Surah An-Naml - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
طسٓۚ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡقُرۡءَانِ وَكِتَابٖ مُّبِينٍ
tvā-sīn. it khur'ānṟeyuṁ suvyaktamāya vēdapustakattinṟeyuṁ vacanaṅṅaḷāṇ
Surah An-Naml, Verse 1
هُدٗى وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِينَ
satyaviśvāsikaḷkk nērvaḻi kāṇikkunnatuṁ śubhavārtta aṟiyikkunnatumāṇ
Surah An-Naml, Verse 2
ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ يُوقِنُونَ
avar namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkunnavaruṁ sakātt nalkunnavarumāṇ. paralēākattil aṭiyuṟaccuviśvasikkunnavaruṁ
Surah An-Naml, Verse 3
إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمۡ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَهُمۡ يَعۡمَهُونَ
paralēākattil viśvasikkāttavarkku nāṁ avaruṭe ceytikaḷ cētēāharamāyi tēānnippikkunnu. aṅṅane avar vibhrāntarāyi uḻaṟinaṭakkunnu
Surah An-Naml, Verse 4
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَهُمۡ سُوٓءُ ٱلۡعَذَابِ وَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ هُمُ ٱلۡأَخۡسَرُونَ
avarkkāṇ keāṭiya śikṣayuḷḷat. paralēākatt paṟṟe parājayappeṭunnavaruṁ avar tanne
Surah An-Naml, Verse 5
وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى ٱلۡقُرۡءَانَ مِن لَّدُنۡ حَكِيمٍ عَلِيمٍ
niścayaṁ; yuktijñanuṁ sarvajñanumāyavanil ninnāṇ nī ī khur'ān svīkariccukeāṇṭirikkunnat
Surah An-Naml, Verse 6
إِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِأَهۡلِهِۦٓ إِنِّيٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا سَـَٔاتِيكُم مِّنۡهَا بِخَبَرٍ أَوۡ ءَاتِيكُم بِشِهَابٖ قَبَسٖ لَّعَلَّكُمۡ تَصۡطَلُونَ
mūsa tanṟe kuṭumbattēāṭupaṟañña sandarbhaṁ: "tīrccayāyuṁ ñān tī kāṇunnuṇṭ. ñānaviṭeninn valla vivaravumāyi varāṁ. alleṅkil tīnāḷaṁ keāḷutti niṅṅaḷkketticcutarāṁ. niṅṅaḷkk tīkkāyāmallēā.”
Surah An-Naml, Verse 7
فَلَمَّا جَآءَهَا نُودِيَ أَنۢ بُورِكَ مَن فِي ٱلنَّارِ وَمَنۡ حَوۡلَهَا وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
aṅṅane addēhaṁ atinaṭuttucennu. appēāḷ iṅṅaneyeāru viḷambaraṁ kēṭṭu: "tīyiluḷḷavaruṁ atinṟe cuṟṟumuḷḷavaruṁ ēṟe anugr̥hītarāṇ. prapañcanāthanāya allāhu etra pariśud'dhan
Surah An-Naml, Verse 8
يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّهُۥٓ أَنَا ٱللَّهُ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
ō mūsā; niścayaṁ, ñān allāhuvāṇ. pratāpiyuṁ yuktijñanuṁ
Surah An-Naml, Verse 9
وَأَلۡقِ عَصَاكَۚ فَلَمَّا رَءَاهَا تَهۡتَزُّ كَأَنَّهَا جَآنّٞ وَلَّىٰ مُدۡبِرٗا وَلَمۡ يُعَقِّبۡۚ يَٰمُوسَىٰ لَا تَخَفۡ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ ٱلۡمُرۡسَلُونَ
ninṟe vaṭi tāḻeyiṭū.” aṅṅane ateāru pāmpineppēāle puḷayān tuṭaṅṅi. itukaṇṭappēāḷ mūsa pintiriññēāṭi. tiriññunēākkiyatupēālumilla. allāhu paṟaññu: "mūsā, pēṭikkēṇṭa. enṟe aṭutt daivadūtanmār bhayappeṭāṟilla
Surah An-Naml, Verse 10
إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسۡنَۢا بَعۡدَ سُوٓءٖ فَإِنِّي غَفُورٞ رَّحِيمٞ
atikramaṁ pravartticcavareāḻike. pinne tinmakku piṟake pakaraṁ nanma keāṇṭuvarikayāṇeṅkil; ñān ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvuṁ tanne
Surah An-Naml, Verse 11
وَأَدۡخِلۡ يَدَكَ فِي جَيۡبِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوٓءٖۖ فِي تِسۡعِ ءَايَٰتٍ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَقَوۡمِهِۦٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
nī ninṟe kai kuppāyattinṟe māṟinuḷḷil tirukivekkuka. ennāl n'yūnatayeāṭṭumillāttavidhaṁ tiḷakkamuḷḷatāyi atu puṟattuvaruṁ. phaṟavēānṟeyuṁ avanṟe janatayuṭeyuṁ aṭukkalēkkuḷḷa ompatu dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil peṭṭatāṇiva. tīrccayāyuṁ avar tem'māṭikaḷāya janamāṇ.”
Surah An-Naml, Verse 12
فَلَمَّا جَآءَتۡهُمۡ ءَايَٰتُنَا مُبۡصِرَةٗ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٞ
aṅṅane kaṇṇu tuṟappikkānpēānna nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ avarkku vannettiyappēāḷ avar paṟaññu: "itu vaḷare prakaṭamāya jālavidya tanne.”
