Surah Al-Ankaboot - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
الٓمٓ
aliph-lāṁ-mīṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 1
أَحَسِبَ ٱلنَّاسُ أَن يُتۡرَكُوٓاْ أَن يَقُولُوٓاْ ءَامَنَّا وَهُمۡ لَا يُفۡتَنُونَ
ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu enn paṟayunnat keāṇṭ mātraṁ taṅṅaḷ parīkṣaṇattin vidhēyarākāte viṭṭēkkappeṭumenn manuṣyar vicāriccirikkayāṇēā
Surah Al-Ankaboot, Verse 2
وَلَقَدۡ فَتَنَّا ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۖ فَلَيَعۡلَمَنَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْ وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱلۡكَٰذِبِينَ
avaruṭe mumpuṇṭāyirunnavare nāṁ parīkṣicciṭṭuṇṭ. appēāḷ satyaṁ paṟaññavar ārenn allāhu aṟiyukatanne ceyyuṁ. kaḷḷaṁ paṟayunnavareyuṁ avanaṟiyuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 3
أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ أَن يَسۡبِقُونَاۚ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
atalla, tinmaceyt keāṇṭirikkunnavar nam'me maṟikaṭann kaḷayāṁ enn vicāriccirikkukayāṇēā? avan tīrumānikkunnat vaḷare mēāśaṁ tanne
Surah Al-Ankaboot, Verse 4
مَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ ٱللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ لَأٓتٖۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
vallavanuṁ allāhuvumāyi kaṇṭumuṭṭaṇamenn āgrahikkunnuveṅkil tīrccayāyuṁ allāhu niścayicca avadhi varika tanne ceyyuṁ. avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumatre
Surah Al-Ankaboot, Verse 5
وَمَن جَٰهَدَ فَإِنَّمَا يُجَٰهِدُ لِنَفۡسِهِۦٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ
vallavanuṁ (allāhuvinṟe mārgattil) samaraṁ ceyyukayāṇeṅkil tanṟe svantaṁ guṇattināyittanneyāṇ avan samaraṁ ceyyunnat. tīrccayāyuṁ allāhu lēākare āśrayikkunnatil ninn muktanatre
Surah Al-Ankaboot, Verse 6
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡ وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَحۡسَنَ ٱلَّذِي كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avaruṭe tinmakaḷ avaril ninn nāṁ māyccukaḷayuka tanne ceyyuṁ. avar pravartticc keāṇṭirunnatil ēṟṟavuṁ nallatinuḷḷa pratiphalaṁ avarkk nāṁ nalkunnatumāṇ
Surah Al-Ankaboot, Verse 7
وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حُسۡنٗاۖ وَإِن جَٰهَدَاكَ لِتُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَآۚ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
tanṟe mātāpitākkaḷēāṭ nalla nilayil varttikkān manuṣyanēāṭ nāṁ anuśāsiccirikkunnu. ninakk yāteāru aṟivumillātta onnine ennēāṭ paṅkucērkkuvān avar (mātāpitākkaḷ) ninnēāṭ nirbandhapūrvvaṁ āvaśyappeṭṭāl avare nī anusaricc pēākarut. enṟe aṭuttēkkāṇ niṅṅaḷuṭe maṭakkaṁ. appēāḷ niṅṅaḷ pravartticcirunnatineppaṟṟi ñān niṅṅaḷe vivaramaṟiyikkunnatāṇ
Surah Al-Ankaboot, Verse 8
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُدۡخِلَنَّهُمۡ فِي ٱلصَّـٰلِحِينَ
viśvasikkukayuṁ, salkarm'maṅṅaḷaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avare nāṁ sadvr̥ttaruṭe kūṭṭattil uḷpeṭuttuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 9
وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ فَإِذَآ أُوذِيَ فِي ٱللَّهِ جَعَلَ فِتۡنَةَ ٱلنَّاسِ كَعَذَابِ ٱللَّهِۖ وَلَئِن جَآءَ نَصۡرٞ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمۡۚ أَوَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ ٱلۡعَٰلَمِينَ
ñaṅṅaḷ allāhuvil viśvasiccirikkunnu. enn paṟayunna cilar manuṣyaruṭe kūṭṭattiluṇṭ. ennāl allāhuvinṟe mārgattil avar pīḍippikkappeṭṭāl janaṅṅaḷuṭe marddanatte allāhuvinṟe śikṣayeppēāle avar gaṇikkunnu. ninṟe rakṣitāviṅkal ninn valla sahāyavuṁ vannāl (satyaviśvāsikaḷēāṭ) avar paṟayuṁ: tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ tanneyāyirunnu. lēākaruṭe hr̥dayaṅṅaḷiluḷḷatineppaṟṟi allāhu nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanallayēā
