Surah Ash-Shuara - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
طسٓمٓ
tvā-sīn-mīṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 1
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
suvyaktamāya granthattile vacanaṅṅaḷāṇiva
Surah Ash-Shuara, Verse 2
لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ
avar viśvāsikaḷākāttatinṟe pērilnī ninṟe jīvan naśippiccēkkāṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 3
إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ
ennāl nāṁ uddēśikkunna pakṣaṁ avaruṭe mēl ākāśatt ninn nāṁ oru dr̥ṣṭāntaṁ iṟakkikeāṭukkunnatāṇ annēraṁ avaruṭe piraṭikaḷ atinn kīḻeātuṅṅunnatāyittīrukayuṁ ceyyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 4
وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ
paramakāruṇikanṟe pakkal ninn ēteāru putiya ulbēādhanaṁ vannettumpēāḻuṁ avar atilninn tiriññukaḷayunnavarākātirunniṭṭilla
Surah Ash-Shuara, Verse 5
فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَـٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
aṅṅane avar niṣēdhiccu taḷḷiyirikkayāṇ atināl avar ēteānnine parihasikkunnavarāyirikkunnuvēā atineppaṟṟiyuḷḷa vr̥ttāntaṅṅaḷ avarkk vannettikkeāḷḷuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 6
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ
bhūmiyilēkk avar nēākkiyillē? ellā mikacca sasyavargaṅṅaḷilninnuṁ etrayāṇ nāṁ atil muḷappiccirikkunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 7
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atiloru dr̥ṣṭāntamuṇṭ ennāl avaril adhikapēruṁ viśvāsikaḷāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 8
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanneyākunnu pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 9
وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
ninṟe rakṣitāv mūsāye viḷiccu keāṇṭ iprakāraṁ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamatre,) nī ā akramikaḷāya janaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk celluka
Surah Ash-Shuara, Verse 10
قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ
atāyat, phir'aunṟe janatayuṭe aṭukkalēkk avar sūkṣmata pālikkunnillē? (ennu cēādikkuka)
Surah Ash-Shuara, Verse 11
قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, avar enne niṣēdhiccu taḷḷumenn tīrccayāyuṁ ñān bhayappeṭunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 12
وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ
enṟe hr̥dayaṁ ñeruṅṅippēākuṁ enṟe nāvin oḻukkuṇṭāvukayilla atināl hāṟūnn kūṭi nī sandēśaṁ ayakkēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 13
وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ
avarkk enṟe pēril oru kuṟṟaṁ ārēāpikkānumuṇṭ atināl avar enne keānnēkkumenn ñān bhayappeṭunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 14
قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ
allāhu paṟaññu: orikkalumilla, nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṁ keāṇṭ niṅṅaḷ iruvaruṁ pēāyikkeāḷḷuka tīrccayāyuṁ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ nāṁ śrad'dhiccu kēḷkkunnuṇṭ
Surah Ash-Shuara, Verse 15
فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
enniṭṭ niṅṅaḷ phir'aunṟe aṭukkalcenn iprakāraṁ paṟayuka: tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ lēākarakṣitāviṅkalninn niyēāgikkappeṭṭa dūtanmārākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 16
أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
isrāyīl santatikaḷe ñaṅṅaḷēāṭeāppaṁ ayaccutaraṇaṁ enna nirdēśavumāyiṭṭ
Surah Ash-Shuara, Verse 17
قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ
avan (phir'aun) paṟaññu: kuṭṭiyāyirunnappēāḷ ñaṅṅaḷuṭe kūṭṭattil ninne ñaṅṅaḷ vaḷarttiyillē? ninṟe āyus'sil kuṟe keāllaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe iṭayil nī kaḻiccukūṭṭiyiṭṭumuṇṭ
Surah Ash-Shuara, Verse 18
وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
nī ceyta ninṟe ā(duṣ) pravr̥tti nī ceyyukayumuṇṭāyi. nī nandikeṭṭavaruṭe kūṭṭattiltanneyākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 19
قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: ñān ann at ceyyukayuṇṭāyi ennāl ñān piḻav paṟṟiyavaruṭe kūṭṭattilāyirunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 20
فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
aṅṅane niṅṅaḷeppaṟṟi bhayaṁ tēānniyappēāḷ ñān niṅṅaḷilninn ōṭippēāyi anantaraṁ enṟe rakṣitāv enikk tatvajñānaṁ nalkukayuṁ, avan enne dūtanmāril orāḷākkukayuṁ ceytu
Surah Ash-Shuara, Verse 21
وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
enikk nī ceytu tannatāyi nī eṭuttupaṟayunna ā anugrahaṁ isrāyīlsantatikaḷe nī aṭimakaḷākki veccatināl uṇṭāyatatre
Surah Ash-Shuara, Verse 22
قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
phir'aun paṟaññu: entāṇ ī lēākarakṣitāv enn paṟayunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 23
قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ rakṣitāvākunnu niṅṅaḷ dr̥ḍha viśvāsamuḷḷavarāṇeṅkil
Surah Ash-Shuara, Verse 24
قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ
avan (phir'aun) tanṟe cuṟṟumuḷḷavarēāṭ paṟaññu: entā niṅṅaḷ śrad'dhiccu kēḷkkunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 25
قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: niṅṅaḷuṭe rakṣitāvuṁ niṅṅaḷuṭe pūrvva pitākkaḷuṭe rakṣitāvumatre (avan)
Surah Ash-Shuara, Verse 26
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ
avan (phir'aun) paṟaññu: niṅṅaḷuṭe aṭuttēkk niyēāgikkappeṭṭa niṅṅaḷuṭe ī dūtanuṇṭallēā tīrccayāyuṁ avan oru bhrāntan tanneyāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 27
قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: udayasthānattinṟeyuṁ astamayasthānattinṟeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ rakṣitāvatre (avan) niṅṅaḷ cinticcu manas'silākkunnavarāṇeṅkil
Surah Ash-Shuara, Verse 28
قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ
avan (phir'aun) paṟaññu: ñānallātta valla daivattēyuṁ nī svīkarikkukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ ninne ñān taṭavukāruṭe kūṭṭattilākkunnatāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 29
قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: spaṣṭamāya enteṅkiluṁ teḷivu ñān ninakk keāṇṭu vannu kāṇiccāluṁ (nī sam'matikkukayillē)
Surah Ash-Shuara, Verse 30
قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
avan (phir'aun) paṟaññu: ennāl nī at keāṇṭ varika nī satyavānmārilpeṭṭavanāṇeṅkil
Surah Ash-Shuara, Verse 31
فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ
appēāḷ addēhaṁ (mūsā) tanṟe vaṭi tāḻeyiṭṭu appēāḻatā at pratyakṣamāya oru sarppamāyi māṟunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 32
وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّـٰظِرِينَ
addēhaṁ tanṟe kai puṟattēkkeṭukkukayuṁ ceytu appēāḻatā at kāṇikaḷkk veḷḷaniṟamākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 33
قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ
tanṟe cuṟṟumuḷḷa pramukhanmārēāṭ avan (phir'aun) paṟaññu: tīrccayāyuṁ ivan vivaramuḷḷa oru jālavidyakkāran tanneyāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 34
يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ
tanṟe jālavidyakeāṇṭ niṅṅaḷuṭe nāṭṭilninn niṅṅaḷe puṟattākkān avan uddēśikkunnu atināl niṅṅaḷ ent nirdēśikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 35
قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ
avar paṟaññu: avannuṁ avanṟe sahēādarannuṁ tāṅkaḷ sāvakāśaṁ nalkuka āḷukaḷe viḷiccukūṭṭān nagaraṅṅaḷilēkk tāṅkaḷ dūtanmāre niyēāgikkukayuṁ ceyyuka
Surah Ash-Shuara, Verse 36
يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ
ellā vivaramuḷḷa jālavidyakkāreyuṁ avar tāṅkaḷuṭe aṭutt keāṇṭu varaṭṭe
Surah Ash-Shuara, Verse 37
فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
aṅṅane aṟiyappeṭṭa oru divasaṁ niścitamāya oru samayatt jālavidyakkār orumiccukūṭṭappeṭṭu
Surah Ash-Shuara, Verse 38
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ
janaṅṅaḷēāṭ cēādikkappeṭṭu: niṅṅaḷ sam'mēḷikkunnuṇṭallēā
Surah Ash-Shuara, Verse 39
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ
jālavidyakkārāṇ vijayikaḷākunnateṅkil namukkavare pintuṭarāmallēā
Surah Ash-Shuara, Verse 40
فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ
aṅṅane jālavidyakkār vannettiyappēāḷ phir'aunēāṭ avar cēādiccu: ñaṅṅaḷāṇ vijayikaḷākunnateṅkil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷkk pratiphalamuṇṭāyirikkumēā
Surah Ash-Shuara, Verse 41
قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
avan (phir'aun) paṟaññu: ate, tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ sāmīpyaṁ nalkappeṭunnavaruṭe kūṭṭattilāyirikkuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 42
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ
mūsā avarēāṭ paṟaññu: niṅṅaḷkk iṭānuḷḷatellāṁ niṅṅaḷ iṭṭukeāḷḷuka
Surah Ash-Shuara, Verse 43
فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
appēāḷ taṅṅaḷuṭe kayaṟukaḷuṁ vaṭikaḷuṁ avar iṭṭu avar paṟayukayuṁ ceytu: phir'aunṟe pratāpaṁ tanneyāṇa satyaṁ! tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ tanneyāyirikkuṁ vijayikaḷ
Surah Ash-Shuara, Verse 44
فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ
anantaraṁ mūsā tanṟe vaṭi tāḻeyiṭṭu appēāḻatā at avar vyājamāyi nirmiccirunnatineyellāṁ viḻuṅṅikkaḷayunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 45
فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ
appēāḷ jālavidyakkār sāṣṭāṅgattilāyi vīṇu
Surah Ash-Shuara, Verse 46
قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
avar paṟaññu: lēākarakṣitāvil ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 47
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ
atāyat mūsāyuṭeyuṁ hāṟūnṟeyuṁ rakṣitāvil
Surah Ash-Shuara, Verse 48
قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ
avan (phir'aun) paṟaññu: ñān niṅṅaḷkk anuvādaṁ tarunnatin mumpāyi niṅṅaḷ avanil viśvasiccuvennēā? tīrccayāyuṁ ivan niṅṅaḷkk jālavidya paṭhippicca niṅṅaḷuṭe talavan tanneyāṇ vaḻiye niṅṅaḷ aṟiññu keāḷḷuṁ tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe kaikaḷuṁ, niṅṅaḷuṭe kālukaḷuṁ etir vaśaṅṅaḷilninnāyikkeāṇṭ ñān muṟiccu kaḷayukayuṁ, niṅṅaḷe muḻuvan ñān krūśikkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 49
قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
