Surah Luqman - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
الٓمٓ
aliph-lāṁ-mīṁ
Surah Luqman, Verse 1
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡحَكِيمِ
tatvasampūrṇṇamāya vēdagranthattile vacanaṅṅaḷatre ava
Surah Luqman, Verse 2
هُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّلۡمُحۡسِنِينَ
sadvr̥ttarkk mārgadarśanavuṁ kāruṇyavumatre at
Surah Luqman, Verse 3
ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ يُوقِنُونَ
namaskāraṁ muṟaprakāraṁ nirvahikkukayuṁ sakātt nalkukayuṁ, paralēākattil dr̥ḍhaviśvāsamuḷḷavarāyirikkukayuṁ ceyyunnavarkk
Surah Luqman, Verse 4
أُوْلَـٰٓئِكَ عَلَىٰ هُدٗى مِّن رَّبِّهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa mārgadarśanamanusaricc nilakeāḷḷunnavaratre avar. avar tanneyāṇ vijayikaḷ
Surah Luqman, Verse 5
وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَشۡتَرِي لَهۡوَ ٱلۡحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ
yāteāru aṟivumillāte daivamārgattil ninn janaṅṅaḷe teṟṟiccukaḷayuvānuṁ, atine parihāsyamākkittīrkkuvānuṁ vēṇṭi vinēādavārttakaḷ vilaykku vāṅṅunna cilar manuṣyaruṭe kūṭṭattiluṇṭ. attarakkārkkāṇ apamānakaramāya śikṣayuḷḷat
Surah Luqman, Verse 6
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا وَلَّىٰ مُسۡتَكۡبِرٗا كَأَن لَّمۡ يَسۡمَعۡهَا كَأَنَّ فِيٓ أُذُنَيۡهِ وَقۡرٗاۖ فَبَشِّرۡهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
attaraṁ orāḷkk nam'muṭe vacanaṅṅaḷ ōtikēḷpikkappeṭukayāṇeṅkil avan ahaṅkaricc keāṇṭ tiriññukaḷayunnatāṇ. avanat kēṭṭiṭṭillāttapēāle. avanṟe irukātukaḷiluṁ aṭappuḷḷatupēāle. ākayāl nī avann vēdanayēṟiya śikṣayeppaṟṟi santēāṣavārtta yaṟiyikkuka
Surah Luqman, Verse 7
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ ٱلنَّعِيمِ
tīrccayāyuṁ; viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avarkkuḷḷatāṇ sukhānubhūtiyuṭe svargattēāppukaḷ
Surah Luqman, Verse 8
خَٰلِدِينَ فِيهَاۖ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٗاۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
avar atil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. allāhuvinṟe satyavāgdānamatre at. avanākunnu pratāpiyuṁ yuktimānuṁ
Surah Luqman, Verse 9
خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ بِغَيۡرِ عَمَدٖ تَرَوۡنَهَاۖ وَأَلۡقَىٰ فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمۡ وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٖۚ وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ
niṅṅaḷkk kāṇāvunna tūṇukaḷeānnuṁ kūṭāte ākāśaṅṅaḷe avan sr̥ṣṭiccirikkunnu. bhūmi niṅṅaḷeyuṁ keāṇṭ iḷakātirikkuvānāyi atil avan uṟacca parvvataṅṅaḷ sthāpikkukayuṁ ceytirikkunnu. ellātaraṁ jantukkaḷeyuṁ avan atil parattukayuṁ ceytirikkunnu. ākāśatt ninn nāṁ veḷḷaṁ ceāriyukayuṁ, enniṭṭ viśiṣṭamāya ellā (sasya) jēāṭikaḷeyuṁ nāṁ atil muḷappikkukayuṁ ceytu
Surah Luqman, Verse 10
