṁ? ñaṅṅaḷ vyaktamāya vaḻikēṭil tanneyāyirunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 97
إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
ñaṅṅaḷ niṅṅaḷe prapañcanāthann tulyarākkiyappēāḷ
Surah Ash-Shuara, Verse 98
وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ
ñaṅṅaḷe vaḻiteṟṟiccat ā kuṟṟavāḷikaḷallātārumalla
Surah Ash-Shuara, Verse 99
فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ
ippēāḷ ñaṅṅaḷkk śipārśakarāyi ārumilla
Surah Ash-Shuara, Verse 100
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ
uṟṟamitravumilla
Surah Ash-Shuara, Verse 101
فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
atināl ñaṅṅaḷkkeānn tiriccupēākān kaḻiññirunneṅkil! appēāḷ uṟappāyuṁ ñaṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷiluḷppeṭumāyirunnu!”
Surah Ash-Shuara, Verse 102
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ itil janaṅṅaḷkk guṇapāṭhamuṇṭ. enniṭṭuṁ avarilēṟe pēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 103
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe nāthan tanneyāṇ pratāpiyuṁ parama kāruṇikanuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 104
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
nūhinṟe janata daivadūtanmāre taḷḷippaṟaññu
Surah Ash-Shuara, Verse 105
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avaruṭe sahēādaran nūh avarēāṭiṅṅane paṟañña sandarbhaṁ: "niṅṅaḷ bhaktipularttunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 106
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
sanśayaṁ vēṇṭa; ñān niṅṅaḷilēkkuḷḷa viśvastanāya daivadūtanāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 107
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. enne anusarikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 108
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril ñān niṅṅaḷēāṭeāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla. enikkuḷḷa pratiphalaṁ prapañcanāthanṟe vaśamāṇuḷḷat
Surah Ash-Shuara, Verse 109
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. enne anusarikkuka.”
Surah Ash-Shuara, Verse 110
۞قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ
avar paṟaññu: "ninne pinpaṟṟiyavareākke tāṇavibhāgattil peṭṭavarāṇallēā. pinne ñaṅṅaḷkkeṅṅane ninnil viśvasikkānākuṁ?”
Surah Ash-Shuara, Verse 111
قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
addēhaṁ paṟaññu: "avar ceytukeāṇṭirikkunnatineppaṟṟi enikkentaṟiyāṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 112
إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ
avaruṭe vicāraṇa enṟe nāthanṟe mātraṁ cumatalayatre. niṅṅaḷ bēādhamuḷḷavareṅkil atēārkkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 113
وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
satyaviśvāsikaḷe ñānentāyāluṁ āṭṭiyakaṟṟukayilla
Surah Ash-Shuara, Verse 114
إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ
ñān vyaktamāya munnaṟiyippukāran mātramāṇ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 115
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ
avar paṟaññu: "nūhē, nīyitu nirttunnilleṅkil niścayamāyuṁ ninne eṟiññukeāllukatanne ceyyuṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 116
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ
nūh paṟaññu: "enṟe nāthā, tīrccayāyuṁ enṟe janata enne taḷḷippaṟaññirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 117
فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
atināl enikkuṁ avarkkumiṭayil nīyeāru nirṇāyaka tīrumānameṭukkēṇamē. enneyuṁ enṟe kūṭeyuḷḷa satyaviśvāsikaḷeyuṁ rakṣappeṭuttēṇamē.”