avar paṟaññu: kuḻappamilla tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkk maṭaṅṅippēākunnavarākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 50
إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
ñaṅṅaḷ ādyamāyi viśvasiccavarāyatināl ñaṅṅaḷuṭe teṟṟukaḷ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv ñaṅṅaḷkk peāṟuttutarumenn ñaṅṅaḷ āśikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 51
۞وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
mūsāykk nāṁ bēādhanaṁ nalki: enṟe dāsanmāreyuṁ keāṇṭ rātriyil nī puṟappeṭṭukeāḷḷuka tīrccayāyuṁ (śatrukkaḷ) niṅṅaḷe pintuṭarān pēākukayāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 52
فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ
appēāḷ phir'aun āḷukaḷe viḷiccukūṭṭān paṭṭaṇaṅṅaḷilēkk dūtanmāre ayaccu
Surah Ash-Shuara, Verse 53
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ
tīrccayāyuṁ ivar kuṟacc pēr mātramuḷḷa oru saṅghamākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 54
وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ
tīrccayāyuṁ avar nam'me ariśaṁ keāḷḷikkunnavarākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 55
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ
tīrccayāyuṁ nāṁ saṅghaṭitaruṁ jāgarūkarumākunnu (enniṅṅane viḷiccupaṟayānāṇ phir'aun nirdēśiccat)
Surah Ash-Shuara, Verse 56
فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
aṅṅane tēāṭṭaṅṅaḷilninnuṁ nīruṟavakaḷilninnuṁ nāṁ avare puṟattiṟakki
Surah Ash-Shuara, Verse 57
وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ
bhaṇḍāraṅṅaḷilninnuṁ mān'yamāya vāsasthalaṅṅaḷilninnuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 58
كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
aprakāramatre (nam'muṭe naṭapaṭi) ateākke isrāyīl santatikaḷkk nāṁ avakāśappeṭuttikeāṭukkukayuṁ ceytu
Surah Ash-Shuara, Verse 59
فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ
enniṭṭ avar (phir'aunuṁ saṅghavuṁ) udayavēḷayil avaruṭe (isrāyīlyaruṭe) pinnāle cennu
Surah Ash-Shuara, Verse 60
فَلَمَّا تَرَـٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ
aṅṅane raṇṭ saṅghavuṁ parasparaṁ kaṇṭappēāḷ mūsāyuṭe anucaranmār paṟaññu: tīrccayāyuṁ nāṁ piṭiyilakappeṭān pēākukayāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 61
قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu: orikkalumilla, tīrccayāyuṁ ennēāṭeāppaṁ enṟe rakṣitāvuṇṭ avan enikk vaḻi kāṇiccutaruṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 62
فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ
appēāḷ nāṁ mūsāykk bēādhanaṁ nalki; nī ninṟe vaṭikeāṇṭ kaṭalil aṭikkū enn aṅṅane at (kaṭal ) piḷarukayuṁ enniṭṭ (veḷḷattinṟe) ōrēā peāḷiyuṁ valiya parvvataṁ pēāle āyittīrukayuṁ ceytu
Surah Ash-Shuara, Verse 63
وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ
maṟṟavare (phir'aunṟe pakṣaṁ) yuṁ nāṁ atinṟe aṭuttettikkukayuṇṭāyi
Surah Ash-Shuara, Verse 64
وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ
mūsāyeyuṁ addēhattēāṭeāppamuḷḷavareyuṁ muḻuvan nāṁ rakṣappeṭutti
Surah Ash-Shuara, Verse 65
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ
pinne maṟṟavare nāṁ mukki naśippiccu
Surah Ash-Shuara, Verse 66
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atil (satyaniṣēdhikaḷkk) oru dr̥ṣṭāntamuṇṭ ennāl avaril adhikapēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 67
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanneyāṇ pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 68
وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ
ibrāhīminṟe vr̥ttāntavuṁ avarkk nī vāyiccukēḷpikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 69
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ
atāyat niṅṅaḷ enteānnineyāṇ ārādhiccu keāṇṭirikkunnat enn tanṟe pitāvinēāṭuṁ, tanṟe janaṅṅaḷēāṭuṁ addēhaṁ cēādicca sandarbhaṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 70
قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ
avar paṟaññu: ñaṅṅaḷ cila vigrahaṅṅaḷe ārādhikkukayuṁ avayuṭe mumpil bhajanamirikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 71
قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ
addēhaṁ paṟaññu: niṅṅaḷ prārt'thikkumpēāḷ avarat kēḷkkumēā
Surah Ash-Shuara, Verse 72
أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ
athavā, avar niṅṅaḷkk upakāramēā upadravamēā ceyyumēā
Surah Ash-Shuara, Verse 73
قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ
avar paṟaññu: alla, ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷ aprakāraṁ ceyyunnatāyi ñaṅṅaḷ kaṇṭirikkunnu (enn mātraṁ)
Surah Ash-Shuara, Verse 74
قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ
addēhaṁ paṟaññu: appēāḷ niṅṅaḷ ārādhiccu keāṇṭirikkunnat entineyāṇenn niṅṅaḷ cinticcu nēākkiyiṭṭuṇṭēā
Surah Ash-Shuara, Verse 75
أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ
niṅṅaḷuṁ niṅṅaḷuṭe pūrvvapitākkaḷuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 76
فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
ennāl avar (daivaṅṅaḷ) enṟe śatrukkaḷākunnu lēākarakṣitāv oḻike
Surah Ash-Shuara, Verse 77
ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ
atāyat enne sr̥ṣṭicc enikk mārgadarśanaṁ nalkikkeāṇṭirikkunnavan
