Surah Aal-e-Imran Verse 37 - Tamil Translation by Jan Turst Foundation
Surah Aal-e-Imranفَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ
avalutaiya iraivan aval pirarttanaiyai alakiya muraiyil erruk kontan;. Akkulantaiyai alakaka valarttitac ceytan;. Atanai valarkkum poruppai jakariyya errukkollumpati ceytan. Jakariyya aval irunta mihrapukkul (tolum araikkup) pokum potellam, avalitam unavu iruppataik kantar, "maryame! I(vvunavana)tu unakku enkiruntu vantatu?" Enru avar kettar; "itu allahvitamiruntu kitaittatu - niccayamaka allah tan natiyavarkalukkuk kanakkinri unavalikkinran" enru aval(patil) kurinal