Surah Al-Ankaboot, Verse 10
وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ
viśvasicciṭṭuḷḷavarārenn allāhu aṟiyuka tanne ceyyuṁ. kapaṭanmāreyuṁ allāhu aṟiyuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 11
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّبِعُواْ سَبِيلَنَا وَلۡنَحۡمِلۡ خَطَٰيَٰكُمۡ وَمَا هُم بِحَٰمِلِينَ مِنۡ خَطَٰيَٰهُم مِّن شَيۡءٍۖ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ
niṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe mārgaṁ pintuṭarū, niṅṅaḷuṭe teṟṟukuṟṟaṅṅaḷ ñaṅṅaḷ vahiccukeāḷḷāṁ enn satyaniṣēdhikaḷ satyaviśvāsikaḷēāṭ paṟaññu. ennāl avaruṭe teṟṟukuṟṟaṅṅaḷil ninn yāteānnuṁ tanne ivar vahikkunnatalla. tīrccayāyuṁ ivar kaḷḷaṁ paṟayunnavarākunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 12
وَلَيَحۡمِلُنَّ أَثۡقَالَهُمۡ وَأَثۡقَالٗا مَّعَ أَثۡقَالِهِمۡۖ وَلَيُسۡـَٔلُنَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ عَمَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
taṅṅaḷuṭe pāpabhāraṅṅaḷuṁ svantaṁ pāpabhāraṅṅaḷēāṭeāppaṁ veṟeyuṁ pāpabhāraṅṅaḷuṁ avar vahikkēṇṭivaruṁ. avar keṭṭiccamaccirunnatineppaṟṟi uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil cēādyaṁ ceyyappeṭunnatumāṇ
Surah Al-Ankaboot, Verse 13
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَلَبِثَ فِيهِمۡ أَلۡفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمۡسِينَ عَامٗا فَأَخَذَهُمُ ٱلطُّوفَانُ وَهُمۡ ظَٰلِمُونَ
nūhine nāṁ addēhattinṟe janatayilēkk ayakkukayuṇṭāyi. ampatukeāllaṁ oḻiccāl āyiraṁ varṣaṁ tanne addēhaṁ avarkkiṭayil kaḻiccukūṭṭi. aṅṅane avar akramikaḷāyirikke praḷayaṁ avare piṭikūṭi
Surah Al-Ankaboot, Verse 14
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَصۡحَٰبَ ٱلسَّفِينَةِ وَجَعَلۡنَٰهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
enniṭṭ nāṁ addēhatteyuṁ kappaliluḷḷavareyuṁ rakṣappeṭuttukayuṁ atine lēākarkk oru dr̥ṣṭāntamākkukayuṁ ceytu
Surah Al-Ankaboot, Verse 15
وَإِبۡرَٰهِيمَ إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱتَّقُوهُۖ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
ibrāhīmineyuṁ (nāṁ ayaccu,) addēhaṁ tanṟe janatayēāṭ iprakāraṁ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamatre.): niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkukayuṁ, avane sūkṣikkukayuṁ ceyyuka. atāṇ niṅṅaḷkk uttamaṁ. niṅṅaḷ manas'silākkunnuveṅkil
Surah Al-Ankaboot, Verse 16
إِنَّمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡثَٰنٗا وَتَخۡلُقُونَ إِفۡكًاۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَا يَمۡلِكُونَ لَكُمۡ رِزۡقٗا فَٱبۡتَغُواْ عِندَ ٱللَّهِ ٱلرِّزۡقَ وَٱعۡبُدُوهُ وَٱشۡكُرُواْ لَهُۥٓۖ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
niṅṅaḷ allāhuvin puṟame cila vigrahaṅṅaḷe ārādhikkukayuṁ kaḷḷaṁ keṭṭiyuṇṭākkukayumāṇ ceyyunnat. allāhuvin puṟame niṅṅaḷ ārādhikkunnat āreyāṇēā avar niṅṅaḷkkuḷḷa upajīvanaṁ adhīnamākkunnilla. atināl niṅṅaḷ allāhuviṅkal upajīvanaṁ tēṭukayuṁ avane ārādhikkukayuṁ avanēāṭ nandikāṇikkukayuṁ ceyyuka. avaṅkalēkkāṇ niṅṅaḷ maṭakkappeṭunnat
Surah Al-Ankaboot, Verse 17
وَإِن تُكَذِّبُواْ فَقَدۡ كَذَّبَ أُمَمٞ مِّن قَبۡلِكُمۡۖ وَمَا عَلَى ٱلرَّسُولِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ
niṅṅaḷ niṣēdhicc taḷḷukayāṇeṅkil niṅṅaḷkkumumpuḷḷa pala samudāyaṅṅaḷuṁ niṣēdhicc taḷḷukayuṇṭāyiṭṭuṇṭ. daivadūtanṟe bādhyata vyaktamāya prabēādhanaṁ mātramākunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 18
