Surah Aal-e-Imran Verse 37 - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
Surah Aal-e-Imranفَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ
Akave, avarutaiya iraivan atai anpay ankikarittu paricuttamakavum, alakakavum atai valarac ceytu atai (valarkka) jakariyya porupperruk kollumarum ceytan. Jakariyya appillai irunta matattirkul nulaiyum potellam, avalitattil (etenum) unavup porul iruppataik kantu ‘‘maryame! Itu unakku etu? (Enkiruntu vantatu?)'' Enru ketpar. Atarkaval ‘‘itu allahvitamiruntutan (varukiratu). Enenral, niccayamaka allah, tan virumpiyavarkalukku alavinriye unavalikkiran'' enru kuruval