Surah Al-Qasas - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
طسٓمٓ
tvā-sīn-mīṁ
Surah Al-Qasas, Verse 1
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
spaṣṭamāya vēdagranthattile vacanaṅṅaḷatre ava
Surah Al-Qasas, Verse 2
نَتۡلُواْ عَلَيۡكَ مِن نَّبَإِ مُوسَىٰ وَفِرۡعَوۡنَ بِٱلۡحَقِّ لِقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
viśvasikkunna janaṅṅaḷkk vēṇṭi mūsāyuṭeyuṁ phir'aunṟeyuṁ vr̥ttāntattil ninnuṁ satyaprakāraṁ ninakk nāṁ ōtikēḷpikkunnu
Surah Al-Qasas, Verse 3
إِنَّ فِرۡعَوۡنَ عَلَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَجَعَلَ أَهۡلَهَا شِيَعٗا يَسۡتَضۡعِفُ طَآئِفَةٗ مِّنۡهُمۡ يُذَبِّحُ أَبۡنَآءَهُمۡ وَيَسۡتَحۡيِۦ نِسَآءَهُمۡۚ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
tīrccayāyuṁ phir'aun nāṭṭil aunnatyaṁ naṭiccu. aviṭattukāre avan vyatyasta kakṣikaḷākkittīrkkukayuṁ ceytu. avaril oru vibhāgatte durbalarākkiyiṭṭ avaruṭe āṇmakkaḷe aṟukeāla naṭattukayuṁ avaruṭe peṇmakkaḷe jīvikkān anuvadikkukayuṁ ceytukeāṇṭ. tīrccayāyuṁ avan nāśakārikaḷil peṭṭavanāyirunnu
Surah Al-Qasas, Verse 4
وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى ٱلَّذِينَ ٱسۡتُضۡعِفُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَنَجۡعَلَهُمۡ أَئِمَّةٗ وَنَجۡعَلَهُمُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
nāmākaṭṭe bhūmiyil aṭiccamarttappeṭṭa durbalarēāṭ audāryaṁ kāṇikkuvānuṁ, avare nētākkaḷākkuvānuṁ, avare (nāṭinṟe) anantarāvakāśikaḷākkānumāṇ uddēśikkunnat
Surah Al-Qasas, Verse 5
وَنُمَكِّنَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَنُرِيَ فِرۡعَوۡنَ وَهَٰمَٰنَ وَجُنُودَهُمَا مِنۡهُم مَّا كَانُواْ يَحۡذَرُونَ
avarkk (ā mardditarkk) bhūmiyil svādhīnaṁ nalkuvānuṁ, phir'aunnuṁ hāmānnuṁ avaruṭe sain'yaṅṅaḷkkuṁ avaril ninn taṅṅaḷ āśaṅkiccirunnatentēā at kāṇiccukeāṭukkuvānuṁ (nāṁ uddēśikkunnu)
Surah Al-Qasas, Verse 6
وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ أُمِّ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَرۡضِعِيهِۖ فَإِذَا خِفۡتِ عَلَيۡهِ فَأَلۡقِيهِ فِي ٱلۡيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحۡزَنِيٓۖ إِنَّا رَآدُّوهُ إِلَيۡكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
mūsāyuṭe mātāvin nāṁ bēādhanaṁ nalki: avann nī mulakeāṭuttu keāḷḷuka. ini avanṟe kāryattil ninakk bhayaṁ tēānnukayāṇeṅkil avane nī nadiyil iṭṭēkkuka. nī bhayappeṭukayuṁ duḥkhikkukayuṁ vēṇṭa. tīrccayāyuṁ avane nāṁ ninṟe aṭuttēkk tiricc keāṇṭ varunnatuṁ , avane daivadūtanmāril orāḷākkunnatumāṇ
Surah Al-Qasas, Verse 7
فَٱلۡتَقَطَهُۥٓ ءَالُ فِرۡعَوۡنَ لِيَكُونَ لَهُمۡ عَدُوّٗا وَحَزَنًاۗ إِنَّ فِرۡعَوۡنَ وَهَٰمَٰنَ وَجُنُودَهُمَا كَانُواْ خَٰطِـِٔينَ
enniṭṭ phir'aunṟe āḷukaḷ avane (nadiyil ninn) kaṇṭeṭuttu. avan avaruṭe śatruvuṁ duḥkhahētuvuṁ āyirikkān vēṇṭi. tīrccayāyuṁ phir'aunuṁ hāmānuṁ avaruṭe sain'yaṅṅaḷuṁ abad'dhaṁ paṟṟiyavarāyirunnu
Surah Al-Qasas, Verse 8
وَقَالَتِ ٱمۡرَأَتُ فِرۡعَوۡنَ قُرَّتُ عَيۡنٖ لِّي وَلَكَۖ لَا تَقۡتُلُوهُ عَسَىٰٓ أَن يَنفَعَنَآ أَوۡ نَتَّخِذَهُۥ وَلَدٗا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
phir'aunṟe bhārya paṟaññu: enikkuṁ aṅṅēkkuṁ kaṇṇin kuḷirmayatre (ī kuṭṭi.) atināl ivane niṅṅaḷ keāllarut. ivan namukk upakariccēkkāṁ. alleṅkil ivane namukk oru makanāyi svīkarikkāṁ. avar yāthārt'thyaṁ grahiccirunnilla
Surah Al-Qasas, Verse 9
وَأَصۡبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَىٰ فَٰرِغًاۖ إِن كَادَتۡ لَتُبۡدِي بِهِۦ لَوۡلَآ أَن رَّبَطۡنَا عَلَىٰ قَلۡبِهَا لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
mūsāyuṭe mātāvinṟe manas's (an'ya cintakaḷil ninn) oḻivāyatāyittīrnnu. avaḷuṭe manas'sine nāṁ uṟappiccu nirttiyillāyirunnuveṅkil avanṟe kāryaṁ avaḷ veḷippeṭuttiyēkkumāyirunnu. avaḷ satyaviśvāsikaḷuṭe kūṭṭattilāyirikkān vēṇṭiyatre (nāṁ aṅṅane ceytat)
Surah Al-Qasas, Verse 10
وَقَالَتۡ لِأُخۡتِهِۦ قُصِّيهِۖ فَبَصُرَتۡ بِهِۦ عَن جُنُبٖ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
avaḷ avanṟe (mūsāyuṭe) sahēādariyēāṭ paṟaññu: nī avanṟe pinnāle pēāyi anvēṣiccu nēākkū. aṅṅane dūre ninn avaḷ avane nirīkṣiccu. avar ataṟiññirunnilla
Surah Al-Qasas, Verse 11
۞وَحَرَّمۡنَا عَلَيۡهِ ٱلۡمَرَاضِعَ مِن قَبۡلُ فَقَالَتۡ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰٓ أَهۡلِ بَيۡتٖ يَكۡفُلُونَهُۥ لَكُمۡ وَهُمۡ لَهُۥ نَٰصِحُونَ
atinu mump mulayūṭṭunna strīkaḷ avann mulakeāṭukkunnatin nāṁ taṭas'samuṇṭākkiyirunnu. appēāḷ avaḷ (sahēādari) paṟaññu: niṅṅaḷkk vēṇṭi ivane sanrakṣikkunna oru vīṭṭukāreppaṟṟi ñān niṅṅaḷkk aṟiv taraṭṭeyēā? avar ivanṟe guṇakāṅkṣikaḷāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Qasas, Verse 12
فَرَدَدۡنَٰهُ إِلَىٰٓ أُمِّهِۦ كَيۡ تَقَرَّ عَيۡنُهَا وَلَا تَحۡزَنَ وَلِتَعۡلَمَ أَنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
aṅṅane avanṟe mātāvinṟe kaṇṇ kuḷirkkuvānuṁ, avaḷ duḥkhikkātirikkuvānuṁ, allāhuvinṟe vāgdānaṁ satyamāṇenn avaḷ manas'silākkuvānuṁ vēṇṭi avane nāṁ avaḷkk tiriccēlpiccu. pakṣe avaril adhikapēruṁ (kāryaṁ) manas'silākkunnilla
Surah Al-Qasas, Verse 13
وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُۥ وَٱسۡتَوَىٰٓ ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
