Surah Al-Ahzab - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ ٱتَّقِ ٱللَّهَ وَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
(nabiyē,) nī allāhuve sūkṣikkuka. satyaniṣēdhikaḷeyuṁ kapaṭaviśvāsikaḷeyuṁ anusarikkātirikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ allāhu sarvvajñanuṁ yuktimānumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 1
وَٱتَّبِعۡ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا
ninakk ninṟe rakṣitāviṅkal ninn bēādhanaṁ nalkappeṭunnatine pintuṭarukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟi sūkṣmamāyi aṟiyuvannavanākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 2
وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا
allāhuve nī bharamēlpikkukayuṁ ceyyuka. kaikāryakarttāvāyi allāhu tanne mati
Surah Al-Ahzab, Verse 3
مَّا جَعَلَ ٱللَّهُ لِرَجُلٖ مِّن قَلۡبَيۡنِ فِي جَوۡفِهِۦۚ وَمَا جَعَلَ أَزۡوَٰجَكُمُ ٱلَّـٰٓـِٔي تُظَٰهِرُونَ مِنۡهُنَّ أُمَّهَٰتِكُمۡۚ وَمَا جَعَلَ أَدۡعِيَآءَكُمۡ أَبۡنَآءَكُمۡۚ ذَٰلِكُمۡ قَوۡلُكُم بِأَفۡوَٰهِكُمۡۖ وَٱللَّهُ يَقُولُ ٱلۡحَقَّ وَهُوَ يَهۡدِي ٱلسَّبِيلَ
yāteāru manuṣyannuṁ avanṟe uḷḷil allāhu raṇṭu hr̥daṅṅaḷuṇṭākkiyiṭṭilla. niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe mātākkaḷeppēāleyāyi prakhyāpikkunna niṅṅaḷuṭe bhāryamāre avan niṅṅaḷuṭe mātākkaḷākkiyiṭṭumilla. niṅṅaḷilēkk cērttuviḷikkappeṭunna niṅṅaḷuṭe dattuputranmāre avan niṅṅaḷuṭe putranmārākkiyiṭṭumilla. ateākke niṅṅaḷuṭe vāykeāṇṭu niṅṅaḷ paṟayunna vākk mātramākunnu. allāhu satyaṁ paṟayunnu. avan nērvaḻi kāṇiccutarikayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 4
ٱدۡعُوهُمۡ لِأٓبَآئِهِمۡ هُوَ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِۚ فَإِن لَّمۡ تَعۡلَمُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ فَإِخۡوَٰنُكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَمَوَٰلِيكُمۡۚ وَلَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٞ فِيمَآ أَخۡطَأۡتُم بِهِۦ وَلَٰكِن مَّا تَعَمَّدَتۡ قُلُوبُكُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمًا
niṅṅaḷ avare (dattuputranmāre) avaruṭe pitākkaḷilēkk cērtt viḷikkuka. atāṇ allāhuvinṟe aṭukkal ēṟṟavuṁ nītipūrvvakamāyiṭṭuḷḷat. ini avaruṭe pitākkaḷe niṅṅaḷ aṟiyilleṅkil avar matattil niṅṅaḷuṭe sahēādaraṅṅaḷuṁ mitraṅṅaḷumākunnu. abad'dhavaśāl niṅṅaḷ ceytu pēāyatil niṅṅaḷkk kuṟṟamilla. pakṣe niṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷ aṟiññkeāṇṭu ceytat (kuṟṟakaramākunnu.) allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 5
ٱلنَّبِيُّ أَوۡلَىٰ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡ أَنفُسِهِمۡۖ وَأَزۡوَٰجُهُۥٓ أُمَّهَٰتُهُمۡۗ وَأُوْلُواْ ٱلۡأَرۡحَامِ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلَىٰ بِبَعۡضٖ فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ إِلَّآ أَن تَفۡعَلُوٓاْ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِكُم مَّعۡرُوفٗاۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَسۡطُورٗا
pravācakan satyaviśvāsikaḷkk svadēhaṅṅaḷekkāḷuṁ aṭutta āḷākunnu. addēhattinṟe bhāryamār avaruṭe mātākkaḷumākunnu. raktabandhamuḷḷavar an'yēān'yaṁ allāhuvinṟe niyamattil maṟṟu viśvāsikaḷekkāḷuṁ muhājiṟukaḷekkāḷuṁ kūṭutal aṭuppamuḷḷavarākunnu. niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe mitraṅṅaḷkk valla upakāravuṁ ceyyunnuveṅkil at itil ninn oḻivākunnu. at vēdagranthattil rēkhappeṭuttappeṭṭatākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 6
وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِيثَٰقَهُمۡ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٖ وَإِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۖ وَأَخَذۡنَا مِنۡهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا
pravācakanmāril ninn taṅṅaḷuṭe karār nāṁ vāṅṅiya sandarbhaṁ (śrad'dhēyamāṇ.) ninṟe pakkal ninnuṁ nūh, ibrāhīṁ, mūsā, maryaminṟe makan īsā ennivaril ninnuṁ (nāṁ karār vāṅṅiya sandarbhaṁ.) geravamuḷḷa oru karāṟāṇ avaril ninnellāṁ nāṁ vāṅṅiyat
Surah Al-Ahzab, Verse 7
لِّيَسۡـَٔلَ ٱلصَّـٰدِقِينَ عَن صِدۡقِهِمۡۚ وَأَعَدَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابًا أَلِيمٗا
avan satyavānmārēāṭ avaruṭe satyasandhatayeppaṟṟi cēādikkuvān vēṇṭiyatre at. satyaniṣēdhikaḷkk avan vēdanayēṟiya śikṣa orukkivekkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 8
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَآءَتۡكُمۡ جُنُودٞ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا وَجُنُودٗا لَّمۡ تَرَوۡهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷuṭe aṭutt kuṟe sain'yaṅṅaḷ varikayuṁ, appēāḷ avaruṭe nēre oru kāṟṟuṁ, niṅṅaḷ kāṇātta sain'yaṅṅaḷēyuṁ ayakkukayuṁ ceyta sandarbhattil allāhu niṅṅaḷkk ceytu tanna anugrahaṁ niṅṅaḷ ōrmikkuka. allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnat kaṇṭaṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 9