Surah Ash-Shuara, Verse 78
وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ
enikk āhāraṁ tarikayuṁ kuṭinīr tarikayuṁ ceyyunnavan
Surah Ash-Shuara, Verse 79
وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ
enikk rēāgaṁ bādhiccāl avanāṇ enne sukhappeṭuttunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 80
وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ
enne marippikkukayuṁ pinnīṭ jīvippikkukayuṁ ceyyunnavan
Surah Ash-Shuara, Verse 81
وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓـَٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ
pratiphalattinṟe nāḷil ēteāruvan enṟe teṟṟ peāṟuttutarumenn ñān āśikkunnuvēā avan
Surah Ash-Shuara, Verse 82
رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّـٰلِحِينَ
enṟe rakṣitāvē, enikk nī tatvajñānaṁ nalkukayuṁ enne nī sajjanaṅṅaḷēāṭeāppaṁ cērkkukayuṁ ceyyēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 83
وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ
pilkkālakkārkkiṭayil enikk nī salkīrtti uṇṭākkēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 84
وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ
enne nī sukhasampūrṇṇamāya svargattinṟe avakāśikaḷil peṭṭavanākkēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 85
وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ
enṟe pitāvin nī peāṟuttukeāṭukkēṇamē tīrccayāyuṁ addēhaṁ vaḻipiḻaccavaruṭe kūṭṭattilāyirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 86
وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ
avar (manuṣyar) uyirtteḻunnēlpikkappeṭunna divasaṁ enne nī apamānattilākkarutē
Surah Ash-Shuara, Verse 87
يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ
atāyat svattēā santānaṅṅaḷēā prayēājanappeṭātta divasaṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 88
إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ
kuṟṟamaṟṟa hr̥dayavumāyi allāhuviṅkal cennavarkkeāḻike
Surah Ash-Shuara, Verse 89
وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ
(ann) sūkṣmata pālikkunnavarkk svargaṁ aṭuppikkappeṭunnatāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 90
وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ
durmārgikaḷkk narakaṁ tuṟannu kāṇikkappeṭunnatumāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 91
وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ
avarēāṭ cēādikkappeṭukayuṁ ceyyuṁ: niṅṅaḷ ārādhiccirunnatellāṁ eviṭeppēāyi
Surah Ash-Shuara, Verse 92
مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ
allāhuvinu puṟame avar niṅṅaḷe sahāyikkukayēā, svayaṁ sahāyaṁ nēṭukayēā ceyyunnuṇṭēā
Surah Ash-Shuara, Verse 93
فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ
turnn avaruṁ (ārādhyanmār) ā durmārgikaḷuṁ atil (narakattil ) mukhaṁ kutti vīḻttappeṭunnatāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 94
وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ
iblīsinṟe muḻuvan sain'yaṅṅaḷuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 95
قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ
aviṭe vecc an'yēān'yaṁ vaḻakk kūṭikkeāṇṭirikke avar paṟayuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 96
تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ
allāhuvāṇa satyaṁ! ñaṅṅaḷ vyaktamāya vaḻikēṭil tanneyāyirunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 97
إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
niṅṅaḷkk ñaṅṅaḷ lēākarakṣitāvinēāṭ tulyata kalpikkunna samayatt
Surah Ash-Shuara, Verse 98
وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ
ñaṅṅaḷe vaḻipiḻappiccat ā kuṟṟavāḷikaḷallāte maṟṟārumalla
Surah Ash-Shuara, Verse 99
فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ
ippēāḷ ñaṅṅaḷkk śupārśakkārāyi ārumilla
Surah Ash-Shuara, Verse 100
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ
uṟṟa suhr̥ttumilla
Surah Ash-Shuara, Verse 101
فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
atināl ñaṅṅaḷkkeānnu maṭaṅṅippēākān kaḻiññirunneṅkil eṅkil ñaṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷuṭe kūṭṭattilākumāyirunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 102
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atil (manuṣyarkk) oru dr̥ṣṭāntamuṇṭ ennāl avaril adhikapēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 103
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanneyākunnu pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 104
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
nūhinṟe janata daivadūtanmāre niṣēdhiccu taḷḷi
Surah Ash-Shuara, Verse 105
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avaruṭe sahēādaran nūh avarēāṭ iprakāraṁ paṟañña sandarbhaṁ: niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 106
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkk viśvastanāya oru dūtanākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 107
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ, enne anusarikkukayuṁ ceyyuvin
Surah Ash-Shuara, Verse 108
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril yāteāru pratiphalavuṁ ñān niṅṅaḷēāṭ cēādikkunnilla enikkuḷḷa pratiphalaṁ lēākarakṣitāviṅkal ninn mātramākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 109