Surah Ash-Shuara, Verse 118
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ
appēāḷ addēhatteyuṁ addēhattēāṭeāppamuḷḷavareyuṁ tiṅṅiniṟañña oru kappalil nāṁ rakṣappeṭutti
Surah Ash-Shuara, Verse 119
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ
pinne atinuśēṣaṁ bākkiyuḷḷavareyeākke veḷḷattil mukkiyāḻtti
Surah Ash-Shuara, Verse 120
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atil janaṅṅaḷkkeāru dr̥ṣṭāntamuṇṭ. enniṭṭuṁ avarilēṟe pēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 121
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
niścayaṁ ninṟe nāthan tanneyāṇ pratāpavānuṁ paramakāruṇikanuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 122
كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
ād samudāyaṁ daivadūtanmāre taḷḷippaṟaññu
Surah Ash-Shuara, Verse 123
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avaruṭe sahēādaran hūd avarēāṭu paṟaññatēārkkuka: "niṅṅaḷ bhaktarāvunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 124
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷilēkkuḷḷa viśvastanāya daivadūtanāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 125
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuvēāṭ bhaktipularttuka. enne anusarikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 126
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril ñān niṅṅaḷēāṭeāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla. enikkuḷḷa pratiphalaṁ prapañcanāthanṟe vaśamāṇuḷḷat
Surah Ash-Shuara, Verse 127
أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ
veṟute peāṅṅaccaṁ kāṭṭānāyi niṅṅaḷ ellā kunninmukaḷiluṁ smārakasedhaṅṅaḷ keṭṭippeākkukayāṇēā
Surah Ash-Shuara, Verse 128
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ
niṅṅaḷkk ekkālavuṁ pārkkānennapēāle paṭukūṟṟan keāṭṭāraṅṅaḷ paṭuttuyarttukayāṇēā
Surah Ash-Shuara, Verse 129
وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ
niṅṅaḷ āreyeṅkiluṁ piṭikūṭiyāl vaḷare krūramāyāṇ balaprayēāgaṁ naṭattunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 130
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. enne anusarikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 131
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ
allāhu niṅṅaḷe sahāyiccateṅṅaneyellāmenn niṅṅaḷkku nannāyaṟiyāmallēā. atināl niṅṅaḷ avanēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka
Surah Ash-Shuara, Verse 132
أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ
kannukālikaḷeyuṁ makkaḷeyuṁ nalki avan niṅṅaḷe sahāyiccu
Surah Ash-Shuara, Verse 133
وَجَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ
tēāṭṭaṅṅaḷuṁ aruvikaḷuṁ tannu
Surah Ash-Shuara, Verse 134
إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
bhayaṅkaramāya orunāḷile śikṣa niṅṅaḷkku vannettumenn ñān bhayappeṭunnu.”
Surah Ash-Shuara, Verse 135
قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ
avar paṟaññu: "nī upadēśikkunnatuṁ upadēśikkātirikkunnatuṁ ñaṅṅaḷkk orēpēāleyāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 136
إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ
ñaṅṅaḷ ī ceyyunnateākke pūrvikaruṭe pativil peṭṭatāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 137
وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ
ñaṅṅaḷ śikṣikkappeṭunnavaralla.”
Surah Ash-Shuara, Verse 138
فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
aṅṅane avaraddēhatte taḷḷippaṟaññu. atināl nāmavare naśippiccu. tīrccayāyuṁ atileāru dr̥ṣṭāntamuṇṭ. enniṭṭuṁ avarilēṟeppēruṁ viśvāsikaḷāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 139
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
niścayaṁ ninṟe nāthan ēṟe pratāpiyuṁ paramadayāluvumāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 140
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
samūd samudāyaṁ daivadūtanmāre taḷḷippaṟaññu
Surah Ash-Shuara, Verse 141
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avaruṭe sahēādaran svālih avarēāṭ cēādicca sandarbhaṁ: "niṅṅaḷ bhaktarāvunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 142
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷilēkkayakkappeṭṭa viśvastanāya daivadūtanāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 143
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ daivabhaktarāvuka. enne anusarikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 144
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril ñān niṅṅaḷēāṭeāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla. enikkuḷḷa pratiphalaṁ prapañcanāthanil ninn mātramāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 145
أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ
allā, iviṭe ikkāṇunnatileākke nirbhayamāyi yathēṣṭaṁ viharikkān niṅṅaḷe viṭṭēkkumennāṇēā niṅṅaḷ karutunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 146
فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
atāyat ī tēāṭṭaṅṅaḷiluṁ aruvikaḷiluṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 147
وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ
vayalukaḷiluṁ pākamāya paḻakkulakaḷ niṟañña īntappanattēāppukaḷiluṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 148
وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ
niṅṅaḷ ārbhāṭapriyarāyi parvataṅṅaḷ turann vīṭukaḷuṇṭākkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 149
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
niṅṅaḷ daivabhaktarāvuka. enne anusarikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 150
وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
atikramikaḷuṭe ājñakaḷ anusarikkarut
Surah Ash-Shuara, Verse 151
ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ
bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkunnavarāṇavar. oruvidha sanskaraṇavuṁ varuttāttavaruṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 152
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ
avar paṟaññu: "nī māraṇaṁ bādhiccavan tanne
Surah Ash-Shuara, Verse 153
مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
nī ñaṅṅaḷeppēāluḷḷa oru manuṣyanallātārumalla. atināl nī enteṅkiluṁ aṭayāḷaṁ keāṇṭuvarika. nī satyavādiyeṅkil!”