Surah An-Naml, Verse 13
وَجَحَدُواْ بِهَا وَٱسۡتَيۡقَنَتۡهَآ أَنفُسُهُمۡ ظُلۡمٗا وَعُلُوّٗاۚ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
avaruṭe manas'sukaḷkk ā dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ nannāyi bēādhyamāyirunnu. enniṭṭuṁ akramavuṁ ahaṅkāravuṁ kāraṇaṁ avar'avaye taḷḷippaṟaññu. nēākkū; ā nāśakārikaḷuṭe oṭukkaṁ evvidhamāyirunnuvenn
Surah An-Naml, Verse 14
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ عِلۡمٗاۖ وَقَالَا ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٖ مِّنۡ عِبَادِهِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
dāvūdinuṁ sulaimānnuṁ nāṁ jñānaṁ nalki. avariruvaruṁ paṟaññu: "viśvāsikaḷāya tanṟe dāsanmāril maṟṟupalarekkāḷuṁ ñaṅṅaḷkku śrēṣṭhata nalkiya allāhuvināṇ sarvastutiyuṁ
Surah An-Naml, Verse 15
وَوَرِثَ سُلَيۡمَٰنُ دَاوُۥدَۖ وَقَالَ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ عُلِّمۡنَا مَنطِقَ ٱلطَّيۡرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيۡءٍۖ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡمُبِينُ
sulaimān dāvūdinṟe anantarāvakāśiyāyi. addēhaṁ paṟaññu: "janaṅṅaḷē, pakṣikaḷuṭe bhāṣa nam'me paṭhippiccirikkunnu. āvaśyamāya ellāṁ namukk nalkiyirikkunnu. itutanneyāṇ pratyakṣamāya divyānugrahaṁ.”
Surah An-Naml, Verse 16
وَحُشِرَ لِسُلَيۡمَٰنَ جُنُودُهُۥ مِنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ وَٱلطَّيۡرِ فَهُمۡ يُوزَعُونَ
sulaimānnuvēṇṭi manuṣyarileyuṁ jinnukaḷileyuṁ pakṣikaḷileyuṁ tanṟe sain'yaṅṅaḷe saṅghaṭippiccu. enniṭṭavaye yathāvidhi kramīkariccu
Surah An-Naml, Verse 17
حَتَّىٰٓ إِذَآ أَتَوۡاْ عَلَىٰ وَادِ ٱلنَّمۡلِ قَالَتۡ نَمۡلَةٞ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّمۡلُ ٱدۡخُلُواْ مَسَٰكِنَكُمۡ لَا يَحۡطِمَنَّكُمۡ سُلَيۡمَٰنُ وَجُنُودُهُۥ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
aṅṅane avarellāṁ uṟumpukaḷuṭe tāḻvarayiletti. appēāḷ oruṟump paṟaññu: "hē, uṟumpukaḷē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe māḷaṅṅaḷil pravēśiccukeāḷḷuka. sulaimānuṁ sain'yavuṁ avaraṟiyāte niṅṅaḷe cavuṭṭittēccukaḷayāniṭavarātirikkaṭṭe.”
Surah An-Naml, Verse 18
فَتَبَسَّمَ ضَاحِكٗا مِّن قَوۡلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوۡزِعۡنِيٓ أَنۡ أَشۡكُرَ نِعۡمَتَكَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَيَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَدۡخِلۡنِي بِرَحۡمَتِكَ فِي عِبَادِكَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
atinṟe vākkukēṭṭ sulaimān mandahasiccu. addēhaṁ paṟaññu: "enṟe nāthā, enikkuṁ enṟe mātāpitākkaḷkkuṁ nī ceytutanna anugrahaṅṅaḷkk nandi kāṇikkānuṁ ninakkiṣṭappeṭṭa salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkānuṁ enikku nī avasaramēkēṇamē. ninṟe anugrahattāl saccaritarāya ninṟe dāsanmāril enikkuṁ nī iṭaṁ nalkēṇamē.”
Surah An-Naml, Verse 19
وَتَفَقَّدَ ٱلطَّيۡرَ فَقَالَ مَالِيَ لَآ أَرَى ٱلۡهُدۡهُدَ أَمۡ كَانَ مِنَ ٱلۡغَآئِبِينَ
sulaimān pakṣikaḷe pariśēādhiccu. appēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "itentupaṟṟi? ā maraṅkeāttiye ñān kāṇunnillallēā. at eviṭeyeṅkiluṁ apratyakṣamāyēā
Surah An-Naml, Verse 20
لَأُعَذِّبَنَّهُۥ عَذَابٗا شَدِيدًا أَوۡ لَأَاْذۡبَحَنَّهُۥٓ أَوۡ لَيَأۡتِيَنِّي بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
atine ñān kaṭhinamāyi śikṣikkuṁ. alleṅkil aṟuttukaḷayuṁ. atumalleṅkil vyaktamāya valla n'yāyavuṁ atenikku samarppikkaṇaṁ.”