aṅṅane addēhaṁ (mūsā) śakti prāpikkukayuṁ, pākata ettukayuṁ ceytappēāḷ addēhattin nāṁ vivēkavuṁ vijñānavuṁ nalki. aprakāramāṇ sadvr̥ttarkk nāṁ pratiphalaṁ nalkunnat
Surah Al-Qasas, Verse 14
وَدَخَلَ ٱلۡمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفۡلَةٖ مِّنۡ أَهۡلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيۡنِ يَقۡتَتِلَانِ هَٰذَا مِن شِيعَتِهِۦ وَهَٰذَا مِنۡ عَدُوِّهِۦۖ فَٱسۡتَغَٰثَهُ ٱلَّذِي مِن شِيعَتِهِۦ عَلَى ٱلَّذِي مِنۡ عَدُوِّهِۦ فَوَكَزَهُۥ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيۡهِۖ قَالَ هَٰذَا مِنۡ عَمَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِۖ إِنَّهُۥ عَدُوّٞ مُّضِلّٞ مُّبِينٞ
paṭṭaṇavāsikaḷ aśrad'dharāyirunna samayatt mūsā aviṭe kaṭannu cennu. appēāḷ aviṭe raṇṭupuruṣanmār parasparaṁ peārutunnatāyi addēhaṁ kaṇṭu. orāḷ tanṟe kakṣiyil peṭṭavan. maṟṟeārāḷ tanṟe śatruvibhāgattil peṭṭavanuṁ. appēāḷ tanṟe kakṣiyil peṭṭavan tanṟe śatruvibhāgattil peṭṭavannetiril addēhattēāṭ sahāyaṁ tēṭi. appēāḷ mūsā avane muṣṭicuruṭṭi iṭiccu. atavanṟe katha kaḻiccu. mūsā paṟaññu: it piśācinṟe pravarttanattil peṭṭatākunnu. avan vyaktamāyuṁ vaḻipiḻappikkunna śatru tanneyākunnu
Surah Al-Qasas, Verse 15
قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمۡتُ نَفۡسِي فَٱغۡفِرۡ لِي فَغَفَرَ لَهُۥٓۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, tīrccayāyuṁ ñān ennēāṭ tanne an'yāyaṁ ceytirikkunnu. atināl nī enikk peāṟuttutarēṇamē. appēāḷ addēhattin avan peāṟuttukeāṭuttu. tīrccayāyuṁ avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Qasas, Verse 16
قَالَ رَبِّ بِمَآ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ فَلَنۡ أَكُونَ ظَهِيرٗا لِّلۡمُجۡرِمِينَ
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, nī enikk anugrahaṁ nalkiyiṭṭuḷḷatu keāṇṭ ini orikkaluṁ ñān kuṟṟavāḷikaḷkku sahāyaṁ nalkunnavanāvukayilla
Surah Al-Qasas, Verse 17
فَأَصۡبَحَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ خَآئِفٗا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا ٱلَّذِي ٱسۡتَنصَرَهُۥ بِٱلۡأَمۡسِ يَسۡتَصۡرِخُهُۥۚ قَالَ لَهُۥ مُوسَىٰٓ إِنَّكَ لَغَوِيّٞ مُّبِينٞ
aṅṅane addēhaṁ paṭṭaṇattil bhayappāṭēāṭuṁ karutalēāṭuṁ kūṭi vartticcu. appēāḻatā talēdivasaṁ tannēāṭ sahāyaṁ tēṭiyavan vīṇṭuṁ tannēāṭ sahāyattinu muṟaviḷikūṭṭunnu. mūsā avanēāṭ paṟaññu: nī vyaktamāyuṁ oru durmārgi tanneyākunnu
Surah Al-Qasas, Verse 18
فَلَمَّآ أَنۡ أَرَادَ أَن يَبۡطِشَ بِٱلَّذِي هُوَ عَدُوّٞ لَّهُمَا قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ أَتُرِيدُ أَن تَقۡتُلَنِي كَمَا قَتَلۡتَ نَفۡسَۢا بِٱلۡأَمۡسِۖ إِن تُرِيدُ إِلَّآ أَن تَكُونَ جَبَّارٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا تُرِيدُ أَن تَكُونَ مِنَ ٱلۡمُصۡلِحِينَ
enniṭṭ avar iruvarkkuṁ śatruvāyiṭṭuḷḷavane piṭikūṭān addēhaṁ uddēśiccappēāḷ sahāyaṁ tēṭiya isrāyīl vanśajane oru śalyakkāran enna nilaykk mūsā(a) ākṣēpiccuveṅkiluṁ peātu śatruvinetiril avane sahāyikkuvān tanne addēhaṁ tīrumāniccu.) avan paṟaññu: hē mūsā, innale nī orāḷe keānnat pēāle nī enneyuṁ keāllān uddēśikkukayāṇēā? nāṭṭil oru pēākkiriyākān mātramāṇ nī uddēśikkunnat. nanmayuṇṭākkunnavaruṭe kūṭṭattilākān nī uddēśikkunnilla
Surah Al-Qasas, Verse 19
وَجَآءَ رَجُلٞ مِّنۡ أَقۡصَا ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡعَىٰ قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّ ٱلۡمَلَأَ يَأۡتَمِرُونَ بِكَ لِيَقۡتُلُوكَ فَٱخۡرُجۡ إِنِّي لَكَ مِنَ ٱلنَّـٰصِحِينَ
paṭṭaṇattinṟe aṅṅē aṟṟattu ninn oru puruṣan ōṭivannu. ayāḷ paṟaññu: hē; mūsā, tāṅkaḷe keāllān vēṇṭi pramukhavyaktikaḷ ālēācana naṭattikeāṇṭirikkunnuṇṭ. atināl tāṅkaḷ (ījiptil ninn) puṟatt pēāyikkeāḷḷuka. tīrccayāyuṁ ñān tāṅkaḷuṭe guṇakāṅkṣikaḷuṭe kūṭṭattilākunnu
Surah Al-Qasas, Verse 20
فَخَرَجَ مِنۡهَا خَآئِفٗا يَتَرَقَّبُۖ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
aṅṅane bhayappāṭēāṭuṁ karutalēāṭuṁ kūṭi addēhaṁ aviṭe ninn puṟappeṭṭu. addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, akramikaḷāya janatayil ninn enne nī rakṣappeṭuttēṇamē
Surah Al-Qasas, Verse 21
وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلۡقَآءَ مَدۡيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّيٓ أَن يَهۡدِيَنِي سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ
madyanṟe nērkk yātra tiriccappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāv śariyāya mārgattilēkk enne nayiccēkkāṁ
Surah Al-Qasas, Verse 22
وَلَمَّا وَرَدَ مَآءَ مَدۡيَنَ وَجَدَ عَلَيۡهِ أُمَّةٗ مِّنَ ٱلنَّاسِ يَسۡقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ ٱمۡرَأَتَيۡنِ تَذُودَانِۖ قَالَ مَا خَطۡبُكُمَاۖ قَالَتَا لَا نَسۡقِي حَتَّىٰ يُصۡدِرَ ٱلرِّعَآءُۖ وَأَبُونَا شَيۡخٞ كَبِيرٞ
madyanile jalāśayattiṅkal addēhaṁ cennettiyappēāḷ āṭukaḷkk veḷḷaṁ keāṭutt keāṇṭirikkunna oru kūṭṭaṁ āḷukaḷe atinnaṭutt addēhaṁ kaṇṭetti. avaruṭe ippuṟattāyi (taṅṅaḷuṭe āṭṭin paṟṟatte) taṭaññu nirttikkeāṇṭirikkunna raṇṭ strīkaḷeyuṁ addēhaṁ kaṇṭu. addēhaṁ cēādiccu: entāṇ niṅṅaḷuṭe praśnaṁ? avar paṟaññu: iṭayanmār (āṭukaḷkk veḷḷaṁ keāṭutt) tiriccu keāṇṭu pēākunnat vare ñaṅṅaḷkk veḷḷaṁ keāṭukkānāvilla. ñaṅṅaḷuṭe pitāvākaṭṭe valiyeāru vr̥d'dhanumāṇ
Surah Al-Qasas, Verse 23
فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰٓ إِلَى ٱلظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَآ أَنزَلۡتَ إِلَيَّ مِنۡ خَيۡرٖ فَقِيرٞ
aṅṅane avarkku vēṇṭi addēhaṁ (avaruṭe kālikaḷkk) veḷḷaṁ keāṭuttu. pinnīṭaddēhaṁ taṇalilēkk māṟiyirunniṭṭ iprakāraṁ prārt'thiccu: enṟe rakṣitāvē, nī enikk iṟakkittarunna ēteāru nanmaykkuṁ ñān āvaśyakkāranākunnu
Surah Al-Qasas, Verse 24
فَجَآءَتۡهُ إِحۡدَىٰهُمَا تَمۡشِي عَلَى ٱسۡتِحۡيَآءٖ قَالَتۡ إِنَّ أَبِي يَدۡعُوكَ لِيَجۡزِيَكَ أَجۡرَ مَا سَقَيۡتَ لَنَاۚ فَلَمَّا جَآءَهُۥ وَقَصَّ عَلَيۡهِ ٱلۡقَصَصَ قَالَ لَا تَخَفۡۖ نَجَوۡتَ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
appēāḷ ā raṇṭ strīkaḷil orāḷ nāṇiccu keāṇṭ addēhattinṟe aṭutt naṭannu cenniṭṭ paṟaññu: tāṅkaḷ ñaṅṅaḷkku vēṇṭi (āṭukaḷkk) veḷḷaṁ keāṭuttatinuḷḷa pratiphalaṁ tāṅkaḷkku nalkuvānāyi enṟe pitāv tāṅkaḷe viḷikkunnu. aṅṅane mūsā addēhattinṟe aṭutt cenniṭṭ tanṟe katha addēhattin vivariccukeāṭuttappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: bhayappeṭēṇṭa. akramikaḷāya ā janatayilninn nī rakṣappeṭṭirikkunnu
Surah Al-Qasas, Verse 25
قَالَتۡ إِحۡدَىٰهُمَا يَـٰٓأَبَتِ ٱسۡتَـٔۡجِرۡهُۖ إِنَّ خَيۡرَ مَنِ ٱسۡتَـٔۡجَرۡتَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡأَمِينُ
ā raṇṭustrīkaḷileārāḷ paṟaññu: enṟe pitāvē, iddēhatte tāṅkaḷ kūlikkāranāyi nirttuka. tīrccayāyuṁ tāṅkaḷ kūlikkārāyi eṭukkunnavaril ēṟṟavuṁ uttaman śaktanuṁ viśvastanumāyiṭṭuḷḷavanatre
Surah Al-Qasas, Verse 26
قَالَ إِنِّيٓ أُرِيدُ أَنۡ أُنكِحَكَ إِحۡدَى ٱبۡنَتَيَّ هَٰتَيۡنِ عَلَىٰٓ أَن تَأۡجُرَنِي ثَمَٰنِيَ حِجَجٖۖ فَإِنۡ أَتۡمَمۡتَ عَشۡرٗا فَمِنۡ عِندِكَۖ وَمَآ أُرِيدُ أَنۡ أَشُقَّ عَلَيۡكَۚ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
addēhaṁ (pitāv) paṟaññu: nī eṭṭu varṣaṁ enikk kūlivēla ceyyaṇaṁ enna vyavasthayil enṟe ī raṇṭu peṇmakkaḷil orāḷe ninakk vivāhaṁ ceytu tarān ñān uddēśikkunnu. ini pattuvarṣaṁ nī pūrttiyākkukayāṇeṅkil at ninṟe iṣṭaṁ. ninakk prayāsamuṇṭākkān ñān uddēśikkunnilla. allāhu uddēśikkunna pakṣaṁ nalla nilayil varttikkunnavaril orāḷāyi ninakk enne kāṇāṁ
Surah Al-Qasas, Verse 27
قَالَ ذَٰلِكَ بَيۡنِي وَبَيۡنَكَۖ أَيَّمَا ٱلۡأَجَلَيۡنِ قَضَيۡتُ فَلَا عُدۡوَٰنَ عَلَيَّۖ وَٱللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَكِيلٞ
addēhaṁ (mūsā) paṟaññu; ñānuṁ tāṅkaḷuṁ tam'miluḷḷa niścayaṁ atu tanne. ī raṇṭ avadhikaḷil ēt ñān niṟavēṟṟiyāluṁ ennēāṭ virēādhamuṇṭākarut. nāṁ paṟayunnatin allāhu sākṣiyākunnu
Surah Al-Qasas, Verse 28
۞فَلَمَّا قَضَىٰ مُوسَى ٱلۡأَجَلَ وَسَارَ بِأَهۡلِهِۦٓ ءَانَسَ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ نَارٗاۖ قَالَ لِأَهۡلِهِ ٱمۡكُثُوٓاْ إِنِّيٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا لَّعَلِّيٓ ءَاتِيكُم مِّنۡهَا بِخَبَرٍ أَوۡ جَذۡوَةٖ مِّنَ ٱلنَّارِ لَعَلَّكُمۡ تَصۡطَلُونَ
aṅṅane mūsā ā avadhi niṟavēṟṟukayuṁ, tanṟe kuṭumbavuṁ keāṇṭ yātrapēākukayuṁ ceytappēāḷ parvvatattinṟe bhāgatt ninn addēhaṁ oru tī kaṇṭu. addēhaṁ tanṟe kuṭumbattēāṭ paṟaññu: niṅṅaḷ nilkkū. ñāneāru tī kaṇṭirikkunnu. aviṭe ninn valla vivaramēā, alleṅkil oru tīkkeāḷḷiyēā ñān niṅṅaḷkk keāṇṭuvann tannēkkāṁ. niṅṅaḷkk tī kāyāmallēā
Surah Al-Qasas, Verse 29
فَلَمَّآ أَتَىٰهَا نُودِيَ مِن شَٰطِيِٕ ٱلۡوَادِ ٱلۡأَيۡمَنِ فِي ٱلۡبُقۡعَةِ ٱلۡمُبَٰرَكَةِ مِنَ ٱلشَّجَرَةِ أَن يَٰمُوسَىٰٓ إِنِّيٓ أَنَا ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
aṅṅane addēhaṁ atinnaṭutt cennappēāḷ anugr̥hītamāya pradēśattuḷḷa tāḻvarayuṭe valatubhāgatt ninn, oru vr̥kṣattil ninn addēhattēāṭ viḷiccupaṟayappeṭṭu: hē; mūsā, tīrccayāyuṁ ñānākunnu lēākarakṣitāvāya allāhu
Surah Al-Qasas, Verse 30
وَأَنۡ أَلۡقِ عَصَاكَۚ فَلَمَّا رَءَاهَا تَهۡتَزُّ كَأَنَّهَا جَآنّٞ وَلَّىٰ مُدۡبِرٗا وَلَمۡ يُعَقِّبۡۚ يَٰمُوسَىٰٓ أَقۡبِلۡ وَلَا تَخَفۡۖ إِنَّكَ مِنَ ٱلۡأٓمِنِينَ
nī ninṟe vaṭi tāḻeyiṭū! enniṭṭat oru sarppamennēāṇaṁ piṭayunnat kaṇṭappēāḷ addēhaṁ pinnēākkaṁ tiriññēāṭi. addēhaṁ tiriññ nēākkiyat pēālumilla. allāhu paṟaññu: mūsā! nī munnēāṭṭ varika. pēṭikkēṇṭa. tīrccayāyuṁ nī surakṣitaruṭe kūṭṭattilākunnu
Surah Al-Qasas, Verse 31
ٱسۡلُكۡ يَدَكَ فِي جَيۡبِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوٓءٖ وَٱضۡمُمۡ إِلَيۡكَ جَنَاحَكَ مِنَ ٱلرَّهۡبِۖ فَذَٰنِكَ بُرۡهَٰنَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
nī ninṟe kai kuppāyamāṟilēkk pravēśippikkuka. yāteāru keṭutiyuṁ kūṭāte veḷuttatāyi atupuṟatt varunnatāṇ. bhayattil ninn mēācanattināy ninṟe pārśvabhāgaṁ nī śarīrattilēkk cērtt piṭikkukayuṁ ceyyuka. aṅṅane at raṇṭuṁ phir'aunṟeyuṁ, avanṟe pramukhanmāruṭeyuṁ aṭuttēkk ninṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa raṇṭu teḷivukaḷākunnu. tīrccayāyuṁ avar dhikkārikaḷāya oru janatayāyirikkunnu
Surah Al-Qasas, Verse 32
قَالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلۡتُ مِنۡهُمۡ نَفۡسٗا فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, avaruṭe kūṭṭattil orāḷe ñān keānnupēāyiṭṭuṇṭ. atināl avar enne keāllumenn ñān bhayappeṭunnu
Surah Al-Qasas, Verse 33
وَأَخِي هَٰرُونُ هُوَ أَفۡصَحُ مِنِّي لِسَانٗا فَأَرۡسِلۡهُ مَعِيَ رِدۡءٗا يُصَدِّقُنِيٓۖ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