Surah Ash-Shuara, Verse 154
قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
addēhaṁ paṟaññu: "itā oreāṭṭakaṁ. niścita divasaṁ atinu veḷḷaṁ kuṭikkān avasaramuṇṭ. niṅṅaḷkkuṁ oravasaramuṇṭ
Surah Ash-Shuara, Verse 155
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
niṅṅaḷ atine oru nilakkuṁ drēāhikkarut. aṅṅane ceytāl oru bhayaṅkara nāḷile śikṣa niṅṅaḷe piṭikūṭuṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 156
فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ
ennāl avaratine kaśāpp ceytu. aṅṅane avar kaṭutta duḥkhattinirayāyi
Surah Ash-Shuara, Verse 157
فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
atēāṭe munnaṟiyipp nalkappeṭṭa śikṣa avare piṭikūṭi. tīrccayāyuṁ atileāru dr̥ṣṭāntamuṇṭ. enniṭṭuṁ avarilēṟe ppēruṁ viśvāsikaḷāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 158
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
niścayaṁ ninṟe nāthan ēṟe pratāpiyuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 159
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
lūtvinṟe janata daivadūtanmāre taḷḷippaṟaññu
Surah Ash-Shuara, Verse 160
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avaruṭe sahēādaran lūtv avarēāṭu cēādicca sandarbhaṁ: "niṅṅaḷ bhaktarāvunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 161
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkkuḷḷa viśvastanāya daivadūtanāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 162
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ daivabhaktarāvuka. enne anusarikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 163
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril ñān niṅṅaḷēāṭeāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla. enikkuḷḷa pratiphalaṁ prapañcanāthanṟe vaśamāṇuḷḷat
Surah Ash-Shuara, Verse 164
أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
mālēākaril kāmaśamanattin vēṇṭi niṅṅaḷ puruṣanmāre samīpikkukayāṇēā
Surah Ash-Shuara, Verse 165
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ
niṅṅaḷuṭe nāthan niṅṅaḷkkāyi sr̥ṣṭiccutanna niṅṅaḷuṭe iṇakaḷe upēkṣikkukayuṁ? niṅṅaḷ paridhiviṭṭa janantanne.”
Surah Ash-Shuara, Verse 166
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ
avar paṟaññu: "lūtvē, nī it nirttunnilleṅkil ñaṅṅaḷuṭe nāṭṭilninn puṟattākkappeṭunnavaril nīyumuṇṭākuṁ.”
Surah Ash-Shuara, Verse 167
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ
addēhaṁ paṟaññu: "ñān niṅṅaḷuṭe ittaraṁ ceytikaḷe veṟukkunna kūṭṭattilāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 168
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ
enṟe nāthā! nī enneyuṁ enṟe kuṭumbatteyuṁ ivar ī ceytukeāṇṭirikkunnatilninn rakṣikkēṇamē.”
