Surah As-Sajda - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
الٓمٓ
aliph-lāṁ-mīṁ
Surah As-Sajda, Verse 1
تَنزِيلُ ٱلۡكِتَٰبِ لَا رَيۡبَ فِيهِ مِن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
ī granthattinṟe avataraṇaṁ sarvvalēākarakṣitāviṅkal ninnākunnu. itil yāteāru sanśayavumilla
Surah As-Sajda, Verse 2
أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰهُۚ بَلۡ هُوَ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوۡمٗا مَّآ أَتَىٰهُم مِّن نَّذِيرٖ مِّن قَبۡلِكَ لَعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
atalla, it addēhaṁ keṭṭiccamaccu ennāṇēā avar paṟayunnat? alla, at ninṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa satyamākunnu. ninakk mump oru tākkītukāranuṁ vanniṭṭillātta oru janatakk tākkīt nalkuvān vēṇṭiyatre at. avar sanmārgaṁ prāpiccēkkāṁ
Surah As-Sajda, Verse 3
ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ مَا لَكُم مِّن دُونِهِۦ مِن وَلِيّٖ وَلَا شَفِيعٍۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatuṁ āṟu divasaṅṅaḷil (ghaṭṭaṅṅaḷil) sr̥ṣṭiccavanākunnu allāhu. pinnīṭ avan sinhāsanasthanāyi. avannu puṟame niṅṅaḷkk yāteāru rakṣādhikāriyuṁ śupārśakanumilla. ennirikke niṅṅaḷ ālēācicc grahikkunnillē
Surah As-Sajda, Verse 4
يُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ثُمَّ يَعۡرُجُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥٓ أَلۡفَ سَنَةٖ مِّمَّا تَعُدُّونَ
avan ākāśatt ninn bhūmiyilēkk kāryaṅṅaḷ niyantriccayakkunnu. pinnīṭ oru divasaṁ kāryaṁ avaṅkalēkk uyarnn pēākunnu. niṅṅaḷ kaṇakkākkunna tarattiluḷḷa āyiraṁ varṣamākunnu ā divasattinṟe aḷav
Surah As-Sajda, Verse 5
ذَٰلِكَ عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
adr̥śyavuṁ dr̥śyavuṁ aṟiyunnavanuṁ pratāpiyuṁ karuṇānidhiyumākunnu avan
Surah As-Sajda, Verse 6
ٱلَّذِيٓ أَحۡسَنَ كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥۖ وَبَدَأَ خَلۡقَ ٱلۡإِنسَٰنِ مِن طِينٖ
tān sr̥ṣṭicca ellā vastukkaḷeyuṁ viśiṣṭamākkiyavanatre avan. manuṣyanṟe sr̥ṣṭi kaḷimaṇṇil ninn avan ārambhiccu
Surah As-Sajda, Verse 7
ثُمَّ جَعَلَ نَسۡلَهُۥ مِن سُلَٰلَةٖ مِّن مَّآءٖ مَّهِينٖ
pinne avanṟe santatiye nis'sāramāya oru veḷḷattinṟe sattil ninn avan uṇṭākki
Surah As-Sajda, Verse 8
ثُمَّ سَوَّىٰهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِۦۖ وَجَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَٰرَ وَٱلۡأَفۡـِٔدَةَۚ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ
pinne avane śariyāya rūpattilākkukayuṁ, tanṟe vakayāyuḷḷa ātmāv avanil ūtukayuṁ ceytu. niṅṅaḷkkavan kēḷviyuṁ kāḻcakaḷuṁ hr̥dayaṅṅaḷuṁ uṇṭākkittarikayuṁ ceytu. kuṟacc mātramē niṅṅaḷ nandikāṇikkunnuḷḷū
Surah As-Sajda, Verse 9
وَقَالُوٓاْ أَءِذَا ضَلَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ أَءِنَّا لَفِي خَلۡقٖ جَدِيدِۭۚ بَلۡ هُم بِلِقَآءِ رَبِّهِمۡ كَٰفِرُونَ