enṟe sahēādaran hāṟūn ennekkāḷ vyaktamāyi sansārikkān kaḻivuḷḷavanākunnu. atu keāṇṭ ennēāṭeāppaṁ enṟe satyata sthāpikkunna oru sahāyiyāyi keāṇṭ avane nī niyēāgikkēṇamē. avar enne niṣēdhicc kaḷayumenn tīrccayāyuṁ ñān bhayappeṭunnu
Surah Al-Qasas, Verse 34
قَالَ سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَنَجۡعَلُ لَكُمَا سُلۡطَٰنٗا فَلَا يَصِلُونَ إِلَيۡكُمَا بِـَٔايَٰتِنَآۚ أَنتُمَا وَمَنِ ٱتَّبَعَكُمَا ٱلۡغَٰلِبُونَ
avan (allāhu) paṟaññu: ninṟe sahēādaran mukhēna ninṟe kaikk nāṁ balaṁ nalkukayuṁ, niṅṅaḷkk iruvarkkuṁ nāṁ oru ādhikārika śakti nalkukayuṁ ceyyunnatāṇ. atināl avar niṅṅaḷuṭe aṭutt ettukayilla. nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ nimittaṁ niṅṅaḷuṁ niṅṅaḷe pintuṭarunnavaruṁ tanneyāyirikkuṁ vijayikaḷ
Surah Al-Qasas, Verse 35
فَلَمَّا جَآءَهُم مُّوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا بَيِّنَٰتٖ قَالُواْ مَا هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّفۡتَرٗى وَمَا سَمِعۡنَا بِهَٰذَا فِيٓ ءَابَآئِنَا ٱلۡأَوَّلِينَ
aṅṅane nam'muṭe vyaktamāya dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṁ keāṇṭ mūsā avaruṭe aṭutt cennappēāḷ avar paṟaññu: it vyājanirmitamāya oru jālavidyayallāte maṟṟeānnumalla. nam'muṭe pūrvva pitākkaḷil iṅṅane oru kāryatteppaṟṟi nāṁ kēṭṭiṭṭumilla
Surah Al-Qasas, Verse 36
وَقَالَ مُوسَىٰ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَن جَآءَ بِٱلۡهُدَىٰ مِنۡ عِندِهِۦ وَمَن تَكُونُ لَهُۥ عَٰقِبَةُ ٱلدَّارِۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
mūsā paṟaññu: tanṟe pakkal ninn sanmārgavuṁ keāṇṭ vanniṭṭuḷḷavanārennuṁ, ī lēākattinṟe paryavasānaṁ ārkk anukūlamāyirikkumennuṁ enṟe rakṣitāvin nallapēāle aṟiyāṁ. akramikaḷ vijayaṁ prāpikkukayilla; tīrcca
Surah Al-Qasas, Verse 37
وَقَالَ فِرۡعَوۡنُ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَأُ مَا عَلِمۡتُ لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرِي فَأَوۡقِدۡ لِي يَٰهَٰمَٰنُ عَلَى ٱلطِّينِ فَٱجۡعَل لِّي صَرۡحٗا لَّعَلِّيٓ أَطَّلِعُ إِلَىٰٓ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُۥ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
phir'aun paṟaññu: pramukhanmāre, ñānallāte yāteāru daivavuṁ niṅṅaḷkkuḷḷatāyi ñān aṟiññiṭṭilla. atukeāṇṭ hāmānē, enikku vēṇṭi kaḷimaṇṇukeāṇṭ (iṣṭika) cuṭṭeṭukkuka. enniṭṭ enikk nī oru unnata sedhaṁ uṇṭākkittarika. mūsāyuṭe daivattiṅkalēkk enikkeānnu ettinēākkāmallēā. tīrccayāyuṁ avan vyājaṁ paṟayunnavaruṭe kūṭṭattilāṇennāṇ ñān vicārikkunnat
Surah Al-Qasas, Verse 38
وَٱسۡتَكۡبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُۥ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ إِلَيۡنَا لَا يُرۡجَعُونَ
avanuṁ avanṟe sain'yaṅṅaḷuṁ bhūmiyil an'yāyamāyi ahaṅkarikkukayuṁ, nam'muṭe aṭukkalēkk avar maṭakkappeṭukayillenn avar vicārikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Qasas, Verse 39
فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلظَّـٰلِمِينَ
atināl avaneyuṁ avanṟe sain'yaṅṅaḷeyuṁ nāṁ piṭikūṭi kaṭalil eṟiññ kaḷaññu. appēāḷ ā akramikaḷuṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnu enn nēākkū
Surah Al-Qasas, Verse 40
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا يُنصَرُونَ
avare nāṁ narakattilēkk kṣaṇikkunna nētākkanmārākki. uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avarkkeāru sahāyavuṁ nalkappeṭunnatalla
Surah Al-Qasas, Verse 41
وَأَتۡبَعۡنَٰهُمۡ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا لَعۡنَةٗۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ هُم مِّنَ ٱلۡمَقۡبُوحِينَ
ī aihikajīvitattil avaruṭe pinnāle nāṁ śāpaṁ ayakkukayuṁ ceytu. uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avar veṟukkappeṭṭavaruṭe kūṭṭattilāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Qasas, Verse 42
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ مِنۢ بَعۡدِ مَآ أَهۡلَكۡنَا ٱلۡقُرُونَ ٱلۡأُولَىٰ بَصَآئِرَ لِلنَّاسِ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لَّعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ
pūrvvatalamuṟakaḷe nāṁ naśippiccatin śēṣaṁ, janaṅṅaḷkku uḷkāḻca nalkunna teḷivukaḷuṁ mārgadarśanavuṁ kāruṇyavumāyikkeāṇṭ mūsāykk nāṁ vēdagranthaṁ nalkukayuṇṭāyi. avar cinticc grahiccēkkāmallēā
Surah Al-Qasas, Verse 43
وَمَا كُنتَ بِجَانِبِ ٱلۡغَرۡبِيِّ إِذۡ قَضَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَى ٱلۡأَمۡرَ وَمَا كُنتَ مِنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
(nabiyē,) mūsāykk nāṁ kalpana ēlpicc keāṭutta samayatt ā paṭiññāṟe malayuṭe pārśvattil nī uṇṭāyirunnilla. (ā sambhavattin) sākṣyaṁ vahiccavaruṭe kūṭṭattil nī uṇṭāyirunnatumilla
Surah Al-Qasas, Verse 44
وَلَٰكِنَّآ أَنشَأۡنَا قُرُونٗا فَتَطَاوَلَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۚ وَمَا كُنتَ ثَاوِيٗا فِيٓ أَهۡلِ مَدۡيَنَ تَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِنَا وَلَٰكِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ
pakṣe nāṁ (pinnīṭ) pala talamuṟakaḷeyuṁ vaḷarttiyeṭuttu. aṅṅane avarilūṭe yugaṅṅaḷ dīrghiccu. madyaṅkārkk nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ ōtikēḷpiccu keāṭuttu keāṇṭ nī avarkkiṭayil tāmasiccirunnilla. pakṣe nāṁ dūtanmāre niyēāgikkunnavanāyirikkunnu
Surah Al-Qasas, Verse 45