Surah An-Naml, Verse 21
فَمَكَثَ غَيۡرَ بَعِيدٖ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمۡ تُحِطۡ بِهِۦ وَجِئۡتُكَ مِن سَبَإِۭ بِنَبَإٖ يَقِينٍ
ennāl ēṟekkaḻiyummumpe atetticcērnnu. appēāḷ atu paṟaññu: "aṅṅaykkaṟiyātta cila kāryaṅṅaḷ ñān sūkṣmamāyi manas'silākkiyirikkunnu. "saba'il ninn uṟappuḷḷa cila vārttakaḷumāyāṇ ñān vannirikkunnat
Surah An-Naml, Verse 22
إِنِّي وَجَدتُّ ٱمۡرَأَةٗ تَمۡلِكُهُمۡ وَأُوتِيَتۡ مِن كُلِّ شَيۡءٖ وَلَهَا عَرۡشٌ عَظِيمٞ
ñān aviṭe oru strīye kaṇṭu. avarāṇ annāṭṭukāre bharikkunnat. avarkk sakala sekaryaṅṅaḷuṁ aviṭeyuṇṭ. gambhīramāya oru sinhāsanavuṁ
Surah An-Naml, Verse 23
وَجَدتُّهَا وَقَوۡمَهَا يَسۡجُدُونَ لِلشَّمۡسِ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَصَدَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّبِيلِ فَهُمۡ لَا يَهۡتَدُونَ
avaruṁ avaruṭe janatayuṁ allāhuvinu puṟame sūryane sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkunnatāyi ñān kaṇṭu.” piśāc avarkk taṅṅaḷuṭe ceytikaḷāke cētēāharaṅṅaḷāyi tēānnippiccirikkunnu. avan avare nērvaḻiyil ninn taṭaññu. atinālavar nērvaḻi prāpikkunnilla
Surah An-Naml, Verse 24
أَلَّاۤ يَسۡجُدُواْۤ لِلَّهِ ٱلَّذِي يُخۡرِجُ ٱلۡخَبۡءَ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَيَعۡلَمُ مَا تُخۡفُونَ وَمَا تُعۡلِنُونَ
ākāśabhūmikaḷil maṟaññukiṭakkunnavaye puṟattukeāṇṭuvarikayuṁ niṅṅaḷ maṟaccuvekkunnatuṁ veḷippeṭuttunnatumāya ellāṁ aṟiyukayuṁ ceyyunna allāhuvin sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkātirikkānāṇ piśāc at ceytat
Surah An-Naml, Verse 25
ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡعَظِيمِ۩
allāhu, avanallāte daivamilla. atimahattāya sinhāsanattinṟe adhipanāṇavan
Surah An-Naml, Verse 26
۞قَالَ سَنَنظُرُ أَصَدَقۡتَ أَمۡ كُنتَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
sulaimān paṟaññu: "nāmeānnu nēākkaṭṭe; nī paṟaññat satyamāṇēā; atalla nī kaḷḷaṁ paṟayunnavaril peṭṭavanāṇēā enn
Surah An-Naml, Verse 27
ٱذۡهَب بِّكِتَٰبِي هَٰذَا فَأَلۡقِهۡ إِلَيۡهِمۡ ثُمَّ تَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَٱنظُرۡ مَاذَا يَرۡجِعُونَ
nī enṟe ī eḻuttukeāṇṭupēāyi avarkkiṭṭukeāṭukkuka. pinne avarilninn māṟinilkkuka. enniṭṭ avarentu maṟupaṭiyāṇ tarunnatenn nēākkuka.”
Surah An-Naml, Verse 28
قَالَتۡ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَؤُاْ إِنِّيٓ أُلۡقِيَ إِلَيَّ كِتَٰبٞ كَرِيمٌ
ā rājñi paṟaññu: "allayēā nētākkaḷē, mān'yamāya oreḻutt enikkitā vannettiyirikkunnu
Surah An-Naml, Verse 29
إِنَّهُۥ مِن سُلَيۡمَٰنَ وَإِنَّهُۥ بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
at sulaimānil ninnuḷḷatāṇ. paramakāruṇikanuṁ dayāparanumāya allāhuvinṟe nāmattil ārambhikkunnatuṁ
Surah An-Naml, Verse 30
أَلَّا تَعۡلُواْ عَلَيَّ وَأۡتُونِي مُسۡلِمِينَ
atiluḷḷatitāṇ: niṅṅaḷ enikketire dhikkāraṁ kāṇikkarut. musliṅkaḷāyi enṟe aṭuttuvarikayuṁ vēṇaṁ.”
Surah An-Naml, Verse 31
قَالَتۡ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَؤُاْ أَفۡتُونِي فِيٓ أَمۡرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمۡرًا حَتَّىٰ تَشۡهَدُونِ
rājñi paṟaññu: "allayēā nētākkaḷē, ikkāryattil niṅṅaḷenikk āvaśyamāya nirdēśaṁ tarika. niṅṅaḷekkūṭāte oru kāryavuṁ khaṇḍitamāyi tīrumānikkunnavaḷallallēā ñān.”
Surah An-Naml, Verse 32
قَالُواْ نَحۡنُ أُوْلُواْ قُوَّةٖ وَأُوْلُواْ بَأۡسٖ شَدِيدٖ وَٱلۡأَمۡرُ إِلَيۡكِ فَٱنظُرِي مَاذَا تَأۡمُرِينَ
avar paṟaññu: "nāmippēāḷ prabalaruṁ parākramaśālikaḷumāṇallēā. ini tīrumānaṁ aṅṅayuṭētutanne. atināl entu kalpikkaṇamenn aṅṅutanne ālēāciccunēākkuka.”
Surah An-Naml, Verse 33
قَالَتۡ إِنَّ ٱلۡمُلُوكَ إِذَا دَخَلُواْ قَرۡيَةً أَفۡسَدُوهَا وَجَعَلُوٓاْ أَعِزَّةَ أَهۡلِهَآ أَذِلَّةٗۚ وَكَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ
rājñi paṟaññu: "rājākkanmār oru nāṭṭil pravēśiccāl avaraviṭaṁ naśippikkuṁ. aviṭattukārile antas'suḷḷavare apamānitarākkuṁ. aṅṅaneyāṇ avar ceyyāṟuḷḷat
Surah An-Naml, Verse 34
وَإِنِّي مُرۡسِلَةٌ إِلَيۡهِم بِهَدِيَّةٖ فَنَاظِرَةُۢ بِمَ يَرۡجِعُ ٱلۡمُرۡسَلُونَ
ñān avarkk oru pāritēāṣikaṁ keāṭuttayakkaṭṭe. enniṭṭ nam'muṭe dūtanmār entu maṟupaṭiyumāyāṇ maṭaṅṅivarunnatenn nēākkāṁ.”
Surah An-Naml, Verse 35
فَلَمَّا جَآءَ سُلَيۡمَٰنَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٖ فَمَآ ءَاتَىٰنِۦَ ٱللَّهُ خَيۡرٞ مِّمَّآ ءَاتَىٰكُمۚ بَلۡ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمۡ تَفۡرَحُونَ
aṅṅane avaruṭe dūtan sulaimānṟe aṭuttucennappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "niṅṅaḷenne sampatt tann sahāyiccukaḷayāmennāṇēā karutunnat? ennāl allāhu enikku tannat niṅṅaḷkk avan tannatinekkāḷ etrayēā mikaccatāṇ. enniṭṭuṁ niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe pāritēāṣikattil ūṟṟaṅkeāḷḷukayāṇ
Surah An-Naml, Verse 36
ٱرۡجِعۡ إِلَيۡهِمۡ فَلَنَأۡتِيَنَّهُم بِجُنُودٖ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخۡرِجَنَّهُم مِّنۡهَآ أَذِلَّةٗ وَهُمۡ صَٰغِرُونَ
nī avarilēkkutanne tiriccupēāvuka. nāṁ paṭṭāḷatte kūṭṭi avaruṭe aṭuttettuṁ; tīrcca. atine nēriṭān avarkkāvilla. avare nāṁ annāṭṭilninn apamānitaruṁ nindyarumākki puṟantaḷḷuṁ.”