هَٰذَا خَلۡقُ ٱللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ ٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦۚ بَلِ ٱلظَّـٰلِمُونَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
iteākke allāhuvinṟe sr̥ṣṭiyākunnu. ennāl avannu puṟameyuḷḷavar sr̥ṣṭicciṭṭuḷḷat entāṇenn niṅṅaḷ enikk kāṇiccutarū. alla, akramakārikaḷ vyaktamāya vaḻikēṭilākunnu
Surah Luqman, Verse 11
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا لُقۡمَٰنَ ٱلۡحِكۡمَةَ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِلَّهِۚ وَمَن يَشۡكُرۡ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٞ
lukhmān nāṁ tatvajñānaṁ nalkukayuṇṭāyi, nī allāhuvēāṭ nandikāṇikkuka. ār nandikāṇiccāluṁ tanṟe guṇattināyi tanneyāṇ avan nandikāṇikkunnat. vallavanuṁ nandikēṭ kāṇikkukayāṇeṅkil tīrccayāyuṁ allāhu parāśrayamuktanuṁ stutyarhanumākunnu. (enn addēhattēāṭ nāṁ anuśāsiccu)
Surah Luqman, Verse 12
وَإِذۡ قَالَ لُقۡمَٰنُ لِٱبۡنِهِۦ وَهُوَ يَعِظُهُۥ يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ
lukhmān tanṟe makan sadupadēśaṁ nalkikeāṇṭirikke avanēāṭ iprakāraṁ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamākunnu:) enṟe kuññumakanē, nī allāhuvēāṭ paṅkucērkkarut. tīrccayāyuṁ aṅṅane paṅkucērkkunnat valiya akramaṁ tanneyākunnu
Surah Luqman, Verse 13
وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ وَهۡنًا عَلَىٰ وَهۡنٖ وَفِصَٰلُهُۥ فِي عَامَيۡنِ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيۡكَ إِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ
manuṣyan tanṟe mātāpitākkaḷuṭe kāryattil nāṁ anuśāsanaṁ nalkiyirikkunnu- kṣīṇattinumēl kṣīṇavumāyiṭṭāṇ mātāv avane garbhaṁ cumann naṭannat. avanṟe mulakuṭi nirttunnatākaṭṭe raṇṭuvarṣaṁ keāṇṭumāṇ- ennēāṭuṁ ninṟe mātāpitākkaḷēāṭuṁ nī nandikāṇikkū. enṟe aṭuttēkkāṇ (ninṟe) maṭakkaṁ
Surah Luqman, Verse 14
وَإِن جَٰهَدَاكَ عَلَىٰٓ أَن تُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَاۖ وَصَاحِبۡهُمَا فِي ٱلدُّنۡيَا مَعۡرُوفٗاۖ وَٱتَّبِعۡ سَبِيلَ مَنۡ أَنَابَ إِلَيَّۚ ثُمَّ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
ninakk yāteāru aṟivumillātta vallatineyuṁ ennēāṭ nī paṅkucērkkunna kāryattil avar iruvaruṁ ninṟe mēl nirbandhaṁ celuttunna pakṣaṁ avare nī anusarikkarut. ihalēākatt nī avarēāṭ nallanilayil sahavasikkukayuṁ, ennilēkk maṭaṅṅiyavaruṭe mārgaṁ nī pintuṭarukayuṁ ceyyuka. pinne enṟe aṭuttēkkākunnu niṅṅaḷuṭe maṭakkaṁ. appēāḷ niṅṅaḷ pravartticcirunnatineppaṟṟi ñān niṅṅaḷe vivaramaṟiyikkunnatāṇ
Surah Luqman, Verse 15
يَٰبُنَيَّ إِنَّهَآ إِن تَكُ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٖ فَتَكُن فِي صَخۡرَةٍ أَوۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ أَوۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَأۡتِ بِهَا ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٞ
enṟe kuññumakanē, tīrccayāyuṁ at (kāryaṁ) oru kaṭuk maṇiyuṭe tūkkamuḷḷatāyirunnāluṁ, enniṭṭat oru pāṟakkallinuḷḷilēā ākāśaṅṅaḷilēā bhūmiyilēā eviṭe tanne āyāluṁ allāhu at keāṇṭuvarunnatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu nayajñanuṁ sūkṣmajñanumākunnu
Surah Luqman, Verse 16
يَٰبُنَيَّ أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَٱنۡهَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَآ أَصَابَكَۖ إِنَّ ذَٰلِكَ مِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ
enṟe kuññumakanē, nī namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ sadācāraṁ kalpikkukayuṁ durācārattil ninn vilakkukayuṁ, ninakk bādhicca viṣamaṅṅaḷil kṣamikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ khaṇḍitamāyi nirdēśikkappeṭṭa kāryaṅṅaḷil peṭṭatatre at
Surah Luqman, Verse 17
وَلَا تُصَعِّرۡ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمۡشِ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَرَحًاۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٖ
nī (ahaṅkārattēāṭe) manuṣyaruṭe nērkk ninṟe kaviḷ tiriccukaḷayarut. bhūmiyilūṭe nī peāṅṅaccaṁ kāṭṭi naṭakkukayuṁ arut. durabhimāniyuṁ peāṅṅaccakkāranumāya yāteārāḷeyuṁ allāhu iṣṭappeṭukayilla
Surah Luqman, Verse 18
وَٱقۡصِدۡ فِي مَشۡيِكَ وَٱغۡضُضۡ مِن صَوۡتِكَۚ إِنَّ أَنكَرَ ٱلۡأَصۡوَٰتِ لَصَوۡتُ ٱلۡحَمِيرِ
ninṟe naṭattattil nī mitatvaṁ pālikkuka. ninṟe śabdaṁ nī otukkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ śabdaṅṅaḷuṭe kūṭṭattil ēṟṟavuṁ veṟuppuḷavākkunnat kaḻutayuṭe śabdamatre
Surah Luqman, Verse 19
أَلَمۡ تَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَأَسۡبَغَ عَلَيۡكُمۡ نِعَمَهُۥ ظَٰهِرَةٗ وَبَاطِنَةٗۗ وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يُجَٰدِلُ فِي ٱللَّهِ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَلَا هُدٗى وَلَا كِتَٰبٖ مُّنِيرٖ
ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatuṁ allāhu niṅṅaḷkk adhīnappeṭuttittannirikkunnu enn niṅṅaḷ kaṇṭillē? pratyakṣavuṁ parēākṣavumāya avanṟe anugrahaṅṅaḷ avan niṅṅaḷkk niṟavēṟṟittarikayuṁ ceytirikkunnu. valla aṟivēā mārgadarśanamēā veḷiccaṁ nalkunna vēdagranthamēā illāte allāhuvinṟe kāryattil tarkkicc keāṇṭirikkunna cilar manuṣyariluṇṭ
Surah Luqman, Verse 20
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱتَّبِعُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ قَالُواْ بَلۡ نَتَّبِعُ مَا وَجَدۡنَا عَلَيۡهِ ءَابَآءَنَآۚ أَوَلَوۡ كَانَ ٱلشَّيۡطَٰنُ يَدۡعُوهُمۡ إِلَىٰ عَذَابِ ٱلسَّعِيرِ
allāhu avatarippiccatine niṅṅaḷ pintuṭarū enn avarēāṭ paṟayappeṭṭāl, alla, ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷ enteānnil nilakeāḷḷunnatāyi ñaṅṅaḷ kaṇṭuvēā atineyāṇ ñaṅṅaḷ pintuṭaruka ennāyirikkuṁ avar paṟayuka. piśāc jvalikkunna narakaśikṣayilēkkāṇ avare kṣaṇikkunnateṅkil pēāluṁ (avaratine pintuṭarukayēā)
Surah Luqman, Verse 21
۞وَمَن يُسۡلِمۡ وَجۡهَهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِ وَهُوَ مُحۡسِنٞ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَكَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَىٰۗ وَإِلَى ٱللَّهِ عَٰقِبَةُ ٱلۡأُمُورِ