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ, enne anusarikkukayuṁ ceyyuka
Surah Ash-Shuara, Verse 110
۞قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ
avar paṟaññu; ninne pintuṭarnniṭṭuḷḷat ēṟṟavuṁ tāḻnna āḷukaḷāyirikke ñaṅṅaḷ ninne viśvasikkukayēā
Surah Ash-Shuara, Verse 111
قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
addēhaṁ paṟaññu: avar pravartticcu keāṇṭirikkunnatineppaṟṟi enikk entaṟiyāṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 112
إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ
avare vicāraṇa naṭattuka ennat enṟe rakṣitāvinṟe bādhyata mātramākunnu niṅṅaḷ bēādhamuḷḷavarāyeṅkil
Surah Ash-Shuara, Verse 113
وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
satyaviśvāsikaḷe ñān orikkaluṁ āṭṭikkaḷayunnatalla
Surah Ash-Shuara, Verse 114
إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ
ñān vyaktamāya oru tākkītukāran mātramākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 115
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ
avar paṟaññu: nūhē, nī (itilninnu) viramikkunnilleṅkiltīrccayāyuṁ nī eṟiññu keāllappeṭunnavaruṭe kūṭṭattilāyirikkuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 116
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, tīrccayāyuṁ enṟe janata enne niṣēdhiccu taḷḷiyirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 117
فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
atināl enikkuṁ avarkkumiṭayil nī oru tuṟanna tīrumānameṭukkukayuṁ, enneyuṁ enṟe kūṭeyuḷḷa viśvāsikaḷeyuṁ nī rakṣappeṭuttukayuṁ ceyyēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 118
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ
appēāḷ addēhatteyuṁ addēhattinṟe kūṭeyuḷḷavareyuṁ bhāraṁ niṟakkappeṭṭa kappalil nāṁ rakṣappeṭutti
Surah Ash-Shuara, Verse 119
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ
pinne bākkiyuḷḷavare atin śēṣaṁ nāṁ mukki naśippikkukayuṁ ceytu
Surah Ash-Shuara, Verse 120
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atil (manuṣyarkk) oru dr̥ṣṭāntamuṇṭ ennāl avariladhikapēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 121
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanneyākunnu pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 122
كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
ād samudāyaṁ daivadūtanmāre niṣēdhiccu taḷḷi
Surah Ash-Shuara, Verse 123
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avaruṭe sahēādaran hūd avarēāṭ paṟañña sandarbhaṁ : niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 124
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkk viśvastanāya oru dūtanākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 125
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ, enne anusarikkukayuṁ ceyyuvin
Surah Ash-Shuara, Verse 126
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril ñān niṅṅaḷēāṭ yāteāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla enikkuḷḷa pratiphalaṁ lēākarakṣitāviṅkalninn mātramākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 127
أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ
vr̥thā peāṅṅaccaṁ kāṇikkuvānāyi ellā kunnin pradēśaṅṅaḷiluṁ niṅṅaḷ pratāpacihnaṅṅaḷ (gēāpuraṅṅaḷ) keṭṭipeākkukayāṇēā
Surah Ash-Shuara, Verse 128
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ
niṅṅaḷkk ennennuṁ tāmasikkāmenna bhāvēna niṅṅaḷ mahāsedhaṅṅaḷ uṇṭākkukayumāṇēā
Surah Ash-Shuara, Verse 129
وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ
niṅṅaḷ balaṁ prayēāgikkukayāṇeṅkil niṣṭhūranmārāyikkeāṇṭ niṅṅaḷ balaṁ prayēāgikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 130
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
ākayāl niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ enne anusarikkukayuṁ ceyyuka
Surah Ash-Shuara, Verse 131
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ
niṅṅaḷkk tanne aṟiyāvunnava (sukhasekaryaṅṅaḷ) mukhēna niṅṅaḷe sahāyiccavane niṅṅaḷ sūkṣikkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 132
أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ
kannukālikaḷuṁ santānaṅṅaḷuṁ mukhēna avan niṅṅaḷe sahāyiccirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 133
وَجَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ
tēāṭṭaṅṅaḷuṁ aruvikaḷuṁ mukhēnayuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 134
إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
niṅṅaḷuṭe kāryattil bhayaṅkaramāya oru divasatte śikṣa tīrccayāyuṁ ñān bhayappeṭunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 135
قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ
avar paṟaññu: nī upadēśaṁ nalkiyāluṁ, upadēśikkunnavaruṭe kūṭṭattil āyilleṅkiluṁ ñaṅṅaḷe sambandhicciṭattēāḷaṁ samamākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 136
إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ
it pūrvvikanmāruṭe sampradāyaṁ tanneyākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 137
وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ
ñaṅṅaḷ śikṣikkappeṭunnavaralla
Surah Ash-Shuara, Verse 138
فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