وَمَا كُنتَ بِجَانِبِ ٱلطُّورِ إِذۡ نَادَيۡنَا وَلَٰكِن رَّحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوۡمٗا مَّآ أَتَىٰهُم مِّن نَّذِيرٖ مِّن قَبۡلِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ
nāṁ (mūsāye) viḷicca samayatt ā parvvatattinṟe pārśvattil nī uṇṭāyirunnumilla. pakṣe, ninṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa kāruṇyattāl (itellāṁ aṟiyicc tarikayākunnu.) ninakk mump oru tākkītukāranuṁ vanniṭṭillātta oru janataykk nī tākkīt nalkuvān vēṇṭiyatre it. avar ālēācicc manas'silākkiyēkkāṁ
Surah Al-Qasas, Verse 46
وَلَوۡلَآ أَن تُصِيبَهُم مُّصِيبَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ فَيَقُولُواْ رَبَّنَا لَوۡلَآ أَرۡسَلۡتَ إِلَيۡنَا رَسُولٗا فَنَتَّبِعَ ءَايَٰتِكَ وَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
taṅṅaḷuṭe kaikaḷ munkūṭṭiceytu veccatinṟe phalamāyi avarkku valla vipattuṁ nēriṭukayuṁ appēāḷ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk ninakk oru dūtane ayaccukūṭāyirunnēā, eṅkil ñaṅṅaḷ ninṟe teḷivukaḷ pintuṭarukayuṁ, ñaṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷuṭe kūṭṭattilāvukayuṁ ceytēne enn avar paṟayukayuṁ ceyyillāyirunnuveṅkil (nāṁ ninne dūtanāyi ayakkumāyirunnilla)
Surah Al-Qasas, Verse 47
فَلَمَّا جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ مِنۡ عِندِنَا قَالُواْ لَوۡلَآ أُوتِيَ مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ مُوسَىٰٓۚ أَوَلَمۡ يَكۡفُرُواْ بِمَآ أُوتِيَ مُوسَىٰ مِن قَبۡلُۖ قَالُواْ سِحۡرَانِ تَظَٰهَرَا وَقَالُوٓاْ إِنَّا بِكُلّٖ كَٰفِرُونَ
ennāl nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa satyaṁ (muham'mad nabi mukhēna) avarkk vannettiyappēāḷ avar paṟayukayāṇ; mūsāykk nalkappeṭṭat pēāleyuḷḷa dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ ivann nalkappeṭāttat entāṇ enn. ennāl mump mūsāykk nalkappeṭṭatil avar aviśvasikkukayuṇṭāyillē? avar paṟaññu: parasparaṁ pintuṇa nalkiya raṇṭu jālavidyakaḷāṇiva. ñaṅṅaḷ iteākke aviśvasikkunnavarāṇ ennuṁ avar paṟaññu
Surah Al-Qasas, Verse 48
قُلۡ فَأۡتُواْ بِكِتَٰبٖ مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِ هُوَ أَهۡدَىٰ مِنۡهُمَآ أَتَّبِعۡهُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: ennāl ava raṇṭinekkāḷuṁ nērvaḻi kāṇikkunnatāya oru granthaṁ allāhuvinṟe pakkal ninn niṅṅaḷ keāṇṭ varū; ñānat pinpaṟṟikkeāḷḷāṁ. niṅṅaḷ satyavānmārāṇeṅkil
Surah Al-Qasas, Verse 49
فَإِن لَّمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَكَ فَٱعۡلَمۡ أَنَّمَا يَتَّبِعُونَ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَمَنۡ أَضَلُّ مِمَّنِ ٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ بِغَيۡرِ هُدٗى مِّنَ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
ini ninakk avar uttaraṁ nalkiyilleṅkil taṅṅaḷuṭe tanniṣṭaṅṅaḷe mātramāṇ avar pintuṭarunnat enn nī aṟiññēkkuka. allāhuviṅkal ninnuḷḷa yāteāru mārgadarśanavuṁ kūṭāte tanniṣṭatte pintuṭarnnavanekkāḷ vaḻipiḻaccavan āruṇṭ? allāhu akramikaḷāya janaṅṅaḷe nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca
Surah Al-Qasas, Verse 50
۞وَلَقَدۡ وَصَّلۡنَا لَهُمُ ٱلۡقَوۡلَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ
avar ālēācicc manas'silākkēṇṭatinnāyi vacanaṁ avarkk nāṁ nirantaramāyi etticcukeāṭuttiṭṭuṇṭ
Surah Al-Qasas, Verse 51
ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِهِۦ هُم بِهِۦ يُؤۡمِنُونَ
itin mump nāṁ ārkk vēdagranthaṁ nalkiyēā avar itil viśvasikkunnu
Surah Al-Qasas, Verse 52
وَإِذَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِهِۦٓ إِنَّهُ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّنَآ إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلِهِۦ مُسۡلِمِينَ
itavarkk ōtikēḷpikkappeṭumpēāḷ avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷ itil viśvasiccirikkunnu. tīrccayāyuṁ it ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa satyamākunnu. itinu mumpu tanne tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ kīḻpeṭunnavarāyirikkunnu
Surah Al-Qasas, Verse 53
أُوْلَـٰٓئِكَ يُؤۡتَوۡنَ أَجۡرَهُم مَّرَّتَيۡنِ بِمَا صَبَرُواْ وَيَدۡرَءُونَ بِٱلۡحَسَنَةِ ٱلسَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ
attarakkārkk avar kṣamiccatinṟe phalamāyi avaruṭe pratiphalaṁ raṇṭumaṭaṅṅāyi nalkappeṭunnatāṇ. avar nanmakeāṇṭ tinmaye taṭukkukayuṁ, nāṁ avarkk nalkiyiṭṭuḷḷatil ninn celavaḻikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Qasas, Verse 54
وَإِذَا سَمِعُواْ ٱللَّغۡوَ أَعۡرَضُواْ عَنۡهُ وَقَالُواْ لَنَآ أَعۡمَٰلُنَا وَلَكُمۡ أَعۡمَٰلُكُمۡ سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡ لَا نَبۡتَغِي ٱلۡجَٰهِلِينَ
vyart'thamāya vākkukaḷ avar kēṭṭāl atil ninnavar tiriññukaḷayukayuṁ iprakāraṁ paṟayukayuṁ ceyyuṁ: ñaṅṅaḷkkuḷḷat ñaṅṅaḷuṭe karm'maṅṅaḷāṇ. niṅṅaḷkkuḷḷat niṅṅaḷuṭe karm'maṅṅaḷuṁ. niṅṅaḷkku salāṁ. mūḍhanmāre ñaṅṅaḷkk ā̔āvaśyamilla
Surah Al-Qasas, Verse 55
إِنَّكَ لَا تَهۡدِي مَنۡ أَحۡبَبۡتَ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
tīrccayāyuṁ ninakk iṣṭappeṭṭavare ninakk nērvaḻiyilākkānāvilla. pakṣe, allāhu tān uddēśikkunnavare nērvaḻiyilākkunnu. sanmārgaṁ prāpikkunnavareppaṟṟi avan (allāhu) nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Qasas, Verse 56