avar (aviśvāsikaḷ) paṟaññu: ñaṅṅaḷ bhūmiyil layicc apratyakṣarāyāl pēāluṁ ñaṅṅaḷ pututāyi sr̥ṣṭikkappeṭumennēā? alla, avar taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine kaṇṭumuṭṭunnatine niṣēdhikkunnavarākunnu
Surah As-Sajda, Verse 10
۞قُلۡ يَتَوَفَّىٰكُم مَّلَكُ ٱلۡمَوۡتِ ٱلَّذِي وُكِّلَ بِكُمۡ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمۡ تُرۡجَعُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷuṭe kāryattil ēlpikkappeṭṭa maraṇattinṟe malakk niṅṅaḷe marippikkunnatāṇ. pinnīṭ niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkk maṭakkappeṭunnatumāṇ
Surah As-Sajda, Verse 11
وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذِ ٱلۡمُجۡرِمُونَ نَاكِسُواْ رُءُوسِهِمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ رَبَّنَآ أَبۡصَرۡنَا وَسَمِعۡنَا فَٱرۡجِعۡنَا نَعۡمَلۡ صَٰلِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ
kuṟṟavāḷikaḷ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe aṭukkal tala tāḻttikkeāṇṭa, ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷitā (nēril) kāṇukayuṁ kēḷkkukayuṁ ceytirikkunnu. atināl ñaṅṅaḷe nī tiriccayaccutarēṇamē. eṅkil ñaṅṅaḷ nallat pravartticc keāḷḷāṁ. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷippēāḷ dr̥ḍhaviśvāsamuḷḷavarākunnu. enn paṟayunna sandarbhaṁ nī kāṇukayāṇeṅkil (atenteāru kāḻcayāyirikkuṁ)
Surah As-Sajda, Verse 12
وَلَوۡ شِئۡنَا لَأٓتَيۡنَا كُلَّ نَفۡسٍ هُدَىٰهَا وَلَٰكِنۡ حَقَّ ٱلۡقَوۡلُ مِنِّي لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ أَجۡمَعِينَ
nāṁ uddēśiccirunneṅkil ōrēā āḷkkuṁ tanṟe sanmārgaṁ nāṁ nalkumāyirunnu. ennāl jinnukaḷ, manuṣyar ennī raṇṭuvibhāgatteyuṁ keāṇṭ ñān narakaṁ niṟakkuka tanneceyyuṁ. enna enṟe pakkal ninnuḷḷa vākk sthirappeṭṭ kaḻiññirikkunnu
Surah As-Sajda, Verse 13
فَذُوقُواْ بِمَا نَسِيتُمۡ لِقَآءَ يَوۡمِكُمۡ هَٰذَآ إِنَّا نَسِينَٰكُمۡۖ وَذُوقُواْ عَذَابَ ٱلۡخُلۡدِ بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
ākayāl niṅṅaḷuṭe ī divasatte kaṇṭumuṭṭunna kāryaṁ niṅṅaḷ maṟannukaḷaññatinṟe phalamāyi niṅṅaḷ śikṣa āsvadicc keāḷḷuka. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷe nāṁ maṟannukaḷaññirikkunnu. niṅṅaḷ pravartticc kkeāṇṭirunnatinṟe phalamāyi śāśvatamāya śikṣa niṅṅaḷ āsvadicc keāḷḷuka
Surah As-Sajda, Verse 14
إِنَّمَا يُؤۡمِنُ بِـَٔايَٰتِنَا ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُواْ بِهَا خَرُّواْۤ سُجَّدٗاۤ وَسَبَّحُواْ بِحَمۡدِ رَبِّهِمۡ وَهُمۡ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ۩
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ mukhēna ulbēādhanaṁ nalkappeṭṭāl sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkunnavarāyi vīḻukayuṁ, taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine stuticcu keāṇṭ prakīrttikkukayuṁ ceyyunnavar mātramē nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil viśvasikkukayuḷḷū. avar ahambhāvaṁ naṭikkukayumilla