aṅṅane avar addēhatte niṣēdhiccu taḷḷukayuṁ, atināl nāṁ avare naśippikkukayuṁ ceytu tīrccayāyuṁ atil (manuṣyarkk) oru dr̥ṣṭāntamuṇṭ ennāl avaril adhikapēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 139
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanneyākunnu pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 140
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
thamūd samudāyaṁ daivadūtanmāre niṣēdhiccu taḷḷi
Surah Ash-Shuara, Verse 141
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avaruṭe sahēādaran svālih avarēāṭ paṟañña sandarbhaṁ: niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 142
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkk viśvastanāya oru dūtanākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 143
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ, enne anusarikkukayuṁ ceyyuvin
Surah Ash-Shuara, Verse 144
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
niṅṅaḷēāṭ ñān itinṟe pēril yāteāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla enikkuḷḷa pratiphalaṁ lēākarakṣitāviṅkal ninn mātramākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 145
أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ
iviṭeyuḷḷatil(samr̥d'dhiyil) nirbhayarāyikkaḻiyān niṅṅaḷ viṭṭēkkappeṭumēā
Surah Ash-Shuara, Verse 146
فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
atāyat tēāṭṭaṅṅaḷiluṁ aruvikaḷiluṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 147
وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ
vayalukaḷiluṁ, kula bhāraṁ tūṅṅunna īntappanakaḷiluṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 148
وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ
niṅṅaḷ santēāṣapramattarāyikkeāṇṭ parvvataṅṅaḷil vīṭukaḷ turannuṇṭākkukayuṁ ceyyunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 149
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
ākayālniṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ, enne anusarikkukayuṁ ceyyuvin
Surah Ash-Shuara, Verse 150
وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
atikramakārikaḷuṭe kalpana niṅṅaḷ anusariccu pēākarut
Surah Ash-Shuara, Verse 151
ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ
bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkukayuṁ, nanmavaruttātirikkukayuṁ ceyyunnavaruṭe
Surah Ash-Shuara, Verse 152
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ
avar paṟaññu: nī māraṇaṁ bādhiccavarilpeṭṭa orāḷ mātramākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 153
مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
nī ñaṅṅaḷeppēāleyuḷḷa oru manuṣyan mātramāṇ atināl nī satyavānmārilpeṭṭavanāṇeṅkil valla dr̥ṣṭāntavuṁ keāṇṭ varū
Surah Ash-Shuara, Verse 154
قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
addēhaṁ paṟaññu: itā oru oṭṭakaṁ atinn veḷḷaṁ kuṭikkān oru ūḻamuṇṭ niṅṅaḷkkuṁ oru ūḻamuṇṭ; oru niścita divasattil
Surah Ash-Shuara, Verse 155
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
niṅṅaḷ atin yāteāru drēāhavuṁ ēlpikkarut (aṅṅane ceyyunna pakṣaṁ) bhayaṅkaramāya oru divasatte śikṣa niṅṅaḷe piṭikūṭuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 156
فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ
ennāl avar atine veṭṭikkeānnu aṅṅane avar khēdakkārāyittīrnnu
Surah Ash-Shuara, Verse 157
فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
uṭane śikṣa avare piṭikūṭi tīrccayāyuṁ atil(manuṣyarkk) oru dr̥ṣṭāntamuṇṭ ennāl avaril adhikapēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 158
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanneyākunnu pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 159
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
lūtvinṟe janata daivadūtanmāre niṣēdhiccu taḷḷi
Surah Ash-Shuara, Verse 160
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avaruṭe sahēādaran lūtv avarēāṭ paṟañña sandarbhaṁ: niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 161
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkk viśvastanāya oru dūtanākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 162
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ, enne anusarikkukayuṁ ceyyuvin
Surah Ash-Shuara, Verse 163
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril niṅṅaḷēāṭ ñān yāteāru pratiphalavuṁ cēādikkunnilla enikkuḷḷa pratiphalaṁ lēākarakṣitāviṅkal ninn mātramākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 164
أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
niṅṅaḷ lēākaril ninn āṇuṅṅaḷuṭe aṭukkal cellukayāṇēā
Surah Ash-Shuara, Verse 165
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ
niṅṅaḷuṭe rakṣitāv niṅṅaḷkk vēṇṭi sr̥ṣṭiccu tanniṭṭuḷḷa niṅṅaḷuṭe iṇakaḷe viṭṭukaḷayukayumāṇēā? alla, niṅṅaḷ atikramakārikaḷāya oru janata tanne
Surah Ash-Shuara, Verse 166
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ
avar paṟaññu: lūtvē, nī (itilninn) viramiccilleṅkil tīrccayāyuṁ nī (nāṭṭilninn) puṟattākkappeṭunnavaruṭe kūṭṭattilāyirikkuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 167
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ
addēhaṁ paṟaññu: tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷuṭe pravr̥ttiye veṟukkunnavaruṭe kūṭṭattilākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 168