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ كَيۡفَ يُبۡدِئُ ٱللَّهُ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥٓۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ
allāhu eṅṅane sr̥ṣṭi ārambhikkukayuṁ, pinne at āvarttikkukayuṁ ceyyunnu enn avar cinticc nēākkiyillē? tīrccayāyuṁ at allāhuve sambandhicciṭattēāḷaṁ eḷuppamuḷḷatatre
Surah Al-Ankaboot, Verse 19
قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ بَدَأَ ٱلۡخَلۡقَۚ ثُمَّ ٱللَّهُ يُنشِئُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأٓخِرَةَۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
paṟayuka: niṅṅaḷ bhūmiyilūṭe sañcaricciṭṭ avan eprakāraṁ sr̥ṣṭi ārambhiccirikkunnu enn nēākkū. pinnīṭ allāhu avasānaṁ maṟṟeārikkalkūṭi sr̥ṣṭikkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu ēt kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanatre
Surah Al-Ankaboot, Verse 20
يُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَيَرۡحَمُ مَن يَشَآءُۖ وَإِلَيۡهِ تُقۡلَبُونَ
tān uddēśikkunnavare avan śikṣikkukayuṁ, tān uddēśikkunnavarēāṭ avan karuṇa kāṇikkukayuṁ ceyyunnu. avaṅkalēkk tanne niṅṅaḷ tiricc keāṇṭuvarappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 21
وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِي ٱلسَّمَآءِۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٖ
bhūmiyilākaṭṭe ākāśattākaṭṭe niṅṅaḷkku (avane) tēālpikkānāvilla. niṅṅaḷkku allāhuvin puṟame oru rakṣādhikārayēā sahāyiyēā illa
Surah Al-Ankaboot, Verse 22
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَلِقَآئِهِۦٓ أُوْلَـٰٓئِكَ يَئِسُواْ مِن رَّحۡمَتِي وَأُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷiluṁ, avane kaṇṭumuṭṭunnatiluṁ aviśvasiccavarārēā avar enṟe kāruṇyattepaṟṟi nirāśappeṭṭirikkukayāṇ. akkūṭṭarkkatre vēdanayēṟiya śikṣayuḷḷat
Surah Al-Ankaboot, Verse 23
فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱقۡتُلُوهُ أَوۡ حَرِّقُوهُ فَأَنجَىٰهُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلنَّارِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
niṅṅaḷ avane keānnukaḷayukayēā cuṭṭerikkukayēā ceyyū. enn paṟaññatallāte appēāḷ addēhattinṟe (ibrāhīminṟe) janata maṟupaṭiyeānnuṁ nalkiyilla. ennāl allāhu addēhatte agniyil ninn rakṣiccu. viśvasikkunna janaṅṅaḷkk tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Al-Ankaboot, Verse 24
وَقَالَ إِنَّمَا ٱتَّخَذۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡثَٰنٗا مَّوَدَّةَ بَيۡنِكُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ ثُمَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَكۡفُرُ بَعۡضُكُم بِبَعۡضٖ وَيَلۡعَنُ بَعۡضُكُم بَعۡضٗا وَمَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
addēhaṁ (ibrāhīṁ) paṟaññu: allāhuvin puṟame niṅṅaḷ vigrahaṅṅaḷe svīkaricciṭṭuḷḷat aihikajīvitattil niṅṅaḷ tam'miluḷḷa snēhabandhattinṟe pēril mātramākunnu. pinnīṭ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil niṅṅaḷil cilar cilare niṣēdhikkukayuṁ, cilar cilare śapikkukayuṁ ceyyunnatāṇ. niṅṅaḷuṭe saṅkētaṁ narakamāyirikkukayuṁ ceyyuṁ. niṅṅaḷkk sahāyikaḷārumuṇṭākukayilla
Surah Al-Ankaboot, Verse 25
۞فَـَٔامَنَ لَهُۥ لُوطٞۘ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَىٰ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
appēāḷ lūtv addēhattil viśvasiccu. addēhaṁ (ibrāhīṁ) paṟaññu: tīrccayāyuṁ ñān svadēśaṁ veṭiññ enṟe rakṣitāviṅkalēkk pēākukayāṇ. tīrccayāyuṁ avanākunnu pratāpiyuṁ yuktimānuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 26
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَجَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ ٱلنُّبُوَّةَ وَٱلۡكِتَٰبَ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَجۡرَهُۥ فِي ٱلدُّنۡيَاۖ وَإِنَّهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
