Surah Luqman - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
الٓمٓ
aliph-lāṁ-mīṁ
Surah Luqman, Verse 1
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡحَكِيمِ
yuktipūrṇamāya vēdapustakattile vacanaṅṅaḷāṇit
Surah Luqman, Verse 2
هُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّلۡمُحۡسِنِينَ
saccaritarkkiteāranugrahamāṇ. vaḻikāṭṭiyuṁ
Surah Luqman, Verse 3
ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ يُوقِنُونَ
avar namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkunnavarāṇ. sakātt nalkunnavarāṇ. paralēākattil aṭiyuṟaccu viśvasikkunnavaruṁ
Surah Luqman, Verse 4
أُوْلَـٰٓئِكَ عَلَىٰ هُدٗى مِّن رَّبِّهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
avar taṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa nērvaḻiyilāṇ. vijayikaḷuṁ avar tanne
Surah Luqman, Verse 5
وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَشۡتَرِي لَهۡوَ ٱلۡحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ
janaṅṅaḷil viṭuvākkukaḷ vilaykku vāṅṅunna cilaruṇṭ. oru vivaravumillāte manuṣyare daivamārgattil ninn teṟṟiccukaḷayān vēṇṭiyāṇit. daivamārgatte pucchiccutaḷḷānuṁ. attarakkārkkāṇ nanne nindyamāya śikṣayuḷḷat
Surah Luqman, Verse 6
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا وَلَّىٰ مُسۡتَكۡبِرٗا كَأَن لَّمۡ يَسۡمَعۡهَا كَأَنَّ فِيٓ أُذُنَيۡهِ وَقۡرٗاۖ فَبَشِّرۡهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
avarileāruvane nam'muṭe vacanaṅṅaḷ ōtikkēḷppiccāl ahaṅkārattēāṭe tiriññunaṭakkuṁ. aṅṅaneyeānnu kēṭṭiṭṭupēālumillātta vidhaṁ. avanṟe iru kātukaḷiluṁ aṭappuḷḷapēāle. atinālavane nēāvēṟiya śikṣaye sambandhicca “śubhavārtta” aṟiyikkuka
Surah Luqman, Verse 7
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ ٱلنَّعِيمِ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceyyunnavarkk uṟappāyuṁ anugrahapūrṇamāya svargīyārāmaṅṅaḷuṇṭ
Surah Luqman, Verse 8
خَٰلِدِينَ فِيهَاۖ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٗاۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
avaraviṭe sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. allāhuvinṟe alaṅghanīyamāya vāgdānamāṇit. avan ēṟe pratāpiyuṁ yuktimānumāṇ
Surah Luqman, Verse 9
خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ بِغَيۡرِ عَمَدٖ تَرَوۡنَهَاۖ وَأَلۡقَىٰ فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمۡ وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٖۚ وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ
niṅṅaḷkku kāṇān kaḻiyunna tūṇukaḷeānnumillāte avan ākāśaṅṅaḷe sr̥ṣṭiccu. bhūmiyil ūnniyuṟacca parvataṅṅaḷuṇṭākki. bhūmi niṅṅaḷeyuṅkeāṇṭ ulaññupēākātirikkān. atilavan sakalayinaṁ jīvajālaṅṅaḷeyuṁ vyāpippiccu. mānattuninnu maḻa vīḻtti. atuvaḻi bhūmiyil nāṁ sakalayinaṁ mikacca sasyaṅṅaḷēyuṁ muḷappiccu
Surah Luqman, Verse 10
هَٰذَا خَلۡقُ ٱللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ ٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦۚ بَلِ ٱلظَّـٰلِمُونَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
iteākkeyuṁ allāhuvinṟe sr̥ṣṭiyāṇ. ennāl avanallāttavar sr̥ṣṭiccat ētenn niṅṅaḷenikkeānnu kāṇiccutarū. alla; atikramikaḷ vyaktamāya vaḻikēṭil tanneyāṇ
Surah Luqman, Verse 11
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا لُقۡمَٰنَ ٱلۡحِكۡمَةَ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِلَّهِۚ وَمَن يَشۡكُرۡ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٞ
lukhmānn nāṁ tattvajñānaṁ nalki. addēhattēāṭ nāṁ āvaśyappeṭṭu: "nī allāhuvinēāṭu nandi kāṇikkuka." āreṅkiluṁ nandi kāṇikkunnuveṅkil svantaṁ nanmakkuvēṇṭittanneyāṇ avanatu ceyyunnat. āreṅkiluṁ nandikēṭu kāṇikkukayāṇeṅkilēā, aṟiyuka: tīrccayāyuṁ allāhu an'yāśrayamillāttavanuṁ stutyarhanumāṇ
Surah Luqman, Verse 12
وَإِذۡ قَالَ لُقۡمَٰنُ لِٱبۡنِهِۦ وَهُوَ يَعِظُهُۥ يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ
lukhmān tanṟe makane upadēśikkave iṅṅane paṟaññatēārkkuka: "enṟe kuññumēānē, nī allāhuvil paṅkucērkkarut. aṅṅane paṅkucērkkunnat kaṭutta akramamāṇ; tīrcca
Surah Luqman, Verse 13
وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ وَهۡنًا عَلَىٰ وَهۡنٖ وَفِصَٰلُهُۥ فِي عَامَيۡنِ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيۡكَ إِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ
mātāpitākkaḷuṭe kāryattil manuṣyane nāmupadēśiccirikkunnu. avanṟe mātāv mēlkkumēl kṣīṇaṁ sahiccāṇ avane garbhaṁ cumannat. avanṟe mulakuṭi niṟuttalēā raṇṭ keāllaṅkeāṇṭumāṇ. atināl nīyennēāṭu nandi kāṇikkuka. ninṟe mātāpitākkaḷēāṭuṁ. enṟe aṭuttēkkāṇ ninṟe tiriccuvarav
Surah Luqman, Verse 14
وَإِن جَٰهَدَاكَ عَلَىٰٓ أَن تُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَاۖ وَصَاحِبۡهُمَا فِي ٱلدُّنۡيَا مَعۡرُوفٗاۖ وَٱتَّبِعۡ سَبِيلَ مَنۡ أَنَابَ إِلَيَّۚ ثُمَّ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
ninakkeāraṟivumillātta vallatineyuṁ enṟe paṅkāḷiyākkān avariruvaruṁ ninne nirbandhikkukayāṇeṅkil akkāryattil avare nī anusarikkarut. ennāluṁ ihalēākatt avarēāṭu nalla nilayil sahavasikkuka. ennilēkku paścāttapiccu maṭaṅṅiyavanṟe pāta pintuṭaruka. avasānaṁ niṅṅaḷuṭeyeākke maṭakkaṁ ennilēkku tanneyāṇ. appēāḷ niṅṅaḷ ceytukeāṇṭirunnatineppaṟṟi niṅṅaḷe vivaramaṟiyikkuṁ
Surah Luqman, Verse 15
يَٰبُنَيَّ إِنَّهَآ إِن تَكُ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٖ فَتَكُن فِي صَخۡرَةٍ أَوۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ أَوۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَأۡتِ بِهَا ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٞ
enṟe kuññumēānē, karmaṁ kaṭukumaṇittūkkattēāḷamāṇennu karutuka. enniṭṭ ateāru pāṟakkallinuḷḷilēā ākāśabhūmikaḷileviṭeyeṅkilumēā āṇennu vekkuka; ennāluṁ allāhu at puṟattukeāṇṭuvarika tanne ceyyuṁ." niścayamāyuṁ allāhu sūkṣmajñanuṁ agādhajñanumāṇ
Surah Luqman, Verse 16
يَٰبُنَيَّ أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَٱنۡهَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَآ أَصَابَكَۖ إِنَّ ذَٰلِكَ مِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ
enṟe kuññumēānē, nī namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkuka. nanma kalpikkuka. tinma vilakkuka. vipattu vannāl, kṣamikkuka. ivayellāṁ uṟappāyuṁ ūnnippaṟayappeṭṭa kāryaṅṅaḷāṇ
Surah Luqman, Verse 17
وَلَا تُصَعِّرۡ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمۡشِ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَرَحًاۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٖ
nī janaṅṅaḷuṭe nēre mukhaṁ kēāṭṭarut. peāṅṅaccattēāṭe bhūmiyil naṭakkarut. ahanta naṭiccuṁ peāṅṅaccaṁ kāṇiccuṁ naṭakkunna āreyuṁ allāhu iṣṭappeṭunnilla; tīrcca
Surah Luqman, Verse 18
وَٱقۡصِدۡ فِي مَشۡيِكَ وَٱغۡضُضۡ مِن صَوۡتِكَۚ إِنَّ أَنكَرَ ٱلۡأَصۡوَٰتِ لَصَوۡتُ ٱلۡحَمِيرِ
nī ninṟe naṭattattil mitatvaṁ pularttuka. śabdattil otukkaṁ pālikkuka. tīrccayāyuṁ occakaḷilēṟṟaṁ arēācakaṁ kaḻutayuṭe śabdaṁ tanne
Surah Luqman, Verse 19