Surah As-Sajda, Verse 15
تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمۡ عَنِ ٱلۡمَضَاجِعِ يَدۡعُونَ رَبَّهُمۡ خَوۡفٗا وَطَمَعٗا وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ
bhayattēāṭuṁ pratyāśayēāṭuṁ kūṭi taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinēāṭ prārt'thikkuvānāyi, kiṭannuṟaṅṅunna sthalaṅṅaḷ viṭṭ avaruṭe pārśvaṅṅaḷ akalunnatāṇ. avarkk nāṁ nalkiyatil ninn avar celavaḻikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah As-Sajda, Verse 16
فَلَا تَعۡلَمُ نَفۡسٞ مَّآ أُخۡفِيَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعۡيُنٖ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
ennāl avar pravartticcirunnatinuḷḷa pratiphalamāyikkeāṇṭ kaṇkuḷirppikkunna entellāṁ kāryaṅṅaḷāṇ avarkk vēṇṭi rahasyamākkivekkappeṭṭiṭṭuḷḷat enn orāḷkkuṁ aṟiyāvunnatalla
Surah As-Sajda, Verse 17
أَفَمَن كَانَ مُؤۡمِنٗا كَمَن كَانَ فَاسِقٗاۚ لَّا يَسۡتَوُۥنَ
appēāḷ viśvāsiyāyikkaḻiññavan dhikkāriyāyikkaḻiññavaneppēāleyāṇēā? avar tulyarākukayilla
Surah As-Sajda, Verse 18
أَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ جَنَّـٰتُ ٱلۡمَأۡوَىٰ نُزُلَۢا بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
ennāl viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avarkkāṇ -taṅṅaḷ pravartticcirunnatinṟe pēril ātithyamāyikkeāṇṭ- tāmasikkuvān svargattēāppukaḷuḷḷat
Surah As-Sajda, Verse 19
وَأَمَّا ٱلَّذِينَ فَسَقُواْ فَمَأۡوَىٰهُمُ ٱلنَّارُۖ كُلَّمَآ أَرَادُوٓاْ أَن يَخۡرُجُواْ مِنۡهَآ أُعِيدُواْ فِيهَا وَقِيلَ لَهُمۡ ذُوقُواْ عَذَابَ ٱلنَّارِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ
ennāl dhikkāraṁ kāṇiccavarārēā avaruṭe vāsasthalaṁ narakamākunnu. avar atil ninn puṟatt kaṭakkān uddēśikkumpēāḻeākke atilēkk tanne avar tiriccayakkappeṭunnatāṇ. niṅṅaḷ niṣēdhicc taḷḷikkaḷaññirunna ā narakattile śikṣa niṅṅaḷ āsvadicc keāḷḷuka.enn avarēāṭ paṟayappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah As-Sajda, Verse 20
وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَدۡنَىٰ دُونَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَكۡبَرِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
ēṟṟavuṁ valiya ā śikṣa kūṭāte (aihikamāya) cila ceṟiyataraṁ śikṣakaḷuṁ nāṁ avare āsvadippikkunnatāṇ. avar oru vēḷa maṭaṅṅiyēkkāmallēā
Surah As-Sajda, Verse 21
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِۦ ثُمَّ أَعۡرَضَ عَنۡهَآۚ إِنَّا مِنَ ٱلۡمُجۡرِمِينَ مُنتَقِمُونَ
tanṟe rakṣitāvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷeppaṟṟi ulbēādhanaṁ nalkappeṭṭiṭṭ avayil ninn tiriññukaḷaññavanekkāḷ akramiyāyi āruṇṭ? tīrccayāyuṁ attaraṁ kuṟṟavāḷikaḷuṭe pēril nāṁ śikṣānaṭapaṭiyeṭukkunnatāṇ
Surah As-Sajda, Verse 22
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ فَلَا تَكُن فِي مِرۡيَةٖ مِّن لِّقَآئِهِۦۖ وَجَعَلۡنَٰهُ هُدٗى لِّبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