addēhattin (putran) iṣākhineyuṁ (petran) ya'akhūbineyuṁ nāṁ pradānaṁ ceyyukayuṇṭāyi. addēhattinṟe santatiparamparayil pravācakatvavuṁ vēdavuṁ nāṁ nalkukayuṁ ceytu. ihalēākatt addēhattin nāṁ pratiphalaṁ nalkiyiṭṭuṇṭ. paralēākatt tīrccayāyuṁ addēhaṁ sajjanaṅṅaḷuṭe kūṭṭattilāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 27
وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ إِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
lūtvineyuṁ (dūtanāyi ayaccu) tanṟe janatayēāṭ addēhaṁ iprakāraṁ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamākunnu:) tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ nīcakr̥tyamāṇ ceytu keāṇṭirikkunnat. niṅṅaḷkku mump lēākaril orāḷuṁ atuceyyukayuṇṭāyiṭṭilla
Surah Al-Ankaboot, Verse 28
أَئِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ وَتَقۡطَعُونَ ٱلسَّبِيلَ وَتَأۡتُونَ فِي نَادِيكُمُ ٱلۡمُنكَرَۖ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱئۡتِنَا بِعَذَابِ ٱللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
niṅṅaḷ kāmanivr̥ttikkāyi puruṣanmāruṭe aṭutt cellukayuṁ (prakr̥tiparamāya) mārgaṁ laṅghikkukayuṁ niṅṅaḷuṭe sadas'sil vecc niṣid'dhavr̥tti ceyyukayumāṇēā? appēāḷ addēhattinṟe janata maṟupaṭiyeānnuṁ nalkukayuṇṭāyilla; nī satyavānmāruṭe kūṭṭattilāṇeṅkil ñaṅṅaḷkk allāhuvinṟe śikṣa nī keāṇṭuvā enn avar paṟaññatallāte
Surah Al-Ankaboot, Verse 29
قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِي عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
addēhaṁ paṟaññu: enṟe rakṣitāvē, kuḻappakkārāya ī janatakketiril enne nī sahāyikkaṇamē
Surah Al-Ankaboot, Verse 30
وَلَمَّا جَآءَتۡ رُسُلُنَآ إِبۡرَٰهِيمَ بِٱلۡبُشۡرَىٰ قَالُوٓاْ إِنَّا مُهۡلِكُوٓاْ أَهۡلِ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةِۖ إِنَّ أَهۡلَهَا كَانُواْ ظَٰلِمِينَ
nam'muṭe dūtanmār ibrāhīminṟe aṭutt santēāṣavārttayuṁ keāṇṭ cennappēāḷ avar paṟaññu: tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ ī nāṭṭukāre naśippikkān pēākunnavarākunnu. tīrccayāyuṁ ī nāṭṭukār akramikaḷāyirikkunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 31
قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطٗاۚ قَالُواْ نَحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَن فِيهَاۖ لَنُنَجِّيَنَّهُۥ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ
ibrāhīṁ paṟaññu: lūtv aviṭe uṇṭallēā. avar (dūtanmār) paṟaññu: aviṭeyuḷḷavareppaṟṟi namukk nallavaṇṇaṁ aṟiyāṁ. addēhatteyuṁ addēhattinṟe kuṭumbatteyuṁ nāṁ rakṣappeṭuttuka tanne ceyyuṁ. addēhattinṟe bhāryayeāḻike. avaḷ śikṣayil akappeṭunnavaruṭe kūṭṭattilāyirikkunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 32
وَلَمَّآ أَن جَآءَتۡ رُسُلُنَا لُوطٗا سِيٓءَ بِهِمۡ وَضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعٗاۖ وَقَالُواْ لَا تَخَفۡ وَلَا تَحۡزَنۡ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهۡلَكَ إِلَّا ٱمۡرَأَتَكَ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ
nam'muṭe dūtanmār lūtvinṟe aṭutt cennappēāḷ avaruṭe kāryattil addēhaṁ duḥkhitanākukayuṁ, avaruṭe kāryattil addēhattin manaḥprayāsamuṇṭākukayuṁ ceytu. avar paṟaññu: tāṅkaḷ bhayappeṭukayēā duḥkhikkukayēā vēṇṭa. taṅkaḷeyuṁ kuṭumbatteyuṁ tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ rakṣappeṭuttunnatāṇ. tāṅkaḷuṭe bhārya oḻike. avaḷ śikṣayil akappeṭunnavaruṭe kūṭṭattilāyirikkunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 33
إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَىٰٓ أَهۡلِ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةِ رِجۡزٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ
ī nāṭṭukāruṭe mēl avar ceytukeāṇṭirunna adharm'mattinṟe phalamāyi ākāśattu ninn ñaṅṅaḷ oru śikṣa iṟakkunnatāṇ
Surah Al-Ankaboot, Verse 34
وَلَقَد تَّرَكۡنَا مِنۡهَآ ءَايَةَۢ بَيِّنَةٗ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ
tīrccayāyuṁ atil cintikkunna āḷukaḷkk vyaktamāya oru dr̥ṣṭāntaṁ nāṁ avaśēṣippicciṭṭuṇṭ
Surah Al-Ankaboot, Verse 35
وَإِلَىٰ مَدۡيَنَ أَخَاهُمۡ شُعَيۡبٗا فَقَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱرۡجُواْ ٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ
madyaṅkārilēkk avaruṭe sahēādaranāya śu'aibinēyuṁ (nāṁ ayaccu) addēhaṁ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷ allāhuve ārādhikkukayuṁ, antyadinatte pratīkṣikkukayuṁ ceyyuvin. nāśakārikaḷāyikkeāṇṭ niṅṅaḷ bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkarut
Surah Al-Ankaboot, Verse 36
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ
appēāḷ avar addēhatte niṣēdhiccutaḷḷi. atināl bhūkampaṁ avare piṭikūṭi. aṅṅane avar taṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil vīṇaṭiññavarāyittīrnnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 37
وَعَادٗا وَثَمُودَاْ وَقَد تَّبَيَّنَ لَكُم مِّن مَّسَٰكِنِهِمۡۖ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَصَدَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّبِيلِ وَكَانُواْ مُسۡتَبۡصِرِينَ
ād, thamūd samudāyaṅṅaḷeyuṁ (nāṁ naśippikkukayuṇṭāyi.) avaruṭe vāsasthalaṅṅaḷil ninn niṅṅaḷkkat vyaktamāyi manas'silāyiṭṭuṇṭ. piśāc avarkk avaruṭe pravarttanaṅṅaḷ bhaṅgiyāyi tēānnikkukayuṁ avare śariyāya mārgattil ninn taṭayukayuṁ ceytu. (vāstavattil) avar kaṇṭaṟiyuvān kaḻivuḷḷarāyirunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 38
وَقَٰرُونَ وَفِرۡعَوۡنَ وَهَٰمَٰنَۖ وَلَقَدۡ جَآءَهُم مُّوسَىٰ بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا كَانُواْ سَٰبِقِينَ
khāṟūneyuṁ, phir'auneyuṁ hāmāneyuṁ (nāṁ naśippiccu.) vyaktamāya teḷivukaḷuṁ keāṇṭ mūsā avaruṭe aṭutt cellukayuṇṭāyi. appēāḷ avar nāṭṭil ahaṅkaricc naṭannu. avar (nam'me) maṟikaṭakkunnavarāyilla
Surah Al-Ankaboot, Verse 39
فَكُلًّا أَخَذۡنَا بِذَنۢبِهِۦۖ فَمِنۡهُم مَّنۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِ حَاصِبٗا وَمِنۡهُم مَّنۡ أَخَذَتۡهُ ٱلصَّيۡحَةُ وَمِنۡهُم مَّنۡ خَسَفۡنَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ وَمِنۡهُم مَّنۡ أَغۡرَقۡنَاۚ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيَظۡلِمَهُمۡ وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
aṅṅane ellāvareyuṁ avaravaruṭe kuṟṟattin nāṁ piṭikūṭi. avaril cilaruṭe nēre nāṁ caralkāṟṟ ayakkukayāṇ ceytat. avaril cilare ghēāraśabdaṁ piṭikūṭi. avaril cilare nāṁ bhūmiyil āḻttikaḷaññu. avaril cilare nāṁ mukkinaśippiccu.allāhu avarēāṭ akramaṁ ceyyukayāyirunnilla. pakṣe avar avarēāṭ tanne akramaṁ ceyyukayāyirunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 40
مَثَلُ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡلِيَآءَ كَمَثَلِ ٱلۡعَنكَبُوتِ ٱتَّخَذَتۡ بَيۡتٗاۖ وَإِنَّ أَوۡهَنَ ٱلۡبُيُوتِ لَبَيۡتُ ٱلۡعَنكَبُوتِۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
allāhuvin puṟame valla rakṣādhikārikaḷeyuṁ svīkariccavaruṭe upama eṭṭukāliyuṭēt pēāleyākunnu. at oru vīṭuṇṭākki. vīṭukaḷil vecc ēṟṟavuṁ durbalamāyat eṭṭukāliyuṭe vīṭ tanne. avar kāryaṁ manas'silākkiyirunnuveṅkil
Surah Al-Ankaboot, Verse 41
إِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ مِن شَيۡءٖۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
tanikk puṟame avar viḷicc prārt'thikkunna ēteāru vastuveyuṁ tīrccayāyuṁ allāhu aṟiyunnu. avanākunnu pratāpiyuṁ yuktimānuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 42
وَتِلۡكَ ٱلۡأَمۡثَٰلُ نَضۡرِبُهَا لِلنَّاسِۖ وَمَا يَعۡقِلُهَآ إِلَّا ٱلۡعَٰلِمُونَ