إِذۡ جَآءُوكُم مِّن فَوۡقِكُمۡ وَمِنۡ أَسۡفَلَ مِنكُمۡ وَإِذۡ زَاغَتِ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَبَلَغَتِ ٱلۡقُلُوبُ ٱلۡحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِٱللَّهِ ٱلظُّنُونَا۠
niṅṅaḷuṭe mukaḷ bhāgattu kūṭiyuṁ niṅṅaḷuṭe tāḻbhāgattu kūṭiyuṁ avar niṅṅaḷuṭe aṭukkal vanna sandarbhaṁ. dr̥ṣṭikaḷ tennippēākukayuṁ, hr̥dayaṅṅaḷ teāṇṭayilettukayuṁ, niṅṅaḷ allāhuveppaṟṟi pala dhāraṇakaḷuṁ dharicc pēākukayuṁ ceytirunna sandarbhaṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 10
هُنَالِكَ ٱبۡتُلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَزُلۡزِلُواْ زِلۡزَالٗا شَدِيدٗا
aviṭe vecc viśvāsikaḷ parīkṣikkappeṭukayuṁ avar kiṭukiṭe viṟappikkappeṭukayuṁ ceytu
Surah Al-Ahzab, Verse 11
وَإِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ مَّا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ إِلَّا غُرُورٗا
nam'mēāṭ allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ vāgdānaṁ ceytat vañcanamātramāṇenn kapaṭaviśvāsikaḷuṁ hr̥dayaṅṅaḷil rēāgamuḷḷavaruṁ paṟayukayuṁ ceytirunna sandarbhaṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 12
وَإِذۡ قَالَت طَّآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ يَـٰٓأَهۡلَ يَثۡرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمۡ فَٱرۡجِعُواْۚ وَيَسۡتَـٔۡذِنُ فَرِيقٞ مِّنۡهُمُ ٱلنَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوۡرَةٞ وَمَا هِيَ بِعَوۡرَةٍۖ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارٗا
yathribukārē! niṅṅaḷkku nilkkakkaḷḷiyilla. atināl niṅṅaḷ maṭaṅṅikkaḷayū. enn avaril oru vibhāgaṁ paṟayukayuṁ ceyta sandarbhaṁ. ñaṅṅaḷuṭe vīṭukaḷ bhadratayillāttatākunnu enn paṟaññu keāṇṭ avaril oru vibhāgaṁ (yud'dharaṅgaṁ viṭṭupēākān) nabiyēāṭ anuvādaṁ tēṭukayuṁ ceyyunnu. yathārt'thattil ava bhadratayillāttatalla. avar ōṭikkaḷayān uddēśikkunnuvenn mātraṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 13
وَلَوۡ دُخِلَتۡ عَلَيۡهِم مِّنۡ أَقۡطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُواْ ٱلۡفِتۡنَةَ لَأٓتَوۡهَا وَمَا تَلَبَّثُواْ بِهَآ إِلَّا يَسِيرٗا
atinṟe (madīnayuṭe) vividha bhāgaṅṅaḷilūṭe (śatrukkaḷ) avaruṭe aṭutt kaṭannu cellukayuṁ, enniṭṭ (musliṅkaḷkketiril) kuḻappamuṇṭākkān avarēāṭ āvaśyappeṭukayumāṇeṅkil avarat ceytu keāṭukkunnatāṇ. avaratin tāmasaṁ varuttukayumilla. kuṟacc mātramallāte
Surah Al-Ahzab, Verse 14
وَلَقَدۡ كَانُواْ عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ مِن قَبۡلُ لَا يُوَلُّونَ ٱلۡأَدۡبَٰرَۚ وَكَانَ عَهۡدُ ٱللَّهِ مَسۡـُٔولٗا
taṅṅaḷ pintiriññ pēākukayillenn mump avar allāhuvēāṭ uṭampaṭi ceytiṭṭuṇṭāyirunnu. allāhuvinṟe uṭampaṭi cēādyaṁ ceyyappeṭunnatāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 15
قُل لَّن يَنفَعَكُمُ ٱلۡفِرَارُ إِن فَرَرۡتُم مِّنَ ٱلۡمَوۡتِ أَوِ ٱلۡقَتۡلِ وَإِذٗا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلٗا
(nabiyē,) paṟayuka: maraṇattil ninnēā keālayil ninnēā niṅṅaḷ ōṭikkaḷayukayāṇeṅkil ā ōṭṭaṁ niṅṅaḷkk prayēājanappeṭukayilla. aṅṅane (ōṭirakṣappeṭṭāluṁ) alpamallāte niṅṅaḷkk jīvitasukhaṁ nalkappeṭukayilla
Surah Al-Ahzab, Verse 16
قُلۡ مَن ذَا ٱلَّذِي يَعۡصِمُكُم مِّنَ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَ بِكُمۡ سُوٓءًا أَوۡ أَرَادَ بِكُمۡ رَحۡمَةٗۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
paṟayuka: allāhu niṅṅaḷkk valla dēāṣavuṁ varuttān uddēśicciṭṭuṇṭeṅkil - athavā avan niṅṅaḷkk valla kāruṇyavuṁ nalkān uddēśicciṭṭuṇṭeṅkil - allāhuvil ninn niṅṅaḷe kātturakṣikkān ārāṇuḷḷat? taṅṅaḷkk allāhuvinu puṟame yāteāru rakṣādhikāriyēyuṁ sahāyiyēyuṁ avar kaṇṭettukayilla
Surah Al-Ahzab, Verse 17
۞قَدۡ يَعۡلَمُ ٱللَّهُ ٱلۡمُعَوِّقِينَ مِنكُمۡ وَٱلۡقَآئِلِينَ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ هَلُمَّ إِلَيۡنَاۖ وَلَا يَأۡتُونَ ٱلۡبَأۡسَ إِلَّا قَلِيلًا
niṅṅaḷuṭe kūṭṭattiluḷḷa muṭakkikaḷeyuṁ taṅṅaḷuṭe sahēādaraṅṅaḷēāṭ ñaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk varū enn paṟayunnavareyuṁ allāhu aṟiyunnuṇṭ. curukkattilallāte avar yud'dhattin cellukayilla
Surah Al-Ahzab, Verse 18
أَشِحَّةً عَلَيۡكُمۡۖ فَإِذَا جَآءَ ٱلۡخَوۡفُ رَأَيۡتَهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ تَدُورُ أَعۡيُنُهُمۡ كَٱلَّذِي يُغۡشَىٰ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِۖ فَإِذَا ذَهَبَ ٱلۡخَوۡفُ سَلَقُوكُم بِأَلۡسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى ٱلۡخَيۡرِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَمۡ يُؤۡمِنُواْ فَأَحۡبَطَ ٱللَّهُ أَعۡمَٰلَهُمۡۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا
niṅṅaḷkketiril piśukk kāṇikkunnavarāyirikkuṁ avar. aṅṅane (yud'dha) bhayaṁ vannāl avar ninne uṟṟunēākkunnatāyi ninakk kāṇāṁ. maraṇaveprāḷaṁ kāṇikkunna orāḷeppēāle avaruṭe kaṇṇukaḷ kaṟaṅṅikkeāṇṭirikkuṁ. ennāl (yud'dha) bhayaṁ nīṅṅippēāyālēā, dhanattil durmēāhaṁ pūṇṭavarāyikkeāṇṭ mūrccayēṟiya nāvukaḷ keāṇṭ avar niṅṅaḷe kuttippaṟayukayuṁ ceyyuṁ. attarakkār viśvasicciṭṭilla. atināl allāhu avaruṭe karm'maṅṅaḷ niṣphalamākkiyirikkunnu. at allāhuve sambandhiccēṭattēāḷaṁ nis'sāramāya oru kāryamākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 19
يَحۡسَبُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ لَمۡ يَذۡهَبُواْۖ وَإِن يَأۡتِ ٱلۡأَحۡزَابُ يَوَدُّواْ لَوۡ أَنَّهُم بَادُونَ فِي ٱلۡأَعۡرَابِ يَسۡـَٔلُونَ عَنۡ أَنۢبَآئِكُمۡۖ وَلَوۡ كَانُواْ فِيكُم مَّا قَٰتَلُوٓاْ إِلَّا قَلِيلٗا
saṅghaṭitakakṣikaḷ pēāyikkaḻiññiṭṭillennāṇ avar (kapaṭanmār) vicārikkunnat. saṅghaṭitakakṣikaḷ (iniyuṁ) varikayāṇeṅkilēā, (yud'dhattil paṅkeṭukkāte) niṅṅaḷuṭe vivaraṅṅaḷ anvēṣiccaṟiññu keāṇṭ grāmīṇa aṟabikaḷuṭe kūṭe marubhūvāsikaḷāyi kaḻiññirunneṅkil ennāyirikkuṁ avar (kapaṭanmār) keātikkunnat. avar niṅṅaḷuṭe kūṭṭattilāyirunnāluṁ curukkattilallāte avar yud'dhaṁ ceyyukayilla
Surah Al-Ahzab, Verse 20
لَّقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِي رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَذَكَرَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkk allāhuvinṟe dūtanil uttamamāya mātr̥kayuṇṭ. atāyat allāhuveyuṁ antyadinatteyuṁ pratīkṣiccu keāṇṭirikkukayuṁ, allāhuve dhārāḷamāyi ōrmikkukayuṁ ceytu varunnavarkk
Surah Al-Ahzab, Verse 21
وَلَمَّا رَءَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ قَالُواْ هَٰذَا مَا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَصَدَقَ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥۚ وَمَا زَادَهُمۡ إِلَّآ إِيمَٰنٗا وَتَسۡلِيمٗا
satyaviśvāsikaḷ saṅghaṭitakakṣikaḷe kaṇṭappēāḷ iprakāraṁ paṟaññu: it allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ ñaṅṅaḷēāṭ vāgdānaṁ ceytiṭṭuḷḷatākunnu. allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ satyamāṇ paṟaññiṭṭuḷḷat. atavarkk viśvāsavuṁ arppaṇavuṁ vard'dhippikkuka mātramē ceytuḷḷū
Surah Al-Ahzab, Verse 22
مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ رِجَالٞ صَدَقُواْ مَا عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ عَلَيۡهِۖ فَمِنۡهُم مَّن قَضَىٰ نَحۡبَهُۥ وَمِنۡهُم مَّن يَنتَظِرُۖ وَمَا بَدَّلُواْ تَبۡدِيلٗا
satyaviśvāsikaḷuṭe kūṭṭattil cila puruṣanmāruṇṭ. ēteāru kāryattil allāhuvēāṭ avar uṭampaṭi ceytuvēā, atil avar satyasandhata pulartti. aṅṅane avaril cilar (rakta sākṣitvattilūṭe) taṅṅaḷuṭe pratijña niṟavēṟṟi. avaril cilar (at) kāttirikkunnu. avar (uṭampaṭikk) yāteāru vidha māṟṟavuṁ varuttiyiṭṭilla
Surah Al-Ahzab, Verse 23
لِّيَجۡزِيَ ٱللَّهُ ٱلصَّـٰدِقِينَ بِصِدۡقِهِمۡ وَيُعَذِّبَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ إِن شَآءَ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
satyavānmārkk taṅṅaḷuṭe satyasandhataykkuḷḷa pratiphalaṁ allāhu nalkuvān vēṇṭi. avan uddēśikkunna pakṣaṁ kapaṭaviśvāsikaḷe śikṣikkukayēā, alleṅkil avaruṭe paścāttāpaṁ svīkarikkukayēā ceyyān vēṇṭiyuṁ. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 24
وَرَدَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِغَيۡظِهِمۡ لَمۡ يَنَالُواْ خَيۡرٗاۚ وَكَفَى ٱللَّهُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلۡقِتَالَۚ وَكَانَ ٱللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزٗا
satyaniṣēdhikaḷe avaruṭe īrṣyayēāṭettanne allāhu tiriccayakkukayuṁ ceytu. yāteāru guṇavuṁ avar nēṭiyilla. satyaviśvāsikaḷkk allāhu yud'dhattinṟe āvaśyaṁ illātākki. allāhu śaktanuṁ pratāpiyumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 25
وَأَنزَلَ ٱلَّذِينَ ظَٰهَرُوهُم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن صَيَاصِيهِمۡ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَ فَرِيقٗا تَقۡتُلُونَ وَتَأۡسِرُونَ فَرِيقٗا
vēdakkāril ninn avarkk (satyaniṣēdhikaḷkk) pintuṇa nalkiyavare avaruṭe kēāṭṭakaḷil ninn avan iṟakkiviṭukayuṁ avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷil avan bhayaṁ iṭṭukeāṭukkukayuṁ ceytu. avaril oru vibhāgatte niṅṅaḷatā keāllunnu. oru vibhāgatte niṅṅaḷ taṭavilākkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 26
وَأَوۡرَثَكُمۡ أَرۡضَهُمۡ وَدِيَٰرَهُمۡ وَأَمۡوَٰلَهُمۡ وَأَرۡضٗا لَّمۡ تَطَـُٔوهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٗا
avaruṭe bhūmiyuṁ vīṭukaḷuṁ svattukkaḷuṁ niṅṅaḷ (mump) kāleṭutt vecciṭṭillātta oru bhūpradēśavuṁ niṅṅaḷkkavan avakāśappeṭutti tarikayuṁ ceytu. allāhu ellā kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 27
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيۡنَ أُمَتِّعۡكُنَّ وَأُسَرِّحۡكُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا
nabiyē, ninṟe bhāryamārēāṭ nī paṟayuka: aihikajīvitavuṁ atinṟe alaṅkāravumāṇ niṅṅaḷ uddēśikkunnateṅkil niṅṅaḷ varū! niṅṅaḷkk ñān jīvitavibhavaṁ nalkukayuṁ, bhaṅgiyāya nilayil ñān niṅṅaḷe mēācippicc ayaccutarikayuṁ ceyyāṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 28
وَإِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَ فَإِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلۡمُحۡسِنَٰتِ مِنكُنَّ أَجۡرًا عَظِيمٗا
allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ paralēākabhavanatteyumāṇ niṅṅaḷ uddēśikkunnateṅkil niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil sadvr̥ttakaḷāyiṭṭuḷḷavarkk allāhu mahattāya pratiphalaṁ orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 29
يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ مَن يَأۡتِ مِنكُنَّ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖ يُضَٰعَفۡ لَهَا ٱلۡعَذَابُ ضِعۡفَيۡنِۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا
pravācaka patnimārē, niṅṅaḷil āreṅkiluṁ vyaktamāya nīcavr̥tti ceyyunna pakṣaṁ avaḷkk śikṣa raṇṭiraṭṭiyāyi vard'dhippikkappeṭunnatāṇ. at allāhuve sambandhicciṭattēāḷaṁ eḷuppamāyiṭṭuḷḷatākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 30
۞وَمَن يَقۡنُتۡ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَتَعۡمَلۡ صَٰلِحٗا نُّؤۡتِهَآ أَجۡرَهَا مَرَّتَيۡنِ وَأَعۡتَدۡنَا لَهَا رِزۡقٗا كَرِيمٗا
niṅṅaḷil āreṅkiluṁ allāhuvēāṭuṁ avanṟe dūtanēāṭuṁ tāḻmakāṇikkukayuṁ salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ avaḷkk avaḷuṭe pratiphalaṁ raṇṭumaṭaṅṅāyi nāṁ nalkunnatāṇ. avaḷkk vēṇṭi nāṁ mān'yamāya upajīvanaṁ orukkivekkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 31
يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ لَسۡتُنَّ كَأَحَدٖ مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِنِ ٱتَّقَيۡتُنَّۚ فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ فَيَطۡمَعَ ٱلَّذِي فِي قَلۡبِهِۦ مَرَضٞ وَقُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا
pravācaka patnimārē, strīkaḷil maṟṟu āreppēāleyumalla niṅṅaḷ. niṅṅaḷ dharm'maniṣṭha pālikkunnuveṅkil niṅṅaḷ (an'yarēāṭ) anunaya svarattil sansārikkarut. appēāḷ hr̥dayattil rēāgamuḷḷavan mēāhaṁ tēānniyēkkuṁ. n'yāyamāya vākk niṅṅaḷ paṟaññu keāḷḷuka
Surah Al-Ahzab, Verse 32
وَقَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ ٱلۡأُولَىٰۖ وَأَقِمۡنَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتِينَ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِعۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِ وَيُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِيرٗا
niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil aṭaṅṅikkaḻiyukayuṁ ceyyuka. paḻaya ajñānakālatte sendaryaprakaṭanaṁ pēāluḷḷa sendaryaprakaṭanaṁ niṅṅaḷ naṭattarut. niṅṅaḷ namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ, sakātt nalkukayuṁ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkukayuṁ ceyyuka. (pravācakanṟe) vīṭṭukārē! niṅṅaḷil ninn mālin'yaṁ nīkkikaḷayuvānuṁ, niṅṅaḷe śariyāyi śud'dhīkarikkuvānuṁ mātramāṇ allāhu uddēśikkunnat
Surah Al-Ahzab, Verse 33
وَٱذۡكُرۡنَ مَا يُتۡلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ وَٱلۡحِكۡمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا
niṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil vecc ōtikēḷpikkappeṭunna allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷuṁ tatvajñānavuṁ niṅṅaḷ ōrmikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ allāhu nayajñanuṁ sūkṣmajñāniyumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 34
إِنَّ ٱلۡمُسۡلِمِينَ وَٱلۡمُسۡلِمَٰتِ وَٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَٱلۡقَٰنِتِينَ وَٱلۡقَٰنِتَٰتِ وَٱلصَّـٰدِقِينَ وَٱلصَّـٰدِقَٰتِ وَٱلصَّـٰبِرِينَ وَٱلصَّـٰبِرَٰتِ وَٱلۡخَٰشِعِينَ وَٱلۡخَٰشِعَٰتِ وَٱلۡمُتَصَدِّقِينَ وَٱلۡمُتَصَدِّقَٰتِ وَٱلصَّـٰٓئِمِينَ وَٱلصَّـٰٓئِمَٰتِ وَٱلۡحَٰفِظِينَ فُرُوجَهُمۡ وَٱلۡحَٰفِظَٰتِ وَٱلذَّـٰكِرِينَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱلذَّـٰكِرَٰتِ أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُم مَّغۡفِرَةٗ وَأَجۡرًا عَظِيمٗا
(allāhuvin) kīḻpeṭunnavarāya puruṣanmār, strīkaḷ, viśvāsikaḷāya puruṣanmār, strīkaḷ, bhaktiyuḷḷavarāya puruṣanmār, strīkaḷ, satyasandharāya puruṣanmār, strīkaḷ, kṣamāśīlarāya puruṣanmār, strīkaḷ vinītarāya puruṣanmār, strīkaḷ, dānaṁ ceyyunnavarāya puruṣanmār, strīkaḷ, vratamanuṣṭhikkunnavarāya puruṣanmār, strīkaḷ, taṅṅaḷuṭe guhyāvayavaṅṅaḷ kāttusūkṣikkunnavarāya puruṣanmār, strīkaḷ, dhārāḷamāyi allāhuve ōrmikkunnavarāya puruṣanmār, strīkaḷ - ivarkk tīrccayāyuṁ allāhu pāpamēācanavuṁ mahattāya pratiphalavuṁ orukkiveccirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 35