وَقَالُوٓاْ إِن نَّتَّبِعِ ٱلۡهُدَىٰ مَعَكَ نُتَخَطَّفۡ مِنۡ أَرۡضِنَآۚ أَوَلَمۡ نُمَكِّن لَّهُمۡ حَرَمًا ءَامِنٗا يُجۡبَىٰٓ إِلَيۡهِ ثَمَرَٰتُ كُلِّ شَيۡءٖ رِّزۡقٗا مِّن لَّدُنَّا وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
ninnēāṭeāppaṁ ñaṅṅaḷ sanmārgaṁ pintuṭarunna pakṣaṁ ñaṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninn ñaṅṅaḷ eṭutteṟiyappeṭuṁ. enn avar paṟaññu. nirbhayamāya oru pavitrasaṅkētaṁ nāṁ avarkk adhīnappeṭuttikeāṭuttiṭṭillē? ellā vastukkaḷuṭeyuṁ phalaṅṅaḷ aviṭēkk śēkharicc keāṇṭu varappeṭunnu. nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa upajīvanamatre at. pakṣe avaril adhikapēruṁ (kāryaṁ) manas'silākkunnilla
Surah Al-Qasas, Verse 57
وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةِۭ بَطِرَتۡ مَعِيشَتَهَاۖ فَتِلۡكَ مَسَٰكِنُهُمۡ لَمۡ تُسۡكَن مِّنۢ بَعۡدِهِمۡ إِلَّا قَلِيلٗاۖ وَكُنَّا نَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
svantaṁ jīvitasukhattil matimaṟann ahaṅkaricca etrarājyaṅṅaḷ nāṁ naśippicciṭṭuṇṭ. avaruṭe vāsasthalaṅṅaḷatā, avarkku śēṣaṁ apūrvvamāyallāte aviṭe janavāsamuṇṭāyiṭṭilla. nāṁ tanneyāyi (avayuṭe) avakāśi
Surah Al-Qasas, Verse 58
وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ حَتَّىٰ يَبۡعَثَ فِيٓ أُمِّهَا رَسُولٗا يَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِنَاۚ وَمَا كُنَّا مُهۡلِكِي ٱلۡقُرَىٰٓ إِلَّا وَأَهۡلُهَا ظَٰلِمُونَ
rājyaṅṅaḷuṭe kēndrattil nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ janaṅṅaḷkk ōtikēḷpikkunna oru dūtane ayakkunnat varēkkuṁ ninṟe rakṣitāv ā rājyaṅṅaḷe naśippikkunnavanalla. rājyakkār akramikaḷāyirikkumpēāḻallāte nāṁ rājyaṅṅaḷe naśippikkunnatumalla
Surah Al-Qasas, Verse 59
وَمَآ أُوتِيتُم مِّن شَيۡءٖ فَمَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَزِينَتُهَاۚ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
niṅṅaḷkk valla vastuvuṁ nalkappeṭṭiṭṭuṇṭeṅkil at aihikajīvitattinṟe sukhabhēāgavuṁ, atinṟe alaṅkāravuṁ mātramākunnu. allāhuviṅkaluḷḷat kūṭutal uttamavuṁ nīṇṭunilkkunnatumatre. ennirikke niṅṅaḷ cinticc manas'silākkunnillē
Surah Al-Qasas, Verse 60
أَفَمَن وَعَدۡنَٰهُ وَعۡدًا حَسَنٗا فَهُوَ لَٰقِيهِ كَمَن مَّتَّعۡنَٰهُ مَتَٰعَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا ثُمَّ هُوَ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ
appēāḷ nāṁ ēteāruvan nalleāru vāgdānaṁ nalkukayuṁ enniṭṭ avan at (niṟavēṟiyatāyi) kaṇṭettukayuṁ ceytuvēā avan aihikajīvitattinṟe sukhānubhavaṁ nāṁ anubhavippikkukayuṁ, pinnīṭ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil (śikṣaykk) hājarākkappeṭunnavaruṭe kūṭṭattilāvukayuṁ ceytavaneppēāleyāṇēā
Surah Al-Qasas, Verse 61
وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ فَيَقُولُ أَيۡنَ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ
avan (allāhu) avare viḷikkukayuṁ, enṟe paṅkukār enn niṅṅaḷ jalpiccirunnavar eviṭe? enn cēādikkukayuṁ ceyyunna divasaṁ (śrad'dhēyamatre)
Surah Al-Qasas, Verse 62
قَالَ ٱلَّذِينَ حَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلُ رَبَّنَا هَـٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَغۡوَيۡنَآ أَغۡوَيۡنَٰهُمۡ كَمَا غَوَيۡنَاۖ تَبَرَّأۡنَآ إِلَيۡكَۖ مَا كَانُوٓاْ إِيَّانَا يَعۡبُدُونَ
(śikṣayeppaṟṟiyuḷḷa) vākk āruṭe mēl sthirappeṭṭirikkunnuvēā avar (ann) iprakāraṁ paṟayunnatāṇ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ivareyāṇ ñaṅṅaḷ vaḻipiḻappiccat. ñaṅṅaḷ vaḻipiḻaccat pēāle avareyuṁ vaḻipiḻappiccatāṇ. ñaṅṅaḷ ninṟe mumpāke uttaravādittaṁ oḻiññirikkunnu. ñaṅṅaḷeyalla avar ārādhiccirunnat
Surah Al-Qasas, Verse 63
وَقِيلَ ٱدۡعُواْ شُرَكَآءَكُمۡ فَدَعَوۡهُمۡ فَلَمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَهُمۡ وَرَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَۚ لَوۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ يَهۡتَدُونَ
niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe paṅkāḷikaḷe viḷikkū enn (bahudaivavādikaḷēāṭ) paṟayappeṭuṁ. appēāḷ ivar avare viḷikkuṁ. ennāl avar (paṅkāḷikaḷ) ivarkku uttaraṁ nalkunnatalla. śikṣa ivar nēril kāṇukayuṁ ceyyuṁ. ivar sanmārgaṁ prāpiccirunneṅkil
Surah Al-Qasas, Verse 64
وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ فَيَقُولُ مَاذَآ أَجَبۡتُمُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
avan (allāhu) avare viḷikkukayuṁ, daivadūtanmārkk ent uttaramāṇ niṅṅaḷ nalkiyat enn cēādikkukayuṁ ceyyunna divasaṁ.(śrad'dhēyamākunnu)
Surah Al-Qasas, Verse 65
فَعَمِيَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَنۢبَآءُ يَوۡمَئِذٖ فَهُمۡ لَا يَتَسَآءَلُونَ
annatte divasaṁ varttamānaṅṅaḷ avarkk avyaktamāyittīrunnatāṇ. appēāḷ avar an'yēān'yaṁ cēādiccaṟiyukayilla
Surah Al-Qasas, Verse 66
فَأَمَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَعَسَىٰٓ أَن يَكُونَ مِنَ ٱلۡمُفۡلِحِينَ
ennāl khēdiccumaṭaṅṅukayuṁ viśvasikkukayuṁ salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ ceytavanārēā, avan vijayikaḷuṭe kūṭṭattilāyēkkāṁ
Surah Al-Qasas, Verse 67
وَرَبُّكَ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُ وَيَخۡتَارُۗ مَا كَانَ لَهُمُ ٱلۡخِيَرَةُۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