Surah An-Naml, Verse 37
قَالَ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَؤُاْ أَيُّكُمۡ يَأۡتِينِي بِعَرۡشِهَا قَبۡلَ أَن يَأۡتُونِي مُسۡلِمِينَ
sulaimān paṟaññu: "allayēā pradhānikaḷē; niṅṅaḷilār avaruṭe sinhāsanaṁ enikku keāṇṭuvannutaruṁ? avar vidhēyatvattēāṭe enṟe aṭuttuvarummumpe.”
Surah An-Naml, Verse 38
قَالَ عِفۡرِيتٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ أَنَا۠ ءَاتِيكَ بِهِۦ قَبۡلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَۖ وَإِنِّي عَلَيۡهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٞ
jinnukaḷile oru mahāmallan paṟaññu: "ñānat aṅṅaykk keāṇṭuvannutarāṁ. aṅṅ irunna irippilninn eḻunnēlkkuṁ mumpe. sanśayaṁ vēṇṭa; ñānatinu kaḻivuṟṟavanāṇ. viśvastanuṁ
Surah An-Naml, Verse 39
قَالَ ٱلَّذِي عِندَهُۥ عِلۡمٞ مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِ أَنَا۠ ءَاتِيكَ بِهِۦ قَبۡلَ أَن يَرۡتَدَّ إِلَيۡكَ طَرۡفُكَۚ فَلَمَّا رَءَاهُ مُسۡتَقِرًّا عِندَهُۥ قَالَ هَٰذَا مِن فَضۡلِ رَبِّي لِيَبۡلُوَنِيٓ ءَأَشۡكُرُ أَمۡ أَكۡفُرُۖ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيّٞ كَرِيمٞ
appēāḷ vēdavijñānaṁ kaimutalāyuṇṭāyirunna orāḷ paṟaññu: "aṅṅ kaṇṇucim'mi tuṟakkuṁ mumpāyi ñānat iviṭe ettikkāṁ.” aṅṅane at tanṟe aṭutt keāṇṭuvann sthāpiccatāyi kaṇṭappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "it enṟe nāthanṟe anugrahaṁ keāṇṭāṇ. enne parīkṣikkānāṇit. ñān nandi kāṇikkumēā atalla nandikēṭ kāṇikkumēāyenn aṟiyān. nandi kāṇikkunnavar svantaṁ nanmakkuvēṇṭittanneyāṇ nandi kāṇikkunnat. ennāl āreṅkiluṁ nandikēṭu kāṇikkunnuveṅkil sanśayanvēṇṭa; enṟe nāthan an'yāśrayamillāttavanāṇ. atyulkr̥ṣṭanuṁ.”
Surah An-Naml, Verse 40
قَالَ نَكِّرُواْ لَهَا عَرۡشَهَا نَنظُرۡ أَتَهۡتَدِيٓ أَمۡ تَكُونُ مِنَ ٱلَّذِينَ لَا يَهۡتَدُونَ
sulaimān paṟaññu: "niṅṅaḷ avaḷuṭe sinhāsanaṁ avaḷkku tiriccaṟiyānāvāttavidhaṁ rūpamāṟṟaṁ varuttuka. namukku nēākkāmallēā, avaḷ vastuta manas'silākkumēā; atalla nērvaḻi kaṇṭettāttavaril peṭṭavaḷākumēāyenn.”
Surah An-Naml, Verse 41
فَلَمَّا جَآءَتۡ قِيلَ أَهَٰكَذَا عَرۡشُكِۖ قَالَتۡ كَأَنَّهُۥ هُوَۚ وَأُوتِينَا ٱلۡعِلۡمَ مِن قَبۡلِهَا وَكُنَّا مُسۡلِمِينَ
aṅṅane rājñi vannappēāḷ avarēāṭ cēādiccu: "niṅṅaḷuṭe sinhāsanaṁ itupēālettanneyāṇēā?” avar paṟaññu: "it atupēālettanneyāṇallēā. itinumumputanne ñaṅṅaḷkku vivaraṁ kiṭṭiyirunnu. ñaṅṅaḷ musliṅkaḷāvukayuṁ ceytirunnu.”
Surah An-Naml, Verse 42
وَصَدَّهَا مَا كَانَت تَّعۡبُدُ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ إِنَّهَا كَانَتۡ مِن قَوۡمٖ كَٰفِرِينَ
allāhuvekkūṭāte avar pūjiccirunna vastukkaḷāṇ muslimākunnatilninn avare taṭaññirunnat. tīrccayāyuṁ avar satyaniṣēdhikaḷāya janamāyirunnu
Surah An-Naml, Verse 43
قِيلَ لَهَا ٱدۡخُلِي ٱلصَّرۡحَۖ فَلَمَّا رَأَتۡهُ حَسِبَتۡهُ لُجَّةٗ وَكَشَفَتۡ عَن سَاقَيۡهَاۚ قَالَ إِنَّهُۥ صَرۡحٞ مُّمَرَّدٞ مِّن قَوَارِيرَۗ قَالَتۡ رَبِّ إِنِّي ظَلَمۡتُ نَفۡسِي وَأَسۡلَمۡتُ مَعَ سُلَيۡمَٰنَ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
avaḷēāṭu paṟaññu: "keāṭṭārattil pravēśikkuka.” ennāl avaḷatu kaṇṭappēāḷ teḷinīr taṭākamāṇennu tēānni. tanṟe kaṇaṅkālilninn puṭava peākkukayuṁ ceytu. sulaimān paṟaññu: "it sphaṭikakkaṣṇaṅṅaḷ paticcuṇṭākkiya keāṭṭāramāṇ.” avaḷ paṟaññu: "enṟe nāthā, ñān ennēāṭutanne an'yāyaṁ ceytirikkunnu. ñānitā sulaimānēāṭeāppaṁ prapañcanāthanāya allāhuvin pūrṇamāyuṁ vidhēyayāyirikkunnu.”