وَمَا كَانَ لِمُؤۡمِنٖ وَلَا مُؤۡمِنَةٍ إِذَا قَضَى ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ أَمۡرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ ٱلۡخِيَرَةُ مِنۡ أَمۡرِهِمۡۗ وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلٗا مُّبِينٗا
allāhuvuṁ avanṟe ṟasūluṁ oru kāryattil tīrumānameṭutt kaḻiññāl satyaviśvāsiyāya oru puruṣannākaṭṭe, strīkkākaṭṭe taṅṅaḷuṭe kāryatte sambandhicc svatantramāya abhiprāyaṁ uṇṭāyirikkāvunnatalla. vallavanuṁ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ dhikkarikkunna pakṣaṁ avan vyaktamāya nilayil vaḻipiḻaccu pēāyirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 36
وَإِذۡ تَقُولُ لِلَّذِيٓ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ وَأَنۡعَمۡتَ عَلَيۡهِ أَمۡسِكۡ عَلَيۡكَ زَوۡجَكَ وَٱتَّقِ ٱللَّهَ وَتُخۡفِي فِي نَفۡسِكَ مَا ٱللَّهُ مُبۡدِيهِ وَتَخۡشَى ٱلنَّاسَ وَٱللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخۡشَىٰهُۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيۡدٞ مِّنۡهَا وَطَرٗا زَوَّجۡنَٰكَهَا لِكَيۡ لَا يَكُونَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ حَرَجٞ فِيٓ أَزۡوَٰجِ أَدۡعِيَآئِهِمۡ إِذَا قَضَوۡاْ مِنۡهُنَّ وَطَرٗاۚ وَكَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ مَفۡعُولٗا
ninṟe bhāryaye nī ninṟe aṭutt tanne nirttippēārukayuṁ, allāhuve nī sūkṣikkukayuṁ ceyyuka enn, allāhu anugrahaṁ ceytukeāṭuttiṭṭuḷḷavanuṁ nī anugrahaṁ ceytukeāṭuttiṭṭuḷḷavanumāya orāḷēāṭ nī paṟaññirunna sandarbhaṁ (ōrkkuka.) allāhu veḷippeṭuttān pēākunna oru kāryaṁ ninṟe manas'sil nī maṟaccu vekkukayuṁ janaṅṅaḷe nī pēṭikkukayuṁ ceytirunnu. ennāl nī pēṭikkuvān ēṟṟavuṁ arhatayuḷḷavan allāhuvākunnu. aṅṅane said avaḷil ninn āvaśyaṁ niṟavēṟṟikaḻiññappēāḷ avaḷe nāṁ ninakk bhāryayākkittannu. taṅṅaḷuṭe dattuputranmār avaruṭe bhāryamāril ninn āvaśyaṁ niṟavēṟṟikkaḻiññiṭṭ avare vivāhaṁ kaḻikkunna kāryattil satyaviśvāsikaḷkk yāteāru viṣamavuṁ uṇṭākātirikkān vēṇṭiyatre at. allāhuvinṟe kalpana prāvarttikamākkappeṭunnatākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 37
مَّا كَانَ عَلَى ٱلنَّبِيِّ مِنۡ حَرَجٖ فِيمَا فَرَضَ ٱللَّهُ لَهُۥۖ سُنَّةَ ٱللَّهِ فِي ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلُۚ وَكَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ قَدَرٗا مَّقۡدُورًا
tanikk allāhu niścayiccu tanna kāryattil pravācakan yāteāru viṣamavuṁ tēānnēṇṭatilla. mump kaḻiññupēāyiṭṭuḷḷavaril allāhu naṭappākkiyirunna naṭapaṭikramaṁ tanne. allāhuvinṟe kalpana khaṇḍitamāya oru vidhiyākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 38
ٱلَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَٰلَٰتِ ٱللَّهِ وَيَخۡشَوۡنَهُۥ وَلَا يَخۡشَوۡنَ أَحَدًا إِلَّا ٱللَّهَۗ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ حَسِيبٗا
atāyat allāhuvinṟe sandēśaṅṅaḷ etticcukeāṭukkukayuṁ, avane pēṭikkukayuṁ allāhuvallātta orāḷeyuṁ pēṭikkātirikkukayuṁ ceytirunnavaruṭe kāryattiluḷḷa (allāhuvinṟe naṭapaṭi.) kaṇakk nēākkunnavanāyi allāhu tanne mati
Surah Al-Ahzab, Verse 39
مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَآ أَحَدٖ مِّن رِّجَالِكُمۡ وَلَٰكِن رَّسُولَ ٱللَّهِ وَخَاتَمَ ٱلنَّبِيِّـۧنَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا
muham'mad niṅṅaḷuṭe puruṣanmāril orāḷuṭeyuṁ pitāvāyiṭṭilla. pakṣe, addēhaṁ allāhuvinṟe dūtanuṁ pravācakanmāril avasānatte āḷumākunnu. allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 40
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ ذِكۡرٗا كَثِيرٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuve dhārāḷamāyi anusmarikkukayuṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 41
وَسَبِّحُوهُ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلًا
kālattuṁ vaikunnēravuṁ avane prakīrttikkukayuṁ ceyyuvin
Surah Al-Ahzab, Verse 42
هُوَ ٱلَّذِي يُصَلِّي عَلَيۡكُمۡ وَمَلَـٰٓئِكَتُهُۥ لِيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۚ وَكَانَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ رَحِيمٗا
avan niṅṅaḷuṭe mēl karuṇa ceāriyunnavanākunnu. avanṟe malakkukaḷuṁ (karuṇa kāṇikkunnu.) andhakāraṅṅaḷil ninn niṅṅaḷe veḷiccattilēkk ānayikkunnatin vēṇṭiyatre at. avan satyaviśvāsikaḷēāṭ atyantaṁ karuṇayuḷḷavanākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 43
تَحِيَّتُهُمۡ يَوۡمَ يَلۡقَوۡنَهُۥ سَلَٰمٞۚ وَأَعَدَّ لَهُمۡ أَجۡرٗا كَرِيمٗا
avar avane kaṇṭumuṭṭunna divasaṁ avarkkuḷḷa abhivādyaṁ salāṁ āyirikkuṁ.avarkkavan mān'yamāya pratiphalaṁ orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 44
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ شَٰهِدٗا وَمُبَشِّرٗا وَنَذِيرٗا
nabiyē, tīrccayāyuṁ ninne nāṁ oru sākṣiyuṁ santēāṣavārtta aṟiyikkunnavanuṁ, tākkītukāranuṁ āyikkeāṇṭ niyēāgiccirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 45
وَدَاعِيًا إِلَى ٱللَّهِ بِإِذۡنِهِۦ وَسِرَاجٗا مُّنِيرٗا