vallavanuṁ sadvr̥ttanāyikkeāṇṭ tanṟe mukhatte allāhuvin samarppikkunna pakṣaṁ ēṟṟavuṁ uṟappuḷḷa piṭikayaṟil tanneyāṇ avan piṭiccirikkunnat. allāhuviṅkalēkkākunnu kāryaṅṅaḷuṭe pariṇati
Surah Luqman, Verse 22
وَمَن كَفَرَ فَلَا يَحۡزُنكَ كُفۡرُهُۥٓۚ إِلَيۡنَا مَرۡجِعُهُمۡ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
vallavanuṁ aviśvasiccuveṅkil avanṟe aviśvāsaṁ ninne duḥkhippikkātirikkaṭṭe. nam'muṭe aṭuttēkkāṇ avaruṭe maṭakkaṁ. appēāḷ avar pravartticcatineppaṟṟi nāṁ avare vivaramaṟiyikkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu hr̥dayaṅṅaḷiluḷḷatineppaṟṟi aṟivuḷḷavanākunnu
Surah Luqman, Verse 23
نُمَتِّعُهُمۡ قَلِيلٗا ثُمَّ نَضۡطَرُّهُمۡ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٖ
nāṁ avarkk alpaṁ sukhaṁ anubhavippikkunnu. pinne kaṭhinamāya śikṣayilēkk nāṁ avare taḷḷiviṭunnatāṇ
Surah Luqman, Verse 24
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭiccat ārenn nī avarēāṭ cēādiccāl tīrccayāyuṁ avar paṟayuṁ: allāhuvāṇenn. paṟayuka: allāhuvin stuti. pakṣe, avaril adhikapēruṁ manas'silākkunnilla
Surah Luqman, Verse 25
لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
allāhuvinṟetākunnu ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyilumuḷḷat. tīrccayāyuṁ allāhu parāśrayamuktanuṁ, stutyarhanumākunnu
Surah Luqman, Verse 26
وَلَوۡ أَنَّمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ مِن شَجَرَةٍ أَقۡلَٰمٞ وَٱلۡبَحۡرُ يَمُدُّهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦ سَبۡعَةُ أَبۡحُرٖ مَّا نَفِدَتۡ كَلِمَٰتُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
bhūmiyiluḷḷa vr̥kṣamellāṁ pēnayāyirikkukayuṁ samudraṁ maṣiyākukayuṁ atinu puṟame ēḻu samudraṅṅaḷ atine pēāṣippikkukayuṁ ceytāluṁ allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ eḻutittīrukayilla. tīrccayāyuṁ allāhu pratāpiyuṁ yuktimānumākunnu
Surah Luqman, Verse 27
مَّا خَلۡقُكُمۡ وَلَا بَعۡثُكُمۡ إِلَّا كَنَفۡسٖ وَٰحِدَةٍۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعُۢ بَصِيرٌ
niṅṅaḷe sr̥ṣṭikkunnatuṁ punarujjīvippikkunnatuṁ oreāṟṟa vyaktiye (sr̥ṣṭikkukayuṁ punarujjīvippikkukayuṁ ceyyunnat) pēāle mātramākunnu tīrccayāyuṁ allāhu ellāṁ kēḷkkukayuṁ kāṇukayuṁ ceyyunnavanatre
Surah Luqman, Verse 28
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ يَجۡرِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى وَأَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
allāhu rātriye pakalil pravēśippikkukayuṁ, pakaline rātriyil pravēśippikkukayuṁ ceyyunnu enn nī cinticcu nēākkiyiṭṭillē? avan sūryaneyuṁ candraneyuṁ adhīnappeṭuttukayuṁ ceytirikkunnu. ellāṁ nirṇitamāya oru avadhivare sañcariccu keāṇṭirikkunnu. niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟiyellāṁ allāhu sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇennuṁ (nī ālēācicciṭṭillē)