Surah An-Naml, Verse 44
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحًا أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ فَإِذَا هُمۡ فَرِيقَانِ يَخۡتَصِمُونَ
samūd samudāyattilēkk nāṁ avaruṭe sahēādaran svālihine ayaccu. “niṅṅaḷ allāhuvinumātraṁ vaḻippeṭuka” ennatāyirunnu addēhattilūṭe nalkiya sandēśaṁ. atēāṭe avar parasparaṁ kayarkkunna raṇṭ kakṣikaḷāyipiriññu
Surah An-Naml, Verse 45
قَالَ يَٰقَوۡمِ لِمَ تَسۡتَعۡجِلُونَ بِٱلسَّيِّئَةِ قَبۡلَ ٱلۡحَسَنَةِۖ لَوۡلَا تَسۡتَغۡفِرُونَ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
svālih paṟaññu: "enṟe janamē; niṅṅaḷentinu nanmakk mumpē tinmakkuvēṇṭi tiṭukkaṁ kūṭṭunnu? niṅṅaḷkk allāhuvēāṭ māppirannukūṭē? aṅṅane ceytāl niṅṅaḷkk kāruṇyaṁ kiṭṭiyēkkāṁ.”
Surah An-Naml, Verse 46
قَالُواْ ٱطَّيَّرۡنَا بِكَ وَبِمَن مَّعَكَۚ قَالَ طَـٰٓئِرُكُمۡ عِندَ ٱللَّهِۖ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ تُفۡتَنُونَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷ ninneyuṁ ninnēāṭeāppamuḷḷavareyuṁ duśśakunamāyāṇ kāṇunnat.” svālih paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe śakunaṁ allāhuvinṟe aṭuttāṇ. pakṣē, niṅṅaḷ parīkṣikkappeṭṭukeāṇṭirikkunna janatayāṇ.”
Surah An-Naml, Verse 47
وَكَانَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ تِسۡعَةُ رَهۡطٖ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ
ā paṭṭaṇattil ompatu pēruṇṭāyirunnu. avar nāṭṭil kuḻappamuṇṭākkunnavarāyirunnu. sanskaraṇaṁ nirvahikkāttavaruṁ
Surah An-Naml, Verse 48
قَالُواْ تَقَاسَمُواْ بِٱللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُۥ وَأَهۡلَهُۥ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِۦ مَا شَهِدۡنَا مَهۡلِكَ أَهۡلِهِۦ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ
avaran'yēān'yaṁ paṟaññu: "niṅṅaḷ daivattinṟe pēril satyaṁ ceyyuka, “svālihineyuṁ kuṭumbatteyuṁ nāṁ rātri keānnukaḷayu”menn. enniṭṭ avanṟe avakāśiyēāṭ tanṟe āḷkkāruṭe nāśattin ñaṅṅaḷ sākṣikaḷāyiṭṭillennu bēādhippikkaṇaṁ. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ satyaṁ paṟayunnavarāṇennuṁ.”
Surah An-Naml, Verse 49
وَمَكَرُواْ مَكۡرٗا وَمَكَرۡنَا مَكۡرٗا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
avar oru tantraṁ prayēāgiccu. nāmuṁ oru tantraṁ prayēāgiccu. avarat aṟiyunnuṇṭāyirunnilla
Surah An-Naml, Verse 50
فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ مَكۡرِهِمۡ أَنَّا دَمَّرۡنَٰهُمۡ وَقَوۡمَهُمۡ أَجۡمَعِينَ
nēākkū; avaruṭe tantrattinṟe oṭukkaṁ evvidhamāyirunnuvenn. sanśayamilla; avareyuṁ avaruṭe janatayeyuṁ onnāke nāṁ naśippicc nāmāvaśēṣamākki
Surah An-Naml, Verse 51
فَتِلۡكَ بُيُوتُهُمۡ خَاوِيَةَۢ بِمَا ظَلَمُوٓاْۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
avaruṭe vīṭukaḷatā takarnnu vijanamāyi kiṭakkunnu. avar atikramaṁ pravartticcatinālāṇat. uṟappāyuṁ atil kāryaṁ manas'silākkunna janattin dr̥ṣṭāntamuṇṭ
Surah An-Naml, Verse 52
وَأَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ bhaktipularttukayuṁ ceytavare nāṁ rakṣappeṭutti
Surah An-Naml, Verse 53
وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
lūtvineyuṁ nāṁ niyēāgiccu. addēhaṁ tanṟe janatayēāṭu cēādicca sandarbhaṁ: "niṅṅaḷ kaṇṭaṟiññukeāṇṭutanne vaṣaḷattaṁ pravarttikkukayāṇēā
Surah An-Naml, Verse 54
أَئِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ شَهۡوَةٗ مِّن دُونِ ٱلنِّسَآءِۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ تَجۡهَلُونَ
niṅṅaḷ strīkaḷe veṭiññ vikāraśamanattin puruṣanmāre samīpikkukayāṇēā? alla; niṅṅaḷ tīrttuṁ avivēkikaḷāya janata tanne.”
Surah An-Naml, Verse 55
۞فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ أَخۡرِجُوٓاْ ءَالَ لُوطٖ مِّن قَرۡيَتِكُمۡۖ إِنَّهُمۡ أُنَاسٞ يَتَطَهَّرُونَ
addēhattinṟe janatayuṭe maṟupaṭi avaruṭe ī paṟaccil mātramāyirunnu: "lūtvinṟe āḷkkāre niṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninnuṁ puṟattākkuka. avar valiya viśud'dhi camayukayāṇ.”