tīrccayāyuṁ mūsāykk nāṁ vēdagranthaṁ nalkiyiṭṭuṇṭ. atināl at kaṇṭettunnatine paṟṟi nī sanśayattilākarut. isrāyīl santatikaḷkk nāṁ atine mārgadarśakamākkukayuṁ ceytu
Surah As-Sajda, Verse 23
وَجَعَلۡنَا مِنۡهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا لَمَّا صَبَرُواْۖ وَكَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يُوقِنُونَ
avar kṣama kaikkeāḷḷukayuṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil dr̥ḍhamāyi viśvasikkunnavarākukayuṁ ceytappēāḷ avaril ninn nam'muṭe kalpana anusaricc mārgadarśanaṁ nalkunna nētākkaḷe nāṁ uṇṭākkukayuṁ ceytu
Surah As-Sajda, Verse 24
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفۡصِلُ بَيۡنَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ
avar bhinnata pularttiyirunna viṣayaṅṅaḷil ninṟe rakṣitāv tanne uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil avarkkiṭayil tīrppukalpikkunnatāṇ; tīrcca
Surah As-Sajda, Verse 25
أَوَلَمۡ يَهۡدِ لَهُمۡ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِن قَبۡلِهِم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ يَمۡشُونَ فِي مَسَٰكِنِهِمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٍۚ أَفَلَا يَسۡمَعُونَ
ivarkk mump nāṁ pala talamuṟakaḷeyuṁ naśippicciṭṭuṇṭ. enna vastuta ivarkk nērvaḻi kāṇiccillē? avaruṭe vāsasthalaṅṅaḷilūṭe ivar sañcaricc keāṇṭirikkunnallēā. tīrccayāyuṁ atil dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ. enniṭṭuṁ ivar kēṭṭ manas'silākkunnillē
Surah As-Sajda, Verse 26
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّا نَسُوقُ ٱلۡمَآءَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلۡجُرُزِ فَنُخۡرِجُ بِهِۦ زَرۡعٗا تَأۡكُلُ مِنۡهُ أَنۡعَٰمُهُمۡ وَأَنفُسُهُمۡۚ أَفَلَا يُبۡصِرُونَ
varaṇṭa bhūmiyilēkk nāṁ veḷḷaṁ keāṇṭucellukayuṁ, at mūlaṁ ivaruṭe kannukālikaḷkkuṁ ivarkkutanneyuṁ tinnānuḷḷa kr̥ṣi nāṁ ulpādippikkukayuṁ ceyyunnu enn ivar kaṇṭillē? enniṭṭuṁ ivar kaṇṭaṟiyunnillē
Surah As-Sajda, Verse 27
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡفَتۡحُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
avar paṟayunnu: eppēāḻāṇ ī tīrumānaṁ? (paṟayū) niṅṅaḷ satyavānmārāṇeṅkil
Surah As-Sajda, Verse 28
قُلۡ يَوۡمَ ٱلۡفَتۡحِ لَا يَنفَعُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِيمَٰنُهُمۡ وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
(nabiyē,) paṟayuka: aviśvasiccirunna āḷukaḷkk ā tīrumānattinṟe divasaṁ taṅṅaḷ viśvasikkunnat keāṇṭ prayēājanaṁ uṇṭāvukayilla. avarkk avadhi nalkappeṭukayumilla
Surah As-Sajda, Verse 29
فَأَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ وَٱنتَظِرۡ إِنَّهُم مُّنتَظِرُونَ
atināl nī avaril ninn tiriññukaḷayukayuṁ kāttirikkukayuṁ ceyyukaṭhīrccayāyuṁ avar kāttirikkunnavarāṇallēā
Surah As-Sajda, Verse 30