allāhuvinṟe uttaravanusaricc avaṅkalēkk kṣaṇikkunnavanuṁ, prakāśaṁ nalkunna oru viḷakkuṁ āyikkeāṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 46
وَبَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ فَضۡلٗا كَبِيرٗا
satyaviśvāsikaḷkk allāhuviṅkal ninn valiya audāryaṁ labhikkānuṇṭ enn nī avare santēāṣavārtta aṟiyikkuka
Surah Al-Ahzab, Verse 47
وَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَدَعۡ أَذَىٰهُمۡ وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا
satyaniṣēdhikaḷeyuṁ kapaṭaviśvāsikaḷeyuṁ nī anusariccu pēākarut. avaruṭe drēāhaṁ nī avagaṇikkukayuṁ, allāhuve bharamēlpikkukayuṁ ceyyuka. kaikāryakarttāvāyi allāhu tanne mati
Surah Al-Ahzab, Verse 48
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَكَحۡتُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمۡ عَلَيۡهِنَّ مِنۡ عِدَّةٖ تَعۡتَدُّونَهَاۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ satyaviśvāsinikaḷe vivāhaṁ kaḻikkukayuṁ, enniṭṭ niṅṅaḷavare sparśikkunnatin mumpāyi avare vivāhamēācanaṁ naṭattukayuṁ ceytāl niṅṅaḷ eṇṇikaṇakkākkunna iddaḥ ācarikkēṇṭa bādhyata avarkku niṅṅaḷēāṭilla. ennāl niṅṅaḷ avarkk matā'a nalkukayuṁ, avare bhaṅgiyāyi piriccayakkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Ahzab, Verse 49
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَحۡلَلۡنَا لَكَ أَزۡوَٰجَكَ ٱلَّـٰتِيٓ ءَاتَيۡتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَ مِمَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَيۡكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّـٰتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَٰلَٰتِكَ ٱلَّـٰتِي هَاجَرۡنَ مَعَكَ وَٱمۡرَأَةٗ مُّؤۡمِنَةً إِن وَهَبَتۡ نَفۡسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنۡ أَرَادَ ٱلنَّبِيُّ أَن يَسۡتَنكِحَهَا خَالِصَةٗ لَّكَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۗ قَدۡ عَلِمۡنَا مَا فَرَضۡنَا عَلَيۡهِمۡ فِيٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ وَمَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ لِكَيۡلَا يَكُونَ عَلَيۡكَ حَرَجٞۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
nabiyē, nī vivāhamūlyaṁ keāṭuttiṭṭuḷḷavarāya ninṟe bhāryamāre ninakk nāṁ anuvadiccu tannirikkunnu. allāhu ninakk (yud'dhattil) adhīnappeṭuttittanna kūṭṭattil ninṟe valatukai uṭamappeṭuttiya (aṭima) strīkaḷeyuṁ ninnēāṭeāppaṁ svadēśaṁ viṭṭupēānnavarāya ninṟe pitr̥vyanṟe putrimār, ninṟe pitr̥sahēādarimāruṭe putrimār, ninṟe am'māvanṟe putrimār, ninṟe mātr̥sahēādarimāruṭe putrimār ennivareyuṁ (vivāhaṁ ceyyān anuvadiccirikkunnu.) satyaviśvāsiniyāya oru strī svadēhaṁ nabikk dānaṁ ceyyunna pakṣaṁ nabi avaḷe vivāhaṁ kaḻikkān uddēśikkunneṅkil atuṁ (anuvadiccirikkunnu.) it satyaviśvāsikaḷe kūṭāte ninakk mātramuḷḷatākunnu. avaruṭe bhāryamāruṭeyuṁ avaruṭe valatukaikaḷ uṭamappeṭuttiyavaruṭēyuṁ kāryattil nāṁ niyamamāyi niścayicciṭṭuḷḷat namukkaṟiyāṁ. ninakk yāteāru viṣamavuṁ uṇṭāvātirikkān vēṇṭiyatre it. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 50
۞تُرۡجِي مَن تَشَآءُ مِنۡهُنَّ وَتُـٔۡوِيٓ إِلَيۡكَ مَن تَشَآءُۖ وَمَنِ ٱبۡتَغَيۡتَ مِمَّنۡ عَزَلۡتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكَۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن تَقَرَّ أَعۡيُنُهُنَّ وَلَا يَحۡزَنَّ وَيَرۡضَيۡنَ بِمَآ ءَاتَيۡتَهُنَّ كُلُّهُنَّۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمٗا
avaril ninn nī uddēśikkunnavare ninakk māṟṟi nirttāṁ. nī uddēśikkunnavare ninṟe aṭukkalēkk aṭuppikkukayuṁ ceyyāṁ. nī māṟṟi nirttiyavaril ninn vallavareyuṁ nī āgrahikkunnuveṅkil ninakk kuṟṟamilla. avaruṭe kaṇṇukaḷ kuḷirkkuvānuṁ, avar duḥkhikkātirikkuvānuṁ, nī avarkk nalkiyatil avarellāṁ santr̥pti aṭayuvānuṁ ēṟṟavuṁ anuyēājyamāya mārgamākunnu at. niṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷiluḷḷat allāhu aṟiyunnu. allāhu sarvvajñanuṁ sahanaśīlanumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 51
لَّا يَحِلُّ لَكَ ٱلنِّسَآءُ مِنۢ بَعۡدُ وَلَآ أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنۡ أَزۡوَٰجٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَكَ حُسۡنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ رَّقِيبٗا
inimēl ninakk (vēṟe) strīkaḷe vivāhaṁ kaḻikkān anuvādamilla. ivarkk pakaraṁ vēṟe bhāryamāre svīkarikkuvānuṁ (anuvādamilla) avaruṭe sendaryaṁ ninakk ketukaṁ tēānniccāluṁ śari. ninṟe valatukai uṭamappeṭuttiyavar (aṭimastrīkaḷ) oḻike. allāhu ellākāryavuṁ nirīkṣiccu keāṇṭirikkunnavanākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 52