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ
addēhaṁ (prārt'thiccu:) enṟe rakṣitāvē, enneyuṁ enṟe kuṭumbattēyuṁ ivar pravartticcu keāṇṭirikkunnatil ninn nī rakṣappeṭuttēṇamē
Surah Ash-Shuara, Verse 169
فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ
appēāḷ addēhatteyuṁ addēhattinṟe kuṭumbattēyuṁ muḻuvan nāṁ rakṣappeṭutti
Surah Ash-Shuara, Verse 170
إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ
pinmāṟi ninnavaril oru kiḻavi oḻike
Surah Ash-Shuara, Verse 171
ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ
pinnīṭ maṟṟuḷḷavare nāṁ takarttukaḷaññu
Surah Ash-Shuara, Verse 172
وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ
avaruṭe mēl nāṁ oru taraṁ maḻa varṣippikkukayuṁ ceytu tākkīt nalkappeṭṭavarkk labhicca ā maḻa etra mēāśaṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 173
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atil(manuṣyarkk) oru dr̥ṣṭāntamuṇṭ ennāl avaril adhikapēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 174
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanneyāṇ pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 175
كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
aikkattil(marakkūṭṭaṅṅaḷkkiṭayil) tāmasiccirunnavaruṁ daivadūtan māre niṣēdhiccutaḷḷi
Surah Ash-Shuara, Verse 176
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
avarēāṭ śu'aib paṟañña sandarbhaṁ: niṅṅaḷ sūkṣmata pālikkunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 177
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkk viśvastanāya oru dūtanākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 178
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ, enne anusarikkukayuṁ ceyyuvin
Surah Ash-Shuara, Verse 179
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
itinṟe pēril yāteāru pratiphalavuṁ ñān niṅṅaḷēāṭ cēādikkunnilla enikkuḷḷa pratiphalaṁ lēākarakṣitāviṅkal ninn mātramākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 180
۞أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ
niṅṅaḷ aḷavu pūrttiyākkikeāṭukkuka niṅṅaḷ (janaṅṅaḷkk) naṣṭamuṇṭākkunnavaruṭe kūṭṭattilākarut
Surah Ash-Shuara, Verse 181
وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ
kr̥trimamillātta tulās keāṇṭ niṅṅaḷ tūkkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 182
وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ
janaṅṅaḷkk avaruṭe sādhanaṅṅaḷil niṅṅaḷ kam'mivaruttarut nāśakārikaḷāyikkeāṇṭ niṅṅaḷ bhūmiyil atikramaṁ pravarttikkarut
Surah Ash-Shuara, Verse 183
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ
niṅṅaḷeyuṁ pūrvvatalamuṟakaḷeyuṁ sr̥ṣṭiccavane niṅṅaḷ sūkṣikkukayuṁ ceyyuka
Surah Ash-Shuara, Verse 184
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ
avar paṟaññu: nī māraṇaṁ bādhiccavaril orāḷ mātramākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 185
وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
nī ñaṅṅaḷeppēāleyuḷḷa oru manuṣyan mātramākunnu tīrccayāyuṁ nī vyājavādikaḷilpeṭṭavanāṇennāṇ ñaṅṅaḷ vicārikkunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 186
فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
atukeāṇṭ nī satyavānmārilpeṭṭavanāṇeṅkil ākāśatt ninnuḷḷa kaṣṇaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe mēl nī vīḻttuka
Surah Ash-Shuara, Verse 187
قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ
addēhaṁ paṟaññu; niṅṅaḷ pravarttikkunnatine paṟṟi enṟe rakṣitāv nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 188
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ
aṅṅane avar addēhatte niṣēdhiccutaḷḷi atināl mēghattaṇalmūṭiya divasatte śikṣa avare piṭikūṭi tīrccayāyuṁ at bhayaṅkaramāya oru divasatte śikṣa tanneyāyirunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 189
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ atil(manuṣyarkk) oru dr̥ṣṭāntamuṇṭ ennāl avariladhikapēruṁ viśvasikkunnavarāyilla
Surah Ash-Shuara, Verse 190
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv tanneyākunnu pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 191
وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
tīrccayāyuṁ it (khur'ān) lēākarakṣitāv avatarippiccat tanneyākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 192
نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ
viśvastātmāv (jibrīl) atuṁ keāṇṭ iṟaṅṅiyirikkunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 193
عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ
ninṟe hr̥dayattil nī tākkīt nalkunnavaruṭe kūṭṭattilāyirikkuvān vēṇṭiyatre at
Surah Ash-Shuara, Verse 194
بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ
spaṣṭamāya aṟabi bhāṣayilāṇ (at avatarippiccat)
Surah Ash-Shuara, Verse 195
وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ
tīrccayāyuṁ at mungāmikaḷuṭe vēdagranthaṅṅaḷiluṇṭ
Surah Ash-Shuara, Verse 196
أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَـٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
isrāyīlsantatikaḷile paṇḍitanmārkk at aṟiyāṁ enna kāryaṁ ivarkk (aviśvāsikaḷkk) oru dr̥ṣṭāntamāyirikkunnillē
Surah Ash-Shuara, Verse 197
وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ
nāṁ at anaṟabikaḷil orāḷuṭe mēlavatarippikkukayuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 198
فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ
enniṭṭ ayāḷ at avarkk ōtikēḷpikkukayuṁ ceytirunnuveṅkil avaratil viśvasikkumāyirunnilla
Surah Ash-Shuara, Verse 199
كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
aprakāraṁ kuṟṟavāḷikaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷil nāṁ at (aviśvāsaṁ) kaṭattiviṭṭirikkayāṇ
Surah Ash-Shuara, Verse 200
لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
vēdanayēṟiya śikṣa kāṇunnat varēkkuṁ avaratil viśvasikkukayilla
Surah Ash-Shuara, Verse 201
فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
avar ōrkkātta nilayil peṭṭennāyirikkuṁ atavarkk vannettunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 202
فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ
ñaṅṅaḷkk (oralpaṁ) avadhi nalkappeṭumēā? enn appēāḷ avar cēādiccēkkuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 203
أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ
ennāl nam'muṭe śikṣayeppaṟṟiyāṇēā avar dhr̥tikūṭṭikeāṇṭirikkunnat
Surah Ash-Shuara, Verse 204
أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ
ennāl nī ālēācicciṭṭuṇṭēā? nāṁ avarkk kuṟe keāllaṅṅaḷēāḷaṁ sukhasekaryaṁ nalkukayuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 205
ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ
anantaraṁ avarkk tākkīt nalkappeṭṭu keāṇṭirikkunna śikṣa avarkk varikayuṁ ceytuvenn vekkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 206
مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ
(ennāluṁ) avarkk nalkappeṭṭirunna ā sukhasekaryaṅṅaḷ avarkkeāru prayēājanavuṁ ceyyumāyirunnilla
Surah Ash-Shuara, Verse 207
وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
oru rājyavuṁ nāṁ naśippicciṭṭilla; atin tākkītukār uṇṭāyiṭṭallāte
Surah Ash-Shuara, Verse 208
ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
ōrmappeṭuttuvān vēṇṭiyatre at nāṁ akramaṁ ceyyunnavanāyiṭṭilla
Surah Ash-Shuara, Verse 209
وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ
itumāyi (khur'ānumāyi) piśācukkaḷ iṟaṅṅi vanniṭṭilla
Surah Ash-Shuara, Verse 210
وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ
atavarkk anuyēājyamāvukayumilla atavarkk sādhikkunnatumalla
Surah Ash-Shuara, Verse 211
إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ
tīrccayāyuṁ avar (divyasandēśaṁ) kēḷkkunnatilninn akaṟṟapeṭṭavarākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 212
فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ
ākayāl allāhuvēāṭeāppaṁ maṟṟeāru daivattēyuṁ nī viḷiccu prārt'thikkarut eṅkil nī śikṣikkappeṭunnavaruṭe kūṭṭattilāyirikkuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 213
وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ
ninṟe aṭutta bandhukkaḷkk nī tākkīt nalkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 214
وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
ninne pintuṭarnna satyaviśvāsikaḷkk ninṟe ciṟak tāḻttikeāṭukkukayuṁ ceyyuka
Surah Ash-Shuara, Verse 215
فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ
ini avar ninne anusarikkātirikkunna pakṣaṁ, niṅṅaḷ pravarttikkunnatineānnuṁ ñān uttaravādiyallenn nī paṟaññēkkuka
Surah Ash-Shuara, Verse 216
وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ
pratāpiyuṁ karuṇānidhiyumāyiṭṭuḷḷavane nī bharamēlpikkukayuṁ ceyyuka
Surah Ash-Shuara, Verse 217
ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ
nī ninnu prārt'thikkunna samayatt ninne kāṇunnavanatre avan
Surah Ash-Shuara, Verse 218
وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّـٰجِدِينَ
sāṣṭāṅgan̄ceyyunnavaruṭe kūṭṭattiluḷḷa ninṟe calanavuṁ (kāṇunnavan)
Surah Ash-Shuara, Verse 219
إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
tīrccayāyuṁ avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumatre
Surah Ash-Shuara, Verse 220
هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ
(nabiyē, paṟayuka:) āruṭe mēlāṇ piśācukkaḷ iṟaṅṅunnatenn ñān niṅṅaḷkk aṟiyiccu taraṭṭeyēā
Surah Ash-Shuara, Verse 221
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ
peruṁ nuṇayanmāruṁ pāpikaḷumāya ellāvaruṭe mēluṁ avar (piśācukkaḷ) iṟaṅṅunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 222
يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ
avar cevikeāṭutt kēḷkkunnu avaril adhikapēruṁ kaḷḷaṁ paṟayunnavarākunnu
Surah Ash-Shuara, Verse 223
وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ
kavikaḷākaṭṭe, durmārgikaḷākunnu avare pinpaṟṟunnat.
Surah Ash-Shuara, Verse 224
أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ
avar ellā tāḻvarakaḷiluṁ alaññu naṭakkunnavarāṇenn nī kaṇṭillē
Surah Ash-Shuara, Verse 225
وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ
pravarttikkāttat paṟayunnavarāṇ avarennuṁ
Surah Ash-Shuara, Verse 226
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ, allāhuve dhārāḷamāyi smarikkukayuṁ, akramattin irayāyatinettuṭarnn ātmarakṣaykk naṭapaṭi eṭukkukayuṁ ceytavar itilninn oḻivākunnu akramakārikaḷ aṟiññu keāḷḷuṁ; taṅṅaḷ tiriññumaṟiññ eṅṅaneyuḷḷa paryavasānattilāṇ ettukayenn
Surah Ash-Shuara, Verse 227