Surah Ash-Shuara, Verse 169
فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ
avasānaṁ addēhatteyuṁ addēhattinṟe kuṭumbatteyuṁ nāṁ rakṣiccu
Surah Ash-Shuara, Verse 170
إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ
pintininna oru kiḻaviye oḻike
Surah Ash-Shuara, Verse 171
ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ
pinnīṭ maṟṟuḷḷavare nāṁ takartt nāmāvaśēṣamākki
Surah Ash-Shuara, Verse 172
وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ
avaruṭemēl nāṁ orutaraṁ maḻa vīḻtti. tākkīt nalkappeṭṭavarkk kiṭṭiya ā maḻa etra bhīkaraṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 173
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atileāru dr̥ṣṭāntamuṇṭ. enniṭṭuṁ avarilēṟeppēruṁ viśvāsikaḷāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 174
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
sanśayamilla, ninṟe nāthan ēṟe pratāpiyuṁ paramadayāluvuṁ tanne
Surah Ash-Shuara, Verse 175
كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
“aikka” nivāsikaḷ daivadūtanmāre taḷḷippaṟaññu
Surah Ash-Shuara, Verse 176
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
śu'aib avarēāṭu cēādicca sandarbhaṁ: "niṅṅaḷ daivattēāṭu bhaktipularttunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 177
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
ñān niṅṅaḷilēkk niyēāgitanāya viśvastanāya daivadūtanāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 178
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ daivabhaktarāvuka. enne anusarikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 179
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril ñān niṅṅaḷēāṭ oru pratiphalavuṁ āvaśyappeṭunnilla. enikkuḷḷa pratiphalaṁ prapañcanāthanṟe vaśaṁ mātramāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 180
۞أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ
niṅṅaḷ aḷavil tikavuvaruttuka. aḷavil kuṟavuvaruttunnavaril peṭṭupēākarut
Surah Ash-Shuara, Verse 181
وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ
kr̥tyatayuḷḷa tulāsukaḷil tūkkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 182
وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ
janaṅṅaḷkk avaruṭe carakkukaḷil kuṟavuvaruttarut. nāṭṭil kuḻappakkārāyi viharikkarut
Surah Ash-Shuara, Verse 183
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ
niṅṅaḷeyuṁ muntalamuṟakaḷeyuṁ sr̥ṣṭicca allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka.”
Surah Ash-Shuara, Verse 184
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ
avar paṟaññu: "nī māraṇaṁ bādhicca oruttan mātramāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 185
وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
nī ñaṅṅaḷeppēāluḷḷa oru manuṣyanallātārumalla. kaḷḷaṁ paṟayunnavanāyāṇ ninne ñaṅṅaḷ karutunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 186
فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
ākāśattinṟe cila kaṣaṇaṅṅaḷ ñaṅṅaḷkkumēl vīḻttuka, nī satyavādiyeṅkil.”
Surah Ash-Shuara, Verse 187
قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ
addēhaṁ paṟaññu: "niṅṅaḷ ceyyunnatineppaṟṟi nannāyaṟiyunnavanāṇ enṟe nāthan.”
Surah Ash-Shuara, Verse 188
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ
aṅṅane avaraddēhatte taḷḷippaṟaññu. atināl kārmēghaṁ kuṭapiṭicca nāḷinṟe śikṣa avare piṭikūṭi. bhayaṅkaramāya oru nāḷinṟe śikṣa tanneyāyirunnu at
Surah Ash-Shuara, Verse 189
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atileāru dr̥ṣṭāntamuṇṭ. enniṭṭuṁ avarilēṟe pēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 190
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
niścayaṁ, ninṟe nāthan ēṟe pratāpiyuṁ paramadayāluvumāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 191
وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
tīrccayāyuṁ it prapañcanāthanil ninn avatariccukiṭṭiyatāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 192
نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ
viśvastanāya ātmāvāṇ atumāyi iṟaṅṅiyat
Surah Ash-Shuara, Verse 193
عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ
ninṟe hr̥dayattilāṇitiṟakkittannat. nī tākkītu nalkunnavariluḷppeṭān
Surah Ash-Shuara, Verse 194
بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ
teḷiñña aṟabibhāṣayilāṇit
Surah Ash-Shuara, Verse 195
وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ
pūrvikaruṭe vēdapustakaṅṅaḷiluṁ ituṇṭ
Surah Ash-Shuara, Verse 196
أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَـٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
israyēl makkaḷile paṇḍitanmārkk ataṟiyāṁ ennatutanne ivarkk oru dr̥ṣṭāntamallē
Surah Ash-Shuara, Verse 197
وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ
nāmit anaṟabikaḷil ārkkeṅkilumāṇ iṟakkikkeāṭuttatenn karutuka
Surah Ash-Shuara, Verse 198
فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ
aṅṅane ayāḷat avare vāyiccukēḷppiccuvennuṁ; ennāluṁ avaritil viśvasikkumāyirunnilla
Surah Ash-Shuara, Verse 199
كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
avvidhaṁ nāmitine kuṟṟavāḷikaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷil kaṭattiviṭṭirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 200
لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
nēāvēṟiyaśikṣa kāṇunvare avaritil viśvasikkukayilla
Surah Ash-Shuara, Verse 201
فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
avaraṟiyātta nēratt vaḷare peṭṭennāyirikkuṁ atavaril vannettuka
Surah Ash-Shuara, Verse 202
فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ
appēāḻavar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷkkeārittiri avadhi kiṭṭumēā?”