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَدۡخُلُواْ بُيُوتَ ٱلنَّبِيِّ إِلَّآ أَن يُؤۡذَنَ لَكُمۡ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيۡرَ نَٰظِرِينَ إِنَىٰهُ وَلَٰكِنۡ إِذَا دُعِيتُمۡ فَٱدۡخُلُواْ فَإِذَا طَعِمۡتُمۡ فَٱنتَشِرُواْ وَلَا مُسۡتَـٔۡنِسِينَ لِحَدِيثٍۚ إِنَّ ذَٰلِكُمۡ كَانَ يُؤۡذِي ٱلنَّبِيَّ فَيَسۡتَحۡيِۦ مِنكُمۡۖ وَٱللَّهُ لَا يَسۡتَحۡيِۦ مِنَ ٱلۡحَقِّۚ وَإِذَا سَأَلۡتُمُوهُنَّ مَتَٰعٗا فَسۡـَٔلُوهُنَّ مِن وَرَآءِ حِجَابٖۚ ذَٰلِكُمۡ أَطۡهَرُ لِقُلُوبِكُمۡ وَقُلُوبِهِنَّۚ وَمَا كَانَ لَكُمۡ أَن تُؤۡذُواْ رَسُولَ ٱللَّهِ وَلَآ أَن تَنكِحُوٓاْ أَزۡوَٰجَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦٓ أَبَدًاۚ إِنَّ ذَٰلِكُمۡ كَانَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمًا
satyaviśvāsikaḷē, bhakṣaṇattin (niṅṅaḷe kṣaṇikkukayuṁ) niṅṅaḷkk sam'mataṁ kiṭṭukayuṁ ceytālallāte nabiyuṭe vīṭukaḷil niṅṅaḷ kaṭannu cellarut. at (bhakṣaṇaṁ) pākamākunnat niṅṅaḷ nēākkiyirikkunnavarākarut. pakṣe niṅṅaḷ kṣaṇikkappeṭṭāl niṅṅaḷ kaṭann celluka. niṅṅaḷ bhakṣaṇaṁ kaḻiccāl piriññu pēākukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ varttamānaṁ paṟaññ rasiccirikkunnavarāvukayuṁ arut. tīrccayāyuṁ ateākke nabiye śalyappeṭuttunnatākunnu. ennāl niṅṅaḷēāṭ (at paṟayān) addēhattin lajja tēānnunnu. satyattinṟe kāryattil allāhuvin lajja tēānnukayilla. niṅṅaḷ avarēāṭ (nabiyuṭe bhāryamārēāṭ) valla sādhanavuṁ cēādikkukayāṇeṅkil niṅṅaḷavarēāṭ maṟayuṭe pinnil ninn cēādiccukeāḷḷuka. atāṇ niṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷkkuṁ avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷkkuṁ kūṭutal sanśud'dhamāyiṭṭuḷḷat. allāhuvinṟe dūtan śalyamuṇṭākkān niṅṅaḷkk pāṭilla. addēhattin śēṣaṁ orikkaluṁ addēhattinṟe bhāryamāre niṅṅaḷ vivāhaṁ kaḻikkānuṁ pāṭilla. tīrccayāyuṁ ateākke allāhuviṅkal geravamuḷḷa kāryamākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 53
إِن تُبۡدُواْ شَيۡـًٔا أَوۡ تُخۡفُوهُ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا
niṅṅaḷ enteṅkiluṁ veḷippeṭuttukayāṇeṅkiluṁ at maṟaccu vekkukayāṇeṅkiluṁ tīrccayāyuṁ allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 54
لَّا جُنَاحَ عَلَيۡهِنَّ فِيٓ ءَابَآئِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآئِهِنَّ وَلَآ إِخۡوَٰنِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآءِ إِخۡوَٰنِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآءِ أَخَوَٰتِهِنَّ وَلَا نِسَآئِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُنَّۗ وَٱتَّقِينَ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدًا
ā strīkaḷkk taṅṅaḷuṭe pitākkaḷumāyēā, putranmārumāyēā, sahēādaranmārumāyēā, sahēādaraputranmārumāyēā, sahēādarī putranmārumāyēā, taṅṅaḷuṭe kūṭṭattilpeṭṭa strīkaḷumāyēā, taṅṅaḷuṭe valatukaikaḷ uṭamappeṭuttiyavarumāyēā iṭapaḻakunnatin virēādhamilla. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. tīrccayāyuṁ allāhu ellākāryattinuṁ sākṣiyākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 55
إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَـٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا
tīrccayāyuṁ allāhuvuṁ avanṟe malakkukaḷuṁ nabiyēāṭ kāruṇyaṁ kāṇikkunnu. satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ addēhattinṟe mēl (allāhuvinṟe) kāruṇyavuṁ śāntiyumuṇṭākān prārt'thikkuka
Surah Al-Ahzab, Verse 56
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابٗا مُّهِينٗا
allāhuveyuṁ avanṟe ṟasūlineyuṁ drēāhikkunnavarārēā avare ihattiluṁ parattiluṁ allāhu śapiccirikkunnu. avarkkuvēṇṭi apamānakaramāya śikṣa avan orukkivecciṭṭumuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 57
وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا
satyaviśvāsikaḷāya puruṣanmāreyuṁ strīkaḷeyuṁ avar (teṟṟāya) yāteānnuṁ ceyyātirikke śalyappeṭuttunnavarārēā avar apavādavuṁ pratyakṣamāya pāpavuṁ pēṟiyirikkayāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 58
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَآءِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ يُدۡنِينَ عَلَيۡهِنَّ مِن جَلَٰبِيبِهِنَّۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن يُعۡرَفۡنَ فَلَا يُؤۡذَيۡنَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
nabiyē, ninṟe patnimārēāṭuṁ putrimārēāṭuṁ satyaviśvāsikaḷuṭe strīkaḷēāṭuṁ avar taṅṅaḷuṭe mūṭupaṭaṅṅaḷ taṅṅaḷuṭemēl tāḻttiyiṭān paṟayuka: avar tiriccaṟiyappeṭuvānuṁ, aṅṅane avar śalyaṁ ceyyappeṭātirikkuvānuṁ atāṇ ēṟṟavuṁ anuyēājyamāyat. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 59
۞لَّئِن لَّمۡ يَنتَهِ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡمُرۡجِفُونَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ لَنُغۡرِيَنَّكَ بِهِمۡ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَآ إِلَّا قَلِيلٗا
kapaṭaviśvāsikaḷuṁ, taṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷil rēāgamuḷḷavaruṁ, nuṇa pracarippicc madīnayil kuḻappaṁ iḷakkiviṭunnavaruṁ (atil ninn) viramikkātta pakṣaṁ avarkku nēre ninne nāṁ tiriccuviṭuka tanne ceyyuṁ. pinne avarkk ninṟe ayalvāsikaḷāyi alpaṁ mātramē aviṭe kaḻikkāneākkū