Surah An-Naml, Verse 56
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ قَدَّرۡنَٰهَا مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ
avasānaṁ addēhatteyuṁ addēhattinṟe āḷukaḷeyuṁ nāṁ rakṣappeṭutti. addēhattinṟe bhāryaye oḻike. pinmāṟi ninnavarilāyirikkuṁ avaḷenn nērattetanne nāṁ kaṇakkākkiyirunnu
Surah An-Naml, Verse 57
وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ
avaruṭe mēl nāmeāru maḻa vīḻtti. munnaṟiyippu nalkappeṭṭajanattinu kiṭṭiya ā maḻa etra cītta
Surah An-Naml, Verse 58
قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ وَسَلَٰمٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ ٱلَّذِينَ ٱصۡطَفَىٰٓۗ ءَآللَّهُ خَيۡرٌ أَمَّا يُشۡرِكُونَ
paṟayuka: allāhuvin stuti. avan pratyēkaṁ teraññeṭutta tanṟe dāsanmārkku samādhānaṁ. allāhuvāṇēā uttaman; atēā ivar saṅkalpiccuṇṭākkunna paṅkāḷikaḷēā
Surah An-Naml, Verse 59
أَمَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ حَدَآئِقَ ذَاتَ بَهۡجَةٖ مَّا كَانَ لَكُمۡ أَن تُنۢبِتُواْ شَجَرَهَآۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ يَعۡدِلُونَ
ākāśabhūmikaḷe sr̥ṣṭikkukayuṁ niṅṅaḷkku mānattuninn maḻaveḷḷaṁ vīḻttittarikayuṁ ceytavanārāṇ? atuvaḻi nāṁ cētēāharamāya tēāṭṭaṅṅaḷ vaḷarttiyeṭuttu. atile maraṅṅaḷ muḷappikkān niṅṅaḷkkāvillallēā. itileākke allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe valla daivavumuṇṭēā? illa; ennāl avar vaḻiteṟṟippēāya janata tanne
Surah An-Naml, Verse 60
أَمَّن جَعَلَ ٱلۡأَرۡضَ قَرَارٗا وَجَعَلَ خِلَٰلَهَآ أَنۡهَٰرٗا وَجَعَلَ لَهَا رَوَٰسِيَ وَجَعَلَ بَيۡنَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ حَاجِزًاۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
bhūmiye pārkkān paṟṟiyatākkukayuṁ atil aṅṅiṅṅ nadikaḷuṇṭākkukayuṁ naṅkūramiṭṭuṟappiccapēāluḷḷa parvataṅṅaḷuṇṭākkukayuṁ raṇṭinaṁ jalāśayaṅṅaḷkkiṭayil maṟayuṇṭākkukayuṁ ceytavan ārāṇ? itilellāṁ allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe valla daivavumuṇṭēā? illa; ennāl avarilēṟe pēruṁ aṟivillāttavarāṇ
Surah An-Naml, Verse 61
أَمَّن يُجِيبُ ٱلۡمُضۡطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكۡشِفُ ٱلسُّوٓءَ وَيَجۡعَلُكُمۡ خُلَفَآءَ ٱلۡأَرۡضِۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ
prayāsamanubhavikkunnavan prārthikkumpēāḷ atinuttaraṁ nalkukayuṁ duritaṅṅaḷakaṟṟukayuṁ niṅṅaḷe bhūmiyile pratinidhikaḷākkukayuṁ ceytavan ārāṇ? itileākke allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe valla daivavumuṇṭēā? alpaṁ mātramē niṅṅaḷ cinticcaṟiyunnuḷḷū
Surah An-Naml, Verse 62
أَمَّن يَهۡدِيكُمۡ فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ وَمَن يُرۡسِلُ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦٓۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ تَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
karayileyuṁ kaṭalileyuṁ kūriruḷil niṅṅaḷkku vaḻikāṇikkunnat ārāṇ? tanṟe anugrahattinu munnēāṭiyāyi śubhavārttayumāyi kāṟṟine ayakkunnat ārāṇ? allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe valla daivavumuṇṭēā? avar paṅkucērkkunnatil ninnellāṁ atītanāṇ allāhu
Surah An-Naml, Verse 63
أَمَّن يَبۡدَؤُاْ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ وَمَن يَرۡزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۗ أَءِلَٰهٞ مَّعَ ٱللَّهِۚ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
sr̥ṣṭi ārambhikkukayuṁ pinnīṭ atāvarttikkukayuṁ ceyyunnatārāṇ? mānattu ninnuṁ maṇṇil ninnuṁ niṅṅaḷkk annaṁ tarunnatārāṇ? allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe valla daivavumuṇṭēā? paṟayuka: "niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe teḷiv keāṇṭuvarika. niṅṅaḷ satyavānmāreṅkil!”
Surah An-Naml, Verse 64
قُل لَّا يَعۡلَمُ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلۡغَيۡبَ إِلَّا ٱللَّهُۚ وَمَا يَشۡعُرُونَ أَيَّانَ يُبۡعَثُونَ
paṟayuka: allāhuvinallāte ākāśabhūmikaḷilārkkuntanne abhetika kāryaṅṅaḷaṟiyukayilla. taṅṅaḷ ennāṇ uyirtteḻunnēlpikkappeṭukayennuṁ avarkkaṟiyilla
Surah An-Naml, Verse 65
بَلِ ٱدَّـٰرَكَ عِلۡمُهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِۚ بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ مِّنۡهَاۖ بَلۡ هُم مِّنۡهَا عَمُونَ
ennalla; paralēākatteppaṟṟiyuḷḷa aṟivē avarkkilla. avarippēāḻuṁ atēkkuṟicc sanśayattilāṇ. alla, avar atēppaṟṟi tikañña andhatayilāṇ
Surah An-Naml, Verse 66
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَءِذَا كُنَّا تُرَٰبٗا وَءَابَآؤُنَآ أَئِنَّا لَمُخۡرَجُونَ
satyaniṣēdhikaḷ cēādikkunnu: "nāmuṁ nam'muṭe pitākkanmāruṁ maṇṇāyi māṟiyaśēṣaṁ śavakuṭīraṅṅaḷilninn vīṇṭuṁ nam'me puṟattukeāṇṭuvarumennēā
Surah An-Naml, Verse 67
لَقَدۡ وُعِدۡنَا هَٰذَا نَحۡنُ وَءَابَآؤُنَا مِن قَبۡلُ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
ñaṅṅaḷēāṭuṁ ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷēāṭuṁ mumputanne ivvidhaṁ vāgdānaṁ ceytirunnu. pūrvikaruṭe paḻampurāṇaṅṅaḷ mātramāṇit.”