Surah Ash-Shuara, Verse 203
أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ
enniṭṭuṁ ikkūṭṭar nam'muṭe śikṣa kiṭṭānāṇēā itra dhr̥tikūṭṭunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 204
أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ
nī cinticcunēākkiyēā: nāṁ avarkk keāllaṅṅaḷēāḷaṁ kaḻiyān āvaśyamāya sukhasekaryaṅṅaḷ nalkiyennuvekkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 205
ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ
pinnīṭ avarkk munnaṟiyipp nalkikkeāṇṭirikkunna śikṣa avaril vannettiyennuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 206
مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ
ennāluṁ avarkku sukhiccukaḻiyān nalkiya sekaryaṁ avarkkeāṭṭuṁ upakarikkumāyirunnilla
Surah Ash-Shuara, Verse 207
وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
munnaṟiyippukārane ayacciṭṭallāte oru nāṭineyuṁ nāṁ naśippicciṭṭilla
Surah Ash-Shuara, Verse 208
ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
avare udbēādhippikkānāṇit. nāṁ ārēāṭuṁ oṭṭuṁ atikramaṁ kāṇikkunnavanalla
Surah Ash-Shuara, Verse 209
وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ
ī khur'ān iṟakkikkeāṇṭuvannat piśācukkaḷalla
Surah Ash-Shuara, Verse 210
وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ
atavarkku cērnnatalla. avarkkateāṭṭu sādhyavumalla
Surah Ash-Shuara, Verse 211
إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ
avarit kēḷkkunnatil ninnupēāluṁ akaṟṟinirttappeṭṭavarāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 212
فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ
atināl allāhuvēāṭeāppaṁ maṟṟeāru daivatteyuṁ nī viḷiccuprārthikkarut. aṅṅane ceytāl nīyuṁ śikṣārharilpeṭuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 213
وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ
nī ninṟe aṭuttabandhukkaḷkk munnaṟiyipp nalkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 214
وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
ninne pinpaṟṟiya satyaviśvāsikaḷkk ninṟe ciṟak tāḻttikkeāṭukkukayuṁ ceyyuka
Surah Ash-Shuara, Verse 215
فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ
athavā, avar ninne dhikkarikkukayāṇeṅkil paṟayuka: "niṅṅaḷ ceyyunnatineānnuṁ ñānuttaravādiyalla.”
Surah Ash-Shuara, Verse 216
وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ
pratāpiyuṁ dayāparanumāya allāhuvil bharamēlpikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 217
ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ
nī ninnu prārthikkunnēratt ninne kāṇunnavanāṇavan
Surah Ash-Shuara, Verse 218
وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّـٰجِدِينَ
sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkunnavaril ninṟe calanaṅṅaḷ kāṇunnavanuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 219
إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
tīrccayāyuṁ avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 220
هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ
piśācukkaḷ vanniṟaṅṅunnat ārilāṇenn nāṁ niṅṅaḷe aṟiyiccutaraṭṭeyēā
Surah Ash-Shuara, Verse 221
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ
tani nuṇayanmāruṁ kuṟṟavāḷikaḷumāya ellāvarilumāṇ piśāc vanniṟaṅṅunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 222
يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ
avar piśācukkaḷuṭe vākkukaḷ kātēārtt kēḷkkunnu. avarilēṟeppēruṁ kaḷḷampaṟayunnavarāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 223
وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ
vaḻipiḻaccavarāṇ kavikaḷe pinpaṟṟunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 224
أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ
nī kāṇunnillē; avar sakala tāḻvarakaḷiluṁ alaññutiriyunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 225
وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ
taṅṅaḷ ceyyāttat paṟayunnatuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 226
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ daivatte dhārāḷamāyi smarikkukayuṁ taṅṅaḷ akramikkappeṭṭaśēṣaṁ atine nēriṭuka mātraṁ ceytavarumeāḻike. atikramikaḷ aṭuttutanne aṟiyuṁ, taṅṅaḷ māṟimaṟiññ ēteāru pariṇatiyilāṇ ettukayenn
Surah Ash-Shuara, Verse 227