ā upamakaḷ nāṁ manuṣyarkk vēṇṭi vivarikkukayāṇ. aṟivuḷḷavarallāte avayeppaṟṟi cinticc manas'silākkukayilla
Surah Al-Ankaboot, Verse 43
خَلَقَ ٱللَّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ muṟaprakāraṁ allāhu sr̥ṣṭiccirikkunnu. tīrccayāyuṁ atil satyaviśvāsikaḷkk dr̥ṣṭāntamuṇṭ
Surah Al-Ankaboot, Verse 44
ٱتۡلُ مَآ أُوحِيَ إِلَيۡكَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَۖ إِنَّ ٱلصَّلَوٰةَ تَنۡهَىٰ عَنِ ٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِۗ وَلَذِكۡرُ ٱللَّهِ أَكۡبَرُۗ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تَصۡنَعُونَ
(nabiyē,) vēdagranthattil ninnuṁ ninakk bēādhanaṁ nalkappeṭṭat ōtikēḷpikkukayuṁ, namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ namaskāraṁ nīcavr̥ttiyil ninnuṁ niṣid'dhakarm'mattil ninnuṁ taṭayunnu. allāhuve ōrmikkuka ennat ēṟṟavuṁ mahattāya kāryaṁ tanneyākunnu. niṅṅaḷ pravarttikkunnatentēā at allāhu aṟiyunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 45
۞وَلَا تُجَٰدِلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ إِلَّا بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ إِلَّا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡهُمۡۖ وَقُولُوٓاْ ءَامَنَّا بِٱلَّذِيٓ أُنزِلَ إِلَيۡنَا وَأُنزِلَ إِلَيۡكُمۡ وَإِلَٰهُنَا وَإِلَٰهُكُمۡ وَٰحِدٞ وَنَحۡنُ لَهُۥ مُسۡلِمُونَ
vēdakkārēāṭ ēṟṟavuṁ nalla rītiyilallāte niṅṅaḷ sanvādaṁ naṭattarut- avaril ninn akramaṁ pravartticcavarēāṭeāḻike. niṅṅaḷ (avarēāṭ) paṟayuka: ñaṅṅaḷkk avatarippikkappeṭṭatiluṁ niṅṅaḷkk avatarippikkappeṭṭatiluṁ ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. ñaṅṅaḷuṭe daivavuṁ niṅṅaḷuṭe daivavuṁ oruvanākunnu. ñaṅṅaḷ avan kīḻpeṭṭavarumākunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 46
وَكَذَٰلِكَ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَۚ فَٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۖ وَمِنۡ هَـٰٓؤُلَآءِ مَن يُؤۡمِنُ بِهِۦۚ وَمَا يَجۡحَدُ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَّا ٱلۡكَٰفِرُونَ
atupēāle ninakkuṁ nāṁ vēdagranthaṁ avatarippicc tannirikkunnu. appēāḷ nāṁ (mump) vēdagranthaṁ nalkiyiṭṭuḷḷavar itil viśvasikkunnatāṇ. ī kūṭṭariluṁ atil viśvasikkunnavaruṇṭ. aviśvāsikaḷallāte nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhikkukayilla
Surah Al-Ankaboot, Verse 47
وَمَا كُنتَ تَتۡلُواْ مِن قَبۡلِهِۦ مِن كِتَٰبٖ وَلَا تَخُطُّهُۥ بِيَمِينِكَۖ إِذٗا لَّٱرۡتَابَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ
itin mump nī valla granthavuṁ pārāyaṇaṁ ceyyukayēā, ninṟe valatukai keāṇṭ at eḻutukayēā ceytirunnilla. aṅṅaneyāṇeṅkil ī satyaniṣēdhikaḷkku sanśayikkāmāyirunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 48
بَلۡ هُوَ ءَايَٰتُۢ بَيِّنَٰتٞ فِي صُدُورِ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَۚ وَمَا يَجۡحَدُ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَّا ٱلظَّـٰلِمُونَ
ennāl jñānaṁ nalkappeṭṭavaruṭe hr̥dayaṅṅaḷil at suvyaktamāya dr̥ṣṭāntaṅṅaḷākunnu. akramikaḷallāte nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhikkukayilla
Surah Al-Ankaboot, Verse 49
وَقَالُواْ لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡهِ ءَايَٰتٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡأٓيَٰتُ عِندَ ٱللَّهِ وَإِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٌ
avar (aviśvāsikaḷ) paṟaññu: ivannu ivanṟe rakṣitāviṅkal ninn entukeāṇṭ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ iṟakkikeāṭukkappeṭunnilla? nī paṟayuka: dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ allāhuviṅkal mātramākunnu. ñān vyaktamāya'oru tākkītukāran mātramākunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 50