Surah Al-Ahzab, Verse 60
مَّلۡعُونِينَۖ أَيۡنَمَا ثُقِفُوٓاْ أُخِذُواْ وَقُتِّلُواْ تَقۡتِيلٗا
avar śāpaṁ bādhicca nilayilāyirikkuṁ. eviṭe vecc kaṇṭumuṭṭiyāluṁ avar piṭikkappeṭukayuṁ, keānneāṭukkappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 61
سُنَّةَ ٱللَّهِ فِي ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلُۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗا
mump kaḻiññupēāyavaruṭe kāryattil allāhu svīkaricca atē naṭapaṭikramaṁ tanne. allāhuvinṟe naṭapaṭikramattin yāteāru māṟṟavuṁ nī kaṇṭettukayilla
Surah Al-Ahzab, Verse 62
يَسۡـَٔلُكَ ٱلنَّاسُ عَنِ ٱلسَّاعَةِۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِۚ وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّ ٱلسَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا
janaṅṅaḷ antyasamayatteppaṟṟi ninnēāṭ cēādikkunnu. paṟayuka: atineppaṟṟiyuḷḷa aṟiv allāhuviṅkal mātramākunnu. ninakk (atineppaṟṟi) aṟivunalkunna enteānnāṇuḷḷat? antyasamayaṁ oru vēḷa samīpasthamāyirikkāṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 63
إِنَّ ٱللَّهَ لَعَنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمۡ سَعِيرًا
tīrccayāyuṁ allāhu satyaniṣēdhikaḷe śapikkukayuṁ avarkkuvēṇṭi jvalikkunna narakāgni orukkivekkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 64
خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ لَّا يَجِدُونَ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
ennennuṁ avaratil śāśvatavāsikaḷāyirikkuṁ. yāteāru rakṣādhikāriyeyuṁ sahāyiyeyuṁ avar kaṇṭettukayilla
Surah Al-Ahzab, Verse 65
يَوۡمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمۡ فِي ٱلنَّارِ يَقُولُونَ يَٰلَيۡتَنَآ أَطَعۡنَا ٱللَّهَ وَأَطَعۡنَا ٱلرَّسُولَا۠
avaruṭe mukhaṅṅaḷ narakattil kīḻmēl maṟikkappeṭunna divasaṁ. avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷ allāhuveyuṁ ṟasūlineyuṁ anusariccirunneṅkil etra nannāyirunnēne
Surah Al-Ahzab, Verse 66
وَقَالُواْ رَبَّنَآ إِنَّآ أَطَعۡنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَآءَنَا فَأَضَلُّونَا ٱلسَّبِيلَا۠
avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe nētākkanmāreyuṁ pramukhanmāreyuṁ anusarikkukayuṁ, aṅṅane avar ñaṅṅaḷe vaḻiteṟṟikkukayumāṇuṇṭāyat
Surah Al-Ahzab, Verse 67
رَبَّنَآ ءَاتِهِمۡ ضِعۡفَيۡنِ مِنَ ٱلۡعَذَابِ وَٱلۡعَنۡهُمۡ لَعۡنٗا كَبِيرٗا
ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, avarkk nī raṇṭiraṭṭi śikṣa nalkukayuṁ avarkk nī van śāpaṁ ēlpikkukayuṁ ceyyaṇamē (ennuṁ avar paṟayuṁ)
Surah Al-Ahzab, Verse 68
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ ءَاذَوۡاْ مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ ٱللَّهُ مِمَّا قَالُواْۚ وَكَانَ عِندَ ٱللَّهِ وَجِيهٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ mūsā nabiye śalyappeṭuttiyavareppēāleyākarut. enniṭṭ allāhu avar paṟaññatil ninn addēhatte muktanākkukayuṁ ceytu. addēhaṁ allāhuvinṟe aṭukkal ulkr̥ṣṭanāyirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 69
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَقُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ, śariyāya vākk paṟayukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Ahzab, Verse 70
يُصۡلِحۡ لَكُمۡ أَعۡمَٰلَكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۗ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ فَازَ فَوۡزًا عَظِيمًا
eṅkil avan niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe karm'maṅṅaḷ nannākkittarikayuṁ, niṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ avan peāṟuttutarikayuṁ ceyyuṁ. allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ ār anusarikkunnuvēā avan mahattāya vijayaṁ nēṭiyirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 71
إِنَّا عَرَضۡنَا ٱلۡأَمَانَةَ عَلَى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱلۡجِبَالِ فَأَبَيۡنَ أَن يَحۡمِلۡنَهَا وَأَشۡفَقۡنَ مِنۡهَا وَحَمَلَهَا ٱلۡإِنسَٰنُۖ إِنَّهُۥ كَانَ ظَلُومٗا جَهُولٗا
tīrccayāyuṁ nāṁ ā viśvasta detyaṁ (uttaravādittaṁ) ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ parvvataṅṅaḷuṭeyuṁ mumpāke eṭuttukāṭṭukayuṇṭāyi. ennāl at ēṟṟeṭukkunnatin ava visam'matikkukayuṁ atineppaṟṟi avaykk pēṭi tēānnukayuṁ ceytu. manuṣyan at ēṟṟeṭuttu. tīrccayāyuṁ avan kaṭutta akramiyuṁ avivēkiyumāyirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 72
لِّيُعَذِّبَ ٱللَّهُ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ وَٱلۡمُشۡرِكَٰتِ وَيَتُوبَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمَۢا
kapaṭaviśvāsikaḷāya puruṣanmāreyuṁ strīkaḷēyuṁ, bahudaivaviśvāsikaḷāya puruṣanmāreyuṁ strīkaḷeyuṁ allāhu śikṣikkuvānuṁ, satyaviśvāsikaḷāya puruṣanmāruṭeyuṁ, strīkaḷuṭeyuṁ paścāttāpaṁ allāhu svīkarikkuvānuṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 73