أَلَمۡ تَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَأَسۡبَغَ عَلَيۡكُمۡ نِعَمَهُۥ ظَٰهِرَةٗ وَبَاطِنَةٗۗ وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يُجَٰدِلُ فِي ٱللَّهِ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَلَا هُدٗى وَلَا كِتَٰبٖ مُّنِيرٖ
niṅṅaḷ kāṇunnillē; ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ allāhu niṅṅaḷkk adhīnappeṭuttittannat; oḷiññatuṁ teḷiññatumāya anugrahaṅṅaḷ niṅṅaḷkkavan niṟavēṟṟittannatuṁ. enniṭṭuṁ valla vivaramēā mārgadarśanamēā veḷiccamēkunna granthamēā onnumillāte allāhuvinṟe kāryattil tarkkiccukeāṇṭirikkunna cilar janaṅṅaḷiluṇṭ
Surah Luqman, Verse 20
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱتَّبِعُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ قَالُواْ بَلۡ نَتَّبِعُ مَا وَجَدۡنَا عَلَيۡهِ ءَابَآءَنَآۚ أَوَلَوۡ كَانَ ٱلشَّيۡطَٰنُ يَدۡعُوهُمۡ إِلَىٰ عَذَابِ ٱلسَّعِيرِ
allāhu iṟakkittannatine pinpaṟṟuka"yenn avarēāṭ āvaśyappeṭṭāl avar paṟayuṁ: "alla, ñaṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷ ēteāru mārgattil nilakeāḷḷunnatāyāṇēā ñaṅṅaḷ kaṇṭiṭṭuḷḷat ā mārgamāṇ ñaṅṅaḷ pinpaṟṟuka." kattikkāḷunna narakattīyilēkkāṇ piśāc avare nayikkunnateṅkil atumavar pinpaṟṟumennēā
Surah Luqman, Verse 21
۞وَمَن يُسۡلِمۡ وَجۡهَهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِ وَهُوَ مُحۡسِنٞ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَكَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَىٰۗ وَإِلَى ٱللَّهِ عَٰقِبَةُ ٱلۡأُمُورِ
āreṅkiluṁ saccaritanāyi svantatte allāhuvin samarppikkunnuveṅkil tīrccayāyuṁ ayāḷ muṟukeppiṭiccat ēṟṟaṁ uṟappuḷḷa piṭivaḷḷiyil tanneyāṇ. kāryaṅṅaḷuṭeyeākke paryavasānaṁ allāhuvinṟe sannidhiyilāṇ
Surah Luqman, Verse 22
وَمَن كَفَرَ فَلَا يَحۡزُنكَ كُفۡرُهُۥٓۚ إِلَيۡنَا مَرۡجِعُهُمۡ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
āreṅkiluṁ satyatte taḷḷippaṟayunnuveṅkil ayāḷuṭe satyaniṣēdhaṁ ninne duḥkhippikkātirikkaṭṭe. avaruṭe maṭakkaṁ nam'muṭe aṭuttēkkāṇ. appēāḷ avar pravartticcukeāṇṭirunnatineppaṟṟi nāmavare vivaramaṟiyikkuṁ. neñcakattuḷḷateākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Luqman, Verse 23
نُمَتِّعُهُمۡ قَلِيلٗا ثُمَّ نَضۡطَرُّهُمۡ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٖ
alpakālaṁ nāmavare sukhippikkunnu. pinnīṭ nāmavare keāṭunśikṣayilēkk taḷḷiviṭuṁ
Surah Luqman, Verse 24
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
ākāśabhūmikaḷe paṭaccatārennu cēādiccāl avar paṟayuṁ "allāhu"venn. paṟayuka: "sarva stutiyuṁ ā allāhuvināṇ." ennāl avarilēṟe pēruṁ at manas'silākkunnilla
Surah Luqman, Verse 25
لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ allāhuvinṟetāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu svayamparyāptanāṇ. stutyarhanuṁ
Surah Luqman, Verse 26
وَلَوۡ أَنَّمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ مِن شَجَرَةٍ أَقۡلَٰمٞ وَٱلۡبَحۡرُ يَمُدُّهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦ سَبۡعَةُ أَبۡحُرٖ مَّا نَفِدَتۡ كَلِمَٰتُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
bhūmiyiluḷḷa maraṅṅaḷeākkeyuṁ pēnayāvuka; samudraṅṅaḷellāṁ maṣiyāvuka; vēṟeyuṁ ēḻu samudraṅṅaḷ atine pēāṣippikkuka; ennāluṁ allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ eḻutittīrkkānāvilla. allāhu pratāpiyuṁ yuktimānuṁ tanne; tīrcca
Surah Luqman, Verse 27
مَّا خَلۡقُكُمۡ وَلَا بَعۡثُكُمۡ إِلَّا كَنَفۡسٖ وَٰحِدَةٍۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعُۢ بَصِيرٌ