Surah An-Naml, Verse 68
قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
paṟayuka: "niṅṅaḷ bhūmiyileānnu sañcariccunēākkū. kuṟṟavāḷikaḷuṭe antyaṁ evvidhamāyirunnuvenn.”
Surah An-Naml, Verse 69
وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ وَلَا تَكُن فِي ضَيۡقٖ مِّمَّا يَمۡكُرُونَ
nī avareyēārtt duḥkhikkēṇṭa. avaruṭe kutantraṅṅaḷēārtt manas'su tiṭuṅṅēṇṭa
Surah An-Naml, Verse 70
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
avar cēādikkunnu: "ī vāgdānaṁ eppēāḻāṇ pularuka? niṅṅaḷ satyavādikaḷeṅkil!”
Surah An-Naml, Verse 71
قُلۡ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ رَدِفَ لَكُم بَعۡضُ ٱلَّذِي تَسۡتَعۡجِلُونَ
paṟayuka: "ēteāru śikṣakkuvēṇṭiyāṇēā niṅṅaḷ tiṭukkaṁ kūṭṭunnat atinṟe oru bhāgaṁ oruvēḷa niṅṅaḷuṭe teāṭṭupinnil ettikkaḻiññiṭṭuṇṭāvāṁ.”
Surah An-Naml, Verse 72
وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَشۡكُرُونَ
sanśayamilla; ninṟe nāthan janaṅṅaḷēāṭ atyudāranāṇ. ennāl avarilēṟe pēruṁ nandi kāṇikkunnavaralla
Surah An-Naml, Verse 73
وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعۡلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمۡ وَمَا يُعۡلِنُونَ
avaruṭe manas'sukaḷ maṟaccuvekkunnatuṁ avar parasyamākkunnatumellāṁ ninṟe nāthan nannāyaṟiyunnuṇṭ
Surah An-Naml, Verse 74
وَمَا مِنۡ غَآئِبَةٖ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مُّبِينٍ
spaṣṭamāya mūlapramāṇattil rēkhappeṭuttātta onnuṁ ākāśabhūmikaḷil oḷiññukiṭakkunnilla
Surah An-Naml, Verse 75
إِنَّ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ يَقُصُّ عَلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ أَكۡثَرَ ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ
israyēl makkaḷ bhinnata pularttunna mikka kāryaṅṅaḷuṭeyuṁ nijasthiti ī khur'ān avarkk viśadīkariccukeāṭukkunnu
Surah An-Naml, Verse 76
وَإِنَّهُۥ لَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ satyaviśvāsikaḷkkit nalleāru vaḻikāṭṭiyāṇ. mahattāya anugrahavuṁ
Surah An-Naml, Verse 77
إِنَّ رَبَّكَ يَقۡضِي بَيۡنَهُم بِحُكۡمِهِۦۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡعَلِيمُ
sanśayamilla; ninṟe nāthan tanṟe vidhiyilūṭe avarkkiṭayil tīrppukalpikkuṁ. avan pratāpiyāṇ. ellāṁ aṟiyunnavanuṁ
Surah An-Naml, Verse 78
فَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۖ إِنَّكَ عَلَى ٱلۡحَقِّ ٱلۡمُبِينِ
atināl nī allāhuvil bharamēlpikkuka. uṟappāyuṁ nī suvyaktamāya satyattil tanneyāṇ
Surah An-Naml, Verse 79
إِنَّكَ لَا تُسۡمِعُ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَلَا تُسۡمِعُ ٱلصُّمَّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا وَلَّوۡاْ مُدۡبِرِينَ
mariccavareyuṁ kātupeāṭṭanmāreyuṁ kēḷppikkān ninakkāvilla. avar pintiriññu pēāyāl
Surah An-Naml, Verse 80
وَمَآ أَنتَ بِهَٰدِي ٱلۡعُمۡيِ عَن ضَلَٰلَتِهِمۡۖ إِن تُسۡمِعُ إِلَّا مَن يُؤۡمِنُ بِـَٔايَٰتِنَا فَهُم مُّسۡلِمُونَ
kaṇṇupeāṭṭanmāre avarakappeṭṭa durmārgattilninn nērvaḻiyilēkku nayikkānuṁ ninakkāvilla. nam'muṭe vacanaṅṅaḷil viśvasikkukayuṁ aṅṅane anusaraṇamuḷḷavarāvukayuṁ ceyyunnavare mātramē ninakku kēḷppikkān kaḻiyukayuḷḷū
Surah An-Naml, Verse 81
۞وَإِذَا وَقَعَ ٱلۡقَوۡلُ عَلَيۡهِمۡ أَخۡرَجۡنَا لَهُمۡ دَآبَّةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ تُكَلِّمُهُمۡ أَنَّ ٱلنَّاسَ كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا لَا يُوقِنُونَ
nam'muṭe vacanaṁ avaril pularnnāl, nāṁ avarkkāyi bhūmiyilninn oru jantuve puṟappeṭuvikkuṁ. janaṁ nam'muṭe vacanaṅṅaḷil dr̥ḍhaviśvāsaṁ uḷḷavarāyilla enna kāryaṁ atavarēāṭu paṟayuṁ
Surah An-Naml, Verse 82
وَيَوۡمَ نَحۡشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٖ فَوۡجٗا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِـَٔايَٰتِنَا فَهُمۡ يُوزَعُونَ
nāṁ ellā samudāyaṅṅaḷileyuṁ nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟañña ōrēā saṅghatte orumiccukūṭṭunna nāḷine onn saṅkalpiccu nēākkuka. appēāḷ, avare kramattil nirttuṁ
Surah An-Naml, Verse 83
حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُو قَالَ أَكَذَّبۡتُم بِـَٔايَٰتِي وَلَمۡ تُحِيطُواْ بِهَا عِلۡمًا أَمَّاذَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
aṅṅane avarellāṁ vannettiyāl allāhu cēādikkuṁ: "enṟe vacanaṅṅaḷ śarikkuṁ manas'silākkāte niṅṅaḷavaye taḷḷippaṟaññuvēā? alleṅkil pinne niṅṅaḷentāṇ ceytukeāṇṭirunnat?”