ninṟe rakṣitāv tān uddēśikkunnat sr̥ṣṭikkukayuṁ, (iṣṭamuḷḷat) teraññeṭukkukayuṁ ceyyunnu. avarkk teraññeṭukkuvān arhatayilla. allāhu etrayēā pariśud'dhanuṁ, avar paṅkucērkkunnatinellāṁ atītanumāyirikkunnu
Surah Al-Qasas, Verse 68
وَرَبُّكَ يَعۡلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمۡ وَمَا يُعۡلِنُونَ
avaruṭe manas'sukaḷ oḷiccuvekkunnatuṁ avar parasyamākkunnatuṁ ninṟe rakṣitāv aṟiyunnu
Surah Al-Qasas, Verse 69
وَهُوَ ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ لَهُ ٱلۡحَمۡدُ فِي ٱلۡأُولَىٰ وَٱلۡأٓخِرَةِۖ وَلَهُ ٱلۡحُكۡمُ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
avanatre allāhu. avanallāte yāteāru daivavumilla. ī lēākattuṁ paralēākattuṁ avannākunnu stuti. avannāṇ vidhikarttr̥tvavuṁ. avaṅkalēkk tanne niṅṅaḷ maṭakkappeṭunnatumāṇ
Surah Al-Qasas, Verse 70
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن جَعَلَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمُ ٱلَّيۡلَ سَرۡمَدًا إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَنۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَأۡتِيكُم بِضِيَآءٍۚ أَفَلَا تَسۡمَعُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷ cinticc nēākkiyiṭṭuṇṭēā? uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷuvare allāhu niṅṅaḷuṭe mēl rātriye śāśvatamākkittīrttirunneṅkil allāhu allātta ēteāru daivamāṇ niṅṅaḷkk veḷiccaṁ keāṇṭ vannu tarika? ennirikke niṅṅaḷ kēṭṭumanas'silākkunnillē
Surah Al-Qasas, Verse 71
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن جَعَلَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمُ ٱلنَّهَارَ سَرۡمَدًا إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَنۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَأۡتِيكُم بِلَيۡلٖ تَسۡكُنُونَ فِيهِۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ
paṟayuka: niṅṅaḷ cinticc nēākkiyiṭṭuṇṭēā? uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷuvare allāhu niṅṅaḷuṭe mēl pakaline śāśvatamākkiyirunnuveṅkil allāhuvallātta ēteāru daivamāṇ niṅṅaḷkk viśramikkuvān oru rātrikeāṇṭ vann tarika? ennirikke niṅṅaḷ kaṇṭumanas'silākkunnillē
Surah Al-Qasas, Verse 72
وَمِن رَّحۡمَتِهِۦ جَعَلَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لِتَسۡكُنُواْ فِيهِ وَلِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
avanṟe kāruṇyattāl avan niṅṅaḷkk rāvuṁ pakaluṁ uṇṭākkitannirikkunnu, rātriyil niṅṅaḷ viśramikkuvānuṁ (pakal samayatt) avanṟe anugrahattil ninn niṅṅaḷ tēṭikkeāṇṭ varānuṁ, niṅṅaḷ nandikāṇikkuvānuṁ vēṇṭi
Surah Al-Qasas, Verse 73
وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ فَيَقُولُ أَيۡنَ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ
avan (allāhu) avare viḷikkukayuṁ enṟe paṅkāḷikaḷenn niṅṅaḷ jalpiccu keāṇṭirunnavar eviṭe? enn cēādikkukayuṁ ceyyunna divasaṁ (śrad'dhēyamākunnu)
Surah Al-Qasas, Verse 74
وَنَزَعۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةٖ شَهِيدٗا فَقُلۡنَا هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡ فَعَلِمُوٓاْ أَنَّ ٱلۡحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
ōrēā samudāyattil ninnuṁ ōrēā sākṣiye (ann) nāṁ puṟatt keāṇṭ varunnatāṇ. enniṭṭ (ā samudāyaṅṅaḷēāṭ) niṅṅaḷuṭe teḷiv niṅṅaḷ keāṇṭ varū enn nāṁ paṟayuṁ. n'yāyaṁ allāhuvināṇuḷḷatenn appēāḷ avar manas'silākkuṁ. avar keṭṭiccamaccu keāṇṭirunnatellāṁ avare viṭṭumāṟippēākukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Qasas, Verse 75
۞إِنَّ قَٰرُونَ كَانَ مِن قَوۡمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيۡهِمۡۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡكُنُوزِ مَآ إِنَّ مَفَاتِحَهُۥ لَتَنُوٓأُ بِٱلۡعُصۡبَةِ أُوْلِي ٱلۡقُوَّةِ إِذۡ قَالَ لَهُۥ قَوۡمُهُۥ لَا تَفۡرَحۡۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡفَرِحِينَ
tīrccayāyuṁ khāṟūn mūsāyuṭe janatayil peṭṭavanāyirunnu. enniṭṭ avan avaruṭe nēre atikramaṁ kāṇiccu. tanṟe khajanāvukaḷ śaktanmārāya oru saṅghattinupēāluṁ bhāramākān takkavaṇṇamuḷḷa nikṣēpaṅṅaḷ nāṁ avan nalkiyirunnu. avanēāṭ avanṟe janata iprakāraṁ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamatre:) nī puḷakaṁ keāḷḷēṇṭa. puḷakaṁ keāḷḷunnavare allāhu tīrccayāyuṁ iṣṭappeṭukayilla
Surah Al-Qasas, Verse 76
وَٱبۡتَغِ فِيمَآ ءَاتَىٰكَ ٱللَّهُ ٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَۖ وَلَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ ٱلدُّنۡيَاۖ وَأَحۡسِن كَمَآ أَحۡسَنَ ٱللَّهُ إِلَيۡكَۖ وَلَا تَبۡغِ ٱلۡفَسَادَ فِي ٱلۡأَرۡضِۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
allāhu ninakk nalkiyiṭṭuḷḷatilūṭe nī paralēākavijayaṁ tēṭuka. aihikajīvitattil ninn ninakkuḷḷa ōhari nī vismarikkukayuṁ vēṇṭa. allāhu ninakk nanma ceytat pēāle nīyuṁ nanmaceyyuka. nī nāṭṭil kuḻappattin mutirarut. kuḻappamuṇṭākkunnavare allāhu tīrccayāyuṁ iṣṭappeṭunnatalla
Surah Al-Qasas, Verse 77
قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمٍ عِندِيٓۚ أَوَلَمۡ يَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ قَدۡ أَهۡلَكَ مِن قَبۡلِهِۦ مِنَ ٱلۡقُرُونِ مَنۡ هُوَ أَشَدُّ مِنۡهُ قُوَّةٗ وَأَكۡثَرُ جَمۡعٗاۚ وَلَا يُسۡـَٔلُ عَن ذُنُوبِهِمُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ
khāṟūn paṟaññu: enṟe kaivaśamuḷḷa vidyakeāṇṭ mātramāṇ enikkitu labhiccat. ennāl avannu mump avanēkkāḷ kaṭutta śaktiyuḷḷavaruṁ, kūṭutal saṅghabalamuḷḷavarumāyirunna talamuṟakaḷe allāhu naśippicciṭṭuṇṭenn avan manas'silākkiyiṭṭillē? taṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷe paṟṟi kuṟṟavāḷikaḷēāṭ anvēṣikkappeṭunnatalla
Surah Al-Qasas, Verse 78
فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ فِي زِينَتِهِۦۖ قَالَ ٱلَّذِينَ يُرِيدُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا يَٰلَيۡتَ لَنَا مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ قَٰرُونُ إِنَّهُۥ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٖ
aṅṅane avan janamad'dhyattilēkk ārbhāṭattēāṭe iṟaṅṅi puṟappeṭṭu. aihikajīvitaṁ lakṣyamākkunnavar at kaṇṭiṭṭ iprakāraṁ paṟaññu: khāṟūn labhiccat pēāluḷḷat ñaṅṅaḷkkumuṇṭāyirunneṅkil etra nannāyirunnēne. tīrccayāyuṁ avan valiya bhāgyamuḷḷavan tanne
Surah Al-Qasas, Verse 79
وَقَالَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ وَيۡلَكُمۡ ثَوَابُ ٱللَّهِ خَيۡرٞ لِّمَنۡ ءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗاۚ وَلَا يُلَقَّىٰهَآ إِلَّا ٱلصَّـٰبِرُونَ
jñānaṁ nalkappeṭṭiṭṭuḷḷavar paṟaññu: niṅṅaḷkk nāśaṁ! viśvasikkukayuṁ salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ ceytiṭṭuḷḷavarkk allāhuvinṟe pratiphalamāṇ kūṭutal uttamaṁ. kṣamāśīlamuḷḷavarkkallāte at nalkappeṭukayilla
Surah Al-Qasas, Verse 80
فَخَسَفۡنَا بِهِۦ وَبِدَارِهِ ٱلۡأَرۡضَ فَمَا كَانَ لَهُۥ مِن فِئَةٖ يَنصُرُونَهُۥ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُنتَصِرِينَ
aṅṅane avaneyuṁ avanṟe bhavanattēyuṁ nāṁ bhūmiyil āḻttikaḷaññu. appēāḷ allāhuvin puṟame tanne sahāyikkunna oru kakṣiyuṁ avannuṇṭāyilla. avan svayaṁ rakṣikkunnavaruṭe kūṭṭattilumāyilla
Surah Al-Qasas, Verse 81
وَأَصۡبَحَ ٱلَّذِينَ تَمَنَّوۡاْ مَكَانَهُۥ بِٱلۡأَمۡسِ يَقُولُونَ وَيۡكَأَنَّ ٱللَّهَ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ وَيَقۡدِرُۖ لَوۡلَآ أَن مَّنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا لَخَسَفَ بِنَاۖ وَيۡكَأَنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
innale avanṟe sthānaṁ keāticcirunnavar (inn) iprakāraṁ paṟayunnavarāyittīrnnu: ahēā! kaṣṭaṁ! tanṟe dāsanmāril ninn tān uddēśikkunnavarkk allāhu upajīvanaṁ viśālamākkikeāṭukkukayuṁ, (tān uddēśikkunnavarkk atu) iṭuṅṅiyatākkukayuṁ ceyyunnu. ñaṅṅaḷēāṭ allāhu audāryaṁ kāṇiccirunnilleṅkil ñaṅṅaḷeyuṁ avan āḻttikkaḷayumāyirunnu. ahēā, kaṣṭaṁ! satyaniṣēdhikaḷ vijayaṁ prāpikkukayilla
Surah Al-Qasas, Verse 82
تِلۡكَ ٱلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ نَجۡعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوّٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فَسَادٗاۚ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِينَ
bhūmiyil aunnatyamēā kuḻappamēā āgrahikkāttavarkkākunnu ā pāratrika bhavanaṁ nāṁ ērpeṭuttikeāṭukkunnat. antyaphalaṁ sūkṣmata pālikkunnavarkk anukūlamāyirikkuṁ
Surah Al-Qasas, Verse 83
مَن جَآءَ بِٱلۡحَسَنَةِ فَلَهُۥ خَيۡرٞ مِّنۡهَاۖ وَمَن جَآءَ بِٱلسَّيِّئَةِ فَلَا يُجۡزَى ٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ إِلَّا مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
ār nanmayuṁ keāṇṭ vannuvēā avann atinēkkāḷ uttamamāyatuṇṭāyirikkuṁ. vallavanuṁ tinmayuṁ keāṇṭāṇ varunnateṅkil tinma pravartticcavarkk taṅṅaḷ pravartticcirunnatinṟe phalamallāte nalkappeṭukayilla
Surah Al-Qasas, Verse 84
إِنَّ ٱلَّذِي فَرَضَ عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ لَرَآدُّكَ إِلَىٰ مَعَادٖۚ قُل رَّبِّيٓ أَعۡلَمُ مَن جَآءَ بِٱلۡهُدَىٰ وَمَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
tīrccayāyuṁ ninakk ī khur'ān niyamamāyi nalkiyavan tiriccettēṇṭa sthānattēkk ninne tiriccu keāṇṭ varika tanne ceyyuṁ. paṟayuka: sanmārgavuṁ keāṇṭ vannatārennuṁ, spaṣṭamāya durmārgattilakappeṭṭat ārennuṁ enṟe rakṣitāv nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Qasas, Verse 85
وَمَا كُنتَ تَرۡجُوٓاْ أَن يُلۡقَىٰٓ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبُ إِلَّا رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرٗا لِّلۡكَٰفِرِينَ
ninakk vēdagranthaṁ nalkappeṭaṇamenn nī āgrahiccirunnilla. pakṣe ninṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa kāruṇyattāl (atu labhiccu) ākayāl nī satyaniṣēdhikaḷkku sahāyiyāyirikkarut
Surah Al-Qasas, Verse 86
وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ بَعۡدَ إِذۡ أُنزِلَتۡ إِلَيۡكَۖ وَٱدۡعُ إِلَىٰ رَبِّكَۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ ninakk avatarippikkappeṭṭatin śēṣaṁ avar ninne atil ninn taṭayātirikkaṭṭe. ninṟe rakṣitāviṅkalēkk nī kṣaṇikkuka. nī bahudaivaviśvāsikaḷuṭe kūṭṭattilāyippēākarut
Surah Al-Qasas, Verse 87
وَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۘ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ كُلُّ شَيۡءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجۡهَهُۥۚ لَهُ ٱلۡحُكۡمُ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe yāteāru daivatteyuṁ nī viḷicc prārt'thikkukayuṁ ceyyarut. avanallāte yāteāru daivavumilla. avanṟe tirumukhaṁ oḻike ellā vastukkaḷuṁ nāśamaṭayunnatāṇ. avannuḷḷatāṇ vidhikarttr̥tvaṁ. avaṅkalēkk tanne niṅṅaḷ maṭakkappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Qasas, Verse 88