niṅṅaḷe sr̥ṣṭikkaluṁ uyirtteḻunnēlpikkaluṁ oreāṟṟayāḷe aṅṅane ceyyuṁ pēālettanneyāṇ. sanśayamilla; allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ kāṇunnavanumāṇ
Surah Luqman, Verse 28
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ يَجۡرِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى وَأَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
tīrccayāyuṁ allāhu rāvine pakalil kaṭattiviṭunnu; pakaline rāviluṁ pravēśippikkunnu. avan sūryacandranmāre adhīnappeṭuttiyirikkunnu. ellāṁ oru niścita avadhivare cariccukeāṇṭirikkunnu. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟiyeākke sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇ allāhu. iteānnuṁ niṅṅaḷ kaṇṭaṟiyunnillē
Surah Luqman, Verse 29
ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدۡعُونَ مِن دُونِهِ ٱلۡبَٰطِلُ وَأَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡكَبِيرُ
atineākke kāraṇamitāṇ. niścayamāyuṁ allāhu mātramāṇ paramamāya satyaṁ. avanekkūṭāte avar viḷiccuprārthikkunnatellāṁ mithyayāṇ. allāhutanneyāṇ unnatanuṁ valiyavanuṁ
Surah Luqman, Verse 30
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱلۡفُلۡكَ تَجۡرِي فِي ٱلۡبَحۡرِ بِنِعۡمَتِ ٱللَّهِ لِيُرِيَكُم مِّنۡ ءَايَٰتِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٖ
nī kāṇunnillē; kaṭalil kappal sañcarikkunnat allāhuvinṟe anugrahattālāṇenn. avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil cilat niṅṅaḷe kāṇikkānāṇit. nannāyi kṣamikkukayuṁ nandi kāṇikkukayuṁ ceyyunna ēvarkkuṁ itil dhārāḷaṁ teḷivukaḷuṇṭ
Surah Luqman, Verse 31
وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوۡجٞ كَٱلظُّلَلِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ فَمِنۡهُم مُّقۡتَصِدٞۚ وَمَا يَجۡحَدُ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَّا كُلُّ خَتَّارٖ كَفُورٖ
malakaḷ pēāluḷḷa tiramāla avare mūṭiyāl taṅṅaḷuṭe vidhēyatvaṁ tīrttuṁ allāhuvinu mātraṁ samarppicc avanēāṭ avar prārthikkunnu. ennāl avareyavan karayilēkk rakṣappeṭuttiyālēā, avaril cilar maryāda pularttunnavarāyirikkuṁ. keāṭun̄catiyanmāruṁ nandikeṭṭavarumallāte nam'muṭe teḷivukaḷe taḷḷippaṟayukayilla
Surah Luqman, Verse 32
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمۡ وَٱخۡشَوۡاْ يَوۡمٗا لَّا يَجۡزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِۦ وَلَا مَوۡلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِۦ شَيۡـًٔاۚ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
manuṣyarē, niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe nāthanēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. oru pitāvinuṁ tanṟe makan orupakāravuṁ ceyyānāvātta, oru makannuṁ tanṟe pitāvin oṭṭuṁ prayēājanappeṭātta oru nāḷine niṅṅaḷ bhayappeṭuka. niścayamāyuṁ allāhuvinṟe vāgdānaṁ satyamāṇ. atināl aihikajīvitaṁ niṅṅaḷe vañcikkātirikkaṭṭe. keāṭuṁ catiyanāya piśācuṁ allāhuvinṟe kāryattil niṅṅaḷe vañcikkātirikkaṭṭe
Surah Luqman, Verse 33
إِنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلۡأَرۡحَامِۖ وَمَا تَدۡرِي نَفۡسٞ مَّاذَا تَكۡسِبُ غَدٗاۖ وَمَا تَدۡرِي نَفۡسُۢ بِأَيِّ أَرۡضٖ تَمُوتُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرُۢ
ā antyasamayaṁ sambandhicca aṟiv allāhuviṅkal mātramāṇuḷḷat. avan maḻa vīḻttunnu. garbhāśayaṅṅaḷiluḷḷatentenn aṟiyunnu. nāḷe tān entu nēṭumenn ārkkuṁ aṟiyilla. ētu nāṭṭil veccāṇ marikkukayennuṁ aṟiyilla. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanāṇ. sūkṣmajñanuṁ
Surah Luqman, Verse 34