أَوَلَمۡ يَكۡفِهِمۡ أَنَّآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ يُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَرَحۡمَةٗ وَذِكۡرَىٰ لِقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
nāṁ ninakk vēdagranthaṁ iṟakkittannirikkunnu. ennatu tanne avarkku (teḷivin) matiyāyiṭṭillē? atavarkk ōtikēḷpikkappeṭṭ keāṇṭirikkunnu. viśvasikkunna janaṅṅaḷkk tīrccayāyuṁ atil anugrahavuṁ ulbēādhanavumuṇṭ
Surah Al-Ankaboot, Verse 51
قُلۡ كَفَىٰ بِٱللَّهِ بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡ شَهِيدٗاۖ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱلۡبَٰطِلِ وَكَفَرُواْ بِٱللَّهِ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: enikkuṁ niṅṅaḷkkumiṭayil sākṣiyāyi allāhu mati. ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷat avan aṟiyunnu. asatyattil viśvasikkukayuṁ allāhuvil aviśvasikkukayuṁ ceytavarārēā avar tanneyāṇ naṣṭaṁ paṟṟiyavar
Surah Al-Ankaboot, Verse 52
وَيَسۡتَعۡجِلُونَكَ بِٱلۡعَذَابِ وَلَوۡلَآ أَجَلٞ مُّسَمّٗى لَّجَآءَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ وَلَيَأۡتِيَنَّهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
śikṣayuṭe kāryattil ar ninnēāṭ dhr̥tikūṭṭunnu. nirṇayikkappeṭṭa oru avadhi uṇṭāyirunnilleṅkil avarkk śikṣa vannukaḻiññiṭṭuṇṭākumāyirunnu. avar ōrkkātirikke peṭṭenn atavarkk vannettuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 53
يَسۡتَعۡجِلُونَكَ بِٱلۡعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةُۢ بِٱلۡكَٰفِرِينَ
śikṣayuṭe kāryattil avar ninnēāṭ dhr̥tikūṭṭikeāṇṭirikkunnu. tīrccayāyuṁ narakaṁ satyaniṣēdhikaḷe valayaṁ ceyyunnatākunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 54
يَوۡمَ يَغۡشَىٰهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِن فَوۡقِهِمۡ وَمِن تَحۡتِ أَرۡجُلِهِمۡ وَيَقُولُ ذُوقُواْ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
avaruṭe mukaḷbhāgattu ninnuṁ avaruṭe kālukaḷkkiṭayil ninnuṁ śikṣa avare mūṭikkaḷayunna divasattil. (ann) avan (allāhu) paṟayuṁ: niṅṅaḷ pravartticcirunnatinṟe phalaṁ niṅṅaḷ āsvadicc keāḷḷuka
Surah Al-Ankaboot, Verse 55
يَٰعِبَادِيَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ أَرۡضِي وَٰسِعَةٞ فَإِيَّـٰيَ فَٱعۡبُدُونِ
viśvasiccavarāya enṟe dāsanmāre, tīrccayāyuṁ enṟe bhūmi viśālamākunnu. atināl enne mātraṁ niṅṅaḷ ārādhikkuvin
Surah Al-Ankaboot, Verse 56
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۖ ثُمَّ إِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
ēteārāḷuṁ maraṇatte āsvadikkunnatāṇ. pinnīṭ nam'muṭe aṭukkalēkk tanne niṅṅaḷ maṭakkappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 57
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُبَوِّئَنَّهُم مِّنَ ٱلۡجَنَّةِ غُرَفٗا تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ نِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِينَ
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avarkk nāṁ svargattil tāḻbhāgatt kūṭi nadikaḷ oḻukunna unnata sedhaṅṅaḷil tāmasasekaryaṁ nalkunnatāṇ. avar aviṭe nityavāsikaḷāyirikkuṁ. pravarttikkunnavarkkuḷḷa pratiphalaṁ etra viśiṣṭaṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 58
ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
kṣama kaikkeāḷḷukayuṁ, taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine bharamēlpiccu keāṇṭirikkukayuṁ ceytavaratre avar
Surah Al-Ankaboot, Verse 59
وَكَأَيِّن مِّن دَآبَّةٖ لَّا تَحۡمِلُ رِزۡقَهَا ٱللَّهُ يَرۡزُقُهَا وَإِيَّاكُمۡۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
svantaṁ upajīvanattinṟe cumatala vahikkātta etrayetra jīvikaḷuṇṭ. allāhuvāṇ avaykkuṁ niṅṅaḷkkuṁ upajīvanaṁ nalkunnat. avanāṇ ellāṁ kēḷkkukayuṁ aṟiyukayuṁ ceyyunnavan