Surah Luqman, Verse 29
ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدۡعُونَ مِن دُونِهِ ٱلۡبَٰطِلُ وَأَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡكَبِيرُ
atentukeāṇṭennāl allāhuvāṇ satyamāyiṭṭuḷḷavan. avannu puṟame avar viḷicc prārt'thikkunnatellāṁ vyart'thamākunnu. allāhu tanneyākunnu unnatanuṁ valiyavanuṁ
Surah Luqman, Verse 30
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱلۡفُلۡكَ تَجۡرِي فِي ٱلۡبَحۡرِ بِنِعۡمَتِ ٱللَّهِ لِيُرِيَكُم مِّنۡ ءَايَٰتِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٖ
kaṭalilūṭe kappalukaḷ sañcarikkunnat allāhuvinṟe anugrahaṁ nimittamāṇenn nī kaṇṭillē? avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil cilat niṅṅaḷkk kāṇiccutarān vēṇṭiyatre at. kṣamāśīlaruṁ nandiyuḷḷavarumāya ēvarkkuṁ tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Luqman, Verse 31
وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوۡجٞ كَٱلظُّلَلِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ فَمِنۡهُم مُّقۡتَصِدٞۚ وَمَا يَجۡحَدُ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَّا كُلُّ خَتَّارٖ كَفُورٖ
parvvataṅṅaḷ pēāluḷḷa tiramāla avare mūṭikkaḷaññāl kīḻvaṇakkaṁ allāhuvin mātramākkikkeāṇṭ avanēāṭ avar prārt'thikkunnatāṇ. ennāl avare avan karayilēkk rakṣappeṭuttumpēāḷēā avaril cilar mātraṁ maryāda pālikkunnavarāyirikkuṁ. paramavañcakanmāruṁ nandikeṭṭavaruṁ ārellāmēā, avar mātramē nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṣēdhikkukayuḷḷū
Surah Luqman, Verse 32
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمۡ وَٱخۡشَوۡاْ يَوۡمٗا لَّا يَجۡزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِۦ وَلَا مَوۡلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِۦ شَيۡـًٔاۚ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
manuṣyarē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvine sūkṣikkuka. oru pitāvuṁ tanṟe santānattin prayēājanaṁ ceyyātta, oru santatiyuṁ pitāvin oṭṭuṁ prayēājanakāriyāvātta oru divasatte niṅṅaḷ bhayappeṭukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe vāgdānaṁ satyamākunnu. atināl aihikajīvitaṁ niṅṅaḷe vañciccu kaḷayātirikkaṭṭe. paramavañcakanāya piśācuṁ allāhuvinṟe kāryattil niṅṅaḷe vañciccu kaḷayātirikkaṭṭe
Surah Luqman, Verse 33
إِنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلۡأَرۡحَامِۖ وَمَا تَدۡرِي نَفۡسٞ مَّاذَا تَكۡسِبُ غَدٗاۖ وَمَا تَدۡرِي نَفۡسُۢ بِأَيِّ أَرۡضٖ تَمُوتُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرُۢ
tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe pakkalāṇ antyasamayatteppaṟṟiyuḷḷa aṟiv. avan maḻapeyyikkunnu. garbhāśayattiluḷḷat avan aṟiyukayuṁ ceyyunnu. nāḷe tān entāṇ pravarttikkuka enn orāḷuṁ aṟiyukayilla. tān ēt nāṭṭil veccāṇ marikkuka ennuṁ orāḷuṁ aṟiyukayilla. tīrccayāyuṁ allāhu sarvvajñanuṁ sūkṣmajñāniyumākunnu
Surah Luqman, Verse 34