Surah An-Naml, Verse 84
وَوَقَعَ ٱلۡقَوۡلُ عَلَيۡهِم بِمَا ظَلَمُواْ فَهُمۡ لَا يَنطِقُونَ
avar atikramaṁ kāṇiccatināl niścayamāyuṁ śikṣāvidhi avaril vannettuṁ. appēāḻavarkkeānnuṁ paṟayānāvilla
Surah An-Naml, Verse 85
أَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّا جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِيَسۡكُنُواْ فِيهِ وَٱلنَّهَارَ مُبۡصِرًاۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
avar kāṇunnillē? avarkk śānti kaivarikkān nāṁ rāvine uṇṭākkiyat. pakaline prabhāpūritamākkiyatuṁ. sanśayamilla; viśvasikkunna janattin atil dhārāḷaṁ teḷivukaḷuṇṭ
Surah An-Naml, Verse 86
وَيَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا مَن شَآءَ ٱللَّهُۚ وَكُلٌّ أَتَوۡهُ دَٰخِرِينَ
kāhaḷaṁ ūtappeṭunna dinaṁ. ann ākāśabhūmikaḷiluḷḷavarellāṁ pēṭiccaraṇṭupēākuṁ. allāhu uddēśikkunnavareāḻike. ellāvaruṁ ēṟe eḷimayēāṭe avanṟe aṭutt vannettuṁ
Surah An-Naml, Verse 87
وَتَرَى ٱلۡجِبَالَ تَحۡسَبُهَا جَامِدَةٗ وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ ٱلسَّحَابِۚ صُنۡعَ ٱللَّهِ ٱلَّذِيٓ أَتۡقَنَ كُلَّ شَيۡءٍۚ إِنَّهُۥ خَبِيرُۢ بِمَا تَفۡعَلُونَ
nīyippēāḷ malakaḷe kāṇunnu. ava ūnniyuṟaccavayāṇenn ninakk tēānnuṁ ennāl ava mēghaṅṅaḷ pēāle iḷaki nīṅṅikkeāṇṭirikkuṁ. allāhuvinṟe pravr̥ttiyāṇat. ellā kāryaṅṅaḷuṁ kuṟṟamaṟṟatākkiyavanāṇallēā avan. niścayamāyuṁ niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟiyellāṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇavan
Surah An-Naml, Verse 88
مَن جَآءَ بِٱلۡحَسَنَةِ فَلَهُۥ خَيۡرٞ مِّنۡهَا وَهُم مِّن فَزَعٖ يَوۡمَئِذٍ ءَامِنُونَ
ann nanmayumāyi vannettunnavan atiluṁ meccappeṭṭa pratiphalaṁ kiṭṭuṁ. annatte keāṭumpēṭiyil ninn avar tīrttuṁ muktarāyirikkuṁ
Surah An-Naml, Verse 89
وَمَن جَآءَ بِٱلسَّيِّئَةِ فَكُبَّتۡ وُجُوهُهُمۡ فِي ٱلنَّارِ هَلۡ تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
tinmayumāyi vannettunnavare narakattīyil mukhaṁ kuttivīḻttuṁ. niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirunnatinallāte niṅṅaḷkk pratiphalaṁ kiṭṭumēā
Surah An-Naml, Verse 90
إِنَّمَآ أُمِرۡتُ أَنۡ أَعۡبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ ٱلۡبَلۡدَةِ ٱلَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُۥ كُلُّ شَيۡءٖۖ وَأُمِرۡتُ أَنۡ أَكُونَ مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
paṟayuka: ennēāṭu kalpiccat ī nāṭinṟe nāthann vaḻippeṭān mātramāṇ. atine ādaraṇīyamākkiyat avanāṇ. ellā vastukkaḷuṭeyuṁ uṭamayuṁ avantanne. ñān musliṅkaḷiluḷppeṭaṇamennuṁ avanennēāṭ ājñāpiccirikkunnu
Surah An-Naml, Verse 91
وَأَنۡ أَتۡلُوَاْ ٱلۡقُرۡءَانَۖ فَمَنِ ٱهۡتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهۡتَدِي لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن ضَلَّ فَقُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ
ī khur'ān ōtikkēḷpikkaṇamennuṁ ennēāṭu kalpiccirikkunnu. atināl āreṅkiluṁ nērvaḻi svīkarikkunnuveṅkil at avanṟe tanne guṇattinuvēṇṭiyāṇ. āreṅkiluṁ vaḻikēṭilāvunnuveṅkil nī paṟayuka: "ñāneāru munnaṟiyippukāran
Surah An-Naml, Verse 92
وَقُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ فَتَعۡرِفُونَهَاۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعۡمَلُونَ
paṟayuka: sarvastutiyuṁ allāhuvināṇ. vaikāte tanne avan tanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṅṅaḷkku kāṇiccutaruṁ. appēāḷ niṅṅaḷkkat bēādhyamāvuṁ. niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirikkunnatineppaṟṟi ninṟe nāthan oṭṭuṁ aśrad'dhanalla
Surah An-Naml, Verse 93