Surah Al-Ankaboot, Verse 60
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭikkukayuṁ sūryaneyuṁ candraneyuṁ kīḻpeṭuttukayuṁ ceytat ārāṇenn nī avarēāṭ (bahudaivaviśvāsikaḷēāṭ) cēādikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avar paṟayuṁ: allāhuvāṇenn. appēāḷ eṅṅaneyāṇ avar (satyattil ninn) teṟṟikkappeṭunnat
Surah Al-Ankaboot, Verse 61
ٱللَّهُ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ وَيَقۡدِرُ لَهُۥٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
allāhuvāṇ tanṟe dāsanmāril ninn tān uddēśikkunnavarkk upajīvanamārgaṁ viśālamākkunnatuṁ, tān uddēśikkunnavarkk atu iṭuṅṅiyatākkunnatuṁ. tīrccayāyuṁ allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanatre
Surah Al-Ankaboot, Verse 62
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّن نَّزَّلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَحۡيَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِ مَوۡتِهَا لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ
ākāśatt ninn veḷḷaṁ ceāriyukayuṁ, bhūmi nirjīvamāyi kiṭannatinu śēṣaṁ atumūlaṁ atin jīvan nalkukayuṁ ceytārenn nī avarēāṭ cēādikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avar paṟayuṁ; allāhuvāṇenn. paṟayuka: allāhuvin stuti! pakṣe avaril adhikapēruṁ cinticc manas'silākkunnilla
Surah Al-Ankaboot, Verse 63
وَمَا هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا لَهۡوٞ وَلَعِبٞۚ وَإِنَّ ٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَ لَهِيَ ٱلۡحَيَوَانُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
ī aihikajīvitaṁ vinēādavuṁ kaḷiyumallāte maṟṟeānnumalla. tīrccayāyuṁ paralēākaṁ tanneyāṇ yathārt'tha jīvitaṁ. avar manas'silākkiyirunneṅkil
Surah Al-Ankaboot, Verse 64
فَإِذَا رَكِبُواْ فِي ٱلۡفُلۡكِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ إِذَا هُمۡ يُشۡرِكُونَ
ennāl avar (bahudaivārādhakar) kappalil kayaṟiyāl kīḻvaṇakkaṁ allāhuvin niṣkaḷaṅkamākkikeāṇṭ avane viḷicc prārt'thikkuṁ. enniṭṭ avare avan karayilēkk rakṣappeṭuttiyappēāḻēā avaratā (avanēāṭ) paṅkucērkkunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 65
لِيَكۡفُرُواْ بِمَآ ءَاتَيۡنَٰهُمۡ وَلِيَتَمَتَّعُواْۚ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ
aṅṅane nāṁ avarkk nalkiyatil avar nandikēṭ kāṇikkukayuṁ, avar sukhaṁ anubhavikkukayuṁ ceyyunnavarāyittīrnnu. ennāl vaḻiye avar (kāryaṁ) manas'silākkikeāḷḷuṁ
Surah Al-Ankaboot, Verse 66
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّا جَعَلۡنَا حَرَمًا ءَامِنٗا وَيُتَخَطَّفُ ٱلنَّاسُ مِنۡ حَوۡلِهِمۡۚ أَفَبِٱلۡبَٰطِلِ يُؤۡمِنُونَ وَبِنِعۡمَةِ ٱللَّهِ يَكۡفُرُونَ
nirbhayamāya oru pavitrasaṅkētaṁ nāṁ ērpeṭuttiyirikkunnu enn avar kaṇṭillē? avaruṭe cuṟṟubhāgattu ninnākaṭṭe āḷukaḷ ṟāñciyeṭukkappeṭunnu. enniṭṭuṁ asatyattil avar viśvasikkukayuṁ allāhuvinṟe anugrahattēāṭ avar nandikēṭ kāṇikkukayumāṇēā
Surah Al-Ankaboot, Verse 67
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ كَذَّبَ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُۥٓۚ أَلَيۡسَ فِي جَهَنَّمَ مَثۡوٗى لِّلۡكَٰفِرِينَ
allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaykkukayēā, satyaṁ vannukiṭṭiyappēāḷ at niṣēdhicc taḷḷukayēā ceytavanekkāḷ akramiyāyi āruṇṭ.? narakattil satyaniṣēdhikaḷkku vāsasthalaṁ illayēā
Surah Al-Ankaboot, Verse 68
وَٱلَّذِينَ جَٰهَدُواْ فِينَا لَنَهۡدِيَنَّهُمۡ سُبُلَنَاۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَمَعَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
nam'muṭe mārgattil samarattil ērpeṭṭavarārēā, avare nam'muṭe vaḻikaḷilēkk nāṁ nayikkuka tanne ceyyunnatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu sadvr̥ttarēāṭeāppamākunnu
Surah Al-Ankaboot, Verse 69